PL204625B1 - Dyfuzor do centralnego układu klimatyzacji powietrza oraz sposób wytwarzania dyfuzora - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest dyfuzor do centralnego układu klimatyzacji powietrza oraz sposób wytwarzania dyfuzora zawierającego rdzeń centralny, kierownicę odchylenia strugi powietrza oraz ramę zewnętrzną.

W centralnym ukł adzie klimatyzacji powietrza powietrze chł odzone jest do wymaganej temperatury w jednym źródle, a następnie jest rozprowadzane do poszczególnych miejsc poprzez sieć przewodów, przy czym na każdym wyjściu przewodu umieszczany jest dyfuzor.

Zasadniczo przewody klimatyzacyjne posiadają przekrój kwadratowy lub prostokątny, co ułatwia ich montaż i właściwe usytuowanie w narożach sufitu w budynkach lub w samochodach. Z tego względu dyfuzory stosowane na wyjściu przewodów rozprowadzających również mają kształt prostokątny lub kwadratowy.

Dyfuzor zamocowany na końcu przewodu rozprowadzającego powietrze wystaje z sufitu pomieszczenia lub jakiejkolwiek innej klimatyzowanej przestrzeni, a zatem stanowi element wystroju wnętrza i ogólnego wyglądu pomieszczenia i /lub danej przestrzeni.

Znane dyfuzory zawierają rdzeń centralny, co najmniej jedną kierownicę oraz ramę zewnętrzną. Każdy z tych elementów istniejących dyfuzorów wykonany jest z czterech sekcji bocznych połączonych ze sobą przy pomocy czterech sekcji narożnych. Każda sekcja boczna składa się z części pionowej u góry, części pochylonej w dół umieszczonej pośrodku oraz kołnierza poziomego u dołu. Ukośne części sekcji rdzeniowej i kierownic oraz kołnierz poziomy ramy zewnętrznej zawierają żłobione kanały na swej powierzchni tylnej, które służą do zamocowania sekcji narożnych podczas montażu. Poziomy kołnierz każdej sekcji bocznej ramy zewnętrznej może być też wyginany do góry i na zewnątrz obwiedni zewnętrznej.

Dotychczas znane dyfuzory posiadają szereg niedogodności. Po pierwsze, po przyłączeniu dyfuzora do przewodu i przepuszczeniu powietrza przez przewód obserwuje się, że powietrze nie jest równomiernie rozprowadzane na wszystkie strony, jako że sekcje narożne, żłobione kanały oraz krawędzie na powierzchniach tylnych rdzenia wchodzą w ścieżkę powietrza i zakłócają równomierne i właściwe rozprowadzenie powietrza we wszystkich kierunkach. Zamknięte wieńce rdzenia centralnego oraz kierownicy lub kierownic odbijają powietrze, zmniejszając tym samym przepływ powietrza przez naroża dyfuzora. Po drugie, w związku z tym, że dyfuzor wytwarzany jest w kilku częściach, które potem są składane, proces produkcji jest uciążliwy, czasochłonny i wymagający dużego nakładu robocizny, co zwiększa koszty produkcji. Po trzecie, po montażu częstokroć powstaje luka pomiędzy dwoma sekcjami bocznymi, w rejonie naroży rdzenia i/lub kierownic, przez co dyfuzory są odrzucane jako wybrak powodując duże straty produkcyjne w zakresie materiału i robocizny, co także zwiększa koszty produkcji. Po czwarte, w celu wyeliminowania powstawania luk na narożu rdzenia i kierownic, ich sekcje boczne muszą być wykonywane bardzo precyzyjnie, co dodatkowo zwiększa koszty. Po piąte, ze względu na żłobione sekcje kanałowe w sekcji bocznej i sekcjach narożnych stosowane do montażu rdzenia i kierownic, ciężar dyfuzora ulega zwiększeniu, co również powoduje wzrost kosztów produkcji. Po szóste, w niektórych przypadkach sekcje boczne rdzenia i kierownic oraz rama zewnętrzna są spawane ze sobą w celu uniknięcia powstawania szczelin, lub też są one spawane z sekcjami naroż nymi po zamontowaniu w zespół z obciskanymi krawędziami. Rdzeń i kierownice są połączone ze sobą poprzez taśmy łączące, przyspawane do ich wieńców. Spawanie oraz obciskanie wymagają zastosowania dodatkowego sprzętu, a ponadto są one bardzo czasochłonne, i tym samym zwiększają koszty produkcji. Po siódme, ze względu na żłobione sekcje kanałowe oraz sekcje narożne bądź nierówności i punkty spawane na powierzchni tylnej rdzenia i/lub kierownic gromadzi się w nich pył trudny do usunięcia. Po ósme, pył gromadzi się ponadto w szczelinach na narożach na powierzchni czołowej rdzenia i kierownic, co nadaje dyfuzorowi brzydki wygląd i odbiera połysk wystrojowi wnętrza pomieszczenia lub przestrzeni.

Wynalazek dotyczy dyfuzora do centralnego układu klimatyzacji powietrza, zawierającego centralny rdzeń, co najmniej jedną kierownicę odchylenia strugi powietrza oraz ramę zewnętrzną. Istota wynalazku polega na tym, że dyfuzor zawiera jednolity centralny rdzeń z ukośną powierzchnią wychodzącą z punktu centralnego/wierzchołkowego, skierowaną na zewnątrz i w dół i przechodzącą w swym dolnym rejonie w obwodowy kołnierz. Rdzeń jest wykonany z jednego elementu o gładkich powierzchniach zewnętrznych i wewnętrznych, i posiada szereg wsporników z parą otworów wykonanych na ich przeciwstawnych pionowych powierzchniach. Jednolita kierownica dyfuzora posiada natomiast pionowy wieniec w swym górnym rejonie, powierzchnię nachyloną skierowaną na zewnątrz

PL 204 625 B1 i w dół oraz koł nierz obwodowy w swym dolnym rejonie i jest wykonana z jednego elementu o gładkich powierzchniach zewnętrznych i wewnętrznych, przy czym kilka przeciwstawnych pionowych powierzchni wieńca jest wyposażanych w przynajmniej jedną parę przeciwstawnych otworów. Ponadto jednolita rama zewnętrzna dyfuzora posiada w górnym rejonie stopniowany wieniec pionowy, powierzchnię skośną skierowaną na zewnątrz i w dół oraz kołnierz obwodowy w swym dolnym rejonie, przy czym wolne krawędzie zewnętrzne tego kołnierza są korzystnie odgięte w górę. Rama jest wykonana z jednego elementu o gładkiej powierzchni zewnętrznej i wewnętrznej, natomiast dwie przeciwstawne powierzchnie pionowego wieńca są wyposażane w przynajmniej jedną parę przeciwstawnych otworów.

W korzystnym wykonaniu kierownica dyfuzora posiada cztery wycię cia w naroż ach pionowego wieńca tworzące drożne szczeliny we wszystkich tych narożach dla zapewnienia drożnego przepływu powietrza z tych naroży.

Ponadto pożądanym jest, gdy dyfuzor zawiera co najmniej jedną parą prętów lub rurek, zaopatrzoną w elementy sprężyste i przechodzącą przez przeciwstawne otwory do mocowania centralnego rdzenia z co najmniej jedną kierownicą i z ramą zewnętrzną.

Sposób wytwarzania dyfuzora zawierającego rdzeń centralny, co najmniej jedną kierownicę oraz ramę zewnętrzną polega na tym, że wykonuje się rdzeń centralny z ukośną powierzchnią wychodzącą z punktu centralnego/wierzchołkowego, skierowaną na zewnątrz i w dół i przechodzącą w swym dolnym rejonie w obwodowy koł nierz z jednego elementu materiał u przy pomocy odpowiednich matryc na prasie do tłoczenia blach, przeprowadzając operacje cięcia i gięcia i zapewniając gładką powierzchnią zewnętrzną i wewnętrzną oraz wykonuje się co najmniej jedną kierownicę z pionowym wieńcem w jej górnym rejonie, powierzchnią nachyloną skierowaną na zewnątrz i w dół oraz z koł nierzem obwodowym w jej dolnym rejonie z jednego elementu materiał u, przy pomocy odpowiednich matryc, na prasie do tłoczenia blach, przeprowadzając operacje cięcia, gięcia i otworowania, zapewniając gładką powierzchnią zewnętrzną i wewnętrzną, a także wykonuje się ramę zewnętrzną ze stopniowanym wieńcem pionowym w jej górnym rejonie, powierzchnią skośną skierowaną na zewnątrz i w dół oraz kołnierzem obwodowym w jej dolnym rejonie i z wolnymi krawędziami zewnętrznymi kołnierza korzystnie odgiętymi w górę oraz z dwoma przeciwstawnymi powierzchniami pionowego wieńca wyposażonymi w przynajmniej jedną parę przeciwstawnych otworów. Ramę zewnętrzną wykonuje się z jednego elementu materiału, przy pomocy odpowiednich matryc, na prasie do tłoczenia blach, przeprowadzając operacje cięcia, ciągnięcia, gięcia i otworowania, zapewniając gładką powierzchnię zewnętrzną i wewnętrzną. Następnie łączy się rdzeń centralny z co najmniej jedną kierownicą przy zachowaniu równoległości skośnych powierzchni, poprzez przeprowadzenie co najmniej jednej pary prętów lub rurek przez otwory wykonane w pionowych wspornikach stanowiących integralną część tylnej strony rdzenia centralnego i przez otwory w pionowych wieńcach co najmniej jednej kierownicy, a następnie mocuje się tak otrzymany zestaw do ramy zewnętrznej z wykorzystaniem prętów lub rurek, których wolne końce przechodzą przez otwory przewidziane po przeciwstawnych stronach pionowego wieńca ramy zewnętrznej, z czego jeden koniec pary prętów lub rurek zabezpiecza się elementem sprężystym dla łatwego demontażu zestawu co najmniej jednej kierownicy oraz rdzenia z ramy zewnętrznej, a w końcu maluje się, plateruje lub nakłada powłoki proszkowe na rdzeń centralny, kierownicę lub kierownice oraz ramę zewnętrzną osobno lub w sposób zespolony.

Dyfuzor zawiera ramę zewnętrzną wyposażoną w kwadratowy lub prostokątny wieniec, stosownie do przekroju przewodu klimatyzacyjnego, wychodzącą z wieńca powierzchnię pochyloną skierowaną w dół i na zewnątrz po wszystkich czterech stronach, oraz kołnierz zasadniczo poziomy, którego zewnętrzna wolna krawędź odgięta jest w górę. Z rdzenia centralnego przeznaczonego do blokowania lub zapobiegania centralnemu wydostawaniu się strumienia powietrza przechodzącego przez przewód ze znaczną siłą i rozprowadzaniu go na wszystkie strony oraz z jednej lub kilku kierownic odchylenia strugi powietrza, usytuowanych na zewnątrz od rdzenia centralnego, przy czym każda z kierownic odchylenia posiada kwadratowy lub prostokątny wieniec, powierzchnię pochyloną na zewnątrz po wszystkich czterech stronach wystających w dół z przedmiotowego wieńca, a następnie kończącą się zasadniczo poziomym kołnierzem.

Rdzeń centralny oraz jedna lub więcej kierownic są zamocowane razem w sposób rozstawiony z zachowaniem wzajemnej równoległ o ś ci powierzchni nachylonych przy pomocy przynajmniej jednej pary prętów lub rurek przechodzących przez wieńce i przyłączonych do wieńca ramy zewnętrznej w sposób łatwo demontowany, i ustalone przy pomocy elementów sprężystych. Rama zewnętrzna z kolei jest przymocowana do wyjś cia przewodu rozprowadzają cego.

PL 204 625 B1

Dyfuzory są wytwarzane w różnych rozmiarach do stosowania zgodnie z wielkością lub kubaturą pomieszczenia przewidzianego do klimatyzowania. Zasadniczo wielkość rdzenia centralnego jest taka sama we wszystkich dyfuzorach, lecz liczba kierownic odchylenia strugi powietrza waha się w zależ noś ci od wielkoś ci ramy zewnę trznej.

Nowy dyfuzor do systemu centralnej klimatyzacji posiada rdzeń centralny, co najmniej jedną kierownicę odchylenia strugi powietrza oraz ramę zewnętrzną wytworzone z jednego kawałka materiału, o zewnętrznych i wewnętrznych gładkich powierzchniach, przez co eliminuje się występowanie dodatkowych sekcji, nierówności lub wyżłobienia oraz eliminuje się konieczność użycia dodatkowego materiału. Równocześnie czas potrzebny na montaż dyfuzora ulega znacznej redukcji, a ponadto na drodze przepływu powietrza nie występują żadne przeszkody, więc powietrze jest równo rozprowadzane we wszystkich kierunkach. Ponieważ rdzenie i kierownice wytwarzane są w postaci jednoelementowej, nie ma problemu występowania szczelin lub luk na narożach, co ogranicza ilość wybrakowanego produktu, oraz eliminuje potrzebę spawania czy łączenia lub obciskania, przez co uzyskuje się znaczne ograniczenia w kosztach produkcji dyfuzora. Ponadto wyeliminowano zamknięte naroża wieńców na tylnej powierzchni rdzenia i kierownic w celu uniknięcia przepływu powietrza z wszystkich naroży dyfuzora, zapewniając w ten sposób właściwe i równomierne rozprowadzanie powietrza we wszystkich kierunkach. Dodatkowo nowa konstrukcja dyfuzora zminimalizowała gromadzenie się pyłu na powierzchni czołowej i tylnej rdzenia i kierownic oraz ramie zewnętrznej, przede wszystkim ze względu na gładkość tych powierzchni. Jednocześnie wyeliminowano problem z usuwaniem pyłu gdyż ze względu na brak szczeliny lub luki na narożach nie gromadzi się kurz i/lub pył przez co dyfuzor może być pomalowany na dowolny wymagany kolor i zawsze ma schludny i ładny wygląd. Nowy dyfuzor ma niewielki ciężar, jest łatwy w produkcji oraz wygodny do transportu i magazynowania. Ponadto poszczególne elementy dyfuzora, to jest rdzeń centralny, kierownice odchyleń strugi powietrza i rama zewnętrzna, z których każdy stanowi jednolitą konstrukcję, może być produkowany, składowany i transportowany osobno. Elementy te są łatwo wzajemnie montowane, a dodatkowo mogą być wykorzystane jako elementy osobne lub zamienny dla już eksploatowanych dyfuzorów.

Wynalazek został bliżej objaśniony w przykładzie wykonania na podstawie załączonego opisu i przynależ nego rysunku, na którym fig. 1 przedstawia znany ze stanu techniki zestaw dyfuzora w widoku czołowym, fig. 2 - częściowy przekrój wzdłuż ny z fig. 1 z zaznaczonym kierunkiem przepływu powietrza i jego zaburzeń wywołanych przeszkodami przepływu, fig. 3 - element narożny używany w montaż u róż nych elementów i/lub sekcji rdzenia, kierownic i/lub ramy zewnę trznej znanego dyfuzora w widoku czołowym, fig. 4 i 5 - widok czołowy i przekrój wzdłuż ny nowego zestawu dyfuzora zgodnie z wynalazkiem, fig. 6, 7 i 8 - widok czoł owy oraz dwa widoki boczne rdzenia centralnego nowego dyfuzora, fig. 9, 10 i 11 - widok czołowy oraz dwa widoki boczne jednolitej kierownicy nowego dyfuzora, fig. 12 i 13 - widok czołowy i z boku jednolitej konstrukcji ramy zewnętrznej nowego dyfuzora, fig. 14 częściowy rzut perspektywiczny nowego dyfuzora, fig. 15 - częściowy przekrój pionowy dyfuzora z zaznaczonym przepł ywem powietrza, zaś fig. 16, 17, 18, 19 i 20 - róż ne wykonania dyfuzorów uzyskiwane poprzez zwiększenie płaskiego kołnierza ramy zewnętrznej i utrzymanie wymiaru zewnętrznego na zasadzie wzorca.

W odniesieniu do fig. 1 do 3 rysunku, dotychczas znany ze stanu techniki dyfuzor 1 zawiera ramę zewnętrzną 2, jedną lub kilka kierownic 3 oraz rdzeń centralny 4. Rama zewnętrzna 2 wykonana jest poprzez montaż czterech sekcji bocznych 5 z czterema sekcjami narożnymi 6 i składa się z powierzchni pionowej 7 zakończonej w górnym rejonie wygięciem tworzącym kąt 8 oraz powierzchni nachylonej na zewnątrz 9 w dolnym rejonie, a także z kołnierza 10 o powierzchni poziomej, której zewnętrzna wolna krawędź jest odgięta do góry, jak to pokazano na odnośniku 11, w celu zwiększenia wytrzymałości. Wyżłobiony kanał 12 utworzony jest na górnej/tylnej powierzchni kołnierza 10 w celu zamocowania sekcji narożnej 6 przy montażu. Cztery sekcje boczne 5 są łączone ze sobą przy pomocy sekcji narożnych 6, a następnie obciskane zgodnie z odwzorowaniem na odnośniku 13 w celu połączenia poszczególnych elementów ze sobą. Górne pionowe powierzchnie po montażu tworzą kwadratowy lub prostokątny wieniec na górze ramy zewnętrznej, dostosowany odpowiednio do wielkości przewodu, do którego ma być przymocowany dyfuzor.

Kierownica lub kierownice 3 odchylenia strugi powietrza są wykonane z czterech sekcji bocznych 14, które są złączone ze sobą przy pomocy czterech sekcji narożnych 6. Każda sekcja boczna 14 składa się z powierzchni pionowej 15, powierzchni nachylonej na zewnątrz i w dół 16 oraz kołnierza 17 zasadniczo poziomego. Powierzchnia nachylona 16 posiada wyżłobiony kanał 12 na swej poPL 204 625 B1 wierzchni szczytowej/tylnej do mocowania sekcji narożnej 6 przy montażu. Cztery takie sekcje boczne 14 są łączone ze sobą przy pomocy czterech sekcji narożnych 6 zaciskanych wzajemnie zgodnie z odnoś nikiem 13 w celu ustalenia poszczególnych elementów razem. Górne pionowe powierzchnie 15 tych sekcji 14 tworzą zamknięty wieniec kwadratowy lub prostokątny w górnym rejonie kierownicy 3. W dwóch przeciwstawnych pionowych powierzchniach 15 jest wykonana para otworów 18 w celu przeprowadzenia przez nią pary prętów 19 przytrzymujących razem rdzeń centralny 4, kierownicę lub kierownice 3 i ramę zewnętrzną 2.

Rdzeń centralny 4 jest również wykonany z czterech sekcji bocznych 20, które są ze sobą złączone przy pomocy czterech sekcji narożnych 6. Każda sekcja boczna 20 składa się z powierzchni pionowej 21, powierzchni 22 nachylonej na zewnątrz i w dół rozciągającej się w górę od punktu środkowego oraz zasadniczo płaskiego kołnierza 23. Powierzchnia nachylona służąca do mocowania sekcji narożnych 6 przy montażu obejmuje kanały żłobione znajdujące się na stronie tylnej. Cztery takie sekcje boczne 20 są ze sobą połączone przy pomocy czterech sekcji narożnych 6 zaciskanych ze sobą do rdzenia centralnego 4, posiadającego zamknięty wieniec w części górnej. Dwie płyty 24 połączone są nitami z dwoma przeciwstawnymi powierzchniami pionowymi 21, w których wykonano dwie pary przeciwległych otworów 25 w celu przeprowadzenia przez nie pary prętów lub rurek 19 przytrzymujących rdzeń centralny 4 z co najmniej jedną kierownicą 3 i ramą zewnętrzną 2.

Zasadniczo po montażu różnych sekcji można zaobserwować szczeliny 26 w narożu kierownicy 3 oraz rdzenia centralnego 4 powodujące wybrakowanie produktu czyli dyfuzora.

Ponadto żłobione kanały 12 oraz sekcje narożne 6 na powierzchni tylnej rdzenia i kierownic odbijają przepływające powietrze i zakłócają równomierne i właściwe rozprowadzanie powietrza we wszystkich kierunkach. Zamknięte wieńce utworzone przy montażu przez pionowe powierzchnie sekcji bocznych rdzenia i kierownic odbijają przepływające powietrze zgodnie z ilustracją zamieszczoną na fig. 2 i ograniczają przepływ powietrza z naroży, a tym samym w dotychczasowych dyfuzorach rozprowadzanie powietrza nie jest właściwe i równomierne we wszystkich kierunkach.

Oprócz tych braków w funkcjonowaniu dotychczasowych dyfuzorów wymagają one jeszcze znacznych nakładów materiału, robocizny i czasu dając w ostatecznym rezultacie zwiększone koszty produkcji oraz nieestetyczny wygląd zewnętrzny, gromadzą pył i są kłopotliwe w czyszczeniu, zwłaszcza od strony tylnej rdzenia i kierownic.

W nawią zaniu do fig. 4 do 15 rysunku nowy dyfuzor 27, zgodnie z przykł adem wykonania przedmiotowego wynalazku, zawiera ramę zewnętrzną 28, co najmniej jedną kierownicę 29 oraz jednoczęściowy rdzeń centralny 30. Konstrukcja ramy zewnętrznej 28 jest podobna do ramy zewnętrznej 2 dotychczasowego dyfuzora z wyjątkiem faktu, iż rama zewnętrzna 28 jest korzystnie wykonana w jednym kawałku, tym samym powodując oszczędności czasu i pracy potrzebnej do zmontowania różnych elementów i/lub sekcji ramy zewnętrznej 2 dotychczasowego dyfuzora 1, a równocześnie nie wymaga użycia kanałów żłobionych 12 i sekcji narożnych 6, co także powoduje oszczędności materiałowe.

Kierownica lub kierownice 29 nowego dyfuzora 27 są korzystnie wykonane z jednego kawałka materiału, a tym samym nie zawierają kanałów żłobionych 12 na powierzchni nachylonej. Ponadto nie są też wymagane sekcje narożne 6. Zgodnie z przedmiotowym wynalazkiem wieniec pionowy 31 kierownicy lub kierownic 29 nie jest wieńcem zamkniętym, to znaczy nie występują cztery naroża wieńca pionowego 31, czyli na czterech narożach są wytworzone drożne szczeliny 32 i 33 zgodnie z ilustracją na fig. 9, 10 i 11. Dwie przeciwległe powierzchnie pionowe 34 posiadają dwie pary przeciwległych otworów 25 w celu przeprowadzenia przez nie pary prętów 19 do mocowania co najmniej jednej kierownicy. Powyższa konstrukcja eliminuje operację montażu indywidualnego rdzenia czy kierownicy czy ramy zewnętrznej, przez co powstają oszczędności materiału, robocizny i czasu. Ponadto eliminuje się zamknięty wieniec, to znaczy cztery naroża wieńca pionowego wyposażone są w szczeliny 32 i 33, przez co nie występuje odbijanie powietrza ze względu na żłobione kanały oraz sekcje narożne po tylnej stronie nachylonych powierzchni, które są drożne, gładkie, i utworzone z calizny. Dodatkowo zachodzi niezakłócony przepływ powietrza przez szczeliny 32 i 33 na narożach, bez żadnych utrudnień, co stanowi zaletę w stosunku do rdzeni 3 dotychczasowych dyfuzorów 1.

Rdzeń centralny 30 nowego dyfuzora 27 jest zasadniczo wykonany z jednego kawałka i składa się z powierzchni kierunkowej nachylonej na zewnątrz 35 wychodzącej z punktu środkowego i przechodzącej w kołnierz zasadniczo poziomy na dolnym końcu, a zatem brak jest kanału żłobionego 12 z tyłu powierzchni nachylonej 35 oraz nie są wymagane już sekcje narożne 6. Ponadto zgodnie z przedmiotowym wynalazkiem wyeliminowano powierzchnie pionowe w górnym rejonie powierzchni

PL 204 625 B1 nachylonej 35, a zatem nie występuje zamknięty wieniec. Do mocowania rdzenia centralnego 30 z co najmniej jedną kierownicą 29 i ramą zewnętrzną 28, przewidziane są dwa wsporniki 36, zintegrowane z powierzchnią nachyloną 35 i posiadają ce parę przeciwstawnych otworów 25 do przeprowadzania przez nie pary prętów lub rurek 19. Poza tym przewiduje się możliwość wykorzystania podpór żebrowych 37.

W rdzeniu centralnym nie występuje kanał żłobiony 12 oraz sekcje narożne 6, zbędne stają się też wieńce pionowe, co prowadzi do oszczędności materiałowych, w robociźnie i w czasie. Ponadto nie powstają szczeliny ze względu na litą budowę, czyli nie ma możliwości zawirowania powietrza na narożach, a zatem jest zapewnione właściwe i równomierne rozprowadzanie powietrza we wszystkich kierunkach, co pokazują jednoznacznie strzałki na fig. 15.

Sposób produkcji nowego dyfuzora oraz jego poszczególnych części zgodnie z preferowanym przykładem wykonania przedmiotowego wynalazku przedstawiono poniżej.

Rdzeń centralny 30, zawierający powierzchnię ukośną 35 skierowaną na zewnątrz i w dół, która wychodzi z punktu centralnego, czyli wierzchołka i przechodzi w poziomy kołnierz, wykonuje się z jednego kawał ka materiał u przy pomocy odpowiednich matryc, na prasie do tł oczenia blach, zachowując jego gładkie powierzchnie zewnętrzne i wewnętrzne. Dwa rozstawione wsporniki 36 posiadające parę przeciwległych otworów 25 są integralnie utworzone na górnej i tylnej stronie powierzchni nachylonej 35, przy czym przewiduje się wykonanie podpór żebrowych 37. Jednolity rdzeń centralny 30 wykonany jak wyżej nie ma żadnego kanału żłobionego i sekcji bocznych wykonanych jak wyżej, może być przechowywany i/lub transportowany osobno i może być używany do montażu nowego dyfuzora lub do wymiany w eksploatowanym dyfuzorze.

Kierownicę lub kierownice 29, zawierające wieniec pionowy 31 w swym górnym rejonie, powierzchnię nachyloną i skierowaną na zewnątrz i w dół oraz kołnierz w swym dolnym rejonie, wykonuje się z jednego kawałka materiału przy pomocy odpowiednich matryc, na prasie do tłoczenia blach, zachowując ich gładkie powierzchnie zewnętrzne i wewnętrzne. Cztery naroża wieńca pionowego 31 są nacinane tworząc drożne szczeliny 32 i 33, a dwie przeciwstawne powierzchnie pionowe 34 są przewidziane z parą przeciwległych otworów 25. Jednolita kierownica lub kierownice 29 nie posiadają żadnych kanałów żłobionych i sekcji narożnych wykonanych jak wyżej i mogą być przechowywane i/lub transportowane osobno oraz mogą być stosowane do montażu nowego dyfuzora lub do wymiany w eksploatowanym dyfuzorze.

Ramę zewnętrzną 28, obejmującą w górnym rejonie stopniowany wieniec pionowy, powierzchnię ukośną skierowaną na zewnątrz i w dół oraz kołnierz z wolną krawędzią zewnętrzną odgiętą do góry, wykonuje się z jednego kawałka materiału przy pomocy odpowiednich matryc, na prasie do tłoczenia blach, zachowując jej gładkie powierzchnie zewnętrzne i wewnętrzne. Dwie przeciwległe strony wieńca pionowego przewidziane są z przynajmniej jedną parą otworów. Jednolita rama zewnętrzna nie posiada żadnych kanałów żłobionych i sekcji narożnych wykonanych jak wyżej, może być przechowywana i/lub transportowana osobno oraz może być stosowana do montażu nowego dyfuzora lub do wymiany w dotychczas eksploatowanym dyfuzorze.

Rdzeń centralny 30, kierownicę lub kierownice 29 oraz ramę zewnętrzną 28 lakieruje się, plateruje się lub pokrywa powłoką proszkową w wymaganym kolorze.

W celu montażu nowego dyfuzora w pierwszej kolejności łączy się rdzeń centralny 30 i co najmniej jedną kierownicę, z zachowaniem powierzchni nachylonych skierowanych równolegle do siebie, przez przeprowadzenie pary prętów lub rurek przez otwory 25 przewidziane we wspornikach 36 i powierzchniach pionowych 34 wieńca pionowego 31. Rama zewnętrzna 28 jest teraz mocowana poprzez przeprowadzenie wolnych końców prętów lub rurek przez otwory wieńca pionowego ramy zewnętrznej. Jeden koniec przedmiotowych prętów lub rurek jest zabezpieczony elementem sprężystym do łatwego demontażu kierownic od ramy zewnętrznej. Jak jasno z powyższego opisu i załączonych rysunków, nowy dyfuzor wymaga mniejszej liczby części, co powoduje zmniejszenie masy dyfuzora oraz oszczędności kosztowe wynikające z oszczędności materiałowych, w robociźnie i czasie. Ponieważ eliminuje się montaż elementów indywidualnych rdzenia i kierownic, eliminuje się tym samym potrzebę korzystania z urządzeń do obciskania i/lub spawania. Dodatkowo wyeliminowanie kanałów żłobionych, sekcji narożnych i zamkniętych wieńców skutkuje brakiem przeszkód w przepływie powietrza. Ponieważ nie ma możliwości powstawania szczeliny, produkt końcowy nie będzie posiadał wad. Nowy dyfuzor zachowa także wysoką czystość. Ze względu na brak szczeliny na narożach wyeliminowano odkładanie się pyłu lub kurzu powodującego braki estetyczne, a równocześnie zachowana będzie łatwość usuwania wszelkich zanieczyszczeń z powierzchni wewnętrznej, która jest gładka.

PL 204 625 B1

Nowy dyfuzor może być wykonany przy pomocy odpowiednich matryc na prasach do tłoczenia blach oraz otrzymać powłoki proszkowe w różnych kolorach odpowiednio do wystroju wnętrza lub pomieszczenia, zaś na powierzchni zewnętrznej nie będzie żadnych zanieczyszczeń szpecących ładnie pomalowane powierzchnie nowego dyfuzora zgodnego z przedmiotowym wynalazkiem.

Nowa rama zewnętrzna z powiększonymi kołnierzami płaskimi, ale z zachowaniem wymiaru zewnętrznego jako standardowego wraz z nowym rdzeniem i co najmniej jedną kierownicą zapewni również dyfuzor ze standardowym wymiarem zewnętrznym i zmiennym przepływem powietrza w zależności od liczby kierownic, tym samym zapewniając standardowy rozmiar podsufitki.

Powyższy opis w powiązaniu z rysunkiem podawany jest głównie do zrozumienia istoty wynalazku, a nie ograniczenia jego zakresu wyznaczonego przez towarzyszące zastrzeżenia patentowe. Możliwe są różne wykonania konstrukcyjne nie powodujące odejścia od zasadniczego przedmiotu wynalazku, co winno być ewidentne dla osób biegłych w tej dziedzinie techniki, które to zmiany wchodzą w zakres merytoryczny i przedmiotowy niniejszego wynalazku i załączonych zastrzeżeń.

Claims (4)

1. Dyfuzor do centralnego układu klimatyzacji powietrza, zawierający centralny rdzeń, co najmniej jedną kierownicę odchylenia strugi powietrza oraz ramę zewnętrzną, znamienny tym, że jednolity centralny rdzeń (30) posiada ukośną powierzchnię (35) wychodzącą z punktu centralnego/wierzchołkowego, skierowaną na zewnątrz i w dół i przechodzącą w swym dolnym rejonie w obwodowy kołnierz, przy czym rdzeń (30) jest wykonany z jednego elementu o gładkich powierzchniach zewnętrznych i wewnętrznych, i posiada szereg wsporników (36) z parą otworów (25) wykonanych na ich przeciwstawnych pionowych powierzchniach, natomiast jednolita kierownica (29) dyfuzora (27) posiada pionowy wieniec (31) w swym górnym rejonie, powierzchnię nachyloną skierowaną na zewnątrz i w dół oraz kołnierz obwodowy w swym dolnym rejonie i jest wykonana z jednego elementu o gładkich powierzchniach zewnętrznych i wewnętrznych, przy czym kilka przeciwstawnych pionowych powierzchni wieńca (31) jest wyposażanych w przynajmniej jedną parę przeciwstawnych otworów (25), zaś jednolita rama zewnętrzna (28) dyfuzora (27) posiada w górnym rejonie stopniowany wieniec pionowy, powierzchnię skośną skierowaną na zewnątrz i w dół oraz kołnierz obwodowy w swym dolnym rejonie, przy czym wolne krawędzie zewnętrzne tego kołnierza są korzystnie odgięte w górę, i jest wykonana z jednego elementu o gładkiej powierzchni zewnętrznej i wewnętrznej, natomiast dwie przeciwstawne powierzchnie pionowego wieńca są wyposażane w przynajmniej jedną parę przeciwstawnych otworów.

2. Dyfuzor według zastrz. 1, znamienny tym, że kierownica (29) dyfuzora (27) posiada cztery wycięcia w narożach pionowego wieńca (31) tworzące drożne szczeliny (32, 33) we wszystkich tych narożach dla zapewnienia drożnego przepływu powietrza z tych naroży.

3. Dyfuzor według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że zawiera co najmniej jedną parę prętów lub rurek (19), zaopatrzoną w elementy sprężyste i przechodzącą przez przeciwstawne otwory (25) do mocowania centralnego rdzenia (30) z co najmniej jedną kierownicą (29) i z ramą zewnętrzną (28).

4. Sposób wytwarzania dyfuzora zawierającego rdzeń centralny, co najmniej jedną kierownicę oraz ramę zewnętrzną, znamienny tym, że wykonuje się rdzeń centralny (30) z ukośną powierzchnią wychodzącą z punktu centralnego/wierzchołkowego, skierowaną na zewnątrz i w dół i przechodzącą w swym dolnym rejonie w obwodowy koł nierz z jednego elementu materiał u przy pomocy odpowiednich matryc na prasie do tłoczenia blach, przeprowadzając operacje cięcia i gięcia i zapewniając gładką powierzchnią zewnętrzną i wewnętrzną oraz wykonuje się co najmniej jedną kierownicę z pionowym wieńcem w jej górnym rejonie, powierzchnią nachyloną skierowaną na zewnątrz i w dół oraz z koł nierzem obwodowym w jej dolnym rejonie z jednego elementu materiał u, przy pomocy odpowiednich matryc, na prasie do tłoczenia blach, przeprowadzając operacje cięcia, gięcia i otworowania, zapewniając gładką powierzchnią zewnętrzną i wewnętrzną a także wykonuje się ramę zewnętrzną ze stopniowanym wieńcem pionowym w jej górnym rejonie, powierzchnią skośną skierowaną na zewnątrz i w dół oraz kołnierzem obwodowym w jej dolnym rejonie i z wolnymi krawędziami zewnętrznymi kołnierza korzystnie odgiętymi w górę oraz z dwoma przeciwstawnymi powierzchniami pionowego wieńca wyposażonymi w przynajmniej jedną parę przeciwstawnych otworów, którą to ramę zewnętrzną wykonuje się z jednego elementu materiału, przy pomocy odpowiednich matryc, na prasie do tłoczenia blach, przeprowadzając operacje cięcia, ciągnięcia, gięcia i otworowania, zapewniając

PL 204 625 B1 gładką powierzchnię zewnętrzną i wewnętrzną a następnie łączy się rdzeń centralny (30) z co najmniej jedną kierownicą (29), przy zachowaniu równoległości skośnych powierzchni, poprzez przeprowadzenie co najmniej jednej pary prętów lub rurek (19) przez otwory (25) wykonane w pionowych wspornikach stanowiących integralną część tylnej strony rdzenia centralnego (30) i przez otwory w pionowych wieńcach co najmniej jednej kierownicy (29), a nastę pnie mocuje się tak otrzymany zestaw do ramy zewnętrznej (28) z wykorzystaniem prętów lub rurek (19), których wolne końce przechodzą przez otwory (25) przewidziane po przeciwstawnych stronach pionowego wieńca ramy zewnętrznej (28), z czego jeden koniec pary prętów lub rurek (19) zabezpiecza się elementem sprężystym dla łatwego demontażu zestawu co najmniej jednej kierownicy (29) oraz rdzenia (30) z ramy zewnętrznej (28), a w końcu maluje się, plateruje lub nakłada powłoki proszkowe na rdzeń centralny (30), kierownicę lub kierownice (29) oraz ramę zewnętrzną (28) osobno lub w sposób zespolony.