PL199680B1 - Układ rury odkurzacza do łączenia wtykowego - Google Patents

Abstract

Przedmiotem wynalazku jest uk lad (10) rury odkurzacza do z polaczeniem wtykowym do roz lacznego mocowania zatrzaskowego osadzonego w z laczce osiowo, wtykowego ko nca (13) rury za pomoc a polaczonych roz lacznie ze sob a elementów zatrzaskowych w postaci korpusu zatrzaskowe- go (S) osadzonego ruchomo na z laczce (12) i elementu zatrzaskowego (T) usytuowanego na wtykowym ko ncu (13) rury. Uk lad zawiera utworzone przez z laczk e (12) gniazdo wtykowe (15), w którym w lozony osiowo, wtykowy koniec (13) rury jest utrzymywany roz lacznie w pozycji zatrzasko- wej. Na z laczce (12) prowadzony jest osiowo zaopatrzony w powierzchni e blokuj ac a (26) suwak uruchamiaj acy (17), przemieszczany w obu wzajemnie przeciwnych kierunkach osiowych (a, e), pocz awszy od neutralnej pozycji osiowej swej powierzchni blokuj acej (26), w kierunku przeciwnym do danej powrotnej si ly spr ezyny. W swej neutralnej pozycji osiowej powierzchnia blokuj aca (26) blokuje korpus zatrza- skowy (S) i uwalnia go przy ka zdym przesuni eciu z neutral- nej pozycji osiowej w pozycj e zwolnion a. Do wytwarzania polaczenia s luzy pierwsza powierzchnia sterowania (41) na czo lowej powierzchni wtykowego ko nca (13) rury, za s do roz laczania po laczenia s luzy, utworzona przez wybranie zatrzaskowe (T) wtykowego ko nca (13) rury, druga po- wierzchnia sterowania (43). Uk lad (10) zapewnia komforto- w a obs lug e zarówno przy laczeniu, jak te z przy roz laczaniu polaczenia. PL PL PL PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest układ rury odkurzacza do łączenia wtykowego. Taki układ rury odkurzacza ze złączem wtykowym, znany z powszechnego użytkowania, służy do rozłącznego łączenia dwóch elementów rurowych, w których prowadzone jest powietrze.

Przy użyciu takiego układu rury odkurzacza do łączenia wtykowego można na przykład rurowy element przejściowy podłączyć do przyrządu ssącego, jak dysza ssąca, szczotka ssąca lub temu podobne. Z drugiej strony układ tego typu może również służyć do rozłącznego połączenia uchwytu, umieszczonego przykładowo na wolnym końcu elastycznej rury ssącej, z wtykowym końcem teleskopowego układu rur.

W znanym z powszechnego uż ytkowania ukł adzie rury odkurzacza do łączenia wtykowego od zewnątrz na złączce osadzona jest przegubowo uchylna dźwignia, której jeden koniec jest dociśnięty sprężyną w kierunku blokady i jest na nim zamocowany, skierowany promieniowo do wewnątrz, korpus zatrzaskowy, przechodzący przez złączkę i wchodzący w mające postać otworu wybranie zatrzaskowe wtykowego końca rury względnie przechodzący przez to wybranie zatrzaskowe. Drugi koniec uchylnej dźwigni ma postać przycisku.

Opisany powyżej układ rury odkurzacza do łączenia wtykowego jest szeroko rozpowszechniony w praktyce i sprawdził się w codziennym uż ytkowaniu. Jednak pojawił a się tendencja do poszukiwania rozwiązań, charakteryzujących się większym komfortem obsługi przy łączeniu i rozłączaniu połączenia wtykowego.

W oparciu o opisany na wstę pie, rozpowszechniony w drodze uż ytkowania, ukł ad rury odkurzacza do łączenia wtykowego, celem wynalazku jest takie udoskonalenie znanego układu, aby zarówno łączenie, jak też rozłączanie połączenia wtykowego było wygodniejsze dla użytkownika.

Układ rury odkurzacza do łączenia wtykowego, ze złączką, stanowiącą gniazdo wtykowe do rozłącznego mocowania zatrzaskowego osadzonego w złączce osiowo, wtykowego końca rury za pomocą połączonych rozłącznie ze sobą elementów zatrzaskowych w postaci korpusu zatrzaskowego osadzonego ruchomo na złączce i elementu zatrzaskowego usytuowanego na wtykowym końcu rury, przy czym na złączce osadzony jest przesuwnie w kierunku osiowym suwak uruchamiający, zaopatrzony w powierzchnię blokującą, zaś wtykowy koniec rury ma pierwszą powierzchnię sterowania do przemieszczania korpusu zatrzaskowego względem powierzchni blokującej przy wkładaniu wtykowego końca rury w gniazdo i zwalniania go w pozycję rozłącznego zamocowania zatrzaskowego w elemencie zatrzaskowym, według wynalazku charakteryzuje się tym, że element zatrzaskowy ma postać wybrania zatrzaskowego do rozłącznego obsadzenia korpusu zatrzaskowego, zaś suwak uruchamiający jest ruchomy przeciwnie do poszczególnych powrotnych sił sprężyny w obu kierunkach osiowych, wzajemnie przeciwnych względem neutralnego położenia swej powierzchni blokującej, utrzymującej w tym położeniu korpus zatrzaskowy w pozycji zablokowanej i zwalniając go w kierunku odblokowania przy każdym swym przesuwie z pozycji neutralnej, przy czym pierwsza powierzchnia sterowania jest usytuowana na czołowej powierzchni wtykowego końca rury i przy wkładaniu wtykowego końca rury w gniazdo wtykowe przemieszcza korpus zatrzaskowy wraz ze złączką względem powierzchni blokującej w kierunku wkładania rury, zwalniając go w pozycję rozłącznego zamocowania zatrzaskowego w wybraniu zatrzaskowym, na którym znajduje się druga powierzchnia sterowania do przemieszczania korpusu zatrzaskowego wraz ze złączką względem powierzchni blokującej w kierunku wyciągania wtykowego końca rury z gniazda wtykowego i do odblokowywania korpusu zatrzaskowego.

Korzystnie suwak uruchamiający ma skierowany promieniowo w stronę zewnętrznej bocznej powierzchni złączki, występ blokujący, na którym znajduje się powierzchnia blokująca.

Korzystnie występ blokujący, zwężający się w przybliżeniu promieniowo w stronę złączki, ma przekrój o kształcie zbliżonym do ściętego ostrosłupa, przy czym górna powierzchnia występu blokującego stanowi powierzchnię blokującą, zaś jego boczne powierzchnie, nachylone do obu wzajemnie przeciwnych, osiowych kierunków, stanowią ślizgowe powierzchnie prowadzące dla korpusu zatrzaskowego.

Korzystnie suwak uruchamiający ma wystające w przybliżeniu promieniowo do wewnątrz w kierunku złączki, w przybliżeniu kłowe odsadzenie, w którego szczelinie znajduje się wychylny w obu, wzajemnie przeciwnych kierunkach osiowych, sprężysty obszar sprężyny płytkowej.

Korzystnie suwak uruchamiający stanowi element, który w kształcie co najmniej części tulei otacza złączkę.

PL 199 680 B1

Korzystnie suwak uruchamiający stanowi tuleja uruchamiająca, otaczająca złączkę na całej długości jej obwodu.

Korzystnie złączka i wtykowy koniec rury w obszarze gniazda wtykowego mają wspólnie osiowe elementy prowadzące.

Korzystnie osiowe elementy prowadzące stanowią układ na pióro i wpust.

Korzystnie wtykowy koniec rury ma wystające promieniowo na zewnątrz, osiowe żebro prowadzące, zaś złączka, odpowiednio do tego, ma na swej wewnętrznej bocznej powierzchni osiowy rowek prowadzący.

Korzystnie suwak uruchamiający i złączka mają wspólnie osiowe elementy prowadzące.

Korzystnie osiowe elementy prowadzące stanowią układ na pióro i wpust.

Korzystnie czołowa powierzchnia wtykowego końca rury jest zwężona stożkowo co najmniej na części swego obwodu, tworząc pierwszą powierzchnię sterowania.

Korzystnie wybranie zatrzaskowe wtykowego końca rury stanowi miseczkowe wgłębienie, wystające w przybliżeniu promieniowo w kierunku środka rury.

Korzystnie miseczkowe wybranie zatrzaskowe ma przekrój o zarysie zbliżonym do ściętego ostrosłupa.

Korzystnie boczna powierzchnia miseczkowego wybrania zatrzaskowego, sąsiadująca z czołową powierzchnią wtykowego końca rury, stanowi drugą powierzchnię sterowania.

Korzystnie zarys przekroju korpusu zatrzaskowego odpowiada zarysowi przekroju miseczkowego wybrania zatrzaskowego.

Korzystnie korpus zatrzaskowy ma zwróconą ku powierzchni blokującej suwaka uruchamiającego, korespondującą z nią, przeciwpowierzchnię blokującą.

Korzystnie korpus zatrzaskowy ma ślizgowe przeciwpowierzchnie prowadzące, odpowiadające nachylonym w obu wzajemnie przeciwnych kierunkach osiowych, ślizgowym powierzchniom prowadzącym występu blokującego suwaka uruchamiającego.

Korzystnie korpus zatrzaskowy jest osadzony ruchomo, w kierunku co najmniej zbliżonym do promieniowego, na złączce i połączony z nią ruchomo co najmniej w odniesieniu do obu wzajemnie przeciwnych kierunków osiowych.

Korzystnie korpus zatrzaskowy stanowi swobodne zakończenie wyciętego ze złączki, w przybliżeniu języczkowego, elementu, którego podstawa jest usytuowana zwłaszcza w sąsiedztwie czołowej powierzchni złączki.

Według wynalazku zatem na złączce prowadzony jest osiowo zaopatrzony w powierzchnię blokującą suwak uruchamiający, przemieszczany w obu wzajemnie przeciwnych kierunkach osiowych, począwszy od neutralnej pozycji osiowej swej powierzchni blokującej, w kierunku przeciwnym do danej sprężystej siły powrotnej, powierzchnia blokująca w swej neutralnej pozycji osiowej utrzymuje korpus zatrzaskowy w jego pozycji zablokowanej i przy każdym przesunięciu z neutralnej pozycji osiowej uwalnia go w pozycję zwolnioną. Czołowej powierzchni wtykowego końca rury przyporządkowana jest pierwsza powierzchnia sterowania, która przy wkładaniu wtykowego końca rury w gniazdo wtykowe przemieszcza korpus zatrzaskowy wraz ze złączką względem powierzchni blokującej w kierunku wkładania rury, zwalniając przy tym korpus zatrzaskowy w celu jego rozłącznego zamocowania zatrzaskowego w wybraniu zatrzaskowym. Wybraniu zatrzaskowemu przyporządkowana jest druga powierzchnia sterowania, która przy wyciąganiu wtykowego końca rury z gniazda wtykowego przemieszczą korpus zatrzaskowy wraz ze złączką względem powierzchni blokującej w kierunku wyciągania, zwalniając go przy tym.

Układ według wynalazku wykazuje przy tym następujące zalety przy jego obsłudze:

Celem zrealizowania połączenia wtykowego chwyta się jedynie i przytrzymuje jedną ręką prowadzony osiowo na złączce suwak uruchamiający, zaś drugą ręką wkłada się wtykowy koniec rury w kierunku wtykowym w gniazdo wtykowe.

Bez potrzeby wykonywania dodatkowych czynności, pierwsza powierzchnia sterowania wtykowego końca rury dochodzi przy tym do znajdującego się w zablokowanej pozycji korpusu zatrzaskowego i przemieszcza go wraz ze złączką w kierunku osiowym, oddalając go od suwaka. Powierzchnia blokująca suwaka uruchamiającego uwalnia przy tym korpus zatrzaskowy, który może wówczas wskoczyć w wybranie zatrzaskowe.

Blokowanie korpusu zatrzaskowego odbywa się następnie również samoczynnie, w wyniku zwolnienia suwaka uruchamiającego, co powoduje, że pod działaniem jednej z obu sprężystych sił

PL 199 680 B1 powrotnych suwak ustawia się z powrotem swoją powierzchnią blokującą w neutralnej pozycji osiowej, zatem w pozycji zablokowanej.

Jeżeli z drugiej strony należy rozłączyć połączenie wtykowe, wówczas wystarcza przytrzymanie układu jedną ręką za suwak uruchamiający, podczas gdy drugą ręką wyciąga się wtykowy koniec rury z gniazda wtykowego. Druga powierzchnia sterowania, przyporzą dkowana wybraniu zatrzaskowemu, przemieszcza wówczas korpus zatrzaskowy wraz ze złączką w kierunku wyciągania względem powierzchni blokującej, zwalniając jednocześnie korpus zatrzaskowy.

Według wynalazku obie, skierowane wzdłuż osi przeciwnie do siebie, sprężyste siły powrotne wytwarza się w ten sposób, że suwak uruchamiający ma wystające w przybliżeniu promieniowo do wewnątrz w kierunku złączki, w przybliżeniu kłowe odsadzenie, w którego szczelinie znajduje się sprężysty obszar sprężyny płytkowej, wychylana w obu, wzajemnie przeciwnych, kierunkach osiowych.

Znaczne uproszczenie obsługi układu rury odkurzacza do łączenia wtykowego ma miejsce wówczas, gdy suwak uruchamiający stanowi tuleja uruchamiająca, otaczająca złączkę na całej długości jej obwodu.

Ponadto korzystne jest - lecz niekonieczne - jeżeli czołowa powierzchnia wtykowego końca rury jest dla utworzenia pierwszej powierzchni sterowania zwężona stożkowo co najmniej na części swego obwodu. W zasadzie układ według wynalazku spełnia swe zadanie również wówczas, gdy czołowy koniec pozostaje bez zmian i ma kształt cylindryczny, zaś tak utworzona powierzchnia czołowa stanowi pierwszą powierzchnię sterowania.

Działanie układu bez żadnych oporów przy jego łączeniu i rozłączaniu zapewnione jest wówczas, gdy wybranie zatrzaskowe wtykowego końca rury tworzy miseczkowe wgłębienie, wystające w przybliżeniu promieniowo w kierunku środka rury, przy czym miseczkowe wybranie zatrzaskowe ma korzystnie przekrój o zarysie zbliżonym do ściętego ostrosłupa.

Wreszcie boczna powierzchnia miseczkowego wybrania zatrzaskowego, sąsiadująca z czołową powierzchnią wtykowego końca rury, tworzy drugą powierzchnię sterowania.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia układ rury odkurzacza do łączenia wtykowego, składający się z rurowej dyszy przyłączeniowej i wtykowego końca rury, na przykład wewnętrznej rury układu teleskopowego, w widoku z boku, fig. 2 - układ z fig. 1 w przekroju osiowym, powiększonym w stosunku do fig. 1, fig. 3 - obszar połączenia z fig. 2, w powiększeniu, oraz fig. 4 - szczegół z fig. 3, obwiedziony przerywanym okręgiem D, w powiększeniu.

Oznaczony na rysunku odnośnikiem 10 układ rury odkurzacza do łączenia wtykowego zawiera rurowy króciec dyszowy 11 ze złączką 12 oraz wtykowy koniec 13 rury ssącej, na przykład wewnętrznej rury 14 układu teleskopowego. Zamiast wewnętrznej rury 14 układu teleskopowego można również w tym miejscu zastosować zewnętrzną rurę układu teleskopowego.

Wtykowy koniec 13 rury jest ujęty w złączkę 12, stanowiącą gniazdo wtykowe 15. Kierunek wkładania jest zaznaczony odnośnikiem e, zaś kierunek wyciągania względnie rozłączania jest oznaczony odnośnikiem a.

Suwak uruchamiający w postaci tulei uruchamiającej 17 jest za pomocą nie przedstawionych bliżej, osiowych elementów prowadzących, na przykład za pomocą układu na pióro i wpust, prowadzony ślizgowo, z zabezpieczeniem przed obrotem, na zewnętrznym obwodzie złączki 12 wzdłuż obu kierunków e i a.

Króciec dyszowy 11 stanowi, zaznaczony jedynie schematycznie, końcowy obszar 16, który ogólnie ma symbolizować przyrząd ssący, jak na przykład dyszę ssącą, szczotkę ssącą lub temu podobne.

Króciec dyszowy 11 w ukazanym przykładzie wykonania jest z tworzywa sztucznego, podobnie jak jednoczęściowa, połączona z nim złączka 12 oraz prowadzona ślizgowo na złączce 12, tuleja uruchamiająca 17. Wewnętrzna rura 14 układu teleskopowego w ukazanym przykładzie wykonania jest ze stali. Oczywiście w ukazanym przykładzie wykonania względnie jego odmianach w ramach wynalazku można dokonać dowolnego, mającego tu zastosowanie, doboru materiału.

Otaczająca złączkę 12, pierścieniowa sprężyna płytkowa 18 jest swymi obydwoma zamocowanymi końcami 19 osadzona w utworzonym przez złączkę 12 łożysku oporowym 20. Na fig. 3 zaznaczony jest linią przerywaną tylko jeden zamocowany koniec 19 i jedno łożysko oporowe 20. Tuleja uruchamiająca 17 tworzy wchodzący w przybliżeniu promieniowo do wewnątrz w kierunku złączki 12, w przybliżeniu kłowe odsadzenie 21, w którego szczelinie 22 znajduje się sprężysty obszar 23 sprężyny płytkowej 18, wychylany w obu, wzajemnie przeciwnych, kierunkach osiowych a i e.

PL 199 680 B1

Aby sprężysty obszar 23 mógł być wychylany w osiowych kierunkach a, e, na zewnętrznej bocznej powierzchni złączki 12 znajduje się wybranie 31.

Tuleja uruchamiająca 17 ma skierowany promieniowo w stronę zewnętrznej bocznej powierzchni 24 złączki 12, występ blokujący 25, tworzący powierzchnię blokującą 26. Występ blokujący 25 ma przekrój, zwężający się w przybliżeniu promieniowo w stronę złączki 12 i przypominający kształtem ścięty ostrosłup, przy czym górna powierzchnia występu blokującego 25 tworzy powierzchnię blokującą 26.

Obie boczne powierzchnie występu blokującego 25, nachylone do obu wzajemnie przeciwnych, osiowych kierunków a i e, tworzą ślizgowe powierzchnie prowadzące 27, 28 dla ślizgowych przeciwpowierzchni prowadzących 29, 30 korpusu zatrzaskowego, oznaczonego w całości odnośnikiem S.

Korpus zatrzaskowy S stanowi część oznaczonego w całości odnośnikiem Z, języczkowego elementu, który jest wycięty ze ścianki złączki 12 i którego podstawa, umieszczona w sąsiedztwie czołowej powierzchni 32 złączki, opatrzona jest odnośnikiem 33. Języczkowy element Z może być wykonany z materiału o takiej sprężystości własnej, że będzie stale próbował przyjąć położenie, uwidocznione na fig. 3.

Korpus zatrzaskowy S ma - podobnie jak występ blokujący 25 - przekrój w kształcie zbliżonym do ściętego ostrosłupa. Korpus zatrzaskowy S tworzy, odpowiednio do powierzchni blokującej 26 występu blokującego 25, pierścieniową przeciwpowierzchnię blokującą 34.

Wewnętrzna boczna powierzchnia 35 złączki 12 ma, wychodzący od jej czołowej powierzchni 32 i otwarty w tym kierunku, osiowy ślizgowy rowek prowadzący 36, z którym współpracuje wytłoczony na podobieństwo sprężyny na zewnątrz z wtykowego końca 13 rury, krótki osiowy wzdłużny żłobek 37.

Ogranicznik 38 krótkiego wzdłużnego żłobka 37, ograniczający jednocześnie od wewnątrz osiową długość ślizgowego rowka prowadzącego 36, zapewnia dokładne zatrzaskowe osadzenie korpusu zatrzaskowego S w wybraniu zatrzaskowym T, uformowanym na kształt wystającej promieniowo do wewnątrz miseczki we wtykowym końcu 13 rury. Miseczkowe wybranie zatrzaskowe T względnie miseczkowe wgłębienie ma przekrój o zarysie zbliżonym do ściętego ostrosłupa.

Korpus zatrzaskowy S wchodzi w miseczkowe wybranie zatrzaskowe T i ma dopasowany do niego zarys przekroju.

Wskutek swego języczkowego połączenia korpus zatrzaskowy S jest osadzony ruchomo w kierunku promieniowym na złączce 12 i połączony z nią ruchomo, przynajmniej w odniesieniu do obu wzajemnie przeciwnych, kierunków osiowych e i a.

Sposób uruchamiania przedstawionego układu 10 rury odkurzacza można opisać w sposób następujący:

Na rysunku powierzchnia blokująca 26 występu blokującego 25 znajduje się w swej neutralnej pozycji osiowej, w której występują sprężyste siły powrotne, działające w kierunkach a i e oraz wytwarzane przez sprężynę płytkową 18. W tej neutralnej pozycji osiowej, w której żadne sprężyste siły powrotne ze strony sprężyny płytkowej nie działają na tuleję uruchamiającą 17, powierzchnia blokująca 26 występu blokującego 25 współpracuje z przeciwpowierzchnią blokującą 34 korpusu zatrzaskowego S, w zwią zku z czym ten ostatni znajduje się w swej pozycji zablokowanej.

Można sobie wyobrazić, że przed połączeniem układu 10 wtykowy koniec 13 rury znajduje się w kierunku osi z prawej strony przed gniazdem wtykowym 15, po czym jest wprowadzany jedną ręką w kierunku wk ł adania e w złączkę 12, podczas gdy druga rę ka przytrzymuje tuleję uruchamiają c ą 17. Zwężona stożkowo, pierwsza powierzchnia sterowania 41 dochodzi przy tym z prawej strony do ukośnej powierzchni ślizgowej 44 korpusu zatrzaskowego S w kształcie ściętego ostrosłupa i przesuwa go względem tulei uruchamiającej 17 wraz z połączoną ruchomo z korpusem zatrzaskowym S złączką 12 w kierunku e w lewo. Przeciwpowierzchnia blokują ca 34 korpusu zatrzaskowego S odsuwa się od powierzchni blokującej 26 występu blokującego 25, podczas gdy występ jest wpychany przez pierwszą powierzchnię sterowania 41 do komory ustalającej Ae.

W następstwie tego korpus zatrzaskowy S zostaje zwolniony i na zakoń czenie pokrywa się z miseczkowym wybraniem zatrzaskowym T, gdy tylko krótkie wzdł u ż ne ż ebro 37 dojdzie do ogranicznika 38 ślizgowego rowka prowadzącego 38. Proces zatrzaskiwania zostaje zakończony w ten sposób, że jedną ręką puszcza się tuleję uruchamiającą 17, która pod działaniem sprężystej siły powrotnej, wytwarzanej przez sprężynę płytkową 18, jest zmuszana do nadążaniem za przesuwem złączki 12 w kierunku wkładania e.

Zatem podczas gdy tuleja uruchamiająca 17 cofa się sprężyście w kierunku e, ślizgowa powierzchnia prowadząca 21 występu blokującego 25 wciska korpus zatrzaskowy S, znajdujący się początkowo nadal w komorze ustalającej Ae, za pomocą jego ślizgowej przeciwpowierzchni ustalającej 30

PL 199 680 B1 w miseczkowe wybranie zatrzaskowe T. Jednocześnie powierzchnia blokująca 26 przylega do przeciwpowierzchni blokującej 34.

Rozłączanie układu 10 przedstawionego na rysunku odbywa się w sposób następujący:

Jedna ręka obejmuje tuleję uruchamiającą 17 i przytrzymuje ją, natomiast druga ręka obejmuje wewnętrzną rurę 14 układu teleskopowego i ciągnie wtykowy koniec 13 rury w kierunku a. Boczna powierzchnia 43 (zatem druga powierzchnia sterowania) miseczkowego wybrania zatrzaskowego T, znajdująca się w sąsiedztwie czołowej powierzchni 42 wtykowego końca 13 rury, dochodzi przy tym z lewej strony do drugiej ukośnej powierzchni ślizgowej 45 korpusu zatrzaskowego S, przemieszczając jednocześnie korpus zatrzaskowy S łącznie z połączoną z nim ruchomo złączką 12 w prawo, w kierunku a. Druga powierzchnia sterowania 43 wpycha przy tym korpus zatrzaskowy S w komorę ustalającą Aa. W rezultacie korpus zatrzaskowy S zostaje zwolniony, zaś wtykowy koniec 13 można całkowicie wyciągnąć z gniazda ustalającego 15 w złączce 12.

Z przedstawionej powyż ej zasady działania wynika, ż e zarówno łączeniu, jak też rozłączaniu połączenia wtykowego towarzyszy wysoki komfort obsługi.

Claims (20)

1. Układ rury odkurzacza do łączenia wtykowego, ze złączką, stanowiącą gniazdo wtykowe do rozłącznego mocowania zatrzaskowego osadzonego w złączce osiowo, wtykowego końca rury za pomocą połączonych rozłącznie ze sobą elementów zatrzaskowych w postaci korpusu zatrzaskowego osadzonego ruchomo na złączce i elementu zatrzaskowego usytuowanego na wtykowym końcu rury, przy czym na złączce osadzony jest przesuwnie w kierunku osiowym suwak uruchamiający, zaopatrzony w powierzchnię blokującą, zaś wtykowy koniec rury ma pierwszą powierzchnię sterowania do przemieszczania korpusu zatrzaskowego względem powierzchni blokującej przy wkładaniu wtykowego końca rury w gniazdo i zwalniania go w pozycję rozłącznego zamocowania zatrzaskowego w elemencie zatrzaskowym, znamienny tym, że element zatrzaskowy ma postać wybrania zatrzaskowego (T) do rozłącznego obsadzenia korpusu zatrzaskowego (S), zaś suwak uruchamiający (17) jest ruchomy przeciwnie do poszczególnych powrotnych sił sprężyny w obu kierunkach osiowych, wzajemnie przeciwnych względem neutralnego położenia swej powierzchni blokującej (26), utrzymującej w tym położeniu korpus zatrzaskowy (S) w pozycji zablokowanej i zwalniając go w kierunku odblokowania przy każdym swym przesuwie z pozycji neutralnej, przy czym pierwsza powierzchnia sterowania (41) jest usytuowana na czołowej powierzchni (42) wtykowego końca (13) rury i przy wkładaniu wtykowego końca (13) rury w gniazdo wtykowe (15) przemieszcza korpus zatrzaskowy (S) wraz ze złączką (12) względem powierzchni blokującej (26) w kierunku wkładania (e) rury, zwalniając go w pozycję rozłącznego zamocowania zatrzaskowego w wybraniu zatrzaskowym (T), na którym znajduje się druga powierzchnia sterowania (43) do przemieszczania korpusu zatrzaskowego (S) wraz ze złączką (12) względem powierzchni blokującej (26) w kierunku wyciągania (a) wtykowego końca (13) rury z gniazda wtykowego (15) i do odblokowywania korpusu zatrzaskowego (S).

2. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że suwak uruchamiający (17) ma skierowany promieniowo w stronę zewnętrznej bocznej powierzchni (24) złączki (12), występ blokujący (25), na którym znajduje się powierzchnia blokująca (26).

3. Układ według zastrz. 2, znamienny tym, że występ blokujący (25), zwężający się w przybliżeniu promieniowo w stronę złączki (12), ma przekrój o kształcie zbliżonym do ściętego ostrosłupa, przy czym górna powierzchnia występu blokującego (25) stanowi powierzchnię blokującą (26), zaś jego boczne powierzchnie, nachylone do obu wzajemnie przeciwnych, osiowych kierunków (a) i (e), stanowią ślizgowe powierzchnie prowadzące (27, 28) dla korpusu zatrzaskowego (S).

4. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że suwak uruchamiający (17) ma wystające w przybliżeniu promieniowo do wewnątrz w kierunku złączki (12), w przybliżeniu kłowe odsadzenie (21), w którego szczelinie (22) znajduje się wychylny w obu, wzajemnie przeciwnych kierunkach osiowych (a, e), sprężysty obszar (23) sprężyny płytkowej (18).

5. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że suwak uruchamiający stanowi element (17), który w kształcie co najmniej części tulei otacza złączkę (12).

6. Układ według zastrz. 5, znamienny tym, że suwak uruchamiający stanowi tuleja uruchamiająca (17), otaczająca złączkę (12) na całej długości jej obwodu.

PL 199 680 B1

7. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że złączka (12) i wtykowy koniec (13) rury w obszarze gniazda wtykowego (15) mają wspólnie osiowe elementy prowadzące (36, 37).

8. Układ według zastrz. 7, znamienny tym, że osiowe elementy prowadzące (36, 37) stanowią układ na pióro i wpust.

9. Układ według zastrz. 7 albo 8, znamienny tym, że wtykowy koniec (13) rury ma wystające promieniowo na zewnątrz, osiowe żebro prowadzące (37), zaś złączka (12), odpowiednio do tego, ma na swej wewnętrznej bocznej powierzchni (35) osiowy rowek prowadzący (36).

10. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że suwak uruchamiający (17) i złączka (12) mają wspólnie osiowe elementy prowadzące.

11. Układ według zastrz. 10, znamienny tym, że osiowe elementy prowadzące stanowią układ na pióro i wpust.

12. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że czołowa powierzchnia (42) wtykowego końca (13) rury jest zwężona stożkowo co najmniej na części swego obwodu, tworząc pierwszą powierzchnię sterowania (41).

13. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że wybranie zatrzaskowe (T) wtykowego końca (13) rury stanowi miseczkowe wgłębienie, wystające w przybliżeniu promieniowo w kierunku środka rury.

14. Układ według zastrz. 13, znamienny tym, że miseczkowe wybranie zatrzaskowe (T) ma przekrój o zarysie zbliżonym do ściętego ostrosłupa.

15. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że boczna powierzchnia miseczkowego wybrania zatrzaskowego (T), sąsiadująca z czołową powierzchnią (42) wtykowego końca (13) rury, stanowi drugą powierzchnię sterowania (43).

16. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że zarys przekroju korpusu zatrzaskowego (S) odpowiada zarysowi przekroju miseczkowego wybrania zatrzaskowego (T).

17. Układ według zastrz. 16, znamienny tym, że korpus zatrzaskowy (S) ma zwróconą ku powierzchni blokującej (26) suwaka uruchamiającego (17), korespondującą z nią, przeciwpowierzchnię blokującą (34).

18. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że korpus zatrzaskowy (S) ma ślizgowe przeciwpowierzchnie prowadzące (29, 30), odpowiadające nachylonym w obu wzajemnie przeciwnych kierunkach osiowych (e, a), ślizgowym powierzchniom prowadzącym (27, 28) występu blokującego (25) suwaka uruchamiającego (17).

19. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że korpus zatrzaskowy (S) jest osadzony ruchomo, w kierunku co najmniej zbliżonym do promieniowego, na złączce (12) i połączony z nią ruchomo co najmniej w odniesieniu do obu wzajemnie przeciwnych kierunków osiowych (e, a).

20. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że korpus zatrzaskowy (S) stanowi swobodne zakończenie wyciętego ze złączki (12), w przybliżeniu języczkowego, elementu (Z), którego podstawa (33) jest usytuowana zwłaszcza w sąsiedztwie czołowej powierzchni (32) złączki (12).