PL197898B1 - Stabilna krzemionka koloidalna oraz sposób wytwarzania stabilnej krzemionki koloidalnej - Google Patents

Stabilna krzemionka koloidalna oraz sposób wytwarzania stabilnej krzemionki koloidalnej

Info

Publication number
PL197898B1
PL197898B1 PL352225A PL35222599A PL197898B1 PL 197898 B1 PL197898 B1 PL 197898B1 PL 352225 A PL352225 A PL 352225A PL 35222599 A PL35222599 A PL 35222599A PL 197898 B1 PL197898 B1 PL 197898B1
Authority
PL
Poland
Prior art keywords
composition
weight
colloidal silica
value
temperature
Prior art date
Application number
PL352225A
Other languages
English (en)
Other versions
PL352225A1 (en
Inventor
Bruce A. Keiser
Maureen B. Nunn
Cheng-Sung Huang
Dennis L. Macdonald
Original Assignee
Nalco Chemical Co
Priority date (The priority date is an assumption and is not a legal conclusion. Google has not performed a legal analysis and makes no representation as to the accuracy of the date listed.)
Filing date
Publication date
Application filed by Nalco Chemical Co filed Critical Nalco Chemical Co
Priority to PL352225A priority Critical patent/PL197898B1/pl
Publication of PL352225A1 publication Critical patent/PL352225A1/xx
Publication of PL197898B1 publication Critical patent/PL197898B1/pl

Links

Classifications

    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C01INORGANIC CHEMISTRY
    • C01BNON-METALLIC ELEMENTS; COMPOUNDS THEREOF; METALLOIDS OR COMPOUNDS THEREOF NOT COVERED BY SUBCLASS C01C
    • C01B33/00Silicon; Compounds thereof
    • C01B33/113Silicon oxides; Hydrates thereof
    • C01B33/12Silica; Hydrates thereof, e.g. lepidoic silicic acid
    • C01B33/14Colloidal silica, e.g. dispersions, gels, sols
    • BPERFORMING OPERATIONS; TRANSPORTING
    • B01PHYSICAL OR CHEMICAL PROCESSES OR APPARATUS IN GENERAL
    • B01JCHEMICAL OR PHYSICAL PROCESSES, e.g. CATALYSIS OR COLLOID CHEMISTRY; THEIR RELEVANT APPARATUS
    • B01J13/00Colloid chemistry, e.g. the production of colloidal materials or their solutions, not otherwise provided for; Making microcapsules or microballoons
    • B01J13/0004Preparation of sols
    • B01J13/0008Sols of inorganic materials in water
    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C01INORGANIC CHEMISTRY
    • C01BNON-METALLIC ELEMENTS; COMPOUNDS THEREOF; METALLOIDS OR COMPOUNDS THEREOF NOT COVERED BY SUBCLASS C01C
    • C01B33/00Silicon; Compounds thereof
    • C01B33/113Silicon oxides; Hydrates thereof
    • C01B33/12Silica; Hydrates thereof, e.g. lepidoic silicic acid
    • C01B33/14Colloidal silica, e.g. dispersions, gels, sols
    • C01B33/141Preparation of hydrosols or aqueous dispersions
    • C01B33/142Preparation of hydrosols or aqueous dispersions by acidic treatment of silicates
    • C01B33/143Preparation of hydrosols or aqueous dispersions by acidic treatment of silicates of aqueous solutions of silicates
    • DTEXTILES; PAPER
    • D21PAPER-MAKING; PRODUCTION OF CELLULOSE
    • D21HPULP COMPOSITIONS; PREPARATION THEREOF NOT COVERED BY SUBCLASSES D21C OR D21D; IMPREGNATING OR COATING OF PAPER; TREATMENT OF FINISHED PAPER NOT COVERED BY CLASS B31 OR SUBCLASS D21G; PAPER NOT OTHERWISE PROVIDED FOR
    • D21H21/00Non-fibrous material added to the pulp, characterised by its function, form or properties; Paper-impregnating or coating material, characterised by its function, form or properties
    • D21H21/06Paper forming aids
    • D21H21/10Retention agents or drainage improvers
    • DTEXTILES; PAPER
    • D21PAPER-MAKING; PRODUCTION OF CELLULOSE
    • D21HPULP COMPOSITIONS; PREPARATION THEREOF NOT COVERED BY SUBCLASSES D21C OR D21D; IMPREGNATING OR COATING OF PAPER; TREATMENT OF FINISHED PAPER NOT COVERED BY CLASS B31 OR SUBCLASS D21G; PAPER NOT OTHERWISE PROVIDED FOR
    • D21H17/00Non-fibrous material added to the pulp, characterised by its constitution; Paper-impregnating material characterised by its constitution
    • D21H17/20Macromolecular organic compounds
    • D21H17/21Macromolecular organic compounds of natural origin; Derivatives thereof
    • D21H17/24Polysaccharides
    • D21H17/28Starch
    • D21H17/29Starch cationic
    • DTEXTILES; PAPER
    • D21PAPER-MAKING; PRODUCTION OF CELLULOSE
    • D21HPULP COMPOSITIONS; PREPARATION THEREOF NOT COVERED BY SUBCLASSES D21C OR D21D; IMPREGNATING OR COATING OF PAPER; TREATMENT OF FINISHED PAPER NOT COVERED BY CLASS B31 OR SUBCLASS D21G; PAPER NOT OTHERWISE PROVIDED FOR
    • D21H17/00Non-fibrous material added to the pulp, characterised by its constitution; Paper-impregnating material characterised by its constitution
    • D21H17/63Inorganic compounds
    • D21H17/67Water-insoluble compounds, e.g. fillers, pigments
    • D21H17/68Water-insoluble compounds, e.g. fillers, pigments siliceous, e.g. clays

Landscapes

  • Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Organic Chemistry (AREA)
  • Inorganic Chemistry (AREA)
  • Dispersion Chemistry (AREA)
  • Chemical Kinetics & Catalysis (AREA)
  • Paper (AREA)
  • Silicon Compounds (AREA)
  • Silicates, Zeolites, And Molecular Sieves (AREA)
  • Separation Of Suspended Particles By Flocculating Agents (AREA)
  • Preparation Of Compounds By Using Micro-Organisms (AREA)

Abstract

1. Stabilna krzemionka koloidalna, znamienna tym, ze ma powierzchni e w la sciw a wi eksz a ni z 700 m 2 /g i warto sc S 20-50. 7. Sposób wytwarzania stabilnej krzemionki koloidalnej, posiadaj acej powierzchni e w la sciw a wi eksz a ni z 700 m 2 /g i warto sc S 20-50, znamienny tym, ze obejmuje etapy, w których (a) wytwarza si e pocz atkow a kompozycj e zawieraj ac a wod e, krzemian metalu alkalicznego o stosunku molowym SiO 2 do tlenku metalu alkalicznego w zakresie od 15:1 do 1:1 i warto sci wspó l- czynnika pH co najmniej 10, oraz zwi azek wybrany z grupy obejmuj acej kwas, jego odpowiedni a sól i ich mieszanin e, przy czym krzemian metalu alkalicznego oraz wy zej wymieniony zwi azek wyst epuj a pocz atkowo w stosunku wagowym co najmniej 63:1, za s temperatur e tej pocz atkowej kompozycji utrzymuje si e poni zej 32°C, (b) do wytworzonej pocz atkowej kompozycji wodnej dodaje si e powoli i ci agle kompozycj e kwa- su krzemowego o zawarto sci SiO 2 w zakresie 4,0-8,5% wagowych, przy czym utrzymuje si e tempera- tur e poni zej 32°C podczas dodawania po lowy do trzech czwartych kompozycji kwasu krzemowego, a nast epnie, (c) zwi eksza si e powoli temperatur e kompozycji do 46-52°C i utrzymuje si e j a a z do zakoncze- nia dodawania kompozycji kwasu krzemowego, (d) ewentualnie utrzymuje si e temperatur e kompozycji poni zej 52°C przez oko lo 1 h, oraz (e) przerywa si e ogrzewanie i ewentualnie usuwanie wody z wytworzonej kompozycji a z zawar- tosc cia l sta lych na bazie SiO 2 wyniesie 7% wagowych lub wi ecej. PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku
Przedmiotem wynalazku jest stabilna krzemionka koloidalna oraz sposób wytwarzania stabilnej krzemionki koloidalnej. W szczególności, wynalazek dotyczy zolów koloidalnej krzemionki o dużej powierzchni właściwej i zwiększonej stabilności, stosowanych przy wytwarzaniu papieru.
Opisy US 5,643,414 i US 5,368,833 ujawniają mikrocząstkę koloidalnej krzemionki o dużej powierzchni właściwej, to znaczy większej niż 700 m2/g i o wartości S w zakresie 20-40, która jest użyteczna przy wytwarzaniu papieru. Jednakże w opisach tych wskazano, że jest konieczna obróbka powierzchniowa cząstki koloidalnej krzemionki za pomocą aluminium, aby stabilizować powierzchnię właściwą, a przez to uzyskany produkt.
Opis US 5,603,805 ujawnia koloidalną krzemionkę o powierzchni właściwej mniejszej niż 700 m2/g i o wartości S 20-40, która również może być wykorzystywana w produkcji papieru. Jednakże w opisie tym podano, że potrzebne są powierzchnie właściwe mniejsze niż 700 m2/g, aby otrzymać stabilną koloidalną krzemionkę jako produkt bez obróbki powierzchniowej za pomocą aluminium, z przeznaczeniem do wykorzystania przy wytwarzaniu papieru.
Celem wynalazku jest opracowanie stabilnych zoli tylko z krzemionki, która jest użyteczna w zastosowaniu do wytwarzania papieru, ma powierzchnię właściwą większą niż 700 m2/g oraz wartość S 20-50, i która pozostaje stabilna bez dodatku czynnika obróbki powierzchniowej, takiego jak aluminium.
Stabilna krzemionka koloidalna, według wynalazku charakteryzuje się tym, że ma powierzchnię właściwą większą niż 700 m2/g i wartość S 20-50.
Korzystnie, krzemionka ma powierzchnię właściwą większą niż 750 m2/g, a zwłaszcza większą niż 800 m2/g.
Korzystnie, krzemionka ma wartość S równą lub mniejszą niż 40.
Korzystnie, krzemionka ma zawartość ciał stałych na bazie SiO2 co najmniej 7%, a zwłaszcza w zakresie 10-20%.
Sposób wytwarzania stabilnej krzemionki koloidalnej, posiadającej powierzchnię właściwą większą niż 700 m2/g i wartość S 20-50, według wynalazku charakteryzuje się tym, że obejmuje etapy, w których (a) wytwarza się początkową kompozycję zawierającą wodę, krzemian metalu alkallcznego o stosunku molowym SiO2 do tlenku metalu alkalicznego w zakresie od 15:1 do 1:1 i wartości współczynnika pH co najmniej 10, oraz związek wybrany z grupy obejmującej kwas, jego odpowiednią sól i ich mieszaninę, przy czym krzemian metalu alkalicznego oraz wyżej wymieniony związek występują początkowo w stosunku wagowym co najmniej 63:1, zaś temperaturę tej początkowej kompozycji utrzymuje się poniżej 32°C, (b) do w^worzznej poocątkowej komppozyji wodnej doddae się; powoll i ciągle kompoozcję kwasu krzemowego o zawartości SiO2 w zakresie 4,0-8,5% wagowych, przy czym utrzymuje się temperaturę poniżej 32°C podczas dodawania połowy do trzech czwartych kompozycji kwasu krzemowego, a następnie (c) zwią;kkza ssi? powoll dempera-urz; kompodzcji do 46-52°C i utr^z^r^L^j«^ ssi? j ą aa do zakończenia dodawania kompozycji kwasu krzemowego, (d) ewentualnie utrzymuje się temperaturę kompozycji poniżej 52°C przez około 1 h, oraz (e) sśę oorzzwenio i ewentkaleieusuwanie worty z wetworzonej kompodzcji aż zzwartość ciał stałych na bazie SiO2 wyniesie 7% wagowych lub więcej.
Korzystnie, w etapie (b) temperaturę utrzymuje się w zakresie 16-32°C.
Korzystnie, w etapie (d) utrzymuje się temperaturę w zakresie 46-52°C.
Korzystnie, w etapie (e) usuwa się wodę z kompozycji aż do zawartości ciał stałych 10% wagowych lub większej.
Sposób wytwarzania stabilnej krzemionki koloidalnej, posiadającej powierzchnię właściwą większą niż 700 m2/g i wartość S 20-50, charakteryzuje się również tym, że obejmuje etapy, w których (a) zajadowuje się zł^iomil·; deakccjee kationową żywicą j enower'nienną co najmniej
40% swej zdolności wymiany jonów w postaci wodorowej, przy czym zbiornik reakcyjny ma środki do oddzielania krzemionki koloidalnej od żywicy jonowymiennej, następnie (b) zajaaowejesię; sbiomik deakocjee wc^c^r^^m krzzmianem metalu slkallccnneo o stkduneu molowym SiO2 do tlenku metalu alkalicznego w zakresie od 15:1 do 1:1 i o wartości współczynnika pH co najmniej 10,0,
PL 197 898 B1 (c) miesza sięzawartość zbiornika reakcyjnego aa wartość współczynnika pH zawartości będzie w yaktssis śZ 8,5 Zr 10,0, (Z) ustawia się wartość współczynnika pH zawartości zbiornika reakcyjnego na powyżej 10,0 prptysy ZrZanis ZrZatkrwsj ilości ktysmianu mstalu alkalicznego, rtay (s) oddziela się otrzymaną krzemionkę koloidalną od żywicy jonowymiennej z równoczssnym usuwanism tsj ktysmionki koloiZalnsj ys ybiotnika tsakcyjnsgo.
Kotyystnis, śtoZki Zo oZZyislania ktysmionki koloiZalnsj oZ żywicy jonowymisnnsj yawistają sito ptyy Znis ybiotnika tsakcyjnsgo.
Kotyystnis, w stapis (c) yawartość ybiotnika tsakcyjnsgo posiaZa wartość współcyynnika pH w yaktssis 9,2-10,0.
Kotyystnis, w stapis (a) stosunsk molowy jonu woZotowsgo w kationowsj żywicy jonowymisnnsj Zo jonu mstalu alkalicynsgo w ktysmianis mstalu alkalicynsgo jsst w yaktssis 40-100%.
Kotyystnis, w stapis (c) yawartość ybiotnika tsakcyjnsgo jsst uttyymywana w tsmpstatutys 10-32°C.
Kotyystnis, w stapis (c) yawartość ybiotnika tsakcyjnsgo posiaZa wartość współcyynnika pH w yaktssis 9,2-10,5, a ywłasycya w yaktssis 10,4-10,7.
Nisocyskiwanis stwistZyono, żs yols koloiZalnsj ktysmionki wsZług wynalayku wykayują stabilność ptyy Zużsj powistychni właściwsj bsy moZyfikacji powistychni, ptyykłaZowo ya pomocą aluminium. PonaZto, yols koloiZalnsj ktysmionki wsZług wynalayku wykayują taką ywięksyoną stabilność ptyy stosunkowo Zużych yawartościach ciał stałych. StwistZyono tsż, żs yols koloiZalnsj ktysmionki wsZług wynalayku kotyystnis wykayują Zoskonałą aktywność nis tylko w alkalicynych matstiałach ZoptowaZyanych, als tównisż w kwaśnych matstiałach ZoptowaZyanych ptyy ptoZukcji papistu.
Zols koloiZalnsj ktysmionki wsZług wynalayku mogą być yatsm stosowans mięZyy innymi w ptysmyśls papistnicyym, np. jako śtoZki Zo yattyymywania i usuwania woZy.
Dyięki wynalaykowi jsst możliws uyyskanis stabilnsj ktysmionki koloiZalnsj o Zużsj powistychni właściwsj, tj. więksysj niż 700 m2/g, kotyystnis więksysj niż 750 m2/g, a najkotyystnisj więksysj niż 800 m2/g, mającsj wartość S 20-50, koizystnis 20-40. Ktysmionki koloiZalns wsZług ptysZmiotowsgo wynalayku nis wymagają obtóbki powistychniowsj ya pomocą cyynników obtóbki powistychniowsj takich jak aluminium, by osiągnąć stabilność.
Stabilna koloiZalna ktysmionka jsst tu Zsfiniowana jako taka koloiZalna ktysmionka, któtsj powisrzchnia właściwa poyostajs więksya niż 700 m2/g, a wartość S poyostajs w yaktssis 20-50, gZy stężony ptoZukt jsst statyony ptyy tsmpstatutys pokojowsj ptysy co najmnisj 30 Zni, kotyystnis ptysy co najmnisj 60 Zni.
WoZns yols koloiZalnsj ktysmionki wsZług wynalayku można wytwatyać i skłaZować ys stężsnism więksyym niż 7% wagowych SiO2 w stanis stałym, a nawst 15% wagowych SiO2 w stanis stałym lub więcsj, i poyostają ons stabilns w tsmpstatutys pokojowsj ptysy co najmnisj 30 Zni, ywykls ptysy co najmnisj 60 Zni, w potównaniu y woZnymi yolami ktysmionki ynanymi ys stanu tschniki. PonaZto yols koloiZalnsj ktysmionki wsZług wynalayku wykayują kotyystnis lspsys Zyiałanis w potównaniu y yolami koloiZalnsj ktysmionki ynansj ys stanu tschniki w yastosowaniach takich jak wytwatyanis papistu. PtyykłaZowo yols koloiZalnsj ktysmionki wsZług wynalayku, któts są utwotyons tylko y ktysmionki, wykayują więksyą aktywność ptyy ptoZukcji papistu nis tylko w śtoZowiskach alkalicynych, als nisocyskiwanis tównisż w śtoZowiskach kwaśnych.
PtysZmiotowy wynalaysk obsjmujs tównisż ptocssy wytwatyania stabilnsj koloiZalnsj ktysmionki, posiaZającsj powistychnię właściwą więksyą niż 700 m2/g i wartość S 20-50. JsZsn taki ptocss yawista: (a) twotysnis pocyątkowsj kompoyycji yawistającsj woZę, ktysmian mstalu alkalicynsgo o stosunku molowym SiO2 Zo tlsnku mstalu alkalicynsgo w yaktssis oZ 15:1 Zo 1:1 i wartości współcyynnika pH co najmnisj 10, ywykls co najmnisj 11 otay kwas (i/lub jsgo oZpowisZnią sól), ptyy cyym ktysmian mstalu alkalicynsgo i kwas są pocyątkowo obscns w stosunku wagowym co najmnisj 63:1, y uttyymywanism tsmpstatuty pocyątkowsj kompoyycji poniżsj 38°C, kotyystnis poniżsj 29°C, ywykls 16-29°C; (b) powolns i ciągłs ZoZawanis Zo pocyątkowsj kompoyycji woZnsj kompoyycji kwasu ktysmowsgo, ywykls o yawartości SiO2 w yaktssis 5,0-7,2% wag., kotyystnis 6,0-6,8% wag., y uttyymywanism tsmpstatuty kompoyycji poniżsj 38°C, ywykls 16-29°C, aż oZ momsntu, kisZy połowa Zo ttysch cywartych kompoyycji kwasu ktysmowsgo yostanis ZoZans Zo pocyątkowsj kompoyycji; (c) a następnis powolns ywięksyanis tsmpstatuty kompoyycji, np. ptysy około 10-35 minut, Zo 46-52°C i uttyymywanis tsj tsmpstatuty, aż Zo yakońcysnia ZoZawania kompoyycji kwasu ktysmowsgo; (Z) swsntualnis uttyymywanis tsmpstatufy kompoyycji poniżsj 52°C, ywykls 46-52°C, ptysy około
PL 197 898 B1 godzinę; oraz (e) przerywanie następnie grzania i ewentualne usuwanie wody z wynikowej kompozycji, aż zawartość ciał stałych wynikowej kompozycji, oparta na SiO2, wynosi 7% wag. lub więcej, zwykle 11% wag. lub więcej.
Alternatywny proces wytwarzania wodnych zoli według przedmiotowego wynalazku obejmuje zastosowanie kationowej żywicy jonowymiennej do inicjowania reakcji krzemianu metalu alkalicznego (patrz przykład 3 poniżej). Reakcja ta jest kontrolowana przez prędkość dodawania (np. w czasie do 30 minut, zwykle w czasie krótszym niż 15 minut) i przez stosunek krzemianu metalu alkalicznego do żywicy jonowymiennej podczas polimeryzacji, by wytworzyć koloidalną krzemionkę. Stosunek molowy jonów wodoru w kationowej żywicy jonowymiennej do jonów metalu alkalicznego w krzemianie metalu alkalicznego jest w zakresie 40-100%, korzystnie 50-100%. Temperatura podczas tworzenia koloidalnej krzemionki w tym alternatywnym procesie jest zwykle w zakresie od 10°C do 38°C, korzystnie 21-32°C. Obróbka cieplna koloidalnej krzemionki jako produktu (to znaczy obróbka dodatkowa) jest ewentualnie prowadzona, ale nie jest konieczna.
Szczegółowy opis wynalazku
Wynalazek przedstawia wytwarzanie koloidalnej krzemionki o powierzchni właściwej mierzonej sposobem Searsa [patrz Anal. Chem., 28, 1981 (1956)] większej niż 700 m2/g, korzystnie większej niż 750 m2/g, a najkorzystniej większej niż 800 m2/g, o wartości S [patrz R.ller i R.L.Dalton, J. Phys. Chem., 60, 955 (1956)] mniejszej niż 50, korzystnie w zakresie 20-50, a najkorzystniej 20-40, i o stężeniu ciał stałych wynoszącym 7-20% wagowych krzemionki, to znaczy SiO2.
„Wartość S (zmierzona zgodnie z ww. publikacją R.ller i R.L.Dalton) oznacza stopień skupienia (agregacji) mikrożelu. Niższa wartość S wskazuje większą pojemność mikrożelu i może być uważana jako pomiar ilości SiO2, w procentach wagowych, w fazie rozproszonej.
Jeden ze sposobów według wynalazku jest złożony z przygotowania początkowej kompozycji, po czym następuje dodawanie źródła aktywnej krzemionki, zwykle w postaci kwasu krzemowego lub kwasu polikrzemowego, przez określony czas. Podczas dodawania aktywnej krzemionki temperatura reakcji jest kontrolowana w określonym profilu temperatury reakcji. Po dodaniu przewidzianej ilości aktywnej krzemionki mieszaninę można zatężyć. Proces zatężenia można przeprowadzać stosując wiele różnych sposobów. Sposoby takie mogą obejmować, ale bez ograniczenia tylko do tego, odparowanie i/lub oddzielanie membranowe, np. przez ultrafiltrację lub mikrofiltrację. Wodę usuwa się, aż końcowy produkt będzie zawierać 7-20% wag. SiO2.
W powyższym procesie początkowa kompozycja złożona jest z wody, jednego z wielu dostępnych w handlu krzemianów lub alkalicznych szkieł wodnych oraz z kwasu i/lub jego odpowiedniej soli w określonym stosunku. Chociaż kolejność dodawania nie jest ważna, dla ułatwienia wytwarzania odkryto, że kwas należy dodawać do rozcieńczającej wody przed dodawaniem krzemianu.
Alkaliczne szkła wodne lub krzemiany mogą obejmować wiele różnych konwencjonalnych materiałów. Są to zwykle sole potasu lub sodu. Stosunek molowy SiO2 do Na2O lub K2O może być w zakresie od 15:1 do 1:1, a korzystnie jest w zakresie od 2,5:1 do 3,9:1. Takie roztwory szkła wodnego zwykle mają wartość współczynnika pH większą niż 10, zwykle około 11.
Stosowany w powyższym procesie kwas może być jednym z wielu kwasów organicznych lub nieorganicznych. Przykłady takich kwasów obejmują, ale bez ograniczenia: kwasy nieorganiczne, takie jak kwas solny, kwas fosforowy lub kwas siarkowy, albo takie materiały jak dwutlenek węgla. Kwasy organiczne obejmują, jednakże bez ograniczenia: kwas octowy, kwas mrówkowy i kwas propionowy. Przykłady odpowiednich soli obejmują: siarczan sodu, octan sodu, siarczan potasu, octan potasu, fosforan trójsodowy i jednowodzian fosforanu sodowego.
Po przygotowaniu początkowej kompozycji w powyższym procesie temperaturę tej kompozycji zmniejsza się do 29°C lub poniżej, zwykle do 27°C lub poniżej, a zazwyczaj do zakresu 16-29°C. Przy takiej temperaturze do kompozycji tej dodaje się powoli kwasu krzemowego lub kwasu polikrzemowego, np. przez całkowity czas wynoszący w przybliżeniu 4 godziny. Kwas krzemowy odpowiedni dla przedmiotowego wynalazku można przygotować znanymi sposobami, np. przez wymianę kationową rozcieńczonych roztworów alkalicznych szkieł wodnych, jak opisano powyżej. Zwykle takie rozcieńczone roztwory zawierają 3-9% wagowych ciał stałych na bazie SiO2, zazwyczaj 5,0-7,2% wagowych, a korzystnie 6,0-6,8% wagowych. Typowe preparaty handlowe przedstawiono w opisach US 3,582,502 i US 2,244,335. Chociaż stosunek wagowy krzemianu metalu alkalicznego do kwasu może się zmieniać, zwykle stosunek ten wynosi co najmniej 63:1. Kwas krzemowy lub kwas polikrzemowy dodaje się powoli i ciągle do kompozycji mieszając, aż doda się w przybliżeniu połowę do około trzech czwartych kwasu krzemowego lub kwasu polikrzemowego do tej kompozycji
PL 197 898 B1 z równoczesnym utrzymywaniem temperatury kompozycji poniżej 29°C, zwykle 16-29°C. Następnie temperaturę kompozycji powoli zwiększa się, np. w czasie 10-35 minut, do 46-52°C i utrzymuje się temperaturę w tym zakresie, aż do zakończenia dodawania reszty kwasu krzemowego lub kwasu polikrzemowego do kompozycji. Ewentualnie temperaturę kompozycji można później utrzymywać poniżej 52°C, zwykle 46-52°C, przez około jedną godzinę. Jeśli trzeba, można następnie usunąć z tej kompozycji wodę znanymi sposobami, aż do uzyskania zawartości ciał stałych w kompozycji 7% wagowych lub więcej, zwykle 11% wagowych lub więcej.
Poniżej przedstawiono alternatywny proces wytwarzania wodnych zoli krzemionki według przedmiotowego wynalazku. Proces ten obejmuje zastosowanie kationowej żywicy jonowymiennej, korzystnie słabo kwaśnej kationowej żywicy jonowymiennej, by zainicjować reakcję krzemianu metalu alkalicznego (patrz przykład 3 poniżej) w celu wytwarzania koloidalnej krzemionki. Reakcja ta jest kontrolowana przez prędkość dodawania i przez stosunek krzemianu metalu alkalicznego do żywicy jonowymiennej podczas polimeryzacji w celu wytworzenia koloidalnej krzemionki. Obróbka cieplna koloidalnej krzemionki jako produktu jest w tym przykładzie realizacji procesu według wynalazku opcjonalna.
Alternatywny proces przygotowania stabilnego zolu koloidalnej krzemionki według wynalazku zawiera: (a) ładowanie zbiornika reakcyjnego kationową żywicą jonowymienną, w której co najmniej 40%, korzystnie co najmniej 50% zdolności wymiany jonów jest w postaci wodoru, przy czym zbiornik reakcyjny ma środki, np. sito w pobliżu dna zbiornika reakcyjnego, do oddzielania koloidalnej krzemionki wytworzonej podczas tego procesu od żywicy jonowymiennej; (b) ładowanie zbiornika reakcyjnego (zasadniczo jednorazowo) wodnym roztworem krzemianu metalu alkalicznego o stosunku molowym SiO2 do tlenku metalu alkalicznego w zakresie od 15:1 do 1:1 i o wartości współczynnika pH co najmniej 10,0, korzystnie co najmniej 11; (c) mieszanie zawartości zbiornika reakcyjnego, aż wartość współczynnika pH zawartości zbiornika będzie w zakresie 8,5-11,0, korzystnie 9,2-10,0; (d) ustawianie wartości współczynnika pH zawartości zbiornika reakcyjnego powyżej 10,0, korzystnie 10,4-10,7, wykorzystując dodatkową ilość krzemianu metalu alkalicznego; oraz (e) oddzielanie otrzymanej koloidalnej krzemionki według wynalazku od żywicy jonowymiennej z równoczesnym usuwaniem koloidalnej krzemionki ze zbiornika reakcyjnego. Regulacja wartości współczynnika pH w stopniu (d) może być przeprowadzana albo w zbiorniku reakcyjnym, albo po usunięciu otrzymanej koloidalnej krzemionki ze zbiornika reakcyjnego. Taka regulacja wartości współczynnika pH zwykle jest przeprowadzana w czasie od 10 minut do 3 godzin od zakończenia etapu (e).
Kompozycje koloidalnej krzemionki według wynalazku okazały się mieć skuteczność w zastosowaniu do usuwania wody i zatrzymywania wody w procesie wytwarzania papieru o 20-40% większą w porównaniu ze znanymi kompozycjami. Ponadto kompozycje według przedmiotowego wynalazku nieoczekiwanie wykazały aktywność w obszarach, gdzie znane kompozycje nie są aktywne, głównie w środowiskach kwaśnych w procesie wytwarzania papieru. Chociaż korzystnym zastosowaniem kompozycji koloidalnej krzemionki według wynalazku jest usuwanie i zatrzymywanie wody przy wytwarzaniu papieru, kompozycje według wynalazku można wykorzystywać do innych celów, np. przy klarowaniu wina, soku, piwa i cukru; przy klarowaniu wody, łącznie z wodą surową i ściekami; jako podpory katalizatorów; jako składnik kompozycji powlekających; jako składnik powłoki do tworzyw sztucznych; jako składnik powłok odpornych na ścieranie; przy odlewaniu metodą traconego wosku oraz w materiałach ogniotrwałych.
Dzięki stosowaniu krzemionki według wynalazku jest możliwe poprawienie efektywności procesu wytwarzania papieru. Proces ten obejmuje etap dodawania do materiału doprowadzanego do maszyny papierniczej 0,00005-1,25% wag. koloidalnej krzemionki według wynalazku w stosunku do ciężaru suchych włókien zawartych w zawiesinie. W alternatywnym przykładzie realizacji do doprowadzanego materiału można dodawać niejonowego, kationowego lub anionowego polimerowego czynnika kłaczkującego albo przed, albo po dodaniu koloidalnej krzemionki w ilości 0,001-0,5% wag. w stosunku do ciężaru suchych włókien w doprowadzanej zawiesinie. Alternatywnie, zamiast lub oprócz syntetycznego polimerowego czynnika kłaczkującego można dodawać kationową skrobię w ilości 0,005-5,0% wagowych w stosunku do ciężaru suchych włókien w doprowadzanym materiale. Korzystniej skrobię dodaje się w ilości 0,05-1,5% wagowych w stosunku do ciężaru suchych włókien w doprowadzanym materiale. Według jeszcze innego przykładu realizacji zamiast lub oprócz czynnika kłaczkującego i/lub skrobi można do doprowadzanego materiału dodawać koagulatora w ilości 0,005-1,25% wagowych w stosunku do ciężaru suchych włókien w materiale doprowadzanym do wy6
PL 197 898 B1 twarzania papieru. Korzystnie koagulator dodaje się w ilości 0,025-0,5% wagowych w stosunku do ciężaru suchych włókien w doprowadzanym materiale.
Ponadto, stosowanie krzemionki według wynalazku pozwalana na zwiększanie zatrzymywania i odprowadzania wody z materiału doprowadzanego do produkcji papieru w maszynie papierniczej. W tym celu, do materiału doprowadzanego do produkcji papieru dodaje się 0,00005-1,25% wagowych koloidalnej krzemionki według wynalazku, w stosunku do masy suchych włókien w doprowadzanym materiale. Koloidalną krzemionkę można dodawać do materiału doprowadzanego do wytwarzania papieru wraz z niejonowym, kationowym lub anionowym polimerowym flokulantem. Taki flokulant może być dodawany albo przed, albo po koloidalnej krzemionce w ilości 0,001-0,5% wagowych w stosunku do ciężaru suchych włókien w doprowadzanym materiale. Skrobię można alternatywnie dodawać do doprowadzanego materiału zamiast lub oprócz flokulantu w ilości 0,005-5,0% wagowych w stosunku do ciężaru suchych włókien w doprowadzanym materiale. Jeżeli stosuje się skrobię, jest to korzystnie skrobia kationowa. W trakcie stosowania skrobię dodaje się korzystnie w ilości 0,05-1,25% wag. w stosunku do ciężaru suchych włókien w doprowadzanym materiale. W jeszcze innym przykładzie realizacji do doprowadzanego materiału zamiast lub oprócz flokulantu i/lub skrobi można dodawać koagulatora w ilości 0,005-1,25% wagowych w stosunku do ciężaru suchych włókien w doprowadzanym materiale. Korzystnie koagulator dodaje się w ilości 0,025-0,5% wagowych w stosunku do ciężaru suchych włókien w doprowadzanym materiale.
Dawka polimerowego flokulantu w którymkolwiek z powyższych przykładów realizacji wynosi korzystnie 0,005-0,2% wagowych w stosunku do ciężaru suchych włókien w doprowadzanym materiale. Dawka koloidalnej krzemionki wynosi korzystnie 0,005-0,25% wagowych w stosunku do ciężaru suchych włókien w doprowadzanym materiale, najkorzystniej 0,005-0,15% wagowych włókien w doprowadzanym materiale.
Krzemionka według wynalazku nadaje się do stosowania wobec szerokiego zakresu gatunków papieru i doprowadzanych materiałów, w związku z czym wartości procentowe podane powyżej mogą czasami zmieniać się (tj. mogą być ustalone przez fachowca w zależności od potrzeb).
W każdym z powyższych przykładów realizacji bentonit, talk, syntetyczne gliny, hektoryt, kaolin lub ich mieszaniny można również dodać w każdym miejscu w systemie wytwarzania papieru przed utworzeniem arkusza. Korzystnym miejscem dodawania jest gęsta miazga przed rozcieńczeniem białą wodą. Takie zastosowanie zwiększa czystość w maszynie papierniczej, która w przeciwnym wypadku podlega powstawaniu hydrofobowego osadu, mającego wpływ zarówno na wydajność produkcyjną jak i na jakość papieru.
Ponadto każdy z powyższych przykładów realizacji można stosować wobec materiału doprowadzanego do wytwarzania papieru, wybranego z grupy złożonej z cienkiego papieru (który zawiera tu materiał na bazie po raz pierwszy wykorzystywanych włókien, jak również materiał na bazie włókien wykorzystywanych wtórnie), tektury (która obejmuje tu materiały na bazie wtórnie wykorzystywanych włókien, wykładzinowe i faliste, jak również materiały na bazie włókien wykorzystywanych po raz pierwszy); oraz makulaturą gazetową, która obejmuje tu materiały pochodzące z czasopism, jak również materiały zarówno na bazie włókien wykorzystywanych pierwotnie jak i na bazie włókien wykorzystywanych wtórnie) albo inny materiał celulozowy. Takie doprowadzane materiały obejmują materiały, które zawierają drewno, materiały bezdrzewne, pierwotnie wykorzystywane, bielone materiały wykorzystywane wtórnie, niebielone materiały wykorzystywane wtórnie oraz ich mieszaniny.
Papier lub tekturą zwykle wytwarza się z zawiesiny doprowadzanego materiału celulozowego w medium wodnym, który to materiał poddawany jest jednemu z wielu etapom ścinania, gdzie takimi etapami zwykle są etap czyszczenia, etap mieszania i etap pompowania, a następnie z zawiesiny takiej odprowadzana jest woda, by utworzyć arkusz, który następnie suszy się do żądanej, zwykle małej zawartości wody. Krzemionki koloidalne według wynalazku można dodawać do doprowadzanego materiału przed lub po etapie ścinania.
Oprócz opisanych powyżej zastosowań do wspomagania zatrzymywania i odprowadzania wody koloidalne krzemionki według wynalazku można wykorzystywać w połączeniu ze standardowymi kationowymi żywicami wytrzymałymi na mokro, by polepszyć wytrzymałość na mokro tak traktowanego arkusza celulozowego. Przy tego rodzaju wykorzystywaniu koloidalną krzemionką dodaje się do doprowadzanego materiału przed umieszczeniem tego materiału, zawierającego żywicą zwiększającą wytrzymałość na mokro, na maszynie papierniczej. Koloidalną krzemionkę zwykle stosuje się w ilościach podanych powyżej.
PL 197 898 B1
Stwierdzono, że koloidalna krzemionka według wynalazku znacznie polepsza działanie syntetycznych polimerowych flokulantów i czynników wspomagających retencją oraz skrobi w procesie wytwarzania papieru. Ponadto uważa się, że koloidalne krzemionki są użyteczne jako dodatki w procesach rozdzielania ciał stałych od cieczy, takich jak wstępne oczyszczanie wody oraz oczyszczanie ścieków. Koloidalne krzemionki według wynalazku oprócz polepszania odprowadzania wody i zatrzymywania wody w papierze gazetowym, cienkim papierze, tekturze i innych gatunkach papieru mogą również znaleźć zastosowanie do regulacji smoły i klejów w produkcji papieru, do odwadniania miazgi przy wytwarzaniu miazgi układanej na sucho, do wyławiania włókien i oczyszczania w młynach miazgi i papieru, do oczyszczania wody, do flotacji rozpuszczonego powietrza i do odwadniania mułu. Kompozycje według wynalazku mogą również znaleźć zastosowanie przy oddzielaniu ciał stałych od cieczy lub przy rozdzielaniu emulsji. Przykłady takich zastosowań obejmują odwadnianie ścieków miejskich, oczyszczanie i odwadnianie wodnych zawiesin mineralnych, rozdzielanie emulsji rafineryjnych itp. Lepsze działanie zoli koloidalnej krzemionki według wynalazku w połączeniu z syntetycznymi polimerami lub skrobią obejmuje większą retencję, lepsze odprowadzanie wody i lepsze oddzielanie ciał stałych od cieczy, a często zmniejszenie ilości polimeru lub skrobi użytych do osiągnięcia żądanego wyniku.
Programy zatrzymywania mikrocząstek oparte są na odtwarzaniu pierwotnie utworzonych kłaczków przerwanych przez ścinanie. W takich zastosowaniach flokulant jest dodawany przed co najmniej jednym punktem silnego ścinania, po czym następuje dodawanie mikrocząstek tuż przed skrzynią wlewową. Zwykle flokulant będzie dodawany przed sitami ciśnieniowymi, a potem nastąpi dodanie mikrocząstek za sitami. Jednakże rozważa się tu również sposób, w którym kolejność ta może być odwrócona. Wtórne kłaczki utworzone przez dodanie mikrocząstek powodują zwiększoną retencję i odprowadzanie wody bez szkodliwego oddziaływania na tworzenie arkusza. Umożliwia to zwiększoną zawartość wypełniacza w arkuszu, eliminuje dwustronność arkusza i zwiększa odprowadzanie wody oraz prędkość maszyny przy wytwarzaniu papieru. Zastosowanie niewielkiego nadmiaru polimerowego flokulantu i/lub koagulatora jest uważane za konieczne w celu zapewnienia, by późniejsze ścinanie powodowało powstawanie mikrokłaczków, które zawierają lub przenoszą wystarczającą ilość polimeru, by przynajmniej części ich powierzchni były naładowane dodatnio, chociaż nie ma konieczności, by cały doprowadzany materiał był naładowany dodatnio. Potencjał elektrokinetyczny doprowadzanego materiału po dodaniu polimeru i po etapie ścinania może być zatem kationowy lub anionowy.
Ścinanie jest zapewniane przez zastosowane do tego celu urządzenie, takie jak pompa mieszająca, pompa wentylatorowa lub sito odśrodkowe, albo też można wprowadzić do urządzenia mieszalnik ścinający lub inny stopień ścinania w celu zapewnienia ścinania, a korzystnie wysokiego stopnia ścinania po dodaniu polimeru.
Flokulanty użyte w zastosowaniu tego wynalazku są rozpuszczalnymi lub dyspergowanymi w wodzie polimerami o dużej masie cząsteczkowej, które mogą mieć ładunek kationowy lub anionowy. Można również stosować niejonowe polimery o dużej masie cząsteczkowej. Polimery te mogą być całkowicie rozpuszczalne w systemie wytwarzania papieru, albo też alternatywnie mogą być łatwo dyspergowane. Mogą mieć one strukturą rozgałęzioną lub usieciowaną pod warunkiem, że nie tworzą one szkodliwych rybich oczek, jak nazywane są kulki nierozpuszczonego polimeru na gotowym papierze. Polimery tych rodzajów są łatwo dostępne z wielu różnych źródeł handlowych. Występują one jako suche ciała stałe, roztwory wodne, emulsje wodno-olejowe, które po dodaniu do wody umożliwiają szybkie rozpuszczenie się zawartego w nich polimeru, albo jako zawiesiny rozpuszczanego lub dyspergowanego w wodzie polimeru w wodnych roztworach soli. Postać stosowanego tu flokulantu o dużej masie cząsteczkowej nie jest uważana za ważną, jeżeli tylko polimer jest rozpuszczalny lub dyspergowalny w doprowadzanym materiale.
Jak stwierdzono powyżej, polimery mogą być kationowe, anionowe lub niejonowe. Użyteczne tu flokulanty z polimerów kationowych są zwykle addycyjnymi polimerami winylowymi o dużej masie cząsteczkowej, które zawierają kationową grupę funkcjonalną. Polimery te są zwykle homopolimerami rozpuszczalnych w wodzie kationowych monomerów winylowych, albo mogą być kopolimerami rozpuszczalnego w wodzie kationowego monomeru winylowego z niejonowym monomerem, takim jak akrylamid lub metakrylamid. Polimery mogą zawierać tylko jeden kationowy monomer winylowy lub też mogą zawierać więcej niż jeden kationowy monomer winylowy. Alternatywnie pewne polimery mogą być modyfikowane lub derywatyzowane po polimeryzacji, jak np. poliakrylamid przez reakcją Mannicha, by wytwarzać kationowy polimer winylowy użyteczny według wynalazku. Polimery te mogą być
PL 197 898 B1 wytwarzane z tak niewielkiej ilości, jak 1% mol. monomeru kationowego do 100% mol. monomeru kationowego, albo z kationowo modyfikowanej grupy funkcjonalnej na polimerze modyfikowany po polimeryzacji. Najczęściej kationowe flokulanty będą miały co najmniej 5% mol. kationowego monomeru winylowego lub grupy funkcjonalnej, a najkorzystniej co najmniej 10% wag. kationowego monomeru winylowego lub grupy funkcjonalnej.
Odpowiednie kationowe monomery winylowe użyteczne przy wytwarzaniu kationowo naładowanych winylowych addycyjnych kopolimerów i homopolimerów odpowiednich dla przedmiotowego wynalazku będą znane fachowcom. Materiały te obejmują: metakrylan dimetyloaminoetylowy (DMAEM), akrylan dimetyloaminoetylowy (DMAEA), akrylan dietyloaminoetylowy (DEAEA), metakrylan dietyloaminoetylowy (DEAEM) lub ich czwartorzędowe postaci amonowe utworzone z siarczanu dimetylowego lub chlorku metylu, poliakrylamidy zmodyfikowane przez reakcję Mannicha, chlorowodorek dialilocykloheksyloaminowy (DACHA HCI), chlorek dialilodimetyloamonowy (DADMAC), chlorek metakryloamidopropylotrimetyloamonowy (MAPTAC) i aminę alilową (ALA). Jako flokulant może być tu również stosowana kationowana skrobia. Wybrany flokulant może być mieszaniną substancji podanych powyżej, albo mieszaniną substancji podanych powyżej ze skrobią kationową. Fachowcy w dziedzinie programów retencji na bazie polimeru kationowego łatwo zauważą, że wybór określonego polimeru jest zależny od doprowadzanego materiału, wypełniacza, gatunku i jakości wody.
Anionowe flokulanty o dużej masie cząsteczkowej, które mogą być używane według wynalazku, są korzystnie rozpuszczalnymi lub dyspergowalnymi w wodzie polimerami winylowymi zawierającymi 1% mol. lub więcej monomeru posiadającego ładunek anionowy. Polimery te mogą być homopolimerami lub rozpuszczalnymi w wodzie anionowo naładowanymi monomerami winylowymi lub kopolimerami tych monomerów np. z niejonowymi monomerami, takimi jak akrylamid lub metakrylamid. Przykłady odpowiednich monomerów anionowych obejmują kwas akrylowy, sulfonian metakryloamido-2-akryloamido-2-metylopropanowy (AMPS) oraz jego mieszaniny, jak również ich odpowiednie rozpuszczalne lub dyspergowalne w wodzie sole metali alkalicznych i amonu. Anionowe polimery o dużej masie cząsteczkowej, nadające się do stosowania według wynalazku, mogą również być albo hydrolizowanymi polimerami akryloamidowymi, albo kopolimerami akryloamidu lub ich homologami, takimi jak metakrylamid, z kwasem akrylowym lub jego homologami, takimi jak kwas metakrylowy, albo z polimerami takich monomerów winylowych, takimi jak kwas maleinowy, kwas itakonowy, kwas winylosulfonowy lub inne monomery zawierające sulfonian. Polimery anionowe mogą zawierać sulfonianowe lub fosfonianowe grupy funkcjonalne, albo ich mieszaniny, i mogą być wytwarzane przez derywatyzację polimerów lub kopolimerów poliakrylamidowych lub polimetakrylamidowych. Najkorzystniejszymi flokulantami anionowymi o dużej masie cząsteczkowej są kopolimery kwasu akrylowego i akrylamidu oraz polimery zawierające sulfonian, takie jak polimery wytworzone przez polimeryzację takich monomerów, jak sulfonian 2-akrylamido-2-metylopropanowy, sulfonian akrylamidometanowy, sulfonian akrylamidoetanowy i sulfonian 2-hydroksy-3-akryloamidopropanowy z akrylamidem lub innym niejonowym monomerem winylowym. Stosowane tu polimery i kopolimery anionowego monomeru winylowego mogą zawierać tylko 1% mol. monomeru naładowanego anionowo, a korzystnie co najmniej 10% mol. monomeru anionowego. Wybór stosowanego określonego polimeru anionowego znów będzie zależny od doprowadzanego materiału, wypełniacza, jakości wody, gatunku papieru itp.
Chociaż większość programów mikrocząstek przebiega dobrze tylko z kationowym flokulantem o dużej masie cząsteczkowej, zole koloidalnej krzemionki według wynalazku można również wykorzystywać z rozpuszczalnymi w wodzie anionowymi flokulantami o dużej masie cząsteczkowej z dodatkiem kationowego koagulatora.
Niejonowe flokulanty użyteczne według wynalazku mogą być wybrane z grupy złożonej z tlenku polietylenu i poli(met)akrylamidu. Ponadto może być korzystne stosowanie w pewnych przypadkach tak zwanych amfoterycznych polimerów rozpuszczalnych w wodzie. Polimery te niosą ładunek zarówno kationowy jak i anionowy w tym samym łańcuchu polimerowym.
Niejonowe, kationowe i anionowe flokulanty z polimeru winylowego, użyteczne tu, będą zwykle miały masę cząsteczkową co najmniej 500.000 daltonów, a korzystnie masy cząsteczkowe 1.000.000 daltonów i większe. Flokulanty rozpuszczalne i/lub dyspergowalne w wodzie, nadające się tu do stosowania, mogą mieć masę cząsteczkową 5.000.000 lub większą, np. w zakresie 10-30 milionów lub większą. Polimery nadające się do stosowania według wynalazku mogą być całkowicie rozpuszczalne w wodzie, kiedy są stosowane do systemu, albo też mogą być nieco rozgałęzione (dwuwymiarowe) lub nieco usieciowane (trójwymiarowe), jeżeli tylko polimery te są dyspergowalne w wodzie. Korzystne jest stosowanie polimerów, które są całkowicie rozpuszczalne w wodzie, ale mogą być stosowane polimery dyspergowalne, takie jak
PL 197 898 B1 polimery opisane w WO 97/16598. Użyteczne polimery mogą być zasadniczo liniowe, zgodnie z definicją polimeru liniowego podaną w opisie US 4,753,710 (Langley i in.). Górna granica masy cząsteczkowej zależy od rozpuszczalności lub dyspergowalności wynikowego produktu w materiale doprowadzanym do wytwarzania papieru.
Kationowe lub amfoteryczne skrobie użyteczne w procesie wytwarzania papieru są ujawnione w opisie US 4,385,961. Kationowe materiały skrobiowe zwykle wybierane są z grupy złożonej z polimerów występujących w naturze, opartych na węglowodanach, takich jak guma guarowa i skrobia. Kationowe materiały skrobiowe uważane za najbardziej użyteczne w produkcji papieru obejmują materiały skrobiowe pochodzące z pszenicy, ziemniaków i ryżu. Materiały te mogą z kolei być poddawane reakcji podstawiania grup amonowych w szkielecie skrobi lub kationizacji, zgodnie z procesem proponowanym w publikacji WO 96/30591 (Dondeyne i in.). Ogólnie, użyteczne skrobie mają stopień podstawienia grup amonowych w cząsteczce skrobi 0,01-0.05. Taki stopień podstawienia otrzymuje się przez reakcję podstawowej skrobi albo z chlorkiem 3-chloro-2-hydroksypropylo-trimetyloamonowym, albo z chlorkiem 2,3-epoksypropylo-trimetyloamonowym, by otrzymać kationowaną skrobię. Takie modyfikowane materiały skrobiowe są znane i łatwo dostępne z wielu różnych źródeł handlowych.
Różne właściwości celulozowego materiału doprowadzanego, takie jak wartość współczynnika pH, twardość, moc jonowa i zapotrzebowanie kationowe, mogą mieć wpływ na działanie flokulantu w określonym zastosowaniu. Wybór flokulantu obejmuje rozważenie rodzaju ładunku, gęstości ładunku, masy cząsteczkowej i rodzaju monomerów, a w szczególności zależy od chemii wody obrabianego materiału doprowadzanego.
Inne dodatki również można wprowadzać do celulozowego materiału, bez znacznego zakłócania działania krzemionki według wynalazku. Takie inne dodatki obejmują przykładowo czynniki regulujące wielkość cząstek, takie jak ałun i kalafonia, czynniki regulacji podziałki, wypełniacze, biocydy, itp. Celulozowy materiał doprowadzany, do którego jest dodana krzemionka według wynalazku (jako program wspomagający retencję), może również zawierać pigmenty i/lub wypełniacze, takie jak dwutlenek tytanu, wytrącony i/lub zmielony węglan wapnia, albo inne wypełniacze mineralne lub organiczne. Ewentualnie, stosowanie krzemionki według wynalazku może być połączone z innymi, tak zwanymi programami mikrocząstkowymi, jak bentonit i kaolin. Kiedy producenci papieru zmieniają gatunki lub doprowadzane materiały, w pewnych sytuacjach może być praktyczne lub pożądane połączenie zoli koloidalnej krzemionki według wynalazku z innymi mikrocząstkami.
Zole koloidalnej krzemionki według wynalazku mogą być również wykorzystywane w połączeniu z koagulatorem, według zasad podanych w opisie US 4,795,531 (Sofia i in.). Przedstawiono tam program mikrocząstek, w którym mikrocząstka jest wykorzystywana w obecności koagulatora kationowego i naładowanego flokulantu o dużej masie cząsteczkowej.
Materiały kationowych koagulatorów, które mogą znaleźć zastosowanie w produkcji papieru, obejmują znane, dostępne w handlu, rozpuszczalne w wodzie poliaminy polialkilenowe o małej i średniej masie cząsteczkowej, obejmujące takie substancje przygotowane przez reakcję poliaminy alkilenowej z dwufunkcjonalnym halogenkiem alkilowym. Materiały tego typu obejmują polimery kondensacyjne wytworzone przez reakcję dichlorku etylenu i amoniaku, dichlorek etylenowy, amoniak i drugorzędową aminę, taką jak amina dimetylowa, epichlorohydrynodimetyloamina, epichlorohydrynodimetyloamina amonowa, polietylenoiminy, itp. Użyteczne będą również mające małą masę cząsteczkową polimery oraz kopolimery monomerów winylowych, takie jak halogenki dialilodimetyloamonowe, zwłaszcza chlorek dialilodimetyloamonowy, akrylany dialkiloaminoalkilowe, czwartorzędowe akrylany dialkiloaminoalkilowe, itp., gdzie alkil oznacza grupę zawierającą 1-4, korzystnie 1-2 atomy węgla. Korzystnie alkilem jest metyl. Monomery te są egzemplifikowane przez takie materiały, jak akrylan dimetyloaminoetylowy, metakrylan dimetyloaminoetylowy i ich rozpuszczalne w wodzie czwartorzędowe sole amonowe. W pewnych przypadkach jako koagulator może być stosowana kationowa skrobia. Można również stosować koagulatory nieorganiczne, np. ałun i polichlorek glinu. Stosowana ilość nieorganicznych koagulatorów wynosi zwykle 0,05-2% wagowych w stosunku do ciężaru suchych włókien w doprowadzanym materiale. Zastosowanie koagulatora z zolami koloidalnej krzemionki według wynalazku jest opcjonalne.
Krzemionka według wynalazku nadaje się do stosowania w procesie wytwarzania wszystkich gatunków i rodzajów wyrobów papierowych, które zawierają opisane tu wypełniacze, a ponadto nadaje się do stosowania wobec wszystkich rodzajów miazg, obejmujących bez ograniczenia miazgi chemiczne, łącznie z miazgami siarczanowymi i siarczynowymi zarówno z drewna twardego jak i z drewna miękkiego, miazgi termomechaniczne, miazgi mechaniczne i miazgi ze ścieru drzewnego.
PL 197 898 B1
Ilość mineralnego wypełniacza zastosowanego w procesie wytwarzania papieru, zwykle używanego przy produkcji papieru, wynosi 10-30 części wagowych wypełniacza na sto części wagowych suchych włókien w doprowadzanym materiale, ale ilość takiego wypełniacza może czasami wynosić tylko około 5, albo nawet 0, części wagowych, albo nawet około 40 lub nawet 50 części wagowych.
Poniższe przykłady 1-4 ilustrują wytwarzanie stabilnej krzemionki według wynalazku, zaś przykład 5 ilustruje zastosowanie krzemionki według wynalazku w procesie wytwarzania papieru.
P r z y k ł a d 1
Wytwarzanie zolu koloidalnej krzemionki
Załadowano 129 kg miękkiej wody do reaktora zawierającego pompę recyrkulacyjną i rozpoczęto recyrkulację z prędkością 189 litrów na minutę. Powoli dodawano do reaktora 2,53 kg 95% wag. roztworu kwasu siarkowego, chłodząc zawartość reaktora w razie potrzeby do temperatury poniżej 24°C. Po umożliwieniu, by cyrkulacja zawartości reaktora trwała przez 5 minut, załadowano 130,28 kg krzemianu sodu o stosunku molowym SiO2 do Na2O 3,26 i o wartości współczynnika pH 11,2. Stosowano chłodzenie, by uniemożliwić przekroczenie w reaktorze temperatury 27,2°C. Po dodaniu krzemianu sodu rozpoczęto dodawanie 1426,1 kg wodnego roztworu kwasu krzemowego (o zawartości SiO2 w postaci stałej 6,40% wag.) z prędkością 5,94 kg na minutę (lub 5,75 litra na minutę), utrzymując temperaturę 27°C. Po załadowaniu 75% kwasu krzemowego (1069,56 kg), przez około 3,0 h, temperaturę powoli zmniejszano z prędkością 3,9°C/minutę, aż do osiągnięcia temperatury 49°C. Dalej dodawano kwas krzemowy przy równoczesnym ogrzewaniu kompozycji. Czas do osiągnięcia przez kompozycję temperatury 38°C wyniósł 10 minut, a czas upływający do osiągnięcia temperatury 46°C wyniósł 36 minut. Po dodaniu całego kwasu krzemowego temperaturę kompozycji utrzymywano na wartości 49°C przez jedną godzinę (to znaczy przez czas od zakończenia dodawania kwasu krzemowego). Następnie temperaturę utrzymywano w zakresie 47,8-50°C, po czym zastosowano ultrafiltrację kompozycji, by zwiększyć stężenie ciał stałych w kompozycji. Ultrafiltrację przerywano, gdy stężenie krzemionki osiągnęło 14,8-16,6% wagowych, korzystnie 15,0% wagowych.
Stwierdzono, że otrzymana kompozycja krzemionki koloidalnej według wynalazku ma ciężar właściwy 1,1048, powierzchnię właściwą krzemionki 804,3 m2/g i wartość S 48,1. Ponadto po 45 dniach w temperaturze pokojowej powierzchnia właściwa krzemionki wynosiła 751 m2/g.
P r z y k ł a d 2
Wytwarzanie zolu koloidalnej krzemionki
Załadowano do butli z okrągłym dnem 151,2 g zdejonizowanej wody i 4,0 g siarczanu sodu i mieszano przez zawirowanie, aż do rozpuszczenia siarczanu sodu. Dodano 124,8 g krzemianu sodu do butli nadal mieszając. Ogrzano zawartość butli do temperatury 27°C. Dodano w sumie 1710 g kwasu krzemowego o ciężarze właściwym 1,039 do butli przez 4 h z prędkością 7,2 g/minutę. Po dodaniu 860 g lub połowy kwasu krzemowego ogrzano zawartość butli do końcowej temperatury 49°C. Nadal dodawano kwas krzemowy przy równoczesnym ogrzewaniu kompozycji. Następnie utrzymywano temperaturę w zakresie 47,8-50°C. Po ostatnim dodaniu, po czterech godzinach, ochłodzono butlę reakcyjną do temperatury pokojowej, a następnie zastosowano Ultrafiltrację wobec 350 g kompozycji w celu zwiększenia stężenia ciał stałych w kompozycji. Ultrafiltrację przerywano, gdy zmierzona ilość usuniętej wody osiągnęła 166,82 g. Zawartość ciał stałych w końcowej kompozycji wynosiła 16,12% wag.
Stwierdzono, że otrzymana kompozycja koloidalnej krzemionki według wynalazku ma ciężar właściwy 1,1067, powierzchnię właściwą 904 m2/g i wartość S 39. Po 33 dniach zmierzono powierzchnię właściwą 904 m2/g.
P r z y k ł a d 3
Wytwarzanie zolu koloidalnej krzemionki
Załadowano 128,25 kg miękkiej wody do reaktora zawierającego pompę recyrkulacyjną i rozpoczęto recyrkulację z prędkością 50 g/minutę. Powoli dodawano do reaktora 2,53 kg 95% wag. roztworu kwasu siarkowego, chłodząc zawartość reaktora w razie potrzeby do temperatury poniżej 24°C. Po umożliwieniu, by cyrkulacja zawartości reaktora trwała przez 5 minut, załadowano 130,5 kg krzemianu sodu o stosunku molowym SiO2 do Na2O 3,26 i o wartości współczynnika pH 11,2. Stosowano chłodzenie, by uniemożliwić przekroczenie w reaktorze temperatury 27,2°C. Po dodaniu krzemianu sodu rozpoczęto dodawanie 1451,25 kg wodnego roztworu kwasu krzemowego (o zawartości SiO2 w postaci stałej 6,37% wag., lepkości 2,9 mPa-s, ciężarze właściwym 1,0388 i wartości współczynnika pH 2,76) z prędkością 6,03 kg na minutę, utrzymując temperaturę 27°C. Po załadowaniu 75% kwasu krzemowego (1088,55 kg), przez około 3,0 h, temperaturę powoli zmniejszano z prędkością
PL 197 898 B1
3,9°C/minutę, aż do osiągnięcia temperatury 49°C. Dalej dodawano kwas krzemowy przy równoczesnym ogrzewaniu kompozycji. Czas do osiągnięcia przez kompozycję temperatury 38°C wyniósł 40 minut, a czas upływający do osiągnięcia temperatury 46°C wyniósł 57 minut. Po dodaniu całego kwasu krzemowego temperaturę kompozycji utrzymywano na wartości 49°C przez jedną godzinę (to znaczy przez czas od zakończenia dodawania kwasu krzemowego). Następnie temperaturę utrzymywano na w zakresie 47,8-50°C, po czym zastosowano ultrafiltrację kompozycji, by zwiększyć stężenie ciał stałych w kompozycji. Ultrafiltrację przerywano, gdy stężenie krzemionki osiągnęło 14,8-16,6% wagowych, korzystnie 15,0% wagowych.
Stwierdzono, że otrzymana kompozycja krzemionki koloidalnej według wynalazku ma ciężar właściwy 1,1033, powierzchnię właściwą krzemionki 786,4 m2/g i wartość S 41. Ponadto po 51 dniach w temperaturze pokojowej powierzchnia właściwa krzemionki wynosiła 711,2 m2/g.
P r z y k ł a d 4
Wytwarzanie zolu koloidalnej krzemionki
Załadowano zbiornik reakcyjny, wyposażony w sito przy dnie zbiornika, 854,28 litrami żywicy jonowymiennej Amberlite® IRC84SP (z firmy Rohm & Haas) w jej postaci sodowej. Przestrzegano podanej przez producenta procedury regeneracji żywicy do postaci wodorowej, tak by regeneracja była kompletna w co najmniej 40%. Oczyszczono żywicę przez płukanie wodą i pozwolono na spłynięcie wody.
Załadowano 661,05 kg wody do zbiornika i rozpoczęto mieszanie zawartości zbiornika, by przeprowadzić żywicę w zawiesinę. Następnie ogrzewano zawartość reaktora do 24°C. Załadowano do zbiornika reakcyjnego (przez około 10 minut) 553,95 kg krzemianu sodowego (o stosunku molowym SiO2 do Na2O 3,26 i o wartości współczynnika pH 11,2), rozcieńczonego za pomocą 253,8 kg wody. Kontrolowano wartość współczynnika pH i przewodność zawartości zbiornika reakcyjnego co około 10 minut, aż wartość współczynnika pH osiągnęła 9,8, a przewodność osiągnęła 5800 mikroomów (μΩ).
Do zawartości reaktora dodano 67,5 kg krzemianu sodowego (jak opisano powyżej), aby zwiększyć wartość współczynnika pH do około 10,6. Mieszano zawartość pojemnika przez około 20 minut, a następnie usunięto zawartość zbiornika reakcyjnego z dna poprzez sito. Niewielką ilością wody przepłukano żywicę w celu usunięcia resztek produktu, a następnie zmieszano z produktem.
Stwierdzono, że otrzymana kompozycja krzemionki koloidalnej według wynalazku ma ciężar właściwy 1,0877, powierzchnię właściwą krzemionki 927,4 m2/g, wartość S 32 oraz zawartość SiO2 w postaci stałej 12,9% wagowych.
P r z y k ł a d 5
A. Wytwarzanie syntetycznych standardowych materiałów doprowadzanych
Alkaliczny materiał doprowadzany
Alkaliczny materiał doprowadzany ma wartość współczynnika pH 8,1 i jest złożony z 70% wag. włókien celulozowych i 30% wag. wypełniacza rozcieńczonego do całkowitej konsystencji 0,5% wag. przy zastosowaniu wody formulacji syntetycznej. Włókna celulozowe zawierają 60% wag. bielonej miazgi z drewna twardego i 40% wag. bielonej miazgi z drewna miękkiego. Są one przygotowane z suchego materiału (dry lap) rozdrobnionego do chudości według norm kanadyjskich (CSF - Canadian Standard Freeness) w zakresie 340-380 CSF. Wypełniaczem był handlowy zmielony węglan wapnia dostarczony w postaci suchej. Woda formulacji miała 200 ppm twardości wapiennej (dodatek CaCL), 152 ppm twardości magnezowej (dodatek MgSO4) i 110 ppm alkaliczności wodorowęglanowej (dodatek NaHCOs).
Kwaśny materiał doprowadzany
Kwaśny materiał doprowadzany złożony był z masy siarczanowej z drewna twardego i drewna miękkiego w stosunku wagowym 60/40. Jak powyżej, włókna oczyszczano oddzielnie do 340-380 CSF przed połączeniem z wypełniaczem i wodą. Całkowita zawartość ciał stałych w doprowadzanym materiale wynosiła 92,5% wag. włókien celulozowych i 7,5% wag. wypełniacza. Wypełniacz był połączeniem 2,5% wag. dwutlenku tytanu, Titanox 1000 z firmy DuPont i 5,0% wag. glinki kaolinowej. Woda użyta do rozcieńczania włókien i wypełniacza znów zawiera dodatkowe sole, jak podano powyżej dla alkalicznego materiału doprowadzanego. Inne dodatki obejmowały ałun dozowany w ilości 9 kg na tonę suchych ciał stałych. Wartość współczynnika pH doprowadzanego materiału ustawiono za pomocą rozcieńczonego (50%) kwasu siarkowego tak, że wartość współczynnika pH doprowadzanego materiału wynosiła 5,0 po dodaniu ałunu.
Dane z pomiaru współczynnika odbicia zogniskowanej wiązki (FBRM).
PL 197 898 B1
Zastosowane w następujących przykładach badanie za pomocą skaningowego mikroskopu laserowego, przedstawione w opisie US 4,871,251 (Preikschat, F. K. i E., 1989) polega zasadniczo na zastosowaniu źródła promieniowania laserowego, układu optycznego dostarczającego światło padające do materiału doprowadzanego i odbierającego światło rozproszone od tego materiału, fotodiody i sprzętu do przeprowadzania analizy sygnału. Przyrządy są dostępne w handlu z firmy Lasentec™, Redmond, Waszyngton. Doświadczenie polega na pobraniu 300 ml zawiesiny zawierającej włókna celulozowe i umieszczeniu jej w odpowiedniej zlewce mieszającej. Ścinanie dostarczanego materiału jest zapewniane przez silnik o zmiennej prędkości i śmigło. Mieszalnik we wszystkich przeprowadzonych tu doświadczeniach ustawiony jest na 720 obrotów/minutę. Śmigło jest ustawione w stałej odległości od okienka sondy, aby zapewnić ruch zawiesiny przez okienko. Typową sekwencję badań pokazano poniżej zarówno dla alkalicznych jak i kwasowych materiałów doprowadzanych.
Protokół badania FBRM Alkaliczny materiał doprowadzany
Czas (min) Działanie
0,00 Początek mieszania. Zapisanie podstawowej wielkości kłaczków
0,50 Dodawanie skrobi kationowej. Zapisanie zmiany wielkości kłaczków.
0,75 Dodawanie flokulantu. Zapisanie zmiany wielkości kłaczków.
1,50 Dodawanie mikrocząstek. Zapisanie zmiany wielkości kłaczków.
2,50 Koniec doświadczenia.
Protokół badania FBRM Kwaśny materiał doprowadzany
Czas (min) Działanie
0,00 Początek mieszania. Zapisanie podstawowej wielkości kłaczków
0,50 Dodawanie skrobi kationowej i ałunu. Zapisanie zmiany wielkości kłaczków.
0,75 Dodawanie flokulantu. Zapisanie zmiany wielkości kłaczków.
1,50 Dodawanie mikrocząstek. Zapisanie zmiany wielkości kłaczków.
2,50 Koniec doświadczenia.
Zmiana średniej cięciwowej długości kłaczków po dodaniu dawki mikrocząstek została skorelowana z pomiarami retencji za pomocą naczynia dynamicznego odprowadzania. Im większa jest zatem zmiana średniej długości cięciwowej, powodowana przez obróbkę, tym większa jest wartość retencji.
Fizyczne właściwości badanego materiału.
Następujące materiały są badane w przykładach realizacji tego patentu, a ich właściwości fizyczne podane są poniżej.
Oznaczenie próbki Opis Początkowa powierzchnia właściwa [m2/g] Wartość S
CCS Konwencjonalna krzemionka koloidalna 680 63,4
Próbka 1 Krzemionka według przykładu 1 970 42,0
Próbka 2 Krzemionka według przykładu 2 904 39,0
Próbka 3 Krzemionka według przykładu 3 883 32,7
Próbka 4 Krzemionka według przykładu 3 927 32,0
PL 197 898 B1
B(1). Polepszona retencja w kwaśnym materiale doprowadzanym.
Syntetyczny kwaśny materiał doprowadzany przygotowano jak podano w Standardowych Syntetycznych Materiałach Doprowadzanych. Doświadczenia FBRM przeprowadzono z następującymi wynikami.
Dawka aktywna [kg/tonę] Zmiana średniej cięciwy % polepszenia
Konwencjonalna krzemionka koloidalna Próbka Konwencjonalna krzemionka koloidalna Próbka
1 2 1 2
0,227 5,80 8,45 10,400 0,0% 45,7% 79,3%
0,454 13,80 19,30 19,120 0,0% 39,9% 38,6%
1,072 19,70 33,73 31,155 0,0% 71,2% 60,2%
Jak wynika z powyższych danych, krzemionki według próbek 1 i 2 wykazują 60-70% polepszenia przy dawce 1,072 kg/tonę, jeśli chodzi o zdolność zwiększenia stopnia flokulacji w takim syntetycznym kwaśnym materiale doprowadzanym.
B(2). Polepszona retencja w alkalicznym materiale doprowadzanym.
W podobny sposób badano materiały podane w Standardowym Alkalicznym Syntetycznym Materiale Doprowadzanym. Podobnie przeprowadzano doświadczenia z FBRM, a wyniki zestawione są poniżej.
Dawka aktywna [kg/tonę] Zmiana średniej cięciwy % polepszenia
Konwencjonalna krzemionka koloidalna Próbka Konwencjonalna krzemionka koloidalna Próbka
1 2 1 2
0,227 3,80 10,39 6,41 0,0% 173,4% 68,7%
0,454 8,50 18,30 19,05 0,0% 115,3% 124,1%
1,072 12,10 34,79 29,64 0,0% 187,5% 145,0%
Powyższe wyniki wykazują, że krzemionki według próbek 1 i 2 zapewniają większą retencję w alkalicznych materiałach doprowadzanych niż konwencjonalne krzemionki koloidalne. W takim wypadku ulepszenie wynosi od 50% do powyżej 100% w stosunku do konwencjonalnej krzemionki koloidalnej.
W jeszcze innym eksperymencie dotyczącym syntetycznego alkalicznego materiału doprowadzanego, jak opisano powyżej, uzyskano następujące wyniki.
Dawka aktywna [kg/tonę] Zmiana średniej cięciwy % polepszenia
Konwencjonalna krzemionka koloidalna Próbka 3 Konwencjonalna krzemionka koloidalna Próbka 3
0,227 4,13 12,37 0,0% 199,5%
0,454 11,98 28,68 0,0% 139,4%
1,072 18,73 44,35 0,0% 136,8%
W powyższych badaniach stabilna krzemionka (bez aluminium) miała stopień flokulacji w syntetycznym alkalicznym materiale doprowadzanym polepszony o ponad 100% w porównaniu ze stopniem flokulacji konwencjonalnej krzemionki koloidalnej. Stabilne krzemionki (bez aluminium) zapewniają zatem znaczne polepszenie retencji alkalicznych materiałów doprowadzanych do produkcji papieru.
PL 197 898 B1
C. Polepszenie odwadniania
Odwadnianie mierzono za pomocą podciśnieniowego próbnika odwadniania z firmy Nalco Chemical Co. 500 ml materiału umieszczono w zbiorniku przyrządu, dozowano dodatki w trakcie mieszania i odwodniono. Odwadnianie materiału przeprowadzano w warunkach podciśnienia, w tym przypadku na papier filtru celulozowego Filpako nr 716. Czas potrzebny od początku odwadniania, aż do wyciągnięcia powietrza przez poduszkę, zapisano jako czas odwadniania. Końcową wartość podciśnienia, odczytaną z ciśnieniomierza, zapisano 10 s od wyłączenia podciśnienia. Stosowana wartość podciśnienia wynosiła 47,4 MPa, a prędkość mieszania wynosiła 900 obrotów/minutę, kontrolowana przez cyfrowy sterownik systemu mieszalnika Cole-Palmer ServoDyne.
Doprowadzany materiał stosowany w tym badaniu był alkalicznym materiałem doprowadzanym, złożonym z miękkiego drewna w ilości 13%, twardego drewna w ilości 49,4%, ścieru drzewnego w ilości 6,0% i braków maszynowych w ilości 31,6%. Konsystencja była 1,0%. Skrobię kationową Stalock, dodano w ilości 18 kg na tonę. Flokulant złożony był z 10% molowych kationowego poliakryloamidu, cPAM. Dodawano go w ilości 0,27 kg na tonę. Przebieg dodawania był następujący:
Czas (s) Działanie
0 Dodanie materiału doprowadzanego, uruchomienie mieszadła z prędkością 900 obrotów/minutę
10 Dodanie skrobi
20 Dodanie cPAM
40 Dodanie mikrocząstek
50 Zatrzymanie mieszania i przeniesienie do VDT
60 Początek testu odwadniania
Oprócz czasu odwadniania i końcowej wartości podciśnienia zapisano również prędkość odwadniania, określoną jako czas potrzebny do odwodnienia 300 ml filtratu. Wyniki przedstawiono w tabeli poniżej.
Opis Dawka [kg/tonę] Czas [s]
Flokulant Mikrocząstka Prędkość Odwadnianie Końcowe podciśnienie
Materiał wyjściowy 0 0 35,0 75,0 13,5
Tylko flokulant 0,272 0 11,2 25,7 10,2
CCS 0,272 0,454 8,9 18,2 9,0
CCS 0,272 1,072 8,3 16,7 8,5
CCS 0,272 1,362 7,4 15,6 8,0
Próbka 4 0,272 0,454 6,5 12,3 6,3
Próbka 4 0,272 1,072 5,8 11,1 4,6
Próbka 4 0,272 1,362 5,7 11,1 4,6
Jak wynika z tych danych, stabilna krzemionka, to znaczy próbka 4, miała prędkość odwadniania siedmiokrotnie większą niż materiał wyjściowy i dwukrotnie większą niż przy stosowaniu tylko flokulanta. Podobne lepsze wyniki zaobserwowano dla czasu odwadniania i końcowej wartości podciśnienia. A zatem, stabilne krzemionki (bez aluminium) polepszają odwadnianie.

Claims (17)

  1. Zastrzeżenia patentowe
    1. Stabilna krzemionka koloidalna, zznmieenn tym, że ma powierzchnięwłaściwą większą niż 700 m2/g i ąbztncć S 20-50.
  2. 2. Krzemionka wwdług ześZrz. 1, z znmieenn tym, że ma powierzehnięwłaściwąwiększą niż 750 m2/g.
  3. 3. Krzemionia wądług zeatrz. 1, z znmieenn tym, że ma powierzehnięwłaściwąwiększą niż 800 m2/g.
  4. 4. KzedminnSb wdłług ebztze. 1, znamienna tym, żd ma wbztnćć S zówną lub mnidjzeą me 40.
  5. 5. KzedminnSb wdłług ebztze. 1, znamienna tym, żd ma cawaztrcć ciał stałych na baeid SiO2 cn nąjmnidj 7%.
  6. 6. Krzemionnawądług zcś^z. k, zznmieenntym. że pm zewirtonc piał stałyyh ki kbaie kiO2 w eaSzdzid 10-20%.
  7. 7. SponZó wątwąrześia stabilnij krzemionm koloidalnij, powierzehnię włabciwą wikSzeą me 700 m2/g i waztocć S 20-50, znamienny tym, ed obdjmgjd dtaoy, w Stózycn (a) wywarza się początkową komponecję zawiera^cą wodę, krzemian medalu alkallccnedo o ztozgnSg mnlnwym SiO2 ło tldnSu mdtalg alSalicendgo w eaSzdzid oł 15:1 ło 1:1 i waztocci wzpółceynniSa pH co najmnidj 10, ozśc ewiąedS wybzany e grupy obdjmgjącdj Swaz, jdgn oaoowidanią zól i icn midzeanink, ozey ceym Szedmian mdtalg alSalicendgo ozśc wyedj wymidniony ewiąedS wyztęoują 0OceątSowo w ztozgnSg wagowym co najmnidj 63:1, eac tdmodzatuzę tdj ooceątSowdj Somooeyęji gtzeymujd zię ooniedj 32°C, (b) dawytwąrzenejpoocątkowąjkomaooecji wwoa^ da0ałesiępowąli i ciąglekomaooecję kwia zu Szedmowdgo o cawaztocci SiO2 w eaSzdzid 4,0-8,5% wagowycn, ozey ceym gtzeymujd zię tdmodzatuzę ooniedj 32°C ooaceaz aoaawania oołowy ło tzedcn cewartycn Somooeycji Swazu Szedmowdgo, a naztkonid, (c) zwiększesiępowąli temaorarurękomaooeyji da 44-55°C i utrzcmajesięj ąab daześońccer miś aoaawania Somooeycji Swazu Szedmowdgo, (ł) dwdntualnid utzeymujd zię tdmodzatuzę Somoocycji ooniedj 52°C ozede oSoło 1 n, ozae (d) przerywąsięoorzewąśiei ewądtuglnieuuzwąśiewąOa z wątwąrzenejkomaooeyji ab ζ.ι/θι tocć ^ał ztałycn na baeid SiO2 wynidzid 7% wagowycn lub więcdj.
  8. 8. SSonzówwdłuu ześ^z. k,z znmieenytym. że w edabie (b)temaorzrurę ptrzemająsięw zc, Szdzid 16-32°C.
  9. 9. SsonZówądługzcśtrz. k7 zr^nn^^^er^ntyn^, że w ktowie (dł ptrzemająsiętemaorałuręw ze, Szdzid 46-52°C.
  10. 10. SSonzówwdłuu ześ^z. ~l y zznmieenytym. że w etebie^ uuzww sięwwOłz komaoocyji ab ło cawaztocci ^ał ztałycn 10% wagowycn lub więSzedj.
  11. 11. Sponób wwtwarzania sZabiin^ kr^^daic^n^i koloidalr^nj, poniaaałąccj ρ<ζ^ϊβ^οήηϊ(ϊϊ właściwą więSzeą me 700 m2/g i wartoćć S 20-50, znamienny tym, ed obdjmujd dtaoy, w Stózycn (a) zcłaaawują kżę keiorzik (zdśocy^n Zotionnwą kewicą j ąnnwąmiedna kon^^bł^^cą zc ząjmaiej 40% zwdj cłolnocci wymiany jonów w ooztaci wołozowdj, ozey ceym cbiozniS zdbScyjny ma czołSi ło oaacidlbnib SzcdmionSi Soloiablndj oł eywicy jonowymidnndj, nbztęonid, (b) zcłabawujesięzCiomik redśocW^n wą0anm Zrzcmiaśnm maralualkolicccndgo stonzuns lowym SiO2 ło tldnSu mdtalu blSbliccndgo w eaSzdzid oł 15:1 ło 1:1 i o waztocci wzoółccynniSb oH co nbjmnidj 10,0, (c) miedze sięzcwąrłonCzCiomiko redśocW^odgaa wąιśonCwszOłcccnnikopH zcwąrłoncibbęaie w eaSzdzid oł 8,5 ło 10,0, (ł) uutawiasięwąιśonCwszOłcccnnikopH zcwąrłoncizCiomikoredśocjnndgnn powąyej1 0,0 por ozede aoabnid łołatSowdj ilocci Szcdmibnu mdtalu blSbliccndgo, ozae (d) oołłćela się cnazcmaśa krzcmianno koloidłlno oni żewicc (ąnnwąmiannnj z rzwnoocedZim uzuwbnidm tdj SzcdmionSi Soloiablndj ed cbiozniSb zdbScyjndgo.
  12. 12. SsonZówndług zcś^z. 1 T zznmieenytym. że bczOłi dł οΟΙι^^Ιοι^^ krzemiorrOi Zoloidalnnj oł eywicy jonowymidnndj cawidzają zito ozey łnid cbiozniSa zdaScyjndgo.
  13. 13. SsonZówndług zcśzrz.1 T zznmieenytym, że w etobie (cjzcwnWonCzCiornikoredśocjnodg ooziała wartoćć wzoółceynniSa oH w eaSzdzid 9,2-10,0.
    PL 197 898 B1
  14. 14. Sposóbwedług zastrz. 11 ,z namiennytym. że w etapie (a)stosunek molowy jonuwodoro wego o kstidusodO eyoicy OduseymideudO Os Osen metalu slkslicaedgs o koatmiseid metalu slkslica eegn jdut w askodóid 40-100%.
  15. 15. Sposób według zasta. 11, znamienny tym, że w edasie 1a) zawortoóć zbiornita lodskcjoe gs jdut ntoaymywses w tdmodostnoad 10 Os 32°C.
  16. 16. Sposób według zasU-Oa 1T z namienny tym, że vo ztasie (ac zawortońć zbiornita reds^^e gs osuisOs wsotsćć wuobłcayeeiks pH w askodóid 9,2-10,5.
  17. 17. Sposób według zastaZa 1T z namienny tym, że w zdasie (ałzawe)toOćzaioóoika rodsccyie gs osuisOs wsotsćć wuobłcayeeiks oH w askodóid 10,4-10,7.
PL352225A 1999-06-02 1999-06-02 Stabilna krzemionka koloidalna oraz sposób wytwarzania stabilnej krzemionki koloidalnej PL197898B1 (pl)

Priority Applications (1)

Application Number Priority Date Filing Date Title
PL352225A PL197898B1 (pl) 1999-06-02 1999-06-02 Stabilna krzemionka koloidalna oraz sposób wytwarzania stabilnej krzemionki koloidalnej

Applications Claiming Priority (2)

Application Number Priority Date Filing Date Title
PL352225A PL197898B1 (pl) 1999-06-02 1999-06-02 Stabilna krzemionka koloidalna oraz sposób wytwarzania stabilnej krzemionki koloidalnej
PCT/US1999/012262 WO2000075074A1 (en) 1999-06-02 1999-06-02 Stable silica sols of high surface area and improved activity

Publications (2)

Publication Number Publication Date
PL352225A1 PL352225A1 (en) 2003-08-11
PL197898B1 true PL197898B1 (pl) 2008-05-30

Family

ID=22272881

Family Applications (2)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL381924A PL197056B1 (pl) 1999-06-02 1999-06-02 Sposób wytwarzania arkusza celulozowego oraz sposób zwiększania odwadniania materiału papierniczego
PL352225A PL197898B1 (pl) 1999-06-02 1999-06-02 Stabilna krzemionka koloidalna oraz sposób wytwarzania stabilnej krzemionki koloidalnej

Family Applications Before (1)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL381924A PL197056B1 (pl) 1999-06-02 1999-06-02 Sposób wytwarzania arkusza celulozowego oraz sposób zwiększania odwadniania materiału papierniczego

Country Status (17)

Country Link
EP (1) EP1189689B1 (pl)
JP (1) JP5084997B2 (pl)
KR (1) KR100678486B1 (pl)
CN (1) CN1281490C (pl)
AT (1) ATE392254T1 (pl)
AU (1) AU785343B2 (pl)
BR (1) BR9917341B1 (pl)
CA (1) CA2375399C (pl)
CZ (1) CZ302013B6 (pl)
DE (2) DE69938565T2 (pl)
DK (1) DK1189689T3 (pl)
ES (1) ES2193903T1 (pl)
HU (1) HUP0201396A3 (pl)
MX (1) MXPA01012297A (pl)
PL (2) PL197056B1 (pl)
PT (1) PT1189689E (pl)
WO (1) WO2000075074A1 (pl)

Families Citing this family (23)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
US9017649B2 (en) 2006-03-27 2015-04-28 Nalco Company Method of stabilizing silica-containing anionic microparticles in hard water
US10227238B2 (en) 2006-04-04 2019-03-12 Ecolab Usa Inc. Production and use of polysilicate particulate materials
WO2008031728A1 (en) * 2006-09-15 2008-03-20 Ciba Holding Inc. Process of manufacturing paper
EP2069573A2 (en) * 2006-09-27 2009-06-17 Ciba Holding Inc. Siliceous composition and its use in papermaking
AR066831A1 (es) 2007-06-07 2009-09-16 Akzo Nobel Nv Soles a base de silice
AR072689A1 (es) * 2008-07-14 2010-09-15 Akzo Nobel Nv Soles basados en silice metodo para producirlos uso y metodo para producir papel que los utiliza
KR100943204B1 (ko) * 2009-07-14 2010-02-19 주식회사메자이텍 혈액순환 개선용 기능성 음용수 및 이의 제조방법
JP5356209B2 (ja) * 2009-12-25 2013-12-04 日揮触媒化成株式会社 有機溶媒分散高濃度珪酸液
JP5661388B2 (ja) * 2010-09-08 2015-01-28 大王製紙株式会社 新聞用巻取紙及び剥離強度評価方法
CN102154948A (zh) * 2010-12-22 2011-08-17 山东华泰纸业股份有限公司 一种造纸工艺的阳离子淀粉应用方法
KR20140010953A (ko) * 2011-02-22 2014-01-27 에보니크 데구사 게엠베하 알칼리 금속 실리케이트 용액으로부터의 고순도의 수성 콜로이드 실리카졸의 제조 방법
JP2012214432A (ja) * 2011-03-30 2012-11-08 Harima Chemicals Inc 高純度リグニンの製造方法
CA2858028A1 (en) * 2011-12-15 2013-06-20 Innventia Ab System and process for improving paper and paper board
CN104003475B (zh) * 2013-02-26 2016-03-23 南京林业大学 一种造纸白水中胶体性干扰物的分离方法
SE537737C2 (sv) * 2013-03-01 2015-10-06 Stora Enso Oyj In-Line-framställning av kiseldioxid för retentionsändamål ien pappers- eller kartongtillverkningsprocess
US10087081B2 (en) 2013-03-08 2018-10-02 Ecolab Usa Inc. Process for producing high solids colloidal silica
ES2700776T3 (es) 2013-08-23 2019-02-19 Akzo Nobel Chemicals Int Bv Sol de sílice
CA2931682C (en) * 2013-11-25 2022-01-04 Ecolab Usa Inc. Stable aqueous colloidal silica product, and methods to make and use same
CN104947499B (zh) * 2013-12-18 2018-01-19 艺康美国股份有限公司 硅溶胶、制备其的设备和方法和其在造纸中的应用
US10005982B2 (en) 2015-07-18 2018-06-26 Ecolab Usa Inc. Chemical additives to improve oil separation in stillage process operations
JP7424867B2 (ja) 2019-03-12 2024-01-30 東曹産業株式会社 珪酸塩系水溶液
CN110327852B (zh) * 2019-07-06 2022-07-12 江西奕方农业科技有限公司 溶胶设备和其制造方法
CN115385346B (zh) * 2022-08-19 2023-07-04 金三江(肇庆)硅材料股份有限公司 一种磨擦型二氧化硅及其制备方法和应用

Family Cites Families (7)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
US4954220A (en) * 1988-09-16 1990-09-04 E. I. Du Pont De Nemours And Company Polysilicate microgels as retention/drainage aids in papermaking
SE500387C2 (sv) * 1989-11-09 1994-06-13 Eka Nobel Ab Silikasoler, förfarande för framställning av silikasoler samt användning av solerna i pappersframställning
SE500367C2 (sv) * 1989-11-09 1994-06-13 Eka Nobel Ab Silikasoler och förfarande för framställning av papper
SE501214C2 (sv) * 1992-08-31 1994-12-12 Eka Nobel Ab Silikasol samt förfarande för framställning av papper under användande av solen
US5584966A (en) * 1994-04-18 1996-12-17 E. I. Du Pont De Nemours And Company Paper formation
BRPI0010239B1 (pt) * 1999-05-04 2016-10-25 Akzo Nobel Nv sols baseados em sílica
CN1199856C (zh) * 1999-12-20 2005-05-04 阿克佐诺贝尔公司 含水氧化硅基溶胶及其制备方法和用途

Also Published As

Publication number Publication date
ATE392254T1 (de) 2008-05-15
PL352225A1 (en) 2003-08-11
JP5084997B2 (ja) 2012-11-28
EP1189689A1 (en) 2002-03-27
CA2375399C (en) 2007-04-24
KR20020024596A (ko) 2002-03-30
PT1189689E (pt) 2008-07-24
CZ20014291A3 (cs) 2002-05-15
EP1189689B1 (en) 2008-04-16
DE1189689T1 (de) 2003-06-26
BR9917341A (pt) 2002-02-19
HUP0201396A2 (en) 2002-08-28
PL197056B1 (pl) 2008-02-29
MXPA01012297A (es) 2002-07-30
EP1189689A4 (en) 2004-06-23
CA2375399A1 (en) 2000-12-14
CZ302013B6 (cs) 2010-09-08
BR9917341B1 (pt) 2010-09-21
AU785343B2 (en) 2007-02-01
DE69938565D1 (de) 2008-05-29
HUP0201396A3 (en) 2005-07-28
JP2003501335A (ja) 2003-01-14
AU4329099A (en) 2000-12-28
WO2000075074A1 (en) 2000-12-14
KR100678486B1 (ko) 2007-02-05
ES2193903T1 (es) 2003-11-16
CN1281490C (zh) 2006-10-25
DE69938565T2 (de) 2009-06-04
DK1189689T3 (da) 2008-05-19
CN1406209A (zh) 2003-03-26

Similar Documents

Publication Publication Date Title
US6372806B1 (en) Method of making colloidal silica
PL197898B1 (pl) Stabilna krzemionka koloidalna oraz sposób wytwarzania stabilnej krzemionki koloidalnej
US6270627B1 (en) Use of colloidal borosilicates in the production of paper
RU2363656C2 (ru) Золи на основе диоксида кремния, их получение и использование
AU2010266518B2 (en) Papermaking and products made thereby with high solids glyoxalated-polyacrylamide and silicon-containing microparticle
NO323558B1 (no) Fremgangsmate ved fremstilling av papir
CA2934323C (en) Silica sols, method and apparatus for producing the same and use thereof in papermaking
JP5671088B2 (ja) シリカ系ゾル
JP5657603B2 (ja) 高表面積及び高活性の安定なシリカゾルの調製方法
KR100780289B1 (ko) 높은 표면적 및 향상된 활성의 안정한 실리카 졸