PL197555B1 - Sposób wytwarzania pochodnych bis(eteru oksymu) trionu, ketal, eter ketalo-bisoksymu i 3,4-bis(O-metylooksym) pentano-2,3,4-trionu - Google Patents

Sposób wytwarzania pochodnych bis(eteru oksymu) trionu, ketal, eter ketalo-bisoksymu i 3,4-bis(O-metylooksym) pentano-2,3,4-trionu

Info

Publication number
PL197555B1
PL197555B1 PL347059A PL34705999A PL197555B1 PL 197555 B1 PL197555 B1 PL 197555B1 PL 347059 A PL347059 A PL 347059A PL 34705999 A PL34705999 A PL 34705999A PL 197555 B1 PL197555 B1 PL 197555B1
Authority
PL
Poland
Prior art keywords
formula
alkyl
ketal
acid
ether
Prior art date
Application number
PL347059A
Other languages
English (en)
Other versions
PL347059A1 (en
Inventor
Thomas Grote
Bernd Wolf
Michael Rack
Roland Götz
Andreas Gypser
Adrian Steinmetz
Hubert Sauter
Michael Keil
Horst Mayer
Original Assignee
Basf Ag
Priority date (The priority date is an assumption and is not a legal conclusion. Google has not performed a legal analysis and makes no representation as to the accuracy of the date listed.)
Filing date
Publication date
Application filed by Basf Ag filed Critical Basf Ag
Publication of PL347059A1 publication Critical patent/PL347059A1/xx
Publication of PL197555B1 publication Critical patent/PL197555B1/pl

Links

Classifications

    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C07ORGANIC CHEMISTRY
    • C07CACYCLIC OR CARBOCYCLIC COMPOUNDS
    • C07C251/00Compounds containing nitrogen atoms doubly-bound to a carbon skeleton
    • C07C251/32Oximes
    • C07C251/34Oximes with oxygen atoms of oxyimino groups bound to hydrogen atoms or to carbon atoms of unsubstituted hydrocarbon radicals
    • C07C251/36Oximes with oxygen atoms of oxyimino groups bound to hydrogen atoms or to carbon atoms of unsubstituted hydrocarbon radicals with the carbon atoms of the oxyimino groups bound to hydrogen atoms or to acyclic carbon atoms
    • C07C251/38Oximes with oxygen atoms of oxyimino groups bound to hydrogen atoms or to carbon atoms of unsubstituted hydrocarbon radicals with the carbon atoms of the oxyimino groups bound to hydrogen atoms or to acyclic carbon atoms to carbon atoms of a saturated carbon skeleton
    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C07ORGANIC CHEMISTRY
    • C07CACYCLIC OR CARBOCYCLIC COMPOUNDS
    • C07C249/00Preparation of compounds containing nitrogen atoms doubly-bound to a carbon skeleton
    • C07C249/04Preparation of compounds containing nitrogen atoms doubly-bound to a carbon skeleton of oximes
    • C07C249/08Preparation of compounds containing nitrogen atoms doubly-bound to a carbon skeleton of oximes by reaction of hydroxylamines with carbonyl compounds
    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C07ORGANIC CHEMISTRY
    • C07DHETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D317/00Heterocyclic compounds containing five-membered rings having two oxygen atoms as the only ring hetero atoms
    • C07D317/08Heterocyclic compounds containing five-membered rings having two oxygen atoms as the only ring hetero atoms having the hetero atoms in positions 1 and 3
    • C07D317/10Heterocyclic compounds containing five-membered rings having two oxygen atoms as the only ring hetero atoms having the hetero atoms in positions 1 and 3 not condensed with other rings
    • C07D317/14Heterocyclic compounds containing five-membered rings having two oxygen atoms as the only ring hetero atoms having the hetero atoms in positions 1 and 3 not condensed with other rings with substituted hydrocarbon radicals attached to ring carbon atoms
    • C07D317/28Radicals substituted by nitrogen atoms
    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C07ORGANIC CHEMISTRY
    • C07DHETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D319/00Heterocyclic compounds containing six-membered rings having two oxygen atoms as the only ring hetero atoms
    • C07D319/041,3-Dioxanes; Hydrogenated 1,3-dioxanes
    • C07D319/061,3-Dioxanes; Hydrogenated 1,3-dioxanes not condensed with other rings

Landscapes

  • Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Organic Chemistry (AREA)
  • Chemical Kinetics & Catalysis (AREA)
  • Organic Low-Molecular-Weight Compounds And Preparation Thereof (AREA)
  • Heterocyclic Compounds That Contain Two Or More Ring Oxygen Atoms (AREA)
  • Heterocyclic Carbon Compounds Containing A Hetero Ring Having Oxygen Or Sulfur (AREA)
  • Low-Molecular Organic Synthesis Reactions Using Catalysts (AREA)

Abstract

1. Sposób wytwarzania pochodnych bis(eteru oksymu) trionu o wzorze I w którym podstawniki maj a nast epuj ace znaczenia: ka zdy z R 1 i R 3 oznacza niepodstawiony albo cz esciowo lub ca lkowicie chlorowcowany C 1 -C 6 -alkil lub C 3 -C 6 -cykloalkil; ka zdy z R 2 i R 4 oznacza niepodstawiony C 1 -C 4 -alkil lub C 2 -C 4 -alkenylo-, C 2 -C 4 -alkinylo- lub fenylo-podstawiony metyl, a X oznacza atom tlenu lub N-OH, znamienny tym, ze 1) dion o wzorze II …………………………………………………. w którym ka zdy z podstawników R 1 , R 2 i R 3 ma wy zej podane znaczenie, poddaje si e reakcji z alkoholem lub diolem, w obecno sci kwasu, z wytworzeniem ketalu o wzorze III ………………………………………………….. w którym ka zdy z podstawników R 5 i R 6 oznacza C 1 -C 6 -alkil, benzyl lub C 1 -C 3 -chlorowcoalkil, albo R 5 i R 6 wraz z ato- mem w egla i dwoma atomami tlenu ugrupowania ketalu tworz a pier scie n A …………………………………………………… w którym podstawniki i wska znik n maj a nast epuj ace znaczenia: ka zdy z R 7 , R 8 , R 11 , R 12 oznacza atom wodoru, atom chlorowca, C 1 -C 4 -alkil, C 1 -C 3 -chlorowcoalkil, C 1 -C 4 -alkoksymetyl, C 2 -C 4 -alkenyl, C 2 -C 4 -alkinyl lub fenyl, przy czym ten ostatni mo ze by c podstawiony grup a nitrow a lub atomem chlorowca; ka zdy z R 9 i R 10 ma jedno ze znacze n podanych dla R 7 , R 8 , R 11 lub R 12 , albo R 9 i R 10 tworz a razem grup e egzometyle- now a lub grup e karbonylow a, a ……………....... PL PL PL PL

Description

Opis patentowy przedrukowano ze względu na zauważone błędy
Sposób wytwarzania pochodnych bis(eteru oksymu) trionu, ketal, eter ketalobisoksymu i 3,4-bis(O-metylooksym) pentano-2,3,4-trionu
(30) Pierwszeństwo: (73) Uprawniony z patentu: BASF AKTIENGESELLSCHAFT, Ludwigshafen,DE (72) Twórca(y) wynalazku:
30.09.1998,DE,19844919.4 Thomas Grote,Schifferstadt,DE
(43) Zgłoszenie ogłoszono: Bernd Wolf,Fuβgónheim,DE Michael Rack,Heidelberg,DE Roland Gotz,Neu^heim,DE
11.03.2002 BUP 06/02 Andreas Gypser,Mannheim,DE Adrian Steinmetz,Mannheim,DE
(45) O udzieleniu patentu ogłoszono: Hubert Sauter,Mannheim,DE Michael Keil,Freinsheim,DE Horst Mayer,Ludwigshafen,DE
30.04.2008 WUP 04/08 (74) Pełnomocnik: Sierzputowska Iwona, SULIMA-GRABOWSKA-SIERZPUTOWSKA, Biuro Patentów i Znaków Towarowych
1. Sposób wytwarzania pochodnych bis(eteru oksymu) trionu o wzorze I (57)
w którym podstawniki mają następujące znaczenia:
każdy z R1 i R3 oznacza niepodstawiony albo częściowo lub całkowicie chlorowcowany C1-C6-alkil lub C3-C6-cykloalkil;
każdy z R2 i R4 oznacza niepodstawiony C1-C4-alkil lub C2-C4-alkenylo-, C2-C4-alkinylo- lub fenylo-podstawiony metyl, a
X oznacza atom tlenu lub N-OH, znamienny tym, że
1) dion o wzorze II w którym każdy z podstawników R1, R2 i R3 ma wyżej podane znaczenie, poddaje się reakcji z alkoholem lub diolem, w obecnoś ci kwasu, z wytworzeniem ketalu o wzorze III w którym każdy z podstawników R5 i R6 oznacza C1-C6-alkil, benzyl lub C1-C3-chlorowcoalkil, albo R5 i R6 wraz z atomem węgla i dwoma atomami tlenu ugrupowania ketalu tworzą pierścień A w którym podstawniki i wskaźnik n mają następujące znaczenia:
każdy z R7, R8, R11, R12 oznacza atom wodoru, atom chlorowca, C1-C4-alkil, C1-C3-chlorowcoalkil, C1-C4-alkoksymetyl,
C2-C4-alkenyl, C2-C4-alkinyl lub fenyl, przy czym ten ostatni może być podstawiony grupą nitrową lub atomem chlorowca; każdy z R9 i R10 ma jedno ze znaczeń podanych dla R7, R8, R11 lub R12, albo R9 i R10 tworzą razem grupę egzometylenową lub grupę karbonylową, a......................
PL 197 555 B1
Opis wynalazku
Przedmiotem wynalazku są sposób wytwarzania pochodnych bis(eteru oksymu) trionu, ketal, eter ketalo-bisoksymu i 3,4-bis(O-metylooksym) pentano-2,3,4-trionu.
Etery ketono-bisoksymów o wzorze la i etery oksymo-bisoksymów o wzorze Ib są interesującymi związkami pośrednimi do wytwarzania środków ochrony roślin, znanych z WO-A 97/15552.
W literaturze znanych jest jedynie kilka dokumentów dotyczących syntezy pochodnych bisoksymowych lub trisoksymowych wicynalnych triketonów. Na dodatek pewne ze związków w starszych dokumentach mają nieodpowiednie lub błędne struktury (Gazz. Chim. Ital., 67 (1937), 388; Gazz. Chim. Ital., 52 (1922), 289). Ustalenie budowy złożonych mieszanin substancji, powstałych np. w reakcji 3-(hydroksyimino)pentano-2,4-dionu z hydroksyloaminą jest możliwe jedynie nowoczesnymi metodami analitycznymi: oprócz (E,E,E)- i (E,Z,E)-izomerów tri-oksymu pentano-2,3,4-trionu powstają również cyklizowane furoksany i izoksazole (J. Chem. Soc., Perkin Trans. II (1987), 523). Z uwagi na powstałe cykliczne produkty uboczne i nieprawidłową regio- i stereochemię, mieszaniny substancji otrzymane w reakcji triketonów i hydroksyloaminy nie nadają się do syntezy pochodnych bis(eterów oksymów) trionu o wzorach la i Ib.
Docelową syntezę eterów oksymo-bisoksymów o wzorze Ib opisano w WO 97/15552.
2
Wadę tej sekwencji syntezy stanowi to, że środkowe ugrupowanie eteru oksymu (R2O-N=C) syntetyzowane jest dopiero w ostatnim etapie. Z uwagi na to, że wymagania steryczne dwóch pod1 4 3 stawników przy środkowym atomie węgla (R1-C=NOR4 i R3-C=NOH) różnią się jedynie nieznacznie,
PL 197 555 B1 oksymowanie nie przebiega w sposób stereoselektywny, toteż powstają mieszaniny izomerów przy wiązaniu R2O-N, trudne do rozdzielenia.
Istniała zatem potrzeba opracowania sposobu umożliwiającego prowadzenie syntezy związków o wzorach la i Ib w sposób ukierunkowany, w której dodatkowo żądane izomery tych związków otrzymuje się bezpośrednio, czyli bez rozdzielania izomerów.
Wynalazek dotyczy sposobu wytwarzania pochodnych bis (eteru oksymu) trionu o wzorze I
w którym podstawniki maj ą nastę pują ce znaczenia:
każdy z R i R oznacza niepodstawiony albo częściowo lub całkowicie chlorowcowany C1-C6-alkil lub C3-C6-cykloalkil;
każdy z R2 i R4 oznacza niepodstawiony C1-C4-alkil lub C2-C4-alkenylo-, C2-C4-alkinylo- lub fenylo-podstawiony metyl, a
X oznacza atom tlenu lub N-OH, polegającego na tym, że 1) dion o wzorze II
2 3 w którym każdy z podstawników R, R i R ma wyżej podane znaczenie, poddaje się reakcji z alkoholem lub diolem, w obecności kwasu, z wytworzeniem ketalu o wzorze III
w którym każdy z podstawników R5 i R6 oznacza C1-C6-alkil, benzyl lub C1-C3-chlorowcoalkil, albo R5 i R6 wraz z atomem węgla i dwoma atomami tlenu ugrupowania ketalu tworzą pierścień A
w którym podstawniki i wskaź nik n mają następujące znaczenie: każdy z R7, R8, R11, R12 oznacza atom wodoru, atom chlorowca, C1-C4-alkil, C1-C3-chlorowcoalkil, C1-C4-alkoksymetyl, C2-C4-alkenyl, C2-C4-alkinyl lub fenyl, przy czym ten ostatni może być podstawiony grupą nitrową lub atomem chlorowca;
każdy z R9 i R10 ma jedno ze znaczeń podanych dla R7, R8, R11 lub R12, albo R9 i R10 tworzą razem grupę egzometylenową lub grupę karbonylową, a n oznacza 0, 1 lub 2,
2) tak powstały ketal o wzorze III przeprowadza się
a) działaniem alkoksyaminy o wzorze R4O-NH2, w którym R4 ma wyżej podane znaczenie, lub jej soli addycyjnej z kwasem, albo
PL 197 555 B1
b) działaniem hydroksyloaminy lub jej soli addycyjnej z kwasem, a następnie przez alkilowanie środkiem alkilującym o wzorze R4-L1, w którym R4 ma wyżej podane znaczenie, a L1 oznacza nukleofilowo podstawialną grupę odszczepiającą się, w eter ketalo-bisoksymu o wzorze IV
w którym każ dy z podstawników R1 - R6 ma wy ż ej podane znaczenie, oraz
3) tak powstały eter ketalo-bisoksymu o wzorze IV, w obecności kwasu, a) hydrolizuje się z wytworzeniem eteru ketono-bisoksymu o wzorze la
albo
b) aminuje się go hydroksyloaminą lub jej solą addycyjną z kwasem, z wytworzeniem eteru oksymo-bisoksymu o wzorze Ib
Ponadto wynalazek dotyczy ketalu o wzorze III
w którym podstawniki mają następujące znaczenia: każdy z R1 i R3 oznacza niepodstawiony, częściowo lub całkowicie chlorowcowany C1-C6-alkil lub C3-C6-cykloalkil;
R2 oznacza niepodstawiony C1-C4-alkil lub C2-C4-alkenylo-, C2-C4-alkinylo- albo fenylo-podstawiony metyl;
każdy z R5 i R6 oznacza C1-C6-alkil, benzyl lub C1-C3-chlorowcoalkil, albo
R5 i R6 wraz z atomem węgla i dwoma atomami tlenu ugrupowania ketalu tworzą pierścień A,
PL 197 555 B1 w którym
8 11 12 każdy z R7, R8, R11 i R12 oznacza atom wodoru, atom chlorowca, C1-C4-alkil, C1-C3-chlorowcoalkil, C1-C4-alkoksymetyl, C2-C4-alkenyl, C2-C4-alkinyl lub fenyl, przy czym ten ostatni może być podstawiony grupą nitrową lub atomem chlorowca;
każdy z R9 i R10 ma jedno ze znaczeń podanych dla R7, R8, R11 lub R12, albo R9 i R10 tworzą razem grupę egzometylenową lub grupę karbonylową, a n oznacza 0, 1 lub 2.
Wynalazek dotyczy także eteru ketalo-bisoksymu o wzorze IV
w którym R4 oznacza atom wodoru, niepodstawiony C1-C4-alkil lub C2-C4-alkenylo-, C2-C4-alkinylo- lub fenylo-podstawiony metyl, a każdy z pozostałych podstawników R1, R2, R3, R5 i R6 ma znaczenie podane odnośnie związku o wzorze III.
Wynalazek dotyczy też eteru ketalo-bisoksymu o wzorze IV'
w którym podstawniki R1 - R6 mają znaczenie podane odnoś nie związku o wzorze IV.
Ponadto wynalazek dotyczy 3,4-bis(O-metylooksymu)pentano-2,3,4-trionu.
Sposobem według wynalazku wytwarzać można w ukierunkowany sposób związki o wzorze la lub Ib, w każdym przypadku w zależności od przebiegu etapu 3). Dodatkową zaletę sposobu stanowi to, że związki o wzorach la i Ib otrzymuje się w izomerycznie czystej postaci, w odniesieniu do środkowego ugrupowania eteru oksymu.
Szczególnie korzystny sposób przedstawia schemat 1.
Prowadząc reakcję w odpowiedni sposób można otrzymać korzystnie E,E-izomer o wzorze la' i E,Z,E-izomer o wzorze Ib' poprzez etery ketalo-bisoksymów o wzorze IV' (patrz schemat 1):
- w etapie 1) stosuje się diole, takie jak, np. glikol etylenowy, 1,3-propanodiol lub, korzystnie, 2,2-dimetylo-1,3-propanodiol, co prowadzi do cyklicznych ketali o wzorze III.
- etap oksymowania prowadzi się zgodnie z wariantem 2a). W szczególnoś ci ketal o wzorze III poddaje się reakcji z solą addycyjną z kwasem alkoksyaminy o wzorze R4O-NH2 w 20-65°C, przy
PL 197 555 B1 czym kwas uwolniony podczas reakcji zostaje co najmniej częściowo związany w wyniku dodania zasad.
- w etapie 3a)/3b), hydrolizę/aminolizę rozpoczyna się przy wartości pH 0,5-1,5 i w 20-40°C.
Z drugiej strony, jeśli dimetyloketal o wzorze IIla (R5, R6 = metyl), który hydrolizuje się (w etapie 3a) lub aminuje (w etapie 3b) w temperaturze ponad 40°C, zastosuje się jako materiał wyjściowy, udział Z-izomeru o wzorze la lub Ib w mieszaninie reakcyjnej zazwyczaj zwiększa się.
Poniżej zilustrowano bardziej szczegółowo poszczególne etapy sposobu. 1) Wytwarzanie ketalu
Wytwarzanie ketalu można zazwyczaj przeprowadzić z użyciem C1-C6-alkanoli, takich jak np. metanol, etanol, n-propanol, izopropanol, n-butanol, izobutanol, s-butanol, n-pentanol, alkoholu benzylowego lub C1-C3-chlorowcoalkiloalkoholi, takich jak np. 2,2,2-trichloroetanol. Szczególnie odpowiednie są diole, takie jak np. o-dihydroksybenzen, glikol etylenowy (1,2-etanodiol), 1-(2-nitrofenylo)-1,2-etanodiol, heks-5-eno-1,2-diol, 1,3-propanodiol, 2,2-dimetylo-1,3-propanodiol, 3-bromo-1,2-propanodiol, 2-egzometyleno-1,3-propanodiol, 2,2-dibromo-1,3-propanodiol, 1,4-butanodiol, 1,4-dimetoksy-2,3-butanodiol. Szczególnie odpowiednie są diole wymuszające steryczność, takie jak 1,3-propanodiol i 2,2-dimetylo-1,3-propanodiol.
Wytwarzanie ketalu prowadzi się zazwyczaj w obecności kwasów, takich jak BF3 x Et2O (kwas Lewisa) lub, korzystnie, kwas Bronstedta, taki jak kwas siarkowy, chlorowodór, bromowodór lub jodowodór, kwas nadchlorowy, kwas ortofosforowy, kwas polifosforowy, kwas p-toluenosulfonowy, p-dodecylobenzenosulfonowy lub kwas kamforosulfonowy. Korzystnie stosuje się kwas p-toluenosulfonowy lub kwas siarkowy.
Kwas zazwyczaj stosuje się w ilości katalitycznej, 0,05-2% molowych, korzystnie 0,5-1% molowego, w stosunku do dionu o wzorze II.
Temperatura reakcji zazwyczaj zależy od charakteru zastosowanego alkoholu i wynosi ogólnie 20-150°C, korzystnie 60-110°C. Stwierdzono, że przy stosowaniu dioli temperatura 60-90°C jest dogodna w wielu przypadkach.
Wodę powstałą w reakcji zazwyczaj usuwa się z mieszaniny reakcyjnej. Stosuje się w tym celu znane, opisane sposoby (patrz np. Organikum, Barth Verlagsgesellschaft, Leipzig).
Z jednej strony wodę reakcyjną można usunąć przez zastosowanie środków odwadniających, takich jak np. ortoestry. Ortoester, taki jak np. ortomrówczan trimetylu, zazwyczaj stosuje się w ilości 1-1,5 równoważnika molowego. Czas reakcji wynosi zazwyczaj 0,5-3 godziny.
Z drugiej strony stwierdzono, że dogodne jest usuwanie wody reakcyjnej z użyciem środków azeotropujących, takich jak toluen lub cykloheksan. Punkt końcowy reakcji można łatwo ustalić na podstawie ilości oddzielonej wody. W pewnych przypadkach dogodne jest prowadzenie reakcji pod zmniejszonym ciśnieniem.
Korzystnym rozpuszczalnikiem jest alkohol niezbędny do ketalizacji, który zazwyczaj w takim przypadku stosuje się w nadmiarze. Dobre wyniki osiągnięto np. przy użyciu 1-10 równoważników molowych diolu. Gdy ketalizację prowadzi się z usuwaniem wody w obecności środka azeotropującego, ilość diolu można zazwyczaj zmniejszyć do 1-3 równoważników molowych. Do odpowiednich rozpuszczalników należą ponadto węglowodory, takie jak np. toluen lub cykloheksan, chlorowcowane
PL 197 555 B1 węglowodory, takie jak chlorobenzen lub chlorek metylenu, amidy, takie jak dimetyloformamid, oraz etery, takie jak eter dietylowy lub dioksan.
Mieszaninę reakcyjną poddaje się obróbce, np. drogą ekstrakcji niepolarnym rozpuszczalnikiem, takim jak eter, chlorowcowany węglowodór lub, zwłaszcza, węglowodór, taki jak cykloheksan. Po oddzieleniu fazy wodnej fazę organiczną zazwyczaj stosuje się bezpośrednio w następnym etapie oksymowania. W wielu przypadkach nie ma nawet potrzeby zmieniania rozpuszczalnika.
Diony o wzorze II są znane z literatury lub można je wytworzyć sposobami znanymi z literatury [patrz Indian J. Chem. B, (1991) 749-753; Bull. Acad. Sci. USSR Div. Chem. Sci. (Engl. Transl.) 28, (1979) 121-128; EP-A 416857].
W szczególności diony o wzorze II można wytwarzać w sposób zilustrowany bardziej szczegółowo poniżej.
1,3-Diketony o wzorze V
przeprowadza się drogą nitrozowania w związki o wzorze VI,
przy czym we wzorach V i VI każdy z R1 i R3 oznacza niepodstawiony albo częściowo lub całkowicie podstawiony chlorowcowany C1-C6-alkil lub C3-C6-cykloalkil.
Nitrozowanie prowadzi się zazwyczaj z użyciem azotynu sodu w obecności kwasu karboksylowego lub kwasu mineralnego. Do odpowiednich kwasów należy kwas octowy, kwas chlorowodorowy, a zwłaszcza kwas siarkowy.
Zazwyczaj nitrozowanie prowadzi się w temperaturze od -10 do 60°C, a zwłaszcza 10-20°C.
Zazwyczaj nitrozowanie prowadzi się przy wartości pH 2-6, a zwłaszcza przy wartości pH 4-5.
Stwierdzono, że szczególnie odpowiednie są następujące warianty sposobu: i) 1,3-diketon o wzorze V wprowadza się na wstępie do wodnego roztworu azotynu sodu. Nastę pnie wkrapla się kwas przy wartości pH 4-5; ii) 1,3-diketon o wzorze V najpierw dodaje się do wody, po czym kwas i wodny roztwór azotynu sodu dodaje się równocześ nie przy wartoś ci pH 4-5.
Korzystne może być ponadto dodanie rozpuszczalnika organicznego, w którym związek o wzorze VI jest rozpuszczalny, na początku lub na końcu reakcji. Otrzymane roztwory można zastosować bezpośrednio w następnym etapie alkilowania. Można w ten sposób uniknąć pośredniego wydzielania termicznie i hydrolitycznie nietrwałego związku o wzorze VI. W pewnych przypadkach dogodne może być ponadto zastąpienie rozpuszczalnika stosowanego do ekstrakcji związku o wzorze VI rozpuszczalnikiem bardziej przydatnym do alkilowania. Rozpuszczalnikami szczególnie przydatnymi do prowadzenia ekstrakcji są rozpuszczalniki aprotonowe, w razie potrzeby częściowo mieszające się z wodą, np. chlorowcowane węglowodory, takie jak chlorek metylenu, estry kwasów karboksylowych, takie jak octanu etylu, lub etery, takie jak eter metylowo-t-butylowy.
Alkilowanie związków o wzorze VI do dionów o wzorze II można prowadzić np. w alkoholach, takich jak metanol, chlorowcowanych węglowodorach, takich jak chlorek metylenu, estrach kwasów karboksylowych, takich jak octanu etylu, lub w eterach, taki jak eter metylowo-t-butylowy. Szczególnie odpowiednie są ketony, takie jak aceton, oraz amidy, takie jak dimetyloformamid lub N-metylopirolidon.
Do odpowiednich środków alkilujących należą np. halogenki alkilu, tosylany i siarczany dialkilu. Szczególnie odpowiednie są siarczany dialkilu o wzorze VII (R2O)2SO2 VII 2 w którym podstawnik R2 ma znaczenie podane w zastrz. 1.
PL 197 555 B1
Alkilowanie zazwyczaj prowadzi się w obecności zasad, takich jak wodorotlenki metali alkalicznych lub metali ziem alkalicznych, węglany metali alkalicznych lub metali ziem alkalicznych, alkoholany metali alkalicznych lub metali ziem alkalicznych lub trzeciorzędowe amidy.
Temperatura reakcji wynosi zazwyczaj od -20 do 100°C, korzystnie od -10 do 35°C, a zwłaszcza 0-25°C.
Zazwyczaj najpierw załadowuje się rozpuszczalnik i zasadę, po czym odmierza się związek o wzorze VI i środek alkilujący, równocześ nie lub kolejno.
2) Oksymowanie
2a) Alkoksyaminę o wzorze R4O-NH2 stosuje się w postaci soli addycyjnej z kwasem lub jako wolną zasadę, przy czym zasadę tę można uwolnić z soli przez dodanie mocnej zasady.
Korzystnie stosuje się sole addycyjne alkoksyamin z kwasami. Wszystkie dostępne w handlu kwasy są przydatne do wytwarzania soli addycyjnych z kwasami. Poniżej podano jedynie kilka przykładów takich kwasów: kwasy karboksylowe, takie jak kwas octowy lub kwas propionowy, kwasy dikarboksylowe, takie jak kwas szczawiowy lub kwas bursztynowy, kwasy mineralne, takie jak kwas fosforowy lub kwas węglowy, a zwłaszcza kwas chlorowodorowy lub kwas siarkowy.
Jeśli stosuje się sole addycyjne alkoksyamin z kwasami, to zazwyczaj dogodnie dodaje się zasady w celu związania kwasu, który uwalniany jest podczas reakcji. Stwierdzono, że w wielu przypadkach przy oksymowaniu odpowiednia wartość pH wynosi 2-5, a zwłaszcza 3-4.
Zwykle dodaje się 1-2,5 równoważnika molowego zasady. Do odpowiednich zasad należą zwłaszcza pirydyny, trialkiloaminy, wodorotlenek sodu, octan sodu i metanolan sodu. Gdy stosuje się octan sodu, to zazwyczaj dodaje się lodowatego kwasu octowego.
Można także stosować alkoksyaminę w postaci wolnej zasady i dodawać wyżej wspomniane kwasy w celu nastawienia wyżej wspomnianego zakresu wartości pH.
Do odpowiednich rozpuszczalników należą np. rozpuszczalniki wymienione w poprzednim etapie. Przydatne są także kwasy karboksylowe, takie jak kwas octowy, etery, takie jak tetrahydrofuran, eter dietylowy, eter metylowo-t-butylowy, oraz mieszaniny woda/pirydyna. Szczególnie odpowiednie są alkohole, takie jak metanol, etanol, n-propanol lub izopropanol.
Stwierdzono ponadto, że korzystne jest również użycie w etapie oksymowania rozpuszczalnika stosowanego w ketalizowaniu, lub mieszaniny rozpuszczalników obecnej po obróbce ketali o wzorze
III. W razie potrzeby dopuszcza się dodawanie innych rozpuszczalników do mieszaniny. W związku z tym etapy 1) i 2) moż na prowadzić w wariancie jednoreaktorowym.
Temperatura reakcji wynosi zazwyczaj od -20 do 150°C, korzystnie 0-100°C, a zwłaszcza 20-65°C.
2b) Procedurę opisaną w punkcie 2a) można także przeprowadzić w dwóch etapach, poddając najpierw reakcji ketal o wzorze III z hydroksyloaminą lub jej solą addycyjną z kwasem, a następnie przeprowadzając alkilowanie związkiem R4-L1. W odniesieniu do sposobu prowadzenia reakcji stosuje się stwierdzenia podane powyżej.
PL 197 555 B1
Mieszaninę reakcyjną korzystnie poddaje się obróbce w sposób opisany w odniesieniu do poprzedniego etapu, metodami ekstrakcyjnymi.
3) Rozszczepianie ketalu: (a) hydroliza i (b) aminowanie
Ketal zazwyczaj rozszczepia się w środowisku kwaśnym. Stwierdzono, że odpowiednia wartość pH wynosi 0-2, korzystnie 0,5-1,5.
Wspomniany powyżej zakres wartości pH można osiągnąć z użyciem dowolnego znanego kwasu. Stwierdzono, że odpowiednimi kwasami są np. kwas octowy, kwas chlorowodorowy lub kwas siarkowy.
Rozszczepianie ketalu można prowadzić z dodatkiem lub bez rozpuszczalnika. Stwierdzono, że dogodnie stosuje się rozpuszczalniki organiczne, trwałe w wyżej wspomnianym zakresie wartości pH (np. octan etylu). Dogodne może być również stosowanie rozpuszczalnika, który w mieszaninie z wodą/kwasem tworzy jedną fazę. Szczególnie odpowiednie do stosowania są alkohole, takie jak np. metanol. Rozszczepienie ketalu można dogodnie prowadzić np. w mieszaninach woda/metanol/lodowaty kwas octowy (dogodnie w proporcji np.: 1/1/0,2) lub octan etylu/woda.
Aminolizę, w której otrzymuje się związki o wzorze Ib, prowadzi się w warunkach podanych w odniesieniu do rozszczepiania ketalu, ale w obecności hydroksyloaminy lub jej soli addycyjnej z kwasem. Wszystkie dostępne w handlu kwasy są przydatne do wytwarzania soli addycyjnych z kwasami. Stwierdzono, że do szczególnie odpowiednich kwasów należy kwas chlorowodorowy lub kwas siarkowy.
Hydroksyloaminę lub jej sól addycyjną z kwasem zazwyczaj stosuje się w ilości 1-2, korzystnie 1-1,3 równoważnika molowego, w stosunku do eteru ketalo-bisoksymu o wzorze IV.
Temperatura reakcji wynosi zazwyczaj 0-150°C. Stwierdzono, że niższa temperatura reakcji, 20-40°C, jest szczególnie odpowiednia przy wytwarzaniu izomerów la', a zwłaszcza Ib'. W wyższej temperaturze reakcji (>40°C), zazwyczaj zwiększa się udział izomerów la'' i Ib''.
Obróbkę mieszanin reakcyjnych korzystnie prowadzi się w sposób podany w odniesieniu do dwóch poprzednich etapów, drogą ekstrakcji.
Związki o wzorze Ib można oczyszczać, np. poprzez ich sól sodową. W wyniku dodania zasady oksymy można przeprowadzić w odpowiednią sól. Eter oksymo-bisoksymu o wzorze Ib można następnie uwolnić przez zakwaszenie soli, w razie potrzeby oddzielonej lub oczyszczonej.
Sposób według wynalazku jest szczególnie odpowiedni do wytwarzania ketali o wzorze III
eterów ketalo-bisoksymów o wzorze IV
PL 197 555 B1 i eterów ketono-bisoksymów o wzorze I
gdzie podstawniki mają następujące znaczenie:
każdy z R1 i R3 oznacza niepodstawiony, częściowo lub całkowicie chlorowcowany C1-C6-alkil lub C3-C6-cykloalkil;
każdy z R2 i R4 oznacza niepodstawiony C1-C4-alkil lub C2-C4-alkenylo-, C2-C4-alkinylo- lub fenylo-podstawiony metyl;
X oznacza atom tlenu lub N-OH;
każdy z R5 i R6 oznacza C1-C6-alkil, benzyl lub C1-C3-chlorowcoalkil, albo 56
R i R wraz z atomem węgla i dwoma atomami tlenu ugrupowania ketalu tworzą pierścień A,
w którym podstawniki i wskaź nik n mają nastę pujące znaczenia:
8 11 12 każdy z R , R , R i R oznacza atom wodoru, atom chlorowca, C1-C4-alkil, C1-C3-chlorowcoalkil, C1-C4-alkoksymetyl, C2-C4-alkenyl, C2-C4-alkinyl lub fenyl, przy czym ten ostatni może być podstawiony grupą nitrową lub atomem chlorowca;
każdy z R9 i R10 ma jedno ze znaczeń podanych dla R7, R8, R11 lub R12, albo R9 i R10 tworzą razem grupę egzometylenową lub grupę karbonylową, a n oznacza 0, 1 lub 2.
Odpowiednimi związkami pośrednimi do wytwarzania związków o wzorze IV (w którym R4 ma znaczenie inne niż atomu wodoru) mogą być związki o wzorze IV, w którym R4 oznacza atom wodoru (czyli związki o wzorze IVa).
12
W podanych powyżej definicjach związków o wzorach I, II i IV w odniesieniu do grup R -R zastosowano wspólne określenia reprezentujące poszczególne przykłady każdego ze składników grupy. Grupy alkilowe, alkenylowe lub alkinylowe mogą być grupami o prostym łańcuchu lub rozgałęzionymi.
Określenie „częściowo lub całkowicie chlorowcowany” oznacza, że w grupach charakteryzowanych w ten sposób pewne lub wszystkie atomy wodoru mogą być zastąpione takimi samymi lub różnymi atomami chlorowca. Określenie „atom chlorowca” oznacza w każdym przypadku atom fluoru, chloru, bromu lub jodu.
Przykładowe znaczenia innych określeń są następujące:
- C1-C4-alkil:
metyl, etyl, propyl, 1-metyloetyl, butyl, 1-metylopropyl, 2-metylopropyl i 1,1-dimetyloetyl;
- C1-C6-alkil:
C1-C4-alkil, wspomniany powyżej, a także pentyl, 1-metylobutyl, 2-metylobutyl, 3-metylobutyl,
2,2-dimetylopropyl, 1-etylopropyl, heksyl, 1,1-dimetylopropyl, 1,2-dimetylopropyl, 1-metylopentyl, 2-metylopentyl, 3-metylopentyl, 4-metylopentyl, 1,1-dimetylobutyl, 1,2-dimetylobutyl, 1,3-dimetylobutyl,
2,2-dimetylobutyl, 2,3-dimetylobutyl, 3,3-dimetylobutyl, 1-etylobutyl, 2-etylobutyl, 1,1,2-trimetylopropyl, 1-etylo-1-metylopropyl i 1-etylo-3-metylopropyl;
- C1-C3-chlorowcoalkil:
C1-C3-alkil, wspomniany powyżej, częściowo lub całkowicie podstawiony atomami fluoru, chloru, bromu i/lub jodu, taki jak np. chlorometyl, dichlorometyl, trichlorometyl, fluorometyl, difluorometyl, trifluorometyl, chlorofluorometyl, dichlorofluorometyl, chlorodifluorometyl, 2-fluoroetyl, 2-chloroetyl,
2-bromoetyl, 2-jodoetyl, 2,2-difluoroetyl, 2,2,2-trifluoroetyl, 2-chloro-2-fluoroetyl, 2-chloro-2,2-difluoroetyl, 2,2-dichloro-2-fluoroetyl, 2,2,2-trichloroetyl, pentafluoroetyl, 2-fluoropropyl, 3-fluoropropyl,
PL 197 555 B1
2,2-difluoropropyl, 2,3-difluoropropyl, 2-chloropropyl, 3-chloropropyl, 2,3-dichloropropyl, 2-bromopropyl, 3-bromopropyl, 3,3,3-trifluoropropyl, 3,3,3-trichloropropyl, 2,2,3,3,3-pentafluoropropyl, heptafluoropropyl, 1-(fluorometylo)-2-fluoroetyl, 1-(chlorometylo)-2-chloroetyl, 1-(bromometylo)-2-bromoetyl;
- C1-C4-alkoksyl w ugrupowaniu alkoksylowym C1-C4-alkoksymetylu: metoksyl, etoksyl, propoksyl, 1-metyloetoksyl, butoksyl, 1-metylopropoksyl, 2-metylopropoksyl i 1,1-dimetyloetoksyl;
- C2-C4-alkenyl: etenyl, prop-1-en-1-yl, prop-2-en-1-yl, 1-metyloetenyl, but-1-en-1-yl, but-2-en-1-yl, but-3-en-1-yl, 1-metyloprop-1-en-1-yl, 2-metyloprop-1-en-1-yl, 1-metyloprop-2-en-1-yl i 2-metyloprop-2-en-1-yl;
- C2-C4-alkinyl: etynyl, 1-propynyl, 2-propynyl, 1-buty-nyl, 2-butynyl, 3-butynyl, 1-metylo-2-propynyl;
- C3-C6-cykloalkil: cyklopropyl, cyklobutyl, cyklopentyl, cykloheksyl.
W odniesieniu do przydatności jako związków pośrednich do wytwarzania środków ochrony roślin, znanych z WO-A 97/15552, szczególnie korzystne są związki o wzorach I, III i IV, zawierające następujące podstawniki, przy czym w każdym przypadku preferencje występują pojedynczo lub w połączeniu:
każdy z R1 i R3 oznacza metyl, etyl, trifluorometyl lub trichlorometyl, a zwłaszcza metyl lub etyl; każdy z R2 i R4 oznacza metyl, etyl, benzyl lub propargil, a zwłaszcza metyl;
X oznacza atom tlenu lub N-OH;
każdy z R5 i R6 oznacza metyl, etyl, n-propyl, izopropyl, n-butyl, izobutyl, s-butyl lub benzyl, a zwł aszcza
R5 i R6 wraz z atomem węgla i dwoma atomami tlenu ugrupowania ketalu tworzą pierścień A
w którym podstawniki i wskaź nik n mają nastę pują ce znaczenia: każdy z R7, R8, R11 i R12 oznacza atom wodoru, atom bromu lub metyl, korzystnie atom wodoru lub metyl;
każdy z R9 i R10 ma jedno ze znaczeń podanych dla R7, R8, R11 lub R12, a n oznacza 0 lub 1, a zwł aszcza 1.
W odniesieniu do przydatności jako związków pośrednich do wytwarzania środków ochrony roślin, znanych z WO-A 97/15552, korzystne są ponadto związki o wzorach IV', la' i Ib'.
Szczególnie korzystne są związki wymienione w poniższych przykładach.
P r z y k ł a d y
Wytwarzanie dionów o wzorze II (prekursorów)
3-Oksym pentano-2,3,4-trionu
Wariant a): Do zbiornika z uruchomionym mieszadłem załadowano na wstępie 21 litrów 20% kwasu siarkowego i 6 kg (60 moli) acetyloacetonu. Mieszaninę ochłodzono do około 17°C, po czym w temperaturze 15-20°C dodano 4,2 kg (60,84 mola) 40,5% wodnego roztworu azotynu sodu. Mieszaninę mieszano następnie w około 17°C przez kolejne 20 minut i wyekstrahowano 25 litrami octanu etylu. Fazę organiczną zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano 7,42 kg (96% wydajności) związku tytułowego.
Wariant b): 1225 g 20% kwasu siarkowego dodano do roztworu 500 g (5 moli) acetyloacetonu, 1 litra wody i 1305 g 25% wodnego roztworu azotynu sodu, wartość pH doprowadzono do 3-5, a temperaturę we wnętrzu do 25-17°C. Produkt wydzielono w taki sam sposób, jak w wariancie a). Otrzymano 570 g związku tytułowego (89% wydajności).
Wariant c): Do mieszaniny 500 g (5 moli) acetyloacetonu i 2 litrów wody dodano równocześnie 490 g (2,5 mola) 50% kwasu siarkowego i 852 g (5 moli) 40,5% wodnego roztworu azotynu sodu, wartość pH doprowadzono do 3,7-4,2, a temperaturę do 15-18°C. W wyniku obróbki w taki sam sposób, jak w wariancie a) otrzymano 588 g związku tytułowego (91% wydajności).
PL 197 555 B1
3-(O-Metylooksym) pentano-2,3,4-trionu
W 20 litrowym naczyniu wytworzono zawiesinę 4,5 kg (32,6 mola) wę glanu potasu w 3,2 litra eteru metylowo-t-butylowego i 1 litrze DMF. W trakcie mieszania mieszaninę ochłodzono do temperatury od 0 do -10°C. Następnie dodano roztworu 4128 g (32 mole) 3-oksymu pentano-2,3,4-trionu, 2 litry DMF i 4032 g (32 mole) siarczanu dimetylu, przy utrzymywaniu temperatury wewnę trznej < 25°C, w cią gu 2 godzin. Mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez kolejne
3,5 godziny. Dodano kolejne 20 litrów wody, górną fazę organiczną usunięto, fazę wodną przemyto 2 litrami eteru metylowo-t-butylowego, połączone fazy organiczne przemyto 1 litrem 5% kwasu solnego i rozpuszczalnik oddestylowano. Otrzymano w ten sposób 4214 g związku tytułowego o czystości 96,6% (% powierzchni w GC), co odpowiada wydajności 89%.
Wytwarzanie ketali o wzorze III (etap 1)
P r z y k ł a d 1
3(E)-(O-Metylooksym) 4,4-dimetoksypentano-2,3-dionu (tabela 1, związek III.1)
4,3 g (0,03 mola) 3-(O-Metylooksymu)pentano-2,3,4-trionu i 6,2 g (0,06 mola) ortomrówczanu trimetylu rozpuszczono w 15 ml metanolu i mieszano z kwasem p-toluenosulfonowym, użytym w ilości mieszczącej się na końcówce łopatki laboratoryjnej. Mieszaninę reakcyjną mieszano następnie w 50°C przez 5 godzin, po czym rozpuszczalnik oddestylowano. Otrzymano w ten sposób 5,5 g oleju (98% wydajności) (dane fizyczne - patrz tabela 1).
P r z y k ł a d 2
1(E)-(O-Metylooksym) 1-(2-metylo-[1,3]dioksolan-2-ylo)propano-1,2-dionu (tabela 1, III.2)
2400 g (39 moli) Glikolu etylenowego, 430 g (3,62 mola) ortomrówczanu trimetylu, 550 g (3,9 mola) 3-(O-metylooksymu) pentano-2,3,4-trionu i 9 g kwasu p-toluenosulfonowego (46 mmoli) ogrzano w trakcie mieszania do 85°C w ciągu 15 minut. Po 30 minutach w 85°C mieszaninę ochłodzono do temperatury pokojowej. W trakcie reakcji lotne składniki oddestylowywano przez głowicę kolumny. W celu przeprowadzenia obróbki mieszaninę przemyto nasyconym roztworem wodorowęglanu sodu i wyekstrahowano eterem metylowo-t-butylowym, po czym połączone fazy organiczne przemyto dwukrotnie wodą i na koniec wysuszono nad siarczanem magnezu. W wyniku usunięcia rozpuszczalnika na drodze destylacji otrzymano 580 g czerwono-brunatnego oleju (dane fizyczne - patrz tabela 1).
P r z y k ł a d 3
1(E)-(O-Metylooksym) 1-(2-metylo-[1,3]dioksan-2-ylo)propano-1,2-dionu (tabela 1, III.3)
Sposobem opisanym w przykładzie 2, wychodząc ze 103 g (0,72 mola) 3-(O-metylooksymu)pentano-2,3,4-trionu, 275 g (3,62 mola) 1,3-propanodiolu, 80 g (0,76 mola) ortomrówczanu trimetylu i 1,6 g kwasu p-toluenosulfonowego (9 mmoli), otrzymano 137 g (94% wydajności) czerwonawego oleju, którego czystość według HPLC wynosiła 70% (dane fizyczne - patrz tabela 1).
P r z y k ł a d 4
1(E)-(O-Metylooksym) 1-(2,5,5-trimetylo-[1,3]-dioksan-2-ylo)propano-1,2-dionu (tabela 1, III. 4)
a) Zastosowanie ortomrówczanu trimetylu jako środka odwadniającego
Mieszaninę 430 g (3 mole) 3-(O-metylooksymu) pentano-2,3,4-trionu, 1600 g (15 moli) glikolu neopentylowego, 330 g (3,15 mola) ortomrówczanu trimetylu i 7 g kwasu p-toluenosulfonowego w cią gu 30 minut ogrzano w trakcie mieszania do 60°C. Po 90 minutach reakcja zakoń czył a się (na podstawie monitorowania metodą TLC lub HPLC). W celu przeprowadzenia obróbki mieszaninę ochłodzono do 20°C i mieszano z nasyconym roztworem wodorowęglanu sodu przez 15 minut. Do mieszaniny reakcyjnej dodano 1 litr wody, po czym wyekstrahowano ją cykloheksanem. Fazę organiczną przemyto raz wodą, wysuszono nad siarczanem magnezu i zatężono. Otrzymano w ten sposób 663 g związku tytułowego o czystości 90%, co odpowiada wydajności 87% (dane fizyczne - patrz tabela 1).
b) Przez usuwanie wody (środek azeotropujący:cykloheksan)
Mieszaninę 100 g (0,69 mola) 3-(O-metylooksymu)pentano-2,3,4-trionu, 216 g (2,08 mola) glikolu neopentylowego i 0,25 g kwasu p-toluenosulfonowego w 400 ml cykloheksanu ogrzano w temperaturze wrzenia do momentu, aż woda przestała się oddzielać w separatorze wodnym (około 13 godzin). Mieszaninę reakcyjną ochłodzono do temperatury pokojowej, po czym zmieszano z wodą i chlorkiem metylenu. Faz ę organiczną wysuszono nad siarczanem sodu. Rozpuszczalnik oddestylowano, w wyniku czego otrzymano 158,7 g oleju o czystości 90% na podstawie ilościowej HPLC, co odpowiada wydajności 90%.
PL 197 555 B1
c) Przez usuwanie wody (środek azeotropujący:toluen)
Mieszaninę 20 g (0,14 mola) 3-(O-metylooksymu) pentano-2,3,4-trionu, 43,4 g (0,42 mola) glikolu neopentylowego i 0,1 g stężonego kwasu siarkowego w 80 ml toluenu ogrzewano w temperaturze wrzenia w separatorze wodnym pod ciśnieniem 800 hPa przez 2 godziny. Mieszaninę wyekstrahowano wodą i toluenem, po czym poddano obróbce w sposób opisany w przykładzie 4b). Otrzymano w ten sposób 30 g oleju o czystości 84% (wydajność 79%).
T a b e l a 1: Dane analityczne dla wybranych ketali o wzorze III
nr R5 R6 R2 1H NMR (CDCfe; δ [ppm])
III.1 Me Me CH3 3,9 (s, 3H); 3,2 (s, 6H); 2,2 (s, 3H); 1,4 (s, 3H)
III.2 -CH2CH2- CH3 4,0 (td, 4H); 3,9 (s, 3H); 2,3 (s, 3H); 1,6 (s, 3H)
III.3 -CH2CH2CH2- CH3 4,0, 3,9 (td, 4H); 3,9 (s, 3H); 2,3 (s, 3H); 2,0 (bm, 1H); 1,5 (s, 3H); 1,5 (brd m, 1H)
III.4 -CH2C(CHa)2CH2- CH3 3,9 (s, 3H); 3,7, 3,6 (d, 4H); 2,3 (s, 3H); 1,5 (s, 3H); 1,1, 0,8 (s, 3H)
Wytwarzanie eterów ketalo-bisoksymów o wzorze IV (etap 2)
P r z y k ł a d 5
Bis(O-metylooksym) 4,4-dimetoksypentano-2,3(E,E)-dionu (tabela 2, IV.1)
W temperaturze pokojowej do reaktora dodano na wstę pie 23 ml (0,3 mola) pirydyny i 2,5 g (0,03 mola) chlorowodorku metoksyaminy. Następnie wkroplono 5,5 g (0,03 mola) ketalu (przykład 1) rozpuszczonego w 5 ml metanolu. Mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez około 18 godzin. W celu przeprowadzenia obróbki mieszaninę reakcyjną zatężono, roztworzono w eterze metylowo-t-butylowym i przemyto kolejno wodą destylowaną, rozcieńczonym HCl i roztworem wodorowęglanu sodu. Mieszaninę wysuszono nad siarczanem magnezu i rozpuszczalnik oddestylowano. Otrzymano w ten sposób 4 g (61% wydajności) związku tytułowego (dane fizyczne E,E-izomerów - patrz tabela 2).
P r z y k ł a d 6
Bis(O-metylooksym) 1-(2-metylo-[1,3]dioksolan-2-ylo)propano-1,2-dionu (tabela 2, IV.2)
Sposobem opisanym w przykładzie 5, z 508 g (2,72 mola) ketalu (przykład 2), 430 g (5,43 mola) pirydyny i 1570 g (2,72 mola) 14% roztworu chlorowodorku metoksyaminy w metanolu otrzymano 492 g związku tytułowego (dane fizyczne E,E-izomerów - patrz tabela 2).
P r z y k ł a d 7
Bis(O-metylooksym) 1-(2-metylo-[1,3]dioksan-2-ylo) propano-1,2-dionu (tabela 2, IV.3)
a) W obecności pirydyny/metanolu
Sposobem opisanym w przykładzie 5, z 50 g (0,25 mola) ketalu (przykład 3), 40 g (0,5 mola) pirydyny i 140 g (0,25 mola) 14% roztworu chlorowodorku metoksyaminy w metanolu otrzymano 46 g związku tytułowego (dane fizyczne E,E-izomerów - patrz tabela 2).
b) W obecności pirydyny/wody
45,5 g (0,2 mola) Ketalu propanodiolowego (czystość 89%), 125,7 g wody, 40,9 g (0,517 mola) pirydyny i 134,7 g (0,484 mola) roztworu chlorowodorku metoksyaminy (30% w wodzie) mieszano w 25°C przez 22 godziny. Nastę pnie dodano 100 ml chlorku metylenu i 300 ml 2% kwasu solnego, po czym fazę organiczną oddzielono. Fazę nieorganiczną wyekstrahowano dwukrotnie chlorkiem metylenu. Fazy organiczne połączono, przemyto wodą i wysuszono nad siarczanem sodu. Rozpuszczalnik oddestylowano. Jako pozostałość otrzymano 45,1 g związku tytułowego o zawartości EE-izomeru 86,2%, z wydajnością 84,5%.
c) W obecności octanu sodu/metanolu
Do reaktora dodano na wstępie w temperaturze pokojowej 239 g (0,4 mola) 14% metanolowego roztworu metoksyaminy, 50 g (0,6 mola) octanu sodu (bezwodnego), rozpuszczonego w 250 ml metanolu, 75 g siarczanu magnezu i 92 g ketalu (z przykładu 3), rozpuszczonego w 100 ml metanolu. Pehametr pokazał wartość pH 6. Mieszaninę reakcyjną mieszano przez 10 minut; w tym czasie wartość
PL 197 555 B1 pH spadła do 5,2, po czym pH 4,2 nastawiono przez wkroplenie octanu sodu. Mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez kolejne 20 godzin, z monitorowaniem przereagowania metodą HPLC. Pozostało wówczas 7% materiału wyjściowego. Po mieszaniu przez kolejne 4 godziny mieszaninę reakcyjną zobojętniono rozcieńczonym wodnym roztworem wodorotlenku sodu i rozcieńczono wodą. Mieszaninę wyekstrahowano eterem metylowo-t-butylowym. Połączone fazy organiczne przemyto rozcieńczonym roztworem chlorku amonu, wysuszono nad siarczanem magnezu i zatężono. Otrzymano w ten sposób 92 g (89% wydajności) związku tytułowego.
d) W obecności octanu sodu/lodowatego kwasu octowego/wody
Do reaktora dodano na wstępie 22,3 g (0,1 mola) ketalu propanodiolowego (o czystości 90%), 61 g wody, 8,2 g octanu sodu (0,1 mola) i 55,7 g (0,2 mola) roztworu chlorowodorku metoksyaminy (30% roztwór w wodzie). Wartość pH doprowadzono do 3,5 przez dodanie lodowatego kwasu octowego. Mieszaninę reakcyjną mieszano następnie w 25°C przez 4 godziny, po czym dodano 8,2 g (0,1 mola) octanu sodu. Mieszaninę reakcyjną mieszano w 25°C przez kolejne 7 godzin, dodano 50 ml chlorku metylenu i fazę organiczną oddzielono. Fazę wodną wyekstrahowano 3 razy chlorkiem metylenu. Połączone fazy organiczne przemyto dwukrotnie wodą i wysuszono. Rozpuszczalnik oddestylowano, i otrzymano jako pozostałość 25 g związku tytułowego (wydajność 87,8%) o zawartości
EE-izomeru 80,8%.
P r z y k ł a d 8
Bis(O-metylooksym) 1-(2,5,5-trimetylo-[1,3]-dioksan-2-ylo)propano-1,2-dionu (tabela 2, IV.4)
a) Ze związku z przykładu 4
W temperaturze pokojowej do reaktora dodano na wstę pie 350 g (4,4 mola) pirydyny i 1,3 kg (2,2 mola) 14% metanolowego roztworu chlorowodorku metoksyaminy. Wkroplono 458 g (2,0 mola) ketalu (z przykładu 4) rozpuszczonego w 300 ml metanolu i mieszaninę reakcyjną mieszano przez 18 godzin. W wyniku obróbki przeprowadzonej sposobem opisanym w przykładzie 5 otrzymano 484 g (93% wydajności) związku tytułowego (dane fizyczne E,E-izomerów - patrz tabela 2).
b) Z 3-(O-metylooksymu)pentano-2,3,4-trionu
214,5 g (1,5 mola) 3-(O-Metylooksymu)pentano-2,3,4-trionu, 2,75 g (0,0144 mola) kwasu p-toluenosulfonowego, 191 g (1,80 mola) ortomrówczanu trimetylu i 779,5 g (7,5 mola) glikolu neopentylowego ogrzano do 85°C w ciągu około 15 minut. Mieszaninę reakcyjną mieszano w 85°C przez 30 minut, po czym ochłodzono ją do 25°C. Mieszaninę reakcyjną zmieszano z 215,8 g (2,84 mola) pirydyny i 1904 g (3,12 mola) roztworu chlorowodorku metoksyaminy (13,7% w metanolu) i mieszano w 25°C przez 24 godziny. Dodano 2803 g wody, wartość pH doprowadzono do 7 w wyniku dodania 207 ml 50% wodnego roztworu wodorotlenku sodu i mieszaninę wyekstrahowano trzykrotnie eterem metylowo-t-butylowym. Połączone fazy organiczne przemyto dwukrotnie 5% kwasem solnym, a następnie wodą. Mieszaninę wysuszono nad siarczanem sodu i rozpuszczalnik oddestylowano. Jako pozostałość otrzymano 334 g związku tytułowego o zawartości EE-izomeru 78,4%, z wydajnością 67,6% w dwóch etapach,
c) Ze związku z przykładu 10
Do reaktora z uruchomionym mieszadłem, w 25°C, dodano na wstępie 51,5 g ketalooksymu (z przykładu 10) i 221,5 ml DMF i mieszaninę wymieszano z 40,0 g (0,2 mola) 27% roztworu metanolanu sodu. Mieszaninę reakcyjną mieszano w 25°C przez 30 minut, po czym wydzielony metanol oddestylowano. Z kolei dodano 27,7 g (0,22 mola) siarczanu dimetylu w 20-25°C (z chłodzeniem na lodzie), i mieszaninę mieszano w 25°C przez 1 godzinę. Mieszaninę reakcyjną zatężono następnie z użyciem wyparki rotacyjnej. Pozostałość (84,8 g) roztworzono w 551,1 g toluenu, 33,6 g wody i 8,4 g roztworu dimetyloaminy (40%) i mieszano w temperaturze pokojowej przez 1,5 godziny. Fazy rozdzielono i fazę wodną wyekstrahowano toluenem. Połączone fazy organiczne przemyto wodą i rozpuszczalnik oddestylowano pod zmniejszonym ciśnieniem. Otrzymano w ten sposób 52,0 g związku tytułowego, co odpowiada wydajności 92% (według ilościowej HPLC: 90,1% EE).
P r z y k ł a d 9
1-(O-Metylooksymo)-2-oksym 1-(2-metylo-[1,3]-dioksolan-2-ylo)propano-1,2-dionu (tabela 2, IV.5)
Do reaktora dodano na wstępie 24 g (0,03 mola) 50% wodnego roztworu wodorotlenku sodu i 200 ml wody w 25°C i wymieszano z dodawanym mał ymi porcjami siarczanem hydroksyloamoniowym, w łącznej ilości 25 g (0,0152 mola). Następnie wkroplono 50 g (0,0267 mola) ketalu (z przykładu 2) i mieszaninę reakcyjną mieszano w 50°C (pH = 7-8) przez 9 godzin. Następnie wartość pH doprowadzono do 5-6 za pomocą wodnego roztworu wodorotlenku sodu i mieszaninę mieszano w 50°C przez 48 godzin. Następnie dodano kolejną porcję 25 g siarczanu hydroksyloamoniowego
PL 197 555 B1 i 24 g 50% wodnego roztworu wodorotlenku sodu, po czym mieszaninę reakcyjną mieszano w 50°C przez kolejne 20 godzin. Następnie dodano 300 ml eteru metylowo-t-butylowego. Substancję stałą, nierozpuszczalną w dwufazowej mieszaninie, odsączono, przemyto niewielką ilością heksanu i wysuszono. Otrzymano w ten sposób 9 g związku tytułowego (dane fizyczne E,E-izomerów - patrz tabela 2). Fazę organiczną dwufazowej mieszaniny, otrzymaną jako ług macierzysty, wysuszono nad siarczanem sodu i zatężono z użyciem wyparki rotacyjnej. Otrzymano w ten sposób kolejne 17,5 g związku tytułowego.
P r z y k ł a d 10
1-(O-Metylooksymo)-2-oksym 1-(2,5,5-trimetylo-[1,3]-dioksan-2-ylo)propano-1,2-dionu (tabela 2,
IV.6)
W sposób podobny do opisanego powyż ej, z 51 g ketalu (z przykł adu 4) otrzymano 57,7 g związku tytułowego (czystość: około 90%) (dane fizyczne E,E-izomerów - patrz tabela 2).
T a b e l a 2: Dane analityczne wybranych eterów ketalo-bis-oksymów o wzorze IV
Nr R5 R6 R2 R4 t.t. [°C] 1H NMR δ (ppm)
IV. 1 Me Me CH3 CH3 CDCl3: 3,9 (2s, 6H); 3,3 (s, 3H); 2,0 (s, 3H); 1,6 (s, 3H)
IV.2 -CH2CH2- CH3 CH3 60-62 CDCl3: 4,0 (td, 4H); 3,9 (2s, 6H); 1,9 (s, 3H); 1,6 (s, 3H)
IV.3 -CH2CH2CH2- CH3 CH3 CDCl3: 4,0 (td, 4H); 3,9 (2s, 6H); 2,0 (s, 3H); 1,6 (s, 3H)
IV.4 -CH2C(CH3)2CH2- CH3 CH3 45-48 CDCl3: 3,9 (2s, 6H); 3,7, 3,4 (d, 4H); 2,0 (s, 3H); 1,6 (s, 3H); 1,2, 0,8 (s, 3H)
IV.5 -CH2CH2- CH3 H 134 D6-DMSO: 1,47 (s, 3H); 1,82 (s, 3H); 3,78 (s, 3H); 3,82 (m, 2H); 3,92 (m, 2H); 11,18 (s, 1H)
IV.6 -CH2C(CH3)2CH2- CH3 H D6-DMSO: 0,7 (s, 3H); 1,07 (s, 3H); 1,48 (s, 3H); 1,9 (s, 3H); 3,35 (d, 2H); 3,55 (d, 2H); 3,82 (s, 3H); 5,2 (s, szeroki, OH)
Wytwarzanie eterów oksymo-bisoksymów o wzorze la (etap 3a)
P r z y k ł a d 11
3,4-Bis(O-metylooksym) pentano-2,3,4-trionu
4,2 g Związku z przykładu 5 i 4,2 g żelu krzemionkowego 60 rozpuszczono w 10 ml acetonitrylu. Dodano 10 ml wody i 3 krople kwasu trifluorooctowego. Po 30 minutach wytrąconą substancję stałą oddzielono, a przesącz wyekstrahowano cykloheksanem i rozpuszczalnik oddestylowano. Otrzymano w ten sposób 1,7 g zwią zku tytuł owego w postaci oleju.
1H NMR (CDCl3, δ [ppm]): 3,9 (2s, 6H), 2,3 (s, 3H), 2,0 (s, 3H).
Wytwarzanie eterów oksymo-bisoksymów o wzorze Ib (etap 3b)
P r z y k ł a d 12
3,4-Bis(O-metylooksymo)-2-oksym pentano-2,3,4-trionu a) Oksymowanie chlorkiem hydroksyloamoniowym aa) Synteza ze związku z przykładu 8
387 g (1,5 mola) Związku z przykładu 8, rozpuszczonego w 500 ml metanolu, dodano do 125 g chlorku hydroksyloamoniowego w 500 ml wody. Dodano 500 ml lodowatego kwasu octowego i mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez 3 godziny (z monitorowaniem metodą HPLC). W celu przeprowadzenia obróbki mieszaninę reakcyjną w trakcie chłodzenia zobojętniono 20% wodnym roztworem wodorotlenku sodu. Mieszaninę wyekstrahowano eterem metylowo-t-butylowym i rozpuszczalnik usunięto z użyciem wyparki rotacyjnej. Pozostałość w postaci oleju roztworzono w rozcieńczonym wodnym roztworze wodorotlenku sodu i wyekstrahowano eterem metylowo-t-butylowym.
PL 197 555 B1
Fazę organiczną odrzucono i fazę wodną zakwaszono HCl i wyekstrahowano eterem metylowo-t-butylowym. Fazę organiczną wysuszono nad siarczanem magnezu i rozpuszczalnik oddestylowano w wyparce rotacyjnej.
Olej stanowiący pozostałość wykrystalizował po odstawieniu: 250 g (89% wydajności); stosunek izomerów: EZE/EZZ: 96:4.
1H NMR (CDCl3, δ [ppm]): 1,92 (s, 3H); 2,12 (s, 3H); 3,92 (s, 3H); 3,99 (s, 3H); 9,92 (s, 1H). ab) Synteza ze związku z przykładu 7 g (0,2 mola) Związku z przykładu 7 (czystość 80%) rozpuszczono w 100 ml metanolu. Dodano 16 g (0,24 mola) chlorku hydroksyloamoniowego rozpuszczonego w 100 ml wody, oraz 100 ml lodowatego kwasu octowego. Powstał mętny roztwór, który mieszano w temperaturze pokojowej przez 16 godzin, aż do zajścia reakcji do końca (z monitorowaniem metodą HPLC).
W celu przeprowadzenia obróbki mieszaninę zobojętniono 50% wodnym roztworem wodorotlenku sodu i wyekstrahowano eterem metylowo-t-butylowym, po czym fazę organiczną przemyto 2N NaOH. Fazę NaOH zmieszano z mieszaniną lodu i octanu etylu, po czym wartość pH doprowadzono do 2 stężonym kwasem solnym. Mieszaninę wyekstrahowano octanem etylu i fazę organiczną przemyto nasyconym roztworem wodorowęglanu sodu i wodą. Fazę organiczną wysuszono nad siarczanem magnezu i zatężono, w wyniku czego otrzymano 29 g oleju; stosunek izomerów: EZE/EZZ: 96:4.
ac) Synteza ze związku z przykładu 6
Sposobem zgodnym z procedurą 12 aa), 216 g (1 mol) ketalu (z przykładu 6) i 139 g (2 mole) chlorku hydroksyloamoniowego w mieszaninie rozpuszczalników, 500 ml THF, 500 ml wody i 500 ml lodowatego kwasu octowego, otrzymano 125 g związku tytułowego w postaci bezbarwnych kryształów, co odpowiada wydajności 67%.
b) Oksymowanie siarczanem hydroksyloamoniowym ba) Synteza ze związku z przykładu 8
W temperaturze 25°C 740 ml wody, 74 ml stężonego kwasu solnego, 148 ml lodowatego kwasu octowego i 73,3 g (0,447 mola) siarczanu hydroksyloamoniowego zmieszano z roztworem 297 g (0,739 mola) związku z przykładu 8 (surowego; 64,2% EE-izomeru) w 740 ml metanolu. Mieszaninę reakcyjną mieszano w 25°C przez 24 godziny. W wyniku dodania rozcieńczonego NaOH wartość pH doprowadzono do 6 i roztwór reakcyjny wyekstrahowano dwukrotnie eterem metylowo-t-butylowym. Połączone fazy organiczne przemyto nasyconym roztworem NaHCO3 i wysuszono. Rozpuszczalnik oddestylowano z użyciem wyparki rotacyjnej. Wydzielono 190,9 g tytułowego związku o stosunku izomerów EZE:EZZ 89,4:10,6. Na podstawie ilościowej HPLC wydajność izomeru EZE wyniosła 87,9%.
W kolejnych doświadczeniach wykazano, ż e można pominąć współrozpuszczalnik, lodowaty kwas octowy.

Claims (9)

1) dion o wzorze II
PL 197 555 B1 w którym każdy z podstawników R1, R2 i R3 ma wyż ej podane znaczenie, poddaje się reakcji z alkoholem lub diolem, w obecności kwasu, z wytworzeniem ketalu o wzorze III w którym każdy z podstawników R5 i R6 oznacza C1-C6-alkil, benzyl lub C1-C3-chlorowcoalkil, albo R5 i R6 wraz z atomem wę gla i dwoma atomami tlenu ugrupowania ketalu tworzą pierś cień A w którym podstawniki i wskaźnik n mają następujące znaczenia:
każdy z R7, R8, R11, R12 oznacza atom wodoru, atom chlorowca, C1-C4-alkil, C1-C3-chlorowcoalkil, C1-C4-alkoksymetyl, C2-C4-alkenyl, C2-C4-alkinyl lub fenyl, przy czym ten ostatni może być podstawiony grupą nitrową lub atomem chlorowca;
każdy z R9 i R10 ma jedno ze znaczeń podanych dla R7, R8, R11 lub R12, albo R9 i R10 tworzą razem grupę egzometylenową lub grupę karbonylową, a n oznacza 0, 1 lub 2,
1. Sposób wytwarzania pochodnych bis(eteru oksymu) trionu o wzorze I w którym podstawniki mają nastę pujące znaczenia: każdy z R1 i R3 oznacza niepodstawiony albo częściowo lub całkowicie chlorowcowany C1-C6-alkil lub C3-C6-cykloalkil;
każdy z R2 i R4 oznacza niepodstawiony C1-C4-alkil lub C2-C4-alkenylo-, C2-C4-alkinylo- lub fenylo-podstawiony metyl, a
X oznacza atom tlenu lub N-OH, znamienny tym, że
2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że dion o wzorze II poddaje się w etapie 1) reakcji z diolem.
2) tak powstały ketal o wzorze III przeprowadza się
a) działaniem alkoksyaminy o wzorze R4O-NH2, w którym R4 ma wyżej podane znaczenie, lub jej soli addycyjnej z kwasem, albo
b) działaniem hydroksyloaminy lub jej soli addycyjnej z kwasem, a następnie przez alkilowanie środkiem alkilującym o wzorze R4-L1, w którym R4 ma wyżej podane znaczenie, a L1 oznacza nukleofilowo podstawialną grupę odszczepiającą się, w eter ketalo-bisoksymu o wzorze IV w którym każ dy z podstawników R1-R6 ma wyż ej podane znaczenie, oraz
3. Sposób według zastrz. 2, znamienny tym, że jako diol poddaje się reakcji glikol etylenowy, 1,3-propanodiol lub 2,2-dimetylo-1,3-propanodiol.
3) tak powstały eter ketalo-bisoksymu o wzorze IV, w obecności kwasu, a) hydrolizuje się z wytworzeniem eteru ketono-bisoksymu o wzorze la albo
b) aminuje się go hydroksyloaminą lub jej solą addycyjną z kwasem, z wytworzeniem eteru oksymo-bisoksymu o wzorze Ib
PL 197 555 B1
4. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że w etapie 2a) ketal o wzorze III poddaje się reakcji z solą addycyjną z kwasem alkoksyaminy o wzorze R4O-NH2, w 20-65°C, przy czym kwas uwolniony podczas reakcji wiąże się najmniej częściowo przez dodanie zasady.
5. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że w etapie 3a)/3b) hydrolizę/aminolizę rozpoczyna się przy pH 0,5-1,5 i prowadzi się ją w temperaturze 20-40°C.
6. Ketal o wzorze III w którym podstawniki mają następujące znaczenia: każdy z R1 i R3 oznacza niepodstawiony, częściowo lub całkowicie chlorowcowany C1-C6-alkil lub C3-C6-cykloalkil;
R2 oznacza niepodstawiony C1-C4-alkil lub C2-C4-alkenylo-, C2-C4-alkinylo- albo fenylopodstawiony metyl;
każdy z R5 i R6 oznacza C1-C6-alkil, benzyl lub C1-C3-chlorowcoalkil, albo
R5 i R6 wraz z atomem węgla i dwoma atomami tlenu ugrupowania ketalu tworzą pierścień A w którym każdy z R7, R8, R11 i R12 oznacza atom wodoru, atom chlorowca, C1-C4-alkil, C1-C3-chlorowcoalkil, C1-C4-alkoksymetyl, C2-C4-alkenyl, C2-C4-alkinyl lub fenyl, przy czym ten ostatni może być podstawiony grupą nitrową lub atomem chlorowca;
każdy z R9 i R10 ma jedno ze znaczeń podanych dla R7, R8, R11 lub R12, albo R9 i R10 tworzą razem grupę egzometylenową lub grupę karbonylową, a n oznacza 0, 1 lub 2.
7. Eter ketalo-bisoksymu o wzorze IV w którym R4 oznacza atom wodoru, niepodstawiony C1-C4-alkil lub C2-C4-alkenylo-, C2-C4-alkinylo- lub fenylo-podstawiony metyl, a każdy z pozostałych podstawników ma znaczenie podane w zastrz. 6.
8. Eter ketalo-bisoksymu o wzorze IV' w którym podstawniki R1-R6 mają znaczenie podane w zastrz. 7.
9. 3,4-Bis(O-metylooksym)pentano-2,3,4-trionu.
PL347059A 1998-09-30 1999-09-16 Sposób wytwarzania pochodnych bis(eteru oksymu) trionu, ketal, eter ketalo-bisoksymu i 3,4-bis(O-metylooksym) pentano-2,3,4-trionu PL197555B1 (pl)

Applications Claiming Priority (2)

Application Number Priority Date Filing Date Title
DE19844919 1998-09-30
PCT/EP1999/006862 WO2000018726A1 (de) 1998-09-30 1999-09-16 Verfahren zur herstellung von trion-bis(oximether) derivaten sowie damit erhältliche trion-mono- und trion-bis(oximether) derivate

Publications (2)

Publication Number Publication Date
PL347059A1 PL347059A1 (en) 2002-03-11
PL197555B1 true PL197555B1 (pl) 2008-04-30

Family

ID=7882851

Family Applications (1)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL347059A PL197555B1 (pl) 1998-09-30 1999-09-16 Sposób wytwarzania pochodnych bis(eteru oksymu) trionu, ketal, eter ketalo-bisoksymu i 3,4-bis(O-metylooksym) pentano-2,3,4-trionu

Country Status (18)

Country Link
US (1) US6441236B1 (pl)
EP (1) EP1117636B1 (pl)
JP (1) JP4336046B2 (pl)
KR (1) KR100653800B1 (pl)
CN (2) CN1177814C (pl)
AT (1) ATE229500T1 (pl)
AU (1) AU6191599A (pl)
BR (1) BR9914205B1 (pl)
CA (1) CA2345717C (pl)
CZ (1) CZ300878B6 (pl)
DE (1) DE59903779D1 (pl)
DK (1) DK1117636T3 (pl)
ES (1) ES2189493T3 (pl)
HU (1) HUP0103458A3 (pl)
IL (1) IL141715A0 (pl)
PL (1) PL197555B1 (pl)
PT (1) PT1117636E (pl)
WO (1) WO2000018726A1 (pl)

Families Citing this family (4)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
AU2001258308A1 (en) * 2000-04-11 2001-10-23 Basf Aktiengesellschaft Method for producing oxime ethers
EP1296939B1 (de) * 2000-07-05 2005-11-09 Basf Aktiengesellschaft Verfahren zur herstellung von trioximderivaten
CN103044283A (zh) * 2012-09-07 2013-04-17 赵立地 一种制备肟醚的方法
CN103524379B (zh) * 2013-10-23 2015-04-15 江苏七洲绿色化工股份有限公司 一种肟菌酯的合成方法

Family Cites Families (3)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
US4435421A (en) * 1978-11-03 1984-03-06 Union Carbide Corporation Biocidal sulfur-containing bis-imino carbamate compounds
DE19539324A1 (de) * 1995-10-23 1997-04-24 Basf Ag Phenylessigsäurederivate, Verfahren und Zwischenprodukte zu ihrer Herstellung und sie enthaltende Mittel
EP0940388A4 (en) * 1996-10-15 2001-03-14 Shionogi & Co OXIME DERIVATIVES, HYDRAZONE DERIVATIVES, AND THEIR USE

Also Published As

Publication number Publication date
CZ20011016A3 (cs) 2001-07-11
CN1321144A (zh) 2001-11-07
PT1117636E (pt) 2003-04-30
CN1504458A (zh) 2004-06-16
AU6191599A (en) 2000-04-17
HUP0103458A2 (hu) 2002-01-28
BR9914205A (pt) 2001-07-03
CZ300878B6 (cs) 2009-09-02
ATE229500T1 (de) 2002-12-15
KR20010075459A (ko) 2001-08-09
WO2000018726A1 (de) 2000-04-06
DK1117636T3 (da) 2003-04-07
JP2002525353A (ja) 2002-08-13
DE59903779D1 (de) 2003-01-23
KR100653800B1 (ko) 2006-12-21
HUP0103458A3 (en) 2003-09-29
IL141715A0 (en) 2002-03-10
PL347059A1 (en) 2002-03-11
JP4336046B2 (ja) 2009-09-30
EP1117636A1 (de) 2001-07-25
CA2345717A1 (en) 2000-04-06
CN1177814C (zh) 2004-12-01
CN1256335C (zh) 2006-05-17
EP1117636B1 (de) 2002-12-11
BR9914205B1 (pt) 2013-11-19
CA2345717C (en) 2006-05-09
ES2189493T3 (es) 2003-07-01
US6441236B1 (en) 2002-08-27

Similar Documents

Publication Publication Date Title
EP2632889B1 (en) Intermediate compounds and process for the preparation of fingolimod
WO2009090320A1 (fr) Procede de preparation d&#39;une piperidine disubstituee et intermediaires
JP5753856B2 (ja) 1−アルキル−/1−アリール−5−ピラゾールカルボン酸誘導体を調製する方法
US20120115862A1 (en) Dibenzocycloheptatone derivatives and pharmaceutical agents containing said compounds
JPH06219986A (ja) (e)−アルコキシイミノまたはヒドロキシイミノアセトアミド系化合物の製造法およびその製造用中間体
PL197555B1 (pl) Sposób wytwarzania pochodnych bis(eteru oksymu) trionu, ketal, eter ketalo-bisoksymu i 3,4-bis(O-metylooksym) pentano-2,3,4-trionu
HU204064B (en) New process for producing 6-methyleneandrosta-1,4-diene-3,17-dione derivatives
WO2010089267A2 (en) Method for producing 2-halogenomethylphenyl acetic acid derivatives
CA2158690C (en) Process for the preparation of alkoxytriazolinones
KR101308227B1 (ko) 니코틴산 유도체 또는 그의 염의 제조 방법
EP2804607B1 (en) Synthesis of raltegravir
MXPA01003146A (en) Method for preparing trion-bis(oxime ether) derivatives andrion-mono and trion-bis(oxime ether) derivatives obtained therewith
US5498792A (en) Process of producing N-alkylacetamides
JPH09227486A (ja) o−クロロメチル−フェニルグリオキシル酸誘導体の製造方法
IL108118A (en) Preparation of hydroxylamine sites and new oxayimino histories used for this purpose
US5412149A (en) Process for the preparation of 2-oximinoacetic acid derivatives
JP3910654B2 (ja) アルコキシトリアゾリノン類の製造方法
RU2177472C2 (ru) Способ получения производных о-хлорметилфенилглиоксиловой кислоты
JP2002275155A (ja) 環状アミン誘導体の製造方法
US20030078433A1 (en) Process for preparing 4,5-dihydro-1,3-thiazoles
KR20020005037A (ko) 메톡시이미노 아세트아미드의 제조방법
JPH08283222A (ja) 置換アミンの製造方法
JP2002530366A (ja) ビス(オキシム)モノエーテルを製造するための方法および中間体
HU225411B1 (en) Process for producing tofisopam
JPS59112975A (ja) 4−置換イソオキサゾ−ル類の製造法

Legal Events

Date Code Title Description
LAPS Decisions on the lapse of the protection rights

Effective date: 20110916