PL193384B1

PL193384B1 - Kompozycje kosmetyczne z aglomerowanymi substratami i sposób ich wytwarzania

Info

Publication number: PL193384B1
Application number: PL98338187A
Authority: PL
Inventors: Karin Golz-Berner; Leonhard Zastrow
Original assignee: Lancaster Group Gmbh
Priority date: 1997-08-01
Filing date: 1998-07-21
Publication date: 2007-02-28
Also published as: JP4137373B2; CN1120699C; DE19734547A1; DE19734547B4; ES2175782T3; EP1003463A2; WO1999006012A2; JP2001511435A; DE59804446D1; AU9430898A; CA2294933A1; WO1999006012A3; PL338187A1; EP1003463B1; US6309627B1; CN1265019A

Abstract

1. Kompozycje kosmetyczne z aglomerowanymi substratami, znamienne tym, ze zawieraja kuliste, nieporowate czast- ki SiO 2, o wielkosci czastek w zakresie od 0,05 do 1,5 µm i inne substancje w postaci czastek o kulistej strukturze, korzyst- nie stanowiace: tlenki zelaza Fe 2O 3, Fe 3O 4, FeO, tlenki mieszane, dwutlenek tytanu, tlenek cynku, dwutlenek cyrkonu, pigmenty lub twarde magnetyczne czastki heksazelazianu baru lub, heksazelazianu strontu, mika, kaolin, talk, kuleczki poliamidu (nylonu), kuleczki ceramiczne, ekspandowane i nieekspandowane proszki syntetycznych polimerów, proszkowe naturalne zwiazki organiczne jak: mielone stale algi, kapsulkowane i niekapsulkowane skrobie zbozowe, muly z organicz- nymi barwnikami, przy czym mieszanina kulistego SiO 2 z innymi nieorganicznymi substancjami tworzy okreslone aglomeraty o wielkosci czastek w zakresie od 0,06 do 5 µm, których udzial w kompozycji kosmetycznej miesci sie w zakresie od 0,1 do 30% wagowych, które to agregaty sa wytworzone przez zmieszanie kulistych, nieporowatych czastek SiO 2 i innych sub- stancji w postaci czastek o kulistej strukturze wystepujacych jako suche lub jako olejowe dyspersje o lepkosci od 13 500 do 200 000 mPa.s, pojedynczo lub w mieszaninie przy utrzymywaniu wartosci pH od 5,5 do 7, do których czesc calkowitej ilosci wody dodaje sie do osiagniecia pastowatej konsystencji, miesza w ciagu 20 do 100 minut, po czym dodaje sie reszte wody przy utrzymywaniu wartosci pH i homogenizuje przy 3000 do 5000 obr/min, przy czym podczas etapów mieszania temperatura miesci sie w zakresie od 35 do 48°C. 9. Sposób wytwarzania kompozycji kosmetycznych z aglomerowanymi substratami, znamienny tym, ze kuliste, niepo- rowate czastki SiO 2 o wielkosci czastek w zakresie od 0,05 do 1,5 µm i inne substancje w postaci czastek o strukturze kulistej korzystnie takie jak: tlenki zelaza Fe 2O 3, Fe 3O 4, FeO, tlenki mieszane, dwutlenek tytanu, tlenek cynku, dwutlenek cyrkonu, pigmenty lub twarde magnetyczne czastki heksazelazianu baru lub heksazelazianu strontu, mika, kaolin, talk, kuleczki poliamidu kwasu adypinowego (nylonu), kuleczki ceramiczne, ekspandowane i nieekspandowane proszki synte- tycznych polimerów, proszkowe naturalne zwiazki organiczne jak: mielone stale algi, kapsulkowane i niekapsulkowane skrobie zbozowe, muly z organicznymi barwnikami, miesza sie ze soba az do otrzymania okreslonych aglomeratów o wiel- kosci czastek od 0,06 µm do 5 µm, przy czym inne substancje w postaci czastek o strukturze kulistej, które wystepuja jako substancje suche lub jako dyspersje olejowe o lepkosci od 13 500 do 200000 mPa.s, pojedynczo lub w mieszaninie, przy utrzymywaniu wartosci pH od 5,5 do 7, miesza sie z kulistymi, nieporowatymi czastkami SiO 2 w taki sposób, ze dodaje…… PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Wynalazek dotyczy kompozycji kosmetycznych z aglomerowanymi substancjami i sposobu ich wytwarzania, przy czym aglomeraty mają określoną wielkość cząstek, a wytworzone kompozycje są stosowane jako kremy, pudry, środki ochronne i środki do makijażu.

Wiadomo, że cząstki nieorganiczne jak na przykład tlenki, takie jak tlenki żelaza, dwutlenek tytanu, tlenek cynku i tym podobne, w kosmetycznej emulsji mają skłonność do tworzenia aglomeratów o różnej wielkości, przez co nanoszenie takich emulsji na skórę może być nieprzyjemne, gdyż duże aglomeraty muszą być najpierw roztarte. Problem narasta w miarę jak zmniejszają się wielkości cząstek użytych produktów. Stąd często trzeba przeciwdziałać tworzeniu się aglomeratów przy pomocy innych dodatkowych substancji.

Z patentu EP-B-406 657 znane są substraty w kształcie płytek, które wykazują zawartość co najmniej 0,5% wagowych cząstek kulistych o mniejszej średnicy, około 0,05 do 50 mm, w porównaniu z substratami w kształcie płytek.

Jako szczególną zaletę patentu należy wskazać, że dodatek kulistych cząstek, na przykład SiO2, TiO2 i ZrO2, powoduje deaglomeryzację substratów w kształcie płytek.

Ponadto w WO96/17 588 stwierdzono, że przez dodatek SiO2 do kaolinu, który również tworzy substraty w kształcie płytek, umożliwia się zwiększenie zawartości kaolinu w kompozycjach kosmetycznych.

EP-A-704 502 opisuje poprawę działania ochronnego ZnO przez dyspersję w roztworze krzemianu metalu alkalicznego, który ulega żelowaniu przez dodatek CO2, przy czym otrzymuje się SiO2 z zawartością ZnO.

Zadaniem wynalazku jest opracowanie kompozycji o bardzo dobrych właściwościach rozprowadzania na skórze, w której nie następuje aglomerowanie się cząstek takich jak nieorganiczne tlenki.

Nieoczekiwanie stwierdzono, że dodatek kulistych, nieporowatych cząstek SiO2 o określonej wielkości cząstek do innych wyraźnie kulistych cząstek nie powoduje deaglomeryzacji, natomiast prowadzi do określonych aglomeratów, których wielkość cząstek jest szczególnie korzystna dla kompozycji kosmetycznych, ponieważ kompozycje te umożliwiają bardziej homogeniczne rozprowadzanie na skórze, wykazują bardzo dobre odbijanie promieniowania UV i w kompozycjach chroniących przed słońcem zTiO2 i/lub ZnO mają co najmniej takie same współczynniki ochrony przed światłem jak znane kompozycje chroniące przed słońcem, ale osiągają wyższą stabilność współczynnika ochrony przed światłem (SPF).

Według wynalazku przedstawione są kompozycje kosmetyczne z aglomerowanymi substratami, które wykazują zawartość kulistych i porowatych cząstek SiO2, przy czym te cząstki SiO2 mają wielkość w zakresie od 0,05 mm do 1,5 mm i obok cząstek SiO2 obecne są inne nieorganiczne substancje o kształcie cząstek o strukturze kulistej, przy czym kuliste cząstki SiO2 z innymi nieorganicznymi substancjami tworzą określone aglomeraty o wielkości cząstek w zakresie od 0,06 do 5 mm. Udział aglomeratów w kosmetycznej kompozycji mieści się w zakresie od 0,1 do 30% wagowych.

Zaglomerowane substraty wytwarza się w kształcie cząstek o kulistej strukturze przez zmieszanie kulistych, nieporowatych cząstek SiO2 z innymi nieorganicznymi substancjami, które występują w postaci suchej lub oleistej dyspersji o lepkości od 13 500 do 200 000 mPa.s, pojedynczo lub w mieszaninie, przy utrzymywaniu wartości pH od 5,5 do 7. Dyspersję wytwarza się w taki sposób, że część całkowitej ilości wody dodaje się do osiągnięcia pastowatej konsystencji i miesza się w ciągu 20 do 100 minut, po czym dodaje się resztę wody przy utrzymywaniu wartości pH i homogenizuje z szybkością 3000 do 5000 obr/min, przy czym temperaturę w czasie etapów mieszania utrzymuje się w zakresie od 35 do 48°C. Następnie otrzymaną dyspersję wprowadza się w zwykły sposób do kompozycji kosmetycznej z udziałem aglomeratu w zakresie od 0,1 do 30% wagowych.

Szczególnie korzystnymi do stosowania cząstkami SiO2 są wysoko monodyspergowane, nieporowate kuliste cząstki SiO2 według DE 3 616 133, które otrzymuje się przez hydrolityczną polikondensację tetralkoksysilanu w amoniakalnoalkalicznym środowisku wodno-alkoholowym, przy czym wytwarza się zol pierwotnych cząstek, a następnie przez ciągłe, w miarę przereagowania, kontrolowane dodawanie tetralkoksysilanu, otrzymane cząstki SiO2 doprowadza się do pożądanej wielkości cząstek, około 0,05 do 10 mm.

Mogą też być stosowane również cząstki SiO2, wytworzone innym sposobem, jeśli są nieporowate i kuliste i mają odpowiednią wielkość cząstek. W przypadku pożądanego zastosowania w kompozycji TiO2, mogą też być stosowane cząstki składające się w około 80% z SiO2 i 20% z TiO2.

PL 193 384 B1

Innymi, stosowanymi w kompozycjach kosmetycznych według wynalazku, nieorganicznymi substancjami w postaci cząstek o kulistej strukturze są najczęściej tlenki takie jak tlenki żelaza, na przykład Fe2O3, Fe2O4, FeO lub tlenki mieszane, dwutlenek tytanu, tlenek cynku, dwutlenek cyrkonu, pigmenty lub twarde magnetyczne cząstki (monokryształy) heksażelazianu baru lub heksażelazianu strontu o dużej sile koercji pola od 320 do 400 kA/m (4000 do 5000 Oerstedów) według WO95/03 061.

Dalszymi pigmentami mogą być, na przykład mika, kaolin, talk, kuleczki poliamidu kwasu (nylonu), kuleczki ceramiczne, ekspandowane i nieekspandowane proszki syntetycznych polimerów, proszkowe naturalne związki organiczne takie jak mielone stałe algi, kapsułkowane i niekapsułkowane skrobie zbożowe jak również produkty, stanowiące muły z organicznymi barwnikami.

Określenie nieorganiczne cząstki kuliste, w związku z przedstawionym wynalazkiem oznacza, że cząstki mają okrągłą a co najwyżej elipsoidalną postać kulistą.

Udział aglomeratów w całej kompozycji może mieścić się w zakresie od 0,1 do 30% wagowych, korzystnie w zakresie od 0,5 do 25% wagowych.

Zależnie od tego, jakie działanie ma być wykonane przez inne nieorganiczne substancje w postaci płytek, wzajemny stosunek pomiędzy nimi może być bardzo zróżnicowany. Jeśli, na przykład w preparatach chroniących przed słońcem, głównie chodzi o przeciwdziałanie promieniowaniu UVA, stosunek TiO2:ZnO może mieścić się w zakresie od 1:1 do 1:10. Jeśli głównie chodzi o przeciwdziałanie promieniowaniu UVB, stosunek TiO2:ZnO może mieścić się w zakresie od 100:1 do 20:1.

Stosunek TiO2:SiO2 lub ZnO:SiO2 na ogół może mieścić się pomiędzy 100:1 do 1:1, korzystnie 20:1 do 2:1.

W przypadku kombinacji TiO2/ZnO/SiO2 ich wzajemny stosunek TiO2:ZnO:SiO2 może mieścić się w zakresie 1:100:1 do 100:1:1.

Również stosunek innych nieorganicznych substancji w postaci kulistych cząstek do SiO2 może mieścić się w zakresie 100:1 do 1:1.

Obok aglomeratów zdefiniowanych według wynalazku, w kompozycji mogą być obecne zwykłe kosmetyczne substancje czynne i środki pomocnicze z udziałem od 99,9 do 70% wagowych.

Do kosmetycznie czynnych substancji należą na przykład emulgatory, nieorganiczne i organiczne środki chroniące przed światłem, środki wychwytujące rodniki, środki utrzymujące wilgoć, witaminy, enzymy, roślinne substancje czynne, polimery, melanina, środki przeciw utlenianiu, działające przeciwzapalnie naturalne substancje czynne, wypełnione tlenem asymetryczne agregaty płytkowe według WO94/00 109, produkty pochodzące z drożdży lub roślinnych surowców, wytworzone przez działanie przetwarzające z ochroną ultradźwięków według WO94/13 783, kaolin i kaolin modyfikowany SiO2 według WO94/17 588.

Do kosmetycznych środków pomocniczych należą woda, różne oleje roślinne, olej mineralny, olej silikonowy, środki żelujące, barwniki, środki konserwujące, środki zapachowe, alkohole jednoi wielowodorotlenowe, środki ochronne, regulatory pH, woski i tym podobne.

W kompozycjach kosmetycznych według wynalazku z TiO2 i/lub ZnO otrzymuje się ochronę przed światłem, której współczynniki przy takiej samej zawartości substancji czynnych są co najmniej równe tym, jakie mają zwykłe preparaty chroniące przed słońcem, na przykład znane z EP-B-433 086. Jest tam opisana synergiczna kombinacja TiO2/ZnO, która zastrzega zawartość TiO2 o rozdrobnieniu mniejszym niż 35 nm i ZnO - mniejszym niż 50 nm, w której TiO2 może być obecny w ilości 2 do 25% wagowych. Współczynnik ochrony przed światłem (SPF-Light Protection Factor) według metody Cole i Van Fossen'a przy zawartości TiO2 24,5% i ZnO10% powinien mieć wartość 32, a kompozycja powinna mieć estetyczny wygląd.

Kompozycje chroniące przed światłem według wynalazku, przy co najmniej takim samym współczynniku ochrony przed światłem mają jednak wyższą stabilność współczynnika ochrony przed światłem, to znaczy ich działanie jest dłuższe. Zostało to jednoznacznie potwierdzone w licznych badaniach. W przeciwieństwie do innych znanych preparatów, w przypadku kompozycji według wynalazku zmniejszony jest też efekt wybielający.

Kompozycja kosmetyczna z aglomerowanymi substratami może występować jako emulsja O/W, emulsja W/O, wielokrotna emulsja (O/W/O lub W/O/W) lub jako żel. Mogą być stosowane takie postacie jak kremy, płyny do zmywania, żele, środki do makijażu, szminki do warg, pudry, maseczki, spreje, preparaty do ochrony przed słońcem różnego rodzaju, preparaty opalające, produkty woskowate i tym podobne.

Wynalazek dotyczy także sposobu wytwarzania kompozycji kosmetycznych z aglomerowanymi substratami. Wytwarzanie odbywa się w taki sposób, że kuliste, nieporowate cząstki SiO2 i inne sub4

PL 193 384 B1 stancje w postaci cząstek o strukturze kulistej, korzystnie takie jak: tlenki żelaza Fe2CO3, Fe2O4, FeO, tlenki mieszane, dwutlenek tytanu, tlenek cynku, dwutlenek cyrkonu, pigmenty lub twarde magnetyczne cząstki heksażelazianu baru lub heksażelazianu strontu, mika, kaolin, talk, kuleczki poliamidu kwasu adypinowego (nylonu), kuleczki ceramiczne, ekspandowane i nieekspandowane proszki syntetycznych polimerów, proszkowe naturalne związki organiczne jak: mielone stałe algi, kapsułkowane i niekapsułkowane skrobie zbożowe, muły z organicznymi barwnikami występujące jako suche lub w postaci olejowej dyspersji o lepkości od 13 500 do 200 000 mPa.s, pojedynczo lub w mieszaninie przy utrzymywaniu wartości pH od 5,5 do 7, miesza się w taki sposób, że część całkowitej ilości wody dodaje się do osiągnięcia pastowatej konsystencji i miesza się w ciągu 20 do 100 minut, po czym, przy utrzymaniu wartości pH, dodaje się resztę wody i homogenizuje z szybkością 3000 do 5000 obr/min w ciągu 20 do 60 minut, przy czym temperaturę podczas etapów mieszania utrzymuje się w zakresie od 35 do 48°C. Podczas tego mieszania kulisty SiCO2 z innymi nieorganicznymi substancjami tworzy określone aglomeraty o wielkości cząstek w zakresie od 0,06 mm do 5 mm. Następnie otrzymaną dyspersję w zwykły sposób wprowadza się do kosmetycznej kompozycji z udziałem od 0,1 do 30% wagowych kompozycji kosmetycznej. Jeśli inne nieorganiczne substancje występują w postaci zwykłych proszków, korzystne jest, aby mieszanie z cząstkami SiO2 przeprowadzać w temperaturze 35 do 45°C i z szybkością mniejszą niż 200 obr/min w ciągu 3 do 20 minut.

W przypadku, gdy inne nieorganiczne substancje występują już jako dyspersje, to miesza sięje z SiO2 w postaci cząstek w temperaturze 35 do 45°C z szybkością mniejszą niż 200 obr/min w ciągu 40 do 100 minut, po czym dodaje się wodę odpowiednio do pożądanego stężenia, i homogenizuje.

Przy wprowadzaniu, na przykład TiO2, celowe jest stosowanie olejowych dyspersji o lepkości 13 500-200 000 mPa.s i podjęcie odpowiednich czynności mielących do zmieszania SiO2.

Przy wprowadzaniu, na przykład ZnO celowe jest stosowanie olejowych lub zawierających wosk dyspersji o lepkości 20 000-50 000 mPa.s i podjęcie odpowiednich czynności mielących do zmieszania ZnO.

Mogą być wytwarzane mieszaniny pojedynczych innych nieorganicznych substancji z kulistym SiO2 i następnie kolejno wprowadzane do kosmetycznych kompozycji. Jednak mogą też być wytwarzane gotowe mieszaniny większej ilości nieorganicznych substancji, na przykład TiO2/ZnO/SiO2 i następnie dodawane do kompozycji kosmetycznych.

W celu powstawania aglomeratów należy przy tym przestrzegać, aby początkowe mieszanie przy wprowadzaniu SiO2 do dyspersji, na przykład TiO2, przebiegało wolno, na przykład z szybkością 300-400 obr/min i w temperaturze pomiędzy 35 i 42°C z następną homogenizacją a na koniec druga dyspersja (na przykład ZnO) była wprowadzana również przy wolnym mieszaniu i w temperaturze od 40 do 48°C i dopiero następnie jeszcze raz homogenizowana. Odpowiednie warunki homogenizowania mają miejsce na przykład przy 3000 do 5000 obr/min. Należy przestrzegać utrzymywania wartości pH w ciągu całego okresu mieszania, przy czym wielkość pH może być sterowana przez dodawanie roztworu buforowego takiego jak bufor fosforanowy.

W przypadku wytwarzania stałych kompozycji kosmetycznych takich jak prasowany puder nie dodaje się wody, a zamiast wody do suchej mieszaniny dodaje się środek wiążący, składający się z wielu składników i z bazy olejowej.

Kompozycje kosmetyczne według wynalazku, na przykład z tlenkami żelaza, nadają się znakomicie do stosowania w dekoracyjnej kosmetyce, na przykład w środkach do makijażu, szminkach do warg, kremach tonizujących i tym podobnych.

Wynalazek jest bliżej objaśniony w następujących przykładach jego wykonania. Wszystkie dane procentowe odnoszą się do wagi (masy), jeśli nie podano inaczej.

Przykład 1 Wytwarzanie dyspersji aglomeratów

Monodyspersyjny, nieporowaty kulisty SiO2 (Merck) o wielkości cząstek 0,1 mm miesza się z szybkością 140 obr/min w ciągu 8 minut w stosunku 1:30 z suchym, kulistym TiO2 w temperaturze 35-36°C. Następnie dodaje wodę i miesza w ciągu 30 minut szybkością 320 obr/min, aż do otrzymania pastowatej konsystencji. Do mieszaniny dodaje się następnie dalszą część wody i homogenizuje przez 20 minut z szybkością 3800 obr/min, otrzymując dyspersję o lepkości około 23 000 mPa.s. W tym czasie wartość pH wynosiła około 6. Aglomeraty miały średnią wielkość cząstek 0,95 mm, mierzoną przy pomocy Mastersizer (Malvern Instru ments Ltd., Worcs, Wielka Brytania).

Takim samym sposobem, w podobnych warunkach wytworzono dyspersję z ZnO i Fe2O3.

PL 193 384 B1

P r z y k ł a d 1 Płynny środek do makijażu

Faza A

Olej Carnation 19%

Olej silikonowy 10%

Olej Jojoba 5%

Stearynian magnezu 2%

Faza B

Woda q.s. ad 100

Siarczan magnezu 0,9%

Barwnik 4%

Kaolin modyfikowany SiO2 według WO96/17 588 2,5%

TiO2/SiO2 według wynalazku (stosunek 4:1) 5,0%

ZnO/SiO2 według wynalazku (stosunek 1:1) 2,0%

Faza C

Kompleks Pholosin według zgłoszenia patentowego DE 1965 4508.0 2,0%, składający się z:

Ekstraktu Laminaria saccharina 40%

Ekstraktu Lilium candidum 45%

Kwas glicerretinowy 10%

Ekstrakt Matricaria recutita 5%

Faza D

Asymetryczne agregaty płytkowe z 2% twardych cząstek magnetycznych według WO95/03 061 1,0%

Olej palmowy 0,5%

Składniki fazy A i B miesza się oddzielnie w temperaturze około 55°C. Postępując jak w przykładzie 1, wytwarza się dyspersję agregatów według wynalazku zawierającą TiO2 i ZnO, po czym łączy się ze sobą fazę A i B i dobrze je homogenizuje i chłodzi do 40°C. Następnie dodaje się fazę C i D. Otrzymano odporny na wodę ciekły środek do makijażu, który jest bardzo dobrze odczuwany przez skórę, ma dobrą zdolność jednorodnego nanoszenia i długo utrzymujący się wygląd. Współczynnik ochrony przed światłem był bardzo dobrze ustabilizowany.

P r z y k ł a d 2 Emulsja O/W (SPF 50)

Faza A

Stearynian glicerylu/stearynian PEG 100 4,5%

Alkohol cetearylowy 2,0%

Izoheksadekan 1,5%

Faza B

Woda q.s. ad 100

Glicerol 2,0%

TiO2/SiO2 według wynalazku (stosunek 70:30) 25%

ZnO/SiO2 według wynalazku (stosunek 3:1) 5%

Kaolin modyfikowany SiO2 według WO96/17 588 3%

Carbomer 0,1%

Faza C

Trietanoloamina 0,1%

Faza D

Olej silikonowy 2,0%

Olej Babassu 1,5%

Środek konserwujący 0,5%

Faza E

Produkt wzrostu drożdży piekarskich według WO94/13 783 0,5% Asymetryczne agregaty płytkowe z fosfolipidów z 30% fosfatydylocholiny i perfluorodekalen, wypełnione do nasycenia tlenem według

WO94/00 109 2,5%

Olej palmowy 0,5%

Fazy A i B przygotowuje się przez oddzielne zmieszanie pojedynczych składników, przy czym według przykładu 1 wytwarza się agregaty z SiO2 w temperaturze około 55°C. Na koniec obie fazy

PL 193 384 B1 miesza się ze sobą i homogenizuje. Po schłodzeniu do około 40°C dodaje się fazę C i wytworzone oddzielnie fazy D i E. Otrzymana, dobrze zhomogenizowana emulsja O/W miała bardzo trwały i wysoki współczynnik ochrony przed światłem, dawała się doskonale i homogenicznie rozprowadzać na skórze i była bardzo trwała.

Przykład 3 Puder ochronny przed słońcem z ochroną UVA/UVB (SPF 20)

Kaolin modyfikowany SiO2 według WO96/17 588 10%

Kaolin normalny 5%

Talk q.s. ad 100 Barwnik 4,0%

TiO2/SiO2 według wynalazku (stosunek 50:50) 7%

ZnO/SiO2 według wynalazku (stosunek 70:30) 3%

Fe2O3/SiO2 według wynalazku (stosunek 60:40) 3%

Oddzielnie od siebie zmieszane z SiO2 kuliste cząstki TiO2, ZnO i Fe2Os w temperaturze pokojowej miesza się z talkiem, kaolinem i barwnikiem. Następnie dodaje środek wiążący dla prasowanego pudru składający się z oleju Jojoba, oleju Babassu i oleju silikonowego i prasuje w postaci kształtek.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Kompozycje kosmetyczne z aglomerowanymi substratami, znamienne tym, że zawierają kuliste, nieporowate cząstki SiO2, o wielkości cząstek w zakresie od 0,05 do 1,5 mm i inne substancje w postaci cząstek o kulistej strukturze, korzystnie stanowiące: tlenki żelaza Fe2O3, Fe3O4, FeO, tlenki mieszane, dwutlenek tytanu, tlenek cynku, dwutlenek cyrkonu, pigmenty lub twarde magnetyczne cząstki heksażelazianu baru lub, heksażelazianu strontu, mika, kaolin, talk, kuleczki poliamidu (nylonu), kuleczki ceramiczne, ekspandowane i nieekspandowane proszki syntetycznych polimerów, proszkowe naturalne związki organiczne jak: mielone stałe algi, kapsułkowane i niekapsułkowane skrobie zbożowe, muły z organicznymi barwnikami, przy czym mieszanina kulistego SiO2 z innymi nieorganicznymi substancjami tworzy określone aglomeraty o wielkości cząstek w zakresie od 0,06 do 5 mm, których udział w kompozycji kosmetycznej mieści się w zakresie od 0,1 do 30% wagowych, które to agregaty są wytworzone przez zmieszanie kulistych, nieporowatych cząstek SiO2 i innych substancji w postaci cząstek o kulistej strukturze występujących jako suche lub jako olejowe dyspersje o lepkości od 13 500 do 200 000 mPa.s, pojedynczo lub w mieszaninie przy utrzymywaniu wartości pH od 5,5 do 7, do których część całkowitej ilości wody dodaje się do osiągnięcia pastowatej konsystencji, miesza w ciągu 20 do 100 minut, po czym dodaje się resztę wody przy utrzymywaniu wartości pH i homogenizuje przy 3000 do 5000 obr/min, przy czym podczas etapów mieszania temperatura mieści się w zakresie od 35 do 48°C.
2. Kompozycje według zastrz. 1, znamienne tym, że inne substancje w postaci cząstek wybrane z pigmentów, tlenków takich jak tlenki żelaza, tlenek cynku, dwutlenek tytanu, dwutlenek cyrkonu, twardych magnetycznych monokryształów heksażelazianu baru, twardych magnetycznych monokryształów heksażelazianu strontu i ich mieszanin.
3. Kompozycje według zastrz. 1, albo 2, znamienne tym, że stosunek innych substancji w postaci cząstek do kulistego SiO2 mieści się w zakresie od 100:1 do 1:1, korzystnie w zakresie od 20:1 do 2:1.
4. Kompozycje według zastrz. 2, znamienne tym, że jako inne substancje w postaci cząstek wybrany jest tlenek cynku i dwutlenek tytanu.
5. Kompozycje według zastrz. 1, znamienne tym, że występują jako kremy, płyn do zmywania, preparat ochronny przed słońcem, szminka do warg, środek do makijażu, maseczka lub żel.
6. Kompozycje według zastrz. 1, albo 5, znamienne tym, że w preparatach chroniących przed słońcem o zwiększonej ochronie przed UVA stosunek tlenku cynku i dwutlenku tytanu mieści się w zakresie od 1:1do 10:1.
7. Kompozycje według zastrz. 1, albo 5, znamienne tym, że w preparatach chroniących przed słońcem o zwiększonej ochronie przed UVB stosunek tlenku cynku i dwutlenku tytanu mieści się w zakresie od 1:20 do 1:100.
8. Kompozycje według zastrz. 1, znamienne tym, że udział aglomeratów w kompozycji kosmetycznej mieści się w zakresie od 0,5 do 25% wagowych.

PL 193 384 B1
9. Sposób wytwarzania kompozycji kosmetycznych z aglomerowanymi substratami, znamienny tym, że kuliste, nieporowate cząstki SiO2 o wielkości cząstek w zakresie od 0,05 do 1,5 mm i inne substancje w postaci cząstek o strukturze kulistej korzystnie takie jak: tlenki żelaza Fe2O3, Fe3O4, FeO, tlenki mieszane, dwutlenek tytanu, tlenek cynku, dwutlenek cyrkonu, pigmenty lub twarde magnetyczne cząstki heksażelazianu baru lub heksażelazianu strontu, mika, kaolin, talk, kuleczki poliamidu kwasu adypinowego (nylonu), kuleczki ceramiczne, ekspandowane i nieekspandowane proszki syntetycznych polimerów, proszkowe naturalne związki organiczne jak: mielone stałe algi, kapsułkowane i niekapsułkowane skrobie zbożowe, muły z organicznymi barwnikami, miesza się ze sobą aż do otrzymania określonych aglomeratów o wielkości cząstek od 0,06 mm do 5 mm, przy czym inne substancje w postaci cząstek o strukturze kulistej, które występują jako substancje suche lub jako dyspersje olejowe o lepkości od 13 500 do 200000 mPa.s, pojedynczo lub w mieszaninie, przy utrzymywaniu wartości pH od 5,5 do 7, miesza się z kulistymi, nieporowatymi cząstkami SiO2 w taki sposób, że dodaje się część całkowitej ilości wody do osiągnięcia pastowatej konsystencji i miesza się przez 20 do 100 minut, po czym dodaje się resztę wody przy utrzymywaniu wartości pH i homogenizuje się przez 20 do 60 minut, przy czym temperaturę podczas etapów mieszania utrzymuje się w zakresie od 35 do 48°Ca otrzymaną dyspersję w zwykły sposób wprowadza się do kompozycji kosmetycznej z udziałem w niej aglomeratów w ilości 0,1 do 30% wagowych.
10. Sposób według zastrz. 9, znamienny tym, że w suchych kompozycjach kosmetycznych zamiast wody dodaje się środek wiążący zawierający olej.
11. Sposób według zastrz. 9, znamienny tym, że mieszanie przeprowadza się przy 300 do 400 obr/min.
12. Sposób według zastrz. 9, znamienny tym, że homogenizowanie przeprowadza się przy 3000 do 5000 obr/min.