PL192841B1

PL192841B1 - Wszczep zębowy, sposób wytwarzania wszczepu zębowego i urządzenie do wytwarzania wszczepu zębowego

Info

Publication number: PL192841B1
Application number: PL347108A
Authority: PL
Inventors: Philippe Gault
Original assignee: Natural Implant Sa
Priority date: 1998-10-13
Filing date: 1999-10-12
Publication date: 2006-12-29
Also published as: FR2784284B1; US20010055745A1; ATE274862T1; TW425279B; PT1121064E; IL142302A; CA2346555C; EP1121064B1; PL347108A1; KR20010088865A; FR2784284A1; DE69919883T2; KR100602858B1; CN1200654C; BR9914448A; JP2002527139A; DE69919883D1; US6589525B2; CN1323181A; IL142302A0

Abstract

4. Sposób wytwarzania wszczepu zebowego, znamie- nny tym, ze przygotowuje sie wszczep (30) skladajacy sie z czesci korzeniowej (31) i czesci koronowej z obojetnego, zgodnego biologicznie materialu i o ksztalcie dostosowanym do zeba usunietego, zanurza sie korzeniowa czesc (31) tego wszczepu (30) w kulturze niezróznicowanych komórek me- zenchymalnych, hoduje sie niezróznicowane komórki me- zenchymalne w medium hodowlanym, którego sklad umozli- wia zróznicowanie komórek na komórki cementotwórcze i fibroblasty w ciagu okresu czasu wystarczajacego do tego zróznicowania, do adhezji tych komórek cementotwórczych na czesci korzeniowej (31) i do utworzenia pierwszej war- stewki cementu i zaczatku wiezadla zebodolowo-zebowego przyczepionego do tego cementu …………………………… . 11. Urzadzenie do wytwarzania wszczepu zebowego skladajacego sie z czesci korzeniowej i czescii koronowej, na której jest umocowany trzonek umozliwiajacy jego manipulowanie i jego ostateczne umieszczenie w jamie ustnej, znamienne tym, ze zawiera komore hodowla- na (10), której ksztalt ma os wzdluzna i która jest zam- knieta pokrywka (11) oraz zawiera porowata scianke (20) wyznaczajaca pierwszy przedzial (21) zawierajacy me- dium hodowlane komórek ..………………………………... . PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem niniejszego wynalazku jest wszczep zębowy, sposób wytwarzania wszczepu zębowego i urządzenie do wytwarzania wszczepu zębowego.

Wynalazek dotyczy sposobu wytwarzania wszczepu zębowego poprzez stykanie wszczepu z mezenchymalnymi komórkami potomnymi nie zróżnicowanymi w warunkach hodowli, umożliwiając adhezję komórek cementotwórczych i więzadła zębodołowo-zębowego na części korzeniowej wszczepu i wszczepienie wszczepu zawierającego komórki zróżnicowanych tkanek.

Wynalazek dotyczy również urządzenia do hodowli komórek w celu wytworzenia wszczepu zębowego. Wynalazek dotyczy wreszcie sposobu zastępowania zębów utraconych albo narażonych przez wszczepy, na których są one nałożone techniką odpowiedniej hodowli komórek, przy czym komórki i tkanki biologiczne umożliwiają uzyskanie na koniec zbliznowacenia w jamie ustnej przez cement i więzadła pomiędzy zębodołami kostnymi i wszczepionymi korzeniami.

Przeszczepianie i ponowne wszczepianie zębów jest znane i praktykowane od kilku dziesięcioleci.

Znane są protezy na wszczepach zintegrowanych z kością, które są sztucznymi korzeniami z tytanu i które stabilizuje się drogą usztywnienia kostnego. Siła żucia przenosi się na kość bez jakiejkolwiek amortyzacji na skutek braku więzadła zębodołowo-zębowego, które jest ważnym czynnikiem ochrony zębów przed uderzeniami, przeciążeniem i niebezpieczeństwem złamania.

Znane są też przeszczepy albo inne wszczepy zębowe, które wymagają usunięcia zęba-dawcy dostępnego i na ogół nie funkcjonującego.

Przed opisem niniejszego wynalazku konieczne jest przypomnienie warunków fizjologicznych połączenia zęba naturalnego. Ząb jest zakotwiczony we wnęce nazywanej zębodołem, w kości wyrostka zębodołowego. Zakotwiczenie pomiędzy korzeniem i kością dokonuje się dzięki więzadłu utworzonemu głównie z wiązek włókien kolagenowych zakotwiczonych po jednej stronie kości, a po drugiej stronie w cemencie, przy czym warstwa zmineralizowana tworzy się na skutek zróżnicowania niezróżnicowanych komórek mezenchymalnych na komórki cementotwórcze, które wytwarzają osnowy organiczne i mineralne tworzące cement. W tym cemencie włókna kolagenowe są umieszczone prostopadle i włączone równolegle do powierzchni cementu tworząc pomiędzy sobą siatkę.

Wszczepienie sztucznego zęba, tak aby on funkcjonował i był przyjęty, powinno idealnie odtwarzać anatomicznie i histologicznie struktury podporowe zębów naturalnych, to jest cement, więzadło zębodołowo-zębowe, kość wyrostka zębodołowego ze wszystkimi ich składnikami: komórkami zróżnicowanymi albo niezróżnicowanymi, włóknami łącznymi i innymi włóknami (włókna elastyczne, włókna łączno-tkankowe dziąsła i ozębnej, elauina), substancję podstawową, tkanki zmineralizowane, unaczynienie i unerwienie.

Z opisu patentowego nr EP-A-734712 jest znany sposób wytwarzania wszczepu drogą nakładania na jego powierzchnię warstewki cząstek cementu. Jednak tak wytworzony wszczep nie ma włókien kolagenowych umieszczonych prostopadle do powierzchni nowo utworzonego cementu, koniecznego do przyczepienia wszczepu we wnęce zębodołowej.

W celu pobudzenia ponownego tworzenia się więzadeł zębodołowo-zębowych na wyskrobanych korzeniach zębów naturalnych Hanes et al. („Celi and Fiber attachment to demineralized cementum from normal root surfaces”, tom 60, nr 4, strony 188-198) zbadali wpływ obróbki tej powierzchni na kwas cytrynowy. Włókna cementu albo zębiny oddzielone drogą demineralizacji łączą się przez „sploty” z włóknami kolagenowymi otaczającej tkanki, przy czym brak było „neocementu” i włókna pozostają znacznie mniej gęste niż w normalnym desmoprzyzębiu.

Fibroblasty, czynniki generujące więzadła, komórki cementotwórcze i komórki kościotwórcze ograniczające kość wyrostka zębodołowego wynikają ze zróżnicowania niezróżnicowanych potomnych komórek mezenchymalnych, które są osadzone zwykle w tkankach łącznych dookoła naczyń krwionośnych. Mogą one znajdować się albo nie znajdować się na powierzchni korzeni usuniętych zębów i ewentualnie w zębodołach usuniętych zębów albo w więzadłach zęba albo w innych tkankach łącznych jamy ustnej.

Dobrze wiadomo, że fibroblasty są dominującym typem komórek ze wszystkich tkanek łącznych w organizmie ludzkim i są zwłaszcza podstawowymi komórkami tkanek więzadła przyzębia. Zróżnicowane komórki przyzębia, które są komórkami cementotwórczymi, fibroblastami i komórkami kościotwórczymi, pochodzą ze zróżnicowania komórek niezróżnicowanych, które są mezenchymalnymi komórkami potomnymi. Te komórki są osadzone zwykle w tkankach łącznych, dookoła naczyń krwionośnych. Mogą być one pobrane z powierzchni korzeni usuniętych zębów, jeżeli te nie są zanieczyszczone, i ewentualPL 192 841 B1 nie z zębodołów usuniętych zębów albo z więzadła zęba przez pobranie za pomocą igły chirurgicznej albo za pomocą eksplantów tkanek łącznych jamy ustnej. Te komórki potomne istnieją w innych tkankach łącznych organizmu i mogą być zatem pobrane w miejscach innych niż jama ustna.

Celem wynalazku wynikającego z wykazania, że w niektórych warunkach pobudzania biologicznego i mechanicznego naturalne fizjologiczne środowisko opisanego wyżej korzenia można poddać odtworzeniu wychodząc z hodowli niezróżnicowanych potomnych komórek mezenchymalnych jest umożliwienie zastąpienia w większości sytuacji utraconych zębów klinicznymi trwałymi zębami sztucznymi połączonymi ze szczękami za pomocą tych samych elementów tkankowych, co i zęby naturalne, to jest za pomocą cementu, więzadła zębodołowo-zębowego i kości wyrostka zębodołowego, co umożliwia normalne przyczepienie dziąsła do kołnierzyka wszczepu. Te cztery elementy są składnikami przyzębia, które może pełnić później swoją normalną rolę fizjologiczną, a mianowicie tłumienia naprężeń w czasie żucia, unikania przeciążeń, przystosowania położenia i ruchliwości zęba do średniego obciążenia, jakie on przyjmuje.

Wszczep zębowy z obojętnego, zgodnego biologicznie materiału, o kształcie dostosowanym do usuniętego zęba, według wynalazku charakteryzuje się tym, że powierzchnia części korzeniowej jest pokryta komórkami cementotwórczymi wytwarzającymi cement i włókna kolagenowe i fibroblastami wytwarzającymi włókna kolagenowe odtwarzające zaczątek więzadła zębodołowo-zębowego.

Korzystnie na jego odchodzącej od części korzeniowej części koronowej są rozmieszczone rowki stabilizujące nici szwu, utrzymującego wszczep w czasie jego umieszczania w jamie ustnej.

Korzystnie rowki są umieszczone bezpośrednio na tymczasowej koronie umocowanej na kikucie koronowym wszczepu.

Sposób wytwarzania wszczepu zębowego, według wynalazku charakteryzuje się tym, że przygotowuje się wszczep składający się z części korzeniowej i części koronowej z obojętnego, zgodnego biologicznie materiału i o kształcie dostosowanym do zęba usuniętego, zanurza się korzeniową część tego wszczepu w kulturze niezróżnicowanych komórek mezenchymalnych, hoduje się niezróżnicowane komórki mezenchymalne w medium hodowlanym, którego skład umożliwia zróżnicowanie komórek na komórki cementotwórcze i fibroblasty w ciągu okresu czasu wystarczającego do tego zróżnicowania, do adhezji tych komórek cementotwórczych na części korzeniowej i do utworzenia pierwszej warstewki cementu i zaczątku więzadła zębodołowo-zębowego przyczepionego do tego cementu i przyjmuje się szczep zawierający zróżnicowane tkanki nałożone na jego część korzeniową.

Korzystnie potomne komórki mezenchymalne pobiera się z tkanek łącznych i umieszcza w kulturze na płytce Petriego do czasu uzyskania stężenia 10⁵ komórek/ml, a następnie styka się je z częścią korzeniową wszczepu w medium hodowlanym.

Korzystnie zróżnicowanie komórek mezenchymalnych na komórki cementotwórcze i fibroblasty pobudza się przez dodanie do medium hodowlanego cząsteczek pobudzających różnicowanie komórek mezenchymalnych.

Korzystnie zróżnicowanie komórek na komórki cementotwórcze i fibroblasty pobudza się przez dodanie do medium hodowlanego specyficznych czynników wzrostu.

Korzystnie kulturę poddaje się pobudzaniu fizjologicznemu przez poruszanie wszczepu w urządzeniu hodowlanym, przy czym poruszanie powoduje pobudzanie rozwoju komórek i tkanek na materiale obojętnym.

Korzystnie porusza się ruchem naprzemiennym o okresie zawartym w granicach od 1do 60 sekund i amplitudzie w granicach od 0,005 do 2 mm.

Korzystnie porusza się ruchem obrotowym o okresie zawartym w granicach od 1do 60 sekund.

Urządzenie do wytwarzania wszczepu zębowego składającego się z części korzeniowej i części koronowej, na której jest umocowany trzonek umożliwiający jego manipulowanie i jego ostateczne umieszczenie w jamie ustnej, według wynalazku charakteryzuje się tym, że zawiera komorę hodowlaną, której kształt ma oś wzdłużną i która jest zamknięta pokrywką oraz zawiera porowatą ściankę wyznaczającą pierwszy przedział zawierający medium hodowlane komórek i drugi przedział zawierający hodowane komórki, w którym jest zanurzona część korzeniowa wszczepu, przy czym pomiędzy korzeniową częścią wszczepu i porowatą ścianką jest pozostawiona przestrzeń od 0,1 do 5 mm tworząca sztuczny zębodół.

Korzystnie wymiary porów porowatej ścianki są zawarte w granicach od 0,2 do 2 mikronów.

Korzystnie porowata ścianka jest przymocowana do komory hodowlanej powyżej poziomu medium hodowlanego komórek.

Korzystnie pokrywka jest lekko elastyczna umożliwiając ruch naprzemienny.

PL 192 841 B1

Korzystnie pokrywka zawiera w położeniu środkowym przymocowany trzonek integralny z wszczepem.

Korzystnie urządzenie zawiera napęd przymocowany trzonkiem poruszający wszczep zębowy w sztucznym zębodole ruchem naprzemiennym o okresie zawartym w granicach od 5 do 60 sekund i amplitudzie zawartej w granicach od 0,005 do 2 mm.

Korzystnie napęd jest napędem mechanicznym.

Korzystnie napęd jest napędem hydraulicznym.

Korzystnie napęd jest napędem magnetycznym.

Korzystnie urządzenie zawiera napęd, przymocowany trzonkiem poruszający wszczep zębowy w sztucznym zębodole ruchem obrotowym o okresie zawartym w granicach od 1do 60 sekund.

Korzystnie napęd jest napędem mechanicznym.

Korzystnie napęd jest napędem hydraulicznym.

Korzystnie napęd jest napędem magnetycznym.

Korzystnie urządzenie zawiera napęd komory ruchem naprzemiennym o okresie zawartym od 5 do 60 sekund i amplitudzie zawartej od 0,005 do 2 mm poruszający wszczep zębowy w sztucznym zębodole.

Korzystnie urządzenie zawiera napęd komory ruchem obrotowym o okresie zawartym od 1do 60 sekund poruszający wszczep zębowy w sztucznym zębodole.

W sposobie wytwarzania wszczepu dentystycznego przygotowuje się wszczep złożony z części korzeniowej i części koronowej, wykonany z materiału zgodnego biologicznie, o kształcie dostosowanym do usuniętego zęba. Zanurza się część korzeniową tego wszczepu kulturze niezróżnicowanych, potomnych komórek mezenchymalnych w medium hodowlanym, którego skład umożliwia różnicowanie się na komórki cementotwórcze i fibroblasty w okresie czasu wystarczającym do takiego zróżnicowania, do adhezji komórek cementotwórczych na części korzeniowej oraz do utworzenia pierwszej warstwy cementu i zawiązku więzadła zębodołowo-zębowego przyczepionego do tego cementu, przyjmuje się wszczep zawierający zróżnicowane tkanki nałożone na jego część korzeniową.

Wybór wszczepu jest podyktowany różnymi kryteriami. Pierwszym kryterium jest jego morfologia. Morfologia będzie zależeć od objętości zębiny (kość słoniowa) zastępowanego zęba. Pożądany kształt uzyskuje się na przykład porównując go z kształtem usuniętego zęba. Byłby on wtedy przycięty zgodnie z wymaganiami do dokładnych kształtów zastępowanego zęba. Pożądany kształt można uzyskać również na podstawie danych radiologicznych, tomodensytometrycznych albo równoważnych. Wszczep tnie się wtedy w bloku utworzonym z wybranego materiału za pomocą maszyny ze sterowaniem numerycznym albo za pomocą zupełnie innego środka. Większość przypadków może spełnić pewna liczba typowych kształtów i będą one mieć korzenie o długościach, średnicach, stożkowatościach, przekrojach okrągłych albo owalnych, zmiennych.

Wybór materiału wszczepu w sposobie według wynalazku zależy z jednej strony od akceptowalności biologicznej i immunologicznej wymienionego materiału w jamie ustnej, a z drugiej strony od jego skuteczności jako podpory do adhezji komórek cementotwórczych. Materiał wszczepów powinien być zgodny biologicznie i wystarczająco odporny w celu uniknięcia ryzyka złamań. Powinien być on również matowy na powierzchni w celu ułatwienia adhezji komórek, a na koniec mieć zabarwienie bliskie zabarwieniu zęba naturalnego. Przy wyborze materiału wszczepu można brać pod uwagę znane materiały, na przykład tytan, stopy albo materiały ceramiczne, na przykład cyrkon. Można ewentualnie brać pod uwagę wykorzystanie martwych naturalnych zębów, uzyskanych z jakiegokolwiek źródła.

Wszczep zębowy stosowany w sposobie według wynalazku zawiera poza częścią korzeniową, która styka się z kulturą niezróżnicowanych komórek mezenchymalnych, część koronową, która może mieć nałożoną koronę z żywicy, kompozytu, stopu metalu albo koronę ceramiczną. W części koronowej wszczepu przewiduje się rowki w celu ustabilizowania nici szwów, które utrzymują wszczep w swoim zębodole w czasie umieszczania go na swoim miejscu w jamie ustnej. W widoku z góry wszczepu jeden rowek może być umieszczony na średnicy, a dwa inne mogą się krzyżować z nim pod kątem prostym i być umieszczone w takiej samej odległości od środka i od obwodu wszczepu. Tym niemniej te rowki mogą być rozmieszczone także inaczej bez zakłócania ergonomii, jak to pokazuje niżej przykład 3.

Wszczep stosowany w sposobie według wynalazku będzie mógł wreszcie zawierać trzonek współosiowy z zębem i utwierdzony na swojej części koronowej, która ułatwia jego manipulację i ostateczne ponowne wszczepienie w jamie ustnej.

PL 192 841 B1

Jedna z podstawowych cech charakterystycznych sposobu według wynalazku polega na wytwarzaniu drogą hodowli komórek in vitro w obecności wszczepu, którego kształt i materiał zostały wybrane według kryteriów opisanych wyżej, warstwy komórek i tkanek przywierających na korzeniowej części wszczepu. Te komórki i tkanki istnieją naturalnie pomiędzy korzeniem zęba i kością wyrostka zębodołowego. W ten sposób fizjologia ponownego wszczepienia w jamie ustnej jest bardzo podobna do warunków naturalnych.

Niezróżnicowane komórki umieszcza się w kulturze w klasycznych warunkach, na przykład w płytce Petriego, w płytkach hodowlanych typu Falcon albo w toczących się flaszkach.

Pobrane niezróżnicowane komórki mezenchymalne umieszcza się w kulturze w medium, którego skład umożliwia wzrost komórek i ich zróżnicowanie do fibroblastów. Takie media są mediami klasycznych kultur fibroblastowych komórek zwierzęcych, takich jakie są opisane na przykład przez

S. Pitaru et al. w J. Periodont Res. (1994), 29, 81-94, Review Article. Tytułem przykładu można stosować medium DMEM (Dulbecco's Modification of Eagle's MEM, Dulbecco and Freeman, 1959, Morton, 1970) uzupełnione surowicą z krwi płodu cielęcego. To medium jest uzupełnione antybiotykami i środkami przeciwgrzybowymi, jak również pierwiastkami sprzyjającymi mineralizacji. Komórki w kulturze doprowadza się do stanu pobudzenia biologicznego przez dodanie do medium cząsteczek albo związków koniecznych do rozwoju i do zróżnicowania komórek cementotwórczych i fibroblastów. Może przy tym chodzić o czynniki wzrostu i tytułem przykładu można zacytować takie czynniki jak PDGF, IGF, proteiny organu szkliwa płodowego, bFGF i inne cząsteczki, które mają przyswajający wpływ na przyzębie, na przykład nifedipine, witamina C, substancje niezmydlające się owoców awokado, kukurydzy i ewentualnie soi, przy czym ta lista nie jest ograniczona.

Ze zgłoszenia patentowego nr WO 97/45533 są znane sposoby regeneracji różnych tkanek, a zwłaszcza tkanek jamy ustnej i tkanek zębowych drogą umieszczenia w kulturze komórek ex vivo. Opisuje się tu zwłaszcza kulturę komórek cementu albo więzadła zębodołowo-zębowego, nadająca się do wykorzystania dla potrzeb chirurgii dentystycznej. Opisuje się także zastosowanie osnowy strukturalnej w celu umożliwienia zróżnicowania tkanek.

Gdy stężenie komórek osiąga 10⁵ komórek/ml, komórki przenosi się do urządzenia hodowlanego umożliwiającego zanurzenie korzeniowej części poddawanego obróbce wszczepu.

Następnie wszczep umieszcza się w urządzeniu hodowlanym aż do uzyskania warstwy komórek cementotwórczych przywierających do jego części korzeniowej i tworzących pierwszą warstwę cementu z włóknami łącznymi wprowadzonymi do tego cementu i drugą warstwę zawierającą fibroblasty i tworzący się kolagen.

Po 15 do 30 dniach zanurzenia w medium hodowlanym umieszczonym w urządzeniu wszczep na koniec przyjmuje się i zostaje wszczepiony do jamy ustnej do zębodołu w warunkach opisanych w protokole z poniższego przykładu x.

W sposobie według wynalazku biologiczne pobudzenie różnicowania niezróżnicowanych komórek mezenchymalnych można uzupełnić „fizjologicznym” pobudzeniem mechanicznym, którego można dokonać za pomocą okresowej siły przykładanej do wszczepu, gdy jest on zanurzony w kulturze komórek. Można tego również dokonać drogą jego okresowego poruszania wywieranego na urządzenie hodowlane, przy czym wszczep jest wtedy umocowany. Chodzi przy tym o spowodowanie względnego ruchu pomiędzy wszczepem i sztucznym zębodołem znajdującym się w urządzeniu zawierającym medium hodowlane, w którym jest zanurzony wszczep. Poruszanie może być naprzemiennym ruchem o okresie wynoszącym od 1do 60 sekund bez ograniczenia sposobu do tego przedziału czasowego i o amplitudzie zawartej pomiędzy 0,005 i 2 mm, przy czym przemieszczanie może być poziome, a mianowicie prostopadłe do osi wszczepu, pionowe, to jest wzdłuż osi wszczepu, albo może być połączeniem obydwóch kierunków. Może być ono również ruchem obrotowym.

Ruch przyłożony do wszczepu w jego medium hodowlanym pełni podwójną funkcję nadaną przez ruch względny pomiędzy wszczepem i sztucznym zębodołem zrealizowanym przez porowatą przeponę. Pierwsza funkcja polega na wywoływaniu funkcyjnego pobudzenia hodowanych komórek, które zwiększa ich rozrost, ich różnicowanie i ich aktywność syntetyczną (cement i kolagen). Druga funkcja tego poruszania polega na mieszaniu kultury komórek, jak jest to zalecane w przypadku jakiejkolwiek kultury komórek eukariotycznych. Umożliwia to lepsze napowietrzenie komórek, jak również krążenie medium i jego substancji odżywczych w środowisku komórek, co sprzyja ich rozwojowi.

Takie poruszanie można prowadzić za pomocą jakiegokolwiek układu umożliwiającego regulację okresowości i amplitudy w podanych wyżej granicach. Może przy tym chodzić o układ mechaniczny, elektryczny, hydrauliczny i pneumatyczny, przy czym ta lista nie jest ograniczona i w związku z tym

PL 192 841 B1 bierze się pod uwagę różne sposoby realizacji. Ruch można przykładać tylko do wszczepu, za pośrednictwem samego trzonka przymocowanego do koronowej części wszczepu, jak również można przykładać do całości układu zawierającego kulturę komórek, w której jest zanurzona korzeniowa część wszczepu. Można go przykładać również do kultury komórkowej, przy czym wszczep jako taki jest przymocowany do podpory za pomocą trzonka połączonego na sztywno z częścią koronową. To, czego oczekuje się po takim mieszaniu mechanicznym, jest ruch względny korzeniowej części wszczepu i porowatej ścianki służącej jako zębodół umieszczony w urządzeniu zawierającym medium hodowlane, w którym jest zanurzony wszczep, w zalecanych wyżej warunkach okresowości i amplitudy, i który umożliwia pełnienie dwóch funkcji, pobudzania komórek i mieszania komórek.

Niniejszy wynalazek dotyczy również urządzenia do hodowli komórek w celu przygotowania wszczepu zębowego.

Przedmiot wynalazku w przykładzie wykonania jest przedstawiony na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia schematycznie urządzenie do wytwarzania wszczepu zębowego z boku, fig. 2a (1) - wszczep zębowy w widoku z góry z zaznaczonymi krzyżującymi się rowkami, fig. 2a (2) - wszczep zębowy w widoku perspektywicznym, fig. 2b (A) - w widoku perspektywicznym część koronową wszczepu wychodzącą z dziąsła ze szwami przed połączeniem poprzez rowek środkowo-odsiebny, fig. 2b (B) -w widoku perspektywicznym część koronową wszczepu wychodzącą z dziąsła z węzłami po ich wykonaniu.

Dokładniej, jeżeli odnieść się do fig. 1, wynalazek dotyczy urządzenia do hodowli komórek do przygotowania wszczepu zębowego 30 składającego się z części korzeniowej 31 i części koronowej, na której jest umocowany trzonek 32 umożliwiający jego manipulację i jego ostateczne umieszczenie w jamie ustnej. Urządzenie posiada komorę hodowlaną 10 o osi wzdłużnej i zamkniętą pokrywkę 11. Komora hodowlana 10 zawiera porowatą ściankę 20 ograniczającą pierwszy przedział 21 zawierający medium hodowlane komórek i drugi przedział 22 zawierający hodowane komórki, w którym jest zanurzona część korzeniowa 31 wszczepu zębowego 30, przy czym porowata ścianka 20 ma konfigurację umożliwiającą pozostawienie przestrzeni zawartej w granicach od 0,1 i 5 mm, tworząc sztuczny zębodół pomiędzy częścią korzeniową 31 wszczepu zębowego 30 i porowatą ścianką 20, idealnie o szerokości 1 mm.

Urządzenie zawiera napęd do poruszania wszczepu zębowego 30 w sztucznym zębodole z naprzemiennym ruchem o okresie od 0,005 do 2 mm albo z ruchem obrotowym o okresie od 1do 60 sekund. Ten napęd może być urządzeniem mechanicznym, hydraulicznym albo magnetycznym, działającym w taki sposób, że nadaje on trzonkowi 32 ruch naprzemienny albo obrotowy.

Urządzenie może też zawierać napęd do poruszania komory hodowlanej 10 oraz środek do utrzymywania wszczepu zębowego 30.

Niniejszy wynalazek dotyczy również wszczepu zębowego 30, który można przygotować sposobem opisanym wyżej, który umożliwia przywrócenie na korzeniowej powierzchni wszczepu zębowego 30, różnych tkanek łącznych przyzębia, a mianowicie cementu i więzadła łączącego cement z kością wyrostka zębodołowego. Ten wszczep zębowy 30 albo sztuczny ząb jest wykonany z obojętnego, zgodnego biologicznie materiału o kształcie dostosowanym do usuniętego zęba. Wszczep zębowy 30 zawiera część koronową i część korzeniową 31, która przed wprowadzeniem do jamy ustnej będzie pokryta zróżnicowanymi komórkami umożliwiającymi na koniec pełniejsze utworzenie in situ cementu i więzadła. Wszczep zębowy 30 według wynalazku umożliwia w ciągu dwóch do trzech miesięcy pełne przywrócenie normalnego, podpierającego wszczep zębowy 30 przyzębia.

Wynalazek dotyczy wreszcie sposobu uzupełniania utraconych albo narażonych zębów przez sztuczne wszczepy zębowe 30, na które są nałożone techniką odpowiedniej hodowli komórek tkanki biologiczne umożliwiające uzyskanie na koniec w jamie ustnej zbliznowacenia za pomocą cementu i więzadła pomiędzy zębodołami kostnymi i wszczepionymi korzeniami.

Poniżej opisano przykłady wykonania wszczepu zębowego 30, którego powierzchnia części korzeniowej 31 jest pokryta komórkami cementotwórczymi tworzącymi cement i włókna kolagenowe oraz fibroblasty wytwarzające włókna kolagenowe przywracające zawiązek więzadła zębodołowo-zębowego.

Na fig. 1 jest przedstawiony schemat organotypowego urządzenia hodowlanego dookoła sztucznych korzeni, ze stymulacją biologiczną i fizjologiczną (mechaniczną) w celu uzyskania tworzenia się cementu i tworzenia się więzadeł, opisanego szczegółowo niżej w przykładzie 2.

Na fig. 2a przedstawiono schemat rozmieszczenia rowków zgryzowych do stabilizacji szwów utrzymujących wszczepy w widoku z góry i w widoku perspektywicznym, zaś na fig. 2b przedstawiono

PL 192 841 B1 schematy pokazujące część koronową wszczepu wychodzącą z dziąsła, przy czym na fig. 2b (A) przedstawiono bliskie szwy, gdy nie są jeszcze połączone poprzez rowek środkowo-odsiebny i na fig. 2b (B) gdy węzły są już wykonane.

Przykład 1

Protokół hodowli komórek mającej na celu wytworzenie przyzębia in vitro:

1. Pobieranie komórek:

Docelową populacją komórek jest populacja niezróżnicowanych, potomnych komórek mezenchymalnych, które są osadzone zwykle w tkankach łącznych i w przestrzeniach śródkostnych dookoła naczyń krwionośnych.

Pobieranie może być dokonywane:

^_ przez zeskrobywanie za pomocą sterylnego skalpela nie zanieczyszczonych powierzchni korzeni usuniętych zębów, ^_przez wyskrobywanie zębodołu usuniętych zębów, również nie zanieczyszczonych, ^_drogą biopsji tkanek okołokostnych albo ponadokołokostnych, ^_drogą pobierania innych tkanek łącznych z jamy ustnej albo nie z jamy ustnej.

2. Przenoszenie pobranych próbek:

Tkanki umieszcza się w probówkach zawierających medium hodowlane typu Dulbecco's modification of Eagle's MEM (DMEM) z:

^_20% osoczem z krwi płodu bydlęcego (FBS), ^_streptomycyną (100000 mg/ml), ^_fungizone (1%), ^_układem buforowym, w ciągu okresu maksymalnie 24 godzin i w temperaturze 4°C.

3. Kultura podstawowa:

_ bioptaty zmniejsza się za pomocą skalpela do fragmentów około 1x1x1 mm, ^_uzyskane eksplanty umieszcza się na krążkach hodowlanych o wielkości 6 mm, zawierających:

^_DMEM, ^_20% FBS, ^_1% penicyliny-streptomycyny, ^_1% fungizone i poddaje inkubacji w temperaturze 37°C w wilgotnym powietrzu o zawartości 5% CO2, ^_po 3 dniach medium zastępuje się przez DMEM + 10% ^_FBS, bez antybiotyków.

4. Subkultury:

Gdy namnażanie się komórek wokół eksplantów staje się widoczne i gdy komórki osiągają etap zlewania się, zostają one oderwane za pomocą trypsyny o stężeniu 0,05% w surowicy buforowanej fosforanem w ciągu 10 minut, a następnie rozdzielone do innych płytek hodowlanych, ^_mediumjest to samo, ^_ po 3 albo 4 przejściach ilość otrzymanych fibroblastów jest wystarczająca do wykonania posiewu korzenia.

5. Faza adhezji:

W tym samym dodanym medium czynników wzrostu komórki umieszcza się dookoła sztucznego korzenia w sztucznym zębodole nie pozostawiającym więcej niż 1/2 do 1mm odstępu.

Korzeń i zawierający go pojemnik są połączone za pomocą przystosowanego korka.

Całość umieszcza się poziomo w celu ułatwienia przyczepności do powierzchni korzenia i obracania o 120° co każde 15 mm.

6. Faza hodowli stymulowanej w urządzeniu:

Po trzech godzinach korzeń umieszcza się pionowo w układzie hodowlanym z pobudzaniem fizjologicznym i z odnowieniem medium, gdy dodaje się czynniki wzrostu.

7. Warunek transportu:

Po 15 dniach urządzenie wykorzystuje się do transportu wszczepu gotowego do umieszczenia na swoim miejscu. Odpowiednio do czasu transportu układ utrzymuje się w temperaturze 37°C albo doprowadza do temperatury 4°C.

Wszczep wyposażony w cement i w więzadło opuszcza urządzenie hodowlane i umieszcza się go natychmiast w przygotowanym wcześniej zębodole, a następnie zszywa.

PL 192 841 B1

P r zyk ł a d 2

Wykonanie wszczepu zębowego.

Wszczep zębowy 30 jest utworzony z części korzeniowej 31 i z części koronowej, na której trzonek 32 umożliwia jego obracanie się, jego manipulację i jego ostateczne umieszczenie w jamie ustnej. Urządzenie zawiera komorę hodowlaną 10 mającą oś wzdłużną.

Komora hodowlana 10 jest zamykana lekko elastyczną pokrywką 11 i zawiera porowatą ściankę 20 wyznaczającą pierwszy przedział 21 odległy od części korzeniowej 31, zawierający medium hodowlane komórek, i drugi przedział 22 zawierający hodowane komórki, w którym jest zanurzona część korzeniowa 31 wszczepu zębowego 30. Porowata ścianka 20 ograniczająca te dwa przedziały ma taką konfigurację, że drugi przedział 22 ma taki kształt i wymiary, że przestrzeń zawarta pomiędzy 0,1 i 5 mm (idealnie 1 mm) pomiędzy ścianką 20 i częścią korzeniową 31 wszczepu zębowego 30 tworzy sztuczny zębodół.

Komorą hodowlana 10 może mieć przekrój kołowy albo zupełnie inny kształt. Jej przekrój powinien być wystarczający do przyjęcia części korzeniowej 31 wszczepu zębowego 30, przy czym drugi przedział 22 zawiera hodowane komórki, a pierwszy przedział 21 zawiera rezerwę medium hodowlanego. Wysokość komory hodowlanej 10 jest większa co najmniej o 10 mm niż całkowita wysokość wszczepu zębowego 30, to jest wysokość około 50 mm. W części wierzchołkowej powinna być zarezerwowana przestrzeń do krążenia medium hodowlanego, a trzonek 32 powinien być dostępny z zewnątrz komory hodowlanej 10 wyposażonej w przykrywkę 11 przez podatny na przemieszczenie pierścień mocujący.

Pokrywka 11 komory hodowlanej 10 powinna dać się na niej umieszczać w warunkach umożliwiających zachowanie sterylności medium hodowlanego. Dokonuje się tego na przykład za pomocą pokrywki 11 podobnej do pokrywki płytki Petriego. Przy mocowaniu pokrywki 11 na komorze hodowlanej 10, muszą być zachowane charakterystyczne cechy funkcyjne urządzenia a mianowicie zanurzenie części korzeniowej 31 w kulturze komórek, przy czym kultura tworzy sztuczny zębodół o przekroju w granicach od 0,1 do 5mm dookoła części korzeniowej 31 wszczepu zębowego 30.

Pokrywka 11 może zawierać część centralną 12, w którą może wchodzić trzonek 32 wszczepu zębowego 30 za pośrednictwem pierścienia mocującego, który w chwili umieszczenia wszczepu zębowego 30 na swoim miejscu w jamie ustnej pozwala na wyciągnięcie go z komory hodowlanej 10, która służy jednocześnie do transportu w specjalnym pojemniku z termoregulacją, chroniącym przed wszelkim zanieczyszczeniem i ustabilizowanym pionowo.

Urządzenie według wynalazku zawiera poza tym napęd do poruszania wszczepu zębowego 30 naprzemiennym ruchem o okresie zawartym w granicach od 5 do 60 sekund i o amplitudzie zawartej w granicach od 0,1 do 2 mm albo naprzemiennym ruchem obrotowym o okresie zawartym w granicach od 5 do 60 sekund.

Takie poruszanie pełni podwójną funkcję, a mianowicie zwykłą funkcję mieszania kultury komórkowej umożliwiając właściwe napowietrzenie i dobre rozdzielenie medium hodowlanego i jego substancji odżywczych na zawieszonych albo przywierających komórkach. Druga funkcja polega na stworzeniu stymulacji mechanicznej, która prowadzi do poszukiwanego zróżnicowania komórek w komórki cementotwórcze i fibroblasty generujące więzadła.

Takie poruszanie może być prowadzone w urządzeniu na kilka sposobów.

Ruch można wywierać na wszczep zębowy 30 za pomocą przyłożonego do trzonka 32 napędu mieszającego mechanicznie, hydraulicznie albo magnetycznie. W takim przypadku pokrywka 11 komory hodowlanej 10 powinna być wyposażona w położeniu centralnym w uchwyt do mocowania trzonka 32, umożliwiający w ten sposób nadawanie autonomicznego ruchu wszczepu zębowego 30 wewnątrz zespołu komora/pokrywka. W związku z tym uchwyt do mocowania trzonka 32 w położeniu centralnym pokrywki 11 albo sama pokrywka 11 powinny mieć wystarczającą giętkość dla realizacji ruchu.

Ruch można nadawać zespołowi komora/pokrywka, przy czym wszczep zębowy 30 jest umocowany na podporze za pomocą jakiegokolwiek uchwytu. Pokrywka 11 albo uchwyt do mocowania trzonka 32 na pokrywce 11 powinny mieć giętkość wystarczającą do wykonywania ruchu.

Komora hodowlana 10 zawiera dwa przedziały.

Pierwszy przedział 21 zawiera medium hodowlane, które może być na przykład medium typu DMEM z dodatkiem surowicy z krwi płodu cielęcego i do którego są dodane różne czynniki wzrostu albo cząsteczki wymagane do wzrostu i do różnicowania się komórek.

PL 192 841 B1

Drugi przedział 22 zawiera kulturę komórkową poddaną posiewowi wstępną kulturą komórek mezenchymalnych, takich jak opisano wyżej.

Te dwa przedziały pierwszy 21 i drugi 22 są oddzielone porowatą ścianką 20 albo przeponą albo perforowaną ścianką stabilizującą mikroporowatą przeponę, która ma sztywność wystarczającą do nadania jej wymaganego kształtu i trwałości.

Ta porowata ścianka 20 ma porowatość i kształt, których cechy charakterystyczne są następujące:

a) porowatość jest taka, że medium hodowlane zawierające swoje substancje odżywcze i swoje czynniki wzrostu dyfundują do drugiego przedziału 22, podczas gdy komórki pozostają zamknięte w wymienionym przedziale. Porowatość będzie więc zawarta w granicach od 0,1 do 2 mikronów. Wykorzystać można każdy rodzaj materiału umożliwiający taką porowatość i sztywność względną wymaganą do poniższej charakterystyki. Tytułem przykładu można wymienić poliwęglan, octan celulozy (filtr Millipore, Millicell), itp.

b) porowata ścianka 20 albo jej układ montażowy są przymocowane do komory 10 na poziomie wyższym niż poziom medium hodowlanego. Może ona łączyć ze sobą brzegi komory 10 na przykład w postaci stożka. Poza tym tworzy ona w komorze 10 sztuczny zębodół o kształcie podobnym do kształtu części korzeniowej 31 wszczepu 30 w taki sposób, że tworzy się przestrzeń o szerokości w granicach od 0,1 do 5 mm, a zwłaszcza 1 mm, pomiędzy częścią korzeniową 31 wszczepu 30 i porowatą ścianką 20.

Porowata ścianka 20 ze swoim układem montażowym powinna mieć możliwość odłączenia się od dna komory 10 pozostając w stanie połączenia na sztywno z samą pokrywką 11 połączoną z wszczepem zębowym 30. W ten sposób w czasie podnoszenia pokrywki 11, pierwszy przedział 21 jest całkowicie dostępny dla modyfikacji albo wymiany medium.

Całe urządzenie zawierające komorę 10, pokrywkę 11, ściankę 20 i wszczep zębowy 30 umieszcza się w inkubatorze do kultur w temperaturze 37°, zawierającym 95% wilgotnego powietrza i 5% CO2.

P r zyk ł a d 3

Przykład konstrukcji wszczepu:

Wszczep zębowy 30 o pożądanym kształcie wykonuje się z materiału zgodnego biologicznie, takiego jak materiał opisany w Periodontology 2000 (1998), 17:7-21.

Z punktu widzenia ostatecznego wszczepienia rowki są poprowadzone w części koronowej wszczepu w celu ustabilizowania nici szwu, które utrzymują wszczep w swoim zębodole w czasie umieszczania go na swoim miejscu w jamie ustnej.

Alternatywnie rowki albo pierścienie przejściowe mogą być poprowadzone bezpośrednio na tymczasowej koronie z żywicy umocowanej na koronowym kikucie wszczepu zębowego 30.

Wynalazek dotyczy ponadto wszczepu ustabilizowanego w jamie ustnej za pomocą tymczasowych koron specjalnie przygotowanych do utrzymania nici szwów przez wymienione rowki albo pierścienie przejściowe.

Te rowki mogą mieć 1 mm szerokości i 2 mm głębokości. Przykład ich rozmieszczenia jest pokazany na fig. 2a. Takie rozmieszczenie umożliwia przechodzenie nici szwu jak pokazano strzałkami 1 na fig. 2b.

Nić jest przepuszczona ściegami tapicerskimi w dziąśle jak pokazano strzałką 2 na przedsionkowej powierzchni wyrostka zębodołowego i w dziąśle, jak pokazano strzałką 3 na językowej powierzchni wyrostka zębodołowego i przechodzi dwa razy przez płaszczyznę zgryzową wszczepu w dwóch rowkach przedsionkowo-językowych, jak pokazano strzałką 4. Umożliwia ona trzymanie wszczepu zębowego 30 a także regulowanie wysokości swobodnego brzegu dziąsła względem wszczepu zębowego 30. Ścieg prostego zszycia jest umieszczony w celu przybliżenia brodawek dziąsłowych oddalonych od wszczepu zębowego 30 a jego dwa włókna są pozostawione za węzłem na długości 5 cm. Tę samą operację prowadzi się w linii środkowej wszczepu zębowego 30, pozostawiając włókna o długości 20 cm. Następnie każde włókno linii środkowej wiąże się z każdym włóknem oddalonym, przechodząc przez rowek środkowo-odległy wszczepu. Ścieg kołowy szyjkowy jest często konieczny do lepszego przybliżenia obrzeża dziąsłowego do obrzeża wszczepu i w celu zapobieżenia zagłębieniu się wszczepu zębowego 30 gdy jest on umieszczony na poziomie zatoki szczękowej.

P r zyk ł a d 4

Wszczepienie do jamy ustnej.

Wszczep zębowy 30 według wynalazku umieszcza się w jamie ustnej po około 15 dniach hodowli w opisanym wyżej urządzeniu.

PL 192 841 B1

Umieszczanie wszczepu zębowego 30 według wynalazku w jamie ustnej obejmuje kilka faz i może wyglądać następująco:

a) Uprzednie uzdrowienie jamy ustnej i zastosowanie antyseptycznych i antybiotycznych kąpieli do ust: obciążenie bakteryjne jamy ustnej powinno być zmniejszone do minimum w celu uniknięcia skażenia strefy zabliźniania się.

b) Przygotowanie zębodołu: sytuacja idealna polega na ekstrakcji zastępowanego zęba 15 dni przedtem. Wystarczy wtedy delikatne wyskrobanie zębodołu. Częściowe zabliźnienie się dziąseł umożliwia dobre „obciśnięcie” kołnierzyka wszczepu, gdy znajduje się on już raz na swoim miejscu, uzyskując wystarczającą szczelność rany na tym poziomie i zbliznowacenie przez nabłonek o krótkim złączu. Komórki nabłonkowe nie migrują wzdłuż korzenia.

W innych przypadkach, w których zębodół przedtem nie istniał, powinien być on przygotowany korzystnie na 15 dni z góry po podniesieniu płata śluzówkowo-okostnego.

Zębodół przygotowuje się za pomocą wierteł o zwiększających się średnicach, o małej szybkości i z płukaniem za pomocą sterylnego, izotonicznego osocza. Wiertła są przystosowane do standardowych kształtów typowych wszczepów. Niektóre wiertła pracują tylko w swojej osi, natomiast inne umożliwiają „formowanie” zębodołu w odpowiedni sposób za pomocą ostrza na ich powierzchniach bocznych. Przylegają one do zębodołu zawsze bardziej niż wszczep, pozostawiając odstęp co najmniej jednego milimetra, tak aby kość nie stykała się bezpośrednio z wszczepem.

Na poziomie zatok, po podniesieniu płata śluzówkowo-okostnego i perforacji ścianki kostnej, śluzówka zatok jest odsuwana za pomocą specjalnych przyrządów odsłaniających. Takie przygotowanie powinno być bezwarunkowo dokonane około 15 dni przed wszczepieniem, co umożliwia w czasie umieszczania na swoim miejscu odsunięcie śluzówki zatok bez ryzyka jej perforacji.

c) Modele z materiału obojętnego albo wysterylizowane (podatne na sterylizację) są wykonywane dokładnie w kształcie wszczepów, pełnych koron zawartych, standardowych albo indywidualizowanych w celu przylegania do idealnie umieszczonego wszczepu, umożliwiając kontrolę przygotowania zębodołu.

Zawierają one chwytanie do medium przedsionkowej powierzchni ich części koronowej.

Drugi rodzaj modelu obejmuje pełną objętość korony i korzenia o przygotowywanej długości, lecz o mniejszej średnicy. Model stosuje się po pierwszym wierceniu w celu sprawdzenia położenia i ewentualnie jego modyfikacji w czasie poszerzania zębodołu.

Korzeń wszczepu nie musi trzymać się całkowicie w dostępnej objętości kości. Jeżeli przekracza on pionowo albo poziomo powierzchnię kości, to nie przeszkadza to zabliźnianiu się i może nawet generować pewne samorzutne powiększenie objętości kości dookoła nie ukrytego korzenia, pod warunkiem, że powierzchnie nie zakryte w kości pozostaną pod śluzówką. To samo zjawisko ma miejsce w zatoce.

d) Wszczep, który ze swojej komory hodowlanej, trzymany za swój trzonek i pierścień mocujący, umieszcza się natychmiast w zębodole, korzystnie bez stykania się z czymkolwiek, zwłaszcza z przyrządem, kompresem, śluzówką jamy ustnej, językiem, śliną.

Na swoim miejscu wszczep jest utrzymywany za pomocą ściegów zszywania wykonanych w dziąśle po obydwóch stronach wszczepu i wsunięty w rowki przygotowane w pojawiającej się części „koronowej”.

Ściegi szwu powinny zapewniać również szczelność dziąsła z kołnierzykiem wszczepu. Ściegi utrzymuje się w ciągu około 15 dni. Nie stosuje się żadnego innego usztywnienia, zwłaszcza względem innych zębów.

Część koronowa wszczepu, mniejsza w tym etapie, ponieważ nie wyposażona w tymczasową koronę, nie powinna stykać się z przeciwstawnymi zębami.

e) Korony tymczasowe: standardowe korony tymczasowe mogą być nałożone na wszczepy po 15 dniach. Reguluje się je w celu uzyskania styku zgryzowego tylko w relacji środkowej albo maksymalnego styku guzków zęba, które wchodzą w dołki między guzkami odpowiedniego zęba. Ich zarys i estetykę można regulować drogą dodawania żywicy albo ujmowania żywicy drogą szlifowania.

Wskazane są seanse kontroli w ciągu dwóch miesięcy w celu zapewnienia stopniowego obciążania wszczepu i unikania jakiegokolwiek przeciążenia.

f) Ostateczne protezy na wszczepach można wykonać po około 3 miesiącach po ich umieszczeniu na swoim miejscu, przy czym można stosować techniki klasyczne. Takie wszczepy zachowują się dokładnie jak zęby naturalne. Więzadło, które łączy je z kością amortyzuje naprężenia, pozwala na uniknięcie przeciążeń, zmniejsza udary i ogranicza ryzyko złamania koron protetycznych i samych wszczepów.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Wszczep zębowy z obojętnego, zgodnego biologicznie materiału, o kształcie dostosowanym do usuniętego zęba, znamienny tym, że powierzchnia części korzeniowej (31) jest pokryta komórkami cementotwórczymi wytwarzającymi cement i włókna kolagenowe i fibroblastami wytwarzającymi włókna kolagenowe odtwarzające zaczątek więzadła zębodołowo-zębowego.
2. Wszczep według zastrz. 1, znamienny tym, że na jego odchodzącej od części korzeniowej (31) części koronowej są rozmieszczone rowki stabilizujące nici szwu (1), utrzymującego wszczep (30) w czasie jego umieszczania w jamie ustnej.
3. Wszczep według zastrz. 2, znamienny tym, że rowki są umieszczone bezpośrednio na tymczasowej koronie umocowanej na kikucie koronowym wszczepu (30).
4. Sposób wytwarzania wszczepu zębowego, znamienny tym, że przygotowuje się wszczep (30) składający się z części korzeniowej (31) i części koronowej z obojętnego, zgodnego biologicznie materiału i o kształcie dostosowanym do zęba usuniętego, zanurza się korzeniową część (31) tego wszczepu (30) w kulturze niezróżnicowanych komórek mezenchymalnych, hoduje się niezróżnicowane komórki mezenchymalne w medium hodowlanym, którego skład umożliwia zróżnicowanie komórek na komórki cementotwórcze i fibroblasty w ciągu okresu czasu wystarczającego do tego zróżnicowania, do adhezji tych komórek cementotwórczych na części korzeniowej (31) i do utworzenia pierwszej warstewki cementu i zaczątku więzadła zębodołowo-zębowego przyczepionego do tego cementu i przyjmuje się szczep zawierający zróżnicowane tkanki nałożone na jego część korzeniową.
5. Sposób według zastrz. 4, znamienny tym, że potomne komórki mezenchymalne pobiera się z tkanek łącznych i umieszcza w kulturze na płytce Petriego do czasu uzyskania stężenia 10⁵ komórek/ml, a następnie styka się je z częścią korzeniową (31) wszczepu (30) w medium hodowlanym.
6. Sposób według zastrz. 4, znamienny tym, że zróżnicowanie komórek mezenchymalnych na komórki cementotwórcze i fibroblasty pobudza się przez dodanie do medium hodowlanego cząsteczek pobudzających różnicowanie komórek mezenchymalnych.
7. Sposób według zastrz. 4, znamienny tym, że zróżnicowanie komórek na komórki cementotwórcze i fibroblasty pobudza się przez dodanie do medium hodowlanego specyficznych czynników wzrostu.
8. Sposób według zaostrz. 4, znamienny tym, że kulturę poddaje się pobudzaniu fizjologicznemu przez poruszanie wszczepu (30) w urządzeniu hodowlanym, przy czym poruszanie powoduje pobudzanie rozwoju komórek i tkanek na materiale obojętnym.
9. Sposób według zastrz. 8, znamienny tym, że porusza się ruchem naprzemiennym o okresie zawartym w granicach od 1 do 60 sekund i amplitudzie w granicach od 0,005 do 2 mm.
10. Sposób według zastrz. 8, znamienny tym, że porusza się ruchem obrotowym o okresie zawartym w granicach od 1do 60 sekund.
11. Urządzenie do wytwarzania wszczepu zębowego składającego się z części korzeniowej i części koronowej, na której jest umocowany trzonek umożliwiający jego manipulowanie i jego ostateczne umieszczenie w jamie ustnej, znamienne tym, że zawiera komorę hodowlaną (10), której kształt ma oś wzdłużną i która jest zamknięta pokrywką (11) oraz zawiera porowatą ściankę (20) wyznaczającą pierwszy przedział (21) zawierający medium hodowlane komórek i drugi przedział (22) zawierający hodowane komórki, w którym jest zanurzona część korzeniowa (31) wszczepu (30), przy czym pomiędzy korzeniową częścią (31) wszczepu i porowatą ścianką (20) jest pozostawiona przestrzeń od 0,1 do 5 mm tworząca sztuczny zębodół.
12. Urządzenie według zastrz. 11, znamienne tym, że wymiary porów porowatej ścianki (20) są zawarte w granicach od 0,2 do 2 mikronów.
13. Urządzenie według zastrz. 11, znamienne tym, że porowata ścianka (20) jest przymocowana do komory hodowlanej (10) powyżej poziomu medium hodowlanego komórek.
14. Urządzenie według zastrz. 11, znamienne tym, że pokrywka (11) jest lekko elastyczna umożliwiając ruch naprzemienny.
15. Urządzenie według zastrz. 11, znamienne tym, że pokrywka (11) zawiera w położeniu środkowym przymocowany trzonek (32) integralny z wszczepem (30).
16. Urządzenie według zastrz. 11, znamienne tym, że zawiera napęd przymocowany trzonkiem (32) poruszający wszczep zębowy (30) w sztucznym zębodole ruchem naprzemiennym o okresie zawartym w granicach od 5 do 60 sekund i amplitudzie zawartej w granicach od 0,005 do 2 mm.
17. Urządzenie według zastrz. 16, znamienne tym, że napęd jest napędem mechanicznym.

PL 192 841 B1
18. Urządzenie według zastrz. 16, znamienne tym, że napęd jest napędem hydraulicznym.
19. Urządzenie według zastrz. 16, znamienne tym, że napęd jest napędem magnetycznym.
20. Urządzenie według zastrz. 11, znamienne tym, że zawiera napęd, przymocowany trzonkiem (32) poruszający wszczep zębowy (30) w sztucznym zębodole ruchem obrotowym o okresie zawartym w granicach od 1do 60 sekund.
21. Urządzenie według zastrz. 20, znamienne tym, że napęd jest napędem mechanicznym.
22. Urządzenie według zastrz. 20, znamienne tym, że napęd jest napędem hydraulicznym.
23. Urządzenie według zastrz. 20, znamienne tym, że napęd jest napędem magnetycznym.
24. Urządzenie według zastrz. 11, znamienne tym, że zawiera napęd komory (10) ruchem naprzemiennym o okresie zawartym od 5 do 60 sekund i amplitudzie zawartej od 0,005 do 2 mm poruszający wszczep zębowy (30) w sztucznym zębodole.
25. Urządzenie według zastrz. 11, znamienne tym, że zawiera napęd komory (10) ruchem obrotowym o okresie zawartym od 1 do 60 sekund poruszający wszczep zębowy (30) w sztucznym zębodole.