Patents
Search within
Search within the title, abstract, claims, or full patent document: You can restrict your search to a specific field using field names.
Use TI= to search in the title, AB= for the abstract, CL= for the claims, or TAC= for all three. For example, TI=(safety belt).
Search by Cooperative Patent Classifications (CPCs): These are commonly used to represent ideas in place of keywords, and can also be entered in a search term box. If you're searching forseat belts, you could also search for B60R22/00 to retrieve documents that mention safety belts or body harnesses. CPC=B60R22 will match documents with exactly this CPC, CPC=B60R22/low matches documents with this CPC or a child classification of this CPC.
Learn More
Title
Abstract
Claims
Full Document
Find patents
Keywords and boolean syntax (USPTO or EPO format): seat belt searches these two words, or their plurals and close synonyms. "seat belt" searches this exact phrase, in order. -seat -belt searches for documents not containing either word.
For searches using boolean logic, the default operator is AND with left associativity. Note: this means safety OR seat belt is searched as (safety OR seat) AND belt. Each word automatically includes plurals and close synonyms. Adjacent words that are implicitly ANDed together, such as (safety belt), are treated as a phrase when generating synonyms.
Learn More
Search by
Chemistry searches match terms (trade names, IUPAC names, etc. extracted from the entire document, and processed from .MOL files.)
Substructure (use SSS=) and similarity (use ~) searches are limited to one per search at the top-level AND condition. Exact searches can be used multiple times throughout the search query.
Searching by SMILES or InChi key requires no special syntax. To search by SMARTS, use SMARTS=.
To search for multiple molecules, select "Batch" in the "Type" menu. Enter multiple molecules separated by whitespace or by comma.
Learn More
Patent numbers
Search specific patents by importing a CSV or list of patent publication or application numbers.
Sposób wytwarzania estrów kwasów 2,6-pirydynodikarboksylowych
PL191438B1
Poland
- Other languages
English - Inventor
Jean-Paul Roduit Yves Bessard
Description
translated from
Opis wynalazku
Obecny wynalazek dotyczy sposobu wytwarzania estrów kwasów 2,6-pirydynodikarboksylowych w reakcji chlorowcowanych pirydyn z tlenkiem węgla i alkoholem w obecności zasady i katalizatora.
Estry kwasów 2,6-pirydynodikarboksylowych są ważnymi produktami pośrednimi, przykładowo do wytwarzania związków o działaniu przeciwzapalnym (JP-A-93/143799).
Estry kwasów 2,6-pirydynodikarboksylowych, które wytwarza się zgodnie z wynalazkiem, określone są wzorem ogólnym 1, w którym: R1 oznacza grupę C1-C6-alkilową, C3-C6-cykloalkilową, grupę arylową lub grupę aryloalkilową, każdy z podstawników R2 i R3 - niezależnie od drugiego, oznacza atom wodoru lub chloru, zaś R4 oznacza atom wodoru, grupę C1-C6-alkilową, grupę C1-C6-alkoksylową lub atom fluoru.
Znane sposoby wytwarzania estrów kwasów 2,6-pirydynodikarboksylowych oparte są na bezpośrednim chemicznym utlenianiu 2,6-dimetylopirydyny (I. Iovel, M. Shymanska, Synth. Commun. 1992, 22, 2691; G. Wang, D. E. Bergstrom, Synlett 1992, 422; BE-A-872 394, SU-A-568 642). Pomimo osiągania wysokich wydajności w niektórych z tych sposobów, metody te wiążą się z niedogodnościami, ze względu na użycie drogich i/lub toksycznych reagentów.
Znany jest również sposób wytwarzania estrów kwasów 2,6-pirydynodikarboksylowych na drodze karbonylowania 2,6-dichloropirydyny przy użyciu katalizatora niklowego (WO 93/18005). Wadą tego sposobu jest to, że reakcję prowadzi się pod wysokim ciśnieniem, że estry kwasów pirydynokarboksylowych otrzymuje się ze średnią wydajnością oraz że powstają duże ilości monokarbonylowanego produktu ubocznego.
Celem obecnego wynalazku jest zatem zapewnienie ekonomicznego sposobu, zgodnie z którym wychodząc z chlorowcopirydyn otrzymuje się estry kwasów 2,6-pirydynodikarboksylowych o wzorze ogólnym 1, z wysoką wydajnością.
Zgodnie z wynalazkiem, cel ten osiągnięto za pomocą sposobu zdefiniowanego w zastrzeżeniu 1.
Sposób wytwarzania estrów kwasów 2,6-pirydynodikarboksylowych o wzorze ogólnym 1, w którym R1 oznacza grupę C1-C6-alkilową, C3-C6-cykloalkilową, grupę arylową, lub grupę aryloalkilową, gdzie reszta arylowa oznacza ewentualnie podstawiony aromatyczny układ monocykliczny lub policykliczny, zwłaszcza fenyl, naftyl, bifenyl lub antracenyl, każdy z podstawników R2 i R3 - niezależnie od drugiego, oznacza atom wodoru lub chloru, zaś R4 oznacza atom wodoru, grupę C1-C6-alkilową, grupę C1-C6-alkoksylową lub atom fluoru, według wynalazku polega na tym, że chlorowcopirydynę o wzorze ogólnym 2, w którym R2, R3 i R4 mają wyżej podane znaczenie, zaś X oznacza atom chloru lub bromu, poddaje się reakcji z tlenkiem węgla i alkoholem o wzorze ogólnym 3, w którym R1 ma wyżej podane znaczenie, w obecności zasady i kompleksu palladu z bis-difenylofosfiną o wzorze ogólnym 4, w którym: Q oznacza grupę C3-C6-alkanodiylową lub grupę 1,1'-ferrocenodiylową mającą grupy cyklopentadienylowe, ewentualnie podstawione grupami C1-C4-alkilowymi lub arylowymi, zaś każdy z podstawników R5 do R8 - niezależnie od pozostałych, oznacza atom wodoru, grupę C1-C4-alkilową, C1-C4-alkoksylową, monofluorometylową, difluorometylową, trifluorometylową, atom fluoru, grupę arylową, aryloksylową, cyjanową lub dialkiloaminową.
1
Korzystnie, sposobem według wynalazku wytwarza się związki, w których R1 oznacza grupę metylową, etylową, butylową lub cykloheksylową.
Korzystnie, jako zasadę stosuje się octan, węglan, wodorowęglan, fosforan lub wodorofosforan metalu alkalicznego lub metalu ziem alkalicznych.
Korzystnie, pallad stosuje się w postaci chlorku bis(trifenylofosfino)palladu(II) lub octanu palladu(II).
Korzystnie, jako bis-difenylofosfinę stosuje się 1,1'-bis(difenylofosfino)ferrocen lub 1,4-bis(difenylofosfmo)butan.
5
W sposobie według wynalazku, korzystnie stosuje się ciśnienie tlenku węgla od 1x105 Pa do 2x107 Pa i prowadzi się reakcję w temperaturze od 100 do 250°C.
Jak wspomniano, w sposobie według wynalazku, chlorowcopirydyny o wzorze ogólnym 2, w którym R2, R3 i R4 mają wyżej podane znaczenie, zaś X jest atomem chloru lub bromu poddaje się reakcji z tlenkiem węgla i alkoholem o wzorze ogólnym 3, w którym R1 ma wyżej podane znaczenie, w obecności zasady i kompleksu palladu z bis-difenylofosfiną o wzorze ogólnym 4, w którym Q oznacza grupę C3-C6-alkanodiylową lub grupę 1,1'-ferrocenodiylową mającą grupy cyklopentadienylowe, ewentualnie podstawione grupami C1-C4-alkilowymi lub arylowymi, zaś każdy z podstawników R5 do R8 - niezależnie od pozostałych, oznacza atom wodoru, grupę C1-C4-alkilową, C1-C4-alkoksylową,
PL 191 438 B1 monofluorometylową, difluorometylową, trifluorometylową, atom fluoru, grupę arylową, aryloksylową, cyjanową lub dialkiloaminową.
R1 jest grupą alkilową o łańcuchu prostym lub rozgałęzionym o 1do 6 atomach węgla, grupą cykloalkilową o 3 do 6 atomach węgla, grupą arylową lub grupą aryloalkiIową.
W szczególności należy tu wymienić: metyl, etyl, propyl, izopropyl, butyl, izobutyl, t-butyl, pentyl i jego izomery, a także heksyl i jego izomery, cyklopropyl, cyklobutyl, cyklopentyl, a także cykloheksyl.
Pod określeniem „grupy arylowe, należy rozumieć w szczególności monocykliczne lub policykliczne układy takie, jak przykładowo fenyl, naftyl, bifenyl lub antraceny 1. Mogą one posiadać jeden lub więcej identycznych lub różnych podstawników, przykładowo niższe grupy alkilowe takie, jak metyl, chlorowcowane grupy alkilowe takie, jak trifluorometyl, niższe grupy alkoksylowe takie, jak grupa metoksylowa lub niższe grupy alkilotio (alkanosulfanylowe) bądź alkanosulfonylowe, takie jak grupa metylotiolowa lub etanosulfonylowa. Przez określenie „podstawiony fenyl rozumie się tu i w dalszej części opisu, zwłaszcza grupy takie, jak fluorofenyl, metoksyfenyl, tolil lub trifluorometylofenyl, a korzystnie podstawniki te są w pozycji para.
Analogicznie, określenie „aryloalkil oznacza grupy utworzone z niższych grup alkilowych, zwłaszcza z grup C1-C6-alkilowych, przez zastąpienie atomu wodoru jedną z wymienionych wyżej grup arylowych, a więc przykładowo, benzyl lub fenyloetyl.
R1 szczególnie korzystnie oznacza, metyl, etyl, butyl lub cykloheksyl.
Każdy podstawnik R2 i R3 - niezależnie od drugiego, oznacza atom wodoru lub chloru.
R2 i R3 szczególnie korzystnie oznacza atom wodoru.
R4 oznacza atom wodoru, prostołańcuchową lub rozgałęzioną grupę alkilową o 1do 6 atomach węgla, prostołańcuchową lub rozgałęzioną grupę alkoksylową o 1do 6 atomach węgla lub atom fluoru. W szczególności należy tu wymienić: metyl, etyl, propyl, izopropyl, butyl, izobutyl, t-butyl, pentyl ijego izomery, a także heksyl ijego izomery, grupę metoksylową, etoksylową, propoksylową, izopropoksylową, butoksylową, izobutoksylową, t-butoksylową, pentoksylową i jej izomery, a także heksoksylową i jej izomery. Szczególnie korzystnie R4 oznacza atom wodoru.
X oznacza atom chloru lub bromu, w szczególności X oznacza atom chloru.
Chlorowcopirydyny o ogólnym wzorze 2 są dostępne na rynku.
1
Korzystnie, estry metylowe, etylowe, butylowe lub cykloheksylowe (R1 oznacza metyl, etyl, butyl, cykloheksyl) wytwarza się sposobem według wynalazku stosując metanol, etanol, butanol lub cykloheksanol jako alkohol o wzorze ogólnym 3.
Reakcję prowadzi się w obecności zasady. Wysoce odpowiednimi zasadami są, przykładowo: octany, węglany, wodorowęglany, fosforany lub wodorofosforany metali alkalicznych oraz metali ziem alkalicznych. W szczególności należy tu wymienić: octan sodu, octan potasu, octan magnezu, octan wapnia, węglan sodu, węglan potasu, węglan magnezu, węglan wapnia, wodorowęglan sodu, wodorowęglan potasu, wodorowęglan magnezu, wodorowęglan wapnia, fosforan magnezu, fosforan wapnia, diwodorofosforan sodu, diwodorofosforan potasu, wodorofosforan sodu, wodorofosforan potasu, wodorofosforan magnezu i wodorofosforan wapnia. Najbardziej odpowiedni jest octan sodu.
Katalitycznie aktywny kompleks palladu z bis-difenylofosfiną wytwarza się korzystnie in situ, poddając sól Pd(II) (przykładowo, chlorek lub octan) lub odpowiedni kompleks Pd(II) (przykładowo, chlorek bis(trifenylofosfino)palladu(II)) reakcji z difosfiną. Korzystnie, jako sól palladu(II) lub kompleks palladu(II) stosuje się octan palladu(II) lub chlorek bis(trifenylofosfino)palladu(II). Pallad stosuje się korzystnie w ilości od 0,05 do 0,4 % molowych palladu(II), w przeliczeniu na chlorowcozwiązek o wzorze ogólnym 2. Difosfinę korzystnie stosuje się w nadmiarze (w przeliczeniu na Pd), korzystnie w ilości od 0,2 do 5 % molowych, również w przeliczeniu na chlorowcozwiązek o wzorze ogólnym 2.
Korzystnie stosuje się bis-difenylofosfiny o wzorze ogólnym 4, w których Q oznacza prostołańcuchową lub rozgałęzioną grupę alkanodiylową o 3 do 6 atomach węgla. W szczególności należy tu wymienić: grupę propano-1,3-diylową, propano-1,2-diylową, butano-1,4-diylową, butano-1,3-diyIową, butano-1,2-diylową, pentanodiylową i jej izomery, a także grupę heksanodiylową i jej izomery. Korzystnie stosuje się te związki, w których Q oznacza prostołańcuchową grupę alkanodiylową o 3 do 6 atomach węgla. Szczególnie korzystne są: grupa propano-1,3-diyIowa, butano-1,4-diylowa, pentano-1,5-diylowa, a także heksano-1,6-diylowa. Najkorzystniejszy jest 1,4-bis(difenylofosfino)-butan.
Także korzystnie, stosuje się bis-difenylofosfiny o wzorze ogólnym 4, w którym Q oznacza grupę 1,1'-ferrocenodiylową z grupami cyklopentadienylowymi, ewentualnie podstawionymi grupami C1-C4-alkilowymi lub arylowymi. Korzystne podstawniki C1-C4-alkilowe stanowią metyl, etyl, propyl, izopropyl, butyl, izobutyl, t-butyl, przy czym metyl i etyl są szczególnie korzystne. Korzystny podstawnik
PL191 438B1 arylowy stanowi fenyl lub ewentualnie podstawiony fenyl. Szczególnie korzystnie stosuje się 1,1'bis(difenylofosfino) ferrocen.
Każdy podstawnik R5 do R8 - niezależnie od pozostałych, oznacza atom wodoru, grupę C1-C4-alkilową, C1-C4-alkoksylową, monofluorometylową, difluorometylową, trifluorometylową, atom fluoru, grupę arylową, aryloksylową, cyjanową lub dialkiloaminową.
Korzystnymi podstawnikami C1-C4-alkilowymi są metyl, etyl, propyl, izopropyl, butyl, izobutyl lub t-butyl, przy czym szczególnie korzystny jest metyl i etyl. Korzystnymi podstawnikami C1-C4-alkoksylowymi są grupy: metoksylowa, etoksylowa, propoksylowa, izopropoksylowa, butoksylowa, izobutoksylowa lub t-butoksylowa, przy czym szczególnie korzystne są grupa metoksylowa i etoksylowa. Korzystnym podstawnikiem aryIowym jest fenyl lub ewentualnie podstawiony fenyl. Korzystne podstawniki aryloksyIowe stanowią grupa fenoksylowa i ewentualnie podstawiona grupa fenoksylowa. Przez określenie podstawiona grupa fenoksylowa należy rozumieć w szczególności grupy takie, jak grupa fluorofenoksylowa, metoksyfenoksyIowa, toliloksylowa lub trifluorometylofenoksylową, przy czym podstawniki korzystnie znajdują się w pozycji para.
Korzystnymi podstawnikami dialkiloaminowymi są aminy z rodnikami C2-C2-alkilowymi. W szczególności należy tu wymienić grupę dimetyloaminową i dietyloaminową.
Alkohol o wzorze ogólnym 3 może także stanowić rozpuszczalnik. Jeśli jest to pożądane, można zastosować dodatkowy rozpuszczalnik. Takim dodatkowym rozpuszczalnikiem jest niepolarny rozpuszczalnik organiczny taki, jak przykładowo toluen lub ksylen, albo polarny rozpuszczalnik organiczny taki, jak przykładowo acetonitryl, tetrahydrofuran lub N,N-dimetyloacetamid.
Reakcję korzystnie prowadzi się w temperaturze od 100 do 250°C, korzystniej od 140 do 195°C, przy ciśnieniu tlenku węgla korzystnie od 1x105 Pa do 2x107 Pa (1-200 barów), korzystniej od 5x105 Pa do 5x106 Pa (5-50 barów). Po upływie czasu reakcji, zwykle od 1 do 20 godzin, otrzymuje się z wysoką wydajnością związek o wzorze ogólnym 1.
Poniższe przykłady ilustrują sposób według wynalazku.
P r z y k ł a d I. Ester dimetylowy kwasu 2,6-pirydynodikarboksylowego
1,48 g (10 mmoli) 2,6-dichloropirydyny, 166 mg 1,1'-bis(difenylofosfino)-ferrocenu (3% molowych w przeliczeniu na 2,6-dichloropirydynę), 4,6 mg octanu palladu(II) (0,2 % molowych w przeliczeniu na 2,6-dichloropirydynę), 1,72 g (21 mmoli) octanu sodu i 25 ml metanolu wprowadzono do autoklawu. Przez autoklaw kilkakrotnie przepuszczono tlenek węgla aby zastąpić nim powietrze. Następnie, wprowadzono do autoklawu tlenek węgla pod ciśnieniem 15x105 Pa i ogrzano mieszaninę reakcyjną do 135°C (temperatura kąpieli) i mieszano przez 1 godzinę. Po ochłodzeniu do temperatury pokojowej, surowy produkt zatężono pod próżnią - 3x103 Pa (30 mbarów) i poddano chromatografii na żelu krzemionkowym 60 (eluent: heksan/octan etylu 1:1)
Temperatura topnienia : 120,8 - 122,5°C
Wydajność : 1,52 g (78%) białego proszku
MS; m/e: 195 (M+); 165; 137; 105 1H-NMR (CDCl3): d = 8,31 (d, 2H);
8,02 (t, 1H);
4,02 (s, 6H).
P r z y k ł a d II. Ester dietylowy kwasu 2,6-pirydynodikarboksylowego
Postępowano jak w przykładzie I, z tą jedynie różnicą, że metanol zastąpiono taką samą ilością etanolu, a zamiast 21 mmoli octanu sodu, użyto 57 mmoli. Po upływie czasu reakcji, wynoszącego 1 godzinę w kąpieli o temperaturze 135°C, otrzymano 1,96 g (88%) białego proszku.
Temperatura topnienia : 41,5 - 42,8°C
MS; m/ e : 224; 223 (M+); 208; 179; 151; 123; 105 1H-NMR (CDCl3): d = 8,28 (d, 2H);
8,00 (t, 1H);
4,50 (q, 4H);
1,45 (t, 6H).
P r z y k ł a d III. Ester dietylowy kwasu 2,6-pirydynodikarboksylowego
Postępowano jak w przykładzie I, z tą jedynie różnicą, że zamiast 25 ml metanolu zastosowano ml tetrahydrofuranu i 30 ml etanolu. Po upływie czasu reakcji, wynoszącego 3 godziny w kąpieli o temperaturze 150°C, otrzymano 0,56 g (25,1%) białego proszku.
PL 191 438 B1
P r zyk ł a d IV. Ester dietylowy kwasu 2,6-pirydynodikarboksylowego
Postępowano jak w przykładzie I, z tą jedynie różnicą, że zamiast metanolu zastosowano taką samą ilość etanolu, a zamiast 4,6 mg octanu palladu(II) użyto 14,0 mg chlorku bis(trifenylofosfino)palladu(II). Po upływie czasu reakcji, wynoszącego 2 godziny w kąpieli o temperaturze 175°C, otrzymano 1,54 g (69%) białego proszku.
P r zyk ł ad V. Ester dietylowy kwasu 2,6-pirydynodikarboksylowego
Postępowano jak w przykładzie II, z tą jedynie różnicą, że zamiast 166 mg 1,1'-bis(dienylofosfino)ferrocenu zastosowano 128 mg 1,4-bis(difenylofosfino)butanu. Po upływie czasu reakcji, wynoszącego 3 godziny w kąpieli o temperaturze 150°C, otrzymano 1,64 g (73,5%) białego proszku.
P r zyk ł a d VI. Ester dibutylowy kwasu 2,6-pirydynodikarboksylowego
Postępowano jak w przykładzie I, z tą jedynie różnicą, że zamiast metanolu zastosowano taką samą ilość butanolu. Po upływie czasu reakcji, wynoszącego 1 godzinę w kąpieli o temperaturze 135°C, otrzymano 2,45 g (85%) białego proszku.
Temperatura topnienia : 65,5 - 65,9°C
MS; m/e: 280 (M+); 236; 224; 206; 179; 150; 123; 105; 78 1H-NMR (CDCl3): d= 8,28 (d, 2H);
7,98 (t, 1H);
5,32 (sept, 2H);
4,42 (t, 4H);
1,82 (quint, 4H);
1,50 (sext,4H);
0,99 (t, 6H).
P r zyk ł a d VII. Ester dicykloheksylowy kwasu 2,6-pirydynodikarboksylowego
Postępowano jak w przykładzie I, z tą jedynie różnicą, że zamiast metanolu zastosowano taką samą ilość cykloheksanolu. Po upływie czasu reakcji, wynoszącego 1 godzinę w kąpieli o temperaturze 135°C, otrzymano 1,7 g (51%) białego proszku.
Temperatura topnienia : 111,6 - 112,3°C
MS; m/e: 331 (M+); 287; 250; 219; 205; 168; 150; 123 1H-NMR (CDCl3): d = 8,22 (d, 2H);
7,97 (t, 1H);
5,10 (sept, 2H);
2,1-1,3 (m, 22H).
P r zyk ł a d VIII. Ester dietylowy kwasu 3-chloro-2,6-pirydynodikarboksylowego
Postępowano jak w przykładzie II, z tą jedynie różnicą, że zamiast 1,48 g (10 mmoli) 2,6-dichloropirydyny zastosowano 1,82 g (10 mmoli) 2,3,6-trichloropirydyny. Po upływie czasu reakcji, wynoszącego 1 godzinę w kąpieli o temperaturze 135°C, otrzymano 1,98 g (76%) bezbarwnego oleju.
MS; m/e: 257 (M+); 213; 185; 139; 113 1H-NMR (CDCl3): d = 8,15 (d, 1H);
7,93 (d, 1H);
4,50 (q, 2H);
4,48 (d, 2H);
1,44 (t,3H);
1,43 (t,3H).
Claims (7)
Hide Dependent
translated from
Claims (7)
Hide Dependent
translated from
1. Sposób wytwarzania estrów kwasów 2,6-pirydynodikarboksylowych o wzorze ogólnym 1, w którym R oznacza grupę C1-C6-alkilową, C3-C6-cykloalkilową, grupę arylową, lub grupę aryloalkilową, gdzie reszta arylowa oznacza ewentualnie podstawiony aromatyczny układ monocykliczny lub policykliczny, zwłaszcza fenyl, naftyl, bifenyl lub antracenyl, każdy z podstawników R2 i R3, niezależnie od drugiego, oznacza atom wodoru lub chloru, zaś R4 oznacza atom wodoru, grupę C1-C6-alkilową, grupę C1-C6-alkoksylową lub atom fluoru, znamienny tym, że chlorowcopirydynę o wzorze ogólnym 2, w którym R2, R3 i R4 mają wyżej podane znaczenie, zaś X oznacza atom chloru lub bromu, poddaje się reakcji z tlenkiem węgla i alkoholem o wzorze ogólnym 3, w którym R1 ma wyżej podane znaczenie, w obecności zasady i kompleksu palladu z bis-difenylofosfiną o wzorze ogólnym 4, w którym:
PL191 438B1
Q oznacza grupę C3-C6-alkanodiylową lub grupę 1,1'-ferrocenodiylową mającą grupy cyklopentadienylowe, ewentualnie podstawione grupami C1-C4-alkilowymi lub arylowymi, zaś każdy z podstawników R5 do R8 - niezależnie od pozostałych, oznacza atom wodoru, grupę C1-C4-alkilową, C1-C4-alkoksylową, monofluorometylową, difluorometylową, trifluorometylową, atom fluoru, grupę arylową, aryloksylową, cyjanową lub dialkiloaminową.
2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że wytwarza się związki, w których R1 oznacza grupę metylową, etylową, butylową lub cykloheksylową.
3. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że jako zasadę stosuje się octan, węglan, wodorowęglan, fosforan lub wodorofosforan metalu alkalicznego lub metalu ziem alkalicznych.
4. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że pallad stosuje się w postaci chlorku bis(trifenylofosfino)palladu(II) lub octanu palladu(II).
5. Sposób według zastrz. 4, znamienny tym, że jako bis-difenylofosfinę stosuje się 1,1'-bis(difenylofosfino)ferrocen lub 1,4-bis(difeylofosfino)butan.
6. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że stosuje się ciśnienie tlenku węgla od 1x105 Pa do 2x107 Pa.
7. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że reakcję prowadzi się w temperaturze od 100 do 250°C.