PL189020B1 - Zastosowanie bis-indolilomaleimidowego lub makrocyklicznego bis-indolilomaleimidowego inhibitora izozymu beta kinazy białkowej C do wytwarzania leku do leczenia naczyniowych schorzeń oczu - Google Patents

Zastosowanie bis-indolilomaleimidowego lub makrocyklicznego bis-indolilomaleimidowego inhibitora izozymu beta kinazy białkowej C do wytwarzania leku do leczenia naczyniowych schorzeń oczu

Info

Publication number
PL189020B1
PL189020B1 PL97330463A PL33046397A PL189020B1 PL 189020 B1 PL189020 B1 PL 189020B1 PL 97330463 A PL97330463 A PL 97330463A PL 33046397 A PL33046397 A PL 33046397A PL 189020 B1 PL189020 B1 PL 189020B1
Authority
PL
Poland
Prior art keywords
macular edema
vegf
alkyl
inhibitor
protein kinase
Prior art date
Application number
PL97330463A
Other languages
English (en)
Other versions
PL330463A1 (en
Inventor
Lloyd P. Aiello
Michael R. Jirousek
George L. King
Louis Vignati
Douglas Kirk Ways
Original Assignee
Lilly Co Eli
Priority date (The priority date is an assumption and is not a legal conclusion. Google has not performed a legal analysis and makes no representation as to the accuracy of the date listed.)
Filing date
Publication date
Application filed by Lilly Co Eli filed Critical Lilly Co Eli
Publication of PL330463A1 publication Critical patent/PL330463A1/xx
Publication of PL189020B1 publication Critical patent/PL189020B1/pl

Links

Classifications

    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61KPREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K31/00Medicinal preparations containing organic active ingredients
    • A61K31/33Heterocyclic compounds
    • A61K31/395Heterocyclic compounds having nitrogen as a ring hetero atom, e.g. guanethidine or rifamycins
    • A61K31/40Heterocyclic compounds having nitrogen as a ring hetero atom, e.g. guanethidine or rifamycins having five-membered rings with one nitrogen as the only ring hetero atom, e.g. sulpiride, succinimide, tolmetin, buflomedil
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61KPREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K41/00Medicinal preparations obtained by treating materials with wave energy or particle radiation ; Therapies using these preparations
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61KPREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K31/00Medicinal preparations containing organic active ingredients
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61KPREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K31/00Medicinal preparations containing organic active ingredients
    • A61K31/33Heterocyclic compounds
    • A61K31/395Heterocyclic compounds having nitrogen as a ring hetero atom, e.g. guanethidine or rifamycins
    • A61K31/40Heterocyclic compounds having nitrogen as a ring hetero atom, e.g. guanethidine or rifamycins having five-membered rings with one nitrogen as the only ring hetero atom, e.g. sulpiride, succinimide, tolmetin, buflomedil
    • A61K31/407Heterocyclic compounds having nitrogen as a ring hetero atom, e.g. guanethidine or rifamycins having five-membered rings with one nitrogen as the only ring hetero atom, e.g. sulpiride, succinimide, tolmetin, buflomedil condensed with other heterocyclic ring systems, e.g. ketorolac, physostigmine
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P27/00Drugs for disorders of the senses
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P27/00Drugs for disorders of the senses
    • A61P27/02Ophthalmic agents
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P27/00Drugs for disorders of the senses
    • A61P27/02Ophthalmic agents
    • A61P27/12Ophthalmic agents for cataracts
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P7/00Drugs for disorders of the blood or the extracellular fluid
    • A61P7/10Antioedematous agents; Diuretics
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P9/00Drugs for disorders of the cardiovascular system
    • YGENERAL TAGGING OF NEW TECHNOLOGICAL DEVELOPMENTS; GENERAL TAGGING OF CROSS-SECTIONAL TECHNOLOGIES SPANNING OVER SEVERAL SECTIONS OF THE IPC; TECHNICAL SUBJECTS COVERED BY FORMER USPC CROSS-REFERENCE ART COLLECTIONS [XRACs] AND DIGESTS
    • Y02TECHNOLOGIES OR APPLICATIONS FOR MITIGATION OR ADAPTATION AGAINST CLIMATE CHANGE
    • Y02ATECHNOLOGIES FOR ADAPTATION TO CLIMATE CHANGE
    • Y02A50/00TECHNOLOGIES FOR ADAPTATION TO CLIMATE CHANGE in human health protection, e.g. against extreme weather
    • Y02A50/30Against vector-borne diseases, e.g. mosquito-borne, fly-borne, tick-borne or waterborne diseases whose impact is exacerbated by climate change

Landscapes

  • Health & Medical Sciences (AREA)
  • Pharmacology & Pharmacy (AREA)
  • Veterinary Medicine (AREA)
  • Public Health (AREA)
  • General Health & Medical Sciences (AREA)
  • Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Animal Behavior & Ethology (AREA)
  • Medicinal Chemistry (AREA)
  • Life Sciences & Earth Sciences (AREA)
  • Epidemiology (AREA)
  • Chemical Kinetics & Catalysis (AREA)
  • Nuclear Medicine, Radiotherapy & Molecular Imaging (AREA)
  • General Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Organic Chemistry (AREA)
  • Engineering & Computer Science (AREA)
  • Bioinformatics & Cheminformatics (AREA)
  • Ophthalmology & Optometry (AREA)
  • Heart & Thoracic Surgery (AREA)
  • Hematology (AREA)
  • Diabetes (AREA)
  • Cardiology (AREA)
  • Pharmaceuticals Containing Other Organic And Inorganic Compounds (AREA)
  • Medicines That Contain Protein Lipid Enzymes And Other Medicines (AREA)
  • Medicines Containing Material From Animals Or Micro-Organisms (AREA)

Abstract

1. Zastosowanie bis-indolilomaleimidowego lub makrocyklicznego bis-indolilo- maleimidowego inhibitora izozymu ß kinazy bialkowej C do wytwarzania leku do lecze- nia naczyniowych schorzen oczu zwiazanych z VEGF wybranych sposród zwyrodnienia plamki, barwnikowego zapalenia siatkówki zwiazanego z obrzekiem plamki, pars plantis zwiazanego z obrzekiem plamki, niedroznosci zyly siatkówkowej zwiazanej z obrzekiem plamki, starczego zapalenia ciala szklistego zwiazanego z obrzekiem plamki, obrzeku plamki zwiazanego z komplikacjami chirurgii wewnatrzgalkowej, niedokrwistosci sierpo- watej zwiazanego z obrzekiem plamki, niedroznosci galezi zylnej zwiazanej z obrzekiem plamki, choroby tetnic szyjnych zwiazanej z obrzekiem plamki, i ciezkiego nadcisnienia zwiazanego z obrzekiem plamki. PL PL PL PL PL PL PL PL PL

Description

Wynalazek dotyczy zastosowanie bis-indolilomaleimidowego lub mαkrocyklicznega bis-iodoltlomaleimtdowego inhibitora izozymu β kinazy białkowej C do wytwarzania leku do leczenia naczyniowych schorzeń oczu, zwłaszcza do hamowania wzrostu komórek śródbjboka i przepuszczalności naczyń włosowatych związanych z naczyniowym śródbłonkowym czyn4
189 020 nikiem wzrostu (VEGF) tj. zastosowania inhibitora izozymu β kinazy białkowej C (PKC) przy wywołanym przez (VEGF) zwiększonym wzroście komórek i przepuszczalności.
Sytuacja spowodowana przez VEGF jest u ssaków ściśle związana z powstawaniem różnych naczyniowych chorób oczu.
VPF/VEGF jest glikozylowaną cytokiną o wielu funkcjach. Nadekspresja VPF/VEGF jest związana z różnorodnymi naczyniowymi chorobami oczu.
VPF/VEGF wywołuje proliferację komórek śródbłonka, nadmierną przepuszczalność poprzez aktywację transportu, w którym pośredniczy układ pęcherzykowo-wodniczkowy, migracja i reorganizacja aktyny ze zmianą kształtu i zmarszczeniem.
Zmieszanie ekspresji genu komórki śródbłonkowej, wywołuje zwiększoną produkcję czynnika tkankowego i wielu proteaz, w tym kolagenazy jelitowej i zarówno urokinazopodobnego, jak i tkankowego aktywatora plazminogenu. Większość tych samych genów jest pobudzana przez tetradekanoilooctan forbolu (PMA) stymulujący aktywację PKC.
Wydaje się, że naczyniowy śródbłonkowy czynnik wzrostu (VEGF) razem z oboma czynnikami wzrostu fibroblastów (FGF) i transformującym czynnikiem wzrostu (TGFβ) odgrywają główną rolę pośredniczącą w aktywnym wewnątrzgałkowym nowotworzeniu naczyń u pacjentów z niedokrwiennymi chorobami siatkówki (Aielle i in., New England J. Medicine 331 (22): 1-480-1487 (1994); Amin i in., Invest. Ophtalmol Vis Sco., 35:3178-3188 (1994)).
Jedną z naczyniowych chorób oczu związanych ze wzrostem ekspresji VEGF jest zwyrodnienie plamki. Związane z wiekiem zwyrodnienie plamki jest podstawową przyczyną ślepoty w starszym wieku. Stwierdzono, że zwyrodnienie plamki dotyka 16% ludzi w 85 roku życia i starszych i 6% ludzi w wielu od 65 do 74 lat. Więcej niż 20% pacjentów powyżej 75 roku życia cierpi z powodu zwyrodnienia plamki. Choroba jest częstsza wśród kobiet (Liebowitz HM, Krueer DE, Maunder LE i in., „The Fra mingham Eye Study: VI Macular Degeneration” Surv Ophtalmol 24 (sup 10:428-457, 1980); Klein i in., „Prevalence of Age Related Maculopathy: The Beaver Dam Study”, Ophtalmology, 99(6):933-943, 1992). Zwyrodnienie plamkowe można podzielić na postać zanikową i wysiękową, postać zanikowa jest dziesięciokrotnie częstsza, lecz posiada łagodniejszy przebieg kliniczny. Cięższy przebieg postaci wysiękowej jest związany z nieprawidłowym wzrostem naczyń naczyniówkowych (nowotworzenie naczyń naczyniówki) do nabłonka barwnikowego podsiatkówkowego lub przestrzeni podsiatkówkowej i często prowadzi do ciężkiego upośledzenia widzenia.
Początkową zmianą patologiczną w zwyrodnieniu plamkowym jest pojawienie się druzów, które są nieprawidłowymi złogami tkankowymi w warstwie nabłonka barwnikowego siatkówki (RPE) i wydaje się, że są wtórne do niewydolności naczyniowej. Nowe naczynia krwionośne wrastają następnie poprzez błonę Bruch'a, leżącą pomiędzy RPE a włośniczkami naczyniówki i atakują siatkówkę. Zaatakowanie siatkówki powoduje zniszczenie receptorów światłoczułych i może prowadzić do krwawień zmniejszających pole widzenia.
Jedną z bardziej popularnych form leczenia zwyrodnienia plamkowego jest leczenie laserem. Laseroterapię stosuje się do leczenia obszarów nowotworzenia, które nie rozciągają się do obszaru plamki centralnej (dołeczka). Jednakże, zwykle dochodzi do nawrotu choroby po leczeniu laserem (MPS Group, Arch Ophtalmol., tom 109 str. 1232-1241 (1991)). Poza tym laseroterapia może powodować resztkowe ubytki pola widzenia i przez to nie jest optymalnym leczeniem nowotworzenia naczyń w rejonie plamki centralnej. Jedynie ograniczona liczba pacjentów spełnia kryteria dopuszczające do tej postaci leczenia, przede wszystkim ze względu na zwykle występujące przyczyny: złe rozpoznanie lub utajony przebieg nowotworu naczyń naczyniówki (Freund i in., Amer. Jour. Ophtalmol., 115:786-791 (1993). Próbowano również stosować w leczeniu interferon w oparciu o znany wpływ czynników wzrostu takich jak czynnik wzrostu fibroblastów na pobudzanie patologicznej angiogenezy. Jednakże nie zaobserwowano powtarzalnych, stałych efektów. (Kirkpatrick i in., Br. J. Ophtalmol., 77:766-770 (1993)); Chan i in., Ophtalmology, 101:289-300, (1994)). Ostatnio badanie, w którym zastosowano transformujący czynnik wzrostu (TGF) beta-2 do leczenia zwyrodnienia plamkowego zakończyło się niepowodzeniem Biotechnology Newswatch, 1 styczeń, 1996.
W związku z szybkim starzeniem się populacji, zwyrodnienie plamkowe jest znaczącym problemem zdrowia publicznego. Obecnie nie ma skutecznej terapii i mniej niż satysfakcjonujące wyniki uzyskiwane przy stosowaniu laseroterapii są jedynym przyjętym leczeniem, jak189 020 kolwiek ostatnio FDA przyjęła talidomid do zastosowania w badaniu klinicznym u ludzi. („Researchers Focus on Macular Degeneration: Common Eye Problems, Causes and Treatment Get New Attentio”, by Steven Stemberg, Washington Post Health, 31 październik 1995). Pozostaje silna potrzeba w stanie techniki znalezienia skutecznego leczenia zwyrodnienia plamkowego.
Obrzęk plamki jest związany z wieloma typami ocznych chorób naczyniowych, takimi jak barwnikowe zapalenie siatkówki, retinopatia cukrzycowa, pars planiti, niedrożność żyły siatkówkowej, starcze zapalenie ciała szklistego i z chirurgicznymi manipulacjami wewnątrzgałkowymi (Henkind, Surv. Ophtalmol. 28:431-2 (1984); Bird, Surv. Ophtalmol. 28:433-6 (1984); Cunha-Vaz, Surv. Ophtalmol. 28:485-92 (1984)). Torbielowaty obrzęk plamki jest najczęstszym powikłaniem operacji zaćmy (Yannuzi, Surv. Ophtalmol. 28:540-53 (1984)) i prawdopodobnie najczęstszą przyczyną utraty wzroku u pacjentów przechodzących usunięcie soczewki (Jampol i in., Surv. Ophtalmol. 28:535-9 (1984)). Torbielowaty obrzęk plamki jest zwykle samoograniczający się i nawet przypadki przewlekłe mogą ulec spontanicznej poprawie (Yannuzi, Surv. Optalmol. 28:540-53 (1984)). Jednakże u niewielkiego odsetka pacjentów (1 do 15%) może dojść do nieodwracalnego zniszczenia i stałego upośledzenia wzroku (Yannuzi i in., Optalmology 88:847-54 (1981)).
Obrzęk plamki jest również przyczyną późnej utraty wzroku u chorych z zespołem Vogt-Koyanagi-Harada (VKH) (Rutzen i in., J. Ret. and Vit. Dis. 15(6):475-479 (1995)0. Obrzęk plamki jest ściśle związany z mikrotętniakowatością w retinopatii cukrzycowej i u pacjentów nie chorujących na cukrzycę z niedokrwistością sierpowatą niedrożnością gałęzi żylnej, chorobą tętnic szyjnych lub ciężkim nadciśnieniem (Klein, Med. Clin. N. Am. 72:1415-1437 (1989)). Mikrotętniaki są często przyczyną wycieku substancji lipoproteinowej, co powoduje tworzenie się twardych wysięków. Wysięki te tworzą układy rozproszone, skupione lub obrączkowate. Gdy wysięki i płyn gromadzą się w tylnej części siatkówki może powstawać obrzęk, który powoduje znaczną nieostrość widzenia i prowadzi do całkowitej utraty ostrości widzenia.
Zabiegi laserowe, zwane fotokoagulacją ogniskową są stosowane do leczenia obszarów obrzęku siatkówki przyległych do mikrotętniaków. Wykazano, że fotokoagulacja ogniskowa u pacjentów z klinicznie znaczącym obrzękiem plamki zmniejsza występowanie pogorszenia ostrości widzenia w 60% lecz nie wykazano pozytywnych skutków fotokoagulacji u pacjentów z łagodnym do umiarkowanego obrzęku plamki (Raskin i in., Ann. Int. Med. 117(3):226-233 (1992)). Chirurgia ciała szklistego może poprawić rokowanie co do funkcji widzenia jedynie w przypadkach cukrzycowego obrzęku plamki związanego z patologiczną powierzchnią styku ciało szkliste-plamka (Vaneffenterre i in., J. Francais D. Ophtlmol., 16 (11):602-610 (1993)). Rozważano dla obrzęku plamki taką terapię lękową jak podawanie doustne i miejscowe indometacyny (Miwą Drug Intell. Clin. Pharm., 20:548-550 (1986)), jak również erytropoetyny (Friedman i in., Amer. J. Kidney Dis. 26(1); 202-208 (1995)) lecz nie zaobserwowano żadnych znaczących efektów. Istnieje potrzeba w stanie techniki znalezienia skutecznego leku do leczenia obrzęku plamki.
Odkąd wiadomo, że VEGF odgrywa pewną rolę w konkretnych ocznych schorzeniach naczyniowych, pozostaje określić czy zablokowanie funkcji dostarczanej przez VEGF zapewni pozytywny skutek terapeutyczny w tych ocznych schorzeniach naczyniowych. Niniejszy wynalazek pokazuje, że przez zahamowanie aktywności VEGF można poprawić przebieg wielu z tych ocznych chorób naczyniowych.
Odkryto lecznicze zastosowanie szczególnej klasy inhibitorów kinazy białkowej C tj. inhibitorów izozymu β kinazy białkowej C, a szczególnie wybiórczych inhibitorów β izozymu kinazy białkowej C, przeciwdziałających wpływom VEGF. Szczególnie odkryciem jest to, że zastosowanie tej szczególnej klasy inhibitorów izozymu β kinazy białkowej C przeciwdziała wzrostowi komórek śródbłonka i przepuszczalności naczyń włosowatych, szczególnie wzrostowi komórek śródbłonka i przepuszczalności naczyń włosowatych wywoływanych przez czynnik wzrostu VEGF. Konsekwencją tego takie związki mogą być wykorzystane do leczenia schorzeń związanych z VEGF, w szczególności różnych naczyniowych chorób oczu.
Wykorzystuje się te inhibitory kinazy białkowej C, które skutecznie hamują izoenzym β. Jedną odpowiednią grupą związków są ogólnie opisane wcześniej w stanie techniki bis-indo6
189 020 lilomaleidy lub makrocykliczne bis-indylomaleimidy. Bis-indylomaleimidy dobrze znane we wcześniejszym stanie techniki obejmują związki opisane w opisie patentowym US 5552396, 5545636, 5481003, 541242 i 5057614 wszystkie włączone tu przez odnośniki. Makrocykliczne bis-indylomaleimidy są szczególnie reprezentowane przez związek według poniżej podanego wzoru I. Te związki i sposoby ich wytwarzania zostały ujawnione w opisie patentowym US 5,552,396, włączonym tu przez odnośniki. Związki te są podawane ssakom w terapeutycznie skutecznej ilości do zahamowania wzrostu komórek śródbłonka lub przepuszczalności naczyń włosowatych związanej z VEGF, do zahamowania działania VEGF związanego z chorobami oczu. Związki te również mogą być podawane jako profilaktyka pacjentom z ryzykiem wystąpienia wyżej wymienionych stanów chorobowych.
Ze stanu techniki znana jest sugestia leczenia, zwłaszcza inhibitorami PKC powikłań chorób cukrzycowych, takich jak retynopatia cukrzycowa. Jednakże wspomniane powikłania cukrzycowe nie są w jakikolwiek sposób związane z VEGF i dlatego też nie było wiadomo, że inhibitor kinazy białkowej C ma jakikolwiek wpływ na VEGF czy wzrost komórek śróbłonka czy przepuszczalność naczyń włosowatych związanych z VEFG
Idea wynalazku opiera się na fakcie znalezionym przez twórców, że wzrost komórek śróbłonka i przepuszczalności naczyń włosowatych związanych z VEFG można zahamować stosując inhibitor izozymu P kinazy białkowej C do leczenia schorzeń związanych z VEGF, w tym naczyniowych schorzeń oczu.
W świetle powyższego idea wynalazcza otworzyła nowe horyzonty lecznicze, ponieważ przed powstaniem wynalazku specjalista nie leczyłby schorzeń związanych z VEGF (innych niż retynopatia cukrzycowa) stosując inhibitory PKC.
Wynalazek polega na zastosowaniu bis-indolilomaleimidow lub makrocyklicznego bis-indolilomaleimidowego inhibitora izozymu β kinazy białkowej C do wytwarzania leku do leczenia naczyniowych schorzeń oczu związanych z VEGF wybranych spośród zwyrodnienia plamki, barwnikowego zapalenia siatkówki związanego z obrzękiem plamki, pars plantis związanego z obrzękiem plamki, niedrożności żyły siatkówkowej związanej z obrzękiem plamki, starczego zapalenia ciała szklistego związanego z obrzękiem plamki, obrzęku plamki związanego z komplikacjami chirurgii wewnątrzgałkowej, niedokrwistości sierpowatej związanego z obrzękiem plamki, niedrożności gałęzi żylnej związanej z obrzękiem plamki, choroby tętnic szyjnych związanej z obrzękiem plamki, i ciężkiego nadciśnienia związanego z obrzękiem plamki.
Korzystnie inhibitor jest selektywny wobec izozymu, i wybrany jest z grupy obejmującej izozymy beta-1 i beta-2.
Korzystnie jako inhibitor kinazy białkowej C stosuje się związek przedstawiony wzorem (I): (*)
(*) w którym:
W oznacza -O-, -S-, -SO-, -SO2-, -CO-, C2-Ce alkilen, podstawiony alkilen, C2-C 6 alkenylen, -aryl-, -arylo(CH2)mO- -heterocykl-, -heterocyklo-(CH2)mO-, -skondensowany układ bicykliczny-, -skondensowany układ bicykliczny-(CH2)mO-, -NR3-, -NOR3-, -CONH- lub NHCO-; X i Y niezależnie oznaczają Ci-C4 alkilen, podstawiony alkilen lub X, Y i W są połączone, tworząc -(CH2)n-AA-;
189 020
R1 oznaczają atom wodoru lub do czterech ewentualnych podstawników niezależnie wybranych z grupy obejmującej atomy chlorowców, Ci-C4 alkil, hydroksyl, C1-C4 alkoksyl, chlorowcoalkil, grupę nitrową, NR4r5 lub -NHCO(Ci-C4 alkil);
R2 oznacza wodór, CH3CO-, NH2 lub hydroksyl;
R3 oznacza wodór, (CH2)maryl, C1-C4 alkil, -COO(Ci-C4 alkil), -CONR4R5, -(C=TNH)NH2, -SO(C,-C4 alkil)),-SO2(NR4r5) lub -SO2(C,-C4 alkil);
R4 i R5 niezależnie oznaczają atom wodoru, C1-C4 alkil, fenyl, benzyl lub razem z atomem azotu, z którym są związane, tworzą nasycony lub nienasycony pierścień 5 - lub 6-członowy;
AA oznacza resztę aminokwasową; m niezależnie oznacza 0, 1, 2 lub 3; n niezależnie oznacza 2, 3, 4 lub 5, albo jego farmaceutycznie dopuszczalną sól, prolek lub ester.
Również korzystnie jako inhibitor kinazy białkowej C stosuje się związek przedstawiony wzorem (la):
(la) w którym:
Z oznacza -(CH2)p- lub - (CH2)p-O-(CH2)p-;
R4 oznacza hydroksyl, -SH, C1-C4 alkil, (CH2)maryl, -NH(aryl), -N(CH3) (CF3), -NH(CF3) lub -NR5r6;
R 5 oznacza atom wodoru lub C1-C4 alkil;
R6 oznacza atom wodoru, C1-C4 alkil lub benzyl; p oznacza 0, 1 lub 2; a m niezależnie oznacza 2 lub 3, albo jego farmaceutycznie dopuszczalną sól, prolek lub ester. Również korzystnie jako inhibitor kinazy białkowej C stosuje się związek przedstawiony wzorem (Ib):
I
R4 (Ib) w którym:
Z oznacza -(CH2)p-; R4 oznacza -NR5r6, -NH(CF3) lub -N(CH3) (CF3) ; R5 i R6 niezależnie oznaczają H lub C1-C4 alkil; p oznacza 0, 1 lub 2; a m niezależnie oznacza 2 lub 3; albo jego farmaceutycznie dopuszczalną sól, prolek lub ester.
189 020
Szczególnie korzystnie jako inhibitor kinazy białkowej C stosuje się (S)-3,4-[N,N'-1,1'-((2-etoksy)-3'(O)^'((N,Ndimietyloamino)-butano)-bis-(3,3'-indolilo))]-1-(H)-pirolo-2,5-dion lub jego farmaceutycznie dopuszczalną sól z kwasem.
Szczególnie korzystnie powyższe związki stosuje się do wytwarzania leku do leczenia naczyniowe schorzenie oczu, którym jest zwyrodnienie plamki związane ze starzeniem się oraz obrzęk plamki, związany z niedokrwistością sierpowatą, niedrożnością gałęzi żylnej, chorobą tętnic szyjnych i ciężkim nadciśnieniem.
Skutki działania związków przedstawiono na rysunkach.
Figura 1 pokazuje efekt hamujący inhibitora PKC, (S)-3,4-[N,N'-1,1'-(2-etoksy)-3'-(O)-4'-(N,N-dimetyloamino)-butano)-bis-(3,3'-indolilo)]-1(H)-pirolo-2,5-dionu na wzrost komórek śródbłonka pobudzany przez rekombinowany ludzki vEgF.
Figura 2 dalej ilustruje efekt hamujący inhibitora PKC, (S)-3,4-[N,N'-1,1'-(2-etoksy)-3' -(O)-4'' '-(N,N-dimetyloamino)-butano)-bis-(3,3 '-indolilo)] -1 -(H)-pirolo-2,5-dionu na wzrost komórek śródbłonka pobudzany przez rekombinowany ludzki VEGF.
Figura 3 pokazuje działanie inhibitora PKC na aktywność endogennego VEGF ekspresjonowanego w warunkach niedotlenienia przez pericyty siatkówki.
Figura 4 dalej ilustruje efekt hamujący inhibitora PKC na wzrost komórek śródbłonka pobudzany przez rekombinowany ludzki VEGF.
Figura 5A, 5B pokazuje przepuszczalność siatkówki spowodowaną VEGF w funkcji czasu.
Figura 6 pokazuje reakcję przepuszczalności siatkówki dla fluoresceiny w reakcji na VEGF.
Figura 7 pokazuje efekt wewnątrzgałkowego zahamowania i pobudzania PKC na przepuszczalność siatkówki.
Figura 8A, 8B pokazuje zahamowanie przepuszczalności siatkówki spowodowanej VEGF po doustnym podaniu inhibitora kinazy białkowej C.
Związki o wzorach I, Ia i Ib mogą również występować w postaci farmaceutycznie dopuszczalnych soli addycyjnych z kwasami, ponieważ zawierają resztę zasadową. Kwasy stosowane zwykle do tworzenia takich soli obejmują kwasy nieorganiczne, takie jak kwas solny, bromowodorowy, jodowOdorowy, siarkowy i fosforowy, jak również kwasy organiczne, takie jak para-toluenosulfonowy, metanosulfonowy, szczawiowy, para-bromofenylosulfonowy, karbonowy, bursztynowy, cytrynowy, benzoesowy, octowy i podobne kwasy nieorganiczne i organiczne. Tak więc, farmaceutycznie dopuszczalne sole obejmują siarczan, pirosiarczan, wodorosiarczan, siarczyn, wodorosiarczyn, fosforan, monowodorofosforan, diwodorofosforan, metafosforan, pirofosforan, chlorek, bromek, jodek, octan, propionian, dekanian, kaprylan, akrylan, mrówczan, izomaślan, heptanian, propiolan, szczawian, malonian, bursztynian, suberynian, sebacynian, fumaran, maleinian, 2-butyno-1,4-dioan, 3-heksyno-2,5-dioan, benzoesan, chlorobenzoesan, hydroksybenzoesan, metoksybenzoesan, ftalan, ksylenosulfonian, fenylooctan, fenylopropionian, fenylomaślan, cytrynian, mleczan, hipurynian, β-hydroksymaślan, glikolan, winian, metanosulfonian, propanosulfonian, nafialenosulfonian, naftaleno-2-sulfonian, migdalan itp. Stosowane są zwłaszcza chlorowodorki i mesylany.
Oprócz soli dopuszczalnych farmaceutycznie mogą również istnieć inne sole. Mogą one służyć jako produkty pośrednie do oczyszczania związków, do wytwarzania innych soli lub do identyfikacji i charakteryzacji związków lub produktów pośrednich.
Farmaceutycznie dopuszczalne sole związków o wzorach I, Ia i Ib mogą również występować w postaci różnych solwatów, takich jak solwaty z wodą, metanolem, etanolem, dimetyloformamidem, octanem etylu itp. Farmaceutycznie dopuszczalne sole związków o wzorach I, Ia i Ib mogą również występować w postaci różnych solwatów, takich jak solwaty z wodą, metanolem, etanolem, dimetyloformamidem, octanem etylu itp. Można również wytworzyć mieszaniny takich solwatów. Ośrodkiem takiego solwatu może być rozpuszczalnik krystalizacji, zgodny z rozpuszczalnikiem wytwarzania albo krystalizacji, albo zgodny z takim rozpuszczalnikiem.
Uważa się, że mogą występować różne postaci stereoizomeryczne związków o wzorze I, la i Ib, przykładowo, W może zawierać chiralny atom węgla w podstawionej grupie alkilenowej. Związki wytwarza się normalnie jako racematy i można je stosować’ w tej postaci. Alternatywnie, poszczególne enancjomery można izolować albo syntetyzować konwencjonal189 020 nymi technikami - jeżeli jest to pożądane. Takie racematy i poszczególne eoaocjomery oraz ich mieszaniny stanowią część związków stosowanych w wynalazku.
Związki wykorzystywane w tym wynalazku obejmują dopuszczalne farmaceutycznie proleki związków o wzorze I, la i Ib. Prolek jest lekiem, który zmodyfikowano chemicznie i może być nieaktywny biologicznie w miejscu działania, ale może być rozłożony albo zmodyfikowany in vivo przez jeden albo wiele procesów enzymatycznych albo innych do wyjściowej postaci aktywnej biblogicznte. Prolek ma zwykle inne właściwości farmakbdyoamiczne niż związek wyjściowy, umożliwiające łatwiejszą absorpcję przez nabłonek śluzówki, lepsze tworzenie soli albo rozpuszczalność, i/lub lepszą stabilność w układzie (przykładowo, wzrost okresu półtrwania w osoczu). Zwykle, takie modyfikacje chemiczne obejmują następujące:
1) pochodne estrowe albo amidowe, które mogą być rozszczepione przez esterazy albo lipazy;
2) peptydy, które mogą być rozpoznawane przez swoiste albo nieswoiste proteazy; albo
3) pochodne, które gromadzą się w miejscu działania przez wybiórczość wobec błony postaci proleku albo zmodyfikowanej postaci proleku; albo dowolną kombinacją 1 do 3. Konwencjonalne procedury selekcji i wytwarzania odpowiedniej pochodnej proleku opisano, przykładowo w H. Bungaard, Design of Prodrugs, (1985).
Syntezę różnych pochodnych bis-indolo-N-maleimidowych opisano w Davis i in., patent USA 5,057,614, zaś syntezę korzystnych związków przydatnych do zastosowania w wynalazku opisano w uprzednio określonym patencie USA 5,552,396 oraz Faul i in., publikacja EP 0657411A1, które załączono tu jako odnośniki.
Jednym ze szczególnie korzystnych inhibitorów kinazy białkowej C do zastosowania w wynalazku jest związek opisany w Przykładzie 5g (chlorowodorek (S)-3,4-[N,N'-l,T-(2''-eto-ksy)-3'(O)-4'-N,N-dime1yloammo)-butaoo)-bis-(3,3'-indolilo)]-l-(H)-pπΌlo-2,5-dtoou) wspomnianego patentu USA 5,552,396. Związek ten jest silnym inhibitorem kinazy białkowej C. Jest on wybiórczy wobec kinazy białkowej C w stosunku do innych kinaz, oraz jest silnie wybiórczy wobec izoeozymu, tj. jest wybiórczy wobec izoeozymów beta-1 i beta-2. Inne sole tego związku są również korzystne, zwłaszcza sole mezylanowe.
Korzystną sól mezylanową można wytworzyć przez poddanie reakcji związku o wzorze II
z kwasem metaoosulfonowym w otereαktywoym rozpuszczalniku organicznym, korzystnie w mieszaninie rozpuszczalnika organicznego i wody, a najkorzystniej w mieszantode woda/aceton. Można również stosować inne rozpuszczalniki, takie jak metanol, aceton, octan etylu i ich mieszaniny. Stosunek rozpuszczalnika do wody nie jest krytyczny i zasadniczo jest zależny od rozpuszczalności reagentów. Korzystny stosunek rozpuszczalnika do wody mieści się w zakresie od 0,1:1 do 100:1 objętościowo. Korzystnie stosunek ten wynosi 1:1 do 20:1, a najkorzystniej 5:1 do 10:1. Optymalny stosunek jest uzależniony od wybranego rozpuszczalnika, którym jest aceton, w stosunku 9:1 do wody.
Reakcja zwykle przebiega w przybliżeniu przy rówoomolowych ilościach dwóch reagentów, aczkolwiek stosuje się również inne stosunki reagentów, a zwłaszcza nadmiar kwasu metaoosulfonowego. Szybkość dodawania kwasu metaoosulfooowego nie jest krytyczna i można go dodawać bardzo szybko (>5 minut) lub powoli w ciągu 6 lub więcej godzm.
189 020
Reakcję prowadzi się w temperaturze w zakresie od 0°C do temperatury wrzenia mieszaniny reakcyjnej. Mieszaninę reakcyjną miesza się aż do całkowitego wytworzenia się soli, co potwierdza dyfrakcja proszkowa promieni X, i może to trwać od 5 minut do 12 godzin.
Sole korzystnie i łatwo wytwarza się w postaci krystalicznej. Sól w postaci trihydratu można łatwo przeprowadzić w monohydrat po wysuszeniu lub ekspozycji na warunki 20-60% wilgotności względnej. Sól jest zasadniczo krystaliczna i charakteryzuje się określoną temperaturą topnienia, podwójnym załamaniem i wzorcem dyfrakcji proszkowej promieni X. Zasadniczo kryształy zawierają mniej niż 10 %, korzystnie mniej niż 5 %, a najkorzystniej mniej niż 1 % amorficznych substancji stałych.
Mesylan wyodrębnia się bezpośrednio z mieszaniny reakcyjnej przez sączenie lub innymi technikami wyodrębniania znanymi w tej dziedzinie techniki z wydajnością od 50% do 100%. W razie potrzeby można go dalej oczyścić metodą rekrystalizacji lub innymi znanymi technikami oczyszczania.
Komórki śródMonka w tkankowych hodowlach komórkowych pobudzane przez czynnik wzrostu taki jak YEGF wykazują, większy współczynnik wzrostu niż podstawowy komórkowy współczynnik wzrostu. Doświadczenia przeprowadzone według niniejszego wynalazku wykazały, że in vitro podczas podawania w stężeniu około 0,1 do 100 nM inhibitora kinazy białkowej C, soli (S) -3,4-[Ń.N'-l,l-22łeeoesy)-3'''(C))-4'-(N.N-dimetylomrnino)-but3^eo))-bis-(3,3'-indohlo)]-l(H[)-pirolo-2,5-dionu, znacząco zahamowano czynnik wzrostu (taki jak VEGF) pobudzający nitpodst3wowk wzrost komórek.
Co istotne, inne badania wykazały, że normalny wzrost komórek w tkankowych hodowlach komórkowych nie został zahamowany przez ten związek, co pokazano przez brak zahamowania wzrostu komórek środbłonka przy braku stymulacji przez VEGF w pożywkach w normalnych warunkach tlenowych. W pożywkach w warunkach hipoksji współczynnik wzrostu komórek rósł zależnie od wzrostu zawartości endogennego czynnika wzrostu VEGF, produkowanego przez niedotltniooe komórki. Ponownie, wybiórczy inhibitor β izozymu kinazy białkowej C, sól (S)-3.4--N,NU.l-(2”-cąoksy)-3'(O)-4'((NN^dim^etyl()amino)-but3no)-bis-(3,t'-iodolilo)]-l(H)-βilΌlo-2,5-dieou normalizuje wzrost komórek wywołany przez takie warunki niedotlenienia.
Doświadczenia dostarczone przez niniejszy wynalazek wykazują, że przepuszczalność naczyń włosowatych również zależy od czynnika wzrostu takiego jak VEGF. Badania modelu zwierzęcego wykazały, że VEGF znacząco aż do 3 razy zwiększa przepuszczalność naczyń włosowatych. Przepuszczalność naczyń włosowatych zależna od VegF również rośnie od dawki. Zgodnie z badaniami in vivo na zwierzętach, podawanie inhibitora kinazy białkowej C w stężeniu około 25 mg/kg/dzień przed ekspozycją na VEGF w dużym stopniu hamowało przepuszczalność włośniczek wywoływaną przez VEGF. Szczególnie rozważano zastosowanie stężeń od lnM do 5mM i korzystnie od 1 oM do 500 nM. Zahamowanie może wynosić do 80% i jest najczęściej swoiste w stosunku do czynnika wzrostu wywołującego przepuszczalność naczyń włosowatych. Przepuszczalność naczyń włosowatych można mierzyć angiografią fluorescencyjną. Szczególnie w przypadku obrzęku plamki angiografia fluertsctioowa jest siatkówkową procedurą fotograficzną, w której wstrzyknięcie znacznika fluorescencyjnego do krążenia krwi powoduje znalezienie obszarów wyciekania do siatkówki.
Jakkolwiek nie chcąc być ograniczonym żadnym technicznym wyjaśnieniem, zgłaszający uważają, że zmiany perfuzji siatkówki pochodzą ze zmniejszonego przepływu krwi, zmoięjeztoit stosunku siatkowka-naczynia włosowate, obwodowe nowotworzenia naczyń, lub zamknięcie lub oddzielenie naczyniówkowego krążenia krwi od siatkówki wszystkie one mogą powodować względne niedokrwienie siatkówki. Niedokrwienie to pobudza syntezę i wydzielanie czynników wzrostu takich jak VEGF w pericytach siatkówki, komórkach śródbłonka, w nabłonku barwnikowym siatkówki, w komórkach glejowych i prawdopodobnie w innych typach komórek i następowo prowadzić do nowotworzenia naczyń siatkówki i zwiększonej przepuszczalności naczyń włosowatych. Te sytuacje są związane z różnymi ocznymi chorobami naczyniowymi.
Inhibitory PKC-β opisane tu mogą być wykorzystane do leczenia stanów chorobowych związanych ze wzrostem komórek środbłonka i przepuszczalnością naczyń włosowatych, szczególnie różnych naczyniowych chorób oczu.
189 020
Naczyniowe choroby oczu, które mogą być leczone powyższymi związkami obejmują lecz nie są ograniczone do zwyrodnienia plamki, obrzęku plamki, retinopatii naczyniowej, niedrożności żyły siatkówkowej, nowotworzenia naczyń tęczówki, histoplazmozy i niedokrwiennych chorób siatkówki. Zwyrodnienie plamki może być zależne od wieku. Obrzęk plamki może być związany z cukrzycą lub zamknięciem centralnej tętnicy siatkówki. W sposób tu użyty zwrot retinopatia naczyniowa nie obejmuje retinopatii cukrzycowej, lecz obejmuje retinopatię naczyniową związaną z niedokrwistością sierpowatokomórkową, wcześniakami i nowotworzeniem naczyń kąta łub siatki włókien koalgenowych w kącie przesączania oka. Nowotworzenie naczyń tęczówki może być związane z cukrzycą lub nie.
Specjalista zauważy, że ilość skuteczna terapeutycznie zastosowanych inhibitorów kinazy białkowej C izozymu β jest ilością skuteczną do zahamowania wzrostu komórek śródbłonka albo rozwoju przepuszczalności włośniczek przez zahamowanie VEGF, oraz że ilość ta różni się między innymi, zależnie od wielkości zajętej tkanki, stężenia związku w kompozycji terapeutycznej oraz ciężaru ciała pacjenta. Generalnie, ilość inhibitora izozymu β kinazy białkowej C podawanego jako środek terapeutyczny do leczenia naczyniowych chorób oczu określana jest w każdym przypadku przez lekarza prowadzącego. Przy określaniu prawidłowej dawki należy brać pod uwagę jako wytyczne wielkość maczymiotworzemia, ciężar ciała i wiek pacjenta.
Generalnie, odpowiednią dawką jest taka, która wywołuje w miejscu leczenia stężenie izozymu P inhibitora kinazy białkowej C w zakresie od 0,5 nM do 200 uM, zaś zwykle od 0,5 nM do 200 nM. Oczekuje się, że stężenia w surowicy równe od 0,5 nM do 100 nM powinno być odpowiednie w większości przypadków.
W celu uzyskania tych stężeń leczniczych, potrzebującemu leczenia pacjentowi powinno podawać się od około 0,001 mg na dzień na kg ciężaru ciała do 50,0 mg na dzień na kg ciężaru ciała. Zwykle, nie powinno być konieczne dawkowanie wyższe niż od 1,0 do 10,0 mg inhibitora kinazy białkowej C-P na dzień na kg ciężaru ciała. Jak zaznaczono wyżej, powyższe ilości mogą się zmieniać w zależności od przypadku.
Związki o wzorze I i korzystne związki o wzorze la i Ib przed podaniem są korzystnie formułowane w postać farmaceutyczną. Przydatne kompozycje farmaceutyczne wytwarza się znanymi procedurami stosując dobrze znane i łatwo dostępne składniki. Przy wytwarzaniu kompozycji przydatnych do zastosowania w sposobie według wynalazku, składnik czynny zwykle miesza się z nośnikiem albo rozcieńcza się nośnikiem, albo zamyka się w nośniku, który może być w postaci kapsułki, saszetki, papieru albo innego pojemnika. Gdy nośnik służy jako rozcieńczalnik, może być substancją stałą, półstałą albo płynną, która służy jako nośnik, zaróbka albo ośrodek substancji czynnej. Tak więc, kompozycje mogą mieć postać tabletek, pigułek, proszków, drażetek, saszetek, opłatków, eliksirów, zawiesin, emulsji, roztworów, syropów, aerozoli (jako substancje stałe albo w ośrodku płynnym), kapsułek z miękkiej albo twardej żelatyny, czopków, sterylnych roztworów do wstrzyknięć i sterylnie pakowanych proszków do podawania doustnego albo miejscowego.
Niektóre przykłady odpowiednich nośników, zarobek i rozcieńczalników obejmują laktozę, dekstrozę, sacharozę, sorbitol, mannitol, skrobie, gumę arabską, fosforany wapnia, alginiany, tragakant, żelatynę, krzemian wapnia, celulozę mikrokrystaliczną, poliwinylopirolidon, celulozę, syrop wodny, metylocelulozę, hydroksybenzoesan metylu i propylu, talk, stearynian magnezu i olej mineralny. Formulacje mogą dodatkowo zawierać środki poślizgowe, środki zwilżające, środki emulgujące i zawieszające, środki konserwujące, środki słodzące i smakowe. Kompozycje można wytwarzać w taki sposób aby zapewnić szybkie, przedłużone albo opóźnione uwalnianie składnika czynnego po podaniu pacjentowi. Kompozycje są korzystnie formułowane w postaci dawek jednostkowych, przy czym każda zawiera od około 0,05 mg do około 3 g, zwykle około 750 mg składnika czynnego. Jednakże, należy rozumieć, że podawana dawka terapeutyczna określona zostanie przez lekarza w świetle odpowiednich okoliczności w tym ciężkości leczonego stanu, doboru podawanego związku i wybranej drogi podania. Stąd, powyższe zakresy dawkowania nie mają na celu ograniczać w żaden sposób zakresu wynalazku. Określenie ..jci^r^ostkowra dawka” dotyczy fizycznie osobnych jednostek przydatnych jako pojedyncze dawki dla osobników ludzkich i innych ssaków, przy czym każda
189 020 zawiera określoną ilość składnika czynnego obliczoną tak, aby wywoływała pożądany efekt terapeutyczny w połączeniu z odpowiednim nośnikiem farmaceutycznym.
Oprócz powyższych kompozycji, z których większość może być podawana doustnie, związek można również podawać miejscowo. Kompozycje miejscowe obejmują maści, kremy i żele.
Maści generalnie wytwarza się stosując albo (1) podłoże olejowe, tj. zawierające utwardzone oleje albo węglowodory, takie jak wazelina biała albo olej mineralny, albo (2) podłoże absorbentowe, tj. składające się z bezwodnej substancji albo substancji, które absorbują wodę, przykładowo bezwodną lanolinę. Zwykle, po wytworzeniu podłoża, olejowego albo absorbentowego, składnik czynny (związek) dodaje się w ilości zapewniającej pożądane stężenie.
Kremy są emulsjami oleju w wodzie. Zawierają one fazę olejową (faza wewnętrzna) obejmującą zwykle utwardzone oleje, węglowodory itp., takie jak woski, wazelina, olej mineralny itp. oraz fazę wodną (faza stała) obejmującą wodę i substancje rozpuszczalne w wodzie takie jak dodane sole. Dwie fazy stabilizuje się przez zastosowanie środka emulgującego, przykładowo, środka powierzchniowo czynnego, takiego jak sól sodowa siarczanu laurylu, koloidy hydrofilowe, takie jak koloidalne kleje gumy arabskiej, żywicę itp. Po wytworzeniu emulsji, składnik czynny (związek) dodaje się zwykle w ilości odpowiedniej do otrzymania pożądanego stężenia.
Żele obejmują podłoże wybrane z grupy obejmującej podłoże olejowe, wodę albo podłoże będące emulsją-zawiesiną. Do podłoża dodaje się środka żelującego, który tworzy matrycę w podłożu zwiększając jego lepkość. Przykładami środków żelujących jest hydroksypropyloceluloza, polimery kwasu akrylowego itp. Zwykle, składnik czynny (związek) dodaje się do kompozycji w pożądanym stężeniu w momencie poprzedzającym dodanie środka żelującego.
Ilość związku włączonego do kompozycji miejscowej nie jest kluczowa; stężenie powinno zawierać się w granicach odpowiednich do umożliwienia łatwego zastosowania kompozycji na zajętą tkankę w ilości, która dostarczy pożądaną ilość związku do pożądanego miejsca leczenia.
Zwykle, ilość kompozycji miejscowej nakładanej na zajętą tkankę zależy od wielkości zajętej tkanki i stężenia związku w kompozycji. Ogólnie, kompozycję nakłada się na zajętą tkankę w ilości zapewniającej od około 1 do około 500 ug związku na cm2 zajętej tkanki. Korzystnie, nakładana ilość związku zawiera się od około 30 do około 300 pg/cm , korzystniej od o-koło 50 do około 200 ng/cm2 i najkorzystniej, od około 60 do około 100 pg/cm2.
Poniższe przykłady kompozycji są jedynie w celu zilustrowania i w zamierzeniach nie ograniczają w żaden sposób wynalazku.
Kompozycja 1
Kapsułki z twardej żelatyny wytwarza się stosując następujące składniki:
Ilość (mg/kapsułkę)
Składnik czynny 250 mg skrobia, sucha 220Q mg stearynian magnezu 10 mg w sumie 460 mg
Składniki miesza się i napełnia nimi kapsułki z twardej żelatyny w ilości 460 mg. Kompozycja 2
Tabletki wytwarza się stosując poniższe składniki:
Ilość (mg/kapsułkę)
Składnik czynny 250 mg celuloza mikrokrystaliczna 400 mg krzemionka koloidalna 10 mg kwas stearynowy 5 mg w sumie 460 mg
189 020
Sładniki miesza się i prasuje w postaci tabletek ważących po 665 mg.
Kompozycja 3
Składnik czynny Ilość (mg/kapsułkę)
66 mm
skrobia 45 mm
celuloza mikrokrystaliczna 33mm
poliwinylopirolidon (jako 10 % roztwór wodny) 4 mm
sól sodowa karboksymetyloskrobi 4,:5 mg
stearynian magnezu 0,5 mg
talk 1 mg 150 mg
Składnik czynny, skrobię i celulozę przepuszcza się przez sito o rozmiarach 0,35 mm (nr 45 mesh US) i miesza się dokładnie. Roztwór poliwinylopirolidonu miesza się z powstałym proszkiem, który następnie przepuszcza się przez sito o rozmiarach 1,41 mm (nr 14 mesh US). Wytworzone w ten sposób granulki suszy się w 50°C i przepuszcza przez sito o rozmiarach 1,00 mm (nr 18 mesh US). Następnie, do granulek dodaje się przepuszczone uprzednio przez sito o rozmiarach 0,25 mm (nr 60 mesh US) sól sodową karboksymetyloskrobii, stearynian magnezu i talk po ich zmieszaniu, po czym całość prasuje się w tabletkownicy otrzymując tabletki po 150 mg.
Przykłady
Przykłady te demonstrują zastosowanie chlorowodorku (S)-3,4-[N,N'-1,1'-(2-etoksy)-3'(O)-4'-Nl ,N-dimetyloamino)-butamo)-bis-(3,3' -indolilo)] -1 (H)-pirolo-2,5 -dionu do hamowania in vitro wzrostu komórek śródbłonka i zwiększonej in vivo przepuszczalności włośniczek wywołanych VEGF.
Przykład 1
W tym przykładzie, badano wpływ hamujący powyższego związku na wzrost komórek śródbłonka pobudzony VEGF, przy użyciu rekombinowanego VEGF.
Komórki śródbłonka siatkówki bydlęcej wyizolowano ze świeżych oczu cielęcych przez homogenizację i szereg etapów filtrowania. Pierwotne hodowle komórkowe śródbłonka hodowano na szalkach (Costar) pokrytych fibronektyną (NYBen Reagents, New York Blood Center), zawierających pożywkę Eagle'a w modyfikacji Dulbecco (DMEM) z 5,5 mM glukozą, 10% surowicą końską otrzymaną z osocza (Wheaton Scientific), 50 mg heparyny na litr i 50 jednostek śródbłonkowego czynnika wzrostowego na litr (Boehringer Mannheim). Po osiągnięciu przez komórki zlewności, pożywkę zmieniono na zawierającą 5% surowicy płodowej bydlęcej (HyClone). Pożywkę zmieniano co 3 dni. Homogenność komórek śródbłonka potwierdzono przeciwciałami przeciwko czynnikowi VIII.
Wpływ powyższego inhibitora PKC na działanie VEGF in vitro badano stosując rzadko wysiane hodowle bydlęcych komórek śródbłonka naczyń siatkówki, które ulegają pobudzeniu po dodaniu VEGF. Komórki śródbłonka naczyń siatkówki bydlęcej wysiano rzadko (-2500 ko-mórek/studzienkę) w 24-studzienkowych płytkach (Costar), inkubowano przez noc w DMEM zawierającej 10% surowicę cielęcą (GEBCO). Pożywkę zmieniono następnego dnia.
W celu zbadania wpływu powyższego inhibitora PKC na wzrost komórek śródbłonka, przeprowadzono szereg doświadczeń, w których wzrost komórek pod nieobecność składnika czynnego służył jako kontrola, w których badano wpływ dodania powyższego inhibitora PKC w obecności VEGF (25 ng/ml; Genetech) i pod nieobecność VEGF. Po inkubacji w 37°C przez 4 dni, komórki poddano lizie 0,1% solą sodową siarczanu dodecylu (SDS) i badano zawartość DNA stosując barwnik Hoechst 33258 i fluorymetr (model TKO-100; Hoeier).
Wszystkie oznaczenia wykonywano przynajmniej w potrójnym powtórzeniu, zaś doświadczenia powtarzano trzykrotnie. Wyniki wyrażano jako średnią ± SD dla wszystkich doświadczeń. Analizę wyników in vitro wykonano niesparowanym testem t Studenta. Wartość P <0,05 uważano za istotną statystycznie.
189 020
Figura 1 przedstawia wyniki otrzymane przy użyciu rekombinowanego VEGF. Jak pokazano w trzech kolumnach po lewej, dodanie powyższego inhibitora PKC do hodowli komórek śródbłonka zasadniczo nie wpływa na podstawowy wzrost (kolumna pierwsza). Tempo wzrostu rosło istotnie po dodaniu VEGF (kolumna czwarta). Tempo to było istotnie zahamowane po dodaniu >0,5 nM powyższego inhibitora PKC (cztery kolumny po prawej).
Przykład 2
Przykład tej jest podobny do pracy opisanej w fig. 1 i dalej przedstawia wpływ hamujący powyższego inhibitora PKC na pobudzony VEGF wzrost komórek śródbłonka, przy użyciu rekombinowanego ludzkiego VEGF.
Stosując procedury według Przykładu 1, wyizolowano i hodowano komórki śródbłonka naczyń siatkówki bydlęcej; a następnie przygotowano rzadko wysiane hodowle. Ponownie, stosując procedury według przykładu 1, przeprowadzono doświadczenia, w których badano wpływ powyższego inhibitora PKC na wzrost komórek śródbłonka w obecności VEGF (25 ng/ml; Genentech) i pod nieobecność VEGF. Po inkubacji w 37°C przez 4 dni, komórki poddano lizie solą sodową siarczanu dodecylu (SDS) i badano zawartość DNA stosując barwnik Hoechst 33258 i fluorymetr (model TKO-1OO; Hoefer).
Figura 2 przedstawia wyniki tej pracy. Jak widać z kolumn powyżej opisu -VEGF, dodanie powyższego inhibitora PKC do hodowli komórek śródbłonka w ilości od 0,1 nM do 100 nM nie ma zasadniczo wpływu na podstawowe tempo wzrostu komórek. Pobudzenie komórek śródbłonka rekombinowanym ludzkim VEGF (25 ng/ml) powoduje istotny wzrost zawartości komórkowego DNA po 4 dniach, co wskazuje na wzrost tempa wzrostu, w porównaniu z komórkami nie pobudzonymi (por. -VEGF w punkcie O z +VEGF). To tempo wzrostu było istotnie hamowane przez dodanie powyższego inhibitora PKC (cztery kolumny po prawej stronie powyżej opisu +VEGF). W szczególności, zdolność pobudzająca VEGF była nieco zmniejszona w obecności 0,1 nM inhibitora PKC i zasadniczo całkowicie wykluczono przez dodanie 1 nM i więcej inhibitora PKC.
Przykład 3
Przykład ten bada wpływ powyższego inhibitora PKC na aktywność endogennego VEGF wyrażanego po hodowaniu pericytów siatkówki w warunkach hipoksji.
Komórki śródbłonka siatkówki bydlęcej i pericyty siatkówki wyizolowano ze świeżych oczu cielęcych przez homogenizację i szereg etapów filtracji. Komórki śródbłonka hodowano i wysiano rzadko na płytki stosując procedury według przykładu 1. Stosując podobne techniki pericyty siatkówki bydlęcej hodowano w DMEM/5,5 mM glukozie z dodatkiem 20% surowicy płoclowej bydlęcej.
Pożywkę uwarunkowaną hipoksycznie do wytwarzania endogennego VEGF i pożywkę uwarunkowaną normoksycznie wytworzono według poniższych procedur. Zlewne warstwy komórkowe pericytów eksponowano przez 24 godziny na 2% 0/5% CO2/93% N2 stosując Sterowany komputerowo inkubator CO 2 kontrolującym zmniejszone stężenie O2 z płaszczem wodnym Lab-Line Instruments (model 480). Wszystkie komórki utrzymywano w 37°C i nie wykazywały one zmian morfologicznych w mikroskopii świetlnej, miały żywotność mierzoną błękitem trypanu >98% i można je było dalej pasażować. Komórki hodowane w normalnych warunkach (95% powietrza/5% CO2 z tej samej partii służyły jako kontrola. Pożywkę zbierano i filtrowano (Nalgene; 0,22 pm) przed zastosowaniem.
W tym przykładzie przeprowadzono doświadczenia, w których badano wpływ powyższego inhibitora PKC na wzrost komórek śródbłonka w obecności pożywki uwarunkowanej normoksycznie albo pożywki uwarunkowanej hipoksycznie. Podobnie jak poprzednio, po inkubacji w 37°C przez 4 dni komórki poddano lizie 1% solą sodową siarczanu dodecylu (SDS) i badano zawartość DNA stosując barwnik Hoechst 33258 i fluorymetr (model TKO-1OO; Hoefer).
W tym teście, jak pokazano na fig. 3, powyższy inhibitor PKC zastosowano w stężeniu 10 nM. Jak widać na fig. 3, wzrost komórek śródbłonka siatkówki był pobudzony uwarunkowaną z pericytów siatkówki hodowanych w warunkach hipoksycznych, co jak wiadomo wywołuje ekspresję VEGF 9por. kolumnę 1 i kolumnę 3 na fig. 3). Wzrost ten był zahamowany (normalizowany) w obecności chlorowodorku (SjGAtNN-llF-^-etoksyjG^łOj-ULNN-dimetyloamino)-butano)-bis-(3,3'-indolilo)]-l(H)-pirolo-2,5-dionu jako inhibitora PKC (por. kolumnę 3 i 4).
189 020
Przykład 4
Przykład ten jest podobny do pracy opisanej na fig. 1 i 2 i dalej ilustruje wpływ hamujący powyższego iohtbitara PKC na wzrost komórek śródbłaoka pobudzony VEGF, przy użyciu rekambinawαoega ludzkiego VEGF.
Stosując procedurę z przykładu 1, komórki śródbłoeLkα siatkówki bydlęcej wyizolowano, hodowano i wysiano rzadko. Ponownie, stosując procedurę z przykładu 1, przeprowadzono doświadczenie, w którym badano wpływ powyższego inhibitora PKC na wzrost komórek śródbłooka w obecności (+VEGF) (25 ng/ml; Genentech) i pod nieobecność VEGF (-VEGF). Jak wyżej, po hodowli w 37°C przez 4 dni, komórki poddano lizie solą sodową siarczanu dodecylu (SDS) i badano zawartość DNA stosując barwnik Hoechst 33258 i fluorymetr (model TKO-1OO; Hoefer).
Figura 4 pokazuje wyniki tej pracy. Jak pokazano w kolumnach powyżej opisu -VEGF, dodanie powyższego inhibitora PKC do komórek śródbjooka w stężeniu 10 oM zasadniczo nie wywiera wpływu na podstawowe tempo wzrostu komórek. Pobudzenie komórek śródbłonka rekombioowaoym ludzkim VEGF (25 ng/ml) powoduje istotny wzrost zawartości komórkowego DNA, co wskazuje na wzrost tempa wzrostu, w porównaniu z komórkami oiepabudzo-oymi (por. Kontrola -VEGF z Kontrola +VEGF). To tempo wzrostu było istotnie zmniejszone po dodaniu powyższego inhibitora PKC w stężeniu 10 nM.
Powyższe wyniki pokazują, że ujawniona klasa inhibitorów PKC, zaś w szczególności (S)-3,4-[^NN'-l,r'-(2''teeoksy)-3'''(0)-4'''-(N,N-dOnetyloonino)-buaolo)-bis-(3,3'-indolilo)]-l(H')-pirolo-2,5-dibn przeciwdziała in vitro pobudzeniu wzrostu komórek śródbjaoka siatkówki przez egzogenny albo wywołany hipoksją VEGF. Ponieważ ekspresja VEGF jest ściśle związana z oαczyoibtworzeoiem związanym ze zwyrodnieniem plamkowym, wyniki te wspierają zastosowanie inhibitorów PKC jako leczenia zwyrodnienia plamkowego.
Przykład 5
Przykład ten pokazuje przepuszczalność siatkówki wywołaną VEGF w funkcji czasu.
Każdy szczur w jedno oko otrzymał wstrzyknięcie do ciała szklistego 2,0 ng VEGF (obliczone końcowe stężenie 25 ng/ml). Przeciwległe oko otrzymało podobną objętość roztworu kontrolnego. Po 10 minutach wstrzyknięto 30 mikrolitrów fluorescemy przez cewnik do prawej żyły szyjnej. Flubrofbtometria ciała szklistego została przeprowadzona we wskazanych odstępach czasu po wstrzyknięciu fluoresceiely.
Jak pokazano na fig. 5A jest wyraźny wzrost przenikałoś^ fluorescemy do ciała szklistego w oku, do którego wstrzyknięto VEGF. Było to statystycznie znaczące w ciągu 10 minut po wstrzyknięciu fluoresceiny i utrzymywało się przez przynajmniej 30 minut. Figura 5B pokazuje, że ta stymulacja wyrażona jako procent kontroli wykazuje, że istnieje dodatkowy przeciek fluoresceiny w oku, w które wstrzyknięto VEGF.
Przykład 6
Przykład ten pokazuje zależną od dawki odpowiedź przepuszczalności siatkówki dla fluaresceioy w odpowiedzi na YEGF.
Jedno oko każdego zwierzęcia zostało nas^y^ięte dla kontroli podczas gdy w przeciwległe oko wstrzyknięto różne dawki VEGF. 10 minut potem wstrzyknięto flubresceioę dożylnie i analizowano wielkość przecieku do ciała szklistego po 30 minutach. Jak pokazano na fig. 6, występuje zależny od dawki VEGF wzrost przepuszczalności siatkówki. Stymulacja osiąga maksimum przy stężeniu 14 do 20 ng/ml, o którym wiadomo, że jest osiągane u ludzi.
Przykład 7
Przykład ten pokazuje efekt wewnątrzgałkowego tohibitara PKC, chlorowodorku (S)3,4-[N,N'-l,l'-(2''teeoesy)-3'(0)-4'''-(N,N-dimetylaotOno--buaoc))-bts-(3,3'-mdoltlb)]-l(H)-piroio-2,5-dtoou i jego wpływ na przepuszczalność siatkówki.
Do obu oczu szczurów zostało wstrzyknięte zarówno 2,0 ng VEGF na każde oko, 10 nM inhibitora PKC P, jak i jeden mikrogram PBU (agonista PKC) jak pokazano na fig. 7. Inhibitor PKC P wstrzyknięto 15 minut przed dodaniem VEGF. 10 minut po dodaniu VEGF, podano dożylnie fluoresceinę i po 30 minutach oceniano obecność fluaresceioy w ciele szklistym.
Jak pokazano na fig. 7 wstrzyknięcie do ciała szklistego VEGF wykazuje oczekiwaną stymulację na przepuszczalność siatkówki. Wstrzyknięcie do ciała szklistego iohtbttora PKC P
189 020 minut przed wstrzyknięciem VEGF eliminuje większość odpowiedzi przenikania. Bezpośrednia stymulacja kinazy białkowej C przez wstrzyknięcie PDBU wykazuje wzrost przepuszczalności bardzo podobny do wzrostu po VEGF.
Przykład 8
Przykład ten pokazuje zahamowanie przepuszczalności siatkówki w odpowiedzi na VEGF przez doustne podanie inhibitora kinazy białkowej C, chlorowodorku (S)-3,4-[N,'N'-l,l '-(2-etoksy)-^^^'(O)-4^/”(N<N<ddmetP^'ka^mihK)--ł^Ltt£^r^o)-bis-(3,3'-indolilo)]-l(II)^p)ii^c^^o-2,5-dionu.
Szczury karmiono paszą zmieszaną z inhibitorem kinazy białkowej C w dawkach wskazanych na fig. 8A i 8B. Po tygodniu podawania tej paszy, przepuszczalność siatkówki w odpowiedzi na 2,0 ng wstrzykniętego do ciała szklistego VEGF oceniono jak to omówiono wcześniej. Doustne podanie inhibitora PKCP według wynalazku po jednym tygodniu zmniejsza przepuszczalność siatkówki w odpowiedzi na VEGF. Jest to bardziej zauważalne przy wyższych dawkach.
Istota, korzystne wykonania i sposoby przeprowadzenia wynalazku zostały opisane w powyższym opisie. Wynalazek jednakże nie ma być ograniczony do konkretnych ujawnionych postaci, ponieważ są one uważane jedynie za ilustrujące, a nie ograniczające. Specjalista może zastosować różne odmiany bez oddalania się od ducha wynalazku.

Claims (8)

  1. Zastrzeżenia patentowe
    1. Zastosowanie bis-indolilomaleimidowego lub makrocyklicznego bis-indolilomaleimidowego inhibitora izozymu β kinazy białkowej C do wytwarzania leku do leczenia naczyniowych schorzeń oczu związanych z VEGF wybranych spośród zwyrodnienia plamki, barwnikowego zapalenia siatkówki związanego z obrzękiem plamki, pars plantis związanego z obrzękiem plamki, niedrożności żyły siatkówkowej związanej z obrzękiem plamki, starczego zapalenia ciała szklistego związanego z obrzękiem plamki, obrzęku plamki związanego z komplikacjami chirurgii wewnątrzgałkowej, niedokrwistości sierpowatej związanego z obrzękiem plamki, niedrożności gałęzi żylnej związanej z obrzękiem plamki, choroby tętnic szyjnych związanej z obrzękiem plamki, i ciężkiego nadciśnienia związanego z obrzękiem plamki.
  2. 2. Zastosowanie według zastrz. 1, w którym inhibitor jest selektywny wobec izozymu, i wybrany jest z grupy obejmującej izozymy beta-1 i beta-2.
  3. 3. Zastosowanie według zastrz. 1, albo 2, w którym jako inhibitor kinazy białkowej C stosuje się związek przedstawiony wzorem (I):
    (i) w którym:
    W oznacza -O-, -S-, -SO-, -SO2-, -CO-, C2-C6 alkilen, podstawiony alkilen, C2-C 6 alkenylen, -aryl-, -arylo (CłEjmO-, -heterocykl-, -heterocyklo-(CH2)mO- -skondensowany układ bicykliczny-, -skondensowany układ bicykliczny-(CH2)mO-, -NR5-, -NORt-, -CONH- lub -NHCO-; X i Y niezależnie oznaczają C1-C4 alkilen, podstawiony alkilen lub X, Y i W są połączone. tworząc -(CH2)„-AA-; ... .
    R1 * oznaczają atom wodoru lub do czterech ewentualnych podstawników niezależnie wybranych z grupy obejmującej atomy chlorowców, C1-C4 alkil, hydroksyl, C1-C4 alkoksyl, chlorowcoalkil, grupę nitrową, NR4r 5 lub -NHCO(Ci-C 4 alkil);
    R2 oznacza wodór, CH3CO-, NH2 lub hydroksyl;
    R3 oznacza wodór (CI bjrikayl, C1-C4 alkil, -COO(Ci-C4 alkil), -CONR R , -(C=NH)NH2, -SO(Ci-C4 alkil)), -SO2(NR4Rs) lub -SO2(Ci-C4 alkil);
    R4 i R5 niezależnie oznaczają atom wodoru, C1-C4 alkil, fenyl, benzyl lub razem z atomem azotu, z którym są związane, tworzą nasycony lub nienasycony pierścień 5- lub 6-członowy;
    AA oznacza resztę aminokwasową; m niezależnie oznacza 0, 1, 2 lub 3; n niezależnie oznacza 2, 3, 4 lub 5, albo jego farmaceutycznie dopuszczalną sól, prolek lub ester.
  4. 4. Zastosowanie według zastrz. 3, w któiym jakm mhioiior kinazy białkowej C stosuje się związek prztdstawieok wzorem (Ia):
    189 020
    Oa) w którym:
    Z oznacza -(CH2)p- lub -(CH2)p-O-(CH2)p-; R4 oznacza hydroksyl, -SH, C1-C4 alkil, (CH2)maryl, -NH(aryl), -N(CHj) (CF3), -NH(CF3) lub -NR5R6; R5 oznacza atom wodoru lub C1-C4 alkil; R oznacza atom wodoru, C-C4 alkil lub benzyl; p oznacza 0, 1 lub 2; a m niezależnie oznacza 2 lub 3, albo jego farmaceutycznie dopuszczalną sól, prolek lub ester.
  5. 5. Zastosowanie według zastrz. 3, w któwm jayo inhibitor kinazy bialkóiwej C stosuje się związek przedstawiony wzorem (Ib):
    (Ib) w którym:
    Z oznacza -(CH2)p-; R4 oznacza -NR5R6, -NH(CF3) lub -N(CHą) (CF3); R5 i R6 niezależnie oznaczająH lub C1-C4 alkil; p oznacza 0, 1 lub 2; a m niezależnie oznacza 2 lub 3; albo jego farmaceutycznie dopuszczalną sól, prolek lub ester.
  6. 6. Zastosowanie według zastrz. 3, w którym jako inhibitor kinazy białkowej C stosuje się (S)-.3,4-fN,N'-1,1'-((2-etoksy)-3'''(Ό)-4'((^ί,^ί-dimetyloammo)-butano)-bie-(3,3'-πedoltla))]-1(H)-pirola-2,5-dioo lub jego farmaceutycznie dopuszczalną sól z kwasem.
  7. 7. Zastosowanie według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 5, albo 6, w którym naczyniowe schorzenie oczu jest zwyrodnieniem plamki związanym ze starzeniem się.
  8. 8. Zastosowanie według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 5, albo 6, w którym naczyniowe schorzenie oczu wybrane jest spośród obrzęku plamki, związanego z niedokrwistością sierpowatą, niedrożnością gałęzi żylnej, chorobą tętnic szyjnych i ciężkim nadciśnieniem.
PL97330463A 1996-05-01 1997-05-01 Zastosowanie bis-indolilomaleimidowego lub makrocyklicznego bis-indolilomaleimidowego inhibitora izozymu beta kinazy białkowej C do wytwarzania leku do leczenia naczyniowych schorzeń oczu PL189020B1 (pl)

Applications Claiming Priority (3)

Application Number Priority Date Filing Date Title
US1665896P 1996-05-01 1996-05-01
US08/841,739 US6114320A (en) 1996-05-01 1997-04-30 Therapeutic treatment for VEGF related ocular diseases
PCT/US1997/007800 WO1997040831A1 (en) 1996-05-01 1997-05-01 Therapeutic treatment for vegf related occular diseases

Publications (2)

Publication Number Publication Date
PL330463A1 PL330463A1 (en) 1999-05-24
PL189020B1 true PL189020B1 (pl) 2005-06-30

Family

ID=26688915

Family Applications (1)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL97330463A PL189020B1 (pl) 1996-05-01 1997-05-01 Zastosowanie bis-indolilomaleimidowego lub makrocyklicznego bis-indolilomaleimidowego inhibitora izozymu beta kinazy białkowej C do wytwarzania leku do leczenia naczyniowych schorzeń oczu

Country Status (22)

Country Link
US (1) US6114320A (pl)
EP (1) EP0918519B1 (pl)
JP (1) JP4122060B2 (pl)
KR (1) KR100364487B1 (pl)
CN (1) CN1158073C (pl)
AT (1) ATE270548T1 (pl)
AU (1) AU724923B2 (pl)
BR (1) BR9710705A (pl)
CA (1) CA2253613C (pl)
CZ (1) CZ296711B6 (pl)
DE (1) DE69729798T2 (pl)
EA (1) EA001752B1 (pl)
ES (1) ES2224249T3 (pl)
HK (1) HK1020017A1 (pl)
HU (1) HU226378B1 (pl)
IL (1) IL126836A (pl)
NO (1) NO322209B1 (pl)
NZ (2) NZ538109A (pl)
PL (1) PL189020B1 (pl)
PT (1) PT918519E (pl)
UA (1) UA54427C2 (pl)
WO (1) WO1997040831A1 (pl)

Families Citing this family (23)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
US5723456A (en) * 1993-12-07 1998-03-03 Eli Lilly & Company Therapeutic treatment for cardiovascular diseases
US6093740A (en) * 1997-04-30 2000-07-25 Eli Lilly And Company Therapeutic treatment for skin disorders
EP1105136B1 (en) * 1998-08-13 2007-08-29 Novartis AG Method for treating ocular neovascular diseases
US6214819B1 (en) 1998-11-23 2001-04-10 Novartis Ag Method for treating ocular neovascular diseases
ES2211197T3 (es) * 1998-11-23 2004-07-01 Novartis Ag Uso de derivados de estaurosporina para tratar enfermedades neovasculares oculares.
DE69926536T3 (de) 1998-12-22 2013-09-12 Genentech, Inc. Antagonisten von vaskular-endothelialen zellwachstumsfaktoren und ihre anwendung
US6271233B1 (en) 1999-08-10 2001-08-07 Ciba Vision Corporation Method for treating ocular neovascular diseases
US6921763B2 (en) 1999-09-17 2005-07-26 Abbott Laboratories Pyrazolopyrimidines as therapeutic agents
IL151045A0 (en) 2000-02-07 2003-04-10 Abbott Gmbh & Co Kg 2-benzothiazolyl urea derivatives and their use as protein kinase inhibitors
MXPA03008560A (es) 2001-03-22 2004-06-30 Abbot Gmbh & Co Kg Pirazolopirimidinas como agentes terapeuticos.
US20020165158A1 (en) * 2001-03-27 2002-11-07 King George L. Methods of modulating angiogenesis
US20030119812A1 (en) * 2001-11-08 2003-06-26 Brazzell Romulus Kimbro Method for decreasing capillary permeability in the retina
US20030236246A1 (en) * 2002-04-30 2003-12-25 Brazzell Romulus Kimbro Method for decreasing capillary permeability in the retina
EP2319493A3 (en) * 2002-07-23 2011-07-27 Novartis AG Ophthalmic ointment composition comprising a drug, an ointment base and a solubilizing/dispersing agent
US20070059381A1 (en) * 2003-06-20 2007-03-15 Barker Ronnie C Treatment of amd with combination of ingredients
JP2007529434A (ja) * 2004-03-17 2007-10-25 ラース マイケル ラーセン, 視覚サイクルの阻害による網膜症の予防
BRPI0509576A (pt) 2004-04-02 2007-05-29 Osi Pharm Inc composto, método de tratamento de um paciente tendo uma condição que é mediada pela atividade de proteìna quinase, e, composição farmacêutica
TW200613306A (en) 2004-07-20 2006-05-01 Osi Pharm Inc Imidazotriazines as protein kinase inhibitors
AR057960A1 (es) 2005-12-02 2007-12-26 Osi Pharm Inc Inhibidores de proteina quinasa biciclicos
US7455447B2 (en) * 2006-05-19 2008-11-25 Mediatek Inc. Method and apparatus for a portable device
AU2007286817A1 (en) * 2006-08-23 2008-02-28 Novartis Ag Use of PKC inhibitors in particular indolylmaleimide derivatives in ocular diseases
EP2089016A4 (en) * 2006-10-03 2014-10-08 Univ Pennsylvania METHOD FOR TREATING MACULAR AGENCY
US10360673B2 (en) 2015-03-26 2019-07-23 Eyekor, Llc Image analysis

Family Cites Families (7)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
CZ280738B6 (cs) * 1988-02-10 1996-04-17 F. Hoffmann - La Roche And Co., Aktiengesellschaft Substituované pyrroly, jejich použití pro výrobu léčiv a léčiva na jejich bázi
IL111851A (en) * 1993-12-07 1998-09-24 Lilly Co Eli Improved synthesis of bisindolylsimilides and process for its preparation
US5624949A (en) * 1993-12-07 1997-04-29 Eli Lilly And Company Protein kinase C inhibitors
CN1050844C (zh) * 1993-12-07 2000-03-29 伊莱利利公司 蛋白激酶c抑制剂
US5545636A (en) * 1993-12-23 1996-08-13 Eli Lilly And Company Protein kinase C inhibitors
US5481003A (en) * 1994-06-22 1996-01-02 Eli Lilly And Company Protein kinase C inhibitors
US5491242A (en) * 1994-06-22 1996-02-13 Eli Lilly And Company Protein kinase C inhibitors

Also Published As

Publication number Publication date
NO985067D0 (no) 1998-10-30
PT918519E (pt) 2004-10-29
NZ538109A (en) 2006-10-27
NO322209B1 (no) 2006-08-28
EP0918519B1 (en) 2004-07-07
AU724923B2 (en) 2000-10-05
EP0918519A1 (en) 1999-06-02
JP2000514402A (ja) 2000-10-31
CN1158073C (zh) 2004-07-21
HK1020017A1 (en) 2000-03-10
DE69729798D1 (de) 2004-08-12
KR100364487B1 (ko) 2003-01-25
AU2936197A (en) 1997-11-19
ES2224249T3 (es) 2005-03-01
PL330463A1 (en) 1999-05-24
NO985067L (no) 1998-12-22
BR9710705A (pt) 1999-08-17
HU226378B1 (en) 2008-10-28
EA001752B1 (ru) 2001-08-27
ATE270548T1 (de) 2004-07-15
CA2253613C (en) 2007-11-27
EA199800970A1 (ru) 1999-06-24
CN1222850A (zh) 1999-07-14
HUP9902805A2 (hu) 2000-02-28
DE69729798T2 (de) 2005-08-25
IL126836A (en) 2004-05-12
JP4122060B2 (ja) 2008-07-23
NZ332833A (en) 2000-07-28
CA2253613A1 (en) 1997-11-06
KR20000065172A (ko) 2000-11-06
UA54427C2 (uk) 2003-03-17
EP0918519A4 (en) 1999-08-11
CZ296711B6 (cs) 2006-05-17
IL126836A0 (en) 1999-09-22
HUP9902805A3 (en) 2000-04-28
CZ349998A3 (cs) 1999-11-17
WO1997040831A1 (en) 1997-11-06
US6114320A (en) 2000-09-05

Similar Documents

Publication Publication Date Title
PL189020B1 (pl) Zastosowanie bis-indolilomaleimidowego lub makrocyklicznego bis-indolilomaleimidowego inhibitora izozymu beta kinazy białkowej C do wytwarzania leku do leczenia naczyniowych schorzeń oczu
WO1997040831A9 (en) Therapeutic treatment for vegf related occular diseases
JP2013531063A (ja) 二官能基Rhoキナーゼ阻害化合物、組成物およびその使用
KR20090010161A (ko) 시클로리그난의 제2형 당뇨병의 치료를 위한, 그리고 피임약으로서의 용도
US5998467A (en) Medicine for oculopathy
JP2012006918A (ja) イソキノリンスルホニル誘導体を有効成分として含有する網脈絡膜変性疾患の予防または治療剤
US5055480A (en) Topically active ocular gem-diacylthiadiazole sulfonamide carbonic anhydrase inhibitors
WO2010056710A1 (en) Compositions and methods for treating eye diseases
MXPA98009160A (en) Therapeutic treatment of ocular diseases related to the vascular endothelial growth factor (ve
US9579309B2 (en) Prophylactic or therapeutic agent for posterior ocular disease containing tetrahydropyranylaminocyclopentylcarbonyltetrahydropyridopyridine derivative as effective ingredient
JPH04247036A (ja) 縮瞳をおこすことなく眼圧を下げる治療方法
WO2024089691A1 (en) Modulators and uses thereof
AU2015360438C1 (en) 1 -amino-triazolo(1,5-a)pyridine-substituted urea derivative and uses thereof
JP2009079041A (ja) リチウム塩を有効成分として含有する後眼部疾患の治療又は予防剤
WO2001058487A1 (fr) Agent therapeutique et/ou prophylactique contre les affections de la retine et du nerf optique
EP3170500A1 (en) Prophylactic or therapeutic agent for diseases of posterior segment of eye
AU5998399A (en) Composition for treatment of light-injured retinal degeneration disease
CA2658835A1 (en) Use of pkc inhibitors in ocular diseases
WO2000061148A1 (fr) Inhibiteurs d&#39;hypofonction optique provoquee par une lesion d&#39;une cellule du nerf optique induite par des facteurs autres que les troubles circulatoires optiques
NZ260889A (pl)

Legal Events

Date Code Title Description
LAPS Decisions on the lapse of the protection rights

Effective date: 20120501