PL185914B1 - Igła do zastrzyków zwłaszcza do iniekcji podskórnyIgła do zastrzyków zwłaszcza do iniekcji podskórnychch - Google Patents

Abstract

1. Igla do zastrzyków zwlaszcza do iniekcji podskórnych, majaca czesc iniek- cyjna ze scieta ukosnie koncówka przebi- jajaca skóre, mocowana w gniazdku do montowania na strzykawce, znamienna tym, ze calkowita dlugosc czesci iniekcyj- nej igly (2), rozciagajaca sie od jej zamo- cowania w gniazdku (1) do jej koncówki przebijajacej skóre, wynosi od 4 do 6 mm. 2. Igla wedlug zastrz. 1, znamienna tym, ze srednica zewnetrzna igly (2) i sred- nica otworu przelotowego igly (2) spelniaja jeden z nastepujacych warunków, sredni- ca zewnetrzna igly (2) jest mniejsza niz 0,320 mm, a srednica otworu przelotowego igly (2) jest wieksza niz 0,165 mm, albo srednica zewnetrzna igly (2) jest mniejsza niz 0,298 mm, a srednica otworu przeloto- wego igly (2) jest wieksza niz 0,133 mm. PL PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest igła do zastrzyków zwłaszcza do iniekcji podskórnych. Igła taka jest mocowana w gniazdku celem zamontowania na strzykawce.

Znane ze stanu techniki igły mają część iniekcyjną ze ściętą ukośnie końcówką przebijającą skórę. Takie igły kształtuje się często jako igły z dwiema ostrymi końcówkami, które oprócz końcówki przebijającej skórę mają na swoim drugim końcu ostrą końcówkę do przebijania gumowej membrany zamykającej ampułkę zawierającą płyn do wstrzykiwania.

Igły powyższego rodzaju stosuje się do wstrzykiwania płynów, na przykład insuliny, które muszą być wstrzykiwane podskórnie, to jest w tkankę podskórną pomiędzy skórą i błoną pokrywającą leżące niżej mięśnie. Jeżeli insulina jest wstrzykiwana do mięśnia, to wchłania się do organizmu zbyt szybko i może pojawić się niepożądany efekt spadku cukru we krwi. Natomiast insulina wstrzyknięta do skóry nie jest w ogóle wchłaniana albo wchłaniana w nieprzewidywalny sposób.

W europejskim opisie patentowym nr EP 279 583 opisano igłę, w której część iniekcyjna ma ogółem długość od 8 do 12 mm. Taka długość, w stosunku do często stosowanych igieł o długości 16 mm, zmniejsza ryzyko dokonywania zastrzyków domięśniowych, przy czym u szczupłych mężczyzn suma grubości skóry i tkanki podskórnej może być nawet mniejsza niż 8 mm i ryzyko zastrzyku domięśniowego jest wciąż aktualne.

Z europejskiego opisu patentowego nr EP 279 583 znane jest zmniejszenie skutecznej długości igły o długości 12,5 mm przez zamontowanie na gniazdku igły kołnierza otaczającego igłę współosiowo, w pewnej odległości od igły. Kołnierz pozostawia niniejszą swobodną długość igły do zastrzyku. Można stosować kołnierze o różnych długościach pozostawiając wolne 4 lub 8 mm długości igły do penetracji skóry. Skuteczna długość igły jest dobrze określona tylko przy prostopadłym wprowadzaniu igły do skóry, natomiast skuteczna długość zmniejsza się w niezbyt dobrze określony sposób, jeżeli igła jest wprowadzona pod kątem.

Omówiono igły o długościach pomiędzy 3 i 4 mm, lecz ponieważ są one krótkie, to igła może wnikać zaledwie w skórę, zwłaszcza gdy jest wprowadzana pod kątem.

Celem uniknięcia zastrzyku domięśniowego można wykorzystać technikę wstrzykiwania, w której skórę chwyta się jedną dłonią pomiędzy kciukiem i bokiem palca wskazującego, tak że tworzy się fałda skóry, a następnie wprowadza się igłę i wykonuje zastrzyk za pomocą urządzenia do zastrzyków trzymanego w drugiej dłoni. Opisana technika zastrzyku wymaga dwóch operacji dłonią i nawet trzecia dłoń byłaby użyteczna do ściągnięcia i utrzymywania z dala tkanin przykrywających normalnie obszar zastrzyku.

Celem wynalazku jest opracowanie igły do iniekcji podskórnych, która mogłaby być wprowadzona bez potrzeby tworzenia fałdy skóry, i za pomocą której zastrzyku dokonuje się konsekwentnie tylko jedną dłonią. Chociaż wstrzykiwanie insuliny opisuje się tu jako przy185 914 kład, to igła jest użyteczna do wszelkiego rodzaju zastrzyków podskórnych, na przykład do wykonywania zastrzyków hormonu wzrostu.

Igła do zastrzyków zwłaszcza do iniekcji podskórnych mająca część iniekcyjną ze ściętą ukośnie końcówką przebijającą skórę, mocowana w gniazdku do montowania na strzykawce, według wynalazku charakteryzuje się tym, że całkowita długość części iniekcyjnej igły, rozciągająca się od jej zamocowania w gniazdku do jej końcówki przebijającej skórę, wynosi od 4 do 6 mm.

Korzystnie średnica zewnętrzna igły i średnica otworu przelotowego igły spełniają jeden z następujących warunków: średnica zewnętrzna igły jest mniejsza niż 0,320 mm, a średnica otworu przelotowego igły jest większa niż 0,165 mm, albo średnica zewnętrzna igły jest mniejsza niż 0,298 mm, a średnica otworu przelotowego igły jest większa niż 0,133 mm.

Ryzyko dokonywania zastrzyków domięśniowych lub zastrzyków do skóry znacznie zmniejsza się, jeżeli stosuje się igłę, która według wynalazku ma całkowitą długość części iniekcyjnej, rozciągającej się od jej zamocowania w gnieździe do jej końca przebijającego skórę, od 4 do 6 mm.

Mniejsza całkowita długość części iniekcyjnej igły, liczona od jej oparcia w gniazdku do punktu przebijającego skórę, umożliwia stosowanie igieł cienkich i cienkościennych o zmniejszonym ryzyku pęknięcia. Takiego zmniejszonego ryzyka nie można uzyskać za pomocą igieł, których skuteczna długość jest zmniejszona przez otoczenie części igły osłonką izolującą, która nie podpiera igły.

Ponieważ podawanie insuliny jest możliwe za pomocą igieł tak cienkich jak igły G30, to takie podawanie jest również możliwe za pomocą igły cienkościennej o otworze przelotowym większym niż 0,133 mm, co odpowiada najmniejszej średnicy otworu przelotowego igły G30. Jeżeli średnica zewnętrzną jest nastawiona jako największa średnica dozwolona dla igły G30, to cienkie ścianki umożliwiają większy otwór przelotowy niż otwór znany z normalnej igły G30.

Na rysunku pokazano schematycznie igłę, według wynalazku, wprowadzoną w obszar skóry z leżącym niżej mięśniem.

Na rysunku gniazdo igły 1 zawierające igłę do zastrzyków 2 jest zamontowane na strzykawce 3. Igła do zastrzyków 2 jest wprowadzona poprzez warstwę skóry 4 do warstwy podskórnej 5, która błoną mięśnia 10 jest oddzielona od tkanki mięśniowej 6 z naczyniami krwionośnymi 11. Wstrzyknięta, lecz nie wchłonięta ilość płynu w tkance podskórnej jest oznaczona liczbą 7.

Tam, gdzie igła jest umocowana w gnieździe 1, jest ono wyposażone w występ 8, który jest zakończony kopułką 9. Dzięki takiej konstrukcji część iniekcyjną igły 2 może być wprowadzona ukośnie całą swoją długością, natomiast całkowite wprowadzenie igły 2 jest możliwe tylko przez wprowadzenie igły 2 prostopadle do skóry, jeżeli część iniekcyjną igły 2 rozciąga się bezpośrednio od powierzchni końcowej gniazdka 1.

Drogą szeregu pomiarów ustalono, że grubość skóry 4 i warstwy podskórnej 5 leży w granicach przedstawionych w poniższej tabeli. Wartości średnie należy traktować jako wartości obowiązujące dla korzystnych stref wstrzykiwania.

	Kobiety	Mężczyźni
min.	max.	średnio	min.	max.	średnio
Skóra	1,1	3,6	1,7	1,2	4,1	2,3
Tkanka podskórna	4,5	30,8	12,1	2,3	26,9	7,2
Suma	5,6	34,4	13,8	3,5	31,0	9,5

Przyjmując, że emisja cieczy z igły 2 na skutek skośnego obcięcia końcówki igły 2 ma miejsce w granicach odległości od ostrza igły 2, na przykład dla igły G30 w granicach od 0,4 do 1,2 mm od ostrza igły 2, to widać, że w przypadku kobiet nawet zastrzyk igłą 6 mm prostopadle do powierzchni skóry w obszarze, gdzie grubość skóry jest minimalna, nie dochodzi

185 914 do mięśnia, natomiast zastrzyk igłą 4 mm jest możliwy, jeżeli unika się obszarów o najgrubszej skórze.

Stosując igłę 6 mm mężczyźni powinni unikać zastrzyku w tych obszarach, w których grubość skóry jest minimalna i takie obszary nie są odpowiednie dla zastrzyków. Igła 4 mm nie może być stosowana w tych obszarach, w których skóra ma grubość maksymalną, i także te obszary leżą poza obszarami normalnie zalecanymi do zastrzyków, którymi są brzuch i uda.

Jeżeli igłę wprowadza się pod kątem, to skóra może wyglądać jak gdyby miała grubość, która jest grubością w powyższej tabeli podzieloną przez sinus kąta pomiędzy igłą i powierzchnią skóry. Przy kącie 45° odpowiada to pomnożeniu przez współczynnik 1,4.

Widać, że w przypadku kobiet, do zastrzyków można używać uniwersalnie igły 6 mm, z igłą prostopadłą do powierzchni skóry lub usytuowane pod kątem względem skóry, natomiast nie można stosować igły 4 mm bez zachowania prostopadłego położenia igły względem powierzchni skóry, gdy zastrzyki są wykonywane w obszarach, w których skóra ma swoją największą grubość.

Ani w obszarach, w których skóra ma najmniejszą grubość, ani w obszarach, w których skóra ma największą grubość, mężczyźni nie powinni stosować igły 6 mm, nawet, jeżeli wprowadza się ją pod kątem, ponieważ w pierwszych z wymienionych obszarów igła 6 mm może dojść do mięśnia, a w ostatnich z wymienionych obszarów igła nie może przejść przez skórę. W obszarach, w których skóra ma minimalną grubość, igła 4 mm może być stosowana, jeżeli wprowadza się ją pod kątem do skóry.

Natomiast obszary, w których skóra ma swoją minimalną grubość, nie są zasadniczo odpowiednie jako obszary zastrzyków i warunek w tych obszarach odpowiada warunkom spełnianym w korzystnych obszarach zastrzyków u ludzi chudych, zwłaszcza u chudych dzieci.

Jednakże w korzystnych obszarach do zastrzyków, reprezentowanych przez wartości średnie grubości skóry i warstwy podskórnej, igłę 4 mm oraz igłę 6 mm można stosować prostopadle do powierzchni skóry albo tworząc kąt z powierzchnią skóry, pozostawiając możliwy do przyjęcia margines zmian dookoła średnich wartości grubości warstw skóry.

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz.

Cena 2,00 zł.

Claims (2)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Igła do zastrzyków zwłaszcza do iniekcji podskórnych, mająca część iniekcyjną ze ściętą ukośnie końcówką przebijającą skórę, mocowana w gniazdku do montowania na strzykawce, znamienna tym, że całkowita długość części iniekcyjnej igły (2), rozciągająca się od jej zamocowania w gniazdku (1) do jej końcówki przebijającej skórę, wynosi od 4 do 6 mm.
2. 2. Igła według zastrz. 1, znamienna tym, że średnica zewnętrzna igły (2) i średnica otworu przelotowego igły (2) spełniają jeden z następujących warunków, średnica zewnętrzna igły (2) jest mniejsza niż 0,320 mm, a średnica otworu przelotowego igły (2) jest większa niż 0,165 mm, albo średnica zewnętrzna igły (2) jest mniejsza niż 0,298 mm, a średnica otworu przelotowego igły (2) jest większa niż 0,133 mm.