PL184604B1

PL184604B1 - Środek łączony do wybielania zębów lub do leczenia dolegliwości skórnych i zaburzeń śluzówki

Info

Publication number: PL184604B1
Application number: PL96321862A
Authority: PL
Inventors: Van@Den@Bosch@Willem@F
Original assignee: Diamond White Avv
Priority date: 1995-02-24
Filing date: 1996-02-23
Publication date: 2002-11-29
Also published as: KR100425424B1; RO119813B1; CA2213476C; HUP9801365A2; EP0814756A1; NO973839L; JPH11500722A; CZ297911B6; AU4849296A; CA2213476A1; CZ267697A3; NO312937B1; BR9607256A; FI973468A0; US6017515A; CN1175898A; HU229212B1; PT814756E; HUP9801365A3; ATE228819T1

Abstract

1. Srodek laczony do wybielania zebów lub do leczenia dolegliwosci skórnych i zaburzen sluzówki, znamienny tym, ze zawiera co najmniej: (a) zel lub paste zawierajaca skladnik (i) zlozony co najmniej z kationu An + i z anionu Om X-, w których A oznacza metal z Grupy 1 lub 2 ukladu okresowego, n = 1 lub 2, X oznacza atom chloro- wca, a m = 1-4, oraz (b) zel lub paste zawierajaca skladnik (ii) zlozony co najmniej z kationu An + i z anio- nu [Bp Oq ]r-, w których A oznacza metal z Grupy 1 lub 2 ukladu okresowego, p= 1-4, q= 1- 8, a r = 1-3. PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest środek łączony do wybielania zębów lub do leczenia dolegliwości skórnych i zaburzeń śluzówki.

W stomatologii kosmetycznej stosuje się różne produkty i techniki dla wybielania zębów zarówno martwych jak i żywych. Zęby martwe nie zawierająjuż nerwu lub zawierają nerw już nie działający, na przykład w wyniku tak zwanego kanałowego leczenia zęba. Zęby żywe zawierają wciąż działający nerw.

Wybielanie zębów prowadzi się, na przykład stosując produkt Hi-lite, sprzedawany przez Shofu Dental Corporation. Ten produkt zawiera stężony nadtlenek wodoru (35 %) jako składnik czynny i stosuje się go w tej postaci wobec wybielanego zęba, po czym pozostawia się do działania w ciągu 8-10 minut, w tym czasie zachodzi wybielanie zęba w wyniku tak zwanej aktywacji chemicznej.

Wybielanie zęba można przyspieszyć pod wpływem światła. W tym przypadku ząb, wobec którego zastosowano produkt, oświetla się specjalną lampą, na skutek czego czas niezbędny dla wybielenia skraca się do 2-3 minut. Ten ostatnio podany sposób wybielania zębów opisano bardziej szczegółowo w artykule autorstwa F.N. Hanosh i G. S. Hanosh w J. Esthet. Dent. 4 (1992) 90-95.

Poważną wadą produktu Hi-lite jest fakt, że zawiera on agresywną substancję chemicznąnadtlenek wodoru, który ponadto występuje w wysokim stężeniu (35 %) w produkcie. Dlatego też z produktem należy się obchodzić bardzo ostrożnie. Przy obchodzeniu się z tym produktem należy unikać także zetknięcia ze skórą i bardzo zalecane jest stosowanie ochronnych rękawic i okularów. Ponadto stwierdzono, że ten produkt nie wywiera długotrwałego działania wybielającego, co oznacza, że skutek (trwałość) działania zmniejsza się po paru miesiącach.

Inne produkty, takie jak Nite-White, sprzedawane przez New Smile Care-Zahnkosmetik GmbH, zawierają nadtlenek karbimidu (CO(NH₂)2 · H₂O₂) jako składnik czynny. Zgodnie z dotychczasowym stanem techniki stwierdzono jednak, że choć obserwuje się wyraźną zmianę barwy po aktywnym działaniu wobec wybielanego zęba, to ta zmiana barwy faktycznie całkowicie zanika już po upływie tygodnia.

W dotychczasowym stanie techniki nie ujawniono żadnych skutecznych środków dla leczenia dolegliwości skórnych i zaburzeń śluzówki, w szczególności jej uszkodzeń.

Celem wynalazku jest rozwiązanie opisanych powyżej zagadnień przez użycie środka do wybielania zębów, nie zawierającego agresywnych substancji chemicznych. Innym celem wynalazku jest dostarczenie skutecznego środka do leczenia dolegliwości skórnych i zaburzeń śluzówki, szczególnie jej uszkodzeń.

Przedmiotem wynalazkujest więc środek łączony do wybielania zębów lub do leczenia dolegliwości skórnych i zaburzeń śluzówki, charakteryzujący się tym, że zawiera co najmniej:

(a) żel lub pastę zawierającą składnik (i) złożony co najmniej z kationu Aⁿ⁺ i z anionu O_mX', w których A oznacza metal z Grupy 1 lub 2 układu okresowego, n = 1lub 2, X oznacza atom chlorowca, a m = 1-4, oraz (b) żel lub pastę zawierającą składnik (ii) złożony co najmniej z kationu Aⁿ⁺ i z anionu [BpO_q]^r', w których A oznacza metal z Grupy 1 lub 2 układu okresowego, p = 1-4, q=1-8,ar = 1 -3.

Korzystnie A oznacza lit, sód lub potas, n = m = p = 1, q = 2 lub 3, a r = 1-3.

Korzystnie A oznacza sód, X oznacza chlor, a q = 3 i r = 1.

Żele lub pasty (a) i (b) ewentualnie zawierają również jeden lub więcej następujących składników: (iii) środek wiążący, (iv) żelatynowy zagęszczacz, (v) środek przeciwdziałający utracie wilgoci.

Środek łączony według wynalazku jako środek wiążący (iii) korzystnie zawiera glicerynę, glikol, glikol propylenowy lub żywicę, jako żelatynowy zagęszczacz (iv) zawiera substancję celulozową, a jako środek przeciwdziałający utracie wilgoci (v) zawiera alditol.

Środek łączony według wynalazku jako środek wiążący (iii) korzystnie zawiera glicerynę, jako żelatynowy zagęszczacz (iv) zawiera karboksymetylocelulozę sodową, a jako środek przeciwdziałający utracie wilgoci (v) zawiera sorbit.

184 604

Środek łączony zawiera żel lub pastę (a) korzystnie przygotowaną według następujących etapów:

1. zmieszanie środka wiążącego (iii) z żelatynowym zagęszczaczem (iv),

2. zmieszanie mieszaniny otrzymanej w etapie 1 ze środkiem przeciwdziałającym utracie wilgoci (v), oraz

3. zmieszanie mieszaniny otrzymanej w etapie 2 ze składnikiem (i).

Środek łączony zawiera żel lub pastę (b) korzystnie przygotowaną według następujących etapów:

1. zmieszanie środka wiążącego (iii) z żelatynowym zagęszczaczem (iv),

3. zmieszanie mieszaniny otrzymanej w etapie 2 ze składnikiem (ii).

Środek łączony według wynalazku zawiera żel lub pastę (a), która z kolei zawiera 5-95% wagowych, korzystnie 1 -50% wagowych składnika (i), oraz żel lub pastę (b), która z kolei zawiera 5-95% wagowych, korzystnie 1-50% wagowych składnika (ii).

Środek łączony według wynalazku nadaje się do stosowaniajako substancja czynna do wybielania zębów lub leczenia dolegliwości skórnych i zaburzeń śluzówki, korzystnie do stosowania jako substancja czynna do wybielania żywych zębów albo do leczenia uszkodzeń.

Środek łączony według wynalazku korzystnie nadaje się do stosowania jako substancja czynna do leczenia uszkodzeń wywołanych przez wirusa opryszczki zwykłej, altów·', trądzika, egzemy, pleśni na skórze lub śluzówce, brodawek, rozstępów w kącikach ust i na wargach, ospy wietrznej lub innych uszkodzeń pochodzenia bakteryjnego.

Nazwę żel lub pasta stosuje się do określenia substancji posiadających lepkość i charakterystykę płynięcia porównywalne z gęstymi, ewentualnie tiksotropowymi cieczami. Przykładem takich substancji jest masło orzechowe, pasta do zębów, maści i kremy. W tym opisie obie nazwy żel i pasta stosuje się równolegle, rozumiejąc, że te dwie nazwy są wzajemnie synonimami. We wzorze O_mX', X może oznaczać fluor, chlor, brom lub jod. Przykładem anionu O_mX' jest anion podchlorynowy, podjodynowy, chlorynowy, jodynowy, chloranowy, bromianowy, jodanowy, nadchloranowy i nadjodanowy.

Przykładem anionu [BpO_q]^r‘ jest anion nadboranowy (BO'3), metaboranowy (B'2), ortoboranowy (Bo³3), podboranowy (B2O4²·) i piroboranowy lub tetraboranowy (Β.,!©²©

Środek według wynalazku można otrzymywać łącząc ze sobą składniki (a) i (b), przy czym korzystnie jest łączyć składniki (a) i (b) tuż przed, na przykład 5 minut do 1 godziny przed, lub podczas stosowania tego środka. W przeciwieństwie do tego, można również wytwarzać środek ze znacznym wyprzedzeniem, na przykład 1 godzinę do 7 dni wcześniej, jednakże w tym przypadku zaleca się przechowywanie środka w niskiej temperaturze, korzystnie pomiędzy od 0°C do 8°C, przez cały okres stosowania środka.

Składniki (a) i (b) mogą ewentualnie zawierać inne substancje lub związki chemiczne lub farmaceutyczne, takie jak środki zapachowe, substancje aromatyczne i smakowe, używane tradycyjnie w środkach i produktach stomatologicznych.

Środek do wybielania zębów lub do leczenia zaburzeń śluzówki, według wynalazku, wytwarza się korzystnie łącząc składniki (a) i (b), przy czym składnik (i) jest złożony co najmniej z kationu Aⁿ⁺ i z anionu O_mX, w którym A oznacza lit, sód lub potas, n = 1, X oznacza atom chlorowca i m = 1, i składnik (ii) jest złożony co najmniej z kationu An+ i z anionu [BpOq]^r, w których A oznacza lit, sód lub potas, p = 1, q = 2 lub 3 i r = 1. Tak więc, zgodnie z wynalazkiem, podhalogenin stosuje się jako składnik (i), a boran jako składnik (ii). Przykładem podhalogeninujest podchloryn litu, podchloryn sodu, podjodyn potasu i podchloryn potasu. Przykładem odpowiednich boranów są nadborany i metaborany sodu, potasu i litu.

Zgodnie z wynalazkiem, A oznacza w szczególności sód, a X oznacza chlor q = 3 i r = 1. Tak więc, zgodnie z wynalazkiem, składnik (i) jest korzystnie podchlorynem, w szczególności podchlorynem sodu, a składnik (ii) jest nadboranem, w szczególności nadboranem sodu.

184 604

Składnik (i) może zawierać jedną lub więcej cząsteczek wody w postaci wody krystalizacyjnej. Korzystnie stosuje się wodny roztwór składnika (i), na przykład roztwór podchlorynu sodu w wodzie. Taki roztwór nazywany jest również „wodą bielącą”. Składnik (ii) może również zawierać jedną lub więcej cząsteczek wody w postaci wody krystalizacyjnej, tak jak nadboran sodu trójwodny i nadboran sodu czterowodny. Zgodnie z wynalazkiem stosuje się wszystkie hydraty obu składników (i) i (ii), a więc wszystkie te hydraty wchodzą w zakres wynalazku.

Korzystnie, składniki (a) i (b) zawierają też jeden lub więcej dodatków, które korzystnie stanowiąjeden lub więcej następujących składników: (iii) środek wiążący, (iv) żelatynowy zagęszczacz i (v) środek zapobiegający utracie wilgoci.

Odpowiednie środki wiążące obejmują glicerynę, glikol propylenowy i niektóre żywice, na przykład gumę arabską, żywicę caraya, gumę tragakantową i żywicę ksantanową. Zgodnie z wynalazkiem składnik (iii) jest w szczególności gliceryną

Odpowiednimi żelatynowymi zagęszczaczami są substancje celulozowe, na przykład celuloza, karboksymetylo-celuloza sodowa, (hydroksy)propyloceluloza, metyloceluloza i etyloceluloza.

Zgodnie z wynalazkiem składnik (iv)jest w szczególności karboksymetyloceluloząsodową.

Odpowiednimi środkami zapobiegającymi utracie wilgoci sąalditymy, na przykład erytryt, arabinit, ksylit, galaktyt, sorbit, idyt, mannit, heptyt i oktyt. Zgodnie z wynalazkiem składnik (v) jest w szczególności sorbitem.

Zgodnie z wynalazkiem ważna jest kolejność łączenia składników (i)-(v), aby otrzymać środek w postaci jednorodnego żelu lub pasty. Zgodnie z wynalazkiem jest więc ważne, aby wytworzyć jednorodne składniki (a) i (b). Składnik (a) wytwarza się korzystnie zgodnie z następującymi etapami:

1. zmieszanie składnika (iii) i składnika (iv),

2. zmieszanie mieszaniny otrzymanej w etapie 1 ze składnikiem (v), i

3. zmieszanie mieszaniny otrzymanej w etapie 2 ze składnikiem (i).

Składnik (b) wytwarza się korzystnie zgodnie z następującymi etapami:

1. zmieszanie składnika (iii) i składnika (iv),

2. zmieszanie mieszaniny otrzymanej w etapie 1 ze składnikiem (v), i

3. zmieszanie mieszaniny otrzymanej w etapie 2 ze składnikiem (ii).

Zgodnie z wynalazkiem można też użyć inne związki nieorganiczne, wykazujące działanie wybielające, zamiast składnika (ii). Przykładem takich związków jest nadwęglan sodu, chloryn sodu, peroksyhydrat węglanu sodu i peroksyhydrat pirofosforanu sodu.

Środek wytwarza się korzystnie ze składnika:

(a) który zawiera co najmniej 0,1 do 95% wagowych, korzystnie 1 do 50% wagowych, składnika (i) i ze składnika, (b) który zawiera co najmniej 0,1 do 95% wagowych, korzystnie 1 do 50% wagowych, składnika (ii).

Bardziej korzystnie, środek wytwarza się ze składnika (a), który zawiera co najmniej 0,1 do 95% wagowych, korzystnie 1 do 50% wagowych, składnika (i), 0,1 do 95% wagowych, korzystnie 1 do 50% wagowych, składnika (iii), 0,01 do 20% wagowych, korzystnie 0,1 do 10% wagowych, składnika (iv), i 0,1 do 95% wagowych, korzystnie 1 do 50% wagowych składnika (v), i ze składnika (b), który zawiera co najmniej 0,1 do 95% wagowych, korzystnie 1 do 50% wagowych, składnika (ii), 0,1 do 95% wagowych, korzystnie 1 do 50% wagowych, składnika (iii), 0,01 do 20% wagowych, korzystnie 0,1 do 10% wagowych, składnika (iv), i 0,1 do 95% wagowych, korzystnie 1 do 50% wagowych, składnika (v).

W szczególności, środek wytwarza się ze składnika (a) zawierającego co najmniej 0,1 do 95% wagowych, korzystnie 1 do 50% wagowych, składnika (i), 0,1 do 95% wagowych, korzystnie 1 do 50% wagowych, składnika (iii), 0,01 do 20% wagowych, korzystnie 0,1 do 10% wagowych, składnika (iv), i 0,1 do 95% wagowych, korzystnie 1 do 50% wagowych, składnika (v), i nieobowiązująco 0,1 do 20% wagowych, korzystnie 1 do 15% wagowych, cytrynianu sodu, i 0,01 do 5% wagowych, korzystnie 0,1 do 0,4% wagowych, fluorku sodu, i ze składnika (b) za6

184 604 wierającego co najmniej 0,1 do 95% wagowych, korzystnie 1 do 50% wagowych, składnika (ii), 0,1 do 95% wagowych, korzystnie 1 do 50% wagowych, składnika (iii), 0,01 do 20% wagowych, korzystnie 0,1 do 10% wagowych, składnika (iv), i 0,1 do 95% wagowych, korzystnie 1 do 50% wagowych, składnika (v), i nieobowiązująco 0,1 do 50% wagowych, korzystnie 1 do 20% wagowych, cytrynianiu sodu, 0,1 do 50%) wagowych, korzystnie 1 do 20% wagowych, siarczanu magnezu i 0,1 do 50% wagowych, korzystnie 1 do 20% wagowych, siarczanu sodu.

Bardzo szczególna realizacja wynalazku dotyczy środka o powyżej podanym składzie, w którym składnik (iii) jest gliceryną, składnik (iv) jest karboksymetylocelulozą sodową i składnik (v) jest sorbitem.

W miarę potrzeby, składnik (a) i składnik (b) mogą także zawierać inne substancje chemiczne lub farmaceutyczne, na przykład środki zapachowe, substancje aromatyczne i smakowe, takie jak zwykle używane w produktach stomatologicznych, takich jak pasty do zębów, na przykład aspartam.

Wielkość cząstek związków w postaci stałej nie jest ściśle określona lecz związki te łatwiej jest przetwarzać na jednorodny żel lub pastę jeśli występują w postaci silnie rozdrobnionej. Odpowiednia jest średnia wielkość cząstek od 0,0001 do 1 mm, w szczególności 0,01 do 0,1 mm. Podczas zmieszania wyżej wspomnianych składników mieszaninę tych składników można ogrzewać krótko w temperaturze 50 do 150°C, korzystnie nie wyżej niż 100°C, aby uzyskać jednorodne żele lub pasty.

Składnik (b) może również zawierać inne związki nieorganiczne o działaniu wybielającym, na przykład nadwęglan sodu, chloryn sodu, peroksyhydrat węglanu sodu i peroksyhydrat pirofosforanu sodu, jako dodatek do składnika (ii) lub zamiast składnika (ii). Korzystnie, stosuje się taki związek w ilości 0,1 do 50% wagowych, korzystnie 1 do 20% wagowych, a w szczególności w ilości 5 do 10% wagowych. Jeśli składnik (b) zawiera związek inny niż składnik (ii), taki jak nadwęglan sodu, to składnik (b) tego typu jest bardziej agresywny niż w przypadku, gdy składnik (b) zawiera składnik (ii). Tak więc, składnik (b), który zawiera tylko składnik (ii) jest korzystnie stosowany.

Środek wytworzony sposobem według wynalazku może być użyty z jednej strony do wybielania zębów, a z drugiej strony do leczenia dolegliwości skórnych i zaburzeń śluzówki.

Przy wybielaniu żywych zębów wybielanie można osiągnąć w następujący sposób. Najpierw wykonuje się „czapeczkę” lub „rękawek” o kształcie dopełniającym do kształtu widocznej części wybielanego zęba. W tym kontekście jako kształt dopełniający rozumie się kształt przy którym powierzchnie wewnętrzne tego kształtu są zasadniczo lub całkowicie identyczne z, a przestrzennie zajmujące w przybliżeniu lub dokładnie takąsamąpozycję jak, powierzchnie zewnętrzne wybielanego zęba, tak aby po umieszczeniu rękawka lub czapeczki na zębie uzyskać faktycznie stykającą się całość, a odstęp pomiędzy wewnętrzną częścią rękawka lub czapeczki i zębem wynosił w przybliżeniu 0,01 -5 mm, korzystnie 0,1-1 mm, zaś czapeczka lub rękawek zasadniczo lub całkowicie izolowały co najmniej widoczną część wybielanego zęba od jego otoczenia. W tym kontekście uzyskana izolacja nie pozwala aby środek przenikał lub ledwie przenikał swobodnie do jamy ustnej.

Następnie wprowadza się środek do wnętrza rękawka lub czapeczki, po czym rękawek lub czapeczkę wypełnione środkiem umieszcza się na powierzchni zewnętrznej zęba. Rękawek lub czapeczka pozostająnastępnie na miejscu w ciągu co najmniej 6 godzin, korzystnie - 9 godzin. Po zakończeniu tego okresu usuwa się przykrycie i przepłukuje usta dokładnie szereg razy obfitąilościąwody. Następnie czyści się dokładnie zęby szczotkując i stosując nić zębowąi/lub wykałaczki i/lub szczotkowe przyrządy do czyszczenia zębów'.

Sposób wybielania żywego zęba obejmuje następujące etapy:

I) wytworzenie kształtu czapeczki, dopełniającego do kształtu co najmniej widocznej części wybielanego zęba,

II) wprowadzenie środka do wewnątrz czapeczki,

184 604

III) umieszczenie czapeczki, do której wnętrza wprowadzono środek, na zewnętrznej części zęba i pozostawienie czapeczki na miejscu w ciągu co najmniej 6 godzin, korzystnie - 9 godzin, i

IV) usunięcie czapeczki z zęba.

Dla specjalisty w tej dziedzinie techniki będzie oczywiste, że opisany powyżej sposób może być również przeprowadzony następująco:

I) wytworzenie kształtu czapeczki, dopełniającego do kształtu widocznej części wybielanego zęba,

II) zastosowanie środka na zewnętrznej części wybielanego zęba,

III) umieszczenie czapeczki na zewnętrznej części zęba, przy czym w razie potrzeby można wprowadzić pewną ilość środka do wewnątrz czapeczki i pozostawienie czapeczki na miejscu w ciągu co najmniej 6 godzin, korzystnie - 9 godzin, i

IV) usunięcie czapeczki z zęba.

Dla specjalisty w tej dziedzinie techniki będzie oczywiste, żejeśli środek zostałjuż umieszczony na wybielanym zębie, to nie jest konieczne lub nie jest konieczne w każdym przypadku, wprowadzenie pewnej ilości środka do wewnątrz rękawka lub czapeczki. Jednakże oba opisane powyżej sposoby można zastosować dla uzyskania pożądanego wyniku, a więc są one uważane jako część wynalazku.

Jeżeli pożądane jest dalsze wybielenie zęba lub zębów to sposób można powtórzyć bez ryzyka ujemnych skutków. Nawet w przypadku tego istotnego wybielenia, wybielony ząb zachowuje w normalnych warunkach barwę uzyskaną dzięki wybieleniu przez okres czasu długi do bardzo długiego.

Rękawek lub czapeczka stosowane w opisanych powyżej sposobach wytwarza się z materiału ulegającego deformacji po ogrzaniu, takiego jak materiały termoplastyczne. Korzystnie stosuje się materiał taki jak na przykład nietoksyczny polisiloksan, któremu można nadać pożądany kształt po zanurzeniu materiału do gorącej wody na pewien okres czasu. Materiały tego typu są znane w dotychczasowym stanie techniki i są szeroko stosowane do wytwarzania, na przykład, gumowych ochraniaczy często noszonych podczas uprawiania sportu. Kształt czapeczki jest więc taki lub może być doprowadzony do takiego, aby czapeczka zasadniczo lub całkowicie izolowała widoczną część wybielanego zęba od jego otoczenia.

Elektronowe mikrografy zębów, których zewnętrzną powierzchnię poddano działaniu środka według wynalazku, wykazują, że środek nie wywiera ujemnego wpływu na emalię zęba poddanego wybielaniu. Ponadto stwierdzono, że środek nie wywiera ujemnego wpływu na dziąsła, a wirusobójcze i bakteriobójcze działanie środka ma korzystny wpływ na dziąsła.

Zgodnie z wynalazkiem środek według powyższego opisu może być też stosowany do leczenia szczególnych dolegliwości skórnych i stanów śluzówki, w szczególności uszkodzeń.

O ile wiadomo, nie ma dostępnych w handlu leków, które są całkowicie skuteczne w leczeniu uszkodzeń, takich jak, na przykład, spowodowane przez wirus opryszczki zwykłej. Nieoczekiwanie stwierdzono jednak, że środek według wynalazku powoduje całkowite wygojenie uszkodzeń spowodowanych przez opryszczkę zwykłą. W tym celu, na przykład, stosuje się mieszaninę równych części składnika (a) i składnika (b), w przybliżeniu pięć razy dziennie, wobec uszkodzeń. W przypadku rozwijających się uszkodzeń spowodowanych wirusem opryszczki zwykłej stwierdzono, że te uszkodzenia znikły po około 5 dniach, natomiast gdy uszkodzenia trwały dłużej niż trzy dni, to znikły już po upływie około dwóch dni. Po zagojeniu nie pozostały widoczne blizny. Dalsze skutki stosowania omawianego środka powodują całkowite lub prawie całkowite nierozprzestrzenianie się uszkodzeń i rzadszy ich nawrót.

W przypadku aftów (białych wrzodów) w ustach również mieszanina równych części składnika (a) i składnika (b), na przykład, wykazała skuteczne gojenie. Na przykład, gdy mieszaninę równych części składnika (a) i składnika (b) zastosowano wobec alitów około sześć razy dziennie, uzyskano całkowite wygojenie już po upływie dwóch dni, bez powstawania widocznych blizn. Całkowite wygojenie bez powstania blizn można też osiągnąć w przypadku zmian skórnych, takichjak trądzik, gdy, na przykład, mieszaninę równych części składnika (a) i składni8

184 604 ka (b) stosuje się około pięć razy w miejscach poddawanych leczeniu. Ponadto, na przykład, stwierdzono, że mieszanina równych części składnika (a) i składnika (b) ma skuteczny wpływ gojący na pleśń na skórze i śluzówce i na brodawki. Środek według wynalazku można więc stosować do leczenia uszkodzeń spowodowanych opryszczką zwykłą, aftów·', trądzika, egzemy, pleśni na skórze lub śluzówce, brodawek, rozszczepień w kącikach ust i warg, ospy wietrznej lub innych uszkodzeń pochodzenia wirusowego.

Przy wybielaniu martwych zębów składnik (a), który zawiera składnik (i) i składnik (b), który zawiera składnik (ii) są stosowane naprzemiennie, warstwa po warstwie w jamie zębowej. Składnik (b), który zawiera składnik (ii), wytwarza się przez niewielkie zwilżenie składnika (ii). Składnik (a), który zawiera składnik (i), wytwarza się przez rozpuszczenie składnika (i) w wodzie. Ponieważ oba składniki stosuje się oddzielnie i warstwa po warstwie, a środek zawierający składnik (ii) jest nieco zwilżony, to środek wybielający uzyskany przez połączenie dwóch składników stosuje się z opóźnionym działaniem.

Przy wybielaniu martwego zęba, usuwa się najpierw uzupełnienie protetyczne z zęba poddawanego obróbce. Jamę uzyskanąw ten sposób poddaje się następnie kolejnym etapom czyszczenia i wstępnej obróbki, takiemu, które prowadzi się zwykle przed umieszczeniem w zębie materiału uzupełnienia protetycznego. Składnik (a), zawierający składnik (i) i składnik (b), zawierający składnik (ii), umieszcza się następnie w jamie, oddzielnie, warstwa po warstwie. Na koniec wykonuje się izolację jamy od jej otoczenia.

Sposób wybielania martwego zęba obejmuje więc następujące etapy:

(a) działanie na jamę zębową środkiem trawiącym, (b) działanie na jamę środkiem czyszczącym, (c) umieszczenie co najmniej jednej warstwy składnika zawierającego składnik (i) i co najmniej jednej warstwy składnika zawierającego składnik (ii), oddzielnie, warstwa po warstwie, i (d) umieszczenie środka izolującego jamę od jej otoczenia.

Sposób opisany powyżej stosuje się wobec jednego lub więcej zębów jednocześnie. Gdy środek stosuje się zgodnie ze sposobem opisanym powyżej to działanie wybielające jest zakończone po upływie 3-6 tygodni. Jeśli pożądane jest dalsze wybielenie zęba lub zębów to można powtarzać sposób bez wywoływania ujemnych skutków. W normalnych warunkach wybielony ząb utrzymuje przez długi do bardzo długiego okresu czasu barwę uzyskaną dzięki wybielaniu.

Środek według wynalazku można też stosować w medycynie weterynaryjnej i w przemysłowych procesach wybielania, na przykład w procesach wybielania papieru.

Środek według wynalazku można też stosować w przeciwbakteryjnych pastach do zębów, w tym przypadku składnik (i) i składnik (ii) występująw niskich stężeniach, na przykład 5% wagowych. Wspomniana pasta do zębów ma wówczas zarówno działanie przeciwbakteryjne jak i wybielające lub wzmacniające barwę. Zgodnie z wynalazkiem, środek można też stosować przy wytwarzaniu opatrunków natryskowych, szamponów dermatologicznych, mydeł, maści i żelów'.

Wynalazek dotyczy też produktu reakcji lub produktów reakcji do wybielania zębów i do leczenia dolegliwości skórnych i zaburzeń śluzówki, w szczególności uszkodzeń, a produkt(y) jest/są uzyskane przez połączenie składnika (i) i składnika (ii). Nieoczekiwanie dobry i trwały skutek wybielający korzystnego środka według wynalazku jest spowodowany efektem synergicznym pomiędzy składnikiem (i) i składnikiem (ii). Stwierdzono, że użycie bądź składnika (i) bądź składnika (ii) oddzielnie powoduje niewielkie lub żadne wybielenie zęba poddanego obróbce i że wspomniane związki nie mogą być skutecznie użyte oddzielnie dla leczenia uszkodzeń. W przeciwieństwie do powyższego, użycie kombinacji składnika (i) i składnika (ii), wykazuje efekt wybielenia lepszy i trwalszy niżby należało oczekiwać na podstawie wyników oddzielnego stosowania związków Ten fakt wskazuje, że dwa związki wzmacniają wzajemnie swoje działania w nieoczekiwany sposób.

Chociaż istota tego synergicznego efektu, opisanego powyżej, nie jest znana, to uważa się, bez wiązania lub ograniczania jakąkolwiek szczególną teorią, że przyczyną tego efektu jest chemia kompleksu nadboranów (lub peroksyboranów). Właściwości tych związków opisano szczegółowo w Gmelin Handbuch der Anorganischen Chemie”, Yolume 28, Part. 7 (1975), pp

184 604

221 -237. Wiadomo więc, że budowa tetrahydratu nadboranu sodu może być lepiej opisana wzorem NaBO2· H2O2 · 3H₂O niż częściej używanym wzorem NaBO₃ · 4H₂O. Z drugiej strony, budowa krystaliczna tetrahydratu nadboranu sodu wykazuje, że związek składa się z dwujądrowych anionów, jony boru są połączone dwoma mostkami nadtlenowymi (M.A.Carrondo, A.C. Skapsi, Acta Cryst. B34 (1978) 3551). W tym przypadku lepszym wzorem byłby Na₂[(HO)2B(O)₂B(OH)2] · 6H₂O.

Spektrometria Ramane wodnych roztworów tetrahydratu nadboranu sodu wykazała, że przypuszczalnie ustaliła się następująca równowaga: (C.J. Adam i I.E. Clark w Polyhedron 2 (1983) 673-675):

2Na++[HO)2B(O2)B(OH)2]- θ 2Na++ [B(OH)4]'+H₂O2 [B(OH)4]'+H2O2 θ B(OH)₃(OOH)‘+H2O

Stwierdzono, że położenie tych równowag zależy w dużym stopniu od występującego pH. Ponadto, w roztworach stężonych [B/OHb] może reagować dalej dając poliborany, w wyniku czego opis tych równowag staje się znacznie bardziej złożony.

Jednakże stwierdzono, że H2O2 wywiera bardzo skromny wpływ i wykazuje tylko krótkotrwałe działanie w zastosowaniach tutaj opisanych. Środek według wynalazku wywiera szczególnie korzystny i ponadto długotrwały wpływ, a więc wynika stąd, że wpływ ten nie opiera się na i/lub wynika z tworzenia się H2O2.

Wiadomo, że zależnie od warunków, tetrahydrat nadboranu sodu rozkłada się na tetraboran sodu, Na2B4O₂ i tlen (Gmelin, „Handbuch der Anorganischen Chemie”, Volume 28, Part 7 (1975), pp 221-237). Chociaż warunki panujące w zębie (obróbka zęba martwego) lub w jamie ustnej (obróbka zęba żywego) nie są znane, uważa się, że tlen jest aktywnym składnikiem środka wybielającego. Ponadto stwierdzono, że gdy środek według wynalazku stosuje się w jamie ustnej, pacjent nie odczuwa znanego uczucia parzenia lub pieczenia powodowanego przez H2O2. Można to wyjaśnić bardzo powolnym lub opóźnionym tworzeniem się H2O2 i/lub tworzeniem się H2O2 w bardzo małych ilościach, aj est to możliwe, gdyż środek według wynalazku zawiera tylko bardzo małą ilość wody.

Zgodnie z Kirk-Othmer, „Encyclopedia of Chemical Technology”, Part 13(1981), page 15, H2O2 może redukować stosunkowo silne środki utleniające, takie jak podchloryn. Ponieważ środek według wynalazku może, na przykład, zawierać podchloryn sodu, to związek ten mógłby, w takim przypadku, ulegać redukcji do chlorku i jonów hydroksylowych, a nadtlenek wodoru rozkładałby się tworząc tlen i wodę. A więc wydaje się, że działanie wybielające środka według wynalazku jest zasadniczo spowodowane przez tlen.

Nieoczekiwanie dobre i długotrwałe działanie środka według wynalazku wydaje się więc nie zależeć od kombinacji zwykłych mechanizmów wybielania odpowiednio składnika (i) i (ii) chociaż nie ustalono, że te mechanizmy wcale nie mają znaczącej roli. Działanie wybielające składnika (ii), takiego jak na przykład tetraboranu sodu zwykle polega na epoksydowaniu nienasyconych wiązań węgiel-węgiel. A więc uważa się także, że działanie wybielające składnika (i), takiego jak, na przykład, podchloryn sodu, polega zwykle na tak zwanej reakcji podhalogeninowej w której zachodzi dodatek, na przykład, HOCl do nienasyconego wiązania węgiel-węgiel i, w przypadku dodania HOCl, tworzy się tak zwana chlorohydryna. Jednakże wydaje się bardziej prawdopodobne, że tlen odgrywa znaczącą rolę w działaniu wybielającym środka według wynalazku, chociaż nie wyklucza się wpływu innych powyżej wymienionych związków na działanie wybielające.

Wynalazek objaśniono bardziej szczegółowo przy pomocy dwóch przykładów sposobu wybielania, odpowiednio dla martwych i dla zdrowych zębów, przykładu sposobu leczenia uszkodzeń spowodowanych przez wirus opryszczki zwykłej i szeregu przykładów sposobów wytwarzania produktów stomatologicznych i kosmetycznych zawierających środek według wynalazku.

184 604

Przykład I

Ten przykład opisuje sposób wybielania martwego zęba.

Najpierw wykonuje się zdjęcie rentgenowskie dla ustalenia czy wybielany ząb był poddany leczeniu endodoncyjnemu. Następnie należy dokonać oceny, czy kanałj est prawidłowo zamknięty, co najmniej tak daleko, jak wykazuje fotografia. Jeśli tak nie jest, wówczas należy najpierw przeprowadzić leczenie endodoncyjne.

Wypełnienie podniebienne lub zgryzowe, znajdujące się w jamie miazgi zęba, i część wypełnienia kanałowego usuwa się wówczas kolejno. Dokonuje się pomiaru przy pomocy kieszonkowego zgłębnika, aby określić czy wypełnienie kanałowe zostało usunięte aż do poziomu co najmniej 2 mm poniżej poziomu dziąsła na policzkowej powierzchni wyrostka zębodołowego. Przy użyciu, na przykład, cienkiego pilnika endodontycznego przeprowadza się wówczas próbę dla stwierdzenia czy wypełnienie kanałowe uszczelnia prawidłowo kanał korzeniowy.

Emalię i dentynę wewnątrz wytworzonego otworu w zębie trawi się przez 10-60 sekund 37% kwasem ortofosforowym, po czym przemywa się otwór przez 10 sekund wodądla usunięcia środka trawiącego. Dentynę wewnątrz zęba poddaje się następnie działaniu, przez 10-60 sekund, 20% roztworu EDTA w wodzie, po czym otwór znów przemywa się wodą przez 10 sekund. Następnie ząb przedmuchuje się do sucha. Następnie nakłada się warstwami środek wybielający w następujący sposób. Warstwę środka nadboranu sodu i wody wprowadza się najpierw do najgłębszego punktu jamy. Proszek ugniata się nieco przy pomocy kulki z waty bawełnianej. Następnie przygotowuje się kulkę z waty bawełnianej nasączonej podchlorynem sodu i wodą. Tę kulkę wpycha się do jamy nad środkiem złożonym z nadboranu i wody. Te ostatnie etapy powtarza się szereg razy, aż do wytworzenia warstwowego układu środka wybielającego. Ostatnią warstwawjamie musi być zawsze kulka z waty bawełnianej nasączonej podchlorynem sodu. Następnie jamę uszczelnia się wykonując tymczasowe uzupełnienie protetyczne. To uzupełnienie protetyczne musi być dopracowane pod względem zgryzu i zwarcia zębów.

Przykład II

Ten przykład opisuje sposób wybielania zdrowego zęba.

Wytwarza się dwa składniki (a) i (b) o następujących składach:

Składnik (a):

ml 4% podchlorynu sodu w wodzie mg cyhynianiu sodu mg fluorku sodu (0,4% roztwór wodny) mg karboksymetylocelulozy sodowej

2,5 mg gliceiymy

2,5 ml 70% sorbiu w wΌdzie

Składnik (b):

³ g	tetrahydraui nadboranu sodu
2 mg	cytrynianu sodu
4 mg	karboksymetylocellllozy sodowej
5 ml	gliceryny
5 ml	70% sorbitu w χμη-ή:
2 mg	siarczan u magnezu lub siarczanu sodu

Składniki (a) i (b) korzystnie miesza się razem w następujący sposób. Glicerynę i karboksymetylocelulozę sodowąmiesza się razem najpierw, a następnie dodaje i miesza sorbit. Inne składniki dodaje się w dowolnej kolejności. W miarę potrzeby, całą mieszaninę można krótko ogrzać do około 100°C, mieszając, przez co uzyskuje się bardziej jednorodne mieszaniny. Dla uproszczenia przetwórstwa dwa składniki (a) i (b) można wprowadzić do tak zwanej dwudzielnej strzykawki.

Przed rozpoczęciem działania wybielającego ząb oczyszcza się dokładnie szczotkując i stosując nić zębową i/lub wykałaczki i/lub szczotkowe przyrządy do czyszczenia zęba. Następnie przygotowuje się środek umieszczając równe ilości składnika (a) i (b) na tacce do mieszania, po czym dwa składniki miesza się razem przez 10 sekund przy pomocy łopatki. Otrzymaną mieszaninę umieszcza się wewnątrz silikonowego rękawka, który uprzednio dopasowano wymiaro184 604 wo, w taki sposób, aby policzkowa strona wybielanego zęba lub wybielanych zębów stykała się ze środkiem, gdy silikonowy rękawek jest założony na ząb (zęby). Nadmiar środka usuwa się. Silikonowy rękawek musi korzystnie pozostać na miejscu przez co najmniej 8 godzin. Następnie usuwa się silikonowy rękawek i przepłukuje usta dokładnie, szereg razy obfitymi ilościami wody. W końcowym etapie ząb czyści się znowu dokładnie przy pomocy szczotkowania i stosując nić zębową i/lub wykałaczki i/lub szczotkowe przyrządy do czyszczenia zębów.

P r z y k 1 a d III

Wytwarza się środek zawierający równe ilości składnika (a) i składnika (b). Środek rozprowadza się następnie rozsmarowując na tkance pacjenta z rozpoczynającymi się uszkodzeniami wywołanymi przez opryszczkę zwykłą. Stosowanie powtarza się około cztery razy dziennie. Dotknięta chorobą tkanka zostaje całkowicie wygojona w ciągu pięciu dni, podczas gdy uszkodzenia zwykle znikają dopiero po 2-3 tygodniach.

Takie same wyniki osiąga się stosując środki zawierające składnik (a) i składnik (b) w stosunku od 10:1 do 1:10.

Przykład IV

Przeciwbakteryjne pasty do zębów wytworzono w następujący sposób. Najpierw wytworzono środek zawierający równe ilości składników (a) i (b). Potem wytworzono przeciwbakteryjne pasty do zębów zawierające 0,1 do 50% wagowych środka i 50 do 99,9% wagowych kompozycji stosowanych w pastach do zębów, wspomniane kompozycje zawierały zwykłe składniki, takie jak glicerynę, wodę, krzemionkowy kserożel, lauroilosiarczan sodu, hydroksyetylocelulozę, sorbit, fluorek sodu, substancje smakowe i barwiące.

Przykład V

Szampony dermatologiczne wytworzono w następujący sposób. Najpierw wytworzono środek zawierający równe ilości składników (a) i (b). Potem wytworzono szampony dermatologiczne zawierające 0,1 do 75% wagowych środka i 25 do 99,9 % wagowych kompozycji stosowanych w szamponach, wspomniane kompozycje zawierały zwykłe składniki, takie jak lauroilosiarczan sodu, alkohol lauroilowy, chlorek sodu, alkanolamid kwasu tłuszczowego, EDTA, środek przedłużający trwałość i środek przeciwłupieżowy.

Przykład VI

Opatrunki natryskowe wytworzono w następujący sposób. Najpierw wytworzono środek zawierający równe ilości składników (a) i (b). Potem wytworzono opatrunki natryskowe zawierające 0,1 do 75%) wagowych środka i 25 do 99,9% wagowych kompozycji stosowanych w opatrunkach natryskowych. Wspomniane kompozycje zawierały zwykłe składniki, takie jak akrylan i/lub metakrylan, rozpuszczalnik, taki jak aceton, etanol lub octan etylu, pochodne celulozy, propelent, taki jak pentan i/lub butan i nieobowiązująco jeden lub więcej antybiotyków lub środków antyseptycznych.

Przykład VII

Mydła dermatologiczne wytworzono w następujący sposób. Najpierw wytworzono środek zawierający równe ilości składników (a) i (b). Potem wytworzono mydła dermatologiczne zawierające 0,1 do 75% wagowych środka i 25 do 99,9% wagowych kompozycji stosowanych w mydłach, wspomniane kompozycje zawierały zwykłe składniki, takie jak lauroiloeterosiarczan sodu używany do miękkich mydeł lub do mydeł opartych na ciekłych lub stałych kwasach tłuszczowych.

184 604

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz

Cena 4,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Środek łączony do wybielania zębów lub do leczenia dolegliwości skórnych i zaburzeń śluzówki, znamienny tym, że zawiera co najmniej:

(a) żel lub pastę zawierającą składnik (i) złożony co najmniej z kationu Aⁿ⁺ i z anionu O_m X', w których A oznacza metal z Grupy 1 lub 2 układu okresowego, n = 1lub 2, X oznacza atom chlorowca, a m = 1-4, oraz (b) żel lub pastę zawierającą składnik (ii) złożony co najmniej z kationu An+ i z anionu [B_PO _q]-' , w któycch A oznacza metal z Grupy 1 łub 2 układu okresowego , p=1-4 - q = 1- 8, a r = 1-3. ,
2. Środek według zastrz. 1, znamienny tym, że A oznacza lit, sód lub potas, n = m = p = 1, q=2 lub 3, ar = 1-3.
3. Środek według zastrz. 1, znamienny tym, że A oznacza sód, X oznacza chlor, a q=3 i r = 1.
4. Środek według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienny tym, że (a) i (b) zawierają również jeden lub więcej następujących składników: (iii) środek wiążący, (iv) żelatynowy zagęszczacz, (v) środek przeciwdziałający utracie wilgoci.
5. Środek według zastrz. 4, znamienny tym, że jako środek wiążący (iii) zawiera glicerynę, glikol, glikol propylenowy lub żywicę, jako żelatynowy zagęszczacz (iv) zawiera substancję celulozową, a jako środek przeciwdziałający utracie wilgoci (v) zawiera alditol.
6. Środek według zastrz. 4, znamienny tym, że jako środek wiążący (iii) zawiera glicerynę, jako żelatynowy zagęszczacz (iv) zawiera karboksymetylocelulozę sodową, a jako środek przeciwdziałający utracie wilgoci (v) zawiera sorbit.
7. Środek według zastrz. 4, znamienny tym, że (a) przygotowane jest według następujących etapów:

1. zmieszanie środka wiążącego (iii) z żelatynowym zagęszczaczem (iv),

2. zmieszanie mieszaniny otrzymanej w etapie 1 ze środkiem przeciwdziałającym utracie wilgoci (v), oraz

3. zmieszanie mieszaniny otrzymanej w etapie 2 ze składnikiem (i).
8. Środek według zastrz. 4, znamienny tym, że (b) przygotowane jest według następujących etapów:

1. zmieszanie środka wiążącego (iii) z żelatynowym zagęszczaczem (iv),

2. zmieszanie mieszaniny otrzymanej w etapie 1 ze środkiem przeciwdziałającym utracie wilgoci (v), oraz

3. zmieszanie mieszaniny otrzymanej w etapie 2 ze składnikiem (ii).
9. Środek według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienny tym, że (a) zawiera 5-95% wagowych, korzystnie 1-50% wagowych składnika (i), a (b) zawiera 5-95% wagowych, korzystnie 1-50% wagowych składnika (ii).
10. Środek według zastrz. 1 albo 2, albo 3, do stosowania jako substancja czynna do wybielania zębów lub leczenia dolegliwości skórnych i zaburzeń śluzówki.
11. Środek według zastrz. 10, do stosowaniajako substancja czynna do wybielania żywych zębów
12. Środek według zastrz. 10, do stosowaniajako substancja czynna do leczenia uszkodzeń.
13. Środek według zastrz. 10, do stosowaniajako substancja czynna do leczenia uszkodzeń wywołanych przez wirusa opryszczki zwykłej, aftów, trądzika, egzemy, pleśni na skórze lub śluzówce, brodawek, rozstępów w kącikach ust i na wargach, ospy wietrznej lub innych uszkodzeń pochodzenia bakteryjnego.

184 604