PL179915B1

PL179915B1 - Zlaczka do rozlacznego laczenia kontenerów PL PL PL PL PL PL PL

Info

Publication number: PL179915B1
Application number: PL95318654A
Authority: PL
Inventors: Julius Donner; Thomas Niemann; Wilhelm Wilk
Original assignee: Macgregor Conver Gmbh
Priority date: 1994-08-19
Filing date: 1995-08-02
Publication date: 2000-11-30
Also published as: ES2145919T3; WO1996006027A1; JP3105258B2; PL318654A1; DK0776303T3; TW303332B; CZ44897A3; EP0776303A1; RU2130391C1; KR970705504A; EP0776303B1; PT776303E; EE9700070A; KR100250164B1; US5797169A; DE19504633A1; JPH10507722A; DE59508201D1; CN1155872A; CN1062526C

Abstract

1 . Zlaczka do rozlacznego laczenia kontene- rów, zwlaszcza na podkladzie statku, z obudowa i osadzonym w niej obrotowo, swoja czescia sro- dkowa, sworzniem r yglujacym, przy czym swo- rzen ryglujacy ma na przeciwleglych koncach czesci srodkowej rygle poprzeczne, a zlaczka posiada element dociskowy wspólpracujacy ze sworzniem ryglujacym, przy czym sworzen ry- glujacy i element dociskowy maja przy- porzadkowane sobie elementy ograniczajace, znamienna tym, ze elementy ograniczajace sworznia ryglujacego (21) maja postac co naj- mniej dwóch, niepokrywajacych sie powierzchni przylegania wspólpracujacych alternatywnie z elementem ograniczajacym umieszczonym na elemencie dociskowym. Fig. 1 PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest złączka do rozłącznego łączenia kontenerów, zwłaszcza na podkładzie statku, z obudową i osadzonym w niej obrotowo, swoją częścią środkową, sworzniem ryglującym, przy czym sworzeń ryglujący ma na przeciwległych końcach części środkowej rygle poprzeczne, a złączka posiada element dociskowy współpracujący ze sworzniem ryglującym, przy czym sworzeń ryglujący i element dociskowy mają przyporządkowane sobie elementy ograniczające.

Złączki tego typu są przez fachowców nazywane potocznie „Twistlock”. Złączki te są stosowane przeważnie przy transporcie kontenerów na pokładach statków. Za pomocą złączek kontenery są łączone ze sobą i ze statkiem. Mają one zapobiegać przesunięciom kontenerów względem siebie w trakcie transportowania ich na statkach.

Aby skrócić czasy postoju statków przy załadunku i rozładunku kontenerów, stosuje się złączki, działające na zasadzie półautomatycznej. Minimalizują one czynności, wykonywane ręcznie przy ryglowaniu i zwalnianiu złączek.

179 915

Półautomatyczna złączka znana jest na przykład z niemieckiego zgłoszenia patentowego nr 37 10 419. W złączce tej sworzeń ryglujący można uruchamiać zarówno ręcznie, jak też za pomocą naciągniętej wstępnie sprężyny. Dzięki temu złączkę należy jedynie połączyć ręcznie z kontenerem. Odbywa się to poprzez wstępne zaryglowanie złączki na kontenerze, przy czym jednocześnie naciąga się sprężynę, służącą do późniejszego samoczynnego przekręcenia sworznia ryglującego. Po ręcznym wstępnym zaryglowaniu łączone kontenery są nasadzane na siebie, przy czym złączka jest automatycznie ryglowana przez naciągniętą wstępnie sprężynę.

Ta znana złączka wymaga zastosowania skomplikowanego mechanizmu sprężynowego i obrotowej dźwigni uruchamiającej. Ponadto mechanizm sprężynowy i obracana dźwignia uruchamiająca mogą zakłócać działanie znanej złączki. Zwłaszcza zaś sworzeń ryglujący nie daje się zablokować w położeniu względem obudowy, które jest wymagane do funkcjonowania złączki, lub blokada taka nie jest dokładna.

Celem wynalazku jest takie udoskonalenie złączki opisanego na wstępie rodzaju, aby miała ona prostą konstrukcję i była niezawodna w działaniu.

Złączka do rozłącznego łączenia kontenerów, zwłaszcza na pokładzie statku, z obudową i osadzonym w niej obrotowo, swoją częścią środkową, sworzniem ryglującym, przy czym sworzeń ryglujący ma na przeciwległych końcach części środkowej rygle poprzeczne, a złączka posiada element dociskowy współpracujący ze sworzniem ryglującym, przy czym sworzeń ryglujący i element dociskowy mają przyporządkowane sobie elementy ograniczające, charakteryzuje się według wynalazku tym, że elementy ograniczające sworznia ryglującego mają postać co najmniej dwóch, niepokrywających się powierzchni przylegania współpracujących alternatywnie z elementem ograniczającym umieszczonym na elemencie dociskowym.

Korzystnie, każdy element ograniczający przyporządkowany sworzniowi ryglującemu jest umieszczony na części środkowej sworznia ryglującego.

Korzystnie, co najmniej jeden element ograniczający na elemencie dociskowym jest doprowadzany do styku z jednym z elementów ograniczających na środkowej części sworznia ryglującego tak, że rygle poprzeczne sworznia ryglującego są zablokowane w odpowiednim położeniu względem obudowy.

Korzystnie, element ograniczający na elemencie dociskowym jest ruchomy względem elementów ograniczających na części środkowej sworznia ryglującego.

Korzystnie, element dociskowy jest osadzony w obudowie przesuwnie w kierunku wzdłużnym.

Korzystnie, element dociskowy na postać drążka prowadzącego, którego oś symetrii przecina wzdłużną oś symetrii sworznia ryglującego.

Korzystnie, sworzeń ryglujący ma elementy ograniczające ukształtowane jako powierzchnie przylegania, które różnią się co najmniej częściowo, swoją odpowiednią odległością od wzdłużnej osi symetrii sworznia ryglującego.

Korzystnie, powierzchnie przylegania sworznia ryglującego leżą w różnych płaszczyznach.

Korzystnie, wszystkie powierzchnie przylegania przebiegają równolegle do wzdłużnej osi symetrii sworznia ryglującego.

Korzystnie, co najmniej jeden element ograniczający na sworzniu ryglującym i na elemencie dociskowym ma wypukłą lub wklęsłą powierzchnię przylegania.

Korzystnie, element ograniczający na elemencie dociskowym ma wypukłą lub wklęsłą powierzchnię przylegania.

Korzystnie, element uruchamiający do przekręcania sworznia ryglującego jest co najmniej częściowo elastyczny.

Korzystnie, sworzniowi ryglującemu przyporządkowany jest, działający przeciwnie do kierunku naciągu elementu uruchamiającego, element powrotny.

Korzystnie, element powrotny stanowi drugi element uruchamiający, połączony z częścią środkową sworznia ryglującego.

179 915

Korzystnie, drugi element uruchamiający jest prowadzony przez dociśnięty sprężyną popychacz.

Korzystnie, element powrotny stanowi występ względem powierzchni przylegania elementu dociskowego, który współpracuje z żebrem poprzecznym usytuowanym na środkowej części sworznia ryglującego i podtrzymuje powierzchnie przylegania tak, że poprzez przekręcenie elementu dociskowego sworzeń ryglujący jest obracany z powrotem przeciwnie do kierunku naciągu elementu uruchamiającego. Korzystnie, sworzniowi ryglującemu przyporządkowane są ograniczniki, które ograniczają przeciwległe skrajne położenia sworznia ryglującego tak, że co najmniej jedna powierzchnia przylegania na sworzniu ryglującym przylega do odpowiadającej jej powierzchni przylegania na elemencie dociskowym.

Korzystnie, co najmniej jeden rygiel poprzeczny ma, wychodzące z jego skierowanej ku obudowie, dolnej powierzchni, zukosowania lub temu podobne, do przekręcania sworznia ryglującego przy wyciąganiu zaopatrzonego w zukosowania rygla poprzecznego z danego okucia narożnego odpowiedniego kontenera.

Złączka do rozłącznego łączenia kontenerów na pokładzie statku, z obudową i zamocowanym obrotowo w obudowie, częścią środkową sworzniem ryglującym, przy czym sworzeń ryglujący ma na przeciwległych końcach części środkowej rygle poprzeczne, z dociskanym sprężyną popychaczem przyporządkowanym do jednego ze sworzni ryglujących, przy czym popychacz ma prowadnicę, która jest przesuwna w kierunku wzdłużnym w obudowie, i z odpowiednim elementem ograniczającym na sworzniu ryglującym i na popychaczu, charakteryzuje się według wynalazku tym, że długość prowadnicy jest taka, że jest ona usytuowana całkowicie wewnątrz obudowy wtedy, kiedy sworzeń ryglujący jest w położeniu ustalonym i że wy staje ona częściowo z obudowy wtedy, kiedy sworzeń ryglujący znajduje się co najmniej w jednym innym położeniu.

Korzystnie, sworzniowi ryglującemu przyporządkowane są ograniczniki, które ograniczają przeciwległe skrajne położenia sworznia ryglującego tak, że co najmniej jedna powierzchnia przylegania na sworzniu ryglującym przylega do odpowiadającej jej powierzchni przylegania na elemencie dociskowym.

Za pomocą współpracującego ze sworzniem ryglującym elementu dociskowego i co najmniej jednego elementu przylegania zarówno na sworzniu ryglującym, jak też na elemencie dociskowym, osiąga się to, że element przylegania na sworzniu ryglującym dochodzi do odpowiadającego mu elementu przylegania na elemencie dociskowym, co umożliwia niezawodne zablokowanie sworznia ryglującego z ryglami poprzecznymi w określonym położeniu względem obudowy. Na środkowej części rygla poprzecznego może znajdować się dowolna ilość elementów przylegania, która jest tak dobrana, że każdej, możliwej do zrealizowania w praktyce, pozycji rygli poprzecznych względem obudowy przyporządkowany jest jeden element przylegania. Co najmniej dwa elementy przylegania są przyporządkowane sworzniowi ryglującemu. Jeżeli sworzeń ryglujący ma więcej elementów przylegania, wówczas element dociskowy musi mieć tylko jeden (pojedynczy) element przylegania. Możliwe jest również aby na elemencie dociskowym znajdowało się kilka elementów przylegania, natomiast część środkowa miała tylko jeden (pojedynczy) element przylegania.

Elementy przylegania są tak ukształtowane, że, jeżeli nie znajdują się one we wzajemnym położeniu, blokującym rygle poprzeczne, wchodzą one samoczynnie w takie położenie przy jednoczesnym obrocie sworznia ryglującego wraz z ryglami poprzecznymi. W ten sposób zapewnione jest automatyczne przejście sworznia ryglującego w położenie, w którym rygiel poprzeczny jest zablokowany przed dalszym przekręcaniem. Przykładowo może tu chodzić

179 915 o położenie zablokowane (w którym oba rygle poprzeczne są zaryglowane), położenie zaryglowane wstępnie (w którym tylko jeden rygiel poprzeczny jest zaryglowany) i położenie odryglowane (w którym również drugi rygiel poprzeczny jest odryglowany).

Samoczynne przekręcenie sworznia ryglującego w dane położenie odbywa się w, za pomocą elementu dociskowego, który pod działaniem sprężyny dociska przyporządkowany mu element przylegania do środkowej części sworznia ryglującego, przekręcając go jednocześnie tak, że odpowiedni element przylegania na środkowej części ustawia się w położeniu, odpowiadającym elementowi przylegania na elemencie dociskowym.

Według wynalazku elementy przylegania mają postać powierzchni przylegania. Płaskie lub profilowane powierzchnie przylegania współpracują ze sobą dla zablokowania sworznia ryglującego w danym położeniu rygli poprzecznych tak, że dana powierzchnia przylegania na sworzniu ryglującym przylega w zasadzie całkowicie do powierzchni przylegania elementu dociskowego. W położeniu zablokowanym, współpracujące powierzchnie przylegania są zatem usytuowane równolegle do siebie, natomiast wolne powierzchnie przylegania leżą w różnych płaszczyznach względem powierzchni przylegania, współpracujących chwilowo z powierzchnią przylegania elementu dociskowego.

Kolejna cecha wynalazku polega na tym, że element dociskowy ma, osadzoną przesuwnie w obudowie, prowadnicę. Długość prowadnicy jest taka, że w określonym położeniu sworznia ryglującego, zwłaszcza w położeniu zablokowania złączki, znajduje się ona całkowicie wewnątrz obudowy, natomiast w pozostałych położeniach sworznia ryglującego część prowadnicy wy staje z obudowy. W ten sposób prowadnica, która może mieć postać drążka prowadzącego, rury prowadzącej lub języczka prowadzącego, działa na zasadzie wskaźnika, który świadczy o tym, czy złączka jest prawidłowo zaryglowana.

W kolejnym wykonaniu wynalazku element uruchamiający jest elastyczny tak, że jest odkształcalny względem swej osi wzdłużnej, a zatem może być zginany, jednak poza siłami rozciągającymi może przenosić także' siły ściskające. W ten sposób element uruchamiający może przekręcać sworzeń ryglujący wraz z ryglami poprzecznymi w przeciwnych kierunkach, dzięki czemu nadaj e się on do ryglowania i zwalniania złączki.

Alternatywne rozwiązanie polega na takim dociśnięciu sworznia ryglującego sprężyną że sprężyna ta umożliwia przekręcenie sworznia ryglującego w położenie odryglowane. Element uruchamiający jest w tym przypadku przeznaczony wyłącznie do przenoszenia sił rozciągających. Jest on blokowany w co najmniej jednym zaryglowanym położeniu złączki, aby działający wówczas docisk sprężyny nie powodował cofnięcia sworznia ryglującego w położenie odryglowane. Dopiero poprzez zwolnienie blokady elementu uruchamiającego sworzeń ryglujący jest przekręcany z powrotem pod działaniem sprężyny w odryglowane położenie złączki.

Kolejny alternatywny przykład wykonania wynalazku zawiera element powrotny, który korzystnie stanowi drugi element uruchamiający. Oba elementy uruchamiające muszą być dostosowane jedynie do przenoszenia sił rozciągających. Podczas gdy pierwszy element uruchamiający powoduje przekręcenie sworznia ryglującego w zaryglowane położenie złączki, drugi element uruchamiający ewentualnie element powrotny służy do tego, aby przekręcić z powrotem sworzeń ryglujący w przeciwnym kierunku, a mianowicie w odryglowane położenie złączki.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym: fig. 1 przedstawia złączkę w widoku bocznym, fig. 2 - sworzeń ryglujący złączki w widoku bocznym, fig. 3 - zaryglowaną złączkę w widoku z góry, fig. 4 - zaryglowaną złączkę według fig. 3 w przekroju IV-IV, fig. 5 - złączkę w odblokowanym dolnym ryglem poprzecznym w widoku z góry analogicznie do fig. 3, fig. 6 - złączkę według fig. 5 w przekroju analogicznym do fig. 4, fig. 7 - złączkę z niezaryglowanym górnym ryglem poprzecznym w widoku z góry, fig. 8 - złączkę według fig. 7 w przekroju analogicznym do fig. 4, fig. 9 - drugi przykład wykonania złączki w przekroju i w położeniu sworznia ryglującego analogicznym do fig. 4, fig. 10 - złączkę według fig. 9 w położeniu sworznia ryglującego analogicznym do

179 915 fig. 6, fig. 11 - trzeci przykład wykonania złączki w przekroju i w położeniu sworznia ryglującego analogicznym do fig. 6, fig. 12 - czwarty przykład wykonania złączki w przekroju i w położeniu sworznia ryglującego analogicznym do fig. 6, fig. 13 - piąty przykład wykonania złączki w przekroju i w położeniu sworznia ryglującego analogicznym do fig. 4, fig. 14 - szósty przykład wykonania złączki z odblokowanym górnym ryglem poprzecznym w widoku z góry, i fig. 15 - złączkę według fig. 14 w przekroju analogicznym do fig. 4.

Ukazana tu złączka służy do półautomatycznego łączenia, ustawionych jeden na drugim kontenerów, które nie są przedstawione na figurach. Złączka składa się z obudowy 20, sworznia ryglującego 21, elementu uruchamiającego 22 i dociśniętego sprężyną popychacza 23.

Obudowa 20 ukazanej złączki jest dwuczęściowa. Składa się ona z dwóch połówek 24 i 25. Połówki 24 i 25 obudowy są skręcone ze sobą w środkowej płaszczyźnie podziału 26. Płaszczyzna podziału 26 biegnie przez środek przelotowego otworu 27 w obudowie 20. Płaszczyzna podziału 26 i otwór przelotowy 27 przebiegają, w przedstawionym na fig. 1 roboczym położeniu złączki, pionowo przez obudowę 20. Od zewnątrz obudowa 20 jest podzielona na trzy odcinki, mianowicie środkowe łożysko oporowe 28, które przy ustawionych jeden na drugim kontenerach leży pomiędzy sąsiednimi okuciami narożnymi kontenerów jako element dystansowy, i dwóch, umieszczonych po przeciwnych stronach łożyska oporowego 28, elementów środkowych 29 i 30, które wchodzą w odpowiednie otwory przeciwległych narożnych okuć kontenerów.

Przedstawiony na fig. 2 sworzeń ryglujący 21 składa się z cylindrycznej części środkowej 31 i dwóch rygli poprzecznych 32 i 33. Rygle poprzeczne 32 i 33 znajdują się na przeciwległych końcach części środkowej 31 i stanowią z nimi jeden element. Za pomocą środkowej części 31 sworzeń ryglujący 21 jest osadzony obrotowo wokół wzdłużnej osi symetrii 34 w otworze przylotowym 27 obudowy 20. Oba rygle poprzeczne 32 i 33 wy stają z przeciwległych końców obudowy 20. Znajdują się one przy tym powyżej danego elementu środkowego 29 lub 30 na obudowie 20. Wymiary przekrojów rygli poprzecznych 32 i 33 są tak dobrane, że w określonych położeniach sworznia ryglującego za każdym razem tylko jeden rygiel poprzeczny 32 lub 33 pokrywa się z powierzchnią jednego z elementów środkowych 29 i 30. W tym celu rygle poprzeczne 32 i 33 są obrócone względem siebie o kąt, który korzystnie wynosi od 70 do 90°.

Rygle poprzeczne 32 i 33 mają kształt stożkowy. Dzięki temu ich przeciwległe końce mają mniej lub bardziej ostre wierzchołki. W ukazanym przykładzie wykonania przeznaczony do osadzenia w dolnym kontenerze dolny rygiel poprzeczny 33 ma w porównaniu z górnym ryglem poprzecznym 32 wyraziściej zarysowany kształt stożka. Rygiel poprzeczny 33 jest zaopatrzony w, leżące naprzeciw siebie, boczne zukosowania 35, które są tak ukształtowane, że przy wkładaniu dolnego rygla poprzecznego 33 w narożne okucie odpowiedniego kontenera powoduje on przekręcenie całego sworznia ryglującego 21 w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara w położenie ukazane na fig. 3, na której przedstawiony jest widok z góry na górny rygiel poprzeczny 32. Ponadto dolny rygiel poprzeczny 33 ma dwa, leżące również naprzeciw siebie, zukosowania 36, które wychodzą z jego dolnej powierzchni 37, położonej od strony elementu środkowego 30. Te zukosowania 36 służą do tego, by przekręcać sworzeń ryglujący 21 przy wyciąganiu złączki z narożnego okucia dolnego kontenera również przeciwnie do ruchu wskazówek zegara (także w odniesieniu do widoku z góry na rygiel poprzeczny 32). Także na ryglu poprzecznym 32 mogą znajdować się zukosowania 35 i/lub 36.

W złączce według fig. 1 do 8 element uruchamiający 22 ma postać linki. Linka elementu uruchamiającego 22 jest w tym celu przeprowadzona przez odpowiedni otwór 38 w łożysku oporowym 28 obudowy 20. Koniec 39 elementu uruchamiającego 22 jest zamocowany języczkiem 40, który jest połączony z częścią środkową 31 sworznia ryglującego 21, wystając w kierunku promieniowym na zewnątrz. Przeciwległy koniec 41 elementu uruchamiającego 22 w postaci linki wystaje z łożyska oporowego 28 obudowy 20 i jest zaopatrzony w uchwyt 42. Pociąganie za uchwyt 42 elementu uruchamiającego 22 pozwala przekręcić ręcznie sworzeń

179 915 ryglujący 21 w kierunku ruchu wskazówek zegara (w odniesieniu do widoku z góry na górny rygiel poprzeczny 32).

Według wynalazku element środkowy 30 sworznia ryglującego 21 jest zaopatrzony w kilka elementów przylegania. W ukazanym przykładzie wykonania istnieją trzy elementy przylegania ukształtowane w postaci płaskich powierzchni przylegania. 43, 44 i 45. Większa środkowa powierzchnia przylegania 43 jest ograniczona z przeciwległych stron mniejszymi powierzchniami przylegania 44 i 45, nachylonymi w ukazanym przykładzie wykonania względem powierzchni przylegania 43 o 50°. W odniesieniu do wzdłużnej osi symetrii 34 sworznia ryglującego 21 powierzchnie przylegania 43, 44 i 45 są tak usytuowane, że zaznaczona na fig. 8 normalna 46 do każdej powierzchni przylegania 43, 44 i 45 przecina wzdłużną oś symetrii 34 pod kątem prostym. Według kolejnej istotnej cechy wynalazku odstęp powierzchni przylegania 44 i 45 od wzdłużnej osi symetrii 34 sworznia ryglującego 21 jest większy niż odstęp powierzchni przylegania 43 od wzdłużnej osi symetrii 34. Ponadto odległości powierzchni przylegania 44 i 45 od wzdłużnej osi symetrii 34 są w przybliżeniu jednakowe. Uwidaczniają to normalne 46 do powierzchni, ukazane na fig. 8.

Powierzchnie przylegania 43, 44 i 45 są umieszczone na, połączonym ze środkową częścią 31 sworznia ryglującego 21, żebrze poprzecznym 47. Służy ono do automatycznego blokowania i przekręcania sworznia ryglującego 21. Powierzchnia przylegania 44 może być zbędna, ponieważ nie jest ona potrzebna do normalnej pracy złączki według fig. 1 do 8.

. Dociśnięty sprężyną popychacz 23 jest osadzony w następnym otworze przelotowym wewnętrznego kołnierza oporowego 48 w łożysku oporowym 28 obudowy 20. Wzdłużna oś symetrii 49 otworu przelotowego wewnętrznego kołnierza oporowego 48 przecina pod kątem prostym wzdłużną oś symetrii 34 sworznia ryglującego 21. Dociśnięty sprężyną popychacz 23 składa się z płytki 50 i drążka prowadzącego 51, połączonych ze sobą na stałe. Drążek prowadzący 51 jest osadzony przesuwnie w kierunku wzdłużnym w otworze przelotowym kołnierza oporowego 48 obudowy 20, wskutek czego drążek prowadzący 51 i płytka 50 są przesuwne poprzecznie do sworznia ryglującego 21. Drążek prowadzący 51 współpracuje.ze sprężyną. W ukazanym przykładzie wykonania chodzi tutaj o, osadzoną zewnętrznie na drążku prowadzącym 51, sprężynę dociskową 52. Sprężyna dociskowa 52 znajduje się w, wychodzącym z wnętrza obudowy 20, poszerzeniu 53 otworu przelotowego kołnierza oporowego 48. Poszerzenie 53 kończy się tuż przed końcem sprężyny dociskowej 52. Drugi koniec sprężyny dociskowej 52 opiera się o tylną powierzchnię płytki 50 popychacza. Takie usytuowanie sprężyny dociskowej 52 względem drążka prowadzącego 51 sprawia, że popychacz 23 jest dociśnięty sprężyną w kierunku sworznia ryglującego 21.

Przednia powierzchnia płytki 50 popychacza jest płaska. W ten sposób przednia powierzchnia płytki 50 popychacza stanowi powierzchnię przylegania 54 do popychacza 23. Gdy powierzchnia przylegania 54 pokrywa się z powierzchnią przylegania 43 (fig. 4), powierzchnią przylegania 44 lub powierzchnią przylegania 45 (fig. 6), a zatem gdy jedna z powierzchni przylegania 43, 44 lub 45 wspiera się całkowicie na powierzchni przylegania 54 dociśniętego sprężyną popychacza 23, wówczas sworzeń ryglujący 21 jest zablokowany w odpowiednim położeniu względem obudowy 20. Zablokowanie to odbywa się w ten sposób, że normalne 46 do powierzchni przylegania 43, 44 i 45 na sworzniu ryglującym 21 i powierzchnia przylegania 54 na dociśniętym sprężyną popychaczu 23 leżą jedna za drugą na wspólnej linii, która to (poprowadzoną myślowo) linia przecina pod kątem prostym wzdłużną oś symetrii 34 sworznia ryglującego 21. Wskutek zróżnicowanych odległości powierzchni przylegania 43, 44 i 45 od wzdłużnej osi symetrii 34 sworznia ryglującego 21 popychacz 23 jest w położeniu styku z powierzchniami przylegania 44 i 45 stosunkowo silnie dociśnięty przez sprężynę dociskową 52, natomiast w położeniu styku z powierzchnią przylegania 43 jest on dociśnięty przez sprężynę jedynie nieznacznie. Jeszcze większy docisk oddziałuje na popychacz 23 wówczas, gdy przylega on poza pozycją zablokowania sworznia ryglującego 21 do krawędzi pomiędzy sąsiednimi powierzchniami przylegania na sworzniu ryglującym 21, na przykład do ukazanej na fig. 8 krawędzi 55 pomiędzy powierzchniami przylegania 43 i 44. To dociśnięcie popychacza 23

179 915 sprężyną powoduje, że popychacz 23 przekręca samoczynie sworzeń ryglujący 21 w kierunku ruchu wskazówek zegara na tyle, że powierzchnia przylegania 43 jest równoległa do powierzchni przylegania 54 na popychaczu 23, zaś popychacz 23 dociska pod działaniem sprężyny powierzchnię przylegania 44 do powierzchni przylegania 43, prowadząc do zablokowania sworznia ryglującego 21.

Drążek prowadzący 51 popychacza 23 ma specjalnie dobraną długość, która sprawia, że gdy powierzchnia przylegania 54 popychacza 23 styka się z powierzchnią przylegania 43 sworznia ryglującego 21, wówczas drążek prowadzący 51 znajduje się całkowicie wewnątrz łożyska oporowego 28 obudowy 20, korzystnie zaś czołowa powierzchnia drążka prowadzącego 51 pokrywa się w przybliżeniu z odpowiednią krawędzią łożyska oporowego 28 (fig. 4). Gdy natomiast powierzchnia przylegania 54 styka się z powierzchniami przylegania 44 i 45, wówczas zakończenie 56 drążka prowadzącego 51 wystaje w sposób widoczny z obudowy 20 na zewnątrz (fig. 6).

Działanie złączki, przedstawionej na fig. 1 do 8, jest następujące:

Najpierw złączka jest wstępnie ryglowana pod dolnym okuciem narożnym górnego kontenera. W tym celu sworzeń ryglujący 21 jest przekręcany ręcznie za pomocą dolnego rygla poprzecznego 33 w położenie przedstawione na fig. 7, w którym górny rygiel poprzeczny 32 pokrywa się z elementem środkowym 29. W tym położeniu sworznia ryglującego 21 górny rygiel poprzeczny 32 można włożyć w dolne okucie narożne górnego kontenera. Teraz zwalnia się dolny rygiel poprzeczny 33 i poprzez ciągnięcie, mającego postać linki, elementu uruchamiającego 22 przekręca się go w kierunku ruchu wskazówek zegara (patrząc od góry na rygiel poprzeczny 32) w położenie przedstawione na fig. 5. Wówczas złączka jest zaryglowana wstępnie pod dolnym okuciem narożnym górnego kontenera. Powierzchnia przylegania 45 sworznia ryglującego styka się przy tym z powierzchnią przylegania 54 dociśniętego sprężyną popychacza 23 (fig. 6). W ten sposób sworzeń ryglujący 21 zostaje zablokowany w swym zaryglowanym wstępnie położeniu. Zakończenie 56 drążka prowadzącego 51 popychacza 23 wystaje z łożyska oporowego 28 obudowy 20 na znak, że złączka jest (tylko) wstępnie zaryglowana.

Teraz górny kontener jest wraz ze złączką, zaryglowaną wstępnie pod jego dolnym narożnym okuciem, nasadzany na dolny kontener, który ma być połączony z górnym. Leżące naprzeciw siebie występy 57 dolnego rygla poprzecznego 33, które nie pokrywają się z dolnym elementem środkowym 29 (fig. 5) dochodzą przy tym do górnego narożnego okucia dolnego kontenera. Spiralne zukosowanie 35 stożkowego dolnego rygla poprzecznego 33 sprawia, że przy dalszym opuszczaniu górnego kontenera na dolny kontener sworzeń ryglujący 21 jest przekręcany przeciwnie do ruchu wskazówek zegara (w odniesieniu do widoku z góry na górny rygiel poprzeczny 32). Powierzchnia przylegania 45 na sworzniu ryglującym 21 odchodzi wówczas od powierzchni przylegania 54 na dociśniętym sprężyną popychaczu 23, powodując maksymalne dociśnięcie popychacza. Po nasadzeniu górnego kontenera na dolny kontener, to znaczy po przejściu dolnego rygla poprzecznego 33 przez podłużny otwór górnego narożnego okucia dolnego kontenera, sworzeń ryglujący 21 można swobodnie przekręcać. Jest on teraz przekręcany dalej przez popychacz 23 przeciwnie do ruchu wskazówek zegara, aż powierzchnia przylegania 43 na sworzniu ryglującym 21 zetknie się całkowicie z powierzchnią przylegania 54 na popychaczu (fig. 4). W tym położeniu sworznia ryglującego 21 oba rygle poprzeczne 32 i 33 nie pokrywają się już z przyporządkowanymi im elementami środkowymi 29 i 30 obudowy 20, w związku z czym złączka zajmuje automatycznie położenie blokujące, w którym oba kontenery są połączone ze sobą. Zakończenie 56 drążka prowadzącego 51 znajduje się całkowicie w obudowie 20, co świadczy o tym, że złączka jest prawidłowo zaryglowana.

W celu odryglowania złączki należy pociągnąć, mający kształt linki, element uruchamiający 22, co powoduje przekręcenie sworznia ryglującego 21 w kierunku ruchu wskazówek zegara (w odniesieniu do widoku z góiy górnego rygla poprzecznego 32) z położenia ukazanego na fig. 4 w położenie ukazane na fig. 6, w którym rygiel poprzeczny 32 jest zablokowany

179 915 wskutek styku powierzchni przylegania 45 sworznia ryglującego 21 z powierzchnią przylegania 54 popychacza 23. Poza element środkowy 30 wystają teraz jedynie, leżące naprzeciw siebie, występy 57 na dolnym ryglu poprzecznym 33. Dzięki obecności opisanych na wstępie zukosowań 36 na, znajdującej się od strony elementu środkowego 30, dolnej powierzchni 37 rygla poprzecznego 33, która znajduje się w obszarze występów 57, przy podnoszeniu górnego kontenera z dolnego kontenera sworzeń ryglujący 21 jest tak daleko cofany w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara, że dolny rygiel poprzeczny 33 może być wyciągnięty przez podłużny otwór górnego narożnego okucia dolnego kontenera. Górny rygiel poprzeczny 32 blokuje przy tym nadal złączkę na dolnym narożnym okuciu górnego kontenera, dzięki czemu złączkę można unieść razem z górnym kontenerem. Poprzez ręczne przekręcenie sworznia ryglującego 21 złączkę można zdjąć z dolnego narożnego okucia górnego kontenera. Istnieje także możliwość, aby ciągnąć linkę elementu uruchamiającego 22, można było złączkę po odłączeniu od dolnego kontenera ponownie ustawić w położeniu zablokowanym, ukazanym na fig. 5 i 6, po czym górny kontener z zaryglowaną wstępnie złączką można w celu utworzenia stosu nasadzić na drugi kontener i połączyć z nim.

Figury 9 i 10 ukazują drugi przykład wykonania złączki według wynalazku. Różni się ona od pierwszego przykładu wykonania złączki według fig. 1 do 8 inaczej ukształtowanymi elementami przylegania na żebrze poprzecznym 80 sworznia ryglującego 21 i na płytce 81 dociśniętego sprężyną popychacza 23. Poza tym złączka według fig. 9 i 10 odpowiada złączce według fig. 1 do 8, w związku z czym te same części oznaczone zostały jednakowymi odnośnikami.

Dociśnięty sprężyną popychacz 23 ma płytkę 81, która zawiera jeden element przylegania o wklęsłej powierzchni przylegania 82. Powierzchnia przylegania 82 ma kształt litery V, utworzony z dwóch powierzchni częściowych 83, zbiegających ku sobie pod kątem rozwartym, mniejszym niż 90°. Obie powierzchnie częściowe 83 spotykają się na pionowej linii wierzchołkowej 84, która leży w pionowej płaszczyźnie symetrii złączki, przebiegającej przez wzdłużną oś symetrii 34 sworznia ryglującego 21. Korespondujące z dociśniętym sprężyną popychaczem 23 żebro poprzeczne 80 jest połączone bezobrotowo ze sworzniem ryglującym 21 i zawiera trzy elementy przylegania w postaci powierzchni przylegania 85, 86 i 87. Gdy złączka znajduje się w położeniu zaryglowanym, wówczas środkowa powierzchnia przyleganiaa 85 przylega całkowicie do powierzchni przylegania 82 dociśniętego sprężyną popychacza 23 (fig. 9). W tym celu powierzchnia przyleganiaa 85 jest ukształtowana odpowiednio do, mającej kształt litery V, powierzchni przylegania 82 na płytce 81 popychacza. Powierzchnia przylegania 85 składa się również z dwóch powierzchni częściowych 88, które zbiegają się ku sobie w kształcie wypukłej litery V. Po przeciwnych stronach powierzchni przylegania 85 łączy się z niąjedna z powierzchni: przylegania 86 lub 87. Gdy górny rygiel poprzeczny 32 jest odryglowany, wówczas powierzchnia przylegania 86 żebra poprzecznego 80 przylega do powierzchni częściowej 83 powierzchni przylegania 82 dociśniętego sprężyną popychacza 23 (fig. 10). Powoduje to zablokowanie sworznia ryglującego 21 przy odryglowanym górnym ryglu poprzecznym 32. Jeżeli natomiast dolny rygiel poprzeczny 33 znajduje się w stanie odryglowanym, wówczas przeciwległa powierzchnia przylegania 87 przylega do powierzchni częściowej 83 powierzchni przylegania 82 dociśniętego sprężyną popychacza 23.

Pod względem działania drugi przykład wykonania złączki (fig. 9 i 10) odpowiada pierwszemu przykładowi wykonania złączki (fig. 1 do 8). Dlatego też w tym miejscu należy odwołać się do opisu zasady działania pierwszego przykładu wykonania złączki w jego pełnym brzmieniu.

Figura 11 ukazuje inny przykład wykonania złączki, która w zasadzie odpowiada złączce opisanej powyżej. Te same części zostały w związku z tym oznaczone jednakowymi odnośnikami.

Odmienność złączki ukazanej na fig. 11 polega na elemencie powrotnym w postaci (drugiego) elementu uruchamiającego 61. Element ten, mający (podobnie jak element

179 915 uruchamiający 22) kształt linki, jest jednym końcem zakotwiony w części środkowej 31 sworznia ryglującego 21 za pomocą zgrubienia 62 na końcu elementu uruchamiającego 61. Przez otwór poprzeczny 24 w części środkowej 31 element uruchamiający 61 jest wyprowadzony centralnie z powierzchni przylegania 43. Element uruchamiający 61 biegnie dalej przez, wychodzący z powierzchni przylegania 43, rowek 65 w żebrze poprzecznym 47. Rowek 65 ma tak dobrane wymiary, że w obszarze żebra poprzecznego 47 element uruchamiający 61 jest schowany za powierzchnią przylegania 43. Element uruchamiający 61 jest poprowadzony dalej przez środek dociśniętego sprężyną popychacza 23, do czego służy centralny otwór 66, przechodzący przez płytkę 50 popychacza i drążek prowadzący 51. Wychodząc z wolnego końca drążka prowadzącego, otwór 66 jest zaopatrzony w poszerzenie do umieszczenia zgrubienia 67 na odpowiednim końcu 68 elementu uruchamiającego 61.

W ukazanym na fig. 11 położeniu sworznia ryglującego złączka znajduje się w pozycji odryglowanej lub zaryglowanej wstępnie. W pozycji tej element uruchamiający przebiega zygzakiem od sworznia ryglującego 21 do dociśniętego sprężyną popychacza 23. Oba te elementy są połączone elementem uruchamiającym 61. Wyciągnięcie końca drążka prowadzącego 51 z obudowy 20 złączki powoduje, przeciwne do działania sprężyny, odsunięcie dociśniętego sprężyną popychacza 23 od sworznia ryglującego 21 i naprężenie elementu uruchamiającego 61. Wskutek tego naprężenia sworzeń ryglujący 21 jest przekręcany przeciwnie do ruchu wskazówek zegara, w związku z czym powierzchnia przylegania 43 może dojść do powierzchni przylegania 54 na dociśniętym sprężyną popychaczu 23. Powoduje to ponowne zablokowanie złączki, co z kolei umożliwia ponowne zaryglowanie, odryglowanej wskutek przeoczenia, złączki pomiędzy ustawionymi jeden na drugim kontenerami.

Aby koniec drążka prowadzącego 51 można było, w przypadku złączek leżących pomiędzy kontenerami, wyciągać z obudowy 20 za pomocą odpowiedniego, mającego kształt pręta, przyrządu pomocniczego przeciwnie do naprężenia sprężyny dociskowej 52, na tym wolnym końcu drążka prowadzącego 51 znajduje się kołnierz 69. Na tym kołnierzu może się oprzeć widełkowa końcówka przyrządu pomocniczego. Obudowa 20 ma, współpracujące z kołnierzem 69, wybranie 70, w które wchodzi kołnierz 69 drążka prowadzącego 51, gdy powierzchnia przylegania 43 przylega do powierzchni przylegania 54, a zatem złączka jest zaryglowana.

Figura 12 ukazuje kolejny przykład wykonania wynalazku. Złączka ta odpowiada w zasadzie złączce według fig. 1 do 8, w związku z czym odpowiadające sobie elementy zostały oznaczone jednakowymi odnośnikami.

Również złączka według fig. 12 ma drugi element uruchamiający 71. Element ten stanowi występ 72 na powierzchni przylegania 54 dociśniętego sprężyną popychacza 23. Występ 72 leży poniżej żebra poprzecznego 47 na sworzniu ryglującym 21. Przekręcenie dociśniętego sprężyną popychacza 23 powoduje dociśnięcie występu 72 na powierzchni przylegania 54 płytki 50 popychacza od dołu do żebra poprzecznego 47. Sworzeń ryglujący 21 jest przy tym przekręcany przeciwnie do ruchu wskazówek zegara, wskutek czego rygle poprzeczne 32 i 33 sworznia ryglującego 21 przechodzą ze swojego odryglowanego lub zaryglowanego wstępnie położenia w położenie zaryglowane, w którym powierzchnia przylegania 43 przylega do powierzchni przylegania 54 płytki 50, po takim przekręceniu dociśniętego sprężyną popychacza 23 z powrotem, że występ 72 na płytce 50 popychacza znajduje się ponownie pod żebrem poprzecznym 47. Powrotne przekręcenie dociśniętego sprężyną popychacza 23 może odbywać się za pomocą sprężyny dociskowej 52, której końce są w tym celu połączone bezobrotowo z drążkiem prowadzącym 51 z jednej strony i z obudową 20 z drugiej strony.

W celu ułatwienia obrotu dociśniętego sprężyną popychacza 23 wolny koniec drążka prowadzącego 51 jest zaopatrzony w leżące naprzeciw siebie przewężenia 73. Tworzą one powierzchnie blokujące, które umożliwiają rozłączne połączenie widełkowej końcówki przyrządu pomocniczego z drążkiem prowadzącym 51.

Figura 13 ukazuje złączkę, która w zasadzie odpowiada złączce według fig. 1 do 8 i w tym zakresie opatrzona jest takimi samymi odnośnikami. Złączka ta ma jeden element uruchamiający 74,

179 915 który służy do przenoszenia zarówno sił rozciągających, jak też ściskających. Dzięki temu sworzeń ryglujący 21 można przekręcać za pomocą elementu uruchamiającego 74 w przeciwnych kierunkach.

Element uruchamiający 74 składa się ze sztywnej części uchwytowej 75 i elastycznej części łączącej 76. Wolny koniec 77 części łączącej 76 jest połączony z języczkiem 40 na sworzniu ryglującym 21. Część łącząca 76 jest tak ukształtowana, że jest elastyczna w kierunku wzdłużnym, może jednak przenosić zarówno siły rozciągające, jak też ściskające. Część uchwytowa 75 jest w swym końcowym obszarze zaopatrzona w podłużny otwór 78. Długość części uchwytowej 75 jest tak dobrana, że jej podłużny otwór 78 wystaje z obudowy 20 zarówno w zaryglowanym, jak też we wstępnie zaryglowanym położeniu złączki. Z wystającym z obudowy 20 obszarem części uchwytowej 75 współpracują dwa, połączone na stałe z obudową języczki 79. Języczki 79 znajdują się po przeciwnych stronach wystającego z obudowy 20 zakończenia części uchwytowej 75. Języczki 79 służą do oparcia, wchodzącego w podłużny otwór 78 części uchwytowej 75, przyrządu pomocniczego.

Ukazana na fig. 14 i 15 złączka różni się od złączki w przykładach wykonania według fig. 1 do 8 ukształtowaniem elementu uruchamiającego. Odpowiadające sobie elementy są opatrzone jednakowymi odnośnikami. W odpowiednim zakresie stosuje się tutaj opis złączki według fig. 1 do 8.

Element uruchamiający w złączce według fig. 14 i 15 ma kształt dźwigni uruchamiającej 58. Dźwignia uruchamiająca 58 jest połączona z częścią środkową 31 sworznia ryglującego 21 tak, że wzdłużna oś symetrii 59 dźwigni uruchamiającej 58 przecina wzdłużną oś symetrii 34 sworznia ryglującego 21 pod kątem prostym. Obrót dźwigni uruchamiającej 58 we wzdłużnej płaszczyźnie symetrii łożyska oporowego 28, przebiegającej prostopadle do wzdłużnej osi symetrii 34 sworznia ryglującego 21, powoduje przekręcenie sworznia ryglującego 21. W tym celu łożysko oporowe 28 ma centralne, otwarte z boku wgłębienie 60 w postaci rozszerzającego się lejowato na zewnątrz, podłużnego otworu. Wgłębienie 60 ma tak dobrane wymiary, że dźwignia uruchamiająca 58 może przestawiać sworzeń ryglujący 21 w trzy różne położenia, w których albo powierzchnia przylegania 43, albo powierzchnia przylegania 44, albo powierzchnia przylegania 45 są usytuowane równolegle do powierzchni przylegania 54. Jednocześnie wgłębienie 60 tworzy, leżące naprzeciw siebie ograniczniki maksymalnego kąta obrotu sworznia ryglującego 21, dzięki czemu nie może on zostać wychylony poza położenie, w którym powierzchnie przylegania 44 lub 45 przylegają do powierzchni przylegania 54.

Zasada działania złączki według fig. 14 i 15 odpowiada w istocie zasadzie działania złączki według fig. 1 do 8, w związku z czym można tu zastosować opis zasady działania, zamieszczony w odniesieniu do tej złączki.

Ponadto złączka według fig. 14 i 15 dysponuje dodatkową funkcją, a mianowicie tak zwaną funkcją podwójną. Jest ona możliwa dzięki sztywnej dźwigni uruchamiającej 58, która w celu odryglowania złączki może przekręcić sworzeń ryglujący 21 z położenia ukazanego na fig. 4 przeciwnie do ruchu wskazówek zegara (w odniesieniu do widoku z góry na górny rygiel poprzeczny 32) w położenie ukazane na fig. 14 i 15, w którym rygle poprzeczne 32 i 33 znajdują się w położeniu ukazanym na fig. 14. Górny rygiel poprzeczny 32 pokrywa się przy tym z elementem środkowym 29 obudowy 20. Pozwala to na uniesienie górnego kontenera z dolnego kontenera, przy czym złączka pozostaje zaryglowana na dolnym kontenerze.

Jeżeli przykładowo dźwignia uruchamiająca 58 zostanie przekręcona, wychodząc z ukazanego na fig. 4 położenia sworznia ryglującego 21 w położenie ukazane na fig. 6, wówczas złączkę można odłączyć od dolnego kontenera i podnieść zeń wraz z górnym kontenerem, jak to opisano w odniesieniu do pierwszego przykładu wykonania złączki według fig. 1 do 8.

179 915

¹⁷⁹ 915

CM CM Ό

179 915

Fig. 2

179 915

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz. Cena 4,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Złączka do rozłącznego łączenia kontenerów, zwłaszcza na podkładzie statku, z obudową i osadzonym w niej obrotowo, swoją częścią środkową, sworzniem ryglującym, przy czym sworzeń ryglujący ma na przeciwległych końcach części środkowej rygle poprzeczne, a złączka posiada element dociskowy współpracujący ze sworzniem ryglującym, przy czym sworzeń ryglujący i element dociskowy mają przyporządkowane sobie elementy ograniczające, znamienna tym, że elementy ograniczające sworznia ryglującego (21) mają postać co najmniej dwóch, niepokrywających się powierzchni przylegania współpracujących alternatywnie z elementem ograniczającym umieszczonym na elemencie dociskowym.
2. Złączka według zastrz. 1, znamienna tym, że każdy element ograniczający przyporządkowany sworzniowi ryglującemu (21) jest umieszczony na części środkowej (31) sworznia ryglującego (21).
3. Złączka według zastrz. 2, znamienna tym, że co najmniej jeden element ograniczający na elemencie dociskowym jest doprowadzany do styku z jednym z elementów ograniczających na środkowej części (31) sworznia ryglującego (21) tak, że rygle poprzeczne (32, 33) sworznia ryglującego (21) są zablokowane w odpowiednim położeniu względem obudowy (20).
4. Złączka według zastrz. 1, znamienna tym, że element ograniczający na elemencie dociskowym jest ruchomy względem elementów ograniczających na części środkowej (31) sworznia ryglującego (21).
5. Złączka według zastrz. 1, znamienna tym, że element dociskowy jest osadzony w obudowie (20) przesuwnie w kierunku wzdłużnym.
6. Złączka według zastrz. 5, znamienna tym, że element dociskowy na postać drążka prowadzącego (51), którego oś symetrii (49) przecina wzdłużną oś symetrii (34) sworznia ryglującego (21).
7. Złączka według zastrz. 1, znamienna tym, że sworzeń ryglujący (21) ma elementy ograniczające ukształtowane jako powierzchnie przylegania (43, 44, 45), które różnią się co najmniej częściowo, swoją odpowiednią odległością od wzdłużnej osi symetrii (34) sworznia ryglującego (21).
8. Złączka według zastrz. 7, znamienna tym, że powierzchnie przylegania (43, 44, 45) sworznia ryglującego (21) leżą w różnych płaszczyznach.
9. Złączka według zastrz. 7, znamienna tym, że wszystkie powierzchnie przylegania (43, 44, 45) przebiegają równolegle do wzdłużnej osi symetrii (34) sworznia ryglującego (21).
10. Złączka według zastrz. 7, znamienna tym, że co najmniej jeden element ograniczający na sworzniu ryglującym (21) i na elemencie dociskowym ma wypukłą lub wklęsłą powierzchnię przyleganiaa (43, 44, 45).
11. Złączka według zastrz. 1, znamienna tym, że element ograniczający na elemencie dociskowym ma wypukłą lub wklęsłą powierzchnię przylegania (54).
12. Złączka według zastrz. 1, znamienna tym, że element uruchamiający (22) do przekręcania sworznia ryglującego (21) jest co najmniej częściowo elastyczny.
13. Złączka według zastrz. 1, znamienna tym, że sworzniowi ryglującemu (21) przyporządkowany jest, działający przeciwnie do kierunku naciągu elementu uruchamiającego (22), element powrotny.
14. Złączka według zastrz. 13, znamienna tym, że element powrotny stanowi drugi element uruchamiający, połączony z częścią środkową (31) sworznia ryglującego (21).
15. Złączka według zastrz. 13, znamienna tym, że drugi element uruchamiający jest prowadzony przez odciśnięty sprężyną popychacz (23).
16. Złączka według zastrz. 13, znamienna tym, że element powrotny stanowi występ względem powierzchni przylegania (54) elementu dociskowego, który współpracuje z żebrem

179 915 poprzecznym (47) usytuowanym na środkowej części (31) sworznia ryglującego (21) i podtrzymuje powierzchnie przylegania. (43, 44, 45) tak, że poprzez przekręcenie elementu dociskowego sworzeń ryglujący (21) jest obracany z powrotem przeciwnie do kierunku naciągu elementu uruchamiającego (22).
17. Złączka według zastrz. 1, znamienna tym, że sworzniowi ryglującemu (21) przyporządkowane są ograniczniki, które ograniczają przeciwległe skrajne położenia sworznia ryglującego (21) tak, że co najmniej jedna powierzchnia przylegania (44, 45) na sworzniu ryglującym (21) przylega do odpowiadającej jej powierzchni przylegania (54) na elemencie dociskowym.
18. Złączka według zastrz. 1, znamienna tym, że co najmniej jeden rygiel poprzeczny (33) ma, wychodzące z jego skierowanej ku obudowie (20), dolnej powierzchni (37), zukosowania (36) lub temu podobne, do przekręcania sworznia ryglującego (21) przy wyciąganiu zaopatrzonego w zukosowania (36) rygla poprzecznego (33) z danego okucia narożnego odpowiedniego kontenera.
19. Złączka do rozłącznego łączenia kontenerów na pokładzie statku, z obudową i zamocowanym obrotowo w obudowie, częścią środkową sworzniem ryglującym, przy czym sworzeń ryglujący ma na przeciwległych końcach części środkowej rygle poprzeczne, z dociskanym sprężyną popychaczem przyporządkowanym do jednego ze sworzni ryglujących, przy czym popychacz ma prowadnicę, która jest przesuwna w kierunku wzdłużnym w obudowie, i z odpowiednim elementem ograniczającym na sworzniu ryglującym i na popychaczu, znamienna tym, że długość prowadnicy jest taka, że jest ona usytuowana całkowicie wewnątrz obudowy wtedy, kiedy sworzeń ryglujący (21) jest w położeniu ustalonym i że wy staje ona częściowo z obudowy (20) wtedy, kiedy sworzeń ryglujący (21) znajduje się co najmniej w jednym innym położeniu.
20. Złączka według zastrz. 19, znamienna tym, że sworzniowi ryglującemu (21) przyporządkowane są ograniczniki, które ograniczają przeciwległe skrajne położenia sworznia ryglującego (21) tak, że co najmniej jedna powierzchnia przylegania (44, 45) na sworzniu ryglującym (21) przylega do odpowiadającej jej powierzchni przylegania (54) na elemencie dociskowym.
21. Złączka według zastrz. 19, znamienna tym, że co najmniej jeden rygiel poprzeczny (33) ma, wychodzące z jego skierowanej ku obudowie (20), dolnej powierzchni (37), zukosowania (36) lub temu podobne, do przekręcania sworznia ryglującego (21) przy wyciąganiu zaopatrzonego w zukosowania (36) rygla poprzecznego (33) z danego okucia narożnego odpowiedniego kontenera.
22. Złączka według zastrz. 19, znamienna tym, że element uruchamiający (22) do przekręcania sworznia ryglującego (21) jest co najmniej częściowo elastyczny.

* * *