PL176845B1

PL176845B1 - Urządzenie mocujące do podkładu kolejowego

Info

Publication number: PL176845B1
Application number: PL95309272A
Authority: PL
Inventors: S.Hudson Owen
Original assignee: Kerr Mc Gee Chem Corp
Priority date: 1994-07-11
Filing date: 1995-06-23
Publication date: 1999-08-31
Also published as: PT692571E; JPH0853801A; NO952735L; PL309272A1; MY131782A; FI953396A0; SK87595A3; EP0692571A2; KR960004664A; RO117029B1; NO952735D0; BR9503271A; DE69520621T2; ES2155873T3; DE69520621D1; US5494212A; US5485955A; EP0692571A3; SI0692571T1; TW293055B

Abstract

1. Urzadzenie mocujace do podkladu kolejo- wego zawierajace gniazdo szynowe do mocowa- n ia szyny do k o n stru k c ji w sporczej, znam ienne tym , ze gniazdo szynowe (208) jest zlozone z czesci plytowej (238) i czesci lopatowej (240), przy czym czesc plytowa (238) gniazda szynowego (208) styka sie z powierz- chnia dolna (20) stopy szyny (16), zas czesc lopatowa (240) gniazda szynowego (208) jest skierowana w dól od czesci plytowej (238), a co najmniej fragment czesci lopatowej (240) jest osadzony w konstrukcji wsporczej (12) i spojo- ny z nia za pomoca tworzywa elastomerycznego (210) tak, ze czesc lopatowa (240) gniazda szy- nowego (208) jest oddalona od konstrukcji wsporczej (12), a przy spodniej scianie (260) czesci lopatowej (240) w tworzywie elastomery cznym (210) jest uformowana pusta przestrzen (298) umozliwiajaca ruch pionowy w dól gniaz- da szynowego (208) wzgledem konstrukcji wsporczej (12), pod wplywem obciazenia gniaz- da szynowego (208). F I G . 1 PL PL PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest urządzenie mocujące do podkładu kolejowego przeznaczone do mocowania szyny do konstrukcji wsporczej, zwłaszcza do podkładu kolejowego. Urządzenie to skutecznie przenosi na podkład kolejowy obciążenia przyłożone do szyny.

Podkłady betonowe są coraz szerzej stosowane na świecie ze względu na swą trwałość, a zatem dłuższą żywotność w porównaniu z podkładami drewnianymi. Większe obciążenia kół, większe prędkości pociągów, coraz większa częstotliwość ruchu pociągów, oddziaływania atmosferyczne i inne szkodliwe wpływy zmniejszą żywotność podkładów drewnianych, zwłaszcza na zakrętach, gdzie siły poprzeczne wywierane przez koła wagonu powodują odpychanie szyn jedna od drugiej, a więc wywołują znaczne naprężenia w stosunku miękkich i elastycznych podkładach drewnianych.

Podkłady betonowe eliminują wiele z problemów występujących przy stosowaniu podkładów drewnianych. Jednakże, ponieważ podkłady betonowe są raczej sztywne i kruche, ich użycie wiąże się z innymi problemami konstrukcyjnymi.

Strunobetonowe odkłady kolejowe przekształciły się z czasem w mechanizm do łączenia szyn kolejowych ze sobą, do utrzymywania rozstawu szyn i do przenoszenia nacisku kół na podłoże. Podstawowym materiałem na te podkłady jest beton z cementu portlandziego zbrojony drutami ze stali o dużej wytrzymałości, które są wstępnie naprężone przed odlewaniem, aby utrzymywać beton w stanie sprężonym i zapobiec pęknięciom. Zastosowany tu beton o dużej wytrzymałości (o granicznej wytrzymałości na ściskanie większej niż 560 kG/cm²) jest materiałem sztywnym i kruchym. Metalowe łączniki mocujące stalową szynę do betonowego podkładu stanowią część mechanizmu przeznaczonego do przenoszenia nacisków wywieranych przez koła na podsypkę.

Zwykle stosuje się dwa rodzaje łączników mocujących szyny kolejowe do betonowych podkładów kolejowych. Pierwszym z nich jest urządzenie do mocowania sztywnego, w postaci śrub lub sworzni użytych razem z pewnego rodzaju kołnierzowym zaciskiem mocującym stopę podstawy szyny do podkładu. Ten typ łącznika mocującego jest sztywny, a więc podatny na uszkodzenia zmęczeniowe podczas eksploatacji. Dlatego też nie jest stosowany powszechnie.

176 845

Drugi typ łącznika mocującego ma postać łącznika sprężynowego służącego nie tylko do mocowania stopy szyny do podkładu, ale i do zmniejszania zmęczenia pochodzącego od obciążeń wywoływanych wyginaniem. W tym przypadku, podczas odlewania, przy każdym gnieździe szynowym osadza się w podkładzie betonowym dwa żelazne lub stalowe występy, służące do utrzymywania szyn w odstępie oraz do mocowania zacisku sprężynowego, który z kolei dociska stopę szyny do dołu. Te sprężynowe zaciski wywierają siłę pionową na stopę szyny, przeciwdziałając w ten sposób wypiętrzaniu szyny w przerwach między przejazdami kół, i przenoszą siłu wzdłużne, wywołane przez zmianę temperatury lub zmianę prędkości pociągu, na podkład i na podłoże.

W połączeniu z łącznikiem mocującym, pomiędzy szyną a górną powierzchnią podkładu w gnieździe, umieszcza się elastomeryczną poduszkę w kształcie kwadratu o boku około 15 cm i o grubości około 0,6 cm, w celu skompensowania nierówności powierzchni. Gdyby stopa szyny opierała się bezpośrednio na betonowej powierzchni podkładu, stal spowodowałaby szybkie zużycie górnej powierzchni betonu. Mimo, że podkład jest odlewany w stalowej formie, powierzchnia gniazdowa nie jest dokładnie dopasowana do spodu stopy szyny, co stwarza potencjalną możliwość obciążenia punktowego i nierównomiernego przenoszenia siły pionowej.

Poduszki takie spełniają ponadto dwie dodatkowe funkcje. Po pierwsze, ponieważ szyna jest szczelnie dociskana do podkładu przez sprężynowe zaciski, poduszka, która ma większy współczynnik tarcia po stali niż stal, ułatwia przenoszenie wzdłuż szyny sił wzdłużnych na podkład i na podsypkę. Po drugie, i o wiele ważniejsze, poduszki takie służą do tłumienia obciążeń udarowych wywieranych na szyny przez spłaszczone części przejeżdżających kół stalowych. Obciążenia udarowe powodowane przez te spłaszczone części kół mogą mieć 2 do 4 razy większą amplitudę od normalnych obciążeń wywołanych przez koła i bardzo krótki czas trwania, zwykle około 15 ms. Takie obciążenia udarowe, jeśli nie są odpowiednio wytłumione, wywołują pękanie podkładów betonowych.

Przy stosowaniu sprężynowego łącznika mocującego typu sztywnego napotyka się na wiele problemów. Jednym z nich jest przytrzymywanie poduszki. Chodzi tu o utrzymywanie poduszki na miejscu pod szyną pomiędzy stopą szyny a podkładem, kiedy szyna ugina się pod naciskiem kół. Stosowano różne formy mocowania mechanicznego dla ochrony poduszki przed powolnym wysuwaniem się. Było to zaledwie umiarkowanie skuteczne, zwłaszcza na zakrętach torów, na których w USA głownie stosuje się podkłady betonowe. Alternatywnie stosowano też poduszki o zmieniającej się twardości. Jednakże poduszki wystarczająco sprężyste do tłumienia obciążeń udarowych, mają skłonność do wysuwania się spomiędzy szyny i podkładu podczas normalnych cykli przemieszczania się kół. Twardsze poduszki nie tłumią zadowalająco obciążeń udarowych.

Innym rozwiązaniem zagadnienia niepożądanego przemieszczania się poduszki było klejenie poduszki do powierzchni betonowego podkładu. Klej trzyma poduszkę na miejscu, ale utrudnia wymianę, kiedy górna powierzchnia poduszki zużyje się. Ponadto klejenie w terenie do wilgotnej, brudnej powierzchni podkładu powoduje gorszą jakość spoiny.

Problemem napotykanym przy stosowaniu poduszek amortyzującychjest także wycieranie się gniazda szynowego. Brud i grys z otoczenia dostają się pomiędzy poduszki a betonową powierzchnię podkładu. Piasecznice na kołach lokomotywy, służące do przyspieszania napędu, również wprowadzają piasek pod poduszki. Kiedy do tej mieszaniny dostanie się dodatkowo woda deszczowa, powstaje mieszanka szlifująca, która wyciera powierzchnię betonu pod wpływem nacisku przemieszczających się kół. Klejone poduszki gniazdowe łagodzą ten problem, ale z drugiej strony utrudniona jest wymiana takich poduszek w terenie, gdy się wytrą. Z pewnym powodzeniem, jeśli chodzi o przeciwdziałanie wycieraniu gniazda szynowego, próbowano stosować również kombinacje poduszek metalowo-elastomerowych, ale rozwiązania takie są drogie, zwłaszcza gdyby miały być stosowane w terenie.

Pozostał jeszcze problem unoszenia podkładu kolejowego powodowany przez wypiętrzenie szyny pomiędzy kołami. Unoszenie podkładu dotyczy wszystkich rodzajów łącznika mocującego typu sztywnego podtrzymywania zarówno śrubowego jak ' sprężynowego. Aby łącznik mocujący działa, stopa szyny musi być silnie dociskana do powierzchni podkładu. Ponieważ szyna jest belką ciągłą podpartą na wielu giętkich podporach, ugina się ona w dół pod wpływem

176 845 przejeżdżających po niej kół, a szyna pomiędzy kołami odchyla się do góry od swego położenia spoczynkowego. Siła wypiętrzania szyny jest często większa niż ciężar zespołu szyna/podkład. Z tego względu, przy stosowaniu sztywnego łącznika mocującego, podkład jest także unoszony nad powierzchnię podtorza pomiędzy każdym zestawem kół, a potem jest wciskany z powrotem w ziemię przez następne koło. Takie powtarzające się podbijanie szybko niszczy podsypkę torowiska.

Celem wynalazku jest rozwiązanie wymienionych wyżej problemów.

Urządzenie mocujące podkładu kolejowego zawierające gniazdo szynowe do mocowania szyny do konstrukcji wsporczej, według wynalazku charakteryzuje się tym, że gniazdo szynowe jest złożone z części płytowej i części łopatowej, przy czym część płytowa gniazda szynowego styka się z powierzchnią dolną stopy szyny, zaś część łopatowa gniazda szynowego jest skierowana w dół od części płytowej. Co najmniej fragment części łopatowej jest osadzony w konstrukcji wsporczej i spojony z nią za pomocą tworzywa elastomerycznego tak, że część łopatowa gniazda szynowego jest oddalona od konstrukcji wsporczej. Przy spodniej ścianie części łopatowej w tworzywie elastomerycznym jest uformowana pusta przestrzeń umożliwiająca ruch pionowy w dół gniazda szynowego względem konstrukcji wsporczej, pod wpływem obciążenia 'gniazda szynowego.

Korzystnie, urządzenie mocujące zawiera kotwicę szynową, która obejmując boki stopy szyny i znajdujący się blisko tych boków fragment górnej powierzchni stopy szyny dociska szynę do części płytowej gniazda szynowego.

Korzystnie, zamknięta pusta przestrzeń w tworzywie elastomerycznym umożliwia ruch pionowy gniazda szynowego w górę i w dół względem konstrukcji wsporczej pod wpływem obciążenia i odciążenia gniazda szynowego.

Korzystnie, po spojeniu część łopatkowa gniazda szynowego jest równomiernie oddalona od konstrukcji wsporczej i znajduje się w uprzednio określonym odstępie od konstrukcji wsporczej.

Korzystnie, część dolna części łopatowej gniazda szynowego jest wydłużona w stosunku do jej górnej części, a przeciwległe boki części łopatowej gniazda szynowego są stosunkowo płaskimi powierzchniami.

Korzystnie, pusta przestrzeń w tworzywie elastomerycznym ma uprzednio określoną głębokość ograniczającą zakres pionowego ruchu gniazda szynowego względem konstrukcji wsporczej.

Korzystnie, tworzywem elastomerycznym jest poliuretan, a konstrukcją wsporczą jest podkład.

Odmiana urządzenia mocującego podkładu kolejowego zawierającego gniazdo szynowe do mocowania szyny do podkładu betonowego, według wynalazku charakteryzuje się tym, że gniazdo szynowe jest złożone z części płytowej i części łopatowej, przy czym część płytowa gniazda szynowego styka się z powierzchnią dolną stopy szyny, zaś część łopatowa gniazda szynowego jest skierowana w dół od części płytowej. Co najmniej fragment części łopatowej jest osadzony w podkładzie betonowym i spojony z nim za pomocą tworzywa elastomerycznego tak, że część łopatowa gniazda szynowegojest oddalona od podkładu betonowego. Przy spodniej ścianie części łopatowej w tworzywie elastomerycznym jest uformowana pusta przestrzeń umożliwiająca ruch pionowy w dół gniazda szynowego względem podkładu betonowego, pod wpływem obciążenia gniazda szynowego.

Druga odmiana urządzenia mocującego podkładu kolejowego zawierająca zespół gniazdowy do mocowania szyny do konstrukcji wsporczej, według wynalazku jest charakterystyczna tym, że zespół gniazdowy jest co najmniej częściowo osadzony w konstrukcji wsporczej i zawiera miskę gniazdową z wnęką ograniczoną ścianą wewnętrzną miski gniazdowej oraz gniazdo szynowe złożone z części płytowej i części łopatowej. Część płytowa gniazda szynowego styka się z powierzchnią dolną stopy szyny, zaś część łopatowa gniazda szynowego jest skierowana w dół od części płytowej. Co najmniej fragment części łopatowej jest osadzony we wnęce miski gniazdowej i spojony z jej wewnętrzną ścianą za pomocą tworzywa elastomerycznego tak, że część łopatowa gniazda szynowego jest oddalona od wewnętrznej ściany miski gniazdowej. Między spodnią ścianą części łopatowej gniazda szynowego a dnem miski gniaz8

176 845 dowej, w tworzywie elastomerycznym jest uformowana pusta przestrzeń umożliwia ruch pionowy w dół gniazda szynowego względem miski gniazdowej, pod wpływem obciążenia gniazda szynowego.

Korzystnie, urządzenie mocujące zawiera kotwicę szynową, która obejmując boki i znajdujący się blisko boków fragment górnej powierzchni stopy szyny dociska szynę do części płytowej gniazda szynowego.

Korzystnie, zamknięta pusta przestrzeń umożliwia ruch pionowy gniazda szynowego w górę i w dół względem miski gniazdowej, pod wpływem obciążania i odciążania gniazda szynowego.

Korzystnie, po spojeniu część łopatowa gniazda szynowego jest równomiernie oddalona od wewnętrznej ściany miski gniazdowej i znajduje się w uprzednio określonym odstępie od ściany wewnętrznej miski gniazdowej.

Korzystnie, pusta przestrzeń w tworzywie elastomerycznym ma uprzednio określoną głębokość, ograniczającą zakres pionowego ruchu gniazda szynowego względem miski gniazdowej.

Korzystnie, na zewnętrznej ścianie miski gniazdowej znajdują się poziome garby uformowane w odstępach od siebie.

Korzystnie, tworzywem elastomerycznym jest poliuretan, a konstrukcją wsporczą jest podkład, zwłaszcza podkład betonowy.

Następne odmiana urządzenia mocującego podkładu kolejowego zawierająca zespół gniazdowy do mocowania szyny do konstrukcji wsporczej, według wynalazku jest charakterystyczna tym, że zespół gniazdowy jest co najmniej częściowo osadzony w konstrukcji wsporczej i zawiera miskę gniazdową z wnęką ograniczoną ścianą wewnętrzną miski gniazdowej oraz gniazdo szynowe złożone z części płytowej i części łopatowej. Część płytowa gniazda szynowego, stykająca się z powierzchnią dolną stopy szyny, ma część hakową wystającą blisko krótszego boku gniazda szynowego, która obejmuje bok i część górnej powierzchni stopy szyny. Natomiast część łopatowa gniazda szynowego jest skierowana w dół od części płytowej. Co najmniej fragment części łopatowej jest osadzony we wnęce miski gniazdowej i spojony z jej wewnętrzną ścianą za pomocą tworzywa elastomerycznego tak, że część łopatowa gniazda szynowego jest oddalona od wewnętrznej ściany miski gniazdowej. Między spodnią ścianą części łopatowej gniazda szynowego a dnem miski gniazdowej, w tworzywie elastomerycznym jest uformowana pusta przestrzeń umożliwiająca ruch pionowy w dół gniazda szynowego względem miski gniazdowej, pod wpływem obciążenia gniazda szynowego.

Korzystnie urządzenie zawiera kotwicę szynową mającą część zaczepową uformowaną na jednym końcu kotwicy, która obejmuje jeden bok i znajdujący się blisko tego boku fragment górnej powierzchni stopy szyny, zaś drugi koniec kotwicy szynowej służy do połączenia z zespołem gniazdowym.

Korzystnie, wewnętrzna ściana miski gniazdowej ma kształt odpowiadający części łopatowej gniazda szynowego, a po spojeniu część łopatowa gniazda szynowego jest równomiernie oddalona od wewnętrznej ściany miski gniazdowej i znajduje się w uprzednio określonym odstępie od ściany wewnętrznej miski gniazdowej.

Korzystnie, część dolna części łopatowej gniazda szynowego jest wydłużona w stosunku do jej części górnej, a przeciwległe boki części łopatowej gniazda szynowego są stosunkowo płaskimi powierzchniami.

Korzystnie, na ścianie zewnętrznej miski gniazdowej znajdują się poziome garby uformowane w odstępach od siebie.

176 845

Kolejna odmiana urządzenia mocującego podkładu kolejowego zawierająca zespół gniazda szynowego do mocowania szyny do konstrukcji wsporczej, według wynalazku jest charakterystyczna tym, że zawiera dwa podzespoły gniazdowe co najmniej częściowo osadzone w konstrukcji wsporczej. Każdy podzespół gniazdowy ma miską gniazdową z wnęką ograniczoną ścianą wewnętrzną miski gniazdowej oraz gniazdo szynowe złożone z części płytowej i części łopatowej. Część płytowa gniazda szynowego stykająca się z powierzchnią dolną stopy szyny, ma część hakową wystającą blisko krótszego boku gniazda szynowego, która obejmuje bok i część górnej powierzchni stopy szyny. Natomiast część łopatowa gniazda szynowego jest skierowana w dół od części płytowej. Co najmniej fragment tej części łopatowej jest osadzony we wnęce miski gniazdowej i spojony z jej wewnętrzną ścianą za pomocą tworzywa elastomerycznego tak, że część łopatowa gniazda szynowego jest oddalona od wewnętrznej ściany miski gniazdowej. Między spodnią ścianą części łopatowej gniazda szynowego a dnem miski gniazdowej, w tworzywie elastomerycznym jest uformowana pusta przestrzeń umożliwiająca ruch pionowy w dół gniazda szynowego względem miski gniazdowej, pod wpływem obciążenia gniazda szynowego.

Korzystnie, urządzenie mocujące zawiera kotwicę szynową mającą część zaczepową uformowaną na jednym końcu kotwicy, która obejmuje jeden bok i znajdujący się blisko tego boku fragment górnej powierzchni stopy szyny, zaś drugi koniec kotwicy szynowej służy do połączenia z zespołem gniazdowym.

Korzystnie, ściana wewnętrzna miski gniazdowej ma kształt odpowiadający części łopatowej gniazda szynowego i po spojeniu część łopatowa gniazda szynowego jest równomiernie oddalona od wewnętrznej ściany miski gniazdowej i znajduje się w uprzednio określonym odstępie od ściany wewnętrznej miski 'gniazdowej.

Korzystnie pusta przestrzeń w tworzywie elastomerycznym ma uprzednio określoną głębokość, ograniczającą zakres pionowego ruchu gniazda szynowego względem miski gniazdowej.

Stosowane podkłady betonowe są raczej sztywne i kruche, ich użycie wiąże się z wieloma problemami konstrukcyjnymi. Obciążenia udarowe wytwarzane głównie przez spłaszczone części stalowych kół poruszających się po szynie, mogą spowodować pęknięcie betonowego podkładu, jeśli nie są właściwie tłumione. Aby wytłumić te pionowe obciążenia udarowe wywierane na szynę, aby ułatwić przenoszenie bocznych i wzdłużnych sił wzdłuż szyny na podkład i podsypkę oraz aby skompensować różnice w kształcie powierzchni szyny i podkładu umieszczano pomiędzy szyną a betonowym podkładem elastomeryczne poduszki.

Jednakże, zastosowanie elastomerycznych poduszek wywołało nowe problemy. Jeden z nich wiąże się z trudnością unieruchomienia poduszki pomiędzy szyną a podkładem, a drugi ze ścieraniem powierzchni betonu na skutek wnikania brudu i piasku pod poduszkę.

Przedmiotowy wynalazek rozwiązuje te problemy przez wyeliminowanie poduszki z urządzenia mocującego szynę do podkładu z równoczesnym umożliwieniem tłumionego przekazywania pionowych, bocznych i wzdłużnych obciążeń z szyny na podkład.

Przedmiot wynalazku w przykładach realizacji jest odtworzony na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia część szyny przymocowanej do betonowego podkładu za pomocą urządzenia mocującego, w widoku perspektywicznym; fig. 2 - urządzenie mocujące przed zmontowaniem, w widoku z góry; fig. 3 - urządzenie mocujące przed zmontowaniem, w widoku z boku; fig. 4 10

176 845 zespół gniazdowy urządzenia mocującego z fig. 2 i 3, w widoku perspektywicznym; fig. 4A - zespół gniazdowy z fig. 4, w przekroju wzdłuż linii 4A-4A; fig. 5 - miskę gniazdową, w widoku perspektywicznym; fig. 6 - gniazdo szynowe, w widoku perspektywicznym; fig. 7 - urządzenie mocujące obejmujące szynę, w widoku z boku z częściowym przekrojem; fig. 8- urządzenie z fig. 7, w przekroju wzdłuż linii 8-8 bez pokazania szyny i kotwicy szynowej; fig. 9 - drugi przykład realizacji urządzeniamocującego, w widoku z góry; fig. 10 - urządzenie mocujące z fig. 9, w widoku z boku; fig. 11 - zespół gniazdowy urządzenia mocującego z fig. 9 i 10, w widoku perspektywicznym; fig. 11A - zespół gniazdowy urządzenia mocującego z fig. 11, w przekroju wzdłuż linii 11 A-11A; fig. 12 - inny przykład realizacji miski gniazdowej, w widoku perspektywicznym, zaś fig. 13 przedstawia inny przykład realizacji gniazda szynowego, w widoku perspektywicznym.

Szyna 10 jest przymocowana do konstrukcji wsporczej, takiej jak podkład betonowy 12, za pomocą urządzenia mocującego 14 (fig. 1). Szyna 10 ma stopę 16, która ma powierzchnię górną 18, powierzchnię dolną 20, i dwa boki 22 i 24. Podkład 12 opiera się na podsypce (nie pokazanej), którą zwykle jest żwir lub tłuczeń. Podkład 12 ma powierzchnię górną 26 i powierzchnię dolną 28. Urządzenie mocujące 14 jest złożone z zespołu gniazdowego 30, osadzonego w podkładzie 12, i z kotwicy szynowej 32, która współpracując z zespołem gniazdowym 30 mocuje szynę 10 do podkładu 12.

W przykładzie realizacji wynalazku przedstawionym na fig. 2 zespół gniazdowy 30 jest złożony z dwu podzespołów gniazdowych 34 i 36. Oba te podzespoły mają identyczną konstrukcję z tym, że jeden podzespół 34 stanowi zwierciadlane odbicie podzespołu drugiego 36. Dlatego też poniżej zostanie opisany szczegółowo tylko jeden podzespół gniazdowy 34. Podzespół ten (fig. 4 i fig. 4A) zawiera miskę gniazdową 38 i gniazdo szynowe 40 spojone z tą miską 38 za pomocą tworzywa elastomerycznego 42. Miskę gniazdową 38 osadza się w podkładzie betonowym 12, a w misce 38 osadza się gniazdo szynowe 40 w sposób opisany poniżej. Miska gniazdowa 38, jak to przedstawiono na fig. 5, jest otwartym pojemnikiem, który ma dno 44, dwa boki krótsze 46 i 48 oraz dwa boki dłuższe 50 i 52, a wszystkie te elementy ograniczają wnękę 54, mieszczącą w sobie gniazdo szynowe 40. Miska gniazdowa 38 ma ścianę zewnętrzną 56, ścianę wewnętrzną 58, otwór górny 60 umożliwiający dostęp do wnęki 54 oraz obrzeże 62 wokół otworu górnego 60.

Miska gniazdowa 38 może być wykonana z dowolnego materiału o wytrzymałości na ścianie i rozciąganie wystarczającej do przeniesienia obciążenia roboczego z szyny 10 na podkład 12. Może to być żeliwo plastyczne lub szare, stal, cynk odlewany ciśnieniowo oraz różne postacie tworzyw sztucznych. Zalecanym materiałem jest jednakże stop aluminium/cynk odlewany ciśnieniowo.

Bok dłuższy 50 miski gniazda szynowego 38, jak pokazano na fig. 5, ma przy krótszym boku 48 miski 38 zbieżny lub skośny odcinek 64 odpowiadający podobnej części gniazda szynowego 40. W celu zwiększenia trwałości połączenia między miską gniazdową 38 a podkładem betonowym 12, wokół ściany zewnętrznej 56 miski 38 wzdłuż obu krótszych jej boków 46,48 oraz obu dłuższych jej boków 50,52 znajdują się garby poziome 66 rozmieszczone w odstępach od siebie. Garby 66 przenoszą pionowe obciążenia ściskające i ścinające na powierzchnię graniczną między miską gniazdową 38 a betonem.

Pokazane na fig. 6 gniazdo szynowe 40 ma dwa boki krótsze 67 i 69, dwa boki dłuższe 71 i 73 oraz część płytową 68 i część łopatową 70 skierowaną w dół od części płytowej 68. Gniazdo szynowe 40 może być wykonane z dowolnego materiału, takiego jak stal, żeliwo szare lub różne tworzywa sztuczne, ale zalecanym materiałem konstrukcyjnym jest żeliwo sferoidalne.

Część płytowa 68 gniazda szynowego 40 ma dwa boki węższe 72 i 74 oraz powierzchnię górną 76 i powierzchnię dolną 78. Powierzchnia górna 76 części płytowej 68, jak pokazano na fig. 7, styka się z powierzchnią dolną 20 stopy szyny 16, tworząc przejście typu metal-metal, jeśli gniazdo szynowe 40 jest wykonane z zalecanego materiału. Na drugim węższym boku 74 części płytowej 68 znajduje się hak 80, skierowany do góry od powierzchni górnej 76 części płytowej 68. Hak 80 jest tak ukształtowany aby mógł zaczepić się o bok 22 stopy 16 szyny i część powierzchni · górnej 18 stopy 16 przy tym boku. Część haka 80 znajduje się w pewnej odległości od powierzchni górnej 18 stopy 16, aby umożliwić ograniczony ruch pionowy stopy

176 845 szyny 16 względem gniazda szynowego 40 po zamocowaniu szyny 10 do podkładu 12 za pomocą urządzenia mocującego 14.

Część łopatowa 70 gniazda szynowego 40 jest skierowana w dół od dolnej powierzchni 78 części płytowej 68 gniazda 40. Ma ona część górną 82 i wydłużoną część dolną 84, przy czym część dolna 84 jest węższa niż część górna 82, aby stawiać opór momentowi wywracającemu, działającemu zarówno w kierunku dodatnim jak i ujemnym, przy obciążeniu bocznym przyłożonym do szyny 10, gdy jest ona przymocowana do podzespołu gniazdowego 34. Dwie ściany boczne 92 i 94 części łopatowej 70 są stosunkowo szerokimi, płaskimi powierzchniami, tak że wzdłużne obciążenia przyłożone do szyny 10 są równomiernie rozłożone wzdłuż podkładu 12. Wydłużona część dolna 84 części łopatowej 70 gniazda szynowego 40 ma także dwie węższe ściany boczne 86 i 88 oraz spód 90. Część powierzchni 96 ściany bocznej 94 części łopatowej 70 znajdująca się przy węższej ścianie bocznej 88 części łopatowej 70 jest zbieżna. Ten fragment części łopatowej 70 o zbieżnej powierzchni 96 ma dwa boki węższe 98 i 100.

Miska gniazdowa 38 (fig. 4 i 5) ma kształt zasadniczo odpowiadający kształtowi części łopatowej 70. Tak więc po umieszczeniu części łopatowej 70 w misce gniazdowej 38 znajduje się ona w jednakowym odstępie od całej ściany wewnętrznej 58 miski 38.

W części górnej 82 części łopatowej 70 gniazda szynowego 40, na węższym boku 88 części łopatowej 70 znajduje się zagłębienie 102 (fig. 6) stanowiące połączenie z drugą ścianą boczną 94. Zagłębienie 102 jest częściowo ograniczone powierzchnią gniazdową 104.

Na drugiej ścianie bocznej 94 części łopatowej 70 w pobliżu węższego boku 98 fragmentu o zbieżnej powierzchni 96 znajduje się języczek 106. Ten języczek 106 ma skośną powierzchnię 108 i powierzchnię gniazdową 110, która ma kształt podobny do powierzchni gniazdowej 104 zagłębienia 102.

Wydłużona część dolna 84 części łopatowej 70 gniazda szynowego 40, jak pokazano na fig. 4 i 4A, jest po zamontowaniu osadzona wewnątrz wnęki 54 miski gniazdowej 38 tak, że znajduje się ona w jednakowym odstępie od całej wewnętrznej ściany 58 miski 38. Część łopatowa 70 jest spojona z wewnętrzną ścianą 58 miski gniazdowej 38 za pomocą tworzywa elastomerycznego 42.

Tworzywo elastomeryczne 42 działa jak naciągnięta sprężyna i przenosi na podkład 12 pionowe i boczne obciążenia przyłożone do szyny 10. Można tu zastosować dowolne tworzywo elastomeryczne, byleby było odporne na zmęczenie, stabilna w zakresie temperatur od -30°C do +60°C, wytrzymałe na działanie promieniowania ultrafioletowego i ozonu oraz zdolne do spojenia gniazda szynowego 40 z miską gniazdową 38. Preferowanym tworzywem jest odlewany poliuretan. Poliuretanem tym jest korzystnie ciekły prepolimer dwufenylometanu zakończony dwuizocyjanianem na bazie polieteru, utwardzany 1,4-butanodiolem, przy czym polieterem jest korzystnie politetrametylenowy glikol eteru.

Aby gniazdo szynowe 40, w czasie gdy do jego części płytowej 68 przyłożone jest obciążenie, mogło poruszać się w dół w misce gniazdowej 38 i aby możliwe było uginanie się tworzywa elastomerycznego 42 znajdującego się przy ścianach bocznych 92, 94 oraz przy węższych ścianach bocznych 86; 88 części łopatowej 70, w tworzywie elastomerycznym 42, znajdującym się pomiędzy spodem 90 części łopatowej 70 a dnem 44 miski gniazdowej 38, jest utworzona pusta przestrzeń 112 wzdłuż całej wewnętrznej ściany 58 miski gniazdowej 38 (fig. 4A). Ta pusta przestrzeń 112 jest szczelnie zamknięta, dzięki czemu powietrze znajdujące się w niej współpracując z tworzywem elastomerycznym 42 umożliwia ruch części płytowej 68 w dół i w górę w odpowiedzi na obciążanie i odciążanie gniazda szynowego 40. Pusta przestrzeń 112 ma uprzednio określoną głębokość 113. Jeśli wystąpi przeciążenie gniazda szynowego 40, wówczas część łopatowa 70 opadając wypełnia pustą przestrzeń 112 i styka się z tworzywem elastomerycznym 42 znajdującym się na dnie 44 miski gniazdowej 38. Tworzywo to służy zatem jako element zderzakowy. Przez uniemożliwianie dalszego ugięcia niż pozwala na to tworzywo elastomeryczne 42 na dnie 44 miski gniazdowej 38 zapobiega się naprężeniu tworzywa elastomerycznego 42 poza obliczone dopuszczalne granice, a zatem zapobiega się jego pęknięciu.

Pustą przestrzeń 112 formuje się przez przyklejenie korka ze spienionego poliestyrenu (nie pokazano) na spodzie 90 części łopatowej 70 gniazda szynowego 40, przed włożeniem tej części łopatowej 70 do wnęki 54 gniazda szynowego 40. Do wnęki 54 wprowadza się odmierzoną ilość

176 845 tworzywa w stanie ciekłym. Następnie formuje się je i utwardza. Podczas utwardzania podzespół gniazdowy 34 ogrzewa się do temperatury wystarczającej do stopnia korka z polistyrenu. Na miejscu korka pozostaje pusta przestrzeń 112 a na powierzchniach otaczających tę przestrzeń 112 pozostaje tylko cienka warstewka polistyrenu.

Dość tworzywa elastomerycznego 42 umieszczonego w misce gniazdowej 38 jest taka, że kiedy gniazdo szynowe 40 włoży się do miski 38, część tego tworzywa elastomerycznego 42 zostaje wyparta z wnęki 54 do góry i na zewnątrz tworząc wkładkę formy podkładu 114. Wkładka 114 jest zrównana z obrzeżem 62 miski gniazdowej 38 wzdłuż obu jej krótszych boków 46 i 48 i jednego boku dłuższego 50, zaś wzdłuż drugiego boku dłuższego 52 miski 38 wkładka 114 wystaje poza obrzeże 62. Jest więc szersza niż część płytowa 68 gniazda szynowego 40 co umożliwia wyciągnięcie gotowego podkładu 12 z formy podkładu po jego odlaniu. Na obrzeżu wkładki formy podkładu 114 znajdują się uchwyty 116, ułatwiające pionowe ustawienie podzespołu gniazdowego 34 w formie podkładu, co zostanie szczegółowo opisane poniżej.

Równanie do obliczania strzałki ugięcia pod obciążeniem dla naciągniętej sprężyny jest następujące:

D = WT/AGs gdzie: D = ugięcie równoległe do obciążenia W = przyłożone obciążenie T = grubość tworzywa elastomerycznego

A = pole powierzchni tworzywa elastomerycznego równoległe do obciążenia Gs = moduł sprężystości poprzecznej tworzywa elastomerycznego.

Uwzględniając zatem żądaną wielkość strzałki ugięcia pod obciążeniem, typowe obciążenie przykładane przez przejeżdżający pociąg oraz preferowane tworzywo elastomeryczne, jak również biorąc od uwagę moment wywracający powstający przy bocznych obciążeniach, można określić korzystne ukształtowanie części łopatowej 70 oraz obliczyć grubość tworzywa elastomerycznego 42. Należy zauważyć, że część łopatowa 70 może przybierać różne kształty i rozmiary. Gniazdo szynowe 40 pokazane na rysunku jest tylko korzystnym ukształtowaniem, gdy żądane pionowe ugięcie gniazda szynowego 40' względem miski gniazdowej 38 jest nie większe niż 0,8 mm, a rotacja stopy szyny 16, według aktualnych norm obowiązujących w kolejnictwie, jest nie większa niż 6 mm dla pionowych i bocznych obciążeń kół.

Zespół gniazdowy 30, jak pokazano na fig. 2 i 8, zawiera dwa podzespoły gniazdowe 34 i 36, przy czym oba są zbudowane i działają dokładnie tak samo. W związku z tym części podzespołu gniazdowego 36 są oznaczone na rysunku za pomocą takich samych oznaczeń cyfrowych jak podobne części podzespołu gniazdowego 34, z tym że części podzespołu 36 gniazda szynowego mają w oznaczeniu dodatkowo literę a.

Każdy podzespół gniazdowy 34 i 36, jak pokazano na fig. 17 i 8, jest osadzony w górnej powierzchni 26 podkładu 12 tak, więc elastomeryczna wkładka formy podkładu 114 każdego z nich jest zasadniczo osadzona w górnej powierzchni 26 podkładu 12. Podzespoły gniazdowe 34 i 36 są osadzone równolegle do siebie i w pewnym odstępnie od siebie, tak aby utworzyć szczelinę kotwiczną 117 (fig. 2).

Podzespoły gniazdowe 34 i 36 są dwoma oddzielnymi, nie połączonymi ze sobą elementami. Jednakże w innym przykładzie realizacji (nie pokazano) podzespoły gniazdowe 34 i 36 mogą być połączone ze sobą. Wtedy musiałaby być ustalona wzajemna zależność pomiędzy dwoma gniazdami szynowymi 40 i 40a przed osadzeniem zespołu gniazdowego 30 w podkładzie 12.

Podzespoły gniazdowe 34 i 36 są osadzone w podkładzie betonowym 12 podczas odlewania tego podkładu 12. Podkłady betonowe 12 odlewa się stroną górną do dołu. Przed odlewaniem podkładu 12 podzespoły gniazdowe 34 i 36 wkłada się w otwory w dnie formy podkładu hakami 80, 80a i górnymi powierzchniami 76, 76a części płytowych 68, 68a do dołu umieszczonymi poniżej płaszczyzny dna formy. Osadzana część podzespołów gniazdowych 34, 36 wystaje do góry wewnątrz wnęki 54 formy, a jej położenie ustala się za pomocą uchwytów 116, 116a w krawędziach wkładek formy podkładu 114,114a. Po ustaleniu położenia podzespołów gniazdo176 845 wych 34, 36 w formie podkładu wytwarzanie podkładu betonowego 12 jest kontynuowane w konwencjonalny sposób. Chociaż tylko jeden zespół gniazdowy 30 osadzony w podkładzie 12 został tu pokazany, jest oczywiste, że podkład 12 ma parę osadzonych na przeciw siebie zespołów gniazdowych przeznaczonych do przytrzymywania pary równoległych szyn we właściwym odstępie.

Jak pokazano na fig. 2 i 3, kotwica szynowa 32 ma dwa zakończenia 119, l2l oraz dwa zęby 118,130. Jeden ząb 118 kotwicy szynowej 32 ma dwa końce 120,122 i dwa boki 124,126, i drugi ząb 130 kotwicy szynowej 32 ma da końce 132, 134 i dwa boki 136, 138. Jedna para końców 122, 134 obu zębów 118, 130 jest połączona częścią zaczepową 140. Zęby 118, 130 usytuowane są zasadniczo równolegle do siebie tak, że oba zęby 118, 130 mogą uginać się do wewnątrz zbliżając się bokami 126,138 do siebie.

Część zaczepowa 140 kotwicy szynowej 32 wystaje na pewną odległość poza część górnej powierzchni 18 stopy szyny ' 16, znajdującą się blisko boku 24 stopy szyny 16. Część zaczepowa 140 ma element łączący koniec 122 jednego zęba 118 z końcem 134 drugiego zęba 130. Dokładniej mówiąc, część zaczepowa 140 oraz zęby 118,130 są wykonane z jednego kawałka metalu (fig. 2 i 3).

Na jednym boku 124 zęba 118 jest uformowana powierzchnia klinowa 142 (fig. 2). Przebiega ona na pewnym odcinku począwszy od końcu 120 zęba 118 w kierunku jego drugiego końca 122. Na boku 136 drugiego zęba 130 jest także uformowana powierzchnia klinowa 144 (fig. 2), przy jego końcu 132. Powierzchnia klinowa 144 przebiega na pewnym odcinku boku 136 od końca 132 do końca 134. Obie powierzchnie klinowe 142, 144 współpracując ze sobą zapewniają, że szerokość końcówki 146 kotwicy szynowej 32 jest mniejsza niż szerokość szczeliny kotwicznej 117 między podzespołami gniazdowymi 34 i 36. Szerokość końcówki 146 kotwicy szynowej 32 jest taka, że końce 120, 132 zębów 118, 130 kotwicy szynowej 32 umożliwiają wprowadzenie jej w szczelinę kotwiczną 117 najpierw na pewną głębokość, a potem ułatwiają wprowadzenie całej kotwicy szynowej 32 w tę szczelinę 117.

Na boku 124 zęba 118 kotwicy szynowej 32, w miejscu gdzie ma swój początek powierzchnia klinowa 142, jest uformowana powierzchnia gniazdo wal.48. Jest ona usytuowana w pewnej odległości od końca 120 zęba 118. Także na boku 136 drugiego zęba 130 kotwicy szynowej 32, w miejscu gdzie ma swój początek powierzchnia klinowa 144, jest uformowana powierzchnia gniazdowa 150. Jest ona usytuowana w pewnej odległości od końca 132 zęba 130. Obie powierzchnie gniazdowe 148, 150 współpracują ze sobą i blokują kotwicę szynową 32 w zespole gniazdowym 30.

W celu zamocowania szyny 10 do podkładu 12 umieszcza się ją w poprzek zespołu gniazdowego 30, który został osadzony w podkładzie 12 tak, aby wytworzyć szczelinę kotwiczną 117. Szyna 10 zostaje umieszczona na zespole gniazdowym 30 tak, że dolna powierzchnia 20 stopy 16 tej szyny 10 styka się z górną powierzchnią 76 części płytowej 68 gniazda szynowego 40. Jeden bok 22 stopy szyny 16 jest zwrócony do haków 80, 80a podzespołów gniazdowych 34, 36 gniazda szynowego 30 ale znajduje się w niewielkim odstępie od nich. W celu zakończenia montażu urządzenia mocującego 14 podkładu kolejowego, kotwicę szynową 32 umieszcza się tak, żeby końce 120, 132 zębów 118, 130 kotwicy szynowej 32 były usytuowane zasadniczo przy szczelinie kotwicznej 117, przy czym częściowo powinny one znajdować się w szczelinie kotwicznej 117 przy węższych bokach 72,72a części płytowych 68,68a gniazd szynowych 40,40a.

W tym położeniu operator wprowadza kotwicę szynową 32 w szczelinę kotwiczną 117 tak, że części klinowe 142, 144 stykają się z powierzchniami skośnymi 108, 108a języczków 106,106a gniazd szynowych 40,40a odpychając w ten sposób końce 120,132zębów 118,130 kotwicy 32 do siebie. Operator nadal wsuwa kotwicę szynową 32 w szczelinę kotwiczną 117, aż części klinowe 142, 144 przesuną się poza języczki 106, 106a a potem rozszerzą się. W tym położeniu rozszerzonym lub odblokowanym kotwica szynowa 32 jest unieruchomiona w szczelinie kotwicznej 117, ponieważ sprzężenie pomiędzy powierzchniami gniazdowymi 148, 150 zębów 118,130 kotwicy szynowej 32 a powierzchniami gniazdowymi 110,110ajęzyczków 106, 106a gniazd szynowych 40, 40a uniemożliwia wyciągnięcie kotwicy szynowej 32 ze szczeliny kotwicznej 117. Należy jednak zauważyć, że szynę 10 można swobodnie unieść lub położyć na zespole gniazdowym 30, kiedy kotwica szynowa 32 jest w położeniu z powierzchniami gniazdowymi 148,150 zębów 118,130 sprzężonymi z powierzchniami gniazdowymi 110,

176 845 lOa języczków 106, 106a. Może być zatem pożądane montowanie urządzenia mocującego 14 w położeniu odblokowania szyny 10, zanim umieści się ją na podzespołach gniazdowych 34, 36.

Aby przymocować szynę 10 do podkładu 12, operator wprowadza kotwicę szynową 32 dalej w szczelinę kotwiczną 117 tak, że części klinowe 142, 144 zębów 118, 130 sprzęgają się ze zbieżnymi powierzchniami 96, 96a części łopatowej 70 gniazda szynowego 40, na skutek czego oba zęby 118,130 są ściskane lub uginane ku sobie, w trakcie przesuwania się powierzchni klinowych 142,144 zębów 118,130 po zbliżonych powierzchniach 96,96a części łopatowej 70. W tym stanie ściśniętym kotwicy szynowej 32 operator nadal wciska kotwicę szynową 32 w szczelinę kotwiczną 117 przemieszczając przy tym kotwicę szynową 32 dalej wzdłuż szczeliny 117, aż do momentu gdy części klinowe 142, 144 zębów 118, 130 przemieszczą się nieco poza zagłębienia 102, 102a gniazd szynowych 40, 40a. Wtedy zęby 118, 130 rozszerzają się a ich części klinowe 142,144 zaczepiają się o zagłębienia 102,102a. W tym położeniu blokady szyny 10 sprzężenie pomiędzy powierzchniami gniazdowym 148, 150 zębów 118,130 kotwicy szynowej 32 a powierzchniami gniazdowymi 104, 104a zagłębień 102, 102a gniazd szynowych 40, 40a powoduje zaryglowanie kotwicy szynowej 32 w zespole gniazdowym 30.

W położeniu zablokowania szyny 10 zespół gniazdowy 30 i kotwica szynowa 32 współdziałają, by przymocować szynę 10 do betonowego podkładu 12. Część zaczepowa 140 kotwicy szynowej 32 sprzęga się z bokiem 24 stopy szyny 16 i obejmuje część górnej powierzchni 18 stopy szyny 16. Haki 80, 80a zespołu gniazdowego 30 sprzęgają się z drugim bokiem 22 stopy szyny 16 i obejmują część powierzchni górnej 18 stopy szyny 16 ale znajdują się w pewnym odstępie od niej, aby umożliwić ograniczony pionowy ruch szyny 10 względem zespołu gniazdowego 30. Sprzężenie pomiędzy powierzchniami gniazdowymi 148,150 zębów 118,130 kotwicy szynowej 32 a powierzchniami gniazdowymi 104, 104a zagłębień 102, 102a gniazd szynowych 40,40a powoduje ograniczenie’bocznego i wzdłużnego przemieszczania się szyny 10.

Aby zapewnić przytrzymywanie szyny 10 przy betonowym podkładzie 12, urządzenie mocujące podkładu kolejowego 14 skutecznie przenosi przykładane siły z szyny 10 na podkład 12. Naciągnięta sprężyna utworzona przez spojenie gniazda szynowego 40 z miską gniazdową 38 za pomocą tworzywa elastomerycznego 42, w połączeniu z pustą przestrzenią 112 znajdującą się w tym tworzywie elastomery cznym 42, umożliwia przenoszenie na podkład 12 przyłożonych do szyny 10 obciążeń pionowych, przez uginanie się tworzywa elastomerycznego 42. Głębokość i długość części dolnej 84 części łopatowej 70 gniazda szynowego 40 oraz miski gniazdowej 38 przeciwdziałają momentowi wywracającemu powstającemu przy przykładaniu obciążenia bocznego. Wreszcie płaskie ukształtowanie części łopatowej 70 powoduje, że wzdłużne obciążenia przykładane na jego stosunkowo szerokie i płaskie ściany boczne 92 i 94 są skutecznie rozkładane na podkład 12.

Na fig. 9 i 13 pokazano inny przykład realizacji urządzenia mocującego podkładu kolejowego 200. Urządzenie mocujące 200 zawiera zespół gniazdowy 202 i kotwicę szynową 204. W tym przykładzie realizacji zespół gniazdowy 202 zawiera miskę gniazdową 206 i gniazdo szynowe 208 spojone z tą miską gniazdową za pomocą tworzywa elastomerycznego 210 (fig. liii 1 A). Miskę gniazdową 206 z umieszczonym w niej gniazdem szynowym 208 osadza się w podkładzie betonowym 12. Jak to najlepiej pokazano na fig. 12, miska gniazdowa 206 jest otwartym pojemnikiem, który ma dno 212, dwa boki krótsze 214,216 i dwa boki dłuższe 218,220, a wszystkie te elementy ograniczają wnękę 222 mieszczącą w sobie gniazdo szynowe 208. Miska gniazdowa 206 ma ścianę zewnętrzną 224, ścianę wewnętrzną 226, otwór górny 228 umożliwiający dostęp do wnęki 222 oraz obrzeże 230 wokół otworu górnego 228.

Miska gniazdowa 206 może być wykonana z dowolnego materiału o wtrzymałości na ścinanie i rozciąganie wystarczające do przeniesienia obciążenia roboczego z szyny 10 na podkład 12. Może to być żeliwo plastyczne lub szare, stal, cynk odlewany ciśnieniowo i różne postacie tworzyw sztucznych. Zalecanym materiałem jest jednakże stop aluminium/cynk odlewany ciśnieniowo.

Każdy z boków dłuższych 218, 220 miski gniazdowej 206 ma przy krótszym boku 216 miski 206 zbieżny odcinek 232, 234 odpowiadający podobniej części gniazda szynowego 208. W celu zwiększenia trwałości połączenia między miską gniazdową 206 a podkładem betonowym 12, po osadzeniu w nim miski gniazdowej 206, wokół ściany zewnętrznej 224 miski gniazdowej 206

176 845 wzdłuż obu jej boków krótszych 214, 216 i obu boków dłuższych 218, 220 znajdują się garby poziome 236 rozmieszczone w odstępach od siebie. Garby 236 przenoszą pionowe obciążenia ściskające i ścinające na powierzchnię graniczną między miską gniazdową 206 a betonem.

Pokazane na fig. 13, gniazdo szynowe 208 ma dwa boki krótsze 237, 239, dwa boki dłuższe 241, 243 oraz część płytową 238 i część łopatową 240 skierowaną w dół od części płytowej 238. Gniazdo szynowe 208 może być wykonane z dowolnego odpowiedniego materiału, takiego jak stal, żeliwo szare lub różne tworzywa sztuczne, ale zalecanym materiałem jest żeliwo sferoidalne.

Część płytowa 238 gniazda szynowego 208 ma dwa boki węższe 242, 244 oraz powierzchnię górną 246 i powierzchnię dolną 248. Powierzchnia górna 246 części płytowej 238 styka się z powierzchnią dolną 20 stopy szyny 16 tworząc przejście typu metal-metal, jeśli gniazdo szynowe 208 jest wykonane z zalecanego materiału. Na węższym boku 244 części płytowej 238 gniazda szynowego 208 znajduje się hak 250 skierowany do góry od powierzchni górnej 246 części płytowej 238. Hak 250jest tak ukształtowany aby mógł zaczepić się o bok 24 stopy szyny 16 i część powierzchni górnej 18 stopy 16 znajdującą się przy tym boku. Część haka 250 znajduje się w pewnej odległości od powierzchni górnej 18 stopy szyny 16, aby umożliwić ograniczony ruch pionowy stopy szyny 16 względem gniazda szynowego 208 po zamocowaniu szyny 10 do podkładu 12 za pomocą urządzenia mocującego 200.

Część łopatowa 240 gniazda szynowego 208 jest skierowana w dół od powierzchni dolnej 248 części płytowej 238 gniazda 208. Ma ona część górną 252, część dolną 254, dwie krótsze ściany boczne 256, 258, dwie dłuższe ściany boczne 262, 264 i spód 260. Część dolna 254 części łopatowej 240jest wydłużona w stosunku do jej części górnej 252 aby stawiać opór momentowi wywracającemu działającemu zarówno w kierunku dodatnimjak i w kierunku ujemnym, podczas przykładania do szyny 10 obciążenia bocznego, kiedy jest ona przymocowana do gniazda szynowego 208. Dwie dłuższe ściany boczne 262, 264 są stosunkowo szerokimi, płaskimi powierzchniami tak, że obciążenia wzdłużne przyłożone do szyny 10 są równomiernie rozłożone wzdłuż podkładu 12.

Fragment powierzchni dłuższej ściany bocznej 264 części łopatowej 240 znajdujący się przy krótszej ścianie bocznej 258 części łopatowej 240 jest powierzchnią zbieżną 266. Ta powierzchnia zbieżna 266 ma dwa zakończenia 268,270. Fragment powierzchni drugiej dłuższej ściany bocznej 262 części łopatowej 240 znajdujący się przy krótszej ścianie bocznej 258 części łopatowej 240 jest powierzchnią zbieżną 272 (fig. 9). Ta powierzchni zbieżna 272 ma dwa zakończenia 274, 276.

Miska gniazdowa 206 (fig. 11 i 12) ma kształt zasadniczo odpowiadający kształtowi części łopatowej 240. Tak więc po umieszczeniu części łopatowej 240 w misce gniazdowej 206 znajduje się ona w jednakowym odstępie od całej ściany wewnętrznej 226 miski gniazdowej 206.

W części górnej 252 części łopatowej 240 gniazda szynowego 208 na węższym boku 258 znajduje się zagłębienie 278 stanowiące połączenie ze ścianą boczną 264 części łopatowej 240. Zagłębienie 278 jest częściowo ograniczone powierzchnią gniazdową 280 (fig. 13). W części górnej 252 części łopatowej 240 gniazda szynowego 208 na węższym boku 258 znajduje się jeszcze drugie zagłębienie 282 stanowiące połączenie z drugą ścianą boczną 262 części łopatowej 240. Drugie zagłębienie 282 jest częściowo ograniczone powierzchnią gniazdową 284.

Na ścianie bocznej 264 części łopatowej 240 gniazda szynowego 208 w pobliżu zakończenia 268 powierzchni zbieżnej 266 znajduje się języczek 286. Te języczek 286 ma powierzchnię skośną 288 i powierzchnię gniazdową 290, która ma kształt podobny do powierzchni gniazdowej 280 zagłębienia 278. Na drugiej ścianie bocznej 262 części łopatowej 240 naprzeciw języczka 286 w pobliżu zakończenia 274 drugiej powierzchni zbieżnej 272 znajduje się drugi języczek 292 (fig. 9). Drugi języczek 292 ma powierzchnię skośną 294 i powierzchnię gniazdową 296, która ma kształt podobny do powierzchni gniazdowej 284 zagłębienia 282.

Jak pokazano na fig. 11 i 11A wydłużona część dolna 254 części łopatowej 240 gniazda szynowego 208 jest po zmontowaniu osadzona wewnątrz wnęki 222 miski gniazdowej 206 tak, że znajduje się ona w jednakowym odstępie od całej ściany wewnętrznej 226 miski gniazdowej 206. Część łopatowa 240 jest spojona ze ścianą wewnętrzną 226 miski gniazdowej 206 za pomocą tworzywa elastomerycznego 210.

Tworzywo elastomeryczne 210 działa jak naciągnięta sprężyna i przenosi na podkład 12 pionowe i boczne obciążenia przyłożone do szyny 10. Jak wspomniano powyżej, można tu zastosować dowolne tworzywo elastomeryczne, byleby było odporne na zmęczenie, stabilne w zakresie temperatur od -30°C do +60°C, odporne na działanie promieniowania ultrafioletowego i ozonu oraz zdolne do spojenia gniazda szynowego 208 z miską gniazdową 206. Preferowanym tworzywem jest odlewany poliuretan. Poliuretanem tym jest korzystnie ciekły prepolimer dwufenylometanu zakończony dwuizocyjanianem na bazie polieteru, utwardzany 1,4-butanediolem, przy czym polieterem jest korzystnie politetrametylenowy glikol eteru.

Aby gniazdo szynowe 208, w czasie gdy do jego części płytowej 238 jest przyłożone obciążenie, mogło poruszać się w dół w misce gniazdowej 206 i aby możliwe było uginanie się tworzywa elastomerycznego 210 znajdującego się przy ścianach bocznych 262, 264 oraz przy węższych ścianach bocznych 256, 258 części łopatowej 240, w tworzywie elastomerycznym 210, znajdującym się między spodem 260 części łopatowej 240 a dnem 212 miski gniazdowej 206, jest utworzona pusta przestrzeń 298 wzdłuż całej ściany wewnętrznej 226 miski gniazdowej 206 (fig. 11 A). Ta pusta przestrzeń 298 jest szczelinie zamknięta, dzięki czemu powietrze znajdujące się z niej współpracując z tworzywem elastomerycznym 210 umożliwia ruch gniazda szynowego 208 w górę i w dół w odpowiedzi na obciążanie i odciążanie gniazda szynowego 208. Pusta przestrzeń 298 ma uprzednio określoną głębokość 299. Jeśli wystąpi przeciążenie gniazda szynowego 208, wówczas część łopatowa 240 obciążająca się wypełnia pustą przestrzeń 298 i styka się z tworzywem elastomerycznym 210 znajdującym się na dnie 212 miski gniazdowej 206. Tworzywo to służy zatem jako element zderzakowy. Przez uniemożliwienie dalszego ugięcia niż pozwala na to tworzywo elastomeryczne 210 na dnie 212 miski gniazdowej 206 zapobiega się naprężaniu tworzywa elastomerycznego 210 poza obliczone, dopuszczalne granice, a zatem zapobiega się jego pęknięciu.

Pustą przestrzeń 298 formuje się w taki sam sposób jak opisano to w odniesieniu do urządzeniamocującego 14.

Hość tworzywa elastomerycznego 210 umieszczonego w misce gniazdowej 206 jest taka, że kiedy gniazdo szynowe 208 włoży się do miski gniazdowej 206, część tego tworzywa elastomerycznego 210 zostaje wyparta z wnęki 222 do góry i na zewnątrz tworząc wkładkę formy podkładu 300. Wkładka 300 jest szersza niż część płytowa 68 gniazda szynowego 400, co umożliwia wyciągnięcie gotowego podkładu 12 z formy podkładu po jego odlaniu. Na obrzeżu wkładki formy podkładu 300 znajdują się uchwyty 302, ułatwiające pionowe ustawienie zespołu gniazdowego 202 w formie podkładu (nie pokazano). Podobnie jak w przypadku zespołu gniazdowego 30 zespół gniazdowy 202 jest osadzony w górnej powierzchni 26 podkładu 12, więc elastomeryczna wkładka formy podkładu 300 jest zasadniczo osadzona w górnej powierzchni 26 podkładu 12.

Kotwica szynowa 204, jak pokazano na fig. 9 i 10, ma dwa zakończenia 301,305 oraz dwa zęby 303,312. Jeden ząb 303 kotwicy szynowej 204 ma dwa końce 304,306 i dwa boki 308,310, i drugi ząb 312 kotwicy szynowej 204 ma dwa końce 314, 316 i dwa boki 318, 320. Jedna para końców 306,316 obu zębów 303,312jest połączona ze sobą częścią zaczepową 322. Zęby 303,312 są usytuowane zasadniczo równolegle do siebie tak, że oba zęby 303,312 mogą odginać się na zewnątrz od siebie. Część zaczepowa 322 kotwicy szynowej 204 wystaje na pewną odległość poza część górną powierzchni 18 stopy szyny 16, znajdującą się blisko boku 24 stopy szyny 16. Część zaczepowa 322 ma element łączący koniec 306 jednego zęba 303 z końcem 316 drugiego zęba 312. Część zaczepowa 322 oraz zęby 303, 312 są wykonane z jednego kawałka metalu.

Na jednym boku 310 zęba 303 jest uformowana powierzchnia klinowa 324 (fig. 9). Przebiega ona na pewnym odcinku wzdłuż boku 310 począwszy od końca 304 zęba 303 w kierunku jego drugiego końca 306. Na drugim boku 320 drugiego zęba 312 jest także uformowana powierzchnia klinowa 326 (fig, 9), przy jego końcu 314. Powierzchnia klinowa 326 przebiega na pewnym odcinku wzdłuż boku 320 od końca 314 w kierunku drugiego końca 316.

Obie powierzchnie klinowe 324,326 współpracując ze sobą zapewniają, że szerokość 328 zakończenia 301 kotwicy szynowej 204 jest większa niż szerokość węższej ściany bocznej 256 części łopatowej 240 gniazda szynowego 208. Szerokość 328 zakończenia 301 jest taka, że końce 304,314 zębów 303,312 kotwicy szynowej 204 mogą być nasunięte na pewnym odcinku

176 845 na zespół gniazdowy 202. Na boku 310 zęba 303, w miejscu gdzie ma początek powierzchnia klinowa 324, jest uformowana powierzchnia gniazdowa 330. Jest ona usytuowana w pewnej odległości od końca 304 zęba 303. Także na boku 320 drugiego zęba 312 kotwicy szynowej 204, w miejscu gdzie ma początek powierzchnia klinowa 326, jest uformowana powierzchnia gniazdowa 332. Jest ona usytuowana w pewnej odległości od końca 314 zęba 312. Obie powierzchnie gniazdowe 330, 332 współpracują ze sobą i mocują kotwicę szynową 204 na zespole gniazdowym 202.

W celu zamocowania szyny 10 do podkładu 12 umieszcza się ją w poprzek zespołu gniazdowego 202, który został osadzony w podkładzie 12. Szynę 10 umieszcza się na zespole gniazdowym 202 tak, że powierzchnia dolna 20 stopy szyny 16 styka się z powierzchnią górną 246 części płytowej 238 gniazda szynowego 208. Jeden bok 22 stopy szyny 16 jest zwrócony do haka 250 zespołu gniazdowego 202 ale znajduje się w niewielkim odstępie od niego. Aby zakończyć montaż urządzenia mocującego 200 szynę do podkładu, kotwicę szynową 204 umieszcza się tak, żeby końce 304 i 314 zębów 303,312 kotwicy szynowej 204 były usytuowane zasadniczo przy węższej ścianie bocznej 256 części górnej 252 części łopatowej 240 gniazda szynowego 208. Przy tym ząb 303 jest usytowany przy jednej ścianie bocznej 262 części łopatowej 240, a drugi ząb 312 jest usytuowany przy drugiej ścianę bocznej 264 części łopatowej 240 gniazda szynowego 208.

W tym położeniu operator wprowadza kotwicę szynową 204 tak, że powierzchnie klinowe 324,326 zębów 303,312 stykają się z powierzchniami skośnymi 288,294języczków 286,292 części łopatowej 240 gniazda szynowego 208, rozpychając w ten sposób od siebie końce 304 314 zębów 303, 312. Operator nadal naprowadza kotwicę szynową 204, aż części klinowe 324, 326 przesuną się poza języczki 286, 292 i zostaną ściśnięte. W tym położeniu ściśniętym lub odblokowania szyny, kotwica szynowa 204 jest zblokowana z zespołem gniazdowym 202, ponieważ sprzężenie pomiędzy powierzchniami gniazdowymi 330, 332 zębów 303, 312 a powierzchniami gniazdowymi 280, 284 zagłębień 278,282 uniemożliwia wyciągnięcie kotwicy szynowej 204 z zespołu gniazdowego 202. Należy jednak zauważyć, że szynę 10 można swobodnie unieść lub położyć na zespole gniazdowym 202, kiedy kotwica szynowa 204 jest w położeniu z powierzchniami gniazdowymi 330, 332 zębów 303, 312 sprzężonymi z powierzchniami gniazdowymi 290, 296 języczków 286, 292. Może być zatem pożądane montowanie urządzenia mocującego 220 w położeniu odblokowania szyny 10, zanim umieści sięją na zespole gniazdowym 202.

W celu przymocowania szyny 10 do podkładu 12 operator wprowadza kotwicę szynową 204 dalej tak, że powierzchnie klinowe 324, 326 zębów 303, 312 sprzęgają się z powierzchniami zbieżnymi 266, 272 części łopatowej 240, na skutek czego oba zęby 303, 312 rozginają się od siebie w trakcie przesuwania się powierzchni klinowych 324, 326 zębów 303, 312 po powierzchniach zbieżnych 266,272 części łopatowej 240. W tym stanie rozgiętym kotwicy szynowej 204 operator nadal wciska kotwicę szynową 204 przemieszczając ją aż do momentu, gdy powierzchnie klinowe 324,326 zębów 303,312 przemieszczą się nieco poza zagłębienia 278,282 gniazda szynowego 208. Wtedy zęby 303,312 zaciskają się, z ich powierzchnie klinowe 324,326 wchodzą w zagłębienia 278,282. W tym położeniu blokady szyny sprzężenie pomiędzy powierzchniami gniazdowymi 330, 332 zębów 303,312 kotwicy szynowej 204 a powierzchniami gniazdowymi 280, 284 gniazda szynowego 208 powoduje zaryglowanie kotwicy szynowej 204 w zespole gniazdowym 202 i przez to przymocowanie szyny 10 do podkładu 12.

Chociaż wynalazek został opisany w odniesieniu do łączenia szyn kolejowych z podkładami betonowymi, należy zauważyć, że nie ogranicza się on do łączenia szyn kolejowych z podkładami betonowymi. Wynalazek nadaje się do stosowania w każdej konstrukcji, gdzie element lub człon ma być kotwiony na członie wsporczym lub konstrukcji wsporczej. Przykładowo, urządzenie mocujące według wynalazku może być zastosowane do skutecznego mocowania szyny do podkładu wykonanego z innych materiałów, takich jak drewno, stal lub materiał kompozytowy. Urządzenie według wynalazku nie ogranicza się do stosowania na torach kolejowych, lecz może być również używane w innych systemach szynowych, takich jak systemy z pojedynczą szyną.

r

OJ

NT

OJ

OJ <

NT

AOa 80a

176 845

30

\00

176 845

7Ζ

:ΞΞ. b=d

176 845

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz. Cena 4,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Urządzenie mocujące do podkładu kolejowego zawierające gniazdo szynowe do mocowania szyny do konstrukcji wsporczej, znamienne tym, że gniazdo szynowe (208) jest złożone z części płytowej (238) i części łopatowej (240), przy czym część płytowa (238) gniazda szynowego (208) styka się z powierzchnią dolną (20) stopy szyny (16), zaś część łopatowa (240) gniazda szynowego (208) jest skierowana w dół od części płytowej (238), a co najmniej fragment części łopatowej (240) jest osadzony w konstrukcji wsporczej (12) i spojony z nią za pomocą tworzywa elastomerycznego (210) tak, że część łopatowa (240) gniazda szynowego (208) jest oddalona od konstrukcji wsporczej (12), a przy spodniej ścianie (260) części łopatowej (240) w tworzywie elastomerycznym (210) jest uformowana pusta przestrzeń (298) umożliwiająca ruch pionowy w dół gniazda szynowego (208) względem konstrukcji wsporczej (12), pod wpływem obciążenia gniazda szynowego (208).
2. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że zawiera ponadto kotwicę szynową (204), która obejmując boki (22, 24) stopy szyny (16) i znajdujący się blisko tych boków (22, 24) fragment górnej powierzchni (18) stopy szyny (16) dociska szynę (10) do części płytowej (238) gniazda szynowego (208).
3. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że zamknięta pusta przestrzeń (298) umożliwia ruch pionowy gniazda szynowego (208) w górę i w dół względem konstrukcji wsporczej (12) pod wpływem obciążania i odciążania gniazda szynowego (208).
4. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że po spojeniu część łopatowa (240) gniazda szynowego (208) jest równomiernie oddalona od konstrukcji wsporczej (12).
5. Urządzenie według zastrz. 4, znamienne tym, że część łopatowa (240) gniazda szynowego (208) znajduje się w uprzednio określonym odstępie od konstrukcji wsporczej (12).
6. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że część dolna (254) części łopatowej (240) gniazda szynowego (208) jest wydłużona w stosunku do jej górnej części (252).
7. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że przeciwległe boki (262, 264) części łopatowej (240) gniazda szynowego (208) są stosunkowo płaskimi powierzchniami.
8. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że pusta przestrzeń (298) w tworzywie elastomerycznym (210) ma uprzednio określoną głębokość (299) ograniczającą zakres pionowego ruchu gniazda szynowego (208) względem konstrukcji wsporczej (12).
9. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że tworzywem elastomerycznym (210) jest polieretan.
10. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że konstrukcją wsporczą (12) jest podkład.
11. Urządzenie mocujące do podkładu kolejowego zawierające gniazdo szynowe do mocowania szyny do podkładu betonowego, znamienne tym, że gniazdo szynowe (208) jest złożone z części płytowej (238) i części łopatowej (240), przy czym część płytowa (238) gniazda szynowego (208) styka się z powierzchnią dolną (20) stopy szyny (16), zaś część łopatowa (240) gniazda szynowego (208) jest skierowana w dół od części płytowej (238), a co najmniej fragment części łopatowej (240) jest osadzony w podkładzie betonowym (12) i spojony z nim za pomocą tworzywa elastomerycznego (210) tak, że część łopatowa (240) gniazda szynowego (208) jest oddalona od podkładu betonowego (12), a przy spodniej ścianie (260) części łopatowej (240) w tworzywie elastomerycznym (210) jest uformowana pusta przestrzeń (298) umożliwiająca ruch pionowy w dół gniazda szynowego (208) względem podkładu betonowego (12) pod wpływem obciążenia gniazda szynowego (208).
12. Urządzenie mocujące do podkładu kolejowego zawierające zespół gniazdowy, do mocowania szyny do konstrukcji wsporczej, znamienne tym, że zespół gniazdowy (202) jest co najmniej częściowo osadzony w konstrukcji wsporczej (12) i zawiera miskę gniazdową (206) z wnęką (222) ograniczoną ścianą wewnętrzną (226) miski gniazdowej (206) oraz gniazdo szynowe (208) złożone z części płytowej (238) i części łopatowej (240), przy czym część płytowa (238)

176 845 gniazda szynowego (208) styka się z powierzchnią dolną (20) stopy szyny (16), zaś część łopatowa (240) gniazda szynowego (208) jest skierowana w dół od części płytowej (238), a co najmniej fragment części łopatowej (240) jest osadzony we wnęce (222) miski gniazdowej (206) i spojony z jej wewnętrzną ścianą (226) za pomocą tworzywa elastomerycznego (210) tak, że część łopatowa (240) gniazda szynowego (208)jest oddalona od wewnętrznej ściany (226) miski gniazdowej (206), zaś między spodnią ścianą (260) części łopatowej (240) gniazda szynowego (208) a dnem (212) miski gniazdowej (206) w tworzywie elastomerycznym (210) jest uformowana pusta przestrzeń (298) umożliwiająca ruch pionowy w dół gniazda szynowego (208) względem miski gniazdowej (206), pod wpływem obciążenia gniazda szynowego (208).
13. Urządzenie według zastrz. 12, znamienne tym, że zawiera ponadto kotwicę szynową (204), która obejmując boki (22, 24) i znajdujący się blisko tych boków (22, 24) fragment górnej powierzchni (18) stopy szyny (16) dociska szynę (10) do części płytowej (238) gniazda szynowego (208).
14. Urządzenie według zastrz. 12, znamienne tym, że zamknięta pusta przestrzeń (298) umożliwia ruch pionowy gniazda szynowego (208) w górę i w dół względem miski gniazdowej (206), pod wpływem obciążania i odciążania gniazda szynowego (208).
15. Urządzenie według zastrz. 12, znamienne tym, że po spojeniu część łopatowa (240) gniazda szynowego (208) jest równomiernie oddalona od wewnętrznej ściany (226) miski gniazdowej (206).
16. Urządzenie według zastrz. 15, znamienne tym, że część łopatowa (240) gniazda szynowego (208) znajduje się w uprzednio określonym odstępie od ściany wewnętrznej (226) miski gniazdowej (206).
17. Urządzenie według zastrz. 12, znamienne tym, że część dolna (254) części łopatowej (240) gniazda szynowego (208) jest wydłużona w stosunku do jej górnej części (252).
18. Urządzenie według zastrz. 12, znamienne tym, że przeciwległe boki (262,264) części łopatowej (240) gniazda szynowego (208) są stosunkowo płaskimi powierzchniami.
19. Urządzenie według zastrz. 12, znamienne tym, że pusta przestrzeń (298) w tworzywie elastomerycznym (210) ma uprzednio określoną głębokość (299), ograniczającą zakres pionowego ruchu gniazda szynowego (208) względem miski gniazdowej (206).
20. Urządzenie według zastrz. 12, znamienne tym, że na zewnętrznej ścianie (224) miski gniazdowej (206) znajdują się poziome garby (236) uformowane w odstępach od siebie.
21. Urządzenie według zastrz. 12, znamienne tym, że tworzywem elastomerycznym (210) jest poliuretan.
22. Urządzenie według zastrz. 12, znamienne tym, że konstrukcją wsporczą (12) jest podkład.
23. Urządzenie według zastrz. 12, znamienne tym, że konstrukcją wsporczą (12) jest podkład betonowy.
24. Urządzenie mocujące do podkładu kolejowego zawierającego zespół gniazdowy, do mocowania szyny do konstrukcji wsporczej, znamienne tym, że zespół gniazdowy (202) jest co najmniej częściowo osadzony w konstrukcji wsporczej (12) i zawiera miskę gniazdową (206) z wnęką (222) ograniczoną ścianą wewnętrzną (226) miski gniazdowej (206) oraz gniazdo szynowe (208) złożone z części płytowej (238) i części łopatowej (240), przy czym część płytowa (238) gniazda szynowego (208), stykająca się z powierzchnią dolną (20) stopy szyny (16), ma hak (250) wystający blisko krótszego boku (239) gniazda szynowego (208), który obejmuje bok (22) i część górnej powierzchni (18) stopy szyny (16), natomiast część łopatkowa (240) gniazda szynowego (208) jest skierowana w dół od części płytowej (238), a co najmniej fragment części łopatkowej (240) jest osadzony we wnęce (222) miski gniazdowej (206) i spojony z jej wewnętrzną ścianą (226) za pomocą tworzywa elastomerycznego (210) tak, że część łopatowa (240) gniazda szynowego (208) jest oddalona od wewnętrznej ściany (226) miski gniazdowej (206), zaś między spodnią ścianą (260) części łopatowej (240) gniazda szynowego (208) a dnem (212) miski gniazdowej (206) w tworzywie elastomerycznym (210)jest uformowana pusta przestrzeń (298) umożliwiająca ruch pionowy w dół gniazda szynowego (208) względem miski gniazdowej (206), pod wpływem obciążenia gniazda szynowego (208).

176 845
25. Urządzenie według zastrz. 24, znamienne tym, że zawiera ponadto kotwicę szynową (204) mającą część zaczepową (322) uformowaną na jednym końcu (305) kotwicy (204), która obejmuje jeden bok (24) i znajdujący się blisko tego boku (24) fragment górnej powierzchni (18) stopy szyny (16), zaś drugi koniec (301) kotwicy szynowej (204) służy do połączenia z zespołem gniazdowym (202).
26. Urządzenie według zastrz. 24, znamienne tym, że zamknięta pusta przestrzeń (298) umożliwia ruch pionowy gniazda szynowego (208) w górę i w dół względem miski gniazdowej (206), pod wpływem obciążenia i odciążania gniazda szynowego (208).
27. Urządzenie według zastrz. 24, znamienne tym, że wewnętrzna ściana (226) miski gniazdowej (206) ma kształt odpowiadający części łopatowej (240) gniazda szynowego (208) tak, że po spojeniu część łopatowa (240) gniazda szynowego (208) jest równomiernie oddalona od wewnętrznej ściany (226) miski gniazdowej (206).
28. Urządzenie według zastrz. 27, znamienne tym, że część łopatowa (240) gniazda szynowego (208) znajduje się w uprzednio określonym odstępie od ściany wewnętrznej (226) miski gniazdowej (206).
29. Urządzenie według zastrz. 24, znamienne tym, że część dolna (254) części łopatowej (240) gniazda szynowego (208) jest wydłużona w stosunku do jej części górnej (252).
30. Urządzenie według zastrz. 24, znamienne tym, że przeciwległe boki (262,264) części łopatowej (240) gniazda szynowego (208) są stosunkowo płaskimi powierzchniami.
31. Urządzenie według zastrz. 24, znamienne tym, że pusta przestrzeń (298) w tworzywie efastomerycznym (210) ma uprzednio określoną głębokość (299), ograniczającą zakres pionowego ruchu gniazda szynowego (208) względem miski gniazdowej (206).
32. Urządzenie według zastrz. 24, znamienne tym, że na ścianie zewnętrznej (224) miski gniazdowej (206) znajdują się poziome garby (236) uformowane w odstępach od siebie.
33. Urządzenie według zastrz. 24, znamienne tym, że tworzywem elastomerycznym (210) jest poliuretan.
34. Urządzenie według zastrz. 24, znamienne tym, że konstrukcją wsporczą (12) jest podkład.
35. Urządzenie według zastrz. 34, znamienne tym, że konstrukcją wsporczą (12) jest podkład betonowy.
36. Urządzenie mocujące do podkładu kolejowego zawierające zespół gniazda szynowego, do mocowania szyny do konstrukcji wsporczej, znamienne tym, że zawiera dwa podzespoły gniazdowe (34, 36) co najmniej częściowo osadzone w konstrukcji wsporczej (12), z których każdy ma miskę gniazdową (38) z wnęką (54) ograniczoną ścianą wewnętrzną (58) miski gniazdowej (38) oraz gniazdo szynowe (40) złożone z części płytowej (68) i części łopatowej (70), przy czym część płytowa (68) gniazda szynowego (40) stykająca się z powierzchnią dolną (20) stopy szyny (16), ma hak (80) wystający blisko krótszego boku (67) gniazda szynowego (40) a obejmujący bok (22) i część górnej powierzchni (18) stopy szyny (16), natomiast część łopatowa (70) gniazda szynowego (40) jest skierowana w dół od części płytowej (68), i co najmniej fragment tej części łopatowej (70) jest osadzony we wnęce (54) miski gniazdowej (38) i spojony z jej wewnętrzną ścianą (58) za pomocą tworzywa elastomerycznego (42) tak, że część łopatowa (70) gniazda szynowego (40) jest oddalona od wewnętrznej ściany (58) miski gniazdowej (38), zaś między spodnią ścianą (90) części łopatowej (70) gniazda szynowego (40) a dnem (44) miski gniazdowej (38) w tworzywie elastomerycznym (42) jest uformowana pusta przestrzeń (112) umożliwiająca ruch pionowy w dół gniazda szynowego (40) względem miski gniazdowej (38), pod wpływem obciążenia gniazda szynowego (40).
37. Urządzenie według zastrz. 36, znamienne tym, że zawiera ponadto kotwicę szynową (32) mającączęść zaczepową (140) uformowaną najednym końcu (121) kotwicy (32), która obejmuje jeden bok (24) i znajdujący się blisko tego boku (24) fragment górnej powierzchni (18) stopy szyny (16), zaś drugi koniec (119) kotwicy szynowej (32) służy do połączenia z zespołem gniazdowym (30).
38. Urządzenie według zastrz. 36, znamienne tym, że zamknięta pusta przestrzeń (112) umożliwia ruch pionowy gniazda szynowego (40) w górę i w dół względem miski gniazdowej (38), pod wpływem obciążania i odciążania gniazda szynowego (40).

176 845
39. Urządzenie według zastrz. 36, znamienne tym, że ściana wewnętrzna (58) miski gniazdowej (38) ma kształt odpowiadający części łopatowej (70) gniazda szynowego (40) i po spojeniu część łopatowa (70) gniazda szynowego (40) jest równomiernie oddalona od wewnętrznej ściany (58) miski gniazdowej (38).
40. Urządzenie według zastrz. 39, znamienne tym, że część łopatowa (70) gniazda szynowego (40) znajduje się w uprzednio określonym odstępie od ściany wewnętrznej (58) miski gniazdowej (38).
41. Urządzenie według zastrz. 36, znamienne tym, że część dolna (84) części łopatowej (70) gniazda szynowego (40) jest wydłużona w stosunku do jej części górnej (82).
42. Urządzenie według zastrz. 36, znamienne tym, że przeciwległe boki (92, 94) części łopatowej (70) gniazda szynowego (40) są stosunkowo płaskimi powierzchniami.
43. Urządzenie według zastrz. 36, znamienne tym, że pusta przestrzeń (112) w tworzywie elastomerycznym (42) ma uprzednio określoną głębokość (113), ograniczającą zakres pionowego ruchu gniazda szynowego (40) względem miski gniazdowej (38).
44. Urządzenie według zastrz. 36, znamienne tym, że na ścianie zewnętrznej (56) miski gniazdowej (38) znajdują się poziome garby (66) uformowane w odstępach od siebie.
45. Urządzenie według zastrz. 36, znamienne tym, że tworzywem elastomerycznym (42) jest poliuretan.
46. Urządzenie według zastrz. 36, znamienne tym, że konstrukcją wsporczą (12) jest podkład.
47. Urządzenie według zastrz. 36, znamienne tym, że konstrukcją wsporczą (12) jest podkład betonowy.