PL175764B1 - Stojak złożony z przynajmniej dwóch wzajemnie prostopadłych rurowych prętów profilowych oraz z przynajmniej jednego łącznika - Google Patents

Abstract

1 . Stojak z lo zony z przynajmniej dw óch w zajem nie prostopadlych rurow ych pretów profilow ych oraz z przynaj- m niej jed n e g o lacznika laczacego te prety i zaopatrzonego w rygiel ze sprezystym kablakiem , zakonczonym szczekam i, które zazebiaja sie z w pustem jed n ego profilow ego preta, przy czym ram iona tego kablaka sa osadzone w e wnetrzu d rugiego rurow ego preta p rofilow ego, a ponadto jest w y p o - sazony w zesp ól rozprez ny do rozpierania, w zgled n ie zw a l- niania kablaka. z n a m ie n n y tym , ze kablak (7 ) m a ksztalt litery U , przy czy m ob yd w a je g o ram iona (7a i 7b) s a do sie- bie rów n olegle i stykaja sie s w a pow ierzchnia zew n etrzn a z p ow ierzch n ia w ew netrzna w pustu (5) rurow ego preta profi- lo w eg o (2a), w którym u m ieszczon y jest kablak (7), przy czym k onców ki ( 10a i 10b) sz c z e k (9b i 9c) kablaka ( 7 ) m aja w ym iary i ksztalt stanow iace odw zorow anie w ym iarów i ksztaltu w pustu (5 ) profilow ego preta (2), natom iast zespól rozprez ny (8) m a postac sw orznia (8a) o przekroju kwadra- tow ym , osadzonego w otw orze (9a) utworzonym m iedzy w e- wnetrznym i pow ierzchniam i szczek (9b i 9c) i polaczonego z prostopadla do niego, znana dzw ignia uruchamiajaca (8d) Fig. 1 PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest stojak złożony z przynajmniej dwóch wzajemnie prostopadłych rurowych prętów profilowych oraz z przynajmniej jednego łącznika łączącego te pręty i zaopatrzonego w rygiel ze sprężystym kabłąkiem, zakończonym szczękami, które zazębiają się z wpustem jednego profilowego pręta, przy czym ramiona tego kabłąka są osadzone we wnętrzu drugiego rurowego pręta profilowego, a ponadto jest wyposażony w zespół rozprężny do rozpierania, względnie zwalniania kabłąka.

Z europejskiego opisu patentowego nr EP 0493319 znany jest stojak przystosowany do montażu urządzeń sanitarnych. Jego szczególnązaletąjest możliwość łatwego i szybkiego łączenia i rozdzielania prętów profilowych o dowolnej długości za pomocąłączmków z zespołem roz175 764 prężnym. Zespół ten jest wyposażony w dwa kliny, osadzone przesuwnie w korpusie łącznika i przesuwane względem tego korpusu przez obrót znajdującej się między nimi części obrotowej, utrzymując przez to część sprężystą łącznika w stanie rozparcia.

Jednakże zarówno kliny, jak i część obrotowa łącznika, mają dość znaczne wymiary, powodując tym samym konieczność stosowania odpowiednio dużych, a więc i kosztownych łączników.

Z francuskiego opisu patentowego nr F 2454551 znanyjest rygiel w postaci kabłąka z dwoma rozchylającymi się ramionami, zakończonymi szczękami rozporowymi. Rygiel ten, który może mieć zastosowanie do łączenia wzajemnie prostopadłych prętów stojaka, jest ponadto wyposażony w zespół rozprężny, służący do rozchylania szczęk kabłąka i złożony z mimośrodowej krzywki, umieszczonej między ramionami kabłąka i współpracującej z dostosowanym do jej kształtu gniazdem, utworzonym między tymi ramionami. Do uruchamiania krzywki służy zaklinowana na niej dźwignia jednoramienna, złożona z układu płytek, zaciskanych w odpowiednio ukształtowanym otworze korpusu rygla. Kabłąk rygla ma korzystnie postać odgiętej, płaskiej sprężyny i jest zaopatrzony w miejscu odgięcia w cylindryczne gniazdo, w które wchodzi oś obrotu kabłąka, osadzona swymi czopami w zewnętrznych ściankach korpusu rygla. Oś ta jest ponadto wyposażona w zatrzask kulkowy, złożony z osadzonej w gnieździe kulki, współpracującej z odpowiednim zagłębieniem w dźwigni w położeniu odpowiadającym rozchylonym szczękom zacisku oraz ze sprężyny wciskającej kulkę w to zagłębienie.

Zasadniczą niedogodnością tego rozwiązaniajest konieczność dokładnej i skomplikowanej obróbki korpusu rygla, wewnątrz którego są osadzone wszystkie jego elementy, co jest przyczyną stosunkowo wysokich kosztów jego wykonania. Ponadto w przypadku stosowania rygla jako łącznika dwóch wzajemnie prostopadłych prętów profilowych, szczęki kabłąka nie zapewniają w położeniu rozpartym wystarczająco mocnego i pewnego osadzenia wewnątrz wpustu łączonego pręta i mogą łatwo doprowadzić do jego przesunięcia względem drugiego z łączonych prętów.

Celem wynalazku jest opracowanie prostej konstrukcji stojaka omawianego rodzaju, tańszego w produkcji i łatwiejszego w montażu w porównaniu do znanych rozwiązań.

Cel ten zrealizowano w konstrukcji stojaka według wynalazku, który charakteryzuje się tym, że kabłąk łącznika ma kształt litery U, przy czym obydwa jego ramiona są do siebie równoległe i stykają się swą powierzchnią zewnętrzną z powierzchnią wewnętrzną wpustu rurowego pręta profilowego, w którym umieszczony jest kabłąk, przy czym końcówki szczęk kabłąka mają wymiary i kształt stanowiące odwzorowanie wymiarów i kształtu wpustu profilowego pręta, natomiast zespół rozprężny ma postać sworznia o przekroju kwadratowym, osadzonego w otworze utworzonym między wewnętrznymi powierzchniami szczęk i połączonego z prostopadłą do mego, znaną dźwignią uruchamiającą.

Obydwa ramiona kabłąka mają korzystnie na swej powierzchni zewnętrznej poprzeczne rowki, współpracujące z ząbkami utworzonymi między rowkami na powierzchni dna wpustu profilowego pręta.

Szczęki kabłąka są korzystnie zaopatrzone obustronnie w odsadzenia, prostopadłe do osi ramion kabłąka i współpracujące jako zderzaki z powierzchniami czołowymi profilowych prętów, przy czym odsadzenia te znajdują się od siebie w odległości w przybliżeniu równej przekątnej sworznia.

Sworzeń elementu rozpierającego jest korzystnie zaopatrzony w wystający z jego powierzchni bocznej nosek, przy czym powierzchnia czołowa tego noska znajduje się w jednej płaszczyźnie z powierzchnią czołową zespołu szczęk i jest zaopatrzona w zęby, współpracujące z rowkami na dnie wpustu profilowego pręta.

Dźwignia połączona ze sworzniem jest równoległa do górnej powierzchni tego sworznia.

Otwór utworzony między szczękami jest połączony z utworzoną między końcówkami tych szczęk skośną szczeliną.

Istotną zaletą stojaka według wynalazku jest znacznie prostsze, w porównaniu do znanych stojaków, połączenie prętów profilowych, eliminujące konieczność ich obróbki, przy czym odstęp między prętami może być równy średnicy sworznia zespołu rozprężnego, a więc znacznie

175 764 mniejszy w porównaniu do dotychczasowych rozwiązań. Ponadto zastosowanie układu wytłaczanych ząbków i rowków na powierzchni dna wpustu pręta, na zewnętrznej powierzchni ramion kabłąka oraz na czołowej powierzchni j ego szczęk i noska sworznia rozprężnego zapewnia odpowiednią sztywność połączenia prętów i eliminuje możliwość ich wzajemnego przesunięcia w rozpartym stanie kabłąka.

Wynalazekjest w przykładzie wykonania uwidoczniony na rysunku, na którym: fig. 1 przedstawia stojak złożony z dwóch rurowych prętów profilowych połączonych łącznikiem, w widoku z boku; fig. 2 - stojak według fig. 1 w widoku z góry; fig. 3 - łącznik stojaka w widoku z boku; fig. 4 - element rozpierający łącznika w widoku z góry, a fig. 5 - element rozpierający w widoku z boku.

Figura 1 przedstawia stojak według wynalazku złożony z kilku rurowych profilowych prętów 2, połączonych rozłącznie za pomocą łączników 3. Stojak jest korzystnie obudowany za pomocą płyt 4, a ponadto mogą być do niego przymocowane, nie pokazane na rysunku części montażowe, na przykład płyty z armaturą. Stojak 1 spoczywa na podłodze budynku i służy jako wspornik, zwłaszcza do montażu aparatury sanitarnej.

Rurowe pręty profilowe 2, wykonane na przykład z blachy, mają kwadratowy przekrój poprzeczny z czterema symetrycznymi zagłębieniami, tworzącymi wpusty 5 w kształcie jaskółczego ogona. Dno 5a wpustów 5 jest zaopatrzone w układ równoległych rowków 6 i oddzielających je występów 6a, prostopadłych do osi pręta 2. Rowki 6 i występy 6a są wykonane korzystnie przez wytłaczanie. Rurowe pręty profilowe 2 mogą różnić się od siebie długością a ponadto mogą być wyposażone w dodatkowe części nośne. Natomiast wszystkie łączniki 3, łączące te pręty 2, mająjednakową konstrukcję.

Łącznik 3 składa się z kabłąka 7 mającego kształt litery U, utworzonej przez jego ramiona 7a i 7b, połączone z jednej str^orry elastycznym mostkiem 7c, z drugiej zaś zakończone kształtowymi szczękami 9a i 9b, oraz z zespołu rozprężnego 8. Na zewnętrznej powierzchni ramion 7a i 7b kabłąka 7 (fig. 2) znajdują się poprzeczne rowki 7d, polepszające przyczepność do wewnętrznej powierzchni wpustu 5 pręta profilowego 2, przy czym szerokość kabłąka 7 jest tak dobrana, że można, bez konieczności ściskania jego ramion 7a i 7b, wsunąć go lub wysunąć do wpustu pręta profilowego 2.

Obydwie połączone z ramionami 7a i 7b szczęki 9b i 9c kabłąka 7 mają kształtowe końcówki 10a i 10b, między którymi utworzonajest skośna szczelina 10c. Między wewnętrznymi powierzchniami szczęk 9b i 9c kabłąka 7 utworzony jest kształtowy otwór 9a, połączony ze wspomnianą skośną szczeliną 10c.

Zespół rozprężny C ma postać elementu rozpierającego 8 złożonego ze sworznia 8a, mającego w przekroju kształt kwadratu, korzystnie ze ściętymi narożami oraz z połączonej z nim prostopadle dźwigni 8d, której górna powierzchnia jest korzystnie równoległa do jednej z bocznych powierzchni sworznia 8a. Sworzeń 8a jest osadzony w otworze 9a, utworzonym między szczękami 9b i 9c, przy czym jego obrót powoduje rozpieranie tych szczęk, a tym samym rozwieranie ramion 7a i 7b kabłąka 7.

Sworzeń 8a wkłada się do otworu 9a przez szczelinę 10c po uprzednim rozwarciu ramion 7a i 7b kabłąka 7, przy czym do jego obracania w otworze 9a służy połączona z nim dźwignia 8d, przełknięta przez wycięcie 10e w szczęce 9c (fig. 2 i 3).

Otwór 9a, utworzony między szczękami 9b i 9c, jest tak ukształtowany, że w wyniku obrotu kwadratowego sworznia 8a, ramiona 7a i 7b kabłąka 7 uzyskują największe rozwarcie wówczas, gdy połączona z tym sworzniem 8a dźwignia 8d znajduje się w położeniu równoległym do zewnętrznej powierzchni profilowego pręta 2 (fig. 1).

Ze sworzniem 8a jest ponadto korzystnie połączony, po stronie przeciwnej niż dźwignia 8d, węższy od niego nosek 8b zakończony dwoma zębami 8c. Po umieszczeniu sworznia 8a w otworze 9a utworzonym między szczękami 9b i 9c, nosek 8b znajduje się w wycięciu 10e szczęki 9c, przy czym jego długość jest tak dobrana, że w odchylonym położeniu dźwigni 8d powierzchnia czołowa noska znajduje się w jednej płaszczyźnie z powierzchnią czołową zespołu szczęk

175 764

9a i 9b. Wskutek tego zęby 8c, znajdujące się na tej powierzchni czołowej, współpracuj jąz rowkami 6 na dnie 5a wpustu 5 profilowego pręta 2.

Szczęki 9b i 9c kabłąka 7 są ponadto zaopatrzone w obustronne odsadzenia 9d i 9e, prostopadłe do osi ramion 7a i 7b kabłąka i współpracujące jako zderzaki z powierzchniami czołowymi profilowych prętów 2a, 2b w trakcie ich łączenia za pomocą łącznika. Odsadzenia 9d i 9e znajdują się od siebie w odległości w przybliżeniu równej przekątnej przekroju sworznia 8a.

Łączenie dwóch wzajemnie prostopadłych rurowych prętów profilowych 2a i 2b stojaka wyjaśnia fig. 3. Kabłąk 7 łącznika 3 wsuwa się do wpustu 5 pręta 2a tak głęboko, aby odsądzenie 9d szczęki 9b opierało się o czołowąpowierzchnię F tego pręta 2a, przy czym dźwignia 8d zespołu rozpieraj ącego 8 pozostaje w położeniu odchylonym. Następnie nasadza się na końcówki 10a i 10b szczęk 9b i 9c łącznika 3 w kierunku strzałki 14 - rurowy pręt profilowy 2b, aż do zetknięcia się jego powierzchni zewnętrznej z odsądzeniem 9e szczęki 9b. Końcówki 10a i 10b szczęk 9b i 9c znajdują się wówczas wewnątrz wpustu 5 pręta 2b, a ich zaś ząbki 10d wchodzą w rowki 6 dna 5a tego wpustu 5. Następnie obraca się dźwignię 8d zespołu rozpierającego 8 w kierunku strzałki 15 aż do zagłębienia się jej wewnątrz wpustu 5. W czasie ruchu obrotowego dźwigni 8d i połączonego z nią sworznia 8a zespołu rozpierającego 8, ramiona 7a i 7b kabłąka 7 oraz końcówki 10a i 10b szczęk 9c i 9b zostają rozparte i dociśnięte do wewnętrznych powierzchni wpustu 5 rurowego pręta profilowego 2a. Równocześnie, w tym położeniu dźwigni 8d zęby 8c noska 8b sworznia 8a zostająustawione w jednej płaszczyźnie z ząbkami 10dna czołowej powierzchni szczęk 9b i 9c (fig. 1). Ponieważ docisk szczęk 9b i 9c na boczne powierzchnie wpustu 5 jest wynikiem samohamowanego nacisku czterech krawędzi sworznia 8a na powierzchnie wewnętrzne otworu 9a, utworzonego między wewnętrznymi powierzchniami szczęk 9b i 9c, sworzeń ten nie może się samoczynnie obrócić nawet przy dużych obciążeniach działających na łącznik.

W stanie zmontowanym łącznik 3 jest więc połączony z profilowym prętem 2a w wyniku docisku ramion 7a i 7b jego kabłąka 7 na wewnętrzną powierzchnię wpustu 5 tego pręta 2a, a ponadto jest połączony dociskiem rozpartych końcówek 10a i 10b szczęk 9b i 9c do bocznych powierzchni wpustu 5 rurowego pręta profilowego 2b i unieruchomiony w tym wpuście 5 wskutek zazębienia się ząbków 10d końcówek 10a i 10b szczęk 9b i 9c oraz zębów 8c noska 8b z rowkami 6 na dnie 5a wpustu 5 tego pręta 2b. Kabłąk 7 tworzy dzięki temu klamrę spinającą ze sobą obydwa prostopadłe do siebie rurowe pręty profilowe 2a i 2b, przy czym jest on tak mocno osadzony we wpuście 5 pręta 2a, że nie może być z niego wyciągnięty nawet przy zastosowaniu znacznej siły. Również szczęki 9b i 9c kabłąka 7, w wyniku rozparcia i zazębienia z rowkami 6 wpustu 5 pręta, nie mogą być przypadkowo przesunięte w kierunku osiowym rurowego pręta profilowego 2b.

W wyniku odchylenia dźwigni 8d sworznia 8 w kierunku przeciwnym do strzałki 15, następuje zwolnienie szczęk 9b i 9c z zazębienia z wpustem 5 rurowego pręta profilowego 2b, który w stanie zwolnionym może być przesunięty w kierunku osiowym i unieruchomiony w nowo nastawionym położeniu przez ponowny obrót dźwigni 8d zespołu rozpierającego 8 w kierunku strzałki 15 w położenie, w którym jest ona całkowicie schowana wewnątrz wpustu 5. Zarówno zwalnianie jak i ponowne łączenie prętów 2a i 2b stojaka odbywa się więc prosto i szybko, bez korzystania z jakichkolwiek dodatkowych narzędzi. Jeżeli stojak jest obudowany płytami 4, to zarówno połączenie prętów 2a i 2b, jak i zamknięte położenie dźwigni 8d jest zabezpieczone przez te płyty 4.

Stojak według wynalazku, mimo że składa się z niewielu prostych części składowych, spełnia wszelkie wymagania techniki sanitarnej, a ze względu na swoją uniwersalność i niską cenę może znaleźć korzystne zastosowanie również w innych dziedzinach.

175 764

175 764

Fig. 3

Fig .4

| IV

175 764

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 2,00 zł

Claims (8)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Stojak złożony z przynajmniej dwóch wzajemnie prostopadłych rurowych prętów profilowych oraz z przynajmniej jednego łącznika łączącego te pręty i zaopatrz onego w rygiel ze sprężystym kabłąkiem, zakończonym szczękami, które zazębiają się z wpustemjednego profilowego pręta, przy czym ramiona tego kabłąka są osadzone we wnętrzu drugiego rurowego pręta profilowego, a ponadto jest wyposażony w zespół rozprężny do rozpierania, względnie zwalniania kabłąka, znamienny tym, że kabłąk (7) ma kształt litery U, przy czym obydwa jego ramiona (7a i 7b) sądo siebie równoległe i stykająsię swąpowierzchniązewnętrzną z powierzchnią wewnętrzną wpustu (5) rurowego pręta profilowego (2a), w którym umieszczony jest kabłąk (7), przy czym końcówki (10a i 10b) szczęk (9b i 9c) kabłąka (7) mają wymiary i kształt stanowiące odwzorowanie wymiarów i kształtu wpustu (5) profilowego pręta (2), natomiast zespół rozprężny (8) ma postać sworznia (8a) o przekroju kwadratowym, osadzonego w otworze (9a) utworzonym między wewnętrznymi powierzchniami szczęk (9b i 9c) i połączonego z prostopadłą do niego, znaną dźwignią uruchamiającą (8d).
2. 2. Stojak według zastrz. 1, znamienny tym, że oba ramiona (7a i 7b) kabłąka (7) mająna swej powierzchni zewnętrznej poprzeczne rowki (7d), współpracujące z ząbkami utworzonymi między rowkami (6) na powierzchni dna (5a) wpustu (5) profilowego pręta (2a).
3. 3. Stojak według zastrz. 1, znamienny tym, że szczęki (9b i 9c) kabłąka (7) sązaopatrzone obustronnie w odsadzenia (9d i 9e), prostopadłe do osi ramion (7a i 7b) kabłąka (7) i współpracujące jako zderzaki z powierzchniami czołowymi profilowych prętów (2a i 2b).
4. 4. Stojak według zastrz. 3, znamienny tym, że odsadzenia (9d i 9e) szczęk (9b i 9c) kabłąka (7) znajdująsię od siebie w odległości w przybliżeniu równej przekątnej sworznia (8a).
5. 5. Stojak według zastrz. 1, znamienny tym, że sworzeń (8a) elementu rozpierającego (8) jest zaopatrzony w wystający z jego powierzchni bocznej nosek (8b), przy czym powierzchnia czołowa tego noska (8b) znajduje się w jednej płaszczyźnie z powierzchnią czołową zespołu szczęk (9a i 9b).
6. 6. Stojak według zastrz. 5, znamienny tym, że powierzchnia czołowa noska (8b) jest zaopatrzona w zęby (8c), współpracujące z rowkami (6) na dnie (5a) wpustu (5) profilowego pręta (2b).
7. 7. Stojak według zastrz. 1, znamienny tym, że dźwignia (8d), połączona ze sworzniem (8a), jest równoległa do górnej powierzchni tego sworznia (8a).
8. 8. Stojak według zastrz. 1, znamienny tym, że otwór (9a), utworzony między szczękami (9b i 9c), jest połączony z utworzoną między końcówkami (10a i 10b) tych szczęk (9b i 9c) skośną szczeliną (10c).