PL167802B1 - Synergiczny srodek grzybobójczy PL PL PL PL PL PL - Google Patents

Abstract

Synergiczny srodek grzybobójczy do ochrony roslin, znamienny tym, ze za- wiera jako jeden czynny skladnik 14-(2,2- dwufluoro-1,3-benzodioksolilo-7)-1 H-pi- rolokarbonitryl-3 o wzorze 1 i jako drugi czynny skladnik II a-[2-(4-chlorofenylo)- ety lo] a -( 1,1 -dwumetyloetylo)-|3-( 1H -1, 2,4-triazolilo)-etanol-l o wzorze 2 lub jed- na z jego soli w stosunku wagowym 1:11 od 7:1 do 2:5, wraz z odpowiednim nosni- kiem. Wzór 1 Wzór 2 PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest synergiczny środek grzybobójczy do ochrony roślin, roślinnego materiału do rozmnażania lub innego materiału roślinnego, zwłaszcza materiału składowanego i zapasu oraz drewna użytkowego.

Stwierdzono, że mieszanina czynnego składnika I, czyli 4-/2,2-dwufluoro-l,3-benzodioksolilo-7/-1H-pirolokarbonitrylu-3 o wzorze 1, z czynnym składnikiem II, czyli α -[2-/4-chlorofenylo/-etylo]-oc-/l,l-dwumetyloetylo/-P-/lH-l,2,4-tri£zolilo/-etanolem-1 lub jedną z jego soli, prowadzi do synergicznie wzmożonej aktywności podczas zwalczania lub zapobiegania chorobom roślin.

Związek o wzorze 1 omawia się w europejskim opisie patentowym EP-A nr 206999 jako grzybobójczą substancję czynną. Wyróżnia się on przede wszystkim jako fungicyd kontaktowy.

Związek o wzorze 2 jest opisany jako grzybobójcza substancja czynna w europejskim opisie patentowym EP-A nr 40345.

Wspomniane sole związku o wzorze 2 można wytwarzać na drodze reakcji tej zasady z kwasami.

Jako kwasy, które można stosować do wytwarzania soli o wzorze 2, należy wspomnieć: kwasy chlorowcowodorowe, takie jak kwas fluorowodorowy, chlorowodorowy, bromowodorowy lub jodowodorowy, oraz kwas siarkowy, kwas fosforowy, kwas azotowy i kwasy organiczne, takie jak kwas octowy, trójfluorooctowy, trójchlorooctowy, propionowy, glikolowy, tiocyjanowy, mlekowy, bursztynowy, cytrynowy, benzoesowy, cynamonowy, szczawiowy, mrówkowy, benzenosulfonowy, p-toluenosulfonowy, metanosulfonowy, salicylowy, p-aminosalicylowy, 2-fenoksybenzoesowy, 2-acetoksybenzoesowy lub naftalenodwusulfonowy-1,2.

Pojęcie sole obejmuje też metalokompleksy zasadowych składników o wzorze 2. Kompleksy te składają się z osnowowej cząsteczki organicznej i z nieorganicznej lub organicznej soli metalu, np. z halogenków, azotanów, siarczanów, fosforanów, octanów, trójfluorooctanów, trójchlorooctanów, propionianów, winianów, sulfonianów, salicylanów, benzoesanów itp. soli pierwiastków z drugiej grupy głównej, takich jak wapń i magnez, i z trzeciej i czwartej grupy głównej, takich jak glin, cyna lub ołów, oraz pierwiastków z pierwszej po ósmą grupę poboczną, takich jak chrom, mangan, żelazo, kobalt, nikiel, miedź, cynk itd. Korzystnymi są pierwiastki z grup pobocznych okresu 4. Metale te mogą przy tym występować w różnych, im należnych wartościowościach. Te metalokompleksy mogą występować jako jedno- lub wielordzeniowe, tzn. mogą one zawierać jedną lub wiele składowych cząsteczek organicznych jako ligandy.

Fachowcowi wiadomo, że ogólne działanie grzybobójczej substancji czynnej można rozszerzyć dodając inny fungicyd o różniącym się zakresie działania.

Nieoczekiwanie jednak stwierdzono, że mieszanina substancji czynnych o wzorach 1 i 2 prowadzi do zaskakująco silnego wzmożenia działania przeciwko grzybom rozwijającym się na nasionach i w glebie. Wzmocnienie działania dzięki omówionej mieszaninie jest zdecydowanie większe niż aktywność oczekiwana ze zsumowania działań obu poszczególnych składników, a to oznacza, że otrzymana aktywność jest synergicznie zwiększona.

167 802

Synergiczny środek grzybobójczy do ochrony roślin wyróżnia się według wynalazku tym, że zawiera omówioną wyżej mieszaninę czynnych składników I i II w stosunku wagowym od 7:1 do 2:5, wraz z odpowiednim nośnikiem.

Środek według wynalazku umożliwia np. zaprawianie nasion za pomocą znacznie mniejszych ilości substancji biobójczych niż dotychczas praktykowano i tym samym stanowi bardzo istotne wzbogacenie skarbnicy techniki.

Można stosować nie tylko mieszaniny składników o wzorach li 2 na materiał siewny, lecz także aplikować poszczególne składniki w bezpośredniej kolejności.

Korzystnymi stosunkami zmieszania obu substancji czynnych są stosunki wagowe I.II równe od 7:1 do 2:5. Innymi korzystnymi stosunkami zmieszania są stosunki wagowe I:II równe od 5:2 do 2:5, albo równe 5:3, 3:2, 1:1.

Mieszanina czynnych składników I i II w środku według wynalazku osiąga użyteczne działanie kontaktowe i układowe oraz działanie długotrwałe podczas zwalczania chorób roślin rozwijających się na nasionach i w glebie. Dzięki mieszaninie według wynalazku niszczy się mikroorganizmy w zapasach magazynowych i na materiale do rozmnażania, zwłaszcza na materiale siewnym, a rośliny znajdujące się w fazie rozwojowej chroni się przed porażeniem przez mikroorganizmy rozwijające się w glebie.

Mieszaniny w środku według wynalazku są aktywne przeciwko fitopatogennym grzybom, należącym do następujących klas: Ascomycetes [np. rodzaje Erysiphe, Sclerotinia, Monilinia, Helminthosporium /=Drecsler/, Mycospharella, Pyrenophora]; Basidiomycetes /np. rodzaje Ustilago, Puccinia, Tilletia, Rhizoctonia/; Fungi imperfecti /np. rodzaje Fusarium, Botrytis, Pyricularia, Septoria, Phoma, Alternaria/. Mieszanina w środku według wynalazku jest szczególnie skuteczna w przypadku traktowania materiału siewnego /owoce, kłęby, ziarna/, działanie przeciwko Fusarium nivale na pszenicyjest przy tym szczególnie wyraźne. Nadaje się onajednak również do bezpośredniego traktowania gleby lub roślin lub pojedynczych części roślin. Wykazuje ona dobrą tolerancję u roślin i jest ekologicznie nieszkodliwa.

W przypadku jej stosowania mieszaninę według wynalazku zwykle wprowadza się razem z substancjami pomocniczymi rozpowszechnionymi w technice sporządzania preparatów. Czynne składniki o wzorach 1 i 2 przetwarza się w znany sposób np. do postaci koncentratów emulsyjnych, past zdatnych do nanoszenia pędzlem, roztworów rozcienczalnych i nadających się bezpośrednio do oprysku, emulsji rozcieńczonych, proszków zwilżalnych, proszków rozpuszczalnych, środków do opylania, granulatów oraz mikrokapsułek w np. tworzywach polimerycznych. Sposoby stosowania, takie jak opryskiwanie drobnokropliste, opryskiwanie mgławicowe, opylanie, rozsiewanie, malowanie lub podlewanie oraz postać tego środka dopasowuje się do zamierzonego celu i do danych warunków. Korzystne dawki na ogół mieszczą się w zakresie od 0,0005 kg do co najwyżej 0,5 kg, zwłaszcza 0,001-0,01 kg substancji czynnej I i II na 100 kg chronionego materiału. Warunki aplikowania zależą jednak bardzo istotnie od cech /wielkość powierzchni, konsystencja, zawartość wilgoci/ tego materiału i od wpływów jego otoczenia.

Jako materiały składowane i zapasy, które można chronić za pomocą mieszaniny według wynalazku, a zwłaszcza jako materiał do rozmnażania, w szczególności materiał siewny, należy w ramach wynalazku rozumieć roślinne i/lub zwierzęce substancje naturalne i produkty ich dalszego przetwarzania, które na dłuższy okres czasu mają być uczynione zdatnymi do składowania, i tak przykładowo niżej nazwane i z naturalnego cyklu rozwojowego pobrane rośliny i części tych roślin /łodygi, liście, kłęby, nasiona, owoce, ziarna/, występujące w świeżo zebranym stanie lub w postaci dalej przetworzonej /wstępnie suszonej, zwilżonej, sprasowanej, rozdrobnionej, zmielonej, prażonej itp./. Należy do tego też ochrona drewna użytkowego, czy to w postaci drewna nie obrobionego, czy to w postaci elementów gotowych /drewno budulcowe, ruchomości, słupy linii, ogrodzenia itp./. Nadto należą do tego naturalne produkty pochodzenia zwierzęcego, które mają być uczynione zdatnymi do składowania, np. skory, skórki, włosy itp.

Jako roślinne uprawy docelowe obowiązują w ramach wynalazku np. następujące gatunki roślin: zboże /pszenica, jęczmień, żyto, owies, ryż, sorgo, kukurydza i gatunki pokrewne/; buraki /buraki cukrowe i pastewne/; rośliny strączkowe/fasola, soczewica, soja, groch, kawa/; uprawy oleiste /rzepak, gorczyca, mak, słoneczniki/; dyniowate /ogórki, dynie, melony/; rośliny włok4

167 802 niste /bawełna, len/; gatunki warzyw /sałata głowiasta, kapusty, szpinak, marchew, cebula, pomidory, ziemniaki, papryka/; rośliny ozdobne /tulipany, narcyzy, trąbkowe, dalie, chryzantemy i inne kwiaty/ oraz zioła przyprawowe i ich nasiona.

Korzystny sposób nanoszenia środka według wynalazku polega na oprysku lub zwilżeniu wyodrębnionego materiału roślinnego ciekłym preparatem albo na wymieszaniu materiału roślinnego ze stałym preparatem substancji czynnych. Za pomocą środka można konserwować drewno lub materiał składowany i zapasy bądź materiał do rozmnażania. Ostatnio wspomniane pojęcie materiału do rozmnażania obejmuje generatywny materiał roślinny, taki jak materiał siewny, i wegetatywny materiał roślinny, taki jak sadzonki i kłęby /np. ziemniaka/.

Substancje czynne o wzorach 1 i 2 stosuje się w środku według wynalazku w postaci zestawów i wprowadza sięje razem z ewentualnie dalszymi, w technice sporządzania preparatów rozpowszechnionymi nośnikami, związkami powierzchniowo czynnymi lub innymi dodatkami wspierającymi aplikowanie.

Odpowiednie nośniki i dodatki mogą być stałe lub ciekłe i odpowiadają substancjom przydatnym w technice sporządzania preparatów, takim jak naturalne lub regenerowane substancje mineralne, rozpuszczalniki, dyspergatory, zwilżacze, środki polepszające przyczepność, zagęszczacze, lepiszcza lub substancje nawozowe.

Mieszaninę związków o wzorach 1 i 2 można szczególnie korzystnym sposobem nanosić na ziarno nasion, kłęby, owoce lub na inny chroniony materiał roślinny /np. też na drewno/ tak /powlekanie/, że materiał ten albo nasyca się ciekłym preparatem tych substancji czynnych albo powleka się ciekłym lub stałym preparatem. Ponadto w szczególnych przypadkach możliwe są dalsze rodzaje aplikowania, i tak np. celowe traktowanie fragmentów roślin lub gałęzi, przeznaczonych do rozmnażania.

Związki o wzorach 1 i 2 stosuje się przy tym korzystnie razem ze znanymi w technice preparatywnej środkami pomocniczymi i wówczas w znany sposób przetwarza się te związki celowo np. do postaci koncentratów emulsyjnych, past do malowania /np. w celu ochrony drewna/, roztworów gotowych do bezpośredniego opryskiwania lub roztworów rozcieńczalnych, emulsji rozcieńczonych, proszków zwilżalnych, proszków rozpuszczalnych, środków do opylania, granulatów lub form zakapsułkowanych np. w substancjach polimerycznych. Sposoby stosowania, takie jak opryskiwanie drobnokropliste, opryskiwanie mgławicowe, opylanie, rozsiewanie, malowanie lub polewanie, odpowiednio dobiera się tak, jak i rodzaj środków, w zależności od zamierzonego celu i od podanych warunków. Korzystnie dawki w przypadku traktowania polowego mieszczą się na ogół w zakresie 5g - 5 kg substancji czynnej /AS/ o wzorach li 2 na 1 ha, korzystnie lOg - 2 kg AS/ha szczególnie korzystnie 20-600g AS/ha.

Preparaty, tzn. środki, kompozycje i mieszaniny zawierające substancję czynną o wzorach li 2 i korzystnie stałą lub ciekłą substancję pomocniczą, sporządza się w znany sposób, np. drogą starannego zmieszania i/lub zmielenia substancji czynnych z rozrzedzalnikami, np. z rozpuszczalnikami, stałymi nośnikami, i ewentualnie z substancjami powierzchniowo czynnymi /tensydami/.

Jako rozpuszczalniki wchodzą w rachubę aromatyczne węglowodory, korzystnie frakcje C8-C12, takie jak mieszaniny ksylenu oraz podstawione naftaleny, estry kwasu ftalowego, takie jak ftalan dwubutylowy lub dwuoktylowy, alifatyczne węglowodory, takie jak cykloheksan lub parafiny, alkohole i glikole oraz ich etery i estry, takie jak jednometylowy eter glikolu etylenowego, ketony, takie jak cykloheksanon, rozpuszczalniki silnie polarne, takie jak N-metylopirolidon-2, sulfotlenek dwumetylowy lub dwumetyloformamid, oraz ewentualnie epoksydowane oleje roślinne lub olej sojowy, albo woda.

Jako stałe nośniki, np. do środków do opylania i do proszków dyspergowalnych, można stosować kalcyt, talk, kaolin, montmorylonit lub attapulgit, wysokodyspersyjny kwas krzemowy lub polimery nasiąkliwe. Jako ziarnisty, adsorpcyjny nośnik granulatorowy wchodzą w rachubę pumeks, kruszonka ceglana, sepiolit lub bentonit, a jako nie sorpcyjne nośniki np. kalcyt lub dolomit.

Jako związki powierzchniowo czynne w zależności od przetwarzanych w preparat substancji czynnych o wzorach 1 i 2 wchodzą w rachubę niejonowe, kationowe i/lub anionowe

167 802 tensydy ο silnych właściwościach emulgujących, dyspergujących i zwilżających. Pod określeniem tensydy należy rozumieć także mieszaniny tensydów.

Tensydy rozpowszechnione w technice sporządzania preparatów są m.in, omówione w następujących publikacjach: Mc Cutcheon’s Detergents and Emulsifiers Annual MC Publishing Corp., Glen Rock, New Jersey, 1988; M. i J. Ash, Encyclopedia of Surfactants, tom I-III, Chemical Publishing Co., Nowy Jork, 1980-1981.

Szczególnie korzystnymi dodatkami wspierającymi aplikowanie są nadto fosfolipidy naturalne lub syntetyczne z szeregu kefaliny i lecytyny, takie jak np. fosfatydyloetanoloamina, fosfatydyloseryna, fosfatydylogliceryna, lizolecytyna.

Preparaty agrochemiczne zawierają z reguły 0,1-99%, korzystnie 0,1-95%, substancji czynnej o wzorach 1 i 2, 99,9-1%, korzystnie 99,5-5%, stałego lub ciekłego dodatku i 0-25%, korzystnie 0,1-25%, substancji powierzchniowo czynnej.

Chociaż jako wyrób handlowy jest korzystny środek stężony, to jednak z reguły użytkownik ostateczny stosuje środki rozcieńczone.

Takie agrochemiczne preparaty są środkami według wynalazku.

Podane niżej przykłady objaśniają bliżej wynalazek, przy czym pojęcie substancja czynna oznacza mieszaninę składnika I i składnika II w określonym stosunku wagowym od 7:1 do 2:5.

Przykłady I-VI, niżej podane, dotyczą sporządzania preparatów.

Przykład I. Proszek zwilżalny	a/	b/
substancja czynna [I:II = 3:2 /a/, 1: 1 /b/]	25%	50%
ligninosulfonian sodowy	5%	5%
siarczan laurylowo-sodowy	3%	-
dwuizobutylonaftalenosulfonian sodowy	-	6%
eter glikolu polietylenowego z oktylofenolem
/7-8 moli tlenku etylenu/	-	2%
wysokodyspersyjny kwas krzemowy	5%	10%
kaolin	62%	27%

Substancję czynną dokładnie miesza się z dodatkami i w odpowiednim młynie starannie miele się. Otrzymuje się proszek zwilżalny, który za pomocą wody można rozcieńczać do postaci zawiesiny o żądanym stężeniu. Za pomocą takich brzeczek można przeprowadzać ciekłe i mokre zaprawianie materiału do rozmnażania, np. siewnego materiału zbóż lub kłębów roślinnych.

Przykład II. Koncentrat emulsyjny
substancja czynna /1:11 = 3:5/ eter glikolu polietylenowego z oktylofenolem	10%
/4-5 moli tlenku etylenu/	%
dodecylobenzenosulfonian wapniowy eter glikolu polietylenowego z olejem	3%o
rącznikowym /35 moli tlenku etylenu/	4%O
cykloheksanon	30%>
mieszanina ksylenów	50%
Z tego koncentratu można poprzez rozcieńczenie wodą sporządzać emulsje o żądanym

stężeniu, nadające się dostosowania w ochronie roślin, a także w ochronie drewna.

Przykład III. Środek do opylania	a/	1//	c/
substancja czynna [I:II = 4:1 /a/,
7:1 /b/ i 1:1 /c/]	5%ο	8%	4%
talk	95%ο	-	-
kaolin	-	92%	-
mączka mineralna	-	/	96%

Gotowy do użytku środek do opylania otrzymuje się w ten sposób, że substancję czynną miesza się z nośnikiem i miele w odpowiednim młynie. Taki proszek można stosować do suchego zaprawiania materiału siewnego.

Przykład IV. Granulat wytłaczany substancja czynna /1:11 = 7:8/ 15% ligninosulfonian sodowy 2%c

167 802 karboksymetyloceluloza 1 % kaolin 82%

Substancję czynną miesza się z dodatkami, miele i zwilża wodą. Mieszaninę tę wytłacza się i następnie suszy w strumieniu powietrza.

Przykład V. Granulat powlekany substancja czynna /1:11 = 3:5/ 8% glikol polietylenowy /m.cz. 200/ 3% kaolin /m.cz.= masa cząsteczkowa/. 89%

Drobno zmieloną substancję czynną równomiernie nanosi się w mieszarce na kaolin nawilżony glikolem polietylenowym. Na tej drodze otrzymuje się niepylące granulaty powlekane.

Przykład VI. Koncentrat zawiesinowy substancja czynna /1:11 =2:3/ 40% glikol propylenowy 10% eter glikolu polietylenowego z nonylofenolem /15 moli tlenku etylenu/ 6% ligninosulfonian sodowy 10% karboksymetyloceluloza 1 % olej silikonowy /w postaci 75% emulsji wodnej/ 1% woda 32%o

Drobno zmieloną substancję czynną miesza się starannie z dodatkami. Tak otrzymuje się koncentrat zawiesinowy, z którego po rozcieńczeniu wodą można sporządzać zawiesiny o żądanym stężeniu. Za pomocą tak rozcieńczonych zawiesin można traktować żyjące rośliny oraz roślinne lub zwierzęce produkty na drodze opryskiwania, polewania lub zanurzania i chronić przed porażeniem przez mikroorganizmy.

Podane poniżej przykłady VII-IX omawiają bliżej właściwości biologiczne środka według wynalazku.

Synergiczny efekt w przypadku fungicydów występuje zawsze wtedy, gdy grzybobójcze działanie mieszaniny substancji czynnych jest większe niż suma działania pojedynczo aplikowanych substancji czynnych.

Oczekiwane działanie E dla danej mieszaniny substancji czynnych, np. dwóch fungicydów, określa tak zwane równanie Colby’ego i może być obliczone /Colby, LR. Calculating synergistic and antagonistic responses of herbicide combination. Weeds 15, strony 20-22.2; Limpel i współpracownicy, 1062 Weeds control by... certain combinations. Proc. NEWCL, tom 16, strony 48-53/ /g AS/ha = lg substancji czynnej na 1 hektolitr brzeczki opryskowej/ następująco:

X = % działania przez fungicyd I przy dawce p g AS/ha;

Y = % działania przez fungicyd II przy dawce q g AS/ha;

E = oczekiwane działanie fungicydów I+II przy dawce p+q g AS/ha /działanie sumaryczne/;

a wówczas według Colby’ego zachodzi zależność:

Jeżeli faktycznie zaobserwowane działanie /O/jest większe niż oczekiwane działanie /E/, to mieszanina ta jest w swym działaniu ponadaddytywna, tzn. występuje efekt synergiczny.

Przykład VII. Grzybobójcze działanie przeciwko czynnikowi chorobotwórczemu pasiastości /Helminthosporium gramineum/ na materiale siewnym jęczmienia ozimego.

Jęczmień ozimy /odmiany Hauter/, zakażony przez Helminthosporium gramineum, zbiera się z pola. Z testu na agarze słodowym wynika, że materiał siewny jest zakażony w 95%-tach. Ten materiał siewny traktuje się mieszaninami substancji czynnych tak, jak wskazano w podanej niżej tabeli.Składniki czynne najpierw dysperguje się w wodzie i dyspersją tą opryskuje się materiał siewny, znajdujący się na wirującej tarczy. Ten sposób postępowania odpowiada stosowaniu rozpowszechnionemu w praktyce. Jako porównanie służy nie zaprawiany materiał siewny tego samego pochodzenia.

167 802

Po 100 ziarn wysiewa się na głębokości 2 cm w miskach wysiewnych /45x35x10 em/ w sterylnej ziemi gruntowej. Próbę przeprowadza się w trzykrotnym powtórzeniu. Miski wysiewne nawilża się i w ciągu 28 dni utrzymuje w temperaturze 2°C wobec wykluczenia dostępu światła. Następnie przenosi się je do cieplarni o temperaturze 18°C/12°C /dzien/noc/. Ocena porażenia /% porażonych roślin/ następuje w 56 dni po wysianiu. W tym momencie rośliny, porażone przez H. gramineum, wykazują typowe, pasmowate rozjaśnienia na pierwszym liściu. Procentowy udział porażonych roślin w tych traktowaniaeh określa się w relacji z procentowym udziałem porażonych, lecz nie traktowanych roślin i wyraża jako % porażenia grzybem.

Tabela 1

Traktowanie nr	g substancji czynnej na 100 kg materiału siewnego	Porażenie grzybem %	Działanie E /obliczone/ % /COLBY/	Działanie O /znalezione/ %
składnik I	składnik II
1. Porównanie	-	-	100
2	0,43	-	68	-	32
3	1,70	-	43	-	57
4	3,40	-	38	-	62
5	-	0,5	85	-	15
6	-	1,0	79	-	21
7	-	2,0	58	-	42
8	0,43	0,5	55	42	45
9	0,43	1,0	49	46	51
10	1,70	2,0	22	75	78
11	3,40	0,5	26	68	74
12	3,40	1,0	25	70	75
13	3,40	2,0	12	78	88

Jak widać z tabeli 1, traktowania nr 8-13, w przypadku których składniki I i II wprowadzono w szerokim zakresie zmiany stosunków zmieszania, wykazują wyraźnie zwiększone, tzn. synergiezne działanie.

Podobnie zwiększone, tj. synergiezne działanie ujawnia się przeciwko pleśni śniegowej /Gerlachia nivalis/ na pszenicy, jęczmieniu i żyeie, przeciwko Ustilago nuda na jęczmieniu, przeciwko Tilletia caries na pszenicy oraz przeciwko innym patogenom rozwijającym się na nasionach i w glebie.

Przykład VIII. Grzybobójcze działanie przeciwko Gerlachia nivalis. Żyto - traktowanie materiału siewnego.

W eelu zastosowania jako zaprawy suchej przetwarza się substancje czynne na drodze rozrzedzania /=rozeieńczenia/ mączką mineralną do postaci drobno sproszkowanej mieszanki, która zapewnia równomierne rozproszenie na powierzchni materiału siewnego.

W eelu zaprawiania wytrząsa się zakażony materiał siewny w ciągu 3 minut z zaprawą w zamkniętym flakonie szklanym.

Po WO ziarn żyta wysiewa się na głębokości 1 cm w 2 miskach wysiewnyeh w ziemi standardowej i hoduje żyto w cieplarni w temperaturze około 10°C przy wilgotności względnej powietrza około 95%. Dzienny okres trwania naświetlania sztucznym światłem /lama szklarniowa/ wynosi 15 godzin.

Po upływie około 3 tygodni od wysiania następuje ocena roślin na objawy porażenia. Dawki pojedynczych substancji czynnych i mieszaniny oraz rezultaty prób wynikają z niżej podanej tabeli 2.

Przykład IX. Grzybobójcze działanie przewciwko Fusarium culmorum. Pszenica traktowanie materiału siewnego.

Stosowanie substancji czynnych następuje w postaci zaprawy mokrej bądź suchej.

167 802

W celu zaprawiania wytrząsa się zakażony materiał siewny w ciągu 3 minut z zaprawą w zamkniętym flakonie szklanym.

Po 100 ziarn pszenicy wysiewa się na głębokości lcm w 2 miskach wysiewnych w ziemi standardowej i hoduje pszenicę w cieplarni w temperaturze około 18°C wobec sztucznego oświetlenia w ciągu 15 godzin dziennie.

Po upływie około 3 tygodni od wysiania następuje ocena roślin na objawy porażenia. Dawki pojedynczych substancji czynnych i mieszaniny oraz rezultaty prób wynikają z tabeli 2.

Tabela 2

Traktowanie nr:	mg substancji czynnej na 1 kg materiału siewnego	Stopień działania w % nietraktowanego sprawdzianu
składnik I	składnik II
Przykład VIII	1,5625	-	35%
(żyto)	-	1,5625	0%
	0,78125	0,78125	59%
Przykład IX	25	-	59%
/pszenica/	-	25	64%
	12,5	12,5	69%
Nietraktowany sprawdzian	-	-	0%

Wzór 1

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz.

Cena 1,50 zł

Claims (1)

1. Zastrzeżenie patentowe

   Synergiczny środek grzybobójczy do ochrony roślin, znamienny tym, że zawiera jako jeden czynny składnik I 4-(2,2-dwufluoro-1,3-benzodioksolilo-7)-lH-pirolokarbonitryl-3 o wzorze 1 i jako drugi czynny składnik II a-[2-(4-chlorofenylo)-etylo]-<a-( 1,1 -dwumetyloetylo)B-(lH-l,2,4-triazolilo)-etanol-l o wzorze 2 lub jedną z jego soli w stosunku wagowym I:II od 7:1 do 2:5, wraz z odpowiednim nośnikiem.