PL167817B1

PL167817B1 - Synergiczny srodek grzybobójczy PL PL PL PL PL

Info

Publication number: PL167817B1
Application number: PL91292458A
Authority: PL
Inventors: Andrew Leadbeater; Bernhard Steck; Robert Nyfeler
Original assignee: Ciba Geigy Ag
Priority date: 1990-11-20
Filing date: 1991-11-20
Publication date: 1995-11-30
Also published as: JP3062973B2; UY23994A1; PL292458A1; CA2055773C; AU8800791A; CA2055773A1; JPH04266805A; UA41864C2; EP0488945A1; HU209789B; EP0488945B1; YU48603B; HRP950141B1; LT3540B; HUT59282A; SI9111850B; AU652591B2; LTIP1661A; DE59107543D1; IE914025A1

Abstract

Synergiczny srodek grzybobójczy do ochro- ny roslin, znamienny tym, ze zawiera jako jeden czynny skladnik I 4-(2,2-dwufluon- 1 ,3-benzodioksoli- lo-7)-1H-pirolokarb onitryl-3 o wzorze 1 i jako drugi czynny skladnik II 1-{2-[2-chloro-4-(4-chlorofeno- ksy)-fenylo]-4-metylo-1,3-dioksolanylo-2-metylo}- 1H-1,2,4-triazol o wzorze 2 lub jedna z jego soli w stosunku wagowym 1 : 1 1 od 10:1 do 1:60, wraz z odpo- wiednim nosnikiem. Wzór 1 Wzór 2 PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest synergiczny środek grzybobójczy do ochrony roślin, roślinnego materiału do rozmnażania lub innego materiału roślinnego, zwłaszcza materiału składowanego i zapasu oraz drewna użytkowego.

Stwierdzono, że mieszanina czynnego składnika I, czyli 4-/2,2-dwufluoro-1,3-benzodioksalilo-7/-1H-pirolokarbonitrylu-3 o wzorze 1, z czynnym składnikiem II, czyli 1-{2-[2-chloro4-/4-chlorofenoksy/-fenylo]-4-metylo-1,3-dioksolanylo-2-metylo}- 1H-1,2,4-tri£zolem o wzorze 2 lub jedną z jego soli, prowadzi do synergicznie wzmożonej aktywności podczas zwalczania lub zapobiegania chorobom roślin.

Związek o wzorze 1 omawia się w europejskim opisie patentowym EP-A nr 206 999 jako grzybobójczą substancję czynną. Wyróżnia się on przede wszystkim jako fungicyd kontaktowy.

Związek o wzorze 2 jest opisany jako grzybobójcza substancja czynny w brytyjskim zgłoszeniu patentowym nr 2 098 607. Działanie tej pochodnej triazolu polega na zahamowaniu biosyntezy ergosteryny.

Wspomniane sole związku o wzorze 2 można wytwarzać na drodze reakcji tej zasady z kwasami.

Jako kwasy, które można stosować do wytwarzania soli o wzorze 2, należy wspomnieć: kwasy chlorowcowodorowe, takie jak kwas fluorowodorowy, chlorowodorowy, bromowodorowy lub jodowodorowy oraz kwas siarkowy, kwas fosforowy, kwas azotowy i kwasy organiczne, takie jak kwas octowy, trójfluorooctowy, trójcłdorooctowy, propionowy, glikolowy, tiocyjanowy, mlekowy, bursztynowy, cytrynowy, benzoesowy, cynamonowy, szczawiowy, mrówkowy, benzenosulfonowy, p-toluenosulfonowy, metanosulfonowy, salicylowy, p-aminosalicylowy,

2-fenoksybenzoesowy, 2-acetoksybenzoesowy lub naftalenodwusulfonowy-1,2.

Pojęcie sole obejmuje też metalokompleksy zasadowych składników o wzorze 2. Kompleksy te składają się z osnowowej cząsteczki organicznej i z nieorganicznej lub organicznej soli metalu, np. z halogenków, azotanów, siarczanów, fosforanów, octanów, trójfluorooctanów, trójchlorooctanów, propionianów, winianów, sulfonianów, salicylanów, benzoesanów itp. soli pierwiastków z drugiej grupy głównej, takich jak wapń i magnez, i z trzeciej i czwartej grupy głównej, takich jak glin, cyna lub ołów oraz pierwiastków z pierwszej po ósmą grupę poboczną, takich jak chrom, mangan, żelazo, kobalt, nikiel, miedź, cynk itd. Korzystnymi są pierwiastki z grup pobocznych okresu 4. Metale te mogą przy tym występować w różnych, im należnych wartościowościach. Te metalokompleksy mogą występować jako jedno- lub wielordzeniowe, tzn. mogą one zawierać jedną lub wiele składowych cząsteczek organicznych jako ligandy.

Fachowcowi wiadomo, że ogólne działanie grzybobójczej substancji czynnej można wzmóc lub rozszerzyć dodając inny fungicyd o różniącym się zakresie działania.

Nieoczekiwanie jednak stwierdzono, że mieszanina substancji czynnych o wzorach 1 i 2 prowadzi do całkiem zaskakująco silnego wzmożenia działania przeciwko grzybom rozwijającym się na nasionach i w glebie. Wzmocnienie działania dzięki mieszaninie według wynalazku jest zdecydowanie większe niż aktywność oczekiwana ze zsumowania działań obu poszczególnych składników, a to oznacza, że otrzymana aktywność jest synergicznie zwiększona.

167 817

Synergiczny środek grzybobójczy do ochrony roślin wyróżnia się według wynalazku tym, że zawiera omówioną wyżej mieszaninę czynnych składników I i II w stosunku wagowym od 10:1 do 1:(50, wraz z odpowiednim nośnikiem.

Środek według wynalazku umożliwia np. zaprawianie nasion za pomocą znacznie mniejszych ilości substancji biobójczych niż dotychczas praktykowano i tym samym stanowi bardzo istotne wzbogacenie skarbnicy techniki.

Można stosować nie tylko mieszaniny składników o wzorach 1i 2 na materiał siewny, lecz także aplikować poszczególne składniki w bezpośredniej kolejności.

Korzystnymi stosunkami zmieszania obu substancji czynnych są stosunki wagowe 1:11 równe od 10:1 do 1:60, w szczególności zaś stosunki wagowe 1:11 równe od 3:1 do 1:12. Innymi korzystnymi stosunkami zmieszania są stosunki wagowe 1:11 równe od 5:2 do 2:5, albo równe 3:5, 1:1,3:20,3:40.

Mieszanina czynnych składników I i II w środku według wynalazku osiąga użyteczne działanie kontaktowe i układowe oraz działanie długotrwałe podczas zwalczania chorób roślin rozwijających się na nasionach i w glebie. Dzięki mieszaninie według wynalazku niszczy się mikroorganizmy w zapasach magazynowych i na materiale do rozmnażania, zwłaszcza na materiale siewnym, a rośliny znajdujące się w fazie rozwojowej chroni się przed porażeniem przez mikroorganizmy rozwijające się w glebie.

Mieszaniny w środku według wynalazku są aktywne przeciwko fitopatogennym grzybom, należącym do następujących klas: Ascomycetes [np. rodzaje Erysiphe, Sclerotinia, Monilinia, Helminthosporium /=Drechslera/, Mycospharclla, Pyrenophora]; Basidiomycetes /np. rodzaje Fuccinia, Tilletia, Rhizoctonia/; Fungi imperfecti /np. rodzaje Gerlachia /=Fusarium/, Septoria, Phoma, Altemaria/. Mieszanina w środku według wynalazku jest szczególnie skuteczna w przypadku tratowania materiału siewnego /owoce, kłęby, ziarna/, działanie przeciwko Gerlachia nivalis /=Fusarium nivale/ na, pszenicy jest przy tym szczególnie wyraźne. Nadaje się ona jednak również do bezpośredniego traktowania gleby lub roślin lub pojedynczych części roślin. Wykazuje ona dobrą, tolerancję u roślin i jest ekologicznie nieszkodliwa.

W przypadku jej stosowania mieszaninę według wynalazku zwykłe wprowadza się razem z substancjami pomocniczymi rozpowszechnionymi w technice sporządzania preparatów. Czynne składniki o wzorach 1 i 2 przetwarza się w znany sposób np. do postaci koncentratów emulsyjnych, past zdatnych do nanoszenia pędzlem, roztworów rozcieńczalnych i nadających się bezpośrednio do oprysku emulsji rozcieńczonych, proszków zwilżalnych, proszków rozpuszczalnych, środków do opylania, granulatów oraz mikrokapsułek w np. tworzywach polimerycznych. Sposoby stosowania, taicie jak opryskiwanie drobnokropliste, opryskiwanie mgławicowe, opylanie, rozsiewanie, malowanie lub podlewanie oraz postać tego środka dopasowuje się do zamierzonego celu i do danych warunków. Korzystne dawki na ogół mieszczą się w zakresie od 0,005 kg do co najwyżej 0,5 kg, zwłaszcza 0,001-0,01 kg substancji czynnej I i II na 100 kg chronionego materiału. Warunki aplikowania zależą jednak bardzo istotnie od cech /wielkość powierzchni, konsystencja, zawartość wilgoci/ tego materiału i od wpływów jego otoczenia.

Jako materiały składowane i zapasy, które można chronić za pomocą mieszaniny według wynalazku, a zwłaszczajako materiał do rozmnażania, w szczególności materiał siewny, należy w ramach wynalazku rozumieć roślinne i/lub zwierzęce substancje naturalne i produkty ich dalszego przetwarzania, które na dłuższy okres czasu mają być uczynione zdatnymi do składowania, i tak przykładowo niżej nazwane i z naturdnego cyklu rozwojowego pobrane rośliny i części tych roślin /łodygi, liście, kłęby, nasiona, owoce, ziarna/ występujące w świeżo zebranym stanie lub w postaci dalej przetworzonej /wstępnej suszonej, zwilżonej rozdrobnionej, zmielonej, prażonej itp../- Należy do tego też ochrona drewna użytkowego, czy to w postaci drewna nie obrobionego, czy to w postaci elementów gotowych /drewno budulcowe, ruchomości, słupy linii, ogrodzenia itp./. Nadto należą do tego naturalne produkty pochodzenia zwierzęcego, które mają być uczynione zdatnymi do składowania, np. skóry, skórki, włosy itp.

Jako roślinne uprawy docelowe obowiązują w ramach wynalazku np. następujące gatunki roślin: zboże /pszenica, jęczmień, żyto, owies, ryż sorgo, kukurydza i gatunki pokrewne/; buraki /buraki cukrowe i pastewne/; rośliny strączkowe /fasola, soczewica, soja, groch/; uprawy oleiste

167 817 /rzepak, gorczyca, mak, słoneczniki/; dyniowate /ogórki, dynie, melony/; rośliny włókniste /bawełna, len/, gatunki warzyw /sałata głowiasta, kapusty, szpinak, marchew, cebula, pomidory, ziemniaki, papryka/; rośliny ozdobne /tulipany, narcyzy trąb ko we, dalie, chryzantemy i inne kwiaty/ oraz zioła przyprawowe i ich nasiona.

Korzystny sposób nanoszenia środka według wynalazku polega na oprysku lub zwilżeniu materiału roślinnego ciekłym preparatem albo na wymieszaniu materiału roślinnego ze stałym preparatem substancji czynnych. Za pomocą środka można konserwować drewno lub materiał składowany i zapasy bądź materiał do rozmnażania. Ostatnio wspomniane pojęcie materiału do rozmnażania obejmuje generatywny materiał -roślinny, taki jak materiał siewny, i wegetatywny materiał roślinny, taki jak sadzonki i kłęby /np. ziemniaka/.

Substancje czynne o wzorach 1 i 2 stosuje się w środku według wynalazku w postaci zestawów i wprowadza się je razem z ewentualnie dalszymi, w technice sporządzania preparatów rozpowszechnionymi nośnikami, związkami powierzchniowo czynnymi lub innymi dodatkami wspierającymi aplikowanie.

Odpowiednie nośniki i dodatki mogą być stałe lub ciekłe i odpowiadają substancjom przydatnym w technice sporządzania preparatów, takimjak naturalne lub regenerowane substancje mineralne, rozpuszczalniki, dyspergatory, zwilżacze, środki polepszające przyczepność, zagęszczacze, lepiszcza lub substancje nawozowe.

Korzystnym sposobem aplikowania mieszaniny substancji czynnych o wzorach 1i 2 bądź środka /agro/chemicznego, zawierającego te substancje czynne, jest nanoszenie na ulistnienie /aplikowanie na liściach/. Liczbę aplikowań i ilość dawek dobiera się przy tym według parcia porażennego dla danego czynnika chorobotwórczego /gatunek grzyba/. Ta mieszanina substancji czynnych może także dochodzić do roślin poprzez glebę i przez układ korzeniowy /działanie układowe/ w ten sposób, że siedlisko roślin nasyca się ciekłym preparatem albo substancje te w stałej postaci wprowadza się do gleby, np. w postaci granulatu /aplikowanie do gleby/.

Mieszaninę związków o wzorach 1 i 2 można szczególnie korzystnym sposobem nanosić na ziarna nasion, kłęby, owoce lub na inny chroniony materiał roślinny /np. też na drewno/ tak /powlekanie/, że materiał ten albo nasyca się ciekłym preparatem tych substancji czynnych albo powleka się ciekłym lub stałym preparatem. Ponadto w szczególnych przypadkach możliwe są dalsze rodzaje aplikowania, i tak np. celowe traktowanie fragmentów roślin lub gałęzi, przeznaczonych do rozmnażania.

Związki o wzorach 1 i 2 stosuje się przy tym korzystnie razem ze znanymi w technice preparatywnej środkami pomocniczymi i wówczas w znany sposób przetwarza się te związki celowo np. do postaci koncentratów emulsyjnych, past do malowania /np. w celu ochrony drewna/, roztworów gotowych do bezpośredniego opryskiwania lub roztworów rozcieńczalnych, emulsji rozcieńczonych, proszków zwilżalnych, proszków rozpuszczalnych, środków do opylania, granulatów lub form zakapsułkowanych np. w substancjach polimerycznych. Sposoby stosowania, takie jak opryskiwanie drobnokropliste, opryskiwanie mgławicowe, opylanie, rozsiewanie, malowanie lub polewanie, odpowiednio dobiera się tak, jak i rodzaj środków, w zależności od zamierzonego celu i od podanych warunków. Korzystne dawki w przypadku traktowania polowego mieszczą się na ogół w zakresie 5g - 5 kg substancji czynnej /AS/ o wzorach 1 i 2 na 1 ha, korzystnie 10g - 2 kg AS/ha, szczególnie korzystnie 20-600g AS/ha.

Preparaty, tzn. środki, kompozycje i mieszaniny zawierające substancję czynną o wzorach 1 i 2 i korzystnie stałą łub ciekłą substancję pomocniczą, sporządza się w znany sposób, np. drogą starannego zmieszania i/lub zmielenia substancji czynnych z rozrzalnikami, np. z rozpuszczalnikami, stałymi nośnikami, i ewentualnie z substancjami powierzchniowo czynnymi /tensydami/.

Jako rozpuszczalniki wchodzą w rachubę aromatyczne węglowodory, korzystnie frakcje C8-C12, takie jak mieszaniny ksylenu oraz podstawione naftaleny, estry kwasu ftalowego, takie jak ftalen dwubutylowy lub dwuoktylowy, alifatyczne węglowodory, takie jak cykloheksan lub parafiny, alkohole i glikole oraz ich etery i estry, takie jak jednometylowy eter glikolu etylenowego, ketony, takie jak cykloheksanon, rozpuszczalniki silnie polarne, taikie jak N-metylopirolidon-2, sulfotlenek dwumetylowy lub dwumetyloformamid oraz ewentualnie epoksydowane oleje roślinne lub olej sojowy, albo woda.

167 817

Jako stałe nośniki, np. do środków do opylania i do proszków dyspergowalnych, można stosować kalcyt, talk, kaolin, montmorylonit lub attapulgit, wysokodyspersyjny kwas krzemowy lub polimery nasiąkliwe. Jako ziarnisty, adsorpcyjny nośnik granulatorowy wchodzą w rachubę pumeks, kruszonka ceglana, sepiolit lub bentonit, a jako nie sorpcyjne nośniki np. kalcyt lub dolomit.

Jako związki powierzchniowo czynne w zależności od przetwarzanych preparat substancji czynnych o wzorach 1 i 2 wchodzą w rachubę niejonowe, kationowe i/lub anionowe tensydy o silnych właściwościach emulgujących, dyspergujących i zwilżających. Pod określeniem tensydy należy rozumieć także mieszaniny tensydów.

Tensydy rozpowszechnione w technice sporządzania preparatów są m. in. omówione w następujących publikacjach: McCutcheon’s Detergents and Emulsifiers Annual MC Publishing Corp., Glen Rock, New Jersey, 1988; M. i J. Ash, Encyclopedia of Surfactants, tom I-III, Chemical Publishing Co., Nowy Jork, 1980-1981.

Szczególnie korzystnymi dodatkami wspierającymi aplikowanie są nadto fosfolipidy naturalne lub syntetyczne z szeregu kefaliny i lecytyny, takie jak np. fosfatydyloetanolamina, fosfatydyloseryna, fosfatydylogliceryna, lizolecytyna.

Preparaty agrochemiczne zawierają z reguły 0,1-99%, korzystnie 0,1-95% substancji czynnej o wzorach 1 i 2, 99,9-1%, korzystnie 99,5-5%, stałego lub ciekłego dodatku i 0-25%, korzystnie 0,1-25%, substancji powierzchniowo czynnej.

Chociaż jako wyrób handlowy jest korzystny środek stężony, to jednak z reguły użytkownik ostateczny stosuje środki rozcieńczone.

Takie agrochemiczne preparaty są środkami według wynalazku.

Podane niżej przykłady objaśniają bliżej wynalazek, przy czym pojęcie substancja czynna oznacza mieszaninę składnika 1 i składnika II/ w określonym stosunku wagowym od 10:1 do 1:10.

Przykłady I-VI, niżej podane, dotyczą sporządzania preparatów.

Przykład I. Proszek zwilżalny	a/	b/	c/
substancja czynna [1:11 = 3:2 /a/, 1:9 /b/, 1:4 /c/]	25%	50%	75%
ligninosulfonian sodowy	5%	5%	-
siarczan laurylowo-sodowy	3%	-	5%
dwuizobutylonaftalenosulfonian sodowy	-	6%	10%
eter glikolu polietylenowego z oktylofenolem /7-8 moli
tlenku etylenu/	-	2%	-
wysokodyspersyjny kwas krzemowy	5%	10%	. 10%
kaolin	62%	27%	-

Substancję czynną dokładnie miesza się z dodatkami i w odpowiednim młynie starannie miele się. Otrzymuje się proszek zwilżalny, który za pomocą wody można rozcieńczyć do postaci zawiesiny o żądanym stężeniu. Za pomocą takich brzeczek można przeprowadzać traktowanie liści w uprawach roślin, ciekłe i mokre zaprawianie materiału do rozmnażania, np. siewnego materiału zbóż lub kłębów roślinnych.

Przykład II. Koncentrat emulsyjny substancja czynna Α:Π = 2:3/ 10% eter glikolu polietylenowego z oktylofenolem /4-5 moli tlenku etylenu/ 3¹% dodecylobenzenosulfonian wapniowy 3¹% eter glikolu polietylenowego z olejem rącznikowym /35 moli tlenku etylenu/ 4% cykloheksanon 30% mieszanina ksylenów 50%

167 817

Z tego koncentratu można poprzez rozcieńczenie wodą sporządzać emulsje o żądanym stężeniu, nadające się do stosowania w ochronie roślin, a także w ochronie drewna.

Przykład III. Środek do opylania	a/	b/
substancja czynna [1:1 =4:1 /a/ i 1:1 /b/]	5%	8%
talk	95%	-
kaolin	-	92%

Gotowy do użytku środek do opylania otrzymuje się w ten sposób, że substancję czynną miesza się z nośnikiem i miele w odpowiednim młynie. Taki proszek można stosować do suchego zaprawiania materiału siewnego.

Przykład IV. Granulat wytłaczany

substancja czynna TI:I^=3:10/	13%
ligninosulfonian sodowy	2%
karlbokymetyloceluloza	1¹%
kaolin	84%
Substancję czynną miesza się z dodatkami, miele i zwilża wodą. Mieszaninę tę wytłacza
się następnie suszy w strumieniu powietrza.
Przykład V. Granulat powlekany
substancja czynna /I:II=3:5/	8%
glikol polietylenowy /m. cz. 200/	3*%
kaolin	89%
/m. cz. = masa cząsteczkowa/.
Drobno zmieloną substancję czynną równomiernie nanosi się w mieszarce na kaolin
nawilżony glikolem polietylenowym. Na tej drodze otrzymuje się niepylące granulaty
powlekane.
Przykład VI. Koncentrat zawiesinowy
substancja czynna /I:II = 3:5/	40%
glikol propylenowy	10%
eter glikolu polietylenowego z nonylofenolem /15 moli
tlenku etylenu/	6%
ligninosułfoniam sodowy	10%
karfeoosjynetyloceluloza	1%
olej silikonowy /w postaci 75% emulsji wodnej/	1¹%
woda	32%

Drobno zmieloną substancję czynną miesza się starannie z dodatkami. Tak otrzymuje się koncentrat zawiesinowy, z którego po rozcieńczeniu wodą można sporządzać zawiesiny o żądanym stężeniu. Za pomocą tak rozcieńczonych zawiesin można trOrtować żyjące rośliny oraz roślinne lub zwierzęce produkty na drodze opryskiwania, polewania lub zanurzania i chronić przed porażeniem przez mikroorganizmy.

Podany niżej przykład VII omawia bliżej właściwości biologiczne środka według wynalazku.

Synergiczny efekt w przypadku fungicydów występuje zawsze wtedy, gdy grzybobójcze działanie mieszaniny substancji czynnych jest większe niż suma działania pojedynczo aplikowanych substancji czynnych.

Oczekiwane działanie E dla danej mieszaniny substancji czynnych, np. dwóch fungicydów, określa tak zwane równanie Colby’ego i może być obliczone /Colby, LR. Cidcuiating synergistic and antagonistic responses of herbicide combination. Weeds 15, strony 20-22.2;

167 817

Limpel i współpracownicy, 1062 Weeds control by ceruin combinations. Proc. NEWCL, tom 16, strony 48-53/ /g AS/hl = Ig substancji czynnej na 1 hektolitr brzeczki opryskowej/ następująco:

X = % działania przez fungicyd I przy dawce p g AS/ha;

Y = % działania przez fungicyd II przy dawce q g AS/ha;

E = oczekiwane działanie fungicydów I+II przy dawce p+q g AS/ha/działanie sumaryczne/; a wówczas według Colby’ego zachodzi zależność:

Jeżeli faktycznie zaobserwowane działanie /O/jest większe niż oczekiwane działanie /E/, to mieszanina ta jest w swym działaniu ponadaddytywna, tzn. występuje efekt synergiczny.

Przykład VII Grzybobójcze działanie przeciwko czynnikowi chorobotwórczemu pleśni śniegowej /Gerlachia niyalis/ na materiale siewnym pszenicy ozimej.

Pszenicę ozimą /odmiany Eiger/, zakażoną przez Gerlachia otvalts, zbiera się z pola. Z testu na agarze słodowym wynika, że materiał siewny jest zakażony w 24S-ach. Ten materiał siewny wybiórczo traktuje się substancjami czynnymi o wzorze 1 lub o wzorze 2 lub mieszaninami tych substancji czynnych tak, jak wskazano w podanej niżej tabeli 1. Składniki czynne najpierw dysperguje się w wodzie i dyspersją tą opryskuje się materiał siewny, znajdujący się na wirującej twarzy. Ten sposób postępowania odpowiada stosowaniu rozpowszechnionemu w praktyce. Jako porównanie służy materiał siewny tego samego pochodzenia.

Po 100 ziam wysiewa się na głębokości 2 cm w miskach wysiewnych /45x35x10 cm/ w sterylnej ziemi gruntowej. Próbę przeprowadza się w trzykrotnym powtórzeniu. Miski wysiewne nawilża się i w ciągu 21 dni utrzymuje w temperaturze 5°C wobec wykluczenia dostępu światła. Następnie przenosi się je do oświetlonej komory klimatycznej /dzień/noc: 16/8 godzin; 10°C/, gdzie rośliny wschodzą. W przypadku ziam silnie porażonych grzybem G^yalis kiełkowanie nie dochodzi do skutku. Po upływie 10 dni miski te okrywa się folią z tworzywa sztucznego i nadal utrzymuje w temperaturze 10°C bez dostępu światła. Wskutek wysokiej wilgotności powietrza pod tym okryciem pojawia się w przypadku roślin porażonych grzybem G.niyalis grzybnia pleśniowa na podstawie łodygi. Po upływie 59 dni od wysiania określa się liczbę istniejących roślin i liczbę porażonych roślin. Suma z liczby nie wykiełkowanych ziam i z liczby porażonych roślin stanowi całkowite porażenie. Określa się je w relacji z całkowitym porażeniem w porównawczych miskach wysiewnych, zawierających nie zaprawiany materiał siewny, i wyraża jako % całkowitego porażenia.

I tak np. w przypadku dawki 1,5g substancji czynnej/100 kg materiału siewnego sam składnik I osiąga działanie tylko 58%. Składnik II w dawce 2,5g substancji czynnej/100 kg materiału siewnego sam osiąga działanie tylko 27%. Mieszanina z obu tych udziałów dawałaby według równania Colby’ego oczekiwane działanie /E/ równe:

97

E = 58 + 27 - 57· = 69% działania

Jak natomiast z podanej niżej tabeli dla tej próby /nr l·-/ można wykazać, osiąga się w praktyce działanie rzędu 78%, czyli dużo wyższe niż działanie oczekiwane /obliczone/.

Mieszaniny substancji czynnych o wzorach 1i 2, w porównaniu z pojedynczymi stosowaniami składnika I /próba nr 2, 3 i 4/ i składnika II /próba nr 5, 6, 7 i 8/, wykazują, co wynika z niżej podanej tabeli, skokowo zwiększoną aktywność.

167 817

Tabela

Traktowanie nr	g substancji czynnej na 100 kg materiału siewnego	Całkowite porażenie /%/	Działanie E /obliczone/ % /COLBY/	Działanie O /znalezione/ /%/
Składnik /V	Składnik U
1. Porównanie	•	-	100		•
2.	0,38	-	64	-	36
3.	0,75	-	52	-	48
4.	1,5	-	42	-	58
5.	-	2,5	73	-	27
6.	-	5,0	53	-	47
7.	-	10	39	-	61
8.	-	20	25	-	75
9.	0,38	2,5	41	53	59
10.	1,5	2,5	22	69	78
11.	1,5	5,0	17	78	83
12.	1,5	10	10	84	90
13.	0,38	20	10	84	90
W.	0,75	20	8	87	92
15.	1,5	20	6	89	94

Jak wynika z tej tabeli, traktowania nr 9-15, w których w szerokim zakresie zmieniano stosunki zmieszania składników lin wykazują wyraźnie wzmożone, tj. synergiczne działanie.

Podobnie zwiększone, tj. synergiczne działanie ujawnia się przeciwko pleśni śniegowej /Gerlachia nivalis/ na jęczmieniu i na życie, przeciwko Pyrenophora graminea i P. teres na jęczmieniu, przeciwko Tilletia caries na pszenicy oraz przeciwko innym patogenom rozwijającym się na nasionach i w glebie.

Wzór 2

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz.

Cena 1,50 zł

Claims

Zastrzeżenie patentowe

Synergiczny środek grzybobójczy do ochrony roślin, znamienny tym, że zawierajakojeden czynny składnik I ^(2,2-dwufluoro-1,3-benzodioksołii<>-7)-1H-pirok>karbonitryl-3 o wzorze 1 i jako drugi czynny składnik H1-{2-[2-chloro-Φ(4-cMorofeno>ky)-fenylo]-4-metylo- 1,3-dioksolanylo-2-metyloł-lH-l^Atriaaooowzora^lubjednązjego soli w stosunku wagowym I:II od 10:1 do 1:(50, wraz z odpowiednim nośnikiem.