PL163485B1

PL163485B1 - Wkladka skrawajaca, zwlaszcza freza PL PL

Info

Publication number: PL163485B1
Application number: PL90284758A
Authority: PL
Inventors: Amir Satran
Original assignee: Iscar Ltd
Priority date: 1989-04-12
Filing date: 1990-04-12
Publication date: 1994-04-29
Also published as: DE69002670D1; ZA902555B; EP0392730A3; AU624692B2; EP0392729A2; DE69023038T2; EP0392730B2; DE69002670T3; US5052863A; HK37894A; AU624693B2; IL93883A0; DE69002670T2; EP0392729B1; PL163486B1; JPH02298415A; EP0392730B1; IL93883A; AU5257590A; JP3090325B2

Description

Przedmiotem wynalazku jest wkładka skrawająca, zwłaszcza freza składającego się zasadniczo z cylindrycznej oprawki, w której ukształtowano jedno lub więcej obwodowych wgłębień, gdzie zamontowano w sposób rozłączny odpowiadającą im ilość wymiennych wkładek skrawających wykonanych z węglików spiekanych, zaś każde z tych wgłębień stanowi ponadto przestrzeń wiórową przed każdą z wkładek.

Znana jest wkładka skrawająca stosowana we frezach, która składa się z pryzmatycznego korpusu o płaskiej podstawie z odchodzącymi powierzchniami bocznymi stanowiącymi boczne powierzchnie przyłożenia, które przecina powierzchnię górną, jako powierzchnia natarcia. Wkładka skrawająca zawiera co najmniej jedną krawędź skrawającą, która jest utworzona poprzez przecięcie powierzchni natarcia oraz powierzchni przyłożenia.

Wkładka jest zamocowana w korpusie narzędzia, w którym krawędź skrawająca jest ustawiona na kołowym torze skrawania jako pochylona względem osi obrotu o kąt nazywany osiowym kątem natarcia.

Wielkość osiowego kąta natarcia ma bezpośredni wpływ na stabilność narzędzia podczas pracy, a także na trwałość krawędzi skrawającej. Korzystne jest umieszczenie wkładek pod dużymi osiowymi kątami natarcia. W przypadku narzędzi posiadających niewymienne wkładki zastosowanie takich dużych osiowych kątów natarcia powoduje wzrost osłabienia konstrukcyjnego narzędzia. W konsekwencji, większość powszechnie stosowanych frezów jest budowa do zastosowania ze stosunkowo małymi osiowymi kątami natarcia.

Dla wkładek frezów stosowane są stosunkowo duże kąty przyłożenia w porównaniu z tymi kątami stosowanymi w nieruchomych narzędziach skrwających. W szczególności frezy posiadające małą średnicę toru skrawania. Powiększenie kąta przyłożenia prowadzi do osłabienia krawędzi skrawającej, i występuje tu w konsekwencji ograniczenia wielkości kąta przyłożenia. Wielkość kąta przyłożenia jest określana w zależności od materiału przedmiotu obrabianego,

163 485 materiału z którego uformowana jst krawędź skrawająca oraz średnicy toru skrawania narzędzia. Stosuje się dla tych twardych i odpornych materiałów przedmiotu obrabianego kąt przyłożenia w zakresie od 6° do 8° w przypadku narzędzi wykonanych ze stali szybkotnącej oraz od 5° do 7° w przypadku narzędzi z węglików spiekanych. Natomiast dla przedmiotów obrabianych wykonanych ze stali miękkiej, żeliwa itp. kąt przyłożenia może dochodzić do 20°.

Powierzchnia natarcia wkładki jest tą powierzchnią, o którą opierają się wióry, gdy są oddzielane od materiału przedmiotu. Pochylenie powierzchni natarcia wpływa na wielkość kąta krawędzi skrawającej, a kąt natarcia jest bardziej ostry i określany jako dodatni. Natomiast tam, gdzie pochylenie powierzchni natarcia zawiera kąt określony jako ujemny, to krawędź skrawająca jest bardziej rozwartą lub przytępioną. Jest dobrze wiadomym, że wzrost kąta natarcia w kierunku dodatnim powoduje obniżenie wymaganej siły skrawania oraz wytwarzanej temperatury skrawania. Ponadto trwałość narzędzia dla wkładki o stosunkowo dużym dodatnim kącie natarcia wykazuje tendncję wzrostu do pewnej optymalnej wartości. Z drugiej jednak strony wielkość kąta natarcia jest ograniczona właściwościami materiału wkładki. Nie jest więc możliwe zwiększenie kąta natarcia poza pewną wartość maksymalną.

Jest więc pożądanym, ze względu na uzyskanie optymalnej skrawalności i trwałości narzędzia, aby kąt przyłożenia jak i kąt natarcia we wszystkich punktach wzdłuż krawędzi skrawającej był utrzymany tak duży, jak jest to możliwe.

Ustalono jednakże, że w przypadku frezów w wyniku położenia wkładek występujący osiowy kąt natarcia względem podłużnej osi freza, kąt przyłożenia reprezentowany przez krawędź skrawającą w jej przednim końcu jest znacznie większy niż kąt przyłożenia rezprezentowany przez krawędź z skrawającą w jej przeciwnym tylnym końcu. Przy założeniu, że stosunkowo mały kąt przyłożenia reprezentowany przez wkładkę w jej tylnym końcu jest w zasadzie minimalnym kątem przyłożenia, jaki należy zastosować, stąd kąt przyłożenia w przednim końcu będzie przesadnie duży, prowadząc przez to do wzrostu niebezpiecznego osłabienia krawędzi skrawającej w tym punkcie i w konsekwencji do obniżenia trwałości narzędzia. Natomiast gdy kąt natarcia wkładki w jej tylnym końcu jest dodatni w żądanym stopniu, kąt natarcia wkładki w jej przednim końcu jest przesadnie ujemny, co stwarza potrzebę zastosowania dużych sił skrawających, jakie należy przyłożyć do tej krawędzi skrawającej w jej przednim końcu, a tak duże siły prowadzą do drgań narzędzia, pęknięć wkładki oraz ogólnego skrócnia trwałości narzędzia.

Dla znanych frezów z niewymiennymi wkładkami umieszczonymi pod kątem do osi obrotu narzędzia, wkładki te są ukształtowane z prostymi krawędziami skrawającymi. Gdy narzędzia te są zastosowane do frezownia powierzchni równoległej do osi obrotu, powierzchnia frezowana nie jest gładka i składa się z wklęsłch obszarów. Obniża to oczywiście jakość frezowania i wynika z faktu, że punkty styku krawędzi skrawającej nie leżą w tej samej odległości promieniowej od osi.

Celem rozwiązania według wynalazkujest wyeliminowanie niedogodności występujących w znanych rozwiązaniach, poprzez zastosowanie nowego i udoskonalonego freza do skrawania obwodowego z wkładkami skrawającymi.

W rozwiązaniu według wynalazku przedstawiono wkładkę stosowaną we frezach obwodowych zawierających cylindryczną oprawkę oraz co najmniej jedną z wymienionych, obwodowo rozmieszczonych wkładek skrawających. Wkładka skrawająca ukształtowana jest z co najmniej jedną krawędzią skrawającą zawartą pomiędzy powierzchnią natarcia i boczną powierzchnią przyłożenia tej wkładki. W rozwiązaniu tym powierzchnia natarcia i boczna powierzchnia przyłożenia posiadają profil ciągły zakrzywiony, a kąt natarcia i przyłożenia wkładki określony względem cylindrycznej oprawki zachowany jest zasadniczo niezmiennie wzdłuż krawędzi skrawającej.

Wkładka posiada kąt natarcia i przyłożenia wkładki pozostający zasadniczo niezmienny wzdłuż długości krawędzi skrawającej względem cylindrycznej oprawki, w dowolnym doborze osiowego kąta natarcia, krawędź skrawająca zawiera wzdłuż całej swej długości takie same optymalne kąty przyłożenia i natarcia, które wpływają na wzrost trwałości narzędzi i zmniejszenie sił skrawania.

163 485

Wkładka skrawająca w korzystnej postaci ma ukształtowanie z co najmniej jedną krawędzią skrawającą zawartą pomiędzy powierzchnią natarcia i powierzchnią przyłożenia wkładki, lub każda krawędź skrawająca jest nachylona względem płaszczyzny gniazda.

W ten sposób można uzyskać zwiększony osiowy kąt natarcia bez jednoczesnej zmiany kąta podstawy wkładki względem podłużnej osi oprawki. Zwiększony osiowy kąt natarcia nie jest uzyskiwany kosztem konstrukcyjnego osłabienia oprawki.

W korzystnym rozwiązaniu według wynalazku wkładka skrawająca jest ukształtowana z co najmniej jedną krawędzią skrawającą zawartą pomiędzy skrawającą powierzchnią natarcia i boczną powierzchnią przyłożenia wkładki, krawędź skrawająca ma profil zakrzywiony i stanowi część zakrzywionego boku płaszczyzny, która przecina walec stanowiący powierzchnię obrotu krawędzi skrawającej, pod kątem odpowiadającym osiowemu kątowi natarcia krawędzi skrawającej freza.

Stosowanie zakrzywionej krawędzi skrawającej wpływa na zapewnienie gładkościennej powierzchni obrobionej.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig.l przedstawia znany frez, w którym stosuje się wkładkę według wynalazku, w widoku perspektywicznym, fig. 2 - uproszczony frez z położeniem znanej wkładki względem oprawki freza w widoku z boku, fig. 3, 4 wkładkę w przekroju poprzecznym nałożoną na kołowe tory skrawania, poprowadzone wzdłuż linii III- III i IV-IV z fig.2, fig.5 uproszczony frez w widoku z boku z zamocowaną wkładkę, fig.6 - wkładkę w widoku perspektywicznym, fig. 7, 8 i 9 wkładkę z fig. 6 w widoku z góry, z boku i z góry, fig. 10 - część uproszczonego freza z fig. 1 z wkładką z fig. 6, 7, 8 i 9 w widoku perspektywicznym, fig. 11, 12 i 13 - frez z wkładką w przekroju poprzecznym nałożonych na kołowe tory skrawania, poprowadzone wzdłuż linii XI-XI, XD-XII i XIII i XIII z fig.5, fig. 14 i 15 - wkładkę w przekrojach XIV-XIV i XV-XV z fig.6, fig. 16 - frez z widocznym tylnym czołem wkładki nałożonej na tor skrawania, w widoku, z przodu, fig. 17 - jedną z postaci krzywizny krawędzi skrawającej wkładki z fig. 6,7, 8 i 9.

Przedstawiony na fig. 1 frez według wynalazku składa się z oprawki cylindrycznej 1, w której są ukształtowane zasadniczo równo rozmieszczone wgłębienia 2, a każde z nich ma podstawę 3 podpierającą z rozłącznie zamontowaną na niej wkładką skrawającą 4 z węglików spiekanych. Pozostała część wgłębienia 2 stanowi przestrzeń wiórową 5. Oprawkajest odpowiednio zamontowana w obrabiarce (nie pokazanej), która wprowadzają w ruch obrotowy wzdłuż podłużnej osi symetrii 6.

Na fig. 2, 3 i 4, przedstawione są niektóre położenia ostrza freza i jego geometria freza według wynalazku, jednakże z wykorzystaniem konwencjonalnych wkładek skrawających. Schematycznie w widoku z boku przedstawiono na fig.2 zamocowanie tylko dla pojedyńczej wkładki skrawającej.

Wkładka skrawająca 11 (z fig. 2) jest zamocowana w odpowiednim wgłębieniu obwodowym cylindrycznej oprawki 1. Wkładka skrawająca 11 posiada wydłużoną krawędź skrawającą 12 równoległą do odpowiadającej jej krawędzi 13 podstawy wkładki 11. Krawędź skrawająca 12 tworzy kąt ao względem osi 6.

Na fig. 3 i 4 przedstawiono w przekrojach poprzecznych wkładkę 11 poprowadzonych wzdłuż linii III-III oraz IV-IV (odpowiadające przedniej i tylnej części wkładki), z odpowiednio widocznym nałożeniem kołowego toru zataczanego przez odpowiadający punkt krawędzi skrawającej leżący na odnośnej linii przekroju. Jak pokazano na fig. 3 i 4 wkładka 11 jest ukształtowana z powierzchni przyłożenia 14 oraz z powierzchni natarcia 15, stanowiącą część wydłużaego rowka formującego wiór 16. Krawędź skrawająca 12 jest określona jako przecięcie powierzchni przyłożenia 14 oraz powierzchni natarcia 15, zaś odnośne linie przekrojów III-In i IV-IV przecinają krawędź skrawającą 12 w punktach 12' i 12”, jak pokazano na fig. 3 i 4. Przy obrocie narzędzia skrawającego punkt 12’ na krawędzi skrawającej 12 przemieszcza się po kołowym torze 17’ (fig.3), natomiast punkt 12”przemieszcza się po torze 17”, (fig.4).

Jak widać na fig.3 promieniowy kąt natarcia β’ jest zawarty pomiędzy powierzchnią natarcia 15 i promieniem 18’ wychodzącym ze środka okręgu 17’ do punktu 12’. Ponadto, kąt przyłożenia γ⁵ jest zawarty, pomiędzy powierzchnią przyłożenia 14 i styczną 19’ do okręgu 17’ w punkcie 12’. Podobnie, jak widać na fig.4 promieniowy kąt natarcia β” jest zawarty, pomiędzy

163 485 powierzchnią natarcia 15 i promieniem 18” okręgu 17”, natomiast kąt przyłożenia y” jest zawarty, pomiędzy powierzchnią przyłożenia 14 i styczną 19”.

Wielkości optymalnych kątów przyłożenia i promieniowych kątów przyłożenia pokazane są na fig.3 i 4. Gdy kąt przyłożenia y (przedstawiony nafig.4 i widoczny w tylnej sekcji wkładki) ma optymalnie skuteczną wartość minimum, odpowiadającą kąt y’ (pokazany na fig. 3 i przedstawiony w przedniej części wkładki) będzie miał wartośc nadmiernie dużą, co stwarza narażenie wystąpienia największych sił skrawania. Jak już wspomniano powyżej, nadmiernie duże kąty przyłożenia mogą prowadzić do osłabienia krawędzi skrawającej, stwarzając niebezpieczeństwo pęknięcia, gdy zostanie przyłożone duże obciążenie skrawające.

Z drugiej jednak strony, gdy promieniowy kąt natarcia (3”, pokazany na fig.3 przedniej krawędzi wkładki, jest znacząco ujemny, to promieniowy kąt natarcia (3’ ’ pokazany na fig.4 tylnej krawędzi wkładki, jest dogodnie dodatni.

Na fig.5 wkładka 21 jest zamontowana w gnieździe 20b utworzonym we wgłębieniu 20c zlokalizowanym w oprawce 20a. Wkładka 21 jest ukształtowana z wydłużoną krawędzią skrawającą 22, która odmiennie niż w układach dotychczasowych nie jest równoległa do odpowiadającej krawędzi podstawy wkładki, lecz jest skierowana pod kątem ostrym a’ do odpowiadającej krawędzi 21 podstawy wkładki. Natomiast podstawa wkładki jest skierowana pod kątem α ” względem podłużnej osi 6 freza. Kąt α ” odpowiada osiowemu kątowi natarcia wkładki w wykonaniu konwencjonalnym, mającej krawędź skrawającą oraz krawędź podstawy wzajemnie równoległe. Osiowy kąt (Xa krawędzi skrawającej 22 jest równy α ’ + α

Krawędź skrawająca 22 ma zwiększony osiowy kąt natarcia bez żadnych wymogów odnośnie gniazda wkładki, które jest skierowane pod kątem do osi obrotu 6 freza większym niż kąt α ”, jest on normalnym kątem gniazda stosowanym dla poprzednich wkładek.

Na fig.6 do 9, uwidoczniono wkładkę skrawającą 21 o kształcie równoległościennym posiadającą ukształtowanie z parą wydłużonych bocznych krawędzi skrawających 22a i 22b oraz przednią i tylną krawędzią skrawającą 23a i 23b. Krawędź skrawająca 22ajest zawarta pomiędzy boczną powierzchnią przyłożenia 24 i pochyloną w dół powierzchnią natarcia 25 krawędź skrawająca 22a jest oddzielona od powierzchni natarcia 25 wąską powierzchnią ścina 26a. Podobnie, krawędź skrawająca 22b jest zawarta pomiędzy podobną boczną powierzchnią natarcia 25b, a pomiędzy krawędzią skrawającą 22b i powierzchnią natarcia 25b wstawiona jest wydłużona powierzchnia ścina 26b. Przednia krawędź skrawająca 23a jest zawarta, pomiędzy przednią powierzchnią przyłożenia 27 i pochyloną w dół powierzchnią natarcia 28a, od której jest ona oddzielona przez przednią powierzchnię ścina 29a. Podobnie tylna krawędź skrawająca 23b jest zawarta, pomiędzy tylną powierzchnią przyłożenia (niewidoczna) i tylną powierzchnią natarcia 28b, od której jest oddzielona przez tylną powierzchnię ścina 29b.

Wkładka na fig.5 porównywana jest z wkładką 21 przedstawiona na fig.6 i 8 posiadająca ukształtowanie z bocznymi krawędziami skrawającymi 22a i 22b, które pochylają się w przeciwnych kierunkach, przez co tworzą ostre kąty z odpowiadającymi krawędziami podstawy wkładki 21, dodając przez to zwiększone lecz przeciwnie skierowane osiowe kąty natarcia dla przeciwnych boków wkładki. W ten sposób wysokość wkładki na przeciwnych po przekątnej narożach 30a i 30b związanajest z większą niż wysokość wkładki na drugiej parze w diametralnie przeciwnych narożach 3la i 3lb. Z tego wynika, że przednia i tylna krawędź skrawająca 23a i 23b pochylają się w przeciwnych kieranakch, tworząc ostre kąty z odpowiadającą przednią i tylną krawędzią podstawy wkładki 21.

Boczna powierzchnia przyłożenia 24 wkładki 21 jest podzielona na linii 32 na wąską górną część powierzchni przyłożenia 24b. Leżąca po przeciwnej stronie powierzchnia przyłożenia wkładki 21 (niewidoczna) jest podzielona podobnie. Zgodnie z obecnym wynalazkiem część 24a bocznej powierzchni przyłożenia oraz powierzchnia natarcia 25a są zakrzywione w sposób ciągły, stąd kąt przyłożenia mierzony w dowolnym punkcie krawędzi skrawającej 22a względem stycznej w tym punkcie do odpowiedniego kołowego toru skrawania pozostaje niezmienny na długości krawędzi skrawającej, a promieniowy kąt natarcia względem dowolnego punktu wzdłuż krawędzi skrawającej 22a. Z tego wynika, że kąt zawarty pomiędzy powierzchnią natarcia 25a i częścią 24 powierzchni przyłożenia pozostaje stały na długości krawędzi skrawającej. Podczas gdy górna, węższa powierzchnia przyłożenia 24a ma profil ciągły zakrzywiony jak opisano

163 485 powyżej, a dolna szersza część powierzchni przyłożenia 24b pozostaje zasadniczo płaska, ułatwiając w ten sposób mocowanie wkładki skrawającej w oprawce freza. Kształt i konfiguracja bocznej powierzchni przyłożenia 24 oraz powierzchni natarcia 25a stanowi odzwierciedlenie kształtu i konfiguracji powierzchni natarcia 25 i związanej powierzchni przyłożenia (niewidoczna).

Budowa i krzywizna odnośnych powierzchni wkładki z fig. 6 do 9 jest obrazowo przedstawiona na fig. 10, na którym przedstawiono frez w widoku perspektywicznym, gdzie ze względu na uproszczenia frez ten jest pokazany tylko z jedną wkładką skrawającą.

Na fig. 11 uwidoczniony promieniowo kąt natarcia Pa jest zawarty, pomiędzy powierzchnią natarcia 22 i promieniem 34a wychodzącym ze środka kołowego toru 35 do punktu 22a na krawędzi skrawającej. Ponadto, kąt przyłożenia Ya jest zawarty, pomiędzy powierzchnią przyłożenia 24 i styczną 36a do kołowego toru 35a w punkcie 22a. Podobnie, na fig. 12 odnosi się do pośredniego punktu 22b na krawędzi skrawającej 22, promieniowy kąt natarcia Pb jest zawarty pomiędzy powierzchnią natarcia 25b i promieniem 34b kołowego toru 35b, podczas gdy kąt przyłożęnia γΒ jest zawarty, pomiędzy powierzchnią przyłożenia 24 i styczną 36b. W punkcie 22c na tylnym brzegu krawędzi skrawającej 22 promieniowy kąt natarcia pc jest zawarty, pomiędzy powierzchnią natarcia 25c i promieniem 34c kołowego toru 35c, podczac gdy kąt przyłożenia yc jest zawarty, pomiędzy powierzchnią przyłożenia 24 i styczną 36c.

Dzięki ciągłym krzywiznom powierzchni przyłożenia 24 i powierzchni natarcia 25 zapewniono, uwidocznione na fig. 11, 12 i 13 kąty y^, y&, yc zasadniczo równe, pozostające niezmiennie wzdłuż długości krawędzi skrawającej 22. Podobnie promieniowe kąty natarcia pA1 Pb i pc są równe i pozostają niezmienne wzdłuż krawędzi skrawającej 22.

W ten sposób we wszystkich punktach wzdłuż krawędzi skrawającej kąt przyłożenia odpowiada optymalnie skutecznej wartości minimalnego kąta przyłożenia, co zapewnia efektywną trwałość narzędzia bez osłabienia krawędzi skrawającej. Podobnie promieniowe kąty natarcia pozostają dodatnie wzdłuż większej części długości dodatniej krawędzi skrawającej, a nawet w tylnym brzegu stopień jej ujemności jest jedynie minimalny. W wyniku tego jest zachowany optymalny promieniowy kąt natarcia p.

Na fig. 14 i 15 przedstawiono w przekrojach wkładki przechodzące przez jej przedni i tylny brzeg, krzywizny powierzchni przyłożenia 24 i powierzchni natarcia 25 zapewniają na wszystkich stopniach zachowanie zasadniczo stałego kąta δ pomiędzy powierzchnią natarcia 25 i powierzchnią przyłożenia 24. Natomiast kąt ¥ zawarty, pomiędzy powierzchnią przyłożenia 24 i linią normalną do podstawy wkładki wzrasta od minimalnej wartości ¥ a na przednim brzegu wkładki do maksymalnej wartości ¥c na tylnym brzegu wkładki.

Jednocześnie kąt zawarty pomiędzy powierzchnią natarcia 25 i płaszczyzną podstawy wkładki zmienia się od maksimum Θα na przednim Brzegu wkładki do minimum 6c na tylnym brzegu wkładki.

Z fig. 16 wynika, pochylenie przedniej krawędzi skrawające 23a pokrywające się z promieniem kołowego toru skrawania. W ten sposób został zapewniony promieniowy kąt natarcia w dowolnym punkcie wzdłuż krawędzi skrawającej 23, który nie osiąga zakresu dodatniego (jak w przypadku wkładek poprzednich) i w konsekwencji siły skrawania, np. podczas frezowania powierzchni czołowej zostaną zmniejszone.

Krawędź skrawająca 22 wkładki 21 ma zakrzywiony profil zapewniający gładkość powierzchni obrabianych tym frezem. Profil krzywizny krawędzi skrawającej 22 jest określony, w odniesieniu do fig. 17. Na rysunku tym cylindryczna powierzchnia 41 jest określona jako obwiednia wytworzona w wyniku obroru krawędzi skrawającej 22 wokół osi obrotu 6. Jeżeli zostanie ukształtowana płaszczyzna przekroju 42 wewnątrz powierzchni cylindrycznej 41 i ustawiona pod kątem względem osi obrotu 6 odpowiadającej osiowemu kątowi natarcia Oa’, zaś krawędź 43 tej płaszczyzny 42 stanowi krzywiznę odpowiadającą żadanej krzywiźnie krawędzi skrawającej 22. Krawędź skrawająca 22 ukształtowana z taką krzywizną, zapewnia powierzchni obrabianej odpowiednią gładkość. Krzywizna krawędzi skrawającej 22 przedstawiona jest następującą zależnością:

163 485

D

a_A gdzie: r = promień krzywizny krawędzi skrawającej, 1 = długość cięciwy łączącej końce zakrzywionej krawędzi skrawającej, D = średnica cylindrycznej obwiedni krawędzi skrawającej, αΑ = osiowy kąt natarcia.

Chociaż przedstawione rozwiązanie według wynalazku zostało w odniesieniu do korzystnego przykładu wykonania mającego dwie główne boczne krawędzie skrawające, to wynalazek ten jest w równym stopniu stosowany do wkładek mających pojedynczą krawędź skrawającą, jak również do wkładek o kształcie trójkątnym mającym trzy krawędzie skrawające. Ponadto, wynalazek ten jest w równym stopniu stosowany do wkładek posiadających krzywizny lewostronne, jak również do wkładek mających krzywizny prawostronne.

Wkładki skrawające według wynalazku, mogą być łatwo stosowane do frezów posiadających zawierających jedną lub więcej takich wkładek, jak również do frezów, gdzie wkładki są ustawione w linii śrubowej.

S>.-J

... /4»

Fig. 17

163 485

A/<y-‘ IB ^48$

2ί

JJgT.a

Łiin- S

163 485

22b _z26b 25b ^30<t

fT\

tjjg· 1

163 485

ΌΠΤ 1

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 10 000 zł

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Wkładka skrawająca, zwłaszcza freza zawierającego cylindryczną oprawkę i wielokrotność wymiennych, obwodowo rozmieszczonych wkładek, posiadających ukształtowane z co najmniej jedną krawędzią skrawającą zawartą pomiędzy powierzchnią natarcia i boczną powierzchnią przyłożenia, znamienna tym, że powierzchnia natarcia i powierzchnia przyłożenia (25, 24) posiadają ciągły profil zakrzywiony zawierający kąt natarcia i przyłożenia (β, γ) określony względem cylindrycznej oprawki (20a), które pozostają zasadniczo niezmienne wzdłuż krawędzi skrawającej (22).
2. Wkładka według zastrz. 1, znamienna tym, że powierzchnia przyłożenia (24) posiada zakrzywiony ciągły profil górnej części (24a) i zasadniczo płaskiej dolnej części (24b).
3. Wkładka według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że posiada parę krawędzi skrawających (22a, 22b) stanowiących boczne krawędzie skrawające na przeciwnych jej bokach zawarte, pomiędzy odpowiadającymi im powierzchniami przyłożenia (24a, 24b) i powierzchnią natarcia, oraz przednią i tylną krawędź skrawającą (23a, 23b), które skierowane są promieniowo względem odpowiadających im kołowych torów skrawania przedniej i tylnej krawędzi skrawającej.
4. Wkładka według zastrz. 3, znamienna tym, że krawędź skrawająca (22) ma nachyloną względem odpowiadającej jej krawędzi (21a) jej podstawy.
5. Wkładka według zastrz. 4, znamienna tym, że krawędź skrawająca (22) ma profil zakrzywiony i stanowiący część zakrzywionego boku (43) płaszczyzny (42), która przecina walec (41), w obszarze powierzchni obrotu krawędzi skrawającej (22), pod kątem (αΑ) odpowiadającym osiowemu kątowi natarcia ostrza wkładki (21) we frezie (20).