PL163303B1 - Skrzynka podzlelna do butelek PL PL PL - Google Patents

Abstract

1. Skrzynka podzielna do butelek z uch- wytami nosnymi, której polówki sa zaryglo- wywane i odryglowywane za pomoca uchwy- tów nosnych oddzialywujacych na elementy ryglujace skrzynki, znamienna tym, ze posiada przesuwnie osadzone uchwyty nosne (6, 7) do zaryglowywania i odryglowywania polówek skrzynki, przy czym kazdej polówce (3, 4) skrzynki jest przyporzadkowany jeden uchwyt nosny (6, 7) i ze odryglowywanie i zaryglowy- wanie polówek skrzynki nastepuje przez pio- nowy ruch przesuwny uchwytów nosnych (6, 7). PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest skrzynka podzielna do butelek z uchwytami nośnymi, której połówki są zaryglowywane i odryglowywane za pomocą uchwytów nośnych, oddziaływujących na elementy ryglujące skrzynki.

Do przenoszenia butelek w zakładach wytwarzających napoje stosuje się na ogół przeznaczone do tego celu skrzynki, wykonane z tworzywa sztucznego, mogące zawierać około 20 butelek. Do przenoszenia skrzynek służą usytuowane w ich bocznych ścianach uchwyty w formie otworów, ograniczonych od góry poziomymi krawędziami skrzynki, stanowiącymi właściwe uchwyty do przenoszenia. Otwory takie są umieszczone na ogół na węższych ścianach skrzynki i umożliwiają chwytanie za jej boki obydwiema rękami. Przenoszenie tego rodzaju skrzynek z napełnionymi butelkami jest uciążliwe, dlatego też opracowano konstrukcję skrzynek dzielonych, umożliwiającą przenoszenie ich jako jednej całości, albo jako dwóch oddzielnych połówek. Jest oczywiste, że łatwiejsze jest przenoszenie połówek podzielonej skrzynki aniżeli całości, zwłaszcza wtedy, kiedy jedną połówkę skrzynki można nieść w lewej ręce, a drugą w prawej, ponieważ niosący jest wówczas obiążony jednakowo z obydwóch stron.

Znane jest ponadto w przypadku podzielnych skrzynek do butelek występowanie w nich uchylnych uchwytów nośnych, przy czym każdej połówce skrzynki jest przyporządkowany jeden taki uchwyt. Uchwyty uchylne oddziaływują na elementy ryglujące, tak że w wyniku ich odpowiedniego obrotu skrzynką zostaje połączona trwale w jedną całość lub zostaje przygotowana do podzielenia na dwie połówki. W znanych rozwiązaniach konstrukcyjnych uchwyt uchylny w kształcie litery U, dopasowany ściśle do wewnętrznych wymiarów ściany bocznej skrzynki, jest w jej wnętrzu usytuowany w taki sposób, że w stanie zaryglowania, odpowiadającym połączeniu jej obydwóch połówek w jedną całość, jest odchylony od położenia poziomego. Dzięki temu, podczas normalnego przenoszenia skrzynki, uchwyty te stanowią w pewnym sensie jedną całość z ujmowanymi razem z nimi listwami uchytowymi, ograniczającymi od góry właściwe uchwyty do przenoszenia w formie otworów, znajdujące się w jej bocznych ścianach. Jeżeli skrzynka winna zostać podzielona na połówki, to każdy z uchwytów zostaje obrócony z jego położenia poziomego o 90°

163 303 do góry i przyjmuje położenie pionowe, w którym dochodzi do odryglowania, dzięki czemu każda z połówek może zostać wówczas przeniesiona wygodnie za pomocą takiego uchwytu.

Istota tego mechanizmu uchylnego jest bardzo cenna, ponieważ uwzględnia możliwość transportowania skrzynki jako całości, posiada jednakże istotne wady zpunktu widzenia oddzielania od siebie obydwóch jej połówek. Skomplikowane jest tu zwłaszcza rozłączanie ich lub łączenie w jedną całość, ponieważ muszą być one łączone ze sobą bokami przy obydwóch uchwytach odchylonych do pozycji pionowej i w związku z tym znajdujących się w położeniu niestabilnym, wskutek czego elementy ryglujące zostają często uruchomione zanim obydwie połówki skrzynki zostaną ze sobą prawidłowo złożone. Inną wadą tej znanej konstrukcji jest to, że przy zabrudzeniu lub deformacji uchwytu, a w zimie również wskutek jego oblodzenia, nie może on zostać odchylony do swojego położenia wyjściowego w poziomie, w którym swoją powierzchnią zewnętrzną przylega, w zasadzie, ściśle do wewnętrznej powierzchni skrzynki, i uniemożliwia przez to zaistnienie ryglowanego połączenia jej obydwóch połówek. Wskutek tego nie zostają one połączone wzajemnie ze sobą w sposób niezawodny. Zadaniem wynalazku jest opracowanie dającego się dzielić, zwłaszcza na dwie połówki w kształcie skrzynek, pojemnika względnie skrzynki do butelek, który byłby prosty i niezawodny w użytkowaniu, posiadałby zwartą konstrukcję i byłby łatwy w produkcji.

Zgodnie z wynalazkiem cel ten osiągnięto dzięki temu, że skrzynka posiada przesuwnie osadzone uchwyty nośne do zaryglowywania i odryglowywania połówek skrzynki, przy czym każdej połówce skrzynki jest przyporządkowany jeden uchwyt nośny i że zaryglowywanie i odryglowywanie połówek, względnie części skrzynki następuje w wyniku przesuwnego ruchu uchwytów nośnych, przy czym uchwyty nośne są prowadzone przesuwnie liniowo. Uchwyty nośne posiadają żebro prowadnicze i są osadzone przesuwnie w tulejach prowadniczych w miejscach krzyżowania się specjalnych ścianek skrzynki.

Korzystnie jest, gdy uchwyty nośne są utworzone przez środkową rękojeść, przy czym każdy uchwyt nośny jest każdorazowo usytuowany w środku skrzynki.

Elementy ryglujące tworzą uformowane na uchwytach nośnych zaczepy ryglujące, wprowadzane w gniazda ryglujące leżącej naprzeciw połówki skrzynki. Zaczepy ryglujące są wprowadzane do gniazd ryglujących usytuowanych w płaszczyźnie podziału obydwóch połówek skrzynki. Zaczepy ryglujące i/lub gniazda ryglujące posiadają tego rodzaju krawędzie klinowe lub powierzchnie skośne, że przy wprowadzaniu zaczepów w gniazdo ryglujące, obydwie połówki skrzynki, podlegające wzajemnemu ryglowaniu, zostają spięte ze sobą.

Każdy uchwyt nośny jest prowadzony dwoma pionowymi ramionami w odpowiednich połówkach skrzynki, a każde ramię posiada po jednym zaczepie ryglujący, którym przyporządkowane są na leżącej naprzeciw połówce skrzynki gniazda ryglujące, chwytające te zaczepy. Zaczepy ryglujące każdego z uchwytów nośnych są usytuowane względem siebie z przesunięciem odpowiadającym wysokości gniazda ryglującego i, podobnie, gniazda ryglujące każdego uchwytu do przenoszenia są usytuowane z odpowiednim wzajemnym przesunięciem.

Uchwyty nośne każdej z obydwóch połówek skrzynki są uformowane jednakowo co najmniej z punktu widzenia zaczepów ryglujących, ale są w ten sposób usytuowane na półkach skrzynki, że w położeniu zaryglowania obydwóch połówek, bezpośrednio naprzeciw znajdującego się wyżej zaczepu ryglującego, znajduje się leżący niżej zaczep ryglujący leżącego naprzeciw uchwytu nośnego.

Znajdujące się przy zaryglowaniu obydwóch połówek skrzynki naprzeciw siebie gniazda ryglujące, które na każdej z połówek skrzynki są uformowane odpowiednio do przyporządkowanych im zaczepów ryglujących z przesunięciem wysokości zamocowania, są usytuowane w taki sposób, że w pozycji zaryglowania skrzynki są usytuowane pionowo jedno nad drugim w płaszczyźnie jej połówek, przy czym w położeniu zaryglowania znajdujące się wyżej zaczepy ryglujące obydwu uchwytów nośnych wchodzą w leżące wyżej gniazda ryglujące, a zaczepy znajdujące się niżej - w niżej leżące gniazda ryglujące.

Na skrzynce są usytuowane wsporniki, na których w położeniu zaryglowania skrzynki wspierają się leżące niżej gniazda ryglujące. Wsporniki tworzą gniazda, których kształt dopasowany jest do kształtu gniazd ryglujących, i które są usytuowane pionowo, poniżej leżących wyżej gniazd ryglujących, w odległości odpowiadającej wysokości leżącego niżej gniazda ryglującego.

163 303 5

Zaczepy ryglujące są połączone z ramionami uchwytów za pomocą wsporników, a gniazda ryglujące posiadają szczelinę, w którą wnika taki wspornik.

Uchwyty do przenoszenia mają kształt litery U i są na ogół uformowane jako puste w środku. W obrębie właściwego uchwytu do przenoszenia znajdują się ściśle dopasowane lamele.

W położeniu zaryglowania, leżące naprzeciw siebie strony czołowe ścian bocznych każdej z obydwóch połówek skrzynki posiadają - jedna z nich żeberko, a druga - uformowane plementarnie do niego wybranie, przewidziane do wprowadzenia weń tego żeberka, przy czym każda z połówek skrzynki posiada na jednym końcu żeberko, a na drugim końcu odpowiednie wybranie.

Żeberko i wybranie mają nachylenie ukośne tego rodzaju, że przy łączeniu obydwóch połówek dochodzi do ich klinowania.

Każde gniazdo ryglujące przy powierzchni stykającej się z sąsiednim gniazdem ryglującym jest uformowane w rodzaju płaszczyzny klinowej, w celu uzyskania współosiowości.

Zgodnie z wynalazkiem, odchodzi się od opisanej na wstępie zasady, wprowadzając czysty podział na przenoszenie skrzynki jako całości i przenoszenie oddzielnych jej połówek. Do przenoszenia skrzynki jako całości stosuje się zwyczajne uchwyty nośne w formie otworów w jej ścianach bocznych, natomiast do oddzielnego przenoszenia każdej z jej obydwóch połówek przewidziane są uchwyty nośne przesuwne. Jeżeli użytkownik ma chęć podzielić skrzynkę, musi on jedynie unieść lekko te przesuwne uchwyty nośne, w wyniku czego następuje odryglowanie połówek. Również łączenie połówek następuje w prosty sposób, po dociśnięciu do siebie ich boków, w wyniku ich wzajemnego zaryglowania uchwytami nośnymi, przesuwanymi w dół. O ile w przypadku znanej konstrukcji jest wymagane uprzednie poinstruowanie użytkownika, że w celu podzielenia skrzynki na dwie połówki musi on kołyszące się wewnątrz niej i w pewnym sensie w niej ukryte uchwyty nośne w szczególny sposób odchylić ku górze, o tyle w rozwiązaniu według wynalazku nie jest to już konieczne, ponieważ użytkownik musi tylko takie uchwyty nośne, przyporządkowane specjalnie każdej z połówek skrzynki uczynić zdatnymi do wykorzystania przez uchwycenie ich i nadanie im pozycji właściwej dla danego sposobu przenoszenia. Oznacza to, że wtedy, kiedy użytkownik chwyta za przyporządkowane każdej z połówek skrzynki uchwyty do przenoszenia i usiłuje unieść skrzynkę, a uchwyty te zostaną przy tym pociągnięte do góry w określony sposób, to następuje automatyczne rozłączenie jej obydwóch połówek. Ponieważ uchwyty nośne nie są już uchylne, więc zestawienie obydwóch połówek skrzynki w celu ich połączenia przez zaryglowanie staje się w istotnym stopniu prostsze. Mechanizm ten umożliwia również znacznie prostsze operowanie skrzynkami podczas ich zapełniania i podczas innych podobnych czynności. W wyniku usunięcia uchylnego zawieszenia uchwytów nośnych, uzyskano również znacznie prostszy ich mechanizm, co zasadniczo uprościło całkowity proces wytwarzania skrzynek. Poza tym, skrzynka według wynalazku charakteryzuje się mocną konstrukcją, łatwą do konserwacji.

W szczególnym ukształtowaniu przedmiotu wynalazku uchwyty nośne są prowadzone nie tylko przesuwnie w linii prostej, ale mogą zwłaszcza wykonywać ruchy przesuwne pionowe, powodujące zaryglowanie i odryglowanie, tak że przez proste ich uniesienie obydwie połówki skrzynki mogą zostać odryglowane, a przez ich wciśnięcie - zaryglowane ponownie. Oczywiście, oddzielanie obydwóch połówek skrzynek może zostać zrealizowane również i w prosty sposób, przez ruchy przesuwne w płaszczyźnie poziomej, do czego służą ciągnące się nad środkową płaszczyzną wzdłużną każdej połówki listwy uchwytowe, względnie przesuwne w płaszczyźnie poziomej w celu łączenia i oddzielania od siebie obydwóch połówek skrzynki.

Uchwyty są mocowane wewnątrz skrzynki w ten prosty sposób, że ich łęki chwytne są usytuowane przesuwnie w pustych profilach lub gniazdach, w specjalnych ściankach lub w profilach usztywniających jej boczne ściany. Ograniczenie przesuwu ramion realizowane jest w prosty sposób, wnikającymi w prowadzenie uchwytu nośnego zgrubieniami lub występami, stanowiącymi ograniczniki przesuwu na końcu prowadzenia. Zapewnia to łatwy montaż, gdyż podczas pierwszego składania uchwyty nośn.e muszą zostać wetknięte z nieco większą siłą w gniazda prowadzące tak, żeby znalazły się powyżej górnego zderzaka ograniczającego ruch.

W szczególnie prostym wykonaniu zaryglowanie i odryglowanie następuje dzięki ustuowanym na uchwytach nośnych zaczepom, wprowadzanym w gniazda ryglujące, znajdujące się w leżących naprzeciw nich połówkach skrzynki.

163 303

Jeżeli zaczepy lub gniazda ryglujące posiadają powierzchnie ukośne lub klinowe, to przy wprowadzeniu zaczepów do gniazd dochodzi do wzajemnego mocowania obydwóch połówek skrzynki. Jeżeli ponadto gniazda ryglujcąe jednej połówki skrzynki posiadają skosy na swoich powierzchniach przylegania do gniazd ryglujących drugiej połowy, to podczas zaryglowania dochodzi do współosiowego ustawiania się obydwóch połówek. Dla uniknięcia rozchodzenia się połówek skrzynki do góry lub na dół, celowe jest wprowadzenie poniżej gniazd ryglujących obejm ustalających. Celowe jest wreszcie przestawienie leżących naprzeciw siebie w obydwóch połówkach skrzynki zaczepów i gniazd z punktu widzenia ich wysokości, tak żeby zaczepy, w płaszczyźnie podziału, mogły zostać wprowadzone w gniazda bez oporu.

Na leżących naprzeciw siebie stronach czołowych ścian bocznych obydwóch połówek skrzynki usytuowane są również celowo dodatkowe elementy ryglujące, umożliwiające dalsze współosiowe ustawienie względnie klinowanie tych połówek, co stabilizuje ich wzajemne powiązanie. W wykonaniu szczególnie prostym elementy ryglujące formuje podłużne żeberko i współdziałające z nim wybrania w leżącej naprzeciw stronie czołowej ściany bocznej, przy czym każda połówka skrzynki posiada z jednej strony żeberko, a z drugiej wybranie. Jeżeli żeberko i wybranie posiadają powierzchnie ukośne, to wtedy, kiedy obie połówki skrzynki zostaną połączone ze sobą przez wprowadzenie zaczepów w gniazda ryglujące, uzyskuje się mocowanie w rodzaju klinowania.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia skrzynkę do butelek, zbudowaną z dwóch rozłącznych połówek, w widoku od strony czołowej, fig. 2 - dwie zwrócone ku sobie bokami połówki skrzynki, tak jak są one przykładane do siebie w celu połączenia w jedną całość, przy czym przedstawione są tyko fragmenty połówek i zaznaczone są schematycznie tylko najbardziej podstawowe ich elementy, w widoku perspektywicznym, fig. 3 - fragment skrzynki do butelek, z którego biorą początek: część uchwytu nośnego i część mechanizmu ryglującego, przy czym okręgi symbolizują wybrania do butelek, pokazane w widoku z góry, fig. 4 - szczegół skrzynki z fig. 3 w innym przykładzie wykonania, w przekroju poprzecznym.

Przedstawiona na rysunku skrzynka do butelek, wykonana np. z tworzywa sztucznego metodą formowania wtryskowego, posiada znajdujące się zazwyczaj w jej bocznych ścianach uchwyty do przenoszenia w postaci wykonanych w nich otworów 2, które łącznie z górną krawędzią skrzynki tworzą usytuowane poprzecznie w bocznych ścianach uchwyty 1, np. taki uchwyt pokazany jest na fig. 1 w dłuższej ścianie bocznej skrzynki. Formujący uchwyt otwór jest oznaczony jako 2. Skrzynka składa się z dwóch połówek 3 i 4, które stykają się wzdłuż przebiegającej przez jej środek płaszczyzny podziału 5, zaznaczonej schematycznie na fig. 2. Przedstawiona na figurach skrzynka mieści 20 butelek, przy czym każda połówka może zawierać 10 butelek i jest uformowana w znany sposób przez specjalne ścianki, służące do podtrzymywania wstawionych do niej butelek.

Do przenoszenia połówek skrzynki służą oddzielne uchwyty nośne 6 i 7, które w przykładzie wykonania, przedstawionym na fig. 3, są ukształtowane jako uchwyty usytuowane w jej środku. Każda połówka skrzynki posiada przy tym jeden taki uchwyt nośny, uformowany w kształt litery U. Ramiona 8 każdego z uchwytów nośnych 6 i 7 są prowadzone przesuwnie w płaszczyźnie pionowej w tulejach prowadniczych wewnątrz przestrzeni roboczej każdej połówki skrzynki, pomiędzy zderzakami ograniczającymi, uformowanymi w szczególności przez wystające zgrubienia lub występy. Jak wynika z fig. 3, każdy z uchwytów nośnych 6,7 jest usytuowany w odpowiedniej połówce skrzynki w płaszczyźnie leżącej w jej środku w osi podłużnej, przy czym wydrążony profil, względnie tuleja prowadnicza 9 dla ramienia 8 znajduje się w przedstawionym przykładzie wykonania w punkcie krzyżowania się specjalnych ścianek, w danym wypadku czterech, ograniczających wybrania do butelek. Tuleje prowadnicze 9 są tutaj uformowane jako jedna całość ze wspomnianymi ściankami specjalnymi. Oczywiście, łęk uchwytu nośnego może być rówież dłuższy, tak że gniazda leżą wówczas w obrębie wąskich ścianek bocznych i mogą być tam uformowane w profilach wsporczych bocznej ścianki skrzynki.

Dzięki przesuwnemu prowadzeniu łęku uchwytu nośnego 6 i 7 w odpowiednich tulejach prowadniczych 9, uchwyt nośny daje się przesuwać ruchem posuwisto-zwrotnym w kierunku odpowiadającym kierunkowi strzałki F na fig. 1, tzn. może być przesuwany liniowo w płaszczyźnie pionowej. W celu wzajmnego ryglowania obydwóch połówek 3 i 4 skrzynki, na obydwóch ramio163 303 nach 8 każdego łęku uchwytu nośnego 6 i 7 uformowany jest, w danym przypadku wydłużony, zaczep ryglujący lOa i lOb. Jak to widać wyraźnie na fig. 1, jeden z obydwóch zaczepów, w przedstawionym przykładzie wykonania, - lewy zaczep lOa, jest usytuowany wyżej niż drugi zaczep lOb, w wymiarze podziałki, wynikającej z wysokości współdziałających z zaczepami wybrań w kształcie gniazd 1la, 1lb, 1lc, do ryglowania, które będą dalej opisane dokładniej. Gniazda 1 la, 1lb, lic, podobnie jak zaczepy ryglujące lOa i lOb i odpowiednie zaczepy ryglujące leżącego naprzeciw uchwytu 7, są usytuowane w płaszczyźnie podziału 5 obydwóch połówek skrzynki. Z tego powodu zaczepy ryglujące 10 są połączone z ramionami 8 odpowiednich uchwytów nośnych 6 i 7 żebrami poprzecznymi 12, widocznymi lepiej na fig. 2 i 3, przy czym żebra porzeczne 12 wystają z ramion 8 na boki. Uchwyt nośny 7 drugiej połowy skrzynki jest zresztą na fig. 3 pokazany czysto schematycznie jako obszar zakreskowany.

Gniazda 1 la, 1lb, lic można opisać lepiej na podstawie fig. 1 i 2, przy czym fig. 2 pokazuje mechanizm ryglujący tylko w powiązaniu z ramieniem 8 uchwytu.

Na bocznej ścianie 3 skrzynki są usytuowane, zgodnie z fig. 2, w płaszczyźnie podziału 5, jedno nad drugim, dwa gniazda 1la i 1lb, przy czym gniazdo 1 la jest właściwym gniazdem ryglującym do wprowadzania doń leżącego naprzeciw niego zaczepu lOa łęku uchwytu nośnego 6 drugiej połówki skrzynki 4. Dolne gniazdo 1lb służy jako wspornik, jak to będzie opisane dalej.

Obydwa gniazda 1la i 1lb znajdują się na specjalnej ściance 18 połówki 3 skrzynki. Gniazda 1la i 1lb są usytuowane w pewnej odległości od siebie, przy czym odstęp ten odpowiada wymiarowi gniazda 1 lc, uformowanego również w płaszczyźnie podziału 5 na specjalnej ściance 18 połówki 4 skrzynki, które to gniazdo lic podczas składania obydwóch połówek skrzynki wpasowuje się w przestrzeń między gniazdami 1la i 1lb. Przy składaniu obydwóch połówek 3 i 4 skrzynki zgodnie z kierunkiem strzałek G, gniazda 1la, 1lb i lic ustawiają się pionowo jedno nad drugim, w kolejności 1la, 1lei 1 lb. W tym położeniu zazębiają się również elementy ryglujące, występujące w płaszczyźnie podziału, uformowane na leżących naprzeciw siebie czołowych stronach 13 i 14 obydwóch połówek 3 i 4 skrzynki. W przypadku powierzchni czołowej 14 chodzi o podłużne żeberko 15, a w przypadku płaszczyzny czołowej 13 - o odpowiednio uformowane podłużne wybranie 16, w które wprowadzane jest podłużne żeberko 15. Jak wynika z fig. 3 żeberko 15 i wybranie 16 są nachylone ukośnie względem płaszczyzny podziału 5 i skierowane ku wnętrzu skrzynki. Również po drugiej stronie obydwóch połówek skrzynki znajduje się odpowiednie żeberko i wybranie, przy czym żeberko jest tutaj uformowane na innej połówce skrzynki, a więc połówce 3, i odpowiednio wybranie - po stronie czołowej połówki 4. W przykładzie wykonania przedstawionym na fig. 3 żeberko i rowek nie przebiegają ukośnie, ale równolegle do bocznych ścianek skrzynki.

W opisanym poprzednio położeniu, w którym przez złożenie obydwóch połówek skrzynki, gniazda 1la, 1lc i 1 lb zostają usytuowane jedno nad drugim, a więc złożone, również i żeberko 15 zostaje wprowadzone w wybranie 16 w celu uzyskania współosiowego ustawienia się obydwóch połówek. Jeżeli obydwie połówki 3 i 4 winny zostać połączone ze sobą trwale w jedną całość przez zaryglowanie, to uchwyty nośne 6 i 7 należy nacisnąć do dołu, tak, żeby zgodnie z fig. 2, zaczep ryglujący lOa został wprowadzony od góry do gniazda ryglującego 1la. Zaczep ryglujący lOa posiada nadane celowo nachylenie od góry ku dołowi i od wewnątrz na zewnątrz, odpowiadające pochyleniom stożkowym, dzięki czemu obydwie połówki 3 i 4, przy wprowadzeniu zaczepu lOa do gniazda l la, zostają dociśnięte do siebie. Specjalna ścianka zewnętrzna 18 połówki 4 skrzynki, leżąca w płaszczyźnie podziału 5, posiada wgłębienie 17 skierowane do jej wnętrza, odpowiadające kształtem formie gniazda ryglującego 1 la. Dzięki klinowemu uformowaniu zaczepu lOa, gniazdo 1 la zostaje unieruchomione względem wgłębienia 17, a przez to i względem zewnętrznej specjalnej ścianki 18 połówki 4. To samo dotyczy dolnego gniazda 1lb. Dopasowanie gniazd 1la, 1lbzjednej strony i wnikanie gniazda 11 c między gniazda 1la i 1lb z drugiej strony uniemożliwia rozłączenie się obydwóch połówek 3 i 4 skrzynki przy ruchu w dół lub do góry. Wnikanie zaczepu ryglującego lOa w gniazdo 1 la w drugiej połówce uniemożliwia rozciągnięcie na boki. Wnikanie żeberka 15 w przewidziane dla niego wybranie 16 na obydwóch krańcach połówek skrzynki, gwarantuje dokładną współosiowość ułożenia obydwóch połówek i stabilizuje ich połączenie, przez co zrealizowane zostało ograniczenie możliwości ich wzajemnego przesuwania się ku górze i ku dołowi.

Dalej, w celu zaryglowania, przesunięty zostaje w dół również uchwyt nośny 7, w wyniku czego zaczep lOb, leżący naprzeciw zaczepu lOa, wprowadzony zostaje w usytuowane między gniazdami δ

163 303

1la i 1lb gniazdo ryglujące 1 lc, przy czym wskutek klinowego ukształtowania zaczepu lOb również i tutaj ma miejsce unieruchomienie w opisanym wyżej sensie.

Na figurze 2 przedstawiona jest tylko jedna strona każdej z połówek 3 i 4 skrzynki, ale ich przeciwległa strona jest ukształtowana tak samo, przy czym tym razem gniazda lla i 1lb są uformowane na połówce 4 skrzynki, a wnikające w przerwę między nimi gniazdo 1lc- na połówce 3. Podobnie na odwrót ukształtowane są na połówce 3 zaczepy ryglujące lOa i lOb, tzn. zaczep lOb, znajdujący się niżej, leży tam naprzeciw widocznego na fig. 2, usytuowanego na połówce 4 wyżej, zaczepu lOa, a zaczep ryglujący lOa, znajdujący się na boku połówki 3 skrzynki, usytuowany jest wyżej, naprzeciw niego zaś znajduje się leżący niżej zaczep ryglujący lOb połówki 4 skrzynki.

Konstrukcja ta zostanie najlepiej objaśniona na podstawie fig. 1. Na figurze tej linią ciągłą zaznaczone są gniazda ryglujące, usytuowane na połówce 4 skrzynki, a linią przerywaną -gniazda ryglujące, usytuowane na leżącej naprzeciw niej i nie pokazanej na tej figurze połówce 3. Przy zaryglowaniu obydwóch połówek 3 i 4 skrzynki przez wciśnięcie obydwóch uchwytów nośnych 6 i 7, uformowane na uchwytach nośnych zaczepy ryglujące lOa i lOb wnikają do góry w gniazda ryglujące 11 a i 11 c, uformowane w leżącej naprzeciw połówce 3 skrzynki. W analogiczny sposób nie pokazane na fig. 1 zaczepy ryglujące drugiej połówki skrzynki wnikają w gniazda ryglujące uformowane na połówce 4. W szczególności zaczep ryglujący połówki 3, leżący naprzeciw zaczepu ryglującego lOa, ale położony niżej, wprowadzony zostaje w przedstawione na fig. 1 z lewej strony linią ciągłą gniazdo ryglujące 1 lc, natomiast zaczep ryglujący połówki 3 skrzynki, leżący naprzeciw zaczepu ryglującego lOb, usytuowany zresztą wyżej od niego, jest wprowadzany w przedstawione z prawej strony gniazdo ryglujące 1 la połówki 4. Zależnie od długości zaczepów ryglujących może być celowe wprowadzenie ich również do dolnych gniazd 1lb, których górne krawędzie pełnią przede wszystkim funkcję ograniczników.

Każdy uchwyt nośny 6 i 7 posiada zatem po dwa zaczepy ryglujące, usytuowane na różnych wysokościach, dzięki czemu leżące naprzeciw siebie zaczepy ryglujące nie zakłócają sobie wzajemnie swego funkcjonowania przy opuszczaniu i podnoszeniu uchwytów nośnych 6 i 7, w celu ryglowania lub odryglowania. Leżące u dołu gniazda 1lb służą przede wszystkim jako wsporniki i uniemożliwiają zdjęcie względnie oderwanie ku dołowi jednej z obydwóch połówek.

Celowe być może wyposażenie każdego z uchwytów nośnych 6 i 7 w lamele uchwytowe, zwłaszcza w obrębie właściwego uchwytu, tzn. w cienkie, ciasno dopasowane mostki w rodzaju lamelek. Korzystne jest również, jeżeli każdy z uchwytów nośnych 6 i 7 jest wewnątrz pusty, wykonany mianowicie metodą wydmuchiwania gazem pod ciśnieniem, co zwiększa stabilność uchwytu.

Istotne jest dalej, że nie jest wymagane koniecznie, żeby uchwyty nośne posiadały kształt litery U, ale to, żeby istniał mechanizm ryglujący, oddziaływujący również na nakładaną lub odejmowaną inną jednostkę w rodzaju ścian bocznych, i koncentrujący na niej swoje działanie, a które to ściany mogą, jako jednostki, zostać zastosowane w skrzynce. W celu zaryglowywania i odryglowywania połówek skrzynki mogą być także zastosowane inne ruchy przesuwne, w rodzaju poziomego ruchu przesuwnego uchwytu. W wyniku istnienia opisanego ukształtowania, właściwe przenoszenie skrzynki jako całości odbywa się za pomocą występujących zazwyczaj w jej ścianach uchwytów w postaci otworów, odpowiadających otworowi 2 na fig. 1. Jeżeli jednak obydwie połówki skrzynki winny być przenoszone oddzielnie, to należy tylko uchwycić obydwa uchwyty nośne 6 i 7 i pociągnąć je do góry, a obydwie połówki zostaną odryglowane i mogą być wówczas przeniesione oddzielnie za ich pomocą. W celu złożenia obydwóch połówek w jedną skrzynkę należy je tyko przyłożyć do siebie bokami i następnie obydwa uchyty nośne 6 i 7 wciśnąć do dołu, przez co następuje samoczynne ich zaryglowanie w jedną całość.

Fig 3

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 10 000 zł

Claims (19)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Skrzynka podzielna do butelek z uchwytami nośnymi, której połówki są zaryglowywane i odryglowywane za pomocą uchwytów nośnych oddziaływujących na elementy ryglujące skrzynki, znamienna tym, że posiada przesuwnie osadzone uchwyty nośne (6, 7) do zaryglowywania i odryglowywania połówek skrzynki, przy czym każdej połówce (3,4) skrzynki jest przyporządkowany jeden uchwyt nośny (6,7) i że odryglowywanie i zaryglowywanie połówek skrzynki następuje przez pionowy ruch przesuwny uchwytów nośnych (6, 7).
2. 2. Skrzynka według zastrz. 1, znamienna tym, że uchwyty nośne (6,7) są osadzone przesuwnie liniowo.
3. 3. Skrzynka według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że uchwyty nośne (6, 7) posiadają żebro prowadnicze (12) i są osadzone przesuwnie w tulejach prowadniczych (9) w miejscach krzyżowania się specjalnych ścianek skrzynki.
4. 4. Skrzynka według zastrz. 1, znamienna tym, że uchwyty nośne (6, 7) są utworzone przez środkową rękojeść, przy czym uchwyt nośny (6,7) jest każdorazowo usytuowany w środku połówki (3, 4) skrzynki.
5. 5. Skrzynka według zastrz. 1, znamienna tym, że elementy ryglujące tworzą uformowane na uchwytach nośnych (6, 7) zaczepy ryglujące (lOa, lOb), wprowadzane w gniazda ryglujące, leżące naprzeciw połówki skrzynki.
6. 6. Skrzynka według zastrz. 5, znamienna tym, że zaczepy ryglujące (lOa, lOb), są wprowadzane do gniazd ryglujących (11 a, lic), usytuowanych w płaszczyźnie podziału obydwóch połówek skrzynki.
7. 7. Skrzynka według zastrz. 5 albo 6, znamienna tym, że zaczepy ryglujące (lOa, lOb), i gniazda ryglujące posiadają tego rodzaju krawędzie klinowe, że przy wprowadzaniu zaczepów w gniazdo ryglujące, obydwie połówki skrzynki (3,4), podlegające wzajemnemu ryglowaniu, zostają ze sobą złączone.
8. 8. Skrzynka według zastrz. 1 albo 5, znamienna tym, że każdy uchwyt nośny (6, 7) jest prowadzony dwoma pionowymi ramionami (8) w odpowiednich połówkach (3, 4) skrzynki, a każde ramię (8) posiada po jednym zaczepie ryglującym (lOa, lOb), którym przyporządkowane są na leżącej naprzeciw połówce skrzynki gniazda ryglujące (Ha, lic), chwytające te zaczepy.
9. 9. Skrzynka według zastrz. 7, znamienna tym, że zaczepy ryglujące (lOa, lOb), każdego z uchwytów nośnych (6, 7) są usytuowane względem siebie z przesunięciem odpowiadającym wysokości gniazda ryglującego i podobnie, gniazda ryglujące (lla, lic), każdego uchwytu nośnego są usytuowane z odpowiednim wzajemnym przesunięciem.
10. 10. Skrzynka według zastrz. 8, znamienna tym, że uchwyty nośne (6, 7) każdej z obydwóch połówek (3, 4) skrzynki są uformowane jednakowo co najmniej z punktu widzenia zaczepów ryglujących (lOa, lOb), ale są w ten sposób usytuowane na połówkach (3, 4) skrzynki, że w położeniu zaryglowania obydwóch połówek, bezpośrednio naprzeciw znadującego się wyżej zaczepu regulującego (10a) znajduje się leżący niżej zaczep ryglujący (lOb), leżącego naprzeciw uchwytu do przenoszenia.
11. 11. Skrzynka według zastrz. 6 albo 9, znamienna tym, że znajdujące się przy zaryglowaniu obydwóch połówek (3,4) skrzynki naprzeciw siebie gniazda ryglujące (lla, lic), które na każdej z połówek skrzynki są uformowane odpowiednio do przyporządkowanych im zaczepów ryglujących (lOa, lOb) z przesunięciem wysokości zamocowania, są usytuowane w taki sposób, że w pozycji zaryglowania skrzynki są usytuowane pionowo jedno nad drugim w płaszczyźnie podziału (5) jej połówek, przy czym w położeniu zaryglowania, znajdujące się wyżej zaczepy ryglujące obydwóch uchwytów nośnych (6, 7) wchodzą w leżące wyżej gniazda ryglujące, a zaczepy znajdujące się niżej wchodzą w niżej leżące gniazda ryglujące.
12. 12. Skrzynka według zastrz. 11, znamienna tym, że na skrzynce są usytuowane wsporniki, na których w położeniu zaryglowania skrzynki wspierają się leżące niżej gniazda ryglujące (lic).

    163 303
13. 13. Skrzynka według zastrz. 12, znamienna tym, że wsporniki tworzą gniazda (lib), których kształt dopasowany jest do kształtu gniazd ryglujących (lla, lic), i które są usytuowane pionowo, poniżej leżących wyżej gniazd ryglujących (lla), w odległości odpowiadającej wysokości leżącego niżej gniazda ryglującego (lic).
14. 14. Skrzynka według zastrz. 11, znamienna tym, że zaczepy ryglujące (lOa, lOb) są połączone z ramionami (8) uchwytów za pomocą żeber prowadniczych (12), a gniazda ryglujące (lla, lic) posiadają szczelinę, w którą wnika żebro prowadnicze (12).
15. 15. Skrzynka według zastrz. 1, znamienna tym, że uchwyty nośne (6,7) mają kształt litery U i są na ogół uformowane jako puste w środku.
16. 16. Skrzynka według zastrz. 1, znamienna tym, że obrębie właściwego uchwytu nośnego (6, 7) znajdują się ściśle dopasowane lamele.
17. 17. Skrzynka według zastrz. 1, znamienna tym, że w położeniu zaryglowania, leżące naprzeciw siebie strony czołowe ścian bocznych każdej z obydwóch połówek (3, 4) jedna z tych połówek skrzynki posiada żeberko (15), a druga - uformowane komplementarnie do niego wybranie (16), przeznaczone do wprowadzenia weń żeberka (15), przy czym każda z połówek skrzynki posiada na jednym końcu żeberko, a na drugim końcu odpowiednie wybranie (16).
18. 18. Skrzynka według zastrz. 17, znamienna tym, że żeberko (15) i wybranie (16) mają nachylenie ukośne tego rodzaju, że przy łączeniu obydwóch połówek (3, 4) dochodzi do ich klinowania.
19. 19. Skrzynka według zastrz. 6 albo 9, znamienna tym, że każde gniazdo ryglujące przy powierzchni stykającej się z sąsiednim gniazdem ryglującym jest uformowane w rodzaju płaszczyzny klinowej, dla uzyskania współosiowości.