PL160366B1 - Przyrzad wiertarski do wykonywania otworów z podcieciem PL PL PL PL PL PL - Google Patents

Description

Przedmiotem wynalazku jest przyrząd wiertarski do wykonywania otworów z podcięciem, z wiertłem osadzanym za pomocą uchwytu wiertarskiego w wiertarce.

Znane są przyrządy wiertarskie, za pomocą których mogą być wykonywane otwory, które w obszarze podstawy otworu mają podcięcie. Podcięcie to jest wykonywane za pomocą wiertła posiadającego poszerzoną głowicę, poprzez ruch obrotowy. W taki otwór może być następnie włożony kołek rozporowy, który rozszerzalną częścią wchodzi w podcięcie na zasadzie połączenia kształtowego.

Z opisu patentowego RFN nr DE-OS 33 40 090 znany jest przyrząd wiertarski do wykonywania otworu z podcięciem. Trzpień jest w tym znanym przyrządzie wiertarskim prowadzony w tulei ze stosunkowo dużym luzem tak, aby trzpień miał możliwość obrotu wewnątrz tulei. Rozwiązanie to majednak tę wadę, że podczas wiercenia wiertło traci stateczność zwłaszcza przy obróbce prętów stalowych lub innych szczególnie twardych materiałów, na skutek czego w otworze mogą powstawać zakrzywienia. Szczególnie niekorzystne wydaje się również to, że trzpień nie ma możliwości tworzenia samodzielnie osi obrotu. Wynalazek ma zatem za zadanie stworzyć prosty przyrząd wiertarski do wykonywania .podciętych otworów, który nie posiada wyżej wymienionych wad.

Przyrząd wiertarski, w którym wiertło osadzone jest w wiertarce za pomocą uchwytu wiertarskiego, a na stronie czołowej trzpienia, przeciwnej względem uchwytu, znajduje się głowica z płytką, według wynalazku ma na trzpieniu wiertła umieszczony pierścień oporowy wykonany w postaci tarczy pierścieniowej. Trzpień wiertła posiada w obszarze między pierścieniem oporowym i głowicą wybrzuszenie zwężające się z jednej strony ku głowicy, a z drugiej ku pierścieniowi oporowemu.

Korzystnym jest jeśli to wybrzuszenie posiada w obszarze swej maksymalnej średnicy odcinek cylindryczny.

Dzięki utworzonemu na trzpieniu w obszarze między pierścieniem oporowym i głowicą wybrzuszeniu możliwe jest to, że trzpień w procesie wiercenia stosowany jest jako łożysko obrotowe. Dzięki umieszczonemu na trzpieniu, w postaci tarczy pierścieniowej, pierścieniowi oporowemu wykonywane w ramach procesu wiercenia ruchy obrotowe zostają przy tym ograniczone i tak dalece zmniejszone, że otwór w swej części wylotowej na skutek wykonywanych ruchów obrotowych zostaje poszerzony i wyrwany. Pierścień oporowy może być nasadzany na trzpień lub tworzyć wraz z trzpieniem jednoczęściowy element.

Zalecana postać wykonania zgodnego z wynalazkiem przyrządu wiertarskiego charakteryzuje sie tym, że na trzpieniu wiertło posiada rowki na wióry, które są przeprowadzone przez znajdujący się na trzpieniu pierścień oporowy. W ten sposób zapewnione jest to , że odprowadzane za pomocą rowków na wióry zwierciny przedostają się poprzez pierścień oporowy, a stamtąd mogą być odprowadzane dalej. Powyżej przylegającego do trzpienia pierścienia oporowego może być umieszczony pierścień sprężynujący, który mocuje pierścień oporowy na trzpieniu.

W przypadku sztywnego połączenia pierścienia oporowego z trzpieniem, rowki na wióry przechodzą przez pierścień oporowy.

Szczególnie korzystne wykonanie wynalazku przewiduje, że trzpień w środkowym obszarze swego wybrzuszenia posiada przewężenie, na którym jest umieszczony pierścień łożyskujący otaczający trzpień. Leżący w przewężeniu średnicy trzpienia pierścień łożyskujący chroni otoczony nim w tym obszarze trzpień przed zbyt szybkim jego zużyciem. Wyższe względem zwykłego zużycie trzpienia występowałoby w obszarze zwiększonej średnicy na skutek tego, że jest on, w następstwie wykonywania podczas procesu wiercenia ruchów obrotowych, zużywany w większym stopniu niż pozostałe obszary trzpienia.

Pierścień łożyskujący może posiadać szczelinę wzdłużną. Dzięki temu, że przewężenie wybrzuszenia w obszarze pierścienia łożyskującego jest wykonanejedynie na tyle, aby biegnące w trzpieniu rowki na wióry nie zostały całkowicie przerwane, zapewnione jest to, że przylegający pierścień oporowy nie blokuje odprowadzania wiórów dzięki rowkom na wióry.

Pierścień łożyskujący stanowi podlegającą zużyciu część wymienną. Jego stabilne połączenie z trzpieniem jest uzyskiwane w ten sposób, że trzpień i pierścień łożyskujący są wspólnie hartowane. Po zużyciu pierścienia łożyskującego, na skutek wykonywanych w procesach wiercenia ruchów obrotowych, można go zdjąć i zastąpić nowym, co przynosi korzyść w postaci zmniejszenia kosztów, ponieważ zostaje w ten sposób wyeliminowana wymiana całego trzpienia z powodu występującego jedynie lokalnie nadmiernego zużycia.

Osadzona w swej szlifowanej postaci wykonania ruchoma względem trzpienia tuleja stanowi tuleję centrującą, która przy wykonywanych podczas procesu wiercenia ruchach obrotowych umożliwia dokładne centrowanie. Jej ślizganie się po trzpieniu jest wyeliminowane dzięki temu, że utrzymuje on tuleję w kierunku głowicy poprzez wykonany na trzpieniu występ,

160 366 podczas gdy docisk tulei w kierunku przeciwnym jest zapewniony za pomocą umieszczonego na trzpieniu beczkowatego kołnierza oporowego. Ponieważ rowki na wióry przechodzą zarówno przez umieszczony na trzpieniu występ, jak również beczkowaty kołnierz oporowy, nie jest zakłócone odprowadzanie wiórów. Szlifowane wykonanie tulei umożliwia jej łatwą wymianę, co prowadzi do zmniejszenia kosztów z uwagi na elementy podlegające zużyciu. Dzięki temu, że występ przechodzi w kierunku głowicy w średnicę trzpienia, ułatwione zostają wykonywane przy procesie wiercenia ruchy obrotowe.

Trzpień przyrządu wiertarskiego według wynalazku może być w opisanym wykonaniu zrobiony również bez rowków na wióry. Odprowadzanie wiórów byłoby w tym przypadku zapewnione poprzez znany, przebiegający w trzpieniu kanał wyciągowy.

Przedmiot wynalazku jest przedstawiony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig.

przedstawia w przyrząd wiertarski w otworze z podcięciem, w przekroju fig 2 - drugą odmianę przyrządu wiertarskiego w przekroju, fig. 3 - przyrząd wiertarski z tuleją w przekroju.

Na figurze 1 przedstawiony jest przyrząd wiertarski, który składa się z trzpienia 1 i osadzonego na nim sztywno pierścienia oporowego 2. Na głowicy 3 osadzonajest płytka 4, której krawędzie tnące odstają pod kątem od trzpienia 1. Między głowicą 3 i pierścieniem oporowym trzpień 1 posiada wybrzuszenie 5, które służy jako łożysko obrotowe przy wykonywaniu otworów z podcięciem 6. Wybrzuszenie 5 leży przy tym na ściance otworu 7 i ma w tym obszarze kształt cylindryczny, przy czym obszar obrotów jest ograniczony poprzez kształt wybrzuszenia

5. W związku z tym w podstawie otworu dają się wykonywać określone podcięcia 6.

Pierścień oporowy 2jest mocowany sztywno na trzpieniu 1 poprzez kucie lub w inny znany sposób i ogranicza głębokość wnikania głowicy 3.

Aby móc transportować powstające podczas wiercenia wióry z otworu 7, trzpień 1 posiada rowki 8 na wióry, które przebiegają od głowicy 3 poprzez wybrzuszenie 5 przez pierścień oporowy 2, aż do właściwej części trzpieniowej. Wióry mogą być w związku z tym transportowane przez otwór pierścieniowy pierścienia oporowego 2.

Na figurze 2 przedstwawiona jest inna postać wykonania zgodnego z wynalazkiem przyrządu wiertarskiego, w którym pierścień oporowy 2 jest mocowany za pomocą pierścienia sprężynującego 9, który wchodzi w rowek pierścieniowy na trzpieniu 1. Pierścień oporowy 2 daje się dzięki temu bez problemu wymieniać po zdjęciu pierścienia sprężynującego 9.

Ha przedstawionej ns figurze 2 postaci wykonam a jako następna podlegająca zużyciu część przewidziany jest pierścień łożyskujący 10 w najszerszym miejscu wybrzuszenia 5, który to pierścień ma gładką, dopasowaną do kształtu wybrzuszenia 5, wypukłą powierzchnię. Pierścień łożyskujący 10 otacza trzpień 1 na podtoczeniu ewentualnie na zwężeniu 11, które ma mniejszą głębokość niż głębokość rowków na wióry. Rowki 8 na wióry przebiegają w związku z tym również poniżej pierścienia łożyskującego 10, aby zbierające się w obszarze głowicy 3 wióry mogły być odprowadzane z otworu 7.

Pierścień łożyskujący 10 posiada szczelinę wzdłużną 12, aby pierścień łożyskujący 10 przy nakładaniu na trzpień mógł być rozszerzony i ponownie ściśnięty. Pierścień łożyskujący 10 może być najpierw nałożony na niezahartowany trzpień 1, a następnie hartowany wspólnie z trzpieniem 1.

Pierścień łożyskujący 10 fig.2 stanowi wymienną część, podlegającą zużyciu, która ma lepsze własności łożyskujące podczas obrotów niż wybrzuszenie 5 według fig. 1.

Na figurze 3 przedstawiony jest dalszy przykład wykonania zgodnego z wynalazkiem przyrządu wiertarskiego, w którym pierścień obrotowy jest utworzony przez kołnierz oporowy 13 tulei 14. Tuleja 14ma szczelinę wzdłużną 15 ijest osadzona między beczkowatym kołnierzem oporowym 16 i występem 17 trzpienia. Występ 17 trzpienia zwęża się w kierunku głowicy 3 tak, że część trzpienia lb między występem 17 i głowicą 3 ogranicza w sposób określony ruch obrotowy przy wybieraniu podcięcia 6 /figura 1/.

fg.3

Zakład Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 10 000 zł

Claims (12)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Przyrząd wiertarski do wykonywania otworów z podcięciem, z wiertłem osadzanym za pomocą uchwytu wiertarskiego w wiertarce, na którego trzpieniu na przeciwnej względem uchwytu stronie czołowej znajduje się głowica z płytką, znamienny tym, że na trzpieniu (1) wiertła umieszczony jest wykonany w postaci tarczy pierścieniowej pierścień oporowy (2), przy czym trzpień (1) posiada w obszarze między pierścieniem oporowym (2) i głowicą (3) wybrzuszenie (5), zwężające się z jednej strony ku głowicy (3), a z drugiej strony ku pierścieniowi oporowemu (2).
2. 2. Przyrząd według zastrz.l, znamienny tym, że wybrzuszenie (5) jest w obszarze swej maksymalnej średnicy wykonane cylindrycznie.
3. 3. Przyrząd według zastrz. 1, znamienny tym, że w trzpieniu (1) wykonane są rowki na wióry (8), które są przeprowadzone przez znajdujący się na trzpieniu (1) pierścień oporowy (2).
4. 4. Przyrząd według zastrz. 1 lub 2, znamienny tym, że ma powyżej umieszczonego na trzpieniu (1) pierścienia oporowego (2) pierścień sprężynujący (9) wchodzący w rowek pierścieniowy trzpienia (1).
5. 5. Przyrząd według zastrz. 1 lub 2, znamienny tym, że pierścień oporowy (2) jest sztywno osadzony na trzpieniu (1), a rowki (8) na wióry wchodzą do niego.
6. 6. Przyrząd według zastrz. 12 lub 3, znamienny tym, że trzpień (1) posiada w obszarze środkowym swego wybrzuszenia (5) przewężenie (11), na którym umieszczony jest opasujący trzpień (1) pierścień łożyskujący (10).
7. 7. Przyrząd według zastrz 6, znamienny tym, że pierścień łożyskujący (10) ma szczelinę wzdłużną.
8. 8. Przyrząd według zastrz. 6 lub 7, znamienny tym, że przewężenie (11) ma mniejszą głębokość niż rowki (8) na wióry.
9. 9. Przyrząd według zastrz. 6 lub 7, zstiamssny ίγτΏ, że pierścień łożyskujący (10) stanowi element wymienny.
10. 10. Przyrząd według zastrz. 1, ssasrśsnny tym, że trzpień (1) w obszarze leżącym między wybrzuszeniem (5) i przewidzianą do zamocowania w wiertarce częścią trzpienia posiada beczkowaty kołnierz oporowy (15), który jest pokryty rowkami (S), na wióry i że na zwróconej w kierunku głowicy (3) stronie beczkowatego kołnierza oporowego (16) na trzpieniu (1) osadzonajest szlifowana tuleja (14), która służyjako tuleja centrująca i posiada kołnierz oporowy (13) z powierzchnią oporową, przylegającą do beczkowatego kołnierza oporowego (16).
11. 11. Przyrząd według zastrz. 10, znamienny tym, że tuleja (14) jest za pomocą umieszczonego na trzpieniu (1) występu (17) utrzymywana między beczkowatym kołnierzem oporowym (16) i występem (17).
12. 12. Przyrząd według zastrz. 10, znamienny tym, że trzpień (1), począwszy od występu (17) zwęża się stożkowo w kierunku głowicy (3).