PL156361B1 - Arrangement of premises for breeding animals - Google Patents

Description

RZECZPOSPOLITA OPIS PATENTOWY 156 361 POLSKA

Patent dodatkowy do patentu nr

Int. Cl.⁵ A01K 1/02

Zgłoszono: 89 04 20 (P. 279016)

Pierwszeństwo: 88 04 21 Republika Federalna Niemiec

URZĄD

PATENTOWY

RP

Zgłoszenie ogłoszono: 89 12 27

Opis patentowy opublikowano: 1992 12 31

Twórcy wynalazku: Helmut Bugi, Josef Haufele-sen., Josef Haufele-jun.

Uprawniony z patentu: Bugi Helmut, Rottenburg (Niemcy),

Haufele Josef-sen., Erbach-Dellmensingen (Niemcy), Haufele Josef-jun., Erbach-Dellmensingen (Niemcy)

Układ pomieszczeń do hodowli zwierząt

Przedmiotem wynalazku jest układ pomieszczeń do hodowli zwierząt,a w szczególności świń, w którym zwierzęta pojedynczo lub po kilka razem są tak utrzymywane w boksach sypialnych, że mogą się kłaść tylko jedne obok drugich, przeważnie w jednym kierunku i w którym są zainstalowane urządzenia do doprowadzania, recyrkulacji i/lub odprowadzania powietrza, którego jakość jest dostosowywana do potrzeb zwierząt.

Przy utrzymywaniu oborowym zwierząt hodowlanych, a szczególnie świń istotną rzeczą jest potrzeba utworzenia systemu oborowego możliwie ekonomicznego.

W nowych systemach oborowych są stosowane przeważnie podłogi pełnoszczelinowe, a odchody zwierząt przedostają się poprzez szczeliny do niżej położonych zbiorników. W wyniku tego, zwierzęta znajdują się zawsze nad swoimi odchodami, których zapachy unoszą się odpowiednio wysoko, co powoduje, że zwierzęta o szczególnie dobrze rozwiniętych organach węchowych, co ma miejsce na przykład w przypadku świń, nie mogą się czuć dobrze. Udowodniono, że można znacznie poprawić samopoczucie zwierząt, a w wyniku tego i ich przyrosty wagowe kształtując optymalnie klimat obory.

Ponadto, w dotychczasowych oborach, temperatura w czasie całego dnia, a nawet w czasie całego okresu opasania jest dniem i nocą prawie stała, przy czym przyjęto, że optymalna temperatura powietrza w oborach wynosi z reguły 16 do 25°C. Ta stała temperatura nie odpowiada jednak normalnym potrzebom organizmów żywych.

W czasie snu, temperatura powietrza wdychanego powinna być znacznie niższa od temperatury otoczenia. Podczas odpoczynku i snu optymalna temperatura powietrza wdychanego wynosi 10 do 20°C, podczas gdy optymalna temperatura otoczenia powinna być utrzymywana w zakresie od ok. 30 do 36 i wyżej °C, przy zachowaniu optymalnej wilgotności powietrza. Jak widać, utrzymywanie zwierząt w nowszych systemach oborowych o jednakowych temperaturach powietrza wdychanego i otoczenia jest niewłaściwe ze względów tak zdrowotnych jak i dla utrzymania ogólnego dobrego samopoczucia zwierząt. Gdy temperatura powietrza wdychanego jest odpo2

156 361 wiednia to wówczas temperatura powietrza otaczającego jest za niska, a zużycie energii przez zwierzę prowadzi do utraty wagi względnie do złego wykorzystania paszy. Przy wyższych temperaturach, a szczególnie powietrza wdychanego zostaje silnie obciążony krwioobieg, co prowadzi do zakłóceń z często śmiertelnymi skutkami. Z tego też powodu utworzono systemy oborowe, w których próbowano poprawić klimat obory przez doprowadzanie świeżego powietrza i przez ogrzewanie. Zwiększa to jednak znacznie koszty hodowli zwierząt, a tym samym odpowiednio obniża jej rentowność.

Z opisu patentowego RFN nr DE-OS 3 310 595, znany jest system powietrzny poprawiający klimat w przegrodach dla świń. W przegrodach tych, powietrze wdychane jest oddzielane od reszty powietrza. W tym celu, powietrze wdychane jest doprowadzane do obszaru wdychania zwierząt poprzez dysze świeżego powietrza, przy czym rozdział powietrza dokonywany jest dzięki poprzecznej przeponie (mankietowi) obejmującej szyję zwierzęcia. Ponadto, każdej dyszy do doprowadzania świeżego powietrza jest przyporządkowana rura do celowego odprowadzania powietrza wydychanego. W części przegrody przeznaczonej na korpus zwierzęcia przewidziano dyszę ciepłego powietrza z ciągłym doprowadzaniem powietrza, co przyczynia się do spiętrzenia powietrza otaczającego korpus i podwyższenia jego temperatury (system łóżkowy). Niezbędna mankietowa przegroda utrudnia jednak swobodę ruchów zwierzęcia. W dalszym rozwinięciu znanej przegrody przewidziano urządzenie wiążące do którego zwierzę jest przywiązywane, a które musi szczelnie przylegać do jego korpusu. W ten sposób zwierzę nie może się swobodnie poruszać ani wewnątrz ani na zewnątrz przegrody.

Z opisu patentowego RFN nr DE-OS 3 447 753 znany jest układ pomieszczeń do hodowli zwierząt omówionego we wstępie rodzaju. W układzie tym, każdy boks sypialny w dolnym obszarze tej ściany czołowej ku której zwierzę zwraca normalnie swą głowę, ma stosunkowo mały otwór, poprzez który boks sypialny jest połączony z urządzeniem do doprowadzania powietrza wdechowego, tzw. boksem wdechowym. Boks wdechowy stanowi więc część boksu sypialnego, a obydwie przestrzenie są między sobą na stałe połączone.

Jak wykazały próby układ ten nie został szczególnie dobrze przyjęty przez zwierzęta. Należy sądzić, że chłodniejsze powietrze wdechowe rozprzestrzenia się nie tylko w obszarze wdechowym, ale w całej wewnętrznej przestrzeni boksu sypialnego, co stwarza niebezpieczeństwo wytworzenia w boksie sypialnym temperatury zbyt niskiej. Niekorzystnym jest także umiejscowienie boksu wdechowego względnie otworu łączącego boks wdechowy z boksem sypialnym. Jak już wspomniano, otwór ten jest umieszczony w dolnym obszarze tej ściany, czołowej, ku której zwierzę zwraca zwykle swą głowę. Miało to pobudzać leżące zwierzę do trzymania głowy w pobliżu tego otworu. Przy wstawaniu zwierzę musiało się jednak cofać aby odsunąć się od ściany czołowej boksu, co jest sprzeczne z naturalnym dążeniem posuwania się do przodu przy wstawaniu. Wreszcie mankamentem jest i to, że znany boks sypialny nie stwarza zwierzęciu wystarczającej swobody ruchów.

Zadaniem wynalazku jest takie opracowanie układu pomieszczeń dla zwierząt hodowlanych^ szczególnie świń, w którym zapewnione by było oddzielenie przestrzeni otaczającej korpus zwierzęcia od obszaru głowy i wdechowego, a w którym zachowano by swobodę ruchów zwierzęcia.

Zadanie zostało według wynalazku rozwiązane przez to, że układ posiada boks sypialny, w którym otwór jest przykryty jedno- lub wielokrotną kurtyną i jest tak zwymiarowany by zwierzę mogło o własnych siłach poruszać głową lub korpusem na zewnątrz boksu sypialnego.

Zaletą rozwiązania, w którym boks sypialny ma otwór przykryty kurtyną jest to, że zapewnione jest dokładne rozdzielenie obszarów otaczających korpus zwierzęcia i jego głowę. Dzięki temu rozdzieleniu, temperatury powietrza, które z jednej strony omywa korpus zwierzęcia, a z drugiej strony jego głowę względnie nos, mogą być wzajemnie względem siebie dostosowane zgodnie z potrzebami zwierzęcia. Z jednej strony dzięki odpowiedniej temperaturze powietrza wdechowego zapewnia się dobre spożytkowanie paszy i dobrą jakość mięsa hodowanej sztuki, a z drugiej strony w oddzielonym od obszaru wdechowego boksie, w którym podczas snu lub spoczynku spoczywa korpus zwierzęcia, przestrzeń powietrzna może być tak mała jak tylko jest to możliwe i konieczne, w związku z czym optymalną dla zwierzęcia temperaturę uzyskuje się albo wyłącznie przez wykorzystanie ciepła własnego zwierzęcia, albo przy niewielkim dodatkowym doprowadzaniu energii.

Otwór w boksie sypialnym zapewnia, że zwierzęta mogą bez przeszkód wchodzić i wychodzić,

156 361 3 a w czasie snu lub wypoczynku mogą składać głowę na swobodnej przestrzeni. W ten sposób zwierzęta uzyskują żądaną swobodę poruszania.

Przy prowadzeniu hodowli w systemie według wynalazku, korzystnie stosuje się cztery różne wielkości boksów sypialnych na przykład dla prosiąt, warchlaków, tuczników i macior. W najmniejszym boksie sypialnym prosięta przebywają aż do osiągnięcia wagi około 10 kg; do 30 kg prosięta przebywają w boksie średniej wielkości, natomiast przy osiąganiu wagi 100 i więcej kg używane są największe boksy.

W boksach sypialnych można przewidzieć więcej niż jeden otwór tak, że świnie mogą układać głowę po jednej lub po drugiej stronie. Korpus zwierzęcia przebywa zawsze w boksie sypialnym, a jego głowa w swobodnej przestrzeni powietrza wdechowego o odpowiedniej temperaturze.

Zgodnie z dalszym rozwinięciem wynalazku, boks sypialny tworzy dla korpusu zwierzęcia samodzielny obszar, w którym wytwarzane jest ciepłe, pozbawione przeciągów powietrze, równomiernie otaczające korpus zwierzęcia, stanowiące powietrze obiegowe. W ten sposób, korpus zwierzęcia w boksie sypialnym jest zawsze otoczony powietrzem obiegowym, natomiast głowa może być poprzez kurtynę wysunięta na zewnątrz.

Powietrze obiegowe może być tak prowadzone, że w całym boksie sypialnym uzyskuje się jednakową temperaturę. Ponieważ w boksie przestrzeń powietrzna wokół zwierzęcia jest tak mała jak jest to tylko możliwe, to optymalną dla korpusu zwierzęcia temperaturę otoczenia uzyskuje się przy bardzo niewielkim doprowadzaniu energii. Otwory w rurze doprowadzającej powietrze mogą mieć kształt szczelin, dziur itp. zależnie od przewidywanych szybkości i ilości przepływającego powietrza. Ponieważ w boksie sypialnym ustawia się tylko powietrze obiegowe, to dalszą zaletą jest to, że powietrze jest bardzo suche. Dzięki temu w boksie sypialnym nie mogą się rozwinąć jakiekolwiek bakterie.

Dla spełnienia potrzeb jakichkolwiek zwierząt jest konieczne, by w boksie sypialnym nie powstawały przeciągi. Z tego powodu, do boksu sypialnego nie doprowadza się ani powietrza ciepłego ani powietrza świeżego, a pracuje się wyłącznie z powietrzem obiegowym. Prowadzi to do niskiego zużycia energii, a ponieważ otwory są zakryte kurtynami to prawie nie występują straty ciepła. Zgodnie z dalszym rozwinięciem myśli wynalazczej, dno, ściany boczne i pokrywa boksu sypialnego są izolowane cieplnie. Dzięki powyższemu straty cieplne poprzez ściany boksu sypialnego są niewielkie, a zużycie energii małe. Dodatkowo, pokrywa boksu jest podzielona na kilka części i ma kilka otwieranych klap. Zgodnie z innym rozwinięciem myśli wynalazczej pokrywa jest otwierana i zamykana ręcznie lub automatycznie odpowiednio do potrzeb zwierząt. Ponadto jedna ze ścian czołowych boksu sypialnego jest wyposażona w lekko otwieraną i zamykaną klapę. Ułatwia to dostęp do wnętrza boksu sypialnego na przykład dla umieszczenia w boksie nowonarodzonych prosiąt, lub dla kontroli wnętrza boksu.

Według wynalazku, boks sypialny jest zaopatrzony w miękką płaszczyznę spoczynkową dla dalszego poprawienia komfortu zwierząt przebywających w boksie.

Zgodnie z innym rozwinięciem myśli wynalazczej kurtyna zasłaniająca otwór składa się z pasm umieszczonych obok siebie i/lub jedno za drugim. Wszystkie pasma są ruchome, aby umożliwić zwierzętom wchodzenie i wychodzenie oraz poruszanie głową w obszarze wdechowym podczas snu lub wypoczynku. Kurtyna jest tak ukształtowana, by niedopuszczać do względnie dużej utraty ciepła, względnie by niedopuszczać do wtargnięcia większej ilości chłodniejszego powietrza do ciepłego obszaru korpusu w okresie gdy zwierzęta leżą z głową znajdującą się w wolnej przestrzeni. Kurtyna może być dowolnie wysoka, a poszczególne pasma mogą wykazywać różną szerokość. I tak na przykład w górnym obszarze kurtyny są umieszczone pasma o większej szerokości, a w dolnej części tejże kurtyny pasma o szerokości mniejszej.

Zgodnie z dalszym rozwiązaniem kurtyna jest wykonana jako wielowarstwowa. W rozwiązaniu z dwiema kurtynami umieszczonymi jedna za drugą, jedna kurtyna w górnym obszarze otworu w boksie sypialnym jest utworzona z pasm o większej szerokości, a druga kurtyna w dolnym obszarze otworu jest wykonana z pasm o mniejszej szerokości. Druga kurtyna może zachodzić za pierwszą i być umieszczoną na zewnątrz pierwszej. Jeżeli zwierzęta leżą trzymając głowy w wolnej przestrzeni to wówczas szerokie górne pasma zwisają pionowo. Głowa znajduje się pomiędzy mniejszymi dłuższymi pasmami, które przylegają do głowy zapobiegając w ten sposób ucieczce ciepła z obszaru korpusu.

156 361

Zgodnie z dalszym rozwinięciem myśli wynalazczej system powietrza obiegowego jest zaprojektowany dla pojedynczego boksu albo też dla kilku boksów naraz, przy czym w przypadku gdy wspólnie eksploatuje się szereg boksów sypialnych to przygotowywanie powietrza dokonywane jest centralnie. Ponadto do sterowania powietrzem obiegowym szczególnie dla kilku boksów mogą być przewidziane proste, uruchamiane ręcznie klapy w rurach doprowadzających i odprowadzających powietrze, lub automatyczne urządzenia regulacyjne.

Boks sypialny może być używany także bez stosowania powietrza obiegowego. Ciepło niezbędne dla świń jest dostarczane lampami pracującymi w podczerwieni, promiennikami ciepła, ciepłym powietrzem, przez ogrzewaną podłogę, lub przez inne źródła ciepła. Rozkład temperatury wewnątrz boksu sypialnego nie jest wówczas tak równomierny jak przy pracy z ciepłym powietrzem obiegowym, ale nadal jest utrzymany wyraźny podział na ciepły obszar boksu i chłodny obszar głowy z powietrzem zimnym, lub o temperaturze najbardziej odpowiedniej do wdychania.

Zgodnie z dalszym rozwinięciem myśli wynalazczej układ jest tak pomyślany, by boksy sypialne o ewentualnie różnych długościach były ustawiane pojedynczo na okręgu, lub w szeregu jedne za drugimi, lub jedne obok drugich. W przypadku świń, szczególnie korzystnym jest układ kołow^ponieważ wówczas położona w wolnej przestrzeni głowa zwierzęcia znajduje się w środku kołowego układu boksów sypialnych, a głowy zwierząt wymagają mniej przestrzeni niż ich korpusy.

We wszystkich przypadkach należy zwrócić uwagę, by w boksie sypialnym zostawić tylko tyle miejsca ile jest aktualnie potrzebne dla znajdującego się w boksie zwierzęcia i ile jest potrzebne dla uzyskania sukcesu umożliwionego przez wynalazek. Tak więc, zarówno długość jak i szerokość boksu sypialnego należy dopasować do potrzeb zwierzęcia znajdującego się w boksie. W tym celu, ściany boczne i pokrywa boksu są dostosowane do wielkości zwierząt na przykład przez bezstopniowe przesuwanie. Dzięki takim przedsięwzięciom wymiarowym można spełnić potrzeby dowolnego zwierzęcia; należy przy tym zapewnić by każde zwierzę posiadało taką przeznaczoną dla niego przestrzeń, by mogło spocząć swym korpusem w ciepłej części boksu sypialnego trzymając jednocześnie głowę w swobodnej przestrzeni, a więc na zewnątrz ciepłego obszaru. Układanie zwierząt bezpośrednio jedno za drugim nie jest celowe, ponieważ głowa będzie wówczas w obszarze ciepłym, a powietrze wdechowe również będzie ciepłe. Dla małych zwierząt przygotowuje się jedynie niewielki obszar do spania, a tylko dla większych zwierząt przeznacza się obszar większy, przy czym zwierzęta nie mogą być zamieniane miejscami.

Zgodnie z wynalazkiem dla wietrzenia układu, na zewnątrz boksów sypialnych doprowadza się szerokim frontem świeże powietrze, dzięki czemu zwierzę może poprzez otwór w boksie sypialnym kierować swój nos na zewnątrz w dowolnym kierunku, wszędzie napotykając na świeże powietrze. Zgodnie z dalszym rozwinięciem myśli wynalazczej układ do regulacji przewietrzania względnie powietrza wdychanego i wydychanego na zewnątrz boksu sypialnego jest wyposażony w różnie skonstruowane urządzenia niżej określane jako boksy oddechowe. Przy boksach sypialnych sąsiadujących ze sobą, tego rodzaju boks oddechowy przebiega w postaci kanału wzdłuż boksów sypialnych i jest dla nich urządzeniem wspólnym.

W jednym z rozwiązań, boksy oddechowe mogą być umieszczone pod obszarami wdechowymi i przykryte pokrywą przepuszczającą powietrze. W innym rozwiązaniu boksów oddechowych można w nich przewidzieć co najmniej jeden kanał odprowadzający powietrze i/lub kanał doprowadzający powietrze. W tych boksach kanały: odprowadzający powietrze i doprowadzający powietrze są zasadniczo rozmieszczone obok siebie, przy czym kanał odprowadzający powietrze jest mniej oddalony od otworu w boksie sypialnym niż kanał doprowadzający powietrze. Korzystnym jest również jeżeli kanał odprowadzający powietrze jest połączony z kanałem bocznym i/lub kanałem podłogowym. Zapobiega to powstawaniu przeciągu wzdłuż pokrywy przy odsysaniu powietrza wydechowego wzdłuż kanału odprowadzającego powietrze, ponieważ powietrze to jest odsysane dodatkowo do połączonych z kanałem odprowadzającym powietrze ale zamkniętych kanałów bocznych i podłogowych. W dalszym rozwiązaniu obszaru wdechowego układu można umieścić nad boksem oddechowym blaszany daszek oporowy dla lepszego rozprowadzania strumieni powietrza w obszarze wdechowym.

Zgodnie z innym przykładem wykonania wynalazku, boks oddechowy, przepuszczający od dołu powietrze, jest umieszczony ponad obszarem wdechowym. W boksie tym, kanał doprowadza156 361 jący powietrze jest umieszczony w pobliżu otworu, a kanał odprowadzający powietrze znajduje się na tej stronie kanału doprowadzającego powietrze która jest oddalona od otworu. Tego rodzaju boks oddechowy może być ponadto tak skonstruowany, że pomiędzy otworem a kanałem doprowadzającym powietrze znajduje się kanał powietrza kierowanego na głowę zwierzęcia, doprowadzający powietrze o określonej temperaturze.

Zgodnie z innym rozwiązaniem, powyżej obszaru wdechowego jest umieszczony boks oddechowy z kanałem doprowadzającym powietrze, a poniżej obszaru wdechowego znajduje się dalszy boks oddechowy z kanałem odprowadzającym powietrze. Spód kanału doprowadzającego powietrze może być tak ukształtowany, że powietrze doprowadzane spływa w dół wzdłuż kurtyny. Ponadto na dolnej, wylotowej stronie kanału doprowadzającego powietrze mogą być przewidziane dla wylotu powietrza węższe szczeliny, dziury, otwory itp. Jest korzystnym jeżeli przepływ powietrza jest przepływem laminarnym.

Dla zaoszczędzenia energii (zmniejszenia zużycia prądu), w ciągu dnia na przykład pomiędzy godziną 8 a 11, gdy świnie są bardzo aktywne, można obniżyć temperaturę powietrza obiegowego.

Zgodnie z dalszym rozwinięciem myśli wynalazczej, przy umieszczeniu szeregu boksów sypialnych w jednej oborze, świeże powietrze dla wszystkich boksów sypialnych może być doprowadzane do obszarów wdechowych z dachu obory, a powietrze wydychane może być odprowadzane przez kanały odprowadzające powietrze umieszczone w podpodłogowych boksach oddechowych.

Wreszcie, w czasie hodowli zwierząt, temperatura powietrza obiegowego w boksach sypialnych może być dostosowywana do potrzeb zwierząt. Temperatura ta jest stopniowo obniżana na przykład dla przystosowania nowonarodzonych prosiąt w pierwszych fazach hodowli do niższych temperatur zewnętrznych.

Wynalazek zostanie dokładniej objaśniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia boks sypialny w ujęciu perspektywicznym, fig. 2 - boks sypialny w innym przykładzie wykonania i w ujęciu perspektywicznym, fig. 3 - dwa położone naprzeciwko siebie boksy sypialne, położone przy jednym obszarze wdychania powietrza w ujęciu perspektywicznym, fig. 4 - kurtynę składającą się z pasm w widoku perspektywicznym, fig. 5 - układ pomieszczeń wyposażony w boks oddechowy w widoku perspektywicznym, fig. 6 - układ pomieszczeń wyposażony w boks oddechowy, który posiada kanały: doprowadzający powietrze, odprowadzający powietrze oraz kierujący powietrze na głowę zwierzęcia, w widoku perspektywicznym, fig. 7 -schematyczny widok perspektywiczny układu z fig. 5, którego boks oddechowy jest wyposażony w blaszany daszek oporowy, fig. 8 - schematyczny widok perspektywiczny układu wyposażonego w boksy oddechowe, przy czym jeden boks oddechowy z kanałem doprowadzającym powietrze jest usytuowany nad obszarem wdechowym, a drugi boks oddechowy z kanałem odprowadzającym powietrze znajduje się poniżej obszaru wdechowego, fig. 9 - schematyczny przekrój poprzeczny przez układ, w którym doprowadzanie świeżego powietrza jest tak regulowane, że całość powietrza oborowego jest prowadzona jako świeże powietrze wdechowe pomiędzy boksami sypialnymi i jest odprowadzana przez odsysanie podpodłogowe, i fig. 10 - widok z góry na kołowy układ kilku boksów sypialnych.

Na figurze 1 pokazano przykład boksu sypialnego w układzie według wynalazku. Boks sypialny składa się z podłogi 1, dzielonej i podnoszonej pokrywy 2, ścian bocznych 3 i z lekko otwieranej i zamykanej klapy 6 umieszczonej na jednej ścianie czołowej boksu sypialnego. Dla zapobieżenia stratom ciepła, części 1, 2, 3 i 6 mogą być częściami izolowanymi. Ponadto boks sypialny ma co najmniej jeden otwór 4 przykryty pojedynczą lub wielokrotną kurtyną 5. Dla zapewnienia krążenia powietrza obiegowego wyposażono boks sypialny w rurę rozdziału powietrza 7. Ciepłe powietrze jest zasysane poprzez urządz.enie grzejne i wdmuchiwane przez rurę rozdziału powietrza 7 w obszar korpusu zwierzęcia.

Na figurze 2 pokazano dalsze rozwiązanie boksu sypialnego. Boks posiada rurę rozdziału powietrza 7 oraz rurę odprowadzania powietrza 21 przez które przepływa powietrze obiegowe w obszarze korpusu zwierzęcia. Rury: rozdziału powietrza 7 i powrotu powietrza 21 są wyposażone w proste klapy 8, przy czym klapa może być regulowana ręcznie lub automatycznie. Otwór 4 boksu sypialnego jest zamykany zwykłą deską 9.

Na figurze 3 pokazano układ z naprzeciwległymi boksami sypialnymi takimi jakie przedstawiono na fig. 1 lub 2 i z obszarem wdechowym do którego powietrze wdechowe dochodzi rurą

156 361 doprowadzającą powietrze 22. Pokazane otwory 4 w ścianach 23 i 24 są wyposażone w kurtyny 5 tak złożone z pasm by umożliwić zwierzętom wchodzenie i wychodzenie.

Na figurze 4 pokazano kurtynę 5 złożoną z wielu pasm o różnej długości i szerokości, przy czym długości i szerokości tych pasm są zależne od wielkości zwierząt przebywających w boksie sypialnym i od wielkości otworu. Gdy zwierzę leży, wówczas krótsze i szersze pasma 25 zwisają pionowo powyżej głowy zwierzęcia, która w tym czasie znajduje się pomiędzy węższymi i dłuższymi pasmami 26 ściśle przylegającymi do głowy. Zabezpieczało przed ucieczką ciepła poprzez kurtynę 5.

Na figurze 5 widać urządzenie do regulacji powietrza otaczającego obszar głowy świni, a nazywane skrótowo boksem oddechowym. Boks oddechowy 10 ma doprowadzenie 11 dla przygotowanego powietrza wlotowego względnie powietrza wdechowego oraz kanał odlotowy 34 do odsysania powietrza wydmuchiwanego przez zwierzę. Górna strona boksu oddechowego 10 jest wyposażona w pokrywę 35 przepuszczającą powietrze.

Na figurze 6 pokazano inne rozwiązanie boksu oddechowego 12. Boks ten na swojej górnej stronie ma doprowadzenie 13 dla powietrza wdechowego, kanał odlotowy 14 przewidziany do odprowadzenia powietrza zużytego przez zwierzę oraz kanał 15 do regulowania temperatury powietrza i do doprowadzania go bezpośrednio w obszar głowy zwierzęcia.

Na figurze 7 pokazano układ z fig. 5, wyposażony w blaszany daszek oporowy 20. Daszek oporowy 20 zawraca powietrze doprowadzane, co ułatwia odessanie powietrza zużytego.

Na figurze 8 pokazano boks oddechowy 32, do którego powietrze wdechowe jest doprowadzane poprzez kanał doprowadzający 37 od góry i kierowane z wykorzystaniem efektu Coanda wzdłuż pasm do dołu nad głowy i nosy zwierząt, aby następnie być odprowadzonym przez boks oddechowy 38 przedstawiony z kanałem odprowadzającym powietrze 36. Szczególnym przykładem wykonania boksu oddechowego 32 jest boks oddechowy 33, który na dolnej stronie kanału dopływowego 37 ma wąską szczelinę 39. Na fig. 8 rysunku wprowadzono dla boksu oddechowego trzy różne oznaczniki cyfrowe 32, 33 i 38, a to dlatego, że rysunek ten przedstawia 3 przykłady wykonania boksu oddechowego, chociaż zestawienie tych trzech przykładów wykonania boksu oddechowego w układ jeden też jest możliwe. Otwory wylotowe powietrza w boksach oddechowych mogą poza tym być kształtowane w dowolny sposób, odpowiednio do potrzeb prowadzenia powietrza.

Na figurze 9 pokazano układ z kilkoma boksami sypialnymi. Układ ten ma na dachu obory doprowadzenie świeżego powietrza poprzez które całość powietrza oborowego jest prowadzona jako świeże powietrze pomiędzy boksami sypialnymi względnie między obszary wdychania nad głowami i nosami zwierząt. Następnie powietrze to jest odprowadzane przez odsysanie podpodłogowe 40 i komin 36. Doprowadzenie świeżego powietrza może odbywać się np. poprzez znaną pokrywę ociekową z równomiernym rozdziałem powietrza na wszystkie boksy sypialne.

Na figurze 10 pokazano złożony z kilku boksów sypialnych układ w kształcie koła, szczególnie odpowiedni w przypadku świń. Szerokie korpusy świń znajdują się w obszarze korpusu 27 układu, natomiast ich głowy poprzez przykryty pasmową kurtyną otwór w wewnętrznej ścianie 28 układu mogą poruszać się w obszarze wdychania 29, do którego rurą 30 jest doprowadzane świeże powietrze wdechowe. Świnia może wchodzić i wychodzić z boksu dzięki otworowi w zewnętrznej ścianie 31 przykrytemu pasmową kurtyną.

Claims (18)

1. Zastrzeżenia patento we

   1. Układ pomieszczeń do hodowli zwierząt, a w szczególności świń, w którym zwierzęta są tak utrzymywane w boksach sypialnych pojedynczo lub po kilka razem, że mogą się kłaść tylko jedne obok drugich i przeważnie w jednym kierunku i w którym są zainstalowane urządzenia do doprowadzania, recyrkulacji i/lub odprowadzania powietrza, w których powietrze jest przygotowane odpowiednio do potrzeb zwierzęcia, oraz w którym każdy boks sypialny na co naj mniej jednej stronie posiada otwór, poprzez który zwierzę może co najmniej częściowo wysunąć się z boksu sypialnego, znamienny tym, że otwór (4) jest przykryty jedno- lub wielokrotną kurtyną (5).
2. 2. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że dno (1), ściany boczne (3) oraz pokrywa (2) boksu sypialnego są częściami izolowanymi cieplnie.

   156 361 Ί
3. 3. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że boks sypialny jest wyposażony w miękką płaszczyznę spoczynkową.
4. 4. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że kurtyna (5) składa się z pasm umieszczonych jedne obok drugich i korzystnie dodatkowo jedne za drugimi.
5. 5. Układ według zastrz. 4, znamienny tym, że w górnym obszarze kurtyny (5) są umieszczone pasma o większej szerokości (25), a w dolnym obszarze kurtyny (5) pasma o mniejszej szerokości (26).
6. 6. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że w rurach doprowadzających (7) i odprowadzających (21) powietrze umieszczone są ręcznie obsługiwane klapy (8).

   Ί. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że boks sypialny jest wyposażony w takie ogrzewanie jak lampy podczerwieni, promienniki ciepła, ciepłe powietrze i cieplna instalacja podłogowa.
7. 8. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że ściany boczne (3) i pokrywa (2) są dopasowane do wielkości zwierząt.
8. 9. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że boksy sypialne są rozmieszczone pojedynczo lub po kilka naraz, a w razie potrzeby o różnych wielkościach, w układzie koła lub szeregu jedne obok drugich, lub jedne za drugimi.
9. 10. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że dla każdego zwierzęcia posiada co najmniej jedno urządzenie (10,12,32,33 lub 38) do prowadzenia i sterowania powietrzem wdechowym i/lub wydechowym, które jest przyporządkowane na zewnątrz boksu sypialnego obszarowi wdechowemu zwierzęcia.
10. 11. Układ według zastrz. 10, znamienny tym, że w boksie oddechowym (10,12, 32, 33 lub 38) znajduje się co najmniej jeden kanał (11,13,37) doprowadzający powietrze i/lub co najmniej jeden kanał (14, 34, 36) odprowadzający powietrze.
11. 12. Układ według zastrz. 10, znamienny tym, że boks oddechowy (10) jest umieszczony poniżej obszaru wdychania i jest zaopatrzony w pokrywę (35) przepuszczającą powietrze.
12. 13. Układ według zastrz. 12, znamienny tym, że w boksie oddechowym (10) wykonano kanał odpływowy (34) i biegnący zasadniczo obok niego kanał dopływowy (11), przy czym kanał odpływowy (34) jest umieszczony w mniejszej odległości od otworu (4) boksu sypialnego niż kanał dopływowy (11).
13. 14. Układ według zastrz. 13, znamienny tym, że kanał odpływowy (34) posiada połączenie z kanałem bocznym i/lub podłogowym.
14. 15. Układ według zastrz. 12, znamienny tym, że powyżej boksu oddechowego umieszczony jest blaszany daszek oporowy (20) do zawracania powietrza doprowadzanego.
15. 16. Układ według zastrz. 10, znamienny tym, że boks oddechowy (12) jest umieszczony powyżej obszaru wdechowego i od spodu jest przepuszczalny dla powietrza.

    1Ί. Układ według zastrz. 16, znamienny tym, że kanał dopływowy (13) znajduje się w pobliżu otworu (4), a kanał odpływowy (14) jest umieszczony na tej stronie kanału dopływowego (13), która jest oddalona od otworu (4).
16. 18. Układ według zastrz. 1Ί, znamienny tym, że pomiędzy otworem (4) a kanałem dopływowym (13) jest wykonany kanał (15) dla doprowadzania powietrza o odpowiedniej temperaturze do obszaru głowy zwierzęcia.
17. 19. Układ według zastrz. 10, znamienny tym, że boks oddechowy (32, 33) z kanałem dopływowym (37) znajduje się powyżej obszaru wdechowego, a poniżej obszaru wdechowego znajduje się dalszy boks oddechowy (38) z kanałem odpływowym (36).
18. 20. Układ według zastrz. 1 albo 9, znamienny tym, że doprowadzenie świeżego powietrza do obszarów wdechowych dla wszystkich boksów sypialnych znajduje się na dachu obory a odprowadzenie powietrza odbywa się przez odsysanie podpodłogowe (40).