Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania iniawydh dwukariboksylanów l,lnaiLkianadMA mono- esitrów d dwuestrów w których grupa, kanboksyIo¬ wa reszty penicyliny i/aibo kariboksylowa reszt pewnyoh inhibitorów /f-laktamazy sa zejstryfikowia- me. Nowe zwiazki wytwarzane sposobem wedlug wynalazku wykazuja dzialanie przeciwbakte- ryjne.Z opisu patentowego S(t. Zjedn. Ameryki nr 4 234 579 znany jest 1,1-dwutlenek kwasu penicy- lainiowego (sulbacitam) jako skutecznie dzialajacy inhibitor /?-laiktamazy i srodek przecdwbakteryjny.W opisie patentowym St. Zjedn. Ameryki nr 4 244 951 ujawniano bis-estry o ogólnym wzorze 9, w którym sulhactam sprzezony jeist ze znany¬ mi, dzialajacymi przecdiwbakteryjnlie penlteylma/mi poprzez metanodiiol. We wzorze 9, Rj oznacza pe¬ wne grupy acylowe znanych dzialajacych przeciw- bakteryjmie penicylin, np. grupe 2-aorLino-2Hfenylo- -acetylowa lub grupe 2naimina-2i-/|p-hydroksyfeny- lo/iacetylowa.W opasie patentowyim St. Zjedn. Ameryki rur 4 342 772 ujawniano analogiczne zwiazki, w któ¬ rych penicyliny i inhibitory /Maktamazy, takie jak 1,1-dwutlenek kwasu penicylanowego,. kwas klawulanowy i kwasy 6^-chloirx)W(X)peinicylariowe polaczone sa poprzez reszty l,lHailkanodiialowe.W oposach patentowych St. Zjedn. Ameryki nr nr 4 540 687 i 4 582 829 ujawniono zwiazki o wzo- irze 9, w którym Rj oznacza grupe o ogólnym wzo- , rze 28, w którym R2 oznacza pewne grupy alki¬ lowe lub aifooksylowe.Ampicylina, to jest kwas 6-[D-/2-amino-2-fenylo- iacetaimidOi/]peniicyil:anowy -znana jest z opisu paten- 5 towego St. Zjedn. Ameryki nr 2 985 648, arnoksy- cylina, to jest kwas 6-[D-/2-aoriiino-2-/p-hydroksy- fenydjo/acetamiidoi/Jpeniicyilanowy, znana jest z opisu patentowego St Zjedn. Ameryki nr 3192198 (wy¬ danego ponownie za nr 28 744), a pochodne /?-acy- io iowe anioksycyliny z opisu patentowego St. Zjedn.Ameryki nr mr 2 985648, 3 520 876 i 4 053 360.Z opisu patentowego St. Zjedn. Ameryka hr 4 256 7313 znany jest 1,1-dwutlenek kwasu ^-laceto- ksymetyio-2^-metylope:namo-3«-ka(rboksylowego ja¬ ko uzyteczny inhibitor jff-laktamazy. 1,1^dwutlenek kwaisu 2^Hchlarometylo-2«-metylo- (penamo-3 tor /Maktamazy w brytyjskim opisie patentowym nr 2 070 592.Bdis-estry 1,1-alkianodioli i 1,1-dwutlenku kwasu 6(^-hydrokisymetylopenicylanowego ujawniono w o- ipisiie patentowym St. Zjedn. Ameryki nr 4 342 768.Stanowiace inhibitory ./?-laktaimazy 1,1-tlenki kwa¬ sów 6^arninoalkilopenicylanowych ujawniono w o- jpisde patentowym St. Zjedn. Ameryki nr 4 427 678.Siposobem wedlug wynalazku wytwarza sie no¬ we zwiazki o wzorze 1 o wlasciwosciach przeciw-' bakteryjnych, które szybko wchlaniaja sie z prze¬ wodu pokarmowego ssaka, a nastepnie ulegaja bardzo szybkiej przeitoiainie w komjpanentowa pe- 15 20 25 145 927145 927 ndicyline (PCOOH) i/lub komponentowy inhibitor /Maktamazy (DCOOH), wzglednie w sole tych zwiazków.SjpospbgftJL vweo!lug IwynaHaizku wytwarza sie zwia¬ zki przedstawione' wzorem 1, ewentualnie w posta¬ ci -farniakologicznie dopuszczalnych soli kationo¬ wych J.ub, f^rarnakologfazniie dopuszczalnych soli z kwiasasnad.** Wie wzorze ogólnymi 1, A oznacza gru¬ pe ^^^'"aUrilem^ girupe /CH3,/2C, cykloheksy- lenowa lub grupe fenylenowa, R8 oznacza atom wodoru, n jest równe zero lufo 1, R i R1 sa róz¬ ne i R ozmaioza grupe P lub grupe B, gdy n jest równe zero, a B1 oznacza atom wodoru, grupe Ci-^4-aikilioiwa, grupe benzylowa, grupe CH2C1, grupe CHgJ lub grupe czterobutyloamoniowa, zas gdy n jest irówine 1, to R1 lozinaioza grupe P lub grupe B, przy czym P oznacza grupe o ogólnym wzorze. 29, w którym R2 oznacza atom wodoru, grupe o wzorze 30, grupe o wzorze CeH^OCH^CO Mb grupe o ogólnym wzoirze 2)4, w którym Q} oznacza atom wodoru, grupe aminowa, grupe N3, grupe beinzyloksykarbonyloaimiiinowa lub 4-ndtiro-foen- zyloksykairbonyloaimiinowa lub gruioe. il-metylo-2^me- toksykairbonylowimyloamdnowa, a R4 oznacza atom wodoru, grupe hydroksylowa lub grupe C2—C7- -alkanoiloksylowa, C2—C7-alkoksyfcarbonyloksylo- wa, R5 C6IH4COO — gdzie R5 oznacza H; Ci_4al- kil, Ci_4 alkoksyl, F, Cl, Br lub grupe CN, a B oznacza grupe o wzorze 2&a, w którym Y oznacza atom wodoru, a X1 oznacza altom wodoru lub gru¬ pe CH^OH lub grupe o wzonze CH2—NH2, lub grupe CH2|NlHGO Sposób wedlug wynalazku polega ma* tym, ze zwiazek o wzorze RCOQCH2X, w którym R ma wyzej podiane znaczenie a X oznacza) oddzielajaca sie grupe reaktywna .poddaje sie reakcji ze zwia¬ zkiem o wzorze 21, w którym in, A i R1, R8 maja wyzej podane znaczenie a M oznacza kation two¬ rzacy sól karboksylanowa, w polarnym rozpusz- czaniku organicznym, korzystnie NyN-ddmetylofior- imaimliidz&e, octanie etylu,, dichlorometanie lub ace¬ tonie w temperaturze 0—|80°C, korzystnie 25 do 50°C, a w przypadku gdy R lulb R1 oznacza gru¬ pe azydowa, Isenzyloksyfcarbonyloaminowa lub 1- -metylo^-metoksykarbonyflo^ prze¬ ksztalca sie te grupy w grupe aminowa w znany Dzialanie farmakologiczne wykazuja zwiazki o wzorze 1 lub iclh sole, w którym a) n jest równe zero, a IR1 - oznacza grupe Ci—C4 alkilowa, atom wodoru luib kation metalu alkalicznego, tworzacy isól, korzystanie sodowy lub potasowy, oraz b) n jest równe 1, a jeden z podstawników R i R1 ozna¬ cza grupe B, zas drugi z mich oznacza grupe P, przy Czyni R2 i R4 maja wyzej podane znaczenie, ia Q1 loznacza atom wodoru lub grupe aminowa.Szczegóflinie korzystne sa jako srodki przeciw- bakteryjne te zwiazki o wzorze 1, w którym n jest równe zero, a R1 oznacza atom wodoru, a takze ich sole kaitiionowe lub addycyjne sole z kwasami* a gdy n = 1 R2 oznacza grupe o wzo¬ rze 22, to jest zwiazki o wzorach 2, 3 i 4.Szczególnie korzystnymi kwasami karboksylowy- raii o wzorze BCOOH, od których pochodza zwia¬ zki wytwarzane sposobem wedlug wynalazku, sa lyl-dwutlenki kwasów o ogólnym wzorze 10, w któ¬ rym Y i X1 maja wyzej podane znaczenie.Szczególnie korzystnymi znaczeniamlL grupy B sa reszty karboksylowyoh kwasów o wzorze 10, 5 w (którym Y oznacza atom wodoru, a X1 ozna- . cza atom wodoru lub grupe CH2OH, a zwlaszcza korzystnie reszta kwasu o wzorze 10, w którym Y d X1 kazdy oznacza atom wodoru, to jest po¬ chodne 1,1-dwutlenku kwasu pendcylanowego. 10 W powyzszych zwiazkach o ogólnym wzorze 4 i w zwiazkach o wzorze 6, w którym R2 oznacza grupe 4-R4C©H4CH/QVCO, szczegóiLnfle korzystnymi zinaczeniaimi R4 sa atom wodoru, grupa^ hydroksy¬ lowa, grupa acetoksy, grupa ni-ra.-ibutylokartoony- 15 loksylowa i grupa izobutoksykainbonyloksylowa.Szczególnie korzystnymi znaczenliamd podstawnika Q1 w powyzszych zwiazkach sa atiom wodoru, NH2, grupa N3, grupa benzyloksykarbonyloaminowa i grupa l-metylo-2-metoksykaribonylowdnyloa^ 20 a zwlaszcza) atom wodoru lub grupa NH2 w przy¬ padku zwiazków wykazujacych dzialanie przeciw- bakteryjne.Inne szczególnie korzystne zwiazki wytwarzane sposobem wedlug wynalazku to zwiazki o wzorze 25 5, w którym R1 oznacza atom wipdoru, grupe Ci—C4 , aOkiilowa, grupe benzylowa (wzór 31), grupe CH2C1, grupe CH2J lu^ katlion tworzacy sól karboksylano¬ wa, szczegóMe korzystny jest kation czterobuty- loamioniiowy lub kation metalu alkalicznego, zwla- 30 szcza kation sodowy lub potasowy, a takze zwia¬ zek o wzorze 7. Szczególnie korzystne sa zwiazkfi w których R8 oznacza altom wodoru.Niektóre zwiazki wytwarzane sposobem wedlug wynalazku sa cennymi zwiazkami wyjsciowymi lub 35 aktywnymi prekursorami leków, gdyz zawarta w nich * jest penicylina lub inhibitor 0-laktamazy.Przykladowo, zwiazki o wzorze 5, w którym A i R8 maija wyzej podane znaczenie, a R1 oznacza atom wodoru, girupe Ci-^4 aflJkilowa lub farmakwh 40 lpgliiczoie dopuszczalny kation, sa cennymi prekur¬ sorami s'ulbaotamu, zas zwiazki o wzorze 6, w którym R2 oznacza grupe o wzorze 4-R4C(jH4CHl/ /QVCO, w którym R4 oznacza atom wodoru lub grupe hydroksylowa, Q1 oznacza grupe amiiniowa, 45 A i R8 maja wyzej podane znaczenie, zas R1 o- znacza grupe Ci—C4 alkilowa lub atom wodoru a takze iaomakologicznie dopuszczalne sole katio¬ nowe tych zwiazków oraz ich addycyjne sole z kwasiami sa fUzyteczne jako prekursory ampicyliny 50 (R4 oznacza atiom wodoru) lub amolpsycyliny AR* oznacza grupe hydroksylowa). Zwiiazki o wzorze 5 lub 6, w których R1 oznacza np. grupe CH2C1, ben¬ zylowa lub ozterobutyloamoniiowa oraz zwiazki o , wzorze 6, w którym Q* ma znaczenie inne, niz 55 altom wodoru lulb grupa NH2 sa uzyteczne jako zwiazki posrednie. ' Piodobnie te zwiazki wyiWarzane sposobem we¬ dlug wynalazku, które zawieraja obie reszty B d P sa wartosciowymi! badz jako pólprodukty badz 60 jako srodki pa^eciwibakteryjne, które sa dobrze ab¬ sorbowane w przewodzie pokarmowym ssaków, gdzie ulegaja szybkiej tnainsforimacji w skladnik penicylinowy i inhibitor /?-AaJkbamazy w zasadzie w ilosciach równoimolarinyich. «5 Zwiazki wytwarzane sposobem wedlug wynalaz-145 Atr ku o ogólnym wzorze 1, majace wolna grupe ami¬ nowa w jednej lub w obu grupach P i B; jak zdefiniowano wyzej, sa zdolne do tworzenia soli addycyjnych z kwasami. Wytwarzanie takich so¬ li z farmaceutycznie dojpuszczalinymi kwasami obje¬ te jest sposobem wedlug wj^naiazku. Przykladem takich kwasów sa kwiaisy ohlorciwiodoirowy, broino- wodoirowy, jodowodoirowy, siarkowy, fosforowy, cy¬ trynowy, winny, jablkowy, maleinowy, fumarowy, glukonowy, cukrowy, benzenosulfonowy, p-tolueno- -isuilfionowy, p^chloirioibenzenoisulfonowy i 2-naitale- no-sulfonowy.Zwiazki wytwarzane sposobem wedlug.wynalazku sa pochodnymi kwasu penicylanowego, którego strukture przedstawia wzór 23. We wzorach; po*- cihodnych kwasu penicylanowego linia przerywana obrazujaca wiazanie padisitawnika z ukladem dwu- pierscieniowym oznacza, ze podstawnik znajduje sie pod plaszczyzna tego ukladu. O takim pod¬ stawniku mówi sie, ze znajduje sie w konfigura¬ cji a* Wiazanie przedstawione za pomoca linii roz¬ szerzajacej sie oznacza, ze podstawnik znajduje sie pomad plaszczyzna ukladu, to jest w konfigura¬ cji fi, Wiaziainde przedstawione. jako ciagla linia prosta oznacza, ze podstawnik zwiazany z ukla-^ dem dwupierscieniowym moze znajdowac sie w konfiguracji a lub fi.Zwiajzkfi o wzorach 1^9 okreslone sa jako dwu^ esitry kwasów, dwukarboksylawych o wzorze HOOG—A—COOOH, w którym A ma. wyzej po¬ dane znaczenie. Przykladowo', zwiazek o wzorze 8, w którym R4 oznacza atom wodoru, Q} oznacza igfr/upe NH2 a A oznacza grupe /GH2/2 okresla sie jako bursiztyinian 6V2-amino-2-fenylOHacetamido/-pe- ndicylianoLl-okisymetylo-1,1-dwuoiksydo-penicylainoilo- ksymetylowy, zwiazek o wzorze 8, w którym R4 oznacza grupe hydroksylowa, A oznacza grupe /CH$/$C, a Q1 oznacza grupe aizydowa, nosi na¬ zwe dwumetylomalonian 6-[2-aiz^dor2~y|p-hydroksy- fenylo/aoetamlidoJpenicylanoMoksymetylo-1,1-dwur- oksydopenicylanoiloksycmetylowego, zas zwiazek o wzorze 5, w którym R1 ozmiacza grupe benzylowa, R1 oznacza atom woidoru, a A oiznacza grupe /CH2/3, nosi nazwe glutaranu 1,1-dwuokisydopenicy- lainoilctaymetylowobemylowegoi.Ponadto, w ruiniejsizym opisie wszelkie wzmian¬ ki dotyczace zwiazków zawierajacych penicylinowe ugrupowanie P, zdefiniowane powyzej, w którym R2 oznacza podstawnik o wzorze 24, w którym R4 i Q* maja wyzej podane znaczenie, (z wyjat¬ kiem atomu wodoru jako znaczenia Q1),' odnosza sie do zwiazków w których podstawnik o wzorze M znajduje sie w konfiguracji D, nawet gdy nie jest to zaznaczone.Zwiazki o wzorze 1 mozna wytwarzac wieloma metodami, znanymi w chemii estrów, jednak ko¬ rzystny sposób obejmuje wytwarzanie soli droga kondensacji soli karboksylanowej i estru chlono- wcometyiowego, w którym atom chlorowca jest odszczepiajacym sie podstawindkiem X. Korzystnie X oznacza atom chloru, atom bromu, altom jo¬ du, grupe CH^SOa -lub grupe p—GH0C0H4SO2O. Na schematach J^—8 przedstawiono przykladowo ogól¬ ne metody, stosowane w przypadku, gdy n = 1, R1 oznacza atom wodoru, R oznacza grupe P, R1 oznacza grupe B, przy czym P oznacza grupe o ogólnym wizorze 25, w którym Q* oznacza grupe N8, grupe o wzorze CeH^OH^OCONH, grupe o wzorze p^N02GoHd!CGONH lub grupe o wzio- 5 nze 26, zas B oznacza grupe o wizorze 27, M ozna¬ cza kation tworzacy sól karboksylainowa, korzyst¬ nie • katijon sodowy, potasowy luib kation N/C4H&/4, a X ma wyzej podaine znaczenie.Zgodnie z wynalazMem w kazdej z reakcji przed¬ lo stawionych na schematach 1—2, w celu wytwo¬ rzenia produktu o wzorze 8a odpowiedni karbo- ksylan (wzór 2a) i odpowiedni ester chlorowco- metylowy (wzór 11) kontaktuje sie w ilosciach w przyblizeniu równomoliowych, w obecnosci polar- 15 negp rozpuszczalnika organicznego, w temperatu¬ rze okolo 0-—80°C, korzystnie 25—i5G°G. Jakkol¬ wiek, jak stwierdzono powyzej, stasuje sie w przy¬ blizeniu ró:wnomolowe ilosci reagentów, mozna takze stosowac nadmiar zarówno karboksylanu jak 20 i estru chlorowoometylowego, nawet dziesieciokro¬ tny nadmiar molowy. W reakcji tej mozna sto¬ sowac rózne rozpuszczalniki, jednak na ogól ko¬ rzystne jest uzywanie rozpuszczalników stosun¬ kowo polarnych, ao pozwala skrócic czas leakcji. 25 Zazwyczaj stosowanymi rozpuszczalnikami sa N,N- -dwumetyloformamid, N,iN-dwumetyloacetamid, N- -meltylopirolidon, dwumetylosulfotlenek, octan ety¬ lu, dwuciMorometan, aceton i .szesciometylotiójiamid kwaisu fosforowego. Czas, po którym reakcja do- •o biega zasadniczo konca rózni1 sie w zaleznosci od pewnej liczby czynników, takich jak rodzaj re¬ agentów, temperatura reakcji i rozpuszczalnik. W temperaturze okolo 25°C czas reakcji wynosi za¬ zwyczajj od okolo 10 minut do okolo 24 godzin. 35 Zadane zwiazki o wzorze 8a wyodrebnia sie na¬ stepnie dobrze znanymi metodami. Przykladowo, miesizanine reakcyjna roztwarza sie w rozpuszczal- nikiu nie miesza/jacym sie z woda, np. w octanie etylu, cnloroformie lub dwuchlorometanie, przemy¬ to wa woda, a potem solanka i suszy sie. Po odpa¬ rowaniu niozpuszczalnika otrzymuje sie przejsciowy zwiazek o- wzorze 8a, który mozna w razie po¬ trzeby oczyszczac, np. droga chromatografowanda na zelu krzemionkowym. 45 Usuwanie grupy ochraniajacej grupe aminowa ze zwiazku, przejsciowego o wzorze 8a prowadzi sie metodami znanymi w technice, patrz na przy¬ klad . Gross i in. „The peptides, Analysiis, Synthesis, Bioiogy", Academic Press, New York.. N.Y. Vol. 50 3, ' 1981, ale nalezy zwrócic uwage na labilniosc pierscienia ^-laktamowego i wiazan estrowych. Na przyklad jesli Q* oznacza grupe l-metylo-2-meto- iksykaii^bonylowinyLoaminowa, oichronna gruipe 1-me- ityilo-2-mjeitokisykarbianylowinylawa, mozna usunac 55 w prosty sposób przez dzialanie na zwiazek o wzo¬ rze 8a równomolowa iloscia wodnego roztworu kwalsiu, na przyklad chlorowodorowego w neutral¬ nym rozpuszczalniku w temperaturze w zakresie —.10 do 30°C. 60 w typowym przypadku na postredni zwiazek enaminowy dziala sie równomolowa iloscia kwasu chlor owodorowego w wodnym roztworze acetonu.Z reguly reakcja sizylbko dobiega konca, na przy¬ klad w ciagu gadziny, po czym aceton usuwa 65 sie przez odparowanie pod zmniejszonym cisnie-145 927 ndem, a produkt uboczny acetylooctan metylu usu¬ wa sie przez ekstrakcje eterem. Ostatecznie zwia¬ zek o wzoirze 8, w którym CJ1 oznacza grupe NH2 wyodrebnia sie przez liofilizacje w postaci chlo¬ rowodorku.Zwiazek posredni o wizanze 8, w którym QA oznacza grupe aizydowa lub benzyloksykarbonylo- aminowa mozna przeksztalcic w odpowiedni zwia¬ zek o wzorze 8, w którym Qx = grupa NH2 pod¬ dajac zwiazek posredni warunkom powszechnie sto¬ sowanym przy katalitycznej hydrogenaLizde. Zwia¬ zek posredni miesza sie w atmosferze wodoru, wzglednie wodoru w mieszaninie z neutralnym ga¬ zem rozcienczajacym, na przyklad z azotem albo argonem w obecnosci katalitycznej ilosci katali¬ zatora hydrogenoliizy. Dogodnymi rozpuszczalinika- onii do takiej hydrogenolizy sa nizsze alkanole, ta¬ kie jak metanol i izopropanol, etery takie jak tetrahydrofuran i dioksan, estry o niskim ciezarze czasteczkowym, takie jak octan etylu i octan bu¬ tylu, chlorowane weglowodory, takie jak dwuchlo- rometan i chloroform, woda i mieszanina takich rozpuszczalników. Zazwyczaj dobiera sie takie wa¬ runki, w których material wyjsciowy jest rozpu¬ szczalny. Hydrogenolize zwykle prowadzi sie w za¬ kresie temperatur 0—60°C i pod olsnieniem od atmosferycznego do 0,99 mPa, korzystnie w zakre¬ sie 0,294-^0,392 mPav Katalizatory stosowane w reakcjach hydrogeno- ' lizy sa typowymi srodkami znanymi w technice tego typu transformacji, a typowymi przyklada¬ mi sa nikiel i metale szlachetne takie jak pallad, platyna i rod.(Katalizator stosuje sie zwykle w ilosciach 0,5 do 5,0, a korzystnie 1,0 krotnej w stosunku do iHosci zwiazku przejsciowego o wzorze 8. Czesto dogod¬ nie jeist naniesc katalizator na neutralny nosnik, a szczególnie korzystnym katalizatorem jest pal¬ lad naniesiony na neutralny nosnik taki jak we¬ giel.Pozostale zwiazki wytwarzane wedlug wynalaz¬ ku, zawierajace penicylinowy czlon P takie jak zwiazek o wzorze 3,, 6, 7 ozy 8, w których R2 oznacza grupe o wzorze 30, C6H5OCH2CO lub o wzoirze 24, gdzde Q* oznacza atom wodoru i nie zawierajace grupy anilinowej w reszcie B wytwarza sie taka sama metoda oczywiscie z tym wyjat¬ kiem, ze nie wymagany jest ^istatni etap usuwa¬ nia grupy ochronnej aminowej. N Wszystkie pozostale zwiazki1 o wzorze 1 albo 2, zawierajace elernent jff-laktamazy wytwarza sie równiez wedlug powyzszego postepowania, wycho¬ dzac z odpowiednich prekursorów.Korzystny sposób postepowania przy wytwarza- miu zwiazków o wzorze 1 lufo 2, zawierajacych element ^-laktaimazy wymaga uzycia jako sub¬ stancji wyjscliowej substancji z zabezpieczona gru¬ pa aimfonowa czlonu ^-laktamaziowego takiego jak na przyklad l,l^dwutienek 6-alfa-ybenzyloksykar- bonyloaiminometylo/ni)enicylain(owy. Nastepnie gru¬ pe ochronna grupy anilinowej usuwa sie na przy¬ klad przez hydrogenoilize, jak opisano wyzej uzy¬ skujac pozadany fainmaioeiutycznie aktywny zwia¬ zek. Oczywiscie jesli pozadany produkt ma wzór 6, w którym R* oznacza atom wodoru albo grupe o wzorze 22 wystepujaca grupa ochronna w czlo¬ nie penicylinowym moze byc usunieta rówtnocze- sniie. Przejsciowe zwiazki o wzorze 2 mozna wytwo- 5 rzyc np. metoda zilusitrowiana schematem 3, dla przypadku, w którym Rs oznacza atom wodoru.We wzorach zwiazków na schemacie 3 A, B, M i X maja wyzej podane znaczenie.Pierwszy etap zilustrowany na schemacie 3, zgo- 10 dnie z którym sól pólestru benzylowego (wzór 17) poddaje sie reakcji z esitarem^cMorowicwimeitylowym (wzór 13) kwasu 1,1-tdwuoksydoperiiicylanowego, z wytworzeniem zwiazku o wzorze 2, w którym R* oznacza) grupe benzylowa, prowadzi sie w sposób 15 opisany dla przypadku wytwarzania zwiazków o wzorze 8.Selektywne usuwanie grupy benzylowej prowa¬ dzi sie zazwyczaj droga hydrogenolizy katalitycz¬ nej taka sama metoda i w takich warunkach jak 20 opisano wyzej dla "konwersji zwiazków o wzoirze 8, w którym Q* oznacza grupe azydowa, bemzylo- ksykartoonyloamiinowa lub 4-niiltro-benzyloksykajrbo- nyloaminowa do odpowiedniego zwiazku o wzorze 8, w którym Q* oznacza grupe NHf. godnie ze 25 szczególnie korzystnym wariantem jako kataliza¬ tor stasuje sie pallad na weglu, prowadzac re¬ akcje pod cisnieniem 294,2—392,3 kPa* w srodo¬ wisku tetrahydrofuranu lub ^octanu etylu jako roz¬ puszczalnika. Kwas kanboksylowy o wzorze 2, w 30 którym R1 oznacza atom wodoru mozna nastepnie wyodrebnic znanymi metodami lub poddac go re¬ akcji z odpowiednia zasada, w celu otrzymania so¬ li o wzorze 2a, w którym M oznacza kation two¬ rzacy sól karboksylanowa o wyzej zdefiniowanym 35 znaczeniu. Korzystny sposób wytwarzania sodo¬ wych j potasowych soli o wzorze 2a polega na stosowaniu soli sodowej lub potasowej kwasu 2- -etylopentanokaitboksylowego jako zasady. Zazwy¬ czaj kwas karboksylowy o wzorze 2 rozpuszcza sie 40 w octanie etylu, po czym w trakcie mieszania dodaje sie równomolowa ilosc soli sodowej (lub potasowej) kwasu 2-etyló-pentenokairboksylawego.Wytracana sól o wzorze 2a odsacza sie i przemy- wa-. 45 Sole o wzorze 2a, w którym M oznacza kation czterobutyilaamoniiowy, mozna otrzymac z odpo^ wiedniego kwasu albo z soli sodowej lub pota¬ sowej. Przykladowo, w przypadku uzycia kwasu karboksylowego o wzorze 2 poddaje sie go zazwy- 50 czaj reakcji z równomolowa iloscia wodorotlenku cztearobutyloamorriowego w obecnosci nie miesza¬ jacego sie z woda rozpuszczalnika organicznego, korzystnie chloroformu. Warstwe rozpuszczalnikowa oddziela sie i produkt wyodrebnia sie przez odpa- 55 rowande rozpuszczalnika.[Zwiazki o wzorze 3 mozna wytwarzac stosujac , tok postepowania i warunki opisane powyzej dla przypadku wytwarzania zwiazków o wzorze 2, lecz z uzyciem analogicznych pochodnych penicylino- 60 wych o wzorze PCOOH/H8/X zamiast zwiazków o wzorze BCOOCH/8/X. Przyklad takietj reakcji, pro¬ wadzonej z uzyciem zwiazków, w których R8 ozna¬ cza atom wodoru, przedstawia schemat 4 (ze zwia¬ zków o wzorach ogólnych 17 i 12) na którym we 65 wzorach zwiazków A, M, X, d P maja wyzej po-145 927 10 dane znaczenie a X2 ma znaczenie jak grupa X Lub oznacza grupe odszczepiajaca sie latwiej niz grupa X. Grupe ochronna grupy aminowej mozna usunac tak jak opisano wyzej w przypadku kon¬ wersji zwiazku posredniego o wzorze 8 w zwiazek aminowy o tym wzorze.Zwiazki, w których R4 oznacza okreslona wyzej grupe acylokisylowa lub alfcoksykairbonyloksylowa, mozna wytworzyc stosujac' jako zwiazki wyjsciowe ¦odpowiednie pochodne p-acyloaimoksycyliny hub p- -alkoksyfcarbonyloamokisycyliny, wytworzone na przyklad droga acylowania kwasu 6-aiminopenicy- lanowego odpowiednim kwasem o wzorze 22a, w którym Q* ma wyzej podane znaczenie, a R4 ozna¬ cza grupe formyloksylowa, alkanoiloksyiowa lub aOkoksyteairbonylokisylowa albo pochodna tego kwa¬ su zafctywowana przy grupie karboksylowej w sposób ujawniony w opisie patentowym St. Zjedn.Aimerykii nr 4 053 360. Alternatywnie, zwiazki przej¬ sciowe o wzorze 8a onaz ich prekursoiry o wzorach 3a i 13, w których R4 oznacza grupe hydroksylo¬ wa, mozna wytwarzac stosujac tok positejpowania opisany powyzej, a nastepnie zwiazek o wzorze 8a, w którym R4 oznacza grupe hydroksylowa poddawac acylowamiu lub alfkoksykarbonylowainiu, wytwarzajac- odpowiedni zwiazek o wzorze 8, w którym R4 oznacza grupe fccmyloksylowa, aUkiio- karbonyloksylowa lub alkoksykair^bonyloksylowa jak to opisano wyzej. < Acylowanie lub alkoksykarbonylowanie zwiazku o wzorze 8a, w którym R4 ozmaioza grupe hydro¬ ksylowa, a Qx ma wyzej podane znaczenie, mozna iprowadzic np. poddajac zwiazek o wzorze 8a re¬ akcji z odpowiednim chlorkiem kwasowym, bez¬ wodnikiem kwasowym lub mieszanym bezwodni¬ kiem kwasowym. Reakcje prowadzi sie zazwyczaj w obecnosci ukladu rozpuszczalnikowego neutral¬ nego dla reakcji. Na ogól stosuje sie 0,5—2,0 ró- wnowazndków molowych, a! korzystnie okolo 1 ró- wnowannaka molowego chlorku lub bezwodnika kwasowego, który kontaktuje sie z wyjsciowym zwiazkiem o wzorze 8a, w którym R4 oznacza gru¬ pe hydroksylowa, w neutralnym dla reakcji roz¬ puszczalniku, w obecnosci aminy Ill-rzedowej, w temperaturze od —40°C do 30aC. Neultralnymi dla reakcji rozpuszczalnikami, które mozna uzyc w re¬ akcji acylowamia sa chlorowanie weglowodory, ta¬ kie jak chloroform i dwuchloromejtan, etery, ta¬ kie jak eter etylowy i tetrahydirofuran, estry o ni* skiej masie czasteczkowej, takie7 jak octan etylu i octan butylu, alifatyczne ketony o niskiej masie czasteczkowej, takie jak aceton i keton metylowo- -etylowy, ITI-rzedowe amidy, takie jak N,N-dwu- imetylaformaniid i N-metyloflpirolidon oraz aceto- ndltaryl i mieszaniny tych rozpuszczalników. Trze¬ ciorzedowa amine stosuje sie zwykle w ilosci ró¬ wnowaznej wzgledem ilosci chlorku lub bezwod¬ nika kwasowego, przy czym typowymi odpowied¬ nimi do tego celu aminami sa trójetyloamlina, trój- butyloarnina, dwuozopropyloetyloamina, pirydyna i 4^wimietyloaminopirydyna.Kwasy karboksylowe i sole o wzorach 2 do 6, w których R1 oznacza atom wodoru lub kation metalu allcaOiicznego, np. kation sodowy lub pota¬ sowy, sa nie tylko uzytecznymi zwiazkami wyj- / sciowymi do Wytwarzania przeciwbakteryjnych zwiazków o wzorze 1, w którym n jest równe 1, ale takze uzytecznymi subsfoancjaimi prolekowyrcii lidMbittorów /?4aktaimazy-BCOOH lub penicyliiny- 5 -PCOOH, w których' grupy B i P maja wyzej podane znaczenie. Szczególnie korzystnymi zwiaz¬ kami dnihifoitujacyimi yMaktamazy sa zwiazki o wzo¬ rze 5, w którym R1 oznacza atom wodoru, kation siodowy lub kation potasowy, a A i R* maja wy- 10 zej podane znaczenie, bedace prolekami 1,1-dwu- tlenku kwasu penicylanowego (siulbactamu).Pontonie, penicylinowe pochodne o wzorze 6, w którym R1 oznacza atom wodoru, kation sodo¬ wy lub -kation potasowy, a R2 oznacza, grupe 15 2,6-/OHtfO/zC6HsOO, C6H$OCH2CO lub 4-R4- -C^I^CHyiNiH/CO i fairniakologicznie dopuszczalne addycyjne sole z kwasami tych zwiazków, w któ¬ rych R2 ma podane wyzej znaczenie, sa uzytecz-" nymi prolekami odpowiednich penicylin. 20 Szczegóilnie korzystne sa pochodne o wzorze 6, w którym R2 oznacza grupe o wzorze 2i2i, a spe¬ cjalnie te, w których R4 oznacza atom wodioru lub grupe OH sa cennymi prolekami tworzacymi ¦dobrze znane srodki przecdwbakJteryjine: ampicyline 25 qi amoksycyline.ZwiazM o* wzorze 1, zawierajace wolna grupe amiinowa tworza sole addycyjne z kwasairA a ich wyitwarzande wchodzi w zakres wynalazku. Takie sole addycyjne z kwasami wytwarza sie sltoandair- 30 dowymi metodami dla zwiazków penicylinowych, oa przyklad przez polaczenie rloztworów zwiazków o wzorze 1 w odpowiednim irozpuszczalniku (na przyklad w wodzie, octanie etylu, acetonie, meta- ; nolu, etanolu lub butanolu) a roztworem zawoera- 35 jacym stechiometryczna ilosc/od(powiediniego kwa¬ su. Jesli sól wytraci sie, oddziela sie ja przez od¬ saczenie. Alternatywnie mozna ja wydzielic przez odparowanie rozpuszczalnika albo w przypadku roztworów wodnych przez liofilizacje. Szczególnie 40 cenne sa siarczany, chlorowodorki, baxmowodoirki, azotany, fosforany, cytryniany, winiany, sole kwa¬ su 4,4/nmetyleiio-bis/3t^ydiroksy-2-naifitoesiowegoA nadchlorany, sulfosaiioany, benzenosulfomany, 4-to- luenosuifoniiainy i 2nnaftyleno-sulfoniany. 45 Zwiazki o wzorze 1 i ach sole mozna oczyszczac imetodataii znanymi w chemii penicylin, np. droga rekrystalizacji lub ohromatogiraifowania, przy czym odpowiednia uwage nalezy zwrócic na nietrwa- losc pierscieniowych ukladów ^nlaiktamowych i wia- 50 zan estrowych.Jak podano w opisie stanu techniki, wiele inhi¬ bitorów ^-iaktaimazy sltoslowanych jako zwiazki wyj¬ sciowe w sposobie wedlug wynalazku to zwiazki znane. 1,1-dwutlenek kwasu 6a-hydroksymetylope- 55 nicylanowego wytwarza sie w reakcji 6,6^dwubro- niopendcylanianu benzylu z chlorkiem Ill-apzed.-bu- tyloiitu lub Ill-a^butylomagnezu, w temperaturze od —70 do —20°C, w rozpuszczalniku neutralnym dla reakcji. Powstaly enolan .poddaje sie dzialaniu 60 formaldehydu i wyodrebnia sie otrzymana miesza¬ nine izomerów 6-bromo^-hydiroksymetylojpei^yla- nianu benzylu. Miesaamirue te utlenia sde do odpo¬ wiedniego 1,1-dwutienku, na przyklad stosujac nadkwas organiczny, taki jak kwas m-chloronad- 65 benzoesowy. Wyiodrebniiony sulforj, uwodornia sie11 145^27 12 w obecnosci stanowiacego katalizator palladu na weglanie wapniowym, uzyskujac w rezultacie sul¬ fon kwasu 6«-hydiroksymetylopeofcylanowego.Jak podano powyzej, sulfon kwasu 6^-hydro- ksyme/tyiopeiniicylainowegfo opisano w opisie paten¬ towymi Sit. Zjedn. Ameryki nr 4 342 768.Zgodnie z korzystna metoda wytwarzania 1,1- ^dwuiJenku kwasu 6-aimiinotmetyl'O- i 6-/lHaminoety- lo/panicylanowegio jako zwiazek wyjsciowy stosuje stie takze 6,6-dwubromopenwcylanian benzylu. Pod¬ daje sie go reakcji z 1 równowaznikiem molowym bromku metyiomagnezowego w rozpuszczalniku e- teinowym,, w temperaturze od —100 do —50°C, w krótkim okresie czasu. Powstaly mono-odczyirmik Grignarda kontaktuje sie z 0,5 rówinowaiznika mo¬ lowego octanu benzylokisykafftooksyamiwlc^ lub octanu 1-benzyloksykarbofksyanTidoeityiu, w tej sa¬ mej temperaturze, w ciagu okolo 0,5—2 godzin, otrzymujac mieszanine epimerów, na przyklad 6- -Jbrorno-6-bemyloksyk^ laniainu benzylu. Mieszanine te poddaje sie reakcji w nastepnym etapie lub rozdziela sie ja stosujac chromatografie kolumnowa. W nastepnym etapie usuwa sie atom bromu, na przyklad diroga halo- gemolizy z uzyciem wodorku trój-n-butylocyny, ewentualnie w obecnosci niewielkiej ilosci inhibi¬ tora wolnych rodników, korzystnie 2,2'-azabdte*izo- butyronitrylu (AIBN) i rozpuszczalnika weglowo¬ dorowego, np. benzenu lub toluenu w temperatu¬ rze 60—100°C. Ester kwasu 6^-benzyloksyfcartoiony- loamlinometyOopenicylainoweigo wylodrebnia sie na¬ stepnie diroga krystalizacji (jesli jako zwiazek wyj¬ sciowy stosuje sie rnieiszainline epdimerów), a epimer 6«- odzyskuje sie odparowujac roztwór macierzy¬ sty i poddajac pozostalosc ohromatcjgraiflowaniLU.Eptirneryiczne siarczki utlenia sie potem do sulfo¬ nów, np. w sposób opisany powyzej w odniesie- miu do 6-hydiroksymetylo(peiiicylanianów, a zabez- ipieczajace grupy benzylowe usuwa sie staodardo- wyimi metodami hydncgenoHiizy.W terapeutycznych zatstosowainiiach soli. przeciw- bafcteryjnych zwiazków wyparzanych sposiobem wedlug wynalazku konieczne jest stosowanie soli farmakologicznie dopuszczalnych, przy czym jed¬ nak inne sole moga miec wiele róznych zastoso¬ wan. Do zastosowan takriioh naleza wyodrebnianie i oczyszczanie poszczególnych zwiazków, a takze przeprowadzanie wzajemnych przemian soli far¬ makologicznie dopuszczalnych i odpowiadajacych (im zwiazków nie bedacych solami.Wytwarzane sposobem wedlug wynalazku sprze¬ zone zwiazki o wzorze 1, w którym n jest równe 1, jeden z podstawników R i R1 oznacza grupe B, ©kreslona wyzej., a drugi z nich oznacza grupe P okreslona wyzej, a R2 oznacza, j grupe 2,6ndwume- toksytoenzoilowa, grupe fenoksyacetylenowa lub gru¬ pe 4-R4C6H40/IHN2/HCO, kwasy karboksylowe o wzorach 2 lub 5 oraz miizsze alkilowe estry tych (kwasów i sole metalli alkalicznych tych kwasów, a takze kwasy karboksylowe o wzorze 6, w któ¬ rym R2 oznacza grupe 2,6-dJWumetokByfoenzoilowa, igrupe fenoksyacetylowa lub grupe 4-R4C$H4C/iNH2/ /HOO oraz nizsze estry alkilowe tych kwasów i sole metali alkalicznych tych kwasów zawierajace wolna grupe NH?, wykazuja przeciwtoatoteryjiae dzialanie in vivo wobec sisaków. Dzialanie ito mo¬ zna zademonstrowac stosujac teohinriki znane w ba¬ daniach zwiazków penicylinowych. Przykladowo, wyzej wymienione zwiazki o wzorze 1, 2, 5 lub 6 5 podaje sie myszom, u których ositre zapalenie wy¬ wolano dootrzewnowym wstrzyknieciem standary¬ zowanej kultury bakterii chorobotwórczych. Nasi- lenJie zapalenia standaryzuje sie w ten sposób, ze myszom podaje sie od jednokrotnej do dziesie- 10 ctLokrotnej dawki LDjoo/IDioo1 minimalne stezenie powfadiujaoe smierc 100»/o badanych myszy). Po za¬ konczeniu testu dzialanie zwiazku okresla sie zli¬ czajjac populacje tych osobników pozostalych przy zyciu, które takze zarazono bakteria i którym 15 podano badiany zwiazek, Pirzeoiwbakteryjnjie dzia¬ lajace zwiazki o wzorze 1 oraz kwasy karboksy¬ lowe, ich estry i sole z metalami alkalicznymi o wzorach 2, 5 i 6 mlozna podawac doustnie (pjo) lub podskórnie fls.c). 20 Dzialanie przeciwbafcteryjne in vivo zwiazków wytwarzanych sposobem wedlug wynalazku umo¬ zliwia ich stosowanie do zwalczania zakazen bak¬ teryjnych u ssaków, w tym takze i u ludzi-, przez podawanie doustne lub pozajelitowe. Zwiazki te 25 isa uzyteczne .jako* srodki zwalczajace infekcje po¬ wodowane u ludzi przez wrazliwe na dzialanie tych zwiazków bakterie.'Zwiazek wytwarzany sposobem wedlug wyna¬ lazku, na przyklad zwiazek o wzorze 8,, w którym 30 Qi = NH2 a R4 ma inne znaczenie niz atom wo¬ doru po podaniu pacjentowi! zarówno doustnym jak i pozajelitowym rozpada sie na kwas 6-/2namino-2- - [4-hydroksyfenylo]-aoetamiido-penicylaniowy (aimo- ksycyline) i 1,1-dwutlenek kwasu peniicylanowego 35 (sulbactaim). Sullbaotam (nastepnie dziala jako inhi¬ bitor beta-laktamazy i zwieksza dzialanie przeciw¬ bakteryjne amoksycyiiny. Podobnie zwiazek o wzo¬ rze 8, w którym R4 oznacza atom wodoru rozpa¬ da sie do kwasu 6-/2-amino-2-fenylo-acetamidia'- 40 -penicylanowego (ampicyliny) i siulbactamu. Tak wiec sprzezone zwiazki o wzorze 1 powdnny zna¬ lezc zastosowanie w zwalczaniu bakterii, wrazli¬ wych na srednio równomolowa mieszanine penicy- liny-POOOH i BCOOH, na przyklad mieszanine 45 1:1 amoksycyliny i sulbactam jesli chodzi o zwiazek o wzorze 8, w którym Q1 oznacza grupe NH2 a R4 oznacza grupe OH, albo ampicyliny i sulbactam jesli chodizd o odpowiedni zwiazek, w którym R4 oznacza atom wodoru. Przykladem ta- 50 kich bakterii sa szczepy Esicherichia coli i Staphy- locoocus aureus.Kwasy karboksylowe o wzorze 2, a zwlaszcza zwiazki o wzorze 5, w którym R1 i R* oznaczaja atomy wodoru, jak równiez estry Ci—C4 alkilowe 55 tych zwiazków i ich sole z metalami alkaliczny¬ mi, szczególnie sole sodowe i potasowe, .sa :przy- datne jako proleki sulbactamu do podawania do¬ ustnego i pozajelitoweigoi i jako takie maja zaisto- sowanie terapeutyczne jako inhibitory ^-laktamazy, 60 ba przyklad w przypadkach dla których takie za¬ stosowanie siulbactamu ujawniono w opisie paten¬ towym St. Zjedn. Ameryki nr 4 234 579.(Przeciwbakteryjnie dzialajace kwasy karboksylo¬ we, estry i sole o wzorze 6 jak zdefiniowano wy- 65 zej, a zwlaszcza zwiazki o wzorze 20, ich Cj-^Ci-13 145 927 14 -alkilowe estry i farmaceutycznie dopuszczalne so¬ le kationowe sa przydatne do podawania doustne¬ go i pozajelitowego jako proleM amofcsycyliiny (je¬ sli R4 ma inne znaczenie niz atom wodoru) i am¬ picyliny (jesli R4 oznacza atom wodoru)..Przykladami farmaceutycznie dopuszczalnych so¬ li addycyjnych z kwasami zwiazków wytwarza¬ nych wedlug wynalazku o wzorze 1, zawieraja¬ cych wolna gro-upe aminowa jako Qx albo X1, sa sole kwasów chlorowodorowego, bromowodorowe- gq, siarkowego, fosforowego, octowego, maleinowe¬ go, fiumairoweigo, bursztynowego, mlecznego, win¬ nego, cytrynowego, glukonowego, cukrowego; ben- zenosiulfonowego, p-itolueno-sulfonowego, p-chloro- -berizenósulfoniowego i 2-naftaOeno-sulfonowego.Przykladami farmakologicznie dopuszczalnych ka¬ tionowych soli kwasów kamboksylowych o wzorze 2, 3, 5 lub 6 sa sole 'metali alkalicznych, takie jak sole sodowe i potasowe, a takze sole,amoniowe i sole fatrmakologicznde dopuszazalnych amin, na przyklad N-metyloglukaminy, N,N-£wutoenzyloety- lenodwniaminy, etanoloaminy i ptrotoadmy.Opisane wyzej proleki o wzorach, 2 13, w któ¬ rych R1 oznacza grupe Cj—C4 alkilowa, atom wo¬ doru lufo kation tworzacy farmakologicznie do¬ puszczalna sól mozna takze podawac jako fdzycz- ine mieszaniny dwóch zwiazków^. korzystnie jako mieszaniny, w których wagowy stosunek skladni¬ ków wynosi1 od okolo 1:3 do 3:1, Takie miesza¬ niny, po padaniu ssakowi doustnie lub pozajeli- towó, (równiez ulegaja rozpadowi na inhibitor fj- -laktamazy (BCOOH) i penicyline (PCOOH).W celu okreslenia, czy dany szczep Escherichia coli lub Staphylococcus aureuis jest wrazliwy na dzialanie danego zwiazku lub danej mieszanin^, mozna stosowac opisany powyzej test in vivo. Alter- matywnie, mozna na przyklad zmierzyc minimalne stezenie inhibitujace (MIC) mieszaniny (1:1) amo- ksycyliny i ssulbaotamu lub ampicyliny i sulbac¬ tamu. Wartosc MIC mozna mierzyc stosujac tok postepowania zalecany w Iinternajtional Collabora- tive Study on Antibiotic Senaiitiviity Testing (Eri- coson and Sneiris./Aota, Patholiogiica et Microbio- logia Scandilnav, Supp. 217; Section B: 6-4-^68 (1971), zgodnie z którym stosuje sie mózgowo-ser- * cowy agar infuzyjny (BHI) i urzadzenie replita- jace ^inlokulum. Komórki namnozone w ^probów¬ kach w ciagu nocy rozciencza sie stukrotmie i sto¬ suje sie je jako inokulum standardowe (20 000 — 10 000 komórek w okolo 0,02 ml umieszcza sie na powierzchni agaru, stosujac 2)0 ml agaru BHI na 1 szkielko). Stosuje sie 12 dwukrotnych rozcden- czen badanego zwiazku, przy czym jego . stezenie poczatkowe wynosi 200 ^ug/ml. Plytki bada sie po uplywie 18 godzin (utrzymuje sie je w temjperatu- rze 37°C), nie biorac pod uwage pojedynczych ko- lonoi. Wrazliwosc badanego! drolbnoustroju (MIC) okresla sie jako najnizsze stezenie zwiazku zdolne do calkowitego zahamowania wzrostu, dajacego sie ocenic nieuzbrojonym okiem.Badania fiainnak(oikiinetyczne Dane z badan farmakokinetycznyeh uzyskano na 80—1.00 g doroslych szczurach Spraque—Dawley.Badane zwiazki podawano1 dousitjnie (5 szczurów na 1 zwiazek) w postaci zawiesiny wodnej w ilos¬ ci 0,5 ml, zawierajacej 10 lub 20 mgikg leku.Próbki krwi pobierano w okreslonym czasie 5 i poddawano je róznym badaniom biologicznym w celu okreslenia poziomu ampicyliny i sulbacta¬ mu 1,1-dwutlenku ' kwasu pendcylanowego.W próbie na ampicyline wykorzystywano Sorcie na lutea (ATGC 9341), kitóry jest wrazliwy na 10 aimpicyline ale niewrazliwy na inrjdlbiitory^ beta-lak- tamazy w stezeniu do 100 jWg/nU, poniewaz nie zawiera on beta-laktamaizy. Z tego wzgledu orga¬ nizm ten nie nadaje sie do" wykazania synergii polaczenia ampicyliny i sulbacitamu lub innych 15 inhibitorów betardaktamazy.Standardowa krzywa wykreslono z normalnym osoczem przy poziomie ampicyliny 4, 2, 1, 0,5, 0,25 i 0,125 ^g/iml. Sterylne saczki pokryto objetoscia 25 lambda. Plytki* do próby wytworzono przy uzy- *) ciai agaru posdewowego (Diifiao). Calonocna hodowle Sorcina lutea orozcrienczono 1:100 i 1 ml tego roz¬ cienczenia dodano do 100 ml agaru na tworzywo- wycli tackach 30X30 cm. Tacki Tmkubowano w teaniperattarze 37°C w ciagu 18 godzin, po czym 25 mierzono strefy.Próby botailogiczne *' AmoksycyiLiny i Penicyliny V wykonano w ten sam sposób przy uzyciu krzy¬ wej standardowej wykreslonej z odpowiednia pe- . niicyiina. 30 Okreslenie sulbactamu bazowano na intensywnosci Pasteurella hdstolytica (59BO10) przy duzych sifee- zeniaah samej ampicyliny badz sulbactamu. Jed¬ nakze, poniewaz jego opornosc jest zmniejszana przez beta-lakitamaze, hodowla daje odpowiedz sy- 35 nergiczna na polaczenia aimipicyliny i sulbactamu.Krzywa standardowa wykreslono w analoigczny sposób jak opisano wyzej dla ampicyliny.Plytki do próby wytworzono przez Ndodaniie 1 ml calonocnej hodowli Pasifieurella hiistolytica do 100 40 ml agaru Mulier-Hintona z dodatkiem 50 ^ug/ml ampicyliny i 5*/© sterylnej krwi bydlecej. Plytki inkfulbowano w temperaturze 37°C w ciagu 18 go¬ dzin, po czym mierzono strefy. Ta sama metoda okreslono zawartosc 1,1-dwutlenku kwasu 6-foeta- . 45 -hyo^cdasynTetylo-penicylanowego i 1,1-dwutlenku kwasu 6-alfa-aminometylOTjpenicylanowego. ^v Wyniki zestawiono w tablicy 1.Wnioski: z danyph zawartych w tablicy wynika, ze podawanie doustne wytwarzanych sposobem we- 50 dlug wynalazku, zwiazków o wzorze 1, w którym n = 0, a R oznacza B o takim znaczeniu jak w zastrzezeniu 2 wywoluje znaczaco wysoki poziom we krwi od(pawiedniego inhibitora laktamazy — BCOOH. Podobnie zwiazki o wzorze 1, w którym 55 ci — 0, a R oznacza P o takim znaczeniu jak w zastrz. 2 wywoluja znaczaco wysoki poziom we krwi odpowiedniej penicyliny — PCOOH. /Poda¬ wanie doustne zwiazków o wzorze 1, w którym n = 1 daje wysoki poziom we krwi zarówno 60 BCOOH jak i PCOOH jednoczesnie w iitosciach w przyblizeniu rówinomolowych.Gdy zwiazki wytwarzane sposobem wedlug wyna¬ lazku lub ich isole podaje sie jako srodki przeciw- bakteryjne ssakom, a zwlaszcza czlowiekowi, to 65 mozna je podawac same lub w mieszaninach z in-15 145 927 Tablica 1 16 Daine farmakiokiinetyczjrLe u iszczurów przy doustnym podawaniu izwiiazków o wzorze 1 L. Zwiazki o wzorze 1, w którym n = zero, R = B R1 Dawka Penicylina**) Inhibitor **) "^^ Amalia. AVC T/2 cmaks. AVC T/2 10 wizór 27 wzór 27 wzór 27 wzór 2iV wzór 27 wzór .27 wzór 27 wzór 27 wzór 27 Wizór 27 wzór 10, wizór 14 wizór 14 wzór 34 (wzór 2da.X*= Y = wizór 10, X*= Y = X*= Y = =H, =H =CH2iNH2 =,H =CH2NHS =H H H C2H5 H H CqRsCH.2 H H H H Na Na - Na H » /CH2./3 /CH9/2C /CHa/aC Ch2 /CH2/4 . /CH2,/4 wzór 35 wzióir 36a ¦wzór 37 'wzór 36b kontrola ycH^8 ,1CH2/4 kontrola wzór 35 kontrola (10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 \ 10 10 4,74 3,92 1,15 1,92 /4,94 1,63 3,17 ' /5,67» 0,52 3,2l6 /1,01 1,68 3,52 a8i 5,12 6,19 2,52 3,45 6,08 2,32 4,63 7,22 1,17 3,97 2,17 2,59 4,48 1,67 0,6 0,79 1,27 0,83 0,78/*) 1,04 0,7§ 0,78/*) 1,22 0,84 1,357*) 0,91 0,73 1,25 0,71 0,14 0,69 0,27 0,43 0,85 2. Zwiazki o wzorze 1, w którym n = zero, R = P AMP Pen V [Pein V |Pen V- H H H H /CH2/4 /CH8/2C /CH2/3 ^GH2/4 ,3. Zwiazki 0 wzorze 1, w którym n = P AMP \ AMP AMP AMOX AMP ?wzór 39 R4=^CHa/3CC/: fOJO iwtzór 39 R4=CH3COO AMiP AMP R4 = = /CH3/2CHCOO AMP AMP wzór 38 wzór 38 wzór 38 wzór 38 wzór 38 wzór 38 wzór 38 wzór 38 wzór 38 wzór 38 , wzór 38 /CH2/3 CH2/4 /CH^aC /OHg/gC /CH2/2 /CHj/fC /CH5/2C OH2 /CK2/4 wzór 36a iwzór 37 10 10 10 10 1 210 20 20 20 20 20 20 20 210 2(0 20 3,77 1,67 3,11 2,65 1,81 /2,50 1,32 0,57 1,79 1,05 1,55 1,72 1,97 /3,11 1,24 3,3)5 1,36 2,47 2,50 3,26 3,73 2^18 2,55 2,71 2^72 3,14 1,78 6,15 5,21 1,76 0,57 0,68 0,89 0,72 0,95 0,95 0,89 2,40 0,86 1,63 1,17 0,70 1,58 0,99 . 0,92 — — — — ' 1,36 2,45 ¦, 2,36 0,54 1,24 0,93 1,81 1,97 1,11 2,02, 0,91 — — — — f 3,60 4,00 4,26 2,66 2,84 ¦ 2,10 3,26 3,09 2,31, 4,04 1,98 — — — — 1,18 110/*) 1,08 3,00 1,05 1,41 1,18 0,94 1,22 1,17/*) 1,40 *) Srednia z kilku powtórzen **) cmaks. jest maksymalnym pozliiomeim we krwdj w luig/1ml; AVC oznacza obsizar pod krzywa surowicy w jLig/iml. h dla próbek pobranych po 0,25, 0,5, 1, 1,5, 2, 3 i 4 godiziinaeh; TV2 oznacza polowiczny Cizas zycia badanego zwiazku w godzinach, (faza Ibeta).Dla P w,artosci AMP, AMOX d Pen V oznaczaja produkty handlowe odpowiednio Ampilcyline, Amoksy- cyline i Penicyline V.17 145 927 is nymi substancjami ant^bilotycznymi i/lub farmako¬ logicznie dopuszczalnymi nosnikami lub rozcien- czaiMkaimi. Nosnik lub [rozcienczalnik dobiera sie w zaleznosci od drogi podawania leku. Przyklado¬ wo, przy podawaniu doustnym przectiwbakteryjny Ziwdazek wytworzony sposobem wedlug wynalazku mozna stosowac, w postaci tabletek, kapsulek, pa¬ stylek do ssania:, proszków w oplatkach, syropów, eliksirów, wodnych roztworów i zawiesin, itp., zgo- dnie z powszechna praktyka farmaceutyczna. Sto¬ sunek substancji czynnej do nosnika zalezy oczywi soie od chemiicznego charakteru, rozipuszczalnoscd ii trwalosci substancji czynnej, a takze od stoso- wainej dawki. W przypadku tabletek do podawa¬ nia doustnego stosowanymi , zazwyczaj nosnikami sa laktoza, cytrynian sodu i sole* kwasu fosfo¬ rowego. Tabletki zawieraja zazwyczaj rózne srod¬ ki ulatwiajace rozpad, takie jak skrobia, a takze srodiki poslizgowe, takde jak stearynian magnezu, laurylosiatrczan sodowy i talk. W przypaidku kap¬ sulek do podawania doustnego uzytecznymi roz¬ cienczalnikami sa lakitoza i glikole polietylenowe o wysiokdej masie czasteczkowej, np. 21000—4000. Gdy doustnie zamierza sie podawac zawiesiny wod-. ne, to na ogól przy ich wytwarzaniu substancje ozynina miesza sie ze srodkami ulatwiajacymi po¬ wstawanie emulsji i zawiesiny. W razie potrzeby mozna dodawac pewne srodki slodzace i/lub sma¬ kowe. ¦ - W przypadku podawania pozajelitowego, obej¬ mujacego podawanie domiesniowe, dootrzewniowe, podskórne i dozylne, stosuje sie na ogól jalowe roztwory substancji czynnej, przy. czym odczyn roztworów doprowadza sie do wlasciwej wartosci pH i roztwory te buforuje sie. W przypadku po¬ dawania dozylnego calkowite stezenie substancji rozpusizczonych nalezy regulowac tak, aby uzyskac preparat izotoniczny. v Jak wspomniano powyzej, przeciwbakteryjine zwiaziki wytwarzane sposobem wedlug wynalazku mozna podawac ludziom, przy czym stosowane dawki dzienne nie róznia sie w istotny sposób od dawek innych stosowanych klinicznie antybio¬ tyków penicylinowych. • Przepisujacy lek lekarz ustali dawke s wlasciwa dla danego czlowieka — pacjenta, przy czym nalezy przyjac, ze dawka ta bedzie zalezec od wieku, wagi i reakcji poszcze¬ gólnych pacjentów oraz od charakteru i ostrosci objawów u nich wystepujacych.Zwiazki wytworzone sposobem wedlug wynalaz¬ ku stosuje sie doustnie zazwyczaj w dawce od 20 ido okolo 100 mg na 1 kg wagi ciala dziennie, a. pozajeMowio w dawce 'od okolo 10 do okolo 100 mg na 1 kg wagi ciala dziennie, na ogól w dawkach podzielonych. W pewnych przypadkach moze byc konieczne zastosowanie dawek wykraczajacych po¬ za podawane zakresy. -} Wynalazek zlustruja ponizsze przyklady. Widma magnetycznego rezonansu jadrowego (NMR) wy¬ konywano w zdeutenowanym chloroformie /CDCI3/ lub deulterowanyim diwiumetylosulfiotlenku /DMSO- -de/. Polozenie pików podano w czesciach na mi¬ lion/w odniesieniu do piku' czterometylosilanu ja¬ ko wzorca wewnetrznego. Dla okreslenia ksztaltu pików stosowano nastepujace skróty: bs — szero¬ ki siingjet, s — singlet, d — dublet, t — triplet, q — kwadruplet, m — multiplet.Przyklad I. Wytwarzanie estrów mionoben- zyilowych kwasów dwukarboksylowych 5 A. Ester monobenzylowy kwasu trans-1,4-cyklo- heksiainodwukarboksylowego Do roztworu 10 g (2,8 mola) trans-l,4-cyMoheksa- n)odwukarboksy!lami dwuibenzylu w 20 ml cieplego Ill-rz.-butanolu dodano roztwór 19 g wodorotlen- 10 ku potasowego w 10 ml Ill-rz.-butanolu. Miesza¬ nine mieszano w temperaturze pokojowej w ciagu nocy, po czym z powstalej metnej mieszaniny od¬ parowano rozpusizczalnik. Pozostalosc roztwarzano w wodzie i odczyn doprowadzono za pomoca roz- 15 cienezonego kwasu solnego do wartosci pH 5„3, a po Uplywie 30 minut do wartosci pH 5,25. Wytra¬ cona substancje stala odsaczano i rozpuszczono po- * wtórnie w rozcienczonym roztiworze wodorowegla- inu sodowego. Odczyn powstalego roztworu dopro- 29 wadzono do wartosci pH 5,25. Wyitraconio oczysz¬ czony monoesiter. v Wdktao iH^NMR /DMSO-d^: 1,1—2,3Tm, 10H/, 5,1 /s, 1H/, 7,35 /m, 5H/ ppm.B. Terefftalan monobenzylu 25 Do cieplego roztworu 10 g tereftalanu dwuiben¬ zylu w 200 ml Ill-rz.-butanolu dodano 1,9 g wodorotlenku potasowego w 100 ml III-rz.-buta¬ nolu i 10 ml wody. Powstala mieszanine mieszano w temperaiturze pokojowej w ciagu 60 godzin, pó 30 odparowaniu rozpuszczalnilka pod zmniejszonym ci¬ snieniem, pozostalosc roztworzono w wodzie, za¬ kwaszono do wartosci pH 5,3 i poddano dalszej obróbce jak w czesci A, otrzymujac zadany mo¬ noesiter (56§/0 wydajnosci teoretycznej) o tempera- 35 fcurze tCipnienila 178°C.Wiiidimo LH-NJVtR /DMSO/Ó: 5,3 /s, 2,H/,' 7,4 /s, 5H/, 8,1 /s, 4H/ ppm. j Widmo IR: 1690 i 1710 cm"1.. 15 g tereftalanu dwuibenzylu zmydlono w 225 ml 40 alkoholu benzylowego zawierajacego równomolowa ilosc wodorotlenku potasu, prowadzac mieszanie w temperaturze pokojowej w ciagu nocy. Po roztar¬ ciu produktu w eterze etylowym otrzymano (75p/o wydajnosci teoretycznej) sól potasowa tereftalanu 45 monobenzylu.Pnayklad II. Ester mioniobenzylowy kwasu ctils-1^cykloheksanodwukarboksylowego Do 15,4 g i(0,10 mola) bezwodnika kwasu cis-1,3- -cyklohekisainodwukarboksylowego w 200 ml tolu- 50 enu wkroplono roztwór 10,8 g (0,10 mola) alkoholu benzylowego w 50 ml toluenu. Mieszanine miesza¬ no w tempera/turze pokojowej w ciagu 1 godziny, a nastepnie ogrzano do temperatury 60°C, która utrzymywano w ciagu 1 godziny. Rozpuszczalnik 55 odparowano do uzyskania niewielkiej objetosci, a po ochlodzeniu odsaczono wyiracony staly produkt, to jest zadany \monoester, o temperaturze topnie¬ nia 69—71°C iH^NMR /ODCla/ ppm /delta/:. 1,3^2,,0 /m, 8HA 2,4 60 yni, 2H/, 5,1 M, 2H/, 7,3 /s, 5H(.Wildmo w podczerwieni /CHCI3/ 1700, 1720, 2400— 3700 om"1.Alternatywnie, mieszanine reakcyjna w toluenie poddano dzialaniu uzytego w równomolowej ilosci 65 wodorotlenku potasowego w roztworze etanolo-145 927 19 20 wyim. Otrzymano sól potasowa estru monobenzylo- wego. Sól sodowa otrzymano stosujac w analogicz- iny sposób metanolowy roztwór wodorotlenku so¬ dowego.• Stosujac wyzej podamy tok postepowania z uzy¬ ciom nizej podanych bezwodników kwasów <}wu- kanbioksyliowych, ortarzymano odpowiednie estry mo- nobenzylowe wzglednie ich gode sodowe lufo pota¬ sowe: ibezwodriiik kwasu bursztynowego, bezwodnik kwaisu ^lutarowego (po calonocnym ogrzewaniu w toluenie w temperaturze wrzenia pod chlodnica zwrotna).'Przyklad III. Wytwarzanie bursztynaanu 1,1- -dwajoksydiqpeniicylanoiloksym'dtyliofwo-lbenzylo(wego Stosujac intensywne mieszanie do ( mieszaniny 9,2 g (0,044 mola) bur&ztyniianu monobenzylu; 200 ml chloroformu i 25 ml wody dodano 40% wod¬ ny roztwór wodorotlenku czterofbutyloamoniowego ido chwiM uzyskania wartosci pH 8,5. Warstwe chlo-, rotformowa oddzielono, warstwe wodna wyekstra¬ howano chloroformem (1X100 ml). Polaczone eks¬ trakty chloroformowe osuszono nad Na^SK^ i za¬ wezono pod zmniejszonym cisnieniem. Powstaly olej polaczono z 200 ml toluenu i dodano 16^5 g (9,044 .mola)' 1,1^dwutlenku penicylaniianu jodometytyi.Mieszanine mieszano w ciagu 30 minut, rozcien¬ czono do objetosci 400 ml octanu etylu i odsa¬ czono wytracony jodek czterobutyloamioniowy. Pla¬ cek fiiltracyjny przemyto 100 ml octanu etylu* po czym .polaczone przesacze przemyto nasyconym NaHCOs (1X100 ml), woda, (1X100 ml) i solanka (1X100 ml), osuszono nald Na2SC4 i zaitezomo pod zmnliejszonym cisniieriiem do otrzymania oleju. Olej ohromatografiowano na 1 kg zelu krzemionkowego mieszanina (1:1 objetosciiowo) octanu etylu i hek¬ sanu. Otrzymano 8,5 g (43o/0 wydajnosci teoretycz¬ nej) bialej substancji stalej.Widmo iH-NMR /ODOtytf: 1,45 /s, 3.H/, 1,63 /s, 3H/, 2,77 /s, 4H/, 3,47 7d, 2H/,\ 4,43 /s, liH^, 4,62 /t, IH/, 5,17 ,1s, 2H/, 5,84 /kwartet AB, 2|H/, 7,4 /s, 5H/ ppm.W analogiczny sposób otrzymano z odpowiednich eslterów mónobenzylowyoh nastepujace zwiazki: a) Glutaran 1,1-idwuoksydopenlicyilanodloksymetylo- wo-benzylowy (61»/0 wydajnosci teoretycznej) Widmo -^NMR /CDCI3/Ó: 1,42 /s 3H/, 1,6 /Im, 3H/, 1,8^2,2 /m, 2B', 2,28—2y68. /m, 4H/, 3,45 /d, 2IH/, 4,4 /s, IH/, 4,6 ft, IH/, 5^14 /s, IH/, 5,8 /kwartet AB, 2iH/, 7,37 /sf, 5H/, ppm. b) Adypinian l,l-"dwuoksydopenicylanoiloiksymetylo- wo-benzylowy (47% wydajnosci teoretycznej) Wtidnio /H^NMR 1,53-4,86 /Im, 4H/ 2,212-^2,6 /m, 4H/, 3,46 /d, 2H/, 4,42 M, IH/, 4,6 /t, IH/, 5,13 /s, 2H/, 5,82 /kwartet AB, 2H/, 7,33 /s, 5H/, ppm. c) Dwarnietyloiriaionian 1,1-dwuioiksydopendcylanoilo- ksymetylowo-foenzylowy (73»/0 wydajnosci teoretycz¬ nej) , Wdidmo *H-NMR /CDCtyó: 1,4 7s, 3H/, 1,53 is, 9H/" S,45 /d, 2H/, 4,4 /s, IH/, 4,56 /t, IH/, 5,22 /s, 2H/A 5,718 /kwartet AB, 2H/, 7,36 /s, 5H/ ppm. d) MaEonian 1,1-dwuoksydopendcylanoilolksynietylio- wo-benzylowy (45»/a wydajnosci teoretycznej/ Wntoo *H-NMR /CDCI3tf: 1,43 /s, 3H/, 1,6 7s, 3H/, 3,46 /d, 2H/, 3,53 /s, 21*/, 4,42 /s, IH/, 4,«-/t, IH/, 5,2 /s, 2 Widmo IR /mujol/': 1795 i 1790 cm"1, e) Sebacyindian l,l-.dwuoksydoperiicylanoiloksymety- 5 lowo-benzylowy <54P/0 wydajnosci teoretycznej), olej Widmo ^H-NMR /DDCa3/<5: 1,2—1,9 An, 18H/, 2,1^2,5 Jmy v4H/, 3,4 /d, 2Ify, 4,4 /s,, IH/, 4,6 /t, IH/, 5,1 /s, 2H/, 5,8 /q, 2H/, 7,3 /s, 5H/ ppm.IPrzyklad IV. Wytwarzanie bursztyoianu 1,1- 10 ^dwuoksydopeniicylanodloksymetylowo-sodowegio Roztwór 8,4 g (0,019 mola) bursztyjn&anu 1,1- -dwucksydopeoicylanoiilolkByir)^^ w 75 ml tetrahydrofuranu dodano do zawiesiny 4 g lOio/o (udzial wagowy) palladu na weglu w tetra- 15 hydrofuraniie (THF) i calosc wyitazasano w urzadze¬ niu do uwodorniania w atmosferze wodoru, pod cisnieniem 344,5 kPa. Pio*uplywie 30 mdnut odsa¬ czono kataldzator przez pomocniczy material fil¬ tracyjny, a placek Mitracyjny przemyto 75 ml 20 TiHF. Polaczone przesaaze zatezono* pod zmnijejszo- inym cisnieniem i rc^worzono w 75 ml octanu ety¬ lu. Do roztworu dodano w trakcie miieszania 3,07 g (0,019 mola) 2-et'ylopentanokarboksylanu , sodu.Po uplywie 15 minut odsaczono wytracona suib- 25 stancje, przemyto ja eterem etylowym i osuszono w atmosferze azotu, otrzymujac 6,8 g (95jo/0 wy¬ dajnosci teoretycznej) bialego stalego produktu.Stosujac powyzszy tok postepowania otrzymano nizej wymienione sole sodowe. W przypadkach gdy W po dlodaniu 2-etylope.ntanokiairboksylanu' sodu nie wytracil sie osad, w celu wywolania wytracenia diodaino eter etylowy. a) Glutaran 1,1-dwuoksydopenicyianoiloksymety- lowo-sodowy (93fl/© wydajnosci teoretycznej) 35" Widmo iH-NMR fD&Jd: 1,48 /s, 3H/, 1,63 /s, 3H/,, 1,6-^2,7 /m, 6H/, 3,22^3^98 /m, 2H/, 4,68 /s, IH/, 4,8—(5,13 /m, IH/, 5,86 \ /kwartet AB, ZHJ ppm b) Adypiniian 1,1-dwuokisydopenicylanoiloksyme- tyHowoHSodowy (79f/0 wyidajnasci teoretycznej) '* Wdidmo iH-NMR /B^O/S: 1,46 /s, 3Hi/, 1,63 /s, 3H/, 1,44—1,8 ./m, 4H/, 2,1—2,6 /m, 4H/, 3,1—3,56 /m, 2H/, 4,56^^,76 /pik HOD, boczne C-3W, 5,0-^5,15 /m, IH/, 5,92 /kwartet AB, 2H/ ppm c) EhviLmetylomaloniain !l,lHdwiuokj$ydopenicylano- ^3 iloksymetylowo-siodowy "C7l9p/o wydajnosci teoretycz¬ nej, 'po rekrystalizacji z anieszaniiny octanu etylu i heksanu otrzymano krystaliczne igly) Widmo^H-iNMR (D2O/S: 1,33 /s, 6H/, 1,44 /s, 3H/, 1,58 /s, 3W, 3,16^3,9 ta, 2iH/, 4,65 As, IH/, 4,93—5,1 50 /m, 1iH/( 5,93 /kwartet AB, 2H/ ppm.Widmo IR /nujol/: 1780 cm-1. d) Malonian l,l-dwuoksydo!penicylanoiloksymety- liowo-sodowy (88«/o wyda«jnosci teoretycznej) Widmo iH-NMR /D^O/^:l,4S /s, 3lH/, 1,6 /s, 3H/, 55 3,2—,3,93 /m, 2H/, 4,66 fe, IH/, 4y96—5,13 /m, IH/, 5,83 /kwartet AB, 2H7 ppm..Stwierdzono, ze nastapila wymiana atomów wo¬ doru grupy CH2 malonianu z D20. e) Sebacyndan 1,1-dwUoksydopenicyianoiloksyme- 60 tyljowo-sodowy (80»/0 wydajnosci teoretycznej) Widmo ^H-NMR /D20/<$: 1,2^1,7 /m, 18H/, 2,15 /t, IH/, 2,45 /t, 2H/, 3,45 ,/d, IH/, 3,65—(3,75 /dd, IH/, ' 4,75 /s, IH/, 5,15—5,25 /m, IH/, 5,8—6,0 /dd, 2H/, ppm. , •5 Wdidmo IR /KBr/: 1570, 1770 i 1800 om"1.145 927 21 22 f) Pozostale estry benzylowe wytworzone jak w przykladzie HI uwodorniono i przeprowadzono w odipojwiiedinie sole sodowe stosujac wyzej podany tok postepowania. Z uzyciem 2-etyilopentanokar- boksylanu potasu uzyskano odpowiedinia sól pota¬ sowa.Przyklad IVA. Wytwarzanie krystalicznego wódziami adypiriianu mono-l,l-dwuoksydapenicyla- noiloksymefrylowego Do 200 ml acetonu- dodiaino 48,5 g (0,19 mola) 1,1-dwuoksydopenicylanianu sadu, 48,0 g (0,17 mo- /la) adypiniamu chlorometylawo-benzylowego¦' i 19,3 g (0,06 mola) bromu czterobutyloamoniowego. Mie¬ szanine ogrzewano w ciagu nocy w atmosferze azotu w temperaturze wrzenia pod chlodnica zwro¬ tna, przesaczono i przemyto acetonem, a przesacz odiparowano. Pozostalosc roztworziano w 500 ml oc¬ tanu etylu, przemyto naprzemiennie 250 ml por¬ cjami^ splamki i wody i znowu solanka i osuszono nad M45SO4. Po odparowaniu rozpuszczalnika pod zmniejszonym cisnieniem otrzymano 80,6 g jasno¬ zlotego oleju. Olej roztworzono w 250 ml octanu etylu, a £0 dodaniu 20,9 g 10^ Pd/C uwodornio¬ no pod cisnieniem 344,5 kPa w , ciagu 1 godziny.Po -dodaniu 15 g swiezego'katalizatora uwodornia¬ nie kontynuowano w ciagu 2,5 godziny. Po odsa¬ dzeniu katalizatora placek filtracyjny przemyto 1500 ml acetonu, po czym przesacz polaczony z nozjfciworami z przemywania odparowano pod zmniej¬ szonym cisnieniem, otrzymujac lepki olej. Olej roz^ (tworzono w 150 ml acetonu, po czym w celu iza- poczarfkowandia krystalizacji dodano powoli wode i dodawanie kontynuowano do zuzycia 800 ml. W ciagu 30 minut prowadzono mieszalnie, a nastepnie krystaliczny produkt odsaczono, przemyto woda i osuszono na powietrzu, otrzymujac 58,2 g tytulo¬ wego zwiazku. Po rekrystalizacji z octanu- etylu- otrzymano jednowodziain o temperaturze topnienia 100—102°C. / AraHiiza elememfoirna dla C15H21O9NS • H2O Obliczono: C 44,0 H 5,66 N 3,42 Stwierdzono: C 43 93 H 5,65 N 3,42. flent^enogram .potwierdzil kirystaUczinotsc produk¬ tu.Przyklad V. Wytwarzanie trans-1,4-cykIohe- faaanodwukarboksylanu i,l-diwuoksydopendcylano- iloksynieitylowo-slodowego A. Wytwarzainde trans-1,4-cykloneksanodwukarbo- ksyHawu betozylowo-chiorometylowego Do mieszaniny, 3,06 g (0,036' mola) wodorowegla¬ nu sodu, 5,46 tg (0,018 mola) fcrams-l,4-cykloiheksa- nodwukarboksylanu benzylowo-potasowego, 50 ml wody i 500 ml chlonoformu dodano 6,17 g (0,018 mola) wodorosiarczanu raterobutyloamoriiowego i inieszaindne miesziano w temperaturze pokojowej w ciagiu nocy. Po rozdzieleniu sie warstw warstwe .1 wodna wyekstrahowano dwukrotnie chloroformem.Polaczone warstwy chloroformowe osuszano i od¬ iparowano do sucha. Powstala sód czterobutylo- amoniowa roztworziano w 20 ml chlorku metylenu i roztwór wkropdono w ternperaturze 0°C do 20 ml bflamochlorometanu. Powstala mieszanine miesza¬ no w temperaturze pokojowej w ciagu 70 godzin, po czym odparowano rozpuszczalnik, a do pozosta¬ losci dodano octan etylu. Wytracony bromek czte- nabutyloamomiowy odsaczono, a przesacz osuszo^ no nad Na2S04 i odparowano pod zmniejszonym cdsnientiem, otrzymujac 5 g (91»/» wydajnosci teo¬ retycznej) surowego produktu1. Pnddukt w celu o- 5 czysziraenia chromatógriafowaino na zelu krzemion¬ kowym, stosujac jako eluent miieszianine (1:3) eteru etylowego i heksanu. Otrzymano 1,9 g (35»/< wy¬ dajnosci teoretycznej) zadanego produktu w po¬ staci ' oleju. 10 Wdidmo iH-NMR /CDCI3/ d: 1,0 — 2,4 (m, IOH), 5iyl (s, 2H), 5,7 (s, 2H), 7,3 (Is, 5H) ppm.B. Wytwairzianie trans-l,4-cykilaheksanodfwuka[rbo- ksylamu 1,1-dwuoksydopenicylainofiioksymetylowo- -benzylOwego is Roztwór 4,2 g (13,5 mmola) trams-l,4-cykloheksa- nodwukiarlboksylanu benzylowo-cihlorometylowego, 3,63 g (14,2 mmola) 1,1-dwuokisydope^ylaManu sodu, 1,45 g (4,5 mmola) i 100 ml acetonu ogrzewa¬ no w, ciaigu" nocy w temperaturze wrzenia pod 20 chlodnica zwrotna.. Po odparowaniu acetonu doda¬ no 100 ml octanu etylu, roztwór przemyto trzykrot¬ nie woda, a potem solanka i osuszono nad bezwod¬ nym NasSC^. Rozpuszczalnik odparowano pod zmniejszonym cisnienliem, otrzymujac surowy pro- 25 dukt, który oczyszczono w kolumnie chromatogra¬ ficznej zawierajacej zel krzemionkowy. Jako eluent stosowano mieszanine (1:1) octanu etylu i heksanu.Otrzymano' 5,3 g (78*/0 wydajnosci teoretycznej) loczyszczónego produktu w postaci oleju, który sto- 30 sowano -w nastejpnym etapie.Widmo !H-NMR /CDCI3/ d: 1,3 — 1,65 (m, 6H), 1,65 — 2,6 (m,,10H), 3,4 (d, 2H), 4,4 (s, 1H), 4,55 WKidmo IR /GDGL3/: 1730, 1760 i 1810 cm~K 35 Do roztworu 2,5 g (4,9. mmola) esitru benzylowe¬ go, otrcymainego jak w czesci B„ w 50 ml octanu etylu dodano w atmostferze azotu 1,5 g 10»/0, Pd/C (stanowiacego katalMizatar. Powstala mieszanine u- wodomniono (pod cisnieniem 98,1 — 196,2 kPa w 40 ciagu okolo 20 minut. Po odsaczeniu katalizatora ido przesaczu dodano 0,82 g (4,9 mmola) 2-etylopen- tanokariboklsydanu siadu, mieszanine mieszaino w terniperatuirze pokojowej w ciagu 30 mlinult, potem zatezono do 1/3 objetosci i dodano do miej trzy 45 objetosci eteru etylowego/ Wytracony zwiazek ty¬ tulowy odsaczono i przemyto eterem i osuszono w atmosferze azotu, otrzymujac 1,7 g {78p/< wydajnosci teoretycznej w tym etapie) produktu.Widmo iH-NMR /D2O/ d: 1,'3 — 2,4 50 3,6 (m, 2H), 4,6 (s, UH), 4,9 — 5,0 (m, 1H), 5,7 (q. 2H) ppm.Wlidimo IR /KBr/: 1565, 1760, 1810 i 1780 om"1.Przyklaid VI. Wytwarzanie krystalicznego estru mono-l,l-diwuoksydopem(icyiLanoiloksym^ * 55 wego kwasu trans-l,4-cykloheksanodwu)karboksylio- wego. iDo roztworu 6,07 g (12 mmoli) trans-l,4-cyklohek- sanodwukarboksylanu 1,1-dwuoksydopenicylairioailo- ksymetylowo-ibenzyllowego w 100 ml octanu etylu 60 dodano w atmosferze a^otu 3,0 g lOP/o Pd/C sta- nowiacegio katalizator. Mieszanine uwodornion-o w ciagu 45 minut, prowadzac wytrzajsanie pod ci¬ snieniem 344,5 kPa. Mieszanine przesaczono, a przesacz zatezono pod zmniejszonym cdsnieriiem, 65 otrzymujac jako pozostalosc olej, który torystailiizo-145 927 23 24 wal podczas stania. Produkt rekrystalizowanio w atmosferze azotu z mieszaniny octanu etylu i hek¬ sanu, otrzymujac 2,35 g krystalicjznego produktu, który zdawal sie zawierac nieco oleju. Produkt ten roztworzono w 100 ml octanu etylu i dodano don równomolowa ilosc 2-etylopentainokaiiboksylanai so¬ du. Wytracona sól sodowa mieszano w ciagu 45 miinut, zatezono' do 1/3 objetosci li w celu dopro¬ wadzenia wytracania do konca dodano eter etylo¬ wy. Sól sodowa odsaczono, iprzemylto eterem i osur szono w atmosferze azotu, a nastepnie roztworzo¬ no w 50 ml wody, zakwaszono kwasem siolnym i ekstrahowano octanem etylu. Ekstrakty osuszono nad Na^SO^ a P° odparowaniu rozpuszczalnika pod zmniejszonym cisnieniem pozostalosc wykrystali¬ zowano z mieszaniny octanu etylu i heksanu i osuszono w atmosferze azotu, otrzymujac 1,85 g (3f7»/a wydajnosci teoretycznej) produktu o tempe¬ raturze topnienia 118,5 — 119°C. Krystaliicznosc produktu potwierdza rentgenogonam.Widimo iH-NMR /CDC1S/ <5: 1,4 i(s, 3H), 1,4 — 1,55 , 1,6 (s, 3H), 2,05 — 2,15 (m, 4H), 2,25 — 2,46 (m, 2H), 3,4 ^.3,6 (im, 2H), 4,4 (s, 1 4,65 (im, 1H), 5,7—5,95 Widmo IR /KBr/: L700, 1760, 17-80 i 1800 cm"1.Przyklad VII. Wytwiarzainde tereftalami mo- no-l,l-dwuoksydopenacylainoiloksyinetylu i jego so¬ li sodowej A. Tereftalan benzylowo-chlorometylowy - Do roztworu 18,53 g (0,062 mola) teratftalanu ibenzylowo-potasowego w 300 mi wody dodano 600 ml clhlorofortmu, 10,38 g (0,12 mola) wodorowe¬ glanu sodu i 20,95 g (0,06j2i mola) wodórosdairczanu czfcerobutyloamoniowego. Powstala mieszanine mie¬ szano w temperaturze pokojowej, w ciagu 3 go- dizdin, po czym oddzielono warstwe organiczna, a warstwe wodna wyekstrahowano dwukrotnie chlo¬ roformem; Warstwy organiczne polaczono i osu¬ szano nad Na2SC4, po czym odparowano rozpusz¬ czalnik, otrzymujac sól czteriobutyloamoniowa te- reftalanu monobenzylu. Sól te roztworzono w 25 ml dhlorku metylenu i roztwór wkroplono w tem¬ peraturze 0°C do 100 ml bromoohliorometanu. Po¬ wstala mieszainine pozostawiono do ogrzania do tenperatury pokojowej, a potem mieszano' w cia¬ gu nocy. Produkt wyodreibnionid i oczyszczono me¬ todami podanymi w czesci A przykladu V. Tytu¬ lowy dwuester otrzymano w postaci krysztalów o temperaturze topnienia 64 — 66°C.Widmo iH^NiMR /CDC13/ d: 5,3 (s, 2H), 5,9 (s, 2H), 7J3 Widmo IR /KBr/: ,1720 i 1735 om"1.B. TeretCtalan l,l-dwuoiksyo)perii)Cylainoiloksyme- tylowo-foenzylowy Roztwór 6,34 g (0,021 mola) tereftaianu benzylo- wo-chlorometylowego, 5,58 g (0,022 mola) i 1,1-dwu- oksydopenicylanianu , sodu, 2,24 g (0,0069 mola) bromku cztoobutyloamoniowego i 200 ml acetonu mieszano w atmosferze azotu w temperaturze wrzenia pod chlodnica zrwmatna w ciagu 18 godzin.Aceton odwirowano, a pozostalosc roztworzono w octanie etylu, przemyto tozykirotnie woda i osuszo¬ no nad Na2SC4, po odparowaniu rozpuszczalnika otrzymano ¦ 1L g surowego produktu, który oczysz¬ czono na kolumnie (20 X % cm) aawieragaceg zel 10" 15 20 krzemionkowy. Jako eluent , stosowano mieszanine <1:1) octanu etylu i heksanu. Po odpairowainiu frakcji zawierajacyeh produkt otrzymano 10 g (960/g wydajnosci teoretycznej) zadanego estru w /postaci oleju.Widimo iH-NMR /CDCi3/ <5: 1,4 (s, 3H), 1,5 i(s, 3H), 3,4 , 5,4 (s, 2H), 6,1 <(q, 2iH), 7,4 (s, 5H), 8,1 (;s, 4H) ppm.Widmo IR /CDCl;*/: 1725, 1745, 1780 i 1910 om"1.C. Roztwór 9 g estru benzylowego, otrzymanego jak w czesci B, w 50 ml octanu etylu poddano dzialaniu zmniejszonego cisnienia w celu usunie¬ cia powietrza, a nastepnie uimiiesizczonjo w atmosfe¬ rze azotu. Po dodaniu 2,5 g 10p/o Pd/C prowadzono uwodornianie pod cisnieniem 294,3 kPa w ciagu 20 minut. Mieszanine 'przesaczono przez pomocniczy material filtracyjny, prowaidzac przemywanie octa¬ nem etylu. Do przesaczu i roztworów z przemywa- inlia dodano 2,98 g 2-e4ylopentanokarboksylanu to- dowego i powstala mieszanine mieszano w ciagu 30 minut. Po dodaniu 50 ml octanu etylu i 50 ml eteru etylowego do uzyskanej gestej -mieszaniny, przesaczono ja i przemyto eterem etylowym. Pro¬ dukt suszono' w ciagu nocy, otrzymuijac 5,8 g. (75?/o 25 wydaljnosoi teoretycznej) krystalicznej soli sodo¬ wej. / D. Do roztworu 1 g soli sodowej, otrzymanej jak w punkcie C, rw 50 ml wody dodano 5 ml In kwasu solnego, a powstala mieszanine ekstraho¬ wano 75. ml eteru etylowego. Po zatezeniu roztwo¬ ru octanowego pod zmniejszanym cisnieniem do konsystencji szlamu dodano octan etylu w takiej tylko oiosci - aby spowodowac rozpuszczenie wytra¬ conego osadu. Do roztworu mieszanego , w tempe¬ raturze pokojowej dodano powoli heksan do o- siagniecdia punktu zmetnienia, po czym uzyskana mieszanine ogrzewano na lazni parowej d,o prze¬ prowadzania jej w roztwór. Po dodaniu kilku kro¬ pli heksanu mieszanine ochlodzono do tempera¬ tury .pokojowej i umieszczono w lodówce. Wytra¬ cone krysztaly odsaczono' i osuszono w atmosferze azotu, -otirzyimuijac 900 ml (95*ya wydajnosci teorety¬ cznej) tytulowego estru o temperaturze topnienia 167—469°C Widmo iH-NMR /DMSO/ <5: 1,4 (s, 3H), 1;5 (s, 3H), 3,4 (d, 2H), 4,6 (b, 1H), 5,1 — 5,3 (m, 2H), 6,1 (q, i2lH), 8,1 Widmo IR /KBr/: 1700, 1750, 1780 i 1810 cm"1. i Przyklad VIII. Wytwarzanie izoftalanu lyl- ^diwuoksypamcyianoiloksyme^ A. Izoftalan chloDXmetylowo-[benzyliowy Stosowano tok postepowania z czesci XA przykla¬ du VII. 17,0 g (0,058 mola) izoftaianu benzylowo- -potasowego w 45 ml wody i 500 ml ichloroformu przeprowadzono w sól cztenobutyloamoniowa, któ¬ ra ipoiddano reakcjii z nadmiarem bromochloirometa- nu. Otrzymano 15 g siurowegjo produktu, który rozpuszczono w octanie etylu i dodano 45 g zelm krzemiiorikowego. Z powstalej papki odparowano rozpuszczalnik, a stanowiacy [pozostalosc zel krze¬ mionkowy, umieszczono w warunkach bezwodnych w kolumnie (19,6 om) i eluowano mieszanina (1:3) eteru etylowego i heksanu. Po odparowaniu roz¬ puszczalnika z frakcji zawierajacych produkt o- trzymano zadany dwuesiter w postaci oleju. 30 35 40 45 50 55 65145 927 25 U Widmo ^HhNMR /CDC13/ 8: 5,3 (s, 2H), 5,9 (s, 2H), 7.3 (,s, 5H), 8,0—8,3 B. Izoftalam 1,1-djwiiokisyidoipenicyiLanjoiLloksymety- lowo-benzydiowy .Mieszanine 12y23 g (0,04 mola) izoftalainu benzy- lowo-cMoriametylowego, 10*75 g (0,042 mola) 1,1- -diwtioksydojpeoicyilariiainu sodu, 4,31 (0,0134 mola) bromku czterobutyloamoniowego i 400 ml acetonu ogirzewaino w temperaturze wrzenia pod chlodnica zwnotna w ciagu 30 godziiin. Aceton odparowano i zastapiono octanem etylu, po czym roztwór przemy¬ to tmykrotnie woda i raz solanka i suszono nad Nai2S04* Po odparowaniu rozpuszczalnika pozosta¬ losc chiromatografowa.no na zelu krzemionkowym, stosujac jako eluent mieszanine (65:35) eteru ety¬ lowego i heksanu. Otrzymano produkt (41b/fl wy¬ dajnosci teoretycznej)' w postaci oleju, który kry¬ stalizowal podczas stania.Widmo iH-NMR /CDClg/ 8: 1,3 (s, 3H), 1,5 (s, 3H), 3.4 (d, 2H), 4,5 (s, 1H), 4,6 (q, 2lH),,4 $m, 2H), 8,7 — 8,8 (im, 1H) ppm.Wlidmo. IR fKBrJ: 17120, 1750 i 1806' cm"1.C. Mieszanine 8,14 g (0,016 moiai) estru benzylo¬ wego, (otrzymanego jak w czesci B, 2,5 g 10% Pd/C d 50 ml octanu etylu uwodorniono stosujac tok postepowania z czesci C przykladu VII. Po odsaczeniu katalizatora dodano 2i,70 g (0,016 mola) 2^tylopentanokaorboksylainu siodu. Powstala, gesta zawiesine mieszano w ciagu 20 minut, a nastepnie zatezono do 1/3 objetosci i dodano eter etylowy w celu doprowadzenia wytracania do konca. Wy¬ tracone krysztaly odsaczono (i osuszono w itmosfe-. rze azotu, otrzymujac 6,33 g (&0o/o wydajnosci teo¬ retycznej) tytulowej soda sodowej.Wlidmo iH-NMR /DSSO/ <5: 1,3 (s, 3fH),^ 1,5 (s, 3H), 3,3 — 3,4 (m, liH), 3,5 ^ 5,6 5,0 — 5,2 (m, 1H), 6,05 (q, 2H), 7,45 (t,. 1H), 7,8 — 8,8 Widmo IR /K&rJ: 1575, 1620, 1740 i 1810 cm"1. .Przyklad IX. Wytwairzanie 6-{D-[2-'/l-mety- lo-2^meilx)ksykairbonylowiinyloamino/-2^enyloacete- md)do]}-penicylandaniu cztetroibutyloamoniowego Do 300 ml chloroformu dodano 39,3 g trójwo^ diztianu kwasu 6T[|D-/2Hamino-2-f:enyloacetami'do^lpe- nicylanowego, a nastepnie 50 ml wody, po czym odczyn mtieszaininy doprowadzono do wairtoscd pH 8.5 dodajac 4Qo/o wodny roztwór wodorotlenku czte- robutyloamoniowego. Warstwy rozdizielono i war¬ stwe wodna nasycono siarczanem sodowym i eks¬ trahowano swiezym cWotrafo^mem. Ekstrakty i po¬ czatkowo oddzielona dolna warstwe polaczono i od- pairowano z nich rozpuszcizafljndk do uzyskania Obje¬ tosci okolo 250 ml. Po dodaniu 1J0 ml aceto^octanu metylu i 30 g bezwodnego siarczanu maignezowego mieszanine ogrzewaino w temperaturze wrzenia pod chlodnica zwrotna w ciagu 3 godzin, a naste¬ pnie pozostawiono ja do opadniecia osadu i zde- kamitiowano ciepla wierzchnia warstwe organicz¬ na. Przejrzysty roztwór chloroformowy pozostawio- njo do odhlodzenia. Po wytraceniu sie krysztalów tytulowego zwiazku otrzymano produkt (52»/o wy¬ dajnosci teoretycznej) topniejacy z rozkladem, w temperaturze 18&—184°C Wdidmo iH-NMR /CDGL3/ ó: 0,8 — 2,0 (m, 4H), 1,88 (s, 3H), 3,1 — 3,6 (m, 8H), 3,6 (s, 3H), 4,17 (is, LH), 4,58 i(s, 1H), 5,05 (d, 1H), 5,38 — 5,6 (m, 2H), 6,78 «d, 1H), 7,315 Przyklad X. Wytwarzanie <5-{LD-[2-/l-metylo- * -i2-meitoksykar!bonylowmyloamiino/-i2(-/4Hhydirioksyfe- ! nyflo/acetamido]}penicylanianu raterobutyloaimbnio- wego , x Do 300 ml dwuchloTtometanu dodano 41,9 g trój- wodzuianu kwiasu 6-[2-amino-2-/4^hydroksyfenylo/a- 10 cetamido]ipenicylanowego i 50 ml wody, po czym odczyn doprowadzono do wartoscli pH 8,4 za pomo¬ ca 40«/a wodnego roztworu wodorotlenku 'cztero- butyloaimoniowego. Otrzymano trzy warstwy. Gór¬ na warstwe oddzielono, nasycono siairczanem sodo- 19 wym i ekstrahowano dwuchloinoimetainem. Ekstrak¬ ty polaczono z warstwa srodkowa i dolna i powsta¬ la mieszanine odparowano pod zimniejszonym cis¬ nieniem, otrzymujac olej, który krystalizowal po roztairciiu w acetonie. Otrzymano 44,6 g 6-[2-amiLno- 20 -2-T^hydiroksyfenylo/acetam czte- irobutyioaimoniowego. Sól te dodano do 150 ml a- cetooctanu metylu i powstala zawiesine ogrzewa¬ no w temperaturze okolo 65°C do uzyskania przej¬ rzystego roztworu (okolo 8 minut). Mieszanine po- 25. zostawiono do ostygniecia^, po czym odsaczono sta¬ la substancje^, która przemyto kolejno acetonem metylu \- eterem etylowym. Otrzymano 49,25 g 6-[2-/l-metylo-2-me1oksykaT)bOnyliawiinyloaimim -M-hydroksyfenylo/acetaniido]penicyianiianu cztero- 30 butyloamiondowego w postaci krysztalów.Przyklad XI. Wytwarzanie dwumetylomalo- nianu 6-/2^fenoksyacetamiido/penicylanoiiloksyme- tylowo-sodowe@o ¦ • _ A. Dwumetylomaionlian 6-/2-fehioksyacetamido/pe- 35 ndcylanoiloksymetylowo^benzylowy Do 50 ml1 dwumetylofiorniamiidu dodano 3,88 g (0,01 mola) 6-/fenoksyace1aniiido/peniicylanianu po¬ tasowego i 2,7 g (0,01 mola) dwunietylomialonianu benizylowo-chlorometyliowego, po czym mieszanine; 40 mieszano w temperaturze pokojowej w ciagu 3 go¬ dzin, a nastepnie wlano do 150 . ml octanu etylu, iprzemyto woda (3 X 50 ml) i solanka (1 X 50 ml), osuszono nad Na2S04 i odparowano do sucha pod zmniejszonym cisnieniem. Pozostalosc rozpuszczono 45 w niewielkiej ilosci octanu etylu i umieszczono w kolumnie chromatograficznej zawierajacej 200 g zelu krzemionkowego. Jako eluent stosowano miie- sizanine (l-.l) octanu etylu i heksanu. Frakcje za¬ wierajace produkt polaczono i zatezono pod zimniej- 50 szonym cisnieniem, otrzymujac 2,0 g produktu w - postaca bezbarwnego Oleju.Widimo iH-NMR /CDCI3/ 8: 1,42 (s/OH), 1,5 (s, 3H), 4,4 (s, 1H), 4,5 (s, 2H), 5,13 (s, 2H), 5,4 — 5,86 (im, 4H), 6,8 — 7,5 (m, 5H), 7,3 i()m, 5H) ppm. 55 B. Miieszianiine 2,0 g (3,4 mmola) produktu z czesci A, 40 ml octanu etylu i 2,0 g 10p/j Pd/C mieszano w atmosferze wodoru pod cisnieniem 344,5 kPa w ciagu 45 mtinuit. Po dodaniu jeszcze 1 g katalizatora mieszanie kontynuowano w ciagu 60 30 minut. Mieszaniine przesaczono, a placek filtra¬ cyjny przemyto octanem etylu. Ptrzesacz i roz¬ twory z przemywania zmieszano, dodajac 0,56 g (3,37 . mmola) _ 2-etylopentanokairboksylaou sodu.MiesizanJie kontynuowano, dodajac równoobjetoscio- 65 Va .ilosc octanu etylu. Wytracone su/bsftancje stale145 927 27 granulowano mieszajac przez 30 minut, a nastepnie odsaczajac te substancje, przemywajac je eterem i suszac w atmosferze azotu. Otrzymano 1,35 g (77*/o wydajnosci teoretycznej) tytulowej soM sodowej.Widmo iH-NMR /D20/ d: 1,33 tfs, 9H), 1,4 4,4 — 4,6 (s nalozony na szeroki singlet, 3H), 5,5 Cbs, 2H), 5,8 (dd, 2H), 6,63 — 7,33 (ni, 5H) pprni. ' Przyklad XII A. Wytwarzanie 6-{D^[2,-/l-me- tylo^Hmetoksykarbonyilowmyto^ -fenyloace- taimiido]}ipenicylainiianu chlorometylu 10 Do 42,9 g (0,062 mola) 6-{D-[2-/l-metylo-2-meto- l^yka^bonylowiinyloaindnol-2-fenyloacetamido]} pe- inicylainiainju cztenoibuityloamoniowego dodano 500 ml chlorojodomefiainu i mieazandine mieszano w ciagu 1 gadziny w temperatuirze pokojowej, a nastepnie 15 zatezono d dironnatografowano na 1 kg zelu krze¬ mionkowego, stosujac jako eluent mieszanine (80:i2O objetosciowego) octanu etylu i heksanu 1 odbiera¬ jac frakcje o objetosci 75 ml. Frakcje 5—13 pola¬ czono i odparowano do sucha, otrzymujac zólty 2° olej. Olej poddano ponownemu cnromatogirafowa- intiu, stosujac jako eluent maesizaniine (1:1 objeto¬ sciowo) tych samych rozpiiszczalndków. Otrzymano 30,ff g {80*/* wydajnosci teoretycznej) zadanego es- tru chlorometylowego w postaci piany. 25 Wiiidmo iH^NMR /CDCy 8: 1,5 (s, SH), 1,57 (s, 3H), 1,9 (s, 3H), '3,65 (s, 3H, 4,4 {s, 1H), 4,65 (s, 1H), 5,12 Od, 1H), 5,42 — 5,7 (m, 2H), 5,75 (dd, 2H), .6,8 (d, 1H), 7,4 (s, 5H)k 9,35 (d, SLH) ppm. ' B. Wytwarzanie 6-{D-[l2-A-metylo-2-metoksykair- 30 banylowinyloammo/-2-fenyloacetam^ ' nu jodiometylu 4,^6 g (10, mimola) estim cMorometylowego, otrzy¬ manego jak w czesci A, polaczono z 7,5 g (50 mmo- la) jodku sodu i 50 ml acetonu d mieszano w cia- 35 gu nocy. Mieszanine zatezono do sucha, a pozosta¬ losc rozpuszczono w 160 ml octanu etylu, przemy¬ to, woda <3 X 50 ml) i solanka (1 X 50 ml) osu¬ szono nad Na2iS04 i zatezono otrzymujac 8,0 g produktu w postaci bladozóltej piany.^ Po roztar- ^ 4° ciu w eterze naftowym otrzymano 5,2 g (89o/* wy¬ dajnosci teoretycznej) jasmozóltej substancji sta- C. Stosujac jako zwiazek wyjsciowy 6-{D-[2-/1- ^etylo^nmetoksyfcarbonylowinyfo 45 dox)ksyfenylo/acetamido]}pen^ czteróbutylo- amoniowy w wyzej opasanym toku postepowania, z uzyciem dwumetylofooimaimidu jako wspólrozpu- szczalnika w etapie opisanym w czesci A, otrzy¬ mano ester jodometylowy azoksycylinoeniaiminy. sb Przyklad XIII. Wytowiarzantie glutairanu 6-/2- -fenoksyaoetamido/penicylanDi^^ wego A, Ólutaran 6-/2-fenokByacetaimiido ksymetylowo-benzyiowy 55 Do 50 ml diwumetylofotfm^midu dodano 3,88 g (0, tasowego i 2,7 g (Q,01 mola) glutaranu benzylowo- Kshlorometylowego, po czym mieszanine miesza¬ no w-ciagu 3 godzin* a nastepnie dodano 3,0 g (0/X2 60 mola) jodku sodowego i mieszanie kontynuowano w ciagu nocy. Do mieszaniny reakcyjnej dodano 150 ml octanu etylu, przemyto ja wóda (3 X 50 ml) i so¬ lanka (1 X 50 ml) i osuszono nad ^a&SOi. Po od¬ parowaniu rozpuszczalnika [pod znnimejszonym ci- *5 sndeniiem otrzymano 6,0 g oleju, który charomatogra- fowano na kolumnie zawierajacej 300 g zelu krze¬ mionkowego. Jako eluent stosowano "mieszanine {1:1) acetonu i heksanu. Po zatezeniu frakcji za¬ wierajacych produkt otrzymano. 5,0 g (85p/a wy¬ dajnosci teoretycznej)y produktu W postaci bezibar- wmego oleju. ' » Widmo ,iH-NMR /GDOI3/ S: 1,45 (s., 3H), 1,55 (s, 3H), 1,73 — 2,16 (m, 2H), A16 — 2,6 {im,, 4H), 4,4 i(s, 1H), 4,5 (s, 2H), 5,05 (s, 2H), 5,4 — 5,83 (m, 2H), 5,73 (st 2H), 6,66 — 7,4 (m, 5H), 7^8 (s, 5H) ppm.B. 5,0 g (0,0085 mola) produktu z czesci A, 50 ml octanu etylu i 5 g 10% Pd/C uwodorniono (pod crilsndeniem 294,3 kPa w ciagu 1 godziny. Po dodaniu jeszcze 2,5 g katalizatora, uwodornianie ikontynuowano w ciagu 2 godzin. Mieszanine prze¬ saczono przez ziemie okn^zemkowa, s/tostujac' prze- mywianie octanem etylu. Przesacz polaczony z roz¬ tworami z przemywania (200 ml) umieszczono w czystej kolbie, do której dodano. 6,13 ml 2-etylo- pentanokairboksylanu sodu i octan etyllu (0,20 g/ml).W diiagu 30 minut prowadzono mieszanie, po czym mieszanine rozcienczono równa objetoscia octanu etylu i przesaczono otrzymujac 2,25 g (51»/o wydaj¬ nosci teoretycznej) soli sodowej. . ¦ - Widmo iH-NMR'/D20/ ó: 1,4 (s,. 3H), 1,43 (s, 3iH), 1,4 — A5 (m, 6H), 4,4 — 4,8 (HOD), 5,4£ (bs, 2H), 5,73 (bs„ 2/H), 6,64 — 7,4 (m, 5H) ppm.Przyklad XIV. Wyljwairzande dwumetyloma- lonianu 6-/2,6-dwuimetolksybenzaflnddo/pendcylanodl ksymetytlowo-sodowego.Mieszanine 4,02 g {0,01 mola) 6-/2,6-dwumetok- sybenzamido/penacylanianu sodowego, 3,3 g (0,01 mola) dwumetylomalonianu benzylowo-chloromety- lowego i 30 ml dwumertylolormamidu mieszano w temperaturze 25°C w ciagu 60 'godzin, po czym jprodiukt wyodrejbndono i oczyszczono stosujac tok postepowania z przykladu XIII. Otrzymano dwu- metylomalooian 6-/2^6-dwumetyloksybenzamiido/pe- .ndcylanodloksyimetylowo-ibea^ylowy '(fiEp/e wydajno¬ sci teoretycznej).Widmo iH-NMR ICDCI9I 8: 1,46 (s, 9H), 1,6 (s, 3H), 3,78 (s, 6H), 4,38 (s, 1H), 5,16 (s, 2H)b 5,5 — 6,1 (m, 4H), 6,53 {d, 2H), 7,1 — 7,43 (m, 1H), 7,3 (s, 5H) ppm.! Do 3,5 g (5^7 mnola) tego es.tru .benzylowego w 50 ml octanu etylu dodano 2,5 g 10*/* PdTC i mie¬ szanine uwodorniono pod cisnieniem 344,5 kPa w ciagu 1 godziny. Po odsaczeniu kattaOizatora do pazesaczu dodano równomolowa ilosc 2-etylopen- taniokarboksylanu sodu w octanie etylu. Stanowiaca produkt sól sodowa wytracono dodajac eter etylo¬ wy i odsaczano, otrzymujac 1,95 g (63l»/0 wydajno¬ sci teoretycznej) tytulowego zwiazku.Widmo iH-NMR /D20/ 8: 1,33 (s, 6H), 1,42 (s, 3H), 1,6 (s, 3H), 3,73 (Idd, 2H), 6,6 {d, 2H), 7,13 ^7,46 {Hi, 1H), ppm.Widmo IR /KBr/: 1787 om-1.Przyklad XV. Powtórzono tok postepowania z .przykladu XIV, z uzyciem 6-/2,6-dwumetoksyben- zaimido^pemicylanianu sodu i giutaranu banzylowo*- -chlorometyloweigo (skala 2,2 mola). Otrzymano z wydajnoscia ilosciowa glubaran 6-/2,6-diwumetok- . sybenzamddo/penicylanoiloksyme^ylowo^ w ypostad oleju.145 927 29 SI Widmo iH-NMR /GDCI3/ 8: 1,48 (s, 3H), 1,61 (s, 3H), 1,7 — 2,2 (m, 2H), 2,2 — 2,6^ (m, 4H)? 3,8 (s, 6H), 5,38 6",5\(4 2H), 7,1 — 7,38 ,1,4 g (2,2 rnmola) estru benzylowego uwodornio¬ no na katalizatorze Pd/C sposobem .opisanym w pojprzedmdch przykladach, a nastepnie przeprowa¬ dzono w sól sodowa dzialajafc 2-etylopentanokar- boksyLanem sodu. Otrzymano 0,87 g (72,5% wy¬ dajnosci teoretycznej) glutaranu 6-/2,6-dwuiineftok- sybenziamido/^penriicylanotilioksym^ Widmo ^-NMR /D20/ 8: 1,43 (s, 3H), 1,58 Cs, 3H), 1,5 —~2,5 (m, 6H), 3,75 HOD), 5,5 — 5,9 (m, 4H), 6,6 (d, 2H), 7,13 — 7,5 Widmo IR /KBr/: 1786 cm-*.(Przyklad XVI. Wytwarzanie trans-1,4-cyklo- he^ainodwukarboksylanu 1,1-idiwuoksydopanicylo- ksymetylowo-6-{D-[2^1-metylo^-metoksykarbony- lowdnyloaimdino/-i2-fenyloa^ metylowego Mieszanine 2^3 g (3,97 mmola) trans-1,4-cyklo- hettasanodwukarboksylam l^noWiolasydopeindc^la- noalol^ymetylowo-sodoiweigo, 1,72 g (3,97 mola) 6- - (D-[2-/metylo-2-metoksykarbonylowi^^ -fenyloacetaimoio^llpenicylanianu jodometylu i 40 ml dwumetyloformamidu mieszano w temperaturze pokojowej/ w ciagu 5 (minut, a nastepnie rozcden- czono octanem etylu, przemyto trzykrotnie -ma¬ lymi porcjami wody d raz solanka, a potem osu¬ szano nad Na^SO^ Jlozpuiszczalnik odiparowarno pod zmniejszonym cisnieniem, a pozostalosc chromato- griafowano na kolumnie zawierajacej zel krze¬ mionkowy, stosujac jako eluent - mieszanine. (7:3) octanu etylu d heksanu. Otrzymano 1,4 g (4ffilo wydajnosci teoretycznej) zadanej enaminy.Widmo *H-NMR /CDCI3/ 8: 1,3 — 2,4 (m, 16H\ 3,3 — 3,7 ,2H),. 5,0 — 5,2 (d, 1H, 5,3 — 5,4 (m, Zil), 5,5 — 5,9 (m, 4H), 6,5 — 6,8 (d, 1,H), 7,3 (s, 5H) ppm.Widmo IR /KBr/: 1600, 1760 i 1®0Ó om"1.Przyklad XVII. Wytwiairzanie sebacynianu benzytahlcromMylowego Do mdesizandny 48,67 g (0,155 mola) sebacynianu monobanzylu, 26„04 g (0,310 mola) wodoroweglanu sodu, 2lOQ ml wody i 52,55 g (0,155 mola) wodoro- sdarczanu czterdbutyloamondowego dodano 100 ml chloroformu i calosc wytrzasano'. Warstwe, organi¬ czna oddzielono, a faze wodna wyekstrahowano cMorotfonnem, po czym polaczone warstwy chlo¬ roformowe Osuszono nad Na^SO^ Po odparowaniu xozpuszczalndka pozostalosc rozpuszczono w 50 ml bTOtfnóchlorometanu i mieszano w ciagu nocy w temperaturze pokojowej. Mieszanine odparowano pod. zmniejszonym cisnieniem, a pozostalosc zmie¬ szano z octanem etylu i przesaczono. Przesacz za- tezono pod zmniejszanym cisnieniem, a stanowia¬ cy pozostalosc surowy protdukt^olnxmiato(grafiawaino w kolumnie na zelu krzemionkowym, otrzymujac 2 g oczyszczonego mionoesitru w postaci oleju.Widmo ilMJMR /CDC13/ S: 1,1 — 1,9 (m, 12H), 2,2 — 2,5 ,(m, 4H), 5,0 (m, 2H); 5,6 (s, 2H), 7,3 (s, . 5H) ppm. iBrzyklasd XVIII. Wytwarzanie sebacynianu 1,1 -.dwuioksydo(peiniicylanoiLloksymetylowo-6 {D-[2-i'l- -metylo-2Hrnetdksykaii^inylowiinyloamino/-2-fenylo- acetaimido],}peniicylanoiloksymeit^liu Do roztworu 0,59 g (1,0 mmol) 6-{D-[2-/l-metylo- 5 ^^meltoksykarbonylow,inyloaimiina/-2^enyloacetama- do]}penuicylindanu jodomietylu w 10 ml dwuimetylo- cformiaimiLdu dodano 0,47 g (1,0 mimola) sebacynia¬ nu 1,1-dwuoksydopeniicylanoiloksymetylowo-sodo- weigo i mieszanine mieszano do calkowitego rozpu- *o szczenia. Mieszanine pod/ano chromatografowaniu rzutowemu w 23 om kolumnie ze zlozem z zelu • krzemionkowego, stosujac jako eluent mieszanine (7:13) octanu etylu i heksanu. 'Otrzymano 200 mg (2!2P/o wydajnosci teoretycznej) zadanej enaminy,. 15 Widmo 1H-NMR /CDC13/ 8: 1,2 — 1,8 (m, 24H), 1,9 , (sa 3H), 2,2 — 2,6 (m, 4H), 3,4 — 3,8 (m, 5H), 4,4 (s, 2H), 4,6 —4,7 (m, 2H), 5,2 (d, 1H), 5,3 (s, 1H), 5,6 — 6,0 (m, 4H), 6,9 (d, 1H), 7,3 (s^5H) ppm.Przyklad XIX. A. Tereftalan 1,1-dwuoksydo-. 20 !iendcylanoiik)lksymetylowo-6- {D*-[2-/1-metylo-ZHmeto- feykarbonylowdnyloamino/-2i-fenyloaoetaimido]}pe -, ndicyllaniofiloiksyimetylowy Do roztworu 0,5® g (jl mmol) 6-{iD-[2-/l-metylo- -2HmetoksykarlkmylowMyloamdlnoi/-2-fenyloae 25 do]}pendicylanianiu jodometylu w 10 ml diwuimetylo- formami)du dodano 0,48 g (1,1' mmola) tereftalanu 1,1-idwAioksydopenicylanoiifoksynietylowo-sodowego i mieszanine mieszano do uzyskania roztworu. Roz¬ twór rozcienczono octanem etylu, trzykrotnie prze- 30 myto malymi porcjami wody i raz solanka, a po¬ tem osuszono nad Na^SO^ Po odparowaniu rozpu¬ szczalnika pod zmniejszonym ' cisnieniem pozosta¬ losc roizipuszicizono w niewielkiLej ilosci octaou etylu i oczysaczono dmoga chromatografowanda na zelu 35 krzeimionkowym, z uzyciem mieszanilny (6:4) octanu etylu i heksanu jako eluenta. Erakcje zawierajace produkt odparowano, otrzymujac 0,3 g (23»/0 wy- idaljnosidi teoretycznej) produktu.Widmo iH-NMR CDCI3/ 8: 1,1 — 1„5 (m, 12H), 1,7 40 i(s, 3,H), 3,3 -(- 3,6 (m, 5H), 4,4 (im, 2H), 4,4 — 4,6 (m, 2H), 5,1 (d, 1H), 5,4 (s, 1H), 5tf8 — 6,1 (s, 4H), 6fi.(A 1H), 7,2 (s, 5H), 8,0 (s, 4H ppm.Przyklad XX. Izoftalan l,l^dwuoksydopeni- cylanoiloksymeitylowo-6-(D-[2-/1-metylo-2-imetolksy- ^s katfbcinylowinyloamino/-2-fenyloaicetamido]}ipejnicy- ilaniooloksymetylowego Do roztworu 0,59 g (1,0 mmolli) 6-{D-[2-/1-mety- ,. lo-2nmetokisykarbonylowinyloaminoI-2-fenylo^ mido]}$enicyl.anianu jiodometylu w 10 ml-dwume- 50 ttyloformamidu dodano 6,43 g (,1,0 mmola) dzotfta- lanu 1,1-dwuoksydoipeniJcylaaiioiiloksyimetylowo-só- diowego i miieszanine mieszaino w temperaturze po¬ kojowej do uzyskania pelnego rozflpuszczenia. Mie¬ szanine reakcyjna poddano dalszej ioibr6bce jak w 55 przykladzie XVUiI, otrzymujjacx 200 ang (23»/0 wy¬ dajnosci teoretycznej) produktu. » Widmo iH-NMR jCDCl$/d: 1^—1,6 /m, 12H/, 1,85 /s, 3H/, 3,6 /s, 3H/, 3^4^-3,55 /m, 2H/, 4,45 /s, 2H/, 4,6—4,7 /m, mil, '5,2 Jd, 1HJ, 5,4-H5,7 to, 2H/, 5,9— 60 6,2 ./m, 4H/, 6,9 Jfod, IW, 7,3 /s, 5H/, 7,5—7,7 /m, liHj/, 8,1—8,4 /m, 2H/, 8,7 yiba 1H/, 9,4 /d, 1H/ ppm.Przyklad XXI. Gluitaran 6-[DV2-azydo-2-fe- nyloacetamido/Jpendcylanoilo^syimetylowo-l, 1-dwu- oksydioipendcylanodloksymetylowiejgo 65 Do mieszaniny 1,18 g (0,0023 mola) 6-[D-i/!2,2-azy-31 145 927 32 do-2-fenyloacetomidiO'/]peniicylainiiajnu jodomietylu i 1,2 g (0,003 mola) glutaranu 1,1-dwuoksydopenicy- lanoiloksymetylowo-sodowego dodano 15 ml dwu- metylotormamidu i mieszaninie mieszano do uzy¬ skamia roatwioffiu. Po uplywie 1 godziny dodano je- sacize 1,0 g soli sodowej, 'a potem roztwór miesza¬ no w ciagu 30 minut, rozcienczono 100 ml octanu v etylu, przemyto solanka (2X30 ml), woda (2X30 ml) i solanka (1X30 ml), osuszono nad Na2S04 i zatezoino pod zmniejszonym cisnieniem, otrzymu¬ jac piane. Piana chromatografowano na 100 g ze¬ lu, krzemionkowego, eluujac mieszanine (7:3) octa¬ nu etylu i heksanu. Otrzymano 0,7(2 g (43»/0 .wy¬ dajnosci teoretycznej) oczyszczonego aizydo-ziwdazku.Wiidmo iH-NMR ,/CDCl^: 1,41 i's, 3H/, 1,5 /s, 3B/, 1,6 /s, 3H/, 1,63 7s, 3H/, 1,77^23 /m, 2H/, 2,26—2,,66 „«m, 4H/, 3,42 /d, 2H/, 4,38 Is, IH/, 4,43 /s, IH/, 4,58 /t, IH/, 5,06 /s, IH/, 5,4—5,9 An, 6H/, 7,1 M, IH/, 7,33 *. /;s, 5iH/ ppm. ''¦ ¦ .* Przyklad XXII. Wytwarzanie diwumetylomalo" nianu 1,1-diwuoksydopeindjcylanodlolksymetylowo-jo- dometyilowego A. Dwumetylomalonian 1,1-dwuoksydopeoicylano- ¦ dilioksymetyiowo-chloirometyloiwy Do roztworu 10' g (0,025 mola) dwumetyloma- lonianu 1,1-dwuoksydopenicylanoilioksymetylowo-so- doiwego w 25 mil wody dodano kolejno 150 ml chlo¬ roformu i 8,5 g (0,025 mola) wodorosiarczanu czterolbutyloamoniowego. Odczyn warstwy wodnej doprowadzano do wartosci pH 7l}5, dodajac wodo¬ roweglan sodowy, Warstwe cMoroforimowa oddzie¬ lano, a wodna ekstrahowano chloroformem (1X100 ml). Polaczone warstwy chloroformowe osuszono mad Na2&04 i zawezono pod zmniejszonym cisnie¬ niem, otrzyntujac 19,5 g lepkiego oleju zawie¬ rajacego nadal chloroform. Olej rozpuszczono w 95 ml chlorojodometainu i móeszano w ciagu nocy.Po zatezeniu pod zmniejszonym 'Cisnieniem i prze¬ prowadzeniu chromatografowania na 300 g zelu krzemionkowego z zastosowaniem jako eluenitu mieszaniny (1:1 objetosciowo) octan etylu i heksa- • mu, otrzymano 7,4 g (70»/0 wydajnosci teoretycznej) estiru chlorometylowego w postaci oleju.Widmo *H-NMR /CDd^:l,43 /s, 3H/, 1,5 /s, 6H/, 1,6 5,68 /s,2H/, 5,8 /q, AB, 2IH7 ppm.B. Do roztworu 7,4 g {0,0156 mola) dwumetylo- malo»nianu 1,1-dwuoksydicipenicylanoiloksymetyIo¬ wo-chloroimetylowego w 50 ml acetonu dodano 11,75 g (0,078 mola) jodku sodu i roztwór mieszano w ciagu 20 godzin. Po zaitezeniu pod zmniejszo¬ nym ' cisnieniem otrzymano oleista substancje sta¬ la, która nozdzielono miedzy 50 ml wody i 100 ml ófctairou etylu. W.arstwe wodna oddzielono, a war¬ stwe organiczna przemyto 50 ml wody i 50 ml solanki, osuszono nad Na2S04 i zatezono pod zmniejszonym cisnieniem, otrzymujac zólty olej.Olej chromatografiowano na 150 g zelu krzemion¬ kowego, stosujac jako eluent mieszanine (1:1 obje¬ tosciowo) octaimi etylu i heksanu. Otrzymano 8,3 g i(100p/o wydajnosci teoretycznej) esffcru jodomeitylio- wego w postaci przejrzystego lepkiego oleju.Widmo iH-NMR /CDCiyó: 1.48 i/s, 3H/, 1,52 /s, GH/, 1,6-5 /s, 3H/, 3,46 /d, 2H/, 4,45 /s, IH/, 4,65 IH/; 5,89 fa, AB, 2H/, 5*93 ,1s, 2H/ ppm.Widmo IR {czysta próbka): 1810 i -1735 cm-1.C Powtórzono powyzszy tok postepowania, z uzyciem jako zwiazków wyjsciowych pozostalych .soli sodowych lub potasowych z przykladu IV. 5 Otrzymano zwiazki o wzorze 21, w którym X ozna¬ cza atom chloru lub jodu.Przyklad XXIII. Dwumetylomalonian 6-{D- - [2-J\l -metylo-2-metoksy^kanbonylowiinyloamino-/- -2-^p-hyo^oksyfenylo/-acietamido]};pendjcylano;iiloksy- 10 metylowo-1,1-dwuoksydopenicylanodloksymetylowe- go iDo mieszaniny 1,83 g (0,00216 mola) 6-{D-[2-^l- -metylo-2-irnetoksykarbonylo(winylaanino/-2-/p-hy- drok5yfenylo/-acetamido]}penteylanianiu czterobu- 15 tyloamóniiowego i 1,35 g (0,0026 mola) dwumetylo- malonianu 1,1-dwuoksydopenicylanjodloksyme-tyIo¬ wo-jodometylowego dodano 10 ml dwumetylofor- mamidiu i calosc mieszano w ciagu 15 minut. Roz¬ twór rozcienczano 100 ml octanu etylu, przemy- 20 to solanka. (1Xi2I5/ml),. woda (3X25 ml) i solanka (25 ml), osuszono nad Na2'S04 i zatezono, otrzy¬ mujac ipiane. Piane rozpuszczono w octanie etylu i ohromatografoiwano na 100 g zelu kirzemionko^ wego, stosujac jako eluent 'mieszano/ne (1:1 objeto- 25 soiowo) octanu etylu i heksanu. Otrzymuje sie 1,2 g i(54(ó/0 wydajnosci teoretycznej) adduktu o zabez¬ pieczonej grupie aminowej.Widmo iH-NMR /GDCljjtf: 1,4^-1,66 An, 18H/, 1,96 /s, 3lH/, 3,45 /d, 2H/, 3,6-6 ,/s, 3H/, 4,46 /s, IH/, 4,5 30 t's, IH/, 4,56—4,73 „tai, 2H/, -5,02 /d, IH/, 5,43^5,96 /m, 6H/, 6,7 /d, 2HJ„ 7,13 /d, 2H/ ppm.Widmo IR (nujol): 1810—1725 cm-1 (szerokie pa- silTio): Przyklad XXIV. Wytwairzainie glutaraniu 6- 35 -{D-[i2-,/metylo-2-nietoksykarbonyliorwinyloamJino/- -2-fenyloacetamido]}'penicylanoiloksymetylowo-ben- zyliowego 1) Glutaran ibenzylowo-cihl-oirometylowy iMieszianine 1,5 g (3,75 rnmola) glutaranu beozy- 40 lowoczterolbutyloamioniowego i 2i0 ml chlorojodo- metanu mieszano w temperaturze pokojowej ' w , ciagu 3 godzin i zatezono pód zrnniejszonym ci- sniemiem, Oitnzymujac lepiki olej. Olej rozpuszczono w 20 ml octanu etylu i 30 ml heksanu d przesa- 45 czono w celu usuniecia jodku czterolbutyloamonio¬ wego. Po odparowaniu rozpuszczalnika ipod zmniej¬ szonym cisnieniem pozostalosc oczyszczono' chro¬ matograficznie ma '75 g zelu kirzerniccLkowego. Jako eluent stosowano mieszanine (70:30 objetosciowo) 50 octanu etylu i heksanu, odbierajac frakcje o obje¬ tosci 15 ml co 0,7 minuty. Frakcje zawierajace za¬ dany produkt (frakcje 8—ill) polaczono, a po od¬ parowaniu rozpuszczalnika pod zmniejszonym cis¬ nieniem otirzymaino 0,55 g (62,5f»/0 wydajnosci te- 55 oretyoznej) zadanego produktu. .Wiidmo 1H-NMR .ICDCI^: 1,65—2^ ,/m, 2H/, 2,26— 2,64 /m, 4W, 5,1 /s, 2IH/, 5,65 /s, 2H/, 7,3 /s, 5H/ ppm. 2) Mieszaninie 0,55 g (2 mmole) glutaranu benzylo- 60 woHCihlorometylowego, 1,37 g <2 mmole) 6-{D-[2- n/lHmetylo^2-rnejtokisykairbonyJowiniyloaniinoy inyloaicetamido]}-fpendcylaniajnu " czterobutyloamionió- wego i 20 ml acetonu mieszano w ciagu nocy w temperaturze pokojowej. Po odparowaniu acetonu 65 pozostalosc loczyszczono chn^oanatografiijaanie na ze-145 927 33 34 lu. krzemionkowym, stosujac jako eltient miesza¬ nine (60:40 objetosciowo) octanu etylu i heksanu.Otrzymano 1,2 g (88p/0 wydajnosci teoretycznej) produktu w postaci olejiu.Widmo iH-NMR /CDC13A5: 1,45 /s, 3H/, 1,53 /s, 3H/, 1,9 A?, 3H/, 1,8^2,2 Im, 2H/„. 2,22^2,62 /m, 4H/, 3,64 Is, 3H/, 5,4—5,73 /m, 2IH/, 5,76 Js, 2H/, 6,84 ,1d, 1,H/, 7,3 /s, 5H/„ 7,34 /s, 5H/, 9,3 /d, 1H/ ppm. iFrzykliad XXV. Dwumetylomalonian 6-{D-[2- -lfll-metyló-2-nietoksykaiit^nylowdinyloamino1/-2-fe- nyloacetamido]} -fpeiniicylanodloksymetylowo-1,1- -dwiuoksydopeniicylanoilolksypetylow Do 4,0 g (0,01 mola1) dwumetylomalo.nlanu 1,1- -dwuoksydqDenicylanotiilioksymetylowo-sodowego i 6,0 g (0,01 mola) 6-{D-[2-/l-meitylo-2-metok:sykanbo- nylowimyloamlino/H2-fenyloacetamido]}-peniicylaniia- nu jodometylu dodano 40 ml, dwumetylofoTmami- du i mieszanine mieszano w temperaturze poko¬ jowej w ciagu 30 minut. Mieszanine wlano do 300 iml octaimu etylu, przemyto woda (4XilOO ml) i so¬ lanka . (IX ^ 100 ml), osuszono nad Na2S04 i na¬ tezono pod zmniejszonym cisnieniem, otrzymujac 9,3 g piany. Piane oczyszeziono chromatograficznie na 300 g zelu krzemionkowego, stosujac jako elu- ent mieszanine (60:40) octanu etylu i heksanu i odbierajac frakcje o Objetosci 25 ml. Frakcje 3.9— —65 polaczono i odparowano pod zmniejszonym 'Cisnieniem, otrzymujac 4,3 g ("5H»/o wydajmpsci te¬ oretycznej) brazowej piany.Widmo iH-NMR /CDCla/<5: 1,43 'te, 3H/, 1,46 /s, 9H/, 1,53 te, 3H/, 1,6 /s, 3H/, 1,9 /s, 3H/, 3,42 /d, 2H/, 3,63 te, 3H/, 4,4 te, 1H/, 4,42 te, 1H/, 4,53—4,57 /m, 2H/, 5,06 Id, 1(H/, 5,35^5,93 /m, 6H/, 6,73 /d, IW, 7,33 te, 5H/, 9,4 /d, 1H/ ppm.Przyklad XXVI. Wytwarziamie glutananu 6- -^-bromopenicylanoiloksymetylawo-6- [D-^12-amiaio- -2-fenyloacetamido(/]penicylaooiiloksymetylowego A. 6./?-bramopenicylanian jodometylu W trakcie mieszania do roztworu 0,96 g (3 mmo- le) 6-^-broimopenieylaoianu .potasu i 1,80 g (18 mmo- H) wodoroweglanu potasowego w 9 ml wody i 9 ml octanu etylu dodano 0,10 g (0,3 mmola) wo¬ doroweglanu czterobutylaamoniowego, a .nastepnie 0,49 g (4,5 mmola) chliotfosulfonianu chlorometylu.Mieszaniine mieszano w ciagu 1,5 godziny," po czym faze organiczna oddzielono, a wodna wyekstraho¬ wano ocftanem etylu. Polaczone warstwy organicz¬ ne przemyto woda, osuszono i zatezono pod zmniej¬ szonym cisnieniem do objetosci okolo 5 ml. Suro¬ wy produkt oczyszczono droga ehromatografiowa- niia ma zelu krzemionkowym, stosujac jako eluent mieszanine (9:1) eteru naftowego i octanu etylu.Otrzymano 6-^-broimopenicylaniain chlorometylu w postaci prawie bezbarwnego oleju.Do < roztworu 0,82 g (2,5 mmola) tego esitru w 5 ml acetonu dodano 0,75 g (5 mmoli) jodku so¬ dowego i mieszanine mieszano w ciagu 24 godzin.Wytracona sól odsaczono, a przesacz odparowano ~ pod zmniejszonym cisnieniem. Oleista pozostalosc rozpuszczono w octanie. etylu, a powstaly roztwór przemyto woda, osuszono nad MgS04, zatezono do malej objetosci i oczyszczono tak jak ester chlo- rometylowy. Zadany ester chlorómetylowy otrzy¬ mano w postaci zóltego oleju.Wttdmo ^-NMR./CDCl^/ó: 1,55 /s, 3H/, 1,69 /s, 3H/, 4,5 /s„ IW, .5,34 i 5,57 /!2d, J = 4 Hz, 2H/, 5,97 /ABq, J = 5 Hz, 2H/ ppm, B. Glutaran 6-^-bromiojpenicylanioilioksymetylo- wo-6-{D- [2-/2-metylo^2i-metoksykarbanylowinylO'- 5 amlinol/-2-fen3d'oaoetamido]}penlicyianoiiLoksymetylo- wy W trakcie mieszania do roztworu 832 mig (i mimiol) glutaranu 6-[D-'/2-metylicH2-metaksykarbony- ' lowTiinylOian^ino/^-fenyloacetaimido/lipenicylanoilo- 10 ksymetylowego w 3 ml oatanu etylu i 3 ml dwu- chloromietanu dodano roztwór 430 mg (1 , mmol) 6-j/ff-broimiapenicylainianu jiodometylu w 5 ml octa¬ nu etylu i calosc miesizano w ciagu kilku minut.Powstala zawiesine zatezono w celu usuniecia dwu- 15 chlorometanu, przesaczono dla usuniecia wytraco-, nej soili i przesacz przemyto 5 ml wody. Do fazy organicznej dodano 10 ml swriezeij wody i od¬ czyn doprowadzono' do pH 3 za pomoca lin^kwasu solnego. Faze wodna oddzielono i liofilizowano, o- ?° trzymuijac zwiazek tytulowy w postaci cihlorowo- . dorku. ' . • Przyklad XXVII. Powtórzono tok postepo-* wamia z powyzszych przykladów z uzyciem odpo- wtiednoich zwiazków wyjsciowych o wzorze BCOOH 25 albo ich soli sodowych lub potasowych. Otrzyma¬ no odpowiednie" zwiazM o wizorze BCOOH TRtyCl lub BCOOH/R3/K, w których R8 oznacza atom wo¬ doru, a B ma znaczenie podane w tablicy 2. 30 Tablicia 2 Sposób otrzymywania zwiazku BCOOH lub jego soli B 35 wzór 32 opis patentowy St. Zjedn. Ameryki • nr 4 342.7721 wzór* 33 opis patentowy St. Zjedn. Ameryki nr 4 342772 ¦ wzór 14 opis patentowy St. Zjedin! Ameryki 40 nr "4 342 768 wzór 15 —„— wzór 16 opis patentowy Sit. Zjedin. Ameryki nr 4 256 7133 wzór 18 brytyjski -oplis (patentowy inr 2 070 597 45 wzór 19 opis patentowy St. Zjedn. Ameryki nr 4 342^772 Przyklad XXVIII. Krystaliczne kwasy o wzo-' 50 rze 5, w którym R1 = R3 = H A. Ester monc^lyl-dwuioksydqpenicylanoiloksyme- tylowy kwasu glutarowego Glutaran l,l^dwuoksydopenicylanoiloksymetylo- wo-benzylowy poddano hydrogeiholiizie metoda z 55 przykladu IV A. Po odparowaniu octanu etylu z przesaczu stanowiacy pozostalosc olej rozpuszczo¬ no w izopropanolu. Mieszanine mieszano w tem- * 'peraturze 22°C w ciagu 60 minut i poizostawiono w ciagu mocy w temiperaturze 50°C Powstala sita- 60 la substancje rozpuszczono w izopropanolu, prze¬ saczono i przemyto zimnym izopropanolem i heksa¬ nem. Powstale krysztaly esitru mono-1,1-dwuoksy- dopenjicylanoiloksymetylowego kwasu glutarowego, osuszono pod zmniejiSzonym oisnieniem w tempe- 65 raturze pokojowej, otrzymujac produkt (63»/0 * wy-145 927 35 36 . dajnosci teoretycznej/ o temperaturze topnienia 76—78°C.B. Ester monoTl^lnd/wuaksydopenicyla^ tylowy kwasu dwumetyloanalonowego Na roztwór 10' g dwumetylomaionianu. 1,1-dwu- ofcsydojpeiidcylainoailoksyimetylowo-siodowego w 100 rriA loctainu etylu dzialano 23 ml In kwasu solnego w 50 ml wody. Mieszanine mieszano ,a patem odstawiano.. Po oddzieleniu warstwy organicznej osuszono ja i rozpuszczalnik odparowano pod aminiejszonym oisnieniem. Pozostalosc chromatagra- fowaino oa 400 g zelu krzemionkowego, stosujac jako eluent mieszainine (1:1) "octanu etylu i aceto¬ nu. Frakcje zawierajace produkt polaczono 1 od¬ parowano. Otrzymano lejpki olej rozpuszczono w eteirze etylowym i przesaczono dla usuniecia sub¬ stancji nierozpuszczalnych. Przesacz odparowano, ' otrzymujac olej, który wykrysitallizowal po potar¬ ciu scianki naczynia. Uzyskano 7J2 g bialych kry- , sztalów o temperaturze topnienia 121—1E3°C.Analiza elementarna dla C14H19O0NS Obliicizono: C 44,56 H 5,07 N 3,71 Stwierdzono: * C 44,13 H «5,19(n 3,65.Przeklad XXIX. Wytwarzainie dwuimetyloma- lonianu Do 75 ml wody zawierajacej 4,0 g wodorotlen¬ ku' sodowego dodano w temperaturze 0°C 17,0 g (0,05 mola) wodorosiarczanu czterobutyloamonio¬ wego i mieszanine mieszano w ciagu 15 minut, • pozwalajac jej ogrzac sie. Po 'dodaniu 100 ml chlioroformu zawierajacego 14,2 g (0,05 mola) ma- lonoanu dwuibenzylu i 6,6 ml (0,10 mola) jodku metylu, mieszanine (poczatkowa wartosc pH po¬ mad 12) mieszano w ciagu 30 minut: W tym okre¬ sie czasu wartosc pH mieszaniny zmienila sie do okolo 8. Mieszanie kontynuowano w ciagu 10 mi¬ nut, po czym oddzielono faze organiczna i doda-, no do nfiiej 4,0 g wodorotlenku sodowego, 17,0 g wodionflosiiaTiczanu czteróbutyloamoniowego w 73 ml wody i 6,6 g jodku metylu. Powstala mieszanine mieszano w temperaturze pokojowej w ciagu 30 mdniut,-po czym oddzielono warstwe chloroformo¬ wa, osuszono ja nad Na^SO* i zatezono pod zmniej¬ szonym cisnieniem. Stanowiacy pozostalosc olej roz¬ tarto w 500 ml eteru etylowego, odsaczono-sub¬ stancja stala i przemyto ja dokladnie eterem.Przesacz i roztwory z przemywania 'odparowano, otrzymujac 15,0 g (96»/0 wydajnosci teoretycznej), który identyfikowano aa pomoca widma 1H-NMR.Przyklad XXX. Wytwarzanie dwumetyloma- lonianu mondbenzylowego Roztwór 3,12 g (48 mimola) 85P/a KOH w 75 ml alkoholu benzylowego dodano do 15y0 g dwumety- lomalonianu dwubenzylu w 75 ml alkoholu ben¬ zylowego. Powstaly roztwór mieszano w ciagu 60 godzin. Po /dodaniu 1,5 litra eteru etylowego uzy¬ skana mieszanine ekstrahawano woda (2X100 ml).Polaczone warstwy wodne przemyto 100 ml eteru.Do warstwy wodnej dodano 100 ml eteru etylo¬ wego ii mieszanine zakwaszono do wartosci pH 2,5 za pomoca 6n kwasu solnego. Warstwe etero¬ wa oddzielono, a warstwe wodna wyekstrahowano ponownie eterem. Ekstrakty eterowe osuszano nad Nia£SQ4 i po odparowaniu rozpuszczalnika otrzy¬ mano 8,6 g <81«/o wydajnosci teoretycznej) produk- 25 30 tu w postaci bezbarwnego oleju oRf = 0,1 (chro- .matografia cienkojwarstwowa, mieszanina 2:1 hek¬ sanu i octanu etylu). Budowe zwiazku potwier¬ dzilo widmo 1H-NMR. 5 Przyklad XXXI. Wytwarzanie 1,1-dwutlenku panicylanianu ohlorometylowego Na mieszanine 4,66 g 1,1-dwutlenku kwasu pe- nicylanowego, 50 ml dwuohlorku metanu i, 35 oni wody dzialano taka iloscia 40% roztworu wodioro- 10 tlenku czterobutyloamoniowego w wodzie, aby od¬ czyn mieszaniny doprowadzic do wartosci pH 6,0.Faze c^u(±larometainowa oddzielono,,' a wodna wy¬ ekstrahowano swiezym dwucWorometanem (2XS0 ml). Warstwy organiczne polaczono, osuszono nad 15 Na-2S04 i zatezono otrzymujac 10,1 g soli cztero- butyloamoniowej 1,1-dwutlenku kwasu penicylano- wego. Sól te dodano do 50 ml chlorojodometanu i- mieszanine mieszano w temperaturze pokojo- wej w ciagu nocy. Po zatezeniu maeszanflaiy re- 20 lalfccyjnejl pad zmniejszonym cisnieniem Ido polowy abjejtosci, pozostalosc cihromatogirafowano na 200 g zelu krzemionkowego, stosujac jako eluent mie¬ szanine octanu etylu i heksanu i odbierajac frak¬ cje o objetosci 12 mil co -30 sekund. Rrakcje 41—73 polaczono i zatezono do,sucha, otrzymujac 3,2 g zwiazku tytulowego.Widmo NMR CD013/:<5 1,5 /s, 3H, 1,66./s, 3H/, 3,42 M, 2H/, 4,38 /s, ,lHf/f 4,6 A, 1H/, 5,7 /dd, 2H/ ppm.Przyklad XXXII. Wytwarzanie 1,1-dwutlen- ku penicylanianu jodometylu Do Roztworu 7,9 g 1,1-dwutlenku penicylanianu chlor.ometylu w 100 ml bezwodnego acetonu, utrzy¬ mywanego w atmosferze azotu, dodano 21,0 g 35 jodku sodowego, po czym mieszanine mieszano w ciagu nocy w temperaturze pokojowej. Mieszanine reakcyjna zatezono pod zmniejszonym cisnieniem, a pozostalosc rozpuszczono w 150 ml octanu etylu i 150 ml wody. Warstwe organ:'".zna oddzielono, a 40 warsitwe wodna wyekstrahowano swiezym "octa- nem etylu. Organiczne ekstrakty polacziono, .prze¬ myto woda (1X500 ml) i solanka {1X50 ml) i osu¬ szono nad Na2SC4. Po usunieciu (rozpuszczalnika otrzymano 10,5 g tytulowego zwiazku o tempera- 45 turze topnienia 100—102^C.Widmo NMR /CDClz/d: 1,55 /s, 3H/, 1,68 /s, 3H/, 3,5 /d, 2H/, 4,4 /s, 1H/, 4,65 /t, LH/, i 6,0 Md, -2H/ ppm.^ Przyklad XXXIII. Wytwarzanie 6-[2-ibenzylx)- 50 ksykaanbonylaamdno-2-/4HhydiroiIrc^^ dojpenicylanianu czterobutyloamionioweg© Do intensywnie mieszanej mdeszaniny 1,0 g kwasu 6-[2^benzyloksykaonbonyliciamifl3ió-2-/4-h3rdro- tsyfenylo^-acetaniido]Hpenicylarjiawego, 30 ml dwu- 55 aMarametanu i 20 ml wody ' dodano 4O*/0 wodny roztwór wodorotlenku czterobutyloamoniowego do uzyskania wartosci pH 8,0. Mies^nie przy warto¬ sci pH 8,0 kontynuowano w cd^gu 30 minut, po czym rozdzielono warstwy. Warstwe wodna wy- 60 ekstrahowano dwuchlorometanem, po czym pola¬ czone roztwory dwuc^orometanowe osuszono nad Na2S04 i odparowano pod zmniejszonym cisnie^' oiem. Otrzymano 1,1 g tytulowego zwiazku.Widmo NMR /DMSO-d6/£: 0,70—1,80 /m, 34H/, 2,90^- 65 —3,50 /m, 8H/, 3,93 /s, 1H/, 5,10 /s, 2H/, 5,2S-.5,50145 927 37 38 An, 3H/, 6,67 /d, 2H/, 7,20 /d, 2iH/, 7,40 to, 5H/, 7,76 /d, 1H/ i 8,6 /d, 1H/ ppm.Przyklad XXXIV. Wytwarzanie 6-[D-/2^aizy- do-2-ienyloaoetamióWlpend^ylanaanoi chloromeitylu Roztwór 12,0 g (0,03 mola) 6-[D-/2-aizydo-2-feny- loairetanniido/Jpenicylanianu sodu w 25 ml wody, por laczono ze 100 ml chlorku metylenu i 10,17 g (0,03 mola) wodoirosiairezanu czterobutyloamonfiowego. Od¬ czyn mieszaniny (pH 3,0) doprowadzono do war¬ tosci pH 7,5 za pomioca wodoroweglanu sodo¬ wego i warstwe wodna wyekstrahowano chlor¬ kiem metylenu (2X100 ml). Polaczone .warstwy or¬ ganiczne osuszono- nad Na^SO^ a po odparowa¬ niu rozpuszczalnika stala pozostalosc (roztarto w 13)00 ml octanu etylu i odsaczono. Placek filtra¬ cyjny przemyto kolejno octanem etylu i eterem etylowym i osuszono w atmosferze azotu, otrzy¬ mujac 16,5 g (B9o/9 wydajnosci teoretycznej) soli czterotoutyloamondowejr ^Mieszanine 12,32 g {ty02 mola) tej soli i 70 ml onlorojodometanu mieszano w c$gu nocy w_ tem¬ peraturze pokojowej, a nastepnie zatezono do su¬ cha. Pozostalosc 600 g zelu krzemionkowego,, stosujac jako eluent mieszanine (1:1' objetosciowo) octanu etylu i hek¬ sanu. • Otrzymano 8,1, g {95©/0 wydajnosci teoretycz¬ nej) zadanego estru chlorometylowego w postaci bladozóltego lepkiego oleju. k W analogiczny sposób otrzymaino 6-[2-azydo-2- -^hyicfroksyfenylo/acetarn^ chloro- metylu.Przyklad XXXV. Wytwarzanie 6-[D-/l2-«azydo- -2-fenylo-acetaimido/].penicylanianu jodometylu W kolbie z korkiem polaczono z soba 1,27 g (3 mimole) 6-[D-/2^azyó^-2-fenyloacetamidaTpenicyla- nianu chlorometylu, 20 ml acetonu i 2,25 g (15 mmoli) jodku sodowego. Mieszanine mieszano w ciagu nocy w temperaturze pokojowej, a powstala zawiesine zatezono. Pozostalosc rozpuszczono w 100 ml octanu etylu, przemyto woda (3X30 ml) i solanka (1X30 ml), osuszono nad Na2S04 i zate¬ zono pod zmniejszonym cisnieniem, otrzymujac bla- dozólta pdane. Piane oczyszcza sie chromatografi¬ cznie na 75 g zelu krzemionkowego, stosujac jako eluent mieszanine (1:1 objetosciowo) octanu etylu i heksanu £ 'odbierajac frakcje o objetosci 20 ml.Frakcje 11—15 laczy sie i zateza pad zmniejszo¬ nym ^cisnieniem, otrzymujac 1,18 g (76»/0 wydaj¬ nosci teoretycznej) produktu w postaci bladozóltej zywicy.Przyklad XXXVI. Wytwarzanie adypiniaiAiU , bearcylowochlorometylowego Do 350 ml bromochlorometanu ochlodzonego do temperatury 0°C dodano 67 g (0,14 motla) ady- pGiniianiu benzylowo-czl^irobutyloamoniowego i mie- szanine mieszano w ciagu nocy w temperaturze 0°C, a potem pozostawiono do ogrzania do tem¬ peratury pokojowej. Nadmiar bromochlorometanu odparowano pod zmniejszonym cisnieniem, do po- (zostalosci dodano 400 ml eteru etylowego i mie¬ szaninie mieszano w celu uzyskania krysztalów bromku czterobutyloamonfiowego. Krysztaly odsa¬ czono, przemyto eterem, mieszano z 300 ml octa¬ nu etylu w ciagu 1 godziny, ponownie odsaczono i przemyto octanem etylu. Polaczone przesacze od¬ parowano pod zmniejszonym cisnieniem, a pozosta¬ losc' oczyszczono chromatograficznie na i kg zelu krzemionkowego. Jako eluent stosowano mieszani¬ ne ^(2:1) heksanu i octanu etylu. Otrzymano 19,1 g 5 i(48°/o wydajnosci teoretycznej) tytulowego zwiazku.Widmo iH-NMR JCDC1$[Ó: 1D5&—il,9 /ni, 4H/, 2,2— -^2,62 to, ^HL', 5,13 /s, 2H/, 5,G8 /s, 2IH7, 7,38 /s, 5H/ ppm.Pozostale estry wytwarzano stosujac powyzszy t 10 wtok postejpowania.' Przyklad XXXVII. Wytwarzanie sulfonu kwa¬ su ew-hydroksyimetyloipenicylanowego A. 6-ibroano-'6-hydroksymetylopenajcylanianu ben¬ zylu 15 W trakcie mieszania w atmosferze gazu obo¬ jetnego do roztworu 44,9 g 6,6-dwubromopenicy- lainianu benzylu w 600 ml bezwodnego czterowo- idorofuiranu ochlodzonego do temperatury —78°C wkroplono 56,4 ml chloru Ill-rz.nbutylomagnezowe- 20 go, utrzymujac temperature —60°C. -Mieszanie kon¬ tynuowano w temperaturze —78CC w ciagu 30 mi¬ nut, po czym na roztwór dzialano w strumieniu azotu gazowym formaldehydem do chwili dodano 5 równowazników molowych. Do mieszaniny re- 25 akcyjnej wkroplono w temperaturze —78°C 5,7 ml oatanu etylu w ciagu 25 minut. Roztwór reakcyj¬ ny pozostawiono ido "Ogrzania do temperatury po¬ kojowej, a potem zatezono pod zmniejszonym ci¬ snieniem. Do .pozostalosci dodano 200 ml wody i 30 200 ml octanu etylu. Warstwe organiczna oddzie- ' lono, a . wodna wyekstrahowano ponownie octa¬ nem etylu. Fazy organiczne polaczono, przemyto kolejno 200 ml wody, 2/0O ml i5l°/o wodnego roz¬ tworu wodioroweglanu sodowego i 200 ml solanki 35 i osuszono nad Na^SO^ Po usunieciu rozpuszczal¬ nika" pod zmniejszonym cisnieniem otrzymano 38,2 g zadanego produktu, epimerycznego przy atomie wegda w pozycji 6.B. Wytwarzanie sulfonu 6Jbromo-6^hydrioksyme- 40 tylopenicylanianu benzylu Do roztworu 500 mg 6-broco-6-hydroksymety- lopenlicylaniainu benzylu w 30 ml chlorku metylenu, ochlodzonego na lazni wodnej do temperatury 0—- —5°C, wkroplono w ciagu 20 minut 633 mg 85*/o 45 kwasu m-ohloronadtenzoesowego, Mieszanine re¬ akcyjna pozostawiono do lognziainia do temperatury pokojowej i mieszano w ciagu okolo 40 godzin.Rozpuszczalnik odparowano pod zmniejszonym ci¬ snieniem, a na pozostalosc dzialano woda i octa- 50 nem etylu. Odczyn miesizaniny doprowadziono do wartosci pH 7,4 za pomoca nasyconego roztworu wodoroweglanu ^sodowego, po czym faze organi¬ czna oddzielono i dodano do niej 30 ml swiezej ' wody. Odczyn mieszaniny doprowadzono do war- 55 tosci pH 8^2 za pomoca nasycanego roztworu wo¬ doroweglanu sodowego, po czym oddzielono war¬ stwe octanowa i przemyto ja kolejno nasyconym roztworem wodoroweglanu sodowego i solanki. Po oddzieleniu warstwy octanowej osuszono ja nad 60 Na2S04 i odparowano, otrzymujac 500 mg oleju.C- Sulfon kwasu Ga-hydiroksymetylopenicylano^ wago Zawiesine 500 mg 5!»/o Pd/C i 600 mg sulfonu ft-broano-6-hydroksymetyloienicylanianu benzylu w w 200 ml 50^/0 roztworu metanole w wodzie wylrza*145 927 89 40 sano w atmosferze azotu prizy poczatkowym cfis- inaeniu 330,7 kPa w ciagu 20 minut. Po dodaniu 500 mg swiezego katalizatora dlsinieiniia wodoru ¦doprowadzono do wartosci $92,4 kPa. Wytrzasanie prowadzono w ciagu 1 godziny, po czym odsa- czionto katalizator, a metanol odparowano pod zmniejszonym cisnieniem. , Odczyn pozostalosci doprowadzono do wartosci pH 8,0, po czym prowadzono ekstrakcje octanem etylu. Warstwe wodna zakwaszono do wartosci pH 2 za pomoca 6n kwasu solnego d .produkt wyekstra¬ howano octanem etylu. Po usunieciu rozpuszczal- indka otrzymano 100 mg zadanego produktu, który krystalizowano mieszanina chloroformu i octanu etylu zawierajaca krople dwumetylasulfotlenku.Temperatura topnienia 211—2H2PC z rozkladem.Widmo NMR /100 mHz, DMSO-d^ó: <93 /d, IH, J = 2 Hz/, 4,27 /s, IH/, 3,76 /m, 3iH/, 1,5 Js, 3H/, 1;4 /s, 3H/ ppm. iPrzyklad 3pCXVIII. Wytwarzanie 6a-bro- mo^^-yibenzylo'ksykarbonyloaimi!noimetylatpe:nicy nianu (benzylu i zwiazku e^-bnomo-ea-benzyloksy Bo roztworu 108,75 g (0,i2l42 miola) 6,6-dwubromo- penicylaóianu benzylu w 600 ml bezwodnego czte- rowodorofuranu (THF), ochlodzonego do temperatu¬ ry —78°C, dodano 83,5 ml 2,9 m roztworu etero¬ wego bromku metylomagnezowego. W ciagu 15 mi¬ nut prowadzono mieszanie w temperaturze —78°C, po czym w ciagu 10 minut dodano roztwór 27 g (0,121 mola) octanu benzyloksyfcarboksamidoimety- lul w 200 ml bezwodnego THF. Mieszanine reakcyj¬ na mieszano w ciagu 1 godziny w temperaturze —/78°C, po czym dodano 14,52 ml kwasu octowe¬ go. Mieszanine ogrzewano do temjeratury pokojo¬ wej i skladniki lotne -usuwano pod zmniejszonym cisnieniem w temperaturze -ponizej 35°C. W celu napuszczenia .pozostalosci dodano octanu etylu, a ' potem roztwór przemyto woida (100. ml), wodnym roztworem NaHC03 (liOO ml) i woda (2X100 (ml), osuszono nad NasS04 i zatezono pod zmniejszo¬ nym, cisnieniem, otrzymujac 115 g oleistego pro¬ duktu. Olej chromatografowano na kolumnie za¬ wierajacej 1,2 kg zelu krzemionkowego', stosujac jako eluent najpierw 6 litrów mieszaniny (1:1) heksanu ii chloroformu, a nastepnie chlorofiorm.Pierwsze 6 litrów eluatu odrzucano, a nastepnie odebrano frakcje o objetosci 25 ml. Frakcje i81— —190 zatezono. Widimo PNMR pozostalosci po¬ twierdzilo obecnosc 6w-'brorno-6^-yibenzyloksykarDO- nyloaminonietylo/penicylanianu benzylu.Widmo PNMR /CDC13/ TMS/<5: 1,37 ^3H, s/, 1,57 /3H, si/,'3,«6 /2H, d, J = 6 Hz/, 4,42 /IH, s/, 5,06 /2H, &/, 5,12 /2H, s/, 5,52 /IH, s/, 7,25 /10H, s/ ppm.Frakcje 201^249 zaitezono, Widimo PNMR po- < twiiendzdlo obecnosc 6^-tomomo-6a-yibenzyloksykar.bo- nyloamliinonietylo/-!peniiicylanianu benzylu.Widimo PNMR /CDCI3, TMS/<5: 2,36 /3H, s/, 1,60 /3H, s/, 3,90 /2H, d, J = 6,2 Hz/, 4,47 /IH, s/, 5,07 /2H, ,s/, 544 /2H, s/, 5„40 /IH, t, J = 6,2 Hz/, 5,47 /IH, slK 7,28 /5H, s/, 7,30 /5H, sl ppm.Produkt z frakcji 171—(2140 polaczono i zatezono, otrzymujac 212 g piany, która uzyto w nastepnym doswiadczeniu.Przyklad XXXIX. Dyftwarzianlie 6^-/benzylo- ksyildartymyjoemiinc^ety^ benzylu 20 23 Do roztworu mieszaniny epimerów zwiazku ty¬ tulowego z przykladu XXXVII (22 g, 0,0413 mola) w 100 ml benzenu dodano 32,7 ml (0,124 mola) wodorku trój-n-butyioicyny, po czym mlieszanine 5 ogrzewano w atmosferze azotu w temperaturze wrzenia pod chlodnica zwrotna w ciagu 2 godzin i zatezonio pod zmniejszonym cisnieniem, a otrzy¬ many olej roztarto czterokrotnie w 100 ml heksa¬ nu. Stanowiacy pozostalosc lepkii olej rozpuszczono 10 w 70 ml eteru, z którego w ciagu 1 godziny wy¬ krystalizowal tytulowy produkt (8,1 g w dwóch rzutach).Widmo PNMR /CDCI3, TMSJS: 1,37 /3H, s/, 1,57 /3H, s/, 3,58 /3H, m/, 4,34 /IH, a/, 5,04 /2H, s/, 5,12 15 /2H, sf, 5,33 /IH, d, J = 4 Hz/, 7,32 /10H, s/' ppm. 6iaVbenzyloksytoarboaiyloaminonietylo/ipenicyla- nianu benzylu wyodrebniono zatezajac roztwory ma¬ cierzyste i prowadzac chromatagrafowanie.(Przyklad XL. Wytwarzanie lrc-tlenku-6y5-y1ben- zyloksykarbanyiloaminometyloi^penicylanianu bqfi- zylu i l^-tlenku-6^-/benzyloiksykartoionyloaminome- tylo/penicylanianu oenzyflu Do roztworu 5,54 g (0,01 mola) tytulowego zwia¬ zku z przykladu XXXVTIT- w 70 mi octanu etylu dodano 2,02 g (0,01 mola) kwasu m-ehloronadben- zoesiowego w 30 ml octanu etylu. Mieszanine mie¬ szano w ciagu 30 minut w temperaturze pokojo¬ wej., przemyto 50 ml nasyconego roztworu NaHCOs ii woda (2X50 ml). Osuszono nad Na2S04 i zatezo¬ no pod zmniejszonym cisnieniem, po czym pocie¬ rajac scianke naczynia wywolano krystalizacje ty¬ tulowego la-tienku. Otrzymano 2,2 g produktu o temperaturze topnienia 123—124°C Widimo PNMR /CDC13, TMS/<5: 1,22 /3H, s/, 1,51 ,/3H, s/, 3,7 /3H, m/J 4,34 /IH, s/, 4,63 /IH, d, J = 4 Hz/, 5,13 i/12H, s/, 5,22 JI2H, s/, 5,50 /IH, m/, 7,34 /5H, s/, 7^40 /5H, s/ ppm.Po zatezeniu roztworu macierzystego pod zmniej¬ szonym cisnieniem do sucha otrzymano 2,5 g ty¬ tulowego la-tlenku w postaci lepkiego oleju.Widmo PNMR /CDC13, TMS./0: 1,05 /3H, si/, 1,60 /3H, s/, 3,8 /3H, m/, 4,63 /IH, s/, 4,73 /UH, d, J = 4 Hz/, 5,13 /2H, s/, 5,23 MHf q/, 5,70 /IH, m/, 7,35 /5H, m/, 7,39 /5H, s/ ippm.Przyklad XLI. Wytwarzantie l|/ff-tlenku 6«- -/benzyloksykarbonyloamiinom benzylu Do 2,3 g (4,9 mmola) tytulowego zwiazku z przy- 50 kladu XL w 100 ml OHCI3 dodano 0,607 g (4,9 mmola) l,5-diazalbicyklo[4.3.0]pememu-5 iflDBN), po czym mieszanine mieszano w temperaturze po¬ kojowej w ciagu 15 minut i rozciencziono 50 ml In HC1. Po rozdzieleniu warstw, warstwe onga- 55 Miczina przemyto woda (2X50 ml), osuszono nad NazS04 i zatezono" pod zmniejszonym cisnieniem otrzymujac 2,3 g oleju. Olej Chffornatografiowano na Jcolumnie zawierajacej 100 g zelu krzemionko- wego, stosujac jako eluemt mieszanine (4:1) GHCI3 60 i octanu etylu i odbierajac frakcje o objetosci 20 ml. Frakcje 41—70 polaczono i zatezono ,pod zmniej¬ szonym cisnieriiem, otrzymujac 0,9 g tytulowego zwiazku w postaci lepkiego oleju.Wiildmo PNMR /CDC18, TMS/tf: 1,03 ,/3H, sj, 1,60 65 /3H, &/, 3,67 /3H, m/ 4,46 /IH, s/, 4,88 /IH, m/, 5,08 35 40 45145 927 41 42 /2H, s/,, 5,17 /2H, q/, 5,39 /LH, m/, 7,52 /5H, fi./, 7,37 /5H, s/ ppm.Przyklad XLII. Wytwarzanie 1,1-dwutlenkU 6|/?H/lbenzyloksykarbonyloaminom^^ benzylu Do roztworu 8,0 ,g-(0,0176 mola) tytulowego zwia¬ zku z przykladu XL w 2)00 ml octanu etylu, ochlo¬ dzonego do temperatury 0^5°C, dodano 10,68 g 4 (0,0528 mola) kwasu m-ciMoiroinadbenzoesowego. Mie¬ szanine ogrzewano do teniperaituiry pokojowej, mie¬ szano w ciagu 6 godzin, lochlodzono do temperatu¬ ry 0—5°C .i rozcienczono 50 ml nasyconego NaHS03.Warstwe organiczna oddzielono, przemyto nasyco^ nym roztworem NaHCOs {2X50 mil) d woda (2X50 ml), osuszono nad Na^S04 i zatezono pod zmniej¬ szonym cisnieniem, otrzymujac 8,6 g lepkiego ole¬ ju. Olej chromiatografiowano na 250 g zelu krze¬ mionkowego, stosujac jako eluent mieszaniine (19:1) CHCI3 i octanu etylu i qdbierajac frakcje o obje- tosci 25 ml. Frakcje 44—il:50 polaczono i zatezono pod Eminiejszonym cdsndendem, otrzymujac 7,6 g ty¬ tulowego zwiazku w postaci bialej zywiioowaltej piany.-Widmo PNMR /CDCI3, TM&/<5: 1,25 /3H, &/, 3,98 /3H, m/, 4,45 /m, s/, 4,59 /1H, d, J = 4 Hz/, 5,09 J12H, s-A 5,19 ^H, qy, 5,36 /1,H, bs/, 7,36 /10H, s/ ppm.Przyklad XLIII. Wytwarzanie 1,1^dwutlenku ; Gan/benzyloksyfcarbonyloamin^ benzylu Stosujac , tok postepowania z przykladu XL, 3,3 g (6,79 mmola) tytulowego zwiazku z przykladu XLI przeprowadzono w 3,1 g surowego zadanego produktu. Produkt ten oczyszczono chromatografi¬ cznie na kolumnie zawierajacej 150 g zelu krze¬ mionkowego, stosujac óako eluent mieszanine (1:9) ootainu etylu i CHCI3 i odbierajac frakcje o obje¬ tosci 20 ml. Frakcje 26—37 polaczono i zaitezono pod zmniejszonym cisnieniem, otrzymujac oczysz¬ czony tytulowy zwiazek w postaci lepkiego oleju, który wykrystalizowal podczas stawia. Otrzymano 1,9 g produktu o' temperaturze- topnienia 112— ^113°C.WKidmo PNMR /CDCI3, TMSJd: Ij2i0"i/3H, s/, 1,49 /3H, s /2H, s/, 5,14 /2H, q/, 5,30 /UH, br/, 7,32 /10H, s/ ppm.Tytulowy zwiazek otrzymano takze poddajac dalszemu utlenianiu tytulowy zwiazek z .przykladu XL za pomoca kwasu m-oMoronadlbenzoesowego, przy zastosowaniu metody z przykladu XLI.Przyklad XLIV. Wytwarzanie 1,1-^dwutlenku kwasu 6/?-aminometyljopenicylanowego 1,9 g tytulowego zwiazku z przykladu XLI, 40 ml THF, 40 ml H20 i 1,9 g 10*/0 PctyC polaczono 1 uwodórniionó pod -cisnieniem" 344,5 kPa w ciagu 1 * godziny. Katalizator odsaczano, a THF odparowa- no z przesaczu pod zmniejszonym icisnieniem. War¬ stwe wodna przemyto 30 ml octanu etylu i liofili¬ zowano, otrzymujac bialy proszek. Rozcierajac pro¬ szek w 5 ml wody Uzyskano pierwszy rzut kry¬ sztalów (0,26 g). Drugi rzut (0,14 g) wykrystalizo¬ wano po 'dodaniu do roztworu macierzystego 10 ml acetonu, a trzeci rzut {0,35 g) po odparowaniu drugiego roztworu macierzystego do objetosci 2 ml i dodaniu 50 ml acetonu. Ogólem otrzymano 0,75 g tytulowego zwiazku.Widmo PNMR /&50 MHz, D20, DS&/ d: 1,47 /3H, s/, 1,59, J\m, iso', 3,74 /2H, m/, 4,36 /1H, td, J = 4,' 5,5 5 Hz/, 4,45 /1H, is/, 5,17 /1H, d, J = 4 Hz/ ppm.W celu uzyskania s'oii potasowej 1,0 g tytulo¬ wego produktu rozpuszczono w 30 ml wody i chlo¬ dzono na lazni lodowonwodnej, po ozym w trak¬ cie intensywnego mieszania wkrqplono 1 równo- 10 wazmik lin KQH i powstaly roztwór liofilizowano.P.rz y k l a d XLV. Wytwarzanie 1,1-dwutlenku kwasu 6a-aminonietylopenicylanowego Stosujac tok postepowania z przykladu XLII, 1,7 g tytulowego zwiazku z przykladu XLII prze- 15 prowadzono w zadany zwiazek tytulowy, z tym wyjatkiem, ze krystaliczny produkt uzyskano bez¬ posrednio przez odparowanie pod zmniejszonym ci¬ snieniem roztworu pó ekstrakcji octanu etylu .^ Otrzymano 0,7 g produktu. 20 WiMmo PJSTMR 7250 MHz, D20,' DSSi/ <5: 1,44 /3H, ' sl, 1,59 /3H, sl/, 3,63, ,/12H, d, J = 5,5 Hz/, 4,07 /1H, td, J = 2, 5,5 Hz/, 4,31 /1H, s/, 5,06 /OM, d, J = 2/ ppm.W celu wytworzenia chlorowodorku 0,7 g pro- 25 duktu rozpuszczono w 30 ml wody, wknoplono 1 równowaznik kwasu solnego (rozcienczonego) i po¬ wstaly roztwór liofilizowano.W celu otrzymania solii (sodowej 0,7 g produktu rozpuszczono w 30 ml wody d w temperaturze 30 o—6°C dodano w trakcie intensywnego mieszania równowaznik rozcienczonego NaOH. Powstaly roz¬ twór poddano liofilizacji.Przyklad XLVI. Wytwarzanie 1,1^dwutlenku 2^-ichlorornetylo-:2a-metylo- 3ia-kiar:boksylanu potasu 35 A. 1^tlenek kwasu 6a-ibromqpenicylanowego 30 g (37,5 mmola) soli kwasu Ga-ibromopeofcyla- nowego i NyNi-dwubeinzyloetylenodwuaminy (JDlBDE) (Nature, 201, 1124 (1964), J. Org. Chem.,, 27, 2662) rozpuszczono w 330 ml chlorku metylenu i do roz- 40 tworu ochlodzonego do temperatury 0°C wkroplo- no powoli 13 ml (156 mmola) stezonego kwasu sol¬ nego, po czym mieszaniine mieszano w ciagu 10 mi¬ nut w temperaturze 0—5°C. ¦ Wytracony . chlorowo¬ dorek DBDF odsaczono i przemyto 150 ml chlor- 45 ku metylenu. Mozliwie jak najszybciej polaczono przesacz i roztwory z przemywania przemyto 60 ml zimnej wody, przy czym przed rozdzieleniem warstw prowadzono mieszanie w ciagu 5 minut.Warstwe "organiczna zatezono pod zmniejszonym ci- 50 snieniem do objetosci. 65—80 ml i stezony roz¬ twór ochlodzono w trakcie mieszania do tempe¬ ratury 5°C. W ciagu 30 minut w temperaturze . 15—il(8°iC (laznia lodowa) dodano 13 ml (86,9 mmo¬ la) 40*/o kwaisu nadoctowego. Powstala mieszanine 55 mieszano w ciagu 2 godzin w temperaturze 0—5°C i przesaczono.'Placek. filtracyjny przemyto" 10 ml wody o temperaturze 5°C, chlorkiem metylenu o temperaturze 0—5°C i heptanem. Przemyta sub¬ stancje stala osuszono, otrzymujac 16,26 g (73l°/o 60 wydajnosci teoretycznej/ bromosulfonu.B. 1-tlenek 6a-bromcpeniicylanianu p-nitiroben- zylu Do roztworu 12 g (0,04 mola) produktu z czesci A w 100 ml acetonu dodano 7,5 g {0,041 mola) 2- 65 -etylopentanokarboksylanu potasu. Wytracona sól145 927 4S 44 odsadzono, przemyto zimnym acetonem i osuszono na powietrzu. 10 g soli potasowej rozpuszczono w. 75 ml . NyN-dwuimetyloacetaimidu i dodano 7,8 g (0,04 mola) bromku- p-nitrobenzylu, po czym mie¬ szanine mieszano w temperaturze 23°C w ciagu 2il godzlin, rozcienczono 500 ml wody, wyekstraho¬ wano octanem etylu. Ekstrakty organiczne prze¬ myto, woda, osuszono nad MgSO* i odparowaino pod zmniejszonym cisnieniem otrzyimujac olej krysta¬ lizujacy podczas stania. Olej roztarto w eterze. Po odsaczeniu otrzymano 9 g (70% wydajnosci teore¬ tycznej) estoru topniejacego z "rozkladem w tempe¬ raturze 124—125°C. . ¦ * C. 2^-cWorometylo^2a-metylic^nbix)mopena!mo- - Roztwór 5 g '(0,012 mola) esttru z czesci B w 120 ml bezwodnego dioksanu ogrzewaino /w atmo¬ sferze azotu w temperaturze wrzenia pod chlod¬ nica zwrotna z 1,5 g (0,012 miola) chinoliny i 1,6 g (0,012 mola) chlorku benzoilu. Ogrzewanie prowa¬ dzono w ciagu 4 godzin, pó czym mieszanine roz¬ cienczono 600 ml wody i wyekstrahowano octa¬ nem etylu. Ekstrakty przemyto 5*/0 Roztworem NaiHCO^, 5»/o H3PO4 i wreszcie woda. Warstwe or¬ ganiczna osuszano nad Mg,S04 i odparowano roz¬ puszczalnik. Stanowiacy pozostalosc olej przemy¬ to eterem etylowym i ^zimnym toluenem, otrzymu¬ jac 3,5 g krysztalów -topniejacych z rozkladem w temperaturze 130—135°C. ^ D. 1-tlenek 2j5^hloioanetylo-^-!metylo-6-!bromo- penamo-3«-karboksylanu p-nitrobenzylu ^ Io roztworu 1 g (0,002i2 mola) prioduktu z cze¬ sci C w 50 ml chlorku metylenu dodano 473 mg (0,002i2 mola) kwasu m-chloronadbenzoesowego i roztwór mieszano w temperaturze 23°C w ciagu 3 godzin. Rozpuszczalinlik odjparowano do objetosci 20 ml, zatezany roztwór rozcienczono 50 ml hep* tanu i zdekantowano rozpuszctzalnik. Pozostalosc roztarto w eterze etylowym, otrzyimujac 2'50 mg (24P/o wydajnlascd teoretycznej) krysztalów topnieja¬ cych z .rozkladem w temperaturze 136—137°C. 1 E. Do rozitiworu 7 g (0,0fl!5 mola) .produktu z cze¬ sci D w 150 ml ootainu etylu dodano zawiesine 4 g 30% palladu na ziemi okmzemkowej i 2,8 NaiHCOj w 150 ml wody. Mieszanine uwodornic^ no pod cisfalieniem 344,5 kPa w ajagu 3 glodiziin.Mieszanine przesaczono, wodiny przesacz- oddzielo¬ no i dzialano nan 1,5 g nadmanganianu potaso¬ wego w 50 ml wody. Mieszanine mieszano w cia¬ gu 1 gadziny, a po dodaniu 250 mg wlodoros^iar- czynu sodu przesaczono. Odiozyin przesaczu dopro- waidzono do wartosci pH 2 za pomoca stezonego kwasu solnego, po czyim przesacz liofilizowano, otrzymujac bezpostaciowy proszek. Proszek ekstra¬ howano octanem etylu, a ekstrakty zatezono do objetosci 20.ml i rozcienczono 100 ml heptanu dla wytracenia stalego 1,1-diwutieinku kwasu 2^-chlo- rametylo-2w-imet^lopena!mo-3a-kar(bokisylow Od¬ sadzony kwas rozpuszczono w acetonie i podda- no dzialaniu stalego 2^tylopentanokarbioksylanu potasu. Wytracony krystaliczny zwiazek tytulo¬ wy odsaczono, otrzymujac 170 mg produktu top¬ niejacego, z rozkladem w temperaturze 140°C.Amaliza elementarna dla CgHTCliKNO&Stf&HgO Obliczono: C 28,27 H 3,24 N 4,12 Stwierdzono: C 28,27 H 3,66 N 3,84.Widmo iH-NMR /D20/d: 1,68 te, 3W, 3,2-i3,9 An, J okolo 2 Hz, J okolo 4 Hz, J okolo 6 Hz, 2H/, 4,0—4,4 /m, ZHf, 4,3 /s, 1H/, 5,02 /dd, J okolo 4 5 Hz, J okolo 2 Hz, 1H/ ppm.Przyklad XLVI. Analogicznie do powyzszych przykladów otrzymano bursztynaan etD-ai/aimiino- -2-fenylaacetamiido/}peini)cylanailioksymetylo-l,l- drwuoksydoipenicylanioiloiksyimetyliawy 10 Widmo NMR (deu^erowainy dwumetyiosulfioitlenek) d: 1,4 J\st 6H/, 1,52 /s, GH/, 2,7 /s, 4H/, 3,1—3,95 /m, 2H/, 4,4 /s, 1.H/, 4,32 /s, 1H/, 5,0^5,28 /m, 2H/, 5,3-^5,68 /m, 2H/, 5,68—fyO /m, 4H/, 7,43 /szerokie s, 5H/ ppm ^ (dla HC1) 15 Zastrzezenia patentowe 1. Sposób wytwarzania nowych dwukariboksyla- nów 1,1-alkanodoolii o ogólnym wzorze 1, w kito- 20 ,orym A oznacza grupe Ci^Cg^alkilenowa, grupe /CH^C, n ma wartosc 1„ R oznacza girupe o wzo¬ rze 29, w którym R2 oznacza ginupe o wzorze 24, w którym Qr oznacza grupe NH2, a R4 oznacza • atom wodoru, girupe OH, grupe C2-^7-ialkanoilo- 25 ksylowa, grupe C2^C7Halkoksykar(boinyloksyilowa lub grupe^ R5—C6H4^-COO—, gdzie R5 oznacza altom wodoru, grupe Ci-^4-aJMlowa, Ci—C4-alko- ksylowa, -atom F, Cl, Br lub grupe —OH, R1 o- znacza grupe o wzorze 29a, w którym Y oznacza 30 atom wodoru, X1 oznacza atom wodoru, a R8 ozna¬ cza atom wodoru oraz ich farmaceutycznie dopu¬ szczalnych IsoM addycyjnych z kwasami, znamien¬ ny tym,s ze zwiazek o wzorze R—COOCH2X, w którym R ma wyzej podane znaczenie, a X ozna- 85 cza oddzielajaca sie grupe reaktywna poddaje sie reakcji ze zwiazkiem o wzorze 21, w którym n ma wartosc 1, A, R1 i Ijt8 maja wyzej podane znaczenie, a M oznacza kation tworzacy sól kar- boksprlamawa w obecnosci polarnego rozpuszczaini- 40 ka organicznego, korzystnie N,N-diwumetyloforma- miidu, octanu etylu, dwiuchlorometanu lub aceton w temperaturze 0—80°C. ii. Sposób wytwarzania nowych dwukarboksyla-, nów 1,1-alkanodioli o iwzorze ogólnym 1, w któ- 45 rym A oznacza grupe Ci—Cg-ailkilenowa, .grupe /CH^2^, grupe cykloheksylenowa lub fenylemowa,.R8 oznacza atom wodoru, n oznacza zeno lub 1, R i R1 sa rózne i R oznacza P lub B jesli n ma wartosc zero, R1 oznacza atom wodoru, grupe 50 Ci—^-alkilowa, grupe benzylowa, grupe CHgCl, grupe OH^J, J0*1 czterobutyloamondowy lub jon me¬ talu alkalicznego, zwlaszcza siadu lub potasu, a jesM n ma wartosc 1, R1 oznacza P lub B, przy czym p oznacza grupe o wzorze* 2l9, w którym R2 55 oznacza atom wodoru, grupe o wzorze 30, grupe CoH$OCH2CO lub grupe o wzorze 24, w którymi Q1 oznacza atom wodoru, grupe NH2, grupe N3, grupe benzyloksykaribanyita grupe 4-nitro- -toenzylotosykarbonyloamdnowa lub grupe 1-mety- 60 lo-2-metoksykarbcfliylowtoyloaimitni^ a R4 ozna¬ cza atom wodoru, grupe —*OH, grupe C2—Cy^alka- noiiloksylowa lub grupe C2—^-alikoksykarlbonylo- ksylowa- lub grupe RKJeH^OO^, gdzie R5 ozna¬ cza atom wodloru, grupe Ci-HC4-aQkiilofwa, Ci—C4- «s alkoksyiowa, atom Fv Cl, Br lub grup^ CNt a B145 927 45 oznacza grupe o wzorze 29a, w którym Y oznacza atom wodoru, a X1 oznacza grupe GH2—OH, grupe CH2—NH2 lub grupe CH2-^SrH-^COOCH2C6H5 oraz ich farmaceutycznie dopuszczalnych sold ka¬ tionowych i sioli addycyjnych z kwasami, znamien¬ ny tym, ze zwiazek o wzorze RCOOCH2X, w któ¬ rym R ma wyzej podane znaczeniie, a X oznacza oddzielajaca sie grupe reaktywna poddaje sie re¬ akcji ze zwiazkiem o wzorze 21, w którym n, A i R1 i R* maja wyzej podane znaczeniie, a M ozma- 46 cza kation tworzacy sól kair.bokisylanowa w obec¬ nosci polainnego rozpuszczalnika organicznego, ko¬ rzystnie NjNndwumetylofoiiniamddu, octanu etylu, dwuahloirometainu lub acetonu w temparatiurze 0— 5 80°C i jesli R lub R1 zawieraja grupy azydowe. benzyloksykanbonyloaminowe lub l-metylio-2-me- toksykaubonylowdinyloaiminowe przeksztalca sie te grupy w grupe aminowa w sposób znany. 3. Sposób wedlug zastrz. 2, znamienny tym, ze 10 reakcje prowadzi sie w temperaturze 25—50°C.RC0CH0C=0 f /A R\COCH)nOQ=0 Ó ftzón 0 0 BCOCH(RW=0 A-COOR1 WzGr-Z 0 PCXH(R^0C=0 ACOOR1 flzór 3 ri°rvj PH3 CH3 J—N— 0 c-ocKr^o 0 A Wzór4 0 / Q 0 BC0CH(R3pC=0 rf ¦N- 0 0 COOCHOC-ACOR1 HzcrS145 927 u C0CH(R3)0C-0 ii y \ 0 ACOOR1 Wzór 6 u *COCHOC=0 qp ° *3 \ .SVCH3 A ^y,_4cH3 / 0 % / COCHOC=0 O R3 R^CHCONH CH Q1 tfffcH3, 0 ''COCH£C-0 00 O \ w CH3 A H3 / O* N cocH^x;-o RlNH% c CH J NI 1. '3 .1 O O cr-^S; H^ COO ' Tr^r u \y S o o \ J-& CH3 CHe ° C00H N— °^3 / /y«3r A? 0 coo Wzór 9145 927 H0CH2 V CH3 H0CH2 V Wzór.f4 00 _r^J o- -KM, /yav w CH, CH.CHoOCOCH, CH3 0 00 Ni.CH2Cl Wzór 18 O CHCH2OH Wzór 19 0 CO^HpC-A^COOH Wzór20 O MOC-O RtCOC^nOC^O V II O Wzór 21 H CH2 CH, O N * COOH Wzór 23 R4-Q-CHC0 rsjH2 Wzór 22 R4-CHCOOH Q1 Wzór 22a R' HCO G)1 Wzór 24145 927 R% ^CHCONH Q1 i« /S./CH3 CHt O* Cl-k NH Wzór 25 0 0 r-rVCH3 C0aCH3 cHh^CH* Wzór 26 r2coo- NH2 O x1 qp -N S^CH£/ ¦_T' ^ IWzcr29a Wzór 27 R2NH s ,CH, -N- i Wzór 29 0CH3 och3 Wzór 30 0 ^ Cl 4 O 00 vCH* n4ch* 00CH20C-0 O \ / CeHsC^oc^O Wzór 31 HOCH, 0° n. -nJ:.ch3 O £00 Wzór 34 •^ VcfS2 /^zOr .? CH: Q^—IN—^-L ffzÓT33 W2Ór 35 o o O Wzór 38 R4- cis^S Wzór 36b transYs Wzór 36 a ri Wzór 37 o Wzór 39145 927 PCOOCH2X n- MOCO PCOOCH^CO BCOCHpCO BCOCHpOCÓ n " Wzdr2a ° ft/zfr 8a usuwanie ^O^^w^ T • ilu, V/lfCH3 rt^fCH3 / 0' N 'COChWCO II C Schemat! ^8°(QL-NH2) PCOOCH2OCO xA + BC00Oy<-MX «^8<7 _~ /fe0. 8 MOCÓ * Qi=NH, yfzór 13 Wzór 3a Schemat 2 Cy^pHjpCO-A-COOM + BCOgCH^^ /Y^tlr /7 Wzór 13 C^gPiPCO H00C \ katalizator \ A A - BCOOCHjCJCO Hz BCOOCH^DCO ^Rk^5CH2-) «*** (RLH) MOOC BCOOCHflCO NzórZa Schemat 3145 927 CgHsCHpCO-A-COOM-^PCOgCH^ z^~ PC02CH2OCO-A- CQfH£&H5 Wzór 3 (R= C^CH2-) H2 katalizator PCOzCHgOCO- A - COOH -^ Hzór3 (RLh QVNH?) — PCOpCH^OCO-A-COOM "M(2.XCH2X2 /fetfrs (rIm Q^NH2) PCO^HgOCO- A - COOCH2X ^tearj (RiCH2X,Q^NH2) Schemat 4 DN-3, zam. 677/88 Cena 400 zl PL PL PL