Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania nowych, heterocyklicznych pochodnych kwasu octowego o ogólnym wzorze 1, w którym Y1 i Y2 tworza razem dajaca sie usunac grupe ochronna grupy karbonylowej, korzystnie grupe ketalowa lub jej tioanalog, a R oznacza usuwalna grupe ochronna grupy amidowej, korzystnie grupe benzylowa posiadajaca jeden lub kilka podstawników alkoksylowych o 1—4 atomach wegla lub grupe fenyiowa posiadajaca ewentualnie jeden lub kilka podstawników alkoksylowych o 1—4 atomach wegla. Zwiazki te moga byc przeksztalcone w tienamycyne i pokrewne zwiazki, np. jak pokazano na schemacie na rysunku.We wzorach wystepujacych w schemacie Y1, Y2 i R maja wyzej podane znaczenie, X oznacza dajaca sie selektywnie usunac grupe estryfikujaca, Q oznacza grupe alkilowa o 1—5 atomach wegla lub podstawiona grupe benzylowa, Q' oznacza grupe alkilowa o 1—5 atomach wegla, podstawiona grupe benzylowa, atom wodoru lub jon metalu alkalicznego a R" oznacza grupe benzylowa, aminoetylowa lub grupe N-acyloaminoetylowa. Tiena- mycyna, antybiotyk o szerokim spektrum aktywnosci, byla najpierw wytwarzana na drodze mikrobiologicznej (opis patentowy St. Zjedn. Ameryki nr 3 950 375) a potem przez synteze chemiczna (opis patentowy RFN nr 2 751 597).Celem wynalazku bylo znalezienie nowej drogi syntezy tienamycyny i jej analogów umozliwiajacej ksztal¬ towanie szkieletu azetydynonu i a-hydroksyetylowego lancucha bocznego lub lancucha bocznego, który móglby byc latwo przeksztalcony w grupe a-hydroksyetylowa, formowany jednoczesnie, we wczesnym etapie syntezy, i dajacy kluczowy zwiazek przejsciowy konwertowany nastepnie w potrzebny produkt koncowy. Stwierdzono, ze jezeli malonian (chroniona grupa aminowa) dwualkilu acyluje sie diketenem i otrzymany acylowany produkt poddaje sie reakcji z jodem i alkoholanem metalu alkalicznego, to otrzymuje sie zwiazek azetydynonowy o ogólnym wzorze 6, zawierajacy a-acetylowy lancuch boczny, który moze byc wykorzystany jako kluczowy zwiazek przejsciowy w omawianej syntezie. We wzorze 6 podstawnik R ma wyzej podane znaczenie a Z oznacza grupe alkilowa o 1—5 atomach wegla.Stwierdzono równiez, ze zanim przeksztalci sie zwiazek przejsciowy o ogólnym wzorze 6 w tienamycyne lub jej analog, nalezy korzystnie chronic grupe ketonowa a-C-acetylowego lancucha bocznego grupa, zwlaszcza ketalowa lub jej tioanalogiem, która moze byc usunieta w nastepnym etapie syntezy. Do tworzenia etylenoketa- lowej lub póltioketalowej grupy ochronnej moga byc stosowane szczególnie korzystnie glikol etylenowy lub jego tioanalog, taki jak merkaptoetanol. Otrzymane zwiazki o ogólnym wzorze 5, w którym R, Z, Y1 i Y2 maja wyzej2 137 593 podane znaczenie, poddaje sie nastepnie reakcji z halogenkiem metalu alkalicznego w pirydynie lub podobnym rozpuszczalniku albo w wodnym dimetylosulfotlenku w celu otrzymania zwiazku o ogólnym wzorze 4, w którym R, Z, Y1 i Y2 maja wyzej podane znaczenie.Otrzymany zwiazek o ogólnym wzorze 4 jest mieszanina izomerów cis i trans. Izomery te mozna rozdzielic metoda chromatograficzna albo wykorzystujac ich rózne rozpuszczalnosci. Oddzielony izomer trans o ogólnym wzorze 4a mozna przeksztalcic w kwas trans karboksylowy o ogólnym wzorze 3 droga hydrolizy. Jednak ko¬ rzystniejsze jest poddawanie hydrolizie mieszaniny izomerycznej jako takiej, poniewaz reakcja jest selektywna, to znaczy tylko ester trans ulega konwersji w odpowiedni kwas karboksylowy. Niektóre zwiazki o ogólnych wzo¬ rach 5, 4 i 4a opisane sa w wegierskim zgloszeniu patentowym nr 2263/80, natomiast inne reprezentatywne zwiazki o tych wzorach ogólnych i zwiazki o ogólnym wzorze 3 opisane sa w zgloszeniach patentowych bedacych równoczesnie w toku zalatwiania. Wytwarzanie zwiazków o ogólnych wzorach 6 do 3 zostalo równiez ppisane w podanych dalej przykladach.Oddzielony kwas trans karboksylowy o ogólnym wzorze 3 poddaje sie najpierw reakcji z aktywatorem grupy karboksylowej a nastepnie z diazometanem i otrzymany zwiazek o ogólnym wzorze 2, w którym R, Y1 i Y2 maja wyzej podane znaczenie, poddaje sie wymianie diazoketonu (przegrupowanie Wolffa) w obecnosci wody. W tym drugim etapie otrzymuje sie produkty o ogólnym wzorze 1. Zwiazki o ogólnych wzorach 1 do 6 sa mieszaninami racemicznymi.Zgodnie z powyzszym, wynalazek dotyczy sposobu wytwarzania nowych, heterocyklicznych pochodnych kwasu octowego o ogólnym wzorze 1, w którym Y1 i Y2 tworza razem dajaca sie usuwac grupe ochronna grupy karbonylowej, korzystnie grupe ketalowa lub jej tioanalog, a R oznacza dajaca sie usunac grupe ochronna grupy amidowej, korzystnie grupe benzylowa, posiadajaca jeden lub kilka podstawników alkoksylowych o 1-4 ato¬ mach wegla lub grupe fenylowa posiadajaca ewentualnie jeden lub kilka podstawników alkoksylowych o 1-4 atomach wegla, polegajacego na tym, ze zwiazek o ogólnym wzorze 2, w którym R, Y1 i Y2 maja wyzej podane znaczenie, poddaje sie wymianie diazoketonu w obecnosci wody i wyodrebnia sie otrzymany produkt w ogól¬ nym wzorze 1.Sposób wytwarzania zwiazków o ogólnym wzorze 3 opisany jest szczególowo w przykladach. Kwas azety- dynokarboksylowy o ogólnym wzorze 3 aktywuje sie najpierw w grupie karboksylowej. Do tego celu mozna zastosowac dowolny srodek aktywujacy, zgodny z pierscieniem 0-laktamowym, Korzystne jest aktywowanie grupy karboksylowej jako mieszanego bezwodnika, przy czym szczególnie odpowiednim reagentem do tego celu jest jak stwierdzono, chloromrówczan etylu. Mieszany bezwodnik wytwarza sie w obecnosci srodka wiazacego kwas, korzystnie trzeciorzedowej aminy. Sól trzeciorzedowej aminy, która wydziela sie z mieszaniny reakcyjnej, moze byc latwo usunieta.Aktywowana postac zwiazku o wzorze 3 poddaje sie nastepnie reakcji z diazometanem. Diazometan wytwarza sie korzystnie z N-metylo-N-nitrozomocznika i dodaje sie go do mieszaniny reakcyjnej, korzystnie w postaci roztworu eterowego. Po zakonczeniu wydzielania sie gazu, nadmiar diazometanu rozklada sie korzystnie kwasem octowym, a otrzymany zwiazek o ogólnym wzorze 2 wydziela sie z mieszaniny reakcyjnej. W razie potrzeby, produkt ten mozna oczyscic, np. przez chromatografie kolumnowa.Otrzymany zwiazek o ogólnym wzorze 2 poddaje sie nastepnie przegrupowaniu Wolffa, po którym a-diazo- ketonowy lancuch boczny przeksztalca sie najpierw w keton przez eliminacje azotu, a nastepnie poddaje sie go reakcji z woda, otrzymujac pozadany produkt o ogólnym wzorze 1. Przegrupowanie Wolffa moze byc wspomaga¬ ne dzialaniem katalizatora, przez naswietlanie mieszaniny swiatlem nadfioletowym, przez obróbke cieplna i dowolne polaczenie tych dzialan. Stwierdzono, ze naswietlanie swiatlem nadfioletowym jest szczególnie ko¬ rzystne. Naswietlanie moze byc przeprowadzane np. w fotoreaktorze, korzystnie w atmosferze gazu obojetnego, w obecnosci wody i ewentualnie obojetnego rozpuszczalnika organicznego.Otrzymany produkt mozna wydzielic z mieszaniny reakcyjnej przez odparowanie i/lub metodami przeno¬ szenia fazy, a w razie potrzeby mozna go oczyscic, np. przez rekrystalizacje. Sposób wedlug wynalazku wyjasnia¬ ja szczególowe nastepujace przyklady.Przyklad I. Wytwarzanie kwasu [trans-1-(2,4-dimetoksybenzylo)-3-(2-metylo-1,3-dioksolan-2-ylo)-4- -okso-2-azetydynylo]-octowego. Mieszanine 2,25 g (6 moli) trans-4-(diazoacetylo)-1- (2,4-dimetoksybenzylo)-3- (2-metylo-1,3-dioksolan-2-ylo) -2-azetydynonu, 100 ml wolnego od nadtlenku tetrahydrofuranu i 50 ml wody naswietlano przez okolo 4 godziny wysokocisnieniowa lampa rteciowa (HPK 125), zanurzona w naczyniu reak¬ cyjnym ze szkla pyreksowego, w atmosferze azotu. Roztwór odparowano pod obnizonym cisnieniem do konco¬ wej objetosci 50 ml i koncentrat ten rozcienczono woda do objetosci 130 ml. Do mieszaniny wodnej dodano 2,4 ml 10% wodnego roztworu wodorotlenku sodu i alkaliczna mieszanine przemyto trzykrotnie porcjami po 20 ml dichlorometanu. Z kolei faze wodna zakwaszono do wartosci pH = 2 stezonym kwasem solnym. Kwasny roztwór ekstrahowano trzykrotnie porcjami po 20 ml dichlorometanu, wyciagi polaczone, wysuszono nad siar¬ czanem magnezu, odsaczono i przesacz odparowano do sucha Pozostalosc krystalizowano z eteru. Otrzymano 1,82 g (83%) wytwarzanego zwiazku w postaci bialej substancji krystalicznej o temperaturze topnienia 124°C (eter). Widmo w podczerwieni IR (KBr): 3500-2300, 2900,1730, 1700 cm"1.137 593 3 Analiza: Obliczono dla Ct 8 H2 3 N07 (365,37): C59,17%, H 6,34%, N 3,83%, Znaleziono: C 59,22%, H 6,49%, N 4,07%.Substancje wyjsciowa mozna wytworzyc nastepujaco: a) Mieszanine 109,7 g (0,66 mola) 2,4-dimetoksybenzaldehydu, 72 ml (0,66 mola) benzyloaminy i 660 ml metanolu mieszano w temperaturze pokojowej przez 20 minut, przy czym z zawiesiny otrzymano przezroczysty roztwór. Roztwór ten ochlodzono lodowata woda i dodano w malych porcjach 13,2 g (0,33 mola) borowodorku sodu.Postep reakcji sledzono metoda chromatografii cienkowarstwowej (Kieselgel G wedlug Stania, roztwór rozwijajacy: mieszanina 9:1 benzenu z acetonem), a po zakonczeniu reakcji mieszanine odparowano do sucha pod obnizonym cisnieniem. Pozostalosc zmieszano z 300 ml wody i otrzymana mieszanine wodna ekstrahowano porcjami eteru po 500 ml, 200 ml i 200 ml. Roztwory eterowe polaczono, wysuszono nadsiarczanem magnezu, przesaczono a nastepnie do przesaczu dodano 112 ml (0,66 mola) bromomalonianu dietylu i 93 ml (0,66 mola) trójetyloaminy. Mieszanine reakcyjna mieszano w temperaturze pokojowej przez 2-3 dni. Wydzielony bromek trietyloamoniowy odsaczono i przemyto eterem. Roztwór macierzysty odparowano a pozostalosc skrystalizo¬ wano ze 150 ml etanolu. Otrzymane 210 g surowego produktu rekrystalizowano ponownie z 400 ml etanolu otrzymujac 197 g (72%) N-benzylo-N-(2,4-dimetoksybenzylo)-aminomalonianu dietylu o temperaturze topnienia 62-63°C (etanol). Widmo w podczerwieni IR (KBr): 1750/1725 cm-1, d. b) 61,7 g (0,149 mola) N-benzylo-N-(2,4-dimetoksybenzylo)-aminomalonianu dietylu, otrzymanego w spo¬ sób podany w punkcie a), uwodorniano w 500 ml etanolu, pod cisnieniem atmosferycznym, w obecnosci okolo 20 g palladu na weglu jako katalizatora Katalizator odsaczono i przesacz odparowano. Otrzymano 47,1 g (97%) (2,4-dimetoksybenzyloamino)-malenianu dietylu. Produkt ten mozna przeksztalcic w chlorowodorek przez reakcje z kwasem chlorowodorowym. Chlorowodorek topnieje w temperaturze 122—124°C, po rekrystalizacji z octanu etylu.Analiza: Obliczono dla C16H24CIN06 (361,82): C 53,11%, H 6,69%, Cl 9,80%, N 3,87%, Znaleziono: C 52,51%, H 6,77%, Cl 10,30%, N 4,09%, Widmo w podczerwieni IR (film): 3250,2900,2850, 1730, 1720 cm"1. Widmo magnetycznego rezonansu proto¬ nowego 1H PMR (CDCI3):S = 1,3 (s, 6H), 3,78 (s, 3H), 3,82 (s, 3H), 4,21 (kwartet, 4H), 6,20 (s, 2H), 6,4-6,6 (m, 2H) + 7,3-7,55 (m, 1H), 7,7 (szeroki s, 1H) ppm. c) Mieszanine 39,6 g (0,122 mola) (2,4-dimetoksybenzylo-amino)-malenianu dietylu otrzymanego w sposób podany w punkcie b), 80 ml lodowatego kwasu octowego i 12,3 g (11,2 ml, 0,146 mola) diketenu gotowane przez 0,5 godziny. Lodowaty kwas octowy oddestylowano pod obnizonym cisnieniem z lazni wodnej a oleista pozostalosc roztarto ze 150 ml wody. Otrzymana substancje krystaliczna rozpuszczono w 60 ml octanu etylu i wytracone eterem naftowym. Otrzymano 29,6 g (60%) N-(2,4-dimetoksybenzylo)-3-hydroksy-3-metylo-5-okso- 2,2-piroi idynodikarboksylanu dietylu i/lub jego tautomeru o temperaturze topnienia 106—107°C.Analiza: Obliczono dla C20 H27 N08 (409,43): C 58,67%, H 6,65%, N 3,42%, Znaleziono: C 58,79%, H 6,33%, N 3,34%.Widmo w podczerwieni IR (KBr): 3400, 2950, 2850, 1730 (1740, sh), 1710 cm"1.Widmo magnetycznego rezonansu protonowego 1 HpMR (CDCI3): 5 = 1,1 (t, 3H), 1,17 (t, 3H), 1,52 (s,~3H), 2,8 «0,1 H), 2,65 (szeroki s, 2H), 3,75 (s, 6H), 3,8-4,15 (m, 4H), 6,7 (szeroki s, 2H), 6,25-6,45 (m) + 7,0-7,25 (m, 3H) ppm. d) 20,5 g (50 mmoli) produktu otrzymanego w sposób podany w punkcie c) zawieszono w 50 ml suchego eteru i do energicznie mieszanej zawiesiny, podczas chlodzenia lodowata woda, dodano jednoczesnie z dwóch wkraplaczy roztwór 3,45 g (150 mmoli) metalicznego sodu w 100 ml suchego etanolu i roztwór 12,7 g (50 mmoli) jodu w 150 ml suchego eteru. Nastepnie do mieszaniny dodano podczas mieszania 5 g podsiarczynu sodu, rozpuszczone w 200 ml nasyconego, wodnego roztworu chlorku sodu. Mieszanine przeniesiono do rozdzie¬ lacza i dodano 60 ml wody, zeby rozpuscic wydzielone sole nieorganiczne. Faze organiczna usunieto, wysuszone nad siarczanem magnezu, przesaczono i przesacz odparowano. Oleista pozostalosc o ciezarze 18,5 g krystalizowa¬ no z 30 ml 2-propanolu. Otrzymano 10,9 g (54%) 3-acetylo-1-(2,4-dimetoksybenzylo/-4-okso)-2,2-azetydynodi- karboksylanu dietylu o temperaturze topnienia 84-85°C (2-propanol).Analiza: Obliczono dla C^HjsNOs (407,41): C 58,96%, H 6,19%, N 3,44%, Znaleziono: C 58,99%, H 6,04%, N 3,57%.Widmo magnetycznego rezonansu protonowego 1H PMR (CDCL3): 6 = 1,12 (t, 3H), 1,21 (t, 3H), 2,31 (s, 3H), 3,76 (s, 6H), 3,8-3,4 (m, 4H), 4,53 (d, 1H), 4,63 (d, 1H), 4,69 (s, 1H),6,3-6,4 (m, 2H) + 7,07 (d, 1H) ppm.4 137 593 e) Do energicznie mieszanego roztworu 179 g (0,484 mola) 3-acetylo-1-(2,4-dimetoksybenzylo) -4-okso-2,2- -azetydynodikarboksylanu diety Iu i 107 ml (120 g, 1,936 moli) glikolu etylenowego w 500 ml suchego dioksanu, podczas chlodzenia lodowata woda, dodano kroplami 179 ml (206 g, 1,452 moli) kompleksueteratu dietylowego fluorku boru. Mieszanine reakcyjna pozostawiono w temperaturze pokojowej na jeden dzien i w tym czasie co pewien czas ja mieszano. Nastepnie do mieszaniny dodano powoli, podczas mieszania i chlodzenia lodowata woda, 415 g (1,452 moli) Na2C03* 10H20 i calosc mieszano przez 15 minut. Nastepnie dodano 1 litr eteru i 1 litr wody i fazy rozdzielono. Faze wodna wytrzasano dwukrotnie z 500 ml eteru dietylowego. Faze eterowa wysuszono nad siarczanem magnezu, przesaczono i przesacz odparowano. Do pozostalosci dodano 33,9 g (0,58 mola) chlorku sodu, 17,4 ml (0,968 mola) wody i 220 ml dimetylosulfotlenku i calosc mieszano na lazni olejowej w temperaturze 180°C. Postep reakcji sledzono metoda chromatografii cienkowarstwowej (adsorbent: Kieselgel G wedlug Stahla, roztwór rozwijajacy: mieszanina 6:4 benzenu z octanem etylu). Pod koniec reakcji, czyli po okolo 15 godzinach, mieszanine wylano do 1100 ml nasyconego, wodnego roztworu chlorku sodu i otrzymana mieszanine wytrzasano z 1000 ml a nastepnie dwukrotnie z porcjami po 500 ml eteru dietylowego.Roztwory eterowe polaczone, odbarwione weglem, wysuszono nad siarczanem magnezu i przesacz odparowano do koncowej objetosci okolo 200 ml. Zatezony roztwór ochlodzono lodowata woda i otrzymano 59 g (35%) trans-1-(2,4-dimetoksybenzylo)-3- (2-metylo-1,3-dioksolan-2-ylo) -4-okso-2-azetydynokarboksylanu etylu o tem¬ peraturze topnienia 95°C. f) Mieszanine 0,5 g (1,2 mmola) 3-acetylo-1-(2,4-dimetoksybenzylo) -4-okso-2,2-azetydynodikarboksylanu dietylu, otrzymanego w sposób podany w punkcie d), 3 ml suchego tetrahydrofuranu i 0,53 g (3,6mmoli) merkaptoetanolu gotowano przez 4 godziny a nastepnie do mieszaniny reakcyjnej dodano 10 ml wody i 10 ml chloroformu. Faze organiczna oddzielono, przemyto 5% wodnym roztworem wodoroweglanu sodu, wysuszono nad siarczanem magnezu, przesaczono i produkt oddzielono od przesaczu metoda preparatywnej chromatografii cienkowarstwowej (adsorbent: Kieselgel 60PF_K^„aA, roztwór rozwijajacy: mieszanina 8:2 toluenu z aceto- 254+9po nem). Otrzymano 0,30 g (53%) 1-(2,4-dimetoksybenzylo)-3- (2-metylo-1,3-oksatiolan-2-ylo) -4-okso-2,2-azetydy- nodikarboksylanu dietylu.Widmo magnetycznego rezonansu protonowego 1 H PMR (CDCI3): 5 = 0,8-1,55 (m, 6H), 1,72+1,77 (d, 3H), 2,9-3,4 (m, 2H), 3,75 (s, 6H, 4,0-5,0 (m, 9H), 6,4 (m, 2H) + 7,1 (d, 1H) ppm. g) Roztwór 5,21 g (0,130 mola) wodorotlenku sodu w 60 ml wody dodano do zawiesiny 41,2 g (0,109 mo¬ la) trans-1-(2,4-dimetok$ybenzylo)-3- (2-metylo-1,3-dioksolan-2-ylo) -4-okso-2,2-azetydynokarboksylanu etylu, otrzymanego w sposób podany w punkcie e), w 50 ml etanolu, podczas mieszania i chlodzenia lodowata woda, i mieszanie kontynuowane do czasu otrzymania przezroczystego roztworu (okolo 20 minut). Nastepnie do roz¬ tworu dodano 100 ml wody i mieszanine wstrzasano zrf 100 ml eteru. Faze wodna zakwaszono do wartosci pH = 1 stezonym kwasem solnym a nastepnie wytrzasano szybko ze 100 ml i dwukrotnie z porcjami po 50 ml dichlorometanu Roztwory dichlorometanowe polaczone, wysuszono nad siarczanem magnezu, przesaczono i przesacz odparowano. Oleista pozostalosc krystalizowano z mieszaniny toluenu i eteru nnaftowego otrzymujac 35 g (92%) kwasu trans-1- (2,4-dimetoksybenzyto) -3- (2-metylo-1,3-dioksolan-2-ylo) -4-okso-2-azetydynokarbo- ksylowego o temperaturze topnienia 117—118°C (toluen).Analiza: Obliczono dla C17H21N07 (351,35): C58,11%, H 6,03%, N 3,99%, Znaleziono: C 58,17%, H 6,30%, N 4,24%.Widmo w podczerwieni IR (KBr): 3500-2500, 2900, 1760, 1720 cm"1. Widmo magnetycznego rezonansu protonowego 1H PMR (CDCI3):5 = 1,39 (s, 3H), 3,50 (d, 1H, J = 2,5 Hz), 3,77 (s, 3H), 3,79 (s, 3H), 3,86 (d, 1H, J = 2,5 Hz), 3,96 (m, 4H), 4,21 + 4,56 (d, 2H, JAB = 15 Hz), 6,44 (m, 2H) + 7,15 (d, 1H, J = 10 Hz), 7,58 (szeroki s, 1H) ppm. h) Do roztworu 17,6 g (50 mmoli) kwasu trans-1-(2,4-dimetoksybenzylo)-3- (2-metylo-1,3-dioksolan-2-ylo) -4-okso-azetydynokarboksylowego, otrzymanego w sposób podany w punkcie g), w 150 ml suchego tetrahydrofu¬ ranu dodano 7,3 ml (52,5 mmola) trójetyloaminy a nastepnie do tej mieszaniny dodano podczas chlodzenia lodem 5,0 ml (52,5 mmola) chloromrówczanu etylu. Mieszanine ochlodzono do temperatury — 15°C, mieszano w tej temperaturze przez 20 minut i wydzielona sól trójmetyloaminy odsaczono w tej samej temperaturze, w atmosferze argonu. Roztwór 150 mmoli diazometanu w 230 ml zimnego eteru dietylowego dodano do otrzyma¬ nego przesaczu, calosc mieszano, pozwolono jej ogrzac sie do temperatury pokojowej i po dwóch godzinach mieszania odparowano do sucha. Brazowa, gesta pozostalosc rozpuszczono w 20 ml benzenu i produkt wyodreb¬ niono metoda chromatografii kolumnowej (adsorbent: 150g Kieselgel 60, srednica ziarn = 0,063-0,200 mm, srodek eluujacy: mieszanina 7:2 benzenu z acetonem). Otrzymano 12,0 g (64%) trans-4-(diazoacetylo)-1- (2,4-di- metoksybenzylo) -3- (2-metylo-1,3-dioksolan-2-ylo) -2-azetydynonu.Analiza: Obliczono dla C18H21 N30« (375,37): C 57,59%, H 5,64%, Znaleziono: C 57,78%, H 5,39%.Widmo w podczerwieni IR (KBr): 2900, 2110,1760 cm~1.137 593 5 Przyklad Il. Wytwarzanie kwasu trans-3-[(2-metylo-1,3-dioksolan-2-ylo)-1-(4-metoksyfenylo)-4- -okso-2-azetydynylo]-octowego. W mieszaninie 50 ml wody i 100 ml tetrahydrofuranu rozpuszczono 3,3 g (0,01 mola) trans-4-(diazoacetylo)-3-(2-metylo-1,3-dioksolan-2-ylo) -1-(4-metoksyfenylo)-2-azetydynonu. Miesza¬ nine naswietlano wysokocisnieniowa lampa rteciowa w fotoreaktorze, w atmosferze azotu, w temperaturze pokojowej, i postep reakcji sledzono metoda chromatografii cienkowarstwowej (adsorbent: Kieselgel G wedlug Stahla, roztwór rozwijajacy: mieszanina 7:1 benzenu z acetonem). Po zakonczeniu reakcji oddestylowano tetrahydrofuran pod obnizonym cisnieniem a pozostalosc zalkalizowano 20% wodnym roztworem wodorotlenku sodu i roztwór przemyto dwukrotnie porcjami po 15 ml dichlorometanu. Faze wodna zakwaszono do wartosci pH 1-2 stezonym kwasem solnym a nastepnie trzykrotnie ekstrahowano porcjami po 20 ml dichlorometanu.Fazy organiczne polaczono, wysuszono nad siarczanem magnezu, przesaczono i przesacz odparowano. Otrzyma¬ no 1,6 g (50%) tytulowego zwiazku.Analiza: Obliczono dla C1#Hj 9NO« (321,33): C59,80%, H 5,96%, N4,36%, Znaleziono: C 59,60%, H 5,76%, N 4,08%.Widmo w podczerwieni IR (film): 3500-2500, 1760-1700 cm"1.Substancje wyjsciowa mozna wytworzyc nastepujaco: a) Mieszanine 24,6 g (0,2 mola) 4-metoksyaniliny i 23,9 g (17 ml, 0,1 mola) bromomalonianu dietylu mie¬ szano w temperaturze pokojowej przez 2 dni. Otrzymana mase roztarto ze 100 ml eteru dietylowego, a wydzielo¬ ny bromowodorek 4-metoksyanizydyny odsaczono i przemyto mala iloscia eteru dietylowego. Roztwór macie¬ rzysty odparowano a pozostalosc krystalizowano z rozcienczonego kwasu octowego. Otrzymano 13,2 g (47%) (4-metok$yanilino)-malonianu dietylu o temperaturze topnienia 64-65°C (etanol).Analiza: Obliczono dla C14H19N05 (281,31): C 59,77%, H 6,81%, N 4,99%, Znaleziono: C 59,99%, H 6,97%, N 5,25%.Widmo w podczerwieni IR (KBr): 3300, 1775, 1725 cm"1.Widmo magnetycznego rezonansu protonowego 1HPMR (CDCI3): 5 » 1,23 (t, 6H, J = 7,2 Hz), 3,67 ($, 3H), 4,2 (kwartet, 4H, J = 7,2 Hz), 4,62 (s, 1H), 4,1-4,5 (szeroki s, 1H), 6,55 (2H) + 6,73 (2H, AA' BB\ J = 9 Hz) ppm. b) Mieszanine 11,2 g (0,04 mola) (4-metoksyanilino)-malonianu dietylu, otrzymanego w sposób podany w punkcie a), 15 ml lodowatego kwasu octowego i 4 g (3,7 ml, 0,048 mola) diketenu gotowano przez 0,5 godziny.Roztwór odparowano pod obnizonym cisnieniem, oleista pozostalosc roztarto z eterem dietylowym i odsaczono cialo stale. Otrzymano 10,5 g (72%) 1-(4-metoksyfenylo)-3-hydroksy-3-metylo-5-keto-2,2 -pirolidynodikarbo- ksylanu dietylu i/lub jego tautomeru o temperaturze topnienia 136-137°C (octan etylu).Widmo w podczerwieni IR (KBr): 3600-3000, 1760, 1740, 1685 cm"1 Analiza: Obliczono dla C18H23N07 (365,38): C 59,17%, H6,39%, N 3,83%, Znaleziono: C 58,98%, H 6,90%, N 4,04%.Widmo magnetycznego rezonansu protonowego 1H PMR (CDCI3): 8 «" 1,07 (t, 3H J = 7,2 Hz), 1,28 (t, 3H, J = 7,2 Hz), 1,58 (s, 3H), 2,76 (s, 2H), 3,64 (s, 1H), 3,76 (s, 3H), 4,1 (kwartet, 2H, J = 7,2 Hz) 4,27 (kwartet, 2H,J = 7,2 Hz), 6,7 (2H) + 7,0 (2H, AA'BB', J = 9 Hz) ppm. c) W 50 ml suchego eteru dietylowego zawieszono 9,1 g (0,025 mola) 1-(4-metoksyfenylo) -3-hydro- ksy-3-metylo-5-okso-2,2-pirolidynodikarboksylanu dietylu, otrzymanego w sposób podany w punkcie b), i pod¬ czas energicznego mieszania i chlodzenia lodem wkroplono jednoczesnie do tej zawiesiny roztwór 1,72 g meta¬ licznego sodu w suchym etanolu i roztwór 6,35 g (0,025 mola) jodu w 50 ml suchego eteru dietylowego. Nastep¬ nie mieszanine te wylano do 100 ml nasyconego, wodnego roztworu chlorku sodu i dodano 2g podsiarczynu sodu i 2 ml lodowatego kwasu octowego. Faze eterowa oddzielono a faze wodna ekstrahowano trzykrotnie porcjami po 50 ml eteru dietylowego. Fazy eterowe polaczono, wysuszono nad siarczanem magnezu, przesaczo¬ no i odparowano. Oleista pozostalosc roztarto z 2-propanolem i otrzymano 6,2 g (68%) krystalicznego 3-acety- lo-1-(4-metoksyrenylo) -4- ekso-2,2-azetydynodikarboksylanu dietylu o temperaturze topnienia 70—71°C (etanol).Analiza: Obliczono dla C18H21N07 (363,38): C 59,50%, H 5,82%, N 3,85%, Znaleziono: C 59,04%, H 5,84%, N4,08%.Widmo w podczerwieni IR (KBr): 1760, 1735, 1720 cm"1.Widmo magnetycznego rezonansu protonowego 1H PMR (CDCI3)--8 - 1,20 (t, 3H, J = 7,2 Hz), 1,22 (t, 3H, J = 7,2 Hz), 2,33 (s, 3H), 3,7 (s, 3H), 4,17 (kwartet, 2H),J = 7,2 Hz, 4,19 (kwartet, 2H, J = 7,2 Hz), 4,7 (s, 1H), 6,7 (2H) + 7,31 (2H,AA'BB',J = 9Hz) ppm. d) 6g (0,0165 mola) 3-Acetylo-1- (4-metoksyfenylo) -4-okso-2,2-azetydynodikarboksylanu dietylu, otrzy¬ manego w sposób podany w punkcie c), rozpuszczono w 20 ml suchego dioksanu i 4,1 g (3,75 ml, 0,066 mola) glikolu etylenowego. Do mieszanego roztworu chlodzonego lodem dodano kroplami 7,1 g (6,3 ml, 0,05 mola)6 137 593 kompleksu eteratu dietylowego fluorku boru i mieszanine reakcyjna mieszano przez dodatkowe 2 godziny w temperaturze pokojowej. Roztwór zalkalizowano nasyconym, wodnym roztworem wodoroweglanu sodu, a na¬ stepnie dodano 100 ml wody i mieszanine ekstrahowano trzykrotnie porcjami po 50 ml eteru etylowego. Fazy organiczne, polaczono, wysuszono nad siarczanem magnezu, przesaczono i przesacz odparowano. Oleista pozo¬ stalosc roztarto z eterem etylowym i otrzymano 6g (89%) krystalicznego 3-(2-metylo-1,3-dkksolan-2-ylo) -1- (4-metoksyfenylo) -4-okso-2,2-azetydynodikarboksylanu dietylu o temperaturze topnienia 82-83°C (etanol).Analiza: Obliczono dla C20H25NOa (407,43): C 58,96%, H6,18%, N 3,44%, Znaleziono: C 58,70%, H 5,68%, N 3,63%.Widmo w podczerwieni IR (KBr): 1740 cm-1 (szeroki) Widmo magnetycznego rezonansu protonowego 1H PMR (CDCI3): 5 = 1,17 (t, 3H, J = 7,2 Hz), 1,26 (t, 3H, J = 7,2 Hz), 1,5 (s, 3H) 3,7 (s, 3H), 3,9 (m, 4H), 4,2 (m, 5H), 6,67 (2H) + 7,34 (2H, AA'BB', J = 9 Hz) ppm. e) 11 g (0,0245 mola) 3-(2-Metylo-1,3-dioksolan-2-ylo) -1-(4-metoksyfenylo) -4-okso-2,2-azetydynodikar- boksylanu dietylu, otrzymanego w sposób podany w punkcie d), rozpuszczono w 20 ml dimetylosulfotlenku, dodano 1,72 g (0,0295 mola) chlorku sodu i 0,9 ml (0,049 mota) wody i calosc mieszano w temperaturze 175°C do czasu zakonczenia reakcji. Postep reakcji sledzono metoda chromatografii cienkowarstwowej (adsorbent: Kieselgel G wedlug Stania, roztwór rozwijajacy: mieszanina 6:4 benzenu z octanem etylu).Mieszanine ochlodzono, wylano do 150 ml nasyconego, wodnego roztworu chlorku sodu i ekstrahowano trzykrotnie porcjami po 50 ml eteru etylowego. Fazy organiczne polaczono, wysuszono nad siarczanem magne¬ zu, przesaczono i przesacz odparowano. Otrzymana oleista pozostalosc o ciezarze 6 g rozpuszczono w 25 ml etanolu i do alkoholowej mieszaniny dodano podczas chlodzenia lodowata woda roztwór 0,72 g (0,018 mola wodorotlenku sodu w 10 ml wody. Calosc mieszano przez 0,5 godziny, nastepnie rozcienczono 50 ml wody i przemyto dwukrotnie porcjami po 25 ml dichlorometanu. Faze wodna zakwaszono do wartosci pH = 1 stezo¬ nym roztworem kwasu solnego a nastepnie ekstrahowano trzykrotnie porcjami po 25 ml dichlorometynu. Fazy organiczne polaczono, wysuszono nad siarczanem magnezu, przesaczono i przesacz odparowano. Oleista pozosta¬ losc krystalizowano z benzenu, otrzymano 4g (54%) kwasu trans-3- (2-metylo-1,3-dioksolan-2-ylo) -1- (4-meto- ksyfenylo) -4-okso-2-azetydynokarboksylowego.Analiza: Obliczono dla Ct s Ht 7 NO« (307,32): C 58,63%, H 5,57%, N 4,56%, Znaleziono: C 58,40%, H 5,80%, N 4,66%.Widmo w podczerwieni IR (KBr): 3400-2700, 1750 (szeroki) cm"1.Widmo magnetycznego rezonansu protonowego 1H PMR (CDCI3): 8 = 1,5 (s, 3H), 3,7 (d, 1H, J = 2,5 Hz), 3,76 (s, 3H), 4,0 (m, 4H) 4,38 (d, 1H, J = 2,5 Hz), 6,82 (2H) + 7,26 (2H, AA'BB\ J = 9 Hz), 9,2 (s, 1H) ppm. f) Do roztworu 3g (0,01 mola) zwiazku otrzymanego w sposób podany w punkcie e) w 20 ml suchego tetrahydrofuranu dodano 1,11 g (1,56 ml, 0,011 moia) suchej trójetyloaminy. Roztwór ochlodzono do tempera¬ tury -15°C i mieszajac dodano do niego kroplami 1,2 g (1,06 ml, 0,011 mola) chloromrówczanu etylu. Po 20 minutach mieszania wydzielona sól odsaczono w atmosferze azotu i do przesaczu dodano w temperaturze pokojowej roztwór 4,8 g (0,025 mola) diazometanu w eterze etylowym. Po 2 godzinach mieszania nadmiar diazometanu rozlozono kwasem octowym i roztwór odparowano pod obnizonym cisnieniem. Oleista pozosta¬ losc powoli krystalizuje. Otrzymano 3g (90%) trans-4-(diazo-acetylo)-3- (2-metylo-1,3-dioksolan-2-ylo) -1- (4-metoksyfenylo)-2-azetydynonu o temperaturze topnienia 95—96°C (benzen i eter).Widmo w podczerwieni IR (KBr): 2200, 1760, 1640 cm-1.Widmo magnetycznego rezonansu protonowego 1HPMR (CDCI3):8 - 1,50 (s, 3H), 3,51 (d, 1H, J = 2,6 Hz), 3,75 (s, 3H), 4,05 (m, 4H), 4,31 (d, 1H, J = 2,6 Hz), 5,47 (s, 1H), 6,85 (2H) + 7,30 (2H, AA'BB', J = 9 Hz) ppm.Przyklad III. Wytwarzanie kwasu [trans-1-fenylo-3- (2-metylo-1,3-dioksolan-2-ylo) -4-oksó-2-azetydy- nylo]-octowego. W mieszaninie 100 ml tetrahydrofuranu i 50 ml wody rozpuszczono 3,8 g (0,0126 mola) trans-4~(diazoacetylo) -1-fenylo-3-(2-metylo-1,3-dioksolan-2-ylo) -2-azetydynonu i roztwór naswietlano wysoko¬ cisnieniowa lampa rteciowa w fotoreaktorze, w temperaturze pokojowej, w atmosferze azotu. Postep reakcji sledzono metoda chromatografii cienkowarstwowej (adsorbent: Kieselgel G wedlug Stahla, roztwór rozwijajacy: mieszanina 7:1 benzenu z acetonem). Po zakonczeniu reakcji tetrahydrofuran odparowano pod obnizonym cisnieniem, pozostalosc zalkalizowano 20% wodnym roztworem wodorotlenku sodu i alkaliczny roztwór prze¬ myto trzykrotnie porcjami po 15 ml dichlorometanu. Faze wodna zakwaszono do wartosci pH = 1-2 stezonym kwasem solnym a nastepnie trzykrotnie ekstrahowano porcjami po 20 ml dichlorometanu. Fazy organiczne polaczono, wysuszono nad siarczanem magnezu, przesaczono i przesacz odparowano. Oleista pozostalosc roztar¬ to z eterem i otrzymano 1,8 g (50%) krystalicznego kwasu [trans-1-fenylo-3- (2-metylo-1,3-dkksolan-2-ylo) -4-ok$o-2-azetydynylo]-octowego o temperaturze topnienia 128-129°C (etanol).Analiza: Obliczono dla (^ 5 Ht 7 NOs (291,29): C 62,00%, H 5,88%, N 4,82%,137 503 7 Znaleziono: C 61,75%, H 5,86%, N 5,08%.Widmo w podczerwieni IR (KBr): 1760, 1740 cm"1.Widmo magnetycznego rezonansu protonowego 1 H PMR (CDCI3): 8 = 1,48 (s, 3H), 2,65 (dd, 1H, Jgeminalny = 15 Hz, Jwlcynalnv - 8 Hz) + 3,12 (dd, J8emjna|ny - 15 Hz, Jwlcyna|ny = 8 Hz), 3,47 (d, 1 HfJ - 2,5 Hz), 3,98 (m, 4H), 4,4 (m, 1H), 7,3 (m, 5H), 9,33 (szeroki s, 1H) ppm.Substancje wyjsciowa mozna wytworzyc nastepujaco: a) Mieszanine 38 g (0,152 mola) anilinomalonianu dietylu [R. Blank: Ber. 31,1815 (1898)], 38 ml lodowa¬ tego kwasu octowego i 15,3 g (13,9 ml, 0,182 mola) diketenu gotowano przez 0,5 godziny. Lodowaty kwas octowy odparowano pod obnizonym cisnieniem z lazni wodnej z oleista pozostalosc krystalizowano przez roztarcie z eterem. Otrzymano 36,5 g (72%) (N-fenylo-3-hydroksy -3- metylo-5-okso-2,2-pirolidynodikarboksyJa» nu) dietylu i/lub jego tautomeru o temperaturze topnienia 98-99°C (octan etylu i eter naftowy).Analiza: Obliczono dla Cx 7 H21NO, (335,35): C60,88%, H 6,31%, N4,18%, Znaleziono: C 60,83%, H 6,15%, N 4,43%.Widmo w podczerwieni IR (KBr): 3350, 2950, 1760, 1750, (d), 1700 cm"1.Widmo magnetycznego rezonansu protonowego 1H PMR (CDCI3): 8 = 1,02 (t, 3H), 1,3 (t, 3H), 1,6 (s, 3H), 2,8 (s, 3H), 3,6 (szeroki s, 1H), 4-4,45 (m, 4H), 7,2 (s, 5H) ppm. b) Do roztworu 10,2 g (0,447 mola) metalicznego sodu w 250 ml suchego etanolu dodano 50 g (0,149 mo¬ la) (N-fenylo-3-hydroksy -3-metylo -5-okso-2,2-pirydynylodikarboksylanu) dietylu, otrzymanego w sposób poda¬ ny w punkcie a), a nastepnie roztwór 37,9 g (0,149 mola) jodu w 200 ml suchego eteru podczas energicznego mieszania. Po zakonczeniu reakcji do mieszaniny dodano 8,5 ml (8,9 g, 0,149 mola) lodowatego kwasu octowego, 200 ml wody i 100 ml eteru, faze organiczna oddzielono a faze wodna ekstrahowano 100 ml eteru. Fazy eterowe polaczono, wysuszono nad siarczanem magnezu, przesaczono i przesacz odparowano. Oleista pozostalosc krysta¬ lizowano z 50 ml 2-propanolu otrzymujac 31 g (62%) (3-acetylo-1-fenylo-4-okso-2,2-azetydynodikarboksylanu) dietylu o temperaturze topnienia 55-56°C (2-propanol).Analiza Obliczono dla C, 7 H! 9NO«: C 61,25%, H 5,75%, N 4,20%, Znaleziono: C 61,38%, H 5,89%, N 4,24%.Widmo w podczerwieni IR (KBr): 1770, 1740,1720 cm"1.Widmo magnetycznego rezonansu protonowego 1H PMR (COCI3): 5 = 1,12 (t, 6H), 2,3 (s, 3H),4,25 (kwartet, 4H), 4,75 (s, 1H), 7,0-7,6 (m, 5H) ppm. c) W mieszaninie 90 ml suchego dioksanu i 21 g (18,8 ml, 0,34 mola) suchego glikolu etylenowego roz¬ puszczono 28,5 g (0,085 mola) 3-acetylo-1-fenylo -4-okso-2,2-azetydynodikarboksylanu dietylu, otrzymanego w sposób podany w punkcie d), i do roztworu, podczas energicznego mieszania i chlodzenia lodowata woda, dodano kroplami kompleks eteratu diety I owego fluorku boru. Roztwór mieszano przez dodatkowe 2 godziny w temperaturze pokojowej a nastepnie zobojetnienie nasyconym, wodnym roztworem weglanu sodu. Obojetny roztwór rozcienczono 100 ml wody, a nastepnie trzykrotnie ekstrahowano porcjami po 50 ml eteru dietylowego.Fazy organiczne polaczono, wysuszono nad siarczanem magnezu, przesaczono i przesacz odparowano pod obni¬ zonym cisnieniem. Oleista pozostalosc krystalizowano przez roztarcie z eterem. Otrzymano 28,5 g (90%) 1-feny- lo*3- (2-metylo-1,3-dioksolan-2-ylo) -4-okso-2,2-azetydyny1odikarboksylanu dietylu o temperaturze topnienia 59-61 °C (eter naftowy).Analiza: Obliczono dla C19H23N07: C60,47%, H 6,14%, N3,17%, Znaleziono; C 60,74%, H6,21%, N 3,79%.Widmo w podczerwieni IR (KBr): 1770, 1740 cm~1 Widmo magnetycznego rezonansu protonowego 1 H PMR (CDCI3): 8 = 1,18 (t, 3H, J = 7,2 Hz), 1,24 (t, 3H, J = 7,2 Hz), 1,51 (s, 3H), 3,92 (m, 4H), 4,3 (m, 5H), 7,2 (m, 5H) ppm. d) Mieszanine 28,5 g (0,075 mola) 1-fenylo-3- (2-metylo-1,3-dioksolan-2-ylo) -4-okso-2,2-azetydynodikar- boksylanu dietylu, otrzymanego w sposób podany w punkcie c), 44 ml dimetylosulfotlenku 5,6 g (0,1 mola) chlorku sodu i 3,05 ml (0,17 mola) wody mieszano w temperaturze 175°C do czasu az reakcja sie zakonczy.Postep reakcji sledzono metoda chromatografii cienkowarstwowej (adsorbent: Kieselgel G wedlug Stahla, roz¬ twór rozwijajacy: mieszanina 6:4 benzenu z octanem etylu). Roztwór wylano do 200 ml nasyconego, wodnego roztworu chlorku sodu i roztwór ekstrahowano trzykrotnie porcjami po 150 ml eteru etylowego. Fazy organiczne polaczono, wysuszono nad siarczanem magnezu, przesaczono i przesacz odparowano. Otrzymano 16,4 g oleistej pozostalosci rozpuszczono w 100 ml etanolu i dodano do niego, podczas mieszania na lazni lodowej, roztwór 2,15 g (0,054 mola) wodorotlenku sodu w 30 ml wody. Po 0,5 godzinie mieszania rozcienczono mieszanine 150 ml wody i ekstrahowano trzykrotnie porcjami po 20 ml eteru etylowego. Faze wodna zakwaszono do wartosci pH = 1 stezonym kwasem solnym a nastepnie ekstrahowano trzykrotnie porcjami po 50 ml dichlorome¬ tanu. Fazy organiczne polaczono, wysuszono nad siarczanem magnezu, przesaczono i przsacz odparowano.8 137 S93 Oleista pozostalosc krystalizowano z benzenu i otrzymano 12 g (56%) kwasu trans-1-fenylo-3- (2-metylo-1,3-dio- ksolan-2-ylo )-4-okso-2-azetydynokarboksylowego o temperaturze topnienia 165°C (benzen).Analiza: Obliczono dla CMH15N05 (277,27): C 60,64%, H 5,45%, N 5,05%, Znaleziono: C 60,64%, H 5,72%, N 4,99%.Widmo magnetycznego rezonansu protonowego 1 H PMR (CDCI3): 5 = 1,5 (s, 3H), 3,69 (d, 1H,J = 3Hz), 4,0 (m, 4H), 4,42 (d, 1H, J = 3 Hz), 7,3 (m, 5H), 7,55 (s, 1H) ppm. e) W 100 ml suchego tetrahydrofuranu rozpuszczono 13,8 g (0,05 mola) kwasu trans-1 -fenylo-3-(2-mety- lo-1,3-dioksolan-2-ylo) -4-okso-2-azetydynokarboksylowego i do roztworu o temperaturze—15°Cdodano 5,55g (7,7 ml, 0,055 mola) chloromrówczanu etylu. Po 20 minutach mieszania odsaczono wydzielona sól w atmosferze azotu a do przesaczu dodano podczas mieszania eterowy roztwór 22,6 g (0,15 mola) diazometanu. Po zakoncze¬ niu wydzielania sie gazu, nadmiar diazometanu rozlozono lodowatym kwasem octowym i roztwór odparowano.Oleista pozostalosc roztarto z eterem i otrzymano 11,5 g (77%) krystalicznego trans-4- (diazo-acetylo) -1-feny- lo-3- (2-metylo-1,3-dioksolan-2-ylo) -azetydynonu o temperaturze topnienia 96—97°C (benzen i eter).Widmo w podczerwieni IR (KBr): 2150, 1760, 1635 cm-1.Widmo magnetycznego rezonansu protonowego 1 H PMR (CDCI3):5; = 1,50 (s, 3H), 3,5 (d, TH, J = 2,6 Hz), 3,50 (m, 4H), 4,34 (d, 1H,J = 2,6 Hz), 5,45 (d, 1H), 7,25 (m, 5H) ppm.Zastrzezenia patentowe 1. Sposób wytwarzania nowych heterocyklicznych pochodnych kwasu octowego o ogólnym wzorze 1, w którym Y1 i Y2 tworza razem dajaca sie usunac grupe ochronna grupy karbonylowej, korzystnie grupe ketalowa lub jej tioanalog, a R oznacza dajaca sie usunac grupe ochronna grupy amidowej, korzystnie grupe benzylowa posiadajaca jeden lub kilka podstawników alkoksylowych o 1—4 atomach wegla lub grupe fenylowa posiadajaca ewentualnie jeden lub kilka podstawników alkoksylowych o 1—4 atomach wegla, znamienny tym, ze zwiazek o ogólnym wzorze 2, w którym R, Y1 i Y2 maja wyzej podane znaczenie, poddaje sie wymianie diazoketonu w obecnosci wody i wyodrebnia sie otrzymany produkt o ogólnym wzorze 1. 2. Sposób wedlug zastrz. 1, znamienny tym, ze wymiane diazoketonu przeprowadza sie podczas naswietlania swiatlem nadfioletowym. 3. Sposób wedlug zastrz. 1, znamienny t y m, ze w przypadku wytwarzania kwasu [trans-1 -(2,4-di- metoksybenzylo) -3- (2-metylo-1,3-dioksolan-2-ylo)-4-okso-azetydynylo]-octowego, trans-4-(diazoacetylo)-1- (2,4-dimetoksybenzylo) -3- (2-metylo-1,3-dioksolan-2-ylo) -2-azetydynon poddaje sie wymianie diazoketonu w obecnosci wody. 4. Sposób wedlug zastrz. 1, znamienny tym, ze w przypadku wytwarzania kwasu [trans-3- (2-mety- lo-1,3-dioksolar2-ylo) -1-(4-metoksyfenylo) -4-okso-2-azetydynylo]-octowego, trans-4-(diazoacetylo)-3-(2-mety- lo-1,3-dioksolan-2-ylo)-1-(4-metoksyfenylo)-2-azetydynon -(4-metoksyfenylo) -2-azetydynon poddaje sie wymia¬ nie diazoketonu w obecnosci wody. 5. Sposób wedlug zastrz. 1, znamienny tym, ze w przypadku wytwarzania kwasu [trans-1-fenylo-3- (2-metylo-1,3-dioksolan-2-ylo) -4-okso-2-azetydynylo]-octowego, trans-4- (diazoacetylo) -1-fenylo-3- (2-mety- lo-1,3-dioksolan-2-ylo) -2-azetydynon poddaje sie wymianie diazoketonu w obecnosci wody.137 593 Y1 Y2 \ / H H H3c —C~4—^CH2C00H WZÓR 1 Y1 y2 \ / H H H3c—C-"F-4^C0CHN2 •^— N.WZÓR 2 Y1 Y2 \ / H H H3c-^c^J-i/COOH ^ .<^— N^ ^R WZÓR 3 Y1 Y2 \ / H H h3c—c—j ycooz O ^R WZÓR U Y1 Y2h WZÓR Aa Y1 Y2 H3c—c^-, , O R WZÓR 5137 593 H3C- ¦C , 0 R WZÓR 6 rY \l2¥ ^ CH2COOH H3C-C-T—K A*-— y CH2C00H A," 'tJ ^r*e 1. redukcja 2.estryfikacja i 0 -8 ^ N a 3 sol semiestru kwasu malonowego j^CH2COCH2COOQ azydek kwasu sulfonowego Jj^CH^OCI^COOGl y ch2coox 'I O CL .rXH2C00X roni 1 - 'c D U) Schemat redukcja y^CH^OOH sol semiestru Ikwasu malonowego JpCH2COCH2COOQ °3£^ono*e9°137 593 CH2C0CN2C00Q rTY» 0^N^COOQ O - acylacja tworzenie soli merkaptanu H AT U Ynnn* SR" COOO.' PL PL PL