PL125506B1 - Process for preparing novel inhibitors of dipeptidase - Google Patents

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania nowych inhibitorów dipeptydazy. Bardziej szczegó¬ lowo wynalazek dotyczy Z-l-acyloamino-2-jednopod- stawionychetenokarboksylanów.Ostatnio opisano nowa grupe antybiotyków P-lak- tamowych o skondensowanych pierscieniach obej¬ mujaca tienamycyne i jej pochodne pólsyntetyczne, a mianowicie epitienamycyny i kwasy oliwanowe.Zwiazki te, omówione bardziej wyczerpujaco w po¬ nizszej czesci opisu, okreslane sa ponizej terminem „grupa zwiazków tienamycynowych". Zwiazki te wykazuja wysoki poziom aktywnosci antybakteryj- nej ale w organizmie ssaków ulegaja ekstensywne¬ mu metabolizmowi.Ustalono, ze w pierwszym rzedzie nerka stanowi teren metabolizmu i z ekstraktów nerkowych wy¬ odrebniono enzym katalizujacy proces inaktywacji tienamycyny przez hydrolize p-laktamu. Biorac pod uwage takie kryteria jak lokalizacja cytologiczna, swoistosc substratowa i wrazliwosc na inhibitory enzymów, enzym ten okazal sie bardzo podobny, jesli nie identyczny, do szeroko badanej dipeptydazy nerkowej (Kat. Enz. 3.4.13.11), nazywanej w pismien¬ nictwie takze „dehydropeptydaza-I". Jednakze, ak¬ tywnosc P-laktamazy przejawia sie tylko wobec grupy zwiazków tienamycynowych. Rzeczywiscie, nie istnieje jak dotad zaden przyklad metabolizmu u ssaków, poprzez rozszczepienie P-laktamu, jakie¬ gokolwiek przedstawiciela klasycznych antybiotyków P-laktamowych, penicylin i cefalosporyn. 15 20 25 30 Stwierdzono, ze nowe zwiazki o wzorze 1, w któ¬ rym wszystkie symbole maja znaczenie podane po¬ nizej, selektywnie hamuja dzialanie dipeptydazy (Kat. Enz. 3.4.13.11). Zwiazki te zwane sa dalej „in¬ hibitorami dipeptydazy". Dotychczas nie byly znane zadne inhibitory dipeptydazy, wiadomo bylo jedy¬ nie, iz omawiane enzymy zawieraja cynk i ze moga byc dezaktywowane przez substancje, takie jak sub¬ stancje chelatujace, które tworza kompleks z cyn¬ kowym skladnikiem enzymu.Nowe inhibitory dipeptydazy, wytwarzane sposo¬ bem wedlug" wynalazku stanowia kwasy Z-1-acylo- amino-2-jednopodstawioneetenokarboksylowe i ich pochodne o wzorze ogólnym 1, w którym R* i R* oznaczaja rodniki weglowodorowe o, odpowiednio, 3—10 i 1—15 atomach wegla. W którymkolwiek z tych weglowodorowych rodników R* i Ra az do 6 atomów wodoru moze byc zastapionych atomami chlorowca, a niekoncowa grupa metylenowa moze byc zastapiona atomem tlenu lub siarki, wlaczajac w to utlenione jej postacie.Koncowy atom wodoru w Rs takze moze byc za¬ stapiony grupa hydroksylowa lub tiolowa, ewen¬ tualnie zacylowana, np. kwasem alkanokarboksyIo¬ wym o 1—8 atomach wegla, lub zkarbamoilowana, wlaczajac w to alkilowe i dialkilowe pochodne kar- baminianu, albo atom wodoru moze byc zastapiony grupa aminowa, ewentualnie w postaci pochodnej acyloaminowej, ureidowej, amidynowej, guanidyno- wej, lub grupa alkiloaminowa lub podstawiona gru- 125 5063 125 506 4 pa alkiloaminowa, w tym ugrupowaniami zawie¬ rajacymi azoft czwartorzedowy, albo, alternatywnie,* zastepowac go moga \ grupy kwasowe,, takie jak grupy karboksylowe, fosfoniowe lub sulfonowe, albo ich amidy, lub estry, jak równiez grupa cyjanowa, albo ich kombinacje, takie jak koncowa grupa ami- _nokwasowa.R* korzystnie oznacza rodnik o lancuchu rozgale¬ zionym lub cykloalkilowy o 3—10 atomach wegla, z tym ograniczeniem, ze atom wegla sasiadujacy z grupa karbonylowa nie moze*byc atomem trzecio¬ rzedowym. R1 oznacza atom wodoru, grupe niskoal- kilowa o 1—6 atomach wega lub dialkiloaminoalki- lowa, taka jak -pH2CH2N(C8H5)2 lub -CH2CH(CHS) N(CH,)2.Niektóre zwiazki o powyzszym wzorze 1 wystepu¬ ja w postaci asymetrycznej. Dokonano rozdzielenia kwasu Z-l-(2,2-dimetylocyklopropanokarboksyami- do)hepteno-l-karboksylowego-l. Aktywnosc zwiaza¬ na jest z izomerem prawoskretnym, posiadajacym konfiguracje S.Wtzakres definicji symbolu R2 wchodza nastepu¬ jace podgrupy: -R« IA który oznacza rodnik weglowodorowy o lancuchu prostym lub rozgalezionym lub cykliczny o 3—10 atomach wegla, ewentualnie podstawiony w sposób jak wyzej opisano w przypadku definicji R2, -R5R« IB w którym to wzorze R5 oznacza grupe cykloalkilowa o 3—6 atomach wegla, a Rfl oznacza albo 1 albo 2 podstawniki alkilowe ewentualnie polaczone z utwo¬ rzeniem innego pierscienia-przy grupie cykloalkilo- wej, albo R5 i R8 moga byc podstawione w sposób jak wyzej opisano w przypadku definicji R2, -R7R8 IC w którym to wzorze R7 oznacza grupe alkilenowa o 1—3 atomach wegla, a R8 oznacza grupe cykloal¬ kilowa o 3—6 atomach wegla, ewentualnie podsta¬ wione w sposób jak wyzej opisano w przypadku definicji R* i R«, do których to podgrup zostaly przy¬ porzadkowane w szczególnosci nastepujace zwiazki: I A: kwas Z-1-izowaleramidobuteno-l-karboksylo- wy-1, ester metylowy kwasu Z-1-izowaleramidopro- peno-l-karboksylowego-1, kwas Z-1-izowaleramido- propeno-l-karboksylowy-1, kwas Z-1-benzamidopro- peno-l-karboksylowy-1, kwas Z-l-(3,5,5trimetylo- heksanamido)-propeno-l-karboksylowy-l, kwas Z-l- -cyklobutanokarboksyamidopropeno-1-karboksylo- wy-1, kwas Z-1-cyklopropanokarboksyamidoprope- no-l-karboksylowy-1, kwas Z-1-cyklopropanokarbo- ksyamidobuteno-l-karboksylowy-1, kwas Z-l-(3- -metylowaleramido)propeno-l-karboksylowy-l, kwas Z-1-cykloheptanokarboksyamidopropeno-l-karboksy- lowy-1, kwas Z-1-nonanoamidopropeno-l-karboksy- lowy-1, kwas Z-1-cykloheksanokarboksyamidopro- peno-l-karboksylówy-1, kwas Z-l-(4-metylowaler- amido)propeno-l-karboksylowy-l, kwas Z-1-III-rzed. bytuloacetamidopropeno-l-karboksylowy-1, kwas Z-l-ofctanamidopropeno-l-karboksylowy-1, kwas Z- -1-butyramidopropeno-l-karboksylowy-l, kwas Z- -1-waleramidopropeno-l-karboksylowy-l, kwas Z-l- -waleramidobuteno-l-karboksylowy-1, kwas Z-l cy- klopentanokarboksyamidopropeno-1-karboksylo- 5 wy-lv kwas Z-l-(6-metyloheptanamido)propeno-l- -karboksylowy-1, kwas Z-l-heksanamidopropeno-1- -karboksylowy-1, kwas Z-l-(3,7-dimetylooktanamido) propeno-l-karboksylowy-1, kwas Z-l-(3,7-dimetylo- -6-oktenamido)propeno-l-karboksylowy-l, kwas Z- -l-(5-chlorowaleramido)propeno-l-karboksylowy-l, kwas Z-l-(3-chlrobenzoilamido)propen-l-karboksylo- wy-1, kwas Z-l-(2-chlorobenzamido)propeno-l-kar- boksylowy-1, kwas Z-1-nonanamidopropeno-l-kar- boksylowy-1, kwas Z-l-(6-bromoheksamido)prope- no-l-karboksylowy-1, kwas Z-(3,3-dimetylopropena- mido)propeno-l-karboksylowy-l, kwas Z-1-benza- mido-2-fenylo-etenokarboksylowy-l, kwas Z-l-ben- zamidobuteno-l-karboksylowy-1, kwas Z-1-benzami- do-5-metoksybuteno-l-karboksylowy-l, kwas Z-l- -benzamidobuteno-l-dwukarboksylowy-1,4, kwas Z- -1-izowaleramidohepteno-l-karboksylowy-l, kwas Z- -l-izowaleramido-2-fenyloetenokarboksylowy-l, kwas Z-1-izowaleramidobuteno-l-dwukarboksylowy- -1,4, kwas Z-l-cyklopropanokarboksyamido-2-feny- lokarboksylowy-1, kwas Z-1-cyklopropanokarboksy- amidobuteno-l-dwukarboksylowy-1,4, kwas Z-l-(5- -metoksy-3-metylowaleramido)propeno-l-karboksy- lowy-1, kwas Z-1-etylotioacetamidopropeno-l-karbo- ksylowy-1, kwas Z-l-(2,2-dichlorocyklopropanokar- boksyamido)propeno-l-karboksylowy-l, kwas Z-l- -(2-etyloheksanamido)prapeno-l-karboksylowy-l, kwas Z-1-di-n-propyloacetamidopropeno-l-karbo- ksylowy-1.I B: kwas Z-l-(2,2-dimetylocyklopropanokarboksy- amido)propeno-l-karboksylowy-l, kwas (+)-Z-l-(2,2- -dimetylocyklopropanokarboksyamido)propeno-l- -karboksylowy-1, kwas Z-l-(2,2-dimestylocyklopro- • panokarboksyamido)buteno-l-karboksylowy-l, kwas Z-l-(2,2-dimetylocyklopropanokarboksyamido)hep- teno-l-karboksylowy-1, kwas Z-l-(2,2-dimetylocyklo- propanokarboksyamido)penteno-l-karboksylowy-l, kwas Z-l-(2,2-dimetylocyklopropanokarboksyamido)- -2-fenyloetenokarboksylowy-l, kwas Z-l-(2,2-dime- tylocyklopropanokarboksyamido)-5-metoksybuteno- -1-karboksylowy-l, kwas Z-l-(2,2-dimetylocyklopro- panokarboksyamido)-3,3,3-trifluoropropeno-l-kar- boksylowy-1, kwas Z-l-(2,2-dimetylocyklopropano- karboksyamido)-2-(2-chlorofenylo)etenokarboksylo- wy, kwas Z-l-(2,2-dimetylocyklopropanokarboksya- mido)buteno-l-dwukarboksylowy-l, 4, kwas Z-l-(2- -etylocyklopropanokarboksyamido)propeno-l-kar- boksylowy-1, kwas Z-l-(2,2-dietylocyklopropanokar- boksyamido)propeno-l-karboksylowy-l, kwas Z-l- -(2,2-dietylocyklopropanokarboksyamido)buteno-l- -karboksylowy-1, kwas Z-l-(2-izopropylo-2-metylo- cyklopropanokarb6ksyamido)propeno-l-karboksy- lowy-1, kwas Z-l-(2-metylocykloheksanokarboksy- amido)propeno-l-karboksylowy-l, kwas Z-4-cyjano- -l-(2,2-dimetylocyklopropanokarboksyamido)buteno- -1-karboksylowy-l, kwas Z-4-(N,N-dimetylokarba- moilo)-l-(2,2-dimetyl6cyklopropanokarboksyamido) buteno-l-karboksylowy-1, kwas Z-l-(2,2-dimetylo- cyklopropanokarboksyamido)-4-metanosulfonylo- buteno-l-karboksylowy-1, kwas Z-l-(2,2dimetylocy- klopropanokarboksyamido)-4-etoksykarbonylobUte- 25 30 35 40 45 50 55 60125 506 5 6 no-l-karboksylowy-1, kwas Z-l-(2-metylocyklopro- panokarboksyamido)propeno-l-karboksylowy-l, ester metylowy kwasu Z-l-(2,2-dimetylocyklopropa- nokarboksyamido)propeno-l-karboksylowego-l, ester etylowy kwasu. Z-l-(2,2-dimetylocyklopropano- karboksyamido)propeno-l-karboksylowego-l, ester 2- -dimetyloaminoetylowy kwasu Z-l-(2,2dimetylocyklo- propanokarboksyamido)propeno-l-karboksylowego^ -1, ester 3-dietyloaminopropylowy kwasu Z-l-(2,2- -dimetylocyklopropanokarboksyamido)buteno-l- -karboksylowego-1, kwas Z-l-(2,3-dimetylccyklopro- panokarboksyamido)propeno-l-karboksylowy-l, kwas Z-l-(3,3-dimetylocyklobutanokarboksyamido)prope- no-l-karboksylowy-1, kwas Z-l-(2-spirocyklopenta- nokarboksyamido)propeno-l-karboksylowy-l, kwas Z-l-(2-III-rzedz. butylo-3,3-dimetylocyklopropano- karboksyamido)propeno-l-karboksylowy-l, kwas Z- -l-(2,2-dimetylocyklopropanokarboksyamido)-3-me- tylobuteno-l-karboksylowy-1, kwas Z-l-(2-III-rzed. butylocyklopropanokarbóksyamido)-propeno-l-kar- boksylowy-1, kwas Z-l-(2-fenyloCyklopropanokarbo- ksyamido)propeno-l-kafboksylowy-l, kwas Z-2-cy- kloheksylo-l-(2,2-dimetylocyklopropanokarboksya- mido)etenokarboksylowy, Z-5-karboksy-5-(2,2-dime- tylocykloproanokarboksyamido)-4-pentenoamidyna, kwas Z-4-dimetyloamino-l-(2,2-dimetylocyklopropa- nokarboksyamido)buteno-l-karboksylowy-l, kwas Z-2-cykloproylo-l-(2,2-dimetylocyklopropanokarbo- ksyamido)etenokarboksylowy, kwas Z-l-(2,2-dimety- locyklopropanokarboksyamido)pentadieno-l,4-kar- boksylowy-1, kwas Z-l-(2,2-dimetylocyklopropano- karboksyamido)-3-fenylopropeno-1 -karboksylowy-1, kwas Z-l-(2,2-dimetylocyklopropanokarboksyamido)- -5-merkaptopenteno-l-karboksylowy-l, kwas Z-l- -(2,2-dimetyloCyklopropanokarboksyamido)-4-mety- lotiobuteno-l-karboksylowy-1, kwas Z-l-(2,2-dimety- locyklopropanokarboksyamido)-4-fosfonobuteno-l- -karboksylowy-1, kwas Z-l-(2,2-dimetylocyklopro- panokarboksyamido)hekseno-l-karboksylowy-1, kwas Z-1-(2,2-dimetylocyklopropanokarboksyamido)-4-fe- nylobuteno-l-karboksylowy-1, kwas Z-l-(2,2-dime¬ tylocyklopropanokarboksyamido)-okteno-l-karbo¬ ksylowy-1, kwas Z-l-(2,2-dimetylocyklopropanokar- boksyamido)noneno-l-karboksylowy-l, kwas Z-l- (2,2-dimetylocykloropanokarboksyamido)dodeceno-l- -karboksylowy-1, kwas Z-l-(2,2-dimetylocyklopropa- nokarbosyamido)-5-metoksypenteno-l-karboksylo- wy-1 (i 4-metoksybuteno-l-karboksylowy-l), kwas Z-l-(2,,2-dimetylocyklopropanokarboksyamido)-5-me- tylohekseno-l-karboksylowy-1, kwas Z-3-cyklohek- sylo-l-(2,2-dimetylocyklopropanokarboksamido)pro- peno-l-karboksylowy-1.I C : kwas Z-l-cyklobutyloacetamidopropeno-1- -karboksylowy-1, kwas Z-1-cyklopentyloacetarhido- propeno-l-karboksylowy-1, kwas Z-1-cykloheksylo- acetamidopropeno-l-karboksylowy-1, kwas Z-l-(4- cykloheksylobutyramido)propeno-l-karboksylowy-l, kwas Z-1-cykloprópyloacetamidopropeno-l-karbo- ksylowy-1, kwas Z-1-cyklopropyloacetamidpbuteno- -1-karboksylowy-l, kwas Z-l-(3-cyklopentylopropio- namido)propeno-l-karboksylowy-1, kwas Z-l-(3-cy- kloheksylopropionamido)propeno-l-karboksylowy-l, kwas Z-l-(4-(2-tienylo)butyramido)propeno-l-karbo- ksylowy-1, kwas Z-l-(4-fenylobutyramido)propeno- -1-karboksylowy-l, kwas Z-l-(D,L.-a-lipoamidó)bu- teno-l-karboksylowy-1, kwas Z-l-(D,L-a-lipoami- do)-2-fenyloetenokarboksylowy-l, kwas Z-l-(3(2-te- trahydrofurylo)propionamido)propeno-l-karboksylo- wy-1. 5 Do szczególnie korzystnych podstawników obje¬ tych powyzsza definicja R2, nalezy grupa 2,2-dwu- metylocyklopropylowa i 2,2-dwuchlorocyklopropy- lowa.Do szczególnie korzystnych grup objetych defini¬ cja Rs nalezy grupa N-alkilowa o 1—9 atomach wegla i N-metylowa o 1—9 atomach wegla o kon¬ cowym podstawniku w postaci azotu • czwartorzedo¬ wego, pochodnej aminowej lub grupy pochodzacej od aminokwasu.Termin„azot czwartorzedowy" oznacza czteropod- stawiony lub heteroaromatyczny atom azotu o do¬ datnim ladunku. Wazna jest grupa amoniowa pod¬ stawiona grupami weglowodorowymi o 1—7 ato¬ mach wegla, które moga byc takie same lub roz¬ ne.Termin „pochodna aminowa" oznacza grupe taka jak aminowa, acyloaminowa, ureidowa, amidynowa, guanidynowa i ich pochodne alkilowe.Termin „grupa pochodzaca od aminokwasu" oz¬ nacza grupe taka jak cysteinylowa (-SCH2CH(NH2) COOH) lub sarkozylowa (-NfCHjJCHaCOOH),, w których podstawiony jest atom wodoru sasiadujacy z O, N lub S znanego aminokwasu.Szczególnie korzystnymi zwiazkami sposród zwiazków przyporzadkowanych najbardziej korzy¬ stnym grupom podstawników R2 i R* sa te zwiazki, w których wzorze R2 oznacza grupe 2,2-dimetylocy- klopropylowa lub 2,2-dichlorocyklopropylowa, a R* oznacza lancuch weglowodorowy o 3—7 atomach wegla bez podstawnika na koncu, albo podstawio¬ ny na koncu grupa taka jak grupa trójmetyloamo- niowa, amidynowa, guanidynowa, 2-amino-2-karbo- ksyetylotio lub ureidowa. Ponizej podano przykla¬ dowo poszczególne zwiazki: sól wewnetrzna kwasu Z-l-(2,3-dimetylocyklopro- panokarboksyamido)-7-wodorotlenek trimetyloamo- niowy-hepteno-l-karboksylowego-1, sól wewnetrzna kwasu Z-l-(2,2-dichlorocyklopropanokarboksyamido) -7-wodorotlenek trimetyloamoniowy-hepteno-1-kar- boksylowego-1, kwas Z-l-(2,2-dimetylocyklopropano- karboksyamido)-7-amidynohepteno-l-karboksylo¬ wy-1, kwas Z-l-(2,2-dimetylocyklopropanokarboksy- amido)-7-guanidynohepteno-l-karboksylowy-l, kwas Z-l-(2,2-dimetylocyklopropanokarboksyamido)-7-u- reidohepteno-l-karboksylowy-1, kwas Z-7-(L-2-ami- no-2-karboksyetylotio)-l-(2,2-dimetylocyklopropano- karboksyamido)-hepteno-l-karboksylowy-l, kwas Z- -l-(2,2-dimetylocyklopropanokarboksyamido)hepte- no-l-karboksylowy-1 (postac recemiczna i prawo- skretna oraz kwas Z-l-(2,2-dichlorocyklopropanó- karboksyamido)hepteno-l-karboksylowy-l.Konfiguracje Z (J.E. Blackwood i wsp., J.Am.Chem. Soc, 90, 509 (1968)) powyzszych zwiazków ustalono na zasadzie ich Widm NMR przez analo¬ gie do pracy A. Srinavasana i wsp. (Tetrahedron Lett., 891 (1976)).Aczkolwiek zwiazki o wzorze 1, w którym R1 o- znacza atom wodoru, sa opisane jako wolne kwasy i tak nazwane, jest oczywiste, ze jako zwiazki im równowazne moga byc stosowane ich rózne far¬ maceutycznie dozwolone pochodne, takie jak sole 15 30 35 40 45 50 55 60125 506 7 8 metali alkalicznych i ziem alkalicznych, amoniowe lub z aminami, lub temu podobne. Korzystne sa sole takie jak sól sodowa, potasowa, wapniowa i czterometyloamoniowa.Jak to zaznaczono w powyzszej czesci opisu, zwiazki wytwarzane sposobem wedlug wynalazku sa inhibitorami dipeptydazy (Kat. Enz. 3.4.13.11) i mozna ich uzywac lacznie ze zwiazkami antybak- teryjnymi, ulegajacymi degradacji w nerce. Grupa antybiotyków o pierwszorzednym obecnie znaczeniu, nadajacych sie do uzycia lacznie z Z-1-acyloamino- -2-jednopodstawionymi-etenokarboksylanami wy¬ twarzanymi sposobem wedlug wynalazku, stanowi „grupe zwiazków tienamycynowych".Termin „grupa zwiazków tienamycynowych" sto¬ suje sie do okreslenia szeregu pochodnych natural¬ nych, pólsyntetycznych lub syntetycznych, albo ana¬ logowych zwiazków 0-laktamowych o skondenso¬ wanych pierscieniach. Zwiazki te ogólnie mozna sklasyfikowac jako kwasy 6- i (ewentualnie) 2-pod- stawionepen-2^emokarboksylowe-3 i 1-karbadetia- pen-2-emokarboksylowe-3 lub kwasy 1-azabicyklo [3.2.0] hept-2-en-7-onokarboksylowe-2.Bardziej szczególowo zwiazki szczególnie uzytecz¬ ne w zastosowaniu niniejszego wynalazku przedsta¬ wia nastepujacy wzór strukturalny 2, w którym X moze oznaczac CH2 lub S, Rf moze oznaczac atom wodoru, —S—CH2CH1NHR*, w którym to wzorze R* oznacza atom wodoru, lub grupe acetylowa, formi- midoilowa lub acetimidoilowa, —S(O)—CH= =CHNHCOCH, lub -^S—CH=CHNHCOCHa, a R« oznacza grupe o wzorze —CHCH«, w którym R7 oznacza atom wodoru, grupe hydroksylowa lub sul- fonyloksylowa, albo R9 oznacza atom wodoru. Po¬ wyzszy wzór strukturalny obejmuje wszystkie moz¬ liwe postacie stereoizomeryczne.Wszystkie te zwiazki objete wzorem 2 sa opisane w pismiennictwie. W przypadku, gdy X oznacza CHa, R1 oznacza SCHjCH^NH^ a Rfl oznacza CH(OH)CH«, zwiazek znany jest pod nazwa tiena- mycyny, antybiotyku wytworzonego metoda fermen¬ tacyjna ze S.cattleya, opisanego i zastrzezonego w opisie patentowym Stanów. Zjednoczonych nr 3950357, opublikowanym 13 kwietnia 1976. N-pod- stawione pochodne tienamycyny, to znaczy zwiazki o powyzszym wzorze 2, w którym R8 nie oznacza atomu wodoru, opisano i zastrzezono w jednoczes¬ nie zgloszonych opisach patentowych Stanów Zjed¬ noczonych i ich opublikowanych równowaznych o- pisach zagranicznych. Stanowiaca produkt fermen¬ tacji N-acetylotienamycyne (R6 oznacza CH(OH)CH«, a R* oznacza grupe acetylowa), zwana takze 924 A, zastrzezono w belgijskim opisie patentowym nr 848346, opublikowanym 16 maja 1977. Pochodne N- -imidoilowe obejmuje belgijski opis patentowy nr 848545, opublikowany 20 maja 1977. Produktem fer¬ mentacji jest zwiazek zawierajacy nienasycony lan¬ cuch boczny, zwany N-acetylodehydrotienamycyna lub 924 A|, zastrzezony w opisie patentowym Sta¬ nów Zjednoczonych z 18 kwietnia 1977, sprawa nr 16022, a takze w belgijskim opisie patentowym nr 866035 opublikowanym 17 pazdziernika 1978. Epie- meryczne postacie N-acetylotienamycyny, zwane takze 890 A i 890 Aj, jak równiez dezacetylo-890 A i dezacetylo-890 Ai, opisano, odpowiednio, w opu¬ blikowanym francuskim zgloszeniu nr 763887, zlo¬ zonym 19 listopada 1976, z opisem patentowym Sta¬ nów Zjednoczonych z 21 listopada 1975 i belgijskim opisie patentowym 848 349, opublikowanym 16 maja i 1977. Epimeryczne postacie nienasyconej tienamy¬ cyny, zwane takze 890 A2 i 890 A5, zastrzezono w opublikowanym francuskim zgloszeniu patentowym z dnia 28 kwietnia 1976, N-acetylozwiazki zawiera¬ jace grupe 6-sulfonyloksylowa, zwane takze 890 A9 i 890 A10, zastrzezono, odpowiednio, w opublikowa¬ nym francuskim zgloszeniu patentowym, zlozonym 16 listopada 1977 z pierwszenstwem w Stanach Zjed¬ noczonych z dniem 17 listopada 1976, oraz opubli¬ kowanym francuskim zgloszeniem patentowym, zlozonym 16 listopada 1977, pierwszenstwo w Sta¬ nach Zjednoczonych z dniem 17 listopada 1976.Dezacetyloanalogi zwiazków 890 A9 i 890 Aw za¬ strzezono, odpowiednio, w opisie patentowym Sta¬ nów Zjednoczonych z 11 stycznia 1977 stanowiacym jego kontynuacje opisie patentowym Stanów Zjed¬ noczonych z 15 grudnia 1977, a takze we fran¬ cuskim zgloszeniu patentowym z 9 lutego 1978 i opsie patentowym Stanów Zjednoczonych z 11 lutego 1977, sprawa nr 15976, i stanowiacym jego kontynuacje opisie patentowym Stanów Zjedno¬ czonych z 25 stycznia 1979 oraz we francuskim zgloszeniu patentowym z 9 lutego 1978. Niektóre z tych ostatnich zwiazków w szeregu 890 A§ i 890 A10 znane sa takze jako pochodne kwasu oliwano- wego (patrz Corbett i wsp., J. Chem. Soc. Chem.Commun., 1977, nr 24, str. 953—954). Zwiazki o po¬ wyzszym wzorze 1, w którym Rf oznacza atom wo¬ doru, zwane takze dezcysteaminylotienamycynami, zastrzezono w opisie patentowym Stanów Zjedno¬ czonych z 22 marca 1976 i stanowiacym jego czes¬ ciowa kontynuacje opisie patentowym Stanów Zjed¬ noczonych z 31 pazdziernika 1977, a takze w bel¬ gijskim opisie patentowym nr 867227, opublikowa¬ nym 20 listopada 1978.Zwiazki, w których wzorze R8 oznacza atom wo¬ doru, a X oznacza CH2, opisano w opisie paten¬ towym Stanów Zjednoczonych z 1 stycznia 1977 i w jego opublikowanym równowaznym opisie patento¬ wym RFN nr 2751624.1, zlozonym 18 listopada 1977.Antybiotyk typu tienamycyny, w którego wzorze R* oznacza —SCHjCH^NHAc, a R» oznacza C^Hg, nazwany zostal PS-5 i zostal opisany przez K. Oka- imure i wsp. w J. Antibiotics, 31, 480 (1978), patrz takze belgijski opis patentowy nr 865578.Zwiazki, w których wzorze X oznacza S, zwane takze „penemami" sa opisane przez R.B. Woodwar- da w „Recent Advances in the Chemistry of p- -Lactam Antibiotics", wyd. J. Elks, The Chemical Society, Londyn, 1977, str. 167, a takze przez R.B.Woodwarda w „Abstracts of Uppsala University 500 Years Symposium on Current Topics in Drug Re¬ search", Uppsala, Szwecja, pazdziernik, 1921, 1977, Acta Pharm. Suecica, tom 14, Supplement, str. 23, oraz w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych nr 4 070 477 opublikowanym 24 stycznia 1978.Szczególnie korzystnymi zwiazkami nalezacymi do grupy zwiazków tienamycynowych sa N-formimi- doilowe i N-acetamidoilowe pochodne tienamycyny.Krystaliczna N-formimidoilotienamycyna, opiittna oatftthio, jest takze przydatna w praktyczny^ za-f 15 20 25 30 35 40 45 50 55 60125506 9 10 stosowaniu niniejszego wynalazku. Ponizej podano przykladowo korzystny sposób wytwarzania tego zwiazku.Stadium A. Otrzymywanie chlorowodorku ben- zyloformimidanu Do 3 1 trójszyjnej kolby zaopatrzonej we wkra- placz, zawieszone mieszadlo i chlodnice zwrotna, wprowadza sie mieszanine 125 g (1,15 mola) alko¬ holu benzylowego, 51 g (1,12 mola) formamidu i 1200 ml bezwodnego eteru. Mieszanine te energicz¬ nie miesza sie w temperaturze pokojowej (20— —25°C) w atmosferze azotu, po czym, korzystajac z wkraplacza, dodaje sie po kropli, w ciagu okolo 50 minut, 157 g (1,12 mola) chlorku benzoilu w 50 ml bezwodnego eteru.Otrzymana mieszanine reakcyjna miesza sie jesz¬ cze w ciagu 60 minut w temperaturze pokojowej, po czym usuwa sie eter przez zdekantowanie i do¬ daje sie 300 ml bezwodnika kwasu octowego w 500 ml bezwodnego eteru. Nastepnie mieszanine miesza sie w ciagu 30 minut w temperaturze po¬ kojowej i utworzonemu stratowi pozwala sie osiasc, po czym usuwa sie za pomoca zdekantowania mie¬ szanine eteru i bezwodnika kwasu octowego. Osad wyodrebnia sie za pomoca odsaczenia, przemywa 500 ml eteru i suszy pod zmniejszonym cisnieniem nad KOH, w temperaturze 25°C w ciagu 2 godzin, otrzymujac 130 g (67%) chlorowodorku benzylofor- rnimidanu w postaci ciala stalego o barwie bia¬ lej.Otrzymany zwiazek badano metoda NMR. 6 (DMSO): 5,7 (singlet, 2 H, 0 CHf), 7,5 (singlet, 5 H, 0), 9,0 (singlet, 1 H, HC=N). Zwiazek jest termicz¬ nie nietrwaly. W temperaturze 0°C lub wyzszej roz¬ klada sie na formamid i chlorek benzylu. Jednakze w trakcie przechowywania w temperaturze —20°C w ciagu 2 miesiecy nie wykryto dostrzegalnego roz¬ kladu zwiazku.Stadium B. Otrzymywanie pochodnej tienamycy- ny.Tienamycyne w postaci 6 1 wodnego roztworu o pH 6,5, stanowiacego koncentrat z brzeczki pofer¬ mentacyjnej, zawierajacego 28 g tienamycyny u- mieszcza sie w duzej 12 1 zlewce i oziebia do tem¬ peratury 0°C. Zlewka wyposazona jest w instala¬ cje do pomiaru pH oraz w wysokowydajne mie¬ szadlo szybkoobrotowe. pH podnosi sie do wartosci 8,5 za pomoca ostroznego dodawania 3 N KOH (KOH wkrapla sie do roztworu strzykawka przy mieszaniu). Nastepnie do roztworu dodaje sie w porcjach 6 równowazników (okolo 100 g) stalego chlorowodorku benzyloformamidanu, utrzymujac w tym czasie pH 8,5 ±0,3 za pomoca dodawania przy uzyciu strzykawki 3 N KOH, w lacznej ilosci 200 ml.Dodawanie trwa 3—5 minut. Nastepnie mieszanine reakcyjna miesza sie w ciagu 6 minut w tempera¬ turze 0°C, po czym poddaje badaniu metoda chro¬ matografii cieczowej, aby upewnic sie o calkowitym zajsciu reakcji. Nastepnie roztwór doprowa3za sie do pH 7 za pomoca 1 N HC1, mierzy sie objetosc mieszaniny reakcyjnej i roztwór poddaje badaniu metoda UV. Zobojetniona mieszanine reakcyjna za- teza sie do uzyskania stezenia 15 gA przy pomocy aparatu do osmozy odwróconej w temperaturze po¬ nizej 10°C. Nastepnie mierzy sie objetosc uzyska¬ nego koncentratu i w miare potrzeby doprowadza pH do 7,2—7,4. Nastepnie koncentrat ten saczy sie przez saczek ze spiekanego szkla o sredniej gestosci w celu usuniecia jakichkolwiek substancji stalych, 5 które moglyby pozostac po zatezeniu.Stadium €. Chromatografia na Dowex 50 WX2. 750—1000 ml koncentratu (o zawartosci 15—20 g) nanosi sie w temperaturze 0°C na wstepnie ozie¬ biona 18 1 kolumne z Dowex 50 WX2 w formie K+ io (zywica 200—400 mesh), po czym przeprowadza sie elucje w temperaturze 0—5°C stosujac destylowa¬ na wode dejonizowana przy szybkosci przeplywu 90 ml/min i cisnieniu hydraulicznym wynoszacym 0—3,16 kG/cm*. 15 Zbiera sie Wstepne frakcje eluatu o objetosci 4 litrów, 2 litrów i 1 litra, nastepnie 18 frakcji kazda po 450 ml i jedna frakcje koncowa o objetosci 2 1.Kazda frakcje bada sie metoda UV (rozcienczenie 1/100, z pominieciem ekstynkcji NHfOH) po czym 20 oblicza sie calkowita ilosc NFT w kazdej frakcji.Czystosc frakcji poczatkowych i koncowej bada sie metoda chromatografii cieczowej i zadane frakcje bogate laczy sie pH polaczonych frakcji bogatych oznacza sie przy pomocy pH-metru oraz roztworów 25 wskaznikowych z blekitem bromotymolowym, po czym, w miare potrzeby, doprowadza do wartosci 7,2—7,4. Polaczone frakcje (3^-4 litrów) bada sie metoda UV i oznacza calkowita zawartosc formami- dyny. Wynosi ona 15—16 g, 75% wydajnosci z ko¬ so lumny. Bogaty eluat zateza sie tak dalece jak tylko jest to mozliwe przy pomocy aparatu do osmozy odwróconej w temperaturze ponizej 10°C, po czym doprowadza do stezenia 33 g/litr w wyparce obro¬ towej w temperaturze ponizej 28°C. Otrzymuje sie 35 koncentrat o calkowitej objetosci okolo 500 ml.Stadium D. Krystalizacja N-formimidoilotiena- mycyny. pH koncentratu otrzymanego w poprzednim sta¬ dium doprowadza sie, jesli jest to potrzebne, do 40 wartosci 7,3, po czym metoda UV oznacza sie w nim zawartosc N-formimidoilotienamycyny. Wynosi ona okolo 85—90%. Nastepnie koncentrat saczy sie przez saczek ze spiekanego szkla o sredniej gestosci do duzej kolby Erlenmeyera. Do przesaczonego kon- 45 centratu dodaje sie przez saczek 5 objetosci (okolo 2200 ml) etanolu 3 A i otrzymany roztwór miesza. sie w temperaturze pokojowej w ciagu 10 minut oraz w temperaturze 0°C! w ciagu 12—24 godzin.Krysztaly odsacza sie metoda filtracji prózniowej 50 i przemywa 80% etanolem 3 Ay oziebionym do tem¬ peratury 0°C, uzytym w ilosci równej 0,1 objetosci koncentratu (okolo 250 ml), a nastepnie, w tempe¬ raturze pokojowej, etanolem 3 A uzytym w ilosci 1/25 objetosci koncentratu (okolo 100 ml). Nastep-, 55 nie krysztaly poddaje siep suszeniu prózniowemu w ciagu 12—24 godzm, otrzymujac 10^12 g (okolo 40% ogólnej wydajnosci) l^-forrmmidoilotienamycyny).Wyniki analizy elementarnej, której poddano 50 g, zmieszana próbe, N-forinimidouotienamycyny, wy- 60 tworzonej w sposób jak wyzej opisano, przedstawia- * ja sie nastepujaco: Obliczono: C 45,42%, H 6,03%, N 13,24%, S 10,0% Znaleziono: C 45,82%, H 5,72%, N 13,10%, S 10,14%.Pozostalosc po spaleniu: przewidywano 0,5, zna- 65 'leziono 0,47%.125 506 11: 12 [a]g = 89,4°. T.G. = 6,8%. UV: Xmax 300 MM, E% = 328.Jak wspomniano w powyzszej czesci opisu, zwia¬ zek typu tienamycyny stosuje sie lacznie z inhibi¬ torem dipeptydazy. Lek zlozony nie wchodzi w za¬ kres niniejszego wynalazku, ale jest znany z opisu patentowego Stanów Zjednoczonych z 24 lipca 1978, z opisu patentowego Stanów Zjednoczonych, zlozo¬ nym równolegle.Lek zlozony skladajacy sie z nowego chemiczne¬ go inhibitora wytworzonego sposobem wedlug wy¬ nalazku i zwiazku typu tienomycyny moze miec po¬ stac srodka farmaceutycznego zawierajacego dwa te zwiazki w farmaceutycznie dozwolonym nosni¬ ku. Oba zwiazki mozna stosowac w takich ilosciach, aby stosunek wagowy zwiazku z grupy tienamycy¬ ny do inhibitora wynosil od 1:3 do 30:1, korzy¬ stnie 1 :1 do 5 :1.Skladniki te mozna takze podawac oddzielnie. Np. zwiazek typu tienamycyny mozna podawac domies¬ niowo lub dozylnie w ilosci 1—100 mg/kg/dzien, ko¬ rzystnie 1—20 mg/kg/dzien lub 1—5 mg/kg/dzien, w dawkach podzielonych, np. 3 lub 4 razy dzien¬ nie. Inhibitor mozna podawac oddzielnie, doustnie, domiesniowo lub dozylnie, w ilosci 1—100 mg/kg/ /dzien lub, korzystnie, 1^30 mg/kg/dzien lub 1—5 mg/kg/dzien. Ilosci tych dwóch zwiazków podawane w ciagu jednego'dnia doskonale mieszcza sie w wy¬ zej wspomnianym zakresie stosunków ilosciowych.Najkorzystniejszy znany obecnie zglaszajacemu sposób dawkowania polega na podawaniu pojedyn¬ czej dawki dwóch krystalicznych zwiazków, z któ¬ rych jede*n stanowi N-formimidoilotienamycyne, a drugi kwas (+)-Z-l-(2,2-dimetylocyklopropanokar- boksyamido)hepteno-l-karboksylowy-l jako jalowy roztwór wodny dozylnej postaci do wstrzykiwania (sól sodowa) w ilosci 150 mg tienamycyny i albo 75 albo 150 mg kwasu heptenokarboksylowego. Dawke te podaje sie ludziom o zalozonej wadze okolo 80 kg, od 1 do 4 razy dziennie, lub 2—8 mg/kg/dzien zwiazku z grupy tienamycyny i 1—8 mg/kg/dzien inhibitora.Skladniki, zarówno podawane oddzielnie jak i lacznie, stosuje sie w farmaceutycznie dozwolo¬ nych nosnikach, takich jak zwykle zarobki, przy czym srodki moga miec postac przystosowana do podawania doustnego, taka jak kapsulki, tabletki, wzglednie ciekle roztwory lub zawiesiny. Skladniki, zarówno oddzielnie jak i lacznie, moga byc rów¬ niez rozpuszczone w vehiculum przystosowanym do podawania we wstrzyknieciu. Srodki odpowiednie do podawania doustnego moga zawierac j rozcien¬ czalniki, czynniki uzywane przy granulowaniu, czynniki konserwujace, lepiszcza, czynniki zapacho- wo-smakowe i czynniki powlekajace. Przykladem postaci do podawania doustnego Jest lek zlozony ze skladników czynnych, lub tez s"am skladnik kwa¬ sowy, zmieszany, jako suchy proszek, z zelatyna, skrobia, stearynianem magnezowym i kwasem algi¬ nowym i sprasowany w tabletke.Jak zaznaczono w powyzszej czesci opisu, znana obecnie korzystna metoda jest pozajelitowe poda¬ wanie zwiazku typu tienamycyny oraz, albo lacz¬ ne pozajelitowe, albo doustne podawanie zwiazku- -inhibitora.Jak wspomniano, badania nad zachowaniem sie tienamycyny, jej naturalnych analogów i pochod¬ nych pólsyntetycznych ujawnily, glówny metabo¬ liczny szlak degradacji i wydalania tych zwiazków 5 u róznych badanych gatunków zwierzat, takich jak myszy, szczury, psy, szympansy i ^malpy Rhezus.Nasilenie metabolizmu znajduje swoje odbicie w niskim poziomie odzyskiwania w moczu i krótkim okresie polowicznego zaniku w surowicy. Wykaza- !0 no, ze mechanizm tej degradacji polega na roz¬ szczepieniu laktamu przez dipeptydaze nerkowa (Kat. Enz. 3.4.13.11), co zostalo opisane po raz pierw¬ szy przez M. Bergmanna i H. Schleicha w Z. Phy- siol. Chem. 205, 65 (1932). Patrz takze J*P. Green- 15 stein w Advances in Enzymology, tom VIII, Wiley- -Interscience, (1948), New York, oraz B.J. Campbell, Y-C. Lin, R.V. Davis i E. Ballew: „The Purification and Properties of Particulate Renal Dipeptase", Biochim. Biophys. Acta., U8, 371 (1966). 20 W celu wykazania zdolnosci zwiazków o wzorze ogólnym 1 do hamowania dzialania enzymatyczne¬ go dipeptydazy nerkowej, przeprowadzono badanie screeningowe in v&ro. Polega ono na zdolnosci zwiazków do hamowania hydrolizy glicylodehydro- 25 fenyloalaniny (GDP) przez solubilizowany preparat dipeptydazy wyodrebniony z nerki swini. Sposób postepowania jest nastepujacy: do 1 ml 50 mM bu¬ foru „MOPS" (kwas 3-(N-morfolino)propanosulfo- nowy) o pH 7,1 dodaje sie 5 |ig liofilizowanego en-* 30 zymu i badany zwiazek do stezenia koncowego 0,1 mM. Po 5 minutach inkubacji w temperaturze 37°C dodaje sie GDP do koncowego stezenia 0,05 mM.Inkubacje prowadzi sie w dalszym ciagu przez 10 minut w temperaturze 37°C, po czym oznacza sie 35 stopien hydrolizy GDP za pomoca pomiaru zmia¬ ny, zaistnialej w trakcie inkubacji, w gestosci op¬ tycznej przy dlugosci fali 275 nm. Stopien zahamo¬ wania aktywnosci enzymu okresla sie przez porów¬ nanie z wynikami tak samo przeprowadzonych prób 40 w nieobecnosci inhibitora i wyraza sie jako stala inhibitorowa Ki. Jest to takie stezenie inhibitora, które wywoluje 50% zahamowania.GDP nadaje sie do zastosowania w tym badaniu bardziej od tienamycyny, a to z powodu wyzszej 45 maksymalnej szybkosci hydrolizy przez dipeptyda¬ ze nerkowa, co zmniejsza zuzycie potrzebnej ilosci enzymu. GDP i tienamycyna maja podobne powi¬ nowactwo do dipeptydazy nerkowej, ponadto stale inhibitorowe Ki okazaly sie po okresleniu iden- 50 tyczne dla tych dwóch substratów.W uzupelnieniu badania screeningowego in vitro przeprowadzono badanie screeningowe in vivo w celu zmierzenia zdolnosci badanego zwiazku do ha¬ mowania dzialania enzymu, przejawiajacego sie 55 wzrostem odzyskania tienamycyny w moczu myszy.W badaniu tym stosuje sie laczne podawanie zwiazku badanego droga dozylna lub podskórna w dawce 10—100 mg/kg z tiehamycyna w dawce 10 mg/kg. Poziom odzyskania tienamycyny w moczu 60 po 4-godzinnym okresie czasu porównuje sie z po¬ ziomem odzyskania w kontrolnej grupie zwierzat, którym nie podano inhibitora lacznie z tienamycy¬ na.Odzyskanie tienamycyny w moczu okresla sie ;me 65 wszystkich przypadkach za pomoca cylinderkowego125-SOff 13 14 lub krazkowego testu dyfuzyjnego w sposób opi¬ sany w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych nr 3 950 357. To badanie biologiczne z uzyciem Staphy- lococcus aureus ATCC 6538 jako organizmu testo¬ wego, daje uzyteczna odpowiedz w zakresie od 0,04 Hg/ml do 3,0 fig/ml.~P~r zyk.lad I. Dane dotyczace badan in vitro.Uzywa sie 1 ml 50 mM buforu „MOPS" o pH 7,1.Dodaje sie do niego 5 \ig enzymu z nerki swin¬ skiej i zwiazek badany do stezenia koncowego 0,1 mM. Po 5 minutach inkubacji w temperaturze 37°C dodaje sie GDP do stezenia koncowego 0,05 mM.Uklad w dalszym ciagu inkubuje sie przez 10 mi¬ nut w temperaturze 37°C, po czym dokonuje sie 10 oznaczenia stopnia hydrolizy GDP za pomoca zmie¬ rzenia zmiany, zaistnialej w trakcie inkubacji, w gestosci optycznej przy dlugosci fali 275 nm. Sto¬ pien zahamowania aktywnosci enzymu okresla sie przez porównanie z wynikami tak samo przepro¬ wadzonych prób w nieobecnosci inhibitora i wy¬ raza sie jako % zahamowania. Ki jest to stala wska¬ zujaca stezenie inhibitora wywolujace 50% zahamo¬ wania. Jest to wartosc wyliczona z wyników otrzy¬ manych przez prowadzenie wiekszej ilosci badan in vitro, takich jak wyzej opisane, przy stezeniach wywolujacych zahamowanie ponizej i powyzej 50%-wej wartosci zahamowania. Uzyskane wyniki zamieszczono w ponizszej tablicy I.Tablica H COOH Zwiazki ! I R3_c =c—NHCOR2 Inhibitor dipepty- dazy 1 1 2* 2a* 2b* 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 R3 2 CH2CH8 CH* CH3 CH3 CH8 CH2CH3 CH3 CH3 CH3 CHS CH3 CH3 CH3 (CH2)4CH2 —(CH2)5N+(CH3)3 -(CH2)5N+(CH3)3 CH3 1 —(CH2)5—NH—C=NH R* 3 wzór 3 wzór 3 wzór 3 wzór 3 wzór 4 CH3 / CH2—CH \ CH, —CH2CH—CH2C(CH3)3 CH8 wzór 5 CH3 / CH2—CH \ CHa wzór 6 wzór 7 wzór 8 —CHj—CH—CH2CHg 1 CH3 wzór 9 wzór 9 wzór 3 wzór 3 Procent zahamo¬ wania przy stezeniu 10-* M 4 98 98 100 92 87 81 83 91 80 83 97 82 Ki (|iM) 5 0,18 0,39 0,12 19,8 1,7 3,2 4,4 4,6 6 6,2 6,6 1 9 10 0,03 1 1,11125 506 15 16 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 • 34 35 ' 36 37 38 39 40 41 42 1 43 44 45 | 46 47 47 49 50 51 2 —(CH2)5—NH—C—N+(CH3)2 i H —(CH2}4—S—CH2C—COO- 1 NH3+ CH3 CH3 CHS CH3 CH3 CH3 CH3 CH8 CH3 CH3 CH3 CH, CH3 CH3 CHS NOO—CH2CH, CH3 CHs CH3 CH3 CH3 CH3(CH2)/] CH3 (CH3)2CH CH3 CH3 CH, CH3CH2 C6H5 CH3CH2CH2 CH3 \ CHCH2 / CH3 CH3(GH2)3 CH3(CH2)4 HOOCCHjjCHz 3 wzór 3 wzór 3 —CH2C(CH3)3 —CH2)eCH3 —(CH2)2CH3 wzór 10 wzór 11 (CH2)3CH3 wzór 12 —(CH2)4CH(CH3)2 wzór 13 wzór 14 —CH2—(CH2)3CH3 —CH2)sCH3 —CH(CH2CH3)CH2CH2CH2CH3 —CH(CH2Crl2CH3)2 —CH(CH3)2 wzór 8 —CHg—CH—CH2CHjiOCH3 1 CH3 CH2Grl2CH2CrJ[2Crl2Br CH2CH2CHi2Crl2Cl wzór 15 wzór 16 CH2—CH(CH3)2 wzór 17 wzór 18 wzór 19 wzór 20 wzór 21 wzór 22 wzór 22 wzór 22 wzór 22 wzór 22 wzór 22 wzór 22 4 5 75 72 69 68 64 64 59 57 56 54 54 49 33 13 31 90 88 70 64 72 90 95 100 98 98 96 95 98 100 98 97 100 100 98 0,21 20 26 30 30 22 32 30 39 i 5 9 19 20 11 6,5 2,6 0,45 0,54 0,86 1,6 3 0,18 0,62 0,11 , 0,23 0,11 0,17 0,14517 125 506 18 1 52 | 53 | 54 | 55 | 56 57 | 58 | 59 | 60 1 61 | 62 63 64 65 2 wzór 23 CcHiCHjCI^ CH3SCH2CH2 CH.SOjCHjCHj CH,(CHS), CHjCCHj), CH,(CHt), CoHsCHj CHsO(CH2)3 CHsOCH2CH2 (CH,),CCH2 (CH3)2CHCHzCH2 H2OC(CH2)a wzór 24 wzór 22 wzór 22 wzór 22 wzór 22 wzór 22 wzór 22 wzór 22 wzór 22 wzór 22 wzór 22 wzór 22 wzór 22 wzór 22 wzór 22 100 96 99 96 98 99 96 98 98 98 99 0,15 0,33 0,12 0,5 0,149 0,092 0,14 0,44 0,28 1 0,32 0,34 0,15 0,048 0,39 W powyzszej tablicy I uzyto nastepujacych ozna¬ czen: * Zwiazki 2, 2a i 2b sa to, odpowiednio: racemat, od¬ miana prawoskretna i lewoskretna.Przyklad II. Dane dotyczace badan in vivo.Badania in vivo na myszach prowadzi sie w na¬ stepujacy sposób. Myszom Charles River CD plci zenskiej, o wadze 20 g, wstrzykuje sie podskórnie dobrane dawki inhibitora chemiczngeo. Nastepnie, po uplywie 2 minut podaje sie dozylnie dawke tie- namycyny. Wykonuje sie równiez próby kontrolne z uzyciem tienamycyny. Poziom tienamycyny w mo¬ czu okresla sie, jako % odzyskania, w badaniu bio¬ logicznym. Uzyskane wyniki zamieszczono w poniz¬ szej tablicy II. Numery dwóch zwiazków badanych odpowiadaja numerom z tablicy I. Zwiazek 7 sta¬ nowi kwas 1-izowaleramidopropeno-l-karboksylo- wy-1, a zwiazek 10 stanowi kwas Z-rl-cyklopropylo- karboksyamidopropeno-l-karboksylowy-1.Tablica II Zwiazek 7 7 10 Kontrola Dawka zwiazku mg/kg 50 10 50 — Dawka tienamy¬ cyny mg/kg 10 10 10 10 Procent odzyska¬ nia tiena¬ mycyny w moczu 53 53 56 25—30 Przyklad III. Nastepujace zwiazki: kwas 1- -izowaleramidopropeno-l-karboksylowy-1, zwiazek 7 i kwas Z-l-(2,2-dimetylocyklopropanokarboksyami- do)propeno-l-karboksylowy-l bada sie bardziej szczególowo in vivo na myszach, lacznie z tienamy- cyna (THM). Ogólny sposób prowadzenia badan po¬ dobny jest do opisanego powyzej w przykladzie II.Uzyskane wyniki podano w ponizszych tablicach III i ry¬ so Tablica III Wplyw podawanego wspólnie z tienamycyna kwasu 1-izowaleramidopropeno-l-karboksylowego-l (zwiazek 7) na odzyskanie tienamycyny w moczu myszy3) 35 45 50 55 Sposób podawania b Zwia¬ zek 7 THM | 1 — SC SC SC SC SC SC 1 sc SC IV lub sc SC IV SC IV SC IV SC SC Dawka mg/kg Zwia¬ zek 7 THM 2 — 0,3 2 2 10 50 50 80 100 10 10 10 10 10 10 10 10 10 Odzyska¬ nie tiena¬ mycyny w moczu % 3 30±5 33 42 47 53 54 53 59 | 81 W powyzszej tablicy III uzyto nastepujacych oznaczen: a myszy Charles Riwer CDi, plci zenskiej, o wadze 20 g b podawanie laczne IV — oznacza podawanie dozylne sc — oznacza podawanie podskórne Przyklad IV. W innym badaniu, na myszach, ogólnoustrojowa aktywnosc przeciwbakteryjna tie¬ namycyny wzmaga sie trzykrotnie przy lacznym po¬ dawaniu jej z kwasem 1-izowaleramidopropeno-l- -karbaksylowym-1, patrz ponizsza tablica V.125 506 19 23 Tablica IV Wplyw podawanego lacznie z tienamycyna kwasu Z-l-(2,2-dimetylocyklopropanokarboksyamido)-pro- peno-l-karboksylowego-1 (zwiazek 2) na odzyskanie tienamycyny w moczu myszy a Sposób podawania b Zwia¬ zek 2 — sc SC SC SC SC THM SC SC SC SC SC SC Dawka mg/kg Zwia¬ zek 2 .— 0,1 0,3 1 10 30 THM 10 10 10 10 10 10 Odzyska¬ nie tiena¬ mycyny w moczu % 30+5 35 . 40 46 60 73 W powyzszej tablicy IV uzyto nastepujacych oznaczen: a myszy Charles Riwer CDi, plci zenskiej, o wadze 20 g b podawanie laczne IV — oznacza podawanie dozylne sc — oznacza podawanie podskórne dy, w ciagu 3—48 godzin, korzystnie 5—24 godzin.Na ogól, z roztworu po oziebieniu wydziela sie za¬ dany zwiazek w postaci krystalicznej, ale mozna go takze wyodrebnic stosujac metode ekstrakcji za 5 pomoca zasady. Otrzymany produkt mozna poddac krystalizacji za pomoca znanej metody. Kondensa¬ cja ketoestrów wymaga uzycia niewielkich ilosci kwasu p-toluenosulfonowego jako katalizatora. Ka¬ talizator jest takze uzyteczny w niektórych przy- 10 padkach kondensacji ketonokwasów.Tablica VI Odzyskanie N-formimidoilotienamycyny w moczu psów gonczych plci meskiej po uplywie 3 godzin od dozylnego jej podania w dawce 5 mg/kg Zwiazek badany | N-formimidoilotienamycyna + kwas Z-1-izowaleramido- propeno-l-karboksylowy-1 + kwas Z-l-(2,2-dimetylo- cyklopropanokarboksy- Procent odzyska¬ nia w moczu 7,8 46 53 Tablica V Wplyw lacznie z tienamycyna podawanego kwasu 1-izowaleramidopropeno-l-karboksylowego-l na ogólnoustrójowa skutecznosc przeciwbakteryjna tienomycyny w leczeniu zakazenia Staphylococcus aureus THM sama + inhibitor 100 mg/kg ED50, mg/kg 0,2 1 0,06 | Przyklad V. Do badan nad inhibitorami di- peptydazy, jesli chodzi o ich wplyw na odzyskanie w moczu N-formimidoilotienamycyny, uzywa sie psów gonczych plci meskiej. W badaniach kontrol¬ nych psom podaje sie dozylnie 5 mg/kg N-formimi¬ doilotienamycyny bez inhibitora. Drugi eksperyment wykonuje sie z ta sama dawka N-formimidoilotiena¬ mycyny, ale podajac równiez kwas Z-1-izowalera- midopropeno-l-karboksylowy-1, w 3 dawkach po 20 mg/kg zwiazku kazda. Pierwsza dawke podaje sie bezposrednio po wstrzyknieciu N-formimidoilotiena¬ mycyny, druga po uplywie 40 minut, a trzecia po uplywie 60 minut. W trzecim eksperymencie poje¬ dyncza dawke (2 mg/kg) kwasu Z-l-(2,2-dimetylo- cyklopropanokarboksyamido)propeno-l-karboksylo- wego-1 podaje sie bezposrednio przed wstrzyknie¬ ciem N-formimidoilotienamycyny. Uzyskane wyni¬ ki zamieszczone w ponizszej tablicy VI.Nowe inhibitory wytwarza sie kondensujac bezpo¬ srednio odpowiedni 2-ketokwas lub ester o wzorze 25 z amidem o wzorze 26 wedlug zalaczonego sche¬ matu, w którym R2 i R8 maja wyzej podane zna¬ czenie, a R oznacza atom wodoru lub grupe alki¬ lowa. Ogólne warunki reakcji przewiduja miesza¬ nie kwasu z amidem we wzajemnym stosunku ilos¬ ciowym okolo 1—4 :1 czesci w srodowisku obojet¬ nego rozpuszczalnika takiego jak toluen lub izowa- lerianian metylu i ogrzewanie pod chlodnica zwrot¬ na, z jednoczesnym azeotropowym usuwaniem wo- amido)propeno-l-karbo- ksylowy-1 Niektóre zwiazki, w których wzorze R3 zawiera koncowy podstawnik, taki jak grupa aminowa, azot czwartorzedowy, pochodna tio, grupa alkoksylowa, guanidynowa, acyloksylowa lub cyjanowa, mozna 35 wytworzyc najdogodniej ze zwiazku posredniego za¬ wierajacego na koncu atom bromu. Pochodne amin, takie jak formamidono-, ureido- i acylamido- (ace- tamido-) mozna wytworzyc ze zwiazków zawieraja¬ cych grupe aminowa, poddajac je reakcji, odpo- 40 wiednio, z chlorowodorkiem formimidanu benzylu, cyjanianem potasowym i odpowiednim bezwodni¬ kiem acylu (bezwodnik kwasu octowego).Przyklady dotyczace wytwarzania nowych zwiaz¬ ków. 45 Przyklad VI. Otrzymywanie kwasu Z-l-izo- waleramidopropeno-l-karboksylowego-1.Roztwór 1,07 g (10,5 milimola) kwasu a-ketoma- slowego i 0,71 g (7,0 milimola) izowaleramidu w 15 ml toluenu miesza sie pod chlodnica zwrotna, gro- 50 madzac wode w malej nasadce Deana-Starka. Po uplywie 5 godzin, otrzymany roztwór oziebia sie, co prowadzi do wytracenia sie dosc ciezkiego osadu krystalicznego. Po odstaniu, osad wyodrebnia sie na saczku i przemywa toluenem, a nastepnie CH2C12, 55 otrzmujacy 0,47 g krysztalów o barwie bialej, o temperaturze topnienia 172—174°C (z uprzednim lek¬ kim mieknieciem). Otrzymany zwiazek poddaje sie krystalizacji z ketonu izopropylowego. Badanie me¬ toda chromatografii cienkowarstwowej (mieszanina 60 4:1 toluenu i kwasu octowego) wykazalo jedynie niewielkie slady drugiego izomeru. Wydajnosc krysztalów o barwie bialej: 0,32 g (25%). Tempera¬ tura topnienia 175°C (z uprzednim lekkim mieknie¬ ciem). Badanie metoda NMR wykazalo zasadniczo 88 wylacznie obecnosc izomeru Z. 35 | . 40 46 60 73 15 20 10 10 SC SC SC SC SC SC 10 30 10 10 60 73 + kwas Z-l-(2,2-dimetylo- cyklopropanokarboksy- amido)propeno-l-karbo- ksylowy-1 53125 506 21 22 Analiza elementarna.Obliczono dla C9H15NOS: C 58,36; H 8,16; N 7,56 Znaleziono: C 58,59; H 8,55; N 7,43.Przyklad VII. Otrzymywanie kwasu Z-l-(2,2- -dimetylocyklopropanokarboksyamido)buteno-l- 5 -karboksylowego-1.Roztwór 1,74 g (15 milimoli) kwasu a-ketowaleria- nowego i 1,13 g (10 milimoli) 2,2-dimetylocyklopro- panokarboksyamidu w 20 ml toluenu ogrzewa sie pod chlodnica zwrotna przy mieszaniu, gromadzac 10 woda w niewielkiej nasadce Deana-Starka. Po uply¬ wie 20 godzin otrzymany roztwór oziebia sie i pod¬ daje dzialaniu slabego strumienia azotu. Przed od¬ parowaniem wiekszosci rozpuszczalnika, zapoczatko¬ wuje sie krystalizacje za pomoca drapania. Po od- 15 stwieniu, osad wyodrebnia sie na saczku i prze¬ mywa toluenem oraz pewna iloscia eteru etylowego, otrzymujac 0,63 g (30%) krysztalów o barwie bialej, o temperaturze topnienia 154,5—155,5°C (z uprzed¬ nim lekkim mieknieciem). Badanie metoda chroma- 2° tografi cienkowarstwowej (mieszanina 4 : 1 toluenu i kwasu octowego) wykazalo jedynie nadzwyczaj ni¬ kle slady drugiego izomeru. Badanie metoda NMR potwierdzilo zgodnosc z konfiguracja Z.Analiza elementarna. 25 Obliczono dla CnH17NO: C 62,53; H 8,11; N 6,63 Znaleziono: C 62,86; H 8,27; N 6,75.Przyklad VIII. Otrzymywanie kwasu Z-l-(3- -cyklopentylopropionamido)propeno-l-karboksylo- wego-1. 30 Roztwór 1,41 g (10 milimoli) 3-cyklopentylopropio- namidu i 1,53 g (15 milimoli) kwasu a-ketomaslo- wego miesza sie i ogrzewa pod chlodnica zwrotna przy uzyciu malej nasadki Deana-Starka. Po uply¬ wie 8 godzin, otrzymany roztwór oziebia sie, co 5 prowadzi do wytracenia sie ciezkiego osadu. Osad ten wyodrebnia sie na saczku i przemywa toluenem i CH2CI2, otrzymujac 1,44 g krysztalów o barwie bialej, o temperaturze topnienia 180,5—182°C (z u- przednim mieknieciem). Otrzymany zwiazek pod- 30 daje sie krystalizacji z ketonu metylowoetylowego, otrzymujac 0,63 g (28%) igiel o barwie bialej, o tem¬ peraturze topnienia 184—185°C (z uprzednim lek¬ kim mieknieciem). Badanie metoda chromatografii cienkowarstwowej (mieszanina 4 : 1 toluenu i kwasu 10 octowego) wykazalo pojedyncza plame, a badanie metoda NMR wykazalo obecnosc zasadniczo czyste¬ go izomeru Z.Analiza elementarna.Obliczono dla C12HiflN08: C 63,97; H 8,50; N 6,22 'bo Znaleziono: C 63,99; H 8,67; N 6,27 Przyklad IX. Otrzymywanie kwasu Z-l-(2- -etyloheksanamido)propeno-l-karboksylowego-l.Do 25 ml zimnego stezonego- roztworu NH4OH wkrapla sie przy mieszaniu 10 g chlorku 2-etylo- ^ kaproilu, w wyniku czego natychmiast wytraca sie osad. Mieszanine miesza sie w ciagu 2 godzin, po czym saczy i po wysuszeniu na powietrzu otrzymu¬ je sie 6,5 g amidu. Nastepnie 1,4 g (10 milimoli) po¬ wyzszego zwiazku i 1,5 g (15 milimoli) kwasu ke- 30 tomaslowego ogrzewa sie pod chlodnica zwrotna w 25 ml toluenu, w ciagu 15 godzin, z jednoczesnym usuwaniem wody. Nastepnie mieszanine reakcyjna oziebia sie i czesciowo odparowuje przepuszczajac strumien azotu, po czym odstawia. W ciagu 3 go- 25 dzin zachodzi krystalizacja zadanego zwiazku.Krysztaly wyodrebnia sie, przemywa 3 razy tolue¬ nem i suszy na powietrzu, otrzymujac 1,13 g (50%) zwiazku o temperaturze topnienia 160—162°C. Ba¬ danie metoda NMR wykazalo zgodnosc ze struk¬ tura przewidywana, a takze zawartosc ponizej 5% izomeru E. Badanie metoda chromatografii cien¬ kowarstwowej (mieszanina 4 :1 toluenu i kwasu oc¬ towego) wykazalo pojedyncza plame.Analiza elementarna.Obliczono dla d^NOs: C 63,40; H 9,30 N 6,16 Znaleziono: C 63,63; H 9,43; N 5,88.Przyklad X. Otrzymywanie kwasu Z-l-(2,2- -dimetylocyklopropanokarboksyamido)propeno-l- -karboksylowego-1. 1,53 g (15 milimoli) kwasu a-ketomaslowego, 1,13 g (10 milimoli) 2,2-dimetylocyklopropanokarboksy- amidu i 20 ml toluenu ogrzewa sie pod chlodnica zwrotna, przy mieszaniu, w ciagu* 10 godzin. Po ozie¬ bieniu, utworzony osad krystaliczny odsacza sie i przemywa 3 razy po 10 ml toluenu, po czym suszy, otrzymujac 1,06 g zadanego zwiazku o tempera¬ turze topnienia 140—141°C. Badanie metoda chro¬ matografii cienkowarstwowej (mieszanina 4 :1 to¬ luenu i kwasu octowego) wykazalo zasadniczo jed¬ na plame, a badanie metoda NMR potwierdzilo przewidywana strukture.Po rekrystalizacji z octanu etylu otrzymuje sie, po wysuszeniu,* 0,533 g zwiazku o temperaturze top¬ nienia 142—143,5°C, jednorodnego w badaniu me¬ toda chromatografii cienkowarstwowej.Analiza elementarna.Obliczono dla C10H15NO,: C 60,90; H 7,67; N 7,10 Znaleziono: C 60,92; H 7,71; N 7,38.Przyklad XI. Otrzymywanie kwasu Z-l-(2,2- -dimetylocyklopropanokarboksyamido)buteno-l- -dwukarboksylowego-1,4.Mieszanine 1,0 g 2,2-dimetylocyklopropanokarbo- ksyamidu, 2,4 g kwasu a-ketoadypinowego i 25 ml izowalerianianu metylu ogrzewa sie pod chlodnica zwrotna w ciagu 4 godzin, usuwajac wode za po¬ moca zmodyfikowanej nasadki Deana-Starka zawie¬ rajacej sito molekularne 4 A. Mieszanine pozosta¬ wia sie przez noc, po czym utworzony strat krysta¬ liczny odsacza sie, przemywa eterem i poddaje kry¬ stalizacji z octanu etylu, otrzymujac 0,23 g zada¬ nego zwiazku o temperaturze topnienia 163—165°C.Badanie widma NMR potwierdzilo zgodnosc z za¬ dana struktura.Analiza elementarna.Obliczono dla C12Hi7N05: C 56,46; H 6,71; N 5,49 Znaleziono: C 56,20; H 6,83; N 5,32.Przyklad XII. Otrzymywanie kwasu Z-l-(2,2- -dietylocyklopropanokarboksyamido)propeno-l-kar- boksylowego-1.Mieszanine 2,3 g kwasu a-ketomaslowego, 2,0 g 2,2-dietylocyklopropanokarboksyamidu i 25 ml to¬ luenu ogrzewa sie pod chlodnica zwrotna w ciagu 16 godzin, usuwajac wode za pomoca zmodyfiko¬ wanej nasadki Deana-Starka zawierajacej sito mo¬ lekularne 4A. Przy oziebieniu nie wytraca sie za¬ den osad. Nastepnie dodaje sie 25 ml eteru i otrzy¬ mana mieszanine poddaje sie 3 razy ekstrakcji na¬ syconym roztworem wodoroweglanu sodowego. O- trzymane ekstrakty laczy sie i zakwasza stezonym23 125 5*6 u kwasem solnym. Utworzony gumowaty strat krysta¬ lizuje w wyniku rozcierania z woda. Po rekrysta¬ lizacji z octanu etylu otrzymuje sie 0,31 g zadane¬ go zwiazku o temperaturze topnienia 129—130°C.Badanie widma NMR potwieradzilo zgodnosc z za¬ dana struktura.Analiza elementarna.Obliczono dla CiaH^NO,: C 63,98; H 8,50; N 6,22 Znaleziono: C 64,01; H 8,62; N 6,21.Przyklad XIII. Otrzymywanie soli sodowej kwasu (+)-Z-M2,2-dimetyIocyklopropanokarbony- loamino)hepteno-1-karboksylowego-1.Do 250 ml trójszyjnej kolby, wyposazonej w na¬ sadke Deana-Starka zawierajaca zgranulowane sito molekularne, wprowadza sie reaktanty, a mianowi¬ cie 7,0 g (+)-2,2-dimetyIocykIopropanokarboksyami- d», 14,7 g esteru etylowego kwasu a-ketokaprylo- wego, 50 mg kwasu p-toluenosulfonowego i 100 ml toluenu. Mieszanine te ogrzewa sie energicznie pod chlodnica zwrotna w ciagu 27 godzin. Otrzymany jasnozólty roztwór oziebia sie i zateza pod zmniej¬ szonym cisnieniem, na lazni wodnej o temperaturze 45^C, w obecnosci wody dla ulatwienia usuniecia toluenu. Otrzymana gumowata pozostalosc zawiesza sie w 280 ml 2N wodorotlenku sodowego i miesza w temperaturze 30°C w ciagu 3 godzin, a nastepnie temperature podnosi sie do 35°C na dodatkowe 21/2 godziny, az utworzy sie przezroczysty roztwór.Nastepnie roztwór oziebia sie i dodaje sie 85 ml chlorku metylenu. Przy mieszaniu pH doprowadza sie do wartosci 8,5 za pomoca 4 N kwasu solnego.Nastepnie oddziela sie warstwe organiczna i odrzu¬ ca, a warstwe wodna o objetosci 366 ml analizuje sie metoda chromatografii cieczowej. Zawiera ona 37,2 mg/ml (87% izomeru Z). Nastepnie dodaje sie 85 ml chlorku metylenu i przy mieszaniu doprowa¬ dza pH do wartosci 4,5. Warstwe organiczna od¬ dziela sie, a warstwe wodna poddaje ekstrakcji 50 ml chlorku metylenu przy pH ponownie dopro-. wadzonym do 4,5. Ekstrakty organiczne laczy sie i suszy siarczanem sodowym, po czym saczy i za¬ teza, otrzymujac gumowata pozostalosc, która roz¬ puszcza sie w 150 ml izopropanolu i 15 ml wody.Po doprowadzeniu pH do wartosci 8,2 za pomoca 2 N wodorotlenku sodowego, otrzymany roztwór za¬ teza sie, otrzymujac oleista pozostalosc, która prze¬ mywa sie izopropanolem, az do przeprowadzenia jej w krystaliczne cialo stale, co wskazuje, ze wiek¬ szosc wody zostala usunieta. Otrzymany osad pod¬ daje sie krystalizacji ze 120 ml izopropanolu (ozie¬ bianego w lodzie w ciagu 1 godziny), po czym saczy i przemywa 50 ml zimnego izopropanolu a nastep¬ nie obfitymi ilosciami acetonu. Po wysuszeniu w temperaturze 60°, pod cisnieniem 0,1 mm, w ciagu 2 godzin, ^otrzymuje sie 10,74 g (63,2%) zwiazku w postaci krystalicznej, wykazujacego zasadniczo po¬ jedynczy pik w chromatografii cieczowej. Tempera¬ tura topnienia 241—243°C.Zwiazek wyjsciowy, (+)-2,2-dimetylocyklopropa- nokarboksyamid, najdogodniej wytwarza sie za po¬ moca rozdzielania D,L-kwasu, po czym nastepuje reakcja z chlorkiem oksaliiu, a nastepnie z amonia¬ kiem, z otrzymaniem rozdzielonego amidu.Jeden ze sposobów wytwarzania zwiazku wyjscio¬ wego przedstawia sie nastepujaco. 23,1 g kwasu D,L- -2,2-dimetylocyklopropanokarboksylowego zawiesza sie w 33 ml wody i doprawadza pH do wartosci 8,0 za pomoca 50% roztworu wodorotlenku sodo- 5 wego (okolo 10 ml). Nastepnie dodaje sie roztwór 38,4 g chininy w mieszaninie 60 ml metanolu i 30 ml wody, do której dodano okolo 8 ml stezonego kwasu solnego w 30 ml wody, uzyskujac pH 7,1. (Jest to w istocie roztwór chlorowodorku chininy). 10 Roztwory te dodaje sie wszystkie na raz, przy mieszaniu. Utworzony gumowato-krystaliczny pro¬ dukt ogrzewa sie, otrzymujac dwie przezroczyste warstwy i znów miesza energicznie przy oziebianiu, otrzymujac produkt krystaliczny, który odstawia sie !* na dwa dni w temperaturze pokojowej, a nastepnie odsacza i przemywa 2 razy po 10 ml wody i 2 razy po 10 ml 50% metanolu. Po wysuszeniu na powietrzu z wykorzystaniem zmniejszonego cisnienia otrzymuje sie 44,8 g (48,7%) surowego jednowodzia- 2* nu soli chininy, o temperaturze topnienia 113 — —116°C. [a]2^ -94,3° (c = 1,0, CHC1,). Otrzymany zwiazek poddaje sie krystalizacji z acetonu, otrzy¬ mujac 24,35 g zwiazku o temperaturze topnienia 127—130°C. Te oczyszczona sól chininy przeksztalca 25 sie w kwas na drodze reakcji z wodnym roztworem zasady z uzyciem chloroformu, a nastepnie z kwa¬ sem ,otrzymujac 3,9 g (96%) zwiazku o [a]™ = = +146,0°.Otrzymany kwas przeksztalca sie w amid w na- nastepujacy sposób. 30,5 g (+)-kwasu dodaje sie w ciagu 5—10 minut z wkraplacza do 54 ml oziebio¬ nego do temperatury 10°C chlorku oksalilu zawiera¬ jacego 1 krople dimetyloformamidu. Mieszanine te miesza sie przez noc w temperaturze otoczenia.Uzyskany przezroczysty roztwór dodaje sie do 100 ml chlorku metylenu w celu rozcienczenia, po czym usuwa sie przez zatezanie nadmiar chlorku oksalilu i mieszanine przemywa 2 razy chlorkiem metylenu.Otrzymany roztwór rozciencza sie taka sama obje¬ toscia chlorku metylenu, a nastepnie dodaje stop¬ niowo z wkraplacza dq okolo 100 ml bezwodnego cieklego amoniaku rozcienczonego 100 ml chlorku metylenu. W trakcie dodawania wykorzystuje sie laznie oziebiajaca z suchym lodem i acetonem. Po 45 dodaniu calej ilosci roztworu, usuwa sie laznie oziebiajaca" i mieszanine miesza w temperaturze pokojowej w ciagu okolo 1/2 godziny, po czym sa — czy w celu usuniecia wytraconego chlorku amono¬ wego, a nastepnie zateza do sucha, otrzymujac 50 26,6 g (88%) surowego produktu. Produkt ten roz¬ puszcza sie w goracym octanie etylu uzytym w nadmiarze i otrzymany roztwór saczy sie przez uprzednio nagrzany saczek ze spiekanego szkla, w celu oddzielenia sladowych ilosci chlorku amo- 55 nowego. Nastepnie oddestylowuje sie pod cisnieniem atmosferycznym nadmiar octanu etylu. Gdy pozo¬ stala juz polowa objetosci, dodaje sie 130 ml hep- tanu i kontynuuje oddestylowanie octanu etylu, az do momentu, gdy temperatura wrzenia zaczyna sie 60 podnosic (do temperatury bliskiej 80°C, duza czesc produktu juz wykrystalizowuje). Nastepnie przesta¬ je sie ogrzewac mieszanine i pozostawia sie ja do stopniowego ochlodzenia sie do temperatury 30°C, po czym oziebia sie na lazni z lodem do tempera- •• tury Q—5°C w ciagu 1/2 godziny. Zadany zw|azek125 506 25 26 wyodrebnia sie w postaci delikatnych platków kry¬ stalicznych o barwie srebrzystcr-bialej. Po przemyciu 3 razy mieszanina 1 :1,5 octanu etylu i heksanu i po wysuszeniu na powietrzu do stalej wagi, otrzymuje sie 23,3 g (77,1% wydajnosci ogólnej, 87,6% wydaj¬ nosci z produktu surowego) zwiazku o temperaturze topnienia 135—138°C (zmiennej w zaleznosci od szyb¬ kosci ogrzewania). Kat skrecenia zmierzono po roz¬ puszczeniu 0,0543 g zwiazku w 10 ml chloroformu. [a]2^ = +100,9°.Przyklad XV. Otrzymywanie kwasu Z-l-(2,3- -dichlorocyklopropanokarboksyamido)propeno-l- -karboksylowego-1.Stadium A. Otrzymywanie 2,2-dichlorocyklopropa- nokarboksyamidu.Próbke 7,1 g chlorku 2,2-dichlorocyklopropano- karbonylu (opis patentowy Stanów Zjednoczonych nr 3301896, opublikowany 31 stycznia 1967) wkrapla sie przy energicznym mieszaniu do 75 ml stezonego wodorotlenku amonowego. Temperature mieszaniny reakcyjnej utrzymuje sie, przy uzyciu lazni z lodem, ponizej 10°C. Mieszanine na lazni z lodem miesza sie w ciagu 30 minut, po czym w temperaturze po¬ kojowej w ciagu 1 godziny. Wodny roztwór amo¬ niaku odparowuje sie pod zmniejszonym cisnieniem (temperatura lazni 50°C), a stala pozostalosc poddaje ekstrakcji 3 razy po 30 ml goracego octanu etylu.Ekstrakty laczy sie i wygotowuje do objetosci 40 ml, po czym dodaje 20 ml heksanu. Po oziebieniu w lodzie, utworzony osad odsacza sie i przemywa mieszanina 1 : 1 octanu etylu i heksanu, po czym suszy, otrzymujac 2,7 g 2,2-dichlorocyklopropano- karboksyamidu o temperaturze topnienia 144—146°C.Badanie metoda NMR potwierdzilo zgodnosc z za¬ dana struktura.Analiza elementarna.Obliczono dla C12H5Cl2NO : C 31,20; H 3,27; N 9,10; Cl 46, 04 Znaleziono: C 31,26; H 3,31; N 9,11; Cl 45,79.Z lugów macierzystych mozna dodatkowo odzy¬ skac 1,3 g amidu o temperaturze topnienia 143— —145°C.Stadium B. Otrzymywanie kwasu Z-l-(2,2-dichlo- rocyklopropanokarboksyamido)propeno-l-karbo- ksylowego-1.Mieszanine 1,53 g (15 milimoli) kwasu a-ketomas- lowego, 1,54 g (10 milimoli) 2,2-dichlorocyklopropa- nokarboksyamidu i 10 ml toluenu ogrzewa sie pod chlodnica zwrotna w ciagu 12 godzin, usuwajac wode za pomoca zmodyfikowanej nasadki Deana-Starka zawierajacej sito molekularne 4 A. Nastepnie doda¬ je sie dodatkowo 0,7 g kwasu a-ketomaslowego i mieszanine reakcyjna ogrzewa sie pod chlodnica zwrotna jeszcze w ciagu 12 godzin, po czym oziebia, rozciencza 20 ml toluenu i poddaje ekstrakcji 3 razy po 10 ml nasyconego roztworu wodoroweglanu sodowego. Otrzymane ekstrakty laczy sie, przemywa eterem i zakwasza do pH 3 (pomiar przy uzyciu pehametru) stezonym kwasem solnym. Wytracony gumowaty produkt szybko zestala sie. Po odsaczeniu, przemyciu woda, wysuszeniu i krystalizacji z ni- trometanu otrzymuje sie 423 mg kwasu Z-l-,2,2- -dichlorocyklopropanokarboksyafnido)propeno-l- -karboksylowego-1, o temperaturze topnienia 188— —189,5°C. Badanie metoda NMR potwierdzilo zgod¬ nosc z zadana struktura.Analiza elementarna.Obliczono dla C8H9C12N03 : C 40,36; R 3,81; N 5,88; 5 Cl 29,78.Znaleziono: C 40,48; H 3,80; N 5,91; Cl 29, 53.Przyklad XV. Otrzymywanie kwasu Z-l-(2,2- -dichlorocyklopropanokarboksyamido)hepteno-l- -karboksylowego-1. 10 Mieszanine 1,19 g (7,5 milimola) kwasu 2-ketohep- tanokarboksylowego-1, 0,77 g (5,0 milimola) 2,2-dich- lorocyklopropanokarboksyamidu i 5 ml toluenu pod¬ daje sie reakcji w sposób jak wyzej opisano w po¬ przednim przykladzie. Otrzymuje sie 537 g surowego 15 produktu, który poddaje sie oczyszczaniu przez przeksztalcenie w eter metylowy (BF8/CH3OH), a dalej na drodze preparatywnej chromatografii cien¬ kowarstwowej (zel krzemionkowy, mieszanina 4 :1 heksanu i octanu etylu) i zmydlania otrzymanego 20 czystego estru metylowego o konfiguracji Z (0,3 M LiOH/CH8OH), Otrzymuje sie 88 g kwasu Z-l-(2,2- -dichlorocyklopropanokarboksyamido)hepteno-l- -karboksylowego-1 w postaci gumowatej masy cze¬ sciowo krystalicznej. 25 Widmo NMR (DMSO-d6): 8:9,68 (singlet, 1 H, NH), 6,50 (tryplet, 1 H, ==.H), 2,83 (tryplet, 1 H wzór 32), 1,97 (dublet, 2 H, wzór 32), 0,87 (tryplet, 3 H, CH8).Przyklad XVI. Otrzymywanie kwasu Z-7-bro- mo-l-(2,2-dimetylocyklopropanokarboksyamido)he- 30 pteno-l-karboksylowego-1.Do zawiesiny 14,4 g (0,3 mola) 50% zawiesiny NaH w 360 ml toluenu przy oziebianiu na lazni z lodem i w atmosferze azotu dodaje sie w ciagu 45 minut roztwór 146 g (0,6 mola) 1,6-dibromoheksanu i 57,6 g 35 (0,3 mola) l,3-ditiano-2-karboksylanu etylu w 120 ml DMF. Nastepnie usuwa sie laznie oziebiajaca i mie¬ szanine miesza sie w temperaturze pokojowej w ciagu 2 godzin. Nastepnie mieszanine reakcyjna przemywa sie woda w trzech porcjach po 210 ml, 40 po czym suszy siarczanem magnezowym i odparo¬ wuje pod zmniejszonym cisnieniem, otrzymujac 179,5 g oleju o barwie zóltej zawierajacego zadany anhydroditian, 1,6-dibromoheksan i olej mineralny.Otrzymany surowy produkt stosuje sie w nastep- 45 nym stadium procesu bez dalszego oczyszczania.Do zawiesiny 426 g (2,4 mola) N-bromosukcynami- du w 800 ml acetonitrylu i 200 ml wody dodaje sie w ciagu 45 minut roztwór surowego ditianu w 100 ml acetonitrylu. Temperature mieszaniny reak- 50 cyjnej utrzymuje sie na poziomie ponizej 25°C wykorzystujac laznie z lodem. Calosc miesza sie w temperaturze 20° C w ciagu 10 minut, mieszanine reakcyjna o barwie ciemnoczerwonej wlewa sie do 2 1 mieszaniny 1 : 1 heksanu i chlorku metylenu. 55 Otrzymany roztwór wytrzasa sie 2 razy z 400 ml nasyconego roztworu wodorosiarczynu sodowego i 1 raz z 500 ml wody, po czym dodaje sie w malych porcjach 400 ml weglanu sodowego (energiczne wy¬ dzielanie sie C02). Po opadnieciu piany zawartosc 60 rozdzielacza wytrzasa sie i oddziela wodna faze, a warstwe organiczna poddaje sie ekstrakcji 400 ml nasyconego roztworu weglanu sodowego i 500 ml wody, po czym suszy siarczanem magnezowym. Po usunieciu rozpuszczalnika pod zmiejszonym cisnie- 65 niem otrzymuje sie 133,8 g surowego bromoketo-125 506 2T zz estru zawierajacego 1,6-dibromoheksan i olei mine¬ ralny. Otrzymany surowy produkt stosuje sie w nastepnym stadium procesu bez dalszego oczyszcza¬ nia.Mieszanine 133,8 g surowego bromoketoestru, 133 ml 50% kwasu bromowodorowego i 267 ml kwa¬ su octowego ogrzewa sie w temperaturze 90°C (tem¬ peratura wewnetrzna) w ciagu 75 minut. Otrzyma¬ ny ciemny roztwór odparowuje sie pod zmniejszo¬ nym cisnieniem, az do usuniecia wiekszosci kwa¬ su octowego. Pozostalosc rozpuszcza sie w 500 ml eteru, przemywa 2 razy po 100 ml wody i poddaje ekstrakcji 3 razy po 200 ml wodoroweglanu sodo¬ wego. Ekstrakty weglanowe laczy sie i poddaje eks¬ trakcji 2 razy po- 100 ml eteru, po czym zakwasza stezonym kwasem solnym. Oleisty strat poddaje sie ekstrakcji 3 razy po 200 ml eteru^ po czym ekstrakt eterowy przemywa sie 100 ml wody i 100 ml nasy¬ conego wodnego roztworu chlorku sodowego i suszy siarczanem magnesowym. Po usunieciu eteru pod zmniejszonym cisnieniem otrzymuje sie 46,2 g czy¬ stego bromoketokwasu. Badanie metoda chromato¬ grafii cienkowarstwowej (zel krzemionkowy, mie¬ szanina 4 :1 toluenu i kwasu octowego) wykazalo, ze jest on jednorodny. Badanie metoda NMR wy¬ kazalo zgodnosc z zadana struktura.Mieszanine 46,1 g (0,194 mola) bromoketokwasu, 17,6 g (0,156 mola) 2,2-dimetylocyklopropanokarbo- ksyamidu i 450 ml toluenu ogrzewa sie pod chlod¬ nica zwrotna w ciagu 13 godzin, gromadzac wode w malej nasadce Deana-Starka. Po oziebieniu, otrzy¬ mana przezroczysta mieszanine reakcyjna poddaje sie ekstrakcji 4 razy po 10 ml nasyconego wodnego roztworu wodoroweglanu sodowego. Otrzymane eks¬ trakty laczy sie i przemywa 2 razy po 100 ml eteru, po czym pPT doprowadza sie do 3,5 (pehametr) za pomoca dodania stezonego kwasu solnego. Oleisty strat szybko krystalizuje. Osad ten odsacza sie, do¬ kladnie przemywa woda i suszy. Po krystalizacji z acetonitrylu otrzymuje sie 22,5 g kwasu Z-7-bro- mo-l-(2,2-dimetylocyklopropanokarboksyamido)he- pteno-l-karboksylowego-1, o temperaturze topnienia 151—153°C. Metoda chromatografii cienkowarstwo¬ wej (mieszanina 4:1 toluenu i kwasu octowego) wykazano, ze jest on jednorodny. Badanie metoda NMR wykazalo zgodnosc z zadana struktura.Analiza elementarna.Obliczono dla C^N^BrNO, : C 50,61; H 6,67; N 4,22; Br 24,05.Znaleziono : C 50,66; H 6,96; N 4,45; Br 23,95.W sposób jak wyzej opisano wytwarza sie naste¬ pujace co — bromozwiazki: kwas Z-5-bromo-M2,2-dimetylocyklopropanokarho- ksyamido)penteno-l-karboksylowy-l, kwas Z-6-bro- mo-1-(2^-dimetylocyklopropanokarboksyamido)he- kseno-l-karboksylowy-1, kwas Z-8-bromo-M2,2-di- metylocyklopropanokarboksyamido)okteno-l-karbo- ksylowy-1, kwas Z-9-bromo-l-(2y2-dimetylocyklonro- panokarboksyamido)noneno-l-karboksylowyl i kwas Z-7-bromo-l-(2,2-dimetylocyklopropanokarboksya- mido)hepteno-l-karboksylowy-l.Przyklad XVII. Otrzymywanie kwasu Z-7-di- metyloammo-l-(2,2-dimetylocyklopropanokarb0- ksyamido)hepiteno-lrkarfooksylowego-1.Roztwór $64 mg (2 milimole) kwasu Z-7-bromo- -l-(2^-dimetylocyklopropanokarboksyamido)hepte- no-1-karboksylowego-l w 10 ml 40% wodnego roz- tworu dimetyloaminy pozostawia sie; w temperaturze pokojowej w ciagu 4 godzin. Nastepnie roztwór ten 5 wlewa sie na kolumne (3,5X20 cm) wypelniona; zy¬ wica jonowymienna Dowex 50 WX8 (100—200 mesh, H+) i przeprowadza elucje przy uzyciu wody, az do zaniku kwasnego odczynu wycieku (okolo 200 ml).Nastepnie eluuje sie a00 ml 2N wodorotlenku amo¬ nowego.Wycisk odparowuje sie pod zmniejszonym cisnieniem otrzymujac 600 mg bezbarwnego szklistego produk¬ tu, który rozpuszcza sie w 3 ml etanolu i po prze¬ saczeniu tak otrzymanego roztworu wkrapla sie go przy szybkim mieszaniu do 200 ml acetonu. Wy¬ traca sie gumowate cialo stale i strat ten krystali¬ zuje w trakcie mieszania w ciagu 2 dni. Po odsa¬ czeniu, przemyciu acetonem i wysuszeniu, otrzymuje sie 445 mg kwasu Z-7-dimetyloamino-l-(2,2-dimety- locyklopropanokarboksyamido)hepteno-l-karboksy- lowego-1 w postaci bezbarwnych hygroskopijnych krysztalów o temperaturze topnienia 101—112°C.Badanie metoda chromatografii cienkowarstwowej (zel krzemionkowy, mieszanina 4:1:1 butanolu, kwasu octowego i wody) wykazalo, ze jest to pro¬ dukt jednorodny. Badanie metoda NMR wykazalo zgodnosc z zadana struktura.Analiza elementarna.Obliczono dla deH^NtOs-HaO : C 61,12; H 9,62; N 8,91.Znaleziono : C 61,03; H 9,28; N 8,67.W sposób zasadniczo taki sam jak wyzej opisano wytwarza sie nastepujace 7-aminopochodnei Skrót „DCC" oznacza grupe l-(2,2-dimetylocyklopropano- karboksyamidowa).Kwas Z-9-dimetyloamino-DCC-noneno-l-karbo- ksylowy-1, kwas Z-7-amino-DCC-hepteno-l-karbo- ksylowy-1, kwas Z-7-dimetyloamino-DCC-hepteno- -1-karboksylowy-l, kwas Z-6-dimetyloamino-DCC- -hekseno-l-karboksylowy-1, kwas Z-DCC-6-(N-me- tylopiperazynylo)hekseno-l-karboksylowy-l, kwas Z-DCC-7-pirolidynohepteno-l-karboksylowy-l, kwas Z-DCC-7-(N-metylopiperazynylo)hepteno-l-karbo- ksylowy-1, kwas Z-7-alliloamino-DCC-hepteno-l- -karboksylowy-1, kwas Z-DCC-7-piperydynohepte- no-l-karboksylowy-1, kwas Z-DCC-7-(2-propynylo- amino)hepteno-l-karboksylowy-l, kwas Z-7-N-[l-de- zoksy-(l-metyloamino)-D-glucytylo]-DCC-hepteno-l- -karboksylowy-1, kwas Z-7-(l-adamantyloamino)- -DCC-hepteno-l-ka'rboksylowy-1, kwas Z-7-diallilo- amino-DCC-heptenó-1-karboksylowy, kwas Z-7- -DCC-7(2-hydroksyetylometyloaminohepteno-l- -karboksylowy-1, kwas Z-7- [(karboksylometylo)me- tyloamino] -M2,2-DCC)hepteno-l-karboksylowy-l, kwas Z-l-(2,2-DCC)-7-dietyloaminohepteno-l-karbo- ksylowy-1, kwas Z-l-<2,2-DCC)-7- [tris-(hydroksy- metylo)metyloamino] hepteno-l-karboksylowy-1, kwas Z-l-(2,2-DCC)-9-(N-metylopiperazynylo)none- no-l-karboksylowy-1, kwas Z-l-(2,2-DCC)-7- [l-(fos- fono)etyloamino] hepteno-l-karboksylowy-1.Przyklad XVIII. Otrzymywanie kwasu Z-l- -(2,2-dimetyloeykloprópanokarbQksyamido)-7-mety- lotiohepteno»l-karhoksylowego-1.Poprzez roztwór 162 mg (3 milimok) metanolanu sodowego w 5 ml metanolu przepuszcza sie w ciagu 10 minut, przy oziebianiu na lazni z lodem, strumien 15 20 25 30 35; 40 45 50 55 6029 125 506 30 gazowego metanotiolu, po czym pozwala sie roztwo¬ rowi ogrzac do temperatury pokojowej i dodaje sie 332 mg (1 mmol) kwasu Z-7-bromo-l-(2,2-dimetylo- cyklopropanokarboksyamido)hepteno-l-karboksylo- wego. Otrzymany roztwór ogrzewa sie pod chlodnica zwrotna w ciagu 30 minut w atmosferze azotu.Wiekszosc metanolu odparowuje sie pod zmniejszo¬ nym cisnieniem, a pozostalosc zakwasza sie 2,5 N kwasem solnym. Wytracony oleisty produkt pod¬ daje sie ekstrakcji 3 razy eterem. Ekstrakty eterowe laczy sie, przemywa woda i nasyconym wodnym roztworem chlorku sodowego i suszy siarczanem magnezowym. Po usunieciu eteru pod zmniejszonym cisnieniem, otrzymuje sie bezbarwny olej, który wy- krystalizowuje w czasie odstawania. Po rekrystali¬ zacji z mieszaniny eteru i heksanu otrzymuje sie 178 mg kwasu Z-l-(2,2-dimetylocyklopropanokarbo- ksyamido)-7-metylotiohepteno-l-karboksylowego-l, o temperaturze topnienia 82—84°C. Metoda chromato¬ grafii cienkowarstwowej (mieszanina 4 : 1 toluenu i kwasu octowego) wykazano jego jednorodnosc. Ba¬ danie widma NMR wykazalo zgodnosc z zadana struktura.Analiza elementarna.Obliczono dla dsH^NOaS : C 60,18; H 8,42; N 4,68; S 10,69.Znaleziono : C 60,36; H 8,68; N 4,59; S 10,87.W podobny sposób wytwarza sie nastepujace zwiazki. „DCC" oznacza grupe l-(2,2-dimetylocyklo- propanokarboksyamidowa) kwas-Z-DCC-7-etoksy- tiokarbonylotiohepteno-l-karboksylowy-1, kwas Z- -DCC-7-(l-metylo-5-tetrazolilotio)hepteno-l-karbo- ksylowy-1, kwas Z-DCC-6- {[(metoksykarbonylo)me- tylo] tio} hekseno-l-karboksylowy-1, kwas Z-7-ace- tylotio-DCC-hepteno-l-karboksylowy-1, kwas Z-6 [/2-amino-Z-ketoetylo,/tio]-DCC-l-hekseno-l-karbo- ksylowy-1, kwas 5-/l-Z-amino-2-karboksyetylotio/- -l-/2,2-DCC/-X-penteno-l-karboksylowy-l, kwas Z- -7-/karbometoksymetylotio/-l-/2,2-DCC/hepteno-l- -karboksylowy-1, kwas Z-5-/karbometoksymetylo- tio/-l-/2,2-DCC/penteno-l-karboksylowy-l, kwas Z- -l-/2,2-DCC/-5-/fosfonometylotio/penteno-l-karbo- ksylowy-1.Kwas 6-/L-2-amino-2-karboksyetylotio/-l-/2,2- -dwumetylocyklopropanokarboksamido/-hekseno-l- -karboksylowy-1 wytwarza sie w podobny sposób jak powyzej, z ta róznica, ze kwas Z-6-bromo-l/2,2- -dwumetylocyklopropanokarboksamido/-hekseno-l- -karboksylowy-1. rozpuszcza sie (185 mg, 1,05 mmo- la) w 2,02 ml roztworu NaOH (2,0 N) i roztwór . pozbawia sie tlenu przepuszczajac przez niego stru¬ mien gazowego azotu w ciagu minuty. Nastepnie dodaje sie cysteine. HC1 (185 mg, 1,05 mmola) w jednej porcji i calosc miesza sie w temperaturze pokojowej w atmosferze azotu 3 godz. Mieszanine eluuje sie 300 ml H20, nastepnie 200 ml 2N roztworu NH3. Amoniak odparowuje sie pod zmniejszonym cisnieniem i otrzymuje sie 284 mg zóltego szkliwa.Produkt ten rozpuszcza sie w 4 ml etanolu, a nie¬ rozpuszczalna pozostalosc odsacza sie. Przesacz wkrapla sie do szybko mieszanego eteru etylowego (150 ml). Wytracony osad odsacza sie przemywa ete¬ rem i suszy, otrzymujac 171 mg produktu wykazu¬ jacego jedna plamke (dodatnia ninhydryna) W chromatografii cienkowarstwowej (u BuOH, HOAc, H20; 4:1:1); rf okolo 6; widmo NMR zgadza sie.C16H26 N2OsS: obliczono: C 53,61; H 7,31; N 7,81; S 8,94 5 znaleziono: C 52,55; H 7,40; N 7,89; S 9,63 Przyklad XIX. Otrzymywanie soli wewnetrz¬ nej kwasu Z-l-/2,2-dimetylocyklopropanokarboksy- amido/-7-wodorotlenek trimetyloamoniowy-hepteno- -1-karboksylowego-l.Roztwór 996 mg (3 milimoli) kwasu Z-7-bromo-l- -/2,2-di-metylocyklopropanokarboksyamido-hepte- no-l-karboksylowego-1 w 15 ml 25% wodnego roz¬ tworu trimetyloaminy pozostawia sie w temperatu¬ rze pokojowej na 3 godziny. Nastepnie mieszanine 15 reakcyjna nanosi sie na kolumne (2X25 cm) wy¬ pelniona zywice jonowymienna INA-410/58—100 mesh, CR- i przeprowadza sie elucje woda, az do zaniku odczynu zasadowego w wycisku. Nastepnie wycisk odparowuje sie pod zmniejszonym cisnie- 20 niem, otrzymujac 860 mg bezbarwnej szklistej po¬ zostalosci, która rozpuszcza sie w 30 ml etanolu i otrzymany roztwór saczy sie i rozciencza 600 ml acetonu, po czym pozostawia w temperaturze po¬ kojowej przez noc. Utworzony krystaliczny osad od-- 15 sacza sie, przemywa acetonem i suszy, otrzymujac 720 mg soli wewnetrznej kwasu Z-l-/2,2-dimetylo- cyklopropanokarboksyamido/-7-wodorotlenek trime- tyloamoniowy-hepteno-l-karboksylowego-1, w posta¬ ci higroskopijnych krysztalów o temperaturze top- 10 nienia 220—222°C. Metoda chromatografii cienko¬ warstwowej (zel krzenionkowy, mieszanina 4:1:1 butanolu, kwasu octowego i wody) wykazano jej jednorodnosc. Metoda NMR potwierdzono zgodnosc z zadana struktura.Analiza elementarna.Obliczono dla C17H30N2O3 : C 65,77; H 9,74; N 9,02, Znaleziono: C 65,78; H 9,98; N 8,92.Ta sama zasadniczo metoda wytwarza sie inne pochodne czwartorzedowe, a mianowicie: t0 sól wewnetrzna kwasu Z-l-(2,2-dimetylocyklopropa- nokarboksyamido)-7-wodorotlenek trimetyloamonio- wy-hepteno-l-karboksylowego-1, kwas Z-l-(2,2-di- metylocyklopropanokarboksyamido)-7-wodorotle- nek pirydyniowy-hepteno-l-karboksylowy-1, sól we- 5 wnetrzna kwasu Z-l-(2,2-dimetylocyklopropanokar- boksyamido)-7- wodorotlenek (2-hydroksyetylodime- tyloamoniowy)-l-hepteno-l-karboksylowego-l, sól wewnetrzna kwasu Z-l-(2,2-dimetylocyklopropano- karboksyamido)-9-wodorotlenek trimetyloamonio- 0 wy-noneno-l-karboksylowego-1, sól wewnetrzna kwasu Z-7-(wodorotlenek benzylodimetyloamonio- wy)-l-(2,2-dimetylocyklopropanokarboksyamido)he- pteno-l-karboksylowego-1, sól wewnetrzna kwasu • Z-9-(wodorotlenek benzyIodimetyloamoniowy)-l-(2,2- : 5 -dimetylocyklopropanokarboksyamido)noneno-l- -karboksylowego-1, sól wewnetrzna kwasu Z-l-(2,2- -dimetylocyklopropanokarboksyamido)-8-wodoro- tlenek trimetyloamoniowy-okteno-1-karboksylowe- go-1, sól wewnetrzna kwasu Z-7-(wodorotlenek 2- 0 -dimetyloaminoetylodimetyloamoniowy)-l-(2,2-di- metylocyklopropanokarboksyamido)hepteno-l-kar- boksylowego-1, sól wewnetrzna kwasu Z-l-(2,2-di- chlorocyklopropanokarboksyamido)-7-wodorotlenek trimetyloamoniowy-hepteno-l-karboksylowego-1. 5 Przyklad XX. Otrzymywanie kwasu Z-l-(2,2-31 125 SW 32 -dimetylocyklopropanokarboksyamido)-7-formami- dynohepteno-l-karboksylowego-1. 350 mg próbke kwasu Z-7-amino-l-(2,2-dimetylo- cyklopropanokarboksyamido)hepteno-l-karboksy- lowego-1 rozpuszcza sie w 10 ml wody i pH dopro¬ wadza do wartosci 8,5 za pomoca 2,5 N wodorot- tlenku sodowego. Nastepnie dodaje sie w malych porcjach, w temperaturze pokojowej, w ciagu 20 minut, lacznie 947. mg chlorowodorku formimidanu benzylu, utrzymujac pH 8—9 za pomoca dodawania 2,5 N wodorotlenku sodowego. Mieszanine w tem¬ peraturze pokojowej miesza sie w ciagu 30 minut, po czym metna mieszanine reakcyjna poddaje sie ekstrakcji 3 razy eterem i po naniesieniu na kolum¬ ne (2X25 cm) wypelniona zywica G 50 W-X 4 (200—400 mesh, Na+) przeprowadza sie elucje woda.Laczy sie frakcje zawierajace zadany zwiazek i od¬ parowuje pod zmniejszonym cisnieniem. Pozostalosc rozpuszcza sie w wodzie i nanosi na kolumne (2X X25 cm) wypelniona zywica G IX 8 (200—400 mesh, HCO«—). Przeprowadza sie elucje woda i laczy sie frakcje zawierajace czysty zwiazek, po czym odpa¬ rowuje pod zmniejszonym cisnieniem. Pozostalosc rozpuszcza sie w kilku mililitrach cieplego etanolu, saczy i przy szybkim mieszaniu wkrapla do 200 ml eteru. Po przesaczeniu osadu i przemyciu eterem otrzymuje sie 243 mg kwasu Z-l-(2,2-dimetylocy- klopropanokarboksyamido)-7-formimidynohepteno- -1-karboksylowego-l, jako bezpostaciowe cialo stale.Metoda chromatografii cienkowarstwowej (miesza¬ nina 4:1:1 n-butanolu, kwasu octowego i wody) wykazano jednorodnosc produktu. Metoda NMR po¬ twierdzono zgodnosc z zadana struktura.Analiza elementarna.Obliczono dla C15H25N8(Vl/3 H20 : C 59,69; H 8,59; N 13,92.Znaleziono : C 60,04; H 8,64; N 13,57.W podobny sposób wytwarza sie nastepujace zwiazki amidynowe: kwas Z-7-acetamidyno-l-(2,2- -dimetylocyklopropanokarboksyamido)-hepteno-l- -karboksylowy-1, kwas Z-7-benzyloamidyno-l-(2,2- -dimetylocyklopropanokarboksyamido)hepteno-l- -karboksylowy-1, kwas Z-l-(2,2-dimetylocyklopro- panokarboksyamido)-9-formamidynononeno-l-kar- boksylowy-1 i kwas Z-l-(2,2-dimetylocyklopropano- karboksymamido)-7-(2-imidazoil-2-iloamino)hepte- no-l-karboksylowy-1.Pr zy k l a d XXI. Otrzymywanie kwasu Z-l-(2,2- -dimetylocyklopropanakarboksyamido)-7-guanidy- nohepteno-1-karboksylowego-1.Do roztworu 2 milimoli guanidyny, wytworzonej z 432 mg siarczanu guanidyny i 630 mg osmiowo- dzianu wodorotlenku barowego,, w 7 ml wody, do¬ daje sie. 332 mg (1 milimol) kwasu 7-bromo—l-(2,2- -dimetylocyklopropanokaTbosyamido)liepteno-1- -karboksylowego-1 i otrzymany roztwór ogrzewa sie w temperaturze 70°CT w atmosferze azotu w ciagu 1 godziny. Mieszanine reakcyjna nanosi sie na ko¬ lumne (2X25 cm) wypelniona Dowex 50 W-X 8 (100—200 mesh, H+). Przeprowadza sie elucje woda, po czym frakcje zawierajace zadany zwiazek laczy sie i odparowuje pod zmniejszonym cisnieniem. Po¬ zostalosc rozpuszcza sie w kilku mililitrach cieplego etanolu i otrzymany roztwór wkrapla sie przy szyb¬ kim mieszaniu do 100 ml eteru. Po przesaczeniu i przemyciu osadu eterem otrzymuje sie 107 mg kwasu Z-l -(2,2-dimetylocyklopropanokarbofcsyami- do)-7-guunidynohepteno-l-karboksylowego-l jako bezpostaciowy proszek o wlasciwosciach elektrosta- 5 tycznych. Metoda chromatografii cienkowarstwowej (mieszanina 4:1:1 n-butanolu, kwasu octowego i wody) wykazano jednorodnosc otrzymanego zwiazku.H NMR (DjO, NaOD) 6 ;«,48 io (multiplet, 2 H, CHN—), 2,10 (multiplet, 2 H, = 2), 1,17 (singlet, 3 H, wz. 22).W ten sam sposób wytwarza sie nastepujacy zwiazek guanidynowy: kwas Z-l-(2,2-dimetylocyklo- # propanokarboksyamido)-7-(N,N-dimetyloguanidyno) 15 hepteno-1-karboksylowy-1.P r z y kl a d XXII. Otrzymywanie kwasu Z-l-(2,2- -dimetylocyklopropanokarboksyamido)-7-metylo- hepteno-l-karboksylowego-1.Do roztworu 2,43 milimola metanolanu sodowego 20 w 5 ml metanolu dodaje sie 332 mg (1 milimol) kwa¬ su 7-bromo-MZ^-dimetylocyklopropanokarboksya- mido)hepteno-l-karboksylowego-L Otrzymany roz¬ twór ogrzewa sie pod chlodnica zwrotna w atmos¬ ferze azotu w ciagu 1 godziny. Nastepnie mieszanine 25 reakcyjna odparowuje sie pod zmniejszonym cis¬ nieniem, a pozostalosc rozpuszcza w wodzie i zakwa¬ sza przy uzyciu 2,5 N kwasu solnego. Wytracony oleisty produkt poddaje sie 3 fazy ekstrakcji eterem, po czym ekstrakty eterowe laczy sie i przemywa 30 woda i nasyconym wodnym roztworem chlorku so¬ dowego, po czym suszy siarczanem magnezowym.Po usunieciu eteru pod zmniejszonym cisnieniem otrzymuje sie pozostalosc w postaci bezbarwnego oleju, który, po odstawieniu, krystalizuje. Poddaje 35 sie go rekrystalizacji z mieszaniny eteru i heksanu, otrzymujac 140 mg kwasu Z-l-(2,2-dimetylocyklo- propanokarboksyamido)-7-metoksyhepteno-l-kar-r boksylowego-1, o temperaturze topnienia 71—72°C.Metoda chromatografii cienkowarstwowej (miesza- 40 nina 4 :1 toluenu i kwasu octowego) wykazano jego jednorodnosc. Metoda NMR potwierdzono zgodnosc z zadana struktura.Analiza elementarna.Obliczono dla C15HtóN04: C 63,58; H 8,89; N 4,94. 45 Znaleziono : C 63,54; H 9,12; N 5,16.W podobny sposób wytwarza sie nastepujace zwiazki: kwas Z-7-cyjano-l-(2,2-dimetylocyklopro- panokarboksyamido)hepteno-l-karboksylowy-l, kwas Z-6-cyjano-l-(2,2-dimetylocyklopropanokar- 50 boksyamido)hekseno-l-karboksylowy-l, kwas Z-8- -cyjano-l-(2,2-dimetylocyklopropanokarboksyami- do)okteno-l-karboksylowy-l, sól sodowa kwasu Z-l-(2^-dimetylocyklopropanqkarboksyamido)-6- -sulfohekseno-l-karboksylowego-lv sól sodowa kwa- 55 su Z-l-(2,2-dimetylocyklopropanokarboksyamido)-7- -sulfohepteno-l-karboksylowego-1, kwas Z-l-(2,2-di- metylocyklQpropanokarboksyamido)-7-hydroksy- hepteno-1-karboksylowy-1, kwas Z-7-acetoksy-l-(2,2- -dimetylocyklopropanokarboksyamido)hepteno-l-l 60 -karboksylowy-1.Zastrzezenia patentowe 1. Sposób wytwarzania nowych inhibitorów dipep- tydazy o wzorze 1, w którym R* i R* oznaczaja 65 rodniki weglowodorowe o odpowiednio 3—10 i 1—1533 125 506 34 atomach wegla, przy czym w którymkolwiek z tych lancuchów weglowodorowych Rf lub R* 1—6 ato¬ mów wodoru moze byc zastapionych atomami chlo¬ rowca, albo niekoncowa grupa metylenowa moze byc zastapiona atomem tlenu lub siarki, wlaczajac w to utlenione jej postacie, a poza tym koncowy atom wodoru w R* takze moze byc zastapiony gru¬ pa hydroksylowa lub tiolowa, ewentualnie zacylo- wana lub skarbamoilowana, albo atom wodoru moze byc zastapiony grupa aminowa, ewentualnie w po¬ staci pochodnej acyloaminowej, ureidowej, amidy- nowej, guanidynowej lub grupe alkiloaminowa lub podstawiona grupa alkiloaminowa, w tym uprupo- waniami zawierajacymi azot czwartorzedowy, albo alternatywnie^lastepowac go moga grupy kwasowe, takie jak grupy karboksylowe, fosfoniowe lub sul¬ fonowe, albo ich amidy lub estry, jak równiez grupa cyjanowa, albo ich kombinacje, takie jak koncowa grupa amonokwasowa, a R1 oznacza atom wodoru lub grupe niskoalkilowa o 1—6 atomach wegla lub dialkiloaminoalkilowa, lub farmeceutycznie dozwo¬ lony kation, z tym, ze R* nie oznacza grupy fenylo- wej lub grupy niskoalkilowej o lancuchu prostym o 1—4 atomach wegla, gdy R* oznacza grupe nisko- alkilowa o lancuchu prostym o 1—4 atomach wegla, znamienny tym, ze kondensuje sie 2-ketokwas lub jego ester niskoalkilowy o wzorze 25 z amidem o wzorze 26 z zachowaniem ogólnych warunków re¬ akcji przez mieszanie ketonokwasu lub jego estru z amidem we, wzajemnym stosunku ilosciowym wy¬ noszacym okolo 1^-4:1 czesci w obojetnym roz¬ puszczalniku, przy czym we wzorach 25 i 26 wszyst¬ kie symbole maja wyzej podane znaczenie. 2. Sposób wedlug zastrz. 1, znamienny tym, ze korzystnie stosuje sie amid o wzorze 26, w którym Rf moze oznaczac grupe o symbolu R4, przy czym R4 oznacza weglowodór o lancuchu rozgalezionym lub cykliczny o 3—10 atomach wegla, albo moze oznaczac grupe o wzorze R5Ra, w ktrórym R5 ozna¬ cza grupe cykloalkilowa o 3—6 atomach wegla, aR6 oznacza albo 1 albo 2 podstawniki alkilowe, ewen¬ tualnie polaczone z utworzeniem innego pierscienia przy grupie cykloalkilowej, lub R* oznacza albo 1 albo 2 atomy chloru, albo moze oznaczac grupe o wzorze RTO8, w którym R7 oznacza grupe alkilenowa o 1—3 atomach wegla, a R8 oznacza grupe cyklo¬ alkilowa o 3—6 atomach wegla. 3. Sposób wedlug zastrz. 2, znamienny tym, ze kondensuje sie kwas o wzorze 25, w którym R8 oznacza rodnik pentylowy a R1 oznacza atom wo¬ doru z amidem o wzorze 26, w którym R* oznacza rodnik 2,2-dimetylocyklopropylowy, przy czym o- trzymuje sie zwiazek o wzorze 1 stanowiacy kwas Z-l-/2,2-dimetylocyklopropanokarboksyamido/hep- teno-l-karboksylowy-1. 4. Sposób wedlug zastrz. 2, znamienny tym, ze kondensuje sie kwas o wzorze 25, w którym R* oznacza rodnik 5-trimetyloamoniowopentylowy, a R1 oznacza atom wodoru z amidem o wzorze 26, w któ¬ rym R* oznacza rodnik 2,2-dimetylocyklopropylowy, przy czym otrzymuje sie zwiazek o wzorze 1 sta¬ nowiacy kwas Z-l-/2,2-dimetylocyklopropanokarbo- ksyamido/-7-trimetyloamoniowohepteno-1-karbo- 5 ksylowy-1. 5. Sposób wedlug zastrz. 2, znamienny tym, ze kondensuje sie kwas o wzorze 25, w którym R1 oznacza rodnik 5-trimetyloamoniowopentylowy, a R1 oznacza atom wodoru z amidem o wzorze 26, w 10 którym R* oznacza rodnik 2,2-dichlorocyklopropylo- wy, przy czym otrzymuje sie zwiazek o wzorze 1 stanowiacy kwas Z-l-/2,2-dichlorocyklopropanokar- boksyamido/-7-trimetyloamoniowohepteno-l-karbo- ksylowy-1. 15 6. Sposób wedlug zastrz. 2, znamienny tym, ze kondensuje sie kwas o wzorze 25, w którym R* oznacza rodnik 3-/L-2-amino-2-karboksyetylotio/- -propylowy, a R1 oznacza atom wodoru z amidem o wzorze 26, w którym R2 oznacza rodnik 2,2-dime- 20 tylocyklopropylowy, przy czym otrzyrriuje sie zwia¬ zek o wzorze 1 stanowiacy kwas 5-L-2-amino-2- -karboksyetylotio/-l-(2,2-dimetylocyklopropartokar- boksy amidio/-penteno-l-karboksylowy-l. 7. Sposób wedlug zastrz. 1, znamienny tym, ze 25 stosuje sie amid o wzorze 26, w iktórym R* ozna¬ cza grupe alkilowa o lancuchu prostym lub rozga¬ lezionym lub cykloalkilowa o 3—10 atomach wegla, wlaczajac w to grupe alkilocykloalkilowa i dialki- locykloalkilowa, z tym, ze atom wegla sasiadujacy 30 z grupa karbonylowa nie moze byc atomem trzecio¬ rzedowym. 8. Sposób wedlug zastrz. 1, znamienny tym, ze w przypadku wytwarzania zwiazków o wzorze 1, w którym R* oznacza grupe 2,2-dimetylocyklopro- M pylowa lub 2,2-dichlorocyklopropylowa, R1 oznacza atom wodoru, nizszy rodnik alkilowy o 1—6 ato¬ mach wegla, dialkiloaminoalkilowy lub farmaceu¬ tycznie dopuszczalny kation, R8 oznacza lancuch weglowodorowy o 3—7 atomach wegla, ewentualnie 40 podstawiony koncowym podstawnikiem takim jak grupa trimetyloamoniowa, amidynowa, guanidyno- wa lub 2-amino-2-karboksyetylotio, kondensuje sie zwiazek o wzorze 25 z amidem o wzorze 26, w któ¬ rym R* oznacza lancuch weglowodorowy o 3—7 ato- 45 mach wegla, albo lancuch weglowodorowy o 3—7 atomach wegla, którego koncowa grupa podstawiona jest atomem bromu, przy czym w tym ostatnim przypadku wytworzony produkt posredni podstawio¬ ny bromem ewentualnie poddaje sie reakcji z trój- so metyloamina, amonioimidanem, guanidyna lub cy¬ steina HC1. 9. Sposób wedlug zastrz. 8, znamienny tym, ze kondensuje sie kwas o wzorze 25, w którym R* oznacza rodnik 4-(L-2-amino-2-karboksyetylotio)-bu- 55 tylowy, a R1 oznacza atom wodoru z amidem o wzorze 26, w którym Rl oznacza rodnik 2,2-dime¬ tylocyklopropylowy, przy czym otrzymuje sie zwia¬ zek o wzorze 1, stanowiacy kwas 6-(L-amino-2-kar- boksyetylotio)-l-(2,2-dimetylocyklopropanokarbo- 60 ksamido)-hekseno-l-karboksylowy-l.125 506 R\/H c II c RzCONH COOR1 ZVCI^ WZÓR l* ¦/^CH3 CH3 WZÓR 5 WZÓR -o R6-rfVR2 O ^-i COOH WZÓR 6 WZÓR 2 CH- ChL CH2-^0 WZÓR 7 _A WZÓR 8 WZÓR 3125 506 CL CL tCH^-O ¦ CH oCHo ¦ CHLChLCHrC ) WZÓR 9 WZÓR 10 WZÓR 14 WZÓR 15 -ch2-A "I C(CH 33 WZÓR 11 WZÓR 16 -O -CL^C .CH, -ChUCHo CH.-CH^ CH- WZÓR 12 WZÓR 13 W70R 17 WZÓR 18125 506 CH2CH3 CH2CH3 WZÓR 19 CHUCH o WZÓR 20 O 3 II i R Ch^CCO^ O 2ll R CNH- WZÓR 25 WZÓR 26 SCHEMAT ¦WZÓR r0^cH2 CH(CH3)2 CH- WZÓR 21 ¦CH, CH- WZÓR 22 Och: WZÓR 23 WZÓR 2U H •CL CL WZÓR 27 H H CL CL WZÓR 28 ZGK 0090/1231/5 — 80 egz.Cena 100 zl PL PL PL

Claims (9)

1. Zastrzezenia patentowe 1. Sposób wytwarzania nowych inhibitorów dipep- tydazy o wzorze 1, w którym R* i R* oznaczaja 65 rodniki weglowodorowe o odpowiednio 3—10 i 1—1533 125 506 34 atomach wegla, przy czym w którymkolwiek z tych lancuchów weglowodorowych Rf lub R* 1—6 ato¬ mów wodoru moze byc zastapionych atomami chlo¬ rowca, albo niekoncowa grupa metylenowa moze byc zastapiona atomem tlenu lub siarki, wlaczajac w to utlenione jej postacie, a poza tym koncowy atom wodoru w R* takze moze byc zastapiony gru¬ pa hydroksylowa lub tiolowa, ewentualnie zacylo- wana lub skarbamoilowana, albo atom wodoru moze byc zastapiony grupa aminowa, ewentualnie w po¬ staci pochodnej acyloaminowej, ureidowej, amidy- nowej, guanidynowej lub grupe alkiloaminowa lub podstawiona grupa alkiloaminowa, w tym uprupo- waniami zawierajacymi azot czwartorzedowy, albo alternatywnie^lastepowac go moga grupy kwasowe, takie jak grupy karboksylowe, fosfoniowe lub sul¬ fonowe, albo ich amidy lub estry, jak równiez grupa cyjanowa, albo ich kombinacje, takie jak koncowa grupa amonokwasowa, a R1 oznacza atom wodoru lub grupe niskoalkilowa o 1—6 atomach wegla lub dialkiloaminoalkilowa, lub farmeceutycznie dozwo¬ lony kation, z tym, ze R* nie oznacza grupy fenylo- wej lub grupy niskoalkilowej o lancuchu prostym o 1—4 atomach wegla, gdy R* oznacza grupe nisko- alkilowa o lancuchu prostym o 1—4 atomach wegla, znamienny tym, ze kondensuje sie 2-ketokwas lub jego ester niskoalkilowy o wzorze 25 z amidem o wzorze 26 z zachowaniem ogólnych warunków re¬ akcji przez mieszanie ketonokwasu lub jego estru z amidem we, wzajemnym stosunku ilosciowym wy¬ noszacym okolo 1^-4:1 czesci w obojetnym roz¬ puszczalniku, przy czym we wzorach 25 i 26 wszyst¬ kie symbole maja wyzej podane znaczenie.

2. Sposób wedlug zastrz. 1, znamienny tym, ze korzystnie stosuje sie amid o wzorze 26, w którym Rf moze oznaczac grupe o symbolu R4, przy czym R4 oznacza weglowodór o lancuchu rozgalezionym lub cykliczny o 3—10 atomach wegla, albo moze oznaczac grupe o wzorze R5Ra, w ktrórym R5 ozna¬ cza grupe cykloalkilowa o 3—6 atomach wegla, aR6 oznacza albo 1 albo 2 podstawniki alkilowe, ewen¬ tualnie polaczone z utworzeniem innego pierscienia przy grupie cykloalkilowej, lub R* oznacza albo 1 albo 2 atomy chloru, albo moze oznaczac grupe o wzorze RTO8, w którym R7 oznacza grupe alkilenowa o 1—3 atomach wegla, a R8 oznacza grupe cyklo¬ alkilowa o 3—6 atomach wegla.

3. Sposób wedlug zastrz. 2, znamienny tym, ze kondensuje sie kwas o wzorze 25, w którym R8 oznacza rodnik pentylowy a R1 oznacza atom wo¬ doru z amidem o wzorze 26, w którym R* oznacza rodnik 2,2-dimetylocyklopropylowy, przy czym o- trzymuje sie zwiazek o wzorze 1 stanowiacy kwas Z-l-/2,2-dimetylocyklopropanokarboksyamido/hep- teno-l-karboksylowy-1.

4. Sposób wedlug zastrz. 2, znamienny tym, ze kondensuje sie kwas o wzorze 25, w którym R* oznacza rodnik 5-trimetyloamoniowopentylowy, a R1 oznacza atom wodoru z amidem o wzorze 26, w któ¬ rym R* oznacza rodnik 2,2-dimetylocyklopropylowy, przy czym otrzymuje sie zwiazek o wzorze 1 sta¬ nowiacy kwas Z-l-/2,2-dimetylocyklopropanokarbo- ksyamido/-7-trimetyloamoniowohepteno-1-karbo- 5 ksylowy-1.

5. Sposób wedlug zastrz. 2, znamienny tym, ze kondensuje sie kwas o wzorze 25, w którym R1 oznacza rodnik 5-trimetyloamoniowopentylowy, a R1 oznacza atom wodoru z amidem o wzorze 26, w 10 którym R* oznacza rodnik 2,2-dichlorocyklopropylo- wy, przy czym otrzymuje sie zwiazek o wzorze 1 stanowiacy kwas Z-l-/2,2-dichlorocyklopropanokar- boksyamido/-7-trimetyloamoniowohepteno-l-karbo- ksylowy-1. 15

6. Sposób wedlug zastrz. 2, znamienny tym, ze kondensuje sie kwas o wzorze 25, w którym R* oznacza rodnik 3-/L-2-amino-2-karboksyetylotio/- -propylowy, a R1 oznacza atom wodoru z amidem o wzorze 26, w którym R2 oznacza rodnik 2,2-dime- 20 tylocyklopropylowy, przy czym otrzyrriuje sie zwia¬ zek o wzorze 1 stanowiacy kwas 5-L-2-amino-2- -karboksyetylotio/-l-(2,2-dimetylocyklopropartokar- boksy amidio/-penteno-l-karboksylowy-l.

7. Sposób wedlug zastrz. 1, znamienny tym, ze 25 stosuje sie amid o wzorze 26, w iktórym R* ozna¬ cza grupe alkilowa o lancuchu prostym lub rozga¬ lezionym lub cykloalkilowa o 3—10 atomach wegla, wlaczajac w to grupe alkilocykloalkilowa i dialki- locykloalkilowa, z tym, ze atom wegla sasiadujacy 30 z grupa karbonylowa nie moze byc atomem trzecio¬ rzedowym.

8. Sposób wedlug zastrz. 1, znamienny tym, ze w przypadku wytwarzania zwiazków o wzorze 1, w którym R* oznacza grupe 2,2-dimetylocyklopro- M pylowa lub 2,2-dichlorocyklopropylowa, R1 oznacza atom wodoru, nizszy rodnik alkilowy o 1—6 ato¬ mach wegla, dialkiloaminoalkilowy lub farmaceu¬ tycznie dopuszczalny kation, R8 oznacza lancuch weglowodorowy o 3—7 atomach wegla, ewentualnie 40 podstawiony koncowym podstawnikiem takim jak grupa trimetyloamoniowa, amidynowa, guanidyno- wa lub 2-amino-2-karboksyetylotio, kondensuje sie zwiazek o wzorze 25 z amidem o wzorze 26, w któ¬ rym R* oznacza lancuch weglowodorowy o 3—7 ato- 45 mach wegla, albo lancuch weglowodorowy o 3—7 atomach wegla, którego koncowa grupa podstawiona jest atomem bromu, przy czym w tym ostatnim przypadku wytworzony produkt posredni podstawio¬ ny bromem ewentualnie poddaje sie reakcji z trój- so metyloamina, amonioimidanem, guanidyna lub cy¬ steina HC1.

9. Sposób wedlug zastrz. 8, znamienny tym, ze kondensuje sie kwas o wzorze 25, w którym R* oznacza rodnik 4-(L-2-amino-2-karboksyetylotio)-bu- 55 tylowy, a R1 oznacza atom wodoru z amidem o wzorze 26, w którym Rl oznacza rodnik 2,2-dime¬ tylocyklopropylowy, przy czym otrzymuje sie zwia¬ zek o wzorze 1, stanowiacy kwas 6-(L-amino-2-kar- boksyetylotio)-l-(2,2-dimetylocyklopropanokarbo- 60 ksamido)-hekseno-l-karboksylowy-l.125 506 R\/H c II c RzCONH COOR1 ZVCI^ WZÓR l* ¦/^CH3 CH3 WZÓR 5 WZÓR -o R6-rfVR2 O ^-i COOH WZÓR 6 WZÓR 2 CH- ChL CH2-^0 WZÓR 7 _A WZÓR 8 WZÓR 3125 506 CL CL tCH^-O ¦ CH oCHo ¦ CHLChLCHrC ) WZÓR 9 WZÓR 10 WZÓR 14 WZÓR 15 -ch2-A "I C(CH 33 WZÓR 11 WZÓR 16 -O -CL^C .CH, -ChUCHo CH. -CH^ CH- WZÓR 12 WZÓR 13 W70R 17 WZÓR 18125 506 CH2CH3 CH2CH3 WZÓR 19 CHUCH o WZÓR 20 O 3 II i R Ch^CCO^ O 2ll R CNH- WZÓR 25 WZÓR 26 SCHEMAT ¦WZÓR r0^cH2 CH(CH3)2 CH- WZÓR 21 ¦CH, CH- WZÓR 22 Och: WZÓR 23 WZÓR 2U H •CL CL WZÓR 27 H H CL CL WZÓR 28 ZGK 0090/1231/5 — 80 egz. Cena 100 zl PL PL PL