NL8703086A - Inrichting voor het weergeven van op een registratiedrager opgetekende informatie. - Google Patents

Description

>· PHN 12.369 1 N.V. Philips' Gloeilampenfabrieken

Inrichting voor het weergeven van op een registratiedrager opgetekende informatie.

De uitvinding heeft betrekking op een inrichting voor het uitlezen van op een registratiedrager opgetekende informatie, omvattende middelen voor het uitlezen van de registratiedrager, middelen voor het besturen van de uitleesinrichting, identificatiemiddelen voor het, 5 voorafgaand aan het afspelen, bepalen van een registratiedrager- identificatie van een aanwezige registratiedrager, geheugenmiddelen voor het voor meerdere registratiedragers opslaan van de registratiedrager-identificaties tesamen met bijbehorende voorkeursprogramma's, selectiemiddelen voor het in afhankelijkheid van de bepaalde 10 registratiedrageridentificaties al dan niet selecteren van een van de in de geheugenmiddelen opgeslagen voorkeursprogramma's en middelen voor het instellen van de besturingsmiddelen, zodanig dat informatiegedeelten overeenkomstig het geselekteerde voorkeursprogramma wordt uitgelezen.

Een dergelijke inrichting is bekend uit de Nederlandse 15 octrooiaanvrage nr. 8402095 (PHN 11.078). Bij de aldaar beschreven inrichting kan een gebruiker desgewenst een voorkeursprogramma in het geheugen van de inrichting invoeren. Dit voorkeursprogramma wordt tezamen met de registratiedrageridentificatie in het geheugen opgeslagen. Indien dezelfde registratiedrager op later tijdstip weer met 20 de inrichting moet worden afgespeeld, dan wordt de registratiedrager overeenkomstig het opgeslagen voorkeursprogramma afgespeeld, indien dit door middel van het bedienen van een daarvoor bestemde toets wordt aangegeven door de gebruiker. In dat geval wordt door de inrichting vastgesteld of de identificatie van de aanwezige plaat in het geheugen 25 is opgeslagen. Zo ja dan wordt de registratiedrager overeenkomstig het bijbehorende voorkeursprogramma afgespeeld. Zo, nee dan wordt de registratiedrager op de normale wijze uitgelezen. De inrichting heeft echter het nadeel dat voor elke registratiedrager slechts één voorkeursprogramma kan worden opgeslagen. Dit is vooral nadelig als 30 dezelfde inrichting door verschillende personen wordt gebruikt. Immers bij meerdere gebruikers is het gewenst dat iedere gebruiker onafhankelijk van de andere gebruikers de registratiedragers volgens 87030 86 PHN 12.369 2 zijn eigen voorkeursprogramma af van spelen.

De uitvinding heeft ten doel een inrichting volgens de aanhef te verschaffen waarmee aan de hierbovengenoemde wens tegemoet wordt gekomen.

5 Dit doel wordt volgens de uitvinding bereikt doordat de inrichting is voorzien van middelen voor het invoeren van een gebruikersidentificatie, waarbij de geheugenmiddelen zijn ingericht voor het, voor éénzelfde registratiedrageridentificatie, opslaan van meerdere, bij verschillende gebruikersidentificatie behorende, 10 voorkeursprogramma's op een wijze waarbij de relatie tussen de gebruikersidentificatie in bijbehorende voorkeursprogramma is vastgelegd, waarbij de selectiemiddelen zijn ingericht voor het detecteren of voor de combinatie van de bepaalde registratiedrageridentificatie en de ingevoerde gebruikersidentificatie een bijbehorende 15 voorkeursprogramma in de geheugenmiddelen is opgeslagen en voor het selecteren van dit voorkeursprogramma indien de aanwezigheid hiervan is gedetecteerd.

Een uitvoeringsvorm van de inrichting wordt gekenmerkt doordat de inrichting middelen omvat voor het combineren van de 20 gebruikersidentificatie en registratiedrageridentificatie tot een identificatiecode, waarbij de geheugenmiddelen zijn ingericht voor het tezamen opslaan van de identificatiecodes en het bijbehorende voorkeursprogramma.

Deze uitvoeringsvorm heeft het voordeel dat bij het 25 selecteren van de voorkeursprogramma's gebruik gemaakt kan worden van de in de reeds beschikbare inrichtingen aanwezige selectieprogrammatuur, zodat de aanpassing snel en betrouwbaar is te realiseren.

Een verdere uitvoeringsvorm van de inrichting voor het weergeven van audio-informatie die volgens de "compact-disc-digital-30 audio" standaard is gecodeerd wordt gekenmerkt doordat de identificatiemiddelen de subcode ontvangen, en zijn ingericht voor het samenstellen van de registratiedrageridentificatie uit bytes uit de in de subcode aanwezige inhoudsopgave, welke de omvang van informatiegedeelten aangeven in frames en seconden, waarbij de 35 combinatiemiddelen zijn ingericht voor het invoegen van bits van de gebruikersidentificatie ongebruikte bitposities van de geselecteerde bytes.

87030 86 PHN 12.369 3

Bij deze uitvoeringsvorm wordt voordelig gebruik gemaakt van het feit dat in de bytes die de seconden en frames aangeven niet alle beschikbare bitposities worden gebruikt. Immers de waarde van het framenummer is ten hoogste 75 en het aantal aan te geven seconden is ten 5 hoogste 60, zodat in de 8-bit bytes dat het framenummer aangeeft één bitpositie ongebruikt is en in 8-bit bytes die seconden aangeven 2 bitposities ongebruikt zijn.

Door het invoegen van de bits van de gebruikersidentificatie op de ongebruikte bitposities wordt bereikt dat 10 de lengte van de identificatiecode gelijk blijft aan de registratiedragersidentificatie, hetgeen de aanpassing van reeds beschikbare inrichting bijzonder eenvoudig maakt.

De uitvinding zal nader worden toegelicht aan de hand van de figuren 1 tot en met 5, waarin: 15 figuur 1 schematisch een uitvoeringsvoorbeeld van een inrichting volgens de uitvinding toont, figuur 2, 3 en 5 diagrammen ter verklaring van de werking van de inrichting volgens figuur 1 tonen, en figuur 4 een stroomdiagram ter verklaring van de 20 programmering van de microcomputer 3 in de inrichting volgens figuur 1 toont.

Figuur 1 toont het principeschema van een "compact-disc" speler voor zover relevant voor de toelichting van de uitvinding. Uitgegaan is van bekende en in de handel verkrijgbare "compact-disc" 25 spelers zoals bijvoorbeeld de speler die onder het type-nummer 304 door de N.V. Philips' Gloeilampenfabrieken geleverd wordt. Deze bekende spelers omvatten een programmakeuze-bedieningsveld 1, bijvoorbeeld een rij toetsen ieder behorende bij een bepaald muziekstuknummer en een display 2 waar de gemaakte keuze zichtbaar wordt, bijvoorbeeld een rij 30 lampjes die elk aan een bepaald muziekstuknummer zijn toegevoegd.

Behalve een programmakeuze-mogelijkheid op muzieknummer komt het ook voor dat op index (delen van muziekstukken), tijd binnen een muziekstuk of absolute tijd een keuze gemaakt kan worden. Een microcomputer 3 leest het bedieningsveld 1 uit een stuurt de display 2 aan. Verder kan de 35 microcomputer 3 de gemaakt programmakeuze opslaan in en uitlezen uit een programmageheugen 4 om tijdens het spelen van de plaat de speler zodanig te besturen dat de gemaakte keuzes weergegeven worden. Hiertoe ontvangt 87030 86 PHN 12.369 4 de microcomputer 3 van een subcode-decodeerinrichting 5 de tussen de muziekdata op de plaat verweven subcode waarin onder andere muziekstuknummers, index en tijd lopend zijn gecodeerd zodat de microcomputer informatie ontvangt over de plaats op de plaat waarvan op 5 dat moment wordt weergegeven.

De speler is voorzien van de mogelijkheid om voorkeursprogramma-keuzen van meerdere platen in een geheugen te bewaren, opgelegde platen te herkennen en daarvan indien gewenst de voorkeursprogramma-keuze uit te voeren. Hiertoe is de microcomputer 3 10 geprogrammeerd om uit de door decodeerschakeling 5 geleverde subcode een plaatidentificatiecode RID te winnen. Als plaatidentificatiecode zou bijvoorbeeld een in die subcode aangebracht catalogusnummer gebruikt kunnen worden of bijvoorbeeld een aanduiding voor componist, akteur, titel en dergelijke ware het niet dat, althans op het moment van 15 indiening van deze aanvrage, deze gegevens niet in alle platen in de subcode worden aangebracht. Het is daarom voordelig om een plaatidentificatiecode RID te winnen uit de op iedere plaat aangebracht gegevens. Een mogelijkheid daartoe is het selecteren van bepaalde bitgroepen uit de op iedere plaat aanwezige inhoudstabel die figuur 2 20 diagrammatisch toont. Deze inhoudstabel bevat een serieel aantal gegevens in de vorm van groepen van 4 bytes (4x8bit) die in figuur 2 in hexadecimale notatie zijn weergegeven. De eerste byte van iedere groep geeft het muziekstuknumraer het tweede, derde en vierde byte het moment na aanvang van de plaat waarop het muziekstuk begint, uitgedrukt in 25 minuten (2e byte), seconden (3e byte) en frames (4e byte), waarbij één frame gelijk is aan 1/75 seconde. Na de opgave van alle muzieknummers volgen drie 4-byte codeblokken met als eerste byte A0, A1 respektievelijk A2. Het blok met aanvangsbyte A0 geeft als tweede byte het nummer van het eerste muziekstuk op de opgelegde plaat, welk nummer 30 niet persé één behoeft te zijn omdat over meerdere platen doorgenummerd kan worden. De derde en vierde byte van die groep zijn beide 00. De groep met aanvangsbyte A1 geeft op overeenkomstige wijze het nummer van het laatste muziekstuk in het tweede byte, terwijl het derde en vierde byte 00 zijn. De groep met aanvangsbyte A2 geeft in het 35 tweede, derde en vierde byte de minuten, seconden en aantal frames van het begin van het uitloopspoor ("lead-out track") aan.

Van het eerste muziekstuknummer is het aantal minuten en 87030 86 PHN 12.369 5 seconden zijn niet toevallig. Het aantal frames (4e byte) is meestal toevallig en wordt als eerste byte van de plaatidentificatiecode RID gekozen. Van het tweede nummer kunnen zowel seconden als frames als min of meer toevallig worden bestempeld en deze beide bytes zijn dan ook als 5 tweede en derde byte van die plaatidentificatie RID gekozen, waarbij die bytes bijvoorbeeld 00 zijn in de gevallen dat de plaat slechts één muziekstuk bevat. Van de groep met aanvangsbyte A1 kan de tweede hexadecimale helft van de tweede byte gekozen worden tesamen met de tweede hexadecimale helft van het tweede byte van de laatste groep om 10 tesamen het vierde byte van de plaatidentificatiecode RID te vormen. Het vijfde en zesde byte van die code wordt gevormd door de laatste twee bytes van de laatste groep welke de seconden en framesaantal van het begin van het uitloopspoor geven. In figuur 2 zijn de uitgekozen bytes omlijnd en vormen met de gekozen voorbeeldgetallen hexadecimaal 15 genoteerd de code 32-15-12-72-48-41. De op deze wijze verkregen plaatidentificatiecode RID kan in de praktijk als uniek worden beschouwd. Hierbij zij opgemerkt, dat het in principe mogelijk is om een plaatidenticatiecode uit de informatie zelf in plaats van uit een al dan niet aanwezige subcode te halen.

20 De aan de hand van figuur 2 toegelichte plaatidentificatiecode RID wordt door een geschikte programmering van de microcomputer 3 uit de door decodeerschakeling 5 geleverde subcode verkregen. De plaatidentificatie RID wordt gecombineerd met een gebruiksidentificatiecode, welk met behulp van identificatietoesten 40a, 25 40b, 40c in de microcomputer 3 ingevoerd kunnen worden. De aldus verkregen identificatiecode ID wordt tesamen met de voorkeurskeuze opgeslagen in een geheugen 6. Dit geheugen 6 moet intact blijven ook na uitschakeling van de speler door bijvoorbeeld van door batterij gevoede RAM-geheugens gebruik te maken of van niet-vluchtige geheugens. In het 30 eerste geval speelt de benodigde geheugencapaciteit uit prijstechnisch oogpunt nauwelijks een rol en kan een organisatie gekozen worden waarbij per plaatkeuzenummer (dit is een aan een plaat waarvan de voorkeurskeuze opgeslagen is toegekend volgnummer) een vaste geheugenruimte wordt toegekend die dan voldoende groot moet zijn om een maximaal aantal 35 gekozen nummers op te slaan. In het geval van niet-vluchtige geheugens speelt op dit moment de geheugenomvang nog wel een rol. Om van zoveel mogelijk platen de voorkeurskeuzen op te kunnen slaan wordt dan bij 6703086 > PHN 12.369 6 voorkeur gekozen voor een geheugenorganisatie waarbij geen overbodige geheugenruimte wordt gereserveerd. Alle gemaakte keuzes worden aansluitend achter elkaar geplaatst. Het geheugen is dan niet meer willekeurig toegankelijk omdat de adressen van de diverse 5 identificatiecodes niet meer vastliggen. Het geheugen wordt aansluitend gevuld waarbij aan elk blok een code die de lengte van dat blok aangeeft, wordt toegevoegd om telkens het adres van de volgende blok te kunnen berekenen. Een voorbeeld van zo een blok toont figuur 3. De eerste zes bytes van het blok bevatten de plaatidentificatiecode RID; 10 het zevende byte bevat de gebruikersidentificatiecode ÜN. Het volgende byte is een aanduiding voor de positie van het volgende blok in dit voorbeeld door het aanduiden van de lengte van het blok; het daaropvolgende byte geeft het volgnummer DN van de betreffende plaat binnen de keuze van platen waarvan de gebruiker de voorkeur heeft 15 vastgelegd. Dit volgnummer vergemakkelijkt het bijhouden van een "administratie" door de gebruiker bijvoorbeeld doordat deze dat nummer ook aanbrengt op de hoes van de plaat. Ten slotte bevat het blok een variabel aantal bytes bevattende de gemaakte keuze MFT. Aangezien die keuze op verschillende wijzen gemaakt kan worden, kunnen daarbij bits 20 nodig zijn voor het aanduiden van het type adressering (muzieknummers, index of tijd) alsook koppelbits. Ook vermengingen van diverse typen adressering kunnen desgewenst toelaatbaar gemaakt worden. Te onderscheiden zijn bijvoorbeeld: - muziekstuknummer-adressering. Hiervoor is per keuze één byte 25 nodig, - index-adressering binnen bepaalde muziekstukken. Hiervoor zijn twee bytes nodig per keuze namelijk één voor het muziekstuk en één voor de index, - tijd binnen muziekstuk-keuze, waarvoor vijf bytes nodig zijn, namelijk 30 één voor het muziekstuk-nummer, twee voor de begintijd (min..sec.) en twee voor de eindtijd, - absolute tijdkeuze waarvoor vier bytes nodig zijn, twee van de begintijd en twee van de eindtijd.

Om in het voorkeurskeuze-geheugen 5 het laatste opgenomen 35 blok aan te duiden wordt het eerstvolgende byte na het laatste blok op een voorafbepaalde wijze gecodeerd, bijvoorbeeld hexadecimaal genoteerd met FF. Op die plaats kan dan, mits er nog voldoende ruimte in het 87030 86 PHN 12.369 7 geheugen is, het volgende nieuwe blok opgeslagen worden.

Wanneer een blok vervalt, bijvoorbeeld door het wissen van een blok, of door het opnieuw kiezen van een programma voor een plaat waarvan al een keuze opgenomen was, welke nieuwe keuze niet altijd 5 meer zal passen binnen de door de oude keuze ingenomen geheugenruimte, kan dit aangegeven worden door in de ruimte voor de identificatiecode ID een code aan te brengen die aangeeft dat dit blok ongeldig is en overgeslagen moet worden. Pas als het geheugen vol is worden door het opschuiven van de informatie de vervallen blokken ingenomen. Dit gebeurt 10 omdat bij bepaalde typen niet-vluchtige geheugens wissen en schrijven beperkend is voor de levensduur, en omdat dit proces relatief veel tijd vraagt. Gelden die bezwaren niet, dan kunnen de vervallen blokken telkens onmiddellijk door opschuiving van de volgende blokken opgevuld worden.Een alternatief voor het vervallen van een blok bij 15 herinschrijving is het inschrijven van de nieuwe keuze op de plaats van de oude keuze en indien de ruimte niet toereikend is, een pointer op te nemen die verwijst naar de plaats waar de rest van de informatie is opgenomen.

Wanneer een herinschrijving aan het einde gekozen wordt, 20 dan kan voor wat betreft het volgnummer DN gekozen worden voor handhaving van het oude nummer of voor doornummering.

In het hier beschreven uitvoeringsvoorbeeld is voor handhaving van het volgnummer gekozen.

Figuur 5 toont een andere wijze van combineren van de 25 plaatidentificatiecode RID en de gebruikersidentificatiecode DN. Daarbij wordt gebruik gemaakt van het feit dat een aantal bits binnen de bytes in de plaatindenficatiecode die een tijd in seconden of een aantal frames vertegenwoordigen niet gebruikt zijn. Immers die maximale waarde van de bytes die seconden en frames aangeven kunnen niet groter zijn dan 30 respectievelijk 60 en 75. Indien zoals in de beschreven uitvoeringsvorm deze waarde met behulp van een binaire code zijn aangegeven betekent dit dat de meest significante bits van de bytes die de frames aangeven niet zijn gebruikt. Van de bytes die de seconden aangeven zijn de twee meest significante bits niet gebruikt. Deze bits kunnen gebruikt worden voor 35 de gebruikeridentificatie.

Indien zoals aangegeven in figuur 2 de plaatidentificatiecode RID 10 is opgebouwd uit zes bytes waarvoor het 8703086 PHN 12.369 8 eerste byte 50, het derde byte 52 en het zesde byte 55 het frame-nummer van de aanvangspositie-aanduiding, van respectievelijk het eerste en derde muzieknummer en het uitloopspoor aangeven en waarvan het tweede en vijfde byte de seconde aanduiding aangeven van de aanvangspositie-5 aanduiding van respectievelijk het tweede muzieknummer en het uitloopspoor aangeven. Dit betekent dus dat in de plaatidentificatiecode RID zeven bit posities ongebruikt zijn,hetgeen ruimschoots voldoende is om een gebruikersidentificatie ÜN in op te slaan, zoals in figuur 5 is aangegeven. Het voordeel hier is dat de uiteindelijk verkregen 10 identificatiecode ID niet langer is dan de plaatidentificatiecode RID. Voor wat betreft controle en display kunnen voor het intoetsen van de gemaakte keuze en het displayen van die keuze speciale voorzieningen getroffen worden maar kunnen ook op voordelige wijze het bedieningsveld 1 en de display 2 gebruikt worden.

15 Daarnaast kunnen de volgende (in figuur 1 schematisch weergegeven) functies voorzien worden: - Een wistoets 7 waarmee in combinatie met het intoetsen van een volgnummer een bepaald blok in het voorkeursgeheugen ongeldig gemaakt kan worden.

20 - Een "wis-alles" toets 8 om bij het reorganiseren door de gebruiker het complete voorkeursgeheugen te wissen.

Deze toets 8 moet beveiligd zijn om het per ongeluk wissen van het bestand te beveiligen bijvoorbeeld doordat hiertoe meerdere handelingen verrichte moeten worden.

25 - Een “overzichts-toets" 9 ("review") voor het ter controle door de gebruiker tonen van alles wat in het voorkeursgeheugen is opgenomen door in een bepaald ritme in volgnummer-volgorde de volgnummers met bijbehorend programma te tonen.

- Een FTS-toets 10 waarmee de gebruiker aangeeft van de mogelijkheid tot 30 weergave van de voorkeursselectie of het registreren van een voorkeursselectie gebruik te willen maken.

- Een inschrijf-toets 11 ("store") waarmee het inschrijven van een via bedieningsveld 1 gemaakte keuze geëffectueerd kan worden.

- Een waarschuwingslampje 12 om aan te geven dat het voorkeursgeheugen 35 vol is (met als alternatief bijvoorbeeld laten knipperen van een ander display), en - een display 13 voor het tonen van het volgnummer van de 8703086 * PHN 12.369 9 geïdentificeerde plaat c.q. de te registreren plaat en eventueel de gebruikersidentificatie.

Figuur 4 toont het stroomdiagram van de programmering van de microcomputer 3 in een voorkeursuitvoeringsvoorbeeld van de 5 uitvinding.

Volgens een blok 14 wordt het programma gestart, bijvoorbeeld door het opleggen van een plaat. Vervolgens worden volgens blok 15 een aantal parameters gelnitialiseerd waarbij in dit verband de parameters A, zijnde een indicatie voor het adres in het 10 voorkeurskeuze-geheugen 6 en F zijnde een vlag die gebruikt wordt in het programma te noemen zijn. Volgens blok 16 wordt gekeken of de gebruiker van de mogelijkheid om voorkeurskeuzen uit te laten voeren c.q. te programmeren gebruikt wenst te maken waartoe de stand van de FTS-toets 10 wordt afgevraagd. Wenst de gebruiker geen gebruik te maken van de 15 voorkeurskeuze mogelijkheden, dan wordt rechtstreeks naar blok 26 gegaan naar het programma voor het op bekende wijze afspelen van de plaat, eventueel met een éénmalig gemaakte keuze via bedieningsveld 1, welke programmakeuze in het programmageheugen 4 wordt opgeslagen. Wenst de gebruiker wel gebruik te maken van de mogelijkheid tot voorkeurskeuze 20 dan wordt volgens blok 17a de plaatidentificatiecode RID van de plaat bepaald volgens de aan de hand van figuur 2 beschreven regels.

Vervolgens wordt in blok 17b de gebruikersidentificatiecode UN ingelezen. Dit kan bijvoorbeeld door te testen welke van de identificatietoetsen 40 is ingedrukt, en afhankelijk 25 van de ingedrukte toets een gebruikersidentificatie toe te kennen.

Hierbij is het aantal verschillende gebruikersidenficaties dus gelijk aan het aantal identificatietoetsen. In de getoonde uitvoeringsvorm zijn dit er drie. Dit aantal is echter zonder meer uitbreidbaar. Indien het aantal te gebruiken identificaties groot wordt verdient invoering van de 30 gebruikersidentificatie UN via een cijfertoetsenbord de voorkeur. Na de invoering van de gebruikersidentificatie UN worden de gebruikersidentificatie UN en de plaatidentificatiecode RID gecombineerd tot de indentificatiecode ID volgens een van de aan de hand van figuur 3 en 5 beschreven regels. In de hierna volgende beschrijving is echter 35 aangenomen dat de identificatiecode volgens de in figuur 5 getoonde lengte van 6 bytes heeft.

Vervolgens wordt volgens blok 18 de identificatiecode uit 87030 8β 4 4 PHN 12.369 10 het voorkeursgeheugen 6 gelezen op het adres A, dat in blok 15 gelnitialiseerd is dus voor de eerste maal op de eerste positie in het geheugen. Ten behoeve van de duidelijkheid zijn de in het geheugen opgeslagen identificatiecodes aangeduid met IM in plaats van met ID.

5 Vervolgens wordt blok 19 gecontroleerd of de code IM gelijk is aan de code FF die aangeeft dat er geen verdere voorkeuren meer in het geheugen zijn opgenomen. Is dat niet het geval, dan wordt volgens blok 20 op het adres A + 7 bytes het volgnummer DN van die plaat uitgelezen. Volgens blok 21 wordt daarna gekeken of de uitgelezen plaatidentificatiecode IM 10 overeenstemt met de bepaalde identificatiecode ID. Is dit niet het geval, dan wordt volgens blok 27 op 6 bytes na het adres A de lengte L van het blok (zie figuur 3) uitgelezen en vervolgens volgens blok 28 het adres A met die lengte L verhoogd waarna weer naar blok 18 teruggegaan wordt.

15 De lus 18-19-20-21-27-28 kan op twee manieren verlaten worden: óf de bepaalde plaatcode komt niet voor in het geheugen in welk geval uiteindelijk via blok 19 die lus verlaten wordt, óf die plaatcode komt wel voor in welk geval in blok 21 de vraag ID = IM uiteindelijk bevestigend wordt beantwoord. In dat geval wordt nu 20 in de display 13 het in blok 20 bepaalde volgnummer DN weergegeven ten teken dat de opgelegde plaat overeenkomt met dat volgnummer en dat de gebruiker eventueel kan herprogrammeren. Vervolgens wordt onder afvraging van de in schrijftoets 11 en het bedieningsveld 1 gewacht volgens blok 22 om de gebruiker de gelegenheid tot herprogrammering te 25 geven. Vervolgens wordt in blok 23 gevraagd of er daadwerkelijk hergeprogrammeerd is. Is dat het geval dan wordt volgens blok 29 een ongeldigheidscode op adres A geplaatst ten teken dat die voorkeurskeuze ongeldig is geworden. Vervolgens wordt volgens blok 30 het volgnummer van die plaat met behulp van een parameter X gememoreerd en de vlag F 30 gezet (F = 1) en teruggegaan naar de zoeklus 18-19-20-21-27-28 bij blok 27 om uiteindelijk na de laatste voorkeurskeuze via blok 19 die lus te verlaten. Wordt volgens blok 23 niet gevonden dat er geherprogrammeerd is, dan wordt naar blok 24 gegaan volgens welk blok op een adres acht bytes na het adres A de bij de opgelegde plaat behorende voorkeurskeuze 35 MFT wordt uitgelezen uit het geheugen 6 waarna deze voorkeurskeuze volgens blok 25 in het programmageheugen 4 wordt opgeslagen. Vervolgens wordt naar blok 26 gegaan om dit programma uit te voeren waarbij het 870303$ 4 PHN 12.369 11 programma in geheugen 4 wordt getoond op display 2. Dit getoond programma kan dan zowel door uitlezing van het voorkeursgeheugen 6 als door programmering zonder voorkeurskeuze (uitgang "N" op blok 16) zijn verkregen.

5 Ko*t de bepaalde identificatiecode 10 niet overeen met één van de in het voorkeursgeheugen opgeslagen platen of is herprograiiering voorgenomen, dan wordt via uitgang "Y" blok 19 verlaten en wordt aangekomen bij blok 31 waar de vlag F getest wordt (F = 1). Is dat niet het geval, dan betreft het een plaat wier identificatienummer 10 niet in het geheugen voorkomt en - omdat de FTS-toets 20 ingedrukt is -waarvan de gebruiker een voorkeurskeuze wil opnemen. Hiertoe wordt in blok 33 onder afvraging van het bedieningsveld 1 en inschrijftoets 11 gewacht om de gebruiker de gelegenheid tot programmering te geve waartoe display 13 het volgnummer dat de plaat gaat krijgen, toont. Hiertoe is 15 volgens blok 32 het laatst-uitgelezen (zie blok 20) volgnummer met één verhoogd. Vervolgens wordt volgens blok 34 gekeken of er inderdaad geprogrammeerd is om als dit niet het geval is rechtstreeks naar blok 26 te gaan.

Wanneer bij de test F = 1 volgens blok 31 gevonden is dat 20 die test waar is (uitgang Y), dan betreft het een plaat waarvan de voorkeurskeuze hergeprogrammeerd is (in blok 22). Volgens blok 351 wordt als volgnummer DN de volgens blok 30 gememoreerde waarde X genomen zijnde de waarde van het volgnummer op de oorspronkelijke plaats in het geheugen en vervolgens wordt naar de uitgang Y van blok 34 gegaan. Op 25 dit punt in het programma is het adres in het voorkeursgeheugen 6 het eerstvolgende adres na het laatste voorkeurskeuzeblok en zijn in het geheugen te schrijven waarden van het volgnummer DN, de plaatidentificatiecode en het voorkeursprogramma HFT bekend. Voor inschrijving wordt volgens blok 35 de lengte van het nieuwe blok bepaald 30 en vervolgens volgens blok 36 gekeken of er nog voldoende geheugenruimte is voor dat blok. Is dat het geval dan wordt naar blok 39 gegaan om de waarden van IM, DN, L en MFT in te schrijven in het voorkeursgeheugen 6 en vervolgens wordt naar blok 26 gegaan om - indien gewenst - het voorkeursprogramma dat met bedieningsveld 1 is aangegeven uit te voeren 35 óf eventueel de plaat weer te verwijderen of volgens een ander - niet in het voorkeursgeheugen te schrijven programma af te spelen. Wordt in het blok 36 gevonden dat er niet voldoende geheugenruimte is, dan wodt 87030 86 PHN 12.369 12 volgens blok 37 het geheugen heringedeeld door het opschuiven van de voorkeursprogrammablokken zodanig dat ongeldig verklaarde blokken (zie blok 29) overschreven worden. Daarna wordt volgens blok 38 nogmaals getest of er voldoende geheugenruimte is. is dat niet het geval dan 5 wordt waarschuwingslampje 12 aangestuurd en is dat wel het geval dan wordt naar blok 39 gegaan en om het reeds geschreven verdere programma uit te voeren.

Met de hiervoor beschreven inrichting volgens de uitvinding kunnen een aantal, door het aantal verschillende toegepaste 10 gebruikeridentificaties bepaalde gebruikers, onafhankelijk van elkaar hun eigen voorkeursprogramma selecteren, nadat zij eerst de hun toegewezen gebruikersidenfiticatie hebben ingevoerd.

In de hiervoor beschreven uitvoeringsvorm is de plaatidenficatiecode RID gecombineerd met de gebruikerscode ÜN, tot een 15 identificatiecode ID. De identificatiecodes zijn tezamen met de voorkeursprogramma's in het voorkeursgeheugen 6 opgeslagen. Het zij echter opgemerkt dat de uitvinding geenszins beperkt is tot deze uitvoeringsvorm. Het is bijvoorbeeld ook mogelijk om aan iedere gebruikersidentificatie een vooraf bepaald gedeelte van het geheugen toe 20 te kennen. Bij het zoeken naar de aanwezigheid van voorkeursprogramma's wordt dan uitsluitend in het door de gebruikersidentificatie bepaalde geheugengedeelte gezocht. Ook andere dan de hiervoor genoemde opslagmethodes zijn toepasbaar, mits door de wijze van opslag maar steeds de relatie tussen de voorkeursprogramma's 25 en de bij behorende gebruikeridentificatie is vastgelegd.

87030 86

Claims (4)

1. Inrichting voor het uitlezen van op een registratiedrager opgetekende informatie, omvattende middelen voor het uitlezen van de registratiedrager, middelen voor het besturen van de uitleesinrichting, identificatiemiddelen voor het, voorafgaand aan het afspelen, bepalen 5 van een registratiedrageridentificatie van een aanwezige registratiedrager, geheugenmiddelen voor het voor meerdere registratiedragers opslaan van de registratiedrageridentificaties tezamen met bijbehorende voorkeursprogramma's, selectiemiddelen voor het in afhankelijkheid van de bepaalde registratiedrageridentificaties 10 al dan niet selecteren van een van de in de geheugenmiddelen opgeslagen voorkeursprogramma's en middelen voor het instellen van de besturingsmiddelen, zodanig dat informatiegedeelten overeenkomstig het geselekteerde voorkeursprogramma wordt uitgelezen met het kenmerk, dat de inrichting is voorzien van middelen voor het invoeren van een 15 gebruikersidentificatie, waarbij de geheugenmiddelen zijn ingericht voor het, voor éénzelfde registratiedrageridentificatie, opslaan van meerdere, bij verschillende gebruikersidentificatie behorende, voorkeursprogramma's op een wijze waarbij de relatie tussen de gebruikersidentificatie in bijbehorende voorkeursprogramma is 20 vastgelegd, waarbij de selectiemiddelen zijn ingericht voor het detecteren of voor de combinatie van de bepaalde registratiedrageridentificatie en de ingevoerde gebruikersidentificatie een bijbehorende voorkeursprogramma in de geheugenmiddelen is opgeslagen en voor het selecteren van dit voorkeursprogramma indien de aanwezigheid 25 hiervan is gedetecteerd.

2. Inrichting volgens conclusie 1 met het kenmerk, dat de inrichting middelen omvat voor het combineren van de gebruikersidentificatie en registratiedrageridentificatie tot een identificatiecode, waarbij de geheugenmiddelen zijn ingericht voor het 30 tesamen opslaan van de identificatiecodes en het bijbehorende voorkeursprogramma.

3. Inrichting volgens conclusie 2 voor het weergeven van 8703 0 86

4 PHN 12.369 14 audio-informatie die volgens de "compact-disc-digital-audioH standaard is gecodeerd, met het kenmerk, dat de identificatiemiddelen de subcode ontvangen, en zijn ingericht voor het samenstellen van de registratiedrageridentificatie uit bytes uit de in de subcode aanwezige 5 inhoudsopgave, welke de aanvang van informatiegedeelten aangeven in frames en seconden, waarbij de combinatiemiddelen zijn ingericht voor het invoegen van bits van de gebruikersidentificatie op ongebruikte bitposities van de geselecteerde bytes. 87030 86