NL8702091A

NL8702091A - Tapijttuftingdrager van spinvliesstof.

Info

Publication number: NL8702091A
Application number: NL8702091A
Authority: NL
Original assignee: Freudenberg Carl Fa
Priority date: 1986-12-10
Filing date: 1987-09-04
Publication date: 1988-07-01
Also published as: GB8728077D0; BE1002686A5; JPH0569193U; FR2608179A1; US4842915A; FR2608179B1; GB2198756B; JPS63159569A; GB2198756A; DE3642089A1

Description

*-v ' -1-

Tapijttuftingdrager van spinvliesstof.

De uitvinding betreft een als tuftingdrager voor tapijten geschikte spinvliesstof van polyester-matrix-filamenten, die met behulp van een bindcomponent in de vorm van thermoplastische verweekbare vezels, filamenten, 5 een poeder en/of fijnkorrelig granulaat versterkt is.

Verder worden uitsluitende rechten gevraagd voor een werkwijze voor het vervaardigen van deze tuftingdrager en daaruit vervaardigde tapijten.

De toepassing van spinvliesstoffen als dragerma-10 teriaal voor tuftingtapijten is bekend. Tegenover de oorspronkelijk gebruikte dragermaterialen van juteweefseis of van polypropeenbandjes verkrijgt men bij spinvlies-stoffen een wezenlijk verbeterde tapijtoptiek. Het indringen van de naalden tijdens het tuftproces wordt ver-15 gemakkelijkt en de neiging tot schulpbekledingen wordt verminderd. Spinvliesstoffen enerzijds van polypropeen met autogene bindingen of anderzijds van polyesterfila-menten zijn als tuftingdrager op de markt. Deze laatste kunnen door geschikte binddraden zoals bijvoorbeeld laag 20 smeltende polyesters of polyamiden worden versterkt. Dergelijke structuren kunnen zeer stabiel worden gevormd.

Zij hebben in getufte toestand een hoge beginmodulus en lage strekking. Hoewel de toepassing van dergelijke spinvliesstof fen een aanzienlijke vooruitgang heeft gebracht, 25 blijken bovendien nadelen bij het nabehandelen van het getufte tapijt, bijvoorbeeld bij de natte werkwijze, bij het kleuren, verdampen en wassen en voorts bij de thermische werkwijzen zoals bij het drogen en de rugbekle-ding.

30 In het bijzonder de met laag smeltende polyesters of polyamiden gebonden filamenten, waarvan de matrix uit polyestervezels of -filamenten bestaat, is weliswaar een hoge temperatuurbestendigheid, eventueel meer dan 200°C, gegeven, maar zijn de bindcomponenten gevoelig voor vocht.

35 Dit blijkt nadelig en beperkend te zijn bij de trappen van het nopverwerken. Autogeen gebonden polypropeenvliesstof-dragers zijn weliswaar niet gevoelig voor vocht, maar in de thermische werkwijzestappen door het relatief lage $702091 ·.

-2- smeltpunt van het polypropeen benadeelt.

Ondanks de talrijke bekend geworden en verschillend samengestelde spinvliesstoffen als tuftingdrager-materiaal, kon steeds nog geen optimaal gedrag worden be-5 reikt. De eisen aan het tuftingtapijt nemen daarbij gestadig toe. Zo wordt bijvoorbeeld bij bekledingswaren voor woon- en bedrijfsruimten een hoge inscheur- resp. verder-scheursterkte vereist, terwijl bij sterk vervormde tuftingtapi j ten, bijvoorbeeld voor autotapijten, een bijzonder 10 goed strekgedrag na het tuften gewenst is. In het laatstgenoemde geval dient ook de vervormingstemperatuur zo laag mogelijk te liggen, hetgeen tot een prestatie-toeneming van de vervormingsinstallatie leidt.

Aan de uitvinding ligt nu de opgave ten grondslag, 15 een als tuftingdrager voor tapijten geschikte spinvliesstof van polyester-matrixfilamenten zodanig verder te ontwikkelen, dat hij bij een onberispelijke tapijtoptiek na het tuften zowel de voor ruimtebekledingswaren nagestreefde hoge inscheur- en verderscheursterkte, als het bijvoor-20 beeld voor autotapijten noodzakelijke goede strekgedrag heeft. Het gebruik van moderne vervormingsinstallaties bij de vervaardiging van autotapijten maakt het noodzakelijk, dat het strekgedrag met de hoge machinesnelheid overeenkomt. Dit betekent, dat ondanks de vereiste sterkte-25 eigenschappen een ten opzichte van traditionele spinvliesstof fen verhoogde hoogste trekrekking wordt nagestreefd.

De opgave wordt opgelost door de als tuftingdrager voor tapijten geschikte spinvliesstof van polyester-matrixf ilamenten, die met behulp van een bindcomponent 30 in de vorm van thermoplatisch verweekbare vezels, filamenten, een poeder en/of fijnkorrelig granulaat versterkt is, welke wordt gekenmerkt, doordat hij zodanige polyester-matrixf ilamenten bevat, waarvan het smeltpunt tenminste 90° boven die van de bindcomponent ligt, en hij in getufte 35 toestand voor de rugbekleding een hoogste trekrekking van meer dan 50% heeft.

Voordelig is het, wanneer de tuftingdrager een bindcomponent heeft, die uit polyalkeenvezels en/of -filamenten bestaat.

40 Bij voorkeur is het polyalkeen polypropeen.

87 0 2 09 1 -3-

Bij voorkeur bestaat de bindcomponent geheel of ten dele uit bicomponentvezels en/of -filamenten, die uit polyester- en polyalkeen-aandelen zodanig zijn samengesteld, dat het polyalkeen-aandeel de binding bewerkt.

5 Bij voorkeur bevatten de bindcomponentvezels en/of -filamenten lateraal, dat wil zeggen zij aan zij gerangschikte bestanddelen.

Het heeft voordeel, dat de bicomponentvezels en/of filamenten in kern-mantel-rangschikking aanwezige 10 bestanddelen bevatten.

Als bindcomponent bevat de tuftingdrager bij voorkeur een fijnkorrelig aangesmolten granulaat.

Het bindmiddelaandeel bedraagt bij voorkeur 10-50 gew.delen, berekend op het totaal gewicht van de tufting-15 drager.

Met meer voorkeur bedraagt het binderaandeel 15-30 gew.delen, betrokken op het totaal gewicht van de tuftingdrager.

De uitvinding heeft tevens betrekking op een werk-20 wijze voor het vervaardigen van een als tuftingdrager voor tapijten geschikte onderhavige spinvliesstof, welke werkwijze wordt gekenmerkt doordat uit een spinsysteem met groepen vormig naast elkaar gerangschikte sproeimonastuKken in de lengterichting rijvormig en silmultaan 25 polyester-matrix-filamenten en bindfilamenten in de vorm van scharen worden uitgesponnen, aërodynamisch worden weggetrokken en gemeenschappelijk tot een mengvlies worden afgelegd en het mengvlies dan in één of meer stappen onder aansmelten en/of opsmelten van de bindcomponent thermisch 30 wordt versterkt.

Het tufting-tapijt volgens de uitvinding kan op verschillende gebieden worden toegepast, zoals voor het bekleden van ruimten, en voor het bekleden van ook sterk vervormde voortbrengselen, zoals van chauffeurscabines of 35 bagageruimten, en van auto's.

De vliesstofdrager bestaat uit polyester-matrix-filamenten en is met polyalkenen als bindcomponent gebonden, waarbij verrassenderwijs bleek, dat een onberispelijke oplossing van het probleem werd bereikt, wanneer de poly-40 alkeen-component verregaand aan- resp. opgeschoven werd.

8702091 -4-

Het is doelmatig, de bindcomponent van polyalkenen gelijktijdig met de matrixfilamenten te verspinnen, hetzij in de vorm van afzonderlijke filamenten hetzij als bestanddeel van bicomponentvezels, omdat daardoor een gelijkmatige 5 vermenging van matrix- en binddraden wordt bereikt. De bicomponentvezels zijn ofwel lateraal, dat wil zeggen zij aan zij opgebouwd, ofwel als kernmantelvezels. De bindcomponent kan ook in de vorm van poeder worden gebruikt.

De volgens de uitvinding gestelde opgave wordt 10 bij gebruik van deze materialen slechts opgelost, wanneer het smeltpunt van de polyester-matrix-filamenten tenminste 90°C boven die van de bindcomponent ligt. Gelijktijdig moet het spin- en versterkingsproces zodanig worden ingesteld, dat de spinvliesstof in getufte toestand voor de 15 rugbekleding een hoogste trekrekking van meer dan 50%, berekend op de uitgangstoestand, heeft.

De aangegeven afstand van de smeltpunten van de polyestermatrixfilamenten voor die van de bindcomponent vergemakkelijkt het versterkingsproces en laat de bind-20 punten zeer bepaald vormen, zodat cohesieve bindingen ontstaan.

Bijzonder geschikt zijn polyester-matrixfilamenten van polyethyleentereftalaat. De bindcomponent bestaat doelmatig uit polyalkenen, in het bijzonder uit polypropeen 25 en polyetheen.

De smeltpunten van de polyester-matrixfilamenten liggen in het gebied van 250-260°C, terwijl de bindcom-ponenten bijvoorbeeld bij gebruik van geschikte polyprope-nen in het gebied van 150-160°C en bij gebruik van geschikte 30 polyethenen in het gebied van 120-130°C, smelt.

De polyester-matrixfilamenten vormen een zeer in staat zijnd tot dragen en thermostabiel netwerk, terwijl de bindingen van polyalkenen aan de verbinding bij lagere temperaturen hoge sterkten geven. De specifieke 35 eigenschappen van beide componenten worden optimaal benut. Hoewel bij de in de vooraf gegeven samenstelling op grond van de hoge sterkte een verzwaring van het rekgedrag van het getufte materiaal, bijvoorbeeld bij het dieptrekken, kon worden verwacht, werd verrassenderwijs gevonden, dat 40 na het tuftingproces zeer hoge rekbaarheden bereikt werden.

8702091 -5- ♦

Dit is een voorwaarde voor vervorming van het materiaal, bijvoorbeeld bij de vervaardiging van autokleden. Na het tuften kunnen waarden voor de hoogste trekrekking van meer dan 50% worden ingesteld.

5 De hoge vervormingscapaciteit en de lage verwe- kingstemperaturen van de bindcomponent maken de vervorming bij relatief lage temperaturen mogelijk en leiden tot een prestatieverhoging van de vervormingsinstallatie.

Op grond van de polyestermatrix wordt een zeer 10 stabiele verbinding verkregen, die bovendien minder vocht-gevoelig en daarom ten opzichte van de gebruikelijke met laag smeltende polyesters of polyamiden gebonden polyester-vliesstofdragers verre superieur is. Voor een geschikte rugbekleding kunnen de volgens de uitvinding opgebouwde 15 spinvliesstofdragers na het tuften verder duurzaam stabiliseren, hetgeen opnieuw voor de toepassing in voorwerp- of woongebied gewenst is.

De tuftingörager volgens de uitvinding maakt een vervorming van het getufte tapijtmateriaal mogelijk, ook 20 in extreme gevallen. Dit leidde bij traditionele tufting-tapijten tot enorme moeilijkheden. De geweven tuftingdra-gers waren slechts zeer zwak vervormbaar, waarbij de anisotropie van de dragerstructuur met de tot uiting gekomen oriëntering van de draden in de richting van de 25 schering en van de inslag bijzonder nadelige uitwerking hebben gehad. De traditionele vliesstofdragers stellen weliswaar in dit verband tengevolge van hun nagenoeg iso-trope kracht-rekgedragswijzen een voordeel voor, maar zij waren ofwel door een matrix ofwel door de bindcomponent 30 benadeelt. Zo zijn de autogeen gebonden vliesstoffen van polypropeenvezels niet voldoende thermostabiel, in het bijzonder wanneer het op deze drager getufte tapijt gewoonlijk nog een bekleding van polyetheen bevat. De tot nu toe bekende vliesstofdragers van polyester-matrixvezels 35 zijn weliswaar thermostabiel genoeg, maar zij vereisen toch een zeer hoge vervormingstemperatuur, in het bijzonder wanneer extreme vormen dienen te worden vervaardigd. Maar. zelfs onder deze omstandigheden is de vervormbaarheid door gebrekkige plasticiteit van de bindmiddelcomponent begrensd, 40 hetgeen zich onder andere in ontevredenheid oproepende 8702091 -6- « lage opbrensten van onberispelijk vervormde tapijten uitkristalliseert en het rendement en economie van de vervaardiging beperkt. Verder bleek, dat het produkt volgens de uitvinding wezenlijk kortere vervormingstijden nodig 5 heeft, hetgeen een rationaliseringsfactor van betekenis voorstelt.

Verrassendewijze is gebleken, dat door de volgens de uitvinding beschreven samenstelling van het drager-materiaal de gezamenlijke nadelen van de bekende tufting-10 tapijten met geweven of op vliesstofbasis opgebouwde drager zijn opgeheven. De hiernavolgende voorbeelden geven de samenstelling en de spin-omstandigheden weer.

De vereiste hoogste trekrekking kan eventueel door overeenkomstige variatie van de afbindingsomstandighe-15 den aan het betreffende toepassingsdoel worden aangepast. Voorbeeld I.

Voor de vervaardiging van een spinvliesstof volgens de uitvinding werd een spininstallatie gebruikt, die uit een meervoudig aantal van spinplaatsen bestond, 20 zoals zij in het Duitse octrooischrift 2240437 werd beschreven. Iedere spinplaats had twee spinsproeimondstukken (A en B) van langwerpige vorm met eivormig aangebrachte spingaten, die evenwijdig aan elkaar waren aangebracht.

De afzonderlijke spinplaatsen van de spininstallatie hadden 25 tot elkaar een afstand van 400 mm, waarbij de langwerpige spinsproeimondstukken van de totale installatie evenwijdig en in scheve ordening over een gezamenlijk opvangband zijn aangebracht, soortgelijk aan de in het Duitse Offen-legungsschrift 1560799 weergegeven scheve hoekordening.

30 Het spinsproeimondstuk A diende voor het verspin nen van systeemdraden en omvat 64 gaten, waarvan de capil-lair-diameter 0,3 mm en de capillair lengte 0,75 mm bedroeg. De gaten waren in twee onderling verplaatste rijen over een lengte van 280 mm aangebracht.

35 Het spinsporiemondstuk B diende voor het verspinnen van binddraden en had 32 over de lengte van 280 mm gelijkmatig in een rij verdeelde gaten met dezelfde capillaire diameter als het spinsproeimondstuk A.

Alle spinsproeimondstukken A van de spininstallatie 40 werden tot het spinsysteem A samengevoegd en door een spin- ^7 0 2 09 1 -7- extrudeerinrichting met polyestersmelt werd verzorgd, waarbij ieder spinsproeimondstuk van een spinpomp werd voorzien.

Eveneens werden ook alle spinsporiemondstukken B tot een spinsysteem B samengevoegd en via een spinextrudeer-5 inrichting met polypropeen-smelt verzorgd. De door de beide spinsproeimondstukken van elke spinplaats gevormde draden werden onder het spinsproeimondstuk op een afstand van 150 mm dwars op de draadoriëntatie met lucht aangeblazen en aansluitend in de vorm van een langwerpige dradenschaar 10 samengevoegd, waarin beide draadcomponenten gelijkmatig werden vermengd, door de koelschacht geleid en aan een aërodynamisch afvoerorgaan toegevoerd.

Het aërodynamisch afvoerorgaan stelde een afvoerkanaal van langwerpige vorm voor, waarvan de lengte 300 mm en breedte 6 mm bedroeg. Dit afvoerkanaal werd op beide 15 langszijden van een persluchtafvoerspleet voorzien, die zich over de gehele lengte van 300 mm uitstrekte en die op een persluchtkamer werd aangesloten. Door de instelling van de luchtdruk werd de luchtsnelheid in het kanaalprofiel gevarieerd en daarmee de draadafvoeromstandigheden gestuurd. 20 De uit de onderste luchtkanaal monden uittredende draad-scharen, die telkens uit zeer goed vermengde en parallel ten opzichte van elkaar lopende polyester- en polypropeen-draden bestonden, werden dan door middel van een zwenk-inrichting in een periodieke slingerbeweging gebracht en 25 aan een zich dwars op de slingerrichting bewegende metalen zeefband toegevoerd. Door het opspringen van de draadscharen op de zeefband werd een verwarde vliesstof gevormd. De aandrijflucht, waarmee de draden werden weggetrokken, werd onder de zeefband afgezogen.

30 Onmiddellijk na de in de bewegingsrichting liggende omkeerwals van de eindloze zeefband werd een kalander aangebracht, waarvan het werkgedeelte uit twee verschillend verhitte walsen bestond. De opgave van deze kalander was een toereikende, over de hele dikte van de vliesstof heen-35 gaande maar verschillende voorversterking van de vliesstof te bereiken. Hiertoe 'werd de bovenste kalanderwals op een lagere temperatuur verhit dan de onderste.

De voorversterkte vliesstof werd dan eenzijdig met een waterige emulsie van dimethylpolysiloxan en hydroxy- 8702091 r -8- methylpolysiloxan, waarbij de beide componenten bij hogere temperaturen polymeriseerbaar waren, besproeid, zodat in wezen slechts de bovenste al gemakkelijker voorversterkte en meer open zijde van de vliesstof met de emulsie werd 5 bevochtigd. De zo voorversterkte vliesstof werd dan aan het eigenlijke versterkingsapparaat toegevoegd. Dit toestel bestond uit een zeeftrommel met roterende eindloze zeefband. De vliesstof werd in de spleet tussen de zeeftrommel en de roterende zeefband ingeleid en zo gedurende de 10 versterking boven het vlak gehouden en tegen de trommel aangeperst, waarbij de weke en met de avivage bevochtigde zijde naar de trommel was toegekeerd. Vanaf de zeefzijde werd de vliesstof met hete lucht doorstroomd, waarbij de polypropeen-draden werden aangesmolten en cohesieve bindin-15 gen aan de polyesterdraden werden gevormd.

Tabel A

Spinsysteem A Spinsysteem B polyethyleen- polypropeen 20 tereftalaat

Relatieve viscositeit in 1,36 o-dichloorbenzeen (2 gew.-delen) 25 - fenol (3 gew.delen)

Smeltstroomindex (MFI) 19 +/- 1 (230°C, 1,16 kp (11,37 N) 30 Smelttemperatuur (°C) 290 270

Transporthoeveelheid per 0,7 0,15 spinsporiemondstuk (kg/min.)

Draadsnelheid (m/min.) 4400 4200 35 vq - aan de gatuitlaat 23 15 (m/min.) v - in het afvoerkanaal s 40 (m/min.) 5000 5000 8702091 -9“ *

Luchtsnelheid in het 13000 13000 afvoerkanaal (m/min.)

Draadwaarden:

Titer (dtex) 12 5 5 Sterkte (p/dtex) (kg/dtex) 3,4 (1,7) 2,0 (1,0|

Rek (%) 90 300

Krimp bij koken (%) 1 0 10 Het polyethyleentereftalaat had voor het verspin nen een relatieve viscositeit van 1,36, gemeten als 0,5 %-ige oplossing in een mengsel van o-dichloorbenzeen (2 gew.delen) en fenol (3 gew.delen). Bij het polypropeen ging het om een produkt met een smeltstroomindex (Melt-15 Flow-index) (MFI) van 19 g/min.

Het oppervlaktegewicht van de verwarde vliesstof werd gedurende de vervaardiging op 12Q g/m2 ingesteld.

De bovenste wals van de versterkingskalander werd op een temperatuur van 95°C, de onderste op 115°C verhit. De 20 lineaire druk bedroeg 50 kp/cm (49 N/cm) breedte.

De opbrenging van de avivage werd via de sproei-inrichting zodanig gestuurd, dat op de bovenste zijde per m2 0,10 g van een hydroxymethylpolysiloxan en 0,15 g dimethylpolysiloxan werden opgebracht.

25 De temperatuur van de hete lucht in het verster- kingstoestel werd op 205°C ingesteld, waarbij de vliesstof gedurende 60 sec. aan de doorstroming werd blootgesteld met een hoeveelheid van 1,9 cbm/m2/sec. zeefvlak. De gerede vliesstof had de volgende fysische waarden: 8702091 -10-

Tabel B

Lansrichting Dwarsrichting 5 Hoogste trekkracht (N) 210 200

Hoogste trekrek 40 40

Doorsteekweerstand (N) 5,0 gemeten vanaf de weke zijde 10 gemeten vanaf de harde zijde 6,80

Buigstijfheid (N/cm2) 158 86 gemeten vanaf de weke zijde 15 gemeten vanaf de harde zijde 36 42

Lineaire krimp in hete lucht bij 160°C (%) 1 2

De hoogste trekkracht bij de ongetufte vliesstof 20 werd volgens DIN 53 857 gemeten; bij het getufte materiaal ging men op soortgelijke wijze te werk, waarbij de proefstukken enerzijds in de machine-richting (lengterichting) en anderzijds dwars op de machinerichting (dwarsrichting) werden genomen.

25 Ter onderzoeking van de doorsteekweerstand werd een eigen proefmethode gebruikt, waarbij tuftingdragers in een vorm van een 5 cm brede strook met een reeks van singer-naalden (Type GY 0637) zonder garen van gaten werden voorzien. De doorsteekweerstand, die het materiaal 30 opbrengt, werd via een elektronische meetkop vastgesteld, in een rekenmachine opgeslagen en als gemiddelde waarde uit ongeveer 600 instekingen gebruikt.

Bij de buigsti jfheid werd eveneens een eigen b^roanncp-proefmethoöe toegepast, waarbij de kracht werd gemeten, 35 die voor het doorbuigen van een proefstrook nodig was.

Daarbij werd het materiaal zowel in machinelooprichting van de produktie-installatie (lengterichting ) als in dwarsrichting ten opzichte van de produktieloop ingespannen.

Om de verschillen in de versterking van het materiaal over 8702081 -tide dikte te onderzoeken, werd de proef enerzijds vanaf de weke zijde van de vliesstof (insteekzijde van de tuftnaal-den) en anderzijds vanaf de harde zijde uitgevoerd.

De lineaire krimp werd op een DIN A 4-proefstuk 5 gemeten, die in een op de onderzoekstemperatuur ingestelde droogkast horizontaal vrijliggen gedurende 10 min. aan de inwerking van de hete lucht werd blootgesteld.

Bovendien werd de gerede, versterkte vliesstof aan een extractie-analyse in het water onderworpen, waarbij 10 werd vastgesteld, dat slechts een klein, niet nauwkeurig meetbaar breukdeel van de opgebrachte silicon-component in de extract overging. Daardoor werd de belangrijke voorwaarde geschapen, dat het materiaal gedurende de continue kleuring geen nadelige invloed op de schuimvorming 15 in het kleurbad kon uitoefenen.

De volgens voorbeeld I vervaardigde vliesstof werd als tuftingdrager gebruikt, waarbij op een tuftstoel met een naalddeling van 0,397 cm en een steekdichtheid van 0,32 cm werd gewerkt. In gebruik kwam daarbij een ge-20 kroesd PA-eindloos garen met een totale titer van 2900 detex (Dupon Nylon 876). De tuftmachine werd met singer-naalden (type GY 0637) uitgerust. Tijdens het tuftproces werd het materiaal met zijn weke zijde (insteekzijde) naar de tuft-naalden toegekeerd. Het zo getufte tussenmateriaal had de 25 in de tabel D samengevatte fysische eigenschappen:

Tabel C

Lengterichting Dwarsrichting 30 Hoogste trekkracht (N) 230 220

Hoogste trekrek (%) 56 62

Verder scheurkracht (N) 230

Bij de bepaling van de verder·'-scheur kracht werd in navolging aan de DIN 53 859, deel 3 (ontwerp)-verder-35 scheurproef volgens Wegener - gewerkt. De afmetingen van het proefstuk bedroegen 200 x 150 mm en het proefstuk werd in het midden van de korte kant van een 100 mm lange en evenwijdig aan de langste kant voorzien. Dit proefstuk werd dan in een dynamometer ingespannen, zodat zich de ingespannen 8702091 » -12- kant loodrecht op de belastingsrichting bevond. Bij de belasting van het monster werd de maximaal benodigde kracht afgelezen. Het proefstuk werd langs de tuftrijen ingesneden. De tapijtbaan had zowel tijdens de haspelkuipkleuring, als 5 bij het kleuren op een continue installatie een zeer goede vormvastheid. Zo bedroeg het breedteverlies tijdens de verwerking slechts 3% van de uitgangsbreedte. Maar over het hele vlak heen onderscheidde de tapijtbaan zich door een zeer goede vormvastheid. Zo bedroeg bij een streng geometrische patroonvorming, die op het tapijt werd gedrukt, de 10 grootste afwijking van een rechte lijn minder dan 1 cm over de breedte van 404 cm.

De thermische stabiliteit van het materiaal was zo goed, dat de droogtemperatuur na het kleuren resp. drukken tot 170°C kon worden verhoogd, waarbij deze slechts 15 door de thermische stabiliteit van de tapijtgaren en de gebruikte kleurstoffen werd ingeperkt. De bekleding van het tapijt vond als gebruikelijk in twee stappen plaats.

In de eerste stap werden de garenslingeringen met een latex-dispersie ingebonden, die door middel van twee achter elkaar 20 geschakelde foulard-drukinrichtingen werd opgebracht. Deze voorbekleding werd in een droger voorgevulcaniseerd. De opgebrachte hoeveelheid bedroeg 800 g/m2, berekend op de droge stof.

In de tweede trap werd de rugzijde van een 4 mm 25 dik latexschuim voorzien en de bekleding uitgevulcaniseerd. Het verloop van de bekleding gaf eveneens een bewijs voor de uitstekende vlakstabiliteit van de tapijtbanen,hoewel in de droger bij een temperatuur van 160°C werd gewerkt.

Het gerede tapijt onderscheidde zich, nadat het 30 op een gladde onderlaag over een lengte van 20 mm was uitgelegd, door een zeer vlak en storingsvrij lichtgedrag. Bij de gerede waren werden sterktewaarden bereikt, die in de tabel E zijn samengevat:

Tabel D

35 ___ __Lengterichting Dwarsrichting

Hoogste trekkracht (N) 390 350

Hoogste trekrek (%) 53 38

Verderscheurkracht (N) 160 8702091 -5 -13-

Tabel E

Typische Kwaliteitskenmerken

Hoogste trekkracht lengterichting 325 N

5 dwarsrichting 300 N

Hoogste rekkracht lengterichting 39% dwarsrichting 36%

Verderscheurkracht lengterichting 130 N

Tabel F

10 __

Typische kwaliteitskenmerken

Hoogste trekkracht lengterichting 280 N

dwarsrichting 230 N Hoogste trekrek lengterichting 37% 15 dwarsrichting 38%

verderscheurkracht lengterichting 120 N

Voorbeeld II.

Er werd te werk gegaan als in voorbeeld I, met 20 het verschil, dat op het getufte tapijt polyetheen-poeder in een laag werd opgebracht en in een continu werkende oven werd gesinterd, zodat een bekledingsinstallatie in een oppervlaktegewicht van 500 g polyetheen per vierkante meter ontstond. Dit tapijt werd na het voorverhitten op 25 120°C in een vervormingspers vervormd.

Voorbeeld III.

Er werd te werk gegaan als in voorbeeld I, met het verschil, dat beide spinkringen onder de omstandigheden van de spinkring A met polyester werd uitgevoerd. De snelheid van de opvangbad werd zodanig ingesteld, dat een 30 120 g/m2 vlies werd gevormd en met 15 g/m2 van een poly- etheenpoeder gelijkmatig werd bestrooid. Het vlies werd verder zo behandeld, als in voorbeeld I aangegeven.

-Conclusies- 87 0 2 OS 1

Claims

1. Als tuftingdrager voor tapijten geschikte spinvlies- stof van polyester-matrix-filamenten, die met behulp van een bindcomponent in de vorm van thermoplastisch verweek-bare vezels, filamenten, een poeder en/of fijnkorrelig 5 granulaat is versterkt, gekenmerkt , doordat hij zodanige polyester-matrix-filamenten bevat, waarvan het smeltpunt tenminste 90°C boven dat van de bindcomponent ligt, en in getufte toestand voor de rugbekleding een hoogste trekrekking van meer dan 50% heeft.

2. Tuftingdrager volgens conclusie 1, g e k e n -10 merkt, doordat de bindcomponent uit polyalkeenvezels en/of -filamenten bestaat.

3. Tuftingdrager volgens één van de conclusies 1 of 2, gekenmerkt , doordat de bindcomponent uit poly-propeen- of polyetheenvezels en/of filamenten bestaat.

4. Tuftingdrager volgens conclusie 1, geken merkt , doordat de bindcomponent geheel of ten dele uit bicomponentenvezels en/of -filamenten bestaat, die uit polyester- en polyalkeen-aandelen zodanig zijn samengesteld, dat het polyalkeen-aandeel de binding bewerkt.

5. Tuftingdrager volgens conclusie 4, geken merkt , doordat de bindcomponentenvezels en/of -filamenten lateraal, dat wil zeggen zij aan zij gerangschikte bestanddelen bevatten.

6. Tuftingdrager volgens conclusie 4, g e x e n - 25 merkt, doordat de bicomponentenvezels en/of -filamenten in kern-mantelrangschikking aanwezige bestanddelen bevatten.

7. Tuftingdrager volgens conclusie 1, gekenmerkt , doordat hij een fijnkorrelig aangesmolten gra- 8702091 -15- nulaat als bindcomponent bevat.

8. Tuftingdrager volgens één van de conclusies 1-7, gekenmerkt , doordat het bindmiddelaandeel 10-50 gew.delen, berekend op het totale gewicht van de tufting- 5 drager, bevat.

9. Tuftingdrager volgens conclusie 8, gekenmerkt , doordat het bindmiddelaandeel 15-30 gew.delen, berekend op het totale gewicht van de tuftingdrager, bedraagt .

10. Werkwijze voor het vervaardigen van een als tufting drager voor tapijten geschikte spinvliesstof volgens één van de conclusies 1-9, net het kenmerk, dat uit een spinsysteem met^groepenvormig naast elkaar gerangschikte spinsproeimondstukken in de lengterichting rij-15 vormig en silmultaan polyester-matrixfilamenten en bind- filamenten in schaarvorm worden uitgesponnen, aërodynamisch weggetrokken en gemeenschappelijk tot een mengvlies worden afgelegd en het mengvlies dan in één of meer stappen onder aansmelten en/of opsmelten van de bindcomponent thermisch wordt versterkt.

11. Tufting-tapijt ter bekleding van ruimten, vervaar digd onder toepassing van een dragermateriaal van spinvliesstof volgens één van de conclusies 1-9.

12. Tufting-tapijt ter bekleding van ook sterk ver vormde voortbrengselen, zoals van chauffeurscabines of 25 bagageruimten, van auto's onder toepassing van een dragermateriaal van spinvliesstof volgens één van .de conclusies 1-9. 870209 1