NL8602127A - Methyleendioxyfenanthreen- en stilbeenderivaten, werkwijzen voor het bereiden van deze derivaten en geneesmiddelen die ze bevatten. - Google Patents

Description

*

Methyleendioxyfenanthreen- en stilbeenderivaten, werkwijzen voor het bereiden van deze derivaten en geneesmiddelen die ze bevatten.

De uitvinding heeft betrekking op methyleendioxy-fenanthreen- en stilbeenderivaten, een werkwijze voor het bereiden van deze derivaten en geneesmiddelen die deze verbindingen bevatten.

5 Als immnnostimulerend middel ter voorkoming en behandeling van infektieziekten zijn aristolochiazuren met formule II bekend, die een fagocytoseverhogende en antivirale werking bezitten en die de resultaten van de genezing van algemene infekties verbeteren en eveneens met succes voor het behandelen 10 van veretteringen en zweren kunnen worden toegepast.

Bij farmakologische onderzoekingen in hogere doseringen werd echter onlangs een cellulaire ontaarding bij de voormaag van ratten vastgesteld, zodat bij het toedienen van deze op zichzelf zeer waardevolle aktieve materialen terug-15 houdendheid vereist is.

Verrassenderwijze werd nu echter gevonden dat de verbindingen met de algemene formule 1, waarin Rj een waterstofatoom of de methoxy- of ethoxygroep voorstelt en en R^ elk een waterstofatoom weergeven of tezamen een aromatische koolstof-20 koolstofbinding vormen, waarbij in dat geval Rj eveneens een hydroxylgroep kan zijn, zelfs in een zeer hoge dosering (ten opzichte van de bij de humane therapie gebruikelijke dosis van I - 10 yUg/kg) bij ratten (10 mg/kg), noch macroscopisch, noch histologisch tekenen van een plaatepitheelhyperplasie gaven.

25 Evenmin werden mutagene effekten vastgesteld.

8602127 ï £ - 2 -

Ze zijn zeer geschikt ter voorkoming en behandeling van infektieziekten, omdat ze een fagocytose verhogende en antivirale werking vertonen.

Van deze verbindingen is weliswaar l-carboxy-3,4-5 methyleendioxy-8-methoxy-fenanthreen bekend uit J. Nat. Products 46 (1983) 507 ff., waarin is vermeld,, dat deze verbinding in doses van 90 mg/kg (bij konijnen) abortief en van 60 mg/kg (bij muizen) implantatieremmend werk. Een immuunstimulerende werking ervan lag daarna niet in de verwachting.

10 De verbindingen met de algemene formule 1 kunnen worden bereid door een 6-broom-piperonylbromide met formule 3 in een watervrij oplosmiddel met trifenylfosfine te laten reageren tot een fpsfoniumzout met formule 4, deze laatste verbinding met benzaldehyde, O-methoxybenzaldehyde of ortho-ethoxybenzaldehyde, 15 in aanwezigheid van een sterke base, te laten reageren tot een stilbeen met formule 5, waarin Rj een waterstofatoom of een methoxy- of ethoxygroep voorstelt, dit stilbeenbromide hetzij met een metaalcyanide, in het bijzonder kopercyanide, in een polair, aprotisch oplosmiddel, in het bijzonder dimethylform-20 amide, in het overeenkomstige nitril om te zetten en dit door hydrolyse in een zuur met formule 1 om te zetten, hetzij het hiervoor genoemde stilbeenbromide met n.butyllithium en kool-dioxyde in een zuur met formule 1 om te zetten, hetzij het hiervoor genoemde stilbeenbromide door bestraling met U.V.-licht 25 in het fenanthreenderivaat met formule 6 om te zetten en deze verbinding met een metaalcyanide of met n.butyllithium en koolzuur op de hiervoor beschreven wijze in een zuur met formule 1 om te zetten en desgewenst een verbinding met formule 1, waarin Rj een methoxygroep voorstelt, door ethersplitsing in een verbinding 30 om te zetten waarin Rj een hydroxylgroep is, of een nitroverbinding met formule 7, waarin Rj een waterstofatoom of de methoxygroep voorstelt, met een polysulfide tot een verbinding met formule 1 te denitreren en in het geval dat Rj de methoxygroep voorstelt, 8602127 « * - 3 - deze groep desgewenst door ethersplitsing in een hydroxylgroep om te zetten.

Bij de bromering van de piperonylalkohol gebruikt men als laag alkylcarbonzuur bij voorkeur azijnzuur.

5 Bij de bereiding van het fosfoniumzout gebruikt men als watervrij oplosmiddel. bijvoorbeeld benzeen of een alkyl-benzeenderivaat, bij voorkeur tolueen of xyleen.

Het verdient aanbeveling bij de condensatie van het fosfoniumzout als sterke base bijvoorbeeld een alkalimetaal -10 alkoholaat, bij voorkeur 1ithiummethylaat, te gebruiken. Het daardoor verkrijgbare stilbeen is in 8B % in de Z-vorm en voor 15 % in de E-vorm aanwezig. Beide isomeren kunnen door behandeling met diethylether worden gescheiden. De trans-verbinding gaat over in de ether en de gewenste cis-verbinding blijft onopgelost.

15 Bij de bestraling van het stilbeenbromide met U.V. licht werkt men bijvoorbeeld in een mengsel van oplosmiddelen van absolute THE en absolute cyclohexaan in een mengverhouding van bijvoorbeeld 1:12, onder toevoeging van jodium en stikstof.

Voor de denitrering gebruikt men als polysulfide 20 bij voorkeur ammoniumpolysulfide in een zwak, alkalisch, waterige oplossing.

De 8-methoxy- resp. 8-ethoxyfenanthreenverbinding (S.2 en vormen tezamen een aromatische koolstof-koolstofbinding en Rj Stelt een methoxy- of ethoxygroep voor) kunnen door ether-25 splitsing in de overeenkomstige 8-hydroxyverbindingen worden omgezet, bijvoorbeeld door hydrolyse met pyridine.hydrochloride.

De verbindingen volgens de uitvinding dienen ter vergroting van de infektieafweer.. Zo brengen ze een significante aktivering van de fagocytose van leukocyten teweeg. De verbindingen 30 volgens de uitvinding zijn derhalve bruikbaar voor het behandelen van algemene infekties, bijvoorbeeld door mycobakterien of pneumococcen en ter behandeling van lokale infekties bruikbaar.

De verbindingen volgens déuitvinding kunnen eveneens worden 8602127

5 Z

- 4 - toegepast bij een verlaging van de fagoeytose, bijvoorbeeld na toepassing van corticosteroiden of cytostatika. Door toepassing van de verbindingen volgens de uitvinding is de fagocytose-depressie weer normaliseerbaar.

5 Bovendien werd een antivirale werking van de verbindingen volgens de uitvinding gevonden.

De verbindingen volgens de uitvinding werden onder andere op huxjinacrofagenaktiverende werking onderzocht. Als parameter werd de stimulering van monocyten en macrofagen in de 10 buikholte van muizen genomen.

Ter verkrijging van een verhoogde chemotactische immigratie van monocyten in de buikholte en de differentiëring van de monocyten tot macrofagen met een toegenomen geschiktheid voor fagoeytose is een intraperitoneale toediening van de 15 te onderzoeken verbinding doelmatig.

De stimulering is een proces, die een bepaalde tijd vereist. Het onderzoek van de fagocytoseaktiviteit werd derhalve als gebruikelijk, farmacologisch model na een 3 daagse voorafgaande behandeling van de muizen met de verbindingen volgens 20 de uitvinding uitgevoerd. In enkele onderzoekgroepen werd onmiddellijk na het toevoegen van de verbinding de intraperitoneale celpopulatie weggenomen, teneinde aan te tonen, dat de waargenomen stimulatie pas na een bepaalde incubatietijd optrad.

Verbindingen en materialen 25 De te onderzoeken verbindingen werden in water opgelost, 0,5 mg/ml en naar behoefte verdund.

NÏÏ^Cl-Tris-buffer NH4C1 : 8,3 g/1

Tris/ tris-(hydroxymethyl)-: 4,119 g/200 ml 2Q aminomethaan/ pH = 7,65 mengsel : 1 deel tris + 9 delen NH^Cl, op pH 7,2 „instellen met 2N HC1 8602127 * - 5 -

PBS/BSA

40,0 g NaCl t 1,0 g KC1 op 51 met ïï20 aanvullen 7,2 g Na2EP04 x 2H20 pH = 7,4 5 l,0gKE2P04 + 0,2 g BSA = albumine, Bovine (Sigma, no. A-9647)

op 100 ml PBS

DMEM

= Dulbecco’s gemodificeerd Eagle medium met 10 L-glutamine zonder fenolrood (Gibco, Cat No.

041-1885)

+ 5 % PCS

resp. + 5 % PCS + 0,2 % heparine

FCS

15 =* foetaal kalverserum (Gibco, Gat No. 011-6290)

May-Grunwald-oplossing gemodificeerd (Merck, Art. 1424)

Schapenbloed

Nr. 5, 30.08.84, MPI Freiburg 20

Antiserum

Anti-schapenerythocyten-serum van konijnen nr. 308, IKA 468/6-11 dagen; 18.07.78, MPI Freiburg

Proefdieren

De onderzoekingen werden uitgevoerd op 18 weken 25 oude, vrouwelijke hybride-muizen (Balb/c x C57B16) Fl. De dieren werden voor het begin van de proeven gedurende 5 dagen aan de laboratoriumomstandigheden aangepast. Ze ontvingen standaardvoeder voor ratten en muizen in de vorm van persstukjes (Altromin nr. 1324) en ad libitum leidingwater. Ze werden met een 30 thioglycolaat-standaard op drie macrofagen-stimuleerbaarheid onderzocht en vertoonden daarbij goede positieve reakties.

Dosering en toediening

De verbindingen werden in een waterige oplossing $602127 ♦ - 6 - (0,5 mg/ml) in de volgende doses toegediend: intraperitoneaal: 20 mcg/kg 500 mcg/kg 5 mg/kg 5 De verdunning van de. moederoplossing voor het toedienen van de verschillende doses bedroeg bij 20 mcg/kg 1 mcg/ml 500 mcg/kg 25 mcg/ml 5 mg/kg 250 mcg/ml 10 daarvan telkens 0,4 ml

Toedieningsschema 1 groep = 5 muizen.

Voorafgaande behandeling: a) 3 to'edieningen op 3 op elkaar volgende dagen; 15 op de 4e dag winning van de macrofagen.

b) een toediening onmiddellijk voor de winning van de macrofagen.

Winning van de macrofagen-celsuspensie en fagocytose._ 20 Onderzoekprincipe

Na toediening van immunologisch aktiverende verbindingen werden in de proefdieren macrofagen gestimuleerd en monocyten tot differentiëring in macrofagen aangezet. De uitgedifferentieerde, gestimuleerde macrofagen zijn ook na 25 isolering in staat met overeenkomstige antilichamen geopsoneerde antigeenstrukturen, in dit geval erythrocyten van schapen, in vitro te fagocyteren. De gefagocyteerde erythrocyten zijn microscopisch te herkennen.

Uitvoering 30 Na een overeenkomstige voorafgaande behandeling werden de muizen door een halswervelfraktuur gedood. Het peritoneum werd opengelegd en men diende intraperitoneaal 4 ml DMEM (5 %-ig foetaal kalverserum, 0,2 % heparine) toe. Na een 8602127 * * -7-.

massage van ongeveer 30 sec. werden 3 ml van de celsuspensie met een injektiespuit afgezogen en in een polypropyleenbuisje in een koud bad (0°C) gebracht. Uit elke onderzoekgroep werd een muis ter bepaling van de celconcentratie in het exsudaat genomen 5 en er werd bij benadering een concentratie van ongeveer 4 x 10^ cellen/ml ingesteld.

Isolering van adherente macrofagen:

Macrofagen en monocyten werden uit de geïsoleerde celpopulatie geselecteerd doordat men ze op dekglazen incubeert; 10 de macrofagen en monocyten vertonen daarbij adhesie, in tegenstelling met andere cellen. In weefselcultuurschalen met 24 holten (polystyreen, Fa. Costar) werden ronde dekglazen gelegd en met 0,25 ml DMEM(met5 %-ig foetaal kalverserum) bedekt. Teneinde een gelijkmatige verdeling van de cellen te verkrijgen werden de 15 schalen op een schudinrichting gebracht en in elk monster werd onder schudden (5 min., ongeveer 200 omwentelingen per minuut) 0,25 ml van de celsuspensie gepipetteerd. Vervolgens werden de weefselcultuurschalen 1 uur bij 37°C en 8 % kooldioxyde in een broedkas geincubeerd. jtfa het incuberen werden de niet aangehechte 20 cellen afgezogen en daarna tweemalen met 0,25 ml DMEM (+ 5 %-ige i foetaal kalfserum) gewassen. Het opsoneren van de schaaperythro-cyten: 1 ml schapenbloed werd tweemalen gewassen met 4 ml PBS/BSA (centrifugeren, 10 min., bij ongeveer 500 xg. Het 25 gewassen bloed werd 1:50 met PBS/BSA verdund. Het antiserum tegen schaaperythrocyten werd met PBS/BSA 1 : 200 verdund. Het verdunde schapenbloed en het verdunde antiserum werden in een verhouding van 1:1 gecombineerd en 1,5 uren onder voorzichtig schudden (ongeveer 80 omwentelingen per minuut) geincubeerd.

30 Fagocytose:

In elk konmetje van de weefselcultuurschalen met adherente macrofagen .op de dekglazen werd 0,5 ml van een geopsoneerde erythrocytensuspensie gepipetteerd. De schalen werden 8602127 1 * - 8 - 20 min. bij 37°C en 8 X kooldioxyde geincubeerd. Daarna werd de overmaat erythrocyten afgezogen en de dekglazen tweemalen met DMEM (0,5 % FCS) gewassen.

Voor lyse van niet gefagocyteerde erythrocyten 5 werden deze telkens met 1 ml van een NH.Cl-tris-buffer behandeld 4 (gevonden werd dat een inwerkingstijd van 3,75 min. geschikt was). Na afzuigen van de buffer werden de dekglazen tweemalen met PBS/BSA gewassen.

Fagocytoseafbeelding (kleurtechnieken)♦ 10 Na fagocytose werden macrofagen volgens Pappenheim in overeenstemming met een gecombineerde May-Grünwald-Giemsa-methode aangeverfd. Het aanverven werd in de kommetjes van de weefselcultuurschalen uitgevoerd.

- 5 min. May-Grünwald» geconc., afzuigen, 15 - 3 min. met tweemalen gedestilleerd water, met min 85 % op pH 7,0 ingesteld; afzuigen - 9 min, Giemsa-oplossing 1 : 40 verdund en voor het gebruik gefiltreerd; afzuigen - met gedestilleerd water uit de spuitkolf 20 naspoelen.

De celkernen zijn na het verven rood-violet en het cytoplasma is lichtblauw. De gefagocyteerde erythrocyten zijn als bleekroze te herkennen. Na het drogen met lucht werden de microscoop-preparaten met "Eukitt" aan objektdragers vastgekleefd 25 (3 preparaten per muis).

Microscopische verwerking

Van de drie microscoop-preparaten van een muis werden twee uitgekozen. Men maakte gebruik van een Zeiss-microscoop met 1000-voudige vergroting en olie-immersie. Het derde 30 preparaat werd daarbij betrokken indien het resultaat van twee preparaten niet eenduidig was. Per preparaat werden 300 cellen geteld en in afhankelijkheid van de fagocytoseaktiviteit onderverdeeld in klassen met een toenemend aantal erythrocyten per ....... ·........ ........ . .......... .. ______ 8602127

# V

- 9 - macrofage. -

Klasse Erythrocyten/macrofagen 1 0 2 1 5 3 2 4 3 5 4 6 5 7 6 10 8 7 9 8 10 9 11 10 12 11 - 20+ 15+ ..

Voor de berekeningen werd aangenomen» dat bij >11 erythrocyten/MPH de verdeling in -de klasse 12 een zwaartepunt bij 12 erythrocyten/macrofage bezit. Macrofagen van de 12 klasse traden betrekkelijk zelden op.

Verwerking van de waarden ën grafische voorstellingen 20 Het tellen van de microscopische preparaten werd met een computer WANG LVP 2200 met een speciaal input-programma uitgevoerd» hetgeen de afzonderlijke bepaling van de getalklassen mogelijk maakte. Het middelen van de afzonderlijke waarden werd met het programma "MA. 1" en de grafische afbeeldingen 25 met het programma "NPL" uitgevoerd.

Het stimuleringseffekt werd voor elke te onderzoeken verbinding en dosis op twee wijzen bepaald: 1. Verdeling van de macrofagen over de klassen (erythrocyten/macrofagen) in %, betrokken op 300 cellen als 30 100 %. Hierbij is ook het aantal macrofagen in de grafische afbeelding opgenomen die geen erythrocyten gefagocyteerd hebben.

2. Verdeling van de gefagocyteerde erythrocyten (aantal NPH in een klasse x aantal erythrocyten/MPH) over de 3 g 0 ?1 9 7 * « ,* - 10 - klassen in procenten, ten opzichte van het totale aantal gefagocy-teerde erythrocyten als 100 %. Hierbij blijft het aantal macro-fagen die geen erythrocyten gefagocyteerd hebben buiten beschouwing.

Parameter

Als parameter van de macrofagenstimulering werd de toename van de fagocytosewerking, uitgedrukt als aantal gefago-cyteerde erythrocyten per macrofaag (=» klasse) beschouwd. Een stimulering komt tot uiting in een afname van de macrofagen, die geen of weinig erythrocyten gefagocyteerd bevatten en in een toename van de macrofagen met meerdere erythrocyten.

Resultaten MPH-stimulering door 1—carboxy-3,4-methyleendioxy- 8-me thoxyf enanthr een (i.p.):

Afb. 1: 3x20 mcg/kg i.p.

MPH-stimulering na 3 dagen (x + SEM) a) verdeling van 300 cellen over de klassen 1 - 12 in % 100 * S 80 -s * i 60- \ c . \ ï 40- 1 CO \ cd - \ S 20 - \

cc «L

P-< \ a * 0 -j-,-1-. 1-.-f-, .0 2 4 6,8 10 12

Klasse b) Verdeling van de gefagocyteerde erythrocyten over de klassen 1 - 12 in procenten.

Sao 2127 - II - * 100- 0 I 80 - u a> tl..: d <U ' 1 g 40- co , 4-1 CQ . rs.

^ CJ _Λ / \ 0 -v. 70 - / \

&oa /V

ed 4) / N.

a& 0 1 / 0 2 4 6 8 10 12

Klasse

Tabel: 3 x 20 mcg/kg i.p.

MPH-stimulering na 3 dagen a) Verdeling van 300 cellen over de klassen 1-12 in procenten

+> KI. muis muis muis muis x-dwars SD SE MD

”_1 2 3 4_ 1 1,0075,67 71,33 66,50 72,17 71,417 3,777 1,889 71,750 2 2,00 12,67 17,00 20,00 15,50 16,292 3,056 1,528 16,250 3 3,00 6,83 6,17 8,67 7,67 7,333 1,080 0,540 7,250 4 4,00 2,17 3,33 3,50 2,50 2,875 0,644 0,322 2,917 5 5,00 0,67 1,67 1,17 1,17 1,167 0,408 0,204 1,167 6 6,00 1,33 0,17 0,17 0,17 0,458 0,583 0,292 0,167 7 7,00 0,17 0,33 0,00 0,50 0,250 0,215 0,108 0,250 8 8,00 0,00 0,00 0,00 0,17 0,042 0,083 0,042 0,000 9 9,00 0,17 0,00 0,00 0,00 0,042 0,083 0,042 0,000 10 10,00 0,00 0,00 0,00 0,00 0,000 0,000 0,000 0,000 11 11,00 0,33 0,00 0,00 0,17 0,125 0,160 0,080 0,083 12 12,00 0,00 0,00 0,00 0,00 0,000 0,000 0,000 0,000 * 5 A O ·ί 0 7 V V i 3 £ / - 12 - b) Verdeling van de gefagocyteerde erythrocyten over de klassen 1 - 12 in procenten -fj Kl. muis muis muis muis _1_2_3_4 x-dwars SP_SE_MD_ 1 1,00 0,0 0,0 0,0 0,0 0,00 0,00 0,00 0,00 2 2,00 26,5 34,8 37,5 31,2 32,50 4,77 2,38 33,01 3 3,00 28,6 25,3 32,5 30,9 29,30 3,14 1,57 29,72 4 4,00 13,6 20,5 19,7 15,1 17,21 3,39 1,69 17,39 5 5,00 5,6 13,7 8,8 9,4 9,34 3,32 1,66 9,07 6 6,00 13,9 1,7 1,6 1,7 4,72 6,14 3,07 1,69 7 7,00 2,1 4,1 0,0 6,0 3,06 2,60 1,30 3,09 8 8,00 0,0 0,0 0,0 2,3 0,59 1,17 0,59 0,00 9 9,00 2,8 0,0 0,0 0,0 0,70 1,39 0,70 0,00 10 10,00 0,0 0,0 0,0 0,0 0,00 0,00 0,00 0,00 11 11,00 7,0 0,0 0,0 3,4 2,58 3,33 1,66 1,68 12 12,00 0,0 0,0 0,0 0,0 0,00 0,00 0,00 0,00

Afb. 2: 3 x 500 mcg/kg i.p.

MPH-stimulering na 3 dagen (x + SEM) a) Verdeling van 300 cellen over de kalssen 1 - 12 in %.

100' I 80 -

CU

0 1 60- i 40' \ | 20- \ 0--—I—>—r—< f r ^ 0 2 4 6 8 10 12

Klasse ft η A O 1 9 7 - v ϋ v £ 2 4/ - 13 - b) Verdeling van de gefagocyteerde erythrocyten over de klassen I - 12 in %.

a 1001 I w o ö £ s 80 -

4J O >> M U CU

1.5 60- Ό ^ <U m ca SS 40.

H O X O ^ 00 Ö ΑΛ « <u 20- «,

0--¢-—, [ —p ! 1 Γ··* 'I

0 2 4 6 8 10 12

Klasse a) Verdeling van 300 cellen over de klassen 1-12 in % fj Kl. muis muis muis muis muis

_1_2_3_4_5 x-dwars SP_SE MD

1 1,00 63,00 52,83 53,83 47,33 51,33 53,667 5,775 2,583 52,833 2 2,00 13,00 19,67 20,50 17,83 15,67 17,333 3,053 1,365 17,833 3 3,00 8,00 11,83 13,33 16,00 12,17 12,267 2,893 1,294 12,167 4 4,00 5,00 6,00 5,83 7,83 8,67 6,667 1,523 0,681 6,000 5 5,00 4,33 3,83 3,00 5,00 5,50 4,333 0,979 0,438 4,333 6 6,00 2,83 2,83 1,33 2,50 2,67 2,433 0,630 0,282 2,667 7 7,00 1,17 1,33 0,83 1,17 2,17 1,333 0,500 0,224 1,167 8 8,00 0,83 0,50 0,50 0,83 0,50 0,633 0,183 0,082 0,500 9 9,00 1,17 0,67 0,17 1,00 0,67 0,733 0,384 0,172 0,667 10 10,00 0,00 0,17 0,33 0,00 0,00 0,100 0,149 0,067 0,000 11 11,00 0,67 0,33 0,17 0,50 0,50 0,433 0,190 0,085 0,500 12 12,00 0,00 0,00 0,17 0,00 0,17 0,067 0,091 0,041 0,000 § λ η -μ o 1 - 14 - b) Verdeling van de gefagocyteerde erythrocyten over de klassen 1 - 12 in %.

KI. muis muis muis muis muis __12 3 4 5 x-dwars SP DE MD

1 1,00 0,0 0,0 0,0 0,0 0,0 0,00 0,00 0,00 0,00 2 2,00 12,5 17,5 20,3 13,5 11,9 15,13 3,60 1,61 13,54 3 3,00 15,3 21,0 26,4 24,3 18,5 21,11 4,41 1,97 21,04 4 4,00 14,4 16,0 17,3 17,8 19,8 17,06 2,02 0,90 17,30 5 5,00 16,6 33,6 11,9 15,2 16,7 14,80 2,07 0,93 15,19 6 6,00 13,6 12,6 6,6 9,5 10,1 10,48 2,75 1,23 10,14 7 7,00 6,7 7,1 4,9 5,3 9,9 6,79 1,95 0,87 6,71 8 8,00 5,6 3,1 3,5 4,4 2,7 3,85 1,17 0,52 3,46 9 9,00 8,9 4,7 1,3 6,1 4,1 5,03 2,79 1,25 4,74 10 10,00 0,0 1,3 3,0 0,0 0,0 0,86 1,31 0,59 0,00 11 11,00 6,4 3,0 1,6 3,8 3,8 3,72 1,73 0,77 3,80 12 12,00 0,0 0,0 3,3 0,0 2,5 1,17 1,62 0,72 0,00

Afb. 3: 3x5 mg/kg i.p.

MPH-stimulering na 3 dagen (x _+ SEM) a) Verdeling van 300 cellen over de klassen „ ΛΛ 1 - 12 in % 100- 3 80 - s I 60 - , .5 \ S 40 - \ CO \ cΰ - \

3 20 , V

Ö-

0 I , MM

0 2 A 6 8 10 12

Klasse.

100“ - 15 - b) Verdeling van de gefagocyteerde erythrocyten over de klassen 1 - 12 in % % 80- o d ^ <u w o 60- u &

OJ

40 -

U <D

0) CO .

<u ca S320- uS u Λ I ^ * '“·—* m—** dj ^ U--ψ-i ή -*-I---1-> 1 Ϋ Γ “ϋ 2 4 6 8.10 12

Klasse

Tabel: 3x5 mg/kg i.p.

MPH-stimulering na 3 dagen.

a)Verdeling van 300 cellen over de klassen 1 - 12 in % muis muis muis muis muis

KI»_1_2_3_4_5 x-dwars SP_SE MD

1 1,00 69,33 50,33 52,17 49,50 56,17 55,500 8,149 3,644 52,167 2 2,00 9,83 16,17 18,00 23,33 22,17 17,900 5,381 2,406 18,000 3 3,00 8,00 12,17 11,50 14,67 11,17 11,500 2,389 1,068 11,500 4 4,00 4,83 7,17 5,83 6,50 5,33 5,933 0,925 0,414 5,833 5 5,00 2,83 6,00 5,17 2,67 3,00 3,933 1,539 0,688 3,000 6 6,00 2,00 2,33 4,17 1,83 1,67 2,400 1,018 0,455 2,000 7 7,00 0,67 2,67 1,33 0,50 0,17 1,067 0,990 0,443 0,667 8 8,00 0,67 1,00 0,00 0,33 0,00 0,400 0,435 0,194 0,333 9 9,00 0,67 1,17 0,83 0,17 0,17 0,600 0,435 0,194 0,667 IQ 10,00 0,33 0,17 0,50 0,17 0,17 0,267 0,149 0,067 0,167 11 11,00 0,17 0,67 0,37 0,17 0,00 0,233 0,253 0,133 0,167 12 12,00 0,67 0,17 0,33 0,17 0,00 0,267 0,253 0,113 0,167 3302127 • ψ *· - 16 - b) Verdeling van de gefagocyteerde erythrocyten over de klassen 1 - 12 in % muis muis muis muis muis ^ KI 1_2_3 4_5 x-dwars SP SE_MD_ 5 1 1,00 0,0 0,0 0,0 0,0 0,0 0,00 0,00 0,00 0,00 2 2,00 10,5 11,4 14,1 22,2 26,2 16,88 6,94 3,10 14,12 3 3,00 17,1 17,2 18,0 27,9 26,4 21,32 5,35 2,39 18,04 4 4,00 15,5 15,2 13,7 18,5 18,9 16,37 2,25 1,01 15,48 5 5,00 12,1 17,0 16,2 10,1 14,2 13,92 2,83 1,27 14,17 10 6 6,00 10,7 8,2 16,3 8,7 9,8 10,76 3,26 1,46 9,84 7 7,00 4,3 11,3 6,3 2,9 1,2 5,18 3,90 1,75 4,27 8 8,00 5,0 4,9 0,0 2,2 0,0 2,43 2,49 1,11 2,22 9 9,00 5,7 6,6 5,2 1,3 1,6 4,07 2,47 1,11 5,23 10 10,00 3,2 1,1 3,5 1,4 1,8 2,20 1,10 0,49 1,77 15 11 11,00 1,8 4,7 1,3 1,6 0,0 1,88 1,73 0,77 1,58 12 12,00 14,2 2,4 5,2 3,2 0,0 5,00 5,49 2,46 3,17

Dosisafhankelijkheid van het stimuleringseffekt,

Uit de controlegroepen na i.p. resp. p.o. toediening van een fysiologische natriumchlorideoplossing blijkt 20 dat de i.p. toediening zelf reeds een zwakke aktivering van de macrofagen tot stand brengt. Bij een groot gedeelte van de macro-fagen zijn twee erythrocyten gefagocyteerd.

Een toename van de macrofagen met meer dan twee erythrocyten kan derhalve als effekt van de verbinding worden 25 geïnterpreteerd. De percentage-som van de erythrocyten vanaf de 4 klasse (macrofagen met 3 erythrocyten en meer) werd derhalve in verband gebracht met de dosis.

Afb. 4: Afhankelijkheid van de percentage-som 0 erythrocyten vanaf de 4 klasse en daarboven van de dosis na i.p. toediening van 20 mcg/kg, 500 mcg/kg en 5 mg/kg. De 30 controle ligt bij 45 % +_ 6 % (x + SEM). In de afbeelding is het trajekt +_ SEM bij de gemiddelde waarde door de onderbroken lijn aangegeven.

8602127 801 ' 17 ' SU 70 -

u o ,w ί*> ÖO

Cl d « ow i h u ti s* )( ^ S 60 - x >1 J-l / u *a / 0) o, ’ / S* 50 - x α> Φ / <U r-l * / W 3 / £§ 40 - x___________* o o ^ öo <u «ΜΗ '

Si Τΰ w τ i i i t 111 η1 r" i i t 11. ii ι i t irr 10 100 1000 10000 dosis (MCG/Kgji,p.)

Tabel: Dosisafhankelijkheid van de macrofagen-stimulering na i.p. toediening x s dosis (mcg/kg)

y = %-som van de gefagocyteerde erythrocyten SEM ** standaardfout van het gemiddelde Nr. x-waarde y-waarde SE-waarde N

1 20,0000 38,2000 2,7800 4 2 500,0000 63,7600 3,3200 5 3 5000,0000 61,8000 5,4200 5

Verwerking

De verbinding brengt een verhoging van de macro-fagenaktivering van 38 % bij 20 mcg/kg tot 64 % bij 500 mcg/kg tot stand. Een verdere verhoging van de dosis tot 5 mg/kg voert tot een geringe verzwakking van de stimulering. De macrofagen-aktivering verloopt in het gekozen dosistrajekt niet lineair.

Uit de proefgroep, die onmiddellijk voor de macrofagenwinning eenmaal intraperitoneaal werd toegediend, bleek, dat de waargenomen effekten pas na een incubatietijd 3502127 « Λ, - 18 - optreden. Dit wijst erop, dat de verbinding in vivo de voor de fagocytoseverhoging verantwoordelijke mechanismen in macrofagen induceerde.

Dit wijst op de volgende effekten: 5 1. Stimulering van het membraaninternaliseringspercentage 2. Verhoging van de Fc-receptorendichtheid en/of 3. Verhoging van de mobiliteit van de C3b-receptoren.

De andere verbindingen volgens de uitvinding vertonen een vergelijkbare, farmakologische werking. De werking 10 kon met andere farmakologische modellen en klinisch worden bevestigd.

In de volgende voorbeelden wordt het bereiden van de verbindingen volgens de uitvinding toegelicht.

Voorbeeld I: 15 Bereiding van l-carboxy-3,4-methyleendioxy-2r- methoxy-s tilbeen.__ a) Bereiding van 6-broompiperonylbromide, zie reaktievergelijking A.

Chemicaliën: Piperonylalkohol (EGA-chemie resp. Aldrich) * 120 g 20 broom 48 ml in 120 ml azijnzuur azijnzuur 240 ml

Men bracht in een driehalskolf van 1 liter, voorzien van een druppeltrechter, droogbuis en inwendige thermometer, piperonylalkohol in ijsazijn en koelde in een ijsbad.

25 Aan deze oplossing druppelde men onder roeren een oplossing van broom in azijnzuur zo langzaam toe, dat de temperatuur tussen 15 en 25°C werd gehouden. Men liet het reaktiemengsel een nacht staan, zoog de neergeslagen kristallen af, waste ze met water en herkristalliseerde ze uit methanol.

30 Smpt.: 92 - 93°C

opbrengst : 174 g, 75 % b) Bereiding van het trifenylfosfoniumzout, zie reaktievergelijking B.

8502127 - 19 -

Chemicaliën: 6-broompiperonylbromide 294 g trifenylfosfine 262 g tolueen

Men bracht in een driehalskolf van 3 liter, 5 voorzien van een terugvloeikoeler en een KPG-roerder, 6-broompiperonylbromide en trifenylfosfine en loste deze verbindingen onder roeren op in absolute tolueen. Daarna verhitte men het reaktiemengsel 2 uren onder roeren en roerde het daarna 24 uren bij kamertemperatuur. Het gevormde trifenylfosfoniumzout 10 werd afgezogen, uitgewassen met een weinig tolueen en in een exsiccator gedroogd.

Opbrengst: 500 g, 95 %.

XII. Bereiding van het stilbeenderivaat, zie reaktievergelijking C.

15 Chemicaliën: Lithium (draad)

Methanol (absoluut) Trifenylfosfoniumzout o-Anisaldehyde Dimethylformamide (absoluut) 20 Reaktievoorschrift:

Men voegde 0,98 g (0,14 g. atoom) fijngesneden lithium toe aan 30 ml absolute methanol die in een stikstof-atmosfeer aanwezig was. Na beëindiging van de reaktie druppelde men deze oplossing binnen 2,5 uren in een bij 90°C geroerde 25 oplossing van 76,96 g (0,14 mol) trifenylfosfoniumzout en 17,68 g (0,13 mol) o-anisaldehyde, opgelost in 200 ml absolute dimethylformamide. De reaktieoplossing werd nog een uur bij 90°C geroerd. Na afkoelen tot kamertemperatuur werd het reaktiemengsel uitgegoten in 700 ml water en het neerslag werd afgefil-30 treerd en gedroogd.

Het gedroogde produkt werd in een Soxhlett met petroleumether (30 tot 50°C) geextraheerd, totdat het residu . in de huls geen stilbeen meer bevatte (DC; kiezelgel; C^C^) · 8602127 - 20 -

De oplossing in petroleumether werd onder verminderde druk geconcentreerd en het residu (64,82 g mengsel) werd uit ethanol herkristalliseerd (hierdoor werd het grootste gedeelte van de verontreinigingen resp. het niet-omgezette produkt afgescheiden).

5 Het verkregen neerslag (31,13 g) werd opgeroerd met 300 ml ether en gedurende 2 uren gekookt (scheiding van het cis- en . trans-mengsel). Na afkoelen werd de vaste stof afgefiltreerd en gedroogd.

Opbrengst: 23,87 g (52 %) 10 zuivere cis-verbinding - onderzocht met dunnelaagchromatografie,· kern-spinresonantiespectrum.

Smeltpunt: 112°C

d) Bereiding van l-cyaan-S^-methyleendioxy^'-15 methoxystilbeen, zie reaktievergelijking D.

Chemicaliën: koper(II)cyanide N, N-dimethylf ormamide

Een mengsel van 3 g van het van te voren gedroogde 20 stilbeenbromide, 4 g koper (II) cyanide en 30 ml dimethylformamide werd gedurende 8-12 uren onder terugvloeiing gekookt, totdat geen bromide meer volgens DC (een mengsel van dichloor-methaan en petroleumether, 1:2) aantoonbaar is. Na afkoelen werd het reaktiemengsel toegevoegd aan een oplossing van 4 g ijzer — 25 (III)chloride, 1 ml HCl en 10 ml water en werd het reaktiemengsel 20 min. op 70°C gehouden (zuurkast: HCN-ontwikkeling!). Daarna werd het afgekoelde reaktiemengsel 5x geextraheerd met telkens 40 ml chloroform, 2x gewassen met telkens 20 ml water en boven calciumchloride gedroogd. Na verwijderen van het oplos-30 middel werd het residu uit ethanol herkristalliseerd.

Opbrengst: 2,0 g (70 %).

8302127 ♦ - 21 - e) Hydrolyse van het nitril tot het eindprodukt, zie reaktievergelijking E.

Chemicaliën: stilbeenzuurnitril volgens formule NaOH.

5 Men loste onder verwarmen I g stilbeenzuurnitril op in zo weinig mogelijk ethanol (30-50 ml) en voegde hieraan een natriumhydroxydeoplossing (10 g in 15 ml water) toe. Het reaktie-mengsel werd onder krachtig terugvloeien gekookt, totdat volgens DC (ether) geen cyanide meer aanwezig was (18-20 uren). De 10 ethanol werd onder verminderde druk af gezogen en aan het residu voegde men water (50-100 ml) toe. De waterfase werd tweemalen met telkens 30 ml ether geextraheerd en met 6N-zoutzuur geneutraliseerd. Het verkregen, vlokkige neerslag blijft meestal als colloide in oplossing. De oplossing werd gedurende korte tijd 15 verwarmd en men liet haar 24 uren staan.

Het gecoaguleerde neerslag werd afgezogen en herkristalliseerd uit ethanol. Opbrengst: 0,53 g (50 %).

Voorbeeld II:

Bereiding van I-carboxy-3,4-methyleendioxy-2’-20 methoxy-stilbeen door omzetting van stilbeenbromi- de in stilbeenzuur, zie reaktievergelijking F. Chemicaliën: stilbeenbromide volgens formule 17,44 g (0,05 mol) n-Buli (1,55 molair) 40 ml (0,061 mol) 25 ether 180 ml

Men loste het stilbeenbromide op in absolute ether en koelde deze oplossing in een stikstofatmosfeer af tot -72°C. Men druppelde in deze reaktieoplossing voorzichtig n-Buli en verwarmde haar na de toevoeging binnen 1 uur tot kamer-30 temperatuur. Aan de oplossing werd, dan onmiddellijk vast kooldioxyde toegevoegd, waarna men het reaktiemengsel een nacht laat reageren. Na toevoegen van water en scheiding van de fasen werd de waterfase tweemalen geextraheerd met telkens 100 ml 8302127 « φ - 22 - ether. De gecombineerde, waterige fasen.werden in een ijsbad afgekoeld en met geconcentreerd zoutzuur aangezuurd. Het gevormde neerslag werd afgezogen en met veel water gewassen tot neutrale reaktie.

5 Na 2 tot 3x opkoken met water (ter verwijdering van boterzuur, afkomstig van het n-Buli) werd het ruwe produkt uit een mengsel van ethanol en water herkristalliseerd.

Opbrengst: 9,16 g (58,7 %)

Smpt. : 199,5°C

10 Het overeenkomstige stilbeenbromide kan volgens voorbeeld, I, de stappen 1-c, worden verkregen.

Voorbeeld III:

Bereiding van l-carboxy-3,4-methyleendioxy-8- methoxy-fenanthreen.

15 a) Fotochemische omzetting van het stilbeen- derivaat in het overeenkomstige fenanthreenderivaat, zie reaktie-vergelijking G.

Chemicaliën: Stilbeenbromide (cis-verbinding) 1,2,3,4-tetrahydro-9-fluorenon 20 cyclohexaan jood

Men loste 3,3 g (0,01 mol) cis-stilbeenbromide op in 100 ml absolute 1,2,3,4-tetrahydro-9-fluorenon. Deze oplossing werd met 1200 ml absolute cyclohexaan verdund en hieraan 25 voegde men 1,7 g jodium toe. De oplossing werd onder inleiden van stikstof 12 tot 14 dagen bestraald met een laboratoriumdompel-lamp met koelhuis van het type TQ 150 (Hanau). De reaktie werd met DC (C^C^/PE 30 - 50° C 1: 2) gecontröLeerd. De .organische fase werd 3x met telkens 300 ml van een waterige thiosulfaat 30 oplossing uitgeschud, teneinde de overmaat jodium te verwijderen.

Na drogen boven magnesiumsulfaat werd de organische fase onder roteren ingedampt,. Het ruwe produkt werd uit petroleumether bij 60-90°C herkristalliseerd.

3602127

V

- 23 -

Opbrengst : 1,55 g (47 % van de theorie).

b) Bereiding van l-cyaan-3,4-methyleendioxy-8-methoxy-f enanthr een uit fenanthreenbromide.

Omzetting van het fenanthreenbromide in het 5 nitril, zie reaktievergelijking H.

Chemicaliën: Fenanthreenbromide volgens formule koper(II)cyanide N, N-dimethylf ormamide

Men kookte een mengsel van 3 g van het van te 10 voren gedroogde fenanthreenbromide, 4 g koper(II)cyanide en 30 ml dimethylformamide 8-12 uren onder terugvloeikoeling, totdat volgens DC geen bromide (een mengsel van dichloormethaan en petroleumether, 1:2) meer kon worden aangetoond. Na afkoeling werd het reaktiemengsel toegevoegd aan eenrmengsel van 4 g 15 ijzer(III)-chloride, I ml zoutzuur en 10 ml water en het reaktiemengsel liet men 20 min. staan op 70°C (afzuigkast: HCN-ontwikkeling !). Vervolgens werd het afgekoelde reaktiemengsel 5x geextraheerd met telkens 40 ml chloroform, 2x met telkens 20 ml water gewassen en boven calciumchloride gedroogd.

20 Na verwijdering van het oplosmiddel werd het residu uit ethanol herkristal1iseerd.

Opbrengst: 2,0 g (70 %). smeltpunt: 215°C.

c) Hydrolyse van het fenanthreenzuurnitril tot fenanthreenzuur, zie reaktievergelijking J.

25 Chemicaliën: Fenanthreenzuurnitril volgens formule

NaOH

Men loste 1 g fenanthreenzuurnitril onder verwarming op in zo weinig mogelijk ethanol (30 tot 50 ml) 30 en voegde hieraan een natriumhydroxydeoplossing toe (10 g in 15 ml water). Daarna kookte men het reaktiemengsel onder krachtig terugvloeien totdat volgens DC (ether) geen cyanide meer aanwezig was (18 tot 20 uren). De ethanol werd onder verminderde 8602127 -y m - 24 - druk afgezogen en aan het verkregen residu voegde men water (50 tot 100 ml) toe. De waterige fase werd 2x met telkens 30 ml ether geextraheerd en met 6N zoutzuur geneutraliseerd.

Het gevormde, vlokkige neerslag bleef meestal als colloïde in 5 oplossing. Vervolgens werd de oplossing gedurende korte tijd verwarmd en men liet haar 24 uren staan.

Het gecoaguleerde neerslag werd afgezogen en uit ethanol herkristalliseerd.

Opbrengst: 0,53 g (50 %).

10 Voorbeeld IV:

Bereiding van l-carboxy-3,4-methyleendioxy-8- hydroxy-fenanthreen

Men smolt 1,0 g l-carboxy-3,4-methyleendioxy-8-methoxy-fenanthre.en met 2,0 g pyridine.hydrochloride in een olie-15 bad bij 170°C en hield dit mengsel onder inleiden van stikstof gedurende 1 uur op deze temperatuur» Na afkoelen werd de vastgeworden massa opgenomen in 10 1 5 %-ige zoutzuur en 3x met telkens 10 1 chloroform geextraheerd. Men combineerde de extracten, waste met water tot neutrale reaktie en filtreerde 20 ter droging over gesilaniseerd filtreerpapier (WHATMAN 1 PS)*»

Na afdampen van het oplosmiddel bij 30°C met behulp van een roterende verdampingsinrichting werd het mengsel van uitgangsmateriaal en hydrolysaat ter scheiding veresterd, waarbij met een mengsel van 2,5 1 methanol en 0,1 1 geconcentreerd zwavelzuur 25 gedurende 3 uren onder terugvloeiing werd gedestilleerd. Daarna werd het reaktiemengsel uitgegoten in 10 1 water en werd de waterig-methanolische fase 3x met telkens 10 1 diisopropyl-ether uitgeschud. Het organische oplosmiddel werd, nadat een aantal malen met water was uitgewassen, met 10 1 natriumhydroxyde 30 geextraheerd, waarbij de methylester van de 8-methoxyverbinding in de organische laag achterbleef en de 8-hydroxyverbinding onder gelijktijdige esterhydrolyse in de waterfase overging.

Na uitwassen met verse diisopropylether werd de alkalische fase 8602127 - 25 - •i *.

aangezuurd en een aantal malen met chloroform uitgeschud, boven fasenscheidingspapier WHATMAN I PS gedroogd en het oplosmiddel met behulp van een roterende verdampingsinrichting afgedestilleerd. Hierbij bleef l-carboxy-3,4-methyleendioxy-8yhydroxy-fenanthreen 5 als een volgens dunnelaagchromatografie uniforme verbinding in vaste vorm achter.

Fluorescentie: (MeOH; λ , nm): Aanslag: 261, 302, max 318, 329, 358, 377 Emissie: 386, 402 10 Opbrengst: 0,714 g (75 %)

Voorbeeld V:

Bereiding van 1-carboxy-3,4-methyleendioxy-8- methoxy-fenanthreen door reductie van de nitro- groep.____ 15

Men loste 5 g aristolochiazuur I op in 1500 ml van een 1 %-ige oplossing van natriumcarbonaat in water en filtreerde vervolgens in een kolf van 5 1. Aan deze heldere zoutoplossing voegde men 1500 ml van een in de handel verkrijgbare ammoniumpolysulfideoplossing toe. Het reaktiemengsel 20 werd 2 uren geroerd bij kamertemperatuur (afzuigen I) en men liet het een nacht staan. Vervolgens voegt men 1500 ml gedeminera-liseerd water toe en zuurt het reaktiemengsel aan door onder roeren ongeveer 550 ml geconcentreerd zoutzuur aan het reaktiemengsel toe te druppelen. Het daarbij gevormde neerslag werd 25 afgefiltreerd en met water uitgewassen.

De waterige fase werd mét 1500 ml ethylacetaat geextraheerd. Deze ethylacetaatfase paste men voor het uitschudden van het neergeslagen produkt toe en schudde daarna nog eens 2x met telkens 1500 ml ethylacetaat uit. De organische fasen werden 30 gecombineerd en 2x met telkens 500 mlwater gewassen. Daarna extraheerde men de ethylacetaatoplossing 4x met telkens 750 ml van een 2 %-ige waterige natronloog. De organische fase werd joü 2127 - 26 - weggedaan en de pH van de alkalisch-waterige oplossing werd met geconcentreerd zoutzuur ingesteld op 4-3, waarna weer 4x met telkens 1000 ml ethylacetaat werd uitgeschud. De gecombineerde organische fasen werden 3x met telkens 750 ml water gewassen.

5 De gewassen organische fase werd boven natriumsulfaat gedroogd en vervolgens, na filtreren, onder verminderde druk gedroogd. (Badtemperatuur ongeveer 30°C).

Opbrengst: 3,1 g

Smpt. : 285°C (ontl.) 10 Voor het zuiveren werd de verbinding uit ethyl acetaat herkristalliseerd.

8002*27

Claims (4)

1. Verbindingen met formule 1 * waarin Rj een waterstofatoom, een methoxy- of ethoxygroep voorstelt en R2 en R^ telkens een waterstofatoom weergeven of tezamen een aromatische 5 koolstof-koolstofbinding vormen en Rj dan een waterstofatoom, een hydroxylgroep, een methoxygroep of een ethoxygroep is, en de zouten daarvan.

2. Werkwijze voor het bereiden van een polycyclische verbinding^ met het kenmerk, dat men een verbinding 10 met formule 1, waarin Rj een waterstofatoom, een methoxy- of ethoxygroep voorstelt en R2 en R^ een waterstofatoom weergeven, of tezamen een aromatische koolstof-koolstofbinding vormen, waarbij in dit geval Rj eveneens een hydroxylgroep kan zijn, en de zouten daarvan, befflidt door 6-broompiperonylbromide met 15 formule 3, in een watervrij oplosmiddel, mebfcrifenylfosfine te laten reageren tot een fosfoniumzout met formule 4, deze laatste verbinding in aanwezigheid van een sterke base met benzaldehyde, O-methoxybenzaldehyde of ortho-ethoxybenzaldehyde te laten reageren tot een stilbeen met formule 5, waarin Rj een waterstof-20 atoom, een methoxygroep of een ethoxygroep voorstelt, dit stilbeenbromide met een metaalcyanide, in het bijzonder kopercyanide, in een polair, aprotisch oplosmiddel, in het bijzonder in dimethylformamide, in het overeenkomstige nitril omzet en dit door hydrolyse in een zuur met formule I 25 omzet, of het hiervoor genoemde stilbeenbromide met n-butyllithium en kooldioxyde in een zuur met formule 1 omzet, of het hiervoor genoemde stilbeenbromide door 30 bestraling met IJ.V.-licht in het fenanthreenderivaat met formule 6 omzet en deze verbinding met een metaalcyanide of met n-butyllithium en koolzuur op een hiervoor vermelde wijze in een zuur 8602127 η V · - 28 - met formule 1 omzet en desgewenst een verbinding met formule 1, waarin Rj een methoxygroep voorstelt, door ethersplitsing in een verbinding omzet waarin Rj de hydroxylgroep is, of een nitroverbinding met formule 7, waarin Rj een 5 waterstofatoom of de methoxygroep voorstelt, met een polysulfide denitreer-t tot een verbinding met formule 1 en indien Rj de methoxygroep voorstelt, de methoxygroep desgewenst door ether-splitsing in een hydroxylgroep omzet.

3. Geneesmiddel dat tenminste een verbinding 10 met de algemene formule 1., waarin Rj een waterstofatoom, een methoxy- of een ethoxygroep voorstelt en Rg en R^ telkens een waterstofatoom weergeven of tezamen een aromatische koolstof-koolstofbinding vormen, waarbij in dat geval Rj eveneens een hydroxylgroep kan zijn, en/of een farmaceutisch verdraagbaar 15 zout daarvan, desgewenst in een farmaceutisch verdraagbare drager, bevat.

4. Werkwijzen als beschreven in de beschrijving en/of voorbeelden. é J 8602127