NL1026624C2 - Isethionaatzout van een selectieve CDK4-remmer. - Google Patents

Description

Isethionaatzout van een selectieve CDK4-remmer 5 Achtergrond van de uitvinding Gebied van de uitvinding

Deze uitvinding betreft zoutvormen van 6-acetyl-8-10 cyclopentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-yl- amino)-8H-pyrido[2,3-d]pyrimidin-7-on, welke een selectieve cycline-afhankelijke kinase 4 (CDK4) remmer is, die nuttig is voor het behandelen van ontsteking en celproli-feratieve ziekten zoals kanker en restenose.

15

BESPREKING

Cycline-afhankelijke kinases en verwante serine/ threonineprotelnekinases zijn belangrijke cellulaire enzy-20 men die essentiële functies uitvoeren bij het regelen van celdeling en proliferatie. De cycline-afhankelijke kinase katalytische eenheden worden geactiveerd door regelende subeenheden bekend als cyclinen. Ten minste zestien zoog-diercyclinen zijn geïdentificeerd (D.G. Johnson en C.L. 25 Walker, Annu. Rev. Pharmacol. Toxicol. (1999) 39:295-312). Cycline B/CDK1, cycline A/CDK2, cycline E/CDK2, cycline D/CDK4, cycline D/CDK6 en mogelijk andere heterodimeren waaronder CDK3 en CDK7 zijn belangrijke regulatoren van celcyclusprogressie. Additionele functies van cycline/CDK-30 heterodimeren omvatten regeling van transcriptie, DNA-reparatie, differentiatie en apoptose (D.O. Morgan, Annu. Rev. Cell. Dev. Biol. (1997) 13261-13291).

Cycline-afhankelijke kinaseremmers kunnen nuttig blijken bij het behandelen van kanker. Verhoogde activi-35 teit of tijdelijk abnormale activering van cycline-afhankelijke kinases is getoond te resulteren in de ontwikkeling van menselijke tumoren (C.J. Sherr, Science (1996) 1026624- 2 274:1672-1677). Inderdaad wordt menselijke tumorontwikke-ling gebruikelijk geassocieerd met veranderingen in hetzij de CDK-proteïnen zelf hetzij de regulatoren ervan (C. Cordon-Cardo, Am. J. Pathol. (1995) 147:545-560; J.E. Karp 5 en S. Broder, Nat. Med. (1995) 1:309-320; M. Hall c.s.,

Adv. Cancer Res. (1996) 68:67-108). Natuurlijk voorkomende proteïneremmers van CDKs zoals pl6 en p27 veroorzaken in vitro groeiremming in longkankercellijnen (A. Kamb, Curr. Top. Microbiol. Immunol. (1998) 227:139-148).

10 Kleine molecuul CDK-remmers kunnen ook worden toege past bij de behandeling van hart- en vaataandoeningen zoals restenose en atherosclerose en andere vaataandoeningen die het gevolgd zijn van afwijkende celproliferatie. Vasculaire gladdespierproliferatie en intimale hyperplasie 15 volgend op ballonangioplastie worden geremd door over-expressie van het cycline-afhankelijke kinaseremmerprotel-ne p21 (M.W. Chang c.s., J. Clin. Invest. (1995) 96:2260; Z-Y. Yang c.s., Proc. Natl. Acad. Sci. (USA) (1996) 93:9905). Bovendien resulteerde de purine CDK2-remmer CVT-20 313 (Ki = 95 nM) in meer dan 80 % remming van neo- intimavorming bij ratten (E.E. Brooks c.s., J. Biol. Chem.

(1997) 29207-29211).

CDK-remmers kunnen worden toegepast om ziekten te behandelen veroorzaakt door een verscheidenheid aan infecti-25 euze middelen, waaronder schimmels, protozoïsche parasieten zoals. Plasmodium falciparum, en DNA- en RNA-virussen. Bijvoorbeeld zijn cycline-afhankelijke kinases vereist voor virale replicatie volgend op infectie door herpes simplexvirus (HSV) (L.M. Schang c.s., J. Virol. (1998) 30 72:5626) en CDK-homologen zijn bekend essentiële rollen te spelen in gist.

Selectieve CDK-remmers kunnen worden toegepast om de effecten van diverse auto-immuunaandoeningen te verlichten. Reumatoïde artritis, een chronische ontstekingsziek-35 te, wordt gekenmerkt door synoviaalweefselhyperplasie. Remming van synoviaalweefselproliferatie dient ontsteking te minimaliseren en gewrichtsvernietiging te voorkomen·.

1026624“ 3

Expressie van het CDK-remmerproteïne pl6 in cynoviale fi-broblasten is gevonden groei te remmen (K. Taniguchi c.s., Nat. Med. (1999) 5:760-767). Vergelijkbaar werd, in een rattenmodel van artritis, zwellen van gewrichten aanzien-5 lijk geremd door behandeling met een pl6 tot expressie brengend adenovirus. CDK-remmers kunnen effectief zijn tegen andere aandoeningen van celproliferatie waaronder psoriasis (gekenmerkt door keratinocytenhyperproliferatie), glomerulonefritis, en lupus.

10 Bepaalde CDK-remmers kunnen nuttig zijn als chemobe- schermende middelen door het vermogen ervan om celcyclus-progressie van normale ongetransformeerde cellen te remmen (Chen c.s. J. Natl. Cancer Institute (2000) 92:1999-2008). Voorbehandeling van een kankerpatiënt met een CDK-remmer 15 voorafgaande aan de toepassing van cytotoxische middelen kan de bijwerkingen gebruikelijk verbonden met chemotherapie verminderen. Normaal prolifererende weefsels worden beschermd tegen de cytotoxische effecten door de werking van de selectieve CDK-remmer.

20 Overzichtsartikelen van kleine molecuul remmers van cycline-afhankelijke kinasen hebben de moeilijkheid opgemerkt van het identificeren van verbindingen die specifiek CDK-proteïnen remmen zonder andere enzymen te remmen. Derhalve zijn, ondanks hun potentieel om een verscheidenheid 25 aan ziekten te behandelen, geen CDK-remmers momenteel toegelaten voor commercieel gebruik. (P.M. Fischer, Curr. Opin. Drug Discovery (2001) 4:623-634; D.W. Fry en M.D.

Garrett, Curr. Opin. Oncologie, Endocrine & Metabolic Invest. (2000) 2:40-59; K.R. Webster en D. Kimball, Emerging 30 Drugs (2000) 5:45-59; T.M. Sielecki c.s., J. Med. Chem.

(2000) 43:1-18).

Ondanks deze moeilijkheden hebben recente onderzoeken een aantal selectieve CDK4-remmers geïdentificeerd die, zoals hierboven besproken, nuttig kunnen blijken bij het 35 behandelen van kanker - hetzij als antikankermiddelen hetzij als chemobeschermende middelen - en bij het behandelen van hart- en vaatziekten, zoals restenose en atherosclero- 1026624’ 4 se, ziekten veroorzaakt door infectieuze middelen, en au-to-immuunaandoeningen, waaronder reumatoïde artritis. Voor een bespreking van deze selectieve CDK4-remmers, zie gemeenschappelijk toegewezen internationale octrooiaanvrage 5 PCT/IB03/00059, ingediend op 10 januari 2003 (de '059 aan vrage) , welke hierin in zijn geheel voor alle doeleinden door verwijzing wordt opgenomen.

De '059 aanvrage beschrijft een bijzonder krachtige en selectieve CDK4-remmer, 6-acetyl-8-cyclopentyl-5-10 methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-ylamino)-8H-pyrido-[2,3-d]pyrimidin-7-on: Ό li ” 0 .

20

In standaard enzymassays vertoont de verbinding met Formule 1 ICso-concentraties voor CDK4- en CDK2-remming 25 (bij 25°C van respectievelijk 0,011 μΜ en > 5 μΜ. Voor een bespreking van standaard CDK4- en CDK2-assays voor IC50-bepalingen, zie D.W. Fry c.s., J. Biol. Chem. (2001) 16617-16623.

Hoewel de verbinding met Formule 1 een krachtige en . 30 selectieve CDK4-remmer is, geeft de toepassing ervan in farmaceutische producten uitdagingen. Bijvoorbeeld hééft de vrije base slechte wateroplosbaarheid 9 pg/ml en vertoont lage biobeschikbaarheid in dieronderzoeken. Een di-HCl-zout van de verbinding met Formule 1 blijkt adequate 35 wateroplosbaarheid te vertonen. Vochtopnameonderzoeken onthullen echter dat, zelfs bij lage relatieve vochtigheid (10 % RH), het di-HCl-zout water absorbeert in een hoe- 1026624* 5 veelheid groter dan ongeveer 2 % van de massa ervan, hetgeen het ongeschikt maakt voor toepassing in een vast ge-neesmiddelproduct. Een mono-HCl-zout van de verbinding met Formule 1 is marginaal hygroscopisch, en absorbeert meer 5 dan 2 % van de massa ervan bij een relatieve vochtigheid boven 80 %. De werkwijze voor het bereiden van het mono-HCl-zout geeft echter gedeeltelijk kristallijne geneesmid-delsubstantie, hetgeen potentiële problemen met procesop-schaling aangeeft. Andere zoutvormen van de verbinding met 10 Formule 1 zijn derhalve noodzakelijk.

SAMENVATTING VAN DE UITVINDING

De onderhavige uitvinding verschaft een mono-ise-15 thionaatzout van 6-acetyl-8-cyclopentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-ylamino)-8H-pyrido[2,3-d]pyrimi-din-7-on, dat wordt voorgesteld door Formule 2:

20 1 X

H Λ. V°H

25 VJ .HO^^ 2

Het isethionaatzout kan voorkomen als één of meer po-30 lymorfen, waaronder Vorm A, Vorm B, en Vorm D. Elk van de polymorfen kan worden onderscheiden door het poederrönt-gendiffractie (PXRD) patroon (diffractogram) ervan, of Ra-man-spectrum, of differentiële scanning calorimetrie (DSC) thermogram, of enige combinatie van PXRD-patroon, Raman-35 spectrum en DSC-thermogram. Het isethionaatzout kan water-vrij zijn, of kan variërende hoeveelheden water of één of meer oplosmiddelen bevatten.

• ·λ.

1026624“ 6

Derhalve verschaft één aspect van de onderhavige uitvinding een mono-isethionaatzout van 6-acetyl-8-cyclo-pentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-yland.no)-8H-pyrido[2,3-d]pyrimidin-7-on, dat wordt aangeduid als Vorm 5 A, en wordt gekenmerkt door één of meer van de volgende: een poederröntgendiffractiepatroon met pieken bij 20-waarden van ongeveer 8,7, 13,5 en 17,6, of een Raman-spectrum niet pieken bij Raman-verschuivingswaarden van ongeveer 1600 cm-1, 1290 cm-1, 675 cm-1, 470 cm-1, 450 cm'1 en 10 425 cm'1, of een DSC-thermogram met een scherpe endotherm bij 273°C.

Een ander aspect van de onderhavige uitvinding verschaft een mono-isothionaatzout van 6-acetyl-8-cyclo-pentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-ylamino)-8H-15 pyrido[2,3-d]pyrimidin-7-on, dat wordt aangeduid als Vorm B, en wordt gekenmerkt door één of meer van de volgende: een poederröntgendiffractiepatroon met pieken bij 20-waarden van ongeveer 5,1, 11,8, 12,1, 12,8, 13,1 en 14,7, een Raman-spectrum met pieken bij Raman-20 verschuivingswaarden van ongeveer 1600 cm"1, 1290 cm-1, 470 cm"1, 450 cm"1 en 425 cm"1, maar geen aanzienlijke piek bij 675 cm"1, of een BSC-thermogram met een scherpe endotherm bij 271°C.

Een verder aspect van de onderhavige uitvinding ver-25 schaft een mono-isethionaatzout van 6-acetyl-8-cyclopentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-ylamino)-8H-pyrido[2,3-d]pyrimidin-7-on, dat wordt aangeduid als Vorm D, en wordt gekenmerkt door één of meer van de volgende: een poederröntgendiffractiepatroon met pieken 30 bij 20-waarden van ongeveer 8,4, 8,9 en 21,9, een Raman- spectrum met een piek bij een Raman-verschuivingswaarde van ongeveer 463 cm"1, of een DSC-thermogram met een scherpe endotherm bij 277eC. Voor elke zoutvorm wordt het poederröntgendiffractiepatroon verkregen met behulp van CuKa-35 straling en wordt het DSC-thermogram verkregen met behulp van een verwarmingssnelheid van 5°C/min.

1026624- 7

De onderhavige uitvinding verschaft ook farmaceutische doseringsvormen die een isethionaatzout van 6-acetyl- 8-cyclopentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-yl-amino) -8H-pyrido [2,3-d]pyrimidin-7-on en één of meer far-5 maceutisch aanvaardbare excipiënten omvatten. Nuttige ex-cipiënten omvatten desintegratiemiddelen, bindmiddelen, verdunningsmiddelen, oppervlakteactieve middelen, smeermiddelen, conserveermiddelen, antioxidanten, smaakmidde-len, kleurmiddelen, en dergelijke.

10 De onderhavige uitvinding verschaft ook werkwijzen voor het maken van het isethionaatzout van 6-acetyl-8-cyclopentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-yl-amino)-8H-pyrido[2,3-d]pyrimidin-7-on. Eén werkwijze omvat het toevoegen van een oplossing van isethioninezuur en een 15 eerste oplosmiddel aan een waterige suspensie van 6-acetyl-8-cyclopentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-ylamino)-8H-pyrido[2,3-d]pyrimidin-7-on, om een eerste mengsel te produceren. De werkwijze omvat ook het vriesdrogen van het mengsel om een amorf zout te geven, dat 20 vervolgens wordt gecombineerd met een tweede oplosmiddel om een tweede mengsel te produceren dat het isethionaatzout van 6-acetyl-8-cyclopentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-ylamino)-8H-pyrido[2,3-d]pyrimidin-7-on omvat .

25 Een andere werkwijze omvat het verschaffen van een kiemkristal van een isethionaatzoutvorm van 6-acetyl-8-cyclopentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-yl-amino)-8H-pyrido[2,3-d]pyrimidin-7-on, en het toevoegen van het kiemkristal aan een dispersie van 6-acetyl-8-30 cyclopentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-yl- amino)-8H-pyrido[2,3-d]pyrimidin-7-on en een eerste oplosmiddel om een eerste mengsel te produceren. De werkwijze omvat ook het combineren van het eerste mengsel met een oplossing van isethioninezuur en een tweede oplosmiddel om 35 een tweede mengsel te produceren, dat het isethionaatzout van 6-acetyl-8-cyclopentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-ylamino)-8H-pyrido[2,3-d]pyrimidin-7-on omvat.

1026624- 8

In beide bovenstaande werkwijzen kunnen de eerste en tweede oplosmiddelen hetzelfde of verschillend zijn, en zijn water-mengbare oplosmiddelen, waaronder MeOH, EtOH, en andere alcoholen. Om opbrengsten te verbeteren, kunnen 5 de werkwijzen omvatten het verwarmen, afkoelen of verwarmen en afkoelen van het tweede mengsel tot temperaturen boven en onder kamertemperatuur. Bijvoorbeeld kan het tweede mengsel worden verwarmd tot een temperatuur variërend van ongeveer 30°C tot ongeveer 60°C en vervolgens la-10 ten af koelen tot kamertemperatuur. Alternatief kan men het tweede mengsel laten staan bij kamertemperatuur, en daarop volgend laten afkoelen tot een temperatuur op of onder ongeveer 0°C. Vergelijkbaar kan het tweede mengsel worden verwarmd tot een temperatuur variërend van ongeveer 30°C 15 tot ongeveer 60°C en vervolgens worden afgekoeld tot een temperatuur op of onder ongeveer 0°C.

Een andere werkwijze omvat het laten reageren van 4-{6-[6-(1-butoxy-vinyl)-8-cyclopentyl-5-methyl-7-oxo-7,8-dihydro-pyrido[2,3-d]pyrimidin-2-ylamino]-pyridin-3-yl}-20 piperazine-l-carbonzuur-tert-butylester met isethionine-zuur in een oplosmiddel en water om een mengsel te geven dat een di-isethionaatzout van 6-acetyl-8-cyclopentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-ylamino)-8H-pyrido-[2,3-d]pyrimidin-7-on omvat. De werkwijze omvat eventueel 25 het toevoegen van een gehinderde base aan het reactiemeng-sel om een mono-isethionaatzout van 6-acetyl-8-cyclo-pentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-ylamino)-8H-pyrido[2,3-d]pyrimidin-7-on te genereren.

De onderhavige uitvinding verschaft verder een werk-30 wijze voor het behandelen van een aandoening of kwaal bij een zoogdier, waaronder een mens, veroorzaakt door abnormale celproliferatie, of door virale of schimmelinfecties, of door een auto-immuunziekte. De werkwijze omvat het toedienen aan het zoogdier van een hoeveelheid van een 35 isethionaatzout van 6-acetyl-8-cyclopentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-ylamino)-8H-pyrido[2,3-d]pyrimi-din-7-on, welke effectief is bij het behandelen van de 4026624- 9 aandoening of kwaal. Aandoeningen of kwalen veroorzaakt door abnormale celproliferatie omvatten kanker en vasculaire gladdespierproliferatie verbonden met atheros.clero-se, post-chirurgische vasculaire stenose en restenose, en 5 endometriose. Auto-immuunziekten omvatten psoriasis, ontstekingachtige reumatoïde artritis, lupus, type 1 diabetes, diabetische nefropathie, multiple sclerose, glome-rulonefritis en orgaantransplantaatafstoting, waaronder gastheer tegen transplantaatziekte.

10 Het isethionaatzout verschaft aanzienlijke voordelen ten opzichte van de vrije base (Formule 1) en andere zout-vormen, waaronder mono- en di-HCl-additiezouten. Vergeleken met de vrije base vertoont het isethionaatzout meer dan een 20.000-voudige verbetering in wateroplosbaarheid.

15 Anders dan het geval van het di-HCl-zout wordt de verbetering in oplosbaarheid echter niet vergezeld door een aanzienlijke toename in hygroscopiciteit. Bovendien is het isethionaatzout in hoofdzaak kristallijn, en leidt derhalve niet aan potentiële opschaalproblemen verbonden met het 20 mono-HCl-zout. Deze en andere voordelen dienen te helpen vele van de uitdagingen die zich voordoen aan ontwikkeling van farmaceutische producten die de selectieve CDK4-remmer met Formule 1 bevatten te verlichten.

25 BEKNOPTE BESCHRIJVING VAN DE TEKENINGEN

De diverse kenmerken, voordelen en andere toepassingen van de onderhavige uitvinding zullen duidelijker worden door te verwijzen naar de volgende beschrijving en te- 30 keningen waarbij: FIG. 1 een PXRD-patroon toont van een mono-isethionaatzout (Vorm A) van 6-acetyl-8-cyclopentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-ylamino)-8H-pyrido-[2,3-d]pyrimidin-7-on; 35 FIG. 2 PXRD-patronen toont van een mono-isethionaat- zout (Vorm B en Vorm D) van 6-acetyl-8-cyclopentyl-5- t028624- 10 methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-ylamino)-8H-pyrido-[2,3-d]pyrimidin-7-on; FIG. 3 een PXRD-patroon van een mono-mesylaatzout toont (Vorm A, Vorm B, Vorm C en Vorm D) van 6-acetyl-8-5 cyclopentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-yl-amino)-8H-pyrido[2,3-d]pyrimidin-7-on; FIG. 4 een PXRD-patroon toont van een di-mesylaatzout van 6-acetyl-8-cyclopentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-ylamino)-8H-pyrido[2,3-d]pyrimidin-7-on; 10 FIG. 5 een PXRD-patroon toont van een mono-HCl-zout van 6-acetyl-8-cyclopentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-ylamino)-8H-pyrido[2,3-d]pyrimidin-7-on; FIG. 6 een PXRD-patroon toont van een di-HCl-zout van 6-acetyl-8-cyclopentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-15 pyridin-2-ylamino)-8H-pyrido[2,3-d]pyrimidin-7-on; FIG. 7 Raman-spectra toont van een mono-isethionaat- zout (Vorm A, Vorm B en Vorm D) van 6-acetyl-8-cyclo- pentyl-5-methyl-2- (5-piperazin-l-yl-pyridin-2-ylami.no) -8H-pyrido[2,3-d]pyrimidin-7-on, met Raman-verschuivingen va-20 riërend van 0 cm"1 tot 1850 cm-1; FIG. 8 Raman-spectra toont van een mono-isethionaat- zout (Vorm A, Vorm B en Vorm D) van 6-acetyl-8-cyclo- pentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-ylamino)-8H-pyrido[2,3-d]pyrimidin-7-on, met Raman-verschuivingen va-25 riërend van 1350 cm-1 tot 1800 cm-1; FIG. 9 Raman-spectra toont van een mono-isethionaat-zout (Vorm A, Vorm B en Vorm D) van 6-acetyl-8-cyclo- pentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-ylamino)-8H-pyrido[2,3-d]pyrimidin-7-onf met Raman-verschuivingen va-30 riërend van 1100 cm-1 tot 1350 cm-1; FIG. 10 Raman-spectra toont van een mono-isethionaat-zout (Vorm A, Vorm B en Vorm D) van 6-acetyl-8-cyclo- pentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-ylamino)-8H-pyrido[2,3-d]pyrimidin-7-on, met Raman-verschuivingen va-35 riërend van 500 cm-1 tot 850 cm"1; FIG. 11 Raman-spectra toont van een mono-isethionaat-zout (Vorm A, Vorm B en Vorm D) van 6-acetyl-8-cyclo-

102QQ24Z

11 pentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-ylamino)-8H-pyrido[2,3-d]pyrimidin-7-on, met Raman-verschuivingen variërend van 340 cm"1 tot 550 cm"1; FIG. 12 een DSC-thermogram toont van een mono-ise-5 thionaatzout (Vorm A) van 6-acetyl-8-cyclopentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-ylamino)-8H-pyrido[2, 3-d]-pyrimidin-7-on; FIG. 13 DSC-thermogrammen toont van een mono-isethio-naatzout (Vorm B en Vorm D) van 6-acetyl-8-cyclopentyl-5-10 methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-ylamino)-8H-pyrido-[2,3-d]pyrimidin-7-on; FIG. 14 DSC-thermogrammen toont van een mono-ise-thionaatzout (Vorm A, Vorm B, Vorm C en Vorm D) van 6-acetyl-8-cyclopentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-15 2-ylamino)-8H-pyrido[2,3-d]pyrimidin-7-on; FIG. 15 een DSC-thermogram toont van een di-mesylaat-zout van 6-acetyl-8-cyclopentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-ylamino)-8H-pyrido[2,3-d]pyrimidin-7-on; FIG. 16 een DSC-thermogram toont van een di-HCl-zout 20 van 6-acetyl-8-cyclopentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-ylamino)-8H-pyrido[2,3-d]pyrimidin-7-on; FIG. 17 wateradsorptie/desorptie-isothermen toont voor de vrije base van FIG. 12 een DSC-thermogram toont van een mono-isethionaatzout (Vorm A) van 6-acetyl-8- 25 cyclopentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-yl-amino)-8H-pyrido[2,3-d]pyrimidin-7-on; en FIG. 18 wateradsorptie;/desorptie-isothermen toont voor diverse zouten van FIG. 12 een DSC-thermogram toont van een mono-isethionaatzout (Vorm A) van 6-acetyl-8- 30 cyclopentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-yl- amino)-8H-pyrido[2, 3-d]pyrimidin-7-on;, waaronder mono-isethionaat (Vorm B en Vorm D), mono- en di-HCl, mono-mesylaat (Vorm A en Vorm C), di-mesylaat, en mono-tosylaat.

35 10288242 12

GEDETAILLEERDE BESCHRIJVING DEFINITIES EN AFKORTINGEN

5 Tenzij anderszins aangegeven, gebruikt deze beschrij ving hieronder verschafte definities.

De term "kanker" omvat, maar is niet beperkt tot, de volgende kankers: kankers van de borst, eileider, baarmoe-derhals, prostaat, testis, eusofagus, maag, huid, long, 10 bot, colon, pancreas, schildklier, galwegen, mondholte en farynx (oraal), lip, tong, mond, farynx, dunne darm, co-lon-rectum, dikke darm, rectum, hersenen en centraal zenuwstelsel, glioblastoom, neuroblastoom, keratocanthoom, epidermoïde carcinoom, grotecelcarcinoom, adenocarcinoom, 15 adenocarcinoom, adenoom, adenocarcinoom, folliculair carcinoom, ongedifferentieerd carcinoom, papillaire carcinoom, seminoom, melanoom, sarcoom, blaascarcinoom, lever-carcinoom, niercarcinoom, myeloïde aandoeningen, lymfoïde aandoeningen, ziekte van Hodgkin, haarcellen en leukemie.

20 De uitdrukking "farmaceutisch aanvaardbaar" betreft substanties, die binnen de omvang van gedegen medisch oordeel zijn, geschikt voor toepassing in contact met de weefsels van patiënten zonder onnodige toxiciteit, irritatie, allergische reactie, en dergelijke, in overeenstem-25 ming met een redelijke voordeel/risicoverhouding, en effectief voor hun bedoelde gebruik.

De term "behandelen" betreft het omkeren, verlichten, remmen van de voortgang van, of voorkomen van een aandoening of kwaal waarop een dergelijke term van toepassing 30 is, of het voorkomen van één of meer symptomen van een dergelijke aandoening of kwaal.

De term "behandeling" betreft de handeling van "behandelen", zoals onmiddellijk hierboven gedefinieerd.

Tabel 1 vermeldt afkortingen gebruikt door de gehele 35 specificatie.

1026624- 13

Tabel 1. Afkortingen_

Afkorting__Beschrijving_ aq waterig ACN acetonitril BOC tert-butoxycarbonyl DCM dichloormethaan DSC differentiële scanning calorimetrie

Et3N triethylamine

EtOH ethylalcohol h, min, s uur, minuut, seconde IPA isopropylalcohol

MeOH methanol PXRD poederröntgendiffractie RH relatieve vochtigheid

RT kamertemperatuur, d.w.z. 20°C - 25°C

THF tetrahydrofuran mgA/ml milligrammen actieve substantie per milli- _liter oplossing_

Het mono-isethionaatzout (Formule 2) kan voorkomen als één of meer polymorfen, waaronder Vorm A, Vorm B en 5 Vorm D. Zoals hierboven aangegeven, kan elk van de polymorfen worden onderscheiden door poederröntgendiffractie (PXRD), of Raman-spectroscopie, of differentiële scanning calorimetrie (DSC), of enige combinatie van deze karakte-riseringsmethoden. Het mono-isethionaatzout (Formule 2) 10 kan watervrij zijn, of kan variërende hoeveelheden water of één of meer oplosmiddelen bevatten. Verder kan het mono-isethionaatzout (Formule 2) in hoofdzaak zuiver zijn -d.w.z. ten minste ongeveer 99 gew.% van een bepaalde poly-morf bevatten - of kan een mengsel van twee of meer van de 15 polymorfen zijn (b.v. Vorm B en Vorm D, enz.).

De vrije base (Formule 1) is een dibasische verbinding, welke zowel mono- als di-zuuradditiezouten kan vormen. Het conjugaat zuur ervan heeft pKas van 7,3 en 4,1, derhalve zijn in vergelijking sterke zuren noodzakelijk 20 voor het genereren van het di-zout. Hoewel het mogelijk 1026624- 14 kan zijn om een di-isethionaatzout van de verbinding met Formule 1 te bereiden, blijkt het mono-isethionaatzout meer nuttig te zijn omdat dit minder tegenion vereist.

FIG. 1 en FIG. 2 verschaffen PXRD-diffractogrammen 5 voor mono-isethionaatzoutvormen van FIG. 12 een DSC-thermogram toont van een mono-isethionaatzout (Vorm A) van 6-acetyl-8-cyclopentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-ylamino)-8H-pyrido[2,3-d]pyrimidin-7-on (Formule 2) . Deze vormen worden aangeduid als Vorm in FIG. 1 en 10 Vorm B en Vorm D in FIG. 2. Om leesbaarheid te verbeteren is het diffractogram van Vorm D in FIG. 2 opwaarts ongeveer 700 eenheden verschoven. Tabel 2 hieronder vermeldt significante PXRD-pieken (d.w.z. die welke piekhoogte tot ruisverhouding groter dan 3,5 vertonen) voor mono-isethio-15 naatpolymorfen A, B en D, en versschaft in onderstreepte letter een subreeks kenmerkende pieken die kan worden toegepast om één polymorf van een ander te onderscheiden. De lijst kenmerkende pieken verschaft in Tabel 2 is niet de enige mogelijke lijst kenmerkende pieken. De vakman kan 20 andere reeksen karakteristieke pieken kiezen die ook één polymorf van een ander onderscheiden.

Voor vergelijkingsdoeleinden tonen FIG. 3 - FIG. 6 PXRD-difractogrammen voor, respectievelijk, mono-mesylaat-, di-mèsylaat-, mono-HCl-, en di-HCl-zouten van FIG. 12 25 een DSC-thermogram toont van een mono-isethionaatzout (Vorm A) van 6-acetyl-8-cyclopentyl-5-methyl-2-(5-piper-azin-l-yl-pyridin-2-ylamino)-8H-pyrido[2,3-d]pyrimidin-7-on. Alhoewel deze zouten in meer dan één vorm kunnen voorkomen, zijn afzonderlijke polymorfen slechts geidentifi-30 ceerd voor het mono-mesylaatzout, welke FIG. 3 aanduidt als Vorm A, Vorm B, Vorm C en Vorm D. Om verschillen onder de mono-mesylaatzoutvormen te benadrukken, zijn de dif-fractogrammen van Vorm B, Vorm C en Vorm D in FIG. 3 opwaarts verschoven met variërende hoeveelheden.

35 Elk van de PXRD-patronen getoond in FIG. 1 - FIG. 6 werden verkregen op een RIGAKU D/Max 2200 poederröntgen-diffractometer met behulp van CuKa-straling. De diffracto- 1026624~ 15 meter was uitgerust met een fijn-focus röntgenbuis. Tijdens elk experiment werden het buisvoltage en de stroom ingesteld op respectievelijk 40 kV en 40 mA, werden de divergentie en verstrooiingsspleten ingesteld op 0,5°, en 5 werd de ontvangende spleet ingesteld op 0,3 mm. Gediffrac-teerde straling werd gedetecteerd met behulp van een Nal-scintillatiedetector. Voor elk van de experimenten werd een Θ-2Θ continue scan van ongeveer l°/min (3 s/0,040° stap) van 3,0 tot 40,0° 2Θ toegepast. Monsters werden be-10 reid voor analyse door deze in een silicium-wafelhouder te plaatsen. Gegevens werden verzameld met behulp van RIGA-KU's RIGMEAS software en werden geanalyseerd met behulp van een eigendömssoftwarepakket ontwikkeld met behulp van het JADE-softwareplatform.

15 Voor elke poederröntgendiffractiemeting werd een mon ster van een zoutvorm in een holte geplaatst gelokaliseerd op een vlak oppervlak van de houder, en werd een glazen plaat toegepast om het oppervlak van het monster af te vlakken. De houder die het monster bevat werd in de dif-20 fractometer geplaatst, en de bron van de röntgenstraal bestraalde het monster, aanvankelijk met een geringe hoek ten opzichte van het planaire oppervlak van de houder. De röntgenstraal werd vervolgens door een boog bewogen op een stapsgewijze wijze, welke achtereenvolgens de hoek ver-25 hoogde tussen de invallende straal en het planaire oppervlak van de houder. Bij elke stap van de scan detecteerde de scintillatieteller de hoeveelheid gediffracteerde straling, welke werd opgenomen als functie van 2Θ. De instru-mentsoftware vertoont de gediffracteerde stralingresulaten 30 van de scan als intensiteit tegen 2Θ (FIG. 1 - FIG. 6).

Verschillen in PXRD-patronen onder afzonderlijke metingen van hetzelfde polymorf kunnen opkomen om vele redenen. Bronnen van fout omvatten variaties in monstervoorbe-reiding (b.v. monsterhoogte), instrumentfouten, kalibra-35 tiefouten, en operatorfouten (waaronder fouten in het bepalen van pieklocaties). Preferentiële oriëntatie, d.w.z. een gebrek aan willekeurige oriëntatie van kristallen in 1020624- 16 het PXRD-monster, kan resulteren in aanzienlijke verschillen in relatieve piekhoogten. Kalibratiefouten en monster-hoogtefouten resulteren dikwijls in een verschuiving van alle pieken van het diffractogram in dezelfde richting en 5 met dezelfde hoeveelheid. Kleine verschillen in monster-hoogte op een vlakke houder kunnen leiden tot grote verplaatsingen in PXRD-piekposities. Voor een systematisch onderzoek dat toont dat monsterhoogteverschillen van 1 mm kunnen leiden tot piekverschuivingen zo hoog als 1 β2θ, 10 zie Chen c.s., J. Pharmaceutical and Biomedical Analysis (2001) 26:63.

In vele gevallen kunnen piekverschuivingen onder dif-fractiepatronen resulterend uit systematische fout worden geëlimineerd door te compenseren voor de verschuiving 15 (b.v. aanbrengen van een correctiefactor op alle piekposi- tiewaarden) of door het opnieuw kalibreren van de diffrac-tometer. In het algemeen kunnen dezelfde technieken worden toegepast om te compenseren voor verschillen onder dif-fractometers zodat PXRD-piekposities verkregen uit twee 20 verschillende instrumenten in overeenstemming kunnen worden gebracht. Verder zullen, als deze technieken worden toegepast op PXRD-metingen uit dezelfde of verschillende diffractometers, de piekposities voor een bepaalde poly-morf gewoonlijk overeenkomen tot binnen ongeveer ± 0,2 25 °2θ.

1026624- 17

Tabel 2. Significante PXRD-pieken voor mono-isethionaat- zoutvorm A, B en D_

Polymorf Significante pieken, 2Θ (onderstreepte waarden zijn kenmerkend voor een bepaalde polymorf A 8,7, 12,6, 13,5, 17,6, 18,8, 19,6, 19,8, 23,0, 24,2 B 5,1, 10,2, 11,8, 12,1, 13,1, 14,7, 15,2, 16,0, 16.6, 17,9, 19,2, 19,7, 21,3, 21,9, 22,6, 23,2, 24.6, 25,6, 26,1, 28,9, 30,0, 30,9, 32,5, 33,0, 32.5, 33,0, 32,5, 33,0, 34,2, 35,3, 36,0 D 8,4, 8,9, 10,8, 12,6, 14,2, 16,8, 17,9, 18,4, 19,1, 20,0, 20,4, 21,0, 21,9, 22,6, 23,0, 23,6, 24.6, 26,2, 27,2, 28,7, 29,8, 30,3, 38,4 FIG. 7 - FIG. 11 tonen Raman-spectra van de mono-5 isethionaatzoutvormen van 6-acetyl-8-cyclopentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-ylamino)-8H-pyrido[2,3-d]-pyrimidin-7-on (Formule 2) . FIG. 7 toon Raman-spectra van mono-isethionaatzoutvorm A, Vorm B en Vorm D voor Raman-verschuivingen variërend van 0 cm-1 tot 1850 cm-1, terwijl 10 FIG. 8 - FIG. 11 Raman-spectra verschaffen voor mono- isethionaatzoutvorm A, Vorm B en Vorm D voor Raman-verschuivingen variërend van respectievelijk 1350 cm"1 tot 1800 cm"1, 1100 cm"1 tot 1350 cm"1, 500 cm"1 tot 850 cm"1, en 340 cm"1 tot 550 cm"1. In sommige van de figuren kunnen één 15 of meer van de Raman-spectra verschillende ordinaatscha-ling toepassen (b.v. Vorm A in FIG. 7, 8, 10 en 11) of verschillende basislijnen (b.v. Vorm A en Vorm B in FIG.

9) of verschillende ordinaatschaling en basislijnen (FIG.

10) om verschillen tussen de mono-isethionaatzoutvormen te 20 benadrukken.

Tabel 3 hieronder vermeldt kenmerkende pieken van de Raman-spectra die kunnen worden toegepast om één mono-isethionaatzoutvorm van een ander te onderscheiden. Zoals met de PXRD-gegevens, is de lijst kenmerkende pieken ver-25 schaft in Tabel 3 niet de enig mogelijke lijst kenmerkende 102Θ624- 18 pieken, en kan de vakman op het gebied van polymorfidenti-ficatie andere reeksen kenmerkende pieken kiezen die ook één polymorf van een ander zullen onderscheiden.

De Raman-spectra getoond in FIG. 7 - FIG. 11 werden 5 verkregen met behulp van een KAISER OPTICAL SYSTEMS HOLO-LAB Raman-microscoop en spectrograaf. De Raman-spectro-graaf paste een vaste toestand diodelezer toe werkend bij 785 nm, met een uitvoervermogen van ongeveer 9 mW. Het vermogen afgeleverd op het monster door het objectief van 10 de microscoop was ongeveer 27 mW. Een thermo-elektrisch gekoelde CCD-detector werd toegepast om het Raman-signaal te detecteren. Vezeloptische kabels die de Raman-microscoop en spectrograaf verbonden werden toegepast om het laserexcitatielicht en het Raman verstrooide licht naar 15 een van het monster respectievelijk te geleiden.

Om representatieve Raman-spectra te verkrijgen, werden monsters van elk van de polymorfe vormen gesondeerd op meervoudige locaties of plekken. Voor elk monster werden Raman-spectra verkregen op vier of vijf plekken, met vier 20 duplicaatspectra op elke plek. Zoals gewoonlijk het geval is met vaste monsters, vertoonden gegevens voor een gegeven polymorfe vorm de meeste variatie in piekintensiteit, en vertoonden in vergelijking weinig variatie in piekposi-tie. Voor elk van de vormen varieerden Raman-verschui-25 vingswaarden (piekposities als functie van golfgetal) met minder dan 1 cm"1, hoewel zoals zou worden verwacht piekposities tussen verschillende vormen konden variëren met meer dan 1 cm-1. Ten minste enige van de variatie in piekintensiteit of piekpositie wordt gedacht op te komen 30 uit verschillen in de wijze dat het laserlicht verschillende kristallen in het monster treft.

1026624- 19

Tabel 3. Kenmerkende Raman-spectra pieken voor mono- isethionaatzoutvorm A, B en D__

Piek (cm-1) Piek is kenmerkend van deze polymorf

1600 A en B

1290 A en B

675 A

470 A en B

463 D

450 A en B

,_425__A en B_

Evenals de hierboven beschreven variatie van experi-5 ment tot experiment lijken de Raman-spectra van een bepaalde polymorf die worden verkregen met behulp van verschillende instrumenten weinig variatie te vertonen (d.w.z. 1 cm-1 of minder) in piekpositie, en vergelijkenderwijs grotere variatie in piekintensiteit. Gegeven dat 10 Raman-verstrooiing onafhankelijk is van de toegepaste ex-citatiegolflengte, dienen piekposities ongeveer hetzelfde te zijn tussen instrumenten die verschillende excitatie-bronnen gebruiken. Piekintensiteiten kunnen variëren afhankelijk van, onder ander dingen, het type detector of 15 optica, het vermogen van de exciterende laser en de mon-sterpositie.

FIG. 12 en FIG. 13 tonen DSC-thermogrammen van de mo-no-isethionaatzoutvormen van 6-actyl-8-cyclopentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-ylamino)-8H-pyrido-20 [2,3-d]pyrimidin-7-on (Formule 2) aangeduid als Vorm A

(FIG. 12) en Vorm B en D (FIG. 13) . Bovendien tonen FIG. 14 - FIG. 16 DSC-thermogrammen van het mono-mesylaatzout (Vorm A, B, C en D), het di-mesylaatzout en het di-HCl-zout respectievelijk. De DSC-gegevens werden verkregen met 25 behulp van een TA INSTRUMENTS 2920 Modulated DSC V2.6. Afzonderlijke polymorfmonsters werden geanalyseerd in geventileerde, afgesloten aluminium pannen, met behulp van een verwarmingssnelheid van 5°C/min tot 350°C en een stikstof-spoeling van 50 ml/min.

1 029024* 20

Zoals getoond in FIG. 12 - FIG. 15 hebben het mono-isethionaatzout (Vorm, A, B en D), het mono-mesylaatzout (Vorm A, B, C en D), en het di-mesylaatzout afzonderlijke smeltpunten, en tonen scherpe endothermen bij respectieve-5 lijk ongeveer 273°C, 271°C, 277eC, 309°C/ 307°C, 302°C, 304°C en 289°C. Daarentegen bezit het di-HCl-zout (FIG.

16) een vergelijkenderwijs ingewikkeld DSC-thermogram, dat brede endothermen omvat tussen ongeveer 40°C en 110°C en tussen ongeveer 160°C en 200°C, hetgeen waarschijnlijk 10 respectievelijk verlies aan vocht en roosterwater aangeeft. Het di-HCl-zout DSC-spoor vertoont ook een relatief scherpe exotherm beginnend bij ongeveer 207°C en een brede endotherm beginnend bij ongeveer 275°C, hetgeen mogelijk respectievelijk vormtransformatie en smelten of ontleden 15 of beide aangeeft.

FIG. 17 en FIG. 18 tonen wateradsorptie- en desorp-tie-isothermen (bij 25°C) voor de vrije base (Formule 1) en diverse zouten van 6-actyl-8-cyclopentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-ylamino)-8H-pyrido[2, 3-20 d]pyrimidin-7-on, waaronder mono-isethionaat (Vorm B en D), mono- en di-HCl, mono-mesylaat (Vorm A en C), di-mesylaat, en mono-tosylaat. De wateradsorptie- en desorp-tiegegevens worden verkregen met behulp van een VTI CORPORATION MODEL SGA-100 symmetrische gravimetrische analysa-25 tor. Om een waterdampisotherm te verkrijgen, werd een monster van een polymorf geplaatst op een microbalans in een afgesloten omgevingskamer, en vervolgens verwarmd met een snelheid van 5°C/min tot de temperatuur in de kamer 40°C bereikte. Om een droog monstergewicht te bereiken, liet 30 men de polymorf in evenwicht komen bij 40°C totdat het monster een gewichtsverandering minder dan 0,0270 gew.% in 2 min ervoer. Volgend op drogen werd het monster afgekoeld tot 25°C en vervolgens blootgesteld aan verschillende vochtigheidsniveaus variërend van 5 of 10 % RH tot 90 % RH 35 en van 90 % RH tot 10 of 5 % RH, in stappen van 10 % RH. Op elk vochtigheidsniveau liet men de polymorf in evenwicht komen totdat het monster een gewichtsverandering van 1026624- 21 minder dan 0,0270 gew.% in 2 min ervoer. De evenwichtsmas-sa op elk vochtigheidsniveau werd opgenomen, en, samen met het droge monstergewicht, toegepast om een grafiek van ge-wichtsverandering tegen relatieve vochtigheid te genere-5 ren.

Van de verbindingen getoond in FIG. 17 en FIG. 18 vertoonde slechts de vrije base, het mono-isethionaatzout (Vorm B en D), en mono-tosy laat zout minder dan een 2 % verandering in massa indien blootgesteld aan vochtigheids-10 niveaus variërend van 10 % RH tot 90 % RH bij 25°C.

Tabel 4 vermeldt oplosbaarheid in water van de vrije base (de meest stabiele kristalfase volgens suspensie-experimenten ervan en het isethionaatzout Vorm B, de meest stabiele vorm ervan volgens resultaten van suspensie-15 experimenten). Omdat Vorm B de meest stabiele isethionaat-zoutvorm blijkt te zijn, dient deze de laagste wateroplos-baarheid te vertonen onder de waargenomen isethionaatzou-ten. De andere isethionaatzoutvormen werden niet geëvalueerd op metastabiele oplosbaarheid. Waterige oplosbaarheid 20 voor het isethionaatzout werd verkregen door het zout op te lossen in water tot ongeveer 300 mg/ml, in evenwicht te brengen gedurende ongeveer 48 uur na welke tijd enige vaste stof werd waargenomen, en meten van de zoutconcentratie in de waterige fase met behulp van HPLC. Zie Tabel 5 voor 25 een lijst van HPLC-omstandigheden. Waterige oplosbaarheid voor de vrije base werd verkregen door de vaste stof in evenwicht te brengen in water gedurende 14 uur en de vrijebaseconcentratie in de waterige fase te meten met behulp van een halfgeautomatiseerde UV-vis-methode, welke 30 een SPECTRMAX PLUS fotometerplaatlezer toepaste.

De gegevens in Tabel 4 geven aan dat de wateroplos-baarheid van het mono-isethionaatzout (bij pH 5,4) meer dan 20.000-voüdig hoger is dan de vrije base (bij pH 7,9). Deze grote discrepantie in wateroplosbaarheid kan niet 35 worden verklaard door het relatief matige verschil in pH van de verzadigde oplossingen van de vrije base en het mono-isethionaatzout. Inderdaad is de theoretische waterop- 1028624- 22

losbaarheid van de vrije base slechts 0,62 mgA/ml bij pH

5,4 volgens Henderson-Hasselbalch-berekening (met behulp van vrije base oplosbaarheid 0,0092 mg/ml bij pH 7,9 en pKas 7,3 en 4,1). Kiemen van een waterige oplossing van 5 het mono-isethionaatzout bereid met 117 mgA/ml, pH 5,4 (oververzadigd ten opzichte van vrije base) met kristallen van , de vrije base veroorzaakte geen precipitatie. In plaats daarvan losten de kiemen op, hetgeen enig vermogen van het isethionaation om de vrije base in water op te 10 lossen aangaf.

Tabel 4. Wateroplosbaarheid van de vrije base en isethio- naatzout (Vorm B)__

Oplosbaarheid Evenwichtsinstel-

Monster_(mgA/ml)_Eind-pH_lingstijd (uur)

Vrije base 0,009 7,9 14

Isethionaat_213_5,4_48_ 15 Tabel 5. Algemene HPLC-omstandigheden voor wateroplosbaar- heidsmetingen_· _ _Controlevariabele_Waarde_

Kolomdebiet 1 ml/min

Stoptijd 45 min

Oplosmiddel A 10 mM acetaat, pH 5,7

Oplosmiddel B ACN

Oplosmiddel A/B (vol/vol) 0 min 80/20 30 min 25/75 35 min 25/75 36 min 80/20 45 min 80/20

Detectiegolflengte 260 nm

Kolominjectievolume 10 μΐ

Kolomtemperatuur 25°C

Kolomtype (YMC PAC PRO) C18 150 x 4,6 mm, 3 μ deel-__tjesgrootte_ 1028824- 23

De oplosbaarheid van het isethionaatzout in normale zoutoplossing is 0,58 mgA/ml, welke veel minder is dan de wateroplosbaarheid ervan, en zeer nabij de theoretische waarde van 0,43 mgA/ml (Henderson-Hasselbalch-berekening) 5 bij de eind-pH van deze oplossing (pH 5,56) is. In normale zoutoplossing verdwijnt de verrassende oploskracht van het isethionaation in hoofdzaak en gedraagt de oplosbaarheid van de verbinding zich meer zoals een typerende basische verbinding.

10 Het isethionaatzout kan worden bereid met behulp van een aantal technieken. Bijvoorbeeld wordt bij één werkwijze een oplossing van isethioninezuur en een eerste oplosmiddel gemengd met een waterige suspensie van 6-acetyl-8-cyclopentyl-5-methyl-2- (5-piperazin-l-yl-p.yridin-2-yl-15 amino)-8H-pyrido [2,3-d]pyrimidin-7-on. Het mengsel wordt gefiltreerd om allé vaste stof te verwijderen, en het resulterende filtraat wordt gevriesdroogd (gelyofiliseerd) om een amorf isethionaatzout te geven. Het amorfe zout wordt opgezet in een kristallijne vorm door het op te los-20 sen in een tweede oplosmiddel, dat kan worden vergezeld door verwarmen om oplossen te helpen voltooien. De resulterende oplossing wordt vervolgens afgekoeld tot kamertemperatuur of lager om een kristallijne voor van het zout te precipiteren, welke kan worden geïsoleerd via filtratie en 25 vervolgens gedroogd in een vacuümoven.

De werkwijze past in het algemeen stoïchiometrische (d.w.z. molaire verhoudingen van 1:1 of 2:1) of nabij sto-ichiometrische hoeveelheden isethioninezuur en 6-acetyl-8-cyclopentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-yl-30 amino)-8H-pyrido[2,3-d]pyrimidin-7-on toe. De eerste en tweede oplosmiddelen kunnen hetzelfde of verschillend zijn, en zijn in het algemeen water-mengbare oplosmiddelen, waaronder alcoholen zoals MeOH en EtOH. De hoeveelheid verwarmen noodzakelijk om het amorfe zout óp te los-35 sen in het tweede oplosmiddel zal afhangen van het toegepaste oplosmiddel, maar de temperatuur van het mengsel is in het algemeen in het traject van ongeveer 30°C tot onge- 1028624- 24 veer 60°C, en is gewoonlijk in het traject van ongeveer 30°C tot ongeveer 50°C. In sommige gevallen is de temperatuur van het mengsel in het traject van ongeveer 30°C tot ongeveer 40°C of ongeveer 35°C tot ongeveer 40°C.

5 Bij een andere werkwijze wordt de vrije base (Formule 1) gedispergeerd (gesuspendeerd) in een eerste oplosmiddel en wordt gekiemd met een kristallijne isethionaatzoutvorm. Het resulterende mengsel wordt gemengd met een oplossing van isethioninezuur en een tweede oplosmiddel. In het al-10 gemeen wordt de isethioninezuuroplossing in meervoudige porties gedurende een tijdsperiode toegevoegd. De resulterende suspensie of dispersie wordt geroerd bij kamertemperatuur of daarboven, gewoonlijk bij een temperatuur hoger dan ongeveer 35°C of 40°C. Om opbrengst te verhogen kan 15 het resulterende mengsel worden afgekoeld tot een temperatuur onder ongeveer 0°C, hetgeen additionele isethionaat-zouten kristallen precipiteert. De isethionaatzoutkristal-len die kunnen worden geïsoleerd via filtratie en vervolgens gedroogd in een vacutlmoven. Evenals de hierboven be-20 schreven werkwij ze past deze techniek stoïchiometrische of nabij stoïchiometrische hoeveelheden isethioninezuur en 6-acetyl-8-cyclopentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-ylamino)-8H-pyrido[2,3-d]pyrimidin-7-on toe. Bovendien kunnen de eerste en tweede oplosmiddelen hetzelfde of ver-25 schillend zijn, en zijn in het algemeen water-mengbare oplosmiddelen, waaronder alcoholen zoals MeOH en EtOH. Vergeleken met de eerder beschreven werkwijze resulteert deze werkwijze dikwijls in verbeterde opbrengsten en betere (b.v. grotere, meer gelijkmatige) kristallen.

30 Een andere werkwijze gaat voorbij aan de vrije base (Formule 1) en genereert het isethionaatzout direct uit een beschermd procestussenproduct. De werkwijze omvat het laten reageren van een N-BOC beschermde verbinding met Formule 3, 35 1026624- 25 9 .

°^N^NS/N^N^ γγν ··-·«- ·.

-- ·' 1 '^Ύ% Ο 3 10 met ongeveer 3,5 equivalenten (of meer) isethioninezuur in een eerste oplosmiddel en water, hetgeen de BOC beschermende groep verwijdert en een acetylgroep onthult om een 15 di-isethionaatzout van 6-acetyl-8-cyclopentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-ylamino)-8H-pyrido[2,3-d]pyri-midin-7-on te geven. De reactie kan worden uitgevoerd bij kamertemperatuur of hoger, en wordt dikwijls uitgevoerd bij een temperatuur variërend van ongeveer 30eC tot onge-20 veer 60°C. Aan dit reactiemengsel wordt een gehinderde base (b.v. Et3N) in een tweede oplosmiddel toegevoegd, hetgeen een zout vormt met het isethioninezuur dat oplosbaar is in het reactiemengsel. De toegevoegde hoeveelheid base is voldoende om - in aanwezigheid van het di-isethionaat-25 zout - een geringe overmaat vrij isethioninezuur in het reactiemengsel te handhaven. Als bijvoorbeeld 3,5 equivalenten isethioninezuur in reactie werden gebracht met de BOC-beschermde verbinding met Formule 3, zou ongeveer 1,45 equivalenten van de gehinderde base kunnen worden toege- . 30 past, resulterend in ongeveer 0,05 equivalenten overmaat van het vrije isethioninezuur. Indien gewenst kan het di-: isethionaatzout worden geïsoleerd door filtratie.

Om een mono-isethionaatzout van 6-acetyl-8-cyclo-pentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-ylamino)-8H-35 pyrido[2,3-d]pyrimidin-7-on te verkrijgen, wordt additionele base toegevoegd gedurende een langdurige tijdsperiode (b.v. druppelsgewijs) om vorming van de vereiste mono- 1026624- 26 isethionaatzoutvorm (b.v. Vorm B) te verzekeren. Te snel toevoegen van de gehinderde base kan vorming van andere, metastabiele polymorfen veroorzaken. Om opbrengst te verbeteren, kan de resulterende suspensie worden afgekoeld 5 tot een temperatuur van ongeveer 5°C of daaronder, en vervolgens gefiltreerd en gedroogd. Zoals in de hierboven beschreven werkwijzen, kunnen de eerste en tweede oplosmiddelen hetzelfde of verschillend zijn, en zijn water-mengbare oplosmiddelen, waaronder alcoholen zoals MeOH en 10 EtOH.

De andere besproken zoutvormen - b.v. mono- of di-HC1-, mesylaat-, of tosylaatzouten - kunnen worden bereid op een vergelijkbare wijze met de hierboven beschreven werkwijzen voor het isethionaatzout (Formule 2).

15 De beschreven verbindingen (Formule 1 en zouten) om vatten alle farmaceutisch aanvaardbare isotope variaties. Een isotope variatie is een verbinding waarbij ten minste één atoom is vervangen door een atoom met hetzelfde atoom-nummer, maar een atoommassa verschillend van de atoommassa 20 gewoonlijk gevonden in de natuur. Nuttige isotopen omvatten isotopen van waterstof, koolstof, stikstof, zuurstof, fosfor, zwavel, fluor en chloor. Illustrerende isotopen omvatten derhalve, zonder beperking, 2H, 3H, 13C, 14C, 15N, 170, 180, 32P, 35S, 18F en 36C1.

25 Substitutie van de beschreven verbindingen met isoto pen zoals deuterium, d.w.z. 2H, kan bepaalde therapeutische voordelen leveren resulterend uit grotere metabole stabiliteit, bijvoorbeeld verlengde in vivo halfwaardetijd of verminderde doseringsvereisten, en kan derhalve nutti-30 ger zijn in sommige omstandigheden. Bovendien zijn bepaalde isotope variaties, bijvoorbeeld die welke een radioactief isotoop opnemen, nuttig bij geneesmiddel- en/of sub-straatweefselverdelingsonderzoeken. De radioactieve isotopen tritium, d.w.z. 3H, en koolstof-14, d.w.z. 14C, zijn 35 bijzonder nuttig voor dit doel met het oog op het gemak ervan van opname en gemakkelijke middelen van detectie.

1026624" 27

Isotope variaties van de beschreven verbindingen kunnen in het algemeen worden bereid met behulp van de vakman bekende conventionele technieken of met behulp van werkwijzen analoog aan die beschreven in de bijgevoegde Voor-5 beelden met behulp van geschikte isotope variaties van geschikte reagentia. Farmaceutisch aanvaardbare solvaten van de beschreven verbindingen omvatten die waarbij het oplosmiddel van kristallisatie isotoop gesubstitueerd kan zijn, b.v. D2O, de-aceton, de-DMSO.

10 De beschreven verbindingen (Formule 1 en zouten) kun nen worden toegediend als kristallijne of amorfe producten. Deze kunnen bijvoorbeeld worden verkregen als vaste proppen, poeders of films met behulp van werkwijzen zoals precipitatie, kristallisatie, vriesdrogen, sproeidrogen, 15 of verdampend drogen. Microgolf of radiofrequentie-drogen kunnen voor dit doel worden toegepast.

De beschreven verbindingen kunnen alleen worden toegediend of in combinatie met andere geneesmiddelen en zullen in het algemeen worden toegediend als een formulering 20 samen met één of meer farmaceutisch aanvaardbare excipiën-ten. De term "excipiënt" beschrijft elk ingrediënt anders dan de verbindingen voorgesteld door Formule 1 en de zouten ervan. De keuze van excipiënt zal in grote mate afhangen van de bepaalde wijze van toediening.

25 De beschreven verbindingen kunnen oraal worden toege diend. Orale toediening kan inslikken inhouden, zodat de verbinding het maagdarmkanaal binnengaat, of buccale of sublinguale toediening kan worden toegepast waardoor de verbinding de bloedstroom direct vanuit de mond binnen-30 gaat.

Formuleringen geschikt voor orale toediening omvatten vaste formuleringen zoals tabletten, capsules die deeltjes bevatten, vloeistoffen, of poeders, zuigtabletten (waaronder vloeistof-gevulde), kauwgommen, multi- en nanodeel-35 tjesvormige stoffen, gels, vaste oplossing, lyposoom, films . (waaronder slijmvlies-hechtend) ovules, sprays en vloeibare formuleringen. Vloeibare formuleringen omvatten 1026824- 28 suspensies, oplossingen, stropen en elixers. Dergelijke formuleringen kunnen worden toegepast als vulmiddelen in zachte of harde capsules en omvatten in het algemeen een drager, bijvoorbeeld water, EtOH, polyethyleenglycol, pro-5 pyleenglycol, methylcellulose, of een geschikte olie, en één of meer emulgeermiddelen en/of suspendeermiddelen. Vloeibare formuleringen kunnen ook worden bereid door het opnieuw samenstellen van een vaste stof, bijvoorbeeld uit een sachet.

10 De beschreven verbindingen kunnen ook worden toege past in snel oplossende, snel desintegrerende doserings-vormen zoals die beschreven in Liang en Chen Expert Opini-on in Therapeutic Patents (2001) 11(6):981-986.

Voor tabletdoseringsvormen kan, afhankelijk van de 15 dosis, het geneesmiddel 1 gew.% tot 80 gew.% van de dose- ringsvorm, meer in het algemeen 5 gew.% tot 60 gew.% van de doseringsvorm uitmaken. Behalve het geneesmiddel bevatten tabletten in het algemeen een desintegratiemiddel. Voorbeelden van desintegratiemiddelen omvatten natriumzet-20 meelglycolaat, natriumcarboxymethylcellulose, calciumcar- boxymethylcellulose, croscarmellosenatrium, crospovidon, polyvinylpyrrolidon, methylcellulose, microkristallijne cellulose, lagere alkyl-gesubstitueerde hydroxypropylcel-lulose, zetmeel, voor-gegelatiniseerde zetmeel, en natri-25 umalginaat. In het algemeen zal het desintegratiemiddel 1 gew.% tot 25 gew.%, bij voorkeur 5 gew.% tot 20 gew.% van de doseringsvorm omvatten.

Bindmiddelen worden in het algemeen toegepast om co-hesieve kwaliteiten te geven aan een tabletformulering. 30 Geschikte bindmiddelen omvatten microkristallijne cellulo se, gelatine, suikers, polyethyleenglycol, natuurlijke en synthetische gommen, polyvinylpyrrolidon, voor-gegelatiniseerde zetmeel, hydroxypropylcellulose, en hydroxypropyl-methylcellulose. Tabletten kunnen ook verdiinningsmiddelen 35 bevatten, zoals lactose (monohydraat, gesproeidroogd mono- hydraat, watervrij en dergelijke), mannitol, xylitol, dex- 1028624" 29 trose, sucrose, sorbitol, microkristallijne cellulose, zetmeel, en dibasisch calciumfosfaatdihydraat.

Tabletten kunnen ook eventueel oppervlakteactieve middelen omvatten, zoals natriumlaurylsulfaat en polysor-5 baat 80, en glijmiddelen zoals siliciumdioxide en talk.

Indien aanwezig kunnen oppervlakteactieve middelen 0,2 gew. % tot 5 gew.% van de tablet omvatten, en kunnen glijmiddelen 0,2 gew.% tot 1 gew.% van de tablet omvatten.

Tabletten bevatten in het algemeen ook smeermiddelen 10 zoals magnesiumstearaat, calciumstearaat, zinkstearaat, natriumstearylfumaraat, en mengsels van magnesiumstearaat met natriumlaurylsulfaat. Smeermiddelen omvatten in het algemeen 0,25 gew.% tot 10 gew.%, bij voorkeur 0,5 gew.% tot 3 gew.% van de tablet. Andere ingrediënten kunnen con-15 serveermiddëlen, antioxidanten, smaakmiddelen en kleurmid- delen omvatten.

Tabletmengsels kunnen direct worden samengedrukt om tabletten te vormen. Tabletmengsels of porties van mengsels kunnen alternatief nat-, droog- of smelt-gegranu-20 leerd, smelt-gestold, of geëxtrudeerd worden voorafgaande aan tabletteren. De uiteindelijke formulering kan één of meer lagen omvatten en kan bekleed of onbekleed zijn. Illustrerende tabletten bevatten tot ongeveer 80 % geneesmiddel, ongeveer 10 gew.% tot ongeveer 90 gew.% bindmid-25 del, ongeveer 0 gew.% tot ongeveer 85 gew.% verdunnings-middel, ongeveer 2 gew.% tot ongeveer 10 gew.% desintegra-tiemiddel, en ongeveer 0,25 gew.% tot ongeveer 10 gew.% smeermiddel. Voor additionele details betreffende de formulering van tabletten, zie H. Lieberman en L. Lachman, 30 Pharmaceutical Dosage Forms: Tablets, band 1 (1980).

Vaste formuleringen voor orale toediening kunnen worden geformuleerd om onmiddellijke en/of gemodificeerde afgifte te zijn. Gemodificeerde afgifteformuleringen omvatten vertraagde-, onderhouden-, gepulseerde-, geregelde-, 35 gerichte- en geprogrammeerde-afgifte. Voor een algemene beschrijving van geschikte gemodificeerde afgifteformuleringen, zie Amerikaans octrooischrift nr. 6.106.864. Voor i 1026624- 30 details van andere nuttige afgiftetechnologieën, zoals ho-ge-energiedispersies, en osmotische en beklede deeltjes, zie Verma c.s., Pharmaceutical Technology On-line (2001) 25(2):1-14. Voor een bespreking van de toepassing van 5 kauwgom om geregelde afgifte te bereiken, zie WO 00/35298.

De beschreven verbindingen (Formule 1) en zouten kunnen ook direct in de bloedstroom, in spier, of in een inwendig orgaan worden toegediend. Geschikte middelen voor parenterale toediening omvatten intraveneus, intra-10 arteriaal, intraperitoneaal, intrathecaal, intraventricu- lair, intra-urethraal, instrasternaal, intracraniaal, in-tramusculair en subcutaan. Geschikte inrichtingen voor parenterale toediening omvatten naald (waaronder micro-naald) injectoren, naaldvrije injectoren en infusietech-15 nieken.

Parenterale formuleringen zijn in het algemeen waterige oplossingen die excipiënten kunnen bevatten zoals ! zouten, koolhydraten, en buffermiddelen (bij voorkeur tot een pH van 3 tot 9), maar voor sommige toepassingen kunnen 20 deze meer geschikt worden geformuleerd als een steriele niet-waterige oplossing of als een gedroogde vorm om te worden toegepast samen met een geschikt vehikel zoals steriel, pyrogeen-vrij water. De bereiding van parenterale formuleringen onder steriele omstandigheden, bijvoorbeeld 25 door lyofilisatie, kan gemakkelijk worden bewerkstelligd met behulp van de vakman bekende standaard farmaceutische technieken.

De oplosbaarheid van de beschreven verbindingen toegepast bij de bereiding van parenterale oplossingen kan 30 worden verhoogd door de toepassing van geschikte formule-ringstechnieken, zoals de opname van oplosbaarheid verhogende middelen. Formuleringen voor parenterale toediening kunnen worden geformuleerd om onmiddellijke en/of gemodificeerde afgifte te zijn zoals hierboven beschreven. Der-35 halve kunnen de beschreven verbindingen worden geformu leerd in een meer vaste vorm voor toediening als een geïm- 1028824- 31 pianteerd depot dat langdurige afgifte van de actieve verbinding verschaft.

De verbindingen volgens de uitvinding kunnen ook to-pisch worden toegediend aan de huid of slijmvliezen, het-5 zij dermaal hetzij transdermaal. Typerende formuleringen voor dit doel omvatten gels, hydrogels, lotions, oplossingen, crèmes, zalven, stofpoeders, verbanden, schuimen, films, huidpleisters, wafels, implantaten, sponzen, vezels, bandages en micro-emulsies. Liposomen kunnen ook 10 worden toegepast. Typerende dragers omvatten alcohol, water, minerale olie, vloeibare vaseline, witte vaseline, glycerine, polyethyleenglycol en propyleenglycol. Topische formuleringen kunnen ook penetratieversterkers omvatten. Zie bijvoorbeeld Finnin en Morgan, J Pharm Sci (1999) 15 88(10):955-958.

Andere middelen voor topische toediening omvatten aflevering door iontoforese, elektroporatie, fonoforese, so-noforë en naaldvrije (b.v. POWDERJECT) of micronaaldinjec-tie. Formuleringen voor topische toediening kunnen worden 20 geformuleerd onmiddellijke en/of gemodificeerde afgifte te zijn zoals hierboven beschreven.

De beschreven verbindingen kunnen ook intranasaal of door inhalatie worden toegediend, in het algemeen in de vorm van een droog poeder (hetzij alleen, als een mengsel, 25 bijvoorbeeld, in een droog mengsel met lactose, of als een gemengd bestanddeeldeeltje, bijvoorbeeld gemengd met fos-foolipiden) uit een droogpoederinhaler of als een aërosol-spray uit een op druk gebrachte houder, pomp, spray, ato-miseerapparaat (bij voorkeur een atomiseerapparaat met be-30 hulp van elektrohydrodynamica om een fijne mist te produceren) , of vernevelaar, met of zonder de toepassing van een geschikt drijfmiddel, zoals dichlóorfluormethaan. De op druk gebrachte houder, pomp, spray, atomiseerapparaat of vernevelaar bevat een oplossing of suspensie, welke de 35 actieve verbinding, een middel voor dispergeren, oplosbaar maken of uitbreiden van afgifte van de actieve verbinding (b.v. EtOH of waterige EtOH), één of meer oplosmiddelen, 1Q26624& 32 welke dienen als een drijfmiddel, en een eventuele opper-vlakteactieve stof, zoals sorbitantrioleaat of een oligo-melkzuur omvat.

Voorafgaande aan gebruik in een droogpoeder- of sus-5 pensieformulering wordt het geneesmiddelproduct gemicroni-seerd tot een afmeting geschikt voor aflevering door inhalatie (in het algemeen kleiner dan 5 micron). Dit kan worden bereikt met behulp van elke geschikte verkleiningsme-thode, zoals spiraalstraal-malen, fluïdebed-straalmalen, 10 superkritische fluïdum verwerken om nanodeeltjes te vormen, hoge druk homogenisatie, of sproeidrogen.

Capsules, doordrukverpakkingen en patronen (bijvoorbeeld gemaakt van gelatine of hydroxypropylcellulose) voor toepassing in een inhaler of insufflator kunnen worden ge-15 formuleerd om een poedermengsel van de actieve verbinding, een geschikte poederbasis zoals lactose of zetmeel, en een prestatiemodificator zoals L-leucine, mannitol of magnesi-umstearaat te bevatten. De lactose kan watervrij zijn of, bij voorkeur, mono-gehydrateerd. Andere geschikte excipi-20 enten omvatten dextran, glucose, maltose, sorbitol, xyli-tol, fructose, sucrose en trehalose.

Een geschikte oplosmiddelformulering voor toepassing, in een atomiseerapparaat met behulp van elektrohydrodyna-mica om een fijne mist te produceren kan 1 pg tot 20 mg 25 van de verbinding volgens de uitvinding per activering bevatten en het activeringsvolume kan variëren van 1 μΐ tot 100 μΐ. Een typerende formulering kan een verbinding met Formule 1 of Formule 2, propyleenglycol, steriel water, EtOH en NaCl omvatten. Alternatieve oplosmiddelen, die 30 kunnen worden toegepast in plaats van propyleenglycol, omvatten glycerol en polyethyleenglycol.

Formuleringen voor geïnhaleerde/intranasale toediening kunnen worden geformuleerd om onmiddellijke en/of gemodificeerde afgifte te zijn met behulp van, bijvoorbeeld, 35 poly(DL-melk-coglycolzuur) (PGLA). Geschikte smaken, zoals menthol en levomenthol, of zoetmiddelen, zoals saccharine 10268243 33 of saccharinenatrium, kunnen worden toegevoegd aan formuleringen bedoeld voor geïnhaleerde/intranasale toediening.

In het geval van droogpoederinhalatoren en aërosolen wordt de doseringseenheid bepaald met behulp van een af-5 sluiter die een afgemeten hoeveelheid aflevert. Eenheden volgens de uitvinding zijn in het algemeen gerangschikt om een afgemeten dosis of "puf" toe te dienen die 100 tot 1000 pg van het actieve farmaceutische ingrediënt bevatten. De totale dagelijkse dosis zal in het algemeen in het 10 traject zijn van 100 pg tot 10 mg welke kan worden toegediend in een enkelvoudige dosis of, meer gebruikelijk, als verdeelde doses door de gehele dag.

De actieve verbindingen kunnen rectaal of vaginaal worden toegediend, bijvoorbeeld in de vorm van een zetpil, 15 pessarium of . klysma. Cacaoboter is een traditionele zet-pilbasis, maar diverse alternatieven kunnen worden toegepast zoals geschikt. Formuleringen voor rectale/vaginale toediening kunnen worden geformuleerd onmiddellijke en/of gemodificeerde afgifte te zijn zoals hierboven beschreven. 20 De beschreven verbindingen kunnen ook direct aan het oog of oor worden toegediend, in het algemeen in de vorm van druppels van een gemicroniseerde suspensie of oplossing in isotone, pH-bijgestelde, steriele zoutoplossing. Andere formuleringen geschikt voor oog- en oortoediening 25 omvatten zalven, bioafbreekbare (b.v. absorbeerbare gel-sponzen, collageen) en niet-bioafbreekbare (b.v. silicone) implantaten, wafels, lenzen en deeltjesvormige of blaasvormige systemen, zoals niosomen of liposomen. Een polymeer zoals verknoopt polyacrylzuur, polyvinylalcohol, 30 hyaluronzuur, een celluloseachtig polymeer (b.v. hydroxy-propylmethylcellulose, hydroxyethylcellulose, of methyl-cellulose), of een heteropolysaccharidepolymeer (b.v. ge-langom), kan worden opgenomen samen met een conserveermiddel, zoals benzalkoniumchloride. Dergelijke formuleringen 35 kunnen ook worden afgeleverd door iontoforese. Formuleringen voor oog/oortoediening kunnen worden geformuleerd on- 1020824= 34 middellijke en/of gemodificeerde afgifte te zijn zoals hierboven beschreven.

De beschreven verbindingen kunnen worden gecombineerd met oplosbare macromoleculaire eenheden zoals cyclodextri-5 ne of polyethyleenglycol bevattende polymeren om de oplosbaarheid, oplossnelheid, smaakmaskering, biobeschikbaar-heid en/of stabiliteit ervan te verbeteren. Geneesmiddel-cyclodextrinecomplexen worden bijvoorbeeld gevonden algemeen nuttig te zijn voor de meeste doseringsvormen en toe-10 dieningsroutes. Zowel insluitings- als niet-insluitings-complexen kunnen worden toegepast. Als een alternatief om complexering met het geneesmiddel te richten, kan het cy-clodextrine worden toegepast als een hulptoevoegmiddel, d.w.z. als een drager, verdunningsmiddel of oplosbaar ma-15 kende stof. Alfa-, bèta- en gamma-cyclodextrinen worden gebruikelijk toegepast voor deze doelen. Zie bijvoorbeeld internationale octrooiaanvragen WO 91/11172, WO 94/02518 en WO 98/55148.

De therapeutisch effectieve dosis van de verbindingen 20 met Formule 1, Formule 2 of andere zouten zullen variëren van ongeveer 0,01 mg/kg tot ongeveer 100 mg/kg lichaamsgewicht per dag. Typerende volwassen doses zullen ongeveer 0,1 mg tot ongeveer 3000 mg per dag zijn. De hoeveelheid actief bestanddeel in een eenheidsdosispreparaat kan wor-25 den gevarieerd of bijgesteld van ongeveer 0,1 mg tot ongeveer 500 mg, bij voorkeur van ongeveer 0,6 mg tot 100 mg volgens de bepaalde toepassing en de kracht van het actieve bestanddeel. De samenstelling kan, indien gewenst, ook andere verenigbare therapeutische middelen bevatten. Een 30 patiënt die behandeling nodig heeft wordt een dosering van ongeveer 0,6 tot ongeveer 500 mg per dag toegediend, hetzij enkelvoudig hetzij in meervoudige doses gedurende een periode van 24 uur. Een dergelijke behandeling kan worden herhaald met achtereenvolgende tussenpozen voor zo lang 35 als nodig.

1028824“ 35

VOORBEELDEN

De volgende voorbeelden zijn bedoeld illustratief te zijn en niet-beperkend, en stellen specifieke uitvoerings-5 vormen van de onderhavige uitvinding voor.

VOORBEELD 1

Bereiding van 4-[6-(6-broom-8-cyclopentyl-5-methyl-7-oxo- 7,8-dihydro-pyrido[2,3-d3pyrimidin-2-ylamino)-pyridin-3-10 yl]-piperazine-l-carbonzuur-tert-butylester

Een suspensie van 6-broom-8-cycolopentyl-2-methaan-sulfinyl-5-methyl-8H-pyrido[2,3-d]pyrimidin-7-on (10,00 g, 0,027 mol, bereid zoals in Voorbeeld 6 van WO 01/707041, 15 welke hierin door verwijzing wordt opgenomen) en 10,37 g (0,0373 mol) 4-(6-amino-pyridin-3-yl)-piperazine-l-carbon-zuur-tert-butylester in tolueen (100 ml) werd 7 uur onder stikstof verwarmd in een oliebad. Dunnelaagchromatografie (S1O2, 10 % MeOH/DCM) gaf de aanwezigheid van beide uit-20 gangsmaterialen aan. De suspensie werd verwarmd onder te-rugvloeikoeling gedurende een additionele 18 uur. De resulterende suspensie werd afgekoeld tot kamertemperatuur en gefiltreerd en gaf 4-[6-(6-broom-8-cyclopentyl-5- methyl-7-oxo-7,8-dihydro-pyrido[2,3-d]pyrimidin-2-yl-25 amino)-pyridin^3-yl]-piperazine-l-carbonzuur-tert-butyl- ester (5,93 g, 38 %). Smeltpunt > 250°C. MS (APCI) M+ + 1: berekend 584,2, gevonden 584,2.

VOORBEELD 2 30 Bereiding van 4-{6-[8-cyclopentyl-6-(l-ethoxy-vlnyl)-5- methyl-7-oxo-7,8-dihydro-pyrido[2,3-d]pyrimidin-2-yl-amino]-pyridin-3-yl}-piperazine-l-carbonzuur-tert-butyl-ester 35 Een suspensie van 4-[6-(6-broom-8-cyclopentyl-5- methyl-7-oxo-7,8-dihydro-pyrido(2,3-d]pyrimidin-2-yl-amino)-pyridin-3-yl]-piperazine-l-carbonzuur-tert-butyl- 1026624” 36 ester (5,93 g, 0,010 mol, bereid zoals in Voorbeeld 1), tetrakis(trifenylfosfinepalladium(O) (1,40 g, 0,00121 mol), en tributyl(1-ethoxyvinyl)tin (5,32 ml, 0,0157 mol) in tolueen (30 ml) werd 3,5 uur verwarmd onder terugvloei-5 koeling. Het mengsel werd afgekoeld en gefiltreerd en gaf een vaste stof. Zuivering van de vaste stof met behulp van silicagelchromatografie met behulp van een gradiënt van 5 %-66 % ethylacetaat/hexaan gedurende 15 minuten gaf 4—{6— [ 8-cyclopentyl-6- (1-ethoxy-vinyl) -5-methyl-7-oxo*-7,8-di-10 hydro-pyrido[2,3-d]pyrimidin-2-ylamino]-pyridin-3-yl}- piperazine-l-carbonzuur-tert-butylester al een geel schuim (4,50 g, 78 %). MS (APCI) M+ + 1: berekend 576,2, gevonden 576,3.

15 VOORBEELD 3

Bereiding van 6-acetyl-8-cyclopentyl-5-methyl-2-(5-piper-azin-l-yl-pyridin-2-ylamino)-8H-pyrido[2,3-d]pyrimidin-7-on-hydrochloride 20 Waterstofchloridegas werd geborreld in een met een ijsbad gekoelde oplossing van 4—{6—[8-cyclopentyl-6- (1-ethoxy-vinyl)-5-methyl-7-oxo-7,8-dihydro-pyrido[2,3-d]-pyrimidin-2-ylamino]-pyridin-3-yl}-piperazine-l-carbon-zuur-tert-butylester (4,50 g, 0,00783 mol, bereid zoals in 25 Voorbeeld 2) in DCM (100 ml). De resulterende suspensie werd afgesloten en gedurende de nacht bij kamertemperatuur geroerd, vervolgens verdund met diethylether (200 ml) . De vaste stof werd opgevangen door filtratie, gewassen met diethylether, en gedroogd en gaf het hydrochloridezout van 30 6-acetyl-8-cyclopentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyri-din-2-ylamino)-8H-pyrido[2,3-d]pyrimidin-7-on als een gele vaste stof (4,01 g, 92 %) . Smeltpunt 200°C. HPLC, C18 omgekeerde fase, 10 %-95 % gradiënt van 0,1 % TFA/CH3CN in 0,1 % TFA/H20 gedurende 22 minuten: 99,0 % bij 11,04 minu-35 ten. MS (APCI) M+ + 1: berekend, 448,2, gevonden, 448,3. Analyse berekend voor 024^9^02’2,4 Η20·1,85 HC1: C, 51,64; 1026624a 37 Η, 6,44; Ν, 17,56, Cl (totaal), 11,75. Gevonden: C, 51,31; H, 6,41; N, 17,20; Cl (totaal), 12,11.

VOORBEELD 4 5 Bereiding van een mono-isethionaatzout van 6-acetyl-8-cyclopentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-yl-amino)-8H-pyrido[2,3-d]pyrimidin-7-on (Vorm B)

Aan een suspensie van 6-acetyl-8-cyclopentyl-5-10 methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin~2-ylamino)-8H-pyrido- [2,3-d]pyrimidin-7-on (7,0 g, 15,64 mmol, bereid zoals in Voorbeeld 3 volgend op contact met NaOH) gedispergeerd in 250 ml water werd druppelsgewijs 30 ml van een 0,52 M oplossing van isethioninezuur in MeOH (15,64 mmol) toege-15 voegd tot een pH van 5,2. De oplossing werd gefiltreerd door een glasfilter (fijn) en de heldere oplossing werd gevriesdroogd en gaf .9,4 g van het amorfe zout. Het amorfe zout (3,16 g) werd gemengd met 25 ml MeOH en na vrijwel volledig oplossen werd een nieuw precipitaat gevormd. Nog 20 eens 25 ml MeOH werd toegevoegd en het mengsel werd 4 uur geroerd bij 46eC tot 49°C. Het mengsel werd langzaam afgekoeld tot 32°C en in een koude kamer (+ 4°C) gedaan gedurende de nacht. Een monster werd genomen voor PXRD, hetgeen vorming van Vorm B aangaf. Het mengsel werd gefil-25 treerd en het precipitaat werd gedurende de nacht bij 50°C in een vacuümoven gedroogd. Dit leverde 2,92 g van het mono-isethionaatzout van de verbinding met Formule 1 in 92 % opbrengst. HPLC - 99,25 %, PXRD - Vorm B, CHNS, H-NMR waren in overeenstemming met de structuur.

30 VOORBEELD 5

Bereiding van een mono-isethionaatzout van 6-acetyl-8-cyclopentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-yl-amino) -8H-pyrido [2,3-d]pyrimidin-7-on (Vorm B) 35

MeOH (100 ml) werd geplaatst in een 250 ml kolf uitgerust met een mechanische roerder, thermokoppel/regelaar, 1026624- 38 koeler, en verwarmingsmantel en voorverwarmd tot 35°C. Een amorf isethionaatzout (2 g, bereid zoals in Voorbeeld 4) werd langzaam toegevoegd in drie gelijke porties met een 25 min tot 30 min tussenpoos tussen de toevoegingen. Het 5 reactiemengsel werd gedurende de nacht bij 35°C geroerd en vervolgens afgekoeld. Een monster werd gefiltreerd en onderzocht met behulp van PXRD. Het was zuivere Vorm B. Het gehele reactiemengsel werd vervolgens toegepast als Vorm B-kiemen in een experiment op grotere schaal.

10 VOORBEELD 6

Bereiding van een mono-isethionaatzout van 6-acetyl-8-cyclopentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-yl-amino)-8H-pyrido[2/3-d]pyrimidin-7-on (Vorm B) 15

MeOH (50 ml) werd in een 250 ml kolf geplaatst, uitgerust met een magnetische roerder, koeler, thermokoppel/ regelaar, en verwarmingsmantel, en voorverwarmd tot 40°C. Een amorf isethionaatzout (1 g, bereid zoals in Voorbeeld 20 4) werd langzaam in drie gelijke porties toegevoegd met een tussenpoos van 30 min en vervolgens gedurende de nacht bij 40°C geroerd. De reactie werd gevolgd door in-situ Ra-man-spectroscopie. Het monster werd genomen, gefiltreerd en geanalyseerd met behulp van PXRD. Het was zuivere Vorm 25 B volgens. PXRD en Raman-spectroscopie. Het mengsel werd afgekoeld tot 25°C met een snelheid van 3°C/uur, afgekoeld tot -10°C, gefiltreerd, en vacuüm gedroogd en leverde 0,85 g van het Vorm B kristallijne product.

30 VOORBEELD 7

Bereiding van een mono-isethionaatzout van 6-acetyl-8-cyclopentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-yl-amino)-8H-pyrido[2,3-d]pyrimidin-7-on (Vorm B) 35 De vrije base (Formule 1, 0,895 mg, 2 mmol) werd ge mengd met 10 ml MeOH en gekiemd met 33 mg van een mono-isethionaatzout van de verbinding met Formule 1 (Vorm B) .

1028624“ 39

Vervolgens werd. 5/6 ml van een 0/375 M oplossing van isethioninezuur in MeOH (2,1 mmol) toegevoegd in 10 gelijke porties gedurende een tijdsperiode van 75 min. Het mengsel werd een additioneel uur geroerd en een monster 5 werd genomen voor PXRD-analyse. Dit bevestigde vorming van kristallijne Vorm B. Het mengsel werd gedurende de nacht bij kamertemperatuur geroerd en nog een PXRD werd genomen. Er was geen verandering in de kristalvorm. Het mengsel werd af gekoeld in een koelkast bij -8°C gedurende de 10 nacht, gefiltreerd, en gedroogd bij 50°C in een vacuümoven en gaf 1,053 g (91,8 % van theorie) van de hierboven genoemde verbinding (Vorm B). HPLC - 99,8 %, CHNS, H-NMR, IR zijn in overeenstemming met de structuur, PXRD - Vorm B.

15 VOORBEELD 8

Bereiding van een mono-isethionaatzout van 6-acetyl-8-cyclopentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-yl-amino)-8H-pyrido[2,3-d]pyrimidin-7-on (Vorm A) 20 Een amorf isethionaatzout (47 mg, bereid zoals Voor beeld 4) werd gemengd met 4 ml EtOH in een kolf van 15 ml uitgerust met een magnetische roerder, thermokoppel en koeler. Het mengsel werd verwarmd tot koken onder terug-vloeikoeling, hetgeen resulterende in de vorming van een 25 vrijwel heldere oplossing. Na koken onder terugvloeikoe-ling gedurende 10-15 min werd het mengsel troebel. Het werd langzaam afgekoeld tot 50°C en werd gekiemd bij 69°C met Vorm A. Het mengsel werd 5 uur op 50°C gehouden en men liet dit gedurende de nacht afkoelen tot kamertemperatuur. 30 Het mengsel werd vervolgens af gekoeld tot 1°C met een ijs-bad, gehouden gedurende 1,5 uur, gefiltreerd, gewassen met 0,5 ml koude EtOH, aan de lucht gedroogd, en vervolgens gedroogd in een vacuümoven bij 70°C gedurende de nacht en leverde 38,2 mg van een fijn kristallijn materiaal. Het 35 kristallijne materiaal werd gevonden de mono-isethionaatzout Vorm A te zijn volgens PXRD. H-NMR was in overeen- 1028824" 40 stemming met het mono-isethionaatzout en gaf de aanwezigheid aan van resten EtOH ongeveer 5,9 mol% of 0,6 gew.%.

VOORBEELD 9 5 Bereiding van een mono-isethionaatzout van 6-acetyl-8-cyclopentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-yl-amino) -8H-pyridö [2,3-d]pyrimidin-7-on (Vorm D)

Een amorf isethionaatzout (9,0 g, bereid zoals in 10 Voorbeeld 4) werd gemengd met 300 ml MeOH, geroerd en verwarmd tot 63,8°C (bij koken onder terugvloeikoeling). Aan het enigszins troebele mengsel werden 2 porties van 50 ml MeOH toegevoegd. Het hete mengsel werd gefiltreerd in een kolf van 2 1 uitgerust met een mechanische roerder. Het 15 mengsel werd kort verwarmd tot koken onder terugvloeikoeling en vervolgens af gekoeld tot 60°C. IPA (100 ml) werd aan het mengsel toegevoegd. Het mengsel werd wederom verwarmd tot 60°C en een additionele 110 ml IPA werd toegevoegd. Een precipitaat begon te vormen bij 59,7°C. Het 20 mengsel werd opnieuw verwarmd tot 67,5°C, afgekoeld tot 50°C, en gedurende de nacht gehouden. Een monster werd de volgende ochtend genomen voor PXRD-analyse. Het mengsel werd afgekoeld tot 25°C met een snelheid van 3°C/uur en nog een PXRD-monster werd genomen toen het monster 28°C 25 bereikte. Men liet het mengsel afkoelen tot kamertemperatuur gedurende de nacht. Een precipitaat werd opgevangen en gedroogd in een vacuümoven bij 65°C en 30 Torr. De procedure produceerde 7,45 g (82,8 %) opbrengst van de kris-tallijne verbinding (Vorm D volgens PXRD-analyse). Eerder 30 geanalyseerde monsters waren ook Vorm D. HPLC toonde 98,82 % zuiverheid en CHNS-microanalyse was binnen ± 0,4 %. Een suspensie van isethionaatzout Vorm A, B en D in MeOH gaf in hoofdzaak zuivere Vorm B in minder dan drie dagen.

35 1028624- 41 VOORBEELD 10

Bereiding van isethioninezuur (2-hydroxy-ethaansulfonzuur)

Een vierhalsrondbodemkolf van 5 1, uitgerust met me-5 chanische roerder, thermokoppel, gasborrelaar en een at-mosfeerafblaas door een waterval werd geladen met 748 g (5,05 mol) natriumisethionaat (ALDRICH), en 4 1 IPA. De suspensie werd bij kamertemperatuur geroerd. Een ijsbad werd toegepast om de inwendige temperatuur onder 50°C te 10 houden als 925 g (25,4 mol) waterstofchloridegas (ALDRICH) in het systeem werd geborreld met een zodanige snelheid dat het oploste zo snel als het werd toegevoegd (zoals opgemerkt door gebrek aan borrelen door de waterval). Voldoende HCl-gas werd toegevoegd totdat het systeem verza-15 digd was (zoals opgemerkt door het begin van borrelen door de waterval). Tijdens de toevoeging van HC1 steeg de temperatuur tot 45°C. De suspensie werd afgekoeld tot kamertemperatuur en gefiltreerd over een grof frit filter. De koek werd gewassen met 100 ml IPA en het troebele filtraat 20 werd gefiltreerd door een 10-20-μ filter. Het resulterende heldere, kleurloze filtraat werd onder verminderde druk op een roterende verdamper geconcentreerd, onder het houden van de badtemperatuur onder 50°C. De resulterende 1,07 kg heldere, lichtgele olie werd verdund met 50 ml kraanwater 25 èn 400 ml tolueen en onder verminderde druk op een roterende verdamper drie dagen geconcentreerd, onder het houden van de badtemperatuur onder 50°C. De resulterende 800 g heldere, lichtgele olie, werd verdund met 500 ml tolueen en 250 ml IPA en onder verminderde druk op een roterende 30 verdamper 11 dagen geconcentreerd, waarbij de badtemperatuur onder 50°C werd gehouden. De resulterende 713 g heldere, lichtgele olie werd getitreerd op 81 gew.% (580 g, 91,1 % opbrengst) en bevatte 7,9 gew.% water en 7,5 gew.% IPA.

1028824- 35 42 VOORBEELD 11

Bereiding van 4-{6-[6-(1-butoxy-vinyl)-8-cyclopentyl-5-methyl-7-oxo-7,8-dihydro-pyrido[2,3-d]pyrimidin-2-yl-amino]-pyridin-3-yl}-piperazine-l-carbonzuur-tert-butyl-5 ester

Een driehals rondbodemkolf van 5 1, uitgerust met een mechanische roerder, een thermokoppel en een stikstofin-laat/uitlaat afgeblazen door een siliconenolieborrelaar 10 werd onder een stikstofatmosfeer geplaatst en geladen met 4-[6-(6-broom-8-cyclopentyl-5-methyl-7-oxo-7,8-dihydro-pyrido[2,3-d]pyrimidin-2-ylamino)-pyridin-3-yl]-pipera-zine-l-carbonzuur-tert-butylester (300 g, 0,51 mol, bereid zoals in Voorbeeld 2), butylvinylether (154 g, 1,54 mol, 15 ALDRICH),. n-butanol (1,5 1, ALDRICH), en diisopropy- lethylamine (107 ml, 0,62 mol, ALDRICH). De suspensie werd onder ongeveer 50 Torr. vacuüm geplaatst en vervolgens 3 maal opnieuw gevuld met stikstof. Hieraan werd 8,3 g (0,01 mol) bis(difenylfosfinoferroceen)palladiumdichloridedi-20 chloormethaan (JOHNSON MATTHEY, partij 077598001) en de resulterende suspensie werd een additionele driemaal gespoeld zoals hierboven beschreven. Het mengsel werd vervolgens verwarmd tot 95°C en 20 uur geroerd. De resulterende dunne rode suspensie werd verdund met 2 1 heptaan en 25 af gekoeld tot ongeveer 5°C. Bij deze temperatuur werd 400 ml verzadigde waterige kaliumcarbonaat toegevoegd en het mengsel werd gefiltreerd en gespoeld met 250 ml heptaan. Na drogen in een oven gedurende 16 uur bij 47°C werd 231,7 g (75 % opbrengst) van de titelverbinding verkregen als 30 een gele vaste stof.

1026624- 43 VOORBEELD 12

Bereiding van een mono-isethionaatzout van 6-acetyl-8-cyclopentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-yl-amino)-8H-pyrido[2,3-d]pyrimidin-7-on (Vorm B) 5

Een driehals rondbodemkolf van 22 1, uitgerust met een mechanische roerder, een thermokoppel, en een stik-stofinlaat/uitlaat afgeblazen door een siliconenolieborre-laar werd onder een stikstofatmosfeer geplaatst en geladen 10 met 4-{6-[6-(1-butoxy-vinyi)-8-cyclopentyl-5-methyl-7-oxo- 7,8-dihydro-pyrido[2,3-d]pyrimidin-2-ylamino]-pyridin-3-yl}-piperazine-l-carbonzuur-tert-butylester (725 g, 1,20 mol, bereid zoals in Voorbeeld 11) en MeOH (14 1). De suspensie werd bij kamertemperatuur geroerd als deze werd ge-15 laden met een oplossing van isethioninezuur (530 g, bereid zoals in Voorbeeld 10), MeOH (1,5 1), en water (70 ml, 3,89 mol). De resulterende suspensie werd verwarmd tot 55°C gedurende 30 minuten en vervolgens 30 minuten bij 55°C geroerd. Een oplossing van 175 g (1,73 mol) Et3N (AL-20 DRICH) in 200 ml MeOH werd aan de suspensie geladen als deze werd afgekoeld tot 30°C. De suspensie werd gehouden als een oplossing van 128 g (1,26 mol) Et3N in 2 1 MeOH druppelsgewijs gedurende 6 uur werd toegevoegd. De resulterende suspensie werd bemonsterd om kristalvorm te bepa-25 len (Vorm B). De suspensie werd afgekoeld en 15 minuten op 5°C gehouden en werd vervolgens gefiltreerd door een grof frit filter. De resulterende filterkoek werd gewassen met meervoudige wassingen van 200 ml koude MeOH. Het vaste product werd gedroogd bij 55eC onder vacuüm en leverde 710 30 g (91 % opbrengst) van de titelverbinding als gele kristallen.

Er dient te worden begrepen dat de bovenstaande beschrijving is bedoeld illustratief te zijn en niet beperkend. Vele uitvoeringsvormen zullen de vakman duidelijk 35 zijn na lezen van de bovenstaande beschrijving, de omvang van de. uitvinding dient derhalve niet te worden bepaald aan de hand van de bovenstaande beschrijving, maar dient f029624- 44 in plaats daarvan te worden bepaald aan de hand van de bijgevoegde conclusies, samen met de volledige omvang van equivalenten waarop dergelijke conclusies recht hebben. De beschrijvingen van alle artikelen en referenties, waaron-5 der oetrooischriften, octrooiaanvragen en octrooipublica-ties, worden hierin door verwijzing in hun geheel en voor alle doeleinden opgenomen.

1 026624-

Claims (21)

1. Isethionaatzout van 6-acetyl-8-cyclopentyl-5-methyl- 2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-ylaraino)-8H-pyrido[2,3- 5 d]pyriraidin-7-on.

2. Isethionaatzout volgens conclusie 1, omvattende een mono-isethionaatzout van Vorm A.

3. Isethionaatzout volgens conclusie 1, omvattende een mono-isethionaatzout van Vorm B.

4. Isethionaatzout volgens conclusie 1, omvattende een mono-isethionaatzout van Vorm D. 15

5. Farmaceutische doseringsvorm, omvattende een isethionaatzout van 6-acetyl-8-cyclopentyl-5-methyl-2-(5- piperazin-l-yl-pyridin-2-ylamino)-8H-pyrido[2,3-d]-pyrimidin-7-on, en één of meer farmaceutisch aan- 20 vaardbare excipiënten.

6. Werkwijze voor het maken van een kristallijn isethionaatzout van 6-acetyl-8-cyclopentyl-5-methyl-2-(5- piperazin-l-yl-pyridin-2-ylamino)-8H-pyrido[2,3-d]- 25 pyrimidin-7-on, waarbij de werkwijze omvat: het combineren van een oplossing van isethioni-nezuur en een eerste oplosmiddel met een dispersie van 6-acetyl-8-cyclopentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-ylamino)-8H-pyrido[2,3-d]pyrimidin-7-on 30 en water om een eerste mengsel te produceren; het vriesdrogen van het eerste mengsel om een amorf zout te geven; het mengen van het amorfe zout met een tweede oplosmiddel om een tweede mengsel te produceren dat 35 een kristallijn isethionaatzout van 6-acetyl-8- cyclopentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l<-yl-pyridin-2-ylamino)-8H-pyrido[2,3-d]pyrimidin-7-on omvat, waar- 1026624 bij het tweede oplosmiddel hetzelfde is als of verschillend dan het eerste oplosmiddel; en het eventueel verwarmen van het tweede mengsel, het afkoelen van het tweede mengsel, of het verwarmen 5 en afkoelen van het tweede mengsel.

7. Werkwijze voor het maken van een isethionaatzout van 6-acetyl-8-cyclopentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-ylamino)-8H-pyrido[2,3-d]pyrimidin-7-on, 10 omvattende: het verschaffen van een kiemkristal van een isethionaatzoutvorm van 6-acetyl-8-cyclopentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-ylamino)-8H-pyrido[2,3-d]pyrimidin-7-on; 15 het toevoegen van het kiemkristal aan een dis persie van 6-acetyl-8-cyclopentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-ylamino)-8H-pyrido[2,3-d]-pyrimidin-7-on en een eerste oplosmiddel om een eerste mengsel te produceren; 20 het combineren van het eerste mengsel met een oplossing van isethioninezuur en een tweede oplosmiddel om een tweede mengsel te produceren dat het isethionaatzout van 6-acetyl-8-cyclopentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-ylamino)-8H-pyrido[2,3- 25 d]pyrimidin-7-on omvat; en het eventueel verwarmen van het tweede mengsel, het afkoelen van het tweede mengsel, of het verwarmen en afkoelen van het tweede mengsel.

8. Werkwijze volgens conclusies 6 of 7, waarbij de eer ste en tweede oplosmiddelen water-mengbaar zijn.

9. Werkwijze volgens conclusies 6 of 7, waarbij de eerste en tweede oplosmiddelen alcoholen zijn. 35

10. Werkwijze volgens conclusies 6 of 7, waarbij de eerste en tweede oplosmiddelen MeOH zijn. 1 n?66? 4

11. Werkwijze volgens conclusies 6 of 7, waarbij het eerste mengsel of het tweede mengsel, respectievelijk, wordt geproduceerd door het combineren van ongeveer 5 equimolaire hoeveelheden van isethioninezuur en 6- acetyl-8-cyclopentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-ylamino)-8H-pyrido[2,3-d]pyrimidin-7-on.

12. Werkwijze volgens conclusie 6 of 7, welke verder om- 10 vat het roeren van het tweede mengsel bij een tempe ratuur in het traject van ongeveer 30°C tot ongeveer 60°C.

13. Werkwijze volgens conclusie 6 of 7, welke verder om- 15 vat het koelen van het tweede mengsel tot een tempe ratuur van of onder ongeveer 0°C.

14. Werkwijze voor het produceren van een isethionaatzout van 6-acetyl-8-cyclopentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l- 20 yl-pyridin-2-ylamino)-8H-pyrido[2,3-d]pyrimidin-7-on, waarbij de werkwijze omvat: het laten reageren van 4-{6-[6-(1-butoxy-vinyl)- 8-cyclopentyl-5-methyl-7-oxo-7,8-dihydro-pyrido[2,3-d]pyrimidin-2-ylamino]-pyridin-3-yl}-piperazine-1-25 carbonzuur-tert-butylester met isethioninezuur in een eerste oplosmiddel en water om een mengsel te geven dat een di-isethionaatzout van 6-acetyl-8-cyclo-pentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-yl-amino)-8H-pyrido[2,3-d]pyrimidin-7-on omvat. 30

15. Werkwijze volgens conclusie 14, welke verder omvat het toevoegen van een gehinderde base aan het reac-tiemengsel om een mono-isethionaatzout te geven van 6-acetyl-8-cyclopentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl- 35 pyridin-2-ylamino)-8H-pyrido[2,3-d]pyrimidin-7-on. 1026624

16. Gebruik van een isethionaatzout van 6-acetyl-8-cyclopentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-ylamino)-8H-pyrido[2,3-d]pyrimidin-7-on voor de bereiding van een medicijn voor het behandelen van een 5 aandoening of kwaal bij een zoogdier, waaronder een mens, veroorzaakt door abnormale celproliferatie.

17. Gebruik volgens conclusie 16, waarbij de aandoening of kwaal vasculaire gladdespierproliferatie verbonden 10 met atherosclerose, post-chirurgische vasculaire ste- nose en restenose, of endometriose is.

18. Gebruik volgens conclusie 16, waarbij de abnormale celproliferatie kanker is. 15

19. Gebruik van een isethionaatzout van 6-acetyl-8-cyclopentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2-ylamino)-8H-pyrido[2,3-d]pyrimidin-7-on voor de bereiding van een medicijn voor het behandelen van een 20 aandoening of kwaal bij een zoogdier, waaronder een mens, veroorzaakt door virale of schimmelinfecties.

20. Gebruik van een isethionaatzout van 6-acetyl-8-cyclopentyl-5-methyl-2-(5-piperazin-l-yl-pyridin-2- 25 ylamino)-8H-pyrido[2,3-d]pyrimidin-7-on voor het be handelen van een auto-immuunziekte bij een zoogdier, waaronder een mens.

21. Gebruik volgens conclusie 20, waarbij de auto- 30 immuunziekte psoriasis, ontstekingachtige reumatoïde artritis, lupus, type 1 diabetes, diabetische nefro-pathie, miiltiple sclerose, glomerulonefritis, orgaan-transplantaatafstoting, waaronder gastheer tegen transplantaatziekte is. 1026624