PL233122B1 - Ostoja wagonu kolejowego, zwłaszcza wagonu cysterny - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest ostoja wagonu kolejowego, zwłaszcza wagonu cysterny.

Ostoja dla wagonów towarowych, zwłaszcza wagonów-cystern, znana z polskiego opisu wzoru użytkowego nr 60303, charakteryzuje się tym, że do obu końców części środkowej ostoi, składającej się z podłużnie połączonych w miejscu podparcia czopów skrętu belkami skrętowymi, przyłączone są za pomocą płyt oporowych skrajne części ostoi wykonane z czołownicy i belki sprzęgu tak, że dolne płaszczyzny belki sprzęgu i podłużnie tworzą jedną płaszczyznę, a końce czołownic połączone są z odpowiednimi końcami belek skrętowych ostojnicami utworzonymi z kątownika nierównoramiennego o pionowym dłuższym ramieniu, z przyspawanymi do niego poziomym prętem płaskim, na których zamocowane są blachy boczne siodła, złączone ze środnikami siodła ustawionymi na belkach skrętowych i związanych parami podkładkami.

Ostoja wagonu towarowego z trzpieniami do mocowania kontenerów znana jest z polskiego opisu patentowego nr PL 201607. W ostoi tej ostojnice stanowią belki, zawierające poziome pasy górne i poziome pasy dolne, połączone pionowymi średnikami, przy czym pionowo usytuowane trzpienie związane z pasami górnymi znajdują się obok nich na wysięgnikach. Średniki ostojnic są położone niesymetrycznie względem pionowej osi symetrii jej przekroju poprzecznego tak, że są przesunięte w kierunku trzpieni, przy czym pionowa oś każdego trzpienia przebiega przez środek ścinania przekroju poprzecznego ostojnicy.

Rama wagonu, zwłaszcza cysterny, znana z polskiego opisu patentowego nr PL 186041, ma dwa niezależne zespoły belek skrętowych, z których każdy składa się z dwóch poprzecznych średników, połączonych w środkowej części belki dwoma pionowymi ściankami umieszczonymi równolegle i symetrycznie w stosunku do osi wzdłużnej ramy. W przedłużeniu tych ścianek, do przedniego środnika są przymocowane dwie wzdłużne przednie ścianki zakończone pionową płytą przednią. Analogicznie jak wyżej, do tylnego środnika są przymocowane dwie tylne wzdłużne pionowe ścianki, do końców których jest przymocowana poprzeczna, pionowa płyta tylna. Środkowa część belki skrętowej jest od góry pokryta blachą wygiętą w środku wzdłużnie promieniem odpowiednim do średnicy zewnętrznej zbiornika. Od dołu środkowa część belki skrętowej zakryta jest płytą, do której jest przymocowany kołnierz mocowania czopa skrętu. Pokrywające końce skrętowej belki górne poziome blachy i dolne blachy posiadają zmienne kształty, o wymiarach wzdłużnych zwiększających się w kierunku środkowej blachy i płyty dolnej oraz w kierunku belek zewnętrznych. Powyższe górne i dolne blachy na każdym bocznym końcu belki skrętowej są połączone pionowym wspornikiem, ustawionym ukośnie w stosunku do osi wzdłużnej ramy. Jedna pionowa krawędź wspornika jest połączona ze środnikiem tylnym, a druga z zewnętrzną belką. Od przodu do dolnych blach zamocowane są łukowe pionowe żebra, których zadaniem jest eliminowanie koncentracji naprężeń w blachach poziomych od strony komory sprzęgu wagonowego. Na dolnych blachach, w miejscach mocowania wsporników ślizgów, zamocowane są pionowe żebra końcami połączone z środnikami. Do przedniej, poprzecznej płyty belki skrętowej jest zamocowany niezależny zespół komory sprzęgu wagonowego, którego drugi koniec jest połączony z zespołem czołownicy. Do tylnej płyty poprzecznej belki skrętowej jest przymocowany koniec niezależnego zespołu belki grzbietowej. Belka ta między wykonanymi z ceownika poprzeczkami ma blaszane poziome poprzeczki posiadające rozszerzone końce, za pomocą których są one połączone ze środnikami.

Istota ostoi według wynalazku polega na tym, że każda belka skrętowa posiada dwa środniki wewnętrzny i zewnętrzny o różnej wysokości, połączone w środkowej części ściankami umieszczonymi symetrycznie względem osi wzdłużnej ostoi, od dołu zamknięta jest półką dolną belki skrętowej ukształtowaną z blachy, a od góry półką górną belki skrętowej ukształtowaną z blachy. Półka górna belki skrętowej podparta jest górnymi krawędziami środników wewnętrznego i zewnętrznego, a jej przekrój ma kształt rozciągniętej litery z.

Korzystnie, środnik wewnętrzny umieszczony w belce skrętowej od strony części środkowej ostoi ma mniejszą wysokość odpowiadającą wysokości części środkowej ostoi, a środnik zewnętrzny umieszczony w belce skrętowej od strony belki sprzęgu ma większą wysokość odpowiadającą wysokości belki sprzęgu.

Ostoja wagonu kolejowego, zwłaszcza wagonu cysterny, sprawia, że siodła zbiornika zamontowane na obniżonej części belki skrętowej umożliwiają zabudowę na wagonie zbiornika o większej średnicy, a tym samym zwiększenie pojemności zbiornika bez zwiększania długości wagonu, zwłaszcza gdy dla długich wagonów przepisy kolejowe uniemożliwiają już zwiększenie ich długości. Ponadto umożliwia

PL 233 122 B1 obniżenie wysokości belek nośnych części środkowej, a tym samym obniżenie masy całej ostoi, w wyniku czego zwiększa się ładowność wagonu.

Przedmiot wynalazku w przykładzie wykonania uwidoczniony jest na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia ostoję w widoku z góry z częściowym przekrojem, zaś fig. 2 - przekrój poprzeczny A-A przez belkę skrętową.

Ostoja wagonu kolejowego, zwłaszcza wagonu cysterny, ma dwie części skrajne ostoi 1 połączone ze sobą częścią środkową 2. Część środkowa ostoi 2 składa się z dwóch równoległych względem siebie belek nośnych 3 połączonych poprzeczkami 4. Część skrajna ostoi 1 składa się z belki sprzęgu 5 złożonej z dwóch równoległych do siebie kątowników 8 przykrytych półką górną belki sprzęgu 9 ukształtowaną z blachy. Na jednym końcu belki sprzęgu 5 przymocowana jest czołownica 6 o kształcie ceownika spawanego, a na drugim końcu belki sprzęgu 5 przymocowana jest belka skrętowa 7. Belka skrętowa 7 o budowie skrzynkowej posiada dwa środniki: wewnętrzny 10 i zewnętrzny 11 o różnej wysokości, połączone w środkowej części ściankami 12 umieszczonymi symetrycznie względem osi wzdłużnej ostoi, od dołu zamknięta jest półką dolną belki skrętowej 13 ukształtowaną z blachy, a od góry półką górną belki skrętowej 15 również ukształtowaną z blachy. Środnik wewnętrzny 10 umieszczony w belce skrętowej 7 od strony części środkowej ostoi 2 ma mniejszą wysokość odpowiadającą wysokości części środkowej ostoi 2, a środnik zewnętrzny 11 umieszczony w belce skrętowej od strony belki sprzęgu 5 ma większą wysokość odpowiadającą wysokości belki sprzęgu 5. Półka górna belki skrętowej 15 podparta jest górnymi krawędziami środników wewnętrznego 10 i zewnętrznego 11, a jej przekrój ma kształt rozciągniętej litery z. Do półki dolnej belki skrętowej 13 przymocowany jest kołnierz 14 mocowania czopa skrętu. Od góry belka skrętowa zamknięta jest blachą górną 15 ukształtowaną tak, że kompensuje różnice wysokości środników 10 i 11. Ponadto, boczne końce belek skrętowych 7 są połączone z końcami czołownicy 6 za pomocą zewnętrznych belek 16.

Claims (2)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Ostoja wagonu kolejowego, zwłaszcza wagonu cysterny, zawierająca części skrajne połączone ze sobą częścią środkową ostoi, która ma dwie równoległe względem siebie belki nośne połączone poprzeczkami, zaś każda część skrajna ostoi ma belkę sprzęgu w postaci dwóch równoległych do siebie kątowników przykrytych półką górną belki sprzęgu, przy czym na jednym końcu belki sprzęgu zamocowana jest czołownica o kształcie ceownika a na drugim końcu belki sprzęgu zamocowana jest belka skrętowa o budowie skrzynkowej utworzona z dwóch umieszczonych równolegle względem siebie środników, połączonych ściankami i zamkniętych półką dolną i półką górną belki skrętowej, znamienna tym, że każda belka skrętowa (7) posiada dwa środniki: wewnętrzny (10) i zewnętrzny (11) o różnej wysokości, połączone w środkowej części ściankami (12) umieszczonymi symetrycznie względem osi wzdłużnej ostoi, od dołu zamknięta jest półką dolną belki skrętowej (13) ukształtowaną z blachy, a od góry półką górną belki skrętowej (15) ukształtowaną z blachy, przy czym półka górna belki skrętowej (15) podparta jest górnymi krawędziami środników wewnętrznego (10) i zewnętrznego (11), a jej przekrój ma kształt rozciągniętej litery z.
2. 2. Ostoja według zastrz. 1, znamienna tym, że środnik wewnętrzny (10) umieszczony w belce skrętowej (7) od strony części środkowej ostoi (2) ma mniejszą wysokość odpowiadającą wysokości części środkowej ostoi (2), a środnik zewnętrzny (11) umieszczony w belce skrętowej od strony belki sprzęgu (5) ma większą wysokość odpowiadającą wysokości belki sprzęgu (5).