PL220781B1 - Zastosowanie wirusa krowianki Ankara (MVA) szczepu MVA-BN - Google Patents

Zastosowanie wirusa krowianki Ankara (MVA) szczepu MVA-BN

Info

Publication number
PL220781B1
PL220781B1 PL371594A PL37159403A PL220781B1 PL 220781 B1 PL220781 B1 PL 220781B1 PL 371594 A PL371594 A PL 371594A PL 37159403 A PL37159403 A PL 37159403A PL 220781 B1 PL220781 B1 PL 220781B1
Authority
PL
Poland
Prior art keywords
mva
virus
cells
vaccination
use according
Prior art date
Application number
PL371594A
Other languages
English (en)
Other versions
PL371594A1 (pl
Inventor
Paul Chaplin
Mark Suter
Mathias Ackermann
Marco Franchini
Sabine Vollstedt
Hans Peter Hefti
Original Assignee
Bavarian Nordic As
Priority date (The priority date is an assumption and is not a legal conclusion. Google has not performed a legal analysis and makes no representation as to the accuracy of the date listed.)
Filing date
Publication date
Family has litigation
First worldwide family litigation filed litigation Critical https://patents.darts-ip.com/?family=29225556&utm_source=google_patent&utm_medium=platform_link&utm_campaign=public_patent_search&patent=PL220781(B1) "Global patent litigation dataset” by Darts-ip is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Application filed by Bavarian Nordic As filed Critical Bavarian Nordic As
Publication of PL371594A1 publication Critical patent/PL371594A1/pl
Publication of PL220781B1 publication Critical patent/PL220781B1/pl

Links

Classifications

    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61K—PREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K39/00—Medicinal preparations containing antigens or antibodies
    • A61K39/12—Viral antigens
    • A61K39/275—Poxviridae, e.g. avipoxvirus
    • A61K39/285—Vaccinia virus or variola virus
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61K—PREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K35/00—Medicinal preparations containing materials or reaction products thereof with undetermined constitution
    • A61K35/66—Microorganisms or materials therefrom
    • A61K35/76—Viruses; Subviral particles; Bacteriophages
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61K—PREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K39/00—Medicinal preparations containing antigens or antibodies
    • A61K39/12—Viral antigens
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61K—PREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K39/00—Medicinal preparations containing antigens or antibodies
    • A61K39/12—Viral antigens
    • A61K39/245—Herpetoviridae, e.g. herpes simplex virus
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P31/00—Antiinfectives, i.e. antibiotics, antiseptics, chemotherapeutics
    • A61P31/04—Antibacterial agents
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P31/00—Antiinfectives, i.e. antibiotics, antiseptics, chemotherapeutics
    • A61P31/10—Antimycotics
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P31/00—Antiinfectives, i.e. antibiotics, antiseptics, chemotherapeutics
    • A61P31/12—Antivirals
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P31/00—Antiinfectives, i.e. antibiotics, antiseptics, chemotherapeutics
    • A61P31/12—Antivirals
    • A61P31/14—Antivirals for RNA viruses
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P31/00—Antiinfectives, i.e. antibiotics, antiseptics, chemotherapeutics
    • A61P31/12—Antivirals
    • A61P31/14—Antivirals for RNA viruses
    • A61P31/18—Antivirals for RNA viruses for HIV
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P31/00—Antiinfectives, i.e. antibiotics, antiseptics, chemotherapeutics
    • A61P31/12—Antivirals
    • A61P31/20—Antivirals for DNA viruses
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P31/00—Antiinfectives, i.e. antibiotics, antiseptics, chemotherapeutics
    • A61P31/12—Antivirals
    • A61P31/20—Antivirals for DNA viruses
    • A61P31/22—Antivirals for DNA viruses for herpes viruses
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P35/00—Antineoplastic agents
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P37/00—Drugs for immunological or allergic disorders
    • A61P37/02—Immunomodulators
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P37/00—Drugs for immunological or allergic disorders
    • A61P37/02—Immunomodulators
    • A61P37/04—Immunostimulants
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P37/00—Drugs for immunological or allergic disorders
    • A61P37/02—Immunomodulators
    • A61P37/06—Immunosuppressants, e.g. drugs for graft rejection
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P43/00—Drugs for specific purposes, not provided for in groups A61P1/00-A61P41/00
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C12—BIOCHEMISTRY; BEER; SPIRITS; WINE; VINEGAR; MICROBIOLOGY; ENZYMOLOGY; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING
    • C12N—MICROORGANISMS OR ENZYMES; COMPOSITIONS THEREOF; PROPAGATING, PRESERVING, OR MAINTAINING MICROORGANISMS; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING; CULTURE MEDIA
    • C12N7/00—Viruses; Bacteriophages; Compositions thereof; Preparation or purification thereof
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61K—PREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K39/00—Medicinal preparations containing antigens or antibodies
    • A61K2039/51—Medicinal preparations containing antigens or antibodies comprising whole cells, viruses or DNA/RNA
    • A61K2039/525—Virus
    • A61K2039/5254—Virus avirulent or attenuated
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61K—PREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K39/00—Medicinal preparations containing antigens or antibodies
    • A61K2039/55—Medicinal preparations containing antigens or antibodies characterised by the host/recipient, e.g. newborn with maternal antibodies
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61K—PREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K39/00—Medicinal preparations containing antigens or antibodies
    • A61K2039/58—Medicinal preparations containing antigens or antibodies raising an immune response against a target which is not the antigen used for immunisation
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C12—BIOCHEMISTRY; BEER; SPIRITS; WINE; VINEGAR; MICROBIOLOGY; ENZYMOLOGY; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING
    • C12N—MICROORGANISMS OR ENZYMES; COMPOSITIONS THEREOF; PROPAGATING, PRESERVING, OR MAINTAINING MICROORGANISMS; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING; CULTURE MEDIA
    • C12N2710/00—MICROORGANISMS OR ENZYMES; COMPOSITIONS THEREOF; PROPAGATING, PRESERVING, OR MAINTAINING MICROORGANISMS; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING; CULTURE MEDIA dsDNA viruses
    • C12N2710/00011—Details
    • C12N2710/16011—Herpesviridae
    • C12N2710/16611—Simplexvirus, e.g. human herpesvirus 1, 2
    • C12N2710/16634—Use of virus or viral component as vaccine, e.g. live-attenuated or inactivated virus, VLP, viral protein
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C12—BIOCHEMISTRY; BEER; SPIRITS; WINE; VINEGAR; MICROBIOLOGY; ENZYMOLOGY; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING
    • C12N—MICROORGANISMS OR ENZYMES; COMPOSITIONS THEREOF; PROPAGATING, PRESERVING, OR MAINTAINING MICROORGANISMS; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING; CULTURE MEDIA
    • C12N2710/00—MICROORGANISMS OR ENZYMES; COMPOSITIONS THEREOF; PROPAGATING, PRESERVING, OR MAINTAINING MICROORGANISMS; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING; CULTURE MEDIA dsDNA viruses
    • C12N2710/00011—Details
    • C12N2710/24011—Poxviridae
    • C12N2710/24111—Orthopoxvirus, e.g. vaccinia virus, variola
    • C12N2710/24134—Use of virus or viral component as vaccine, e.g. live-attenuated or inactivated virus, VLP, viral protein
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C12—BIOCHEMISTRY; BEER; SPIRITS; WINE; VINEGAR; MICROBIOLOGY; ENZYMOLOGY; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING
    • C12N—MICROORGANISMS OR ENZYMES; COMPOSITIONS THEREOF; PROPAGATING, PRESERVING, OR MAINTAINING MICROORGANISMS; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING; CULTURE MEDIA
    • C12N2710/00—MICROORGANISMS OR ENZYMES; COMPOSITIONS THEREOF; PROPAGATING, PRESERVING, OR MAINTAINING MICROORGANISMS; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING; CULTURE MEDIA dsDNA viruses
    • C12N2710/00011—Details
    • C12N2710/24011—Poxviridae
    • C12N2710/24111—Orthopoxvirus, e.g. vaccinia virus, variola
    • C12N2710/24141—Use of virus, viral particle or viral elements as a vector
    • C12N2710/24143—Use of virus, viral particle or viral elements as a vector viral genome or elements thereof as genetic vector
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C12—BIOCHEMISTRY; BEER; SPIRITS; WINE; VINEGAR; MICROBIOLOGY; ENZYMOLOGY; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING
    • C12N—MICROORGANISMS OR ENZYMES; COMPOSITIONS THEREOF; PROPAGATING, PRESERVING, OR MAINTAINING MICROORGANISMS; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING; CULTURE MEDIA
    • C12N2710/00—MICROORGANISMS OR ENZYMES; COMPOSITIONS THEREOF; PROPAGATING, PRESERVING, OR MAINTAINING MICROORGANISMS; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING; CULTURE MEDIA dsDNA viruses
    • C12N2710/00011—Details
    • C12N2710/24011—Poxviridae
    • C12N2710/24111—Orthopoxvirus, e.g. vaccinia virus, variola
    • C12N2710/24151—Methods of production or purification of viral material
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C12—BIOCHEMISTRY; BEER; SPIRITS; WINE; VINEGAR; MICROBIOLOGY; ENZYMOLOGY; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING
    • C12N—MICROORGANISMS OR ENZYMES; COMPOSITIONS THEREOF; PROPAGATING, PRESERVING, OR MAINTAINING MICROORGANISMS; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING; CULTURE MEDIA
    • C12N2710/00—MICROORGANISMS OR ENZYMES; COMPOSITIONS THEREOF; PROPAGATING, PRESERVING, OR MAINTAINING MICROORGANISMS; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING; CULTURE MEDIA dsDNA viruses
    • C12N2710/00011—Details
    • C12N2710/24011—Poxviridae
    • C12N2710/24111—Orthopoxvirus, e.g. vaccinia virus, variola
    • C12N2710/24161—Methods of inactivation or attenuation
    • Y—GENERAL TAGGING OF NEW TECHNOLOGICAL DEVELOPMENTS; GENERAL TAGGING OF CROSS-SECTIONAL TECHNOLOGIES SPANNING OVER SEVERAL SECTIONS OF THE IPC; TECHNICAL SUBJECTS COVERED BY FORMER USPC CROSS-REFERENCE ART COLLECTIONS [XRACs] AND DIGESTS
    • Y02—TECHNOLOGIES OR APPLICATIONS FOR MITIGATION OR ADAPTATION AGAINST CLIMATE CHANGE
    • Y02A—TECHNOLOGIES FOR ADAPTATION TO CLIMATE CHANGE
    • Y02A50/00—TECHNOLOGIES FOR ADAPTATION TO CLIMATE CHANGE in human health protection, e.g. against extreme weather
    • Y02A50/30—Against vector-borne diseases, e.g. mosquito-borne, fly-borne, tick-borne or waterborne diseases whose impact is exacerbated by climate change

Landscapes

  • Health & Medical Sciences (AREA)
  • Life Sciences & Earth Sciences (AREA)
  • Virology (AREA)
  • Chemical & Material Sciences (AREA)
  • General Health & Medical Sciences (AREA)
  • Medicinal Chemistry (AREA)
  • Public Health (AREA)
  • Pharmacology & Pharmacy (AREA)
  • Animal Behavior & Ethology (AREA)
  • Veterinary Medicine (AREA)
  • Immunology (AREA)
  • Organic Chemistry (AREA)
  • General Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Nuclear Medicine, Radiotherapy & Molecular Imaging (AREA)
  • Chemical Kinetics & Catalysis (AREA)
  • Microbiology (AREA)
  • Engineering & Computer Science (AREA)
  • Epidemiology (AREA)
  • Mycology (AREA)
  • Bioinformatics & Cheminformatics (AREA)
  • Communicable Diseases (AREA)
  • Oncology (AREA)
  • Biotechnology (AREA)
  • Genetics & Genomics (AREA)
  • Wood Science & Technology (AREA)
  • Zoology (AREA)
  • Molecular Biology (AREA)
  • Biomedical Technology (AREA)
  • Biochemistry (AREA)
  • General Engineering & Computer Science (AREA)
  • Tropical Medicine & Parasitology (AREA)
  • AIDS & HIV (AREA)
  • Transplantation (AREA)
  • Medicines Containing Antibodies Or Antigens For Use As Internal Diagnostic Agents (AREA)
  • Micro-Organisms Or Cultivation Processes Thereof (AREA)
  • Medicines Containing Material From Animals Or Micro-Organisms (AREA)
  • Peptides Or Proteins (AREA)
  • Medicines That Contain Protein Lipid Enzymes And Other Medicines (AREA)
  • Pharmaceuticals Containing Other Organic And Inorganic Compounds (AREA)

Description

Opis wynalazku
Wynalazek dotyczy zastosowania wirusa do otrzymywania leku służącego do szczepienia lub leczenia nowonarodzonych lub przed urodzeniem zwierząt, włączając ludzi, przy czym wirus wykazuje zdolność infekowania komórek nowonarodzonych lub przed urodzeniem zwierząt, włączając ludzi, lecz nie jest zdolny do ulegania replikacji do infekcyjnego potomstwa wirusa w organizmie nowonarodzonych lub przed urodzeniem zwierząt, włączając ludzi. Korzystnie, wirusem jest zmodyfikowany wirus krowianki Ankara.
W szczególności, wynalazek związany jest ze szczepieniem noworodków przeciwko infekcjom wirusami należącymi do tej samej grupy wirusów, co wirus zastosowany w szczepieniu. Ponadto, wynalazek dotyczy szczepienia noworodków przeciwko antygenom wybranym spośród obcych antygenów i antygenów rakowych, przy czym antygen rakowy i/albo obcy antygen są różne od antygenów związanych z wirusem. Wynalazek dotyczy ponadto zastosowania zdefiniowanych powyżej wirusów do podwyższania poziomu czynników aktywujących komórki dendrytyczne lub ich komórki prekursorowe i/albo do zwiększania liczby komórek dendrytycznych lub ich komórek prekursorowych i/albo do zwiększania produkcji i/albo zawartości komórkowej interferonu (IFN) albo IL-12.
Tło wynalazku
W naturalnym środowisku zwierząt i ludzi występują liczne, różnorodne czynniki infekcyjne, takie jak wirusy, bakterie i grzyby. Wiele z takich czynników infekcyjnych może wywoływać choroby u zainfekowanych gospodarzy. W normalnych okolicznościach, zainfekowany gospodarz po pewnym okresie czasu dochodzi do zdrowia po chorobie indukowanej przez czynnik infekcyjny. Wyleczenie to jest wynikiem działania układu odpornościowego zwierząt lub ludzi.
Układ immunologiczny jest częścią ciała ludzi lub zwierząt, odpowiedzialną za wyeliminowanie czynnika infekcyjnego. Odpowiedź immunologiczna dzieli się na reakcję swoistą i nieswoistą (wrodzoną), jednak obie te reakcje są ze sobą ściśle powiązane. Nieswoista odpowiedź immunologiczna jest natychmiastową obroną przed działaniem szerokiego spektrum obcych substancji i czynników infekcyjnych. W przypadku wrodzonej odpowiedzi immunologicznej przeciwko wirusom, interferon (IFN)^ i IFN-β jest niezwykle istotny w procesie kontroli początkowej replikacji wirusa i aktywacji naturalnych komórek cytotoksycznych (NK) do natychmiastowego zabijania zainfekowanych komórek. Wewnątrzkomórkowe bakteryjne lub pasożytnicze patogeny indukują IL-12, które z kolei regulują poziom IFN-γ w komórkach NK i/albo pewne podgrupy komórek T. Aktywowane IFN-γ komórki NK mogą dzięki temu zabić wewnątrzkomórkowe patogeny. Ponadto, IFN-γ aktywuje również makrofagi i umożliwia im zabicie przyswojonych patogenów.
Najbogatszym źródłem (IFN)-a/e, w przeliczeniu na komórkę, są komórki dendrytyczne (DC), populacja wyspecjalizowanych komórek występujących w całym organizmie. Plazmocytowe DC lub CD11c+ CD8+ DC są jednymi z najlepszych producentów IFN-α/β. CD8+DC, zainfekowane wewnątrzkomórkowym, niewirusowym patogenem są krytycznymi komórkami zdolnymi do wydzielania IL-12, istotnej we wczesnym etapie odpowiedzi immunologicznej.
Swoista odpowiedź immunologiczna może być indukowana przeciwko szczególnej substancji obcej (antygen) po fazie lag, w sytuacji, gdy organizm pobudzony jest tą substancją po raz pierwszy. Inicjacja swoistej odpowiedzi immunologicznej koordynowana jest również przez DC. Istnieje stały system przemieszczania się tych komórek z obwodowych do drugorzędowych narządów limfatycznych, węzłów chłonnych lub śledziony, gdzie rozpoczynają obieg nowe komórki T i B. Przenoszony do tych narządów przez DC antygen umożliwia aktywację nie stykających się wcześniej z nim komórek T i B, które stają się komórkami efektorowymi T i B. Dlatego, DC nie tylko przenosi antygen, ale również dzięki zdolności rozpoznania patogenu aktywowane są różne geny w DC, przez co obecność patogenu reguluje działanie komórek T.
Swoista odpowiedź immunologiczna jest bardzo skuteczna i odpowiada za fakt, że osobnik, który przejdzie specyficzną infekcję chroniony jest przed tą specyficzną infekcją. Zatem, druga infekcja tym samym lub bardzo podobnym czynnikiem infekcyjnym wywołuje znacznie łagodniejsze objawy lub nie towarzyszą jej żadne objawy, ponieważ istnieje już „istniejąca wcześniej swoista odporność” na określony czynnik. Taka, odpowiednio, odporność i pamięć immunologiczna pozostaje na długi czas, w pewnych przypadkach nawet na całe życie. Zgodnie z powyższym, indukcja pamięci immunologicznej może zostać wykorzystana w szczepieniach, tj., do ochrony osobnika przed infekcją swoistym patogenem.
PL 220 781 B1
W celu zaszczepienia, wywołuje się stan pobudzenia układu immunologicznego szczepionką, która sama jest mniej szkodliwa niż czynnik patogenny, przeciwko któremu indukuje odpowiedź immunologiczną. Szczepionka obejmuje lub ekspresjonuje epitopy występujące lub ekspresjonowane przez czynnik, przeciwko któremu jest sporządzona. Organizm, zatem, immunizowany jest przeciwko czynnikowi zawierającemu epitop, który jest częścią szczepionki.
Typowe szczepionki są atenuowanymi lub inaktywowanymi wirusami (np., szczepionka wirusem polio lub ospy), białkami rekombinowanymi (np., rekombinowane białko S z wirusa zapalenia wątroby B, Hepatitis B), inaktywowanymi cieplnie toksynami bakteryjnymi (toksyna z Clostridium tetani) lub polisacharydami ze ściany otoczki bakterii (Streptococcus pneumoniae).
Ze względu na to, że choroby infekcyjne mogą prowadzić do wielu poważnych stanów u noworodków i potomstwa karmionego mlekiem matki, istnieje duże zainteresowanie szczepieniami dzieci lub nowonarodzonych zwierząt, wykonanymi tak szybko jak to możliwe. Przykładami stanów, przeciwko którym szczepienie jest pożyteczne są infekcje wywołane wirusami ospy, włączając ospę. Jednakże, próby skutecznego szczepienia noworodków są szkodliwe, ze względu na to, że układ immunologiczny nowonarodzonych ssaków nie jest jeszcze dojrzały. Układ immunologiczny noworodków i nowonarodzonych ssaków dojrzewa stopniowo w określonym okresie czasu. Dla ludzi dojrzewanie obejmuje pierwszy rok życia. Powoduje to, że grupa wiekowa noworodków wystawiona jest na szczególne niebezpieczeństwo związane z występowaniem różnych infekcji podczas pierwszego roku życia (Gans i wsp., J.Am.Med.Assoc. (1998) 280, 527-532). Bardziej szczegółowo, noworodki przejawiają osłabione działanie komórek B, niewystarczający poziom początkowej prezentacji antygenu przez komórki dendrytyczne oraz ograniczoną proliferację komórek T (Gans i wsp., J.Am.Med.Assoc. (1998) 280, 527-532). Krótko po urodzeniu, poziom komórek T w śledzionie jest 1,000 krotnie niższy niż u dorosłych. W celu osiągnięcia przynajmniej tygodniowej immunizacji, sugerowano zastosowanie do immunizacji wirusów replikujących lub formulacji zawierających adiuwant. Jednakże, użycie wirusów replikujących pozostawia zawsze ryzyko nadmiernego obciążenia infekcją wirusową niedojrzałego układu immunologicznego, ponadto zastosowanie szczepionki z żywymi wirusami wymaga obecności komórek T, niezbędnych do wyeliminowania wirusów (Hassett i wsp., J.Virol. (1997) 71, 7881-7888). Ze względu na to, że u noworodków występuje obniżona produkcja cytokin przez komórki pomocnicze T Th-1, odpowiedź niemowląt jest głównie typu Th-2. W konsekwencji, nie następuje indukcja cytotoksycznych komórek T, a przez co proces eliminacji wirusów.
Sytuacja obserwowana u zwierząt ssaków jest bardzo podobna do sytuacji ludzi, tj., układ immunologiczny po urodzeniu nie jest jeszcze dojrzały. U nowonarodzonych myszy, liczba komórek CD4+ śledziony jest 80.000 razy a komórek CD8+ 1000 razy niższa, niż w śledzionie dorosłego osobnika. Ponadto, układ produkujący interferon (IFN) jest niedojrzały u młodych myszy. Zatem, nowonarodzone myszy nie są zdolne do skutecznej kontroli, prowadzonej przez IFN, nad ekspansją wewnątrzkomórkowych patogenów w miejscu infekcji. Dodatkowo, niska ilość i możliwie niedostateczny poziom aktywacji komórek immunologicznych w organizmie nie są w stanie stawić czoła szybko rozwijającym się patogenom lub replikującym wirusom zastosowanym do szczepienia.
Ze względu na ryzyko związane z zastosowaniem żywych szczepionek wirusowych nie poleca się szczepienia nowonarodzonych zwierząt, włączając ludzi, wirusami replikującymi. Np., nie zaleca się szczepienia noworodków przeciwko ospie z użyciem szczepów wirusa krowianki, które stosowano w okresie przed wytępieniem ospy, takich jak Elstee, Copenhagen i NYCBH. Zgodnie z aktualnymi zaleceniami w USA, dzieci młodsze niż 12 miesięczne nie powinny otrzymywać dostępnej dotychczas na rynku szczepionki przeciwko ospie.
Szczepienie noworodków formulacjami zawierającymi adiuwant jest niekorzystne, ponieważ wprowadza liczne szkodliwe substancje do organizmu. Zatem, szczepienie ludzkich noworodków wykonuje się jedynie w przypadkach koniecznych, np., w wypadku infekcji wirusem zapalenia wątroby B.
W skrócie, należy zauważyć, że układ immunologiczny jest niedojrzały w momencie narodzin. Ze względu na to, szczepienia replikacyjnie kompetentnym wirusem lub formulacjami zawierającymi adiuwant są niekorzystne, niemowlęta nie są szczepione przed osiągnięciem 2 miesięcy w Niemczech (Empfehlung der Standigen Impfkommission STICO, 2001) lub 6 tygodni w USA (ACIP „Recommended Childhood Immunization Schedule, United Staes”).
Opóźnienie w rozwoju układu immunologicznego jest zrównoważone w części poprzez przeniesienie przeciwciał matki do karmionego potomstwa podczas ciąży lub karmienia mlekiem matki. Jednakże, z powodu różnych przyczyn, nie wszystkie młode są karmione przez matkę. Zatem, istnieje bardzo krytyczny okres życia, około 6-8 tygodni u ludzi, w którym niemowlę posiada niedojrzały układ
PL 220 781 B1 immunologiczny, kiedy niefunkcjonalny w pełni układ odpornościowy nie otrzymuje przeciwciał matki i w którym szczepienie jest zazwyczaj nie skuteczne lub zbyt niebezpieczne.
Sytuacja jest bardzo podobna w przypadku zwierząt ssaków, w szczególności w przypadku zwierząt o znaczeniu ekonomicznym, takich jak krowy lub zwierząt towarzyszy, takich jak koty i psy. W celu redukcji kosztów, ilość mleka, jaką otrzymuje cielę od matki jest często drastycznie obniżona. W zamian, cielę otrzymuje mieszankę mleka w proszku, starterowego i specyficznego, stężonego pokarmu, czasami już w pierwszym tygodniu życia. W konsekwencji, cielę nie uzyskuje niezbędnej ilości i różnorodności przeciwciał matki, przez co jego niedojrzały układ immunologiczny jest bardzo wrażliwy na infekcje. Ponadto, następuje często podział na farmerów, którzy hodują cielęta i, tych którzy prowadzą produkcję mięsa. W 4 do 6 tygodniu życia cielęta z różnych farm są zbierane i przewożone do zakładów produkujących mięso. W tym czasie, poziom przeciwciał pochodzących od matki jest niski a układ immunologiczny nie w pełni rozwinięty, zwierzęta narażone są na działanie nowych czynników infekcyjnych w warunkach stresu. Zwiększa to ryzyko infekcji, którym można zapobiec poprzez szczepienie. Podobna sytuacja może wystąpić w pomieszczeniach do hodowli kotów lub psów, gdzie istnieje duże niebezpieczeństwo infekcji.
Cel wynalazku
Celem niniejszego wynalazku jest zapewnienie środków do szczepienia, odpowiednio, noworodków ludzkich i nowonarodzonych zwierząt przeciwko obcym antygenom i antygenom związanym z chorobami, odpowiednio, ludzi i zwierząt. Bardziej szczegółowo, celem niniejszego wynalazku jest zapewnienie środków umożliwiających osiągnięcie przyspieszonego dojrzewania układu immunologicznego nowonarodzonych zwierząt i ludzi. Kolejnym celem niniejszego wynalazku jest dostarczenie środków pozwalających na szczepienie nowonarodzonych zwierząt, włączając ludzi, przeciwko infekcjom wywołanym wirusami ospy, w szczególności przeciwko ospie.
Istota wynalazku
Przedmiotem wynalazku jest zastosowanie wirusa krowianki Ankara (MVA) szczepu MVA-BN zdeponowanego w Europejskiej Kolekcji Zwierzęcych Kultur Komórkowych (ECACC) pod numerem depozytu V00083008 lub jego pochodnej, przy czym rzeczony szczep MVA-BN lub jego pochodna (i) posiada zdolność do reproduktywnej replikacji w fibroblastach embrionów kurcząt (CEF) oraz w linii komórkowej BHK, lecz nie posiada takiej zdolności w ludzkiej linii komórkowej oraz (ii) nie replikuje w organizmie ludzkim oraz w szczepie mysim nie produkującym dojrzałych komórek B i T, a przez to, o silnym niedoborze odporności oraz o dużej wrażliwości wobec replikującego wirusa, do otrzymywaniu leku do ochrony zwierząt lub ludzi, przed antygenem wybranym spośród antygenów rakowych i obcych antygenów, przy czym antygen ten jest różny od antygenów związanych z wirusem. Korzystnie, efekt ochronny wywierany jest przez co najmniej 14 dni, natomiast zwierzę lub człowiek jest nowonarodzonym lub przed urodzeniem.
Korzystnie, genom wirusa obejmuje przynajmniej jedną heterologiczną sekwencję kwasu nukleinowego, w szczególności wybraną jest spośród sekwencji kodujących przynajmniej jeden antygen, epitop antygenowy i/albo związek terapeutyczny.
Korzystnie, wytwarzany lek przeznaczony jest do podawania doustnie, donosowo, domięśniowo, dożylnie, wewnątrzotrzewnowe, doskórnie, wewnątrzmacicznie i/albo podskórnie.
Korzystnie, wytwarzany lek przeznaczony jest do podawania w terapeutycznie skutecznej ilości MVA w pierwszym szczepieniu („szczepienie pierwotne”) i w drugim szczepieniu („szczepienie wzmacniające”).
Korzystnie, wytwarzany lek przeznaczony jest do podawania zwierzętom lub ludziom, w ilości 1 przynajmniej 101 TCID50 (dawka infekcyjna kultury tkankowej) MVA.
Korzystnie, obcy antygen wybrany jest spośród czynników infekcyjnych i toksyn.
Korzystnie, czynnik infekcyjny wybrany jest spośród wirusów, bakterii, prionów i grzybów. Korzystnie, wirus wybrany jest spośród wirusa opryszczki, retrowirusa, wirusa wścieklizny, rabdowirusa i adenowirusa.
Kolejnym przedmiotem wynalazku jest zastosowanie wirusa krowianki Ankara (MVA) szczepu MVA-BN zdeponowanego w Europejskiej Kolekcji Zwierzęcych Kultur Komórkowych (ECACC) pod numerem depozytu V00083008 lub jego pochodnej, przy czym rzeczony szczep MVA-BN lub jego pochodna (i) posiada zdolność do reproduktywnej replikacji w fibroblastach embrionów kurcząt (CEF) oraz w linii komórkowej BHK, lecz nie posiada takiej zdolności w ludzkiej linii komórkowej oraz (ii) nie replikuje w organizmie ludzkim oraz w szczepie mysim nie produkującym dojrzałych komórek B i T, a przez to, o silnym niedoborze odporności oraz o dużej wrażliwości wobec replikującego wirusa, do
PL 220 781 B1 otrzymania leku do szczepienia lub leczenia zwierząt lub ludzi, przy czym szczepienie lub leczenie ma na celu (i) indukcję lub nasilenie dojrzewania układu immunologicznego, (ii) podwyższenie poziomu czynników aktywujących i/lub mobilizujących komórki dendrytyczne lub ich komórki prekursorowi, (iii) zwiększenie ilości komórek dendrytycznych lub ich komórek prekursorowych albo (iv) zwiększenie produkcji i/albo zawartości komórkowej interferonu (IFN) lub IL-12.
Korzystnie, zwierzę lub człowiek, jest nowonarodzony lub przed urodzeniem.
Korzystnie, czynnikiem aktywującym komórki dendrytyczne jest FIt3-L i/albo GM-CSF.
Korzystnie, interferonem jest IFNα i/albo IFNβ.
Korzystnie, wytwarzany lek przeznaczony jest do podawania określonego powyżej.
Kolejnym przedmiotem wynalazku jest zastosowanie wirusa krowianki Ankara (MVA) szczepu MVA-BN zdeponowanego w Europejskiej Kolekcji Zwierzęcych Kultur Komórkowych (ECACC) pod numerem depozytu V00083008 lub jego pochodnej, przy czym rzeczony szczep MVA-BN lub jego pochodna (i) posiada zdolność do reproduktywnej replikacji w fibroblastach embrionów kurcząt (CEF) oraz w linii komórkowej BEK, lecz nie posiada takiej zdolności w ludzkiej linii komórkowej oraz (ii) nie replikuje w organizmie ludzkim oraz w szczepie mysim nie produkującym dojrzałych komórek B i T, a przez to, o silnym niedoborze odporności oraz o dużej wrażliwości wobec replikującego wirusa, do otrzymywan ia leku do szczepienia lub leczenia nowonarodzonych lub przed urodzeniem zwierząt albo ludzi.
Korzystnie, wytwarzany lek przeznaczony jest do podawania określonego powyżej.
Korzystnie, szczepienie skierowane jest przeciwko infekcji ospą.
Korzystnie, wirusem ospy jest infekcją ospą.
Korzystnie, MVA obejmuje heterologiczną sekwencję kwasu nukleinowego, w szczególności sekwencję kodującą przynajmniej jeden antygen i/albo epitop antygenowy, przy czym szczepienie skierowane jest przeciwko czynnikowi, z którego pochodzi heterologiczną sekwencja kwasu nukleinowego albo przeciwko czynnikowi obejmującemu przynajmniej jeden antygen lub epitop antygenowy.
Szczegółowy opis wynalazku
Zgodnie z niniejszym wynalazkiem, stwierdzono nieoczekiwanie, że możliwe jest bezpieczne i skuteczne szczepienie i/lub leczenie nowonarodzonych lub przed urodzeniem zwierząt, włączając ludzi, z użyciem wirusów zdolnych do zainfekowania komórek nowonarodzonych lub przed urodzeniem zwierząt, włączając ludzi, lecz pozbawionych możliwości replikacji do infekcyjnego potomstwa wirusa we wspomnianych komórkach. W szczególności, wykazano, że wirusy stosowane według wynalazku, takie jak MVA, szczególnie MVA-BN i jego pochodne (patrz poniżej), mogą być podawane noworodkom bez wywoływania jakichkolwiek szkodliwych efektów ubocznych. Szczepienie zwierząt wirusem prowadzi do wywołania swoistej odpowiedzi immunologicznej, skierowanej przeciwko wirusowi zastosowanemu do szczepienia i/lub do ogólnego efektu szczepienia przeciwko obcym antygenom i antygenom rakowym, jak wyjaśniono szczegółowo poniżej. Ponadto, wirusy zastosowane według niniejszego wynalazku powodują indukcję i/lub nasilenie procesu dojrzewania układu odpornościowego, co związane jest ze wzrostem liczby komórek dendrytycznych i czynników, takich jak interferony. Szczepienie wirusami stosowane według wynalazku możliwe jest nawet, gdy podawana zwierzętom formulacja nie obejmuje adiuwanta.
Podsumowując, wirusy stosowane według niniejszego wynalazku (i) wywołują skuteczną odpowiedź immunologiczną u noworodków, (ii) mogą być podawane bez potrzeby adiuwanta oraz (iii) nie niosą ryzyka nadmiernego obciążenia organizmu.
Zgodnie z niniejszym wynalazkiem, efekt ochronny wywierany jest przez przynajmniej 5 dni, korzystnie przez przynajmniej 7, 14 lub 28 dni po pierwszym szczepieniu.
Wirusy, które są „zdolne do zainfekowania komórek” są wirusami posiadającymi na swojej powierzchni struktury umożliwiające oddziaływanie z komórkami gospodarza, w zakresie pozwalającym na to, że wirus, lub przynajmniej genom wirusa, zostaje włączony do komórki gospodarza. Mimo że wirusy stosowane według niniejszego wynalazku wykazują zdolność infekcji komórek gospodarza, nie są w stanie ulegać replikacji do infekcyjnego potomstwa wirusa w zainfekowanych komórkach. W świetle niniejszego wynalazku, termin „wirus pozbawiony możliwości replikacji do infekcyjnego potomstwa wirusa we wspomnianych komórkach” odnosi się do wirusów, których genom ulega przynajmniej w części transkrypcji i translacji do białek wirusowych lub nawet replikacji, jednakże, nie upakowaniu do infekcyjnych cząsteczek wirusa. Zatem, wirusy stosowane według niniejszego wynalazku są wirusami prowadzącymi do nieudanych infekcji w organizmie gospodarza. Nieudane infekcje mogą być wywołane z powodu dwóch przyczyn: według pierwszej z nich, komórka może być wrażliwa na
PL 220 781 B1 infekcję, lecz nie pozwalać na namnażanie wirusa, np., poprzez fakt, że nie wszystkie niezbędne do multiplikacji geny wirusa uległy ekspresji we wspomnianej komórce i/lub były obecne w genomie wirusa. Przykładem tego typu wirusa według wynalazku, występującym w komórkach ludzkich jest zmodyfikowany wirus krowianki Ankara (MVA), który przedstawiono bardziej szczegółowo w dalszej części opisu. Według drugiej możliwości, nieudana infekcja może być również wynikiem infekcji komórek defektywnym wirusem, który nie posiada pełnego zestawu genów wirusowych. Przykładem, takiego wirusa, według wynalazku, w komórkach ludzkich jest DISC-HSV1 (unieszkodliwiony jednocyklowy wirus opryszczki Herpes simplex), tj., wirus Herpes simplex, który ogranicza się do pojedynczego cyklu infekcji (Dillo i wsp., Blood 1997, 89: 119-127). Wirus ten nie posiada genu kodującego istotną glikoptoteinę H (gH), lecz może być namnażany do wysokiego poziomu miana w uzupełniającej linii komórkowej, ekspresjonującej gH. W przypadku nieuzupełniającej linii komórkowej, pozwalającej na wzrost wirusa opryszczki, wzrost ten ograniczony jest jedynie do jednego cyklu replikacyjnego, co prowadzi do uwolnienia nieinfekcyjnego wirusa. Termin „niezdolny do ulegania replikacji” odnosi się do wirusów, które nie replikują we wszystkich komórkach zaszczepionego zwierzęcia. Jednakże, cel niniejszego zgłoszenia obejmuje również te wirusy, które przejawiają niską resztkową aktywność replikacyjną, kontrolowaną przez niedojrzały układ immunologiczny noworodka.
Wirus według niniejszego wynalazku jest jakimkolwiek wirusem zdolnym do zainfekowania komórek zwierzęcych, lecz nie ulegającym replikacji do infekcyjnego potomstwa wirusa we wspomnianych komórkach. Wiadomo, że wirus zdolny do zainfekowania komórek zwierzęcych jednego gatunku, lecz nie ulegający replikacji do infekcyjnego potomstwa wirusa we wspomnianych komórkach, może zachowywać się odmiennie w przypadku innych gatunków zwierząt. Np., w przypadku ludzi, MVA-BN i jego pochodne (patrz poniżej) są wirusami zdolnymi do zainfekowania komórek ludzkich, lecz nie ulegającymi replikacji do infekcyjnego potomstwa wirusa w tych komórkach. Te same wirusy są w stanie replikować w przypadku kurcząt, tj., u kurcząt MVA-BN może nie być wirusem pozbawionym zdolności replikacji do infekcyjnego potomstwa wirusa w komórkach kurcząt. Specjalistom w dziedzinie wiadomo, jaki wirus powinien zostać wybrany dla danego gatunku zwierząt. W WO 02/42480 ujawniono test umożliwiający stwierdzenie, czy wirus jest zdolny do replikacji w organizmie nowonarodzonych lub przed urodzeniem zwierząt. Obejmuje on zastosowanie szczepu myszy AGR129. Wyniki uzyskane przy użyciu tego typu modelu na myszach są odnoszone do ludzi. Zatem, stosowany w niniejszym zgłoszeniu w odniesieniu do myszy opisanych w WO 02/42480, termin „nie ulegający replikacji do infekcyjnego potomstwa wirusa” odpowiada terminowi „niezdolny do replikacji in vivo”. Więcej szczegółów na temat testu zamieszczono w dalszej części opisu. Wirusy według niniejszego wynalazku są korzystnie zdolne do ulegania replikacji w przynajmniej jednym typie komórek przynajmniej jednego gatunku zwierząt. Zatem, możliwe jest namnażanie wirusa przed podaniem szczepionemu i/lub leczonemu zwierzęciu. Przykładowo, MVA-BN może ulegać amplifikacji w komórkach CEF, lecz jest wirusem niezdolnym do replikacji do infekcyjnego potomstwa wirusa w przypadku noworodków lub płodu ludzkiego. W tym kontekście, należy zauważyć, że inaktywowane chemicznie lub fizycznie wirusy nie posiadają wszystkich właściwości wspomnianej korzystnej realizacji, ponieważ są zdolne do infekcji komórek nowonarodzonych lub przed urodzeniem zwierząt, włączając ludzi i nie mogą replikować do infekcyjnego potomstwa wirusa w nowonarodzonych lub przed urodzeniem zwierzętach, włączając ludzi, jednak wirusy te nie są w stanie replikować w przynajmniej jednym typie komórek przynajmniej jednego gatunku zwierząt.
Korzystnie, wirusem jest wirus DNA. Korzystniej, w przypadku komórek ssaczych, w szczególności komórek ludzkich, wirus DNA wybrany jest spośród wirusów DISC-Herpes oraz zmodyfikowanego wirusa krowianki Ankara (MVA).
Zmodyfikowany wirus krowianki Ankara (MVA) jest spokrewniony z wirusem krowianki, należącym do rodzaju Orthopoxvirus rodziny Poxviridae. MVA otrzymano w wyniku 516 pasaży szczepu Ankara wirusa krowianki (CVA) w fibroblastach embrionów kurcząt (praca przeglądowa Mayr, A. i wsp., Infection 3,6-14 [1975]). W następstwie tego typu, długotrwałych pasaży, uzyskany wirus MVA utracił około 31 kilozasad z sekwencji genomowej, zatem, został opisany jako silnie specyficzny wobec komórek gospodarza ograniczonych do komórek ptasich (Meyer, H. i wsp., J. Gen.Virol. 72, 1031-1038 [1991]). Na przykładzie różnych modeli zwierzęcych wykazano, że otrzymany MVA był silnie awirulentny (Mayr, A. & Danner, K. [1978], Dev.Biol.Stand.41: 225-34). Ponadto, wspomniany szczep MVA poddano próbom klinicznym, stosując go jako szczepionkę do immunizacji przeciwko ospie ludzkiej (Mayr i wsp., Zbl.Bakt.Hyg. I, Abt.Org.B 167,375390 [1987], Stickl i wsp., Dtsch.med.Wschr.99, 2386-2392 [1974]). Badaniami tymi objęto ponad 120,000 osób, w tym pacjentów grupy wysokiego
PL 220 781 B1 ryzyka, i stwierdzono, że w porównaniu ze szczepionkami opartymi na krowiance, MVA posiadał zmniejszoną zjadliwość lub zakaźność, natomiast utrzymywał wysoki poziom immunogenności.
Korzystnym szczepem według wynalazku jest MVA 575, zdeponowany w Europejskiej Kolekcji
Zwierzęcych Kultur Komórkowych (ECACC), o numerze depozytu V00120707 oraz MVA-BN, zdeponowany w tej samej instytucji, pod numerem depozytu V000083008 i ich pochodne. Jeżeli celem jest szczepienie/leczenie ludzi, MVA-BN i jego pochodne są szczególnie korzystne.
Właściwości szczególnie korzystnych szczepów MVA, korzystnie, najbardziej korzystnych szczepów dla ludzi, takich jak MVA-BN i jego pochodne, mogą być podsumowane następująco:
(i) zdolność do reproduktywnej replikacji w fibroblastach embrionów kurcząt (CEF) oraz w linii komórkowej BHK, lecz brak takiej zdolności w ludzkiej linii komórkowej HaCat, (ii) brak replikacji in vivo (iii) indukcja wyższej immunogenności w porównaniu ze znanym szczepem MVA 575 (ECACC V00120707) w letalnym modelu infekcji oraz/lub (iv) indukcja odporności na przynajmniej istotnie takim samym poziomie w systemie: szczepienie pierwotne wirusem krowianki/ szczepienie wzmacniające wirusem krowianki, w porównaniu z systemem szczepienia: pierwotne-DNA/wzmacniające wirusem krowianki.
Korzystne szczepy MVA według wynalazku wykazują właściwość (ii) - niezdolność do replikacji w zaszczepionym lub leczonym organizmie i/lub w odpowiadającym temu systemie testowym, jak wyjaśniono poniżej oraz korzystnie jedną, dodatkową z wspomnianych wyżej cech, korzystniej dwie dodatkowe z wspomnianych wyżej cech. Najkorzystniejsze są szczepy MVA posiadające wszystkie wymienione wyżej właściwości. Przykładem szczepu MVA posiadającego wszystkie wymienione wyżej właściwości u ludzi jest MVA-BN. Korzystne pochodne MVA-BN są pochodnymi wykazującymi dodatkowo, oprócz cechy (ii) przynajmniej jedną ze wspomnianych wyżej cech, korzystniej dwie dodatkowe z wspomnianych wyżej cech. Najkorzystniejsze są pochodne MVA-BN posiadające wszystkie wymienione wyżej właściwości.
Szczegółowe informacje dotyczące analiz stosowanych do określania, czy szczep MVA posiada jedną lub więcej z wymienionych wyżej cech (i) do (iv) zamieszczone są tytułem referencji w WO 02/42480. Publikacja ta ujawnia również jak mogą być otrzymane wirusy wykazujące pożądane właściwości. W szczególności, w WO 02/42480 zawarto szczegółową definicję właściwości MVA-BN i jego pochodnej oraz ujawniono szczegółowo analizę biologiczną stosowaną do określania czy szczep MVA jest MVA-BN lub jego pochodną. Innymi słowy, w WO 02/42480 ujawniono właściwości MVA-BN, opis analiz biologicznych, pozwalających na ocenę, czy szczep MVA jest MVA-BN lub jego pochodną oraz sposoby umożliwiające otrzymanie MVA-BN lub jego pochodnej. Poniżej podsumowano krótko jak specjalista w dziedzinie uzyskuje szczepy MVA o jednej lub więcej z powyższych cech i w jaki sposób można sprawdzić, czy dany szczep MVA posiada jedną lub więcej ze wspomnianych właściwości, czyli czy jest najkorzystniejszym wirusem według wynalazku. Poniższe podsumowanie nie ogranicza informacji do WO 02/42480 dla niniejszego zgłoszenia. WO 02/42480 został włączony w całości tytułem referencji.
Termin „niezdolny do reproduktywnej replikacji” w linii komórkowej HaCAT (Boukamp i wsp. 1988, J Cell Biol 106(3): 761-71) stosowany jest w niniejszym zgłoszeniu zgodnie z definicją w WO 02/42480. Zatem, wirus „niezdolny do reproduktywnej replikacji” w linii komórkowej HaCAT jest wirusem o stosunku amplifikacji mniejszym niż 1 w ludzkiej linii komórkowej HaCAT. Korzystnie, stosunek amplifikacji wirusa zastosowanego jako wektor według wynalazku wynosi 0.8, lub mniej, w ludzkiej linii komórkowej HaCAT. „Stosunek amplifikacji” wirusa określa stosunek wirusa wyprodukowanego z zainfekowanej komórki (rezultat) do ilości wirusa pierwotnie zastosowanego do infekcji komórek w pierwszym miejscu (wkład) („stosunek amplifikacji”). Stosunek „1” między rezultatem a wkładem określa poziom amplifikacji, przy czym ilość wirusa wyprodukowanego z zainfekowanych komórek jest taka sama jak ilość pierwotnie użyta do zainfekowania komórek. Termin „pochodne” wirusów, jak zdeponowane pod numerem ECACC V00083008, odnosi się do wirusów wykazujących istotnie takie same właściwości replikacyjne, jak zdeponowany szczep, lecz przejawiające różnice w jednym lub więcej miejscach swojego genomu. Wirusy o takich samych „właściwościach replikacyjnych”, jak zdeponowany wirus są wirusami, które ulegają replikacji z podobnym stosunkiem replikacji jak zdeponowany szczep w komórkach CEF i w liniach komórkowych BHK, HeLa, HaCat i 143B oraz wykazują podobną replikację in vivo, określoną w modelu myszy transgenicznej AGR129 (patrz poniżej).
Termin „niezdolność do replikacji in vivo stosowany jest w niniejszym zgłoszeniu zgodnie z definicją w WO 02/42480. Zatem, wspomniany termin odnosi się do wirusów, które nie replikują w organizmie
PL 220 781 B1 ludzkim oraz w mysim modelu, jak wyjaśniono w WO 02/42480. Myszy zastosowane w WO 02/42480 były niezdolne do produkcji dojrzałych komórek B i T (myszy AGR 129). W szczególności MVA-BN i jego pochodne nie zabijały myszy AGR 129 w przynajmniej 45 dniowym okresie czasu, korzystniej, przynajmniej w ciągu 60 dni, najkorzystniej w ciągu 90 dni od infekcji myszy 107 pfu wirusa podanego wewnątrzotrzewnowe. Korzystnie, wirusy przejawiające „niezdolność do replikacji in vivo’’ charakteryzują się ponadto tym, że żaden wirus nie może być odzyskany z narządów lub tkanek myszy AGR129, 45 dni, korzystnie 60 dni i najkorzystniej 90 dni po infekcji myszy 107 pfu wirusa podanego wewnątrzotrzewnowe.
Zamiast myszy AGR129 możliwe jest wykorzystane jakiegokolwiek innego szczepu myszy, niezdolnego do produkcji dojrzałych komórek B i T, i przez co, o silnym niedoborze odporności oraz o dużej wrażliwości wobec replikującego wirusa.
Szczegóły eksperymentu letalnej infekcji, przeprowadzonego w celu ustalenia, czy szczep MVA posiada „wyższą immunogenność w porównaniu ze znanym szczepem MVA 575’ wyjaśniono w WO 02/42480. W tym modelu infekcji letalnej, niezaszczepione myszy umierały po infekcji replikacyjnie kompetentnymi szczepami krowianki, takimi jak szczep Western Reserve L929 TK+ lub IHD-J. Infekcja wywołana replikacyjnie kompetentnymi wirusami krowianki nazywana jest w opisie letalnego modelu infekcji „infekcją, wzbudzeniem reakcji odpornościowych’. Cztery dni po infekcji, myszy zazwyczaj są zabijane i określane jest miano wirusa w jajnikach przy zastosowaniu standardowej analizy płytkowej „łysinek’, przy użyciu komórek VERO. Miano wirusa określane jest dla myszy niezaszczepionych i dla myszy zaszczepionych wirusem MVA-BN oraz jego pochodnymi. Bardziej szczegółowo, MVA-BN i jego pochodne charakteryzują się tym, że we wspomnianym teście, po zaszczepieniu 102 TCID50/ml wirusa, miano wirusa w jajnikach uległo redukcji o przynajmniej 70%, korzystnie o przynajmniej 80%, korzystniej o przynajmniej 90% w porównaniu z nieszczepioną myszą.
W korzystnej realizacji, wirusy według niniejszego wynalazku, takie jak MVA, w szczególności MVA-BN i jego pochodne, są użyteczne w systemie podawania typu: szczepienie pierwotne/wzmacniające. Wirusy, szczególności szczepy MVA, które znajdują najkorzystniejsze zastosowanie w wynalazku, takie jak MVA-BN i jego pochodne, jak również odpowiadające im rekombinowane wirusy posiadające sekwencje heterologiczne, mogą być skutecznie użyte do wzbudzenia odpowiedzi immunologicznej poprzez, najpierw, pierwotne, a następnie wzmacniające szczepienie nie mających wcześniej kontaktu z wirusem zwierząt, jak również zwierząt o nabytej wcześniej odporności wobec wirusów ospy. Zatem, najkorzystniejszy wirus według niniejszego wynalazku indukuje przynajmniej istotnie ten sam poziom odporności w systemie szczepienie pierwotne wirusem krowianki/ szczepienie wzmacniające wirusem krowianki, w porównaniu z systemem szczepienie pierwotne-DNA/wzmacniające wirusem krowianki.
Wirus krowianki, w szczególności szczep MVA uważany jest za indukujący przynajmniej istotnie taki sam poziom odporności w systemie szczepienie pierwotne wirusem krowianki/ szczepienie wzmacniające wirusem krowianki, w porównaniu z systemem pierwotne-DNA/wzmacniające wirusem krowianki, jeżeli odpowiedź CTL mierzona jest za pomocą jednej z metod „analizy 1’ i „analizy 2’, ujawnionych w WO 02/42480, korzystnie w obu analizach, jest przynajmniej istotnie taka sama w systemie szczepienie pierwotne wirusem krowianki/ szczepienie wzmacniające wirusem krowianki, w porównaniu z systemem pierwotne-DNA/wzmacniające wirusem krowianki. Korzystniej, odpowiedź CTL po podaniu szczepienia: pierwotne wirusem krowianki/ szczepienie wzmacniające wirusem krowianki jest wyższa w przynajmniej jednej z analiz, w porównaniu ze szczepieniem pierwotne-DNA/wzmacniające wirusem krowianki. Najkorzystniej, odpowiedź CTL jest wyższa w obu analizach.
Zastosowany według wynalazku wirus może być wirusem nierekombinowanym, takim jak MVA, tj., wirusem, który nie posiada heterologicznej sekwencji nukleotydowej. Przykładem nierekombinowanego wirusa krowianki jest MVA-BN i jego pochodne. Alternatywnie, wirus może być wirusem rekombinowanym, tak jak rekombinowany MVA, który zawiera dodatkowe sekwencje nukleotydowe, które są heterologiczne dla tego wirusa.
Termin „heterologiczne’ stosowany w niniejszym zgłoszeniu dotyczy jakiejkolwiek kombinacji sekwencji kwasu nukleinowego, która nie jest normalnie związana z wirusem w naturze, taki wirus nazywany jest również „wirusem rekombinowanym’.
Heterologiczną sekwencja kwasu nukleinowego wybrana jest korzystnie z sekwencji kodujących przynajmniej jeden antygen, epitop antygenowy, korzystnie białka 5 wspomagające i/lub związek terapeutyczny.
PL 220 781 B1
Termin „białka wspomagające” stosowany w niniejszym zgłoszeniu dotyczy białek, które są pomocne w ochronie zwierzęcia przed antygenem wybranym spośród antygenów rakowych i obcych antygenów, przy czym antygen rakowy i obcy antygen są różne od antygenów związanych z wirusem. Alternatywnie i bardziej szczegółowo, „białka wspomagające” przejawiają aktywność w zwiększeniu poziomu czynników, które aktywują komórki dendrytyczne i/lub aktywność w zwiększaniu liczby komórek dendrytycznych i/lub aktywność w zwiększaniu produkcji i/lub zawartości komórkowej interferonu (IFN) lub IL-12. Zatem, przykładami takich korzystnych białek są interferony, takie jak IFN-alfa lub IFN-beta, IL-12, FIt3-L oraz/lub GM-CSF.
Epitopami antygenowymi mogą być jakiekolwiek epitopy, wobec których ma sens indukcja odpowiedzi immunologicznej. Przykładami epitopów antygenowych są epitopy z Plasmodium falciparum, Mycobacteria, wirusa grypy, wirusów wybranych z rodziny Flavivirus, Paramyxovirus, wirusa zapalenia wątroby Hepatitis, ludzkich wirusów niedoboru odporności lub spośród wirusów wywołujących gorączkę krwotoczną, takich jak Hantavirus lub Filovirus, tj., wirus Ebola lub Marburg. Zatem, jeżeli, np., rekombinowany MVA, ekspresjonujący heterologiczne epitopy zastosowany jest w szczepieniu noworodków według wynalazku, rezultatem takiego działania jest nie tylko ogólne szczepienie przyspieszające dojrzewanie układu immunologicznego, lecz również specyficzne szczepienie przeciwko heterologicznemu epitopowi ekspresjonowanemu z heterologicznego MVA.
„Związkiem terapeutycznym” kodowanym przez heterologiczny kwas nukleinowy w rekombinowanym wirusie może być, np., terapeutyczny kwas nukleinowy, taki jak antysensowny kwas nukleinowy lub peptyd lub białko o pożądanej aktywności biologicznej.
Heterologiczną sekwencja kwasu nukleinowego wstawiana jest korzystnie w nieistotnym obszarze genomu wirusowego. Alternatywnie, heterologiczną sekwencja kwasu nukleinowego wstawiana jest w występującym naturalnie miejscu delecji genomu wirusowego (dla MVA ujawnionym w PCT7EP96/02926). Sposoby wstawiania sekwencji heterologicznej do genomu wirusowego, takiego jak genom wirusa ospy znane są specjalistom w dziedzinie.
Niniejszy wynalazek dotyczy również kompozycji farmaceutycznej i szczepionki zawierającej wirus według wynalazku, taki jak MVA, np., do indukcji odpowiedzi immunologicznej w żywym organizmie zwierzęcia, włączając ludzi.
Kompozycja farmaceutyczna może ogólnie obejmować jeden lub więcej dopuszczalnych farmaceutycznie i/lub zatwierdzonych nośników, dodatków, antybiotyków, konserwantów, adiuwantów, rozcieńczalników i/lub stabilizatorów. Takie substancje pomocnicze mogą być wodą, roztworem soli fizjologicznej, glicerolem, etanolem, czynnikami nawilżającymi lub emulsyfikującymi, substancjami buforującymi pH, itp. Odpowiednie nośniki są zazwyczaj rozległymi, wolno metabolizowanymi cząsteczkami, takimi jak białka, polisacharydy, kwasy polimlekowe, kwasy poliglikolowe, aminokwasy polimerowe, kopolimery aminokwasowe, agregaty lipidowe itp.
W celu otrzymania szczepionki, wirus lub jego rekombinanty otrzymywane są w fizjologicznie dopuszczalnej postaci. Takie metody znane są specjalistom w dziedzinie. Dla MVA i innych wirusów ospy, szczepionka może być otrzymana w oparciu o doświadczenie w uzyskiwaniu szczepionek przeciwko wirusom ospy, stosowanych w szczepieniu przeciwko ospie (zgodnie z opisem Stickl, H. i wsp. [1974] Dtsch.med.Wschr.99, 2386-2392). Na przykład, oczyszczony wirus przechowywany jest w -80°C, o mianie 5 x 108 TCID50/ml, otrzymany w około 10 mM Tris, 140 mM NaCl, pH 7.4. W celu uzyskania preparatu szczepionkiw zastrzyku, np., 101 - 108 cząsteczek wirusa, takiego jak MVA, liofilizowanych jest w 100 ml roztworu soli fizjologicznej buforowanego fosforanem (PBS), w obecności 2% peptonu i 1% ludzkiej albuminy, w ampułce, korzystnie w szklanej ampułce. Alternatywnie, zastrzyki szczepionki mogą być produkowane poprzez stopniowe suszenie sublimacyjne wirusa w formulacji. Formulacja ta może zawierać substancje dodatkowe, takie jak mannitol, dekstran, cukier, glicynę, laktozę lub poliwinylopirolidon lub inne dodatki, takie jak antyutleniacze lub gaz obojętny, stabilizatory lub białka rekombinowane (np., albumina surowicy ludzkiej), odpowiednie do podawania in vivo. Następnie, szklana ampułka jest szczelnie zamykana i może być przechowywana w przedziale temperatur od 4°C do temperatury pokojowej przez kilka miesięcy. Jednakże, dopóki nie ma potrzeby jej użycia, przechowywana jest korzystnie w temperaturach poniżej -20°C.
W celu szczepienia lub leczenia, liofilizat może zostać rozpuszczony w 0,1 do 0,5 ml wodnego roztworu, korzystnie roztworu soli fizjologicznej lub buforu Tris i podawany doukładowo lub domiejscowo, tj., pozajelitowo, domięśniowo lub jakąkolwiek inną, znaną specjalistom w dziedzinie, drogą podawania. Sposób podawania, dawka i ilość podań może zostać zoptymalizowana przez specjalistę w dziedzinie w znany sposób.
PL 220 781 B1
Wirus według wynalazku, w szczególności MVA może być podawany doustnie, donosowo, domięśniowo, dożylnie, wewnątrzotrzewnowe, doskórnie, domacicznie i/lub podskórnie. W przypadku małych zwierząt, szczepienie wywołujące immunizację wykonywane jest korzystnie pozajelitowo lub donosowo, natomiast większe zwierzęta lub ludzie otrzymują korzystnie szczepionkę podskórnie, domięśniowo lub doustnie.
MVA podawany jest korzystnie w dawce 101 TCID50 (dawka infekcyjna kultury tkankowej) do 109
TCID50.
Jak już wspomniano wyżej, wirus według niniejszego wynalazku, w szczególności 20 MVA, taki jak MVA-BN i jego pochodne, może być podawany w terapeutycznie skutecznej ilości w pierwszym szczepieniu („pierwotne szczepienie”) i w drugim szczepieniu („szczepienie wzmacniające”).
W świetle niniejszego wynalazku termin „zwierzę” obejmuje również istoty ludzkie. Ogólnie, zwierzę jest kręgowcem, korzystnie ssakiem, włączając człowieka. Specyficznymi przykładami zwierząt są psy, koty, zwierzęta o znaczeniu ekonomicznym, takie jak cielęta, bydło, owce, kozy, konie, świnie i inne zwierzęta, takie jak myszy, szczury. Dla tych gatunków zwierząt i dla ludzi, MVA i DISC-HSV są szczególnie korzystnymi wirusami. Wynalazek może być również zastosowany wobec ptaków o znaczeniu ekonomicznym, takich jak indyki, kaczki, gęsi i kury, jeżeli użyte wirusy są w stanie zainfekować komórki ptasie, lecz są pozbawione zdolności replikacji do infekcyjnego potomstwa wirusa we wspomnianej komórce.
Termin „zwierzęta domowe” stosowany w niniejszym opisie dotyczy korzystnie zwierząt domowych ssaków, korzystniej psów, kotów, cieląt, bydła, owiec, kóz, świń, koni, jeleni.
Według pierwszej możliwości, wirusy według wynalazku, w szczególności MVA-BN i jego pochodne mogą być zastosowane jako specyficzne szczepionki, tj., w celu wywołania odpowiedzi immunologicznej, która chroni zaszczepionego noworodka przed chorobami spowodowanymi zjadliwymi wirusami należącymi do tej samej grupy wirusów, rodziny lub rodzaju, jak wirus zastosowany do szczepienia. Przykładowo, zdefiniowany wyżej MVA, w szczególności MVA-BN i jego pochodne mogą być użyte do szczepienia noworodków ludzkich przeciwko infekcjom wirusów ospy, w szczególności przeciwko ospie. MVA, w szczególności MVA-BN i jego pochodne, mogą być również wykorzystane do szczepienia zwierząt - kręgowców przeciwko infekcjom wirusami ospy o znaczeniu weterynaryjnym. Zgodnie z pierwszą alternatywą, wirus zastosowany do szczepienia może być wirusem nierekombinowanym, takim jak MVA-BN lub jego pochodne, lub też rekombinowanym, posiadającym geny w genomie wirusowym nie występujące naturalnie we wspomnianym genomie. Korzystnie, wirus rekombinowany zawiera dodatkowe geny, pomocne w stymulowaniu odpowiedzi immunologicznej. Przykładami tego rodzaju genów są geny cytokin i geny interferonu.
Zgodnie z drugą, związaną z poprzednią alternatywą, noworodki szczepione są wirusem rekombinowanym, posiadającym heterologiczną sekwencję kwasu nukleinowego, jak zdefiniowano wyżej, służącą indukcji odpowiedzi immunologicznej przeciwko sekwencji aminokwasowej ekspresjonowanej z heterologicznej sekwencji kwasu nukleinowego. Przykładowo, sekwencja kwasu nukleinowego może kodować antygen lub epitop antygenowy, jak zdefiniowano powyżej. Przykładami rekombinowanych wirusów, zgodnie z tą realizacją są rekombinowany MVA, w szczególności rekombinowany MVA-BN lub jego pochodna, obejmujący heterologiczny kwas nukleinowy kodujący antygeny z (i) wirusów innych niż MVA, takich jak HIV-1, HIV-2, Denguevirus, wirus West-Nile, Japoński wirus Enzephalitis, wirus odry, (ii) antygeny rakowe, (iii) bakterie, (iv) grzyby.
Jeżeli antygenem ekspresjonowanym z rekombinowanego wirusa jest np., antygen HIV, możliwe jest zastosowanie wirusa rekombinowanego w celu indukcji odpowiedzi immunologicznej u zaszczepionego noworodka przeciwko HIV, w celu zapobiegania AIDS. W szerszym znaczeniu, rekombinowane wirusy ekspresjonujące antygen lub epitop antygenowy stosowane są do indukcji odpowiedzi immunologicznej przeciwko czynnikowi, z którego pochodzi sekwencja heterologiczną i/lub przeciwko czynnikowi, który zawiera antygen lub epitop antygenowy.
Zgodnie z trzecią alternatywą, stwierdzono nieoczekiwanie, że wirusy, które są zdolne do infekowania komórek nowonarodzonych lub przed urodzeniem zwierząt, włączając ludzi, lecz nie wykazują zdolności replikacji do infekcyjnego potomstwa wirusa u nowonarodzonych lub przed urodzeniem zwierząt, włączając ludzi mogą być zastosowane do otrzymywania leku służącego ochronie zwierząt, w szczególności nowonarodzonych zwierząt, włączając ludzi, przed antygenem wybranym spośród antygenów rakowych i obcych antygenów, przy czym antygen rakowy i/lub obcy antygen są różne od antygenów związanych z wirusem.
PL 220 781 B1
Zgodnie z tą trzecią alternatywą, noworodki szczepione wirusami według niniejszego wynalazku, w szczególności MVA, takim jak MVA-BN i jego pochodne, są chronione przed infekcją obcymi antygenami, takimi jak czynniki infekcyjne. Zatem, wirusy według niniejszego wynalazku, w szczególności MVA, są ogólną szczepionką dla noworodków, tj., poprzez szczepienie noworodków wirusami według niniejszego wynalazku, w szczególności MVA, układ immunologiczny noworodków staje się bardziej kompetentny w działaniu z obcymi antygenami, takimi jak wirusy. W części obejmującej przykłady opisano szczepienie z użyciem MVA i kolejne szczepienie wirusem opryszczki Herpes Simplex Virus typu 1. Zatem, jeżeli wirus według niniejszego wynalazku, w szczególności MVA, zastosowany jest do szczepienia nowonarodzonych zwierząt, są one skuteczniej chronione przed obcymi antygenami, niż niezaszczepione zwierzęta w krytycznym okresie ich życia, do momentu ustalenia się funkcjonalnego i dojrzałego układu immunologicznego.
Zgodnie z niniejszym wynalazkiem, „antygen rakowy i/lub obcy antygen jest różny od antygenów związanych z wirusem”. Termin ten interpretowany według niniejszej realizacji, oznacza, że wynalazek nie polega głównie na zastosowaniu wirusa, takiego jak MVA do indukcji odpowiedzi immunologicznej przeciwko samemu wirusowi. Wirus użyty jest do indukcji odpowiedzi immunologicznej lub przynajmniej ogólnej stymulacji odporności, która chroni gospodarza odpowiednio przed obcymi antygenami i antygenami rakowymi, które nie są związane z wirusem. Termin „antygeny związane z wirusem” odnosi się do epitopów i antygenów cząsteczki wirusa i do antygenów i epitopów na powierzchni zainfekowanej wirusem komórki, które są wynikiem ekspresji genomu wirusa.
W kontekście tej realizacji, termin „obce antygeny” dotyczy jakichkolwiek antygenów i epitopów, nie będących naturalną częścią lub składnikiem organizmu zwierzęcia. Obce antygeny są szczególnie antygenami i epitopami pochodzącymi od czynników infekcyjnych i toksyn. Typowymi czynnikami infekcyjnymi są wirusy, takie jak wirus opryszczki (herpesvirus), retrowirusy (retrovirus), rabdowirusy (rhabdovirus), adenowirusy (adenovirus), bakterie, takie jak Salmonella, Mycoplasm, Meningicoccus, Hemophilus; priony lub grzyby.
Przedmiotem zainteresowania w obszarze wynalazku nie jest jedynie szczepienie zwierząt przeciwko obcym antygenom, lecz, w alternatywnej realizacji, również szczepienie przeciwko antygenom rakowym. „Antygeny rakowe” są antygenami związanymi z pewnymi chorobami nowotworowymi. Antygeny rakowe są w większości antygenami kodowanymi przez genom gospodarza, u którego rozwija się nowotwór. Zatem, w ścisłym tego słowa znaczeniu, antygeny rakowe nie są obcymi antygenami. Jednakże, antygeny rakowe znajdowane są w znacznych ilościach w nowotworach, natomiast ich ilość w normalnych tkankach jest znacznie niższa i najczęściej w normalnych tkankach antygeny te nie występują. Przykłady antygenów rakowych są znane specjalistom w dziedzinie i obejmują np., antygeny MAGE. MVA jest skuteczny przeciwko takim antygenom rakowym, ponieważ szczepienie zwierząt prowadzi do aktywacji i/lub przyspieszenia dojrzewania układu immunologicznego, co następnie prowadzi do zniszczenia komórek rakowych.
Termin „ochrona przed antygenem” odnosi się do rozwinięcia odpowiedzi immunologicznej, skierowanej bezpośrednio przeciwko obcemu lub rakowemu antygenowi. Jeżeli obcy antygen jest czynnikiem infekcyjnym, gospodarz chroniony jest przed wspomnianym czynnikiem, tj., gospodarz rozwija odpowiedź immunologiczną przeciwko wspomnianemu antygenowi. W konsekwencji, infekcja czynnikiem infekcyjnym prowadzi do łagodniejszego przebiegu choroby lub do jej uniknięcia. Termin „ochrona” nie powinien być rozumiany w znaczeniu 100% ochrony przeciwko obcemu lub rakowemu antygenowi. Stosowany w niniejszym zgłoszeniu, termin „ochrona” dotyczy jakiegokolwiek korzystnego efektu, który pomaga zwierzęciu radzić sobie odpowiednio, z obcym antygenem i rakowym antygenem.
Zgodnie z niniejszym wynalazkiem, taki efekt ochronny wywierany jest przez przynajmniej 5 dni, korzystnie przez przynajmniej 7, 14 lub 28 dni po pierwszym szczepieniu, innymi słowy, zaszczepione lub leczone zwierzę jest chronione, np., przeciwko obcemu antygenowi, jeżeli zwierzę miało kontakt ze wspomnianym antygenem odpowiednio po 5, 7, 14 i 28 dniach.
W świetle niniejszego wynalazku efekt szczepienia noworodków wirusem według wynalazku, w szczególności MVA może być wywierany poprzez indukcję lub nasilenie dojrzewania układu immunologicznego i/lub aktywację układu odpornościowego. W kontekście niniejszego wynalazku, termin „indukcja lub nasilenie dojrzewania układu immunologicznego” dotyczy między innymi przyspieszenia wzrostu komórek dendrytycznych lub ich prekursorów u zaszczepionych względem kontroli. Terminy „przyspieszenie dojrzewania” układu odpornościowego i „nasilenie dojrzewania” układu immunologicznego stosowane są zamiennie w niniejszym opisie.
PL 220 781 B1 „Aktywacja układu immunologicznego” charakteryzuje się ekspresją na powierzchni komórek cząsteczek i hormonów, które ułatwiają oddziaływania typu komórka/komórka lub przemieszczanie się i/lub wydzielanie wspomnianych cząsteczek i hormonów przez komórki. Sygnały te są odbierane przez specyficzne receptory, które następnie udzielają odpowiedzi. Markerami aktywacyjnymi są między innymi FIt3-L, IL-12, IFN-alfa, MHC-II i CD8, w szczególności CD8alfa (patrz poniżej).
Przyspieszony rozwój/dojrzewanie układu immunologicznego jest skorelowany ze wzrostem poziomu czynników aktywujących i/lub mobilizujących komórki dendrytyczne (DC) lub ich komórki prekursorowe i/lub wzrostem liczby komórek dendrytycznych i ich komórek prekursorowych i/lub wzrostem produkcji i/lub zawartości komórkowej interferonu lub IL-12. Przykładem komórek prekursorowych DC, indukowanych przez wirus według wynalazku, w szczególności przez MVA, są plazmocytoidowe prekursory DC, bardzo istotne w obronie przeciwko infekcjom wirusowym i produkujące IFN α/β.
Bardziej szczegółowo, nasilenie dojrzewania układu odpornościowego zdefiniowane jest korzystnie przez przynajmniej 2-krotny wzrost na powierzchni markerów występujących na DC, takich jak MHC-11, CD40 i/lub CD80/86. Korzystnie, taki wzrost może być mierzony we krwi. Innymi markerami charakteryzującymi nasilenie dojrzewania są FIt3-L, IL-12, IFN-alfa, MHC-11 i CD8a (patrz poniżej). Ponadto, przyspieszone dojrzewanie układu immunologicznego jest korzystnie skorelowane z przynajmniej 1,5-krotnym wzrostem, korzystnie przynajmniej 2,0-krotnym wzrostem liczby CD11c pozytywnych komórek we krwi i/lub śledzionie 7 dni po podaniu MVA-BN nowonarodzonemu zwierzęciu w porównaniu ze zwierzęciem kontrolnym, które nie otrzymało MVA-BN. Ponadto, nasilenie dojrzewania układu odpornościowego może być korzystnie skorelowane z przynajmniej 1 ,5-krotnym wzrostem, korzystnie przynajmniej 2,0-krotnym wzrostem stężenia FL3-L dwa dni po zaszczepieniu noworodków wirusami według niniejszego wynalazku, w porównaniu z dobranymi wiekowo kontrolami.
W tym kontekście, należy zauważyć, że istnieje związek między fenotypem i funkcją mysich i ludzkich populacji DC, scharakteryzowanymi przez ich fenotyp powierzchniowy (Hochrein i wsp. 2002. Hum.Immunol. 63: 1103). DC we krwi mogą być wyryte przy zastosowaniu cytometrii cieczowej z użyciem zestawu markerów powierzchniowych (MacDonald i wsp. 2002. Blood. 100: 4512), co również pozwala na zidentyfikowanie specyficznych populacji DC, takich jak plazmocytowe DC (Dzionek i wsp. 2002. Hum Immunol. 63: 1133; Dzionek i wsp. 2000. J.Immunol. 165: 6037). Stosując podobne techniki możliwe jest również wykrycie DC w innych tkankach ludzkich (Summeres i wsp. 2001. Am.J.Pathol. 159: 285).
Zgodnie z niniejszym wynalazkiem, zdefiniowane wyżej wirusy mogą być również zastosowane do leczenia nowonarodzonych lub przed urodzeniem zwierząt, w celu zwiększenia poziomu czynników aktywujących i/lub mobilizujących komórki dendrytyczne (DC) lub ich komórek prekursorowych i/lub wzrostu liczby komórek dendrytycznych i ich komórek prekursorowych i/lub zwiększenia produkcji i/lub zawartości komórkowej interferonu lub IL-12.
Wykazano, że następujące szczepienie z użyciem MVA-BN powoduje zwiększenie aktywności plazmocytowych komórek dendrytycznych, wzrost poziomu IL-12 i podwyższenie poziomu produkcji IFN-alfa oraz indukcję MHC-11 i CD8a. Wzrost IL-12 po podaniu wirusów stosowanych według wynalazku jest korzystnie 2-krotny, korzystniej 100-krotny, 500-krotny, 1000-krotny, 2500-krotny lub 5000-krotny. Wzrost stężenia FIt3-L dwa dni po zaszczepieniu noworodków wirusami według wynalazku, korzystniej MVA-BN lub jego pochodnymi, jest korzystnie 1,5-krotny, korzystniej 2,0-krotny w porównaniu z dopasowanymi wiekowo kontrolami.
Termin „aktywacja komórek dendrytycznych i ich prekursorów” dotyczy dojrzewania DC do komórek prezentujących antygen w wyniku stanu chorobowego komórki przy udziale hormonów i bodźców. Związki pośrednie DC nazywane są prekursorami. Takie niedojrzałe DC docierają do krwi obwodowej. DC aktywują różnorodne (antygenne) bodźce. Markerami aktywacyjnymi, które są indukowane w aktywowanych komórkach dendrytycznych są między innymi, FL3-L, IL-12, IFN-alfa, MHC-II oraz CD8a (patrz poniżej).
Stwierdzono, że działanie hormonów, jak GM-CSF prowadzi do pojawienia się niedojrzałych DC w obwodzie. Ze względu na to, że GM-CSF doprowadza do prekursorowych DC w szpiku kostnym, krwi i narządach obwodowych (gdzie komórki się przemieszczają), fenomen ten nazwano „mobilizacją komórek dendrytycznych lub ich prekursorów”. Definicja ta została również wykorzystana w niniejszym opisie.
Konsekwentnie, szczepienie zwierząt włączając ludzi jest szczególnie użyteczne, jeżeli korzystne jest podwyższenie poziomu czynników aktywujących komórki dendrytyczne (DC) lub ich komórki
PL 220 781 B1 prekursorowe i/lub wzrost liczby komórek dendrytycznych i ich komórek prekursorowych i/lub zwiększenie produkcji i/lub zawartości komórkowej interferonu lub IL-12.
Czynniki aktywujące komórki dendrytyczne obejmują między innymi FL3-L (Lyman i wsp., Cell 1993, 75: 1157-1167) oraz GM-CSF. Typowymi interferonami według niniejszego wynalazku są IFN-alfa i IFN-beta. Wirusy zastosowane według niniejszego wynalazku indukują FIt3-L, odnotowano pewne korzystne efekty obserwowane w wyniku wspomnianej indukcji.
W kontekście niniejszego zgłoszenia, nowonarodzone zwierzę lub człowiek określone są jako zwierzę lub człowiek nie posiadający jeszcze dojrzałego układu odpornościowego. W całym opisie terminy „nowonarodzone zwierzę” i „zwierzęcy noworodek” stosowane są jako synonimy. Dojrzały układ odpornościowy charakteryzuje się zdolnością do w pełni aktywnego wrodzonego układu immunologicznego, w którym działają wszystkie znane funkcje i produkty komórek T i B, w szczególności izotypy immunoglobulin, takie jak IgA i IgE. Zatem, niedojrzały układ odpornościowy przejawia niską liczbę komórek T, komórek B i komórek dendrytycznych względem układu dorosłych, niską produkcję IFN, w porównaniu z dorosłymi, oraz nie w pełni dojrzałe drugorzędowe narządy limfoidalne. Bardziej szczegółowo, „noworodek” lub „nowonarodzony” w kontekście niniejszego wynalazku może zostać zdefiniowany jako młode zwierzę posiadające ilość komórek CD4+ w śledzionie korzystnie przynajmniej 2-razy, bardziej korzystnie przynajmniej 20-razy, korzystniej przynajmniej 200 razy, korzystniej przynajmniej 2,000 razy, najkorzystniej przynajmniej 20,000 razy niższą, niż średnia liczba komórek CD4+ w śledzionie u dorosłych.
Układ immunologiczny myszy osiąga dojrzałość w wieku 4 tygodni. U ludzi dojrzałość uzyskiwana jest prawdopodobnie od 6 miesięcy do 1 roku. U kotów i psów układ odpornościowy staje się dojrzały zazwyczaj w wieku 6 miesięcy, u bydła, owiec i świń w wieku 4-12 tygodni. Szczepienie wirusem według niniejszego wynalazku, w szczególności MVA jest korzystnie przeprowadzone zanim układ immunologiczny osiągnie dojrzałość. Jednakże, ponieważ dojrzewanie przebiega prawie wykładniczo od momentu urodzenia, bardziej korzystne jest szczepienie wirusem według wynalazku, w szczególności MVA tak wcześnie po urodzeniu, jak to możliwe. Ze względu na to, że u wszystkich odnośnych zwierząt domowych i u ludzi układ immunologiczny osiąga dojrzałość nie wcześniej niż 4 tygodnie po urodzeniu, ogólnie korzystne jest szczepienie wirusem według wynalazku, w szczególności MVA, wykonane w ciągu 4 tygodni po urodzeniu, bardziej korzystnie w ciągu 2 tygodni po urodzeniu, jeszcze korzystniej w ciągu 1 tygodnia po urodzeniu, najkorzystniej w ciągu 3 dni po urodzeniu. Te ogólne terminy nadają się do zastosowania wobec wszystkich istotnych zwierząt domowych, w szczególności do wszystkich istotnych zwierząt domowych ssaków, włączając ludzi. Specjalista w dziedzinie zdaje sobie sprawę, że nawet starsze zwierzęta mogą być uznane za noworodki/nowonarodzone w odniesieniu do niniejszego wynalazku, a zatem, szczepienie może również być skutecznie przeprowadzone wobec starszych zwierząt, u których układ immunologiczny pozostaje jeszcze niedojrzały, 4 tygodnie po urodzeniu. Zatem, w przypadku ludzi szczepienie może być wykonane w ciągu 6 miesięcy po urodzeniu, korzystniej w ciągu 3 miesięcy po urodzeniu, bardziej korzystnie w ciągu 2 miesięcy po urodzeniu, korzystniej 4 tygodni po urodzeniu, jeszcze korzystniej 2 tygodni po urodzeniu, nawet korzystniej 1 tygodnia po urodzeniu, najkorzystniej w ciągu pierwszych 3 dni życia.
Ze względu na to, że najlepsze efekty działania wirusa według niniejszego wynalazku, w szczególności MVA jako ogólnej szczepionki obserwowane są, gdy wirus podawany jest do niedojrzałego układu immunologicznego, może okazać się korzystne szczepienie zwierząt, włączając ludzi, nawet przed urodzeniem. Szczepienie prenatalne może być pożądane u zwierząt istotnych z ekonomicznego punktu widzenia, takich jak bydło lub świnie. Jeżeli łożysko przepuści wirus, płód może być zaszczepiony w prosty sposób poprzez zaszczepienie matki zwierzęcia. Zatem, szczepienie matki zwierzęcia w celu zaszczepienia płodu jest szczególnie obiecujące u zwierząt posiadających łożysko typu endoteliochorialis, takich jak psy, koty, szczury i myszy lub posiadających łożysko typu hemochorialis, takich jak naczelne, włączając ludzi. U zwierząt posiadających łożysko chorionepitelialis, takich jak bydło i owce lub posiadających łożysko syndesmochorialis, takich jak świnie i konie, szczepienie płodu może być korzystnie dokonane poprzez podanie domaciczne. Oczywiście, taki sposób podania może być również zastosowany wobec zwierząt posiadających wspomniane wyżej dwa typy łożyska.
Ze względu na to, że wirusy według niniejszego wynalazku, w szczególności MVA, prowadzą do przyspieszonego dojrzewania układu immunologicznego, a zatem, wirusy według niniejszego wynalazku, w szczególności MVA, są użyteczne jako ogólna szczepionka, zaszczepione zwierzęta chronione są przed różnymi chorobami. Uściślając, wirusy według niniejszego wynalazku, w szczególności MY A, mogą zostać zastosowane do szczepienia kotów w celu uzyskania ogólnego dobrego stanu
PL 220 781 B1 zdrowia i ochrony przed wirusem opryszczki kotów lub przed infekcją zapalenia otrzewnej kotów. Wirusy według niniejszego wynalazku, w szczególności MVA mogą być zastosowane wobec psów do uzyskania ogólnego dobrego stanu zdrowia i przeciwko chorobom (wirusowym) związanym z układem oddechowym. Wirusy według niniejszego wynalazku, w szczególności MVA mogą znaleźć zastosowanie wobec świń do uzyskania ogólnego dobrego stanu zdrowia i przeciwko infekcjom Hemophilus lub Mycoplasm, w szczególności u tuczników.
Jak wspomniano, korzystną realizacją jest zastosowanie wirusów według niniejszego wynalazku, w szczególności MVA, u nowonarodzonych lub przed urodzeniem zwierząt w celu ochrony wspomnianych zwierząt przed obcym antygenem i/lub rakowym antygenem, przy czym antygen rakowy jest różny od antygenów związanych z wirusem zastosowanym do szczepienia. Jednakże, realizacja ta nie ogranicza się jedynie do nowonarodzonych lub przed urodzeniem zwierząt. W istocie, alternatywna realizacja wynalazku może być wykonana wobec zwierząt w każdym wieku, ponieważ korzystny efekt obserwowany jest również u zwierząt dorosłych. Zatem, zgodnie z tą realizacją, wirusy, jak zdefiniowano powyżej, w szczególności MVA-BN i ich pochodne są użyteczne do ochrony zwierząt, włączając ludzi, przeciwko antygenowi wybranemu spośród antygenów rakowych i obcych antygenów, przy czym antygen rakowy i/lub obcy antygen jest różny od antygenów związanych z wirusem. Jak wspomniano powyżej, wirusy zastosowane według niniejszego wynalazku są zdolne do infekcji komórek zwierząt, lecz nie wykazują zdolności do ulegania replikacji do infekcyjnego potomstwa wirusa we wspomnianych komórkach. Wszystkie informacje, definicje, włączając definicję czasu trwania efektu ochronnego, przykłady, jak również korzystne, bardziej korzystne i najkorzystniejsze realizacje podane powyżej dla noworodków mogą być również zastosowane do niniejszej realizacji, według której wirus może być również podawany dorosłym.
Inaczej niż u noworodków, układ immunologiczny dorosłych zwierząt jest już dojrzały. Niemniej jednak, możliwe, że jest on osłabiony na skutek pewnych chorób lub po prostu wynika z wieku zwierzęcia. Szczególnie u ludzi z niedoborem odporności i u starszych osób, podawanie zwierzęciu wirusów według wynalazku, w szczególności MVA, może wywołać korzystny efekt, m.in. poprzez podwyższenie poziomu czynników aktywujących i/lub mobilizujących komórki dendrytyczne (DC) lub ich komórki prekursorowe i/lub poprzez zwiększenie liczby komórek dendrytycznych lub ich komórek prekursorowych i/lub poprzez zwiększenie produkcji i/lub zawartości komórkowej interferonu lub IL-12. Zatem, nawet u zwierząt dorosłych, podawanie wirusów według niniejszego wynalazku, w szczególności MVA może prowadzić do wzrostu kompetencji układu odpornościowego w działaniu wobec obcych antygenów i/lub antygenów rakowych. Innymi słowy, wirusy stosowane według niniejszego wynalazku są ogólnie użyteczne do aktywacji układu immunologicznego.
Wynalazek dotyczy ponadto wirusów według niniejszego wynalazku, w szczególności MVA, do otrzymania leku do podawania zwierzętom, włączając ludzi, przy czym wspomniany lek podwyższa poziom czynników aktywujących komórki dendrytyczne i/lub zwiększa liczbę komórek dendrytycznych i/lub zwiększa produkcję i/lub zawartość komórkową interferonu (IFN) lub IL-12. Wszystkie podane wyżej informacje na temat innych realizacji znajdują również zastosowanie wobec niniejszej realizacji. Zgodnie z nią, wynalazek nie jest w pierwszym rzędzie skierowany na indukcję ochrony przeciwko obcym antygenom i/lub antygenom rakowym. W istocie, realizacja ta ukierunkowana jest na leczenie stanów i chorób charakteryzowanych niskim poziomem czynników aktywujących komórki dendrytyczne i/lub niewystarczającą lub za niską liczbą komórek dendrytycznych i/lub niską produkcją i/lub zawartością komórkową interferonu (IFN) lub 11-12. Zatem, zgodnie z niniejszą realizacją, leczenie z użyciem wirusów według niniejszego wynalazku, w szczególności MVA, może chronić przed alergiami lub chorobami autoimmunologicznymi. Ponadto, takie leczenie jest szczególnie obiecujące, jeżeli wirusy według niniejszego wynalazku, w szczególności MVA podawane są nowonarodzonym zwierzętom.
Ponadto, zgodnie z inną realizacją, wirus według niniejszego wynalazku, taki jak MVA, w szczególności MVA-BN i jego pochodne, jest szczególnie użyteczny do indukowania odpowiedzi immunologicznej u zwierząt z niedoborem odporności, np., małp (CD4 < 400^l krwi) zainfekowanych SIV lub u ludzi z niedoborem odporności. Termin „niedobór odporności’ dotyczy stanu układu immunologicznego osobnika, wykazującego jedynie niepełną odpowiedź immunologiczną lub obniżoną skuteczność obrony przed czynnikami infekcyjnymi.
Wynalazek ponadto dotyczy sposobu ochrony zwierząt, włączając ludzi, przeciwko antygenowi wybranemu spośród antygenu rakowego i obcego antygenu, poprzez podanie wirusa według
PL 220 781 B1 niniejszego wynalazku, w szczególności zmodyfikowanego wirusa krowianki Ankara (MVA), przy czym antygen rakowy i/lub obcy antygen jest różny od antygenów związanych z wirusem.
W innej realizacji wynalazek dotyczy sposobu leczenia zwierząt, włączając ludzi, prowadzącego do podwyższenia poziomu czynników aktywujących komórki dendrytyczne i/lub zwiększenia liczby komórek dendrytycznych i/lub zwiększenia produkcji i/lub zawartości komórkowej interferonu (IFN) lub IL-12, obejmującego podawanie Zmodyfikowanego Wirusa Krowianki Ankara (MVA).
Streszczenie wynalazku
Zastosowanie wirusa do otrzymywania leku do szczepienia lub leczenia nowonarodzonych lub przed urodzeniem zwierząt, włączając ludzi, przy czym wirus ten jest zdolny do infekcji komórek nowonarodzonych lub przed urodzeniem zwierząt, włączając ludzi, jednak nie posiada zdolności replikacji do infekcyjnego potomstwa w organizmie nowonarodzonych lub przed urodzeniem zwierząt, włączając ludzi.
Sposób leczenia lub szczepienia nowonarodzonych lub przed urodzeniem zwierząt, włączając ludzi, obejmujący podawanie wirusa, przy czym wirus ten jest zdolny do infekcji komórek nowonarodzonych lub przed urodzeniem zwierząt, włączając ludzi, jednak nie posiada zdolności replikacji do infekcyjnego potomstwa w organizmie nowonarodzonych lub przed urodzeniem zwierząt, włączając ludzi.
Wirus do szczepienia lub leczenia nowonarodzonych lub przed urodzeniem zwierząt, włączając ludzi, przy czym wirus ten jest zdolny do infekcji komórek nowonarodzonych lub przed urodzeniem zwierząt, włączając ludzi, jednak nie posiada zdolności replikacji do infekcyjnego potomstwa w nowonarodzonych lub przed urodzeniem zwierzętach, włączając ludzi.
Zastosowanie, sposób lub wirus jak wyżej, przy czym wirus jest wirusem DNA.
Zastosowanie, sposób lub wirus jak wyżej, przy czym wirus wybrany jest spośród wirusów DISC-Herpesvirus i zmodyfikowanego wirusa krowianki Ankara (MVA).
Zastosowanie, sposób lub wirus jak wyżej, przy czym szczepem MVA jest MVA-BN, zdeponowany w Europejskiej Kolekcji Zwierzęcych Kultur Komórkowych (ECACC), o numerze depozytu V00083008 oraz jego pochodnymi.
Zastosowanie, sposób lub wirus jak wyżej, przy czym MVA podawany jest doustnie, donosowo, domięśniowo, dożylnie, pozajelitowo, doskórnie, domacicznie i/lub podskórnie.
Zastosowanie, sposób lub wirus jak wyżej, przy czym MVA podawany jest w terapeutycznie skutecznej ilości w pierwszym szczepieniu („szczepienie pierwotne”) i w drugim szczepieniu („szczepienie wzmacniające).
Zastosowanie, sposób lub wirus jak wyżej, przy czym MVA podawany jest zwierzęciu, włączając 1 ludzi, w ilości przynajmniej 101 TCID50 (dawka infekcyjna kultury tkankowej).
Zastosowanie, sposób lub wirus jak wyżej, przy czym szczepienie skierowane jest przeciwko infekcji wirusem ospy.
Zastosowanie, sposób lub wirus jak wyżej, przy czym infekcja wirusem ospy jest infekcją ospą.
Zastosowanie, sposób lub wirus jak wyżej, przy czym genom wirusa obejmuje przynajmniej jedną heterologiczną sekwencję kwasu nukleinowego.
Zastosowanie, sposób lub wirus jak wyżej, przy czym heterologiczną sekwencja kwasu nukleinowego wybrana jest spośród sekwencji kodujących przynajmniej jeden antygen, epitop antygenowy i/lub związek terapeutyczny.
Zastosowanie, sposób lub wirus jak wyżej, przy czym szczepienie skierowane jest przeciwko czynnikowi, z którego pochodzi sekwencja heterologiczną lub czynnikowi, który obejmuje przynajmniej jeden antygen lub epitop antygenowy.
Zastosowanie, sposób lub wirus jak wyżej, przy czym szczepienie służy ochronie zwierzęcia, włączając ludzi, przed antygenem wybranym spośród antygenów rakowych i obcych antygenów, przy czym antygen rakowy i/lub obcy antygen jest różny od antygenów związanych z wirusem.
Zastosowanie, sposób lub wirus jak wyżej, przy czym obcy antygen wybrany jest spośród czynników infekcyjnych i toksyn.
Zastosowanie, sposób lub wirus jak wyżej, przy czym czynnik infekcyjny wybrany jest z wirusów, bakterii, prionów i grzybów.
Zastosowanie, sposób lub wirus jak wyżej, przy czym szczepienie lub leczenie stosowane jest do indukowania lub wzmacniania procesu dojrzewania i/lub aktywacji układu immunologicznego.
Zastosowanie, sposób lub wirus jak wyżej, przy czym leczenie stosowane jest (i) do zwiększenia poziomu czynników aktywujących i/lub mobilizujących komórki dendrytyczne lub ich komórki
PL 220 781 B1 prekursorowe, (ii) do zwiększenia liczby komórek dendrytycznych lub ich komórek prekursorowych lub (iii) do zwiększenia produkcji i/lub zawartości komórkowej interferonu (IFN) lub IL-12.
Zastosowanie, sposób lub wirus jak wyżej, przy czym czynnikiem aktywującym komórki dendrytyczne jest FIt3-L i lub GM-CSF.
Zastosowanie, sposób lub wirus jak wyżej, przy czym interferonem jest IFNa i lub IFNe.
Kompozycja farmaceutyczna zawierająca wirus jak wyżej.
Szczepionka zawierająca zdefiniowany powyżej wirus.
Krótki opis figur
Figura 1A: Nowonarodzone myszy zaszczepiano jednokrotnie 24-48 po urodzeniu 106 p.f.u. MVA lub DISC HSV-1, lub też kontrole traktowano roztworem soli fizjologicznej (NaCl). W 7 dniu życia, zastosowano CD11c, pan DDC marker. Do określenia tych komórek we krwi obwodowej zastosowano cytometrię cieczową. Przedstawiono średnią i standardowe odchylenie z 3 do 5 eksperymentów.
Figura 1B: Eksperyment jak przedstawiono na fig. 1A. Jednakże, komórki CD11c określano w śledzionie stosując cytometrię cieczową.
Figura 1C: Eksperyment jak przedstawiono na fig. 1A. Jednakże, komórki CD11c określano w płynie otrzewnowym stosując cytometrię cieczową.
Figura 2: Myszy zaszczepiano MVA-BN, jak wskazano w lewej kolumnie. Po dwóch tygodniach stosując cytometrię cieczową określano zawartość procentową pojedynczych pozytywnych komórek CD11c+ i podwójnie pozytywnych komórek CD11c+/CD8+ w śledzionie i we krwi.
Figura 3: Nowonarodzone myszy zaszczepiano MVA lub NaCl jako kontrole, w pierwszym dniu i 5 dniu życia. W 8 dniu życia, określano poziom mysiej FIt3-L w surowicy tych myszy stosując ELISA i wartości wyrażono jako pg/ml.
Figura 4: Nowonarodzone myszy zaszczepiano jednokrotnie 24-48 godz. po urodzeniu 106 p.f.u. MVA lub traktowano NaCl jako kontrole. W 7 dniu życia, wszystkie myszy poddawano działaniu 100x LD50 szczepu F HSV. Ilość zwierząt, które przeżyły monitorowano przez 21 dni.
Figura 5: Myszy traktowano jak na fig. 4. Dane przedstawiają 9 różnych eksperymentów szczepień 100 LD50 HSV-1. Żadne ze zwierząt kontrolnych nie przeżyło efektu szczepienia.
Figura 6: Przeżywalność dorosłych myszy zaszczepionych pierwszego dnia życia MVA-BN, następnie letalną dawką wirusa krowianki. Trzy mioty 6, 1-dniowych młodych (18 myszy) zaszczepiono MVA-BN (2.5 x 107 TCID50) i po 4 tygodniach (myszy dorosłe) wstrzykiwano letalną dawkę krowianki. Szczepienie MVA-BN jasno indukowało ochronną odporność u nowonarodzonych myszy, która utrzymywała się aż do wieku dorosłego.
P r z y k ł a d y
Poniższe eksperymenty pozwolą na dalsze przedstawienie niniejszego wynalazku. Dla specjalistów w dziedzinie pozostaje jasne, że opisane poniżej przykłady w żaden sposób nie mogą być rozumiane jako ograniczające zastosowanie technologii według niniejszego wynalazku.
P r z y k ł a d 1. (i) MVA-BN i DISC-HSV indukuje DC fenotypu CD11c+ i CD8+ u nowonarodzonych zwierząt.
Pierwsza seria eksperymentów: Nowonarodzone myszy charakteryzują się naturalnym niedoborem odporności, ponieważ ich układ IFN nie jest jeszcze dojrzały. Ilość i stan aktywacji CD, najlepszych znanych obecnie producentów IFN nie była analizowana. DC mogą być indukowane in vitro, jak również in vivo przez różnorodne bodźce. W niniejszych badaniach testowano, czy kontrolowana replikacja MVA-BN mogłaby indukować DC i analizowano ich fenotyp. Grupy myszy zaszczepiano 106 jednostkami tworzącymi łysinkę (p.f.u.) MVA-BN lub roztworem soli fizjologicznej już w 1-2 dniu po urodzeniu i w kilku przypadkach w 5 dniu życia. Analizowano komórki krwi i śledziony z poszczególnych myszy z obu grup stosując FACS i analizę porównawczą danych.
Dane z 7 do 8 poszczególnych myszy wskazywały na to, że działanie MVA-BN zwiększało ilość komórek CD11c+ 2-3 krotnie, czemu towarzyszył wzrost ekspresji MHC II i wzrost ilości komórek T typu CD4 lub CD8. Co interesujące, CD 19/54, marker dla dojrzałych komórek B malał wskazując, że komórki te migrowały w organach innych niż śledziona, lub że prekursory komórek B były przejęte wcześniej do innych funkcji, zwłaszcza DC plazmocytowego fenotypu, który przenosi wcześnie markery komórek B (B220).
Dane uzyskane w trzech różnych eksperymentach wskazują na zdolność do reprodukcji i na istnienie znaczących różnic. Eksperymenty z DISC-HSV-1, odmiennie replikującą, kontrolowaną szczepionką wirusową, powodowały indukcję podobnej ilości komórek CD11c+ po zaszczepieniu nowonarodzonych zwierząt.
PL 220 781 B1
Wyniki podsumowano na figurze 1 A-C.
W celu dalszego badania podpopulacji DC we krwi i śledzionie oraz analizowania długotrwałego efektu leczenia z użyciem MVA-BN, analizowano komórki krwi i śledziony w wieku 2 tygodni. W tym momencie, traktowane zwierzęta posiadały około dwa razy więcej komórek CD11c+ w śledzionie, niż w wieku 1 tygodnia, ale pojedyncze potraktowanie wirusem w momencie urodzenia prowadziło 2 tygodnie później do 3 razy wyższej liczby tych komórek w śledzionie (fig. 2). Podobne efekty obserwowano we krwi, przy czym poziom CD11c+/CD8a+ był około 4 razy wyższy. Pojedyncze potraktowanie MVA-BN w 7 dniu po urodzeniu prowadziło do wzrostu CD11c+/CD8a+ z 13 na 40 krotnie z mniej dramatycznym efektem wobec komórek CD11c+. Jak oczekiwano, dwa szczepienia, w momencie urodzenia i 7 dnia, wywierały znaczący wpływ na poziom komórek CD11c+. Na figurze 2 przedstawiono różne rezultaty szczepienia.
Druga seria eksperymentów: Jednoty godni owe myszy, które zaszczepiono w momencie urodzenia 2.5 x 107 TCID50 MVA-BN, wykazywały odmienne kompozycje immunologicznie istotnych populacji komórek w śledzionie i we krwi, niż myszy kontrolne (tabela 1). We krwi stwierdzono wzrost populacji CD8 pozytywnych limfocytów, jak również wzrost liczby komórek NK. Liczba komórek CD pozytywnych była około 3 razy wyższa, niż w przypadku kontroli, a procent komórek B (podwójnie pozytywne komórki B220 i CD 19) był silnie obniżony. W wątrobie całkowita ilość 5 komórek nie różniła się między zwierzętami immunizowanymi a kontrolnymi). Inaczej niż w przypadku krwi, w śledzionie zaszczepionych zwierząt, odnotowano więcej CD4 pozytywnych limfocytów T niż kontrolnych i liczba komórek NK nie uległa zwiększeniu. Podobnie do wyników krwi, względna ilość CD8 pozytywnych limfocytów wzrosła a liczba komórek B zmalała. Procent CD11c pozytywnych komórek był około 3 razy wyższa 10 niż u kontrolnych. Autorzy stwierdzili najpierw różnicę w zawartości procentowej komórek dendrytycznych w 5 dniu po zaszczepieniu MVA-BN, gdy liczba CD11c pozytywnych komórek w śledzionie 4 nietraktowanych kontroli wynosiła 3.6%, w porównaniu z 4.8% u 4 zaszczepionych MVA-BN myszy. Taka sama ilość inaktywowanego UV MVA-BN nie spowodowała żadnej znaczącej zmiany w populacji 15 komórek po zaszczepieniu nowonarodzonych myszy w porównaniu z kontrolą (dane nieprzedstawione). Początkowa dawka szczepienia dobierana była umownie. Po miareczkowaniu inokulum, wybierano standardową dawkę 2.5 x 106 TCID50 do szczepienia (10 razy mniej niż w początkowym eksperymencie). Przy zastosowaniu tej dawki osiągano maksymalną indukcję ilości CD (tabela 2).
T a b e l a 1. Zmiany indukowane w komórkach krwi i śledziony u nowonarodzonych myszy 1 tydzień po immunizacji 2.5 x 107 TCID50 MVA-BN
Parametr % Krew NaCl MVA-BN F P* Śledziona NaCl MVA-BN P*
Całkowita ilość komórek x106 17.9± 1.9 24.1±2.6 0.105
%CD11c 5.4±1.3 18.6±1.5 0.001 2.8±0.1 7.9±0.8 0.001
%CD11c/CD8a 0.5±0.1 2.7±0.3 0.001 1.1±0.1 4.6±0.7 0.002
%CD4/CD3 16.9±1.1 16.1 ± 1.5 0.999 4.8±0.3 8.1±1.5 0.004
%CD8a/CD3 6.0±0.9 10.3±0.9 0.002 4.7±0.3 8.4±1.1 0.002
%NK1.1/DX5 16.4±1.2 24.4±3.3 0.032 2.5±0.3 2.4±0.2 0.862
%CD19/B220 22.3±0.5 8.4±0.8 0.001 16.2± 1.3 8.6±0.9 0.004
* Test-U Mann'a-Whitney'a
PL 220 781 B1
T a b e l a 2. Indukcja CDllc pozytywnych komórek w śledzionie 1 dniowej wt myszy oraz myszy z ukierunkowanym uszkodzeniem genu w ciągu 7 dni po leczeniu MVA
Szczep myszy Dawka MVA (TCID50) Kontrole %CD11c MVA-BN %CD11c Stosunek
wt a 2.5x107 2.8 7.9 2.8
wt 2.5x106 2.1 11.9 5.6
wt 2.5x105 2.5 6.6 2.6
RAG b 2.5x107 4.2 5.4 1.3
AG129c 2.5x103 2.6 2.7 1.0
aWt = mysz C57BL/6 lub 129 Sv/Ev b delecja myszy RAG w genie aktywującym rekombinację (tj. niefunkcjonalne komórki T i
B) c ukierunkowane uszkodzenie genu AG129 receptora IFN typu I (IFN-α i -β) oraz typu II (IFN-γ)
MVA-BN indukuje korzystnie plazmocytowe komórki dendrytyczne (pDC)
Zgodnie z innymi autorami, CDllc pozytywne komórki, które również ekspresjonują CD45RA lub CD45R były uważane jako pDC (Asselin-Paturel i wsp. 2001, Nat Immunol, 12: 1144). Badano, czy MVA-BN indukował wzrost pDC. W kolejnym eksperymencie analizowano również CD45RA lub CD45R na CD11c pozytywnych. Procent CD11c i CD45R podwójnie pozytywnych komórek był znacząco wyższy w MVA-15 BN traktowanych myszach (5.6±0.7%), niż w obu grupach kontrolnych (nietraktowane 3.0±0.3%, p=0.01; inaktywowany UV MVA-BN 3.0±0.2%, p=0.006, U-test Mann'a-Whithney'a).
Nowonarodzone myszy potraktowane MVA-BN posiadały podwyższony poziom FIt3-L w surowicy
FIt3-L jest czynnikiem hematopoetycznym, który prowadzi do podwyższenia poziomu DC u dorosłych zwierząt. U ludzi i możliwe u myszy, najbogatszym źródłem tego czynnika są aktywowane komórki T. W celu stwierdzenia, czy podwyższona ilość DC może być rezultatem indukowanych Flt3-L, porównywano surowicę traktowanych MVA-BN myszy z kontrolnymi zwierzętami pod kątem obecności tego czynnika. Zwierzęta traktowane w 2 i 5 dniu miały dwa razy wyższy poziom FIt3-L w surowicy w porównaniu z surowicą kontrolną. Zatem, FIt3-L jest jednym z czynników, które mogą być odpowiedzialne za podwyższoną ilość DC (fig. 3).
Oceniano przebieg czasowy indukcji FIt3-L u nowonarodzonych myszy po podaniu MVA-BN. U nowonarodzonych, szczepienie MVA-BN indukowało wzrost stężenia FIt3-L w ciągu 24 godzin. Indukcja osiągała maksymalny poziom po 48 godzinach i utrzymywała się wciąż w 7 dniu, kiedy to zazwyczaj analizowano komórki śledziony i badano odporność na HSV-1 (patrz poniżej). U zaszczepionych myszy stężenie FIt3-L w surowicy wzrosło dwa razy 24 godziny i 48 godzin po szczepieniu, w porównaniu z dobranymi wiekowo zwierzętami kontrolnymi.
P r z y k ł a d 2
Traktowane MVA-BN nowonarodzone myszy przeżywają szczepienie 100 do 500 LD50 HSV-1
Grupy myszy traktowano standardowymi dawkami MVA-BN jeden lub 2 dni po urodzeniu i zaszczepiano w 7-8 dniu 100 do 500 LD50 Herpes Simplex Virus 1 (HSV-1) (fig.4). Myszy traktowane MVA BN przeżywały szczepienie HSV 1, natomiast wszystkie kontrolne myszy umierały w ciągu 5-6 dni po inokulacji szczepionym wirusem.
W celu dalszego potwierdzenia tych obserwacji, przeprowadzono 9 eksperymentów zaszczepiania 40 myszy traktowanych MVA BN i 45 kontrolnych myszy. Ponad 80% potraktowanych wirusem myszy przeżyło zaszczepienie, natomiast wszystkie kontrolne myszy zdechły (fig. 5).
W odrębnej serii eksperymentów myszy traktowane były w momencie urodzenia MVA-BN (2.5 x 106 TdD50/mysz). W 8 dniu dokonano szczepienia 103 (1 LD50) lub 105 (100 LD50) PFU wirusa HSV-1. W wyniku szczepienia MVA-BN 65% myszy przeżyło dawkę wirusa, która zabijała 100% kontrolnych myszy (100 LD50) i 90% przeżyło dawkę, która zabijała 45.5% kontroli (1 LD50). W dodatkowych eksperymentach grupę 7 myszy zaszczepionych inaktywowanym UV MVA-BN zainfekowano HSV-1. Pięć z nich zmarło w ciągu 7 dni. Pozostałe 2 zwierzęta zaprzestały wzrostu i zmarły w 22 i 29 dniu. Zatem, myszy potraktowane MVA-BN osiągały stan zwiększonej oporności przeciwko HSV-1, wywołanej żywym MVA-BN, lecz nie z inaktywowanym MVA-BN.
PL 220 781 B1
W kontrolnych eksperymentach przeprowadzonych na myszach, które nie mają funkcjonalnych komórek T, stwierdzono, że ochrona przeciwko HSV-1 po zaszczepieniu MVA-BN nie wynikała z reakcji krzyżowej cytotoksycznych limfocytów T indukowanych przez MVA-BN.
Badano czy komórki DC odpowiadały za ochronę myszy przed HSV-1 po szczepieniu MVA-BN. W tym celu, u 8-dniowych myszy, nie mających wcześniej kontaktu z wirusem, wzbudzano odporność 5 x 104 PFU HSV-1, 4 godz. po przeniesieniu komórek z traktowanej MVA myszy. W pierwszym eksperymencie, komórki śledziony z 8-dniowej myszy potraktowanej w 1 dniu życia MVA-BN rozdzielano na frakcję bogatą DC (niska gęstość) i ubogą DC (wysoka gęstość). Myszy otrzymujące 5x106 komórek z frakcji bogatej w DC przeżyły infekcję w 50%, natomiast wszystkie myszy otrzymujące 10 razy mniej bogatą w DC zawiesinę lub myszy nietraktowane, umierały w ciągu 5 dni. Drugi eksperyment dokonano poprzez przeniesienie pozytywnie wyizolowanych CD11c pozytywnych komórek z 8 dniowych myszy potraktowanych w 1 dniu życia MVA-BN do dobranych wiekowo myszy nie mających wcześniej kontaktu z wirusem. Zawiesina 2 x 106 splenocytów zawierających więcej niż 80% CDiic pozytywnych komórek z traktowanych MVA-BN myszy chroniła nie mające wcześniej kontaktu z wirusem myszy przed infekcją HSV-1. Przeciwnie, 4 nietraktowane myszy z tego miotu, jak również 8 dodatkowych nietraktowanych zwierząt nie przeżyło infekcji. Ponadto, myszy otrzymujące taką samą ilość komórek śledziony lub myszy otrzymujące taki ekwiwalent śledziony (50 x 106 komórek) z negatywnej frakcji nie przejawiały odporności wobec HSV-1. Zatem, CD11c pozytywne komórki są zdolne do ochrony myszy przed HSV-1.
W dotychczasowych pracach opisano krótkotrwałe efekty ochronne w przedziale około 24 godzin po podaniu MVA (Vilsmeier, B., Berl.Mijnch.Tierarztl.Wschr. 112 (1999), 329-333). Mimo że wirusy zastosowane we wspomnianej publikacji nie są wirusami, które nie są w stanie ulegać replikacji do infekcyjnego potomstwa wirusa w nowonarodzonych lub przed urodzeniem zwierzętach, przetestowano czy sposób działania ujawniony przez Vilsmeier jest podobny do sposobu działania opisanego w niniejszym zgłoszeniu. Bardziej szczegółowo, Vilsmeier ujawnił, że MVA, w szczególności inaktywowany MVA, indukuje pseudoodporność przez około 24 godziny. W celu zbadania czy efekt ten ma również charakter ochronny, jak ujawniono w niniejszym zgłoszeniu, myszy 24 godz. po urodzeniu szczepiono MVA-BN lub inaktywowanym MVA-BN. U 7 dniowych myszy wzbudzano aktywność letal5 ną dawką HSV-1 (105 pfu HSF-1f). Niezaszczepione myszy kontrolne zdechły 6 dni po infekcji. Również myszy zaszczepione inaktywowanym MVA-BN nie były chronione przeciwko infekcji HSV-1. Ilość komórek DC u tych myszy nie uległa zwiększeniu. Przeciwnie, myszy zaszczepione nieinaktywowanym MVA-BN były silnie chronione przed infekcją HSV-1. 30 dni po zaszczepieniu, ponad 80% myszy pozostawało wciąż żywych. Dwa dni po zaszczepieniu stwierdzono podwyższony poziom surowicznych Flt3-L w surowicy. W śledzionie stwierdzono podwyższoną liczbę DC. Zwiększenie Flt3-L związane było z podwyższoną liczbą DC. Potwierdza to, że efekty pseudoodpornościowe nie są odpowiedzialne za obserwowaną ochronę.
MVA-BN indukuje swoistą odporność u noworodków, która utrzymuje się aż do wieku dorosłego
Jednodniowe myszy C57B1/6 (wielkość grupy = 18) szczepiono (i.p.) MVA-BN (2.5 x 107 TCID50). Cztery tygodnie po zaszczepieniu, gdy myszy uznano za dorosłe, infekowano je letalną dawką (1 x 104 TC1D50) krowianki Western Reserve (VV-WR). Oprócz jednego zwierzęcia, wszystkie pozostałe zwierzęta, szczepione MVA-BN przeżyły. Przeciwnie, wszystkie szczepione placebo zwierzęta zdechły w ciągu 7 dni i przejawiały poważne objawy kliniczne, takie jak zmierzwione futro, utrata wagi i zmniejszona aktywność. Wykazano w sposób oczywisty, że szczepienie MVA-BN jest nie tylko bezpieczne u nowonarodzonych zwierząt, lecz jest zdolne do indukowania ochronnej odpowiedzi immunologicznej przeciwko infekcji letalnym wirusem krowianki (pochodzącym od MVA-BN).

Claims (21)

  1. Zastrzeżenia patentowe
    1. Zastosowanie wirusa krowianki Ankara (MVA) szczepu MVA-BN zdeponowanego w Europejskiej Kolekcji Zwierzęcych Kultur Komórkowych (ECACC) pod numerem depozytu V00083008 lub jego pochodnej, przy czym rzeczony szczep MVA-BN lub jego pochodna (i) posiada zdolność do reproduktywnej replikacji w fibroblastach embrionów kurcząt (CEF) oraz w linii komórkowej BEK, lecz nie posiada takiej zdolności w ludzkiej linii komórkowej oraz (ii) nie replikuje w organizmie ludzkim oraz w szczepie mysim nie produkującym dojrzałych komórek B i T, a przez to, o silnym niedoborze odporności oraz o dużej wrażliwości wobec replikującego wirusa, do otrzymywaniu leku do ochrony
    PL 220 781 B1 zwierząt lub ludzi, przed antygenem wybranym spośród antygenów rakowych i obcych antygenów, przy czym antygen ten jest różny od antygenów związanych z wirusem.
  2. 2. Zastosowanie według zastrz. 1, znamienne tym, że efekt ochronny wywierany jest przez co najmniej 14 dni.
  3. 3. Zastosowanie według jednego z zastrz. od 1 albo 2, znamienne tym, że zwierzę lub człowiek jest nowonarodzonym lub przed urodzeniem.
  4. 4. Zastosowanie według jednego z zastrz. od 1 do 3, znamienne tym, że genom wirusa obejmuje przynajmniej jedną heterologiczną sekwencję kwasu nukleinowego.
  5. 5. Zastosowanie według zastrz. 4, znamienne tym, że heterologiczną sekwencja kwasu nukleinowego wybrana jest spośród sekwencji kodujących przynajmniej jeden antygen, epitop antygenowy i/albo związek terapeutyczny.
  6. 6. Zastosowanie według jednego z zastrz. od 1 do 5, znamienne tym, że wytwarzany lek przeznaczony jest do podawania doustnie, donosowo, domięśniowo, dożylnie, wewnątrzotrzewnowe, doskórnie, wewnątrzmacicznie i/albo podskórnie.
  7. 7. Zastosowanie według jednego z zastrz. od 1 do 6, znamienne tym, że wytwarzany lek przeznaczony jest do podawania w terapeutycznie skutecznej ilości MVA w pierwszym szczepieniu („szczepienie pierwotne”) i w drugim szczepieniu („szczepienie wzmacniające”).
  8. 8. Zastosowanie według jednego z zastrz. od 1 do 7, znamienne tym, że wytwarzany lek 1 przeznaczony jest do podawania zwierzętom lub ludziom, w ilości przynajmniej 101 TCID50 (dawka infekcyjna kultury tkankowej) MVA.
  9. 9. Zastosowanie według jednego z zastrz. od 1 do 8, znamienne tym, że obcy antygen wybrany jest spośród czynników infekcyjnych i toksyn.
  10. 10. Zastosowanie według zastrz. 9, znamienne tym, że czynnik infekcyjny wybrany jest spośród wirusów, bakterii, prionów i grzybów.
  11. 11. Zastosowanie według zastrz. 10, znamienne tym, że wirus wybrany jest spośród wirusa opryszczki, retrowirusa, wirusa wścieklizny, rabdowirusa i adenowirusa.
  12. 12. Zastosowanie wirusa krowianki Ankara (MVA) szczepu MVA-BN zdeponowanego w Europejskiej Kolekcji Zwierzęcych Kultur Komórkowych (ECACC) pod numerem depozytu V00083008 lub jego pochodnej, przy czym rzeczony szczep MVA-BN lub jego pochodna (i) posiada zdolność do reproduktywnej replikacji w fibroblastach embrionów kurcząt (CEF) oraz w linii komórkowej BEK, lecz nie posiada takiej zdolności w ludzkiej linii komórkowej oraz (ii) nie replikuje w organizmie ludzkim oraz w szczepie mysim nie produkującym dojrzałych komórek B i T, a przez to, o silnym niedoborze odporności oraz o dużej wrażliwości wobec replikującego wirusa, do otrzymania leku do szczepienia lub leczenia zwierząt lub ludzi, przy czym szczepienie lub leczenie ma na celu (i) indukcję lub nasilenie dojrzewania układu immunologicznego, (ii) podwyższenie poziomu czynników aktywujących i/lub mobilizujących komórki dendrytyczne lub ich komórki prekursorowi, zwiększenie ilości komórek dendrytycznych lub ich komórek prekursorowych albo zwiększenie produkcji i/albo zawartości komórkowej interferonu (IFN) lub IL-12.
  13. 13. Zastosowanie według zastrz. 12, znamienne tym, że zwierzę lub człowiek, jest nowonarodzony lub przed urodzeniem.
  14. 14. Zastosowanie według jednego z zastrz. od 12 do 13, znamienne tym, że czynnikiem aktywującym komórki dendrytyczne jest FIt3-L i/albo GM-CSF.
  15. 15. Zastosowanie według jednego z zastrz. od 12 do 14, znamienne tym, że interferonem jest IFNa i/albo IFNe.
  16. 16. Zastosowanie według jednego z zastrz. od 12 do 15, znamienne tym, że wytwarzany lek przeznaczony jest do podawania określonego w jednym z zastrz. od 6 do 8.
  17. 17. Zastosowanie wirusa krowianki Ankara (MVA) szczepu MVA-BN zdeponowanego w Europejskiej Kolekcji Zwierzęcych Kultur Komórkowych (ECACC) pod numerem depozytu V00083008 lub jego pochodnej do otrzymywania leku do szczepienia lub leczenia nowonarodzonych lub przed urodzeniem zwierząt albo ludzi, przy czym rzeczony szczep MVA-BN lub jego pochodna (i) posiada zdolność do reproduktywnej replikacji w fibroblastach embrionów kurcząt (CEF) oraz w linii komórkowej BEK, lecz nie posiada takiej zdolności w ludzkiej linii komórkowej oraz (ii) nie replikuje w organizmie ludzkim oraz w szczepie mysim nie produkującym dojrzałych komórek B i T, a przez to, o silnym niedoborze odporności oraz o dużej wrażliwości wobec replikującego wirusa.
  18. 18. Zastosowanie według zastrz. 17, znamienne tym, że wytwarzany lek przeznaczony jest do podawania określonego w jednym z zastrz. od 6 do 8.
    PL 220 781 B1
  19. 19. Zastosowanie według jednego z zastrz. od 17 do 18, znamienne tym, że szczepienie skierowane jest przeciwko infekcji ospą.
  20. 20. Zastosowanie według zastrz. 19, znamienne tym, że infekcja wirusem ospy jest infekcją ospą.
  21. 21. Zastosowanie według jednego z zastrz. od 17 do 20, znamienne tym, że MVA obejmuje heterologiczną sekwencję kwasu nukleinowego, w szczególności sekwencję kodującą przynajmniej jeden antygen i/albo epitop antygenowy, przy czym szczepienie skierowane jest przeciwko czynnikowi, z którego pochodzi heterologiczną sekwencja kwasu nukleinowego albo przeciwko czynnikowi obejmującemu przynajmniej jeden antygen lub epitop antygenowy.
PL371594A 2002-04-19 2003-04-16 Zastosowanie wirusa krowianki Ankara (MVA) szczepu MVA-BN PL220781B1 (pl)

Applications Claiming Priority (1)

Application Number Priority Date Filing Date Title
DKPA200200590 2002-04-19

Publications (2)

Publication Number Publication Date
PL371594A1 PL371594A1 (pl) 2005-06-27
PL220781B1 true PL220781B1 (pl) 2016-01-29

Family

ID=29225556

Family Applications (1)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL371594A PL220781B1 (pl) 2002-04-19 2003-04-16 Zastosowanie wirusa krowianki Ankara (MVA) szczepu MVA-BN

Country Status (24)

Country Link
US (3) US7897156B2 (pl)
EP (4) EP1839672A3 (pl)
JP (4) JP4801880B2 (pl)
KR (2) KR101028937B1 (pl)
CN (1) CN100540051C (pl)
AT (1) ATE366586T2 (pl)
AU (1) AU2003239805B2 (pl)
BR (1) BR0309339A (pl)
CA (1) CA2478009C (pl)
CY (1) CY1106848T1 (pl)
DE (1) DE60314823T3 (pl)
DK (1) DK1420822T4 (pl)
EA (1) EA011233B1 (pl)
ES (1) ES2288609T5 (pl)
HK (1) HK1078777A1 (pl)
IL (1) IL163701A0 (pl)
MX (1) MXPA04010353A (pl)
NO (1) NO336348B1 (pl)
NZ (2) NZ547776A (pl)
PL (1) PL220781B1 (pl)
PT (1) PT1420822E (pl)
SG (1) SG173216A1 (pl)
UA (1) UA85371C2 (pl)
WO (1) WO2003088994A2 (pl)

Families Citing this family (32)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
CN101676389A (zh) * 2000-11-23 2010-03-24 巴法里安诺迪克有限公司 改良安卡拉痘苗病毒变体
US7628980B2 (en) * 2000-11-23 2009-12-08 Bavarian Nordic A/S Modified vaccinia virus ankara for the vaccination of neonates
DE60314823T3 (de) * 2002-04-19 2017-11-16 Bavarian Nordic A/S Modifizierte variante des vaccinia ankara virus als impfstoff für neugeborene
AU2003294248A1 (en) * 2002-11-07 2004-06-03 Aventis Pasteur, Inc. Smallpox vaccine regimen
EP1855720B2 (en) * 2005-02-23 2023-04-26 Bavarian Nordic A/S Use of a modified proxvirus for the rapid induction of immunity against a poxvirus or other infectious agents
EP1835031A1 (en) * 2006-03-14 2007-09-19 Paul-Ehrlich-Institut Bundesamt für Sera und Impfstoffe Use of a recombinant modified vaccinia virus Ankara (MVA) for the treatment of type I hypersensitivity in a living animal including humans
US8268327B2 (en) 2007-04-27 2012-09-18 Bavarian Nordic A/S Immediate protection against pathogens via MVA
EP2303322A1 (en) * 2008-06-20 2011-04-06 Bavarian Nordic A/S Recombinant modified vaccinia virus measles vaccine
WO2012059243A2 (en) * 2010-11-05 2012-05-10 Bavarian Nordic A/S Modulation of immune responses by the poxviral k4 protein
US9821054B2 (en) 2011-03-11 2017-11-21 Turnstone Limited Partnership Method of vaccination comprising a histone deacetylase inhibitor
EP2892549A1 (en) * 2012-09-04 2015-07-15 Bavarian Nordic A/S Methods and compositions for enhancing vaccine immune responses
US9707291B2 (en) * 2013-03-15 2017-07-18 Bavarian Nordic A/S Single high dose of MVA induces a protective immune response in neonates and infants
WO2015077717A1 (en) 2013-11-25 2015-05-28 The Broad Institute Inc. Compositions and methods for diagnosing, evaluating and treating cancer by means of the dna methylation status
US11725237B2 (en) 2013-12-05 2023-08-15 The Broad Institute Inc. Polymorphic gene typing and somatic change detection using sequencing data
AU2014368898B2 (en) 2013-12-20 2020-06-11 Dana-Farber Cancer Institute, Inc. Combination therapy with neoantigen vaccine
WO2016100975A1 (en) 2014-12-19 2016-06-23 Massachsetts Institute Ot Technology Molecular biomarkers for cancer immunotherapy
US10993997B2 (en) 2014-12-19 2021-05-04 The Broad Institute, Inc. Methods for profiling the t cell repertoire
UA113442C2 (xx) 2015-01-27 2017-01-25 Ентеросорбент
EP3297660A2 (en) 2015-05-20 2018-03-28 The Broad Institute Inc. Shared neoantigens
TWI750122B (zh) 2015-06-09 2021-12-21 美商博德研究所有限公司 用於贅瘤疫苗之調配物及其製備方法
FR3042121A1 (fr) 2015-10-08 2017-04-14 Jean-Marc Limacher Composition anti-tumorale
WO2017147553A2 (en) 2016-02-25 2017-08-31 Memorial Sloan-Kettering Cancer Center Replication competent attenuated vaccinia viruses with deletion of thymidine kinase with and without the expression of human flt3l or gm-csf for cancer immunotherapy
JP7034080B2 (ja) * 2016-02-25 2022-03-11 メモリアル スローン ケタリング キャンサー センター ヒトｆｌｔ３ｌを発現する組換えｍｖａまたはｍｖａδｅ３ｌおよび固形腫瘍に対する免疫療法薬としてのそれらの使用
WO2017184590A1 (en) 2016-04-18 2017-10-26 The Broad Institute Inc. Improved hla epitope prediction
US11549149B2 (en) 2017-01-24 2023-01-10 The Broad Institute, Inc. Compositions and methods for detecting a mutant variant of a polynucleotide
WO2018209315A1 (en) 2017-05-12 2018-11-15 Memorial Sloan Kettering Cancer Center Vaccinia virus mutants useful for cancer immunotherapy
US20210382068A1 (en) 2018-10-02 2021-12-09 Dana-Farber Cancer Institute, Inc. Hla single allele lines
WO2020131586A2 (en) 2018-12-17 2020-06-25 The Broad Institute, Inc. Methods for identifying neoantigens
JOP20210186A1 (ar) 2019-01-10 2023-01-30 Janssen Biotech Inc مستضدات البروستاتا المستحدثة واستخداماتها
US12018289B2 (en) 2019-11-18 2024-06-25 Janssen Biotech, Inc. Vaccines based on mutant CALR and JAK2 and their uses
WO2023118508A1 (en) * 2021-12-23 2023-06-29 Bavarian Nordic A/S Recombinant mva viruses for intraperitoneal administration for treating cancer
WO2024015892A1 (en) 2022-07-13 2024-01-18 The Broad Institute, Inc. Hla-ii immunopeptidome methods and systems for antigen discovery

Family Cites Families (42)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
US3914408A (en) * 1973-10-12 1975-10-21 Univ Nebraska Vaccine for neonatal calf diarrhea
DE2714665A1 (de) 1977-04-01 1978-10-05 Mayr Anton Praeparat zur behandlung von herpes zoster und anderen herpes-infektionen, sowie verfahren zu seiner herstellung
US5338683A (en) 1981-12-24 1994-08-16 Health Research Incorporated Vaccinia virus containing DNA sequences encoding herpesvirus glycoproteins
JPS6035647A (ja) † 1983-08-09 1985-02-23 Nippon Denso Co Ltd アンチスキツド制御装置
US6248333B1 (en) 1990-04-04 2001-06-19 Health Research Inc. Isolated nucleic acid sequence of equine herpesvirus type 1 glycoprotein D (EHV-1 gD)
US5843456A (en) 1991-03-07 1998-12-01 Virogenetics Corporation Alvac poxvirus-rabies compositions and combination compositions and uses
US5403582A (en) 1993-01-21 1995-04-04 Nippon Zeon Co., Ltd. Vaccine comprising fowlpox virus recombinants expressing the envelope glycoprotein of an avian reticuloendotheliosis retrovirus
US5405772A (en) 1993-06-18 1995-04-11 Amgen Inc. Medium for long-term proliferation and development of cells
US6190655B1 (en) 1993-12-03 2001-02-20 Immunex Corporation Methods of using Flt-3 ligand for exogenous gene transfer
DE4405841C1 (de) * 1994-02-23 1995-01-05 Mayr Anton Prof Dr Med Vet Dr Multipotente Paramunitätsinducer auf der Basis von Kombinationen von Pockenviruskomponenten, Verfahren zu ihrer Herstellung und ihre Verwendung als Arzneimittel
CA2188447C (en) 1994-04-29 2002-10-22 Falko-Gunter Falkner Recombinant poxviruses with foreign polynucleotides in essential regions
US5753489A (en) 1994-11-10 1998-05-19 Immuno Ag Method for producing viruses and vaccines in serum-free culture
US5756341A (en) 1994-11-10 1998-05-26 Immuno Ag Method for controlling the infectivity of viruses
UA68327C2 (en) * 1995-07-04 2004-08-16 Gsf Forschungszentrum Fur Unwe A recombinant mva virus, an isolated eukaryotic cell, infected with recombinant mva virus, a method for production in vitro of polypeptides with use of said cell, a method for production in vitro of virus parts (variants), vaccine containing the recombinant mva virus, a method for immunization of animals
AP964A (en) 1996-02-21 2001-05-11 Julianna Lisziewicz Methods and compositions for protective and therapeutic genetic immunisation.
EP0951555A2 (en) * 1996-09-24 1999-10-27 Bavarian Nordic Research Institute A/S Recombinant mva virus expressing dengue virus antigens, and the use thereof in vaccines
AU5091898A (en) * 1996-10-25 1998-05-15 Wistar Institute Of Anatomy And Biology, The Method of vaccinating infants against infections
US6204250B1 (en) 1996-11-22 2001-03-20 The Mount Sinai Medical Center Of The City Of New York Immunization of infants
GB0023203D0 (en) * 2000-09-21 2000-11-01 Isis Innovation Vaccination method
GB9711957D0 (en) * 1997-06-09 1997-08-06 Isis Innovation Methods and reagents for vaccination
WO1999007869A1 (en) 1997-08-05 1999-02-18 University Of Florida Live recombinant vaccine comprising inefficiently or non-replicating virus
GB2370573A (en) 1998-11-18 2002-07-03 Oxford Biomedica Ltd Poxviral vectors
GB2347932B (en) 1998-11-18 2003-05-07 Oxford Biomedica Ltd Vectors for the delivery of 5T4 antigen
SI1263936T1 (sl) * 2000-03-14 2006-06-30 Bavarian Nordic As Spremenjen sev modificiranega virusa vakcinacije Ankara (MVA)
CA2409874A1 (en) 2000-05-24 2001-11-29 Merial Porcine reproductive and respiratory syndrome virus (prrsv) recombinant avipoxvirus vaccine
EP1292694A2 (en) * 2000-06-15 2003-03-19 The Government of the United States of America, as represented by the Secretary Department of Health and Human Services A recombinant non-replicating virus expressing gm-csf and uses thereof to enhance immune responses
DE50109630D1 (de) 2000-07-11 2006-06-01 Bayer Healthcare Ag Verwendung von stämmen des parapoxvirus ovis zur herstellung von antiviralen arzneimitteln und arzneimitteln gegen krebs
DE10042598A1 (de) * 2000-08-30 2002-03-28 Gsf Forschungszentrum Umwelt Rekombinantes MVA mit der Fähigkeit zur Expression des HER-2/Neu-GENS
US7097842B2 (en) 2000-11-23 2006-08-29 Bavarian Nordic A/S Modified vaccinia virus ankara for the vaccination of neonates
US7445924B2 (en) 2000-11-23 2008-11-04 Bavarian Nordic A/S Modified Vaccinia Ankara virus variant and cultivation method
US7628980B2 (en) * 2000-11-23 2009-12-08 Bavarian Nordic A/S Modified vaccinia virus ankara for the vaccination of neonates
CN101676389A (zh) 2000-11-23 2010-03-24 巴法里安诺迪克有限公司 改良安卡拉痘苗病毒变体
US20040091995A1 (en) * 2001-06-15 2004-05-13 Jeffrey Schlom Recombinant non-replicating virus expressing gm-csf and uses thereof to enhance immune responses
EP2345665A3 (en) * 2001-12-04 2012-02-15 Bavarian Nordic A/S Flavivirus NS1 subunit vaccine
DE60314823T3 (de) * 2002-04-19 2017-11-16 Bavarian Nordic A/S Modifizierte variante des vaccinia ankara virus als impfstoff für neugeborene
AU2003236646B2 (en) * 2002-05-16 2009-01-15 Bavarian Nordic A/S Recombinant poxvirus expressing homologous genes inserted into the poxviral genome
CA2538193C (en) * 2003-09-10 2011-01-04 Ra Brands, L.L.C. Process for imprinting a composite ventilated rib
EP1694364B1 (en) * 2003-11-12 2014-04-23 THE GOVERNMENT OF THE UNITED STATES OF AMERICA, as represented by the Secretary, Department of Health and Human Services System for treating and preventing breast cancer
US7618980B2 (en) 2004-07-14 2009-11-17 Bristol-Myers Squibb Company Pyrrolo(oxo)quinolines as 5HT ligands
EP1835031A1 (en) 2006-03-14 2007-09-19 Paul-Ehrlich-Institut Bundesamt für Sera und Impfstoffe Use of a recombinant modified vaccinia virus Ankara (MVA) for the treatment of type I hypersensitivity in a living animal including humans
EP1925318A1 (en) 2006-11-20 2008-05-28 Paul-Ehrlich-Institut Recombinant modified vaccinia virus Ankara (MVA)-based vaccine for the avian flu
US8613936B2 (en) * 2009-03-13 2013-12-24 Bavarian Nordic A/S Replication deficient recombinant viruses expressing antigens regulated by transcriptional control elements comprising multiple elements

Also Published As

Publication number Publication date
EP1420822A2 (en) 2004-05-26
CA2478009C (en) 2019-03-26
BR0309339A (pt) 2005-03-08
ES2288609T3 (es) 2008-01-16
JP2015061876A (ja) 2015-04-02
DK1420822T3 (da) 2007-10-08
EP1839672A2 (en) 2007-10-03
HK1078777A1 (en) 2006-03-24
EP1420822B2 (en) 2017-07-05
KR20110017904A (ko) 2011-02-22
US20110135683A1 (en) 2011-06-09
JP4801880B2 (ja) 2011-10-26
EP1420822B1 (en) 2007-07-11
SG173216A1 (en) 2011-08-29
DE60314823T3 (de) 2017-11-16
EP2204179A3 (en) 2010-12-22
EA200401405A1 (ru) 2005-04-28
IL163701A0 (en) 2005-12-18
US20120183574A1 (en) 2012-07-19
DE60314823D1 (de) 2007-08-23
US20090104224A1 (en) 2009-04-23
AU2003239805B2 (en) 2009-09-10
WO2003088994A2 (en) 2003-10-30
NO20044941L (no) 2004-11-12
JP5690214B2 (ja) 2015-03-25
EP2204180A3 (en) 2010-12-22
JP2011157400A (ja) 2011-08-18
US7897156B2 (en) 2011-03-01
ES2288609T5 (es) 2017-11-13
NZ547776A (en) 2009-08-28
PT1420822E (pt) 2007-09-04
WO2003088994A3 (en) 2004-02-19
EP1839672A3 (en) 2007-11-21
CN100540051C (zh) 2009-09-16
AU2003239805A1 (en) 2003-11-03
UA85371C2 (ru) 2009-01-26
CY1106848T1 (el) 2012-05-23
NZ536592A (en) 2007-01-26
DE60314823T2 (de) 2008-03-13
DK1420822T4 (en) 2017-10-09
CA2478009A1 (en) 2003-10-30
CN1646158A (zh) 2005-07-27
MXPA04010353A (es) 2005-03-07
EP2204179A2 (en) 2010-07-07
PL371594A1 (pl) 2005-06-27
JP2005523318A (ja) 2005-08-04
KR20040111467A (ko) 2004-12-31
JP2010120955A (ja) 2010-06-03
US8163293B2 (en) 2012-04-24
ATE366586T2 (de) 2007-08-15
EP2204180A2 (en) 2010-07-07
KR101028937B1 (ko) 2011-04-12
NO336348B1 (no) 2015-08-03
EA011233B1 (ru) 2009-02-27

Similar Documents

Publication Publication Date Title
JP5690214B2 (ja) 新生仔予防接種用変異ワクシニアウイルスアンカラ
US7097842B2 (en) Modified vaccinia virus ankara for the vaccination of neonates
US8372622B2 (en) Modified vaccinia virus ankara for the vaccination of neonates
IL188667A (en) Survivor cell infected by virus and cynicosis Ankara modified (MVA)
CN105101993A (zh) 单次高剂量的mva在新生儿和婴儿中诱导保护性免疫反应