PL216058B1 - Ksztaltowa sekcja scianki szczelnej do brzegów oraz zespól sciankowy obejmujacy ksztaltowa sekcje scianki szczelnej i pal - Google Patents

Description

Przedmiotem wynalazku jest kształtowa sekcja ścianki szczelnej do brzegów oraz zespół ściankowy obejmujący kształtową sekcję ścianki szczelnej i pal.

Tego typu kształtowa sekcja ścianki szczelnej do brzegów jest znana z brytyjskiego opisu patentowego GB 1045529. Opis ten ujawnia płytę z półkolistymi wgłębieniami różnych typów. Pierwszy typ polega na tym, że półkoliste wgłębienia przebiegają na całej wysokości płyty po jednej jej stronie. Ta sama płyta ma także drugi typ wgłębień, przy czym wgłębienia te są usytuowane naprzemiennie po jednej i po drugiej stronie. W ten sposób, jeżeli patrzy się z góry, wówczas powstaje to, co wydaje się być sekcją tulejową, natomiast gdy patrzy się z boku, wgłębienia są w każdym przypadku otwarte z jednej strony. Pale można wprowadzać w grunt w regularnych odstępach wzdłuż brzegu i mieszczą się one we wgłębieniach w płycie. W ten sposób tworzy się zabezpieczenie brzegu.

Wadą tej znanej kształtowej sekcji ścianki szczelnej do brzegów jest to, że płyty nie są całkowicie zamknięte. W miejscach, w których wgłębienie przechodzi z jednej strony płyty na drugą stronę, istnieje otwarte połączenie pomiędzy jedną stroną płyty i drugą. Mimo iż w otworze tym może być umieszczony pal, nie zawsze ma to miejsce, a ponadto pal nie będzie zawsze zamykać tego otworu. Skutkiem istnienia tego otworu jest to, że woda i grunt nie są w pełni zatrzymywane przez płytę. Inną wadą znanej kształtowej sekcji ścianki szczelnej do brzegów jest to, że pal, kiedy jest przepychany przez wgłębienie, nie jest w pełni niezawodnie prowadzony. Dzieje się tak dlatego, że wgłębienia są całkowicie otwarte z jednej strony, tzn. dopóki pal znajduje się w jednym wgłębieniu, nie jest ograniczony z drugiej strony. Nawet jeżeli pal jest umieszczony w dwóch kolejnych wgłębieniach po przeciwległych stronach, wciąż istnieje możliwość obrotu pala wokół punktu, w którym wgłębienie zmienia strony.

Celem niniejszego wynalazku jest dostarczenie kształtowej sekcji ścianki szczelnej do brzegów, w której wady te są co najmniej częściowo przezwyciężone, bądź też stworzenie użytecznej alternatywy. W szczególności celem niniejszego wynalazku jest dostarczenie przyjaznej dla użytkownika kształtowej sekcji ścianki szczelnej do brzegów, która prowadzi pal w sposób niezawodny w jego kierunku wzdłużnym, może być montowana szybko i łatwo oraz lepiej oddziela grunt i wodę.

Zgodna z wynalazkiem kształtowa sekcja ścianki szczelnej do brzegów, mająca strefę ściankową oraz strefę kształtową, która ma korytko i pokrywę korytka, przy czym korytko w swym kierunku wzdłużnym przebiega na całej wysokości kształtowej sekcji ścianki szczelnej do brzegów, charakteryzuje się tym, że pokrywa jest usytuowana na całej wysokości kształtowej sekcji ścianki szczelnej do brzegów i stanowi co najmniej częściowe, patrząc w kierunku poprzecznym, zamknięcie korytka, przy czym korytko i zamknięcie otaczają otwartą na swych końcach przestrzeń tulejową.

Ta kształtowa sekcja ścianki szczelnej do brzegów może mieć jedną albo większą liczbę stref ściankowych oraz jedną albo większą liczbę stref kształtowych. Strefa kształtowa składa się z korytka. Otwarta strona korytka jest całkowicie albo częściowo zamknięta za pomocą pokrywy albo za pomocą szeregu pokryw.

Kształtowa sekcja ścianki szczelnej do brzegów według wynalazku oferuje znaczące korzyści, zarówno podczas ustawiania, jak i użytkowania. Pierwszą zaletą kształtowej sekcji ścianki szczelnej do brzegów według wynalazku, zwanej także ścianką szczelną, płytą ścianki szczelnej albo umocnieniem brzegu jest to, że pal może zostać umieszczony w korytku, podczas gdy pokrywa jest usytuowana częściowo wokół pala. Pal może przesuwać się w kierunku wzdłużnym pala przez otwartą przestrzeń, która jest otoczona korytkiem i pokrywą. Ruch pala w kierunku poprzecznym do kierunku wzdłużnego pala jest ograniczony wskutek tego, że korytko przebiega po jednej stronie pala, pokrywa zaś znajduje się po drugiej. W ten sposób poprzeczny ruch jest ograniczony zarówno wtedy, gdy korytko i pokrywa tworzą ciągły, nieprzerwany zarys, jak również wtedy, gdy korytko i pokrywa tworzą zarys przerywany.

Drugą zaletą jest to, że strefa ściankowa i strefa kształtowa mogą tworzyć zamkniętą przegrodę, umożliwiając osiągnięcie ograniczającego działania korytka i pokrywy, bez konieczności przerywania korytka w tym celu.

Dalsze zalety występują podczas ustawiania ścianki szczelnej. Przykładowo, przed ustawianiem pal może już być umieszczony w ograniczonej otwartej przestrzeni strefy kształtowej w kształtowej sekcji ścianki szczelnej do brzegów. Operację tę można wykonać nawet przed przetransportowaniem kształtowych sekcji ścianki szczelnej na miejsce usytuowania brzegu. Kształtowa sekcja ścianki szczelnej do brzegów oraz jeden albo większą liczbę pali umieszcza się wówczas w prawidłowym

PL 216 058 B1 położeniu wzdłuż brzegu. W tym przypadku nie ma potrzeby wykonywania wykopów w brzegu przed ustawianiem. Jeżeli to pożądane, pal i kształtową sekcję ścianki szczelnej można najpierw częściowo wprowadzić razem w grunt. W tym celu można zastosować znaną metodą wprowadzania, jak np. wbijanie, wibrowanie, wciskanie albo wypłukiwanie. Następnie pal można wciskać w kierunku wzdłużnym przez otwartą przestrzeń strefy kształtowej i wprowadzać dalej w grunt w znany sposób. Dzięki połączeniu korytka i pokrywy, pal nie będzie łatwo przesuwać się albo przechylać w przypadku napotkania skał albo różnic gęstości podczas wprowadzania w grunt, co może zdarzyć się w przypadku płyty według dotychczasowych rozwiązań.

Jeżeli pal wprowadza się w grunt na większą głębokość niż kształtową sekcję ścianki szczelnej, większość zakotwienia kształtowej sekcji ścianki szczelnej do brzegów będzie można przypisać działaniu pala. Działania powstrzymujące ziemię i wodę zapewniają same kształtowe sekcje ścianki szczelnej. Kształtowe sekcje ścianki szczelnej zachowują tę funkcję, nawet jeżeli pal ma mniejszy przekrój poprzeczny niż przestrzeń dostępna w strefie kształtowej i/lub jeżeli pal został wprowadzony tak głęboko w grunt, że nie biegnie już na całej wysokości kształtowej sekcji ścianki szczelnej.

Po wprowadzeniu pala w grunt będzie on usytuowany wewnątrz korytka w strefie kształtowej na całej wysokości i/lub części wysokości kształtowej sekcji ścianki szczelnej i będzie połączony ze strefą kształtową za pomocą pokrywy. W efekcie pal przyczynia się do zwiększenia wytrzymałości na zginanie kształtowej sekcji ścianki szczelnej do brzegów względem osi biegnącej poprzecznie do wzdłużnej osi korytka. W każdym przypadku ta wytrzymałość na zginanie kształtowej sekcji ścianki szczelnej do brzegów jest już organicznie wyższa niż w przypadku płyty według dotychczasowych rozwiązań, wykonanej przy użyciu tego samego materiału i tej samej ilości materiału, co wynika z konstrukcji strefy kształtowej. Przykładowo, wytrzymałość na zginanie płyty według dotychczasowych rozwiązań jest względnie niska w miejscu przejść korytek z jednej strony płyty na drugą.

Pokrywa wraz z co najmniej częścią korytka korzystnie ogranicza przestrzeń tulejową. Przestrzeń tulejowa jest otwarta na końcach tak, że pal można wepchnąć i wypchnąć przez te otwory. Zaletą tego typu przestrzeni tulejowej jest to, że w jej kierunku wzdłużnym nie ma nieciągłości, za którymi pal może zakleszczyć się podczas jego wprowadzania. Drugą zaletą jest to, że pal może być zamknięty, tzn. ograniczony i podtrzymywany na całej wysokości tulei.

W szczególności, w pokrywie jest ukształtowany co najmniej jeden otwór. Otwarta przestrzeń strefy kształtowej ma otwarte połączenie z otoczeniem poprzez ten co najmniej jeden otwór. W efekcie woda może napływać do tej otwartej przestrzeni i wypływać z niej przez otwory, które są usytuowane poniżej powierzchni wody. Także lód, który może tworzyć się w otwartej przestrzeni strefy kształtowej wskutek zamarzania wody ma wystarczająco dużo miejsca na rozszerzanie się bez uszkadzania strefy kształtowej od wewnętrznej strony.

Korzystnie otwór w pokrywie znajduje się na całej długości pokrywy, w kierunku wzdłużnym korytka. Zapobiega to nieciągłościom w kierunku wzdłużnym otwartej przestrzeni strefy kształtowej. Co więcej, konstrukcja tego typu jest łatwiejsza do wykonania, np. przez zastosowanie wytłaczania.

Korzystnie, na wewnętrznej stronie strefy kształtowej znajdują się żebra. Możliwe jest także, aby żebra te przebiegały zasadniczo na całej długości korytka i pokrywy, choć nie jest to bezwzględnie konieczne. Żebra pełnią różnorodne funkcje. Ich pierwszą funkcją jest niwelowanie nierówności na powierzchni pala. Drugą funkcją jest niwelowanie zmian średnicy pala z wraz z upływem czasu. Zmiany tego typu mogą wystąpić np. w przypadku pali drewnianych pod wpływem działania wody. Trzecią funkcją żeber jest utrzymywanie obwodu pala w dużym stopniu bez styku z powierzchnią korytka i pokrywy. Zatem woda może przepływać wokół pala w tej części kształtowej sekcji ścianki szczelnej, która jest usytuowana poniżej powierzchni wody.

Korzystnie, korytko, patrząc w przekroju poprzecznym, wystaje dalej względem pierwszej strony strefy ściankowej niż wystaje pokrywa względem drugiej strony strefy ściankowej. Zwiększa to wytrzymałość na zginanie kształtowej sekcji ścianki szczelnej do brzegów względem osi, która jest poprzeczna względem kierunku wzdłużnego korytka.

Korzystnie, kształtowa sekcja ścianki szczelnej do brzegów jest wykonana z tworzywa sztucznego.

Korzystnie, kształtowa sekcja ścianki szczelnej do brzegów jest wykonana przez wytłaczanie.

Korzystnie strefa ściankowa zawiera wzmacniającą część kształtową.

Zgodny z wynalazkiem zespół ściankowy obejmujący kształtową sekcję ścianki szczelnej oraz pal, przy czym kształtowa sekcja ścianki szczelnej do brzegów ma strefę ściankową oraz strefę kształtową, która ma korytko i pokrywę korytka, przy czym korytko w swym kierunku wzdłużnym przebiega

PL 216 058 B1 na całej wysokości kształtowej sekcji ścianki szczelnej do brzegów, charakteryzuje się tym, że pokrywa jest usytuowana na całej wysokości kształtowej sekcji ścianki szczelnej do brzegów i stanowi co najmniej częściowe, patrząc w kierunku poprzecznym, zamknięcie korytka, przy czym korytko i zamknięcie otaczają przestrzeń tulejową.

Korzystnie, pal jest wykonany z drewna, korzystniej z niezabezpieczonego drewna sosnowego.

Kształtowe sekcje ścianki szczelnej do brzegów znajdują zastosowanie jako zabezpieczenia brzegu. Brzegi, które są zabezpieczone za pomocą zespołu ściankowego, mogą być np. brzegami kanałów dla żeglugi śródlądowej albo nawigacji rekreacyjnej oraz brzegami rzek, rowów, jezior, stawów albo rekreacyjnych zbiorników wodnych lub wysp. Możliwe jest także umieszczenie umocnienia w wodzie, w roli zabezpieczenia tzw. brzegu naturalnego, w którym to przypadku występuje stopniowe przejście od nabrzeża do wody. Kształtowa sekcja ścianki szczelnej zespołu ściankowego jest usytuowana na gruncie albo częściowo w gruncie na brzegu. Górna część pala, która jest ograniczona pokrywą i korytkiem, jest usytuowana w części korytka albo na całej długości tego korytka. Ta część pala przyczynia się do wytrzymałości kształtowej sekcji ścianki szczelnej. Dolna część pala wystaje poza kształtową sekcję ścianki szczelnej i jest wprowadzana w grunt.

Pal może bardzo korzystnie być wprowadzony tak daleko w grunt, że będzie usytuowany całkowicie poniżej najniższego poziomu wody, jakiego można się spodziewać w danym miejscu. W efekcie pal można wykonać z nieobrobionego drewna sosnowego bez negatywnych skutków dla okresu użytkowania. Jeżeli nieobrobione, niezabezpieczone drewno sosnowe jest umieszczone całkowicie pod wodą, okres użytkowania tego drewna sosnowego jest w istocie nieograniczony.

Kształtową sekcję ścianki szczelnej do brzegów ustawia się w etapach obejmujących umieszczenie pala w przestrzeni tulejowej strefy kształtowej, ustawienie kształtowej sekcji ścianki szczelnej do brzegów wzdłuż istniejącego i/lub przyszłego brzegu, wprowadzenie pala przez przestrzeń tulejową w grunt przez wywieranie siły na pal w kierunku wzdłużnym, przy czym dalsze wbijanie pala w grunt prowadzi się do momentu, aż pal znajdzie się całkowicie pod powierzchnią wody. Zastosowanie kształtowej sekcji ścianki szczelnej do brzegów, która ogranicza ruch pala poprzecznie względem kierunku wzdłużnego pala, jak to się uzyskuje dzięki kształtowej sekcji ścianki szczelnej do brzegów według wynalazku, umożliwia zastosowanie pala, który po wprowadzeniu w grunt, nie opiera się już o kształtową sekcję ścianki szczelnej na całej wysokości. W efekcie pal można wprowadzić na tyle głęboko w grunt, że będzie on usytuowany całkowicie pod wodą.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia umocnienie brzegu obejmujące dwie kształtowe sekcje ścianki szczelnej i cztery pale, widziane od przodu, od strony wody; fig. 2 - przekrój poprzeczny wzdłuż linii A-A na fig. 1, bez pali; fig. 3 - umocnienie brzegu z fig. 1 w widoku z boku; fig. 4 - kształtową sekcję ścianki szczelnej z fig. 1 w widoku poprzecznym; fig. 5 - trzy kształtowe sekcje ścianki szczelnej według fig. 4, w stanie połączonym; fig. 6 - połączenie między dwoma kształtowymi sekcjami ścianki szczelnej, w szczególe, jak oznaczono odnośnikiem liczbowym VI na fig. 5; fig. 7 - drugą postać kształtowej sekcji ścianki szczelnej według wynalazku w widoku poprzecznym; fig. 8 - trzecią postać kształtowej sekcji ścianki szczelnej według wynalazku w widoku poprzecznym; fig. 9 - szereg połączonych kształtowych sekcji ścianki szczelnej, według postaci przedstawionej na fig. 8; fig. 10 - szczegół z fig. 9.

Na fig. 1-4 przedstawiono pierwszą korzystną postać wynalazku, obejmującą dwie kształtowe sekcje 1 ścianki szczelnej z tworzywa sztucznego, każdą z nich z dwoma drewnianymi palami 2, które są umieszczone razem w łożysku 3 zbiornika wodnego 4 w celu utworzenia w ten sposób zabezpieczenia nadbrzeża 7.

Kształtowa sekcja 1 ścianki szczelnej obejmuje lewą boczną strefę ściankową 11, środkową strefę ściankową 12 i prawą boczną strefę ściankową 13 oraz dwie strefy kształtowe 15. Lewa boczna strefa ściankowa 11 jest połączona ze strefą kształtową 15, która za pośrednictwem środkowej strefy ściankowej 12 jest połączona z następną strefą kształtową 15, z którą wreszcie jest połączona prawa boczna strefa ściankowa 13. Na końcu lewej bocznej strefy ściankowej 11 i prawej bocznej strefy ściankowej 13 są umieszczone dwie szyny łączące 16 i 17. Środkowa strefa ściankowa 12 zawiera wzmocnienie 18, które w tym przykładzie wykonania stanowi przetłoczenie o trójkątnym kształcie patrząc w kierunku poprzecznym i które przyczynia się do zwiększenia wytrzymałości na zginanie kształtowej sekcji ścianki szczelnej.

Strefa kształtowa 15 składa się z korytka 15', które w swym kierunku wzdłużnym biegnie zasadniczo na całej wysokości kształtowej sekcji 1 ścianki szczelnej. Korytko 15', w przekroju poprzecznym, składa się z części łukowej 15.1 przebiegającej po łuku okręgu i dwóch części łączących 15.2.

PL 216 058 B1

W przedstawionej postaci część łukowa 15.1 jest półokręgiem, który odpowiada połowie obwodu użytego pala 2. Ta część łukowa 15.1 jest przedłużona w kierunku bocznej strefy ściankowej i środkowej strefy ściankowej prostoliniową częścią łączącą 15.2. I wreszcie, strefa kształtowa 15 zawiera dwie pokrywy 15.3, które ogólnie tworzą przedłużenia stref ściankowych 11, 12 i 13 przebiegają zasadniczo na całej wysokości kształtowej sekcji 1 ścianki szczelnej. Swobodny koniec 15.4 każdej z pokryw 15.3 opiera się o pal 2 na jego obwodzie bądź też jest usytuowany w niewielkiej odległości od niego. Wsk utek tego, że pokrywy 15.3 są usytuowane faktycznie w płaszczyźnie stref ściankowych 11, 12 i 13, korytko wystaje dalej względem tych stref ściankowych.

Część łukowa 15.1, dwie części łączące 15.2 oraz dwie pokrywy 15.3 wspólnie otaczają wewnętrzną przestrzeń tulejową, która jest wystarczająco zamknięta, tak aby uniemożliwić palowi 2 przemieszczenie się poza tę wewnętrzną przestrzeń tulejową w kierunku prostopadłym do wzdłużnej osi pala. W efekcie pal 2 może przesuwać się przez strefę kształtową 15 głównie w swym kierunku wzdłużnym, który tym samym jest także kierunkiem wzdłużnym korytka 15'.

Na wewnętrznej stronie części łukowej 15.1 znajdują się żebra 15.5. Wskutek obecności żeber 15.5 promień pala 2 może zmieniać się pomiędzy wartością R2 i wartością R1. Jeżeli promień pala 2 jest większy niż wartość R2, żebra będą lekko wciskane w materiał pala. Kształt i wymiary żeber 15.5 można dobrać w taki sposób, że pomiędzy palem 2 i wewnętrzną stroną strefy kształtowej 15 pozostaje wolna przestrzeń. Ta wolna przestrzeń będzie wypełniona wodą, ponieważ pal 2 jest usytuowany całkowicie pod powierzchnią 4.1 wody.

Wszystkie elementy opisanej kształtowej sekcji 1 ścianki szczelnej są ukształtowane z jednego kawałka tworzywa sztucznego, mają zasadniczo stałą grubość i mają stały przekrój poprzeczny, jak to widać na wysokości kształtowej sekcji 1 ścianki szczelnej. Główną zaletą stałego przekroju poprzecznego jest to, że kształtową sekcję ścianki szczelnej można wytwarzać przez wytłaczania, które jest względnie niedrogie i zapewnia znaczną swobodę z punktu widzenia wytwarzania różnych długości (wysokości) kształtowych sekcji ścianki szczelnej. Kształtowa sekcja 1 ścianki szczelnej nie wymaga po wytłaczaniu żadnej dalszej obróbki skrawaniem, np. frezowania. Stosowanie tworzywa sztucznego przynosi różnorodne korzyści. Jest ono trwałe, nie wymaga konserwacji i można je produkować w różnych kolorach. Zalety tworzywa sztucznego i wytłaczania można także uzyskać w przypadku kształtowych sekcji ścianki szczelnej do brzegów, które nie muszą koniecznie mieć wszystkich cech charakterystycznych wynalazku, takich jak kształtowe sekcje ścianki szczelnej do brzegów z otwartym korytkiem i kształtowe sekcje ścianki szczelnej do brzegów z korytkiem, które jest usytuowane naprzemiennie po jednej i po drugiej stronie sekcji kształtowej, jak w dotychczasowych rozwiązaniach.

Zanim kształtowa sekcja 1 ścianki szczelnej zostanie ustawiona, pale 2 można wprowadzić w otwory tulejowe stref kształtowych 15. Następnie, kształtową sekcję 1 ścianki szczelnej i pale 2 ustawia się razem obok kształtowej sekcji 1 ścianki szczelnej, która - jeżeli to konieczne - mogła już zostać ustawiona na miejscu, z żeńską szyną łączącą 16 zamontowaną w taki sposób, aby nasunąć się na męską szynę łączącą 17 sąsiedniej kształtowej sekcji 1 ścianki szczelnej. Alternatywnie, podczas ustawiania kształtowej sekcji 1 ścianki szczelnej można także wsunąć pionowo męską szynę łączącą 17 w żeńską szynę łączącą 16. Kształtową sekcję 1 ścianki szczelnej i pale 2 wprowadza się razem w grunt 3, np. poprzez wbijanie albo wibrowanie lub wypłukiwanie ziemi pod kształtową sekcją 1 ścianki szczelnej. Po wprowadzeniu razem kształtowej sekcji 1, ścianki szczelnej i pali 2 na pewną głębokość w grunt 3, pale 2 wbija się dalej w grunt, dopóki wierzchołki 21 pali nie będą usytuowane na pewnej głębokości pod powierzchnią 4.1 wody.

Kształtową sekcję 1 ścianki szczelnej można także z powodzeniem ustawić innymi sposobami. Przykładowo, szereg pali 2 można ustawić w regularnych odstępach za pomocą kafara. Kształtowe sekcje 1 ścianki szczelnej nasuwa się następnie od góry na te pale 2 i, jeżeli to pożądane, wciska się na pewną głębokość w grunt 3. Kształtowe sekcje 1 ścianki szczelnej mogą poradzić sobie z pewną zmiennością odległości pomiędzy palami 2 dzięki temu, że kształtowe sekcje 1 ścianki szczelnej działają do pewnego stopnia jak sprężyna w kierunku w płaszczyźnie kształtowej sekcji 1 ścianki szczelnej, poprzecznie do pali 2. Kształtowe sekcje 1 ścianki szczelnej przekazują to działanie sprężyste częściowo na wzmacniające części kształtowe 18 i na półotwarty przekrój poprzeczny strefy kształtowej 15. To działanie sprężyste ma także tę zaletę, że może kompensować kurczenie i rozszerzanie się kształtowej sekcji 1 ścianki szczelnej, spowodowane np. zmianami temperatury.

W jeszcze innym wariancie, najpierw ustawia się tylko kształtowe sekcje 1 ścianki szczelnej, a jeżeli to pożądane, wciska się je na pewną głębokość w grunt 3. Następnie wprowadza się pale 2 i wbija się je w grunt 3. W tym przypadku bijak służący do tego celu może być zaopatrzony w nasadkę,

PL 216 058 B1 tak że pal 2 można wprowadzić dalej nawet wtedy, gdy jego wierzchołek 21 znajduje się już wewnątrz strefy kształtowej 15. Jeżeli to właściwe, strefę kształtową 15 można utrzymywać na miejscu w trakcie tej fazy, aby uniemożliwić jej zbyt głęboką penetrację w grunt 3 razem z palem 2. Podczas wprowadzania części, np. ostatniej części pali, odnośną kształtową sekcję 1 ścianki szczelnej można oczywiście wbić razem z nimi w celu wprowadzenia kształtowej sekcji ścianki szczelnej także na pewną głębokość w grunt.

W zasadzie nie będzie konieczne mocowanie pala do kształtowej sekcji ścianki szczelnej za pomocą elementów złącznych po jego ustawieniu. Może to być potrzebne, jeżeli grunt jest tak luźny, że kształtowa sekcja ścianki szczelnej będzie w sposób niepożądany zagłębiać się dalej w grunt pod swym własnym ciężarem.

Zaletą połączenia pali 2 i kształtowych sekcji 1 ścianki szczelnej jest to, że kształtowe sekcje 1 ścianki szczelnej wystarczy wprowadzać w grunt 3 tylko na niewielką głębokość, ponieważ pale 2 spełniają funkcję kotwienia. W konsekwencji istnieje małe ryzyko, że kształtowe sekcje 1 ścianki szczelnej ulegną uszkodzeniu podczas ich wprowadzania i nie ma potrzeby podejmowania jakichkolwiek kroków w celu ochrony kształtowych sekcji ścianki szczelnej podczas ich wprowadzania w grunt.

Dzięki temu, że pale 2 umieszczone są całkowicie pod powierzchnią 4.1 wody, i dzięki temu, że żebra 15.5 są całkowicie otoczone przez tę wodę, nieobrobione pale sosnowe uzyskują trwałość, która jest porównywalna z trwałością pali z drewna twardego. Oprócz funkcji kotwienia, pale 2 przyczyniają się do zwiększenia wytrzymałości kształtowych sekcji 1 ścianki szczelnej od dołu kształtowej sekcji ścianki szczelnej aż do wierzchołków 21 pali. Pale 2 wystają poniżej kształtowych sekcji ścianki szczelnej na długość 22. Wymagana długość 22 zależy od konkretnych warunków, takich jak stan gruntu, wymiary kształtowej sekcji ścianki szczelnej oraz średnica pali 2.

Wzdłuż odwodnej strony kształtowej sekcji 1 ścianki szczelnej jest umieszczona poziomo podłużnica 51. Do tej podłużnicy 51 może być zamocowana kotew gruntowa 52. Tego typu kotew gruntowa 52 jest korzystna, jeżeli wysokość kształtowej sekcji ścianki szczelnej ponad wierzchołkiem 21 pala jest taka, że wytrzymałość umocnienia jest niewystarczająca. Ponadto podłużnica 51 może spełniać funkcję dla dowolnej żeglugi, która może mieć miejsce.

Na górze kształtowych sekcji 1 ścianki szczelnej jest umieszczona osłonowa belka poprzeczna 60. Osłonowa belka poprzeczna 60 tego typu istnieje głównie ze względów estetycznych i może być wykonana w różnych kolorach i z różnych materiałów. Osłonową belkę poprzeczną można korzystnie skonstruować w taki sposób, że zaciska się ona na pokrywach 15.3, gdy jest umieszczona na kształtowych sekcjach 1 ścianki szczelnej. Wokół pokryw 15.3 można także mocować inne elementy, np. części pomocnicze do znakowania albo elementy uszczelniające strefy kształtowe.

Fig. 5 i 6 ukazują, że szyny łączące 16 i 17 umożliwiają obrót kątowy (szczegół VI) tak, że można utworzyć umocnienie, które może układać się wzdłuż zakrzywionej albo kątowej linii brzegowej.

Fig. 7 przedstawia drugą postać kształtowej sekcji 101 ścianki szczelnej według wynalazku. Kształtowa sekcja 101 ścianki szczelnej ma dwie boczne strefy ściankowe 111 i 113 oraz jedną strefę kształtową 115. Poza tym postać ta jest identyczna z opisanymi i przedstawionymi wyżej. Boczne strefy ściankowe 111 i 113 kończą się odpowiednio szynami łączącymi 116 i 117. W każdej z bocznych stref ściankowych 111 i 113 znajdują się wzmacniające części kształtowe 118. Korytko strefy kształtowej 115 składa się z części łukowej 115.1 przebiegającej po łuku okręgu i dwóch części łączących 115.2, podczas gdy swobodne końce 115.4 obydwu pokryw 115.3 opierają się o pal, który zaznaczono tylko dla informacji.

Fig. 8 i 9 przedstawiają trzecią postać kształtowej sekcji 201 ścianki szczelnej według wynalazku, z palem 202. Kształtowa sekcja 201 ścianki szczelnej ma dwie boczne strefy ściankowe 211 i 213 oraz strefę kształtową 215. Ta postać różni się od pierwszej i drugiej postaci w wielu punktach. Raz jeszcze, strefa kształtowa 215 składa się z części łukowej 215.1 przebiegającej po łuku okręgu i części łączących 215.2, lecz w tej postaci części łączące 215.2 skonstruowano jako szersze względem części łukowej 215.1. Ma to dwie korzyści. Po pierwsze, całkowita wytrzymałość kształtowej sekcji 201 ścianki szczelnej wzrasta, co należy rozumieć w tym sensie, że wytrzymałość na zginanie kształtowej sekcji 201 ścianki szczelnej 201 względem osi poprzecznej do kierunku wzdłużnego strefy kształtowej jest większa niż w postaci przedstawionej na fig. 7. Po drugie, pal 202 jest obecnie umieszczony całkowicie wewnątrz zewnętrznego obrysu strefy kształtowej 215, co oznacza, że trudniej ulega uszkodzeniu. To usytuowanie pala 202 uzyskuje się także dzięki kształtowi pokryw 215.3. Swobodne końce 215.4 pokryw 215.3 są ustawione nieco do wewnątrz, tzn. w kierunku pala 202.

PL 216 058 B1

Druga różnica względem pierwszych dwóch postaci polega na tym, że pokrywy 215.3 wystają nieco względem jednej strony bocznych stref ściankowych 211 i 213. Strona bocznej strefy ściankowej 211 i 213, o której jest tutaj mowa, jest stroną, która jest usytuowana po tej samej stronie strefy ściankowej, co same pokrywy 215.3. Tym niemniej jednak, korytko, a w szczególności skrajny zewnętrzny punkt części łukowej 215.1 wystaje dalej względem drugiej strony bocznych stref ściankowych 211 i 213. Fakt, że pokrywy 215.3 wystają, przyczynia się do zwiększenia wytrzymałości strefy kształtowej.

Trzecią różnicą jest to, że wierzchołek wzmacniającej części kształtowej 218 skierowany jest ku stronie odwodnej. To także zapewnia ściance szczelnej większą wytrzymałość. Wierzchołki wzmacniających części kształtowych 218 leżą w jednej płaszczyźnie ze skrajną zewnętrzną granicą pokryw 215.3, przy czym jest to płaszczyzna, której nie przecina pal 202, co jest korzystne np. w przypadku montażu podłużnicy.

Dzięki kształtowi strefy kształtowej 215 i wzmacniającej części kształtowej 218, kształtowa sekcja 1 ścianki szczelnej jest na tyle wytrzymała, że w sytuacjach, w których poddawana jest względnie małym obciążeniom, można ją nawet stosować bez pali.

Na fig. 9 można zobaczyć, że szereg kształtowych sekcji 201 ścianki szczelnej można połączyć ze sobą w celu utworzenia umocnienia, przy czym umocnienie może tworzyć różne kąty. Uzyskuje się to poprzez nagrzewanie tworzywa sztucznego kształtowych sekcji ścianki szczelnej w miejscu usytuowania wzmacniających części kształtowych 218, a następnie dostosowywania kształtu wzmacniających części kształtowych 218 w większym lub mniejszym stopniu, aż do uzyskania żądanego kąta.

Fig. 10, na której widać szczegół X z fig. 9, przedstawia powiększony widok wkładki 230. Wkładkę tego typu można wprowadzić w górną część strefy kształtowej 215, a potem oprzeć o wierzchołek pala 202 za pomocą części środkowej 234. Ta część środkowa 234 ma kształt częściowo trójkątny, jeżeli patrzy się na nią w kierunku poprzecznym. Zapewnia ona wkładce działanie sprężyste w jej kierunku poprzecznym i wytrzymałość w jej kierunku wzdłużnym, w taki sam sposób, jak to czynią wzmacniające części kształtowe stref ściankowych. Wkładka 230 ma dwie prowadnice 235 w kształcie „U, które obejmują odpowiednie swobodne końce 215.4 pokryw 215.3. Wkładka tego typu ma zalety praktyczne, jak i estetyczne. Przykładowo, w razie utworzenia się lodu zapewnia ona, że lód wewnątrz i na zewnątrz strefy kształtowej pozostaje w oddzielnych obszarach. Bez wkładki 230 lód utworzyłby jeden obszar i lód na zewnątrz strefy kształtowej 215, w przypadku obniżenia poziomu wody, mógłby działać jak dźwignia przechylająca lód wewnątrz strefy kształtowej 215, powodując tym samym uszkodzenie pokryw 215.3.

Oprócz korzystnych postaci, które przedstawiono i opisano wyżej, możliwe są liczne dalsze postacie i warianty. Przekrój poprzeczny przez swobodną przestrzeń, która jest zamknięta korytkiem oraz pokrywą, może przyjmować liczne kształty. W efekcie możliwe jest, iż pale o różnorodnych kształtach i wymiarach będą otaczane przez korytko i pokrywę strefy kształtowej. Przykładowo, można sobie wyobrazić zastosowanie pala kwadratowego albo wielokątnego wraz z odpowiednim przekrojem poprzecznym strefy kształtowej. Jeżeli przykładowo używa się pali z tworzywa sztucznego albo z metalu, można zastosować jeszcze więcej kształtów przekroju poprzecznego. W tym przypadku otwarta przestrzeń pomiędzy korytkiem i pokrywą nie musi koniecznie mieć takiego samego kształtu przekroju poprzecznego jak pal. Przykładowo, pal o kształcie „H albo „I można z powodzeniem otoczyć prostokątnym przekrojem poprzecznym wolnej przestrzeni w strefie kształtowej.

Ponadto możliwa jest postać, w której przestrzeń tulejowa, która tworzy się w strefie kształtowej, jest zasadniczo całkowicie zamknięta, za wyjątkiem góry i dołu oraz, jeżeli to właściwe, małych otworów przelotowych. Te otwory przelotowe są użyteczne w szczególności w połączeniu z zastosowaniem drewnianego pala i są tym samym korzystnie usytuowane po odwodnej stronie strefy kształtowej. Może to także być korytko, jeżeli pokrywa usytuowana jest od strony lądu.

Możliwe są także liczne warianty położenia strefy kształtowej albo wielu stref kształtowych na kształtowej sekcji ścianki szczelnej. Przykładowo, można zastosować więcej niż dwie strefy kształtowe, strefy kształtowe zaś mogą być usytuowane dalej w lewo albo w prawo wzdłuż kształtowej sekcji ścianki szczelnej. Strefy kształtowe mogą nawet przebiegać wzdłuż brzegu kształtowej sekcji ścianki szczelnej, gdzie mogą być połączone z szyną łączącą.

I wreszcie, możliwe są różne postacie pokryw. Przykładowo, można zastosować pokrywy, które mają względnie małą długość w porównaniu z długością korytka. Jeżeli dwie albo więcej krótkich pokryw rozmieszczonych jest w pewnych odległościach od siebie wzdłuż korytka, pal jest prowadzony w kierunku wzdłużnym w taki sam sposób jak opisano wyżej. Można skonstruować pokrywy w taki sposób, że mogą one być przymocowane do strefy kształtowej sekcji ścianki szczelnej jako oddzielne

PL 216 058 B1 części składowe. W tym przypadku można wykonać pokrywy z innego materiału i/lub w inny sposób niż reszta kształtowych sekcji ścianki szczelnej. Pokrywy, które mogą być skonstruowane jako oddzielne elementy, w ten sposób umożliwiają w jednej postaci kształtowej sekcji ścianki szczelnej także stosowanie pali o różnych rozmiarach lub w różnych typach.

Można także zastosować pokrywę, która przebiega tylko nad dolną częścią korytka, np. nad tą częścią korytka, w której wciąż jest umieszczony pal po wprowadzeniu go w grunt.

Podsumowując, wynalazek dostarcza kształtowej sekcji ścianki szczelnej do brzegów, która umożliwia stworzenie umocnienia, które z powodzeniem rozdziela od siebie ziemię i wodę wzdłuż brzegu. Umieszczanie kształtowej sekcji ścianki szczelnej do brzegów jest proste, bez konieczności uprzedniego wykonywania wykopu w brzegu. Kształtowe sekcje ścianki szczelnej mogą być wykonane z tworzywa sztucznego w połączeniu z niedrogimi palami z niezabezpieczonego drewna sosnowego. Kształtowa sekcja ścianki szczelnej do brzegów jest uformowana w taki sposób, że odpowiednio prowadzi pale tak, że nie przechylają się one ani też nie wysuwają się podczas wprowadzania w grunt. Wynalazek umożliwia wprowadzanie pali w grunt do głębokości poniżej powierzchni wody. Daje to w efekcie połączenie bardzo trwałe, a mimo to przyjazne dla środowiska. Kształtowe sekcje ścianki szczelnej można kształtować w taki sposób, że można je wytwarzać techniką wytłaczania, która stanowi względnie niedrogi sposób wytwarzania.

Zastrzeżenia patentowe

1. Kształtowa sekcja ścianki szczelnej do brzegów, mająca strefę ściankową (11, 12 i 13) oraz

Claims (11)

1. Kształtowa sekcja ścianki szczelnej do brzegów, mająca strefę ściankową (11, 12 i 13) oraz strefę kształtową (15), która ma korytko (15') i pokrywę (15.3) korytka, przy czym korytko w swym kierunku wzdłużnym przebiega na całej wysokości kształtowej sekcji (1) ścianki szczelnej do brzegów, znamienna tym, że pokrywa (15.3) jest usytuowana na całej wysokości kształtowej sekcji (1) ścianki szczelnej do brzegów i stanowi co najmniej częściowe, patrząc w kierunku poprzecznym, zamknięcie korytka (15'), przy czym korytko (15') i zamknięcie otaczają otwartą na swych końcach przestrzeń tulejową.

2. Kształtowa sekcja ścianki szczelnej do brzegów według zastrz. 1, znamienna tym, że w pokrywie (15.3) jest ukształtowany co najmniej jeden otwór.

3. Kształtowa sekcja ścianki szczelnej do brzegów według zastrz. 2, znamienna tym, że ten otwór w pokrywie (15.3) znajduje się na całej długości pokrywy (15.3), w kierunku wzdłużnym korytka (15).

4. Kształtowa sekcja ścianki szczelnej do brzegów według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienna tym, że na wewnętrznej stronie strefy kształtowej (15) znajdują się żebra (15.5).

5. Kształtowa sekcja ścianki szczelnej do brzegów według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, znamienna tym, że korytko (15'), patrząc w przekroju poprzecznym, wystaje dalej względem pierwszej strony strefy ściankowej (11, 12 i 13) niż wystaje pokrywa (15.3). względem drugiej strony strefy ściankowej (11, 12 i 13).

6. Kształtowa sekcja ścianki szczelnej do brzegów według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 5, znamienna tym, że jest wykonana z tworzywa sztucznego.

7. Kształtowa sekcja ścianki szczelnej do brzegów według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 5, albo 6, znamienna tym, że jest wykonana przez wytłaczanie.

8. Kształtowa sekcja ścianki szczelnej do brzegów według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 5, albo 6, albo 7, znamienna tym, że strefa ściankowa (11, 12 i 13) zawiera wzmacniającą część kształtową (18).

9. Zespół ściankowy obejmujący kształtową sekcję (1) ścianki szczelnej oraz pal (2), przy czym kształtowa sekcja ścianki szczelnej do brzegów ma strefę ściankową (11, 12 i 13) oraz strefę kształtową (15), która ma korytko (15') i pokrywę (15.3) korytka, przy czym korytko w swym kierunku wzdłużnym przebiega na całej wysokości kształtowej sekcji (1) ścianki szczelnej do brzegów, znamienny tym, że pokrywa (15.3) jest usytuowana na całej wysokości kształtowej sekcji (1) ścianki szczelnej do brzegów i stanowi co najmniej częściowe, patrząc w kierunku poprzecznym, zamknięcie korytka (15'), przy czym korytko (15') i zamknięcie otaczają przestrzeń tulejową.

10. Zespół ściankowy według zastrz. 9, znamienny tym, że pal (2) jest wykonany z drewna.

11. Zespół ściankowy według zastrz. 10, znamienny tym, że pal (2) jest wykonany z niezabezpieczonego drewna sosnowego.