PL209706B1 - Lampa płaska - Google Patents

Description

Przedmiotem wynalazku jest lampa płaska zwłaszcza wyładowcza stosowana szczególnie jako oświetlenie ozdobne albo architektoniczne.

Lampy płaskie, takie jak lampy stosowane do wytwarzania urządzeń z ekranem podświetlonym, mogą być utworzone z dwóch tafli szklanych utrzymywanych względem siebie w małym odstępie, na ogół mniejszym niż kilka milimetrów, i umocowanych szczelnie w taki sposób, aby zamknąć gaz pod zmniejszonym ciśnieniem, w którym wyładowanie elektryczne wytwarza promieniowanie, na ogół w zakresie nadfioletu, które wzbudza luminofor, który wysyła wtedy promieniowanie widzialne.

W aktualnej strukturze tafla szklana ma na tej samej powierzchni licowej dwie powłoki nałoż one techniką druku sitowego, zwłaszcza ze srebra, w postaci przechodzących przez siebie grzebieni stanowiących katodę i anodę. Ta powierzchnia licowa jest zwrócona w kierunku przestrzeni zawierającej gaz plazmowy. Druga tafla szklana jest utrzymywana w pewnym odstępie od pierwszej tafli za pomocą odstępników punktowych i ewentualnie obwodowej ramki. Pomiędzy anodą i katodą wytwarza się tak zwane wyładowanie współpłaszczyznowe, to jest w kierunku ciągnącym się wzdłuż głównej powierzchni podłoża szklanego, które wzbudza otaczający gaz plazmowy. Elektrody są zabezpieczone powłoką dielektryczną przeznaczoną, na zasadzie pojemnościowego ograniczenia prądu, do unikania utraty materiału elektrod na skutek bombardowania jonowego w sąsiedztwie podłoża szklanego. Co najmniej jedna z licowych powierzchni podłoży szklanych, zwróconych do przestrzeni zamykającej gaz, jest poza tym nośnikiem powłoki z materiału luminoforowego, typu materiałów nazywanych aktualnie fosforami.

Taka konstrukcja lampy z wyładowaniem współpłaszczyznowym, która ma na celu zapewnienie maksymalnej mocy świetlnej z urządzeniem bardzo cienkim, okazuje się być bardzo złożona. Jej wysoki koszt oznacza, że można ją wykorzystywać tylko do zastosowań z wysoką wartością dodaną.

Z opisu patentowego EP 0 269 016 znana jest płaska lampa zawierająca dwie oddzielone od siebie płyty szklane stanowiące podłoże. Na płytach szklanych umieszczone są elektrody, ułożone albo po stronie zewnętrznej płyty szklanej, albo po lej stronie wewnętrznej, przy czym elektrody leżące po stronie zewnętrznej nie są już pokryte żadną dodatkową warstwą.

Z niemieckiego zgł oszenia patentowego DE 19826808 znana jest lampa pł aska mają ca elektrody umieszczone wewnątrz przestrzeni ograniczonej przez płyty podłoża, przy czym co najmniej jedna z elektrod jest pokryta co najmniej jedną izolacją elektryczną.

Celem wynalazku jest opracowanie lampy płaskiej, która może stwarzać nowe możliwości dekoracyjne, plakatowania i ewentualnie architektoniczne.

Lampa płaska zawierająca co najmniej dwa podłoża szklane utrzymywane równolegle względem siebie ograniczając przestrzeń wewnętrzną napełnioną gazem i zawierająca dwie elektrody związane z podłożami szklanymi i usytuowane poza przestrzenią wewnętrzną, w której wewnętrzna powierzchnia licowa co najmniej jednego podłoża zwrócona w kierunku przestrzeni wewnętrznej jest pokryta powłoką z materiału fosforowego, według wynalazku charakteryzuje się tym, że co najmniej jedna z elektrod jest pokryta od strony przeciwległej do strony skierowanej ku przestrzeni wewnętrznej co najmniej jedną przezroczystą warstwą izolującą elektrycznie, izolacją dodatkową, przy czym co najmniej jedna elektroda jest przymocowana bezpośrednio do powierzchni podłoża, warstwy izolującej elektrycznie albo jest zatopiona w warstwie izolującej elektrycznie, albo w podłożu.

Korzystnie izolacja elektryczna jest wykonana ze szkła albo z przezroczystego tworzywa sztucznego, takiego jak poliwinylo-butyral (PVB), octan etyleno-winylu (EVA), polietyleno-tereftalan (PET).

Korzystnie związana z elektrodą warstwa izolująca elektrycznie jest połączona z co najmniej jedną izolacją dodatkową, korzystnie przezroczystą, ze szkła albo każdego innego materiału, takiego jak tworzywo sztuczne.

Korzystnie co najmniej jedna dodatkowa izolacja elektryczna jest utworzona przez taflę szklaną, która jest laminowana z co najmniej jednym podłożem szklanym za pośrednictwem pośredniej folii z tworzywa sztucznego albo innego materiał u, a zwł aszcza ż ywicy, który nadaje się do sklejania ze sobą dwóch podłoży.

Korzystnie co najmniej jedna izolacja elektryczna, podłoże stanowi arkusz z efektem optycznym, zwłaszcza efektem barwnym, ozdobnym, strukturalnym, dyfuzyjnym, itp.

Korzystnie elektrody stanowią przewodzące i przezroczyste powłoki ciągłe, z których każda jest usytuowana po stronie zewnętrznej powierzchni licowej podłoża i pokrywa przynajmniej część powierzchni leżących naprzeciw podłoży.

PL 209 706 B1

Korzystnie elektrody pokrywają wszystkie zewnętrzne powierzchnie licowe podłoży szklanych.

Korzystnie elektrody mają postać siatki równoległych pasm, o szerokości pasma wynoszącej od 3 do 15 mm, i nieprzewodzącej przestrzeni pomiędzy dwoma sąsiadującymi pasmami, o szerokoś ci większej niż szerokość pasm, przy czym elektrody nałożone na dwa podłoża są przesunięte względem siebie o 180°, tak aby dwa przeciwne pasma przewodzące dwóch podłoży nie znajdowały się naprzeciw siebie.

Korzystnie elektrody są utworzone z tlenku metalu, który ma luki elektroniczne, takiego jak tlenek cyny domieszkowany fluorem albo mieszany tlenek indu i cyny.

Korzystnie elektroda jest zintegrowaną siatką metalową, w danym przypadku umieszczoną pomiędzy dwoma arkuszami z tworzywa sztucznego, albo elektroda ma postać warstwy nałożonej i związanej w jedną całość z folią z tworzywa sztucznego.

Korzystnie przynajmniej część wewnętrznej powierzchni licowej co najmniej jednego z dwóch podłoży jest pokryta powłoką z materiału fosforowego.

Korzystnie materiał fosforowy wybiera się pod kątem określenia barwy oświetlenia.

Korzystnie pomiędzy dwoma podłożami szklanymi są umieszczone odstępniki z materiału nieprzewodzącego, utrzymujące odstęp pomiędzy dwoma podłożami szklanymi.

Korzystnie odstęp pomiędzy dwoma podłożami jest rzędu 0,3 do 5 mm.

Korzystnie odstępniki są wykonane ze szkła.

Korzystnie powierzchnia boczna odstępników jest pokryta materiałem fosforowym.

Korzystnie ciśnienie gazu w przestrzeni wewnętrznej jest rzędu 0,05 do 1 bara.

Korzystnie jedno z podłoży szklanych zawiera co najmniej jeden otwór wydrążony na jego grubości i zaczopowany środkiem uszczelniającym.

Korzystnie podłoża szklane mają zarys wielokątny, wklęsły albo wypukły albo zakrzywiony o stał ym albo zmiennym promieniu krzywizny.

Korzystnie lampa ma dwie licowe powierzchnie oświetlające.

Izolacja elektryczna, korzystnie przezroczysta, umożliwia w ten sposób elektryczne izolowanie elektrod od zewnątrz w celu zapewnienia bezpieczeństwa publiczności.

Zgodnie z jednym z rozwiązań co najmniej jedna elektroda jest nałożona na zewnętrzną powierzchnię licową podłoża, z którą jest ona związana, i jest pokryta co najmniej jedną izolacją elektryczną, przy czym elektroda jest związana integralnie z powierzchnią podłoża szklanego albo izolacji elektrycznej.

Zgodnie z innym rozwiązaniem co najmniej jedna elektroda jest związana z elektrycznie izolującym materiałem, albo na jego grubości albo na powierzchni.

Zgodnie z tymi rozwiązaniami ta izolacja elektryczna może być wykonana zwłaszcza ze szkła albo przezroczystego tworzywa sztucznego, takiego jak poliwinylobutyral (PVB), octan etyleno/winylu (EVA) albo polietylenotereftalan (PET).

Zgodnie z jeszcze innym rozwiązaniem izolacja elektryczna jest utworzona przez podłoże szklane jako takie, przy czym elektroda jest zintegrowana w jego grubości.

Do tej izolacji elektrycznej, takiej jak izolacja utworzona według różnych rozwiązań, można dołączyć jedną albo więcej innych dodatkowych izolacji elektrycznych, korzystnie przezroczystych, ze szkła albo każdego innego materiału, takiego jak tworzywo sztuczne (PVB, PET, EVA), które mogą pełnić poza tym inne funkcje, na przykład zapewniać efekt optyczny, a zwłaszcza barwny, efekt dekoracyjny drogą druku sitowego albo w inny sposób, z rzeźbą strukturalną, efekt matowania albo warstwy rozpraszającej, itp.

W ten sposób związanie jednej albo więcej izolacji elektrycznych z podłożem (podłoż ami) szklanym lampy umożliwia poza ochroną elektrod wykonywanie przedmiotów dekoracyjnych albo oświetlających zawierających płyty ozdobne, które mają płaskie ozdoby, zwłaszcza fotografie, druk sitowy, ozdoby emaliowane, itp.

Dodatkowa izolacja elektryczna jest utworzona zwłaszcza także przez inne podłoże szklane, które jest laminowane na co najmniej jednym z podłoży szklanych tworzących lampę, za pośrednictwem pośredniej folii z tworzywa sztucznego albo innego materiału, a zwłaszcza żywicy, nadających się do sklejania ze sobą dwóch podłoży.

Ta struktura, w której elektrody umieszcza się na zewnątrz obszaru pod zmniejszonym ciśnieniem gazu plazmowego, umożliwia znaczne obniżenie kosztów produkcji lampy, z cechami charakterystycznymi oświetlenia dobrze przystosowanymi do stosowania jako źródła światła.

PL 209 706 B1

W tej konfiguracji podł oż e szklane dział a jako zabezpieczenie pojemnoś ciowe elektrod przed bombardowaniem jonowym.

Poza tym rozwiązuje się o wiele prościej problem połączenia ze źródłem energii niż w przypadku znanych układów, w których połączenia elektryczne muszą przechodzić przez szczelnie zamknięty obszar zawierający gaz.

Przez element przezroczysty rozumie się element, którego materiał składowy jest przeświecający albo przezroczysty, a także elementy wykonane z materiału, który może pochłaniać znaczną część promieniowania świetlnego, lecz jest rozdzielony w stosunku do powierzchni podłoża we wzór, tak że całe promieniowanie świetlne wysłane przez lampę jest bardzo nieznacznie zmienione przez element. Takie elementy, na ogół przeświecające, mogą być utworzone przez siatkę, siatkę drutów, powłokę grawerowaną albo nałożoną techniką druku sitowego, itp.

Elektroda stosowana w wynalazku ma korzystnie postać przezroczystej albo przeświecającej powłoki przewodzącej, osadzonej bezpośrednio na podłożu zwykłymi sposobami osadzania cienkich warstewek, drogą grawerowania albo techniką druku sitowego. Elektroda jest zwłaszcza ciągłą powłoką przewodzącą, to jest powłoką pokrywającą całkowicie znaczne obszary powierzchni podłoża.

Dwie elektrody stanowią korzystnie ciągłe powłoki przewodzące, z których każda jest usytuowana po stronie zewnętrznej licowej powierzchni podłoża i pokrywa przynajmniej część powierzchni znajdujących się naprzeciw wymienionych podłoży. Dwie elektrody są korzystnie powłokami przezroczystymi. Ciągłe i jednorodne powłoki tworzące elektrody mogą być wykonywane na podłożach o wielkich rozmiarach sposobami o wysokiej wydajnoś ci.

Ciągłe powłoki mogą pokrywać całość albo część zewnętrznych powierzchni licowych znajdujących się naprzeciw podłoży szklanych, przy czym w celu utworzenia na tej samej powierzchni określonych stref oświetlenia możliwe jest wyposażanie tylko niektórych obszarów zewnętrznej powierzchni jednego z podłoży albo podłoży. Te strefy mogą ewentualnie stanowić wzory dekoracyjne albo stanowić plakat, taki jak logo albo znak.

Ciągłe powłoki mogą mieć na przykład postać siatki równoległych pasów, o szerokości pasa wynoszącej od 3 do 15 mm, i nieprzewodzącej przestrzeni pomiędzy sąsiednimi pasami, o szerokości większej niż szerokość pasów. Te powłoki osadzone na dwóch podłożach powinny być przesunięte względem siebie o 180° w taki sposób, aby unikać sytuacji, w której dwa przeciwne pasy przewodzące dwóch podłoży znajdowałyby się naprzeciwko siebie, co umożliwia korzystnie zmniejszenie skutecznej pojemności szklanych podłoży i sprzyja zasilaniu lampy i jej sprawności w lumenach/W.

Elektrody mogą być wykonane z każdego materiału przewodzącego, który może być wykonany w postaci pł askiego elementu umoż liwiają cego przechodzenie przez niego ś wiatł a, który moż na osadzać w postaci cienkiej warstewki na szkle albo na folii z tworzywa sztucznego, takiego jak PET, w powł oce, która umoż liwia przepuszczanie ś wiatł a. Zgodnie z wynalazkiem korzystne jest tworzenie powłoki z przewodzącego tlenku metalu albo tlenku metalu, który ma luki elektronowe, takiego jak domieszkowany fluorem tlenek cyny albo mieszany tlenek indu i cyny.

Elektrody mogą występować raczej w postaci siatki metalowej wprowadzonej do folii z tworzywa sztucznego, takiego jak poliwinylobutyral (PVB), octan etyleno-winylu (EVA) albo innego tworzywa sztucznego, w danym przypadku wprowadzonego pomiędzy dwa arkusze z tworzywa sztucznego.

W taki sam sposób materiał em luminoforowym lub fosforowym moż na pokrywać cał o ść albo część wewnętrznych powierzchni licowych co najmniej jednego z dwóch podłoży. W ten sposób, nawet jeżeli ciągłe elektrody pokrywające całość powierzchni podłoży szklanych powodują wyładowania w całej objętości lampy, to w celu utworzenia stref oświetlających i znajdujących się obok stref przezroczystych zróżnicowany rozkład luminoforu w niektórych strefach umożliwia przekształcenie energii plazmy w promieniowanie widzialne tylko w omawianych strefach.

Materiał luminoforowy lub fosforowy można wybierać korzystnie albo przystosować do określenia barwy oświetlenia w dużej gamie barw.

Zgodnie z jednym z rozwiązań pomiędzy dwoma podłożami szklanymi są rozmieszczone odstępniki z materiału nieprzewodzącego utrzymując odstęp pomiędzy dwoma podłożami. Te odstępniki, które można określić jako odstępniki punktowe, gdy ich wymiary są znacznie mniejsze niż wymiary podłoży szklanych, mogą mieć różne kształty, a zwłaszcza kształt kulek, kulek podwójnie ściętych z równoległ ymi powierzchniami licowymi, cylinderków, a takż e równoległ o ś cianów o przekroju wielokątnym, zwłaszcza w kształcie krzyża.

Odstęp pomiędzy dwoma podłożami może być ustalony przez odstępniki do wartości rzędu 0,3 do 5 mm, a zwłaszcza mniejszy albo równy około 2 mm. Aby uzyskać ten odstęp na taflę szklaną naPL 209 706 B1 kłada się punkty klejowe, a zwłaszcza punkty emalii nałożone techniką druku sitowego, o średnicy mniejszej albo równej średnicy odstępników, i walcuje odstępniki po wymienionej tafli szklanej nachylonej korzystnie w taki sposób, aby pojedynczy odstępnik przyklejał się do każdego punktu klejowego. Na koniec na odstępniki nakłada się drugą taflę szklaną i umieszcza obwodową uszczelkę.

Odstępniki wykonuje się z materiału nieprzewodzącego, tak aby nie uczestniczyły one w wyładowaniach albo nie powodowały krótkiego spięcia. Odstępniki wykonuje się korzystnie ze szkła, a zwłaszcza ze szkła sodowo-wapniowego.

W celu uniknię cia strat światł a na skutek pochłaniania w materiale odstę pników moż liwe jest powlekanie powierzchni tych ostatnich materiałem fosforowym identycznym albo różniącym się od materiału stosowanego do podłoży szklanych.

W konstrukcji płaskiej lampy według wynalazku ciśnienie gazu w wewnętrznej przestrzeni może być rzędu 0,05 do 1 bara, a zwłaszcza rzędu od 0,05 do 0,6 bara. Stosowany gaz jest gazem jonizującym, nadającym się do tworzenia plazmy (gaz plazmowy), takim zwłaszcza jak ksenon, neon, w postaci czystej albo w mieszaninie.

Zgodnie z jednym z rozwiązań lampę można wytwarzać tworząc przede wszystkim zamkniętą szczelnie przestrzeń, w której pośrednia warstwa powietrza znajduje się pod ciśnieniem atmosferycznym, a następnie wytwarzając podciśnienie i wprowadzając gaz plazmowy pod wymaganym ciśnieniem. Zgodnie z tym rozwiązaniem jedno z podłoży szklanych ma co najmniej jeden otwór poprowadzony na jego grubości, zamknięty za pomocą środka uszczelniającego.

Sposób wytwarzania opisanej poprzednio lampy, obejmujący etapy, w których:

- na jedno z podłoży szklanych nakłada się co najmniej jedną elektrodę,

- na co najmniej jedno z podłoży szklanych, z których jedno jest wyposażone w otwór wydrążony na jego grubości i po przeciwnej stronie elektrody, jeżeli ta ostatnia jest osadzona na tym samym podłożu, nakłada się techniką druku sitowego fosfor,

- na jednym ze szklanych podłoży umieszcza się odstępniki, zestawia się równolegle podłoża szklane,

- zamyka się szczelnie przestrzeń wewnętrzną za pomocą obwodowego materiału uszczelniającego,

- atmosferę zawartą w przestrzeni wewnętrznej wymienia przez otwór na gaz plazmowy i

- czopuje otwór za pomocą środka uszczelniającego,

- ewentualnie co najmniej pierwszą izolację elektryczną łączy się z co najmniej jednym podł ożem szklanym, przy czym izolacja elektryczna jest przeznaczona do pokrywania albo do wprowadzania, wewnątrz albo na powierzchni, elektrody, która ma być związana z jedną z powierzchni licowych wymienionego podłoża, albo jest przeznaczona do pokrywania elektrody, która jest związana z drugą izolacją elektryczną połączoną z pierwszą izolacją elektryczną.

W celu zastą pienia atmosfery przez gaz moż na stosować sposób polegają cy na pompowaniu przez strukturę z podwójnym albo potrójnym oszkleniem. Jako materiał uszczelniający proponuje się w nim zawiesinę frytowego szkła pośredniego do spajania. Ten materiał umieszcza się w kształcie kulki na zewnętrznym końcu otworu bezpośrednio na początku produkcji, przez ten element wytwarza się podciśnienie, a następnie zmiękcza go, tak aby zaczopować otwór.

W innym sposobie jako materiał uszczelniają cy proponuje się stop o niskiej temperaturze topnienia. Ten materiał można umieszczać w postaci elementu kształtowego przystosowanego do zewnętrznego końca otworu bezpośrednio na początku produkcji, wytwarza w tym elemencie podciśnienie, a następnie topi się go uszczelniając go na ściance otworu w celu zaczopowania tego ostatniego.

Korzystny sposób polega na czopowaniu otworu za pomocą pastylki uszczelniającej pokrywającej zewnętrzną część otworu. Ta pastylka, korzystnie z metalu, może być przyklejona do podłoża szklanego drogą spawania.

Płaską lampę według wynalazku można stosować jako źródło światła do oświetlania i ewentualnie dekoracji. Oświetlenie może przyjmować rozmiary rzędu rozmiarów osiąganych aktualnie z tak zwanymi lampami neonowymi, a nawet wyższymi, na przykład co najmniej 1 m². Stosowanie płaskiej lampy zapewnia lepszy komfort wzrokowy, niż te neonówki, dzięki emisji światła bardziej rozproszonego, oraz zapewnia o wiele dłuższy okres użytkowania.

Podłoża szklane mogą mieć każdy kształt. Zarys podłoży może mieć kształt wieloboczny, wklęsły albo wypukły, a zwłaszcza kwadratowy albo prostokątny, albo zakrzywiony o promieniu krzywizny stałym albo zmiennym, a zwłaszcza okrągły albo owalny.

PL 209 706 B1

Lampę płaską według wynalazku można stosować korzystnie jako oświetlenie nadające się do oświetlania jednocześnie przez jej dwie główne powierzchnie licowe. W związku z tym jej konstrukcja nie zawiera żadnej warstwy nieprzezroczystej albo odbijającej, która może ograniczać przepuszczanie światła z jednej albo z drugiej strony lampy, przy czym jednak ze względów estetycznych możliwe jest wyeliminowanie oświetlenia przez jedną powierzchnię licową albo część jednej powierzchni licowej lampy, na przykład w celu wykonania wymaganego wzoru. Podobnie sama lampa może być wyposażona w taki ekran albo raczej ten ekran może być z nią wiązany w czasie montażu końcowego oświetlenia.

Opisana lampa może być stosowana do wykonywania oświetleniowych elementów architektonicznych albo dekoracyjnych i ewentualnie z funkcją plakatowania, takich jak płaskie oświetlenia, ścianki oświetlające, a zwłaszcza zawieszone, płyty oświetlające, itp.

Przedmiot wynalazku w przykładzie wykonania jest przedstawiony na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia schematycznie w przekroju lampę płaską według wynalazku, fig. 2, 3 i 4 - schematycznie w przekroju inne rozwiązania płaskiej lampy według wynalazku.

Należy zauważyć, że dla zapewnienia jasności różne elementy przedstawionych obiektów nie są koniecznie podane w skali.

Na fig. 1 przedstawiono płaską lampę 1 utworzoną z dwóch podłoży 2, 3 wykonanych z tafli szklanych, które mają pierwszą powierzchnię licową 21, 31, z którą jest związana ciągła i jednorodna powłoka przewodząca stanowiąca elektrodę 4, 5, i drugą powierzchnię licową 22, 32, która ma powłokę 6, 7 z materiału fosforowego.

Elektroda 4, 5 może być związana z podłożem 2, 3 w różny sposób, a mianowicie można ją osadzać bezpośrednio na pierwszej powierzchni licowej 21, 31 podłoża 2, 3 albo osadzać na elemencie nośnym i warstwie izolacyjnej elektrycznej 14, 15, przy czym ten element nośny jest związany z podłożem 2, 3 w taki sposób, aby elektroda 4, 5 dochodziła do pierwszej powierzchni licowej 21,31 podłoża 2, 3. Izolacja elektryczna stanowiąca warstwę izolującą elektrycznie 14, 15 może być, na przykład folią z tworzywa sztucznego typu EVA albo PVB.

Na warstwie izolującej elektrycznie 14, 15 elektrody 4, 5 można ewentualnie dodać izolację dodatkową 16, 17, będącą również izolacją elektryczną.

Podłoża 2, 3 są związane zwróconymi do siebie swoimi drugimi powierzchniami licowymi 22, 32 zawierającymi powłokę 6, 7 materiału fosforowego i są połączone za pośrednictwem fryty uszczelniającej 8, przy czym odstęp pomiędzy podłożami 2, 3 (przy wartości na ogół mniejszej niż 5 mm) nastawia się za pomocą szklanych odstępników 9, rozmieszczonych pomiędzy podłożami 2, 3. W tym przypadku odstęp jest rzędu 0,3 do 5 mm, na przykład od 0,4 do 1 mm.

Odstępniki 9 mają kształt sferyczny, cylindryczny, sześcienny albo inny przekrój wielokątny, na przykład w kształcie krzyża. Tytułem przykładu można wymienić odstępniki 9 w kształcie krzyża. Odstępniki 9 mogą być pokryte, przynajmniej na swojej powierzchni bocznej wystawionej na działanie atmosfery gazu plazmowego, luminoforem identycznym albo różniącym się od materiału fosforowego powłoki 6, 7 wybranego spośród zwykłych fosforów.

W przestrzeni 10 pomiędzy szklanymi podłożami 2, 3 panuje zmniejszone ciśnienie, na ogół rzędu jednej dziesiątej atmosfery, gazu szlachetnego, takiego jak ksenon, ewentualnie w mieszaninie z neonem.

Warstwy przewodzące tworzące elektrody 4, 5, umieszczone na zewnątrz zespołu, są połączone poprzez elastyczne przewody 11 z odpowiednim, niepokazanym źródłem zasilania elektrycznego.

Podłoże 2 ma w pobliżu obrzeża otwór 12 przewiercony na swojej grubości, którego zewnętrzna część jest zaczopowana środkiem uszczelniającym 13, takim jak pastylka zwłaszcza z miedzi przyspawanej do zewnętrznej powierzchni licowej tafli zawierającej elektrodę 4.

Wytwarzanie lampy odbywa się w sposób następujący: z tafli szklanej, na przykład o grubości około 3 mm, pokrytej cienką warstewką SnO₂ domieszkowanego fluorem, przygotowuje się podłoża 2, 3 przycięte i ukształtowane w wymagany kształt. W pobliżu brzegu podłoża 2 wykonuje się otwór przelotowy 12 o średnicy kilku milimetrów.

Odpowiednią techniką, zwłaszcza druku sitowego, nakłada się fosforowe warstwy funkcyjne stanowiące powłoki 6, 7 i ewentualnie inne elementy funkcyjne, na przykład zasilanie elektryczne.

Na powłoce 7 podłoża 3 umieszcza się w określonych miejscach odstępniki 9, na przykład za pomocą automatu, i nakłada podłoże 2 jego wewnętrzną powierzchnią licową 22 naprzeciw wewnętrznej powierzchni licowej 32 podłoża 3. Na wewnętrznym pasie obwodowym dwóch podłoży 2, 3 umieszcza się frytę uszczelniającą 8 i zamyka szczelnie w wysokiej temperaturze.

PL 209 706 B1

Na koniec za pomocą pompy usuwa się przez otwór 12 powietrze zawarte w zamkniętym obszarze i zastępuje się je mieszaniną ksenonu i neonu. Gdy osiąga się wymagane ciśnienie gazu, to przed wejściem do otworu 12 umieszcza się środek uszczelniający 13, dookoła którego umieszczono ścieg spoiny ze stopu. Następnie uruchamia się źródło ciepła w pobliżu spoiny w taki sposób, aby spowodować mięknięcie tej ostatniej, środek uszczelniający 13 taki jak pastylka opiera się na zasadzie siły ciężkości o wlot otworu przelotowego 12 i w ten sposób ulega ona zespawaniu na podłożu 2 tworząc hermetyczny korek.

Taka konstrukcja umożliwia wytwarzanie lampy 1 standardowymi wyrobami szklarskimi, przy czym aktualnie w oszkleniach stosuje się szkło pokryte za pomocą SnO2 domieszkowanego fluorem (elektroda). Następnie dodaje się w znany sposób warstwę izolującą elektrycznie 14, 15 w zależności od rodzaju materiału, drogą wylewania na zimno żywicy albo drogą klejenia na gorąco arkusza termoplastycznego.

W rozwiązaniu z fig. 2 konstrukcja lampy odpowiada w zasadzie konstrukcji z fig. 1, poza miejscem umieszczenia powłoki przewodzącej stanowiącej elektrody 4, 5.

Elektroda 4, 5 jest umieszczona warstwowo pomiędzy warstwą izolującą elektrycznie 14, 15 i izolacją dodatkową 16, 17. przy czym całość jest zamontowana na podłożu 2, 3.

Te warstwy izolujące elektryczne 14, 15 i izolacje dodatkowe 16, 17 mogą być tworzone w różnych połączeniach łącząc na przykład taflę szklaną i ewentualnie folie z tworzywa sztucznego typu PVB, PET albo innych żywic nadających się do montażu drogą klejenia z wyrobami szklarskimi.

W ten sposób podłoże 2, 3 może podpierać jako połączenie arkusz PVB warstwy izolującej elektrycznie 14, 15 przyklejony do podłoża 2, 3 jako pierwszą izolację elektryczną, i jako drugą izolację, izolację dodatkową elektryczną 16, 17 będącą taflą szklaną albo folią z tworzywa sztucznego zamontowaną na arkuszu PVB, przy czym elektroda 4, 5 jest umieszczona pomiędzy dwiema izolacjami elektrycznymi.

Inne niepokazane połączenie izolacji elektrycznych jest jak następuje: arkusz PVB umieszcza się jako pierwszą izolację elektryczną, która będzie służyć do przyklejenia drugiej izolacji elektrycznej i zawierać elektrodę, taką jak arkusz PET, przy czym elektroda znajduje się pomiędzy arkuszem PVB i arkuszem PET, a trzecia izolacja elektryczna, taka jak arkusz PVB, będzie pokrywać arkusz PET, tak aby chronić go przed zadrapaniami.

Rozwiązanie z fig. 3 odpowiada rozwiązaniu z fig. 2 poza tym, że elektroda 4, 5 nie jest zintegrowana z powierzchnią licową izolacji elektrycznej, lecz jest wprowadzona do grubości pierwszej izolacji elektrycznej będącej warstwą izolującą elektrycznie 14, 15.

Wytwarzanie lampy według fig. 2 i 3 ma miejsce, jak już wyjaśniono wyżej, bez etapu nakładania powłok przewodzących. Etap warstwowego nakładania izolacji elektrycznych wyposażonych w powłoki przewodzące, na zewnętrznych powierzchniach licowych 21, 31 lampy ma miejsce po etapie czopowania otworu przelotowego 12 konstrukcji.

W rozwiązaniu z fig. 4 konstrukcja lampy odpowiada także fundamentalnie konstrukcji z fig. 1 pomijając umieszczenie powłoki przewodzącej stanowiącej elektrody 4, 5.

Elektroda 4, 5 jest tu zintegrowana w podłożu 2, 3, z tafli szklanej, która stanowi izolację elektryczną jako taką.

Z co najmniej jedną taflą szklaną mogą być laminowane niepokazane tu dodatkowe izolacje elektryczne.

Wytwarzanie lampy odbywa się, jak już wyjaśniono w przypadku fig. 1, bez etapu nakładania powłok przewodzących, ponieważ są one już wprowadzone do tafli szklanych.

Przykłady, które dopiero co opisano nie ograniczają w żadnym stopniu wynalazku.

W opisanych dopiero co rozwiązaniach elektrody zostały utworzone zwłaszcza z powłok pokrywających całą powierzchnię tafli szklanych, lecz rozumie się, że co najmniej jedna z tafli szklanych może mieć grupę elektrod utworzoną z kilku stref, z których każda ma powierzchnię mniej lub bardziej rozciągniętą, pokrytą przez każdą ciągłą powłokę.

Z drugiej strony w opisanych wyżej rozwiązaniach różne warianty zestawiania ze sobą elementów przewodzących można stosować w różny sposób na każdej z tafli szklanych podłoża 2, 3 konstrukcji, przy czym jedna tafla szklana ma pierwszy wariant zestawiania, natomiast druga tafla szklana ma drugi wariant zestawiania.

Claims (20)

1. Lampa płaska zawierająca co najmniej dwa podłoża szklane utrzymywane równolegle względem siebie ograniczając przestrzeń wewnętrzną napełnioną gazem i zawierająca dwie elektrody związane z podłożami szklanymi i usytuowane poza przestrzenią wewnętrzną, w której wewnętrzna powierzchnia licowa co najmniej jednego podłoża zwrócona w kierunku przestrzeni wewnętrznej jest pokryta powłoką z materiału fosforowego, znamienna tym, że co najmniej jedna z elektrod (4, 5) jest pokryta od strony przeciwległej do strony skierowanej ku przestrzeni wewnętrznej (10) co najmniej jedną przezroczystą warstwą izolującą elektrycznie (14, 15) izolacją dodatkową (16, 17), przy czym co najmniej jedna elektroda (4, 5) jest przymocowana bezpośrednio do powierzchni podłoża (2, 3), warstwy izolującej elektrycznie (14, 15) albo jest zatopiona w warstwie izolującej elektrycznie(14, 15) albo w podłożu (2, 3).

2. Lampa według zastrz. 1, znamienna tym, że izolacja elektryczna jest wykonana ze szkła albo z przezroczystego tworzywa sztucznego, takiego jak poliwinylo-butyral (PVB), octan etylenowinylu (EVA), polietyleno-tereftalan (PET).

3. Lampa według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że związana z elektrodą (4, 5) warstwa izolująca elektrycznie (14, 15) jest połączona z co najmniej jedną izolacją dodatkową (16, 17), korzystnie przezroczystą, ze szkła albo każdego innego materiału, takiego jak tworzywo sztuczne.

4. Lampa według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że co najmniej jedna dodatkowa izolacja elektryczna (16, 17) jest utworzona przez taflę szklaną, która jest laminowana z co najmniej jednym podłożem szklanym (2, 3) za pośrednictwem pośredniej folii z tworzywa sztucznego albo innego materiału, a zwłaszcza żywicy, który nadaje się do sklejania ze sobą dwóch podłoży.

5. Lampa według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że co najmniej jedna izolacja elektryczna (14, 15, 16, 17), podłoże (2, 3) stanowi arkusz z efektem optycznym, zwłaszcza efektem barwnym, ozdobnym, strukturalnym, dyfuzyjnym, itp.

6. Lampa według zastrz. 1, znamienna tym, że elektrody (4, 5) stanowią przewodzące i przezroczyste powłoki ciągłe, z których każda jest usytuowana po stronie zewnętrznej powierzchni licowej (21,31) podłoża (2, 3) i pokrywa przynajmniej część powierzchni leżących naprzeciw podłoży (2, 3).

7. Lampa według zastrz. 6, znamienna tym, że elektrody (4, 5) pokrywają wszystkie zewnętrzne powierzchnie licowe (21, 31) podłoży szklanych (4, 5).

8. Lampa według zastrz. 6 albo 7, znamienna tym, że elektrody (4, 5) mają postać siatki równoległych pasm, o szerokości pasma wynoszącej od 3 do 15 mm, i nieprzewodzącej przestrzeni pomiędzy dwoma sąsiadującymi pasmami, o szerokości większej niż szerokość pasm, przy czym elektrody (4, 5) nałożone na dwa podłoża (2, 3) przesunięte względem siebie o 180°, tak aby dwa przeciwne pasma przewodzące dwóch podłoży (2, 3) nie znajdowały się naprzeciw siebie.

9. Lampa według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że elektrody (4, 5) są utworzone z tlenku metalu, który ma luki elektroniczne, takiego jak tlenek cyny domieszkowany fluorem albo mieszany tlenek indu i cyny.

10. Lampa według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że elektroda (4, 5) jest zintegrowaną siatką metalową, w danym przypadku umieszczoną pomiędzy dwoma arkuszami z tworzywa sztucznego, albo elektroda (4, 5) ma postać warstwy nałożonej i związanej w j edną całość z folią z tworzywa sztucznego.

11. Lampa według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że przynajmniej część wewnętrznej powierzchni licowej (22, 32) co najmniej jednego z dwóch podłoży (2, 3) jest pokryta powłoką (6, 7) z materiału fosforowego.

12. Lampa według zastrz. 11, znamienna tym, że materiał fosforowy wybiera się pod kątem określenia barwy oświetlenia.

13. Lampa według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że pomiędzy dwoma podłożami szklanymi (2, 3) są umieszczone odstępniki (9) z materiału nieprzewodzącego, utrzymujące odstęp pomiędzy dwoma podłożami szklanymi (2, 3).

14. Lampa według zastrz. 13, znamienna tym, że odstęp pomiędzy dwoma podłożami (2, 3) jest rzędu 0,3 do 5 mm.

15. Lampa według zastrz. 13, znamienna tym, że odstępniki (9) są wykonane ze szkła.

16. Lampa według zastrz. 13, znamienna tym, że powierzchnia boczna odstępników (9) jest pokryta materiałem fosforowym.

PL 209 706 B1

17. Lampa według zastrz. 1, znamienna tym, że ciśnienie gazu w przestrzeni wewnętrznej (10) jest rzędu 0,05 do 1 bara.

18. Lampa według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że jedno z podłoży szklanych (2) zawiera co najmniej jeden otwór (12) wydrążony na jego grubości i zaczopowany środkiem uszczelniającym (13).

19. Lampa według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że podłoża szklane (2, 3) mają zarys wielokątny, wklęsły albo wypukły albo zakrzywiony o stałym albo zmiennym promieniu krzywizny.

20. Lampa według zastrz. 1, znamienna tym, że lampa ma dwie licowe powierzchnie oświe-