PL207211B1 - Aparat zabiegowy - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest aparat zabiegowy, który jest przeznaczony do leczenia pacjentów w obszarze głowy.

Pacjentów, cierpiących na przykład na szum w uszach, można skutecznie leczyć poprzez napromieniowania, na przykład napromieniowanie określonymi sygnałami, jak pulsujące pola, wytwarzane przez pole magnetyczne. W tym celu pacjenta, zwłaszcza obszar jego głowy, którego dotyczą dolegliwości, poddaje się przez stosunkowo długi czas, rzędu godziny, kuracji polegającej na napromieniowaniu. Oznacza to, że pacjent przez określony czas siedzi lub leży na urządzeniu zabiegowym, przy czym na jego głowę kieruje się w odpowiedni sposób sygnały, na przykład określone sygnały, jak pulsujące pola, wytwarzane przez pole magnetyczne.

Aby promienie można było w odpowiedni sposób i skutecznie kierować na obszar głowy pacjenta, aparat zabiegowy musi ponadto zapewniać, żeby pacjent podczas zabiegu nie zmieniał znacząco swej pozycji.

Łóżka zabiegowe z różnymi mechanizmami regulacyjnymi do najróżniejszych zabiegów są znane w technice. Znane są na przykład łóżka do masażu, które w obszarze, w którym spoczywa głowa pacjenta, mają dopasowane do niej kształtem wybranie, w związku z czym pacjent leżący na brzuchu może oddychać i wygodnie leżeć bez obracania głowy, a zatem napinania mięśni, dopóki trwa zabieg masażu.

Również dla innych rodzajów zabiegów względnie badań znane są odpowiednio uformowane łóżka.

Do zabiegów w obszarze głowy znane są także różne aparaty zabiegowe, na przykład podpórki, aparaty w kształcie słuchawek lub hełmów do napromieniowania, także polami magnetycznymi. Stosuje się również elementy rurowe, mające ustaloną średnicę otworu przeznaczonego do umieszczenia głowy pacjenta.

Celem wynalazku jest zaproponowanie aparatu zabiegowego, który przy dłuższym czasie leczenia pacjenta w obszarze głowy, zwłaszcza za pomocą napromieniowania, pozwala pacjentowi leżeć w wygodnym, określonym położeniu, przy czym równocześnie aparat zabiegowy może być dopasowany do różnych wymiarów ciała pacjenta.

Aparat zabiegowy, zawierający podpórkę dla wsparcia głowy pacjenta, według wynalazku charakteryzuje się tym, że podpórka ma kształt pierścieniowego segmentu, oraz aparat zabiegowy zawiera co najmniej jedną osłonę, urządzenie mocujące oraz wyprowadzenia do połączenia z urządzeniem do wytwarzania sygnału i/lub sterowania, przy czym co najmniej jedna osłona jest umieszczona za pomocą elementu przechylnego na co najmniej jednym wolnym końcu podpórki oraz jest połączona z podpórką za pomocą urzą dzenia do przekazywania sygnał u.

Korzystnie aparat zawiera dwie osłony, przy czym na każdym wolnym końcu podpórki osadzona jest uchylnie jedna osłona.

Korzystnie podpórka i co najmniej jedna osłona uzupełniają się do postaci pierścienia.

Korzystnie element przechylny jest elementem płytowym, na którym są umieszczone elementy obrotowe do względnego obrotu pomiędzy podpórką i elementem płytowym oraz elementy obrotowe do względnego obrotu pomiędzy elementem płytowym i osłoną.

Korzystnie podpórka jest umieszczona na jednej głównej powierzchni elementu płytowego, zaś co najmniej jedna osłona jest umieszczona na drugiej głównej powierzchni elementu płytowego.

Wynalazek opiera się na możliwości dopasowywania aparatu do różnych obwodów głowy pacjentów. Ponieważ, na przykład, podczas leczenia napromieniowywaniem korzystne jest kołowe otoczenie obszaru głowy przez urządzenie do leczenia, poza podpórką, na której spoczywa głowa pacjenta podczas zabiegu, zastosowana jest co najmniej jedna osłona, zamocowana uchylnie. Dzięki temu przy otwartej osłonie głowę pacjenta można wprowadzić do aparatu zabiegowego nie tylko w kierunku osi cylindrycznego otworu (w zamkniętym stanie aparatu), lecz także w naturalny sposób włożyć ją w aparat od góry. W zamkniętym stanie podpórki i co najmniej jednej osłony głowa pacjenta jest bowiem całkowicie obejmowana, co umożliwia skuteczne leczenie.

Korzystnie przewidziany jest mechanizm regulacyjny do przestawiania aparatu zabiegowego dla obszaru głowy pacjenta. Mechanizm regulacyjny działa przy tym tak, że przesuwa aparat zabiegowy w kierunku wzdłużnym, zatem w kierunku głowa/stopy pacjenta.

Mechanizm regulacyjny zawiera korzystnie płytę, zamocowaną na stelażu po stronie odwrotnej do elementu wierzchniego. Zamocowanie to można zrealizować na przykład za pomocą śrub. Możliwe

PL 207 211 B1 są również alternatywne rozwiązania w zakresie mocowania, na przykład połączenie klejone lub temu podobne. Na płycie osadzony jest przesuwnie co najmniej jeden wspornik dla aparatu zabiegowego, który przechodzi korzystnie przez odpowiednie wybrania w stelażu oraz w elemencie wierzchnim, leżącym zazwyczaj na stelażu. Stąd wynika ponadto, że podłużne wybrania w stelażu są korzystnie tak ukształtowane, że umożliwiają przechodzenie przez nie wspornika lub wsporników dla aparatu zabiegowego, zaś przesuwanie wsporników odbywa się bez tarcia. Nadmierna szerokość wybrań nie jest zalecana, ponieważ w tym przypadku stelaż byłby mniej stabilny i wykazywał mniejszą sztywność.

Aparat zabiegowy ma w korzystnej postaci wykonania dwie osłony, przy czym na każdym wolnym końcu podpórki osadzona jest uchylnie jedna osłona. Umożliwia to z jednej strony dokładne ustawienie aparatu zabiegowego wokół głowy pacjenta, z drugiej zaś strony pacjent może łatwo umieścić swoją głowę w aparacie zabiegowym. W przeciwieństwie do zastosowania tylko jednej osłony kąt przechylania w przypadku dwóch osłon nie musi być dla każdej z nich tak duży, jak to jest konieczne w przypadku jednej osłony, co z kolei ułatwia umieszczenie urządzeń do przekazywania sygnału pomiędzy podpórką i osłonami. Oczywiście można również zastosować więcej niż dwie osłony, przy czym w tym przypadku na odpowiednich osłonach osadzone są uchylnie następne osłony. Również w tym przypadku urządzenia do przekazywania sygnału należy umieścić pomiędzy odpowiednimi osłonami.

Osłony i podpórka uzupełniają się korzystnie w stanie zamkniętym do postaci pierścienia. Pozwala to otoczyć głowę pacjenta w przybliżeniu zamkniętym pierścieniem, umożliwiając tym samym właściwe prowadzenie zabiegu. Nawet wówczas, gdy pacjent obraca głowę w aparacie zabiegowym, zachowany zostaje kierunek działania aparatu na głowę pacjenta.

Jako element przechylny stosuje się korzystnie element płytowy z dwiema głównymi powierzchniami, przy czym zastosowane są elementy obrotowe do względnego obrotu pomiędzy podpórką i elementem płytowym oraz elementy obrotowe do względnego obrotu pomię dzy elementem płytowym i osłoną. Element płytowy jest przy tym tak umieszczony na podpórce, że przylega ona jedną ze swych głównych powierzchni do jednej z czołowych powierzchni elementu płytowego. Ten prosty i niezawodny element przechylny, który przykładowo może zawierać sworzeń jako urządzenie obrotowe, umożliwia ruch przechylny pomiędzy podpórką i osłonami, przy czym równocześnie zachowana jest dobra regulacja ustawienia poszczególnych części względem siebie i względem głowy pacjenta.

Aparat zabiegowy jest korzystnie tak ukształtowany, że element przechylny można uruchamiać ręcznie, jednak wytwarza on taki opór tarcia, że bez działania siły pozostaje w ustawionej pozycji. Nie są przy tym potrzebne żadne dodatkowe urządzenia lub narzędzia do regulacji ustawienia aparatu zabiegowego względem głowy pacjenta.

Korzystnie podpórka jest umieszczona na jednej z głównych powierzchni elementu płytowego, natomiast jedna lub więcej osłon jest umieszczonych na drugiej głównej powierzchni elementu płytowego. Służy to z kolei do właściwego umieszczenia aparatu zabiegowego wokół głowy pacjenta.

Układ ten jest korzystny zwłaszcza wówczas, gdy aparat zabiegowy jest aparatem do leczenia polem magnetycznym. Aparat do leczenia polem magnetycznym pozwala kierować pola o określonych sygnałach, jak pola pulsujące, wytwarzane przez pole magnetyczne, na głowę pacjenta. Sprawdziło się to zwłaszcza w przypadku leczenia szumu w uszach.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia aparat zabiegowy według wynalazku w widoku perspektywicznym, umieszczony na łóżku, a fig. 2 przedstawia aparat zabiegowy wedł ug wynalazku wbudowany w ł ó ż ko, w widoku z góry.

Ogólnie, aparat zabiegowy według przykładu wykonania może być zamontowany na łóżku zabiegowym. Jak widać na fig. 2, do prowadzenia i zapewnienia przesuwu aparatu zabiegowego w elemencie wierzchnim 33 łóżka zabiegowego przewidziano wybranie 34. Wybranie 34 odsłania podwójne w tym przykładzie wykonania, biegnące wzdłuż stelaża, zwłaszcza zaś jego podgłówka 28, podłużne wybrania 29, przez które prowadzone są wsporniki dla aparatu zabiegowego (patrz fig. 1; na fig. 1 nie występuje element wierzchni 33). Z fig. 2 wynika ponadto, że wybranie 34 elemencie wierzchnim 33 co najmniej częściowo może być przykryte wkładkami 35. Wkładki 35 służą zwłaszcza do zapewnienia dobrego wyglądu łóżka.

Na fig. 1 i 2 ukazane jest urządzenie zabiegowe 10, które poza łóżkiem zabiegowym zawiera aparat zabiegowy 50. Aparat zabiegowy 50 jest za pomocą urządzenia mocującego 52, w przedstawionym przypadku zwykłego połączenia śrubowego i płytki, zaopatrzony we wsporniki 38, które stanowią połączenie z mechanizmem regulacyjnym wzdłuż łóżka zabiegowego. W przedstawionym przykładzie wykonania zastosowane są cztery wsporniki 38. Oczywiście można również zastosować więcej lub mniej niż cztery wsporniki, o ile zapewnią one podparcie i przesuwność w odniesieniu do me4

PL 207 211 B1 chanizmu regulacyjnego. Co się tyczy urządzenia mocującego 52 do mocowania aparatu zabiegowego 50 na wspornikach 38, można tu również zastosować inne rozwiązania poza przedstawionym.

Aparat zabiegowy 50 w przedstawionym przykładzie wykonania zawiera ponadto podpórkę 54 w kształcie pierścieniowego segmentu. Segment ten jest przy tym tak ustawiony, że zasadniczo odtwarza kształt karku pacjenta. Pierścieniowy segment jest korzystnie wykonany z podatnego elementu wierzchniego, w związku z czym głowa pacjenta względnie jego kark spoczywają miękko na elemencie wierzchnim. Na wolnych końcach podpórki 54 znajdują się elementy przechylne 56 w postaci płytowych elementów, stanowiących połączenie z osłonami 58, które są również miękkie, aby zapobiec skaleczeniom. Połączenia między podpórką 54 i płytowymi elementami, względnie płytowymi elementami i osłonami 58, z których w przedstawionym przykładzie wykonania zastosowane są dwie, są tak skonstruowane, że płytowy element można przechylać względem drugiego elementu. Oznacza to, że w stanie zamkniętym podpórka 54 i osłony 58 tworzą w zasadzie pierścieniową konfigurację z bardzo małymi przerwami lub w ogóle bez przerw. Płytowe elementy są korzystnie tak usytuowane, że umożliwiają ręczną regulację żądanych ustawień podpórki 54 w stosunku do osłony 58. W wyniku tarcia pomiędzy płytowymi elementami i podpórką 54 względnie osłonami 58 ustawione pozycje tych elementów nie powinny przy tym ulegać zmianie bez użycia siły zewnętrznej, dzięki czemu aparat zabiegowy 50 pozostaje w stabilnej pozycji.

Na fig. 1 widać ponadto wyraźnie, że istnieje przenoszące sygnał połączenie poprzez kabel 40 najpierw z zewnętrznej jednostki sterowania i/lub wytwarzania sygnału do aparatu zabiegowego 50 i wewnątrz aparatu zabiegowego poprzez urządzenie 41 do przekazywania sygnału w postaci kabla pomiędzy elementem wierzchnim 54 i osłonami 58.

Aby cała głowa pacjenta mogła wygodnie spoczywać podczas zabiegu, można zastosować dodatkowe elementy wierzchnie, na przykład element wierzchni 60, przedstawiony na fig. 2.

Wszystkie elementy, stykające się bezpośrednio z ciałem pacjenta, są korzystnie podatne, na przykład wykonane z materiału piankowego.

Głównym aspektem wynalazku jest skonstruowanie aparatu zabiegowego, na przykład do leczenia szumu w uszach za pomocą terapii polem magnetycznym, które to urządzenie można dopasować do indywidualnych wymagań.

Claims (5)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Aparat zabiegowy, zawierający podpórkę dla wsparcia głowy pacjenta, znamienny tym, że podpórka (54) ma kształt pierścieniowego segmentu, oraz aparat zabiegowy (50) zawiera co najmniej jedną osłonę (58), urządzenie mocujące (52) oraz wyprowadzenia do połączenia z urządzeniem (42) do wytwarzania sygnału i/lub sterowania, przy czym co najmniej jedna osłona (58) jest umieszczona za pomocą elementu przechylnego (56) na co najmniej jednym wolnym końcu podpórki (54) oraz jest połączona z podpórką za pomocą urządzenia (41) do przekazywania sygnału.
2. 2. Aparat według zastrz. 1, znamienny tym, że zawiera dwie osłony (58), przy czym na każdym wolnym końcu podpórki (54) osadzona jest uchylnie jedna osłona (58).
3. 3. Aparat według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że podpórka (54) i co najmniej jedna osłona (58) uzupełniają się do postaci pierścienia.
4. 4. Aparat według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że element przechylny (56) jest elementem płytowym, na którym są umieszczone elementy obrotowe do względnego obrotu pomiędzy podpórką (54) i elementem płytowym oraz elementy obrotowe do względnego obrotu pomiędzy elementem płytowym i osłoną (58).
5. 5. Aparat według zastrz. 4, znamienny tym, że podpórka (54) jest umieszczona na jednej głównej powierzchni elementu płytowego, zaś co najmniej jedna osłona (58) jest umieszczona na drugiej głównej powierzchni elementu płytowego.