PL207232B1

PL207232B1 - Urządzenie zabiegowe z łóżkiem zabiegowym i łóżko zabiegowe

Info

Publication number: PL207232B1
Application number: PL388116A
Authority: PL
Inventors: Richard Markoll
Original assignee: Groupe President Medical S A S
Priority date: 2001-03-01
Filing date: 2002-02-28
Publication date: 2010-11-30
Also published as: EP1363701B1; BR0207739A; ES2336432T3; PL207211B1; PT1363701E; JP2004526496A; US20040129275A1; HUP0303303A3; IL157480A0; EP1363701A2; IL157480A; AU2002311023A1; WO2002074033A3; PL367282A1; DE50213987D1; NO20033841L; WO2002074033A2; NO20033841D0; HUP0303303A2; DE10109849A1

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest urządzenie zabiegowe z łóżkiem zabiegowym i łóżko zabiegowe, które są przeznaczone do leczenia pacjentów w obszarze głowy.

Pacjentów, cierpiących na przykład na szum w uszach, można skutecznie leczyć poprzez napromieniowania, na przykład napromieniowanie określonymi sygnałami, jak pulsujące pola, wytwarzane przez pole magnetyczne. W tym celu pacjenta, zwłaszcza obszar jego głowy, którego dotyczą dolegliwości, poddaje się przez stosunkowo długi czas, rzędu godziny, kuracji polegającej na napromieniowaniu. Oznacza to, że pacjent przez określony czas siedzi lub leży na urządzeniu zabiegowym, przy czym na jego głowę kieruje się w odpowiedni sposób sygnały, na przykład określone sygnały, jak pulsujące pola, wytwarzane przez pole magnetyczne.

Aby promienie można było w odpowiedni sposób i skutecznie kierować na obszar głowy pacjenta, łóżko zabiegowe w połączeniu z aparatem zabiegowym musi ponadto zapewniać, żeby pacjent podczas zabiegu nie zmieniał drastycznie swej pozycji.

Łóżka zabiegowe z różnymi mechanizmami regulacyjnymi do najróżniejszych zabiegów są znane w technice. Znane są na przykład łóżka do masażu, które w obszarze, w którym spoczywa głowa pacjenta, mają dopasowane do niej kształtem wybranie, w związku z czym pacjent leżący na brzuchu może oddychać i wygodnie leżeć bez obracania głowy, a zatem napinania mięśni, dopóki trwa zabieg masażu.

Również dla innych rodzaje zabiegów względnie badań znane są odpowiednio uformowane łóżka.

Do zabiegów w obszarze głowy znane są także różne aparaty zabiegowe, na przykład podpórki, aparaty w kształcie słuchawek lub hełmów do napromieniowania, także polami magnetycznymi. Stosuje się również elementy rurowe, mające ustaloną średnicę otworu przeznaczonego do umieszczenia głowy pacjenta.

Celem wynalazku jest zaproponowanie urządzenia zabiegowego z łóżkiem zabiegowym oraz łóżka zabiegowego, które przy dłuższym czasie leczenia pacjenta w obszarze głowy, zwłaszcza za pomocą napromieniowania, pozwalają na wygodne, określone położenie pacjenta na łóżku i w stosunku do aparatu zabiegowego, przy czym równocześnie łóżko zabiegowe względnie aparat zabiegowy i urządzenie zabiegowe zachowują możliwość dopasowania do różnych wymiarów ciała pacjenta.

Urządzenie zabiegowe z łóżkiem zabiegowym zawierające aparat zabiegowy, przy czym łóżko zabiegowe zawiera stelaż i co najmniej jeden, umieszczany na stelażu element wierzchni, przy czym w stelaż u i elemencie wierzchnim znajduje się co najmniej jedno, biegną ce wzdł u ż stelaż a, podł uż ne wybranie, które sięga, począwszy od końca łóżka zabiegowego od strony głowy, do obszaru środkowego w kierunku szerokości, zaś aparat zabiegowy zawiera podpórkę dla wsparcia głowy pacjenta, przy czym podpórka ma w zasadzie kształt pierścieniowego segmentu, co najmniej jedną osłonę, umieszczoną za pomocą elementu przechylnego na co najmniej jednym wolnym końcu podpórki, przy czym co najmniej jedna osłona jest połączona z podpórką za pomocą urządzenia do przekazywania sygnału, urządzenie mocujące dla aparatu zabiegowego oraz połączone z aparatem zabiegowym urządzenie do wytwarzania sygnału i/lub sterowania.

Korzystnie stelaż ma ustawiany ukośnie koniec od strony głowy.

Korzystnie ustawiany ukośnie koniec od strony głowy zajmuje w przybliżeniu około połowy długości łóżka zabiegowego.

Korzystnie stelaż zawiera w zasadzie poziomy korpus nośny, zamocowany uchylnie w środkowym, w odniesieniu do kierunku wzdłużnego, obszarze korpusu nośnego podgłówek i zamocowaną przegubowo na podgłówku podporę, która może zatrzaskiwać się swym wolnym końcem w przewidzianym na korpusie nośnym obszarze zatrzaskiwania, powodując ukośne ustawienie podgłówka.

Korzystnie na korpusie nośnym znajduje się kilka obszarów zatrzaskowych, w związku z czym podgłówek może przyjmować różne pozycje ukośne.

Korzystnie stelaż jest z drewna.

Korzystnie stelaż jest z metalu.

Korzystnie co najmniej jeden element wierzchni stanowi miękki element poduszkowy.

Korzystnie element wierzchni zawiera oddzielną część od strony głowy i część od strony stóp.

Korzystnie element wierzchni w obszarze, w którym spoczywają pośladki pacjenta, ma wgłębienie, zaś w obszarze, w którym spoczywają nogi, ma podwyższenie.

PL 207 232 B1

Korzystnie element wierzchni w obszarze co najmniej jednego wybrania w stelażu ma wybranie, które odsłania co najmniej wybranie w stelażu, zaś dla wybrania w elemencie wierzchnim przeznaczony jest co najmniej jeden element wypełniający, aby co najmniej częściowo osłonić wybranie.

Korzystnie element wierzchni w obszarze wybrania jest obniżony w stosunku do podwyższonego obszaru do wsparcia okolicy lędźwiowej pacjenta.

Korzystnie urządzenie zawiera ponadto mechanizm regulacyjny do przestawiania aparatu zabiegowego dla obszaru głowy pacjenta w kierunku wzdłużnym.

Korzystnie mechanizm regulacyjny zawiera zamocowaną po stronie odwrotnej do elementu wierzchniego płytę, na której osadzony jest przesuwnie co najmniej jeden wspornik dla aparatu zabiegowego.

Korzystnie co najmniej jeden wspornik jest przesuwny za pomocą wrzeciona i korby do uruchamiania wrzeciona.

Korzystnie urządzenie zawiera gniazdo na urządzenie do wytwarzania sygnału i/lub sterowania, należące do aparatu zabiegowego.

Korzystnie aparat zabiegowy zawiera dwie osłony, przy czym na każdym wolnym końcu podpórki osadzona jest uchylnie jedna osłona.

Korzystnie podpórka i co najmniej jedna osłona uzupełniają się do postaci pierścienia.

Korzystnie element przechylny zawiera element płytowy, na którym umieszczone jest urządzenie obrotowe do względnego obrotu pomiędzy podpórką i elementem płytowym oraz urządzenie obrotowe do względnego obrotu pomiędzy elementem płytowym i osłoną.

Korzystnie podpórka jest umieszczona na jednej głównej powierzchni elementu płytowego, zaś co najmniej jedna osłona jest umieszczona na drugiej głównej powierzchni elementu płytowego.

Korzystnie aparat zabiegowy stanowi aparat do leczenia polem magnetycznym.

Łóżko zabiegowe zawierające stelaż i co najmniej jeden, umieszczany na stelażu element wierzchni, przy czym w stelażu i elemencie wierzchnim znajduje się co najmniej jedno, biegnące wzdłuż stelaża, podłużne wybranie, które sięga, począwszy od końca łóżka zabiegowego od strony głowy, do obszaru środkowego w kierunku szerokości.

Korzystnie stelaż ma ustawiany ukośnie koniec od strony głowy.

Korzystnie stelaż jest z drewna.

Korzystnie stelaż jest z metalu.

Korzystnie łóżko zawiera ponadto mechanizm regulacyjny do przestawiania aparatu zabiegowego dla obszaru głowy pacjenta w kierunku wzdłużnym.

Korzystnie łóżko zawiera gniazdo na urządzenie (42) do wytwarzania sygnału i/lub sterowania, należące do aparatu zabiegowego.

PL 207 232 B1

W odniesieniu do łóżka zabiegowego wynalazek jest oparty na koncepcji, polegającej na tym, że łóżko zabiegowe dzięki podłużnemu wybraniu, rozciągającemu się wzdłuż łóżka, nadaje się do zamontowania aparatu zabiegowego, który można za pomocą odpowiedniego urządzenia, przesuwnego wewnątrz podłużnego wybrania, dostosowywać do długości ciała pacjenta, w związku z czym aparat zabiegowy przystawia się we właściwy sposób do głowy pacjenta. Podłużne wybranie, których może być również więcej niż jedno, jeżeli aparat zabiegowy ma być mocowany na kilku wspornikach, jest tak usytuowane, że sięga na tyle daleko, począwszy od końca łóżka zabiegowego od strony głowy, że zarówno pacjenci, którzy w związku ze swym wzrostem potrzebują całej długości łóżka, jak też stosunkowo niscy pacjenci, w przypadku których aparat przestawia się za pomocą podłużnych wybrań w kierunku końca wybrań od strony głowy, mogą być prawidłowo poddani leczeniu.

Także w odniesieniu do aparatu zabiegowego, wchodzącego w skład urządzenia zabiegowego, wynalazek opiera się na możliwości dopasowywania aparatu do różnych obwodów głowy pacjentów. Ponieważ na przykład podczas leczenia napromieniowywaniem korzystne jest kołowe otoczenie obszaru głowy przez urządzenie do leczenia, poza podpórką, na której spoczywa głowa pacjenta podczas zabiegu, zastosowana jest co najmniej jedna osłona, zamocowana uchylnie. Dzięki temu przy otwartej osłonie głowę pacjenta można wprowadzić do aparatu zabiegowego nie tylko w kierunku osi cylindrycznego otworu (w zamkniętym stanie aparatu), lecz także w naturalny sposób włożyć ją w aparat od góry. W zamkniętym stanie podpórki i co najmniej jednej osłony głowa pacjenta jest bowiem całkowicie obejmowana, co umożliwia skuteczne leczenie.

Wreszcie urządzenie zabiegowe według wynalazku jest oparte na koncepcji zintegrowania mechanizmów regulacji i dopasowywania łóżka zabiegowego i aparatu zabiegowego w jedno urządzenie zabiegowe, które daje się dobrze dopasować do wymagań pacjenta, zwłaszcza pod względem jego wzrostu i obwodu głowy. Dzięki konstrukcji urządzenia zabiegowego według wynalazku leczony pacjent może w zwykły sposób usiąść lub położyć się na łóżku zabiegowym i włożyć głowę w aparat zabiegowy poprzez opuszczenie górnej części tułowia. Nie jest potrzebne skomplikowane wślizgiwanie się w aparat lub wykonywanie podobnych ruchów.

Łóżko zabiegowe ma zatem korzystnie ustawiany ukośnie koniec od strony głowy. W ten sposób pacjent może być poddawany zabiegowi w wygodnej pozycji siedzącej, która odpowiada ergonomicznej pozycji odpoczynku. Koniec łóżka od strony głowy może być przy tym ustawiony ukośnie bez możliwości zmiany tej pozycji, co oznacza, że łóżko zabiegowe nie ma pozycji, w której pacjent rzeczywiście by leżał, albo ukośne ustawienie końca od strony głowy może być opcjonalnie regulowane za pomocą odpowiedniego mechanizmu i ewentualnie również unieruchamiane w różnych pozycjach ukośnych, co pozwala dobrać pozycję zabiegu wygodną dla pacjenta. Jest to korzystne zwłaszcza dlatego, że pacjent spędza na łóżku w trakcie każdego zabiegu stosunkowo długi czas, rzędu godziny. Ponadto należy pamiętać, że zazwyczaj trzeba przeprowadzić kilka zabiegów w określonych odstępach czasowych, zatem przyjemna dla pacjenta pozycja podczas zabiegu przyczynia się wyraźnie do jego dobrego samopoczucia.

Ustawiany ukośnie koniec od strony głowy zajmuje przy tym w przybliżeniu około połowy długości łóżka zabiegowego. Ten podział jest korzystny, ponieważ w tym przypadku pośladki i nogi pacjenta można ustawić w zasadzie poziomo, zaś obszar tułowia i głowy wesprzeć w pozycji ukośnej na łóżku zabiegowym.

Prosty mechanizm regulacyjny dla łóżka zabiegowego, zwłaszcza do ukośnego ustawiania końca łóżka od strony głowy, można zrealizować za pomocą urządzenia, znanego na przykład z leżaków. Korpus nośny, zaopatrzony korzystnie w nóżki stelaża łóżka zabiegowego, stojące na podłożu, ma przy tym co najmniej jeden obszar zatrzaskowy dla podpory osadzonej uchylnie na podgłówku. Zatrzaskiwanie podpory w obszarze zatrzaskowym powoduje ukośne ustawienie podgłówka, który w tym ukośnym położeniu jest wsparty na podporze. Rozmieszczenie na korpusie nośnym kilku obszarów zatrzaskowych, na przykład w układzie schodkowym, pozwala na realizację kilku ukośnych ustawień w odniesieniu do w zasadzie poziomego koń ca stelaż a od strony stóp. W niniejszym opisie „kierunek wzdłużny oznacza kierunek głównego wymiaru łóżka zabiegowego, który odpowiada kierunkowi głowa/stopy pacjenta, gdy spoczywa on na łóżku zabiegowym. Pod pojęciem „końca od strony głowy należy rozumieć ten obszar łóżka, na którym spoczywa głowa pacjenta w trakcie zabiegu, odpowiednio do tego „koniec od strony stóp oznacza ten obszar łóżka, na którym leżą stopy pacjenta w trakcie zabiegu.

PL 207 232 B1

Stelaż łóżka zabiegowego może być korzystnie wykonany z różnych materiałów, jak drewno lub metal. Drewno nadaje łóżku ładny wygląd, natomiast metal sprawdził się w praktyce, na przykład szpitalnej, ze względów higienicznych. Metal charakteryzuje się ponadto większą masywnością.

W korzystnej postaci wykonania element wierzchni stanowi miękki element poduszkowy, na przykład wkładka z pianki, pokryta odpowiednim obiciem. Służy to zwłaszcza komfortowi pacjenta. Poza tym miękka poduszka powoduje dostosowanie się elementu wierzchniego do kształtów anatomicznych, dzięki czemu części ciała pacjenta podczas zabiegu mogą być optymalnie podparte na łóżku zabiegowym, zwłaszcza zaś na jego elemencie wierzchnim. To z kolei sprawia, że pacjent ma wrażenie wygodnego leżenia względnie siedzenia. Kształt elementu wierzchniego, nadany przez wewnętrzną poduszkę i odpowiednie obicie jest również korzystny, ponieważ w przypadku zabrudzenia obicia można go łatwo oddzielnie oczyścić.

Korzystnie element wierzchni zawiera oddzielną część od strony głowy i część od strony stóp. Dzięki temu, że element wierzchni jest co najmniej dwuczęściowy, przy ukośnie ustawianym stelażu w obszarze jego zgię cia nie powstają nieprzyjemne dla pacjenta zgrubienia elementu wierzchniego. Element wierzchni może się oczywiście składać z więcej niż dwóch części. W szczególności część od strony głowy i/lub część od strony stóp mogą być podzielone na kilka części.

Ponadto łóżko zabiegowe powinno mieć ergonomiczny kształt, co osiąga się korzystnie przez element wierzchni. W przypadku wspomnianego poduszkowego elementu wierzchniego ergonomiczny kształt łóżka zabiegowego, zwłaszcza zaś elementu wierzchniego, można osiągnąć poprzez odpowiednie ukształtowanie poduszki i obicia. Jednak również w innych elementach wierzchnich, na przykład w postaci materiału naciągniętego na stelaż, odpowiednio uformowanego tworzywa sztucznego, odpowiednio uformowanego drewna lub temu podobnych można uzyskać ergonomiczny kształt. W szczególności korzystne jest, jeż eli element wierzchni w obszarze, w którym spoczywają pośladki pacjenta, ma wgłębienie w stosunku do obszaru, w którym spoczywają nogi pacjenta. Dzięki temu z jednej strony nogi pacjenta w trakcie zabiegu są położ one nieco wyżej od pośladków, co ma korzystny wpływ na krążenie krwi i w ten sposób przyczynia się do dobrego samopoczucia pacjenta, z drugiej zaś wgłębienie zapewnia okreś loną pozycję pacjenta na łóż ku zabiegowym. Jest to o tyle korzystne, że pozwala zapobiec znaczącej zmianie pozycji pacjenta w trakcie zabiegu, a co za tym idzie, naświetlaniu niewłaściwych części ciała przy użyciu wcześniej ustawionego aparatu napromieniowującego. Poza tym taki kształt pozwala ograniczyć kontrolę ze strony personelu, ponieważ zmniejsza się prawdopodobieństwo zmiany pozycji przez pacjenta.

Korzystnie także obszar, na którym wsparta jest okolica lędźwiowa pacjenta, jest podwyższony w stosunku do obszaru, w którym umieszczony jest aparat zabiegowy. S łuży to zwłaszcza zachowaniu prawidłowej pozycji zabiegowej, ponieważ pacjent w przypadku niepożądanej zmiany swej pozycji od razu zauważa, że jego ułożenie na łóżku zabiegowym nie jest prawidłowe, ponieważ doznaje on uczucia dyskomfortu.

Ze względów estetycznych korzystne jest, jeżeli element wierzchni w obszarze co najmniej jednego wybrania w stelażu ma wybranie, które odsłania to wybranie w stelażu. Pozwala to w prosty sposób i bez obawy zablokowania uruchamiać mechanizm regulacyjny aparatu zabiegowego. Ze względów estetycznych korzystne jest, jeżeli wybranie w elemencie wierzchnim jest osłaniane jednym lub kilkoma elementami wypełniającymi. Nie jest to konieczne ze względów funkcjonalnych, łóżko zyskuje jednak ładny wygląd, jeżeli sprawia wrażenie, że w elemencie wierzchnim nie ma żadnych przerw.

Korzystnie przewidziany jest mechanizm regulacyjny do przestawiania aparatu zabiegowego dla obszaru głowy pacjenta. Mechanizm regulacyjny działa przy tym tak, że przesuwa aparat zabiegowy w kierunku wzdłużnym, zatem w kierunku głowa/stopy pacjenta.

Mechanizm regulacyjny zawiera korzystnie płytę, zamocowaną na stelażu po stronie odwrotnej do elementu wierzchniego. Zamocowanie to można zrealizować na przykład za pomocą śrub. Możliwe są również alternatywne rozwiązania w zakresie mocowania, na przykład połączenie klejone lub temu podobne. Na płycie osadzony jest przesuwnie co najmniej jeden wspornik dla aparatu zabiegowego, który przechodzi korzystnie przez odpowiednie wybrania w stelażu oraz w elemencie wierzchnim, leżącym zazwyczaj na stelażu. Stąd wynika ponadto, że podłużne wybrania w stelażu są korzystnie tak ukształtowane, że umożliwiają przechodzenie przez nie wspornika lub wsporników dla aparatu zabiegowego, zaś przesuwanie wsporników odbywa się bez tarcia. Nadmierna szerokość wybrań nie jest zalecana, ponieważ w tym przypadku stelaż byłby mniej stabilny i wykazywał mniejszą sztywność.

PL 207 232 B1

W korzystnej postaci wykonania co najmniej jeden wspornik jest przesuwny za pomocą wrzeciona i korby do uruchamiania wrzeciona. Jest to niezawodny mechanizm regulacyjny, łatwy do uruchamiania i dający się dokładnie dopasować do długości ciała pacjenta.

W korzystnej postaci wykonania ł ó ż ko zabiegowe zawiera gniazdo na urzą dzenie do wytwarzania sygnału i/lub sterowania, należące do aparatu zabiegowego. Takie gniazdo, które może być przykładowo umieszczone w postaci otwartego prostopadłościanu na łóżku zabiegowym, w obszarze jego części od strony stóp pacjenta, zapewnia kompaktowy montaż urządzenia do sterowania i wytwarzania sygnału na łóżku zabiegowym, dzięki czemu nie jest potrzebny dodatkowy stelaż do umieszczenia tego urządzenia. To z kolei poprawia wygląd zewnętrzny całego urządzenia. Gniazdo na urządzenie do sterowania i wytwarzania sygnału jest przy tym korzystnie ukształtowane tak, że stwarza bezpośredni i łatwy dostęp dla osoby obsługującej.

Urządzenie zabiegowe ma w korzystnej postaci wykonania dwie osłony, przy czym na każdym wolnym końcu podpórki osadzona jest uchylnie jedna osłona. Umożliwia to z jednej strony dokładne ustawienie aparatu zabiegowego wokół głowy pacjenta, z drugiej zaś strony pacjent może łatwo umieścić swoją głowę w aparacie zabiegowym. W przeciwieństwie do zastosowania tylko jednej osłony kąt przechylania w przypadku dwóch osłon nie musi być dla każdej z nich tak duży, jak to jest konieczne w przypadku jednej osłony, co z kolei ułatwia umieszczenie urządzeń do przekazywania sygnału pomiędzy podpórką i osłonami. Oczywiście można również zastosować więcej niż dwie osłony, przy czym w tym przypadku na odpowiednich osłonach osadzone są uchylnie następne osłony. Również w tym przypadku urządzenia do przekazywania sygnału należy umieścić pomiędzy odpowiednimi osłonami.

Osłony i podpórka uzupełniają się korzystnie w stanie zamkniętym do postaci pierścienia. Pozwala to otoczyć głowę pacjenta w przybliżeniu zamkniętym pierścieniem, umożliwiając tym samym właściwe prowadzenie zabiegu. Nawet wówczas, gdy pacjent obraca głowę w aparacie zabiegowym, zachowany zostaje kierunek działania aparatu na głowę pacjenta.

Jako element przechylny stosuje się korzystnie element płytowy z dwiema głównymi powierzchniami, przy czym zastosowane jest urządzenie obrotowe do względnego obrotu pomiędzy podpórką i elementem pł ytowym oraz urzą dzenie obrotowe do wzglę dnego obrotu pomię dzy elementem pł ytowym i osłoną. Element płytowy jest przy tym tak umieszczony na podpórce, że przylega jedną ze swych głównych powierzchni do jednej z czołowych powierzchni elementu płytowego. Ten prosty i niezawodny element przechylny, który przykł adowo moż e zawierać sworzeń jako urzą dzenie obrotowe, umożliwia ruch przechylny pomiędzy podpórką i osłonami, przy czym równocześnie zachowana jest dobra regulacja ustawienia poszczególnych części względem siebie i względem głowy pacjenta.

Aparat zabiegowy jest korzystnie tak ukształtowany, że element przechylny można uruchamiać ręcznie, jednak wytwarza on taki opór tarcia, że bez działania siły pozostaje w ustawionej pozycji. Nie są przy tym potrzebne żadne dodatkowe urządzenia lub narzędzia do regulacji ustawienia aparatu zabiegowego względem głowy pacjenta.

Korzystnie podpórka jest umieszczona na jednej z głównych powierzchni elementu płytowego, natomiast jedna lub więcej osłon jest umieszczonych na drugiej głównej powierzchni elementu płytowego. Służy to z kolei do właściwego umieszczenia aparatu zabiegowego wokół głowy pacjenta.

Układ ten jest korzystny zwłaszcza wówczas, gdy aparat zabiegowy jest aparatem do leczenia polem magnetycznym. Aparat do leczenia polem magnetycznym pozwala kierować pola o określonych sygnałach, jak pola pulsujące, wytwarzane przez pole magnetyczne, na głowę pacjenta. Sprawdziło się to zwłaszcza w przypadku leczenia szumu w uszach.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia łóżko zabiegowe w widoku perspektywicznym, fig. 2 - łóżko zabiegowe w widoku perspektywicznym z tyłu, fig. 3 - łóżko zabiegowe w widoku z przodu, fig. 4 - aparat zabiegowy w widoku perspektywicznym, umieszczony na łóżku według wynalazku, fig. 5 - aparat zabiegowy wbudowany w ł ó ż ko wedł ug wynalazku, w widoku z góry.

Na fig. 1 ukazane jest w widoku perspektywicznym łóżko zabiegowe 20 według wynalazku, które stanowi część urządzenia zabiegowego 10 według wynalazku, którego fragment widoczny jest na fig. 4 i 5. Na fig. 2 i 3 ukazane jest łóżko zabiegowe według wynalazku odpowiednio w widoku perspektywicznym z tyłu oraz w widoku z przodu.

Na fig. 1 widać, że łóżko zabiegowe 20 zasadniczo zawiera stelaż 22, zaopatrzony w nóżki 24. Na nóżkach 24 łóżko zabiegowe jest wsparte na zasadzie zwykłego łóżka. Wysokość łóżka 20 jest korzystnie tak dobrana, że pacjent może bez trudu usiąść na łóżku z ułożonym na nim elementem wierzchnim. Wymiary w kierunku długości i szerokości łóżka zabiegowego 20 odpowiadają przy tym

PL 207 232 B1 wymiarom zwykłego łóżka, jednak w każdym przypadku powinny być tak dobrane, aby pacjent mógł zająć wygodnie miejsce na łóżku zabiegowym 20.

Oprócz zasadniczo poziomego korpusu nośnego 26 z przymocowanymi do niego nóżkami 24, stelaż 22 zawiera również podgłówek 28. Podgłówek ten jest przestawiany z poziomu w pozycję ukośną, to znaczy kąt zawarty pomiędzy zasadniczo poziomym korpusem nośnym 26 stelaża 22 i podgłówkiem 28 stelaża 22 jest większy od 0°. Zależnie od tego, czy stelaż łóżka zabiegowego zawiera mechanizm regulacyjny do ukośnego ustawiania podgłówka 28, kąt ten można ustawiać w pewnym przedziale odpowiednio do życzenia pacjenta. W przykładzie wykonania przedstawionym na fig. 1 jest w tym celu zastosowana podpora 30, która może się zatrzaskiwać w poziomym korpusie nośnym w różnych pozycjach. Podpora 30 jest przymocowana do podgłówka 28 za pomocą przegubu. Poprzez różne zatrzaskiwanie podpory 30 w korpusie nośnym 26 stelaża 22 można ustawić żądane nachylenie podgłówka 28 stelaża 22. Alternatywnie można oczywiście tak skonstruować łóżko zabiegowe, że nachylenie podgłówka jest stałe i nie może ulegać zmianom. Przeznaczona do leżenia powierzchnia stelaża łóżka zabiegowego może być ukształtowana w zasadzie dowolnie. Można na przykład zastosować ciągłą płytową podporę dla elementu wierzchniego względnie elementów wierzchnich 32, 33 łóżka zabiegowego. Alternatywnie, zamiast ciągłej płyty, można również zastosować poprzeczki do ułożenia elementów wierzchnich 32, 33.

Materiał, z którego wykonany jest stelaż łóżka zabiegowego, można również wybrać w zasadzie dowolnie. Drewno nadaje przykładowo przyjemny wygląd. Jeżeli łóżko zabiegowe 20 stosuje się na przykład do leczenia szumu w uszach, wówczas nie trzeba się liczyć z silnym zabrudzeniem, zaś wymagania higieniczne nie są również zbyt ostre, co sprawia, że drewno nadaje się do tego zastosowania. Alternatywnie można również wykonać stelaż 22 łóżka zabiegowego z innego materiału, jak na przykład metal.

Łóżko zabiegowe 20 zawiera ponadto elementy wierzchnie 32, 33. W przykładzie wykonania przedstawionym na fig. 1 są to elementy poduszkowe, wykonane na przykład z pianki pokrytej obiciem. Z punktu widzenia komfortu pacjenta przyjemnie jest, jeżeli elementy wierzchnie 32, 33 są w pewnym stopniu podatne na odkształcenia.

Jak widać wyraźnie na fig. 1, elementy wierzchnie 32, 33 są ukształtowane ergonomicznie. W szczególności oznacza to, że element wierzchni 32 umieszczony w obszarze nóg pacjenta ma wgłębienie na pośladki pacjenta. W przykładzie wykonania przedstawionym na fig. 1 wgłębienie to jest stałe na całej szerokości elementu wierzchniego. W razie potrzeby jednak wgłębienie może mieć zmienny kształt na szerokości łóżka. Wgłębienie na pośladki w stosunku do podwyższenia na nogi sprawia, że nogi pacjenta są w trakcie zabiegu położone wyżej, co dzięki korzystnemu wpływowi na krążenie krwi sprzyja dobremu samopoczuciu pacjenta.

Element wierzchni 33, umieszczony w obszarze głowy i tułowia pacjenta styka się na jednakowej wysokości z elementem wierzchnim 32, w związku z czym w obszarze przejściowym nie powstaje zgrubienie lub temu podobna wypukłość. Dla uniknięcia tej wypukłości korzystne jest również, jeżeli elementy wierzchnie 32, 33, zwłaszcza w przypadku ukośnie ustawionego podgłówka 28 łóżka zabiegowego, są dwuczęściowe, ponieważ w przeciwnym razie w obszarze przejściowym powstawałyby zgrubienia. Element wierzchni 33, umieszczony w obszarze głowy i tułowia, ma ponadto od strony głowy również wgłębienie w stosunku do obszaru, podtrzymującego lędźwie. Wgłębienie to służy zwłaszcza do tego, aby szybko zasygnalizować pacjentowi zsuwanie się z prawidłowej pozycji zabiegowej. Dodatkowo ułatwia ono montaż aparatu zabiegowego, prowadzonego na wspornikach przez wybrania umieszczone w stelażu 22 i elemencie wierzchnim 33.

Jak widać na fig. 5, do prowadzenia i zapewnienia przesuwu aparatu zabiegowego w elemencie wierzchnim 33 przewidziano wybranie 34. Wybranie 34 odsłania podwójne w tym przykładzie wykonania, biegnące wzdłuż stelaża, zwłaszcza zaś jego podgłówka 28, podłużne wybrania 29, przez które prowadzone są wsporniki dla aparatu zabiegowego (patrz fig. 4; na fig. 4 nie występuje element wierzchni 33). Z fig. 5 wynika ponadto, że wybranie 34 w elemencie wierzchnim 33 co najmniej częściowo może być przykryte wkładkami 35. Wkładki 35 służą zwłaszcza do zapewnienia dobrego wyglądu łóżka.

Na fig. 2 ukazane jest łóżko zabiegowe według wynalazku w widoku perspektywicznym z tyłu. Poza elementami opisanymi już w odniesieniu do fig. 1, w widoku tym przedstawiony jest wyraźnie mechanizm regulacyjny 36 dla wsporników 38 (patrz fig. 4) łóżka zabiegowego. Mechanizm regulacyjny jest zamocowany z tyłu podgłówka 28, czyli po stronie odwrotnej do elementu wierzchniego, za pomocą śrub lub temu podobnych elementów. W szczególności poprzez wybranie 34 w podgłówku 28

PL 207 232 B1 stelaża 22 zamocowana jest płyta 37, która z kolei zawiera uruchamiany korbą 39 mechanizm regulacyjny, na przykład w postaci wrzeciona, dla wsporników 38. Płytowy element 37 jest przy tym tak usytuowany, że wsporniki 38 biegną w przewidzianych dla nich wybraniach 29 i 34 w stelażu i elemencie wierzchnim 33. Dla wsporników 38 można oczywiście zastosować również inne mechanizmy regulacyjne. Zamocowanie płyty 37, które w przedstawionym przykładzie wykonania zrealizowane jest za pomocą śrub na podgłówku 28, można oczywiście zrealizować także na inne sposoby.

Dodatkowo na fig. 2 widoczny jest kabel 40, który biegnie od aparatu zabiegowego do jednostki wytwarzania sygnału i/lub sterowania. Kabel 40 jest przy tym korzystnie poprowadzony na spodzie łóżka zabiegowego, w związku z czym nie grozi on potknięciem dla pacjenta i personelu.

Na fig. 3 przedstawione jest łóżko zabiegowe według wynalazku w widoku z przodu. Widać tutaj, że urządzenie 42 do sterowania i/lub wytwarzania sygnału jest wstawione w przeznaczone do tego celu, podobne do ramy gniazdo 44 w aparacie zabiegowym. Gniazdo 44 ma przy tym wielkość dopasowaną do urządzenia do wytwarzania sygnału i sterowania. Dodatkowo jest ono tak usytuowane, że użytkownik ma do niego łatwy dostęp. Oczywiście usytuowanie gniazda nie jest ograniczone do przedstawionej pozycji na stelażu 22. Można wybrać dowolne usytuowanie na stelażu 22, o ile zapewni ono dobry dostęp.

Na fig. 4 i 5 ukazane jest urządzenie zabiegowe 10, które poza opisanym w związku z fig. 1 do 3 łóżkiem zabiegowymi zawiera aparat zabiegowy 50. Aparat zabiegowy 50 jest za pomocą urządzenia mocującego 52, w przedstawionym przypadku zwykłego połączenia śrubowego i płytki, zaopatrzony we wsporniki 38, które stanowią połączenie z mechanizmem regulacyjnym wzdłuż łóżka zabiegowego. W przedstawionym przykładzie wykonania zastosowane są cztery wsporniki 38. Oczywiście można również zastosować więcej lub mniej niż cztery wsporniki, o ile zapewnią one podparcie i przesuwność w odniesieniu do mechanizmu regulacyjnego. Co się tyczy urządzenia mocującego 52 do mocowania aparatu zabiegowego 50 na wspornikach 38, można tu również zastosować inne rozwiązania poza przedstawionym.

Aparat zabiegowy 50 w przedstawionym przykładzie wykonania zawiera ponadto podpórkę 54 w kształcie segmentu pierścienia. Segment ten jest przy tym tak ustawiony, że zasadzie odtwarza kształt karku pacjenta. Pierścieniowy segment 54 jest korzystnie wykonany z podatnego elementu wierzchniego, w związku z czym głowa pacjenta względnie jego kark spoczywają miękko na elemencie wierzchnim. Na wolnych końcach podpórki 54 znajdują się płytowe elementy 56, stanowiące połączenie z osłonami 58, które są również miękkie, aby zapobiec skaleczeniom. Połączenia między podpórką 54 i płytowymi elementami 56 względnie płytowymi elementami 56 i osłonami 58, z których w przedstawionym przykładzie wykonania zastosowane są dwie, są tak skonstruowane, że płytowy element 56 można przechylać względem drugiego elementu. Oznacza to, że w stanie zamkniętym podpórka 54 i osłony 58 tworzą w zasadzie pierścieniową konfigurację z bardzo małymi przerwami lub w ogóle bez przerw. Płytowe elementy 56 są korzystnie tak usytuowane, że umożliwiają ręczną regulację żądanych ustawień podpórki 54 w stosunku do osłony 58. W wyniku tarcia pomiędzy płytowymi elementami 56 i podpórką 54 względnie osłonami 58 ustawione pozycje tych elementów nie powinny przy tym ulegać zmianie bez użycia siły zewnętrznej, dzięki czemu aparat zabiegowy pozostaje w stabilnej pozycji.

Na fig. 4 widać ponadto wyraźnie, że istnieje przenoszące sygnał połączenie poprzez kabel 40 najpierw z zewnętrznej jednostki sterowania i/lub wytwarzania sygnału do aparatu zabiegowego 50 i wewnątrz aparatu zabiegowego poprzez kabel 41 pomiędzy elementem wierzchnim 54 i osłonami 58.

Aby cała głowa pacjenta mogła wygodnie spoczywać podczas zabiegu, można zastosować dodatkowe elementy wierzchnie, na przykład element wierzchni 60, przedstawiony na fig. 5.

Wszystkie elementy, stykające się bezpośrednio z ciałem pacjenta, są korzystnie podatne, na przykład wykonane z materiału piankowego.

Istotny aspekt wynalazku zawiera się w zaproponowaniu urządzenia zabiegowego, na przykład do leczenia szumu w uszach za pomocą terapii polem magnetycznym, zawierającego w zasadzie łóżko zabiegowe i aparat zabiegowy, które to urządzenie można dopasować do indywidualnych wymagań.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Urządzenie zabiegowe (10) z łóżkiem zabiegowym (20) zawierające aparat zabiegowy (50), przy czym łóżko zabiegowe (20) zawiera stelaż (22) i co najmniej jeden, umieszczany na stelażu (22) element wierzchni (32, 33), przy czym w stelażu i elemencie wierzchnim znajduje się co najmniej jedno, biegnące wzdłuż stelaża, podłużne wybranie (29, 34), które sięga, począwszy od końca łóżka zabiegowego (20) od strony głowy, do obszaru środkowego w kierunku szerokości, zaś aparat zabiegowy (50) zawiera podpórkę (54) dla wsparcia głowy pacjenta, przy czym podpórka ma w zasadzie kształt pierścieniowego segmentu, co najmniej jedną osłonę (58), umieszczoną za pomocą elementu przechylnego (56) na co najmniej jednym wolnym końcu podpórki (54), przy czym co najmniej jedna osłona (58) jest połączona z podpórką (54) za pomocą urządzenia (41) do przekazywania sygnału, urządzenie mocujące (52) dla aparatu zabiegowego oraz połączone z aparatem zabiegowym urządzenie (42) do wytwarzania sygnału i/lub sterowania.
2. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że stelaż (22) ma ustawiany ukośnie koniec od strony głowy.
3. Urządzenie według zastrz. 2, znamienne tym, że ustawiany ukośnie koniec od strony głowy zajmuje w przybliżeniu około połowy długości łóżka zabiegowego.
4. Urządzenie według zastrz. 2 albo 3, znamienne tym, że stelaż (22) zawiera w zasadzie poziomy korpus nośny (26), zamocowany uchylnie w środkowym, w odniesieniu do kierunku wzdłużnego, obszarze korpusu nośnego podgłówek (28) i zamocowaną przegubowo na podgłówku podporę (30), która może zatrzaskiwać się swym wolnym końcem w przewidzianym na korpusie nośnym (26) obszarze zatrzaskiwania, powodując ukośne ustawienie podgłówka (28).
5. Urządzenie według zastrz. 4, znamienne tym, że na korpusie nośnym (26) znajduje się kilka obszarów zatrzaskowych, w związku z czym podgłówek może przyjmować różne pozycje ukośne.
6. Urządzenie według zastrz. 1 albo 2 albo 3 albo 5, znamienne tym, że stelaż (22) jest z drewna.
7. Urządzenie według zastrz. 1 albo 2 albo 3 albo 5, znamienne tym, że stelaż (22) jest z metalu.
8. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że co najmniej jeden element wierzchni (32, 33) stanowi miękki element poduszkowy.
9. Urządzenie według zastrz. 1 albo 8, znamienne tym, że element wierzchni zawiera oddzielną część (33) od strony głowy i część (32) od strony stóp.
10. Urządzenie według zastrz. 1 albo 8, znamienne tym, że element wierzchni (32) w obszarze, w którym spoczywają pośladki pacjenta, ma wgłębienie, zaś w obszarze, w którym spoczywają nogi, ma podwyższenie.
11. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że element wierzchni (32) w obszarze co najmniej jednego wybrania w stelażu ma wybranie (34), które odsłania co najmniej wybranie (29) w stelażu, zaś dla wybrania w elemencie wierzchnim przeznaczony jest co najmniej jeden element wypełniający (35), aby co najmniej częściowo osłonić wybranie (34).
12. Urządzenie według zastrz. 1 albo 11, znamienne tym, że element wierzchni (33) w obszarze wybrania (34) jest obniżony w stosunku do podwyższonego obszaru do wsparcia okolicy lędźwiowej pacjenta.
13. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że zawiera ponadto mechanizm regulacyjny (36) do przestawiania aparatu zabiegowego (50) dla obszaru głowy pacjenta w kierunku wzdłużnym.
14. Urządzenie według zastrz. 13, znamienne tym, że mechanizm regulacyjny (36) zawiera zamocowaną po stronie odwrotnej do elementu wierzchniego płytę (37), na której osadzony jest przesuwnie co najmniej jeden wspornik (38) dla aparatu zabiegowego.
15. Urządzenie według zastrz. 14, znamienne tym, że co najmniej jeden wspornik (38) jest przesuwny za pomocą wrzeciona i korby (39) do uruchamiania wrzeciona.
16. Urządzenie według zastrz. 1 albo 13, znamienne tym, że zawiera gniazdo (44) na urządzenie (42) do wytwarzania sygnału i/lub sterowania, należące do aparatu zabiegowego (50).
17. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że aparat zabiegowy (50) zawiera dwie osłony (58), przy czym na każdym wolnym końcu podpórki (54) osadzona jest uchylnie jedna osłona (58).
18. Urządzenie według zastrz. 1 albo 17, znamienne tym, że podpórka (54) i co najmniej jedna osłona (58) uzupełniają się do postaci pierścienia.
19. Urządzenie według zastrz. 1 albo 17, znamienne tym, że element przechylny zawiera element płytowy (56), na którym umieszczone jest urządzenie obrotowe do względnego obrotu pomiędzy

PL 207 232 B1 podpórką (54) i elementem płytowym (56) oraz urządzenie obrotowe do względnego obrotu pomiędzy elementem płytowym (56) i osłoną (58).
20. Urządzenie według zastrz. 19, znamienne tym, że podpórka (54) jest umieszczona na jednej głównej powierzchni elementu płytowego (56), zaś co najmniej jedna osłona (58) jest umieszczona na drugiej głównej powierzchni elementu płytowego (56).
21. Urządzenie według zastrz. 1 albo 17, znamienne tym, że aparat zabiegowy (50) stanowi aparat do leczenia polem magnetycznym.
22. Łóżko zabiegowe (20) zawierające stelaż (22) i co najmniej jeden, umieszczany na stelażu (22) element wierzchni (32, 33), przy czym w stelażu i elemencie wierzchnim znajduje się co najmniej jedno, biegnące wzdłuż stelaża, podłużne wybranie (29, 34), które sięga, począwszy od końca łóżka zabiegowego (20) od strony głowy, do obszaru środkowego w kierunku szerokości.
23. Łóżko według zastrz. 22, znamienne tym, że stelaż (22) ma ustawiany ukośnie koniec od strony głowy.
24. Łóżko według zastrz. 23, znamienne tym, że ustawiany ukośnie koniec od strony głowy zajmuje w przybliżeniu około połowy długości łóżka zabiegowego.
25. Łóżko według zastrz. 23 albo 24, znamienne tym, że stelaż zawiera w zasadzie poziomy korpus nośny (26), zamocowany uchylnie w środkowym, w odniesieniu do kierunku wzdłużnego, obszarze korpusu nośnego podgłówek (28) i zamocowaną przegubowo na podgłówku podporę (30), która może zatrzaskiwać się swym wolnym końcem w przewidzianym na korpusie nośnym (26) obszarze zatrzaskiwania, powodując ukośne ustawienie podgłówka (28).
26. Łóżko według zastrz. 25, znamienne tym, że na korpusie nośnym (26) znajduje się kilka obszarów zatrzaskowych, w związku z czym podgłówek może przyjmować różne pozycje ukośne.
27. Łóżko według zastrz. 22 albo 23 albo 24 albo 26, znamienne tym, że stelaż (22) jest z drewna.
28. Łóżko według zastrz. 22 albo 23 albo 24 albo 26, znamienne tym, że stelaż (22) jest z metalu.
29. Łóżko według zastrz. 22, znamienne tym, że co najmniej jeden element wierzchni (32, 33) stanowi miękki element poduszkowy.
30. Łóżko według zastrz. 22 albo 29, znamienne tym, że element wierzchni zawiera oddzielną część (33) od strony głowy i część (32) od strony stóp.
31. Łóżko według zastrz. 22 albo 29, znamienne tym, że element wierzchni (32) w obszarze, w którym spoczywają pośladki pacjenta, ma wgłębienie, zaś w obszarze, w którym spoczywają nogi, ma podwyższenie.
32. Łóżko według zastrz. 22, znamienne tym, że element wierzchni (32) w obszarze co najmniej jednego wybrania w stelażu ma wybranie (34), które odsłania co najmniej wybranie (29) w stelażu, zaś dla wybrania w elemencie wierzchnim przeznaczony jest co najmniej jeden element wypełniający (35), aby co najmniej częściowo osłonić wybranie (34).
33. Łóżko według zastrz. 22 albo 32, znamienne tym, że element wierzchni (33) w obszarze wybrania (34) jest obniżony w stosunku do podwyższonego obszaru do wsparcia okolicy lędźwiowej pacjenta.
34. Łóżko według zastrz. 22, znamienne tym, że zawiera ponadto mechanizm regulacyjny (36) do przestawiania aparatu zabiegowego (50) dla obszaru głowy pacjenta w kierunku wzdłużnym.
35. Łóżko według zastrz. 34, znamienne tym, że mechanizm regulacyjny (36) zawiera zamocowaną po stronie odwrotnej do elementu wierzchniego płytę (37), na której osadzony jest przesuwnie co najmniej jeden wspornik (38) dla aparatu zabiegowego.
36. Łóżko według zastrz. 35, znamienne tym, że co najmniej jeden wspornik (38) jest przesuwny za pomocą wrzeciona i korby (39) do uruchamiania wrzeciona.
37. Łóżko według zastrz. 22 albo 34, znamienne tym, że zawiera gniazdo (44) na urządzenie (42) do wytwarzania sygnału i/lub sterowania, należące do aparatu zabiegowego (50).