PL205924B1 - Zamek bębenkowy, w szczególności dla pojazdów samochodowych - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Wynalazek dotyczy zamka bębenkowego, w szczególności stosowanego do pojazdów samochodowych, przy czym zamek ten sprzęgany jest z rdzeniem cylindra z wykonanym w nim rowkiem do wprowadzenia klucza oraz z zapadkami dociskanymi za pomocą sprężyn na zasadzie połączenia wzdłużnego (poosiowego) z członem wyjściowym wówczas, gdy cylinder wraz z rdzeniem obracany jest za pomocą właściwego klucza, oraz ulega rozłączeniu (wysprzęgleniu) wówczas, gdy jest on obracany w warunkach włamania przy użyciu nieodpowiedniego klucza lub innego niewłaściwego przedmiotu. Przy obracaniu rdzenia cylindra w niewłaściwy sposób w warunkach włamania następuje wysprzęglenie połączenia między rdzeniem a członem wyjściowym zamka bębenkowego, w związku, z czym istnieje moż liwość obrotu rdzenia cylindra bez jego oddział ywania na rygiel zamka drzwi, który jest mechanicznie sprzężony z członem wyjściowym zamka bębenkowego.

Zamki bębenkowe tego rodzaju, w szczególności stosowane do pojazdów samochodowych, są znane. Wspomniane sprzęganie względnie rozłączanie połączenia rdzenia cylindra z członem wyjściowym realizowane jest najczęściej z zastosowaniem złącza (sprzęgła) wzdłużnego poosiowego, które w jego pierwszym skrajnym położeniu odpowiadającym przemieszczeniu poosiowemu łączy człon wyjściowy zamka bębenkowego z rdzeniem cylindra oraz w drugim skrajnym położeniu odpowiadającym przemieszczeniu poosiowemu rozłącza sprzężenie członu wyjściowego zamka bębenkowego z jego położenia umożliwiającego połączenie z rdzeniem cylindra.

Na przykład z DE 43 16 223 A1 oraz DE 196 04 350 A1 znane są takie zamki bębenkowe, w przypadku, których w wewnętrznym cylindrycznym wgłębieniu obudowy umieszczona jest przesuwna poosiowo klatka łożyskowana obrotowo, w której w cylindrycznym wgłębieniu osadzony jest rdzeń walcowy z wykonanym w nim rowkiem klucza oraz z zapadkami wyposażonymi w sprężyny. Jeśli do rowka zamka nie będzie wprowadzony oryginalny klucz, to wówczas występy blokujące zapadek będą wystawały ponad zarys rdzenia cylindra oraz będą się zazębiały z rowkami zamykającymi klatki. W tym położeniu rdzeń cylindra tworzy wraz z klatką trwały zespół obrotowy oraz przy obracaniu rdzenia cylindra wraz z nim w obudowie równocześnie obracać się będzie klatka. Ponieważ na zewnętrznej powierzchni czołowej klatki wykonany jest zabierak o profilu wypychającym, który przylega do odpowiednio uformowanej powierzchni czołowej obudowy przystosowanej do wypychania, to w związku z tym podczas obracania klatki ma miejsce zmiana jej położenia w kierunku wzdłużnym względem obudowy, w następstwie poosiowego przesuwania się klatki. Podczas tego osiowego przesuwania się, sprzęgło przestawne w kierunku poosiowym, które równocześnie tworzy człon wyjściowy zamka bębenkowego, zostaje wysunięte poza pozycję kontaktu z rdzeniem cylindra w wyniku, czego następuje przerwanie połączenia kinematycznego między rdzeniem cylindra a członem wyjściowym zamka bębenkowego i wówczas możliwy staje się obrót rdzenia cylindra bez oddziaływania na rygiel zamka drzwi.

Wadę takiej konstrukcji oraz konstrukcji podobnych do niej stanowi to, że zastosowanie obrotowych, przesuwnych poosiowo klatek utrudnia kształtowanie dodatkowych elementów zabezpieczających między rdzeniem cylindra a obudową zamka bębenkowego i/lub zwiększa koszt wykonania, przykładowo w związku ze stosowaniem zabezpieczeń przed wyrwaniem rdzenia cylindra z obudowy względnie wbiciem go do jej wnętrza.

Z DE 44 10 783 C1 znane jest przesuwne poosiowo sprzęgło pierścieniowe, na powierzchni czołowej, którego znajduje się wybranie zabierakowe służące do łączenia go z występem sprzęgającym wykonanym na poosiowym przedłużeniu rdzenia cylindra, a na jego zewnętrznej powierzchni czołowej znajduje się występ ustalający, przeznaczony do sprzęgania z wybraniem ustalającym wykonanym w obudowie zamka bębenkowego. Tego typu sprzęgło pierścieniowe przesuwne w kierunku poosiowym tworzy wraz z członem wyjściowym zamka bębenkowego złącze trwałe w kierunku obrotu, przy czym w położeniu wysprzęglenia względem rdzenia cylindra za pomocą wspomnianego wyżej występu ustalającego położenie łączy się on z odpowiednim wybraniem ustalającym, w wyniku, czego następuje ustalenie położenia członu wyjściowego zamka bębenkowego. Wysprzęglenie wspomnianego przesuwnego poosiowo sprzęgła pierścieniowego z połączenia z rdzeniem cylindra realizowane jest poprzez zastosowanie łożyskowanej obrotowo klatki z elementem zatrzaskowym o wypukłym profilu podnoszącym, która podczas obracania się rdzenia cylindra zabierana jest wraz z nim w sytuacji włamania względnie jego nieprawidłowego obracania. Wspomniany wyżej występ o wypukłym kształcie wysuwa przemieszczające się poosiowo sprzęgło z położenia połączenia z rdzeniem cylindra przeciwnie do kierunku działania siły wywieranej przez sprężynę śrubową i przemieszcza je w położenie

PL 205 924 B1 trwałego połączenia działającego przy ruchu obrotowym z wybraniem ustalającym wykonanym w obudowie zamka bębenkowego.

Jeśli po próbie otwierania drzwi w sytuacji włamania zamek bębenkowy ponownie ma być otwierany za pomocą oryginalnego klucza, to wówczas rdzeń cylindra wraz z klatką obrócić należy do pozycji wyjściowej rdzenia cylindra, w której nastąpi prawidłowe wzajemne położenie elementu ustalającego oraz współpracującego z nim elementu umieszczonego na powierzchni czołowej klatki oraz wystąpi przy tym możliwość sprzężenia na powierzchni czołowej sprzęgła pierścieniowego zwróconej w stronę powierzchni czołowej klatki oraz nastąpi sprzężenie w kierunku osiowym wywołane działaniem wspomnianej wyżej sprężyny spiralnej, przy czym dochodzi zarówno do wysprzęglenia obudowy, jak również zaistnienia trwałego sprzężenia występującego w kierunku ruchu obrotowego.

Wadę opisanego sprzęgła przesuwnego w kierunku poosiowym stanowi skomplikowane oraz technologicznie trudne do wykonania poosiowe prowadzenie w obudowie zamka bębenkowego, konieczność zastosowania klatki z elementem ustalającym służącym do jej poosiowego przemieszczania jak również zastosowanie mniej niezawodnie działającego elementu sprężystego służącego do wycofywania w kierunku poosiowym sprzęgła zazębionego z rdzeniem cylindra.

Wspomniane wyżej wady eliminuje w istotnym stopniu zamek bębenkowy według przedmiotowego wynalazku.

Przedmiotem wynalazku jest zamek bębenkowy, w szczególności dla pojazdów mechanicznych, składający się z obudowy, w której wewnętrznym cylindrycznym wgłębieniu usytuowany jest osadzony obrotowo rdzeń cylindra z wykonanym w nim rowkiem klucza oraz z osadzonymi sprężyście zapadkami, przy czym w przypadku niepełnego wprowadzenia właściwego klucza do rowka występy blokujące zapadek tworzą zazębiają się, co najmniej z rowkiem oporowym członu, w którym osadzony jest obrotowo rdzeń cylindra, podczas gdy po całkowitym włożeniu właściwego klucza występy blokujące zapadek nie wychodzą poza obrys rdzenia cylindra, przy czym cylinder złączny zamka jest poza tym wyposażony w elementy do sprzęgania rdzenia cylindra z członem wyjściowym cylindra złącznego, o ile rdzeń cylindra obracany jest za pomocą właściwego klucza, oraz do odłączania rdzenia cylindra od członu wyjściowego cylindra złącznego, jeśli rdzeń cylindra obracany jest przy użyciu nieodpowiedniego klucza lub obracany jest przy użyciu siły, charakteryzujący się tym, że wewnętrzne cylindryczne wgłębienie w obudowie wyposażone jest w rowki pierścieniowe prowadzące występy blokujące zapadek obracających się razem ze rdzeniem, gdy rdzeń cylindra jest przekręcany z użyciem niewłaściwego klucza lub przy użyciu siły, przy czym wewnętrzne cylindryczne wgłębienie w obudowie ma wykonane przynajmniej jedno żebro ograniczające rowek pierścieniowy z jednej strony, która usytuowana jest w kierunku przeciwnym do kierunku przesuwu poosiowego-wysprzęglania rdzenia cylindra od członu wyjściowego, a żebro jest przerwane przez przynajmniej jeden rowek oporowy, zaś powierzchnie boczne rowka oporowego rozciągają się w kierunku przesuwu poosiowego-wysprzęglania rdzenia cylindra od członu wyjściowego, jeśli rdzeń cylindra obracany jest przy użyciu nieodpowiedniego klucza lub przy użyciu siły, powierzchnie boczne występów blokujących opierają się na powierzchniach bocznych rowka oporowego, przez co dochodzi do przesunięcia się powierzchni bocznych występów blokujących wzdłuż powierzchni bocznych rowka oporowego i przez to dochodzi do przesunięcia osiowego zapadek w kierunku przesuwu poosiowego-wysprzęglania, oraz przy czym dochodzi przez to do przesunięcia osiowego rdzenia cylindra i jego odłączenia od członu wyjściowego.

W jednym z korzystnych wariantów realizacji zamka bębenkowego według wynalazku obudowa zbudowana jest z dwóch połączonych ze sobą na stałe połówek. W innym korzystnym wariancie realizacji zamka bębenkowego według wynalazku wewnętrzne wgłębienie cylindryczne obudowy ma, co najmniej jeden oporowy rowek pierścieniowy, w którym umieszczony jest pierścień zewnętrzny rdzenia cylindra z zapewnieniem luzu poosiowego, przy czym luz poosiowy odpowiada, co najmniej długości przesuwu poosiowego, który niezbędny jest do rozłączenia sprzęgła. W jeszcze innym korzystnym wariancie realizacji zamka bębenkowego według wynalazku rowki oporowe dostosowane do pary zapadek są rozmieszczone w obudowie naprzeciw siebie z przesunięciem kątowym wynoszącym 180°. W kolejnym korzystnym wariancie realizacji zamka bębenkowego według wynalazku powierzchnie boczne rowka oporowego uformowane są przez płaskie powierzchnie, tworzące z płaszczyzną symetrii rowka oporowego jednakowe kąty ostre.

W nastę pnym korzystnym wariancie realizacji zamka bę benkowego wedł ug wynalazku przedł użenie poosiowe rdzenia cylindra wyposażone jest w pierwszy zderzak poosiowy, który jednoznacznie wyznacza położenie pierwszego elementu sprzęgającego zabieraka w przypadku sprzężenia z drugim członem sprzęgającym przedłużenia poosiowego rdzenia cylindra, a rdzeń cylindra wyposażony jest

PL 205 924 B1 w drugi zderzak oporowy, który jednoznacznie wyznacza poł o ż enie pierwszego elementu sprzę gają cego zabieraka w przypadku braku sprzężenia z drugim elementem sprzęgającym przedłużenia poosiowego. W korzystniejszym wariancie realizacji zamka bębenkowego według wynalazku drugi element sprzęgający ma wykonane pierwsze wybranie w kierunku promieniowym oraz usytuowane naprzeciw niego drugie wybranie w kierunku promieniowym znajdujące się w pierścieniu złącznym na przedłużeniu osiowym, przy czym między pierścieniem złącznym a wewnętrzną powierzchnią odsadzenia rdzenia cylindra wykonany jest rowek pierścieniowy, którego pierwsza boczna powierzchnia oporowa, zwrócona w stronę wewnętrznej powierzchni odsądzenia, stanowi drugi zderzak poosiowy, przy czym pierwsze elementy sprzęgające mają postać wewnętrznych występów promieniowych zabieraka. W szczególnie korzystnym przypadku średnica przedłużenia osiowego, co najmniej za pierścieniem złącznym jest większa od średnicy dna rowka pierścieniowego, przy czym do dna rowka pierścieniowego przylegają wklęsłe powierzchnie czołowe występów promieniowych zabieraka, zaś pierwsze wybranie promieniowe zagłębione jest, co najmniej do dna rowka promieniowego w przedłużeniu poosiowym, a druga boczna powierzchnia oporowa rowka pierścieniowego zwrócona w stronę członu wyjściowego stanowi pierwszy zderzak poosiowy, podczas gdy drugie wybranie promieniowe zagłębione jest w przedłużeniu poosiowym poniżej dna rowka pierścieniowego oraz z jednej strony kończy się w płaszczyźnie drugiej bocznej powierzchni oporowej, zaś z drugiej strony przechodzi w drugi żłobek nasadzany, którego dno oddalone jest od usytuowanej naprzeciw powierzchni przedł użenia poosiowego maksymalnie o wymiar równy średnicy dna rowka pierścieniowego. W innym szczególnie korzystnym przypadku średnica przedłużenia poosiowego za pierścieniem złącznym jest równa lub mniejsza niż średnica dna rowka pierścieniowego, zaś pierwszy zderzak poosiowy ma postać powierzchni czołowej podkładki zabezpieczającej względnie odpowiedniej kształtki lub nakrętki, umieszczonej na przedłużeniu poosiowym umieszczonej bez luzu za pierścieniem złącznym. W kolejnym szczególnie korzystnym przypadku w ślepym otworze przedłużenia poosiowego umieszczona jest sprężyna powrotna.

Dzięki zastosowanej konstrukcji zamka bębenkowego według wynalazku uzyskuje się możliwość rozłączania sprzęgła umieszczonego między rdzeniem cylindra a członem wyjściowym zamka bębenkowego bez stosowania pośredniej klatki między rdzeniem cylindra a obudową, co pozwala na opracowywanie rozwiązań zabezpieczających przed wyrwaniem rdzenia cylindra z obudowy i/lub wbiciem go w głąb obudowy, obejmujących rdzeń cylindra oraz obudowę.

Wariant konstrukcyjny, w którym obudowa składa się z dwóch połączonych ze sobą na stałe połówek, umożliwia zarówno proste technologicznie wykonywanie rowków pierścieniowych umożliwiających swobodne obracanie oraz rowków oporowych w żebrach na powierzchni wewnętrznego wgłębienia cylindrycznego jak również zapewnia prostotę montażu zamka bębenkowego.

Z kolei w wariancie konstrukcyjnym, w którym rowki oporowe rozmieszczonych parami zapadek przesunięte są względem siebie w obudowie, co 180°, uproszczone jest wykonywanie zagłębień w zamku bę benkowym oraz umoż liwia zastosowanie wystarczaj ą cej liczby kombinacji zamykania.

Wariant konstrukcyjny, w którym powierzchnie rowków oporowych mają postać płaszczyzn tworzących z płaszczyzną symetrii rowka oporowego jednakowe ostre kąty (P), pozwala zarówno na uproszczenie technologii wykonania, jak również umożliwia bezzakłóceniowe ślizgowe przemieszczanie się zapadek po skośnych powierzchniach kształtujących rowki oporowe.

Ponadto, wariant konstrukcyjny rozwiązania, w którym element stanowiący przedłużenie rdzenia cylindra w kierunku poosiowym wyposażony jest w pierwszy zderzak poosiowy, jednoznacznie ustalający położenie pierwszego elementu sprzęgającego zabieraka podczas jego sprzężenia z drugim elementem sprzęgającym stanowiącym przedłużenie poosiowego rdzenia cylindra, a rdzeń cylindra wyposażony jest w drugi zderzak poosiowy, który jednoznacznie ustala usytuowanie pierwszego elementu sprzęgającego zabieraka w położeniu rozłączenia z drugim elementem sprzęgającym przedłużenia poosiowego, umożliwia proste do wykonania umiejscowienie zabieraka w obudowie oraz niezawodne jego poosiowe przesuwanie zarówno w sprzężeniu z rdzeniem cylindra, jak również w sprzężeniu z obudową przy zastosowaniu minimalnej liczby elementów konstrukcyjnych cylindra złącznego.

Dzięki kolejnemu, wspomnianemu powyżej wariantowi konstrukcyjnemu, w którym drugi element sprzęgający tworzy drugi zderzak poosiowy uzyskuje się zarówno minimalną długość rdzenia cylindra, jak również minimalną długość posuwu (przemieszczenia wzdłużnego) elementów sprzęgających ustawionych w położeniu ich zazębienia oraz w położeniu rozłączonym.

PL 205 924 B1

Z kolei konstrukcja zgodna z innym omówionym powyżej korzystnym wariancie, w którym ś rednica przedłużenia osiowego, co najmniej za pierścieniem złącznym jest większa od średnicy dna rowka pierścieniowego, umożliwia zarówno zmniejszenie do minimum wymiarów elementów składowych cylindra złącznego, jak również upraszcza wykonanie rdzenia cylindra metodą odlewania.

Inny, opisany powyżej wariant konstrukcyjny, w którym średnica przedłużenia poosiowego za pierścieniem złącznym jest równa względnie mniejsza niż średnica dna rowka pierścieniowego, jest korzystniejszy do wykonania rdzenia cylindra metodą obróbki mechanicznej.

Zaletą wariantu realizacji zamka bębenkowego, w którym w ślepym wgłębieniu przedłużenia poosiowego umieszczona jest sprężyna powrotna, jest umożliwienie dalszego zmniejszenia długości cylindra złącznego.

Na załączonym rysunku przedstawiono kilka przykładów realizacji wynalazku, przy czym poszczególne figury przedstawiają:

fig. 1: przekrój wzdłużny w płaszczyźnie podziału zamka bębenkowego (przekrój B-B wg fig. 3) w położeniu zazębionym sprzę gła wg I wariantu rozwiązania, fig. 2: przekrój wzdłużny w płaszczyźnie podziału zamka bębenkowego (przekrój H-H wg fig. 4) w położeniu rozłączonego sprzęgła wg I wariantu rozwiązania, fig. 3: przekrój poprzeczny A-A wg fig. 1 w kierunku S, fig. 4: przekrój poprzeczny F-F wg fig. 2 w kierunku S, fig. 5: przekrój D-D wg fig. 3 przedniej części zamka bębenkowego z zapadkami, fig. 6: przekrój G-G wg fig. 4 dla przedniej części zamka bębenkowego z zapadkami, fig. 7: rzut aksonometryczny istotnych części rozmontowanego zamka bębenkowego według

I wariantu rozwią zania, fig. 8: przekrój wzdłużny zamka bębenkowego z sprzęgłem w położeniu złączonym według II wariantu rozwiązania, fig. 9: przekrój wzdłużny przez zamek bębenkowy z rozłączonym sprzęgłem według II wariantu rozwiązania, fig. 10: przekrój wzdłużny przez przedłużenie poosiowe, fig. 11: rzut przedłużenia osiowego według fig. 10, fig. 12: przekrój K-K według fig. 11, fig. 13: rzut przedłużenia osiowego według fig. 4 w kierunku V, fig. 14: przekrój L-L przez zabierak według fig. 15, fig. 15: rzut boczny zabieraka, fig. 16: rzut zabieraka według fig. 14 w kierunku W, fig. 17: rzut aksonometryczny zabieraka, fig. 18: rzut aksonometryczny rozmontowanego zamka bębenkowego według II wariantu rozwiązania.

Na fig. 1 do 7 przedstawiono I wariant rozwiązania konstrukcyjnego zamka bębenkowego, a na fig. 8 do 14 II wariant rozwiązania konstrukcyjnego zamka bębenkowego. Oba warianty, I i II, różnią się między sobą rozwiązaniami konstrukcyjnymi sprzęgła 30, zabieraka 31, oraz sprężyny powrotnej 4, 4'.

Jak widać na załączonych figurach, zamek bębenkowy składa się z obudowy 1, wykonanej z dwóch trwale ze sobą połączonych połówek obudowy V+ V. Płaszczyzna podziału 14 obu połówek obudowy 1', V jest identyczna z płaszczyzną symetrii Q rowków oporowych 12', 13'. Jak wynika z figur 1 i 3, w wewnętrznym wgłębieniu obudowy 1 usytuowany jest rdzeń 2 cylindra z rowkiem 22 klucza oraz z zapadkami 20, 20', umieszczonymi w komorach 21 rdzenia 2 cylindra. Zapadki 20, 20' podparte są sprężynami i w związku z tym, gdy do rowka 22 klucza nie jest wprowadzony właściwy klucz, występy blokujące 201 zapadek 20, 20' wystają ponad zarys rdzenia 2 cylindra i zazębiają się z rowkami blokującymi 13, 13' uformowanymi symetrycznie w żebrach 12 wewnętrznego wgłębienia cylindrycznego obudowy 1 wzdłuż płaszczyzny podziałowej 14 obudowy 1 W rowkach blokujących 13 następuje zazębianie się występów blokujących 201 zapadek 20, a w rowkach blokujących 13' następuje zazębianie się występów blokujących 201' zapadek 20', które wysuwają się pod działaniem siły sprężyny w kierunku przeciwnym niż zapadki 20. Rowki blokujące 13, 13' ograniczone są przez ich powierzchnie oporowe 130, 131, ukształtowane na czołowych powierzchniach skrajnych żeber 12. Powierzchnie oporowe ograniczające 130, 131 tworzą wraz z wzdłużną płaszczyzną symetrii Q rowka blokującego 13 kąt ostry β. Do wspomnianych powierzchni oporowych 130, 131 przylegają powierzchnie boczne występów blokujących 201, 201' zapadek 20, 20' wówczas, gdy np. podczas włamania rdzeń 2 cylindra jest obracany bez zastosowania odpowiedniego klucza. Jeśli w rowku 22 klucza

PL 205 924 B1 umieszczony będzie właściwy klucz, to wówczas zapadki 20, 20' ułożą się tak, że ich występy blokujące 201,201' nie będą wystawały poza obrys rdzenia 2 cylindra oraz zaistnieje możliwość swobodnego obracania rdzenia 2 cylindra w obudowie 1. Podczas obracania rdzenia 2 cylindra za pomocą właściwego klucza obraca się również człon wyjściowy 3 rdzenia zamka bębenkowego, który przy spełnianiu tej funkcji sprzężony jest z rdzeniem 2 cylindra za pośrednictwem sprzęgła 30. Przy pierwszym alternatywnym rozwiązaniu konstrukcyjnym w skład sprzęgła 30 wchodzi drugi element sprzęgający 231 umieszczony na przedłużeniu poosiowym 23 oraz pierwszy element sprzęgający 301 umieszczony na nie przesuwnym poosiowo zabieraku 31, który na jego obwodzie osadzony jest obrotowo w cylindrycznym wgłębieniu obudowy 1 oraz pozostaje trwale połączony obrotowo z członem wyjściowym 3 zamka bębenkowego. Oczywiście wyobrazić sobie można inne rozwiązanie konstrukcyjne sprzęgła 30, np. takie, w którym drugi element sprzęgający 231 uformowany na przedłużeniu poosiowym 23 zazębia się bezpośrednio z pierwszym elementem sprzęgającym 301 uformowanym na nieprzesuwnym poosiowo członie wyjściowym 3. Człon wyjściowy 3 cylindra złącznego połączony jest mechanicznie z niepokazanym ryglem zamka drzwi.

Jeśli w rowku 22 klucza umieszczony zostanie nieodpowiedni klucz, względnie rdzeń 2 cylindra z wysuniętymi zapadkami 20, 20' obracany jest nieprawidłowo przy użyciu siły, to wówczas powierzchnie boczne występów blokujących 201, 201' będą przylegały do powierzchni oporowych 130 rowka oporowego 13, 13' (patrz: fig. 3 i 5), jeśli rdzeń 2 cylindra obrócony zostanie w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara oraz powierzchnie boczne występów blokujących będą przylegały do powierzchni oporowych rowka oporowego 131, jeśli rdzeń 2 cylindra obrócony zostanie zgodnie z kierunkiem ruchu wskazówek zegara. Ponieważ powierzchnie oporowe rowków 130, 131 ukształtowane są, jako skośne powierzchnie płaskie (patrz: fig. 5 i 6), biegnące w kierunku Q rozłącznego poosiowego przesuwu rdzenia 2 cylindra oraz tworzą z płaszczyzną symetrii Q rowków oporowych 13, 13' kąt ostry β, to w związku z tym podczas obracania rdzenia 2 cylindra następuje ślizganie się powierzchni bocznych występów blokujących 201, 201' wzdłuż skośnych powierzchni oporowych 130, 131 oraz poosiowe przemieszczanie się ich w kierunku o. Dzięki temu następuje również poosiowe przemieszczanie się w kierunku o rdzenia 2 cylindra, w którego wgłębieniach (komorach) 21 umieszczone są zapadki 20, 20'. Do przemieszczania się zapadek 20, 20' w kierunku poosiowym dochodzi w następstwie rozkładania się siły F1 (patrz: fig. 5) na jej składową F3 prostopadłą do powierzchni rowka oporowego 130 oraz drugą składową siły F2, powodującą przemieszczanie się zapadek 20, 20' w kierunku o. Siła F1 powstaje w wyniku działania momentu obrotowego wywierającego wpływ na rdzeń 2 cylindra występującego podczas jego zamka przy użyciu siły (podczas włamania).

Podczas wspomnianego poosiowego przesuwu rdzenia 2 cylindra ruch posuwowy odbywa się na odcinku drogi o długości b, odpowiadającym długości drugiego elementu sprzęgającego 231 (patrz: fig. 2), co powoduje wysunięcie się drugiego elementu sprzęgającego 231 znajdującego się na końcu przedłużenia osiowego 23 rdzenia 2 cylindra z zazębienia z pierwszym elementem sprzęgającym 301 stanowiącym koniec zabieraka 31. Kierunek wysuwania się drugiego elementu sprzęgającego 231 jest przeciwny do kierunku działania mającej kształt talerzowy sprężyny powrotnej 4, przy czym to wysuwanie trwa tak długo, aż nastąpi całkowite rozłączenie sprzęgła 30, tj. do momentu, w którym występy blokujące 201 wysuną się z rowków oporowych 13, 13' o skośnych powierzchniach 130, 131 do rowków pierścieniowych 11 prowadzących występy blokujące (201) zapadek (20, 20') obracających się razem ze rdzeniem (2), gdy rdzeń 2 cylindra jest przekręcany z użyciem niewłaściwego klucza lub przy użyciu siły (parz: fig. 4). Przy tym położeniu sprzęgło 30 usytuowane między rdzeniem 2 cylindra a członem wyjściowym 3 obudowy 1 jest już w położeniu rozłączonym, w związku, z czym przy dalszym obracaniu rdzenia 2 cylindra, w którym dzięki prowadzeniu występów blokujących 201, 201' w rowkach pierścieniowych rdzeń 2 cylindra utrzymywany jest w prawym skrajnym położeniu, ruch obrotowy rdzenia 2 cylindra nie jest przenoszony na człon wyjściowy 3 zamka bębenkowego.

Powierzchnie boczne rowków pierścieniowych 11 kształtowane są przez powierzchnie boczne żeber 12, których skrajne powierzchnie czołowe tworzą skośne powierzchnie oporowe 130, 131.

Po obróceniu rdzenia cylindra 2 o 180°, gdy wystające występy blokujące 201 zapadek 20, 20' skryją się w rowkach oporowych 13, 13', następuje pod wpływem napięcia wstępnego sprężyny powrotnej 4 przemieszczenie poosiowe rdzenia 2 cylindra na powrót do lewej pozycji wyjściowej oraz ponowne połączenie elementów sprzęgła 30 między rdzeniem 2 cylindra i członem wyjściowym 3. W położeniu wyjściowym zamka bębenkowego po wsunięciu odpowiedniego klucza do rowka klucza 22 na powrót możliwe jest otwarcie lub zamknięcie zamka bębenkowego.

PL 205 924 B1

W położeniu zamkniętym zamka bębenkowego (patrz: fig. 1 i fig. 5), w którym rdzeń 2 cylindra znajduje się w lewej pozycji wyjściowej oraz sprzęgło 30 znajduje się w pozycji złączonej, pierwszy pierścień zewnętrzny 251 ukształtowany na rdzeniu 2 cylindra jest nasadzony na lewą powierzchnię boczną rowka pierścieniowego 11 umożliwiającego swobodne obracanie, którego prawą powierzchnię boczną tworzy pierwsze żebro 12, ograniczające z lewej strony pierwszy rowek pierścieniowy 11 umożliwiający swobodne obracanie. Wykonany na rdzeniu 2 cylindra drugi pierścień zewnętrzny 252 osadzony jest na prawej powierzchni bocznej ostatniego żebra 12, które z prawej strony ogranicza ostatni rowek pierścieniowy, 11 umożliwiający swobodne obracanie. Oba pierścienie zewnętrzne 251, 252 osadzone są w rowkach zabezpieczających 151, 152 z zachowaniem bocznego luzu poosiowego a, równego bądź większego niż długość drogi przesuwu w kierunku poosiowym b, który niezbędny jest do wysunięcia drugiego elementu sprzęgającego 231 z pierwszego elementu sprzęgającego 301. Pierścienie zewnętrzne 251,252 zapobiegają w tym położeniu wyrwaniu rdzenia 2 cylindra z obudowy zamka bębenkowego.

W położeniu zamka bębenkowego po jego obróceniu (patrz: fig. 1 i fig. 5), po którym rdzeń 2 cylindra znajduje się w prawym skrajnym położeniu oraz sprzęgło 30 jest w pozycji rozłączonej, pierwszy pierścień zewnętrzny 252 rdzenia 2 cylindra jest nasadzony jest na lewą powierzchnię boczną pierwszego żebra 12 a drugi pierścień zewnętrzny 252 jest nasadzony na prawą powierzchnię boczną drugiego rowka zabezpieczającego 152 w obudowie 1. Pierścienie zewnętrzne 251,252 w tym położeniu zapobiegają przy próbie włamania po pierwsze wbiciu rdzenia 2 cylindra do obudowy 1 oraz po drugie zapobiegają wkręceniu śruby rozrywającej do wnętrza rowka 22 klucza rdzenia 2 cylindra, ponieważ pod wpływem nacisku w kierunku poosiowym na niepokazaną śrubę rozrywającą rdzeń cylindra ulega przemieszczeniu w prawe skrajne położenie powodujące jego swobodny obrót oraz obraca się, przez co uniemożliwia wkręcenie wspomnianej śruby rozrywającej.

W ramach wynalazku możliwe jest oczywiście również inne niż płaskie ukształtowanie rozchylających się powierzchni oporowych 130, 131. Istotne jest, aby przedłużenie tych powierzchni musiało następować w kierunku o przemieszczania poosiowego rdzenia 2 cylindra prowadzącego do rozłączenia sprzęgła. Oczywiście możliwe jest również skonstruowanie zamka bębenkowego z rozłącznym przesuwem rdzenia cylindra 2 w kierunku od lewej strony w prawą. W tym przypadku skośne powierzchnie oporowe 130, 131 orientowane są w przeciwstawnych względem siebie kierunkach, a rdzeń 2 cylindra podczas obracania za pomocą niewłaściwego klucza względnie przy próbie włamania będzie się wysuwał w przeciwnym kierunku. Również sprężynę powrotną 4 zastąpić można sprężyną śrubową względnie innym elementem sprężystym.

Jak wynika z fig. 8 do 18, na których przedstawiono II wariant rozwiązania konstrukcyjnego zamka bębenkowego, zabierak 31 wraz z płaszczem zewnętrznym usytuowany jest w pustej przestrzeni wewnętrznej obudowy 1 z możliwością jego obracania i przemieszczania poosiowego. Przedłużenie poosiowe 23 rdzenia 2 cylindra przechodzi przez zabierak 31, który za pomocą wybrań zabieraka 314 uzyskuje trwałe przy ruchu obrotowym połączenie z występami zabieraka 315 członu wyjściowego 3 zamka bębenkowego.

Jeśli rdzeń 2 cylindra zostanie obrócony bez całkowitego wprowadzenia do zamka odpowiedniego klucza względnie przy próbie włamania, to wówczas ślizganie się występów blokujących 201 zapadek 20 wzdłuż skośnych powierzchni oporowych rowka 130, 131 spowoduje poosiowe przemieszczanie się rdzenia 2 cylindra w obudowie 1 w kierunku przeciwnym do działania siły sprężyny powrotnej 4 w postaci sprężyny spiralnej. W pierwszej fazie tego przemieszczania następuje wysunięcie się drugiego elementu złącznego 231 o kształcie występów sprzęgających wykonanych na przedłużeniu poosiowym 23 z pierwszego elementu złącznego 301 w postaci wybrań sprzęgających wykonanych w zabieraku 31 i z kolei następuje oparcie się drugiego zderzaka poosiowego 26 na zabieraku 31. Wskutek tego dochodzi do rozłączenia sprzęgła 30 i w konsekwencji do odłączenia rdzenia 2 cylindra od członu wyjściowego 3. W drugiej fazie przemieszczania pod wpływem nacisku wywieranego przez drugi zderzak poosiowy 26 rdzenia 2 cylindra na zabierak 31 następuje jego przemieszczanie poosiowe, w wyniku, czego tworzy się trwałe połączenie z obudową 1 w kierunku obrotowym. Wspomniane trwałe połączenie w kierunku obrotowym powstaje w następstwie wsunięcia się występu ustalającego 312 od strony powierzchni czołowej zewnętrznej zabieraka 31 w wybranie ustalające 16 znajdujące się w obudowie 1 zamka bębenkowego. W końcu drugiej fazy przesuwu rdzenia 2 cylindra wskutek wysunięcia się występów blokujących 201 zapadek 20 z rowków blokujących 13 do umożliwiających swobodne obracanie rowków pierścieniowych 11 dochodzi do obrotowego osadzenia rdzenia 2 cylindra w obudowie 1. Wraz z obudową rdzeń 2 cylindra zamka bębenkowego może się teraz

PL 205 924 B1 obracać, jednak obrót ten nie jest przenoszony wskutek rozłączenia sprzęgła 30 na zabieraku 31, który przy tym ustawieniu znajduje się w stanie połączenia trwałego w kierunku obrotu z obudową 1. Ponieważ zabierak 31 znajduje się w położeniu trwałego połączenia odpowiadającego sprzężeniu zapewniającemu przenoszenie ruchu obrotowego z członem wyjściowym 3, to nie można w związku z tym również obracać członem wyjściowym 3, który jest sprzężony za pośrednictwem niepokazanego mechanicznego połączenia z ryglem zamka drzwi.

Jeśli zamek bębenkowy ma ponownie spełniać swoją funkcję, przy czym za pomocą umieszczonego w zamku prawidłowego klucza rdzeń 2 cylindra ma być możliwe jego obracanie wraz z członem wyjściowym 3, to niezbędne jest ustawienie rdzenia 2 cylindra w takim położeniu umożliwiającym obracanie, w którym występy blokujące 201 zapadek 20 wysuną się z rowków pierścieniowych 11 oraz zajmą położenie w rowkach blokujących 13, 13' i następnie sprężyna powrotna 4 rdzenia cylindra 2 przemieści się ponownie w jej lewą pozycję wyjściową. W takiej pozycji wyjściowej rdzeń 2 cylindra na powrót sprzężony zostanie trwale za pomocą sprzęgła 30 z zabierakiem 31 w położeniu umożliwiającym obracanie oraz zabierak 31 będzie odłączony od obudowy 1.

Opisane powyżej poosiowe wycofywanie rdzenia 2 cylindra składa się odpowiednio z dwóch faz. W pierwszej fazie ma miejsce wsunięcie drugiego elementu sprzęgającego 231 przedłużenia osiowego 23 w pierwszy element złączny 301 zabieraka 31 przy równoczesnym nasadzeniu pierwszego zderzaka poosiowego 25 rdzenia 2 cylindra na zabierak 31, w wyniku, czego następuje połączenie sprzęgła 30. W drugiej fazie na skutek oddziaływania nacisku wywieranego przez zderzak oporowy 25 rdzenia 2 cylindra na zabierak 31 następuje wymuszony ruch powrotny zabieraka 31 i w konsekwencji wysunięcie jego występu ustalającego 312 z wybrania ustalającego 16 położenie wykonanego w obudowie 1.

Jak wynika z fig. 3 do 6, przedłużenie poosiowe 23 rdzenia 2 cylindra wysuwa się z odsadzenia wewnętrznej powierzchni czołowej 24 rdzenia 2 cylindra, na której uformowane jest ślepe poosiowe wgłębienie 232 służące do umieszczenia w nim sprężyny powrotnej 4 w postaci sprężyny spiralnej. Naprężona wstępnie sprężyna powrotna 4 usytuowana jest między rdzeniem 2 cylindra a członem wyjściowym 3 oraz dociska rdzeń 2 cylindra w jego położeniu wyjściowym, w którym sprzęgło 30 łączy między sobą rdzeń 2 cylindra oraz zabierak 31.

Na przedłużeniu poosiowym 23 znajduje się pierścień złączny 27, w którym uformowane jest pierwsze wybranie promieniowe 271 oraz umieszczone naprzeciw niego drugie wybranie promieniowe 272. Oba te wybrania promieniowe 271, 272 tworzą drugi element złączny 231, z którym zazębiają się w położeniu włączonego sprzęgła 30 pierwsze elementy 301 zabieraka 31, mające formę występów promieniowych 301'. Między pierścieniem złącznym 27 i wewnętrzną powierzchnią czołową 24 rdzenia cylindra 2 uformowany jest rowek pierścieniowy 28, którego powierzchnia oporowa 281 zwrócona w stronę rdzenia 2 cylindra tworzy drugi zderzak poosiowy 26 dla zabieraka 31. Jak widać najlepiej na figurach 10 i 13, pierwsze wybranie promieniowe 271 wykonane jest w pierścieniu złącznym 27 oraz tworzy połączenie w kierunku promieniowym z przedłużeniem poosiowym 23, sięgające, co najmniej do poziomu dna rowka pierścieniowego 28, przy czym pierwsza ścianka boczna pierwszego wybrania promieniowego 271 zwrócona w stronę członu wyjściowego 3 tworzy pierwszy zderzak poosiowy 25 rdzenia 2 cylindra dla zabieraka 31. Druga ścianka boczna pierwszego wybrania promieniowego 271 pokrywa się z płaszczyzną powierzchni oporowej 281 oraz tworzy drugi zderzak poosiowy 26 rdzenia 2 cylindra. Drugie wybranie promieniowe 272 ukształtowane jest w pierścieniu złącznym naprzeciw pierwszego wybrania promieniowego 271 oraz sięga w kierunku promieniowym do przedłużenia osiowego 23 poniżej poziomu dna rowka pierścieniowego 28, a jego ścianka boczna zwrócona w stronę wewnętrznego czoła 24 rdzenia 2 cylindra pokrywa się z płaszczyzną drugiej powierzchni oporowej 282 zwróconej w stronę członu wyjściowego 3. Inaczej mówiąc, drugie wybranie promieniowe 272 nie sięga do dna rowka pierścieniowego 28, i kończy się w kierunku poosiowym dokładnie na granicy rowka pierścieniowego 28 oraz pierścienia złącznego 27, podczas gdy w drugim kierunku poosiowym przechodzi w drugi rowek nasadzany 233, przewidziany do nasadzania występu promieniowego 301' zabieraka 3 usytuowanego na przedłużeniu poosiowym 25 rdzenia 2 cylindra.

Występy promieniowe 301' zabieraka 31 tworzące pierwsze elementy złączne 301 nasadzone są przy włączonym sprzęgle 30 ich powierzchniami bocznymi na powierzchnie boczne pierwszego i drugiego wybrania promieniowego 271 i 272 wykonanego w pierścieniu łączącym 27, które tworzą drugi element złączny 231, przy czym zabierak 31 w kierunku poosiowym i promieniowym prowadzony jest za pomocą jego płaszcza cylindrycznego w cylindrycznej przestrzeni wewnętrznej obudowy 1.

PL 205 924 B1

Jak pokazują fig. 14 do 16 i fig. 18, zabierak 31 ukształtowany jest w postaci pierścienia z zewnętrznym płaszczem cylindrycznym, w którego powierzchni czołowej zwróconej w kierunku członu wyjściowego 3 ukształtowany jest zarówno występ ustalający położenie, 312 który przeznaczony jest do połączenia z wybraniem ustalającym położenie 16 w obudowie 1 zamka bębenkowego, jak również ma wykonane wybrania zabieraka 314 do sprzężenia z występami 315 członu wyjściowego 3. Na przeciwległej powierzchni czołowej zabieraka 31 uformowany jest wewnętrzny pierścień czołowy 310, z którego wystają na zewnątrz pierwsze elementy złączne 301 w postaci promieniowych występów 301' z wklęsłymi powierzchniami czołowymi 313. Wklęsłe powierzchnie czołowe 313 przylegają przy rozłączonym sprzęgle 30 do dna rowka pierścieniowego 28, w którym przy nieprawidłowym obracaniu rdzenia 2 cylindra obracają się bez oporu wewnętrzne występy promieniowe 301'. Ponieważ strefa podziału między wklęsłymi powierzchniami czołowymi 313 pokrywa się z średnicą D1, dna rowka pierścieniowego 28, która za pierścieniem złącznym 27 jest mniejsza niż średnica D2 przedłużenia osiowego 23, to w związku z tym przedłużenie osiowe 23 ma wykonany drugi żłobek nasadzany 233 tworzący połączenie z drugim wybraniem promieniowym 272 jak również usytuowany naprzeciw niego pierwszy żłobek nasadzany 233'. Dno drugiego żłobka nasadzanego 233 oddalone jest od usytuowanej naprzeciw powierzchni przedłużenia osiowego 23 względnie od dna usytuowanej naprzeciw powierzchni pierwszego żłobka nasadzanego 233' maksymalnie w odległości L, równej średnicy D1. dna rowka pierścieniowego 28, w związku, z czym przy montażu zamka bębenkowego możliwe jest nasadzenie wewnętrznych występów promieniowych 301' zabieraka 31 na przedłużenie osiowe 23.

Wyżej opisane rozwiązanie konstrukcyjne umożliwia zarówno prostotę wykonania rdzenia 2 cylindra, zabieraka 31 oraz obudowy 1 sposobem odlewania wtryskowego, jak również zmniejszenie liczby elementów składowych zamka bębenkowego.

Oczywiście możliwe jest w ramach wynalazku wykonanie pierwszego zderzaka osiowego 25 usytuowanego na przedłużeniu osiowym 23 innym sposobem, jak np. w formie powierzchni czołowej pierścienia zabezpieczającego umieszczonego w rowkach zabezpieczających za pierścieniem złącznym 27, względnie w postaci zderzaków mocowanych na przedłużeniu osiowym 23, względnie w postaci powierzchni czołowej gwintowanej nakrętki, nakręcanej na przedłużenie osiowe 23.

Zamek bębenkowy według przedstawionego wynalazku kwalifikuje się do stosowania wszędzie tam, gdzie niezbędne jest, aby spełniał on funkcję zamykania również po podejmowanych próbach niezgodnego z prawidłowym postępowaniem użycia siły oraz gdy wymagana jest duża odporność na wyrwanie rdzenia cylindra z wnętrza obudowy i/lub wbicie rdzenia cylindra do wnętrza obudowy, jak np. w przypadku pojazdów samochodowych.

Claims (10)

1. Zamek bębenkowy, w szczególności dla pojazdów mechanicznych, składający się z obudowy, w której wewnętrznym cylindrycznym wgłębieniu usytuowany jest osadzony obrotowo rdzeń cylindra z wykonanym w nim rowkiem klucza oraz z osadzonymi sprężyście zapadkami, przy czym w przypadku niepełnego wprowadzenia właściwego klucza do rowka występy blokujące zapadek tworzą zazębiają się, co najmniej z rowkiem oporowym członu, w którym osadzony jest obrotowo rdzeń cylindra, podczas gdy po całkowitym włożeniu właściwego klucza występy blokujące zapadek nie wychodzą poza obrys rdzenia cylindra, przy czym cylinder złączny zamka jest poza tym wyposażony w elementy do sprzęgania rdzenia cylindra z członem wyjściowym cylindra złącznego, o ile rdzeń cylindra obracany jest za pomocą właściwego klucza, oraz do odłączania rdzenia cylindra od członu wyjściowego cylindra złącznego, jeśli rdzeń cylindra obracany jest przy użyciu nieodpowiedniego klucza lub obracany jest przy użyciu siły, znamienny tym, że wewnętrzne cylindryczne wgłębienie w obudowie (1) wyposażone jest w rowki pierścieniowe (11) prowadzące występy blokujące (201) zapadek (20, 20') obracających się razem ze rdzeniem (2), gdy rdzeń (2) cylindra jest przekręcany z użyciem niewłaściwego klucza lub przy użyciu siły, przy czym wewnętrzne cylindryczne wgłębienie w obudowie (1) ma wykonane przynajmniej jedno żebro (12) ograniczające rowek pierścieniowy (11) z jednej strony, która usytuowana jest w kierunku przeciwnym do kierunku (o) przesuwu poosiowego-wysprzęglania rdzenia (2) cylindra od członu wyjściowego (3), a żebro (12) jest przerwane przez przynajmniej jeden rowek oporowy (13), zaś powierzchnie boczne (130, 131) rowka oporowego rozciągają się w kierunku (o) przesuwu poosiowego-wysprzęglania rdzenia (2) cylindra od członu wyjściowego (3), jeśli rdzeń (2) cylindra obracany jest przy użyciu nieodpowiedniego klucza lub przy użyciu siły, powierzchnie boczne

PL 205 924 B1 występów blokujących (201) opierają się na powierzchniach bocznych (130, 131) rowka oporowego, przez co dochodzi do przesunięcia się powierzchni bocznych występów blokujących (201) wzdłuż powierzchni bocznych (130, 131) rowka oporowego i przez to dochodzi do przesunięcia osiowego zapadek w kierunku (o) przesuwu poosiowego-wysprzęglania, oraz przy czym dochodzi przez to do przesunięcia osiowego rdzenia (2) cylindra i jego odłączenia od członu wyjściowego (3).

2. Zamek bębenkowy według zastrz. 1, znamienny tym, że obudowa (1) zbudowana jest z dwóch połączonych ze sobą na stałe połówek (1', 1).

3. Zamek bębenkowy według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że wewnętrzne wgłębienie cylindryczne obudowy (1) ma, co najmniej jeden oporowy rowek pierścieniowy (151, 152), w którym umieszczony jest pierścień zewnętrzny (251, 252) rdzenia (2) cylindra z zapewnieniem luzu poosiowego (a), przy czym luz poosiowy (a) odpowiada, co najmniej długości (b) przesuwu poosiowego, który niezbędny jest do rozłączenia sprzęgła (30).

4. Zamek bębenkowy według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że rowki oporowe (13) dostosowane do pary zapadek (20, 20') są rozmieszczone w obudowie (1) naprzeciw siebie z przesunięciem kątowym wynoszącym 180°.

5. Zamek bębenkowy według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że powierzchnie boczne (130, 131) rowka oporowego uformowane są przez płaskie powierzchnie, tworzące z płaszczyzną symetrii (Q) rowka oporowego (13) jednakowe kąty ostre (β).

6. Zamek bębenkowy według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że przedłużenie poosiowe (23) rdzenia (2) cylindra wyposażone jest w pierwszy zderzak poosiowy (25), który jednoznacznie wyznacza położenie pierwszego elementu sprzęgającego (301) zabieraka (31) w przypadku sprzężenia z drugim członem sprzęgającym (231) przedłużenia poosiowego (23) rdzenia (2) cylindra, a rdzeń (2) cylindra wyposażony jest w drugi zderzak oporowy (26), który jednoznacznie wyznacza położenie pierwszego elementu sprzęgającego (301) zabieraka (31) w przypadku braku sprzężenia z drugim elementem sprzęgającym (231) przedłużenia poosiowego (23).

7. Zamek bębenkowy według zastrz. 6, znamienny tym, że drugi element sprzęgający (231) ma wykonane pierwsze wybranie (271) w kierunku promieniowym oraz usytuowane naprzeciw niego drugie wybranie (272) w kierunku promieniowym znajdujące się w pierścieniu złącznym (27) na przedłużeniu osiowym (23), przy czym między pierścieniem złącznym (27) a wewnętrzną powierzchnią odsadzenia (24) rdzenia (2) cylindra wykonany jest rowek pierścieniowy (28), którego pierwsza boczna powierzchnia oporowa (281), zwrócona w stronę wewnętrznej powierzchni odsadzenia (24), stanowi drugi zderzak poosiowy (26), przy czym pierwsze elementy sprzęgające (301) mają postać wewnętrznych występów promieniowych (301') zabieraka (31).

8. Zamek bębenkowy według zastrz. 7, znamienny tym, że średnica (D2) przedłużenia osiowego, (23) co najmniej za pierścieniem złącznym (27) jest większa od średnicy (D1) dna rowka pierścieniowego (28), przy czym do dna rowka pierścieniowego (28) przylegają wklęsłe powierzchnie czołowe (313) występów promieniowych (301') zabieraka (31), zaś pierwsze wybranie promieniowe (271) zagłębione jest, co najmniej do dna rowka promieniowego (28) w przedłużeniu poosiowym (23), a druga boczna powierzchnia oporowa (282) rowka pierścieniowego zwrócona w stronę członu wyjściowego (3) stanowi pierwszy zderzak poosiowy (25), podczas gdy drugie wybranie promieniowe (272) zagłębione jest w przedłużeniu poosiowym (23) poniżej dna rowka pierścieniowego (28) oraz z jednej strony kończy się w płaszczyźnie drugiej bocznej powierzchni oporowej (282), zaś z drugiej strony przechodzi w drugi żłobek nasadzany (233), którego dno oddalone jest od usytuowanej naprzeciw powierzchni przedłużenia poosiowego (23) maksymalnie o wymiar (L) równy średnicy (D1) dna rowka pierścieniowego (28).

9. Zamek bębenkowy według zastrz. 7, znamienny tym, że średnica (D2) przedłużenia poosiowego (23) za pierścieniem złącznym (27) jest równa lub mniejsza niż średnica (D1) dna rowka pierścieniowego (28), zaś pierwszy zderzak poosiowy (25) ma postać powierzchni czołowej podkładki zabezpieczającej względnie odpowiedniej kształtki lub nakrętki, umieszczonej na przedłużeniu poosiowym (23) umieszczonej bez luzu za pierścieniem złącznym (27).

10. Zamek bębenkowy według zastrz. 7, znamienny tym, że w ślepym otworze (232) przedłużenia poosiowego (23) umieszczona jest sprężyna powrotna (4).