PL205148B1 - Zastosowanie chemicznych środków leczniczych - Google Patents

Zastosowanie chemicznych środków leczniczych

Info

Publication number
PL205148B1
PL205148B1 PL357379A PL35737900A PL205148B1 PL 205148 B1 PL205148 B1 PL 205148B1 PL 357379 A PL357379 A PL 357379A PL 35737900 A PL35737900 A PL 35737900A PL 205148 B1 PL205148 B1 PL 205148B1
Authority
PL
Poland
Prior art keywords
treatment
medicament
use according
gel
oxo
Prior art date
Application number
PL357379A
Other languages
English (en)
Other versions
PL357379A1 (pl
Inventor
Hans-Herrmann Schulz
Günther Schlimbach
Original Assignee
Schlimbach Guenther
Schulz Hans Herrmann
Priority date (The priority date is an assumption and is not a legal conclusion. Google has not performed a legal analysis and makes no representation as to the accuracy of the date listed.)
Filing date
Publication date
Family has litigation
First worldwide family litigation filed litigation Critical https://patents.darts-ip.com/?family=7934136&utm_source=google_patent&utm_medium=platform_link&utm_campaign=public_patent_search&patent=PL205148(B1) "Global patent litigation dataset” by Darts-ip is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Application filed by Schlimbach Guenther, Schulz Hans Herrmann filed Critical Schlimbach Guenther
Publication of PL357379A1 publication Critical patent/PL357379A1/pl
Publication of PL205148B1 publication Critical patent/PL205148B1/pl

Links

Classifications

    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61K—PREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K31/00—Medicinal preparations containing organic active ingredients
    • A61K31/33—Heterocyclic compounds
    • A61K31/395—Heterocyclic compounds having nitrogen as a ring hetero atom, e.g. guanethidine or rifamycins
    • A61K31/435—Heterocyclic compounds having nitrogen as a ring hetero atom, e.g. guanethidine or rifamycins having six-membered rings with one nitrogen as the only ring hetero atom
    • A61K31/47—Quinolines; Isoquinolines
    • A61K31/4738—Quinolines; Isoquinolines ortho- or peri-condensed with heterocyclic ring systems
    • A61K31/4745—Quinolines; Isoquinolines ortho- or peri-condensed with heterocyclic ring systems condensed with ring systems having nitrogen as a ring hetero atom, e.g. phenantrolines
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61K—PREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K31/00—Medicinal preparations containing organic active ingredients
    • A61K31/33—Heterocyclic compounds
    • A61K31/395—Heterocyclic compounds having nitrogen as a ring hetero atom, e.g. guanethidine or rifamycins
    • A61K31/435—Heterocyclic compounds having nitrogen as a ring hetero atom, e.g. guanethidine or rifamycins having six-membered rings with one nitrogen as the only ring hetero atom
    • A61K31/4353—Heterocyclic compounds having nitrogen as a ring hetero atom, e.g. guanethidine or rifamycins having six-membered rings with one nitrogen as the only ring hetero atom ortho- or peri-condensed with heterocyclic ring systems
    • A61K31/4375—Heterocyclic compounds having nitrogen as a ring hetero atom, e.g. guanethidine or rifamycins having six-membered rings with one nitrogen as the only ring hetero atom ortho- or peri-condensed with heterocyclic ring systems the heterocyclic ring system containing a six-membered ring having nitrogen as a ring heteroatom, e.g. quinolizines, naphthyridines, berberine, vincamine
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61K—PREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K31/00—Medicinal preparations containing organic active ingredients
    • A61K31/33—Heterocyclic compounds
    • A61K31/395—Heterocyclic compounds having nitrogen as a ring hetero atom, e.g. guanethidine or rifamycins
    • A61K31/435—Heterocyclic compounds having nitrogen as a ring hetero atom, e.g. guanethidine or rifamycins having six-membered rings with one nitrogen as the only ring hetero atom
    • A61K31/47—Quinolines; Isoquinolines
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61K—PREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K31/00—Medicinal preparations containing organic active ingredients
    • A61K31/33—Heterocyclic compounds
    • A61K31/395—Heterocyclic compounds having nitrogen as a ring hetero atom, e.g. guanethidine or rifamycins
    • A61K31/435—Heterocyclic compounds having nitrogen as a ring hetero atom, e.g. guanethidine or rifamycins having six-membered rings with one nitrogen as the only ring hetero atom
    • A61K31/47—Quinolines; Isoquinolines
    • A61K31/4709—Non-condensed quinolines and containing further heterocyclic rings
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61K—PREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K31/00—Medicinal preparations containing organic active ingredients
    • A61K31/33—Heterocyclic compounds
    • A61K31/395—Heterocyclic compounds having nitrogen as a ring hetero atom, e.g. guanethidine or rifamycins
    • A61K31/495—Heterocyclic compounds having nitrogen as a ring hetero atom, e.g. guanethidine or rifamycins having six-membered rings with two or more nitrogen atoms as the only ring heteroatoms, e.g. piperazine or tetrazines
    • A61K31/496—Non-condensed piperazines containing further heterocyclic rings, e.g. rifampin, thiothixene or sparfloxacin
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61K—PREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K31/00—Medicinal preparations containing organic active ingredients
    • A61K31/33—Heterocyclic compounds
    • A61K31/395—Heterocyclic compounds having nitrogen as a ring hetero atom, e.g. guanethidine or rifamycins
    • A61K31/535—Heterocyclic compounds having nitrogen as a ring hetero atom, e.g. guanethidine or rifamycins having six-membered rings with at least one nitrogen and one oxygen as the ring hetero atoms, e.g. 1,2-oxazines
    • A61K31/5375—1,4-Oxazines, e.g. morpholine
    • A61K31/5383—1,4-Oxazines, e.g. morpholine ortho- or peri-condensed with heterocyclic ring systems
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61K—PREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K47/00—Medicinal preparations characterised by the non-active ingredients used, e.g. carriers or inert additives; Targeting or modifying agents chemically bound to the active ingredient
    • A61K47/06—Organic compounds, e.g. natural or synthetic hydrocarbons, polyolefins, mineral oil, petrolatum or ozokerite
    • A61K47/08—Organic compounds, e.g. natural or synthetic hydrocarbons, polyolefins, mineral oil, petrolatum or ozokerite containing oxygen, e.g. ethers, acetals, ketones, quinones, aldehydes, peroxides
    • A61K47/10—Alcohols; Phenols; Salts thereof, e.g. glycerol; Polyethylene glycols [PEG]; Poloxamers; PEG/POE alkyl ethers
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61K—PREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K47/00—Medicinal preparations characterised by the non-active ingredients used, e.g. carriers or inert additives; Targeting or modifying agents chemically bound to the active ingredient
    • A61K47/30—Macromolecular organic or inorganic compounds, e.g. inorganic polyphosphates
    • A61K47/36—Polysaccharides; Derivatives thereof, e.g. gums, starch, alginate, dextrin, hyaluronic acid, chitosan, inulin, agar or pectin
    • A61K47/38—Cellulose; Derivatives thereof
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61K—PREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K6/00—Preparations for dentistry
    • A61K6/50—Preparations specially adapted for dental root treatment
    • A61K6/54—Filling; Sealing
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61K—PREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K6/00—Preparations for dentistry
    • A61K6/60—Preparations for dentistry comprising organic or organo-metallic additives
    • A61K6/69—Medicaments
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61K—PREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K9/00—Medicinal preparations characterised by special physical form
    • A61K9/0012—Galenical forms characterised by the site of application
    • A61K9/0014—Skin, i.e. galenical aspects of topical compositions
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P1/00—Drugs for disorders of the alimentary tract or the digestive system
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P1/00—Drugs for disorders of the alimentary tract or the digestive system
    • A61P1/02—Stomatological preparations, e.g. drugs for caries, aphtae, periodontitis
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P17/00—Drugs for dermatological disorders
    • A61P17/02—Drugs for dermatological disorders for treating wounds, ulcers, burns, scars, keloids, or the like
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P17/00—Drugs for dermatological disorders
    • A61P17/10—Anti-acne agents
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P29/00—Non-central analgesic, antipyretic or antiinflammatory agents, e.g. antirheumatic agents; Non-steroidal antiinflammatory drugs [NSAID]
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P3/00—Drugs for disorders of the metabolism
    • A61P3/08—Drugs for disorders of the metabolism for glucose homeostasis
    • A61P3/10—Drugs for disorders of the metabolism for glucose homeostasis for hyperglycaemia, e.g. antidiabetics
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P31/00—Antiinfectives, i.e. antibiotics, antiseptics, chemotherapeutics
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P31/00—Antiinfectives, i.e. antibiotics, antiseptics, chemotherapeutics
    • A61P31/02—Local antiseptics
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P31/00—Antiinfectives, i.e. antibiotics, antiseptics, chemotherapeutics
    • A61P31/04—Antibacterial agents
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P43/00—Drugs for specific purposes, not provided for in groups A61P1/00-A61P41/00
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61K—PREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K47/00—Medicinal preparations characterised by the non-active ingredients used, e.g. carriers or inert additives; Targeting or modifying agents chemically bound to the active ingredient
    • A61K47/06—Organic compounds, e.g. natural or synthetic hydrocarbons, polyolefins, mineral oil, petrolatum or ozokerite
    • A61K47/26—Carbohydrates, e.g. sugar alcohols, amino sugars, nucleic acids, mono-, di- or oligo-saccharides; Derivatives thereof, e.g. polysorbates, sorbitan fatty acid esters or glycyrrhizin

Landscapes

  • Health & Medical Sciences (AREA)
  • Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Life Sciences & Earth Sciences (AREA)
  • Veterinary Medicine (AREA)
  • Public Health (AREA)
  • General Health & Medical Sciences (AREA)
  • Animal Behavior & Ethology (AREA)
  • Medicinal Chemistry (AREA)
  • Pharmacology & Pharmacy (AREA)
  • Epidemiology (AREA)
  • General Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Chemical Kinetics & Catalysis (AREA)
  • Organic Chemistry (AREA)
  • Nuclear Medicine, Radiotherapy & Molecular Imaging (AREA)
  • Engineering & Computer Science (AREA)
  • Bioinformatics & Cheminformatics (AREA)
  • Oral & Maxillofacial Surgery (AREA)
  • Dermatology (AREA)
  • Communicable Diseases (AREA)
  • Oncology (AREA)
  • Diabetes (AREA)
  • Oil, Petroleum & Natural Gas (AREA)
  • Inorganic Chemistry (AREA)
  • Rheumatology (AREA)
  • Obesity (AREA)
  • Hematology (AREA)
  • Endocrinology (AREA)
  • Emergency Medicine (AREA)
  • Pain & Pain Management (AREA)
  • Pharmaceuticals Containing Other Organic And Inorganic Compounds (AREA)
  • Medicines Containing Material From Animals Or Micro-Organisms (AREA)
  • Nitrogen And Oxygen Or Sulfur-Condensed Heterocyclic Ring Systems (AREA)
  • Nitrogen Condensed Heterocyclic Rings (AREA)
  • Heterocyclic Carbon Compounds Containing A Hetero Ring Having Oxygen Or Sulfur (AREA)
  • Medicines That Contain Protein Lipid Enzymes And Other Medicines (AREA)
  • Medicinal Preparation (AREA)
  • Saccharide Compounds (AREA)
  • Materials For Medical Uses (AREA)
  • Acyclic And Carbocyclic Compounds In Medicinal Compositions (AREA)

Description

Opis wynalazku
Niniejszy wynalazek dotyczy zastosowania chemicznych środków leczniczych do wytwarzania leków do miejscowego i/lub lokalnego leczenia chorób spowodowanych przez bakterie i/lub do profilaktyki u ludzi i zwierząt w obrębie jamy ustnej i/lub zębów i/lub w obrębie szczęk. Przedmiotem wynalazku jest również zastosowane w/w związków do wytwarzania leku do miejscowego i/lub lokalnego leczenia chorób około zębowych i chorób przyzębia, do wytwarzania leku do profilaktyki ran, korzystnie ran zębowych i/lub profilaktyki okołooperacyjnej, do wytwarzania leku do miejscowego i/lub lokalnego leczenia zespołu stopy cukrzycowej oraz do wytwarzania leku do przyspieszania gojenia się ran.
Bakterie mogą być przyczyną wielu chorób a ponadto powodować złe gojenie się ran. W obszarze jamy ustnej, zarazki charakterystyczne dla jamy ustnej powodują próchnicę zębów (próchnicę). Bakterie z jamy ustnej przekształcają węglowodany z pożywienia w kwasy, które mogą rozpuszczać szkliwo (emalię) i zębinę (dentinum). Jeśli powierzchnia szkliwa jest popękana, bakterie przenikają głębiej, do leżącej pod nią zębiny. W przebiegających promieniście kanalikach zębinowych znajdują się wypustki miazgi, tak, że w dalszym przebiegu dochodzi do częściowego lub całkowitego zarażenia a zatem i do zapalenia miazgi. Zapalenie miazgi powoduje zwiększony napływ krwi.
Ponieważ miazga leży w trwałej komorze miazgi, nie może się rozszerzać i dochodzi do bólu. Jeśli nie prowadzi się leczenia, dalszym następstwem jest zamieranie tkanki miazgi (martwica) i bakteryjny rozpad (zgorzel). Jeś li nie usunie się zgangrenowanej masy, następstwem są zapalenia na zewnątrz korzenia zęba. Mogą rozwinąć się ziarniaki, torbiele, tworzenie się przetok lub ropienie. Powstawanie gazów powoduje także nasilenie bólu.
Bakterie uczestniczą także w zapaleniach aparatu utrzymującego zęby/tkanek przyzębia (parodontium). Aparat utrzymujący zęby składa się z dziąseł, wiązadeł obrączkowych, ozębnej i leżących między nimi włókien Scharpey'a. Zapalenie tkanki przyzębia, paradontoza, może obejmować poszczególne obszary lub też całe parodontium. Zapalenie tkanki przyzębia, tak samo jak próchnica, wywoływane jest na brzegach dziąseł przez płytkę nazębną (płytkę bakteryjną), która zestala się do postaci kamienia nazębnego poprzez osadzanie się tlenku wapnia. Bakterie żyjące w płytce nazębnej wytwarzają produkty przemiany materii, które powodują schorzenia przyzębia. Dziąsło powoli cofa się i zaczynają się rozpuszczać kości zębodołu i ozębna. W otaczającej tkance tworzą się ogniska zakażenia. Następstwem są dalsze zniszczenia kości i obluźnianie zębów. Na koniec zęby wypadają. Szkody w jamie ustnej mogą także prowadzić do chorób innych narządów.
Do leczenia głębokiej próchnicy (Caries profunda), zarówno w odkrytej miazdze jak też i przy jeszcze zamkniętym cemencie korzeniowym, szeroko stosuje się preparaty z wodorotlenku wapnia lub preparat tlenek cynku-olej goździkowy (eugenol). Zarażoną i martwiczą miazgę usuwa się możliwie całkowicie i wypełnia się jamy w miazdze za pomocą odpowiednich materiałów wypełniających dla korzeni. Jeśli występuje zgorzel miazgi, to należy oczekiwać sukcesu tylko w tym wypadku, jeśli uda się zdezynfekować zakażony układ kanałowy korzenia i zębinę leżącą w pobliżu kanału. Główny problem polega na niedostępności zainfekowanych bakteryjnie wierzchołkowych delt kanałów korzeni, które dają się z trudnością oczyszczać a ponadto w zarażonym układzie ścianek kanałów, który musi być usunięty znacznym nakładem instrumentalnym. Leczenie zgorzeli jest dlatego z reguły rozwiązaniem kompromisowym i przez niektóre szkoły jest całkowicie pomijane. Jako przeciwwskazania do leczenia zgorzeli przyjmuje się zasadniczo zęby wielokorzeniowe i procesy wierzchołkowe widoczne rentgenologicznie. W tych przypadkach wskazaniem jest usunięcie zęba. Schorzenia przyzębia leczy się przez usuwanie złogów poddziąsłowych. Ponadto stosuje się do leczenia także środki lecznicze, takie jak silne alkalia, miejscowe środki przeciwzapalne lub witaminy.
Do leczenia zakażeń w obszarze jamy ustnej stosuje się antybiotyki i chemiczne środki lecznicze działające przeciwbakteryjnie, które jednak powinny byc podawane tylko w stanach krytycznych. Stosowane antybiotyki, takie jak penicylina G lub penicylina ustna są środkami pierwszego wyboru. Alternatywnie wchodzą w grę erytromycyna, linomycyna, klindamycyna i ewentualnie także sulfonamidy. W przypadku infekcji mieszanych zarazkami gram-ujemnymi, jako środek pierwszego wyboru wchodzi w grę penicylina o szerokim spektrum działania, taka jak ampicylina, którą jednak można zastąpić ewentuanie tetracykliną. Antybiotyki i chemiczne środki lecznicze podawane są jednak zawsze układowo. Obowiązuje panujące przekonanie, że środki stosowane do leczenia układowego chemicznymi środkami leczniczymi nie nadają się jako miejscowe antybiotyki.
Obecne zastosowanie substancji przeciwbakteryjnych w dentystyce opisują B. M. Owens i N. J. Schuman (Journal of Clinical Pediatrie Dentystry, 1994 (zima), 18, 129-134; cytowane w Medline
PL 205 148 B1
AN 94331337). Według tych publikacji rozróżnia się dwie kategorie przeciwbakteryjnych substancji czynnych: substancje pochodzenia naturalnego z grzybów (penicylina i cefalosporyny), bakterii i promieniowców oraz ich pochodne, nazywane antybiotykami oraz zwią zki pochodzenia syntetycznego (sulfanilamidy i chinolony), nazywane chemicznymi środkami leczniczymi. Grupą antybiotyką o znaczeniu dla dentystyki są penicyliny, cefalosporyny i aminoglikozydy oraz erytromycyna. Ze względu na ich dobrą skuteczność, niskie koszty i prosty sposób stosowania, antybiotyki te są środkiem z wyboru dla wielu, jeśli nie nawet dla większości infekcji pochodzenia zębowego. Substancje syntetycznego pochodzenia mają mniejsze znaczenie w medycynie zębów. Obowiązuje panujące przekonanie, że odznaczają się one często dużymi kosztami, brakiem aktywności działania i toksycznością dla pacjentów.
W badaniach in vitro S. Eick i inni (Int. J. Antimicrob. Agents, 1999, 12 41-46) badali przeciwbakteryjną aktywność w stosunku do zarazków, które wywołują postępujące zapalenie tkanki przyzębia lub ropienie okołozębowe, dla nowoczesnych antybiotyków i chemicznych środków leczniczych, a mianowicie penicyliny, amoksycyliny, cefoksytyny, klindamycyny, doksycykliny, metronizadolu i ciprofloksacyny. W wyniku tego zalecano stosowanie klindamycyny do leczenia przeciwbakteryjnego.
Antybiotyki w dentystyce stosuje się do leczenia pacjentów zarówno układowo jak i miejscowo.
U. Wahlmann i inni (Int. J. Antimicrob. Agents, 1999, 12 253-256) donosili na temat skutków układowego podawania cefuroksymu na dziesięć minut przed wyrywaniem zębów. Grupa leczona cefuroksymem wykazywała mniejszą częstość występowania zakażeń bakteryjnych niż grupa nie leczona.
K. Kosowska i P. B. Heczko (Med. Dośw. Mikrobiol., 1977, 29, 101-106; cytowana w Chemical Abstracts, CA 88:69315) donosili o miejscowym stosowaniu różnych antybiotyków. Leczyli oni zakażone zęby różnymi antybiotykami, a mianowicie erytromycyną, neomycyną, chloramfenikolem, kolistyną, nystatyna lub deksametazonem. W około 55% przypadków zlikwidowana została anaerobowa flora bakteryjna w kanałach zębowych. Dzięki leczeniu zwiększyła się jednak oporność na antybiotyki bakterii, które zostały wyodrębnione z kanałów zębowych. Oporność Staphylococcus epidermis na erytromycynę lub metycylinę zwiększyła się przy tym trzykrotnie względnie dwukrotnie. Większość szczepów Staphylococcus aureus była oporna na erytromycynę, chloramfenikol i penicylinę.
Autorzy z cytowanych źródeł zgodnie dochodzą do wniosku, że miejscowe zastosowanie antybiotyków i chemicznych środków leczniczych, które można podawać jako tabletki do ssania, tabletki podjęzykowe, pastylki, pręciki, kulki, puder lub maść, mają tylko niewielkie znaczenie, ze względu na często występujący wzrost oporności na zarazki i duże niebezpieczeństwo podrażnienia. Także w ranach z wystarczają cym odpływem na zewnątrz, wykorzystanie lecznicze jest ogólnie niewielkie. Zastosowane substancje nie są zupełnie, lub tylko w niewielkim stopniu wchłaniane, tak, że nie można oczekiwać żadnego działania sięgającego głębiej w tkanki.
Dlatego też, zgodnie z obecnym stanem techniki w medycynie ludzkiej i weterynaryjnej zębów, powstaje duże zapotrzebowanie na środki, które wykazywałyby wysoką aktywność przeciwko zarazkom występującym w obszarze jamy ustnej i zębów oraz szczęk czy też w ranach jamy ustnej, które działałyby szybko i przeciwbakteryjnie, były dobrze znoszone miejscowo, miały małą skłonność do wywoływania oporności antybiotycznej, które mogłyby być stosowane miejscowo i/lub lokalnie a zatem dawałyby się podawać w prosty sposób, które przy nakładaniu powierzchniowym/miejscowym powodowałyby minimalne obciążenie dla organizmu, które wykazywałyby dobre wnikanie do tkanek i których zastosowanie zabezpieczałoby zachowanie uszkodzonych zębów.
Bakterie mają znaczenie także przy leczeniu ran. Rany są uszkodzeniami tkanki na powierzchni ciała i mogą powstawać wskutek zranień, operacji, zakażeń lub procesów patofizjologicznych. Rany są niebezpieczne, między innymi, ze względu na możliwość zakażeń spowodowanych wnikającymi bakteriami chorobotwórczymi. Zagnieżdżenie się bakterii w ranie może wydłużać lub uniemożliwiać proces leczenia lub prowadzić do dalszych komplikacji, takich jak zapalenie naczyń chłonnych, posocznica czy przewlekłe infekcje.
Zakażone rany muszą być poddane leczeniu przeciwbakteryjnemu, w celu zwalczenia zarazków chorobotwórczych. Ponadto rany, podobnie jak i rany martwicze, muszą być poddane oczyszczaniu z ciał obcych i zmiażdżonych komórek, aby można było prowadzić następną fazę leczenia. Leczenie zakażonej rany polega zwykle na połączonym leczeniu układowym i miejscowym. Stosuje się przy tym ewentualnie antybiotyki i nakłada odpowiedni opatrunek, który sam może działać przeciwbakteryjnie. W wielu wypadkach zakażenia ran można z powodzeniem leczyć przez podawanie antybiotyków oddziałujących układowo. Podawanie układowe antybiotyku prowadzi jednak nieuchronnie do obciążenia całego organizmu. Może to być w wielu wypadkach przeciwwskazane, przykładowo ze względu
PL 205 148 B1 na kliniczną sytuację pacjenta, w podstawowej chorobie pacjentów lub przy istnieniu niebezpieczeństwa wystąpienia alergii. W takich przypadkach miejscowe i/lub lokalne podawanie antybiotyku wykazuje korzyść, która może polegać także na wysokim miejscowym stężeniu w tkance. Także i inne czynniki, takie jak przypadki określonych epidemiologii w szpitalach lub względy ekonomiczne, takie jak ilości konieczne do stosowania, ceny leków, koszty spowodowane działaniami ubocznymi, mogą przemawiać za stosowaniem miejscowym/lokalnym. Miejscowe stosowanie antybiotyku nie jest jednak generalnie zalecane, ponieważ może ono prowadzić do reakcji alergicznych lub do powstawania szczepów bakterii opornych na antybiotyki. Dlatego też uważa się jako szczególnie ważne, aby ograniczać miejscowe stosowanie antybiotyków.
Miejscowe leczenie antybiotykami stosuje się obecnie tylko w przypadku powierzchniowych zakażeń skóry, ponieważ antybiotyk może tu działać bezpośrednio na zarazek. Stosowanie miejscowe w przypadku głębszych infekcji skóry jest bezskuteczne, ponieważ antybiotyk nie moż e wnikać przez nienaruszoną skórę. Obecnie stosuje się korzystnie trzy grupy antybiotyków do miejscowego podawania. Są to polipeptydy, takie jak bacitracyna, tyrotrycyna, kolistyna i Polymxyin B lub aminoglikozydy, takie jak neomycyna, kanamycyna i paromycyna lub mupirocyna. Jednak antybiotyki stosowane miejscowo, przy istniejącej miejscowej lub układowej toksyczności i niebezpieczeństwie powstania wtórnej oporności bakterii, powinny być stosowane tylko z dużą ostrożnością. W przypadku miejscowego leczenia za pomocą inhibitorów gyrazy, obok konwencjonalnych postaci stosowania, takich jak krople do oczu, krople do uszu, roztwory do zakrapiania, pudry i maści na rany, jako kliniczne możliwości stosowania proponowano włączenie do materiałów polimerowych (W. Stille, Forschritte der antimikrobiellen und antineoplastischen Chemotherapie, tom 6-10, 1987, strony 1575-1583).
Dlatego też, według obecnego stanu techniki, w medycynie ludzkiej i weterynaryjnej powstaje zapotrzebowanie na środki działające antybiotycznie do stosowania miejscowego i/lub lokalnego, które wykazywałyby wysoką aktywność przeciwko zarazkom występującym w obszarze ran, które działałyby szybko i przeciwbakteryjnie, były dobrze znoszone miejscowo, miały małą skłonność do wywoływania oporności antybiotycznej, które mogłyby być w prosty sposób stosowane miejscowo i/lub lokalnie, które przy nakładaniu miejscowym/lokalnym powodowałyby minimalne obciążenie dla organizmu, które wykazywałyby dobre wnikanie do tkanek i które nadawałyby się także do leczenia głębszych zakażeń i które ponadto przyspieszałyby proces leczenia ran.
Niespodziewanie stwierdzono, że pewne chemiczne środki lecznicze w przypadku miejscowego i/lub lokalnego zastosowania w wieloraki sposób powodują dodatni skutek leczenia chorób spowodowanych bakteriami w obszarze jamy ustnej u ludzi i zwierząt, takich przykładowo, jak choroby zębów i organu u-trzymują cego zę by oraz na leczenie ran. Leki, które mogą zawierać te chemiczne ś rodki lecznicze stosowane są z powodzeniem w dentystyce przeciwko zarazkom, które spotykane są w tkankach miękkich i/lub tkankach twardych i tam prowadzą do zapaleń. Leki te nadają się ogólnie do miejscowego leczenia chorób spowodowanych wewnątrzzębowymi zarazkami chorobotwórczymi, takich jak zarazki miazgi, powodujące choroby próchnicze, do profilaktyki ran dentystycznych, do miejscowego leczenia zakażonych kanałów zębowych i tkanki okołoszczytowej, następnie do miejscowego leczenia zarówno chorób przyzębia jak też ran śluzówki i kości w zakłóconym leczeniu ran, na przykład po wyrwaniu zęba i przy zakażeniach części miękkich. Tego typu choroby są chorobami spowodowanymi przez bakterie w twardej tkance zęba, takimi jak na przykład zakażenia w zębinie korony i korzenia, w zębinie we wnętrzu kanału korzenia oraz w cemencie zębowym w obszarze szczytowym korzenia zęba. Zaliczają się do nich ponadto także bakteryjne zakażenia kości szczęki i kości zę bodołu. Rozumieć tu należy także ponadto zakaż enia tkanki miękkiej, jakie występują w miazdze, w tkance okołozębowej, w śluzówce dziąsła, w ś luzówce okołozę bowej, w śluzówce warg i policzków, w śluzówce podniebienia i na śluzówce języka. Stwierdzono następnie niespodziewanie, że zastosowanie tych chemicznych środków leczniczych w medycynie ludzkiej i weterynaryjnej wpływa korzystnie w różnorodny sposób także na leczenie i profilaktykę ran. Pokazano to przy leczeniu różnych postaci ran, przykładowo przy zakażeniach chirurgicznych, takich jak zakażenia pooperacyjne i pourazowe, podczas profilaktyki okoł ooperacyjnej, przy zainfekowanych zapaleniach, przy zakaż eniach rąk, przy posocznicy pooperacyjnej, przy zainfekowanych ropieniach i zgorzeli, przy infekcjach skóry, takich jak ostre i przewlekłe zapalenia skóry, wtórnie zarażonych dermatozach lub trądziku i róży. Wyliczenie to jest tylko przykładowe i nie oznacza ż adnego ograniczenia wymienionego zakresu. Choroby te można leczyć przez lokalne i/lub miejscowe nakładanie chemicznych środków leczniczych, stosowanych w niniejszym wynalazku.
PL 205 148 B1
Przedmiotem wynalazku jest więc zastosowanie co najmniej jednego z następujących związków: kwasu 7-(3-amino-1-pirolidynylo)-8-chloro-1-cyklopropylo-6-fluoro-1,4-dihydro-4-okso-3-chinolinowowego (Cinafloksacyny), kwasu 1-cyklopropylo-6-fluoro-1,4-dihydro-8-metoksy-7-(3-metylo-1-piperazynylo)-4-okso-3-chinolinokarboksylowego (Gatifloksacyny), kwasu 7-[(4Z)-3-(aminometylo)-4-(metoksyimino)-1-pirolidynylo]-1-cyklopropylo-6-fluoro-1,4-dihydro-4-okso-1,8-naftyrydyno-3-karboksylowego (Gemifloksacyny), kwasu 1-cyklopropylo-6-fluoro-1,4-dihydro-5-metylo-7-(3-metylo-1-piperazynylo)-4-okso-3-chinolinokarboksylowego (Grepafloksacyny), kwasu (3S)-9-fluoro-2,3-dihydro-3-metylo-10-(4-metylo-1-piperazynylo)-7-okso-7H-pirydo[1,2,3-de]-1,4-benzoksazyno-6-karboksylowego (Lewofloksacyny), kwasu 1-cyklo-propylo-6-fluoro-1,4-dihydro-8-metoksy-7-[(4aS,7aS)-oktahydro-6H-pirolo[3,4-b]pirydyn-6-ylo]-4-okso-3-chinolino-karboksylowego (Moksifloksacyny), kwasu 7-(3-amino-1-pirolidynylo)-1-(2,4-difluoro-fenylo)-6-fluoro-1,4-dihydro-4-okso-1,8-naftyrydyno-3-karboksylowego (Tosufloksacyny), kwasu 7-(1a,5a,6a-6-amino-3-azabicyklo[3.1.0]heks-3-ylo)-1-(2,4difluorofenylo)-6-fluoro-1,4-dihydro-4-okso-1,8-naftyry-dyno-3-karboksylowego (Trowafloksacyny) i/lub jego odpowiedniego hydratu i/lub jego odpowiedniej fizjologicznie dopuszczalnej soli addycyjnej z kwasami i/lub ewentualnie odpowiadającej mu dopuszczalnej fizjologicznie soli kwasu karboksylowego, bazującego na wymienionych związkach i/lub kwasu karboksylowego macierzystego dla związków oraz ewentualnie dalszego fizjologicznie dopuszczalnego środka pomocniczego, do wytwarzania leku do miejscowego i/lub lokalnego leczenia i/lub do profilaktyki chorób spowodowanych bakteriami u ludzi i zwierząt w obrębie jamy ustnej i/lub zębów i/lub obrębie szczęk.
Korzystnie stosuje się następujące związki: kwas 7-(3-amino-1-pirolidynylo)-8-chloro-1-cyklopropylo-6 -fluoro-1,4-dihydro-4-okso-3-chinolinowowy (Cinafloksacyna), kwas 1-cyklopropylo-6 -fluoro-1,4-dihydro-8-metoksy-7-(3-metylo-1-piperazynylo)-4-okso-3-chinolino-karboksylowy (Gatifloksacyna), kwas 7-[(4Z)-3-(aminometylo)-4-(metoksyimino)-1-pirolidynylo]-1-cyklopropylo-6-fluoro-1,4dihydro-4-okso-1,8 naftyrydyno-3-karboksylowy (Gemifloksacyna), kwas 1-cyklopropylo-6-fluoro-1,4-dihydro-8-metoksy-7-[(4aS,7aS)-oktahydro-6H-pirolo[3,4-b]pirydyn-6-ylo]-4-okso-3-chinolino-karboksylowy (Moksifloksacyna), kwas 7-(3-amino-1-pirolidynylo)-1-(2,4-difluoro-fenylo)-6-fluoro-1,4-dihydro-4-okso-1,8-naftyrydyno-3-karboksylowy (Tosufloksacyna), kwas 7-(1a,5a,6a-6-amino-3-azabicyklo[3.1.0]heks-3-ylo)-1-(2,4-difluorofenylo)-6-fluoro-1,4-dihydro-4-okso-1,8-naftyrydyno-3-karboksylowy (Trowafloksacyna) lub mieszaninę co najmniej dwóch tych związków.
Korzystniej, stosuje się kwas 1-cyklopropylo-6-fluoro-1,4-dihydro-8-metoksy-7-(3-metylo-1-piperazynylo)-4-okso-3-chinolinokar-boksylowy (Gatifloksacynę), kwas 7-[(4Z)-3-(aminometylo)-4-(metoksyimino)-1-pirolidynylo]-1-cyklopropylo-6-fluoro-1,4-dihydro-4-okso-1,8-naftyrydyno-3-karboksylowy (Gemifloksacynę) i kwas 1-cyklopropylo-6-fluoro-1,4-dihydro-8-metoksy-7-[(4aS,7aS)-oktahydro-6H-pirolo[3,4-b]pirydyn-6-ylo]-4-okso-3-chinolino-karboksylowy (Moksifloksacynę) lub mieszaninę co najmniej dwóch tych związków.
Sole addycyjne z kwasami wybrane są z grupy chlorowodorków, bromowodorków, metylosulfonianów i tolilosulfonianów a fizjologicznie dopuszczalne sole kwasów karboksylowych wybrane są z grupy soli metali alkalicznych, soli metali ziem alkalicznych, soli amonowych, soli srebrowych i soli guanidyniowych. Jako sole mogą wchodzić w grę także mieszaniny z przynajmniej dwóch wymienionych poprzednio soli dopuszczalnych fizjologicznie.
Według wynalazku lek stosuje się korzystnie do lokalnego leczenia chorób miazgi na bazie chorób próchniczych, do leczenia miejscowego zakażonych kanałów korzeni zębowych i tkanki okołoszczytowej, do miejscowego leczenia chorób przyzębia, do leczenia ran śluzówki i kości przy zakłóconym gojeniu się rany lub do leczenia zakażeń tkanki miękkiej.
Wyżej wymienione związki są zastosowane zgodnie z wynalazkiem do wytwarzania leku, który występuje w postaci żelu, roztworu, zawiesiny, emulsji, w postaci liposomu lub w postaci miceli i ewentualnie nanoszony jest na lub w materiał nośnikowy lub obojętny nośnik korzystnie stanowiący wkładki paskowe, wkładki nitkowe, chipsy, tacki, gąbki kolagenowe, tampony, waciki lub tabletki piankowe.
Korzystnie lek występuje w postaci wodnego roztworu.
Lek, jako dalsze fizjologicznie dopuszczalne środki pomocnicze zawiera rozpuszczalnik, tworzący żel środek polepszający rozpuszczalność, zagęszczacz, środek ułatwiający rozpuszczanie, środki solubizujące, środek konserwujący, emulgatory, substancje śluzowate, regulatory ciśnienia osmotycznego, przeciwutleniacze, środki chelatujące, środki dezynfekcyjne, środki dyspergujące, stabilizatory emulsji, hydrokoloidy, środki zwilżające lub mieszaninę co najmniej dwóch wyżej wymienionych środków pomocniczych.
PL 205 148 B1
Związki zastosowane według wynalazku występują w postaci żelu lub w postaci roztworu w stężeniu 0,005 mg/ml do 200 mg/ml, korzystnie 0,5 mg/ml do 200 mg/ml a zwłaszcza 10 mg/ml do 150 mg/ml.
Zgodnie z wynalazkiem związki wyżej wskazane są stosowane również do wytwarzania leku do miejscowego i/lub lokalnego leczenia chorób okołozębowych i chorób przyzębia.
Lek ten stosuje się do lokalnego leczenia chorób miazgi na bazie chorób próchniczych, do leczenia miejscowego zakażonych kanałów korzeni zębowych i tkanki okołoszczytowej, do miejscowego leczenia chorób przyzębia, do leczenia ran śluzówki i kości przy zakłóconym gojeniu się rany lub do leczenia zakażeń tkanki miękkiej.
Lek ten występuje w postaciach jak wyżej omówiono, korzystnie w postaci wodnego roztworu i jako dalsze fizjologicznie dopuszczalne środki pomocnicze zawiera środki wyż ej omówione, przy czym gdy wyżej określone związki występują w postaci żelu lub w postaci roztworu to ich stężenie wynosi 0,005 mg/ml do 200 mg/ml, korzystnie 0,5 mg/ml do 200 mg/ml a zwłaszcza 10 mg/ml do 150 mg/ml.
Lek ten stosuje się do leczenia ludzi lub zwierząt.
Przedmiotem wynalazku jest również zastosowanie co najmniej jednego związku określonego powyżej do wytwarzania leku do profilaktyki ran, korzystnie ran zębowych i lub profilaktyki okołooperacyjnej korzystnie do profilaktyki okołooperacyjnej przy wszczepianiu implantów, operacjach na sercu, przy przeszczepach, przy operacjach neurochirurgicznych, przy operacjach w silnie zanieczyszczonym obszarze jak jama ustna, przełyk, odbytnica lub okrężnica, przy wycinaniu macicy, przy operacjach dróg żółciowych, przy operacjach pacjentów z osłabionym układem odpornościowym lub przy amputacjach oraz do wytwarzania leku do miejscowego i/lub lokalnego leczenia zespołu stopy cukrzycowej i do wytwarzania leku do przyspieszania gojenia się ran. Lek wytworzony stosuje się również do leczenia ludzi lub zwierząt.
Leczeniu poddaje się różne postaci ran u ludzi i u zwierząt przy zakażeniach chirurgicznych, takich jak zakażenia ran pooperacyjnych czy pourazowych, przy zainfekowanych zapaleniach, przy infekcjach rąk, przy pooperacyjnej posocznicy, przy zainfekowanych ropieniach i zgorzelach, przy ostrych lub przewlekłych zakażeniach skóry, wtórnie zakażonych dermatozach lub trądziku i róży oraz ogólnie przyspiesza się leczenie ran u ludzi i zwierząt. Lek ten występuje w postaciach wyżej omówionych, korzystnie w postaci wodnego roztworu. Lek ten zawiera jako dalsze fizjologicznie dopuszczalne środki pomocnicze środki wyżej omówione i występuje korzystnie w postaci żelu lub w postaci roztworu w stężeniu jak wyżej wskazano. Wymienione wyżej związki są znane i mogą być wytwarzane zwykłymi sposobami znanymi fachowcom. Znane jest ponadto, że związki te działają antybiotycznie i wykazują spektrum dzia łania przeciwko bakteriom gram-dodatnim i gram-ujemnym. Znane jest takż e, że związki te mogą być stosowane do leczenia układowego chorób, które mogą być wywołane gramdodatnimi i gram-ujemnymi mikroorganizmami bakteriopodobnymi. Znane jest także, że Ciprofloksacyna może być stosowana miejscowo w okulistyce.
Następnie opisane zostaną korzystne zastosowania według wynalazku, przykładowo, w dziedzinie dentystyki i leczenia ran.
Miejscowe leczenie chorób miazgi na skutek chorób próchniczych
Szczególna problematyka przy leczeniu miazgi leży w mniejszym zaopatrzeniu w limfę miejsca, stanowiącego narząd końcowy o małym zaopatrzeniu przez krążenie oboczne i wpływu zewnętrznego podrażnienia, przy umieszczeniu w trwałej nieustępującej jamie. W przypadku ubytków próchniczych, mikroorganizmy przenikają w kierunku miazgi. W tym przypadku, po przekroczeniu granicy emaliazębina stożek zębiny mięknie. Jeśli proces próchniczy osiągnie połowę całej warstwy zębiny, miazga jest już zmieniona histologicznie, nawet jeśli często jeszcze nie występują objawy kliniczne. Jeśli próchnica postępuje dalej, bez przenikania reszty powłoki zębiny, regułą są uszkodzenia miazgi. Jeśli próchnica osiągnie miazgę, występują różnorodne histopatologiczne postaci następstw. Te następstwa obrazu postępu próchnicy związane są z tym, że zębina poprzecinana jest przebiegającymi promieniście kanalikami, które rozciągają się w postaci tak zwanych kanalików zębinowych, w których leżą występy z miazgi. Te występy komórek miazgotwórczych (odontoblasty), które leżą na obrębie miazgi służą między innymi przewodzeniu podrażnienia. Znane jest, że mikroorganizmy i ich toksyny wchodzą do kanalików zębinowych. Jeśli próchnica dalej przenika warstwę zębiny lub też dosięgnie miazgi, można mówić o głębokiej próchnicy.
Szczególna problematyka diagnostyki chorób miazgi polega na tym, że obraz histologiczny i kliniczny często silnie się różnią. Ponieważ wrażliwość bólowa jest różnie odczuwana i interpretowana
PL 205 148 B1 przez poszczególnych pacjentów, zawsze istnieje ryzyko wadliwej diagnozy. Często zakażenie miazgi jest dalej posunięte, niż jest to stwierdzane klinicznie. Przy konwencjonalnym leczeniu powstaje niebezpieczeństwo pozostawania resztek zarazków.
Przy konwencjonalnym i dziś zwykłym sposobie postępowania w próchnicy najpierw usuwa się masę próchniczą. Następnie dezynfekuje się jamę, przykładowo za pomocą nadtlenku wodoru i stosownie do stopnia zapalenia miazgi podejmuje się pośrednie lub bezpośrednie zakrywanie. Oznacza to, że pozostawiane są cienkie resztki powłoki zębiny lub otwartą miazgę pokrywa się lekiem. W tym celu stosuje się albo wodorotlenek wapnia lub tlenek cynku-eugenol. Oba leki są silnie alkaliczne, działają przeciwbakteryjnie i powodują w miejscowym obszarze miazgi martwicę trawienną. Powoduje ona, zależnie od stopnia uszkodzeń wstępnych i odporności, odbudowę zębiny wtórnej. Środek pokrywający przykrywa się dolnym/podłożowym materiałem wypełniającym, przykładowo cementem z fosforanu cynku. W tym samym miejscu lub później wykonuje się ostateczne wypełnienie, na przykład cementem kompozytowym. Przy określonych objawach bólowych lub w przypadku miazg, które nie reagują na zewnętrzne drażnienie, wychodzi się z założenia, że miazgi nie można zregenerować lub jest ona już nie żywa. W tych przypadkach miazgę usuwa się i przeprowadza leczenie kanałowe korzeni.
Miejscowe leczenie zainfekowanej zębiny i miazgi antybiotykami opisywane było w literaturze naukowej wcześniej jako nieskuteczne. Jako główny argument przeciwko tej metodzie leczenia podnoszono, że zarazki wchodzące w grę (anaerobowe i aerobowe) są przejmowane tylko w ograniczonym stopniu przez sprawdzane antybiotyki. Ponadto stwierdzono, że antybiotyki sprawdzone wcześniej do tych wskazań działają ogólnie tylko bakteriostatycznie a nie bakteriobójczo. Przez to odporne zarazki mogą uzyskać przewagę i mogą rozwinąć się reakcje nadwrażliwości na pewne antybiotyki.
Obecnie nieoczekiwanie stwierdzono, że wymienione związki przy zastosowaniu miejscowym i/lub lokalnym w szczelinie międzyzębowej przy leczeniu zębów zwalczają całkowicie bakterie występujące podczas infekcji zębowych i dodatkowo nie występują wyżej opisane wady konwencjonalnego leczenia. Ponadto stwierdzono, że związki te mają dużą przenikalność do tkanek w obrębie zębów. Stwierdzono następnie, że zarazki z infekcji zębowych przy leczeniu wyżej wskazanymi związkami nie mają skłonności do powstawania oporności. Fakt ten ma dlatego duże znaczenie, ponieważ w przypadku głębokiej próchnicy, należy się zawsze ocenić, na przykład, czy można pozostawić zmiękczone resztki zębiny nad miazgą. Ze względu na całkowite wyeliminowanie występujących zarazków uzyskuje się teraz nową metodę leczenia, która polega na tym, że można zostawić cienką zmiękczoną warstwę przykrywającą zębiny, jeśli stosuje się wyżej wymienione związki. Za pomocą tego sposobu leczenia można sprawić, że warstwa zębiny będzie bez zarazków a infekcja miazgi zostanie zahamowana. Oznacza to, że zostaną wyłączone reakcje bólowe a infekcje miazgi wyleczone w okreś lonym obszarze. Miazga pozostaje ż ywotna.
Powierzchniowe zastosowanie tych związków prowadzi się po usunięciu próchniczej zębiny. Związki te nakłada się, przykładowo, w postaci roztworu wodnego lub w postaci środka o konsystencji żelowej lub naniesione na obojętnym nośniku, przykładowo za pomocą wacika. Znajdującą się pod nim jamę szczelnie zamyka się cementem pokrywającym uszczelnionym na brzegach. Wacik zostaje pozostawiony w jamie trzy do sześciu dni. Związek te można stosować w stężeniach od 0,005 mg/l do 200 mg/l. Korzystne stężenia wynoszą w zakresie 0,5 mg/l do 150 mg/l. Szczególnie korzystne stężenia wynoszą w zakresie 10 mg/l do 100 mg/l.
Niespodziewanie zaobserwowano wiele przypadków, w których działanie związków wyżej scharakteryzowanych prowadziło nawet do powstawania nowej tkanki miazgi. Można to wykazać w ten sposób, że po usunięciu zainfekowanej i zapalnej miazgi igła nerwowa mogła zostać wprowadzona aż do otworu fizjologicznego. W około dwa tygodnie po zastosowaniu związku obserwowano odgałęzienia świeżej tkanki miazgi, odznaczające się tym, że objętości kanałów pionowych podczas inspekcji instrumentalnej stały się mniejsze a świeża tkanka miazgi ponownie rozprzestrzeniała się do góry w kierunku korony w kanale. Ta tkanka miazgi była żywotna.
Profilaktyka ran zębiny
Przy leczeniu ubytków próchniczych lub po przygotowaniu powierzchni zębiny do przyjęcia, np., wypełnienia, mikroprotez, nakładek, koronek lub mostków przycina się kanały zębowe, które znajdują się w bezpośrednim połączeniu z miazgą a przez to stanowią dostęp do miazgi. Każda przygotowana powierzchnia zębiny jest pokrywana warstwą organiczną i pokrywana jest pozostałościami preparatu przygotowawczego (warstwa smaru). Jeśli prace przygotowawcze prowadzi się także w zmienionej próchniczo warstwie zębiny, zawiera ona z reguły mikroorganizmy. Pożyteczne jest wymycie
PL 205 148 B1 rany zębinowej nadtlenkiem wodoru a następnie uważne wysuszenie/przedmuchanie powietrzem. Także jeżeli ścianki jamy po usunięciu próchnicy i przygotowaniu jamy są „twarde pod sondą” i jama obrobiona została środkami dezynfekującymi, nie można wykluczyć, że zarazki w kanałach zębowych przenikną dalej w kierunku miazgi i nie dosięgnie ich środek dezynfekujący. Mogą one wywołać nadwrażliwość zębiny i późniejszą próchnicę wtórną.
Stwierdzono obecnie, że profilaktyczne miejscowe zastosowanie wyżej wymienionych związków po każdym przygotowaniu przy ubytkach próchniczych w obrębie zębiny mogą zniszczyć także zarazki, które przeniknęły daleko w kanały zębowe i dzięki temu wykazują korzystny wpływ na aparat utrzymujący zęby. W tym celu, po usunięciu obszaru próchniczego nanosi się związki na przygotowane jamy i wciera tam. Odbywa się to przez działanie roztworów, żeli lub zawiesin, co powoduje utworzenie działającego miejscowo antybiotycznie osadu przed nałożeniem dolnego wypełnienia na i/lub na podłożu mikroprotez, nakładek, koronek lub mostków. Prowadzi to nie tylko do skutecznego zabicia zarazków pozostałych na powierzchni jamy, lecz także i w kanalikach zębinowych. Korzystne jest dalej, że w tym wypadku nie następuje zmiana struktury lub denaturacja kanalików, jak to często ma miejsce przy obecnych działaniach za pomocą środków chroniących zębinę i środków impregnujących. Tak uzyskane warunki bez zarazków dają trwały skutek działań protetycznych, ponieważ można skutecznie uniknąć nadwrażliwości zębiny i późniejszej wtórnej próchnicy.
Nakładanie związku można prowadzić zamiast obróbki dezynfekującej za pomocą nadtlenku wodoru lub też w uzupełnieniu do takiego postępowania. Związki te można nakładać w postaci rozpuszczonej lub w postaci żelu, ewentualnie w obecności związków ułatwiających rozpuszczanie, które prowadzą do głębokiego wnikania chemicznych środków leczniczych w kanaliki zębinowe. Żele stosuje się w przypadku tymczasowego zaopatrywania ran zębiny a roztwory korzystnie przed ostatecznym mocowaniem, na przykład, koron i mostków. Roztwory lub żele nakładanych chemicznych środków leczniczych nanosi się na przygotowane powierzchnie zębiny i lekko wciera. Następnie usuwa się ich resztkę, przykładowo za pomocą wacika lub strumienia powietrza. Następnie można mocować mikroprotezy, nakładki, korony lub mostki. Związki o wzorze (I) lub o wzorze (II) można stosować w stężeniach od 0,005 mg/l do 200 mg/l. Korzystne stężenia wynoszą w zakresie 0,5 mg/l do 150 mg/l. Szczególnie korzystne stężenia wynoszą w zakresie 10 mg/l do 100 mg/l.
Miejscowe leczenie zakażonego kanału zębowego i obszaru okołoszczytowego
W konwencjonalnym i obecnie typowym sposobie miejscowego leczenia zainfekowanych kanałów zębowych i obszaru okołoszczytowego należy się spodziewać złych wyników, gdy po obszernej infekcji miazgi a zatem i kanałów zębowych źle postawiono wyjątkowo trudną diagnozę. W tych wypadkach chorobotwórcze zarazki znajdują się w bocznych odgałęzieniach miazgi, w szczytowej delcie, w obszarze okołoszczytowym i w zewnętrznej warstwie zębiny jamy miazgi. Znane jest, że w wielu takich obszarach kanałowych, ze względu na anatomiczna budowę nie jest możliwe instrumentalne usunięcie zainfekowanej tkanki w całości. Z reguły nie udaje się dostać się i obrobić instrumentalnie wielu rozgałęzień, przykładowo szczytowej delty lub bocznych rozgałęzień czy kanałów Mark'a. Stosowane środki dezynfekcyjne są także często bezskuteczne. Szczególnie trudna sytuacja powstaje wówczas, gdy zarazki przenikną przez otwór kanału zębowego (otwór wierzchołkowy zęba) na zewnątrz. Ten obszar okołoszczytowy nie jest do dosięgnięcia za pomocą instrumentów do obróbki kanałów czy dla środków dezynfekcyjnych w postaci wkładek do kanału zębowego.
Konwencjonalne leczenie polega na tym, że usuwa się miazgę za pomocą igły nerwowej i za pomocą instrumentów do cięcia kanałów zębowych obrabia się kanał zębowy. Rozumie się pod tym rozszerzenie kanału i zdjęcie zainfekowanej ściany kanału. Mechaniczną obróbkę łączy się z zastosowaniem środków chemicznych. Po zakończeniu tej obróbki prowadzi się ostateczne wypełnianie korzenia.
Obecnie nieoczekiwanie stwierdzono, że wyżej wymienione związki można stosować także do miejscowego leczenia zainfekowanych kanałów zębowych i obszaru okołoszczytowego. Stwierdzono przy tym, że związki te zabijają wszystkie zarazki znajdujące się w kanale korzenia i obszarze okołoszczytowym, także i we wszystkich rozgałęzieniach kanału korzenia niedostępnych mechanicznie i przez zakończenia korzeni na zewnątrz w obszarze okołoszczytowym. Nie stwierdzono żadnej oporności bakterii na te związki. To zachowanie związków umożliwia pominięcie szerokiej obróbki we wcześniej praktykowanej postaci.
Podczas klinicznego zastosowania tych związków najpierw usuwa się resztki miazgi. Obróbkę kanału prowadzi się, o ile to możliwe, oszczędzające Następnie kanały płucze się nadtlenkiem wodoru. Następnie w kanał korzenia wprowadza się te związki w ciekłej postaci podawania leku, za pomocą
PL 205 148 B1 rurki pod ciśnieniem. Następnie natryskuje się te związki w postaci rozpuszczonej lub w postaci żelowej leku. Kanał korzenia zamyka się najpierw w obszarze korony wacikiem a następnie szczelnie zamyka się na brzegach cementem z fosforanu cynku. Antybiotyki pozostają przez 3 dni w kanale, w przypadku braku zgorzeli. W przypadku zgorzeli okazało się korzystne, jeśli prowadzi się taką obróbkę przez dalsze trzy dni. Taka obróbka prowadzi do skutecznego wyleczenia zainfekowanych kanałów korzeniowych i obszaru okołoszczytowego. Związki te można stosować w stężeniach od 0,005 mg/l do 200 mg/l. Korzystne stężenia wynoszą w zakresie 0,5 mg/l do 150 mg/l. Szczególnie korzystne stężenia wynoszą w zakresie 10 mg/l do 100 mg/l.
Miejscowe zastosowanie do kanału korzenia można realizować także przez wstrzykiwanie miejscowe roztworu związku wyżej wymienionego w szczelinę międzyzębową/szparę ozębnej. W przypadku tej technologii zastosowania, która znana jest przy znieczulaniu międzywiązadłowym, ząb omywany jest całkowicie w całym obszarze korzenia przeciwbakteryjnym roztworem związku. Prowadzi to do skutecznego zabicia bakterii, które przenikły do szczeliny międzyzębowej i obszarze okołoszczytowym. Korzystnymi postaciami stosowania do wtrysku międzywiązadłowego są roztwory tych związków w stężeniach od 0,005 mg/l do 200 mg/l. Korzystne stężenia wynoszą w zakresie 0,5 mg/l do 150 mg/l. Szczególnie korzystne stężenia wynoszą w zakresie 10 mg/l do 100 mg/l.
Szczególna korzyść zastosowania tych związków polega na tym, że możliwe jest zachowanie zębów, które wcześniej musiały być usuwane lub w przypadku których należało przeprowadzić wyjęcie zakończeń korzeni. Należy oczekiwać, że dadzą się znacznie obniżyć koszty następcze, np., przez przygotowanie wstawki zęba.
Miejscowe leczenie chorób przyzębia
Choroby przyzębia są często następstwem złej higieny ja my ustnej i leczone są w wielu wypadkach poprzez działania miejscowe, np., usuwanie osadu. Skutek jest jednak zależny od głębokości kieszeni i od tego, czy uda się usunięcie chorobotwórczych zarazków przez usuwanie naddziąsłowego kamienia na-zębnego. Jeśli te przedsięwzięcia lecznicze nie dadzą rezultatu, zalecana jest kombinacja z miejscowym stosowaniem antybiotyków. Pożyteczne jest stosowanie miejscowe tetracyklin za pomocą nici. Są one na wiele dni wciskane do kieszeni dziąsła. Korzyść tej metody polega na tym, że w wielu wypadkach można uniknąć operacyjnego zabiegu.
Nieoczekiwanie stwierdzono, że związki wymienione wyżej nadają się także do leczenia chorób przyzębia. W tym celu do kieszeni dziąsła wkłada się włókna, tak zwane chipsy, nasączone roztworami lub żelowymi preparatami tych związków. Alternatywnie można stosować także nośnik leku w postaci tacek, które przykrywają zęby i dziąsła. Przed zastosowaniem prowadzi się wprowadzanie instalacji do żelowych postaci stosowania związków w kieszeniach dziąseł. Dodatkowo można dodać także do nośnika leku żel zawierający te związki. Takie zastosowanie nośnika leku jest korzystne ze względu na to, że czas obróbki można ograniczyć do około 15 do 30 minut ze względu na szybkie wprowadzenie do działania i dlatego można wprowadzić bezpośrednio w praktyce. Związki te można stosować w stężeniach od 0,005 mg/l do 200 mg/l. Korzystne stężenia wynoszą w zakresie 0,5 mg/l do 150 mg/l. Szczególnie korzystne stężenia wynoszą w zakresie 10 mg/l do 100 mg/l.
Możliwe jest także podawanie związków przez wstrzykiwanie międzywiązadłowe w celu leczenia chorób przyzębia, przy czym można stosować stężenia w zakresie 0,005 mg/l do 200 mg/l, korzystnie 0,5 mg/l do 200 mg/l. Wstrzykiwanie międzywiązadłowe tetracyklin, antybiotyków stosowanych obecnie, nie jest rozsądne, ponieważ związki te o działaniu głównie bakteriostatycznym, ze względu na szybką wymianę płynu w szczelinie międzyzębowej są szybko wymywane i ich działanie nie może się rozwinąć. Dlatego tetracykliny mogą rozwinąć swoje działanie tylko dzięki preparatom o przedłużonym działaniu. W przeciwieństwie do tego związki stosowane w wynalazku działają bardzo szybko i dodatkowo bakteriobójczo, tak, że ich czas przebywania w szczelinie międzyzębowej wystarcza do zabicia zarazków.
Przebieg leczenia odznacza się tym, że jest bardzo skuteczny, ponieważ pokrywa cały wachlarz zarazków przyczyniających się do powstania chorób przyzębia. Szybkości wyleczenia są bardzo duże. Leczenie przebiega przy tym z reguły także znacznie szybciej niż przy zwykłym leczeniu. Kliniczne wyniki uzyskuje się z reguły już po trzykrotnym czasie zadziałania. Perspektywy tej nowej metody leczenia chorób przyzębia zostały znacznie polepszone przez zastosowanie tych związków. Dzięki temu sposobowi postępowania można w wielu wypadkach odejść od zabiegu operacyjnego.
Niespodziewanie, podczas stosowania związków wyżej wymienionych do kieszeni dziąsła stwierdzono, że tkanka dziąsła bardzo szybko się regeneruje, uzyskuje napiętą konsystencję i więcej nie krwawi. Powierzchniowe i/lub miejscowe zastosowanie związków prowadzi dlatego do szybkiej
PL 205 148 B1 regeneracji tkanek aparatu utrzymującego zęby. Prowadzi to do szybkiego odrostu tkanki podpierającej zęby i ponowne przyrośnięcie zębów.
Miejscowe leczenie ran śluzówki - kości
Bakteryjne infekcje kości i części miękkich w obszarze jamy ustnej i szczęk oraz policzków mają często przyczynę leżącą w zębach. Punktem wyjściowym są najczęściej zęby z martwą miazgą, reszty korzeni, torbiele pochodzenia zębowego, zły zgryz i postępujące choroby przyzębia. Ropienie pochodzenia zębowego otwiera się zwykle chirurgicznie i drenuje aż do usunięcia przyczyny. Różne infekcje w jamie ustnej wymagają różnego postępowania leczniczego. Tak więc można najczęściej, np., przy infekcjach w pobliżu zębodołu pominąć chemiczne leczenie układowe, podczas gdy np., leczenie ropowicy zawsze wymaga układowego podawania antybiotyku. Zalecana jest jednak z reguły kombinacja z miejscowym podawaniem antybiotyku.
Stwierdzono, że związki stosowane według wynalazku mogą być stosowane także do miejscowego leczenia ran śluzówki i kości. Mają one korzystny wpływ na leczenie. Przez miejscowe zastosowanie tych związków dochodzi z reguły do szybkiego zanikania objawów zapalnych i szybkiego wdrożenia wyleczenia.
Zaobserwowano, że procesy leczenia przebiegają z reguły znacznie szybciej niż w przypadku obecnie stosowanych sposobów. Związki te mają także wyrażone dodatnie działanie, to znaczy działanie przyspieszające na proces leczenia rany.
Zastosowanie realizuje się przez płukanki i/lub wkładki paskowe, nasączone tymi związkami. Są one przeznaczone przykładowo, do stosowania przy pooperacyjnych zakażeniach po zabiegach chirurgiczno-dentystycznych (wyrywaniu zęba). W tym celu, żel, zawierający te związki, podaje się za pomocą strzykawki bezpośrednio w ranę po wyrwanym zębie lub na piankę kolagenową, która pozostaje w ranie po zabiegu. Ranę zamyka się na około pół godziny przez przygryzanie tamponu. Zapobiegawcze zastosowania są szczególnie skuteczne po usunięciu zaognionych zębów.
Do przepłukiwania przewodu przetoki nadają się ciekłe postaci podawania leku, które zawierają związki w stężeniach od 0,005 mg/l do 200 mg/l. Korzystne stężenia wynoszą w zakresie 0,5 mg/l do 150 mg/l. Do umieszczania pasków nadają się żele, zawierające te związki lecz również roztwory wodne i zawiesiny. Te postaci stosowania mogą zawierać związki w stężeniach od 0,005 mg/l do 200 mg/l. Korzystne zakresy stężeń roztworów wynoszą w zakresie 0,1 mg/l do 50 mg/l. W przypadku wkładek paskowych korzystne są żelowe postaci podawania leku w stężeniach 25 mg/l do 150 mg/l.
Pielęgnacja ran
Pooperacyjne infekcje ran mogą wystąpić ogólnie przy niedostatecznym zapobieganiu przed zakażeniem po zabiegach chirurgicznych. Infekcje ran pourazowych mogą być spowodowane przez przecięcia, nakłucia, zmiażdżenia, ugryzienia lub postrzały. Miejscowa, okołooperacyjna profilaktyka może być realizowana z niewielkim ryzykiem przez operacje aseptyczne. Dodatkowo, obok układowej profilaktyki pooperacyjnej można stosować także miejscową profilaktykę okołooperacyjna, na przykład przy zakażeniach o zwiększonym ryzyku infekcji, takich jak wszczepianie implantów, operacjach na sercu, przy przeszczepach, przy operacjach neurochirurgicznych, przy operacjach w silnie zanieczyszczonym środowisku, takim jak jama ustna, przełyk, odbytnica lub okrężnica, podczas wycinania macicy, przy operacjach dróg żółciowych, przy operacjach pacjentów z osłabionym układem odpornościowym lub przy amputacjach. Miejscowe leczenie zapaleń pierwszego drugiego i trzeciego stopnia można prowadzić profilaktycznie lub po infekcji. Miejscowe leczenie przeciwbakteryjne jest bardzo pożyteczne szczególnie przy ciężkich zapaleniach. Infekcje rąk stanowią przykładowo zastrzały: Panaritium cutaneum, Panaritium subcutaneum, Panaritium ossale, Panaritium articulare lub Tendovaginitis purulenta. Przy pooperacyjnej posocznicy zainfekowane rany można uwolnić w dużym stopniu lub całkowicie od zarazków przez miejscowe stosowanie środka przeciwbakteryjnego. Zgorzel, obok leczenia pozajelitowego antybiotykiem, można dodatkowo leczyć przez stosowanie antybiotyku miejscowo. Ostre bakteryjne infekcje skóry stanowią przykładowo: piodermie, róże, czyraki, karbunkuły, ropowice, ropienie, żylaki wrzodziejące, stopa cukrzycowa, zakażone wrzody odleżynowe, pęcherze krwotoczne, różyce i łupież rumieniowy. Przykładami przewlekłych bakteryjnych infekcji skóry są grużlica toczniowa, ziarniak basenowy, wrzód Buruli lub promienica. Bakteryjne infekcje wtórne występują przykładowo przy infekcjach wirusowych, takich jak opryszczka zwykła, półpasiec czy ospy wietrzne. Bakteryjne infekcje wtórne dermatoz występują przykładowo przy egzemach, świerzbiączce ogniskowej w stadium wysiękowym, w dermatozach pęcherzykowych lub kontaktowym zapaleniu skory. Lżejsze i średnie postaci trądziku i róży mogą być także leczone miejscowo. We wszystkich wymienionych
PL 205 148 B1 wypadkach można prowadzić miejscowe podawanie związków stosowanych według wynalazku albo pojedynczo lub dodatkowo obok układowego stosowana.
Miejscowe podawanie tych związków okazało się korzystne, ponieważ ze względu na szerokie spektrum działania tych związków można leczyć korzystnie także infekcje mieszane. Wcześniejsze antybiotyki stosowane miejscowo miały tylko ograniczone spektrum działania i są więc dlatego mniej skuteczne. Dalszymi korzyściami tych związków jest ich szybkie rozwijanie działania przeciwbakteryjnego. Umożliwia to kliniczny skutek już podczas pobytu pacjenta u lekarza. Związki te mają silnie wyrażone działanie bakteriobójcze i dlatego przewyższają antybiotyki stosowane dziś miejscowo, które często wykazują tylko działanie bakteriostatyczne i dlatego muszą być stosowane znacznie częściej i dłużej. Dalszą korzyścią tych związków w stosunku do obecnych antybiotyków miejscowych jest ich dobre przenikanie do tkanki. Ich przenikanie przez nienaruszoną skórę umożliwia także skuteczne miejscowe ograniczone leczenie głębiej leżących infekcji skóry. Także, jako korzyść stosowania tych związków należy uważać, że wykazują one znacznie mniejszą skłonność do powstawania oporności bakterii niż zwykłe antybiotyki miejscowe. Można je dzięki temu bezpieczniej stosować. Dalszą korzyścią tych związków jest ich ogólnie obserwowane działanie przyspieszające na gojenie się ran. Dodatkową korzyścią tych związków jest zapobieganie komplikacjom, takim jak zapalenie naczyń limfatycznych, posocznica lub przewlekłe infekcje miejscowe.
Szczególna aktywność tych związków przy stosowaniu miejscowym okazała się skuteczna niespodziewanie także przy leczeniu objawu stopy cukrzycowej. Zgodnie z dzisiejszym stanem medycyny obowiązuje, że każde uszkodzenie z zapalnym miejscem z lub bez oznak infekcji układowej, wymaga natychmiastowego stosowania antybiotyków o szerokim spektrum. Należy przy tym zwrócić uwagę, że przy procesie zapalnym występują regularnie infekcje mieszane zarazków gram-dodatnich i gram-ujemnych oraz anaerobowych i aerobowych. Początkowo korzystne okazało się podawanie układowo amoksycykliny, kwasu klawulanowego lub klindamycyny, każdorazowo w kombinacji z inhibitorem gyrazy. Stosownie do wyników rozmazu z rany pobranego przed podaniem antybiotyku można celowo przeprowadzić leczenie antybiotykami. Kontrowersyjnie dyskutowany jest jednak konieczny czas trwania leczenia antybiotykami, zwłaszcza przy uszkodzeniach zapalenia szpiku. Układowo podawane wysokie dawki antybiotyku, trwające miesiącami wydają się bezsensowne, jeśli radiologicznie stwierdzana tendencja do leczenia rozpływowego zaniku kości nie jest potwierdzana; w tym wypadku nieuchronna jest interwencja chirurgiczna.
W przypadku typowego dziś leczenia stopy cukrzycowej obowiązuje, że istotnym założeniem dla wyleczenia bez komplikacji jest utrzymanie rany bez zakażenia. Dlatego też najwyższym nakazem przy istnieniu zakażonej rany jest szybkie i pewne zwalczenie infekcji. Miejscowe lub układowe leczenie antybiotykami przynosi ryzyko alergii i powstania oporności. Szczególnie przydatne okazały się bandaże, składające się z węgla aktywnego i pierwiastkowego srebra. Nietoksyczne pierwiastkowe srebro umożliwia bardzo silne miejscowe zwalczenie infekcji. Węgiel aktywny wiąże mikroorganizmy i strzępy komórek i umożliwia usunięcie niepożądanych cząsteczek przy zmianie bandaża. Nie występuje przy tym powstawanie oporności, miejscowe podrażnienia lub alergia i równocześnie zabezpiecza się konieczne wilgotne środowisko. Jako środki dezynfekcyjne w nowoczesnym leczeniu ran nie mają już znaczenia barwniki, za wyjątkiem kompleksów PVP-jod. Nadmanganian potasu jest problematyczny w dozowaniu i może prowadzić do silnych wytrawień skóry. Mleczan etyloakrydyny wykazuje wysoką szybkość alergizowania i tylko ograniczoną przeciwbakteryjną skuteczność. Merbromina, zawierająca rtęć, jest wysoce toksyczna, źle wpływa na uziarnianie i jest problematyczna przy unieszkodliwianiu. Inne barwniki, takie jak zieleń brylantynowa, fiolet metylowy i fuksyna, zostały zarzucone ze względu na ich niewielką aktywność ale przede wszystkim na szkodliwy wpływ na nabłonek.
Dlatego też, zgodnie ze znanym stanem techniki, także przy leczeniu stopy cukrzycowej powstaje zapotrzebowanie na środki działające antybiotycznie do miejscowego i/lub lokalnego stosowania, które wykazywałyby wysoką aktywność przeciw zarazkom występującym w ranach, szybko działające, dobrze znoszone miejscowo, które miałyby małą skłonność do wywoływania oporności antybiotycznej, które są proste do podawania przy miejscowym i/lub lokalnym stosowaniu, które przy miejscowym i/lub lokalnym podawaniu oddziałują minimalnie układowo obciążająco na organizm, wykazujące dobre przenikanie przez tkanki i które nadawałyby się także do leczenia głębszych infekcji i ponadto przyspieszałyby proces gojenia się ran.
Stwierdzono obecnie, że także przy miejscowym nakładaniu związków wyżej wymienionych można uzyskać postęp w leczeniu objawów stopy cukrzycowej. Okazało się to szczególnie w tym, że u pacjentów z ciężką chorobą mikronaczyń/mikroangiopatią stóp w objawach stopy cukrzycowej,
PL 205 148 B1 doświadczenia leczenia układowego z Avaloksem 400 (Moksifloksacyna) i/lub Clont 400 (2-metylo-5-nitro-1H-imidazolo-1-etanol) przebiegały bez znaczniejszych stwierdzonych zmian, ponieważ te substancje czynne po układowym podawaniu mogły powodować tylko niewielkie stężenia w tkance w stosunku do wyrażonej mikroangiomiopatii. Niespodziewanie, miejscowe zastosowanie tych związków prowadzi do znacznego polepszenia obrazu choroby. Mogły być leczone wrzody różnego stopnia ciężkości (wrzody DI do DV).
Wysiękowe wrzody stawały się czyste, wykruszały się, zmniejszała się ich wielkość i wyleczyły się nawet zupełnie. Te wyniki leczenia uzyskiwano po wielokrotnym miejscowym nakładaniu związków z tygodniowym odstę pem. Te związki mogły być przy tym nakładane na ranę bezpośrednio w postaci rozpuszczonej lub przykładowo w postaci żelu lub nasączonych kompresów lub bandaży. Te związki mogą być nakładane na rany w stężeniach od 0,005 mg/l do 200 mg/l. Korzystne zakresy stężeń roztworów lub żeli wynoszą w zakresie 0,1 mg/l do 50 mg/l. W przypadku nasączonych kompresów lub bandaży można stosować żelowe postaci podawania leku w stężeniach 25 mg/l do 150 mg/l.
Stwierdzono następnie, że powierzchniowe i/lub miejscowe stosowanie tych związków jest także do wykorzystania w medycynie weterynaryjnej. Zgodnie z nowszymi badaniami, w wielu krajach dwie trzecie psów i więcej niż 80% kotów wymaga w ciągu czterech lat, leczenia zębów. Więcej niż 10% kotów i 7,5% psów w ciągu 4,5 roku cierpi ponadto na ciężkie choroby przyzębia, które mogą prowadzić do infekcji nerek, wątroby lub serca. Niespodziewanie obecnie znaleziono, że powyższe związki nadają się także do leczenia chorób zębów u zwierząt. Podczas leczenia chorób zębów mogą być stosowane takie same sposoby leczenia i stężenia substancji czynnych związków jakie wcześniej opisywano do leczenia w ludzkiej dentystyce. Do leczenia schorzeń przyzębia wkłada się zwierzętom włókna, przesycone roztworami lub żelowymi preparatami tych związków do kieszeni dziąsłowej. Alternatywnie można stosować tacki silikonowe. Związki te można stosować w stężeniach od 0,005 mg/l do 200 mg/l. Korzystne zakresy stężeń roztworów wynoszą w zakresie 0,5 mg/l do 200 mg/l. Szczególnie korzystne zakresy stężeń roztworów wynoszą w zakresie 10 mg/l do 150 mg/l.
Ponieważ w przypadku zwierząt zastosowanie ciała obcego na dłuższy czas może prowadzić do reakcji obronnych, leczenie chorób przyzębia za pomocą tych związków przez bezpośrednie wkładanie ich do kieszeni zębowej, często zastępowane jest korzystniej przez wstrzykiwanie międzywiązadłowe lub za pomocą nośnika leku, przykładowo tacek silikonowych. W tym ostatnim wypadku wciska się leczonemu zwierzęciu między szczęki, pod narkozą kluskę z dającej się ugniatać wzornikowej masy silikonowej, jak to jest robione w medycynie ludzkiej. Po zamknięciu pyska odformowywuje się zęby dolnej szczęki i przez odciśnięcie jeszcze plastycznego materiału przykrywa całkowicie cały obszar żucia od strony wejścia i wnętrza jamy ustnej. Po utwardzeniu pobiera się odcisk zębów górnej i dolnej szczę ki, odejmuje obszary dzią seł i instaluje te związki w kieszeniach dzią seł i ewentualnie w jamy odcisku. Kształtkę odcisku ponownie nasadza się na dziąsła zwierzęcia. Pysk utrzymuje się zamknięty przez około 15 do 30 minut, przy czym związki wchodzą miejscowo w kontakt z tkanką.
Powierzchniowe i/lub miejscowe zastosowanie tych związków prowadzi do szybkiego zabicia bakterii i do szybkiej regeneracji tkanek aparatu utrzymującego zęby. Prowadzi to do szybkiego odrostu tkanki podpierającej zęby i ponowne przyrośnięcie zębów. Dalszą korzyścią niniejszego sposobu leczenia jest, że można skutecznie i przyczynowo zwalczyć intensywny zapach z pyska zwierzęcia. Związki te można stosować jako roztwory lub żele w stężeniach w zakresie 0,005 mg/l do 200 mg/l, korzystnie w zakresie 0,5 mg/l do 200 mg/l.
Związki te można stosować także w kombinacji z innymi środkami przeciwzapalnymi, takimi jak przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze lub przeciwirusowe substancje czynne.
Związki te można stosować w stężeniach od 0,005 mg/l do 200 mg/l. Korzystne zakresy stężeń wynoszą w zakresie 0,5 mg/l do 200 mg/l. Szczególnie korzystne zakresy stężeń wynoszą w zakresie od 10 mg/l do 150 mg/l.
Związki te można stosować jako roztwory, żele, zawiesiny, emulsje, preparaty liposomowe lub micele. Roztwory są przykładowo roztworami w wodzie lub roztworami wodnymi z zastosowaniem środków polepszających rozpuszczalność. Środki polepszające rozpuszczalność stanowią przykładowo sole, poliole, alkohole cukrowe, poliglikole lub rozpuszczalniki pomocnicze, takie jak gliceryna, glikol etylenowy, glikol propylenowy, furfural, N,N-dimetyloformamid, metanol, etanol, i-propanol, n-propanol lub aceton. Wodne żele wytwarza się przez dodatek środków żelotwórczych, takich przykładowo, jak pektyny, żel monometakrylanu glikolu etylenowego, alginiany, hydroksyetyloceluloza, karboksymetylohydroksyetyloceluloza, poli(metakrylan gliceryny) lub polisacharydy. Odpowiednimi dodatkami są także zagęszczacze, takie jak celuloza, alkiloceluloza, hydroksyetyloceluloza, agar-agar,
PL 205 148 B1 żywica karboksymetyloguarowa, etery celulozy lub hydrotropowe środki polepszające rozpuszczalność, takie jak etylenodiamina, mocznik lub cyklodekstryna. Postaci galenowe mogą zawierać także środki upłynniające, takie jak środki powierzchniowo czynne lub środki konserwujące. Składnikami zawiesin mogą być na przykład tragant, celuloza, środki zwilżające, glikole, poliole, substancje śluzowate lub etery celulozy. Składnikami emulsji mogą być emulgatory, takie jak środki powierzchniowo czynne, lecytyny, substancje śluzowate, żelatyna lub karboksymetyloceluloza. Odpowiednie postaci podawania leku mogą stanowić także wkładki do wkładania do kieszeni dziąsłowej, które składają się z materiał u oboję tnego i nasycone są substancj ą czynną i ewentualnie dalszymi ś rodkami pomocniczymi i uwalniające w całości substancję czynną przez rozpuszczanie. Postaciami podawania leku dla wypełnień korzeni mogą być przykładowo tampony, waciki lub tabletki piankowe. Stosowanie w infekcjach tkanek miękkich można prowadzić za pomocą pasków lub wkładek nitkowych. Mogą być także stosowane leki lub środki pomocnicze do osmotycznego wnikania. Dalsze substancje pomocnicze do sporządzania preparatów związków stosowanych zgodnie z wynalazkiem mogą stanowić przeciwutleniacze, środki chelatujące, środki dezynfekujące, środki dyspergujące, stabilizatory emulsji, hydrokoloidy, środki konserwujące, środki solubizujące, środki zwilżające, czwartorzędowe związki ammoniowe, stabilizatory, środki dyspergujące lub zagęszczacze. Wyżej wymienione składniki można stosować także w kombinacji ze sobą.
Odpowiednie trwałe preparaty żelopodobne stanowią preparaty, które obok tych związków składają się z polieterów i modyfikowanych celuloz oraz wody. Korzystnymi recepturami na żele są receptury zawierające te związki w mieszaninach z glikolem propylenowym, roztworem Tween 20 i muc. hydroksyetylocelulozą. Korzystne receptury składają się z tych związków w ilościach 0,001 do 100 mg/ml, glikolu propylenowego w ilościach od 5 do 250 mg/ml, roztworu 1%-owego Tween 20 w ilości 5 do 200 mg/ml i muc. hydroksyetylocelulozy do 1 g/ml. Szczególnie korzystne receptury na żele składają się z tych związków w ilościach 1 do 100 mg/ml, glikolu propylenowego w ilościach od 50 do 200 mg/ml, roztworu 1%-owego Tween 20 w ilości 3 do 150 mg/ml i muc. hydroksyetylocelulozy do 1 g/ml.
Następujące dalej przykłady służą do objaśnienia niniejszego wynalazku, jednak nie ograniczają idei wynalazku.
PRZYKŁADY
Przykłady różnych receptur
P r z y k ł a d 1
Roztwór chlorowodorku monofloksacyny
Chlorowodorek monofloksacyny 500 mg
Woda do zastrzyków do 100 ml.
P r z y k ł a d 2
Preparat o dużej lepkości: żel chlorowodorku monofloksacyny
Chlorowodorek monofloksacyny 1,0 g
Hydroksyetyloceluloza 0,5 g
Glikol propylenowy 1,5 g
Woda destylowana do 10,0 g.
P r z y k ł a d 3
Preparat o małej lepkości ze stabilizatorem: żel chlorowodorku monofloksacyny
1,0 g
0,25 g
1,5 g
1,0 g do 10,0 g.
Chlorowodorek monofloksacyny Hydroksyetyloceluloza Glikol propylenowy
1%-owy roztwór Tween-20 Woda destylowana P r z y k ł a d 4
Żel chlorowodorku monofloksacyny Chlorowodorek monofloksacyny Hydroksyetyloceluloza
Glikol propylenowy 1%-owy roztwór Tween-20 Woda destylowana
A. Choroby okołozębowe
A.1. Miejscowe leczenie chorób miazgi na bazie chorób próchniczych
0,1 g
0,25 g
1,5 g
1,0 g do 10,0 g.
PL 205 148 B1
Pacjent A 1.1 (mężczyzna, 43 lata) Rozpoznanie kliniczne: ząb 24, środkowy ubytek próchniczy (emalia/zębina), ząb żywy, nasilony ból przy zimnie. Przebieg leczenia: usunięcie próchnicy. Resztkowa warstwa zębiny nieco miękka. Wkładka tabletkowa nasycona żelem chlorowodorku monofloksacyny (25 mg/ml), prowizoryczne zamknięcie jamy. Badanie kontrolne po 4 dniach: pacjent nie wykazuje schorzenia. Wypełnienie podłożowe dropsyną, końcowe wypełnienie kompozytem. Badanie kontrolne po 3 tygodniach: ząb żywy, pacjent nie wykazuje schorzenia.
Pacjent A 1.2 (mężczyzna, 33 lata) Rozpoznanie kliniczne: zęby 11, 13, większe obwodowe i ś rodkowe ubytki próchnicze (emalia/zębina), wszystkie zęby ż ywe, ząb 11 nasilony ból przy zimnie, ząb 13 lekkie objawy bólowe na ciepło. Przebieg leczenia: usunięcie próchnicy. Resztkowe pokrycie zębiny twarde. Wkładka tabletkowa nasycona żelem chlorowodorku monofloksacyny (50 mg/ml;, prowizoryczne zamknięcie jamy. Badanie kontrolne po i tygodniu: zęby 11 i 13 nie wykazują schorzenia. Wypełnienie podłożowe dropsyną, końcowe wypełnienie kompozytem. Badanie kontrolne po 14 dniach: zęby żywe, pacjent nie wykazuje schorzenia.
Pacjent A 1.3 (kobieta, 18 lat) Rozpoznanie kliniczne: ząb 24, większy obwodowy ubytek próchniczy (emalia/zębina), ząb żywy, nasilony ból przy zimnie, na ciepło i po pokarmach słodkich. Przebieg leczenia: usunięcie próchnicy. Resztkowe pokrycie zębiny twarde. Wkładka tabletkowa nasycona żelem chlorowodorku monofloksacyny (25 mg/ml), prowizoryczne zamknięcie jamy. Badanie kontrolne po jednym tygodniu: jeszcze niejasne, niewielkie objawy schorzenia, powtórzenie wkładki. Wypełnienie podłożowe dropsyną, końcowe wypełnienie kompozytem. Badanie kontrolne po 3 tygodniach: ząb żywy, pacjentka nie wykazuje schorzenia. Wypełnienie podłożowe dropsyną, wypełnienie końcowe: szkliwo jonomerowe.
Pacjent A 1.4 (mężczyzna, 23 lata) Rozpoznanie kliniczne: ząb 11, większy środkowy ubytek próchniczy, ząb żywy, ból przy zimnie i na ciepło, ból nocny. Przebieg leczenia: usunięcie próchnicy. Resztkowe pokrycie zębiny lekko zmiękczone. Wkładka tabletkowa nasycona żelem chlorowodorku monofloksacyny (50 mg/ml), prowizoryczne zamknięcie jamy. Badanie kontrolne po 7 dniach: ząb żywy, pacjent nie wykazuje schorzenia. Wypełnienie podłożowe cementem fosforanu cynku, wypełnienie końcowe: szkliwo jonomerowe.
Pacjent A 1.5 (mężczyzna, 43 lata) Rozpoznanie kliniczne: ząb 13, większy obwodowy ubytek próchniczy, ząb jeszcze nieco żywy, ból przy zimnie, bóle nocne. Przebieg leczenia: usunięcie próchnicy. Resztkowe pokrycie zębiny twarde. Wkładka tabletkowa nasycona żelem chlorowodorku monofloksacyny (50 mg/ml), prowizoryczne zamknięcie jamy. Badanie kontrolne po 4 tygodniach: ząb żywy, pacjent nie wykazuje schorzenia. Wypełnienie podłożowe dropsyną, wypełnienie końcowe: kompozyt.
Pacjent A 1.6 (kobieta, 42 lata) Rozpoznanie kliniczne: ząb 36, większy środkowy ubytek próchniczy, ząb o zmniejszonej żywotności, ból przy zimnie i na ciepło oraz ból nocny. Przebieg leczenia: usunięcie próchnicy. Wkładka tabletkowa nasycona żelem chlorowodorku monofloksacyny (50 mg/ml), prowizoryczne zamknięcie jamy. Badanie kontrolne po 6 dniach: jeszcze niewielki ból na zimno i ciepło, powtórzenie wkładki. Badanie kontrolne po 7 dniach: ząb żywy, pacjentka nie wykazuje schorzenia. Wypełnienie podłożowe cementera z fosforanu cynku, wypełnienie końcowe: kompozyt.
Pacjent A 1.7 (kobieta, 18 lat) Rozpoznanie kliniczne: ząb 44, większy obwodowy ubytek próchniczy, ząb o zmniejszonej żywotności, ból przy zimnie i ból nocny. Przebieg leczenia: usunięcie próchnicy. Resztkowe pokrycie zębiny lekko zmiękczone. Wkładka tabletkowa nasycona żelem chlorowodorku monofloksacyny (50 mg/ml), prowizoryczne zamknięcie jamy. Badanie kontrolne po 4 dniach: pacjentka nie wykazuje schorzenia. Wypełnienie podłożowe cementem z fosforanu cynku, wypełnienie końcowe: kompozyt.
Pacjent A 1.8 (mężczyzna, 38 lat) Rozpoznanie kliniczne: ząb 36, większy obwodowy ubytek próchniczy, ząb o zmniejszonej żywotności, ból przy zimnie, na ciepło i po pokarmach słodkich i kwaśnych, lekko wrażliwy na opukiwanie, ból nocny. Przebieg leczenia: usunięcie próchnicy. Resztkowe pokrycie zębiny lekko zmiękczone. Wkładka tabletkowa nasycona żelem chlorowodorku monofloksacyny (50 mg/ml), prowizoryczne zamknięcie jamy. Badanie kontrolne po 3 tygodniach: ząb żywy, pacjent nie wykazuje schorzenia. Wypełnienie podłożowe cementem z fosforanu cynku, wypełnienie końcowe: kompozyt.
Pacjent A 1.9 (kobieta, 50 lat) Rozpoznanie kliniczne: ząb 27, większy obwodowy ubytek próchniczy, ząb żywy, ból przy zimnie, lekki ból na ciepło, lekki ból nocny. Przebieg leczenia: usunięcie próchnicy. Resztkowe pokrycie zębiny zmiękczone. Wkładka tabletkowa nasycona żelem chlorowodorku monofloksacyny (25 mg/ml), prowizoryczne zamknięcie jamy. Badanie kontrolne po 7 dniach: ząb żywy, pacjentka nie wykazuje schorzenia.
PL 205 148 B1
Pacjent A 1.10 (mężczyzna, 17 lat) Rozpoznanie kliniczne: zęby 16, 17, 27, 36, 37, 46 z ukrytą próchnicą, zęby żywe, ból przy zimnie i po pokarmach słodkich i kwaśnych, czasem na ciepło, nie zlokalizowane. Przebieg leczenia: usunięcie próchnicy. Resztkowe pokrycie zębiny twarde. Wkładka tabletkowa nasycona żelem chlorowodorku monofloksacyny (50 mg/ml), prowizoryczne zamknięcie jamy. Badanie kontrolne po 14 dniach; zęby żywe, pacjent nie wykazuje schorzenia. Wypełnienie podłożowe dropsyną, wypełnienie końcowe: kompozyt.
Pacjent A 1.11 (mężczyzna, 33 lata) Rozpoznanie kliniczne: ząb 22, większy obwodowy ubytek próchniczy (emalia/zębina), ząb żywy, lekki ból na ciepło. Przebieg leczenia: usunięcie próchnicy. Resztkowe pokrycie zębiny lekko zmiękczone. Wkładka tabletkowa nasycona żelem grepafloksacyny (25 mg/ml), prowizoryczne zamknięcie jamy. Badanie kontrolne po 5 dniach: pacjent nie wykazuje schorzenia. Wypełnienie podłożowe cementem z fosforanu cynku, wypełnienie końcowe: kompozyt. Badanie kontrolne po 4 tygodniach: ząb żywy, pacjent nie wykazuje schorzenia.
Pacjent A 1.12 (mężczyzna, 38 lat) Rozpoznanie kliniczne: zęby 22, 23 z większym obwodowym ubytkiem próchniczym (emalia/zębina), zęby żywe, ból na zimno. Przebieg leczenia: usunięcie próchnicy. Resztkowe pokrycie zębiny twarde. Wkładka tabletkowa nasycona żelem grepafloksacyny (50 mg/ml), prowizoryczne zamknięcie jamy. Badanie kontrolne po 1 tygodniu: pacjent nie wykazuje schorzenia. Wypełnienie podłożowe dropsyną, wypełnienie końcowe: kompozyt. Badanie kontrolne po 14 dniach: zęby żywe, pacjent nie wykazuje schorzenia.
Pacjent A 1.13 (kobieta, 48 lat) Rozpoznanie kliniczne: ząb 14, większy środkowy ubytek próchniczy (emalia/zębina), ząb żywy, ból na ciepło i po pokarmach kwaśnych. Przebieg leczenia: usunięcie próchnicy. Resztkowe pokrycie zębiny twarde. Wkładka tabletkowa nasycona żelem gemifloksacynamezylan (25 mg/ml), prowizoryczne zamknięcie jamy. Badanie kontrolne po 3 tygodniach: jeszcze niewielkie objawy schorzenia. Powtórzenie wkładki. Badanie kontrolne po 4 dniach: ząb żywy, pacjentka nie wykazuje schorzenia. Wypełnienie podłożowe dropsyną, wypełnienie końcowe: szkliwo jonomerowe.
Pacjent A 1.14 (mężczyzna, 53 lata) Rozpoznanie kliniczne: ząb 13, większy środkowy ubytek próchniczy, ząb żywy, ból na ciepło, ból nocny. Przebieg leczenia: usunięcie próchnicy. Resztkowe pokrycie zębiny lekko zmiękczone. Wkładka tabletkowa nasycona żelem lewofloksacyny (50 mg/mi), prowizoryczne zamknięcie jamy. Badanie kontrolne po 14 dniach: pacjent nie wykazuje schorzenia, ząb żywy. Wypełnienie podłożowe dropsyną, wypełnienie końcowe: kompozyt.
Pacjent A 1.15 (mężczyzna, 22 lata) Rozpoznanie kliniczne: ząb 44, większy środkowy ubytek próchniczy, ząb żywy, ból na zimno, ból nocny. Przebieg leczenia: usunięcie próchnicy. Resztkowe pokrycie zębiny podobne do skóry. Wkładka tabletkowa nasycona żelem trowafloksacynamezylan (50 mg/ml), prowizoryczne zamknięcie jamy. Badanie kontrolne po 9 dniach: pacjent nie wykazuje schorzenia, ząb żywy. Wypełnienie podłożowe dropsyną, wypełnienie końcowe: kompozyt.
Pacjent A 1.16 (kobieta, 15 lat) Rozpoznanie kliniczne: ząb 46, większy obwodowy ubytek próchniczy, ząb o zmniejszonej żywotności, ból na zimno i ciepło. Przebieg leczenia: usunięcie próchnicy. Wkładka tabletkowa nasycona żelem sparfloksacyny (25 mg/ml), prowizoryczne zamknięcie jamy. Badanie kontrolne po 4 dniach: jeszcze niewielki ból na ciepło. Powtórzenie wkładki. Badanie kontrolne po 14 dniach: pacjentka nie wykazuje schorzenia, ząb żywy. Wypełnienie podłożowe dropsyną, wypełnienie końcowe: kompozyt.
A. 2. Profilaktyka ran zębinowych
Pacjent A 2.1 (mężczyzna 30 lat). Rozpoznanie kliniczne: zęby 33 i 36 ubytki próchnicze na obu zębach. Zęby żywe. Przebieg leczenia: przygotowanie zębów 33 i 36. Przygotowanie prowizorycznego mostka. Naniesienie roztworu chlorowodorku monofloksacyny (25 mg/ml) na jamę, wysuszenie lekkim strumieniem powietrza. Umocowanie mostka tymczasowym cementem. Po 8 dniach ostateczne umocowanie mostka cementem z fosforanu cynku. Badanie kontrolne po 3 tygodniach: pacjent nie wykazuje objawów choroby.
Pacjent A 2.2 (mężczyzna, 48 lat) Rozpoznanie kliniczne: zęby 22, 23, 24 z małymi obwodowymi ubytkami próchniczymi, wszystkie zęby żywe, ból na zimno. Przebieg leczenia: usunięcie próchnicy, wstępne smarowanie roztworem chlorowodorku moksifloksacyny (50 mg/mi), prowizoryczne zamknięcie jamy. Badanie kontrolne po 2 tygodniach: zęby nie wykazują objawów choroby. Wypełnienie podłożowe dropsyną, wypełnienie końcowe: kompozyt. Badanie kontrolne po 4 tygodniach: zęby żywe, pacjent nie wykazuje objawów schorzenia.
Pacjent A 2.3 (kobieta, 28 lat) Rozpoznanie kliniczne: zęby 14, 15, 16, 17 z szyjkowymi ubytkami (emalia/zębina), ból na zimno i po pokarmach słodkich. Przebieg leczenia: przygotowanie,
PL 205 148 B1 wstępne smarowanie roztworem chlorowodorku moksifloksacyny (50 mg/ml), łagodne suszenie w strumieniu powietrza. Adhezyjne odtworzenie powierzchni zęba kompozytem. Badanie kontrolne po 3 tygodniach: pacjentka nie wykazuje objawów schorzenia.
Pacjent A 2.4 (mężczyzna, 33 lata) Rozpoznanie kliniczne: zęby 11, 12, 21, 22 z ubytkami próchniczymi do jednej trzeciej zębiny, zęby żywe. Przygotowanie pod koronę ceramiczną: wstępne smarowanie roztworem chlorowodorku moksifloksacyny (25 mg/ml), łagodne suszenie w strumieniu powietrza, nasadzenie prowizoryczne korony. Po 14 dniach połączenie ostateczne korony za pomocą cementu z fosforanu cynku. Badanie kontrolne po 3 tygodniach: pacjent nie wykazuje objawów schorzenia.
Pacjent A 2.5 (mężczyzna, 62 lata) Rozpoznanie kliniczne: ząb 44 ze środkowym ubytkiem próchniczymi do jednej trzeciej zębiny, ból na zimno. Przebieg leczenia: usunięcie próchnicy, wstępne smarowanie roztworem chlorowodorku moksifloksacyny (25 mg/ml), prowizoryczne zamknięcie jamy. Badanie kontrolne po 9 dniach: pacjent nie wykazuje objawów choroby. Wypełnienie podłożowe dropsyną, wypełnienie końcowe: kompozyt.
Pacjent A 2.6 (kobieta, 18 lat) Rozpoznanie kliniczne: ząb 43 z obwodowym ubytkiem próchniczymi do jednej trzeciej zębiny. Przebieg leczenia: usunięcie próchnicy, wstępne smarowanie roztworem chlorowodorku moksifloksacyny (25 mg/ml), wypełnienie podłożowe dropsyną, wypełnienie końcowe: kompozyt. Pacjentka nie pojawiła się na badania kontrolne.
Pacjent A 2.7 (kobieta, 28 lat) Rozpoznanie kliniczne: zęby 15, 14, 13, 12, 11, 21, 22, 23, 24, 25 z szyjkowymi ubytkami silna nadwrażliwość. Przebieg leczenia oczyszczenie obszaru ubytków, wstępne smarowanie roztworem sparfloksacyny (50 mg/ml), łagodne suszenie w strumieniu powietrza. Adhezyjne odtworzenie powierzchni zęba kompozytem.
Pacjent A 2.8 (kobieta, 33 lata) Rozpoznanie kliniczne: zęby 13, 14, 15, ze środkowymi i obwodowymi ubytkami próchniczymi do jednej trzeciej zębiny, ból na zimno. Przebieg leczenia: przygotowanie jamy, usunięcie próchnicy, wstępne smarowanie roztworem trowafloksacynamezylan (25 mg/ml), łagodne suszenie w strumieniu powietrza. Adhezyjne odtworzenie powierzchni zęba cementem ze szkliwa jonomerowego.
A.3. Miejscowe leczenie zakażonych kanałów korzeniowych i obszaru okołoszczytowego
Pacjent A 3.1 (kobieta, 40 lat). Rozpoznanie kliniczne: ząb 45, szczytowe zapalenie tkanki przyzębia na bazie Pulpitis purulenta, lekkie dolegliwości przy gryzieniu. Rentgenologicznie stwierdzone lekkie powiększenie szpary międzyzębowej, niezgorzelowe. Przebieg leczenia: oczyszczenie kanału aż do wierzchołka. Wkładka do kanału z roztworu chlorowodorku monofloksacyny (100 mg/ml) za pomocą strzykawki, następnie wypełnienie żelem chlorowodorku monofloksacyny (100 mg/ml), prowizoryczne zamknięcie. Badanie kontrolne po 3 dniach: pacjentka nie wykazuje objawów choroby. Wypełnienie korzenia endometazonem. Badanie kontrolne po 14 dniach: pacjentka w dalszym ciągu nie wykazuje objawów choroby. Wypełnienie ostateczne korzenia kompozytem.
Pacjent A 3.2 (mężczyzna, 70 lat). Rozpoznanie kliniczne: ząb 23, zgorzel, dolegliwości przy gryzieniu. Rentgenologicznie nie stwierdzono choroby. Przebieg leczenia: oczyszczenie kanału aż do wierzchołka. Wkładka do kanału z roztworu moksifloksacyny (100 mg/ml) za pomocą strzykawki, następnie wypełnienie żelem chlorowodorku moksifloksacyny (100 mg/ml), prowizoryczne zamkniecie. Badanie kontrolne po 14 dniach: pacjent nie wykazuje objawów choroby, kanał bez zapachu. Wypełnienie korzenia endometazonem.
Pacjent A 3.3 (kobieta, 23 lata). Rozpoznanie kliniczne: ząb 11, szczytowe zapalenie tkanki przyzębia ze zgorzelą, dolegliwości przy gryzieniu. Rentgenologicznie stwierdzone powiększenie szpary międzyzebowej, niezgorzelowe. Przebieg leczenia: oczyszczenie Kanału aż do wierzchołka. Wkładka do kanału z roztworu chlorowodorku moksifloksacyny (50 mg/ml) za pomocą strzykawki, następnie wypełnienie żelem chlorowodorku moksifloksacyny (50 mg/ml) oraz międzywiązadłowe wstrzyknięcie roztworu chlorowodorku moksifloksacyny (50 mg/ml). Prowizoryczne zamknięcie. Badanie kontrolne po 3 dniach: pacjentka nie wykazuje objawów choroby, kanał bez zapachu.
Pacjent A 3.4 (mężczyzna, 40 lat). Rozpoznanie kliniczne: ząb 11, szczytowe zapalenie tkanki przyzębia na bazie Pulpitis purulenta, niezgorzelowe, lekkie dolegliwości przy gryzieniu. Rentgenologicznie stwierdzone powiększenie szpary międzyzebowej. Przebieg leczenia: oczyszczenie kanału aż do wierzchołka. Wkładka do kanału z żelu chlorowodorku moksifloksacyny (50 mg/ml), prowizoryczne zamknięcie. Badanie kontrolne po 3 dniach: pacjent nie wykazuje objawów choroby. Wypełnienie korzenia endometazonem, prowizoryczne zamknięcie. Badanie kontrolne po 3 tygodniach: pacjent nie wykazuje objawów choroby. Wypełnienie korzenia kompozytem.
PL 205 148 B1
Pacjent A 3.5 (kobieta, 43 lata). Rozpoznanie kliniczne: ząb 35, szczytowe zapalenie tkanki przyzębia, zgorzelowe, lekkie dolegliwości przy gryzieniu. Rentgenologicznie stwierdzone widoczne rozjaśnienie. Przebieg leczenia: oczyszczenie kanału aż do wierzchołka nie było możliwe. Wkładka do kanału z żelu chlorowodorku moksifloksacyny (50 mg/ml) za pomocą strzykawki, następnie wypełnienie żelem chlorowodorku moksifloksacyny (50 mg/ml) oraz międzywiązadłowe wstrzyknięcie roztworu chlorowodorku moksifloksacyny (50 mg/ml. Badanie kontrolne po 7 dniach: brak zapachu zgorzelowego, brak dolegliwości przy gryzieniu. Wypełnienie korzenia medycznym N2. Badanie kontrolne po 7 dniach: brak dolegliwości. Wypełnienie ostateczne kompozytem.
Pacjent A 3.6 (mężczyzna, 29 lat). Rozpoznanie kliniczne: ząb 36, szczytowe zapalenie tkanki przyzębia, zgorzelowe, dolegliwości przy gryzieniu. Rentgenologicznie nie stwierdzono choroby. Przebieg leczenia: oczyszczenie kanału aż do wierzchołka. Wkładka do kanału z żelu chlorowodorku moksifloksacyny (50 mg/ml) oraz międzywiązadłowe wstrzyknięcie roztworu chlorowodorku moksifloksacyny (50 mg/ml. Badanie kontrolne po 8 dniach: brak zapachu zgorzelowego, pacjent nie wykazuje objawów choroby. Wypełnienie korzenia medycznym N2. Badanie kontrolne po 3 tygodniach: brak objawów choroby. Wypełnienie ostateczne kompozytem.
Pacjent A 3.7 (kobieta, 50 lat). Rozpoznanie kliniczne: ząb 14, szczytowe zapalenie tkanki przyzębia, zgorzelowe. Lekkie dolegliwości przy gryzieniu. Rentgenologicznie stwierdzone widoczne lekkie rozjaśnienie. Przebieg leczenia: oczyszczenie kanału aż do wierzchołka. Wkładka do kanału z żelu chlorowodorku moksifloksacyny (100 mg/ml) oraz międzywiązadłowe wstrzyknięcie roztworu chlorowodorku moksifloksacyny (50 mg/ml), prowizoryczne zamknięcie. Badanie kontrolne po 7 dniach: brak dolegliwości. Wypełnienie korzenia endometazonem. Badanie kontrolne po 3 tygodniach: w dalszym ciągu brak dolegliwości. Wypełnienie ostateczne kompozytem.
Pacjent A 3.8 (kobieta, 42 lata). Rozpoznanie kliniczne: ząb 34, szczytowe zapalenie tkanki przyzębia, zgorzelowe. Dolegliwości przy gryzieniu. Rentgenologicznie stwierdzone widoczne lekkie rozjaśnienie. Przebieg leczenia: oczyszczenie kanału aż do wierzchołka nie jest możliwe. Wkładka do kanału z żelu chlorowodorku moksifloksacyny (50 mg/ml) oraz międzywiązadłowe wstrzyknięcie roztworu chlorowodorku moksifloksacyny (50 mg/ml), prowizoryczne zamknięcie. Badanie kontrolne po 13 tygodniach: brak dolegliwości, kanał bez zapachu. Wypełnienie korzenia endometazonem. Wypełnienie ostateczne szkłem jonomerowym.
Pacjent A 3.9 (kobieta, 17 lat). Rozpoznanie kliniczne: ząb 46, szczytowe zapalenie tkanki przyzębia na bazie Pulpitis purulenta, niezgorzelowe, lekkie dolegliwości przy gryzieniu. Rentgenologicznie stwierdzone niewielkie powiększenie szpary międzyzębowej przy korzeniu środkowym. Przebieg leczenia: oczyszczenie kanału aż do wierzchołka. Wkładka do kanału z żelu chlorowodorku moksifloksacyny (100 mg/ml) oraz międzywiązadłowe wstrzyknięcie roztworu chlorowodorku moksifloksacyny (50 mg/ml). Badanie kontrolne po 7 dniach: brak dolegliwości. Wypełnienie korzenia endometazonem. Wypełnienie ostateczne. Pacjentka nie pojawiła się na dalsze badanie.
Pacjent A 3.10 (kobieta, 24 lata). Rozpoznanie kliniczne: ząb 14, torbiel w obszarze końcówki korzenia, ząb ze zgorzelą. Lekkie dolegliwości przy gryzieniu. Przebieg leczenia: oczyszczenie kanału aż do wierzchołka. Przepłukanie kanału i wejścia do torbieli roztworem chlorowodorku moksifloksacyny (50 mg/ml) za pomocą strzykawki, wkładka do kanału z żelu chlorowodorku moksifloksacyny (50 mg/ml) oraz międzywiązadłowe wstrzyknięcie roztworu chlorowodorku moksifloksacyny (50 mg/ml). Zamknięcie kanału tylko wacikiem. Badanie kontrolne po 3 dniach: pacjentka nie całkowicie wyleczona. Kanał wykazuje jeszcze niewielki zapach zgorzelowy. Powtórzenie płukania roztworem chlorowodorku moksifloksacyny (50 mg/ml) i wkładki do kanału z żelu chlorowodorku moksifloksacyny (50 mg/ml). Badanie kontrolne po 8 dniach: brak dolegliwości. Wypełnienie korzenia endometazonem. Badanie kontrolne po 3 tygodniach: brak dolegliwości. Wypełnienie ostateczne kompozytem.
Pacjent A 3.11 (mężczyzna, 51 lat). Rozpoznanie kliniczne: ząb 34, szczytowe zapalenie tkanki przyzębia na bazie Pulpitis purulenta, niezgorzelowe, brak dolegliwości przy gryzieniu. Torbiel w obszarze zakończenia korzenia. Rentgenologicznie stwierdzone lekkie rozjaśnienie. Przebieg leczenia: oczyszczenie kanału aż do wierzchołka nie jest możliwe na górnym korzeniu. Wkładka do kanału z żelu chlorowodorku moksifloksacyny (100 mg/ml). Badanie kontrolne po 10 dniach: brak dolegliwości. Wypełnienie korzenia endometazonem. Pacjent nie pojawił się na dalsze badanie.
Pacjent A 3.12 (kobieta, 34 lata). Rozpoznanie kliniczne: ząb 44, torbiele, zgorzel. Dolegliwości przy gryzieniu. Przebieg leczenia: oczyszczenie kanału aż do wierzchołka. Wkładka do kanału z roztworu chlorowodorku moksifloksacyny (50 mg/ml) za pomocą papierowej strzykawki oraz międzywiązadłowe wstrzyknięcie roztworu chlorowodorku moksifloksacyny (50 mg/ml). Prowizoryczne
PL 205 148 B1 zamknięcie. Badanie kontrolne po 8 dniach: pacjentka nie wykazuje dolegliwości. Wypełnienie korzenia endometazonem. Wypełnienie ostateczne kompozytem.
Pacjent A 3.13 (kobieta, 78 lat). Rozpoznanie kliniczne: ząb 15, szczytowe zapalenie tkanki przyzębia na bazie Pulpitis purulenta, niezgorzelowe, lekkie dolegliwości przy gryzieniu. Przebieg leczenia: oczyszczenie kanału aż do wierzchołka. Wkładka do kanału z roztworu chlorowodorku moksifloksacyny (50 mg/ml) za pomocą strzykawki, wypełnienie kanału żelem chlorowodorku moksifloksacyny (50 mg/ml) oraz międzywiązadłowe wstrzyknięcie roztworu chlorowodorku moksifloksacyny (50 mg/ml). Prowizoryczne zamknięcie. Badanie kontrolne po 9 dniach: brak dolegliwości. Wypełnienie korzenia endometazonem. Badanie kontrolne po 10 dniach: pacjentka w dalszym ciągu nie wykazuje dolegliwości. Ostateczne zamknięcie kompozytem.
Pacjent A 3.14 (mężczyzna, 30 lat). Rozpoznanie kliniczne: ząb 13 zgorzelowy. Dolegliwości przy gryzieniu. Rentgenologiczie brak stwierdzonej choroby. Przebieg leczenia: oczyszczenie kanału aż do wierzchołka. Wkładka do kanału z roztworu chlorowodorku moksifloksacyny (50 mg/ml) za pomocą strzykawki, wkładka do kanału z żelu chlorowodorku moksifloksacyny (50 mg/ml) oraz międzywiązadłowe wstrzyknięcie roztworu chlorowodorku moksifloksacyny (50 mg/ml). Prowizoryczne zamknięcie. Badanie kontrolne po 10 dniach: pacjent nie wykazuje dolegliwości, kanał bez zapachu. Wypełnienie korzenia endometazonem.
Pacjent A 3.15 (kobieta, 32 lata). Rozpoznanie kliniczne: ząb 31, szczytowe zapalenie tkanek przyzębia ze zgorzelą. Dolegliwości przy gryzieniu. Rentgenologicznie rozszerzona szczelina międzyzębowa. Przebieg leczenia: oczyszczenie kanału aż do wierzchołka. Wkładka do kanału z roztworu chlorowodorku moksifloksacyny (50 mg/ml) za pomocą strzykawki, wypełnienie kanału żelem chlorowodorku moksifloksacyny (50 mg/ml) oraz międzywiązadłowe wstrzyknięcie roztworu chlorowodorku moksi-floksacyny (50 mg/ml). Prowizoryczne zamknięcie. Badanie kontrolne po 9 dniach: pacjentka nie wykazuje dolegliwości, kanał bez zapachu.
Pacjent A 3.16 (mężczyzna, 40 lat). Rozpoznanie kliniczne: ząb 46, szczytowe zapalenie tkanek przyzębia bazujące na Pulpitis purulenta, niezgorzelowe. Rentgenologicznie widoczna rozszerzona szczelina międzyzębowa. Przebieg leczenia: oczyszczenie kanału aż do wierzchołka. Wkładka do kanału z żelu grepafloksacyny (50 mg/ml). Prowizoryczne zamknięcie. Badanie kontrolne po 3 tygodniach: pacjent nie wykazuje dolegliwości. Wypełnienie kanału endometazonem, prowizoryczne zamkniecie. Badanie kontrolne po 1 tygodniu: pacjent w dalszym ciągu nie wykazuje dolegliwości. Wypełnienie ostateczne kompozytem.
Pacjent A 3.17 (kobieta, 33 lata). Rozpoznanie kliniczne: ząb 32, szczytowe zapalenie tkanek przyzębia ze zgorzelą. Lekkie dolegliwości przy gryzieniu. Rentgenologicznie widoczne niewielkie rozjaśnienie. Przebieg leczenia: oczyszczenie kanału aż do wierzchołka nie jest możliwe. Wkładka do kanału z roztworu grepafloksacyny (20 mg/ml) za pomocą strzykawki, wypełnienie kanału żelem grepafloksacyny (20 mg/ml) oraz międzywiązadłowe wstrzyknięcie roztworu grepafloksacyny (20 mg/ml), Badanie kontrolne po 6 dniach: kanał bez zapachu zgorzelowego, brak dolegliwości przy gryzieniu. Wypełnienie kanału medycznym N2. Badania kontrolne po 4 dniach: pacjentka nie wykazuje dolegliwości, ostateczne wypełnienie kompozytem.
Pacjent A 3.18 (kobieta, 55 lat). Rozpoznanie kliniczne: ząb 34, szczytowe zapalenie tkanek przyzębia ze zgorzelą. Lekkie dolegliwości przy gryzieniu. Rentgenologiczie widoczne niewielkie rozjaśnienie. Przebieg leczenia: oczyszczenie kanału aż do wierzchołka. Wkładka do kanału z żelu trowafloksacynamezylan (100 mg/ml) oraz międzywiązadłowe wstrzyknięcie roztworu trowafloksacyna-mezylan (50 mg/ml). Prowizoryczne zamknięcie. Badanie kontrolne po 12 dniach: brak dolegliwości. Wypełnienie kanału korzenia endometazonem. Badania kontrolne po 3 tygodniach: pacjentka w dalszym ciągu nie wykazuje dolegliwości. Ostateczne wypełnienie kompozytem.
Pacjent A 3.19 (kobieta, 22 lata). Rozpoznanie kliniczne: ząb 11, szczytowe zapalenie tkanek przyzębia bazujące na Gangrena simplex. Przebieg leczenia: oczyszczenie kanału aż do wierzchołka nie jest możliwe. Wkładka do kanału korzenia z roztworu trowafloksacynamezylan (50 mg/ml). Prowizoryczne zamknięcie. Badanie kontrolne po 3 tygodniach: brak dolegliwości, kanał bez zapachu. Wypełnienie kanału korzenia endometazonem. Ostateczne wypełnienie szkłem jonomerowym.
Pacjent A 3.20 (kobieta, 77 lat). Rozpoznanie kliniczne: ząb 47, szczytowe zapalenie tkanek przyzębia bazujące na Pulpitis purulenta, ząb bez zgorzeli. Rentgenologicznie widoczne niewielkie rozszerzenie szczeliny międzyzębowej środkowego korzenia. Przebieg leczenia: oczyszczenie kanału aż do wierzchołka. Wkładka do kanału z żelu tosufloksacyna-tozylan (100 mg/ml). Badanie kontrolne
PL 205 148 B1 po 8 dniach: brak dolegliwości. Wypełnienie kanału korzenia endometazonem. Ostateczne wypełnienie. Pacjentka nie zgłosiła się na dalsze badanie kontrolne.
Pacjent A 3.21 (kobieta, 54 lata). Rozpoznanie kliniczne: ząb 22, torbiel w obrębie zakończenia korzenia, ząb ze zgorzelą. Lekkie dolegliwości przy gryzieniu. Przebieg leczenia: oczyszczenie kanału aż do wierzchołka. Przepłukanie kanału i wejścia do torbieli roztworem chlorowodorku moksifloksacyny (50 mg/ml) za pomocą strzykawki, wkładka do kanału z żelu chlorowodorku moksyfloksacyny (50 mg/ml) oraz międzywiązadłowe wstrzyknięcie roztworu chlorowodorku moksyfloksacyny (50 mg/ml). Zamknięcie kanału tylko wacikiem. Badanie kontrolne po 8 dniach: pacjentka me całkowicie uwolniona od dolegliwości, kanał wykazuje jeszcze niewielki zapach. Powtórzenie przepłukania i wkładki. Badanie kontrolne po 10 dniach: brak dolegliwości. Wypełnienie kanału korzenia endometazonem. Badania kontrolne po 1 tygodniu: pacjentka w dalszym ciągu nie wykazuje dolegliwości. Ostateczne wypełnienie kompozytem.
Pacjent A 3.22 (mężczyzna, 50 lat). Rozpoznanie kliniczne: ząb 35, szczytowe zapalenie tkanek przyzębia bazujące na Pulpitis purulenta, ząb bez zgorzeli, brak dolegliwości przy gryzieniu. Przebieg leczenia: oczyszczenie kanału aż do wierzchołka. Wkładka do kanału z żelu tosufloksacyna -tozylan (50 mg/ml), prowizoryczne zamkniecie. Badanie kontrolne po 10 dniach: brak dolegliwości. Wypełnienie kanału korzenia endometazonem. Pacjent nie zgłosił się na dalsze badanie kontrolne.
Pacjent A 3.23 (kobieta, 64 lata). Rozpoznanie kliniczne: ząb 34, torbiele, trudności przy gryzieniu, ząb ze zgorzelą. Przebieg leczenia: oczyszczenie kanału aż do wierzchołka, wkładka do kanału z roztworu grepafloksacyny (50 mg/ml) za pomocą strzykawki papierowej oraz międzywiązadłowe wstrzyknięcie roztworu grepafloksacyny (50 mg/ml). Prowizoryczne zamknięcie. Badanie kontrolne po 10 dniach: pacjentka nie wykazuje dolegliwości. Wypełnienie kanału korzenia endometazonem. Ostateczne wypełnienie kompozytem.
B. Miejscowe leczenie chorób przyzębia
Pacjent B.1 (kobieta, 33 lata). Rozpoznanie kliniczne: zęby 26 i 27 brzegowe zapalenie tkanek przyzębia z odkrytym cementem korzeniowym, kieszeniami o głębokości 4 do 5 mm i silnym brzydkim zapachem z ust. Przebieg leczenia: usuwanie złogów ręcznie i ultradźwiękami, wkładka nitkowa z żelu chlorowodorku moksifloksacyny (50 mg/ml). Pokrycie opatrunkiem na dziąsła z Gingipac. Badanie kontrolne po 3 dniach: pacjentka nie zgłasza dolegliwości, dziąsła i kieszenie bez oznak zapalnych.
Pacjent B.2 (kobieta, 60 lat). Rozpoznanie kliniczne: zęby 14 do 18 silne brzegowe zapalenie tkanek przyzębia z odkrytym cementem korzeniowym, kieszeniami o głębokości 5 do 6 mm. Przebieg leczenia: usuwanie złogów ultradźwiękami, wkładka nitkowa z żelu chlorowodorku moksifloksacyny (50 mg/ml). Pokrycie opatrunkiem na dziąsła z Gingipac. Badanie kontrolne po 4 dniach: pacjentka nie zgłasza dolegliwości, dziąsła i kieszenie bez oznak zapalnych.
Pacjent B.3 (mężczyzna, wiek 49 lat). Rozpoznanie kliniczne: zęby 24 i 28 brzegowe zapalenie tkanek przyzębia z odkrytym cementem korzeniowym, kieszeniami o głębokości 4 do 6 mm i silnym brzydkim zapachem z ust. Przebieg leczenia: usuwanie złogów ręcznie i ultradźwiękami, wkładka nitkowa z żelu chlorowodorku moksifloksacyny (50 mg/ml). Pokrycie opatrunkiem na dziąsła z Gingipac. Badanie kontrolne po 5 dniach: pacjent nie zgłasza dolegliwości, dziąsła i kieszenie bez oznak zapalnych.
Pacjent B.4 (kobieta, 20 lat). Rozpoznanie kliniczne: brzegowe zapalenie tkanek przyzębia na całym obszarze szczęki górnej i dolnej z kieszeniami o głębokości 4 do 5 mm i silnym brzydkim zapachem z ust. Przebieg leczenia: usuwanie złogów ultradźwiękami, szynowa nakładka lecznicza z żelu chlorowodorku moksifloksacyny (0,15 mg/ml) nakładana przez 4 dni na okres 10 minut. Badanie kontrolne po 3 dniach: pacjentka nie zgłasza dolegliwości, nie występują oznaki zapalne.
Pacjent B.5 (kobieta, 53 lata). Rozpoznanie kliniczne: ząb 37 z brzegowym zapaleniem tkanek przyzębia z odkrytym cementem korzeniowym, kieszenią o głębokości 5 mm i silnym brzydkim zapachem z ust. Przebieg leczenia: usuwanie złogów ręcznie i ultradźwiękami, wkładka nitkowa z żelu chlorowodorku moksiflpksacyny (50 mg/ml). Pokrycie opatrunkiem na dziąsła z Gingipac. Badanie kontrolne po 8 dniach: pacjentka nie zgłasza dolegliwości, dziąsła i kieszenie bez oznak zapalnych.
Pacjent B.6 (kobieta, 30 lat). Rozpoznanie kliniczne: zęby 25 - 28 z silnym brzegowym zapaleniem tkanek przyzębia z odkrytym cementem korzeniowym, kieszeniami o głębokości 4 mm. Przebieg leczenia: usuwanie złogów ultradźwiękami, wkładka nitkowa z żelu chlorowodorku moksifloksacyny (50 mg/ml), wstrzykiwanie międzywiązadłowe roztworu chlorowodorku moksifloksacyny (50 mg/ml). Pokrycie opatrunkiem na dziąsła z Gingipac. Badanie kontrolne po 10 dniach: pacjentka nie zgłasza dolegliwości, dziąsła i kieszenie bez oznak zapalnych.
PL 205 148 B1
Pacjent B.7 (mężczyzna, 35 lat). Rozpoznanie kliniczne: zęby 14 - 17 z brzegowym zapaleniem tkanek przyzębia z odkrytym cementem korzeniowym, kieszeniami o głębokości 4 mm. Przebieg leczenia: usuwanie złogów ultradźwiękami i ręcznie, wkładka nitkowa z żelu grepafloksacyny (50 mg/ml), wstrzykiwanie międzywiązadłowe roztworu grepafloksacyny (50 mg/ml). Pokrycie opatrunkiem na dziąsła z Gingipac. Badanie kontrolne po 9 dniach: pacjent nie zgłasza dolegliwości, dziąsła i kieszenie bez oznak zapalnych.
Pacjent B.8 (kobieta, 33 lata). Rozpoznanie kliniczne: brzegowe zapalenie tkanek przyzębia na całym obszarze szczęki górnej i dolnej i silnym brzydkim zapachem z ust, z kieszeniami o głębokości 3 - 5 mm. Przebieg leczenia: usuwanie zł ogów ultradź wię kami, szynowa nakł adka lecznicza z ż elu trowafloksacynamezylan (0,25 mg/ml) nakładana przez 6 dni na 10 minut. Badanie kontrolne po 6 dniach: pacjentka nie zgłasza dolegliwości, dziąsła i kieszenie bez oznak zapalnych.
C. Miejscowe leczenie ran śluzówki i kości
Pacjent C.1 (chłopiec, 14 lat). Rozpoznanie kliniczne: zęby 011 i 012, leczenie rany po wyrwaniu zęba, reimplantowane zęby. Przebieg leczenia: rentgenologiczna resorbcja, zesztywnienie stawu i martwak. Po opatrzeniu rany wyłyżeczkowanie. Nałożenie opatrunku żelowego z chlorowodorku moksifloksacyny (50 mg/ml) za pomocą gazy. Badanie kontrolne po 3 dniach: pacjent bez dolegliwości, dobra adaptacja brzegów rany.
Pacjent C.2 (chłopiec, 16 lat). Rozpoznanie kliniczne: obszar 36, opatrzenie rany po większym zabiegu chirurgicznym, lekka opuchlizna podśluzówkowa, tworzenie się torbieli na bazie Pulpitis purulenta na zębie 36. Przebieg leczenia: nacięcie, przepłukanie rany roztworem chlorowodorku moksyfloksacyny (50 mg/ml), nałożenie opatrunku paskowego z żelu chlorowodorku moksifloksacyny (50 mg/ml) za pomocą gazy. Badanie kontrolne po 3 dniach: pacjent bez dolegliwości, dobry i szybki przebieg leczenia rany.
Pacjent C.3 (kobieta 34 lata). Rozpoznanie kliniczne; zęby 26 i 46 ze szczytowymi ziarniakami, silne dolegliwości przy gryzieniu. Przebieg leczenia: wyrwanie zęba w stadium zapalnym (osteotomia/przecięcie kości), bez zamknięcia szwem. Opatrunek na ranę z gazy nasączonej żelem chlorowodorku moksifloksacyny (50 mg/ml). Badanie kontrolne po 2 dniach: pacjentka nie skarży się na dolegliwości.
Pacjent C.4 (kobieta, 34 lata). Rozpoznanie kliniczne: ząb 48 wklinowany i przemieszczony. Przebieg leczenia: opatrunek na ranę po większym zabiegu chirurgicznym (osteotomia/przecięcie kości). Opatrunek na ranę z gazy nasączonej żelem chlorowodorku moksifloksacyny (50 mg/ml). Zamknięcie rany dwoma szwami guziczkowymi. Badanie kontrolne po 2 dniach: lekki ból rany, brak obrzęku pooperacyjnego. Badanie kontrolne po jednym tygodniu: usunięcie szwu, dobre dopasowanie się brzegów rany, pacjentka bez dolegliwości.
Pacjent C.5 (mężczyzna, 52 lata). Rozpoznanie kliniczne: ząb 34, Pulpltis purulenta, tworzenie się torbieli, opuchlizna podśluzówkowa. Przebieg leczenia: trepanacja, przecięcie, przepłukanie kanału korzenia i wejścia do torbieli roztworem chlorowodorku moksyfloksacyny (50 mg/ml). Wkładka do kanału z żelu chlorowodorku moksifloksacyny (50 mg/ml), zamknięcie wacikiem, wkładka z gazy w obszarze ingerencji nasycona roztworem chlorowodorku moksyfloksacyny (50 mg/ml), brak zamknięcia szwem. Badanie kontrolne po 3 dniach: dobry przebieg leczenia, pacjent nie skarży się objawowo. Wypełnienie kanału endometazonem. Badanie kontrolne po 3 tygodniach: pacjent nie skarży się objawowo.
Pacjent C.6 (mężczyzna, 44 lata). Rozpoznanie kliniczne: ząb 36, leczenie rany po wyrwaniu zęba. Przebieg leczenia: cierpienie pozabiegowe, odnowienie się zębodołu. Nałożenie opatrunku z żelu chlorowodorku moksifloksacyny (50 mg/ml) za pomocą gazy. Badanie kontrolne po 3 dniach: pacjent bez dolegliwości, dobra adaptacja brzegów rany.
Pacjent C.7 (mężczyzna, 36 lat). Rozpoznanie kliniczne: ząb 22, leczenie rany po usunięciu końcówek korzeni z powodu torbieli. Przebieg leczenia: nacięcie. Nałożenie opatrunku paskowego z ż elu chlorowodorku moksifloksacyny (50 mg/ml). Badanie kontrolne po 3 dniach: pacjent bez dolegliwości, dobre gojenie rany.
Pacjent C.8 (kobieta 31 lat). Rozpoznanie kliniczne: zęby 26 i 26 ze szczytowymi ziarniakami, dolegliwości przy gryzieniu. Przebieg leczenia: wyrwanie zęba w stadium zapalnym (osteotomia/przecięcie kości). Opatrunek na ranę z gazy nasączonej żelem grepafloksacyny (50 mg/ml). Badanie kontrolne po 3 dniach: pacjentka nie skarży się na dolegliwości.
Pacjent C.9 (mężczyzna, 22 lata). Rozpoznanie kliniczne: ząb 14, Pulpitis purulenta, tworzenie się torbieli, opuchlizna podśluzówkowa. Przebieg leczenia: trepanacja, przecięcie, przepłukanie kanału
PL 205 148 B1 korzenia i wejścia do torbieli roztworem chlorowodorku moksyfloksacyny (25 mg/ml). Wkładka do kanału z żelu grepafloksacyny (25 mg/ml), zamknięcie wacikiem. Wkładka z gazy w obszarze ingerencji nasycona roztworem chlorowodorku moksyfloksacyny (25 mg/ml), brak zamknięcia szwem. Badanie kontrolne po 6 dniach: pacjent nie skarży się objawowo. Wypełnienie kanału endometazonem. Badanie kontrolne po 2 tygodniach: pacjent nie skarży się objawowo.
D. Leczenie ran
Pacjent D.1 (mężczyzna 33 lata). Rozpoznanie kliniczne: Combustio escharotica (oparzenie) na lewym przedramieniu. Przebieg leczenia: higiena rany, naniesienie żelu z chlorowodorku moksifloksacyny (1%-owy), przykrycie rany. Zregenerowanie naskórka z pełnym zamknięciem rany po jednym tygodniu.
Pacjent D.2 (mężczyzna, 25 lat). Rozpoznanie: Panaritium parungale na prawym palcu środkowym. Przebieg leczenia: znieczulenie przewodowe, otwarcie na krawędzi paznokcia, miejscowe zastosowanie antybiotyku w postaci żelu chlorowodorku moksifloksacyny (1%-owy). Nakładka gumowa. Pacjent nie skarży się.
Pacjent D.3 (mężczyzna, 70 lat). Rozpoznanie: cukrzyca, pobyt w szpitalu ze względu na silną cukrzycową mikroangiopatię stóp z objawem stopy cukrzycowej, następnie ambulatoryjne leczenie stopy. Stwierdzenia: a) głęboki, sączący się wrzód wielkości 2x15, cm pod prawym paluchem; b) duży wrzód DIII o średnicy 5 mm, c) duże pęknięcie DIV/DV; silne zrogowacenie całej stopy. Przebieg leczenia: doświadczenie układowego leczenia za pomocą Avalox 400 i Clont 400 bez znaczniejszego stwierdzenia zmian. Następnie zastosowanie opatrunków z żelu chlorowodorku moksifloksacyny (1%-owy) w tygodniowych odstępach. Kontrola po 1 tygodniu: a) wrzód DI, 1x0,5 cm, czysty, b) wrzód DIII czysta ziarninująca tkanka, c) wrzód DIV/DV wyleczony. Kontrola po 3 tygodniach: a) wrzód DI, niezmieniony, b) wrzód DIII o wielkości szpilki. Kontrola po 4 tygodniach: a) wrzód DI, wyleczony, b) wrzód DIII wyleczony.
Pacjent D.4 (mężczyzna, 62 lata). Rozpoznanie: cukrzyca, cukrzycowa mikroangiopatię stóp z objawem stopy cukrzycowej, następnie ambulatoryjne leczenie stopy. Stwierdzenia: a) sączący się wrzód wielkości 1x1 cm; silne zrogowacenie całej stopy. Przebieg leczenia: zastosowanie opatrunków z żelu chlorowodorku moksifloksacyny (1%-owy) w tygodniowych odstępach. Kontrola po 1 tygodniu: a) wrzód 0,2x0,4 cm, czysty. Kontrola po 2 tygodniach: wrzód wyleczony.
Pacjent D.5 (kobieta, 62 lata). Rozpoznanie: zgorzel cukrzycowa na lewym paluchu. Przebieg leczenia: higiena rany, usunięcie zrogowacenia i martwicy. Wielokrotne nakładanie żelu chlorowodorku moksifloksacyny (1%-owy) w tygodniowych odstępach, każdorazowo z zakrywaniem ran. Regeneracja nabłonka z pełnym zamknięciem rany, rewaskularyzacja.
Pacjent D.6 (mężczyzna, 34 lata) Rozpoznanie: róża na prawej goleni. Przebieg leczenia: pozostawienie w spokoju, miejscowe stosowanie antybiotyku w postaci żelu chlorowodorku moksifloksacyny (1%-owy). Okłady miejscowe. Po 2 tygodniach ponowna profilaktyka. Pacjent nie skarży się.
Pacjent D.7 (kobieta, 52 lata). Rozpoznanie: ropowica na wnętrzu lewej ręki. Przebieg leczenia: nacięcie i szerokie otwarcie, miejscowe stosowanie antybiotyku w postaci żelu chlorowodorku moksifloksacyny (1%-owy). Higiena rany. Po 2 tygodniach ponowna nakładanie antybiotyku. Pacjentka nie skarży się.
Pacjent D.8 (kobieta, 28 lat). Rozpoznanie: czyrak na lewym przedramieniu. Przebieg leczenia: nacięcie i leczenie rany przez miejscowe stosowanie antybiotyku w postaci żelu chlorowodorku moksifloksacyny (1%-owy). Pacjentka nie skarży się.
Pacjent D.9 (kobieta, 44 lata). Rozpoznanie: czyrak na karku. Przebieg leczenia: rozcięcie całego martwiczego obszaru i leczenie otwartej rany przez okład nasączony chlorowodorkiem moksifloksacyny. Pacjentka nie skarży się.

Claims (36)

  1. Zastrzeżenia patentowe
    1. Zastosowanie co najmniej jednego związku wybranego z grupy następujących związków: kwasu 7-(3-amino-1-pirolidynylo)-8-chloro-1-cyklopropylo-6-fluoro-1,4-dihydro-4-okso-3-chinolinokarboksylowego(Cinafloksacyny), kwasu 1-cyklopropylo-6-fluoro-1,4-dihydro-8-metoksy-7-(3-metylo-1-piperazynylo)-4-okso-3-chinolinokarboksylowego (Gatifloksacyny), kwasu 7-[(4Z)-3-(aminometylo)-4-(metoksyimino)-1-pirolidynylo]-1-cyklopropylo-6-fluoro-1,4-dihydro-4-okso-1,8-naftyrydyno-3-karboksylowego (Gemifloksacyny), kwasu 1-cyklopropylo-6-fluoro-1,4-dihydro-5-metylo-7-(3-metylo-1-piperazynylo)-4-okso-3-chinolinokarboksylowego (Grepafloksacyny), kwasu (3S)-9-fluoro-2,3-dihydro-3-metylo-10-(4-metylo-1-piperazynylo)-7-okso-7H-pirydo[1,2,3-de]-1,4-benzoksazyno-6-karboksylowego (Lewofloksacyny), kwasu 1-cyklopropylo-6-fluoro-1,4-dihydro-8-metoksy-7-[(4aS,7aS)-oktahydro-6H-pirolo[3,4-b]pirydyn-6-ylo]-4-okso-3-chinolino-karboksylowego (Moksifloksacyny), kwasu 7(3-amino-1-pirolidynylo)-1-(2,4-difluoro-fenylo)-6-fluoro-1,4-dihydro-4-okso-1,8-naftyrydyno-3-karboksylowego (Tosufloksacyny), kwasu 7-(1a,5a,6a-6-amino-3-azabicyklo[3.1.0]heks-3-ylo)-1-(2,4-difluorofenylo)-6-fluoro-1,4-dihydro-4-okso-1,8-naftyrydyno-3-karboksylowego (Trowafloksacyny) i/lub jego odpowiedniego hydratu i/lub jego odpowiedniej fizjologicznie dopuszczalnej soli addycyjnej z kwasami i/lub ewentualnie odpowiadającej mu dopuszczalnej fizjologicznie soli kwasu karboksylowego, bazującego na wymienionych związkach i/lub kwasu karboksylowego macierzystego dla związków oraz ewentualnie dalszego fizjologicznie dopuszczalnego środka pomocniczego, do wytwarzania leku do miejscowego i/lub lokalnego leczenia i/lub do profilaktyki chorób spowodowanych bakteriami u ludzi i zwierząt w obrębie jamy ustnej i/lub zębów i/lub obrębie szczęk.
  2. 2. Zastosowanie według zastrz. 1, znamienne tym, że stosuje się następujący związek: kwas 7-(3-amino-1-piroli-dynylo)-8-chloro-1-cyklopropylo-6-fluoro-1,4-dihydro-4-okso-3-chinolinowowy (Cinafloksacyna), kwas 1-cyklopropylo-6-fluoro-1,4-dihydro-8-metoksy-7-(3-metylo-1-piperazynylo)-4-okso-3-chinolino-karboksylowy (Gatifloksacyna), kwas 7-[(4Z)-3-(aminometylo)-4-(metoksyimino)-1-pirolidynylo]-1-cyklopropylo-6-fluoro-1,4-dihydro-4-okso-1,8-naftyrydyno-3-karboksylowy (Gemifloksacyna), kwas 1-cyklopropylo-6-fluoro-1,4-dihydro-8-metoksy-7-[(4aS,7aS)-oktahydro-6H-pirolo-[3,4b]pirydyn-6-ylo]-4-okso-3-chinolino-karboksylowy (Moksifloksacyna), kwas 7-(3-amino-1-pirolidynylo)-1-(2,4-difluoro-fenylo)-6-fluoro-1,4-dihydro-4-okso-1,8-naftyrydyno-3-karboksylowy (Tosufloksacyna), kwas 7-(1a,5a,6a-6-amino-3-azabicyklo[3.1.0]heks-3-ylo)-1-(2,4-difluorofenylo)-6-fluoro-1,4-dihydro-4-okso-1,8-naftyrydyno-3-karboksylowy (Trowafloksacyna) lub mieszaninę co najmniej dwóch tych związków.
  3. 3. Zastosowanie według zastrz. 2, znamienne tym, że stosuje się kwas 1-cyklopropylo-6-fluoro-1,4-dihydro-8-metoksy-7-(3-metylo-1-piperazynylo)-4-okso-3-chinolinokar-boksylowy (Gatifloksacynę), kwas 7-[(4Z)-3-(aminometylo)-4-(metoksyimino)-1-pirolidynylo]-1-cyklopropylo-6-fluoro-1,4-dihydro-4-okso-1,8-naftyrydyno-3-karboksylowy (Gemifloksacy-nę) i kwas 1-cyklopropylo-6-fluoro-1,4-dihydro-8-metoksy-7-[(4aS,7aS)-oktahydro-6H-pirolo[3,4-b]pirydyn-6-ylo]-4-okso-3-chinolinokarboksylowy (Moksifloksacynę) lub mieszaninę co najmniej dwóch tych związków.
  4. 4. Zastosowanie według zastrz. 1, znamienne tym, że sole addycyjne z kwasami wybrane są z grupy chlorowodorków, bromowodorków, metylosulfonianów i tolilosulfonianów.
  5. 5. Zastosowanie według zastrz. 1, znamienne tym, że fizjologicznie dopuszczalne sole kwasów karboksylowych wybrane są z grupy soli metali alkalicznych, soli metali ziem alkalicznych, soli amonowych, soli srebrowych i soli guanidyniowych.
  6. 6. Zastosowanie według zastrz. 1 znamienne tym, że lek stosuje się do lokalnego leczenia chorób miazgi na bazie chorób próchniczych, do leczenia miejscowego zakażonych kanałów korzeni zębowych i tkanki okołoszczytowej, do miejscowego leczenia chorób przyzębia, do leczenia ran śluzówki i kości przy zakłóconym gojeniu się rany lub do leczenia zakażeń tkanki miękkiej.
  7. 7. Zastosowanie według zastrz. 6, znamienne tym, że lek występuje w postaci żelu, roztworu, zawiesiny, emulsji, w postaci liposomu lub w postaci miceli i ewentualnie nanoszony jest na lub w materiał nośnikowy lub obojętny nośnik korzystnie stanowiący wkładki paskowe, wkładki nitkowe, chipsy, tacki, gąbki kolagenowe, tampony, waciki lub tabletki piankowe
  8. 8. Zastosowanie według zastrz. 7, znamienne tym, że lek występuje w postaci wodnego roztworu.
  9. 9. Zastosowanie według zastrz. 1 albo 5, albo 6, albo 7, albo 8, znamienne tym, że lek, jako dalsze fizjologicznie dopuszczalne środki pomocnicze zawiera rozpuszczalnik, tworzący żel środek polepszający rozpuszczalność, zagęszczacz, środek ułatwiający rozpuszczanie, środki solubizujące,
    PL 205 148 B1 środek konserwujacy, emulgatory, substancje śluzowate, regulatory ciśnienia osmotycznego, przeciwutleniacze, środki chelatujące, środki dezynfekcyjne, środki dyspergujące, stabilizatory emulsji, hydrokoloidy, środki zwilżające lub mieszaninę co najmniej dwóch wyżej wymienionych środków pomocniczych.
  10. 10. Zastosowanie według zastrz. 9 znamienne tym, że związek(i) określone w zastrz. 1 do 5 występują w postaci żelu lub w postaci roztworu w stężeniu 0,005 mg/ml do 200 mg/ml, korzystnie 0,5 mg/ml do 200 mg/ml a zwłaszcza 10 mg/ml do 150 mg/ml.
  11. 11. Zastosowanie co najmniej jednego związku określonego w zastrz.1 do 5 do wytwarzania leku do miejscowego i/lub lokalnego leczenia chorób okołozębowych i chorób przyzębia.
  12. 12. Zastosowanie według zastrz.11, znamienne tym, że lek stosuje się do lokalnego leczenia chorób miazgi na bazie chorób próchniczych, do leczenia miejscowego zakażonych kanałów korzeni zębowych i tkanki okołoszczytowej, do miejscowego leczenia chorób przyzębia, do leczenia ran śluzówki i kości przy zakłóconym gojeniu się rany lub do leczenia zakażeń tkanki miękkiej.
  13. 13. Zastosowanie według zastrz.12, znamienne tym, że lek występuje w postaci żelu, roztworu, zawiesiny, emulsji, w postaci liposomu lub w postaci miceli i ewentualnie nanoszony jest na lub w materiał nośnikowy lub obojętny nośnik korzystnie stanowiący wkładki paskowe, wkładki nitkowe, chipsy, tacki, gąbki kolagenowe, tampony, waciki lub tabletki piankowe
  14. 14. Zastosowanie według zastrz. 11 albo 12, albo 13, znamienne tym, że lek stosuje się do leczenia ludzi lub zwierząt.
  15. 15. Zastosowanie według zastrz. 13, znamienne tym, że lek występuje w postaci wodnego roztworu.
  16. 16. Zastosowanie według zastrz. 11 albo 12, albo 13, albo 15, znamienne tym, że lek, jako dalsze fizjologicznie dopuszczalne środki pomocnicze zawiera rozpuszczalnik, tworzący żel środek polepszający rozpuszczalność, zagęszczacz, środek ułatwiający rozpuszczanie, środki solubizujące, środek konserwujący, emulgatory, substancje śluzowate, regulatory ciśnienia osmotycznego, przeciwutleniacze, środki chelatujące, środki dezynfekcyjne, środki dyspergujące, stabilizatory emulsji, hydrokoloidy, środki zwilżające lub mieszaninę co najmniej dwóch wyżej wymienionych środków pomocniczych.
  17. 17. Zastosowanie według zastrz. 16, znamienne tym, że związek(i) określone w zastrz.1 do 5 występują w postaci żelu lub w postaci roztworu w stężeniu 0,005 mg/ml do 200 mg/ml, korzystnie 0,5 mg/ml do 200 mg/ml a zwłaszcza 10 mg/ml do 150 mg/ml.
  18. 18. Zastosowanie co najmniej jednego związku określonego w zastrz. 1 do 5 do wytwarzania leku do profilaktyki ran, korzystnie ran zębowych i lub profilaktyki okołooperacyjnej.
  19. 19. Zastosowanie według zastrz.18 do profilaktyki okołooperacyjnej przy wszczepianiu implantów, operacjach na sercu, przy przeszczepach, przy operacjach neurochirurgicznych, przy operacjach w silnie zanieczyszczonym obszarze jak jama ustna, przełyk, odbytnica lub okrężnica, przy wycinaniu macicy, przy operacjach dróg żółciowych, przy operacjach pacjentów z osłabionym układem odpornościowym lub przy amputacjach.
  20. 20. Zastosowanie według zastrz.18 albo 19, znamienne tym, że lek stosuje się do leczenia ludzi lub zwierząt.
  21. 21. Zastosowanie według zastrz.18 albo 19, albo 20, znamienne tym, że lek występuje w postaci żelu, roztworu, zawiesiny, emulsji, w postaci liposomu lub w postaci miceli i ewentualnie nanoszony jest na lub w materiał nośnikowy lub obojętny nośnik korzystnie stanowiący wkładki paskowe, wkładki nitkowe, chipsy, tacki, gąbki kolagenowe, tampony, waciki lub tabletki piankowe
  22. 22. Zastosowanie według zastrz. 21, znamienne tym, że lek występuje w postaci wodnego roztworu.
  23. 23. Zastosowanie według zastrz. 18 albo 19, albo 22, znamienne tym, że lek, jako dalsze fizjologicznie dopuszczalne środki pomocnicze zawiera rozpuszczalnik, tworzący żel środek polepszający rozpuszczalność, zagęszczacz, środek ułatwiający rozpuszczanie, środki solubizujące, środek konserwujący, emulgatory, substancje śluzowate, regulatory ciśnienia osmotycznego, przeciwutleniacze, środki chelatujące, środki dezynfekcyjne, środki dyspergujące, stabilizatory emulsji, hydrokoloidy, środki zwilżające lub mieszaninę co najmniej dwóch wyżej wymienionych środków pomocniczych.
  24. 24. Zastosowanie według zastrz. 23, znamienne tym, że związek(i) określone w zastrz. 1 do 5 występują w postaci żelu lub w postaci roztworu w stężeniu 0,005mg/ml do 200 mg/ml, korzystnie 0,5 mg/ml do 200 mg/ml a zwłaszcza 10 mg/ml do 150 mg/ml.
    PL 205 148 B1
  25. 25. Zastosowanie co najmniej jednego związku określonego w zastrz. 1 do 5 do wytwarzania leku do miejscowego i/lub lokalnego leczenia zespołu stopy cukrzycowej.
  26. 26. Zastosowanie według zastrz. 25, znamienne tym, że lek stosuje się do leczenia ludzi lub zwierząt.
  27. 27. Zastosowanie według zastrz. 25, znamienne tym, że lek występuje w postaci żelu, roztworu, zawiesiny, emulsji, w postaci liposomu lub w postaci miceli i ewentualnie nanoszony jest na lub w materiał nośnikowy lub obojętny nośnik korzystnie stanowiący wkładki paskowe, wkładki nitkowe, chipsy, tacki, gąbki kolagenowe, tampony, waciki lub tabletki piankowe
  28. 28. Zastosowanie według zastrz. 27, znamienne tym, że lek występuje w postaci wodnego roztworu.
  29. 29. Zastosowanie według zastrz. 25 albo 26, albo 27, albo 28, znamienne tym, że lek, jako dalsze fizjologicznie dopuszczalne środki pomocnicze zawiera rozpuszczalnik, tworzący żel środek polepszający rozpuszczalność, zagęszczacz, środek ułatwiający rozpuszczanie, środki solubizujące, środek konserwujący, emulgatory, substancje śluzowate, regulatory ciśnienia osmotycznego, przeciwutleniacze, środki chelatujące, środki dezynfekcyjne, środki dyspergujące, stabilizatory emulsji, hydrokoloidy, środki zwilżające lub mieszaninę co najmniej dwóch wyżej wymienionych środków pomocniczych.
  30. 30. Zastosowanie według zastrz. 29, znamienne tym, że związek(i) określone w zastrz. 1 do 5 występują w postaci żelu lub w postaci roztworu w stężeniu 0,005 mg/ml do 200 mg/ml, korzystnie 0,5 mg/ml do 200 mg/ml a zwłaszcza 10 mg/ml do 150 mg/ml.
  31. 31. Zastosowanie co najmniej jednego związku określonego w zastrz. 1 do 5 do wytwarzania leku do przyspieszania gojenia się ran.
  32. 32. Zastosowanie według zastrz. 31, znamienne tym, że lek stosuje się do leczenia ludzi lub zwierząt.
  33. 33. Zastosowanie według zastrz. 31, znamienne tym, że lek występuje w postaci żelu, roztworu, zawiesiny, emulsji, w postaci liposomu lub w postaci miceli i ewentualnie nanoszony jest na lub w materiał nośnikowy lub obojętny nośnik korzystnie stanowiący wkładki paskowe, wkładki nitkowe, chipsy, tacki, gąbki kolagenowe, tampony, waciki lub tabletki piankowe.
  34. 34. Zastosowanie według zastrz. 33, znamienne tym, że lek występuje w postaci wodnego roztworu.
  35. 35. Zastosowanie według zastrz. 31 albo 32, albo 33, albo 34, znamienne tym, że lek, jako dalsze fizjologicznie dopuszczalne środki pomocnicze zawiera rozpuszczalnik, tworzący żel środek polepszający rozpuszczalność, zagęszczacz, środek ułatwiający rozpuszczanie, środki solubizujące, środek konserwujący, emulgatory, substancje śluzowate, regulatory ciśnienia osmotycznego, przeciwutleniacze, środki chelatujące, środki dezynfekcyjne, środki dyspergujące, stabilizatory emulsji, hydrokoloidy, środki zwilżające lub mieszaninę co najmniej dwóch wyżej wymienionych środków pomocniczych.
  36. 36. Zastosowanie według zastrz. 35, znamienne tym, że związek(i) określone w zastrz.1 do 5 występują w postaci żelu lub w postaci roztworu w stężeniu 0,005 mg/ml do 200 mg/ml, korzystnie 0,5 mg/ml do 200 mg/ml a zwłaszcza 10 mg/ml do 150 mg/ml.
PL357379A 1999-12-22 2000-12-22 Zastosowanie chemicznych środków leczniczych PL205148B1 (pl)

Applications Claiming Priority (1)

Application Number Priority Date Filing Date Title
DE19962470A DE19962470A1 (de) 1999-12-22 1999-12-22 Verwendung von Chemotherapeutika

Publications (2)

Publication Number Publication Date
PL357379A1 PL357379A1 (pl) 2004-07-26
PL205148B1 true PL205148B1 (pl) 2010-03-31

Family

ID=7934136

Family Applications (2)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL357379A PL205148B1 (pl) 1999-12-22 2000-12-22 Zastosowanie chemicznych środków leczniczych
PL387061A PL209943B1 (pl) 1999-12-22 2000-12-22 Zastosowanie moksifloksacyny stanowiącej kwas 1-cyklopropylo-6-fluoro-1,4-dihydro-8-metoksy-7-[(4aS,7aS)-oktahydro-6H-pirolo [3,4-b]pirydyn-6-ylo]-4-okso-3-chinolino-karboksylowy

Family Applications After (1)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL387061A PL209943B1 (pl) 1999-12-22 2000-12-22 Zastosowanie moksifloksacyny stanowiącej kwas 1-cyklopropylo-6-fluoro-1,4-dihydro-8-metoksy-7-[(4aS,7aS)-oktahydro-6H-pirolo [3,4-b]pirydyn-6-ylo]-4-okso-3-chinolino-karboksylowy

Country Status (21)

Country Link
US (5) US8975275B2 (pl)
EP (2) EP1408034B2 (pl)
JP (1) JP5414138B2 (pl)
KR (1) KR100803442B1 (pl)
CN (2) CN101513405B (pl)
AT (2) ATE261722T1 (pl)
AU (1) AU784496B2 (pl)
BR (1) BR0017041A (pl)
CA (2) CA2717246C (pl)
CY (1) CY1106977T1 (pl)
DE (3) DE19962470A1 (pl)
DK (2) DK1408034T4 (pl)
ES (2) ES2291583T5 (pl)
IL (2) IL150359A0 (pl)
MX (1) MXPA02006248A (pl)
NO (2) NO323727B1 (pl)
PL (2) PL205148B1 (pl)
PT (2) PT1244434E (pl)
TR (1) TR200401396T4 (pl)
WO (1) WO2001045679A2 (pl)
ZA (1) ZA200205027B (pl)

Families Citing this family (33)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
US6716830B2 (en) 1998-09-30 2004-04-06 Alcon, Inc. Ophthalmic antibiotic compositions containing moxifloxacin
US6509327B1 (en) * 1998-09-30 2003-01-21 Alcon Manufacturing, Ltd. Compositions and methods for treating otic, ophthalmic and nasal infections
US6740664B2 (en) 1998-09-30 2004-05-25 Alcon, Inc. Methods for treating otic and ophthalmic infections
DE19962470A1 (de) 1999-12-22 2001-07-12 Schulz Hans Herrmann Verwendung von Chemotherapeutika
AU2003303367A1 (en) * 2002-12-31 2004-07-22 Noel J. De Souza Compositions of benzoquinolizine carboxylic acid antibiotic drugs
WO2004058262A1 (en) * 2002-12-31 2004-07-15 Wockhardt Limited Benzoquinolizine-2-carboxylic acid-containing compositions
BRPI0407368A (pt) 2003-02-10 2006-02-14 Bayer Healthcare Ag tratamento de doenças bacterianas dos órgãos respiratórios mediante aplicação local e fluor-quinolonas.
DE10337191A1 (de) * 2003-08-13 2005-03-17 Bayer Healthcare Ag Neue Verwendung von Chinolon-Antibiotika
AU2004272414B2 (en) * 2003-09-10 2009-05-28 Kyorin Pharmaceutical Co., Ltd. 7-(4-substituted 3- cyclopropylaminomethyl-1- pyrrolidinyl) quinolonecarboxylic acid derivative
US20090169585A1 (en) * 2003-10-23 2009-07-02 Resveratrol Partners, Llc Resveratrol-Containing Compositions And Their Use In Modulating Gene Product Concentration Or Activity
US20050158376A1 (en) * 2003-10-23 2005-07-21 Sardi William F. Dietary supplement and method of processing same
US7759362B2 (en) 2004-04-21 2010-07-20 Institut Of Medicinal Biotechnology Chinese Academy Of Medical Sciences Quinolonecarboxylic acid compounds, preparation methods and pharmaceutical uses thereof
CN1244582C (zh) * 2004-04-21 2006-03-08 中国医学科学院医药生物技术研究所 喹诺酮羧酸类化合物及其制备方法和医药用途
WO2006134431A1 (en) * 2005-05-03 2006-12-21 Ranbaxy Laboratories Limited Formate salt of gemifloxacin
EP1962861A2 (en) * 2005-08-26 2008-09-03 Emory University Compounds and methods for modulating the silencing of a polynucleotide of interest
DE102005045145A1 (de) * 2005-09-15 2007-03-29 Schülke & Mayr GmbH Verwendung von Octenidindihydrochlorid in halbfesten Zubereitungen
WO2008048289A2 (en) 2005-11-14 2008-04-24 University Of Maryland Biotechnology Institute Off. Of Research Admin./Tech. Dev. Salmonella based oral vaccines for anthrax
DE102006029500A1 (de) * 2006-06-27 2008-01-03 Schulz, Hans H. Verwendung einer antimikrobiellen härtenden Alginatmasse zur topischen Behandlung von Wunden und Entzündungen in der Human-, Zahn- und Veterinärmedizin
DE102007040569A1 (de) 2007-08-28 2009-03-05 Schulz, Hans H. Verfahren zur Prophylaxe von Karies und Parodontopathien
DE102008022086A1 (de) 2008-05-05 2009-11-12 Schulz, Hans H. Zweikomponenten-Alginat
EP2409702A1 (en) * 2010-07-21 2012-01-25 Bayer Innovation GmbH Combination of siloxane and active ingredient for treating dental disorder of hard tissues
US8916528B2 (en) 2011-11-16 2014-12-23 Resveratrol Partners, Llc Compositions containing resveratrol and nucleotides
CN103087042B (zh) * 2012-03-09 2015-02-18 南京优科生物医药有限公司 西他沙星的盐及制药用途
US9433680B2 (en) * 2013-01-31 2016-09-06 Merz Pharmaceuticals, Llc Topical compositions and methods for making and using same
US8778365B1 (en) 2013-01-31 2014-07-15 Merz Pharmaceuticals, Llc Topical compositions and methods for making and using same
US9446131B2 (en) 2013-01-31 2016-09-20 Merz Pharmaceuticals, Llc Topical compositions and methods for making and using same
US9452173B2 (en) 2013-01-31 2016-09-27 Merz Pharmaceuticals, Llc Topical compositions and methods for making and using same
MY188541A (en) * 2014-01-29 2021-12-21 Vyome Therapeutics Ltd Besifloxacin for the treatment of resistant acne
JP6644709B2 (ja) * 2014-04-29 2020-02-12 デンツプライ シロナ インコーポレーテッド 長期間薬物送達システムによる歯内療法
CN110997020A (zh) * 2017-02-08 2020-04-10 Hkl医疗有限责任公司 位点内施用和剂量方法以及其中使用的药物
TWI818910B (zh) * 2017-06-16 2023-10-21 日商杏林製藥股份有限公司 吸入性肺炎、肺化膿症或肺膿瘍之治療劑
US11376216B2 (en) 2018-01-02 2022-07-05 New York University Periodontal disease therapy
IL291981A (en) * 2019-10-23 2022-06-01 Taigen Biotechnology Co Ltd Quinolone carboxylic acid derivatives

Family Cites Families (40)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
FR2387647A1 (fr) * 1977-04-20 1978-11-17 Spad Lab Pate de traitement endodontique pour l'obturation canalaire de dents
DE3068165D1 (en) * 1980-02-28 1984-07-19 Bbc Brown Boveri & Cie Valve with damping device for the acoustic vibrations started by the working medium itself
NO156828C (no) 1980-11-10 1987-12-02 Otsuka Pharma Co Ltd Analogifremgangsm te for fremstilling av antibakterielt virksomme benzoheterocykliske forbindelser.
JPH089597B2 (ja) * 1986-01-21 1996-01-31 杏林製薬株式会社 選択毒性に優れた８‐アルコキシキノロンカルボン酸およびその塩並びにその製造方法
US4919939A (en) * 1986-04-29 1990-04-24 Pharmetrix Corporation Periodontal disease treatment system
ZA875803B (en) 1986-08-07 1988-03-30 Hoechst Ag An antibacterial adhesive film,and a process for its production
DE3635453A1 (de) 1986-08-07 1988-02-11 Hoechst Ag Antibakterielle klebefolie
DE3632222A1 (de) * 1986-09-23 1988-04-07 Bayer Ag Topisch anwendbare zubereitungen von gyrase-inhibitoren
JP2558107B2 (ja) 1986-12-18 1996-11-27 第一製薬株式会社 外用剤
DE3704907A1 (de) * 1987-02-17 1988-08-25 Bayer Ag Topisch anwendbare zubereitungen von gyrase-inhibitoren in kombination mit kortikosteroiden
DE3881939T2 (de) * 1987-02-26 1993-09-30 Daiichi Seiyaku Co Verwendung von Ofloxacin zur lokalen Behandlung oder Prophylaxe von Beschwerden der Wurzelhaut der Zähne.
US5591744A (en) * 1987-04-16 1997-01-07 Otsuka Pharmaceutical Company, Limited Benzoheterocyclic compounds
DE3906365A1 (de) 1988-07-15 1990-01-18 Bayer Ag 7-(1-pyrrolidinyl)-3-chinolon- und -naphthyridoncarbonsaeure-derivate, verfahren sowie substituierte (oxa)diazabicyclooctane und -nonane als zwischenprodukte zu ihrer herstellung, und sie enthaltende antibakterielle mittel und futterzusatzstoffe
JPH0737385B2 (ja) 1989-01-18 1995-04-26 大塚製薬株式会社 外用抗菌剤
US5164402A (en) * 1989-08-16 1992-11-17 Pfizer Inc Azabicyclo quinolone and naphthyridinone carboxylic acids
US5114718A (en) 1990-09-20 1992-05-19 The Procter & Gamble Company Sustained release compositions for treating periodontol disease
US5620700A (en) * 1990-10-30 1997-04-15 Alza Corporation Injectable drug delivery system and method
FR2681863B1 (fr) * 1991-09-27 1995-02-03 Rhone Dpc Europ Solution de sparfloxacine sa preparation et sel la constituant.
TW209865B (pl) 1992-01-10 1993-07-21 Bayer Ag
JP2913241B2 (ja) 1993-01-29 1999-06-28 富山化学工業株式会社 徐放性口腔用軟膏
US5693337A (en) 1994-07-13 1997-12-02 Wakamoto Pharmaceutical Co., Ltd. Stable lipid emulsion
JPH11510478A (ja) * 1995-06-06 1999-09-14 アボツト・ラボラトリーズ キノリジノン型化合物
IT1280428B1 (it) * 1995-07-14 1998-01-20 R R A S R L Composizione farmaceutica per uso topico
CN1116905C (zh) * 1995-09-14 2003-08-06 高景曦 喹诺酮杀菌消炎止血纱布
CN1155382A (zh) * 1995-11-29 1997-07-30 董重里 广谱杀菌消毒剂
EP0908181B8 (en) 1996-05-20 2009-04-15 Otsuka Pharmaceutical Co., Ltd. Remedy for rosacea
JP3378772B2 (ja) 1997-06-23 2003-02-17 松下電工株式会社 コンクリート製円筒管の製造方法
KR100219327B1 (ko) 1997-08-09 1999-09-01 이서봉 퀴놀론 카르복실산 유도체
US20020037260A1 (en) * 1997-10-16 2002-03-28 Budny John A. Compositions for treating biofilm
US6017912A (en) * 1998-02-27 2000-01-25 Bussell; Letantia Topical fluoroquinolone antibiotics in an alcohol and acetone vehicle
DE19814133A1 (de) * 1998-03-30 1999-10-07 Espe Dental Ag Selbstdesinfizierende Kunststoffe und ihre Verwendung im dentalen und dentaltechnischen Bereich
AR020661A1 (es) * 1998-09-30 2002-05-22 Alcon Lab Inc Una composicion farmaceutica topica oftalmica, otica o nasal y el uso de la misma para la manufactura de un medicamento
CA2344050A1 (en) 1998-09-30 2000-04-06 Alcon Laboratories, Inc. Antibiotic compositions for treatment of the eye, ear and nose
CN1072498C (zh) * 1998-11-12 2001-10-10 毛和平 一种治疗人体烧伤、烫伤的外用药
CN1072499C (zh) * 1998-12-28 2001-10-10 毛和平 一种治疗人体体表慢性溃疡的外用药
US6262071B1 (en) * 1999-06-29 2001-07-17 Smithkline Beecham Corporation Methods of use of antimicrobial compounds against pathogenic amycoplasma bacteria
DE19962470A1 (de) 1999-12-22 2001-07-12 Schulz Hans Herrmann Verwendung von Chemotherapeutika
DE10347090A1 (de) * 2003-10-10 2005-05-04 Bayer Cropscience Ag Synergistische fungizide Wirkstoffkombinationen
EP1563731A1 (en) * 2004-02-12 2005-08-17 Bayer CropScience S.A. Fungicidal composition comprising a pyridylethylbenzamide derivative and a compound capable of inhibiting the ergosterol biosynthesis
JP5271229B2 (ja) 2009-10-05 2013-08-21 大道産業株式会社 濾過システム

Also Published As

Publication number Publication date
US20030045544A1 (en) 2003-03-06
DE50005742D1 (de) 2004-04-22
US20100330165A1 (en) 2010-12-30
WO2001045679A2 (de) 2001-06-28
PT1244434E (pt) 2004-08-31
PT1408034E (pt) 2007-11-15
US20140287028A1 (en) 2014-09-25
TR200401396T4 (tr) 2004-08-23
CA2395459A1 (en) 2001-06-28
AU2171601A (en) 2001-07-03
AU784496B2 (en) 2006-04-13
CN100488950C (zh) 2009-05-20
CY1106977T1 (el) 2012-09-26
ES2291583T5 (es) 2011-09-29
CN1668598A (zh) 2005-09-14
IL150359A (en) 2007-12-03
EP1408034B2 (de) 2011-05-25
KR100803442B1 (ko) 2008-02-13
JP5414138B2 (ja) 2014-02-12
CA2395459C (en) 2011-11-01
EP1408034A1 (de) 2004-04-14
NO331317B1 (no) 2011-11-21
CA2717246C (en) 2014-02-11
ES2218264T3 (es) 2004-11-16
NO323727B1 (no) 2007-07-02
PL209943B1 (pl) 2011-11-30
DK1244434T3 (da) 2004-07-19
DK1408034T3 (da) 2007-12-17
DE19962470A1 (de) 2001-07-12
EP1244434B1 (de) 2004-03-17
NO20023026L (no) 2002-08-20
CA2717246A1 (en) 2001-06-28
KR20020063257A (ko) 2002-08-01
ATE261722T1 (de) 2004-04-15
EP1408034B1 (de) 2007-08-08
BR0017041A (pt) 2002-10-22
PL357379A1 (pl) 2004-07-26
WO2001045679A3 (de) 2002-07-18
ZA200205027B (en) 2004-03-08
EP1244434A2 (de) 2002-10-02
NO20023026D0 (no) 2002-06-21
JP2004501063A (ja) 2004-01-15
ES2291583T3 (es) 2008-03-01
NO20071958L (no) 2002-08-20
US8975275B2 (en) 2015-03-10
DK1408034T4 (da) 2011-08-15
IL150359A0 (en) 2002-12-01
CN101513405B (zh) 2012-07-04
DE50014553D1 (de) 2007-09-20
ATE369344T1 (de) 2007-08-15
US20070197501A1 (en) 2007-08-23
CN101513405A (zh) 2009-08-26
US20160045490A1 (en) 2016-02-18
MXPA02006248A (es) 2002-12-05

Similar Documents

Publication Publication Date Title
PL205148B1 (pl) Zastosowanie chemicznych środków leczniczych
JP2004501063A5 (pl)
JP7438284B2 (ja) 高張性抗微生物治療用組成物
DE202016102375U1 (de) Dentales Mittel auf Basis von Hyaluronan und Octenidindihydrochlorid
JPH07509483A (ja) 歯と歯槽の感染の処置
RU2184538C2 (ru) Применение дихлорбензилового спирта для получения лекарственного средства для местного лечения воспаления и лекарственное средство, содержащее дихлорбензиловый спирт
RU2330645C2 (ru) Способ лечения пародонтита
AU2005202737B2 (en) Use of chemotherapeutic agents