PL200566B1 - Szczoteczka do zębów - Google Patents

Abstract

Szczoteczka do z ebów sk lada si e z g lówki, maj acej wszczepione wi azki szczeciny. Co naj- mniej dwie z wi azek przecinaj a si e tak, aby umo zliwi c przeplatanie si e co najmniej niektó- rych szczecin. Jedna z dwóch wi azek jest umieszczona przylegle do d lu zszego boku g lówki. PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest szczoteczka do zębów.

Znane jest stosowanie nitki dentystycznej do mycia i czyszczenia zębów w celu zachowania dobrej higieny jamy ustnej. Praktyka czyszczenia za pomocą nitki niestety nie spotkała się z szeroką akceptacją, chociaż powszechnie uważa się, że takie czyszczenie stanowi dopełnienie higieny jamy ustnej. Ponadto, nawet ludzie, którzy często czyszczą nitką, nie wykonują tego na tyle dobrze, aby dotrzeć do wszystkich obszarów jamy ustnej.

Znane jest mycie zębów za pomocą szczoteczki do zębów. Niestety, podczas gdy większość powszechnie dostępnych szczoteczek do zębów czyści dokładnie zewnętrzną ich powierzchnię, zawodzi jednak podczas czyszczenia płytek zębów i osadu z obrzeży dziąseł, pośrednich obszarów, powierzchni językowych i innych trudnych do osiągnięcia obszarów w jamie ustnej.

Jednym z powodów, że takie szczoteczki do zębów niedokładnie czyszczą obszar pośredni jest to, że wiązki nie są zakrzywione w jakimkolwiek kierunku, aby zoptymalizować penetrację obszaru pośredniego i dziąsłowego. Jako takie, wiązki te nie mogą rozciągać się wystarczająco daleko do obszaru pośredniego. Innym powodem niedostatecznej penetracji/czyszczenia obszaru pośredniego jest to, że gęstość szczeciny/wiązek jest zbyt wysoka: posiadając dużą liczbę szczecin/wiązek zapewnia się dobrą powierzchnię czyszczenia ale przeszkadza to w penetracji szczecin między zębami.

Z opisów patentowych USA nr 4 706 322 i USA nr 3 085 273 znana jest szczoteczka do zę bów mająca zakrzywione wiązki włókien, które dla zapewnienia lepszej penetracji obszaru pośredniego krzyżują się, kiedy patrzy się na nie od przodu. W obu tych przypadkach dobra penetracja jest zapewniona jedynie przy ruchu do góry (patrz opis patentowy USA nr 4 706 322) oraz do przodu i do tyłu (USA nr 3 085 273).

Znane są szczoteczki do zębów zawierające wiązki włókniste, zakrzywione z dala od środkowej linii/ dłuższej osi główki szczoteczki. Niektóre z obecnych rozwiązań szczoteczek do zębów zawierają włókna wiązek, zakrzywione wzdłuż linii środkowej szczoteczki. Kiedy szczoteczki te dotykają zębów, włókna zginają się i są odchylane od powierzchni dziąsła.

Amerykański opis patentowy US nr 4 570 282 ujawnia szczoteczkę do zębów mającą elementy włókien ułożone w dwóch rzędach. Wolne końce elementów włókien w pierwszym rzędzie rozciągają się zbieżnie z wolnymi końcami elementów włókien w drugim rzędzie tak, aby zapewnić kanał dla zęba w kształcie V, mający ostry kąt wynoszący od około 10 do 55 stopni. Elementy włókien w rzędach, które są najbliższe sobie, stykają się ze sobą w wierzchołkach włókien, określając dublet wzajemnie wspartych elementów włókien.

Z opisu patentowego FR nr 2 548 528 znana jest szczoteczka do zę bów mają ca gł ówkę skł adającą się z dwóch części, które są ruchome niezależnie od siebie i zawierają wiązki. Każda część główki ma ukształtowane wypustki i wgłębienia pasujące do wypustek i wgłębień sąsiedniej główki.

Z opisu patentowego USA nr 2 273 278 znana jest szczoteczka, która ma co najmniej dwie wiązki przecinające się, co umożliwia przeplatanie co najmniej niektórych włókien tych wiązek.

Szczoteczka do zębów, według wynalazku zawierająca główkę umieszczoną na rękojeści szczoteczki, a na główce są wszczepione wiązki włókien, charakteryzuje się tym, że co najmniej dwie wiązki włókien przecinają się, a przez to co najmniej niektóre włókna wiązek przeplatają się, zaś jedna z dwóch wiązek włókien jest umieszczona w sąsiedztwie wzdłużnego boku główki, przy czym główka zawiera dwie części ruchome niezależnie od siebie.

Korzystnym jest, gdy jedna z dwóch wiązek włókien jest umieszczona na jednej z dwóch części główki, zaś inne dwie wiązki są umieszczone na innej z dwóch części główki.

Obie z dwóch wiązek włókien są umieszczone na tej samej części główki.

W środkowej części główki, pomiędzy dwoma jej częściami jest uformowana szczelina odprowadzająca wodę.

Górna powierzchnia drugiej części główki, z której wystają wiązki włókien jest pochylona do wewnątrz i wiązki włókien wystają pochyło do wewnątrz główki.

Każda część główki zawiera kolejne wypustki i wgłębienia, przy czym wypustki każdej części główki pasują co najmniej częściowo do wgłębień innej części główki.

Górna powierzchnia jednej części główki, z której wystają wiązki włókien jest pochylona do wewnątrz i wiązki włókien wystają pochyło do wewnątrz.

Górna powierzchnia innej części główki, z której wystają wiązki włókien jest pochylona do wewnątrz i wiązki włókien wystają pochyło do wewnątrz.

PL 200 566 B1

Szczoteczka do zębów według innego przykładu według wynalazku charakteryzuje się tym, że główka ma co najmniej dwie wiązki włókien, które przecinają się pój złożonym kątem tak, że jedna z wiązek zasłania co najmniej część włókien innej wiązki, w widoku z boku szczoteczki i od końca szczoteczki do zębów.

Główka zawiera sąsiadujące, uzupełniające się pierwszy i drugi obszar.

Sąsiednie obszary są oddzielone od siebie szczeliną odprowadzającą wodę.

Jedna z dwóch wiązek jest usytuowana na jednej z dwóch obszarów główki, a druga z dwóch wiązek jest umieszczona na drugim z dwóch obszarów główki.

Obie z dwóch wiązek są umieszczone na tym samym obszarze główki.

Dwa obszary są oddzielone szczeliną odprowadzającą wodę, usytuowaną w centralnej części główki.

Każdy z obszarów główki zawiera kolejne wypustki i wgłębienia, przy czym wypustki każdego obszaru główki są dopasowane co najmniej częściowo do wgłębień innego obszaru główki.

Górna powierzchnia jednego obszaru główki, z której wystają wiązki włókien jest pochylona do wewnątrz i wiązki włókien są pochylone do wewnątrz.

Górna powierzchnia innego obszaru główki, z której wystają wiązki jest pochylona do wewnątrz i wystające z niej wiązki włókien są pochylone do wewnątrz.

Dwie wiązki włókien przecinają się, tak, że niektóre z włókien przeplatają się.

Co najmniej niektóre przeplecione włókna jednej z dwóch wiązek włókien są ułożone za drugą wiązką włókien.

Co najmniej niektóre przeplecione włókna każdej z dwóch wiązek włókien są ułożone odpowiednio za innymi z dwóch wiązek.

Szczoteczka do zębów, w innym przykładzie według wynalazku charakteryzuje się tym, że co najmniej dwie wiązki włókien przecinają się, tak, że co najmniej niektóre z włókien tych dwóch wiązek przeplatają się, przy czym co najmniej niektóre z przeplecionych włókien z jednej z dwóch wiązek są ułożone za inną wiązką, zaś główka zawiera dwie części ruchome niezależnie od siebie.

Korzystnym jest gdy co najmniej niektóre przeplecione włókna każdej z dwóch wiązek włókien są ułożone odpowiednio za inną z dwóch wiązek włókien.

Zaletą szczoteczki według wynalazku jest to, że ma główkę posiadającą co najmniej dwie wiązki włókien, które mają złożony kąt przecięcia, co powoduje, że jedna z wiązek zasłaniała co najmniej część włókien innej wiązki w widoku z boku i w widoku od końca szczoteczki do zębów. Taki złożony kąt przecięcia umożliwia wiązkom bardziej efektywną penetrację obszaru pomiędzy zębami, zarówno kiedy szczoteczka porusza się z góry na dół i z przodu do tyłu.

Główka szczoteczki składa się z dwóch części, pomiędzy którymi jest uformowana szczelina, poprzez którą może przepływać woda. Umożliwienie przepływu wody poprzez szczelinę w części centralnej główki ułatwia usuwanie nadmiernej ilości pasty do zębów i innych osadów, zwiększając w ten sposób przez cały czas czystość szczoteczki.

Wiązki włókien umieszczone na szczotce według wynalazku mogą penetrować obszar pomiędzy zębami i obszar pod bruzdę, zarówno w pobliżu, jak i wzdłuż ustnego obrzeża dziąseł. W dodatku zaobserwowano, że „trójwymiarowe” zakrzywienie wiązek daje w rezultacie penetrację dużej ilości wiązek jednocześnie pod różnymi kątami. Zdolność posiadania wielu wiązek schodzących się ze sobą pod kątem do środka w odpowiedniej odległości, umożliwia wielu wiązkom jednoczesne zazębienie się w obszarze pośrednim i dziąsłowym. Kolejną zaletą układu rozszczepionej główki jest zdolność do płukania.

Dla lepszego uwypuklenia nowych cech szczoteczki według wynalazku, na pos. 1 przedstawiono znaną ze stanu techniki szczoteczkę w widoku perspektywicznym z wiązkami zakrzywionymi z dala od linii środkowej szczoteczki, zaś na pos. 2 widok perspektywiczny szczoteczki z wiązkami zakrzywionymi wzdłuż linii środkowej szczoteczki. Osadzone na główce szczoteczki wiązki włókien charakteryzują się zmiennym przekrojem i są ustawione pod kątem do płaszczyzny główki.

Przedmiot wynalazku jest opisany w przykładach wykonania na podstawie rysunku, na którym fig. 1 jest widokiem perspektywicznym szczoteczki według wynalazku, fig. 2 jest widokiem dolnej części szczoteczki z fig. 1, fig. 3 jest widokiem z boku szczoteczki z fig. 1, fig. 4 jest widokiem z góry szczoteczki z fig. 1, fig. 5 jest powiększonym widokiem przecinających się wiązek włókien według wynalazku, fig. 6 - od tyłu szczoteczki do zębów z fig. 1 w widoku od tyłu.

PL 200 566 B1

Użyty tutaj termin „przeplecione wiązki” oznacza dwie wiązki, które krzyżują się tak, aby zmusić co najmniej niektóre z pojedynczych włókien z każdej wiązki do wymieszania się z włóknami innej wiązki.

Użyty tutaj termin „złożony kąt przecięcia” odnosi się do wiązek włókiennych szczoteczki do zębów, które są umieszczone na główce szczoteczki z pochyleniem kątowym tak, aby wiązki przecinały się (jedna wiązka zasłania inną), kiedy patrzymy z boku szczoteczki do zębów i kiedy patrzymy od strony końca szczoteczki.

Jak to przedstawiono na fig. 1, szczoteczka do zębów składa się z rękojeści 20 (przedstawionej częściowo na figurach), połączonej z płaskim obszarem główki 1. Główka 1 ma maksymalnie korzystną szerokość około 1,14-2,54 cm (0,45-1,00), korzystnie 1,27-2,03 cm (0,50-0,80), a najkorzystniej 1,29-1,83 cm (0,51-0,72). Główka 1 jest podzielona na dwa obszary stanowiące pierwszą część 2 i drugą część 3 szczoteczki. W korzystnym przykładzie wykonania obecnego wynalazku, wiązki są przymocowane do pierwszego i drugiego obszaru w następujący sposób: na pierwszej części 2 jest umieszczony zewnętrzny rząd wiązek 4a-4f, które są nachylone wzdłużnie w kierunku dalszego końca główki 10. Część ta składa się dalej z dwóch wewnętrznych rzędów wiązek 6, które są zakrzywione wzdłużnie w kierunku bliższego końca główki 11. Daje to w rezultacie pierwszy obszar, którego wiązki krzyżują się, kiedy patrzymy z boku (patrz fig. 3).

Drugi obszar stanowiący drugą część 3 jest złożony z zewnętrznych wiązek 5, które są zakrzywione wzdłużnie w kierunku dalszego końca główki 10 i wewnętrznych wiązek 7, które są zakrzywione wzdłużnie w kierunku bliższego końca główki 11. Wiązki 6 i 7 wewnętrznych rzędów przeplatają się na przemian wzdłuż długości główki 1. Druga część 3 posiada przecinające się wiązki w widoku z boku. Wolne końce wiązek 4a-4f są oddzielone od wolnych końców wiązek 5 o około 0 cm odpowiadającego 0 (stykają się) - 1,52 cm (0,60), korzystnie 0,13-1,32 cm (0,05-0,52), a najkorzystniej 0,25-1,06 cm (0,10-0,42). Długość wiązek wynosi około 0,66-,90 cm (0,26-0,75), korzystnie 0,82-1,52 cm (0,325-0,60), a najkorzystniej 0,88-1,27 cm (0,35-0,50). Kąt A wiązek wzdłuż długości główki (patrz fig. 3) wynosi około 0-30°, korzystnie 5-25°, a najkorzystniej 10-25°.

Jak to ilustruje fig. 6, dwie części 2 i 3 główki są zakrzywione poprzecznie (to jest pochylone do środka). Wynikiem tego, górna powierzchnia części 2 i 3 główki, z których wystają wiązki, jest nachylona do środka główki 1, przez co wiązki pochylają się do środka. Wiązki, które przecinają się z dwóch kierunków, mogą występować na tym samym obszarze główki lub na różnych obszarach główki. Kąt B pomiędzy częściami 2 i 3 wynosi około 140-178°, korzystnie 150-175°, a najkorzystniej 150-165°. W tym przykładzie wią zki są prostopadłe do tej części na której są usytuowane, kiedy patrzymy na nie od strony końca szczoteczki. Maksymalna głębokość C od wierzchołka „V” do podstawy „V” wynosi około 0,076-0,76 cm (0,03-0,30), korzystnie 0,19-0,063 cm (0,075-0,025), najkorzystniej 0,25-0,57 cm (0,10-0,225').

Alternatywnie, główka 1 jest powszechnie stosowaną główką z płaską górną powierzchnią, a wią zki same w sobie mogą być pochylone do ś rodka, aby dać taki sam wyglą d jak opisano powyż ej (nie pokazane na rysunkach). W tym przykładzie wykonania, wiązki nie są prostopadłe do górnej powierzchni główki 1. Przykład wykonania daje w rezultacie wiązki, które przeplatają się (patrz fig. 4 i 5).

Jak to widać z fig. 2 części pierwsza 2 i druga część 3 główki stanowią uzupełniający się układ, oddzielony pofalowaną przestrzenią (szczeliną) pomiędzy częściami. Każda część posiada ułożone na przemian wypustki i wgłębienia, przy czym wypustki jednej części zazębiają się co najmniej częściowo z wgłębieniami innej części.

Części 2 i 3 są ruchome niezależnie od siebie. Utworzona pomiędzy częściami 2 i 3, w wewnętrznej części główki 1, szczelina 8 umożliwia przepływ wody poprzez szczelinę 8, ułatwiając w ten sposób wypłukiwanie nadmiernej ilości pasty do zębów, śliny i osadów z główki. Obszar szczeliny 8 w głównej powierzchni główki (patrz fig. 4) wynosi korzystnie pomiędzy 2 do 20% całego obszaru (włączając w to obszar szczeliny 8) górnej powierzchni główki 1, bardziej korzystnie pomiędzy 4 do 18%, jeszcze bardziej korzystnie jest w zakresie 6 do 16%, a najkorzystniej pomiędzy 8 do 14%. Na każdej z wypustek jest usytuowana co najmniej jedna wiązka i jest otoczona z trzech stron poprzez inną część główki.

Korzystnie główka 1 nie ma szczeliny w środkowej części, która jest po prostu wytapiana i wyposażana w wiązki i kształtowana odpowiednio w geometryczny układ jak opisano to powyżej. Jako dalszą alternatywę zapewniono otwór centralny w główce, ale dwie części główki są połączone na końcu główki położonego najdalej od uchwytu. Względny ruch części główki jest ograniczony.

PL 200 566 B1

W odniesieniu do fig. 3 i 4, zbiorczy obszar przekroju poprzecznego każ dego z wł ókien na główce określa pierwszy obszar. Numerem 22 oznaczono urojony obwód lezący w płaszczyźnie. Ta płaszczyzna przecina wszystkie włókna z wyjątkiem najkrótszych włókien i jest styczna do lub przecina co najmniej część wolnego końca najkrótszego włókna. Obwód 22 łączy zewnętrzne powierzchnie wszystkich zewnętrznych wiązek. Obszar wewnątrz obwodu określa drugi obszar. Stosunek pierwszego obszaru do drugiego obszaru wynosi korzystnie pomiędzy 5 do 20%. Bardziej korzystnie stosunek wynosi pomiędzy 6 do 18%, jeszcze bardziej korzystnie pomiędzy 7 do 16%, jeszcze bardziej korzystnie pomiędzy 8 do 14%, a najkorzystniej pomiędzy 9 do 12%. Ten stosunek określa gęstość włókien dla szczoteczki.

Wiązki 4, 5, 6 i 7 korzystnie mają prostokątny przekrój poprzeczny mający wydłużenie 1:2 do 1:6 długości do szerokości. Bardziej korzystnie to wydłużenie wynosi od około 1:3 do 1:4. Korzystnie włókna mogą mieć przekrój poprzeczny okrągły, prostokątny, kwadratowy lub mogą mieć inny przekrój, znany ze stanu techniki. W najbardziej korzystnym przykładzie wykonania wolne końce poszczególnych włókien 20 są zaokrąglone w kształt kopuły.

Figura 5 jest powiększonym widokiem perspektywicznym dwóch wiązek, który przedstawia przepleciony układ tych wiązek. Obszar 30 jest obszarem, w którym wiązki mogą co najmniej częściowo przeplatać się. Ten obszar może zostać wykonany po prostu na szczycie włókien (to jest odwróconego „V”, nie przedstawionego) lub jak pokazano tworzącego rzeczywisty wzór krzyżykowy (to jest „X”) (patrz fig. 3).

Alternatywnie obszar mógłby przyjąć wygląd odwróconego „Y” z włóknami z pierwszej wiązki, rozciągającej się za drugą wiązka, ale z włóknami drugiej wiązki, nie rozciągającymi się za pierwsza wiązką (nie pokazano). Jak przedstawiono na fig. 4 jedna z dwóch wiązek 4b, które się przeplatają, jest umieszczona przyległe wzdłuż boku główki 1.

W najkorzystniejszym przykładzie wykonania główka szczoteczki jest wytwarzana z dwóch części 2 i 3, odpowiadających pierwszemu i drugiemu obszarowi, z których każdy posiada włókna zakrzywione we wzór złożonego kąta przecięcia. Obie strony składają się z przeplecionych zachodzących na siebie wiązek (patrz fig. 5), co umożliwia zagięcie dwóch boków, tak aby schodziły się ze sobą w wyjątkowym ukł adzie w kształ cie „V” (patrz fig. 6). Zakrzywione wiązki pozwalają na oddzielenie i na względny układ kąta/wysokości wiązki, co nie może zostać wytworzone przy użyciu obecnej technologii.

Możliwe jest osiągnięcie podobnych wyników poprzez wytwarzanie pierwszego obszaru i drugiego obszaru na główce szczoteczki, a następnie zginanie dwóch obszarów względem siebie. W ten sposób formuje się podobnie działający wzór wiązek na pojedynczej główce w główce składającej się ze zgiętych względem siebie części, co jest możliwie poprzez zastosowanie technologii wiązek staplowych. Dodatkowo szczoteczka do zębów korzystnie jest wykonana ze zdejmowaną główką.

Korzystną techniką wytwarzania w produkcji szczoteczek według obecnego wynalazku jest wytapianie poszczególnych prawego i lewego boku szczoteczki, pokrywanie główki wiązkami szczecin podczas wytapiania (proces mocowania wiązek na gorąco). Te dwa boki są następnie umieszczane względem siebie i mocowane ze sobą poprzez stapianie lub klejenie.

Claims (22)

1. Szczoteczka do zębów, zawierająca główkę umieszczoną na rękojeści szczoteczki, a na główce są wszczepione wiązki włókien, znamienna tym, że co najmniej dwie wiązki (4a-4f, 5, 6, 7) włókien przecinają się, a przez to co najmniej niektóre włókna wiązek (4a-4f, 5, 6, 7) przeplatają się, zaś jedna z dwóch wiązek (4a-4f, 5, 6, 7) włókien jest umieszczona w sąsiedztwie wzdłużnego boku główki (1), przy czym główka (1) zawiera dwie części ruchome niezależnie od siebie.

2. Szczoteczka według zastrz. 1, znamienna tym, że jedna z dwóch wiązek (4a-4f, 5, 6, 7) włókien jest umieszczona na jednej z dwóch części (2, 3) główki (1), zaś inne dwie wiązki (4a-4f, 5, 6, 7) włókien są umieszczone na innej z dwóch części główki (2, 3).

3. Szczoteczka według zastrz. 1, znamienna tym, że obie z dwóch wiązek (4a-4f, 5, 6, 7) włókien są umieszczone na tej samej części (2, 3) główki.

4. Szczoteczka według zastrz. 1, znamienna tym, że w środkowej części główki (1), pomiędzy dwoma jej częściami (2, 3) jest uformowana szczelina (8) odprowadzająca wodę.

PL 200 566 B1

5. Szczoteczka według zastrz. 4, znamienna tym, że górna powierzchnia drugiej części (2, 3) główki z której wystają wiązki włókien jest pochylona do wewnątrz i wiązki (4a-4f, 5, 6, 7) włókien wystają pochyło do wewnątrz główki.

6. Szczoteczka według zastrz. 1, znamienna tym, że każda część (2, 3) główki zawiera kolejne wypustki i wgłębienia, przy czym wypustki każdej części (2, 3) główki pasują co najmniej częściowo do wgłębień innej części (2, 3) główki.

7. Szczoteczka według zastrz. 1, znamienna tym, że górna powierzchnia jednej części (2, 3) główki, z której wystają wiązki włókien jest pochylona do wewnątrz i wiązki (4a-4f, 5, 6, 7) włókien wystają pochyło do wewnątrz.

8. Szczoteczka według zastrz. 7, znamienna tym, że górna powierzchnia innej części (2, 3) główki z której wystają wiązki włókien jest pochylona do wewnątrz i wiązki (4a-4f, 5, 6, 7) włókien wystają pochyło do wewnątrz.

9. Szczoteczka do zębów, zawierająca główkę umieszczoną na rękojeści szczoteczki, przy czym na główce są wszczepione wiązki włókien, znamienna tym, że główka (1) ma co najmniej dwie wiązki (4a-4f, 5, 6, 7) włókien, które przecinają się po złożonym kątem tak, że jedna z wiązek (4a-4f, 5, 6, 7) włókien zasłania co najmniej część włókien innej wiązki (4a-4f, 5, 6, 7) w widoku z boku szczoteczki i od końca (10) szczoteczki do zębów.

10. Szczoteczka według zastrz. 9, znamienna tym, że główka (1) zawiera sąsiadujące, uzupełniające się pierwszy i drugi obszar.

11. Szczoteczka według zastrz. 10, znamienna tym, że sąsiednie obszary są oddzielone od siebie szczeliną odprowadzającą wodę.

12. Szczoteczka według zastrz. 9, znamienna tym, że jedna z dwóch wiązek (4a-4f, 5, 6, 7) włókien jest usytuowana na jednej z dwóch obszarów główki, a druga z dwóch wiązek (4a-4f, 5, 6, 7) włókien jest umieszczona na drugim z dwóch obszarów główki.

13. Szczoteczka według zastrz. 9, znamienna tym, że obie z dwóch wiązek (4a-4f, 5, 6, 7) włókien są umieszczone na tym samym obszarze główki.

14. Szczoteczka według zastrz. 9, znamienna tym, że dwa obszary są oddzielone szczeliną (8) odprowadzającą wodę, usytuowaną w centralnej części główki.

15. Szczoteczka według zastrz. 9, znamienna tym, że każdy z obszarów główki zawiera kolejne wypustki i wgłębienia, przy czym wypustki każdego obszaru główki są dopasowane co najmniej częściowo do wgłębień innego obszaru główki.

16. Szczoteczka według zastrz. 9, znamienna tym, że górna powierzchnia jednego obszaru główki, z której wystają wiązki włókien, jest pochylona do wewnątrz i wiązki (4a-4f, 5, 6, 7) włókien są pochylone do wewnątrz.

17. Szczoteczka według zastrz. 16, znamienna tym, że górna powierzchnia innego obszaru główki, z której wystają wiązki (4a-4f, 5, 6, 7) włókien jest pochylona do wewnątrz i wystające z niej wiązki (4a-4f, 5, 6, 7) włókien są pochylone do wewnątrz.

18. Szczoteczka według zastrz. 9, znamienna tym, że dwie wiązki (4a-4f, 5, 6, 7) włókien przecinają się tak, że niektóre z włókien przeplatają się.

19. Szczoteczka według zastrz. 18, znamienna tym, że co najmniej niektóre przeplecione włókna jednej z dwóch wiązek 4a-4f, 5, 6, 7) są ułożone za drugą wiązką (4a-4f, 5, 6, 7) włókien.

20. Szczoteczka według zastrz. 19, znamienna tym, że co najmniej niektóre przeplecione włókna każdej z dwóch wiązek (4a-4f, 5, 6, 7) włókien są ułożone odpowiednio za innymi z dwóch wiązek (4a-4f, 5, 6, 7) włókien.

21. Szczoteczka do zębów, zawierająca główkę umieszczoną na rękojeści szczoteczki, przy czym na główce są wszczepione wiązki włókien, znamienna tym, że co najmniej dwie wiązki (4a-4f, 5, 6, 7) włókien przecinają się tak, że co najmniej niektóre z włókien tych dwóch wiązek przeplatają się, przy czym co najmniej niektóre z przeplecionych włókien z jednej z dwóch wiązek są ułożone za inną wiązką, zaś główka zawiera dwie części ruchome niezależnie od siebie.

22. Szczoteczka do zębów według zastrz. 21, znamienna tym, że co najmniej niektóre przeplecione włókna każdej z dwóch wiązek (4a-4f, 5, 6, 7) włókien są ułożone odpowiednio za inną z dwóch wią zek (4a-4f, 5, 6, 7) wł ókien.