PL193660B1 - Pompa do rozpylania cieczy uruchamiana dźwignią ręczną - Google Patents

Abstract

1. Pompa do rozpylania cieczy urucha- miana dzwignia reczna, z dysza do rozpylania cieczy umieszczona z przodu komory z prze- suwnym tlokiem, który jest sprzezony poprzez laczacy czlon z reczna dzwignia tak, ze ruch przechylny dzwigni w kierunku przeciwnym do obciazania sprezyny ciagnie tlok w kierunku przemieszczania cieczy do dyszy, a laczaco- -ciagnacy czlon rozciaga sie zaczynajac od tylnej strony tloka równolegle do drogi przesu- wania tloka w kierunku dyszy, znamienna tym, ze tylna strona (34) tloka (10) pompy ma prze- biegajacy w kierunku liniowej drogi przesuwu (x-x) tloka (10), otwarty do tylu podluzny otwór (35) wykonany w nieokraglym przekroju zabie- raka (36) laczacego czlonu (G), przy czym dzwignia (6), ma szczelinowo-czopowe ulozy- skowanie (31) umieszczone ponizej cylindra (9). PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Wynalazek dotyczy pompy do rozpylania cieczy uruchamianej dźwignią ręczną, a zwłaszcza pompy do nasadzenia na butelkę lub na pojemnik z cieczą.

Pompa rozpylająca tego rodzaju znana jest z opisu wynalazku JP-A-52 018214. Człon łączący jest tam połączony z dwuramienną dźwignią ręczną poprzez przegub czopowy. Konstrukcja jego jest taka, że ruch przechylny jednego ramienia dźwigni ciągnie tłok pompy w kierunku cieczy przemieszczanej do dyszy. Człon łączący wychodzi z tylnej strony tłoka pompy. Jest on poprzez poprzeczny mostek połączony z członem łączącym. W obszarze poprzecznego mostka jest umieszczony króciec do dołączenia pionowej rurki, która doprowadza ciecz poprzez odpowiednio wydrążony wzdłużnie tłok pompy. Koniec pionowej rurki jest wciągnięty w ruch tłoka. Umieszczona w cylindrze pompy sprężyna ściskana trzyma tłok w jego położeniu podstawowym. Tłok pompy jest w celu liniowego prowadzenia prowadzony liniowo przez poprzecznie umieszczony czop względem obudowy pompy uruchamianej dźwignią ręczną. Położenie końcowe osiąga się przez podparcie dźwigni w obszarze krawędzi odpowiedniego otworu obudowy.

Z patentu USA nr 5.716.008 znane jest połączenie członu łączącą-ciągnącego z dźwignią ręczną poprzez cienkowarstwowy zawias. Człon łączący ma mostek zabierakowy. Jest on poprzez wystający w kierunku dyszy, płytkowy występ zapadkowy sprzężony z zamkniętym dnem membrany zwijanej. Do odpowiedniego zabezpieczenia sprzężenia służą noski zapadkowe zachodzące za występ płytkowy. Dźwignia ręczna jest pod działaniem sprężyny spychana w kierunku swego położenia podstawowego. Do tego celu służą sprężyny płytkowe. Wychodzą one jako jednoczęściowe ukształtowane z czopu przegubu dźwigni ręcznej.

Czop przegubu jest umieszczony w misce łożyskowej otwartej poprzecznie do kierunku przedłużenia będącego pod działaniem ciśnienia dna zwijanej membrany. Sprężyna działa rozdzielająco w odniesieniu do miejsca połączenia pomiędzy mostkiem zabierakowym a zwijaną membraną.

Inna pompa rozpylająca znana jest z patentu USA nr 2.626.185. W konstrukcji tej tłok pompy wraz ze swym cylindrem jest umieszczony w butelce. Gdy trzyma się butelkę za szyjkę, obudowa pompy jest przedłużona pistoletowo ze spustową dźwignią ręczną ułożyskowaną w wierzchołku uchwytu. Jest to dźwignia dwuramienna z ramieniem od strony uchwytu połączonym przegubowo z członem łączącym, który ze swej strony jest osadzony przegubowo na płaszczu tłoka. Tłok pompy jest ciągnięty wbrew działaniu sprężyny ściskanej nasadzonej na tłok, przy czym sprężyna ta od strony obudowy stanowi łożysko oporowe tłoka.

W patencie USA nr 2.109.589 zaproponowano, by dwuramienna dźwignia ręczna była sprzężona z cylindrem pompy i przedłużała go z prowadzeniem liniowym względem nieruchomego tłoka pompy. Konieczny jest wtedy odchodzący od pionowej rurki odcinek przewodu nadążający za ruchami cylindra pompy. W przegubie pomiędzy cylindrem pompy a wymienionym ramieniem przewidziano podłużny otwór, w który wchodzi czop cylindra pompy. Sama dźwignia ręczna jest ułożyskowana przechylnie bez możliwości przesunięcia.

Celem wynalazku jest opracowanie pompy uruchamianej dźwignią ręczną o prostej konstrukcji i niezawodnej w działaniu, którą nasadza się na szyjkę butelki.

Pompa do rozpylania cieczy uruchamiana dźwignią ręczną, z dyszą do rozpylania cieczy umieszczoną z przodu komory pompy mieszczącej przesuwny tłok, który jest sprzężony poprzez łączący człon z ręczną dźwignią tak, że ruch przechylny dźwigni w kierunku przeciwnym do obciążania sprężyny ciągnie tłok w kierunku przemieszczania cieczy do dyszy, a łączący człon rozciąga się zaczynając od tylnej strony tłoka równolegle do drogi przesuwania tłoka w kierunku dyszy, charakteryzuje się tym, że tylna strona tłoka ma przebiegającą w kierunku liniowej drogi przesuwu tłoka, otwartą do tyłu zaczepową szczelinę wykonaną w nieokrągłym przekroju zabieraka łączącego członu, a dźwignia ręczna ma szczelinowo-czopowe ułożyskowanie umieszczone poniżej cylindra.

Łączący człon korzystnie ma kształt podłużnego ucha, które jest zamknięte od tyłu i obejmuje cylinder tłoka.

Przebiegający współosiowo i na przedłużeniu komory cylindra, odcinek kanału doprowadzania cieczy korzystnie jest wykonany jako rurowa wkładka, podparta ściskaną sprężyną. Czołowa powierzchnia tłoka korzystnie ma wgłębienie mieszczące wystający swobodnie w komorze cylindra wprowadzany koniec wkładki.

PL 193 660B1

Takie rozwiązanie zapewnia zasadniczo prostą konstrukcję i ułatwiony montaż pompy. Płaszcz tłoka nie wymaga już żadnych specjalnych środków do zabierania tłoka. Tłok pompy jest po prostu ciągnięty lub przemieszczany od tylnej strony, przy czym proste i pewne połączenie zabierakowe uzyskuje się poprzez to, że od tylnej strony tłoka pompy jest umieszczona w kierunku przesuwnego ruchu tłoka i otwarta w kierunku siły ściskania sprężyny ściskanej, zaczepowa szczelina na mostku zabierakowym członu łączącego. Aby w przechylnym wykonaniu dźwigni ręcznej, łukowy tor dźwigni i liniowy ruch członu łączącego były w wymuszony sposób zgodne ze sobą, dalsza postać wykonania charakteryzuje się tym, że ma szczelinowo-czopowe ułożyskowanie dźwigni poniżej prowadzącego od cylindra pompy do dyszy kanału doprowadzania cieczy. Korzystne jest również, że zabierakowy mostek ma nieokrągły przekrój poprzeczny, a większa średnica przebiega w kierunku siły ściskanej sprężyny. Przenosi to liniowe prowadzenie tłoka na człon łączący.

Szczególnie stabilne w eksploatacji wykonanie członu łączącego uzyskuje się wtedy, gdy łączący człon jest wykonany jako podłużne, zamknięte i obejmujące cylinder pompy ucho. Dzięki niemu tłok pompy nie ma możliwości przechylania się. Jest ono korzystnie umieszczone na średnicach przekroju poprzecznego tłoka pompy. Korzystne jest również, że przebiegający współosiowo i na przedłużeniu komory pompy odcinek kanału doprowadzania cieczy jest wykonany jako rurowa wkładka będąca pod działaniem ściskanej sprężyny.

Zaproponowano również, aby czołowa powierzchnia tłoka pompy miała wgłębienie do wprowadzenia wystającego swobodnie w komorę pompy końca wkładki. Taki rurowy koniec transportuje wydawany ładunek w kierunku dyszy przechodząc przez tworzące pierścieniową komorę otoczenie odcinka wkładki nieposiadąjącej rurki. Wykonanie mające nawet samodzielne znaczenie polega na tym, że zawory są przewidziane przy wkładce, mianowicie tak, że wlotowy zawór i wylotowy zawór są wykonane jako miękkie części wkładki ukształtowane w kombinowanym procesie wtryskowym. Sam korpus główny wkładki jest stosunkowo twardy, a części miękkie mają charakterystykę podobną do gumy. Środki takie zmniejszają liczbę części i upraszczają montaż.

Przedmiot wynalazku jest dokładniej objaśniony poniżej na podstawie przykładów wykonania pokazanych na rysunku, na którym:

Figura 1 przedstawia butelkę w widoku z boku z nasadzoną pompą rozpylającą w położeniu podstawowym; fig. 2 - przekrój pionowy przez pompę rozpylającą z zaznaczoną szyjką butelki, również w położeniu podstawowym; fig. 3 - pompę rozpylającą w przekroju pionowym, ale w stanie uruchomienia jej dźwigni; fig. 4 - zespół złożony z dźwigni i członu łączącego z zaczepieniem tłoka pompy w widoku perspektywicznym; fig. 5 - wymieniony zespół w położeniu gotowym do montażu, mianowicie przed zaczepieniem.

Na fig. 1 przedstawiono butelkę w położeniu stojącym. Wnętrze 2 butelki zawiera nadającą się do rozpylania ciecz 3. Do rozpylania służy pompa 4, która jest nasadzona na szyjkę 5, butelki 1. Można to zrealizować za pomocą gwintu, a ponadto przez uderzenie lub za pomocą zamknięcia bagnetowego. Do napełniania butelki 1 cieczą 3 przewidziano korzystnie odwracalne przyporządkowanie pompy 4, tak zwaną pompę wyzwalaną.

Elementem uruchamiającym pompę 4 jest dźwignia 6. Jest ona dwuramienna i ułożyskowana przechylnie wokół osiowego czopa 7. W rzeczywistości może tu chodzić o parę osiowych czopów, które są zakotwione w obudowie 8 pompy 4 i wystają swobodnie z jej otworów. Otwory te współdziałają w przechylnym prowadzeniu dźwigni 6.

Obudowa 8 pompy wykonana jest z tworzywa sztucznego i mieści się w niej zespół tłokcylinder. Cylinder pompy 9 mieści tłok 10. Jest on wprowadzony do cylindra 9 od jego prawego otwartego końca 11 i jest rozparty pod obciążeniem sprężyny ściskającej 12 skierowanym na zewnątrz. Garnki tłoka 10 mają otwory zwrócone w przeciwnych kierunkach i mają one wspólne poprzeczne dno.

Sprężyna ściskana 12 jest swym jednym końcem umieszczonym od strony tłoka wprowadzona w jeden z garnków, a dokładniej w tworzące garnek zagłębienie 13 tłoka 10 pompy. Zwrócona do komory 14 pompy czołowa powierzchnia 15 tłoka 10 pompy jest, zatem osiowo przykrywana, przy czym przy uruchomieniu pompy w zagłębienie 13 może wejść z ograniczeniem zderzakowym wystający w tym kierunku koniec 16 wkładki E. Tłok 10 wchodzi w koniec 16, na którym jest umieszczony drugi koniec sprężyny ściskanej 12 oparty na pierścieniowym kołnierzu 17, tworzący zderzak i wymuszający położenie tłoka.

PL 193 660 B1

Będąca pod działaniem sprężyny ściskanej 12, ustalającej jej łożysko oporowe, wkładka E sięga aż do dyszy wylotowej 18 pompy 4. Tworzy ona wraz z czołowym końcem wirową komorę 19.

Rozpylana ciecz 3 dochodzi do tej wirowej komory 19 przez pierścieniowy kanał 20. Jest on wykonany pomiędzy rurowym odcinkiem 21 obudowy 8 a litym trzpieniem 22 wkładki E.

Rurowy odcinek 21 tworzący pierścieniowy kanał ma wewnętrzną średnicę lub przekrój mniejszy niż poprzedzająca go komora 14 pompy. Odpowiedni występ ściany prowadzi do ścianki pierścieniowej 23. Jej pierścieniowy kołnierz zwrócony do komory 14 pompy tworzy powierzchnię 24 gniazda zaworu. Współpracuje z nią wlotowy zawór V1. Rozciąga się on również za tworzącym oporę sprężyny ściskanej 12 pierścieniowym kołnierzem 17 i jest przez tę sprężynę ściskającą 12 jest trzymany w zamkniętym położeniu. Zatem wkładka jest sprężynowo spychana do zderzaka w kierunku swego położenia wprowadzonego.

W osiowym odstępie od wlotowego zaworu V1 w kształcie krążka jest umieszczony wylotowy zawór V2. Zawór ten jest połączony z dyszą 18 usytuowaną bliżej niż wlotowy zawór V1i ma również kształt krążka. Jest on osadzony w rurowym odcinku pośrednim 25 obudowy 8 pompy, mającym średnicę nieco zwiększoną w porównaniu z odcinkiem rurowym 21. Również tu chodzi o średnicę wewnętrzną.

Zwrócony do komory wirowej 19 końcowy obszar trzpienia 22 ma po wewnętrznej stronie rury wsporcze żeberka, pomiędzy którymi pozostawione są obwodowe kanały wzdłużne 26, tak, że ciecz 3 przedostaje się do wirowej komory 19.

Pomiędzy wlotowym zaworem V1 a wylotowym zaworem V2 jest umieszczony promieniowy wyjściowy koniec 27 rozciągającego się aż do komory 14 pompy odcinka 28 kanału 29 cieczy. W obszarze tym wkładka E ma kształt rury. Poprzez występujące w parze, korzystnie umieszczone średnicowo, promieniowe końce wyjściowe 27 ciecz 3, poruszająca się pod działaniem pompy w kierunku dyszy 18, dostaje się poprzez wylotowy zawór V2 do pierścieniowego kanału 20. Powierzchnia czołowa wylotowego zaworu V2, mającego również kształt krążka, ma jako powierzchnię gniazda zaworowego wewnętrzną ściankę mającego większy przekrój poprzeczny pierścieniowego kanału 22, a więc odcinka 25 rury pośredniej.

W przypadku wlotowego zaworu V1i wylotowego zaworu V2 chodzi o integralne pierścieniowe kołnierze wkładki E. Te części w kształcie pierścieniowego kołnierza są utworzone we wkładce E przez kombinowany proces formowania wtryskowego. Są one wykonane z bardziej miękkiego materiału zapewniając przepustowy ruch względem wyraźnie twardszego materiału elementu rdzeniowego, a więc wkładki E.

Powodowane przez ruch dźwigni przesuwanie tłoka 10 pompy w prowadzącym ten tłok cylindrze 9 odbywa się liniowo. Odniesiona do tego linia zgodna z kierunkiem przesuwania tłoka pompy jest na rysunku oznaczona przez x-x. Przebiega ona zasadniczo poziomo, gdy butelka 1 stoi, co odpowiada zasadniczo również położeniu użytkowemu, w którym użytkownik trzyma szyjkową, uchwytową część butelki 1.

W celu wyprowadzenia cieczy 3 poprzez przemieszczenie tłoka 10 pompy, dwuramienna dźwignia 6 swym pierwszym ramieniem a zwróconym do wewnątrz obudowy jest sprzężona bezpośrednio z przesuwnym tłokiem 10 pompy. Drugie ramię b służy jako język spustowy. Stosunek długości obu ramion a, b umieszczonych względem siebie pod kątem rozwartym wynosi w przybliżeniu 1:3. Ramię b odchodzi pionowo od wierzchołka kąta z lekkim wysklepieniem końcowym w kierunku od butelki 1. Ramię a jest lekko cofnięte i dodatkowo przebiega pod kątem 90° do pionu.

Elementem przenoszącym ruch jest człon łączący G. Przebiega on równolegle do linii x-x w poziomej płaszczyźnie średnicowej do posiadającego okrągły przekrój poprzeczny tłoka 10 pompy oraz do umieszczonej przed nim wkładki E mającej również kształt symetryczny obrotowo.

Zwrócony do dyszy 18 koniec członu łączącego G poprzez przegub 30 jest sprzężony z wolnym końcem ramienia a dźwigni 6. Również ten przegub 30 przemieszcza się pod działaniem dźwigni dokładnie liniowo pomimo występującego przy tym przechylnego ruchu ramienia a. Te nałożone na siebie ruchy liniowe względem łuku okręgu są kompensowane w obszarze osiowego czopa 7, to znaczy dźwignia 6 wykonuje nie tylko sam ruch przechylny wokół osiowego czopa 7, ale superpozycyjnie również ruch odchylania do dołu i w kierunku butelki 1. Konstrukcyjnie uzyskano to przez ułożyskowanie dźwigni 6 w systemie szczelina-czop przestrzennie w przybliżeniu poniżej doprowadzającego ciecz kanału 29, który prowadzi od cylindra 9 pompy do dyszy 18. Przedstawiono to na fig. 3, na którym ułożyskowanie szczelina-czop jest umieszczone poniżej pierścieniowego kanału 20, który stanowi przedłużenie kanału 29 cieczy. Szczelina 31 przebiega w kierunku końca po stronie przegubu

PL 193 660B1 i uwzględnia ona wzdłużnie kąta przechylenia i obszar przemieszczania dźwigni 6. Oba końce tworzącej podłużny otwór szczeliny 31 służą jako zderzaki do współdziałania z nieruchomym osiowym czopem 7 o okrągłym przekroju poprzecznym.

Jeśli chodzi o łączący człon 9, zdecydowano się na parzystość jego ciągnących płytek 32, chociaż można zastosować tylko jedną płytkę. Konkretnie łączący człon G wykonany jest jako podłużne ucho 33, prowadzone liniowo, obejmujące cylinder 9 pompy z odstępem od jego ściany zewnętrznej. To podłużne ucho 33 ma przy prawym końcu przebieg strzemieniowy, przy czym część końcowa zwrócona do dyszy 18 dochodzi do przegubu 30 utworzonego przez zmniejszenie przekroju poprzecznego materiału, aby utworzyć zawias cienkowarstwowy. Uzyskuje się przez to jednolitość z widelcowym ramieniem a dźwigni 6. Od wierzchołka kąta lub od osiowego czopa 7 ma ona kształt litery U zwróconej otwarciem do butelki.

Na rysunku dobrze widać, że łączący człon G zaczynając od tylnej strony 34 tłoka 10 pompy przebiega równolegle do drogi przesunięcia tłoka pompy w kierunku dyszy 18.

Chociaż można wykonać po stronie obudowy środki zabezpieczające kierunek przesuwania, wystarczy -jak stwierdzono - rozwiązanie polegające na tym, że tylna strona 34 ma zaczepową szczelinę 35 usytuowaną w kierunku drogi przesuwania tłoka pompy. Wchodzi w nią włożony na kształt uzdy zabierak 36 utworzony z mającej kształt litery U pętli części strzemieniowej. Jak widać, jest ona nieokrągła i ma owalny przekrój poprzeczny z równoległymi spłaszczeniami, które są wsparte na odpowiednich równoległych bokach zaczepowej szczeliny 35 bez możliwości obrotu.

Dzięki temu liniowy ruch tłoka 10 pompy jest zmieniany w odpowiedni przestrzennie równoległy liniowy ruch ciągnących płytek 32.

Uruchamiana dźwignią pompa 4 ma tłok 10 z dwoma pierścieniami uszczelniającymi. Jego umieszczone w osiowym odstępie uszczelniające pierścienie 37 z odstającymi na zewnątrz pierścieniowymi wargami tworzą pomiędzy sobą pierścieniową komorę 38. W położeniu podstawowym pompy 4 ma ona połączenie z wentylacyjnym otworem 39 obudowy 8 pompy. Ten otwór wentylacyjny jest przesuwnie mijany po uruchomieniu pompy 4. Wentylacyjny otwór 39 ma poprzez przebiegający pionowo pośredni kanał 40 połączenie z wnętrzem 2 butelki. Wymieniony pośredni kanał 40 przechodzi również przez pokrywę przyłączowego króćca 41, pompy, która służy do mocowania pompy na szyjce 51 butelki 1. Dzięki temu uzyskuje się skuteczną kompensację powietrzną, która ma miejsce tylko w fazie uruchamiania pompy 4, natomiast w położeniu podstawowym pompy wnętrze 2 butelki jest zamknięte względem atmosfery.

Działający tłok 10 pompy wychodzi przy uruchomieniu z obszaru wentylacyjnego otworu 39 tak, że zapewnia połączenie z wentylacyjnym kanałem 42, który przebiega do atmosfery przy przeciwległym względem dyszy 18 końcu obudowy 8 pompy.

Obsługa jest następująca: po uruchamiającym pociągnięciu dźwigni 6, tłok 10 pompy jest przez łączący człon G przemieszczany w stronę dyszy wbrew sile sprężyny ściskającej 12. Powoduje to zmniejszenie objętości komory 14 pompy (patrz fig. 3). Znajdująca się tu przed uruchomieniem ilość cieczy przechodzi przez odcinek 28 kanału 29 doprowadzenia cieczy i przez pierścieniowy kanał 20, i przez dyszowy otwór 18 jest wyprowadzana jako silny rozpylany strumień Sp. Aby umożliwić zabierakowi 36 konieczny do tego celu ruch, od umieszczonej czołowej krawędzi otwartego prawego końca obudowy 8 wykonana jest umieszczona wzdłuż linii x-x prowadząca wnęka 43 w kształcie podłużnego otworu 35.

Wspomaga ona również liniowy ruch członu łączącego G. Pod odpowiednim ciśnieniem wyprowadzania otwiera się wylotowy zawór V2. Po wyprowadzeniu oddzielonego ładunku, dźwignia 6 po zwolnieniu powraca do swego podstawowego położenia według fig. 2. Sprężyna ciskająca 12 działa przy tym jako sprężyna odwodząca dźwignię 6. W komorze 14 pompy powstaje przy tym podciśnienie w komorze 14 pompy, na skutek spowodowanej przez odbijające działanie sprężyny ściskającej 12 na tłok 10 pompy siły przemieszczania powrotnego.

Komora ta napełnia się po otworzeniu wlotowego zaworu V, tak, że przez pionową rurkę 44 dopływające medium jest wciągane do komory 14 pompy. Powierzchnia 24 gniazda zaworu, przykrywana skrzydełkiem zaworu, jest w tym celu wyposażona w otwór 23' w pierścieniowej ściance 23. Można również zastosować kilka takich otworów umieszczonych w jednakowych odstępach kątowych. Podparta sprężyną wkładka E może przy otwieraniu zaworu być łatwo przemieszczana w prawo wbrew działaniu siły sprężyny.

PL 193 660 B1

Napełnianie komory 14 zaworu przebiega zatem szybciej. Przy działaniu ciśnienia na tłok wkładka E natychmiast przyjmuje z powrotem położenie podstawowe, to znaczy zawór V1 zostaje zamknięty.

Odwodzenie dźwigni 6 do położenia wyjściowego powoduje będący pod działaniem sprężyny, przemieszczony tłok 10 pompy, który poprzez zabierak 36 i dołączone ciągnące płytki 32 ciągnie ramię a w prawo. Również szczelina 31 zostaje przemieszczona do górnego położenia względem osiowego czopa 7.

Obudowa 8 jest ukształtowana wtryskowo korzystnie tak, że mający przebieg w kształcie litery U odcinek 28 kanału 29 doprowadzania cieczy, umieszczony na zewnątrz dokładnie za osiowym czopem 7, jest z powrotem zamykany korkiem 45 z utworzeniem pętli kanału.

Montaż przeprowadza się następująco: po wprowadzeniu wkładki E w obudowę 8, sprężyną ściskającą 12 nasadza się na koniec 16, tworzący odpowiedni czop wsporczy. Następnie tłok 10 pompy wkłada się w otwarty koniec 11 komory 14 pompy, po czym umieszcza się zespół złożony z dźwigni 6 i członu łączącego G. Zespół ten przechyla się przez krótkotrwałe naciśnięcie ogona tłoka wbrew działaniu sprężyny, a zabierak 36 w linii x-x wejdzie w podłużny otwór 35. Po puszczeniu tłoka 10 porusza się on na zewnątrz i wchodzi w sprzężenie ze strzemieniowym, członem łączącym G. Pompa 4 jest gotowa do działania. Łuk przechylania 46 biegnie wokół przegubu 30. Ma on wystarczający odstęp względem tylnej strony 34 ponieważ jest wystarczający przedstawiony promień 47.

Claims (4)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Pompa do rozpylania cieczy uruchamiana dźwignią ręczną, z dyszą do rozpylania cieczy umieszczoną z przodu komory z przesuwnym tłokiem, który jest sprzężony poprzez łączący człon z ręczną dźwignią tak, że ruch przechylny dźwigni w kierunku przeciwnym do obciążania sprężyny ciągnie tłok w kierunku przemieszczania cieczy do dyszy, a łącząco-ciągnący człon rozciąga się zaczynając od tylnej strony tłoka równolegle do drogi przesuwania tłoka w kierunku dyszy, znamienna tym, że tylna strona (34) tłoka (10) pompy ma przebiegający w kierunku liniowej drogi przesuwu (x-x) tłoka (10), otwarty do tyłu podłużny otwór (35) wykonany w nieokrągłym przekroju zabieraka (36) łączącego członu (G), przy czym dźwignia (6), ma szczelinowo-czopowe ułożyskowanie (31) umieszczone poniżej cylindra (9).
2. 2. Pompa według zastrz. 1, znamienna tym, że łączący człon (G) ma kształt podłużnego ucha (33), które jest zamknięte od tyłu i obejmuje cylinder (9).
3. 3. Pompa według zastrz. 2, znamienna tym, że przebiegający współosiowo i na przedłużeniu komory (14), cylindra (9), odcinek (28) kanału (29) doprowadzania cieczy jest wykonany jako rurowa wkładka (E), podparta sprężyną ściskającą (12).
4. 4. Pompa według zastrz. 1, albo 2, albo 3, znamienna tym, że czołowa powierzchnia (15) tłoka (10) ma zagłębienie (13) mieszczące wystający swobodnie w komorze (14), cylindra (9) wprowadzany koniec (16) wkładki (E).