PL199211B1 - Pompa uruchamiana ręczną dźwignią - Google Patents

Abstract

Wynalazek dotyczy pompy (4) uruchamianej r eczn a dzwigni a, s luzacej do rozpylania cieczy (3) zw laszcza umieszczanej na butelkach (1). Pompa ma t lok (13), który jest liniowo przemieszczany w komorze (17) po stronie obudowy przeciwko sile spr ezyny sciskanej w kierunku rozpylania cieczy (3) z wylotowej dyszy (24). T lok (13) jest sprz ezony z umieszczon a przechylnie r eczn a d zwigni a (6) za pomoc a lacz acego cz lonu trakcyjnego (G) w taki sposób, ze przechylny ruch r ecznej d zwigni (6) ci agnie t lok (13) w kierunku ruchu cieczy (3) do wylotowej dyszy (24). La- cz acy cz lon trakcyjny (G) przebiega od tylnej strony (49) tloka (13) równolegle do ruchu t loka w kierunku wylotowej dyszy (24). Sekcja (48) jest umieszczona z tylnej stro- ny (49) t loka (13). W celu uzyskania rozwi azania, które jest korzystne pod wzgl edem konstrukcji i manipulowania, sekcje lo zyskowe (6 ') r ecznej d zwigni (6) s a zawieszone w otwar- tych szczelinach (9) i obciazone si la sciskaj ac a spr ezyny (15) w kierunku ko nca szczeliny, a otwór (O), który jest czesciowo otoczony przez ramkowy lacz acy cz lon trakcyjny (G) w kie- runku wzd lu znym pompy, mo ze by c przechylany po stronie spr ezyny sciskanej (15), zwróconej do d zwigni r ecznej, na ko ncu (25) wspieraj acej rurki (26) z wylotem (23). PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Wynalazek ten dotyczy pompy uruchamianej ręczną dźwignią do rozpylania cieczy, zwłaszcza do nasadzenia na butelkę, którą można napełniać cieczą przeznaczoną do rozpylana na przykład środkami ochrony roślin, nawozami, albo środkami zapachowymi.

Pompy uruchamiane ręczną dźwignią są znane z DE-OS 199 13 668, US-PS 5 716 008, JP-A-52 18214. Pierwsza wymieniona publikacja przewiduje połączenie wtykowe z tłokiem pompy. Ma on przy swej odpowiednio wystającej kołnierzowo tylnej stronie wejściową szczelinę do połączenia mostka. Połączenie to jest zabezpieczone przez ściskaną sprężynę pompy. Ostatnia wymieniona pozycja literatury przedstawia propozycję wykonania mostka integralnie na tylnej stronie tłoka, chodzi o połączenie sztywne. Pałąkowy łączący człon ciągnący jest poprzez klasyczny czop przegubu połączony z dwuramienną dźwignią ręczną.

Zadaniem wynalazku jest wykonanie tego rodzaju poruszanej ręczną dźwignią pompy prostej pod względem konstrukcji i montażu.

Pompa uruchamiana dźwignią ręczną według wynalazku do rozpylania cieczy, zwłaszcza do nasadzenia na butelkę, mająca w komorze pompy tłok do rozpylania cieczy z wylotowej dyszy, który przesuwnie, liniowo jest podparty przez ściskaną sprężynę i jest połączony z łączącym członem ciągnącym sprzężonym z ułożyskowaną na czopie ręczną dźwignią tak, że przechylny ruch dźwigni ręcznej ciągnie tłok pompy w kierunku cieczy przemieszczającej się do wylotowej dyszy, przy czym łączący człon ciągnący, przebiega równolegle od tylnej strony tłoka pompy do drogi przesunięcia tłoka pompy w kierunku dyszy wylotowej, a na tylnej stronie tłoka pompy umieszczony jest mostek stanowiący jedną część tłoka, charakteryzuje się tym, że odcinki zamocowania dźwigni ręcznej są zaczepione w otwartych szczelinach i podparte przez ściskaną sprężynę w kierunku ich wciskania i spychania do końca otwartych szczelin, a w otworze bocznym obudowy, który w kierunku wzdłużnym pompy, jest, co najmniej częściowo otoczony przez łączący, ramowy człon ciągnący, jest umieszczona obrotowo dźwignia ręczna odchylona przez ściskaną sprężyną w kierunku końca nośnej rurki i wylotu rozpylonej cieczy. Szczeliny korzystnie są otwarte w kierunku przeciwnym do siły sprężyny ściskanej i są wykonane w obudowie pompy, albo w wykonaniu alternatywnym szczeliny są wykonane w odcinkach czopów dźwigni ręcznej i mają otwór usytuowany w kierunku siły działania sprężyny ściskanej. Otwór boczny korzystnie jest utworzony jako obramowanie ręcznej dźwigni i połączenia z ramowym członem ciągnącym. Wylot rozpylonego płynu korzystnie jest zaciśnięty na końcu nośnej rurki. Łożyskowy czop dźwigni ręcznej korzystnie przechodzi przez rozszerzony odcinek dźwigni z boku, na zewnątrz, poniżej wylotu rozpylonego płynu, a boki szczeliny najkorzystniej mają zaczepowe krawędzie przejścia czopu łożyskowego. Boczne ramiona ramowego łączącego członu ciągnącego korzystnie są poprzez cienkowarstwowe zawiasy połączone ze skierowanymi do góry rogami dźwigni ręcznej, umieszczonymi powyżej odcinków zaczepowych czopów łożyskowych. Mostek ramowego, łączącego członu ciągnącego korzystnie jest poprzez cienkowarstwową zawiasę połączony z płaskim odcinkiem odchodzącym od tylnej strony tłoka pompy, któremu najkorzystniej przyporządkowane są pionowo odstające stabilizujące odcinki, przy czym mostek ten jest umieszczony we wzdłużnej szczelinie cylindra pompy. Ściskana sprężyna korzystnie ma kształt ściętego stożka i jest usytuowana w komorze pompy; i/lub jest sprężyną płytkową, umieszczoną rozprężnie w kierunku naciskania dźwigni ręcznej i wykonaną integralnie z obudową; i/lub jest sprężyną pałąkową i ma wygięte, sprężyście podatne ramiona, które po stronie wylotowej dźwigni ręcznej są zamocowane na jej wierzchołku; i/lub jest wykonana jako usytuowana na zewnątrz komory pompy; i/lub jest umieszczona w nieruchomej względem obudowy komorze; i/lub częściowo przebiega wewnątrz przykrycia pompy, które korzystnie jest wykonane na ramowym, łączącym członie ciągnącym. Na ramowym, łączącym członie ciągnącym korzystnie jest umieszczony popychający palec, który jest rozszerzony w kierunku końca sprężyny ściskanej, a najkorzystniej są umieszczone dwa popychające palce. Każdy z dwóch końców sprężyny ściskanej korzystnie jest przyporządkowany jednemu, nieruchomemu względem obudowy zderzakowi komory sprężyny, przy czym najkorzystniej odstęp pomiędzy tymi zderzakami komory sprężyny jest krótszy niż długość podstawowa śrubowej sprężyny ściskanej. W komorze pompy korzystnie jest umieszczona wkładka tworząca równocześnie wlotowy zawór i wylotowy zawór, przy czym wylotowy zawór jest utworzony przez zwężoną krawędź uszczelniającą przebiegającą w kierunku dyszy wylotowej, a wlotowy zawór tworzy kołnierz przebiegający zasadniczo promieniowo do wymienionego kierunku. Kołnierz zaworu wlotowego korzystnie przylega do wykonanej w komorze pompy powierzchni schodkowej, rozciągającej się poprzecznie do kierunku ruchu przesuwania tłoka pompy. Wkładka korzystnie jest umieszczona we

PL 199 211 B1 wstępnej komorze usytuowanej przed komorą pompy w kierunku dyszy wylotowej. Na tłoku pompy korzystnie jest wykonany wyporowy występ wypełniający w położeniu końcowym ruchu kubkowo ukształtowany obszar przepływowy wkładki. Tłok pompy korzystnie jest połączony z ramowym łączącym członem ciągnącym poprzez giętkie odcinki łączące, które pomiędzy położeniem formowania wtryskowego a położeniem montażowym umożliwiają przechylenie o 90° pomiędzy tłokiem pompy a łączącym czł onem cią gną cym, przy czym te łączą ce odcinki najkorzystniej są umieszczone we wspólnej płaszczyźnie poprzecznej w płaszczyznach średnicowych tłoka pompy. Koniec szczelin czopów dźwigni korzystnie jest rozszerzony przez odgięty pod kątem brzegowy kołnierz, zaś dźwignia ręczna najkorzystniej ma podparcie na tylnej stronie brzegowego kołnierza.

W alternatywnym wykonaniu obudowa ma oddzielną komorę mieszczącą sprężynę ściskaną. Prętową sprężynę ściskaną można wprowadzić jak nabój w komorę nabojową, przy czym jej położenie jest samoczynnie zapewniane przez siłę powrotną. Naprężenie wstępne jest wywierane w stopniu wystarczającym do utrzymywania położenia podstawowego tłoka pompy. Połączone z tym uruchamianie mechanizmu pompy przez dźwignię ręczną powoduje dalsze ściskanie sprężyny ściskanej. Sprężyna ta przebiega częściowo wewnątrz przykrycia. Przykrycie to jest wykonane na ramowym, łączącym członie ciągnącym. Jest ono częścią komory sprężyny. Ponadto przewidziano, że na ramowym łączącym członie ciągnącym wykonany jest działający poprzez swobodny dostęp palec popychający, który przebiega poza koniec sprężyny ściskanej. W celu uzyskania bezprzechyłowego przenoszenia siły sprężyny ściskanej, są przewidziane dwa palce popychające, a każdemu końcowi sprężyny ściskanej jest przyporządkowany nieruchomy w obudowie zderzak. Przykładanie naprężenia wstępnego sprężyny ściskanej polega na krótszej długości odstępu pomiędzy zderzakami komory sprężyny od długości podstawowej śrubowej sprężyny ściskanej. Jeśli chodzi o mechanizm pompy, to dalsze korzystne wykonanie polega na tym, że w komorze pompy umieszczona jest wkładka zawierająca zarówno zawór wlotowy jak i zawór wylotowy, przy czym zawór wylotowy jest utworzony przez przebiegającą w kierunku dyszy wylotowej krawędź pierścienia uszczelniającego, a zawór wlotowy tworzy kołnierz przebiegający zasadniczo promieniowo do wymienionego kierunku. Korzystnie kołnierz przylega do utworzonej w komorze pompy schodkowej powierzchni przebiegającej poprzecznie do kierunku ruchu tłoka pompy. Rozwiązanie takie można zrealizować z pewnym mniejszym naprężeniem wstępnym. Korzystnie pod względem montażu, wkładka jest skonstruowana w całości i jest umieszczona w komorze wstępnej, przed komorą pompy w kierunku dyszy wylotowej. W celu wyprowadzania bez reszty oddzielonej cieczy z komory pompy okazało się użyteczne, aby na tłoku pompy był wykonany występ wyporowy wypełniający w położeniu końcowym uruchomienia kubkowy obszar przepływowy wkładki. Można to łatwo wykonać w technice wtryskowej, a ponadto przyczynia się do samoczynnego stabilizowania tłoka pompy. Korzystne przy technice wtryskowej przyporządkowanie tłokowi uzyskuje się przez to, że tłok pompy jest dołączony do ramowego łączącego członu ciągnącego poprzez giętkie odcinki łączące, które pomiędzy położeniem kształtowania wtryskowego a położeniem montażu umożliwiają przechyleniem pomiędzy tłokiem pompy a łączącym członem ciągnącym o 90°. Te odcinki łączące są usytuowane przechylnie we wspólnej płaszczyźnie poprzecznej, korzystnie w płaszczyznach ś rednicowych tłoka pompy. Dla korzystnej dostępności do rdzenia formy lub łatwoś ci wyjmowania z formy wykorzystuje się ramowe ukształtowanie łączącego członu ciągnącego.

Przedmiot wynalazku zostanie objaśniony bliżej na podstawie dwóch przykładów wykonania przedstawionych na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia butelkę w widoku z boku z nasadzoną pompą rozpylającą w położeniu podstawowym według pierwszego przykładu wykonania; fig. 2 - przekrój pionowy przez pompę rozpylającą z zaznaczoną szyjką również w położeniu podstawowym i w powiększeniu; fig. 3 - pompę rozpylającą pokazaną jak na fig. 2, ale w stanie uruchomienia jej dźwigni ręcznej (w wymienionej wersji podstawowej sprężyna ściskana jest wykonana jako sprężyna w kształcie ściętego stożka umieszczonego w komorze pompy); fig. 4 - odmianę pompy rozpylającej pokazaną jak na fig. 2, w której wykonana jest zewnętrzna sprężyna ściskana, a mianowicie w postaci sprężyny płytkowej odpowiednio działającej na dźwignię ręczną pompy rozpylającej; fig. 5 - podobne rozwiązanie różniące się w odniesieniu do sprężyny ściskanej, które jest wykonana jako sprężyna w kształcie pałąka; fig. 6 jest widokiem z góry na fig. 5 pokazującym pałąk w kształcie płasko-owalnym; fig. 7 jest perspektywicznym przedstawieniem zespołu dźwignia ręczna/ciągnący człon łączący z integralnie wykonanym tłokiem pompy; fig. 8 jest powiększonym widokiem zewnętrznego obszaru dyszy wylotowej z pokazaniem komory wirowej od strony czołowego końca; fig. 9 - wykonanie odpowiadające fig. 8 z odmiennym wykonaniem komory wirowej; fig. 10 - widoku z boku obudowy pompy rozpylają cej, ze ściskaną sprężyną, przyporządkowanym wtykowo tłokiem pompy i członem łącząco ciągnącym, jako

PL 199 211 B1 elementami montażowymi; fig. 11 - rozwiązanie odpowiadające fig. 10, ale z przyporządkowanym tłokiem pompy i przed ułożyskowaniem dźwigni ręcznej w otwartych przeciwnie do siły sprężyny ściskanej szczelinach obudowy (fig. 11 pokazuje linią osiową również fazę pośrednią montażu łączącego członu ciągnącego od swobodnego końca rurki nośnej wyposażonej w wylot); fig. 12 - powiększony wycinek z fig. 2; fig. 13 - odmianę ułożyskowania dźwigni ręcznej; fig. 14 - butelkę w widoku z boku z zasadzoną pompą rozpylającą, a mianowicie w położeniu podstawowym, według drugiego przykładu wykonania; fig. 15 - pompę rozpylającą z fig. 14 w rozłożeniu na części z pokazaniem niektórych części w przekroju pionowym, a w odniesieniu do butelki tylko obszar szyjkowy; fig. 16 - widok z boku obudowy pompy rozpylającej, będącej pod działaniem sprężyny oraz umieszczone u dołu, przyporządkowanie wtykowe tłoka pompy z zastosowaniem łączącego członu ciągnącego przy dźwigni ręcznej; fig. 17 - wykonanie analogiczne do fig. 16, ale z przyporządkowanym tłokiem pompy i przed wykonaniem ułożyskowania dźwigni ręcznej w szczelinach otwartych w kierunku siły sprężyny ściskanej (linią osiową zaznaczoną pośrednią fazę montażu pokazując przechylanie łączącego członu ciągnącego przy dźwigni ręcznej nad swobodny koniec rurki nośnej wyposażonej w wylot); fig. 18 - przekrój wzdłuż linii XVIII-XVIII z fig. 17, pokazujący zewnętrzną komorę sprężyny ściskanej i wykonany na ramowym łączącym członie ciągnącym palec popychający do sprężyny ściskanej; fig. 19 - przekrój pionowy poprzez pompę rozpylającą z zaznaczoną szyjką butelki w położeniu podstawowym w powiększeniu w stosunku do fig. 14; fig. 20 - pompę rozpylającą pokazaną jak na fig. 19, ale w stanie uruchomienia jej dźwigni ręcznej; fig. 21 - ułożyskowanie dźwigni ręcznej jako powiększenie z fig. 19; fig. 22 - obszar komory pompy jako powiększenie z fig. 19; fig. 23 - powiększenie wkładki tworzącej zawór wlotowy i wylotowy, a zwłaszcza wykonanie promieniowego kołnierza przylegającego do nieruchomej w obudowie powierzchni gniazdowej zaworu.

Na fig. 1 przedstawiono butelkę 1 w położeniu stojącym. Wnętrze 2 butelki zawiera ciecz 3 przeznaczoną do rozpylania i spieniania. Do odpowiedniego wyprowadzania służy rozpylająca pompa 4. Pompa 4 jest nasadzona na szyjkę 5 butelki 1. Można to zrealizować za pomocą gwintu, na wcisk lub przy użyciu połączenia bagnetowego. Do powtórnego napełniania butelki i cieczą 3 służy korzystnie odwracalne umieszczenie pompy 4, tak zwanej pompy rewersyjnej.

Elementem uruchamiającym pompę 4 jest dźwignia ręczna 6. Jest to dźwignia, dwuramienna ułożyskowana przechylnie wokół poziomo usytuowanego łożyskowego czopu 7. Chodzi tu przykładowo o stosowane parami, osadzone na dźwigni ręcznej 6 czopy osiowe (porównaj fig. 13) albo też o specjalną wtykową oś przechodzącą przez usytuowane przystające przecięcia lub otwory dźwigni ręcznej 6 (porównaj fig. 2 i 7).

W obu przypadkach łożyskowe czopy 7 wykonane są w przyporządkowanym im odcinku 6' dźwigni ręcznej 6. Panewka łożyskowego czopu 7 utworzona jest w obudowie 8 pompy 4.

Panewka ta jest wykonane jako pozioma szczelina 9. Chodzi przy tym o szczelinę 9 wykonaną w parze, tak, że zapewnione jest bezprzechyłowe ułożyskowanie obrotowe ręcznej dźwigni 6. Szczelina ma w przekroju poprzecznym kształt litery U. Rozwarcie litery U jest zwrócone do szyjki 5 butelki 1. Jeśli chodzi o dwuramienność dźwigni ręcznej 6, to jest ona wykonana w skierowanym do obudowy pierwszym ramieniu a. Jest ono ze względu na ułożyskowanie rozwidlone i dzięki temu tworzy dwa rogi 10 (patrz np. fig. 7). Rogi tworzy widłowe wypuszczenie mostka litery U dźwigni ręcznej 6 w obszarze odcinka 6' mieszczącego czopy łożyskowe.

Drugie ramię b działa jako spust. Stosunek długości ramion a i b wynosi w przybliżeniu 1:4. Podstawowa wersja (fig. 2) ułożyskowania dźwigni ręcznej 6 ma zresztą jeszcze dalsze rozwinięcie, które polega na tym, że specjalny łożyskowy czop 7 dźwigni ręcznej 6 po stronie obudowy krzyżuje się ze skierowanym ukośnie do góry rozszerzeniem 11. Znaczenie tego zostanie dalej wyjaśnione szerzej w ramach opisu działania. Jest ono wykonane w parze i współpracuje z ręczną dźwignią 6 prowadząc jej obrót.

Obudowa 8 pompy wykonana jest z tworzywa sztucznego. Uwzględnia ona umieszczanie zespołu 12/13 tłok-cylinder. Cylinder 12 pompy mieści garnkowo ukształtowany tłok 13. Jest on wprowadzony w cylinder 12 od strony prawego otwartego końca 14 tego cylindra i jest pod działaniem sprężyny popychającej go w kierunku przeciwnym do kierunku wprowadzania, a więc w kierunku na zewnątrz. Takie sprężyste wypychanie jest według wersji podstawowej zapewniane przez wstępnie naprężoną śrubową sprężynę ściskaną 15. Sprężyna ta jest z jednej strony ruchoma, a z drugiej strony sztywno podparta. Garnkowy tłok 13 kończy się poprzecznym denkiem 16. Na denko to działa po wewnętrznej stronie tłoka usytuowany tam końcowy zwój sprężyny ściskanej 15 w kształcie ściętego stożka, która stanowi ruchome łożysko oporowe. Chodzi przy tym o końcowy zwój posiadający mniejszą

PL 199 211 B1 średnicę. Czołowa powierzchnia 18 tłoka 13 zwrócona do komory 17 cylindra 12 pompy kończy się w poł o ż eniu podstawowym w pewnym odstę pie od wystę pu 19 ś cianki cylindra 12 pompy. Jej pierścieniowy bok zwrócony do komory 17 pompy tworzy sztywne łożysko oporowe dla posiadającego większą średnicę podstawowego zwoju sprężyny ściskanej 15 w kształcie ściętego stożka. Dzięki skręconemu kształtowi sprężyny ściskanej 15 w połączeniu z jej zwężeniem po stronie tłoka istnieje wystarczająca niezakłócona przestrzeń ruchu czołowej powierzchni 18 tłoka 13 pompy.

Pokazany występ 19 ścianki prowadzi do pośredniego odcinka rurowego 20 obudowy 8 pompy 4. Jego wewnętrzna średnica leży wyraźnie poniżej średnicy komory 17 pompy. Pośredni odcinek rurowy 20 przechodzi, zatem w dalej zmniejszony współosiowy rurowy odcinek 21. tworząc centralny kanał 22 w kierunku usytuowanego po lewej stronie na rysunku wylotu 23 pompy 4. Poprzez wymieniony kanał 22 tłoczona przez pompę ciecz 3 przechodzi do wylotowej dyszy 24. Rurowy odcinek 21 tworzy przy tym swym swobodnym końcem 25. wsporczą rurę 26 dla wylotu 23. Do mocowania wylotu 23 na końcu 25 wsporczej rury 26 zastosowano połączenie zaciskowe. Zaciski oznaczone są przez 27. Chodzi przy tym o najazdowe żeberka na płaszczu wsporczej rury 26. Elementem współpracującym z tymi żeberkami jest nakrętka w usytuowanym po stronie komory pompy króćcu 28 wylotu 23 osadzonego z ograniczonym obrotem na wsporczej rurze 26. Położ enia końcowe obrotu są tak ograniczone, ż e wylot 23 jest doprowadzany do położenia zamkniętego względem dyszy wylotowej 24. Służące do tego środki są znane i nie powinny być tu dalej objaśniane.

Przy obudowie, za ścianką ustalającą centralną wylotową dyszę 24 (fig. 8 i 9), usytuowana jest wirowa komora 29. Dochodzą do niej usytuowane z przodu poprzeczne kanały 30 dołączone obwodowo do dopływu cieczy 3. Wchodzą one stycznie w zasadniczo okrągłą wirową komorę 29. W odmianie z fig. 8 wykonano dwa poprzeczne kanały 30 praktycznie średnicowo przeciwległe. Na fig. 9 są cztery poprzeczne kanały 30 rozmieszczone w jednakowych odstępach kątowych, dochodzące również stycznie do zasilanej w czterech miejscach wirowej komory 29. Z fig. 8 i 9 wynika również, że styczne zasilanie przechodzi przez podłużne odcinki 3 kanałów. Są one połączone z centralnym kanałem 22 pompy 4 i są wykonane na cylindrycznym, środkowym elemencie rdzeniowym, który jest mocowany na wylocie 23 przez promieniowy mostek. Utworzona przez drugi króciec 32 przegroda steruje zasilaniem w sensie odcinania lub umożliwiania przepływu. Wewnątrz utworzonej przez występ 19 ścianki komory rurowego odcinka pośredniego 20 umieszczony jest wlotowy zawór V1. Jest on otwarty przy podciśnieniu w komorze 17 pompy, a zamknięty przy panującym tam nadciśnieniu wytwarzanym przez ruch tłoka.

Współosiowo przed wlotowym zaworem V1 po stronie wylotu usytuowany jest wylotowy zawór V2. Przebiega on w obszarze przejściowym do rurowego odcinka 21, który swą wewnętrzną ścianką tworzy powierzchnię osadzenia zaworu. Konkretnie wylotowy zawór V2 utworzony jest przez elastyczny pierścień uszczelniający. Jest on w celu napełnienia komory 17 pompy podnoszony ze swej powierzchni gniazdowej utworzonej przez wewnętrzną ściankę pośredniego odcinka rurowego 20, a więc doprowadzany do stanu przepływowego.

Wlotowy zawór V1 i wylotowy zawór V2 są jednoczęściowe. Wykonane są one z materiału zapewniającego powrót do pierwotnego kształtu, takiego jak guma lub tworzywo sztuczne podobne do gumy. Dno wylotowego zaworu V2 wykonane jest jako korpus 33, w kształcie ściętego stożka wysuniętego w kierunku komory 17 pompy. Stanowi on równocześnie pomoc montażową, ponieważ chwyta zaciskowo ściankę płaszczową osadzonej w nim rury R. Pokazano to na fig. 12.

Pokazano ponadto, że w celu utworzenia konstrukcji chwytającej nakierowanej na cylindryczną powierzchnię płaszczową wykonane są jeszcze wyrównujące żeberka 34 na ściance płaszczowej korpusu 33. w kształcie ściętego stożka. Wystarczą przykładowo trzy żeberka rozmieszczone w jednakowych odstępach kątowych, a pokazano cztery żeberka. Przy podstawie korpusu 33 w kształcie ściętego stożka uwzględnione są przerwane promieniowymi mostkami przepusty 35. Poprzez te przepusty ciecz 3 przepływa do środkowego kanału 22.

Jeśli chodzi o wyprowadzenie cieczy 3 z pojemnika, to uwzględniono w tym celu przepływowy otwór 36 w części ścianki rurowego odcinka pośredniego 20 po stronie butelki. Stanowi on połączenie z wnętrzem króćca 37, połączonego z pionową rurką 38. której swobodny koniec sięga aż do dna butelki 1, mając tam niezamykaną strukturę.

Poruszana dźwignią ręczną pompa 4 ma tłok 13 z dwoma pierścieniami samouszczelniającymi. Jego dwa usytuowane w osiowym odstępie pierścienie samouszczelniające 39 z krawędziami uszczelniającymi tworzą pomiędzy sobą pierścieniową przestrzeń 40. W położeniu podstawowym pompy 4 jest ona połączona z otworem 41 napowietrzania obudowy 8 pompy 4. Ta komora pierście6

PL 199 211 B1 niowa 40 zamyka otwór 41 napowietrzania. Otwór 41 napowietrzania jest natomiast swobodnie mijany przesuwnie po uruchomieniu pompy 4. Otwór 41 napowietrzania tworzy zwrócone do butelki połączenie z wnętrzem 2 butelki. Po dolnej stronie komory 17 pompy usytuowany jest na cylindrze 12 pompy króciec 42, który obwodowo przechodzi w nakręcany kołpak 43. który jest szczelnie łączony z szyjką 5 butelki 1. Działający w przedstawiony sposób równocześnie jako suwak zaworu tłok 13 pompy wychodzi przy uruchomieniu z obszaru otworu 41 napowietrzania tak, że powstaje połączenie z kanałem 44 prawego otwartego końca 14 cylindra 12 pompy. Powstaje przez to połączenie z atmosferą, a więc wyrównanie ciśnienia. Powodowane ręczną dźwignią przesunięcie tłoka 13 pompy w działającym prowadzące cylindrze 12 pompy przebiega liniowo. Linia identyczna z kierunkiem przesunięcia tłoka pompy jest zaznaczona na rysunku przez x-x. Linia x-x przebiega zasadniczo poziomo przy stojącej butelce 1, co zasadniczo odpowiada również sytuacji użytkowania, w której użytkownik chwyta bliski szyjki odcinek butelki 1, tworzący uchwyt. W celu przemieszczenia tłoka 13 pompy, powodującego wyprowadzanie cieczy 3, dwuramienna dźwignia ręczna 6 sięga swym skierowanym do wnętrza obudowy, pierwszym ramieniem a lub rogami 10 do przesuwanego przez nią tłoka 13 pompy.

Elementem przenoszącym ruch jest przy tym człon łączący dalszego, umieszczonego w obudowie 8, mechanizmu poruszającego. Ten człon łączący jest tak przyporządkowany, że poprzez ułożyskowaną na czopie ręczną dźwignię 6 przy ruchu przechylnym ciągnie ją z zabieraniem tłoka 13 pompy w kierunku cieczy 3 przemieszczanej do wylotowej dyszy 24. Człon łączący jest, więc dalej nazywany łączącym członem ciągnącym G. Zwrócony do wylotowej dyszy 24 koniec łączącego członu ciągnącego G jest poprzez przegub sprzężony ze swobodnym końcem ramienia a dźwigni ręcznej 6. To przegubowe połączenie jest utworzone przez wykonaną zawiasę cienkowarstwową 45. W rzeczywistości wykonane są dwie cienkowarstwowe zawiasy 45 w oddzielonych od siebie miejscach, ponieważ łączący człon ciągnący G jest wykonany w kształcie ramki. Pokazano to szczególnie wyraźnie na fig. 7. Wyraźnie ramka jest utworzona z właściwego łączącego członu ciągnącego G i z dźwigni ręcznej 6 zakotwionej w obu miejscach usytuowania cienkowarstwowej zawiasy 45, które to miejsca usytuowania zawiasów cienkowarstwowych są umieszczone przy rogach 10 dźwigni ręcznej 6, powyżej odcinków 6' czopu łożyskowego. Dominujące w tworzeniu ramki są wykonane parami, zasadniczo przebiegające równolegle wzdłużnie boczne ramiona 46. Są one stabilizująco wyprofilowane pod kątem prostym. Praktycznie tworzący kąt prosty, smukły, ponieważ obciążony tylko na rozciąganie kształtownik sięga, aż do miejsca tuż przed miejscami usytuowania zawiasów cienkowarstwowych i przechodzi tam w skrzydełko łączące 47, odpowiadające szerokości rogów 10. Zwężenie przebiega po stronie tłoka z powrotem, aż do grubości pionowego ramienia bocznego kątownika 46. Po stronie oddalonej od zawiasy cienkowarstwowej tworzący ramę łączący człon ciągnący G jest zakończony mostkiem 48. Kształtownik o przekroju poprzecznym wspomnianym w odniesieniu do bocznych ramion 46 występuje tu identycznie, przy czym poziome ramię przebiega obwodowo.

Łączący człon ciągnący G odchodzi od tylnej strony 49 mostka 48 wraz z ukształtowanym tłokiem 13 pompy. Łączący człon ciągnący G przebiega na zewnątrz od tłoka 13 pompy i równolegle do drogi przesunięcia tłoka pompy w kierunku do wylotowej dyszy 24.

Tłok 13 pompy jest również połączony poprzez cienkowarstwową zawiasę 50. Jest ona usytuowana na swobodnym końcu krzyżowego trzonu odchodzącego od tylnej strony 49 poprzecznego dna 16 tłoka 13 pompy. Może być to być wykonanie cienkościennie ze względu na stabilizujące działanie wąskokrawędziowo przechodzących wzajemnie w siebie, wielokierunkowych części wymienionego trzonu. Wraz z trzonem wykonany jest płaski odcinek 51. Przebiega on poziomo. Odcinek ten przebiega w płaszczyznach średnicowych okrągłego poprzecznego dna 16. Przebiegający poziomo płaski odcinek 51 przechodzi swą zwróconą na zewnątrz krawędzią w cienkowarstwową zawiasę 50, a następnie do wewnętrznej strony mostka 48 ustawionego poprzecznie do linii x-x. Prawie cały wewnętrzny przekrój poprzeczny cylindra 12 pompy jest wykorzystany do utworzenia zawiasy.

Przy tworzeniu cienkowarstwowej zawiasy 50 należy zwrócić uwagę na wystarczające warunki umożliwiające wprowadzenie tłoka 13 pompy, jak to wynika z fig. 10, wygodnie poprzez otwarty koniec 14 cylindra 12 pompy, przy czym ramowy łączący człon ciągnący G można wychylić do góry pod kątem ostrym do linii x-x. Wykluczone jest przy tym skutecznie jakiekolwiek skręcanie garnkowego tłoka 13 pompy lub wygięcie płytkowego płaskiego odcinka 51, głównie dzięki trzonowi o przekroju krzyżowym. Uzyskuje się go przez to, że płaskiemu odcinkowi 51, przyporządkowane są pionowe stabilizujące odcinki 52 skierowane do góry i do dołu. Są one swymi wąskimi krawędziami zwróconymi do poprzecznego dna 16 połączone z nim. Osiowa długość przedstawionych, przebiegających również średnicowo, stabilizujących odcinków 52 jest nieco krótsza niż biegnąca w prawo długość wysięgu

PL 199 211 B1 płaskiego odcinka 51. Usytuowany w zakresie ruchu poziomego mostka 48 cylinder 12 pompy ma zaczynając od jego prawego otwartego końca 14 podłużną szczelinę 53. Szczelina ta przebiega poziomo i tworzy sparowane nacięcia ścianki zaczynając od prawego otwartego końca 14 cylindra 12 pompy. Zmierzona pionowa szerokość szczeliny jest taka, że mostek 48 przebiega prowadzony w podł u ż nej szczelinie 53. Koniec 14 cylindra 12 pompy jest schodkowany tak, ż e część ś cianki usytuowana powyżej podłużnej szczeliny 53 wystaje praktycznie daszkowo względem dolnej strony. Umożliwia to korzystne pod względem techniki montażu wstępne umieszczenie i zapewnia pomoc przy ustawianiu wprowadzanego tłoka 13 pompy. Przy wprowadzaniu wymienionego tłoka 13 pompy w otwarty koniec 14 ramowy łączący członu ciągnący G, otaczający równocześnie podłużny otwór O, z zamocowaniem dźwigni ręcznej 6 jako pomocy montażowej, jest ciągnięty w kierunku wylotu 23 końca 25 nośnej rurki 26, a po ustawieniu łączącego członu ciągnącego G w linii x-x dźwignia ręczna 6 jest przechylana do dołu, to znaczy w kierunku do butelki 1. Jako otwór O w części uzupełniającej w kierunku wzdłużnym służy również widłowo ukształtowany obszar pomiędzy rogami 10.

Po przejściu przez koniec 25 rurki, łożyskowy czop 7 można ustawić w położeniu zamocowanym, to znaczy doprowadzić do jednej linii ze szczeliną 9. Ściskana sprężyna 15 umieszczona przykładowo w wersji podstawowej działa jako zabezpieczenie łożyskowego czopu 7. Odcinki 6' dźwigni ręcznej 6, mieszczące czopy łożyskowe, są wbrew sile sprężyny ściskanej 15 zawieszane w otwartych szczelinach 9, a w otworze O, objętym w kierunku wzdłużnym pompy (linia x-x) przez ramowy, łączący człon ciągnący G, jest zamocowana, obrotowo, odchylnie dźwignia ręczna w kierunku sprężyny ściskanej 15 i końca 25 nośnej rurki 26 wyposażonej w wylot 23. Boki szczelin 9 po stronie wejściowej są w widoczny sposób węższe niż otwór łożyskowy po stronie końcowej, tak, że są wykonane krawędzie 54, poprzez które przechodzą łożyskowe czopy 7.

Jeśli chodzi o rozszerzony odcinek 11 odcinka 6' dźwigni ręcznej 6 panewki łożyskowej, to uwzględnia on zależności od długości, kąt przechylenia i obszar przemieszczania dźwigni ręcznej 6. Oba końce stanowiące podłużny otwór szczeliny rozszerzonego odcinka 11 są przy tym wykorzystywane jako zderzaki we współdziałaniu z nieruchomym, posiadającym okrągły przekrój poprzeczny, łożyskowym czopem 7 wciąganym po przejściu przez swobodne końce 25 jeszcze w skrzyżowane szczeliny 9, z rozszerzonym odcinkiem 11. Dzięki takiemu urządzeniu przegub utworzony przez cienkowarstwową zawiasę 45 nie może podnosić się pod działaniem krótszego ramienia a jako ramię dźwigni, a więc boczne ramię 46 w tym obszarze oddalone od czopu łożyskowego wygina się do dołu, chociaż ten ruch wygięcia może być utrzymywany jako niewielki przez określone ustawienie osi łożyskowej dźwigni ręcznej 6, a nawet po przejściu przez zenit może być przetwarzany w przemieszczenie zwrócone do dołu. Oś łożyska jest w tym celu ułożyskowana pionowo pod zenitem. Wystarcza tu na ogół nawet już podstawowy luz prowadzenia. Jako pokazano, dolny bok szczeliny 9 wystaje nieco wobec drugiego. Stwarza to pożądaną pomoc przy ustawianiu do wprowadzania dla wyosiowania dźwigni ręcznej 6. Jej czop łożyskowy 7 spoczywa początkowo na podporze. Po zahaczeniu pałąkowego łączącego członu ciągnącego G pod zamocowaniem łożyskowego czopu 7 pompa rozpylająca jest gotowa do działania. Można wtedy wyprowadzać silny strumień rozpylony, albo też uzyskiwać spieniony wypływ, zależnie od tego, na jaką funkcję ustawiony jest przedni klapowy wizjer 55, posiadający odpowiednie urządzenie. Po wychyleniu lub przestawieniu wytwarzany jest strumień rozpylony. W odróżnieniu od wersji podstawowej ściskana sprężyna 15, jak to wynika z fig. 4, może być również wykonana jako sprężyna zewnętrzna, to znaczy usytuowana na zewnątrz komory 17 pompy. Konkretyzuje się to według fig. 4 tak, że ściskana sprężyna 15 jest wykonana jako płytkowa sprężyna spychająca ręczną dźwignię 6 do położenia podstawowego. Wychodzi ona z usytuowanego po stronie wylotu obszaru ścianki płaszczowej króćca 42, przebiega początkowo zasadniczo poziomo, aby od połowy swej długości przebiegać w kształcie łuku do dołu. Koniec sprężyny płytkowej jest prowadzony i chroniony w mającej w przekroju poprzecznym kształt litery U wnęce dźwigni ręcznej 6, a mianowicie na tworzącym odprowadzenie ramieniu b, dokładniej po stronie wewnętrznej mostka w kształcie litery U. Fig. 5 przedstawia odmianę wykonaną tak, że ściskana sprężyna 15 jest sprężyną pałąkową. Figura 6 pokazuje dwuramienność płytkowej sprężyny ściskanej 15. Jej ramiona są lekko łukowo odgięte od linii punktu zwrotnego pomiędzy punktem zamocowania a punktem przyporu. Jej sprężyście podatne, sprężynujące ramiona mają oznaczenie 56. Punktem mocowania po stronie wylotu jest ze strony sprężyny pionowo ustawione ucho 57. Jest ono nasadzone na zapadkowy czop 58. Ma on osiowe przecięcie i przytrzymuje grzybkową głowicą po stronie końcowej ściskaną sprężynę 15 w jej położeniu. Swobodne końce ramion 56 wchodzą w gniazda poprzecznego jarzma 59 ramowego łączącego członu ciągnącego G. Również zewnętrzne sprężyny ściskane 15 maj ą naprężenie wstępne.

PL 199 211 B1

Pompa rozpylająca z butelką 1 według drugiego przykładu wykonania (fig. 14 ff) ma taką samą konstrukcję jak szczegółowo omówiona wersja podstawowa według pierwszego przykładu wykonania. Oznaczenia, jeżeli są konieczne do zrozumienia, są odpowiednio stosowane, częściowo bez powtórzeń tekstowych. Podczas gdy w obu przykładach wykonania czopy łożyskowe, dźwigni ręcznej 6, są zasadniczo zawieszone w otwartych szczelinach 9, pozostając pod działaniem siły sprężyny ściskanej 15, zwróconej do wewnętrznego końca szczeliny, to szczeliny 9 są otwarte w przeciwnych kierunkach na skutek tego, że w drugim przykładzie wykonania zastosowano odwrócenie środków, to znaczy wykonane parami łożyskowe czopy 7 są usytuowane na obudowie 8, a szczeliny 9 są wykonane w dźwigni ręcznej 6, to jest w obszarze odcinków 6' stanowiących panewki łożyskowe.

Tak samo ukształtowane łożyskowe czopy 7 mają tu kształt półksiężyca. Ich kołowy grzbiet jest przez koniec szczeliny geometrycznie objęty tak, że wejścia szczelin mają mniejszą szerokość wewnętrzną niż średnica półksiężycowych czopów łożyskowych 7. Otwór usytuowany w kierunku działania siły sprężyny ściskanej 15 wynika przykładowo z fig. 20 i 21. To, że szczeliny 9 są otwarte w kierunku przeciwnym do kierunku działania siły sprężyny ściskanej 15 i są wykonane na obudowie 8 pompy 4, przedstawiono przykładowo na fig. 10. Dalszą cechą wykonania rozpylającej pompy według drugiego przykładu wykonania jest ponadto dalsza odmiana zewnętrznego podparcia sprężyny ściskanej 15. Unika się przez to umieszczenia jej w kontakcie z cieczą. Rozwiązanie takie jest przedstawione jako usytuowana na zewnątrz komory 17 pompy sprężyna ściskana ze swobodnym dostępem uruchamiania. Na rysunku przedstawiono jeden końcowy zwój (na rysunku po prawej stronie) śrubowej sprężyny ściskanej 15. Koniec ten jest oznaczony przez 60. Drugi koniec, utworzony przez usytuowany tam końcowy zwój sprężyny ściskanej 15, oznaczony jest przez 61. Jest on usytuowany bliżej wylotu 23. Ściskana sprężyna 15 jest umieszczona w podłużnej komorze 62 podparcia wkładu sprężynowego. Jej geometryczna wzdłużna oś y-y przebiega w przestrzeni równolegle powyżej objaśnionej linii x-x. Jest ona (62) utworzona częściowo przez nieruchomy odcinek obudowy 8 i ruchomy odcinek mechanizmu poruszającego. Odcinek ze strony obudowy stanowi szyb ograniczony przez przebiegające równolegle boczne ścianki. Ruchomy odcinek stanowi zachodzące na niego przykrycie 64. Odcinki te opisują zasadniczo graniastosłupowy przekrój wydrążenia, w którym ściskana sprężyna 15 jest umieszczona z wystarczającym luzem bocznym, ale zabezpieczona przed wyboczeniem. Dno szybu 63, jak wynika z fig. 18, może mieć przebiegający wzdłużnie grzebień 65, na którym spoczywa przesuwnie ściskana sprężyna 15. W dopasowaniu do przekroju sprężyny ten grzebień 65 jest różnie ukształtowany w pionie lub też całkowicie pominięty. Przykrycie 64 jest dostosowane swym kształtem do ramowego łączącego członu ciągnącego G. Ściskana sprężyna 15 przebiega, jak widać, tylko częściowo do wewnątrz lub poniżej przykrycia 64. Dzięki temu istnieje zaznaczony swobodny dostęp sprężyny ściskanej 15 do uruchamiania. Konkretyzuje się to w szczególności w tym, że na ramowym łączącym członie ciągnącym G wykonany jest działający poprzez swobodny dostęp palec popychający 66. Sięga on w obszar przekroju poprzecznego sprężyny ściskanej 15 przechodząc poza jej koniec 60.

Wykonane są dwa popychające palce 66. Wynika to wyraźnie z fig. 18, na której pokazano, że poziomy odcinek jest prowadzony z podparciem na górnych, przebiegających poziomo czołowych końcach ścianek ograniczających bocznie szyb 63. Po zewnętrznej stronie tych ścianek dołączony jest w kierunku do dołu pod kątem prostym pionowy odcinek popychającego palca 66, który jest dołączony do skierowanego ukośnie na zewnątrz, przebiegającego ze spadkiem odcinka łączącego, który wreszcie wchodzi w boczne ramię 46 ramowego łączącego członu ciągnącego G. Poziome odcinki popychającego palca 66 przebiegają zasadniczo w płaszczyznach średnicowych okrągłego przekroju poprzecznego cylindrycznej sprężyny ściskanej 15. Czołowe końce poziomych odcinków popychającego palca 66 pozostawiają pomiędzy sobą szczelinę z. Cel takiego szczelinowego odstępu palca zostanie jeszcze objaśniony poniżej. Umieszczenie sprężyny ściskanej 15 z naprężeniem wstępnym w komorze 62 sprężyny polega na wprowadzeniu pomi ę dzy nieruchome zderzaki komory 62 sprężyny, określające długość tej komory 62 sprężyny. Zderzak zwrócony do końca 60 od strony uruchamiania jest oznaczony przez 67. Zderzak usytuowany blisko wylotu 26, tworzący łożysko oporowe dla drugiego końca 6 i sprężyny ściskanej 15, ma oznaczenie 68. W przypadku obu tych zderzaków 67, 68 chodzi o przebiegające prostopadle do wzdłużnej osi y-y, wystające w kierunku do góry szczęki. Są one osadzone w rurowym odcinku 21 środkowego kanału 22 pompy 4. Wartość wstępnego naprężenia sprężyny ściskanej 15 zależy od tego, jak krótki wybierze się roboczy odstęp pomiędzy zderzakami 67, 68 w stosunku do podstawowej długości stosowanej śrubowej sprężyny ściskanej 15, uwzględniając to, że wstępne naprężenie sprężyny ściskanej 15 uzyskuje się przez mniejszą długość odstępu

PL 199 211 B1 pomiędzy zderzakami 67, 68 komory 62 sprężyny niż wynosi długość sprężyny ściskanej 15. Na odpowiednie ściśnięcie wstępne przypada około 1/10 długości sprężyny. Podczas gdy dla zderzaka 68 bliższego wylotowi 23 można w odniesieniu do szczęk wykorzystać całą wewnętrzną szerokość komory sprężyny, to pozioma szerokość zderzaka 67 usytuowanego blisko komory 17 pompy jest wyraźnie zmniejszona. Odpowiednia różnica jest taka, że zderzak 67 jest nieco mniejszy niż szerokość poziomej szczeliny z pomiędzy popychającymi palcami 66. Popychające palce 66 mogą, zatem po stronie komory pompy mijać wymieniony zderzak 67. Inaczej mówiąc, zbliżony do komory pompy koniec 60 sprężyny jest bez przeszkód ze strony popychających palców 66 wsparty na zderzaku 67 w położeniu podstawowym tej pompy poruszanej dźwignią ręczną (patrz fig. 19). Popychające palce 66 wchodzą w obszar powierzchni płaszczowej pośredniego odcinka rurowego 20 o przekroju poprzecznym większym w porównaniu z rurowym odcinkiem 21 i kończą się, ewentualnie z wykorzystaniem zderzaka, przed ściennym występem 19 obudowy 8. W tym położeniu wystająca do góry część przykrycia 64 swym usytuowanym po stronie komory pompy czołowym końcem jest ustawiona na wysokości zderzaka 68. Czołowy koniec przykrycia 64 zwrócony do wylotu 23 odstaje w miarę poruszającego skoku 69 mechanizmu pompy w położeniu podstawowym pompy 4 od zderzaka 68. Poruszona dźwignia ręczna 6 naciska ten koniec czołowy, jak pokazano na fig. 20, działając z ograniczeniem zderzakowym przeciwko zderzakowi 68. Im bardziej popychające palce 66 ścisną ściskaną sprężynę 15, tym bardziej naciskany jest korpus sprężyny najpierw stopniowo, a potem ostatecznie całkowicie przy współdziałaniu przykrycia 64. Sprężyna ściskana jest, więc dobrze wsparta promieniowo i nie może wyboczyć się z komory 62 sprężyny. Dalsze działanie poruszanej ręcznie pompy rozpylającej nie będzie tu dalej wyjaśniane, ponieważ wynika ono z opisu wersji podstawowej, względnie pierwszego przykładu wykonania.

Zderzaki 67 i 68 są stabilizowane przez przewidzianą przy wtrysku rozpórkę 70, tak, że mogą być wykonane jako wysokojakościowe zderzaki cienkościenne. Jeśli chodzi o ręczną dźwignię 6 pompy 4, to szczelina 9 przy odcinkach 6 dźwigni ręcznej 6, stanowiących czopy łożyskowe, jest wykonana z otworem usytuowanym w kierunku działania siły sprężyny ściskanej 15, a ponadto koniec szczeliny, mający kształt wycinka koła, jest płasko rozszerzony przez odgięty brzegowy kołnierz 71 Koniec szczeliny nie ma już grubości ścianki dźwigni ręcznej 6 posiadającej przekrój poprzeczny w kształcie litery U, ale częściową szerokość otrzymaną z istniejącego wewnętrznego odstępu pomiędzy ramionami dźwigni ręcznej 6. Brzegowy kołnierz 71 może być przedłużony aż w obszar zwężonego otworu, czyli wejścia szczeliny. Korzystna stabilizacja polepszana jest jeszcze przez to, że materiał dźwigni ręcznej po stronie końca szczeliny przechodzi również z obszaru ramienia dźwigni ręcznej 6, posiadającej przekrój poprzeczny w kształcie litery U, przy czym materiał ten jest ciągnięty w kształcie łukowej listwy 72 do grzbietu brzegowego kołnierza 61 (patrz np. fig. 19). Również w drugim przykładzie wykonania wlotowy zawór V1 i wylotowy zawór V2 są wykonane jako integralna część, oznaczona dalej jako wkładka 73. Jest ona umieszczona we wstępnej komorze 74 usytuowanej w kierunku wylotowej dyszy 24 przed komorą 17 pompy, gdzie jest ona umieszczona z zabezpieczeniem wykorzystując do tego celu całą długość tej wstępnej komory. Ponieważ ściskana sprężyna 15 jest przemieszczona z komory pompy, wystę p 19 ś cianki pomię dzy poś rednim odcinkiem rurowym 20 a cylindrem 12 pompy jest teraz wewnątrz swobodny. Wykorzystując to, końcowy odcinek wlotowego zaworu V1, posiadający zwykły pierścieniowy element uszczelniający jest przedłużony tak, że wchodzi w komorę 17 pompy. Na wlotowym zaworze V1 jest teraz utworzony promieniowo dalej odstający pierścieniowy element uszczelniający, konkretnie w postaci pierścieniowego kołnierza 75. Występ ścianki, posiadający w kierunku promieniowym grubość równą wielu grubościom ścianki, tworzy swą schodkową powierzchnią 19' odpowiednią powierzchnię gniazda zaworowego wlotowego zaworu V1. Kołnierz może mieć grubość ścianki zmniejszoną w porównaniu ze zwykłą grubością ścianki wkładki 73. Sam kołnierz 75. ma przy tym najmniejszą grubość, która w cylindrycznej części początkowego obszaru garnkowego odcinka wkładki 73 jest w przybliżeniu podwojona, a w pozostałym obszarze ścianki grubość jest trzykrotna do pięciokrotnej. Osiąga się przez to korzystny kompromis pomiędzy dużą stabilnością własną, która ułatwia też montaż, a żądaną możliwością odgięcia kołnierza 75, który z naprężeniem wstępnym przylega do tworzącej powierzchnię gniazda zaworowego schodkowej powierzchni 19 występu 19 ścianki. W przypadku wkładki 73 według dalszego rozwinięcia pominięto centralny korpus 33 w kształcie ściętego stożka, powodujący rozdzielenie przepływu. Cylindryczny kształt garnkowy jest raczej utrzymany. Aby rozszerzył się on również na wnętrze wstępnej komory 74 przedłużającej komorę 17 pompy w odniesieniu do przyjmowanej cieczy 3, na tłoku 13 pompy utworzony jest wyporowy występ 76 wypełniający w końcowym położeniu poruszania (fig. 20) obszar przepływowy wkładki 73.

PL 199 211 B1

Tkwi on w miejscu przejścia pomiędzy pierścieniem uszczelniającym 39 tłoka 13 pompy po stronie końcowej w korpusie garnkowym tłoka pompy i jest zrealizowany jako występ wyłożony w przeciwnym kierunku. Praktycznie poprzeczne dno 16 według wersji podstawowej jest przemieszczone do obszaru przejściowego przy pierścieniu uszczelniającym 39. Występ jest tak zwymiarowany, że przy napotkaniu pierścienia uszczelniającego 39 na obrzeżu kołnierza 75 wnętrze wkładki 73 jest wypełnione. Ciecz 3 jest wypierana, przepływając przez przepusty 35, z przepływem za wylotowy zawór V2 w środkowym kanale 22. Działanie zaworu w tym dalszym rozwinięciu nie będzie tu szczegółowo powtarzane, ponieważ odpowiada wersji podstawowej. Ponieważ przez przedstawione przemieszczenie do przodu poprzecznego dna tłok 13 pompy jest po swej tylnej stronie 49 trzymany w stanie otwartym, powstaje technicznie korzystna przy wytwarzaniu możliwość, gdyż tłok 13 pompy jest dołączony do ramowego łączącego członu ciągnącego ze swobodnym dostępem poprzez giętkie łączące odcinki 77, które pomiędzy położeniem w formie wtryskowej (patrz łączący człon ciągnący G na fig. 15) a poł o ż eniem montaż owym (patrz fig. 17) umoż liwiają w każ dym przypadku przechylenie pomię dzy tłokiem 13 a łączącym członem ciągnącym G o 90 stopni. Odpowiedni kąt alfa zaznaczono na fig. 15.

Garnkowe wydrążenie tłoka 13 pompy jest, jak pokazano, odsłonięte przez usytuowany po stronie łączącego członu ciągnącego odcinek otworu O ciągnącego członu G w formie jak również przy wyjmowaniu z formy. Mostek 48 jest wykonany w kształcie hakowego ramienia. Tworzy się cienkowarstwową zawiasę porównywalną z cienkowarstwową zawiasą 50 w wersji podstawowej. Odcinki łączące 77 nie przebiegają teraz już poprzecznie na całej długości mostka 48. Są one raczej usytuowane we wspólnej płaszczyźnie poprzecznej na przekątnych tłoka pompy.

Claims (30)

1. Pompa uruchamiana dźwignią ręczną do rozpylania cieczy, zwłaszcza do nasadzenia na butelkę, mająca w komorze pompy tłok do rozpylania cieczy z wylotowej dyszy, który przesuwnie, liniowo jest podparty, ściskaną sprężyną i jest połączony z łączącym członem ciągnącym sprzężonym z ułożyskowaną na czopie ręczną dźwignią tak, że przechylny ruch dźwigni ręcznej ciągnie tłok pompy w kierunku cieczy przemieszczającej się do wylotowej dyszy, przy czym łączący człon ciągnący, przebiega równolegle od tylnej strony tłoka pompy do drogi przesunięcia tłoka pompy w kierunku dyszy wylotowej, a na tylnej stronie tłoka pompy umieszczony jest mostek stanowiący integralną część tłoka, znamienna tym, że odcinki (6') dźwigni ręcznej (6) są zaczepione w otwartych szczelinach (9) i podparte przez sprężynę ściskaną (15) w kierunku spychania odcinków (6') do końca otwartych szczelin (9), a w otworze (O), który w kierunku wzdłużnym pompy jest, co najmniej częściowo otoczony przez łączący, ramowy człon ciągnący (G), jest umieszczona obrotowo-wychynie dźwignia ręczna (6), która jest odchylona przez ściskaną sprężyną (15) w kierunku końca (25) nośnej rurki (26) i wylotu (23).

2. Pompa według zastrz. 1, znamienna tym, że szczeliny (9) są otwarte w kierunku przeciwnym do siły ściskania sprężyny ściskanej (15) i są wykonane w obudowie (8) pompy (4).

3. Pompa według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że szczeliny (9) są wykonane w odcinkach (6') panewek dźwigni ręcznej i mają otwór usytuowany w kierunku zgodnym z siłą ściskania sprężyny ściskanej (15).

4. Pompa według zastrz. 1, znamienna tym, że otwór (O) jest utworzony jako obramowanie ręcznej dźwigni (6) i połączenia z ramowym członem ciągnącym (G).

5. Pompa według zastrz. 1, znamienna tym, że wylot (23) jest zaciśnięty na końcu (25) nośnej rurki (26).

6. Pompa według zastrz. 1, znamienna tym, że czop łożyskowy (7) dźwigni ręcznej (6) przechodzi przez rozszerzony odcinek (11) z boku na zewnątrz poniżej wylotu (23).

7. Pompa według zastrz. 1, znamienna tym, że boki szczeliny (9) mają zaczepowe krawędzie (54) przejścia czopu łożyskowego (7).

8. Pompa według zastrz. 1, znamienna tym, że boczne ramiona (46) ramowego łączącego członu ciągnącego (G), są poprzez cienkowarstwowe zawiasy (45), połączone ze skierowanymi do góry rogami (10) dźwigni ręcznej (6), umieszczonymi powyżej odcinków (6') dźwigni (6).

9. Pompa według zastrz. 8, znamienna tym, że mostek (48) ramowego, łączącego członu ciągnącego (G) jest poprzez cienkowarstwową zawiasę (45) połączony z płaskim odcinkiem (51) odchodzącym od tylnej strony (49) tłoka (13) pompy.

PL 199 211 B1

10. Pompa według zastrz. 9, znamienna tym, że płaskiemu odcinkowi (51), przyporządkowane są pionowo odstające stabilizujące odcinki (52).

11. Pompa według zastrz. 9, znamienna tym, że mostek (48) jest umieszczony we wzdłużnej szczelinie (53) cylindra (12) pompy.

12. Pompa według zastrz. 1, znamienna tym, że ściskana sprężyna (15), ma kształt ściętego stożka i jest usytuowana w komorze (17) pompy.

13. Pompa według zastrz. 12, znamienna tym, że ściskana sprężyna (15) jest sprężyną płytkową, umieszczoną w kierunku dźwigni ręcznej (6) i wykonaną integralnie z obudową (8).

14. Pompa według zastrz. 13, znamienna tym, że ściskana sprężyna (15), jest sprężyną pałąkową i ma wygięte, sprężyście podatne ramiona (56), które po stronie wylotowej dźwigni ręcznej (6), są zamocowane na jej wierzchołku.

15. Pompa według zastrz. 14, znamienna tym, że ściskana sprężyna (15) jest wykonana jako usytuowana na zewnątrz komory (17) pompy.

16. Pompa według zastrz. 15, znamienna tym, że sprężyna ściskana (15) jest umieszczona w nieruchomej względem obudowy komorze (62).

17. Pompa według zastrz. 1 albo 16, znamienna tym, że sprężyna ściskana (15), częściowo przebiega wewnątrz przykrycia (64).

18. Pompa według zastrz. 17, znamienna tym, że przykrycie (64), jest wykonane na ramowym łączącym członie ciągnącym (G).

19. Pompa według zastrz. 18, znamienna tym, że na ramowym łączącym członie ciągnącym (G), jest umieszczony popychający palec (66), który jest rozszerzony w kierunku końca (60) sprężyny ściskanej (15).

20. Pompa według zastrz. 19, znamienna tym, że ma dwa popychające palce (66).

21. Pompa według zastrz. 20, znamienna tym, że każdy z dwóch końców (60, 61) sprężyny ściskanej (15) jest przyporządkowany jednemu nieruchomemu względem obudowy zderzakowi (67, 68), komory (62) sprężyny.

22. Pompa według zastrz. 21, znamienna tym, że odstęp pomiędzy zderzakami (67, 68) komory (62) sprężyny, jest krótszy niż długość podstawowa śrubowej sprężyny ściskanej (15).

23. Pompa według zastrz. 12, znamienna tym, że w komorze (17), pompy jest umieszczona wkładka (73), tworząca równocześnie wlotowy zawór (V1) i wylotowy zawór (V2), przy czym wylotowy zawór (V2), jest utworzony przez zwężoną krawędź uszczelniającą przebiegającą w kierunku dyszy wylotowej (24), a wlotowy zawór (V1) tworzy kołnierz (75), przebiegający zasadniczo promieniowo do wymienionego kierunku.

24. Pompa według zastrz. 23, znamienna tym, że kołnierz (75) przylega do wykonanej w komorze (17) pompy powierzchni schodkowej (19'), rozciągającej się poprzecznie do kierunku ruchu przesuwania tłoka (13) pompy.

25. Pompa według zastrz. 23, znamienna tym, że wkładka (73), jest umieszczona we wstępnej komorze (74), usytuowanej przed komorą (17) pompy, w kierunku dyszy wylotowej (24).

26. Pompa według zastrz. 1 albo 25, znamienna tym, że na tłoku (13) pompy wykonany jest wyporowy występ (76), wypełniający w położeniu końcowym ruchu kubkowo ukształtowany obszar przepływowy wkładki (73).

27. Pompa według zastrz. 24, znamienna tym, że tłok (13) pompy jest połączony z ramowym łączącym członem ciągnącym (G), poprzez giętkie odcinki łączące (77), które pomiędzy położeniem formowania wtryskowego a położeniem montażowym umożliwiają przechylenie o 90° pomiędzy tłokiem (13) pompy a łączącym członem ciągnącym (G).

28. Pompa według zastrz. 27, znamienna tym, że łączące odcinki (77), są umieszczone we wspólnej płaszczyźnie poprzecznej w płaszczyznach średnicowych tłoka pompy.

29. Pompa według zastrz. 7, znamienna tym, że koniec szczelin (9), jest rozszerzony przez odgięty pod kątem brzegowy kołnierz (71).

30. Pompa według zastrz. 1 albo 29, znamienna tym, że dźwignia ręczna ma podparcie na tylnej stronie brzegowego kołnierza (71).