PL191858B1

PL191858B1 - Połączenia folii metalowych, korpus o strukturze plastra miodu wykonany z warstw blach, frakcja ziaren lutowia do wytwarzania połączeń lutowanych między dwiema foliami metalowymi, sposób wytwarzania połączenia folii metalowych oraz zastosowanie tego sposobu do wytwarzania korpusów o strukturze plastra miodu

Info

Publication number: PL191858B1
Application number: PL349737A
Authority: PL
Inventors: Ludwig Wieres; Ferdi Kurth; Helge Schlotmann
Original assignee: Emitec Emissionstechnologie
Priority date: 1999-01-27
Filing date: 2000-01-11
Publication date: 2006-07-31
Also published as: KR20010086409A; EP1146985B1; TW443953B; DE50013690D1; CN1336860A; US20030077475A1; US20020022145A1; DE19903184A1; RU2234399C2; BR0007744B1; KR100632159B1; ID29975A; WO2000044522A1; US6659333B2; EP1146985A1; US20030116610A1; US6598782B2; CN1224486C; ES2275489T3; US6918531B2

Abstract

1. Polaczenie folii metalowych obejmujace pierwsza i druga folie metalowa, z których kazda posiada grubosc mniejsza niz 0,04 mm, a obie sa ze soba zlutowane w miejscu polaczenia o ksztalcie klina wypelnionego luto- wiem, znamienne tym, ze masa lutowia ML i masa MF odpowiednich odcinków (7, 8) folii metalowej, stykajacych sie w klinie (5) z lutowiem (6), pozostaja w uprzednio zalozo- nym stosunku, przy czym stosunek MF/ML wynosi od 4 do 8. 11. Korpus o strukturze plastra miodu wykonany z warstw blach, w którym warstwy blach wykonane sa, z co najmniej czesciowo uformowanych folii metalowych, folia metalowa ma grubosc mniejsza niz 0,04 mm, zas warstwy blach przynajmniej czesciowo polaczone sa ze soba meto- da lutowania oraz odpowiednio w miejscach polaczenia lutowanego stykaja sie tworzac kliny, które w szczególnosci wypelnione sa lutowiem, znamienny tym, ze zawiera polaczenia folii metalowych (1; 12) obejmujace…………….. 12. Frakcja ziaren lutowia do wytwarzania polaczen luto- wanych miedzy dwiema foliami metalowymi, które w miejscu polaczenia lutowanego tworza klin, w szczególnosci do wytwa- rzania polaczen lutowanych w korpusach o strukturze plastra miodu wykonanych z folii metalowych, posiadajaca ziarna o wymiarach od 0,001 do 0,2 mm, znamienna tym, ze zawie- ra ziarna odpowiednio do grubosci ……………………………... PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotowy wynalazek dotyczy połączenia pierwszej oraz drugiej folii metalowe], Pierwsza oraz druga folia metalowa mają grubość mniejszą niż 0,05 mm i są wzajemnie zlutowane w miejscu połączenia. Miejsce połączenia ukształtowane jest w postaci klina wypełnianego lutowiem. Ponadto wynalazek dotyczy korpusu o strukturze plastra miodu, ukształtowanej z warstw blach. Warstwy blach składane są,z co najmniej częściowo formowanych folii metalowych, przy czym folie te mają grubość poniżej 0,05 mm. Warstwy blach są ze sobą, co najmniej w pewnym stopniu łączone metodą lutowania. W lutowanych miejscach łączenia mają one przygotowane odpowiednio jeden lub dwa kliny, wypełniane lutowiem. Wynalazek dotyczy również frakcji ziarna lutowia, do wytwarzania połączeń lutowanych, jak również sposobu wytwarzania połączeń folii metalowych za pomocą ziarna lutowia.

Metody lutowania jak również połączenia lutowane, stosowane przykładowo do korpusów o strukturze plastra miodu, zaliczane są do znanych w współczesnej technice. Z opisu DE 42 19 45C1 wynika, że korpus o strukturze plastra miodu zanurzany jest w złożu fluidalnym sporządzonym z proszku składającego się z lutowia. Poddany wcześniejszej obróbce korpus o strukturze plastra miodu gromadzi, w pożądanych miejscach, ziarna lutowia składające się z zastosowanej frakcji ziarna lutowia. Wielkości ziarna lutowia powinna zawierać się w zakresie od 1do 200 mikrometrów, a korzystnie w zakresie od 38 do 125 mikrometrów, przy czym pożądane jest, aby były to ziarna o wielkości raczej mieszczące się w dolnej połowie tego przedziału niż w jego górnej połowie. Inne metody łączenia za pomocą lutowania wywodzą się również z przytoczonego źródła literaturowego. Metody lutowania wchodzące w zakres współczesnego stanu techniki mogą być z powodzeniem stosowane do łączenia metodą lutowania korpusów o strukturze plastra miodu, w przypadku których warstwy blach składają się z blach, do wykonania których użyto materiału wyjściowego o grubości co najmniej 50 mikrometrów i większej.

Przy próbach połączenia folii metalowych o grubości materiału użytego do ich wykonania wynoszącej poniżej 50 mikrometrów, w, szczególności przy wytwarzaniu korpusów o strukturze plastra miodu stwierdzono, że komórki struktury systematycznie ulegały stopieniu, gdy korpus o strukturze plastra miodu był nagrzewany do temperatury lutowania. Należy również stwierdzić, że komórki korpusu o strukturze plastra miodu ulegały deformacji. Dopiero, gdy zastosowano ilość lutowia umieszczanego w miejscu złącza lutowanego zgodną z podaną poniżej regułą odpowiednio do dotychczas stosowanej grubości blachy, możliwe stało się uzyskanie warunków, przy których folie metalowe nie ulegały poluzowaniu względem siebie oraz uniknięto tworzenia się szczelin na krawędziach, a ponadto pomimo ograniczenia ilości lutowia uzyskano trwałe połączenie w miejscach lutowania.

Celem przedmiotowego wynalazku jest zapewnienie skutecznego połączenia folii metalowych o grubości poniżej 50 mikrometrów a w szczególności poniżej 40 mikrometrów, jak również środków do jego wytworzenia.

Przedmiotem wynalazku jest połączenie folii metalowych obejmujące pierwszą i drugą folię metalową, z których każda posiada grubość mniejszą niż 0,04 mm, a obie są ze sobą zlutowane w miejscu połączenia o kształcie klina wypełnionego lutowiem, charakteryzujące się tym, że masa lutowia ML i masa MF odpowiednich odcinków folii metalowej, stykających się w klinie z lutowiem, pozostają w uprzednio założonym stosunku, przy czym stosunek MF/ML wynosi od 4 do 8.

Przedmiotem wynalazku jest również połączenie folii metalowych obejmujące pierwszą i drugą folię metalową, z których każda posiada grubość mniejszą niż 0,04 mm, a obie są ze sobą zlutowane w miejscu połączenia o kształcie klina wypełnionego lutowiem, charakteryzujące się tym, że masa lutowia ML znajdującego się w klinie pozostaje względem grubości folii metalowej DF w stosunku ML/DF = 16 g/m do 8 g/m.

W korzystnym wariancie realizacji połączenia folii, metalowych według wynalazku przy grubości folii metalowej DF wynoszącej od poniżej 0,04 mm do 0,03 mm, górna granica O masy lutowia ML zmniejsza się w przybliżeniu liniowo w zależności od grubości folii metalowej DF.

W innym korzystnym wariancie realizacji połączenia folii metalowych według wynalazku stosunek górnej granicy O masy lutowia ML do grubości folii metalowej DF wynosi w przybliżeniu ML/DF=14,6 g/m z odchyłką +5% i-5%.

W jeszcze innym korzystnym wariancie realizacji połączenia folii metalowych według wynalazku dolna granica U masy lutowia ML zmniejsza się w przybliżeniu liniowo w zależności od grubości folii metalowej DF.

PL 191 858 B1

W następnym korzystnym wariancie realizacji połączenia folii metalowych według wynalazku stosunek dolnej granicy U użytej masy lutowia ML do grubości folii metalowej DF wynosi w przybliżeniu ML/DF = 8,7 g/m z odchyłką +5% i -5%.

W kolejnym korzystnym wariancie realizacji połączenia folii metalowych według wynalazku, począwszy od grubości folii metalowej DF wynoszącej 0,03 mm i mniej, stosunek górnej granicy O masy lutowia ML do grubości folii metalowej DF kształtuje się wzdłuż krzywej przechodzącej przez punkty o następujących współrzędnych: (14,6 g/m; 0,03 mm), (14,8 g/m; 0,025 mm), (16 g/m; 0,02 mm), (27 g/m; 0,01 mm).

W dalszym korzystnym wariancie realizacji połączenia folii metalowych według wynalazku począwszy od grubości folii metalowej DF wynoszącej 0,03 mmi mniej, stosunek dolnej granicy U masy lutowia ML do grubości folii metalowej DF kształtuje się wzdłuż krzywej przechodzącej przez punkty o następujących współrzędnych: (8,6 g/m; 0,03 mm), (9 g/m; 0,025 mm), (9,2 g/m; 0,02 mm), (16 g/m; 0,01 mm).

W innym korzystnym wariancie realizacji połączenia folii, metalowych według wynalazku począwszy od grubości folii metalowej DF wynoszącej 0,03 mm i mniej, stosunek masy lutowia ML do grubości folii metalowej DF kształtuje się wzdłuż krzywej przechodzącej przez punkty o następujących współrzędnych: (11 g/m; 0,03 mm), (11,2 g/m; 0,025 mm), (12 g/m; 0,02 mm), (20 g/m; 0,01 mm).

W jeszcze innym korzystnym wariancie realizacji połączenia folii metalowych według wynalazku stosunek masy lutowia ML znajdującego się w połączeniu klinowym do grubości folii metalowej DF wynosi około ML/MF = 11 g/m z odchyłką od +15% do -10%.

Przedmiotem wynalazku jest również korpus o strukturze plastra miodu wykonany z warstw blach, w którym warstwy blach wykonane są,z co najmniej częściowo uformowanych folii metalowych, folia metalowa ma grubość mniejszą niż 0,04 mm, zaś warstwy blach przynajmniej częściowo połączone są ze sobą metodą lutowania oraz odpowiednio w miejscach połączenia lutowanego stykają się tworząc kliny, które w szczególności wypełnione są lutowiem, charakteryzujący się tym, że zawiera połączenia folii metalowych obejmujące pierwszą i drugą folię metalową, z których każda ma grubość mniejszą niż 0,04 mm, a obie są ze sobą zlutowane w miejscu połączenia o kształcie klina wypełnionego lutowiem, w których to połączeniach, masa lutowia ML i masa MF odpowiednich odcinków folii metalowej, stykających się w klinie z lutowiem, pozostają w uprzednio założonym stosunku, przy czym stosunek MF/ML wynosi od 4 do 8.

Ponadto, przedmiotem wynalazku jest również frakcja ziaren lutowia do wytwarzania połączeń lutowanych między dwiema foliami metalowymi, które w miejscu połączenia lutowanego tworzą klin, w szczególności do wytwarzania połączeń lutowanych w korpusach o strukturze plastra miodu wykonanych z folii metalowych, posiadająca ziarna o wymiarach od 0,001 do 0,2 mm, charakteryzująca się tym, że zawiera ziarna odpowiednio do grubości folii metalowej:

-dla grubości folii wynoszącej około 0,05 mm, ziarna od maksymalnej średnicy 0,135 mm do minimalnej średnicy 0,015 mm,

-dla grubości folii wynoszącej około 0,02 mm, ziarna od maksymalnej średnicy 0,08 mm do minimalnej średnicy 0,02 mm,

-dla grubości folii metalowej umieszczanej między łączonymi foliami: z maksymalną średnicą i minimalną średnicą ziaren lutowia wynikającą w przybliżeniu z zależności liniowej z odpowiednich wartości dla grubości folii metalowej od 0,05 do 0,02 mm, a ponadto

- wartość maksymalna krzywej rozkładu Gaussa wyrażona w procentach, odniesiona do odpowiednich średnic frakcji ziaren lutowia, układa się w przybliżeniu w środku zakresu maksymalnych i minimalnych średnic frakcji ziaren lutowia.

W jednym z korzystnych wariantów realizacji frakcji ziaren lutowia według wynalazku rozkład Gaussa przy mniejszych grubościach folii metalowych w zakresie od 0,05 do 0,02 mm pozostaje w przybliżeniu jednakowy.

W innym korzystnym wariancie realizacji frakcji ziaren lutowia według wynalazku maksymalna średnica frakcji ziaren lutowia wynika z następujących wartości:

-dla grubości folii ok. 0,05 mm -z ziaren lutowia o maksymalnej średnicy 0,125 mm, a w szczególności 0,105 mm,

-dla grubości folii ok. 0,02 mm -z ziaren lutowia o maksymalnej średnicy 0,07 mm, a w szczególności 0,063 mm,

PL 191 858 B1

- dla grubości folii metalowej umieszczonej między łączonymi foliami, zawierającej ziarna lutowia, których maksymalna średnica wynika w przybliżeniu z zależności liniowej dla odpowiednich wartości grubości folii metalowej od 0,05 do 0,02 mm.

W jeszcze innym korzystnym wariancie realizacji frakcji ziaren lutowia według wynalazku minimalna średnica frakcji ziaren lutowia wynika z następujących wartości:

- dla grubości folii ok. 0,05 mm - z ziaren lutowia o minimalnej średnicy 0,018 mm, a w szczególności 0,023 mm,

-dla grubości folii ok. 0,02 mm -z ziaren lutowia o minimalnej średnicy 0,03 mm, a w szczególności 0,035 mm,

- dla grubości folii metalowej umieszczonej między łączonymi foliami zawierającej ziarna lutowia, których maksymalna średnica wynika w przybliżeniu z zależności liniowej dla odpowiednich wartości grubości folii metalowej od 0,05 do 0,02 mm

W kolejnym korzystnym wariancie realizacji frakcji ziaren lutowia według wynalazku począwszy od grubości folii metalowej 0,03 mm i mniej, minimalna średnica ziaren lutowia wynosi 0,03, a w szczególności 0,035 mm.

Przedmiotem wynalazku jest również sposób wytwarzania połączenia folii metalowych składającego się z pierwszej i drugiej folii metalowej, za pomocą frakcji ziaren lutowia, w którym pierwsza i druga folia metalowa mają grubość mniejszą niż 0,05 mm, obie folie metalowe w miejscu ich łączenia poddaje się lutowaniu, miejsce połączenia ukształtowane jest w formie klina, zaś pierwszą i drugą folię metalową zwilża się przed zetknięciem się ich z frakcją ziaren lutowia, charakteryzujący się tym, że stosuje się frakcję ziaren lutowia do wytwarzania połączeń lutowanych między pierwszą i drugą folią metalową, które w miejscu połączenia lutowanego tworzą klin, w szczególności do wytwarzania połączeń lutowanych w korpusach o strukturze plastra miodu wykonanych z folii metalowych, przy czym frakcja ziaren lutowia zawiera ziarna o wymiarach od 0,001 do 0,2 mm, która to frakcja ziaren lutowia zawiera ziarna odpowiednio do grubości folii metalowej:

-dla grubości folii ok. 0,05 mm - ziarna od maksymalnej średnicy 0,135 mm do minimalnej średnicy 0,015 mm,

-dla grubości folii ok. 0,02 mm - ziarna od maksymalnej średnicy 0,08 mm do minimalnej średnicy 0,02 mm,

- dla grubości folii metalowej umieszczanej między łączonymi foliami: z maksymalną średnicą i minimalną średnicą ziaren lutowia wynikającą w przybliżeniu z zależności liniowej z odpowiednich wartości dla grubości folii metalowej od 0,05 do 0,02 mm, a ponadto

Przedmiotem wynalazku jest również sposób wytwarzania połączenia folii metalowych składającego się z pierwszej i drugiej folii metalowej, za pomocą frakcji ziaren lutowia, w którym pierwsza i druga folia metalowa mają grubość mniejszą niż 0,05 mm, obie folie metalowe w miejscu ich łączenia poddaje się lutowaniu, miejsce połączenia ukształtowane jest w formie klina, zaś pierwszą i drugą folię metalową zwilża się przed zetknięciem się ich z frakcją ziaren lutowia, znamienny tym, że w pierwszym etapie lutowania pierwszą i drugą folię metalową styka się z pierwszą frakcją ziaren lutowia, a następnie, w drugim etapie, folie metalowe powtórnie styka się z frakcją ziaren lutowia, przy czym stosuje się folię metalową, której grubość wynosi 0,03 mm i mniej.

W jednym z korzystnych wariantów realizacji sposobu według wynalazku pierwszą frakcję ziaren lutowia dobiera się tak, że zawiera ona ziarna lutowia o większej średnicy maksymalnej i mniejszej średnicy minimalnej niż zastosowana w drugim etapie frakcja ziaren lutowia.

W innym korzystnym wariancie realizacji sposobu według wynalazku pierwszym etapie stosuje się pierwszą frakcję ziaren lutowia przeznaczoną do wytwarzania połączeń lutowanych między pierwszą i drugą folią metalową, które w miejscu połączenia lutowanego tworzą klina, w szczególności do wytwarzania połączeń lutowanych w korpusach o strukturze plastra miodu wykonanych z folii metalowych, przy czym frakcja ziaren lutowia zawiera ziarna o wymiarach od 0,001 do 0,2 mm, która to frakcja ziaren lutowia zawiera ziarna odpowiednio do grubości folii metalowej:

- dla grubości folii ok. 0,05 mm - ziarna od maksymalnej średnicy 0,135 mm do minimalnej średnicy 0,015 mm,

PL 191 858 B1

- dla grubości folii ok. 0,02 mm - ziarna od maksymalnej średnicy 0,08 mm do minimalnej średnicy 0,02 mm,

W kolejnym korzystnym wariancie realizacji sposobu według wynalazku w drugim etapie drugą frakcję ziaren lutowia dobiera się w ten sposób, że maksymalna średnica ziaren lutowia jest mniejsza niż 0,07 mm, a minimalna średnica ziaren lutowia jest większa niż 0,045 mm.

Przedmiotem wynalazku jest także zastosowanie sposobu według wynalazku do wytwarzania korpusów o strukturze plastra miodu.

Jeśli do połączenia folii metalowych użyta zostanie folia, której grubość DF będzie wynosiła od 0,05 do 0,03 mm, to dla wytworzenia połączenia masę lutowia ML niezbędną do łączenia folii metalowych dobrać będzie można przy wykorzystaniu zależności liniowej odpowiednio do grubości folii DF. Im mniejsza jest grubość folii metalowej DF, mniejsza staje się masa niezbędnego do użycia lutowia ML. Górną jak również i dolną granicę niezbędnej do użycia masy lutowia ML, można więc określić dla kilku grubości folii metalowych DF i następnie interpolować względnie ekstrapolować na inne ich grubości. Jeśli opracowana zostanie zależność między masą lutowia ML a grubością folii DF to wówczas okaże się, że celowe jest przyjęcie jako górnej granicy stosunku ML/DF = 14,6 g/m z odchyłką w zakresie od +5% do -5%. Dolną granicę stosunku masy lutowia ML do grubości folii DF, której stosowanie uznać można jeszcze za celowe stanowi stosunek ML/DF = 8,7 z odchyłką w zakresie od +5% do -5%. Na podstawie obu tych podanych proporcji, stanowiących górną i dolną granicę, można dla stosowanych grubości folii DF od poniżej 0,05 mm do ok. 0,03 mm bardzo dokładnie określić prawidłowy zakres. Najlepsze wyniki odnośnie wytrzymałości połączenia folii metalowych uzyskano wówczas, gdy stosunek masy lutowia ML znajdującego się w klinie tworzącym połączenie do grubości folii metalowej DF wynosi ok. ML/DF =11 g/m z odchyłką w zakresie od + 15% do -10%.

Przy zastosowaniu folii metalowej o grubości DF ok. 0,03 mm i mniej, która ma być łączona z wykorzystaniem folii metalowej można również zastosować podaną powyżej zależność, aby uzyskać zadowalające wyniki. Nieoczekiwanie okazało się jednak, że przy grubości łączonych folii o grubości mniejszej niż 0,03 mm nie tylko nadal istnieje liniowa zależność między niezbędną do zastosowania ilością lutowia a grubością folii metalowej MF, ale również występuje wzrost wspomnianej liniowości w stosunku do grubości folii DF o grubości w zakresie od poniżej 0,05 mm do 0,03 mm. Ulega ona w pewnym stopniu spłaszczeniu. Przy grubościach folii DF od 0,03 mm i mniejszej preferowane jest wybieranie górnej granicy masy lutowia ML określanej przez jej zależność od grubości folii metalowej DF wzdłuż krzywej, przechodzącej przez następujące punkty: (14,6 g/m, 0,03 mm), (14,8 g/m, 0,025 mm), (16 g/m, 0,02 mm), (27 g/m, 0,01 mm). Dolną granicę przy grubości folii metalowej DF ok. 0,03 mm i poniżej dla zastosowanej masy ML w zależności od grubości folii metalowej. DF korzystnie wybiera się z krzywej przebiegającej przez następujące punkty (ML/DF, DF): (8,6 g/m, 0,03 mm), (9 g/m, 0,025 mm), (9,2 g/m, 0,02 mm), (16 g/m, 0,01 mm). Szczególnie trwałe połączenia folii metalowych przy grubości folii DF ok. 0,03 mm i mniejszej uzyskano wówczas, gdy masa lutowia w zależności od grubości folii metalowej DF dobrana została na podstawie krzywej, przechodzącej przez następujące punkty (ML/DF, DF): (11 g/m, 0,03 mm), (11,2 g/m, 0,025 mm), (12 g/m, 0,02 mm), (20 g/m, 0,01 mm). Również dla tych krzywych obowiązują odchyłki w zakresie od +5% do -5%).

Preferowany zakres zastosowania dla przedstawionych powyżej połączeń folii metalowych stanowią korpusy o strukturze plastra miodu wykonywane z warstw blach. Tego rodzaju korpus o strukturze plastra miodu wykonany z warstw blach powinien być zbudowany z folii metalowych przynajmniej częściowo formowanych (np. o kształcie falistym). Folia metalowa ma grubość poniżej 0,05 mm, przy czym warstwy blach przynajmniej częściowo łączone są metodą lutowania oraz w miejscach połączeń lutowanych mają wykonane jeden względnie dwa kliny, wypełnione lutowiem. Przy zastosowaniu podanych powyżej zasad doboru połączeń folii metalowych okazało się, że odporność korpusów o strukturze plastra miodu na działanie obciążeń mechanicznych była o wiele większa w porównaniu z korpusami wytworzonymi przy użyciu ilości lutowia, które zwykle stosowano dotychczas. Również przy zastosowaniu folii metalowych o różnych grubościach stało się możliwe, przy

PL 191 858 B1 uwzględnieniu wyznaczonych reguł określających zależność między masą lutowia ML a grubością folii metalowej DF, wyznaczanie w szybki i prosty sposób efektywnych ilości lutowia do wykonania połączenia. Jednakże nie tylko zwiększono trwałość korpusów, lecz uniknięto również przedstawionych powyżej takich problemów jak przepalanie się komórek, luzowanie się miejsc przylegania oraz tworzenie się szczelin na krawędziach.

Jak podano powyżej, kolejnym środkiem służącym do wytwarzania trwałych połączeń folii metalowych jest wykorzystanie odpowiedniej frakcji ziaren lutowia do wytwarzania połączeń lutowanych między dwiema foliami metalowymi.

Niespodziewanie ujawniła się liniowa zależność w zakresie między maksymalnymi i minimalnymi średnicami ziaren lutowia występujących w przedziale frakcji ziarnistości, odpowiednio przyporządkowana grubości łączonych folii. Ponadto uzyskano bardzo trwałe połączenia folii metalowych dla grubości folii DF ok. 0,05 mm oraz poniżej, w szczególności 0,03 mm, przy czym maksymalna wartość wynikająca z rozkładu Gaussa przy mniejszych grubościach folii nie wykazuje przesunięcia w kierunku ziaren o małych wymiarach, lecz kształtuje się nieco poniżej środkowej strefy tego rozkładu. Jeśli regularny kształt krzywej Gaussa otrzymuje się przy zmniejszających się uśrednionych grubościach folii i nie zmienia się ich przy konkretnych grubościach folii, wynoszących do 0,01 mm, to wówczas otrzymuje się nadzwyczaj trwałe ich połączenia.

Dla maksymalnych średnic frakcji ziaren lutowia jako nadzwyczaj korzystna okazała się następująca zasada doboru, zgodnie z którą maksymalną średnicę frakcji ziaren lutowia określa się na podstawie następujących wartości:

- dla grubości łączonych folii ok. 0,05 mm z ziarnami lutowia o maksymalnej średnicy wynoszącej 0,125 mm, a w szczególności 0,105 mm,

- dla grubości łączonych folii ok. 0,02 mm z ziarnami lutowia o maksymalnej średnicy wynoszącej 0,07 mm, a w szczególności 0,063 mm,

- dla grubości folii metalowej umieszczonej między łączonymi foliami, zawierającej ziarna lutowia o maksymalnym wymiarze wyznaczanym w przybliżeniu z zależności liniowej ustalonej w oparciu o odpowiednie wartości przyjmowane dla folii metalowych o grubościach 0,05 mm i 0,02 mm.

Dla minimalnych średnic frakcji ziaren lutowia jako nadzwyczaj korzystna okazała się przedstawiona poniżej zasada doboru:

- dla grubości łączonych folii ok. 0,05 mm z ziarnami lutowia o minimalnej średnicy wynoszącej od 0,018 mm, a w szczególności 0,023 mm,

- dla grubości łączonych folii ok. 0,02 mm z ziarnami lutowia o minimalnej średnicy wynoszącej od 0,03 mm, a w szczególności 0,035 mm

Dla grubości folii metalowej wynoszącej 0,03 i mniejszej niespodziewanie stwierdzono, że minimalna średnica ziaren lutowia nie ulega dalszemu zmniejszeniu. Połączenia folii metalowych stają się natomiast szczególnie trwałe, gdy minimalna średnica ziaren lutowia wynosi około 0,03 mm, a w szczególności 0,035. Ziarna lutowia, których średnica była mniejsza, nie poprawiały trwałości połączenia. Często stwierdzano raczej jego pogorszenie.

Jak również wspomniano powyżej, przedmiotowy wynalazek dotyczy również sposobu wytwarzania połączenia folii metalowych składającego się z pierwszej i drugiej folii metalowej, za pomocą frakcji ziaren lutowia.

W pierwszym etapie wykonywania połączenia dochodzi do zetknięcia się obu folii metalowych poddawanych lutowaniu za pomocą odpowiednio dobranej frakcji ziaren lutowia. Następnie folie metalowe podawane lutowaniu ponownie styka się z kolejną frakcją ziaren lutowia. W tym przypadku stosowane są folie metalowe, których grubość wynosi 0,03 mm i mniej. Przy tak małych grubościach materiału folii metalowych niespodziewanie poskutkowało zastosowanie metody lutowania dwuetapowego i pomimo wysokich kosztów wykonania okazało się ono bardziej celowe niż metoda lutowania jednoetapowego. Uzyskano przy tym lepszą trwałość jak również możliwa stała się skuteczniejsza kontrola nanoszonej ilości lutowia niż przy zwykłym jednoetapowym nanoszeniu folii metalowej zawierającej frakcję ziaren lutowia.

Polepszenie uzyskane przez zastosowanie metody dwuetapowej nastąpiło dzięki temu, że pierwszą frakcję ziaren lutowia dobrano w ten sposób, że zawierała ona większe maksymalne i mniejsze minimalne ziarna lutowia, niż frakcja ziaren lutowia użyta w drugim etapie lutowania. Tym sposoPL 191 858 B1 bem udało się wypełnić przerwy spoiny, pozostałe po pierwszym etapie. Korzystnie w pierwszym etapie lutowania pierwszą frakcję ziaren lutowia dobiera się w sposób opisany powyżej. Drugą frakcję ziaren lutowia celowo dobiera się w taki sposób, że maksymalna średnica ziaren lutowia jest mniejsza niż 0,07 mm, a minimalna średnica ziaren jest większa niż 0,04 mm. Przy przestrzeganiu tych zasad doboru połączenia folii metalowych okazały się szczególnie trwałe. W szczególności przy lutowaniu korpusów o strukturze plastra miodu połączenia folii metalowych wykazały brak wad wykonania względnie też ich udział bezpośrednio po operacji wykonania połączenia, jak również przy dalszych próbach jakościowych okazał się niezwykle mały.

Dalsze korzystne rozwiązania dotyczące ukształtowania oraz cechy wynalazku przedstawiono na rysunku. Cechy te kojarzyć można również odpowiednio z kolejnymi, wariantami realizacji wynalazku. Rysunek obejmuje:

fig. 1. przedstawiającą połączenie lutowane utworzone przez złożenie dwóch folii, fig. 2. przedstawia zależność między ilością lutowia niezbędnego na jeden punkt połączenia folii metalowych w zależności od grubości zastosowanej folii metalowej, fig. 3. przedstawia połączenie lutowane wypełnione standardową frakcją ziaren lutowia, fig. 4. przedstawia połączenie lutowane wypełnioną zmodyfikowaną frakcją ziaren lutowia, fig. 5. przedstawia zależność między zastosowaną frakcją ziaren lutowia a grubością zastosowanej folii metalowej, fig. 6. przedstawia zależność między zastosowaną ilością lutowia a grubością folii metalowej, fig. 7. przedstawia zależność pomiędzy zastosowaną frakcją ziaren lutowia a grubością folii metalowej, fig. 8. przedstawia schematyczny rozkład Gaussa dla średnic ziaren zastosowanej frakcji ziaren lutowia, fig. 9. przedstawia kolejną zależność między zastosowaną ilością lutowia a grubością folii metalowej. Na figurze 1 przedstawiono połączenie folii metalowych l składające się z pierwszej folii 2 i drugiej folii 3. Folie metalowe 2, 3 zlutowane są ze sobą w miejscu połączenia 4. Miejsce połączenia lutowego 4 tworzy klin 5 powstały przez nałożenie pierwszej folii metalowej 2 na drugą folię metalową 3. Wewnątrz klina 5 znajduje się lutowie 6. Wspomniane lutowie 6 naniesione jest w postaci frakcji ziaren lutowia na pierwszy odcinek 7 i na drugi odcinek 8 pierwszej folii metalowej 2, względnie na drugi odcinek folii metalowej 3. Jest to możliwe np. przy zastosowaniu metody przedstawionej w DE 4219145 C1, co poniżej określono ogólnie jako powlekanie, niniejszym wskazany opis włącza się jako odnośnik. Jednak możliwe jest również nanoszenie lutowia 6 stosowane w innej metodzie lutowania, również opisanej w dokumencie DE 4219145. Pierwsza folia metalowa 2 i druga folia metalowa 3 mają odpowiednio grubość DF = 0,05 mm. Dla uzyskania lepszej przyczepności lutowia 6 powierzchnie obu folii metalowych 2, 3 można poddać odpowiedniej obróbce wstępnej bądź też ujawnić ich mikrostrukturę. Masa ML lutowia 6, znajdującego się w klinie tworzącym połączenie dobierana jest w ten sposób, że masa ML pozostaje w stałej proporcji do masy MF pierwszego odcinka 7 i drugiego odcinka 8 pierwszej folii metalowej 2 i drugiej folii metalowej 3, niezależnie od tego, jakie wybrano grubości łączonych folii. Masę MF odcinka 7 wyznacza się przy tym przez zsumowanie odpowiednich poszczególnych mas pierwszego odcinka 7 oraz drugiego odcinka 8. Masy te z kolei otrzymuje się w oparciu o odpowiednie grubości folii metalowych DF oraz długości LA odcinków, stykających się z lutowiem. Dolicza się do tego również długości rzeczywiście stykających się ze sobą odcinków obu folii metalowych 2, 3. Pozostaje to w stałych w przybliżeniu proporcjach otrzymanych również wówczas, gdy pierwsza folia metalowa 2 ma inną grubość DF niż druga folia metalowa 3.

Na figurze 2 przedstawiono zależność między masą lutowia ML znajdującego się w miejscu połączenia od wybranej grubości folii DF. Uwidoczniono wspomnianą już wcześniej w przybliżeniu liniową zależność dla folii metalowych o grubości mniejszej niż 0,05 mm. Wartość stałą wykazuje nie tylko stosunek MF/ML, lecz również przyrost określony z zależności ΔML/ΔDF dla trwałego połączenia folii metalowych jest również w przybliżeniu liniowy. Umożliwia to, przy wyborze różnych grubości folii metalowych, zawsze natychmiastowe wyznaczenie odpowiedniej masy lutowia ML metodą interpolacji względnie ekstrapolacji. Szczególnie trwałe połączenia folii metalowych w przypadku korpusów o strukturze plastra miodu uzyskano dla następujących par wartości (DF [mikrometry]; ML [10^-4 gramów]), jak przedstawiono na fig. 2: (50, 5,5), (40, 4,4), (30, 3,3), (25, 2,8). Jeśli masa lutowia ML mieści się w przedziale podanych wyżej grubości folii metalowych DF, naturalnie z uwzględnieniem odpowiednich odchyłek w górę jak również w dół wynoszących ok. 10% w zależności od właściwości

PL 191 858 B1 materiału, jak również w zależności od metody lutowania, to wówczas eliminowane są zjawiska przepalenia komórek jak również ich deformacje występujące w przeciwnym razie przy zwykłym lutowaniu.

Na figurze 3 przedstawiono kolejny rodzaj połączenia folii metalowych 9. W klinie 5 tworzącym połączenie zgodnie z dotychczasowym stanem techniki umieszczono standardową frakcję ziaren lutowia 10. Klin 5, z uwagi na zastosowanie standardowej frakcji ziaren lutowia 10, jest na skraju całkowicie zamknięty. Oznacza to, że między pierwszą folią metalową 2 i drugą folią metalową 3 znajduje się zwarte, całkowicie ze sobą związane skupisko lutowia 6, które ukształtowało się w postaci klina między foliami metalowymi 2 i 3. Różni się od niego inne połączenie folii metalowych, jaki przedstawiono na fig. 4 przed wykonaniem lutowania.

Na figurze 4 przedstawiono inny rodzaj połączenia folii metalowych 12 składającego się z pierwszej folii metalowej 2 oraz z drugiej folii metalowej 3. Na obie te folie metalowe 2 i 3 naniesione jest lutowie 6 w postaci pierwszej warstwy 13 na pierwszej folii metalowej 2 i drugiej warstwy 14 na drugiej folii metalowej 3. Osiągnięto to przez zastosowanie w przeciwieństwie do standardowej frakcji ziaren lutowia zmienionej, zmodyfikowanej frakcji ziaren lutowia, opisanej powyżej w treści opisu. Ze względu na niniejsze ilości lutowia znajdujące się w strefie połączenia folii metalowych 12, w przeciwieństwie do połączenia folii metalowych 9 pokazanego na fig. 3, ze względu na mniejsze grubości folii metalowej DF wynoszącej 0,03 mm i poniżej, nie istnieje niebezpieczeństwo, że lutowie przeniknie przez folie metalowe 2 i 3, względnie podczas tworzenia się złącza lutowanego wystąpi zjawisko tworzenia się szczelin w strefach skrajnych, w szczególności w przypadku korpusów o strukturze plastra miodu.

Na figurze 5 przedstawiono zależność między doborem właściwej frakcji ziaren lutowia, przedstawionej na osi Y a zastosowaną grubością folii metalowej DF, przedstawioną na osi X. Dla grubości folii metalowej DF wynoszącej 50 mikrometrów zastosowano frakcje ziaren lutowia, w której najmniejsza średnica ziaren lutowia jest większa od 25 mikrometrów oraz w której największa średnica ziaren lutowia jest mniejsza niż 106 mikrometrów. Przy mniejszej grubości folii metalowej DF frakcję ziaren lutowia dobiera się tak, że maksymalna największa średnica ziaren lutowia coraz bardziej ulega zmniejszeniu, a natomiast najmniejsza możliwa do zastosowania średnica ziaren lutowia jest coraz bardziej zwiększana. Prowadzi to w konsekwencji do tego, że począwszy od pewnej grubości folii metalowej DF występują wyłącznie ziarna lutowia, których średnica jest większa niż właściwa grubość folii metalowej DF. Rozkład Gaussa w przedziale jego maksymalnych wartości nie wskazuje na tendencję przy malejących grubościach folii metalowych DF do stosowania coraz mniejszych ziaren lutowia. Wielkość ich pozostaje, biorąc pod uwagę kształt krzywej, raczej na stałym poziomie i jedynie w strefach skrajnych zmierza ona do zawężenia, przy wartościach maksymalnych utrzymujących się na poziomie średnim. Współzależność ta przedstawiona jest w nieco inny sposób na fig. 5. Frakcje ziaren lutowia, zgodnie z równaniem prostej, kształtują się wzdłuż wartości maksymalnych średnic ziaren lutowia. Przedstawiona reguła doboru frakcji ziaren lutowia wynika również ponadto z dalszych figur rysunku.

Na figurze 6 przedstawiono zasadę umożliwiającą uzyskanie trwałych połączeń folii metalowych w przypadku folii metalowych o grubości poniżej 50 mikrometrów, szczególnie wówczas, gdy mają to być połączenia folii metalowych dla korpusów o strukturze plastra miodu stosowanych do katalizatorów gazów spalinowych, które oprócz obciążeń termicznych narażone są również na działanie obciążeń mechanicznych. Na osi Y podano masę lutowia ML przypadającą na jedno połączenie folii metalowych wyrażoną w gramach. Oznacza to taką samą masę, która powinna znajdować się w jednym połączeniu klinowym folii metalowych. Natomiast na osi X przedstawiono grubość folii metalowej DF. Na wykresie zaznaczona jest górna granica O i dolna granica U dla masy ML. Szczególnie dobra trwałość połączenia folii metalowych uzewnętrzniła się wówczas, gdy masę lutowia ML dla odpowiedniej grubości folii metalowej DF wybrano wzdłuż linii wykresu, Godne uwagi przy tym ujęciu jest to, że w zakresie grubości folii między 20 i 30 mikrometrów wprowadzono dodatkowo grubość folii metalowej wynoszącą 25 mikrometrów. Dzięki temu krzywa w szczególności w zakresie poniżej 30 mikrometrów okazała się bardziej liniowa niż w gruncie rzeczy bez zniekształcenia osi X. Pomimo to można na podstawie tego wykresu sformułować wniosek, że w zakresie miedzy 30 a 50 mikrometrów obowiązuje w przybliżeniu liniowa zależność między masą ML a grubością folii metalowej DF. Poniżej grubości 30 mikrometrów wzrost krzywej ulega pewnemu spłaszczeniu. Ponadto można zauważyć, że szerokość pasma odpowiadającego zakresowi masy lutowia kwalifikującej się do wyboru zwęża się stożkowo coraz bardziej w kierunku malejących grubości folii metalowych DF. Idealnie, w przybliżeniu wybrana wielkość masy ML kształtuje się na wykresie wzdłuż krzywej I, przy czym jest ona bliższa dolnej, niż górnej granicy zakresu. Dla korpusów o złożonej budowie przeznaczonych do lutowania, jak np. dla

PL 191 858 B1 korpusu o strukturze plastra miodu, wynika więc stąd sposób regulacji doboru warunków dla metody lutowania, polegający wprawdzie na poruszaniu się wzdłuż krzywej wykresu wyznaczającej wartości idealne, a niezależnie od tego pamiętać należy o tym, aby nie wykroczyć poniżej dolnej granicy wyznaczonego zakresu. Z uwagi na bliskie sąsiedztwo krzywej I ż dolną granicą U istnieje większe niebezpieczeństwo przekroczenia dolnej dopuszczalnej granicy, niż przekroczenie górnej granicy zakresu.

Na figurze 7 przedstawiono szerokość pasma wielkości ziaren, naniesionej na oś Y, w zależności od przyjętej grubości folii metalowej DF, naniesionej na oś X. Wykres ten obrazuje przykładowo szerokość pasma wyznaczoną dla procesu lutowania korpusów o strukturze plastra miodu. Pierwsza krzywa 15 oznaczona punktami w postaci wypełnionych trójkątów obrazuje granicę minimalnych wielkości ziarna kwalifikujących się do zastosowania. Druga krzywa 16 oznacza maksymalną wielkość ziaren kwalifikujących się do zastosowania w zależności od grubości folii metalowej DF. Szczególnie dobre połączenia folii metalowych w przypadku korpusów o strukturze plastra miodu utworzyły się wówczas, gdy wymiary średnic najmniejszych ziaren frakcji ziaren lutowia układały się wzdłuż trzeciej krzywej 17, a największe średnice ziaren frakcji ziaren lutowia kształtowały się wzdłuż czwartej krzywej 18. Poza tym z wykresu można odczytać, że przedstawione na tym wykresie krzywe obrazujące granice frakcji wielkości ziaren lutowia, górną i dolną, odnoszące się do malejących grubości folii metalowych zbliżają się do siebie, tworząc figurę geometryczną o kształcie rękawa. Wartość bezwzględna wzrostu drugiej krzywej 16 i czwartej krzywej 18 jest przy tym większa niż odpowiednie wartości wskaźnika wzrostu dla pierwszej krzywej 15 i trzeciej krzywej 17. W szczególności począwszy od grubości folii metalowej DF wynoszącej 30 mikrometrów i mniejszej absolutny wskaźnik wzrostu pierwszej krzywej 15 i trzeciej krzywej 17 dąży do 0.

Na figurze 8 schematycznie przedstawiono rozkład Gaussa dla średnic ziaren lutowia w zależności od grubości folii metalowej DF. Na osi Y przedstawiono stosunek występujących średnic ziaren lutowia do maksymalnych ich wartości. Na osi X pokazano rozkład procentowy. Można stwierdzić, że po pierwsze maksimum średnic ziaren lutowia kształtuje się w przybliżeniu w środkowej części pasma odpowiadającego frakcji ziaren lutowia. Ponadto można stwierdzić, że zasadniczo typowy kształt krzywej (kształt „dzwonu) przy mniejszych grubościach folii metalowej DF nie zmienia się, w równie małym stopniu, jak procentowy rozkład frakcji ziaren lutowia sam w sobie.

Na figurze 9 przedstawiono ponownie zależność między zastosowaną ilością lutowia a grubością folii metalowej, jak już pokazano na fig. 6. Jednakże na fig. 9 pominięto zniekształcenie na osi X, ponieważ w tym przypadku podziałka jest równomierna. Przy tych wartościach uzyskanych z pomiarów zaobserwować można liniowość przebiegu dolnej granicy U, górnej granicy O oraz idealny przebieg Ido ok. 20 mikrometrów i następnie niewielkie ugięcie.

W tabeli 1 poniżej przestawiono zależność pokazaną już na fig. 6, przy czym w tym przypadku masa lutowia ML w zależności od grubości folii metalowej DF przedstawiona jest jako iloraz odniesiony do grubości folii metalowej DF. Można przy tym zauważyć, że iloraz ten dla grubości folii metalowej DF do 30 mikrometrów kształtuje się w przybliżeniu na stałym poziomie, podczas gdy przy grubości 30 mikrometrów i mniejszej iloraz ML przez DF wzrasta.

Tabela 1

Zależność między maksymalną i minimalną proporcją zastosowanej masy ML lutowia a grubością folii DF

DF [pm]	ML/DF [g/m]
maksymalny	minimalny	idealny
10	27	16	20
20	16	9,2	12
25	14,8	9	11,2
30	14,6	8,6	11
40	14,5	8,7	11
50	14,8	8,8	11

Podsumowując, uzyskano szczególnie dobrą trwałość połączeń folii metalowych, w szczególności dla korpusów o strukturze plastra miodu wówczas, gdy połączenie folii metalowych wykonane było przy użyciu frakcji ziaren lutowia do wytwarzania połączeń lutowanych między dwiema foliami metalowymi oraz/lub przy zastosowaniu sposobu według wynalazku.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Połączenie folii metalowych obejmujące pierwszą i drugą folię metalową, z których każda posiada grubość mniejszą niż 0,04 mm, a obie są ze sobą zlutowane w miejscu połączenia o kształcie klina wypełnionego lutowiem, znamienne tym, że masa lutowia ML i masa MF odpowiednich odcinków (7, 8) folii metalowej, stykających się w klinie (5) z lutowiem (6), pozostają w uprzednio założonym stosunku, przy czym stosunek MF/ML wynosi od 4 do 8.
2. Połączenie folii metalowych obejmujące pierwszą i drugą folię metalową, z których każda posiada grubość mniejszą niż 0,04 mm, a obie są ze sobą zlutowane w miejscu połączenia o kształcie klina wypełnionego lutowiem, znamienne tym, że masa lutowia ML znajdującego się w klinie (5) pozostaje względem grubości folii metalowej DF w stosunku ML/DF = 16 g/m do 8 g/m.
3. Połączenie folii metalowych według zastrz. 2, znamienne tym, że przy grubości folii metalowej DF wynoszącej od poniżej 0,04 mm do 0,03 mm, górna granica O masy lutowia ML zmniejsza się w przybliżeniu liniowo w zależności od grubości folii metalowej DF.
4. Połączenie folii metalowych według zastrz. 2 albo 3, znamienne tym, że stosunek górnej granicy O masy lutowia ML do grubości folii metalowej DF wynosi w przybliżeniu ML/DF = 14,6 g/m z odchyłką +5% i -5%.
5. Połączenie folii metalowych według zastrz. 2, znamienne tym, że dolna granica U masy lutowia ML zmniejsza się w przybliżeniu liniowo w zależności od grubości folii metalowej DF.
6. Połączenie folii metalowych według zastrz. 2, znamienne tym, że stosunek dolnej granicy U użytej masy lutowia ML do grubości folii metalowej DF wynosi w przybliżeniu ML/DF = 8,7 g/m z odchyłką +5% i -5%.
7. Połączenie folii metalowych według zastrz. 2, znamienne tym, że począwszy od grubości folii metalowej DF wynoszącej 0,03 mm i mniej, stosunek górnej granicy O masy lutowia ML do grubości folii metalowej DF kształtuje się wzdłuż krzywej przechodzącej przez punkty o następujących współrzędnych ML/DF; DF: (14,6 g/m; 0,03 mm), (14,8 g/m; 0,025 mm), (16 g/m; 0,02 mm), (27 g/m; 0,01 mm).
8. Połączenie folii metalowych według zastrz. 2, znamienne tym, że począwszy od grubości folii metalowej DF wynoszącej 0,03 mm i mniej, stosunek dolnej granicy U masy lutowia ML do grubości folii metalowej DF kształtuje się wzdłuż krzywej przechodzącej przez punkty o następujących współrzędnych ML/DF; DF: (8,6 g/m; 0,03 mm), (9 g/m; 0,025 mm), (9,2 g/m; 0,02 mm), (16 g/m; 0,01 mm).
9. Połączenie folii metalowych według zastrz. 2, znamienne tym, że począwszy od grubości folii metalowej DF wynoszącej 0,03 mm i mniej, stosunek masy lutowia ML do grubości folii metalowej DF kształtuje się wzdłuż krzywej przechodzącej przez punkty o następujących współrzędnych ML/DF; DF: (11 g/m; 0,03 mm), (11,2 g/m; 0,025 mm), (12 g/m; 0,02 mm), (20 g/m; 0,01 mm).
10. Połączenie folii metalowych według zastrz. 2, znamienne tym, że stosunek masy lutowia ML znajdującego się w połączeniu lutowym (4) do grubości folii metalowej DF wynosi około ML/DF = 11 g/m z odchyłką od +15% do -10%.
11. Korpus o strukturze plastra miodu wykonany z warstw blach, w którym warstwy blach wykonane są, z co najmniej częściowo uformowanych folii metalowych, folia metalowa ma grubość mniejszą niż 0,04 mm, zaś warstwy blach przynajmniej częściowo połączone są ze sobą metodą lutowania oraz odpowiednio w miejscach połączenia lutowanego stykają się tworząc kliny, które w szczególności wypełnione są lutowiem, znamienny tym, że zawiera połączenia folii metalowych (1; 12) obejmujące pierwszą (2) i drugą (3) folię metalową, z których każda ma grubość mniejszą niż 0,04 mm, a obie są ze sobą zlutowane w miejscu połączenia (4) o kształcie klina (5) wypełnionego lutowiem (6), w których to połączeniach masa lutowia ML i masa MF odpowiednich odcinków (7, 8) folii metalowej, stykających się w klinie (5) z lutowiem, pozostają w uprzednio założonym stosunku, przy czym stosunek MF/ML wynosi od 4 do 8.
12. Frakcja ziaren lutowia do wytwarzania połączeń lutowanych między dwiema foliami metalowymi, które w miejscu połączenia lutowanego tworzą klin, w szczególności do wytwarzania połączeń lutowanych w korpusach o strukturze plastra miodu wykonanych z folii metalowych, posiadająca ziarna o wymiarach od 0,001 do 0,2 mm, znamienna tym, że zawiera ziarna odpowiednio do grubości folii metalowej:

- dla grubości folii wynoszącej około 0,05 mm, ziarna od maksymalnej średnicy 0,135 mm do minimalnej średnicy 0,015 mm,

PL 191 858 B1

- dla grubości folii wynoszącej około 0,02 mm, ziarna od maksymalnej średnicy 0,08 mm do minimalnej średnicy 0,02 mm,

- dla grubości folii metalowej umieszczanej między łączonymi foliami: z maksymalną średnicą i minimalną średnicą ziaren lutowia wynikającą w przybliżeniu z zależności liniowej z odpowiednich wartości dla grubości folii metalowej od 0,05 do 0,02 mm, a ponadto

- wartość maksymalna krzywej rozkładu Gaussa wyrażona w procentach, odniesiona do odpowiednich średnic frakcji ziaren lutowia, układa się w przybliżeniu w środku zakresu maksymalnych i minimalnych średnic frakcji ziaren lutowia.
13. Frakcja ziaren lutowia według zastrz. 12, znamienna tym, że rozkład Gaussa przy mniejszych grubościach folii metalowych w zakresie od 0,05 do 0,02 mm pozostaje w przybliżeniu jednakowy.
14. Frakcja ziaren lutowia według zastrz. 12, znamienna tym, że maksymalna średnica frakcji ziaren lutowia wynika z następujących wartości:

-dla grubości folii ok. 0,05 mm -z ziaren lutowia o maksymalnej średnicy 0,125 mm, a w szczególności 0,105 mm,

- dla grubości folii ok. 0,02 mm - z ziaren lutowia o maksymalnej średnicy 0,07 mm, a w szczególności 0,063 mm,

- dla grubości folii metalowej umieszczonej między łączonymi foliami, zawierającej ziarna lutowia, których maksymalna średnica wynika w przybliżeniu z zależności liniowej dla odpowiednich wartości grubości folii metalowej od 0,05 do 0,02 mm.
15. Frakcja ziaren lutowia według zastrz. 12, znamienna tym, że minimalna średnica frakcji ziaren lutowia wynika z następujących wartości:

- dla grubości folii ok. 0,05 mm - z ziaren lutowia o minimalnej średnicy 0,018 mm, a w szczególności 0,023 mm,

- dla grubości folii ok. 0,02 mm - z ziaren lutowia o minimalnej średnicy 0,03 mm, a w szczególności 0,035 mm,

- dla grubości folii metalowej umieszczonej między łączonymi foliami zawierającej ziarna lutowia, których maksymalna średnica wynika w przybliżeniu z zależności liniowej dla odpowiednich wartości grubości folii metalowej od 0,05 do 0,02 mm.
16. Frakcja ziaren lutowia według zastrz. 12, znamienna tym, że począwszy od grubości folii metalowej 0,03 mm i mniej, minimalna średnica ziaren lutowia wynosi 0,03, a w szczególności 0,035 mm.
17. Sposób wytwarzania połączenia folii metalowych składającego się z pierwszej i drugiej folii metalowej, za pomocą frakcji ziaren lutowia, w którym pierwsza i druga folia metalowa mają grubość mniejszą niż 0,05 mm, obie folie metalowe w miejscu ich łączenia poddaje się lutowaniu, miejsce połączenia ukształtowane jest w formie klina, zaś pierwszą i drugą folię metalową zwilża się przed zetknięciem się ich z frakcją ziaren lutowia, znamienny tym, że stosuje się frakcję ziaren lutowia do wytwarzania połączeń lutowanych między pierwszą (2) i drugą (3) folią metalową, które w miejscu połączenia lutowanego tworzą klin (5), w szczególności do wytwarzania połączeń lutowanych w korpusach o strukturze plastra miodu wykonanych z folii metalowych, przy czym frakcja ziaren lutowia zawiera ziarna o wymiarach od 0,001 do 0,2 mm, która to frakcja ziaren lutowia zawiera ziarna odpowiednio do grubości folii metalowej:

-dla grubości folii ok. 0,05 mm -ziarna od maksymalnej średnicy 0,135 mm do minimalnej średnicy 0,015 mm,

- dla grubości folii ok. 0,02 mm - ziarna od maksymalnej średnicy 0,08 mm do minimalnej średnicy 0,02 mm,

- dla grubości folii metalowej umieszczanej między łączonymi foliami: z maksymalną średnicą i minimalną średnicą ziaren lutowia wynikającą w przybliżeniu z zależności liniowej z odpowiednich wartości dla grubości folii metalowej od 0,05 do 0,02 mm, a ponadto

- wartość maksymalna krzywej rozkładu Gaussa wyrażona w procentach, odniesiona do odpowiednich średnic frakcji ziaren lutowia, układa się w przybliżeniu w środku zakresu maksymalnych i minimalnych średnic frakcji ziaren lutowia.
18. Sposób wytwarzania połączenia folii metalowych składającego się z pierwszej i drugiej folii metalowej, za pomocą frakcji ziaren lutowia, w którym pierwsza i druga folia metalowa mają grubość mniejszą niż 0,05 mm, obie folie metalowe w miejscu ich łączenia poddaje się lutowaniu, miejsce połączenia ukształtowane jest w formie klina, zaś pierwszą i drugą folię metalową zwilża się przed ze12

PL 191 858 B1 tknięciem się ich z frakcją ziaren lutowia, znamienny tym, że w pierwszym etapie lutowania pierwszą (2) i drugą (3) folię metalową styka się z pierwszą frakcją ziaren lutowia, a następnie, w drugim etapie, folie metalowe powtórnie styka się z frakcją ziaren lutowia, przy czym stosuje się folię metalową, której grubość wynosi 0,03 mm i mniej.
19. Sposób według zastrz. 18, znamienny tym, że pierwszą frakcję ziaren lutowia dobiera się tak, że zawiera ona ziarna lutowia o większej średnicy maksymalnej i mniejszej średnicy minimalnej niż zastosowana w drugim etapie frakcja ziaren lutowia.
20. Sposób według zastrz. 18 albo 19, znamienny tym, że w pierwszym etapie stosuje się pierwszą frakcję ziaren lutowia przeznaczoną do wytwarzania połączeń lutowanych między pierwszą (2) i drugą (3) folią metalową, które w miejscu połączenia lutowanego tworzą klin (5), w szczególności do wytwarzania połączeń lutowanych w korpusach o strukturze plastra miodu wykonanych z folii metalowych, przy czym frakcja ziaren lutowia zawiera ziarna o wymiarach od 0,001 do 0,2 mm, która to frakcja ziaren lutowia zawiera ziarna odpowiednio do grubości folii metalowej:

- dla grubości folii ok. 0,05 mm - ziarna od maksymalnej średnicy 0,135 mm do minimalnej średnicy 0,015 mm,

- dla grubości folii ok. 0,02 mm - ziarna od maksymalnej średnicy 0,08 mm do minimalnej średnicy 0,02 mm,

- dla grubości folii metalowej umieszczanej między łączonymi foliami: z maksymalną średnicą i minimalną średnicą ziaren lutowia wynikającą w przybliżeniu z zależności liniowej z odpowiednich wartości dla grubości folii metalowej od 0,05 do 0,02 mm, a ponadto

- wartość maksymalna krzywej rozkładu Gaussa wyrażona w procentach, odniesiona do odpowiednich średnic frakcji ziaren lutowia, układa się w przybliżeniu w środku zakresu maksymalnych i minimalnych średnic frakcji ziaren lutowia.
21. Sposób według zastrz. 18, znamienny tym, że w drugim etapie drugą frakcję ziaren lutowia dobiera się w ten sposób, że maksymalna średnica ziaren lutowia jest mniejsza niż 0,07 mm, a minimalna średnica ziaren lutowia jest większa niż 0,045 mm.
22. Zastosowanie sposobu określonego w zastrz. 18 do wytwarzania korpusów o strukturze plastra miodu.