PL190397B1 - Polisacharyd syntetyczny, sposób jego wytwarzania, związki pośrednie, kompozycja farmaceutyczna oraz zastosowanie polisacharydu - Google Patents

Abstract

1 . Polisacharyd syntetyczny, zawierajacy region wiazacy dla antytiombiny I I I , skl adaj acy sie z sekwencji pieciu monosa- charydów posiadajacych lacznie dwie karboksylowe grupy funkcyj ne i co najmniej cztery gr upy sulfo, który to legion j e s t zwiazany bezposrednio swoim koncem nieredukujacym z legionem wiazacym t rombine, zawierajacym sekwencj e 10 do 25 jednostek monosacharydowych wybranych sposród heksoz, pentoz lub deoksycukr ów, w których grupy hydroksylowe sa niezaleznie eteryfikowane grupa (C1 -C6)alkilowa lub estryfikowane w formie grup sulfo, or az j ego sole zwlaszcza sole do- puszczalne farmaceutycznie 10 Sposób wytwarzania zwiazków o wzorze ( I ) , okr eslonym j ak w zastr z. 2 , znamienny tym, ze w pierwszym etapie syn- tetyzuje sie calkowicie zabezpieczony prekursor zadanego polisacharydu ( I ) , zawieraj acy zabezpieczony prekursor regionu Pe przedl uzony na swoim nieredukujacym koncu przez zabezpieczony prekursor siarczanowanego polisacharydu Po, i nastepnie w drugim etapie wprowadza sie i /l ub odbezpiecza grupy naladowane uj emnie 11 Zwiazek o wzorze w któr ym T1 i Tn , które moga byc takie same lub rózne, oznaczaja podstawnik tymczasowy, semi-trwal y lub trwaly, a Z ozna- cza grupe zabezpieczajaca hydr oksylowa grupe f unkcyj na 12 Zwiazek o wzorze którym T1 i Tn , które moga byc takie same lub rózne, oznaczaj a podstawnik tymczasowy, semi-trwaly lub trwaly, a Z oznacza grupe zabezpieczajaca hydroksylowa grupe funkcyjna PL PL PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest także sposób wytwarzania związków o powyzszym wzorze (I), charakteryzujący się tym, że' w pierwszym etapie wytwarza się całkowicie zabezpieczony prekursor żądanego polisacharydu (I), zawierający zabezpieczony prekursor regionu Pe (który to region przedstawiono na SCHEMACIE 1), przedłuzony na swoim końcu nieredukującym przez zabezpieczony prekursor sulfonowanego polisacharydu Po, po czym w drugim etapie wprowadza się i/lub odbezpiecza grupy naładowane ujemnie

W pierwszym wariancie można zastosować całkowicie zabezpieczony prekursor części tetrasacharydowej EFGH pentasachaiydu. Następnie dołącza się polisacharyd Po, który zawiera na swoim końcu redukującym brakującą jednostkę D z Pe, uzyskując po sprzęzeniu całość TBR, którą w ten sposób odtwarza się.

Zgodnie z innym wariantem, można zastosować całkowicie zabezpieczony prekursor części disacharydowej GH pentasachaiydu. Następnie dodaje się polisacharyd Po, prekursor TBR, który zawiera na swoim końcu redukującym brakującą jednostkę DEF z Pe, uzyskując po sprzęzeniu całość ABR, którą w ten sposób odtwarza się.

Syntezę tych prekursorów Pe przeprowadza się jak wskazano poprzednio, wychodząc z syntonów opisanych w literaturze lub syntonów stuowiących część niniejszego wynalazku. Syntezę części polisacharydowej prekursora Po przeprowadza się na drodze reakcji dobrze znanych znawcom, stosując metody syntezy oligosa^^i^^(^(5w (G. J. Boons, Tetrahedron, 1996, 52, 1095-1121) lub oligosacharydu, w których oligosacharyd donor wiązania glikozydowego jest sprzęgany z oligosacharydem akceptorem wiązania glikozydowego w celu uzyskania innego oligosacharydu, którego wielkość jest równa sumie wielkości dwóch cząsteczek reagujących.

Sekwencję tę powtarza się az do uzyskania żądanego związku o wzorze (I). Rodzaj jednostek chemicznych zastosowanych w różnych etapach syntezy jest zdeterminowany przez rodzaj i profil ładunku żądanego związku końcowego, zgodnie z regułami znanymi znawcom.

Korzystny sposób wytwarzania prekursorów Po według wynalazku przedstawiono na SCHEMACIE 2.

Przez tymczasowy rozumie się podstawnik zachowany podczas ograniczonej liczby etapów, przez semi-siały podstawnik zachowany podczas duzo większej liczby etapów, przez stały podstawnik zachowany do końca syntezy; podSt^^^rniki stałe eliminuje się w ostatnim etapie syntezy. Niektóre grupy stałe mogą stanowić część cząsteczki finalnej.

W SCHEMACIE 2 (a) oznacza monosacharyd - donor wiązania glikozydowego, w którym Z oznacza tymczasową grupę zabezpieczającą hydroksylowej grupy funkcyjnej, a Y oznacza aktywator węgla anomerycznego, Tn, które są takie same lub różne, są podstawnikami tymczasowymi, semi-stałymi bądź stałymi wszystkich pozostałych hydroksylowych grup funkcyjnych

Związek (b), który posiada niepodstawioną grupę hydroksylową, oznacza monosacharyd - akceptor wiązania glikozydowego, w którym Tn, które są takie same lub różne, są podstawnikami tymczasowymi, semi-si:ajymi bądź stałymi hydroksylowych grup funkcyjnych. T1 oznacza tymczasową, semi-stałą bądź stałą grupę zabezpieczającą pozycji anomerycznej. Usuwa się ją w przypadku gdy zamierza się aktywować węgiel anomeryczny

W celu wytworzenia związków według wynalazku poddaje się reakcji donor wiązania glikozydowego (a) z akceptorem wiązania glikozydowego (b), z wytworzeniem disacharydu (c)

190 397

Tak otrzymany disacharyd (c) przekształca się w sposób specyficzny w disacharyd - donor wiązania glikozydowego (d) przez eliminację T| i wprowadzenie Y i/lub w akceptor wiązania glikozydowego (e) przez eliminację Z

Następnie, donor wiązania glikozydowego (d) i akceptor wiązania glikozydowego (e) reagują ze sobą z wytworzeniem tetrasacharydu (f), w którym t oznacza 1. Powtórzenie tego łańcucha reakcji daje ohgo- lub polisacharyd (f), w którym t jest wyzsze od 1

Możliwe jest takze, stosując sposób przedstawiony na SCHEMACIE 2, otrzymanie szerokiego zakresu całkowicie zabezpieczonych oligo- lub polisacharydów, jak (g), w którym oligosacharydy [ ]m i [ ]t są całkowicie zabezpieczonymi prekursorami różnie naładowanych domen związków według wynalazku.

W następnym etapie sposobu związki takie jak (f) i (g) przekształca się w donory wiązania glikozydowego i sprzęga z nieredukuiącą jednostką końcową całkowicie zabezpieczonych prekursorów Pe.

Jak wspomniano poprzednio, oligosacharyd nieredukującej jednostki końcowej polisacharydu - donora wiązania glikozydowego (g) może stanowić część Pe, w przypadku gdy (g) jest sprzęzony z nieredukującą jednostką końcową całkowicie zabezpieczonego oligosachaydu, który jest prekursorem reszty struktury Pe.

Związki według wynalazku otrzymuje się wychodząc z ich całkowicie zabezpieczonych prekursorów polisacharydowych, stosując następującą sekwencję reakcji:

- alkoholowe grupy funkcyjne, które powinny być przekształcone w grupę O-sulfo i kwasy karboksylowe odbezpiecza się przez eliminację Tn zastosowanych dla zabezpieczenia podczas wytwarzania szkieletu, po czym

- wprowadza się grupy sulfo.

Związki według wynalazku można oczywiście otrzymać stosując rózne strategie znane specjalistom w dziedzinie syntezy t)ligo.sacharydów.

Opisany powyżej sposób jest korzystnym sposobem według wynalazku. Ponadto, związki o wzorze (I) według wynalazku można otrzymać innymi sposobami dobrze znanymi w chemii cukrów, opisanymi na przykład w książce „Monosaccharid.es, Their Chemistry and their roles in natural products”, P. M. Collins i R. J. Ferrier, J. Wiley & Sons, 1995, oraz w artykule G. J. Boons, Tetrahedron, 1996, 52, 1095-1121.

Prekursor części pentasacharydowej Pe, w przypadku gdy W oznacza atom tlenu a Ru oznacza Ri, wytwarza się stosując metody syntezy pligpsacharydów, a zwłaszcza metody opisane w opisach patentowych EP 84999, Ep 301618, EP 454220 i eP 529715, oraz w opisach zgłoszeniowych EP 9304769 i EP 94202470. W przypadku całkowitego zabezpieczenia możliwe jest, stosując odpowiednie grupy zabezpieczające, otrzymanie wolnej grupy hydroksylowej w pozycji 4 nieredukującej jednostki końcowej (D). Całkowicie zabezpieczony prekursor Pe sprzęga się następnie z tą pozycją, stosując znane metody syntezy oligosacharydów.

Pentasacharyd Pe, w którym W oznacza atom węgla a Ru oznacza R^ o wzorze:

w którym R i R, są takie jak zdefiniowano dla (I), otrzymuje się z syntonu o wzorze:

190 397

(I11) w którym T1 i Tn, takie same lub różne, oznaczają podstawnik tymczasowy, semi-stały lub stały, Z oznacza grupę zabezpieczającą, hydroksylową grupę funkcyjną, otrzymywanego przez syntezę na drodze reakcji rodnikowej między monosacharydem - generatorem wolnych rodników a monosacharydem zawierającym podwójne wiązanie, a następnie przekształcenie tak otrzymanego C-disacharydu w synton (II. 1) klasycznymi metodami opisanymi poprzednio przez C. Van Boeckel i M. Petitou.

Synton o wzorze (II.1) szczególnie użyteczny w syntezie związków (II) jest przedstawiony wzorem:

LevO

MeO

OAc

COOBn O

OCNHCCI.

OMe^vnj.

MeO

OMe (II.1) bądź zwiezek 90

Synton ten wytwarza się zgodnie ze schematem reakcji opisanym na SCHEMACIE 22. Pentasacharyd Pe, w którym występuje podstawanik R_la, który stanowa jednostkę kwasu

L-iduronowego o zablokowanej konfiguracji o wzorze-

w którym R i Ri są takie jak zdefimowano dla (I), a W oznacza atom tlenu, otrzymuje się z będącego przedmiotem wynalazku syntonu o wz.orz.e.

w którym T1 i Tn, takie same lub różne, oznaczaaą podstawnik tymczasowy, semi-stały lub stały, Z oznacza grupę zabezpieczającą hydroksylową grupę funkcyjną, który to synton otrzy18

190 397 muje się na drodze syntezy realizowanej metodami opisanymi w literaturze, np. Μ. K. Gurjar i in., Tetrahedron Letters, 1995, 36, 11, 1937-1940, 1933-1936 i 1994, 35, 14, 2241-2244.

Będący przedmiotem wynalazku synton o wzorze (III. 1), szczególnie użyteczny w syntezie związków (III), jest przedstawiony wzorem'

Synton ten wytwarza się zgodnie ze schematem reakcji opisanym w dalszej treści na SCHEMACIE 34.

Związki pośrednie (II.1) i (III. 1) są nowymi związkami pośrednimi, szczególnie użytecznymi do wytwarzania związków (I) według wynalazku.

Pentasacharydy Pe można zatem otrzymać wychodząc z tych syntonów disacharydowych (Il.l) lub (III 1) w sposób opisany w publikacji C. A A. Van Boeckel i M. Petitou w Angew. Chem. Int. Ed. Engl, cytowanej powyżej.

Przez grupy semi-stałe opisane powyżej rozumie się grupy ulegające eliminacji w pierwszej kolejności po reakcjach glikozylowama, kiedy szkielet węglowodanowy zawiera żądaną liczbę jednostek, bez usuwania lub zmiany innych obecnych grup, pozwalające w związku z tym na wprowadzenie żądanych grup funkcyjnych w pozycjach przez nie zajmowanych.

Grupy stałe są grupami zdolnymi do utrzymywania zabezpieczenia grup OH podczas wprowadzania grup funkcyjnych na miejsce grup semi-stałych.

Grupy te są wybrane spośród grup kompatybilnych z grupami funkcyjnymi wprowadzanymi po eliminacji grup semi-stalych. Chodzi ponadto o grupy obojętne względem reakcji przeprowadzanych w celu wprowadzenia tych grup funkcyjnych i które są eliminowalne bez zmiany tych grup funkcyjnych.

Zgodnie z wynalazkiem grupami st^^alymi są korzystnie grupy alkilowe C1-C6.

Jako przykład grup semi-stałych i/lub tymczasowych można wymienić grupy benzylową i acetylową, lewulinylową, p-metoksy-bcnzykwwą, itp.

Podstawniki w pozycji 3 jednostek uranowych, podobnie jak podstawnik R1, żądanego związku mogą być juz obecne w syntonach wyjściowych.

Grupy zabezpieczające stosowane w sposobie wytwarzania związków (I) są to grupy obecnie stosowane w chemii cukrów, na przykład grupy opisane w książce „Protective Groups in Organie Synthesis”, T. W. Greene, John Wiley & Sons, New-York, 1981. Grupy zabezpieczające korzystnie wybrane są na przykład spośród grup acetylowych, halogenometylowych, benzoilowych, lewulinylowych, benzylowych, podstawionych benzylowych, tritylowych ewentualnie podstawionych, tetrahydropiranylowych, allilowych, pentenylowych, tertbutylodimetylosililowych (tBDMS) lub trimetylosililoetylowych, itp.

Grupami aktywującymi są grupy typowo stosowane w chemii cukrów, według na przykład G. J. Boons, Tetrahedron, 1996, 52, 1095-1121. Te grupy aktywujące są na przykład wybrane spośród imidanów, tioglikozydów, pentenyyoglikozydów', ksantanianów, fosforynów bądź halogenków.

Sposób opisany powyżej umożliwia otrzymanie związków według wynalazku w postaci soli. W celu otrzymania odpowiadających kwasów związki według wynalazku w postaci soli kontaktuje się z kationową żywicą jonowymienną w formie kwasowej

Związki według wynalazku w formie kwasów można następnie zobojętnić zasadą w celu otrzymania żądanej soli.

190 397

W celu wytworzenia soli związków o wzorze (I) można zastosować dowolną zasadę mineralną lub organiczną, tworzącą ze związkami o wzorze (I) sole dopuszczalne farmaceutycznie

Korzystnie stosuje się jako zasadę wodorotlenek sodu, potasu, wapnia lub magnezu. Korzystnymi solami związków o wzorze (I) są sole sodowe i wapniowe

W etapie (a) sposobu stosuje się typowe grupy zabezpieczające dla cukrów, znane specjalistom, na przykład grupy opisane w opisie patentowym EP 084999 lub w książce „Protective Groups in Organie Synthesis”, T W. Greene, John Wiley & Sons, New-York, 1981

Tak otrzymane związki o wzorze (I) można ewentualnie przekształcić w sole

Związki o powyzszym wzorze (I) obejm^ą także te związki, w których jeden lub kilka atomów wodoru lub węgla zastąpiono ich izotopami radioaktywnymi, na przykład trytem lub węglem 14C. Takie znakowane związki są użuteczne w pracach badawczych nad metabolizmem lub farmakokinetyką, w testach biochemicznych jako ligandy

Związki według wynalazku poddano testom biochemicznym i farmakologicznym, które wykazały, ze posiadają one bardzo ciekawe właściwości. Związki według wynalazku, wiążące się selektywnie z AT III z powinowactwem równym lub wyższym niż heparyna, posiadają właściwości przectwzakrzepowe i antykoagulacyjne heparyny.

Całkowitą czynność przeciwzakrzepową związków o wzorze (I) badano drogą dożylną lub podskórną na szczurach, w modelu staży zylnej i indukcji tromboplastyną, zgodnie z metodyką opisaną przez J. Reyers i in. w Thrombosis Research, 1980, 18, 669-674, jak również w modelu zakrzepicy tętniczej, utworzonym przez bocznik implantowany między tętnicą szyjną a tętnicą jarzmową szczura, zgodnie z metodyką opisaną przez Umetsu i in. w Thromb. Haemost., 1978, 39, 74-83. W tych dwóch modelach ek.speryanentalnych DE50 związków według wynalazku jest co najmniej tego samego rzędu lub nizsza niz dla innych syntetycznych heparyioidów^, znanych ze stanu techniki (DE50 zawarta między 5 a 500 pg/kg). Związki według wynalazku wykazują zatem specyficzność działania i szczególnie interes^ącą czynność przeciwzakrzepową 1 antykoagulacyjną.

Dzięki swojej czynności biochemicznej i farmakologicznej, związki według wynalazku są bardzo ciekawymi lekami. Ich toksyczność jest doskonale zgodna z takim ich zastosowaniem!, są także bardzo stabilne i w związku z tym szczególnie nadają się do stosowania jako składniki czynne preparatów farmaceutycznych.

Ponadto związki według wynalazku nie są zobojętniane przez wysokie dawki kationowych protein płytkowych, takich jak czynnik płytkowy 4 (FP 4), uwalnianych podczas aktywacji płytek w procesie tworzenia zakrzepu. Związki według wynalazku są zatem szczególnie interesujące w leczeniu i profilaktyce zakrzepie pochodzenia tętniczego bądź żylnego.

Mogą one być zastosowane w różnych stanach chorobowych będących konsekwencją zmian w hemostazie układu krzepnięcia, spowodowanych w szczególności zaburzeniami układu sercowo-naczyniowego i mózgowo-naczyniowego, jak zaburzenia zakrzepowo-zatorowe związane z miażdżycą tętnic i cukrzycą, takimi jak dusznica niestabilna, udar mózgowy, reatenpzc po angroplastyce, endarterektomia, protezy endonaczymowe lub zaburzenia zakrzepowo-zatorowe związane z nawrotem zakrzepicy po trombolizie, udarem, demencja pochodzenia niedokrwiennego, chorobami tętnic obwodowych, hemodializą, migotaniem przedsionków lub zastosowaniem pomostów tętniczo-wieńcowych. Produkty te mogą być między innymi stosowane w leczeniu lub zapobieganiu patologiom zakrzepowo-zatorowym pochodzenia żylnego, takim jak zator płucny. Mogą być zastosowane do leczenia lub profilaktyki komplikacji zakrzepowych w następstwie interwencji chirurgicznych lub w związku z chorobami takimi jak nowotwory, infekcje bakteryjne lub wirusowe W przypadku ich stosowania w związku z implantacją protez, związkami według wynalazku można powlekać protezy, nadając im w ten sposób hempkpmpctybilność. W szczególności można je nanosić na protezy wewnątrznaczyniowe (stenty). W tym przypadku mogą być one mpdy'fikpwane chemicznie przez wprowadzenie na końcu redukującym lub końcu nieredukującym odpowiedniego ramienia, jak opisano w EP 649854.

Związki według wynalazku mogą być także stosowane jako środki pomocnicze w przypadku endartere 1<komii przeprowadzanej za pomocą baloników porowatych

190 397

Związki według wynalazku są bardzo trwałe i są zatem szczególnie odpowiednie do stosowanie jako składniki czynne leków..

Zgodnie z innym aspektem wynalazku, przedmiotem wynalazku jest kompozycja farmaceutyczna, zawierająca jako składnik czynny syntetyczny polisacharyd zdefiniowany powyżej.

Korzystnie kompozycja farmaceutyczna zawiera jako składnik czynny związek o wzorze (I), (11), (1.2), (1.3) bądź jego dopuszczalną farmaceutycznie sól, ewentualnie w połączeniu z jednym lub kilkoma odpowiednimi obojętnymi substancjami pomocniczymi.

W każdej jednostce dawkowania składnik czynny jest obecny w ilościach dostosowanych do przewidzianych dawek dziennych. Generalnie, każda jednostka dawkowania jest dostosowana do przewidywanej dawki i drogi podawania, na przykład tabletek, kapsułek lub podobnych, saszetek, syropów i podobnych, kropli, plastrów transdermalnyjU lub przezśluzówkiowych, tak ze każda jednostka dawkowania zawiera od 0,1 do 100 mg składnika czynnego, korzystnie 0,5 do 50 mg. Związki według wynalazku mogą być także stosowane w połączeniu z innym składnikiem czynnym, uzytecznym w danym celu terapeutycznym, jak na przykład środkiem przec-iwzakr/epowym, antykoagułantem, środkami przeciw agregacji płytek, takimi jak na przykład dipyridamol, aspiryna, tiklopidyna, klopidogrel lub antagoniści kompleksu glikoproteinowego IIb/IIIa.

Kompozycje farmaceutyczne formułuje się do podawania ssakom, w tym ludziom, w celu leczenia wymienionych wyżej chorób. Tak otrzymane kompozycje farmaceutyczne posiadają różne formy, takie jak na przykład roztwory do iniekcji lub do picia, drażetki, tabletki lub kapsułki. Korzystnymi formami farmaceutyczny'mi są roztwory do iniekcji. Kompozycje farmaceutyczne według wynalazku są uzyteczne zwłaszcza w profilaktyce lub leczeniu chorób ścianek naczyniowych, takich jak miażdżyca tętnic, stany nadkrzepliwości obserwowane na przykład po operacjach chirurgicznych, w rozwoju nowotworów lub rozregulowania krzepliwości przez aktywatory bakteryjne, wirusowe lub enzymatyczne. Dawkowanie jest w znacznej mierze zalezne od wieku, ciężaru ciała i stanu zdrowia pacjenta, rodzaj i ciężkości choroby oraz drogi podawania. Dawkowanie to obejmuje podawanie jednej lub kilku dawek od 0,1 do 100 mg dziennie, korzystnie około 0,5 do 50 mg dziennie, drogą domięśniową lub podskórną, w sposób ciągły lub w regularnych odstępach.

Kompozycje farmaceutyczne, zawierające jako składnik czynny związek zdefiniowany powyżej ewentualnie w połączeniu z innym składmkiem czynnym, są realizowane tak, aby mogły być podawane drogą trawienną lub pozajelitową.

W kompozycjach farmaceutycznych według wynalazku do podawania doustnego, podjęzykowego, podskórnego, domięśniowego, dożylnego, trarndermalnego, przezśluzówkowego, miejscowego lub doodbytniczego, składnik czynny może być podawany ludziom lub zwierzętom w jednostkowych formach dawkowania, w mieszaninie z typowymi nośnikami farmaceutycznymi. Odpowiednie formy jednostkowe podawania obejmują formy do podawania doustnego, takie jak tabletki, kapsułki, proszki, granulki i roztwory lub zawiesiny doustne, formy do podawania podjęz.ykowego, podskórnego, domięśniowego, dożylnego, donosowego lub doocznego i formy do podawania doodbytniczego.

W przypadku gdy wytwarza się kompozycję stałą w postaci tabletek, miesza się główny składnik czynny z podłożem farmaceutycznym, takim jak żelatyna, skrobia, laktoza, stearynian magnezu, talk, guma arabska lub analogi. Tabletki można powlekać sacharozą lub innymi odpowiednimi substancjami, bądź można je poddać obróbce w celu uzyskania czynności przedłużonej lub opóźnionej lub uwalniania w sposób ciągły ustalonej ilości składnika czynnego.

Preparat w postaci kapsułek otrzymuje się mieszając składnik czynny z rozcieńczalnikiem i rozsypując otrzymaną mieszaninę do kapsułek żelatynowych twardych lub miękkich.

Proszki lub granulki dyspergowalne w wodzie mogą zawierać składnik czynny w mieszaninie ze środkami dyspe^^ącymi lub środkami zwilżającymi lub czynnikami utrzymującymi w zawiesinie, jak poliwinylopirolidon, jak również środki słodzące i korygujące smak.

Do podawania doodbytniczego stosuje się czopki, które wytwarza się z podłoży topiących się w temperaturze odbytu, na przykład masła kakaowego lub glikoli polietylenowych.

Do podawania pozajelitowego, donosowego lub doocznego stosuje się zawiesiny wodne, izotonij/ne roztwory solanki lub jałowe roztwory do iniekcji, zawierające środki dysper190 397 gujące i/lub środki zwilżające dopuszczalne farmakologicznie, na przykład glikol propylenowy lub glikol butylenowy.

Do podawania przezśluzówkowego składnik czynny może być formułowany w obecności promotora, takiego jak sól kwasu żółciowego, polimer hydrofilowy jak na przykład hydroksypropyloceluloza, hydroksypropylometyloceluloza, hydroksyetyloceluloza, etyloceluloza, karboksymetyloceluloza, dekstran, poliwinylopirolidon, pektyny, skrobie, żelatyna, kazeina, kwasy akrylowe, estry akrylowe i ich kopolimery·; polimery lub kopolimery' winylowe, alkohole winylowe, alkoksypolimery, polimery tlenku etylenu, polietery lub ich mieszaniny

Składnik czynny może być także formułowany w postaci mikrokapsułek, ewentualnie razem z jednym lub kilkoma nośnikami lub dodatkami.

Składnik czynny może być także obecny w postaci kompleksu z cyklodekstryną, na przykład α-, β- lub γ- cyklodekstryną, 2-hydrokty'propy'k)-β-cykkldekstryną lub metylo-β-cyklodekstryną

Składnik czynny może być także uwalniany przez zawierający go mały balonik lub przez ekspander wewnątrznaczyniowy·', wprowadzony do naczyń krwionośnych. Nie zaburza to skuteczności farmakologicznej składnika czynnego.

Korzystną drogą podawania jest droga podskórna

Zamieszczone poniżej metody, preparaty i schematy ilustrują syntezę różnych związków pośrednich mających zastosowanie do wytwarzania polisacharydów według wynalazku. Podane przykłady ilustrują wynalazek bez ograniczania go.

Zastosowano następujące skróty:

TBDMS: tea^^^rntylodme^^^di^imlil; Le: lewulinyl; Bn: benzyl; Bz: benzoli; TLC: chromatografia cienkowarstwowa; Olm: trichloroacetimidyl; LSIMS: skrót od angielskiej nazwy Liąid Secondary łon Mass Spectrometry; ESIMS: skrót od angielskiej nazwy Electron Spray lomsation Mass Spectrometry; TMS: trimetylosilil; TSP: trimetylosililotetradeuterioproionian sodu; Tf: triflat; SM: sita molekularne, Al.: allil; PMB: p-metoksybenzyl; SE: trimetylosibloetyl.

Dowex®, Sephadex®, Chelex®, Toyopearl® są znakami towarowymi zastrzezonymi.

W metodach, preparatach i w przykładach opisanych poniżej ogólne metody postępowania dotyczące katalitycznego sprzęgania imidanów, rozszczepiania estrów lewulinowych, katalitycznego sprzęgania tioglikozydów, zmydlania, meblowania i selektywnego odbezpieczania grupy p-metoksybenzylowej, odbezpieczania i sulfonowania oligo- i polisacharydów przez wodorolizę estrów lub eterów benzylowych, zmydlania estrów i sulfonowania mogą być wykonane przy zastosowaniu powyzszych ogólnych metod na odpowiednich związkach pośrednich.

METODY OGÓLNE

METODA 1- Sprzęganie imidanów', katalizowane triflatem tert-bujyk)dimety'losiHu

Do roztworu imidanu i akceptora glikozylu w dichlorometanie (17,5 ml/mmol) w obecności sit molekularnych 4A pod argonem w -20°C dodano roztwór triflatu tert-butylodimetylosililu w dichlorometanie (IM, 0,2 moli/mol imidanu). Po 10-20 minutach (kontrola TLC) dodano stały wodorowęglan sodu. Roztwór odsączono, przemyto wodą, wysuszono i odparowano do sucha.

METODA 2 - Odszczepianie grupy lewulinowej

Związek poddawany odbezpieczaniu rozpuszcza się w mieszaninie etanol/toluen 2Ί (42 ml/mmol) i dodaje się octan hydrazyny (5 moli/mol). Miesza się przez 15-30 minut (kontrola TLC) i zatęża.

METODA 3 - Sprzęganie z tioglikozydami, katalizowane układem N--odosukcynolmid/triflat srebra

W kolbie ze szkła bezaktynowego rozpuszcza się tioglikozyd i akceptor glikozylu w bezwodnym toluenie (18 ml/mmol tioglikozydu) w obecności sit molekularnych 4A Miesza się przez 1 h w temperaturze pokojowej. Ochładza się do 0°C i dodaje się N--odosukcynonnid (3 mole/mol tioglikozydu), a następnie triflat srebra (0,28 moli/mol tioglikozydu). Po 1015 minutach (kontrola TLC) dodaje się stały wodorowęglan sodu. Po odsączeniu przemywa się roztwór IM wodnym roztworem tiosiarczanu sodu, wodą, suszy się i odparowuje.

190 397

METODA 4 - Zmydlcylk, malowanie i selektywne odbezpieczanie grupy p-metoksybenzylowej

Zi^d^nie estrów Rozpuszcza się mydlany związek w mieszaninie dlchloromktay/mktcydl Tl (4 ml/mmol). Dodaje się metano^n sodu, miesza się 20 minut i zobojętnia za pomocą żywicy Dowex® 5OH e Zatęża się i wykorzystuje związek do następnego etapu bez oczyszczania.

Mktyldwcyle. Do surowej mieszaniny z etapu poprzedniego i jodku metylu w N.N-Zime tyloformcn1dz1e (7 ml/mmol) dodaje się w 0°C małymi porcjami wodorek sodu. Po zakończeniu reakcji mieszayiyę wylewa się do wody i ekstrahuje octanem etylu. Fazy organiczne przemywa. się wodą, suszy się i odparowuje do sucha.

OZsryzepiayik grupy p-metoksybeiyryldwej. Surowy związek z etapu poprzedniego rozpuszcza się w mikszcylylk acetdn1tryl/wdZa 9·1 (20 ml/mmol) W temperaturze 0°C dodaje się azotan ceru i amonu (0,5 mdli/mdl). Miesza się mieszaninę reakcyjną przez 2 godziny (kontrola TLC), dodaje nasycony roztwór wodorowęglanu sodu, ekstrahuje octanem etylu, suszy i odparowuje.

METODA 5 - Odbezpieczanie i sulfoydwcylk dligd- i polisacharydów

Wodoroliza ete^iów i estrów benzylowych. Roztwór związku w lodowatym kwasie octowym miesza się przez 6-12 godzin (kontrola TLC) w atmosferze wodoru (40 barów) w obecności katalizatora 5% Pd/C (2-^i^c^^ność masy związku). Po odsączeniu produkt stosuje się bezpośrednio w następnym etapie.

ZmyZlcyik estrów. Do roztworu estru w metanolu (150 ml/mmol) dodaje się 5M roztwór wodny wodorotlenku sodu (w ilości takiej, aby stężenie wodorotlenku sodu oc końcu dodawania wynosiło 0,5M). Po 2-5 godzinach wprowadza się wodę i przepuszcza przez kolumnę z żelem Sephadez G-25 (1,6 x 115 cm), eluując wodą. Zatęża się, przepuszcza przez kolumnę Dowex® 50H+ (2 ml) i lldfilizujk. W tym stadium sprawdza się za pomocą 'H NMR czy wszystkie grupy zabezpieczające. dZszyzepiood. W razie potrzeby produkt poddaje się ponownie uwOdornianiu i/lub zmydlaniu.

Sulfonowanie. Do roztworu sulfonowanego związku w d1mktyldfdπnam1dz.1k (5 mg/ml) dodaje się kompleks trietyloammc/tritlkoek siarki (5 moli/mol funkcji hydroksylowej). Po jednym dniu w 55°C wprowadza się roztwór oc szczyt kolumny Se’phadex® G-25 (1,6 x 115 cm), eluowanej 0,2M chlorkiem sodu. Frakcje zawierające produkt zatęza się i odsala, stosując tę samą kolumnę, kludwaoą wodą. Po liofilizacji otrzymuje się związek finalny.

PREPARAT 1

2.4.6- Tri-0-acktylo-3-0-mktyld-1-tio-β-D--lukopiranozyd etylu (2)

Rozpuszcza się -,2,4,6-tktra-O-acetyld-3-O-mktyld-β-D-glukopirandzę 1 (69 g, 0,19 mmoli) (B. Helferich i in., J. prakt. Chem., 132, 321 [1932]) w toluenie (580 ml). Dodaje się ktcodtlol (28 ml, 0,38 mmoli), po czym wkrapla roztwór Ζϊ^^^γ^ trifluoroboru (lM, w toluenie, 190 ml). Miesza się przez 1,5 h (kontrola TLC), dodaje wodorowęglan sodu, odsącza, przemywa wodą, suszy i zatęza. Chromatografia oc kolumnie z krzemionką (cykloheksao/dytao etylu 3·1) daje związek 2 (37 g, 54%).

[a]o - 26 (c=l, dichlorometan). *H NMR (CDCI3) δ 5,05-4,96 (m, 2H, H-2, H-4), 4,39 (d, 1H, J=9,5Hz, H-1), 4,18-4,12 (m, 2H, H-6, H-6'), 3,60 (m, 1H, H-5), 3,50 (dd, 1H, J=9,3Hz, H-3), 3,41 (s, 3H, OCH3), 2,65-2,53 (m, 2H, SCH2CH3), 2,12, 2,11, 2,09 (3s, 9H, 3Ac), 1,25 (t, 1H, SCH2CH3).

PREPARAT 2

4.6- O-Benzylldeno-3-O-metylo-1-tlo-β-D--lukoρjranozyd etylu (3)

Rozpuszcza się związek 2 (37 g, 0,1 mmoli) w mikszcoiolk metanolu i dichlorometanu 1.2 (1,5 1). Dodaje sóę 2M roztwór meialolann sodu S150 ml). Po 0,,5 hw Semperaaurze pokojowej zobojętnia się żywicą Dowex® 50 (H⁺), sączy i zatęza.

Otrzymany w ten sposób surowy związek rozpuszcza się w bezwodnym acktooltrylu (1 1) i doZaje α,α-dlmetoksyΐolueo (30 ml, 0,2 moli) i kwas kamfdrdsulfdodwy (2,3 g, 10 mmoli). Miesza się przez 1,5 h (kontrola TLC), doZaje trietyloammę (1,4 ml) i zatęza (Otrzymaną.pdzdotałość wytrąca się w eterze etylowym, dtrrynująy związek 3 (27 g, 81%).

[a]o -)0 (c=1,63, dichlorometan). 'H NMR (CDCI3) δ 7,51-7,34 (m, 5H, Ph), 5,55 (s, 1H, C6H5CH), 4,56 (d, 1H, J=9,2Hz, H-1), 2,75 (m, 2H, SCH7CH3), 1,32 (t, 3H, SCH2CH 3).

Analiza obliczona dla Ci₆H ₂₂O 5S (326,41). C 58,58; H 6,79; S 9,82.

Znaleziono· C 58,99; H 6,74; S 9,75.

PREPARAT 3

2-O-Benzylρ-4,6-O-benzylideno-3-O-metyIo-1-tio-β-D-glukoplranozyd etylu (4)

Do roztworu związku 3 (23 g, 71,0 mmoli) 1 bromku benzylu (11 ml, 93,0 mmoli) w N,N-dimetyloformamidzie (200 ml) dodaje się w temperaturze 0°C wodorek sodu (2,00 g, 83,3 mmoli). Miesza się przez 2 godziny (kontrola TLC), dodaje metanol i wylewa mieszaninę relacyjną do wody. Ekstrahuje się octanem etylu, przemywa wodą, suszy i zatęza. Związek 4 wytrąca się eterem etyyowym (18,8 g, 63%). T.t. 123°C. [a]o -35 (c=0,63, dichlorometan).

'H NMR (CDCI3) δ 7,50-7,25 (m, 10H, 2Ph), 5,55 (s, 1H, C6H5CH), 4,54 (d, 1H, J=9,7Hz, H-1), 4,34 (m, 1H, H-6), 3,75 (t, 1H, J=10,2Hz, H-6'), 3,65 (s, 3H, OCH3), 3,60-3,33 (m, 4H, H-5, H-4, H-3, H-2), 2,75 (m, 2H, SCH2CH3), 1,32 (t, 3H, SCH 2CH3).

Analiza obliczona dla C23H28O5S (416,54): C 66,32; H 6,78; S 7,70.

Znaleziono: C 66,25; H 7,28; S 7,54.

PREPARAT 4

2.6- di-0-Benzylρ-3-0-metylp-1-tiρ-P-D-glukopiranozyd etylu (5)

Do roztworu związku 4 (28,8 g, 69,0 mmoli) i trieltdosilanu (33 ml, 0,21 moli) w dichlorometanie (120 ml) dodaje się pod argonem roztwór bezwodnika trifluρrppctpwego (0,65 ml, 4,50 mmoli) w kwasie triflupropctpwym (16 ml, 0,21 moli). Miesza się przez 2 godziny, rozcieńcza octanem etylu i dodaje IM roztwór wodny wodorotlenku sodu do pH 9. Ekstrahuje się octanem etylu, przemywa wodą, suszy i odparowuje do sucha. Oczyszcza się na kolumnie z krzemionką (cykloheksan/octan etylu 3:1, następnie 2:1), otrzymując związek 5 (17,4 g, 60%). [a]o -47 (c=l, dichlorometan).

'H NMR (CDCb) δ 7,45-7,25 (m, 10H, 2Ph), 4,47 (d, 1H, J=9,3Hz, H-1), 3,66 (s, 3H, OCH3), 3,61-3,40 (m, 2H, H-4 i H-5), 3,36-3,19 (m, 2H, H-2 i H-3), 2,73 (m, 2H, SCH2CH3), 1,31 (t, 3H, SCH2CH3).

Analiza obliczona dla C23H 30O55S (418,55): C 66,00; H 7,22, S 7,66.

Znaleziono: C 65,62; H 7,28; S 7,21.

PREPARAT 5

2.6- di-0-BeIκylpg4-0-lewulinylo-3-0-metylo-1-tip-β-D-glukopiranpzyd etylu (6)

Związek 5 (17,3 g, 41,4 mmoli) rozpuszcza się w bezwodnym dioksanie (400 ml). Dodaje się kwas lewulinowy (9,60 g, 83,0 mmoli), chlorowodorek 1-(3-dimetylpaminppropylo)3--tylokajbodiimidu (16 g, 86 mmoli) i 4-glimetyloaminppirydynę (1 g, 8,3 mmoli). Miesza się przez 4 godziny, ekstrahuje octanem etylu, przemywa kolejno 5% wodnym roztworem wodorosiarczanu potasu, wodą, nasyconym wodnym roztworem wodorowęglanu sodu, wodą, suszy i zatęza. Oczyszcza się na kolumnie z krzemionką (toluen/octan etylu 6T), otrzymując czysty związek 6 (19,9 g, 93%). [a]o -5 (c=1,46, dichlorometan). LSIMS, tryb dodatni: m/z tioglicerol+NaCl, 539 (M+Na)+ tioglicerol + Kf, 555 (M+K)⁺.

‘H NMR (CDCb) 5 7,40-7,20 (m, 10H, 2Ph), 4,92 (m, 1H, H-4), 2,8-2,4 (m, 6H, SCH2CH3 i 0(C:0)CH2CH2(C:0)CH3), 2,16 (s, 3H, 0(C:0)CH2CH2(C:0)CH3), 1,32 (t, 1H, J=7,3Hz, SCH2CH3).

Analiza obliczona dla C2sH36O7S (516,65): C 65,09; H 7,02; S 6,21.

Znaleziono· C 65,30; H 7,03; S 5,75.

PREPARAT 6

4.6- O-Benzyhdenpg3-O-metylo-(j,P-D-ghU<opiranozyd allilu (7)

Do zawiesiny handlowej 3-O-metyjoglukpzy (135 g, 0,7 moli) w alkoholu allilowym (1 1) dodano kwas trifluprometanoaulfonpwy (1,10 ml, 0,012 moli). Ogrzewano do 120°C przez 2 godziny. Zobojętniono przez dodanie trie^^^^miny (2 ml) 1 odparowano do sucha.

Tak otrzymany surowy związek rozpuszczono w HN-dimetyloformamidzie (2 1), dodano α.,α-dπnetoksyΐoluen (136 ml, 0,9 moli) i kwas kamforpauIfonowy (25 g, 0,13 mmoli). Ogrzewano do 80°C pod próżnią przez 1 godzinę. Zobojętniono przez dodanie trietyloaminy (21 ml) i ekstrahowano octanem etylu, przemyto wodą, wysuszono i zαtężpnp, otrzymując

190 397 substancję stałą, mieszaninę a/p=3/2 (144 g, 57%). Rekrystalizowano z etanolu, otrzymując czysty związek 7-α (60 g, 26%). Po chromatografii części wód macierzystych na kolumnie z krzemionką (cykloheksan/octan etylu 3:1) otrzymano czysty 7-β (7,6 g), 7-a/p (6,8 g) i czysty 7-a (1,4 g).

Związek 7-β - [a]o -43 (c=1, dichlorometan). T.t. 131°C.

‘H NMR (CDCh) 5 7,50-7,26 (m, 5H, Ph), 6,01-5,90 (m, 1H, OCH₂(CH CHi)), 5,55 (s, 1H, C₆H₅CH), 5,38-5,32 (m, 2H, OCH₂(CH’CH₂)), 4,47 (d, 1H, J=7,5Hz, H-1), 4,42-4,32 (m, 2H, H-6' i OCH₂(CH:CH₂)), 4,21-4,15 (m, 1H, OCH₂(CH:CH₂)), 3,80 (dd, 1H, J=10,2Hz, H-6), 3,67 (s, 3H, OCH₃).

Analiza obliczona dla C17H2206 (322,36): C 63,34; H 6,88.

Znaleziono: C 63,23; H 7,12.

PREPARAT 7

2-O-AjetylD-4,6-O-ben/ylidenD-3-O-metylD-β-D-glukoplranD/yd allilu (8)

Związek 7 (11,5 g, 35,7 mmoli) rozpuszczono w dichlorometanie (100 ml) i dodano bezwodnik octowy (4,0 ml, 42,8 mmoli), Metyloaminę (6,40 ml, 46,4 mmoli) 1 4-dimetyloaminopirydynę (440 mg, 3,60 mmoli). Mieszano przez 2 godziny (kontrola TLC), przemyto kolejno 5% wodnym roztworem wodorosiarczanu potasu, wodą, nasyconym wodnym roztworem wodorowęglanu sodu, wodą, wysuszono i odparowano, uzyskując osad związku 8 (12,3 g, 95%). T.t 115°C. [x]d 68 (c=l, dichlorometan).

LSIMS, tryb dodatni: m/z tioglicerol+NaCl, 387 (M+Na)+; tioglicerol + KF, 403 (M+K)+

Ή NMR (CDCI3) 8 7,51-7,34 (m, 5H, Ph), 5,98-5,78 (m, 1H, OCH2(CH:CH₂)), 5,56 (s, 1H, C₆HsCH), 5,32-5,17 (m, 2H, OCH2(CH.CH₂)), 4,99 (dd, 1H, J=8Hz, H-2), 4,55 (dd, 1H, J=7,9Hz, H-1), 4,39-4,29 (m, 2H, H-6 i OCH₂(CH:CH2)), 4,14-4,04 (m, 1H, OCH2(CH:CH2)), 3,82 (t, 1H, J=10,2Hz, H-6'), 3,60 (s, 3H, OCH3), 2,12 (s, 3H, Ac).

Analiza obliczona dla C19H24O7 (366,39): C 62,63; H 6,64.

Znaleziono: C 62,63; H 6,64.

PREPARAT 8

2-O-Acetylo-6-O-berl:ylo-3-O-metylo-β-D-glukopirrmozyd allilu (9)

Do roztworu związku 8 (12,0 g, 33,3 mmoli) i trietylosilanu (21,3 ml, 133 mmoli) w bezwodnym dichlorometanie (50 ml) dodano w temperaturze 0°C roztwór bezwodnika trifluorooctowego (306 fil, 2,10 mmoli) w kwasie trdduorcKwtowwm (10 ml). Mieszano przez 4 godziny (kontrola TLC), rozcieńczono octanem etylu i dodano 1M roztwór wodny wodorotlenku sodu do pH 9. Ekstrahowano octanem etylu, przemyto wodą, wysuszono i zatężono. Oczyszczono na kolumnie z krzemionką (cykloheksan/aceton 8:5), otrzymując czysty związek 9 (10 g, 82%). [a]o 40 (c l,06, dichlorometan).

'H NMR (CDCh) δ 7,35-7,28 (m, 5H, Ph), 5,87-5,79 (m, 1H, OCH2(CH:CH2)), 5,285,14 (m, 2H, OCH2(CH:CH2)), 4,43 (d, 1H, J=7,9Hz, H-1), 4,41-4,28 (m, 1H, OCH₂(CH.CH2)), 4,10-4,0)2 (m, 10H, OCH₂(CH.CH2)), 3,77-3,75 (m, 2H, H-6 1 H-6'), 3,51 (s, 3H, OCH3), 3,30 (dd, 1H, J=8,9Hz, H-3), 2,8 (d, 1H, OH).

Analiza Dblic/Dnx dla 0)^0 7 (366,39)· C 62,28; H 7,15.

Znaleziono: C 61,73; H 7,19.

PREPARAT 9

2-0-Acetylo-6-0-ben/ylo-3-0-metylD-4-0-(2,6-di-0-ben/ylD-4-0-lewulmylo-3-0)metylD-α-D-glukoβiranoz:ylD)-p-D-glukDpiranDzyd allilu (10)

Tioglikozyd 6 (17,4 g, 33,7 mmoli) 1 akceptor glikozylu 9 (10,3 g, 28,1 mmoli) rozpuszczono w dichlorometanie (150 ml). Dodano sita molekularne 4A i mieszano przez 1 godzinę. W atmosferze argonu i w temperaturze -20°C dodano roztwór N-jodosukcynoimidu (8,30 g, 33,7 mmoli) 1 kwas trifluDrometanosulfonDwy (0,30 ml, 3,30 mmoli) w mieszaninie dichloroetanu 1 eteru etylowego (415 ml, 1:1) Mieszano przez 10 minut (kontrola TLC), dodano wodorowęglan sodu, przesączono i przemyto kolejno IM roztworem wodnym tiosiarczanu sodu, wodą, nasyconym roztworem wodnym wodorowęglanu sodu, wodą, wysuszono i zatężono. Oczyszczono na kolumnie z krzemionką (dichlorometan/octan etylu 11:1), otrzy mując czysty disacharyd 10-a (11,7 g, 52%).

[a]o +38 (c=l ,01, dichlorometan).

190 397

Lb NMR (CDCla) δ 7,35-7,23 (m, 15H, 3Ph), 5,90-5,80 (m, 1H, OCH,(CH CH2)), 5,47 (d, 1H, J=3,6Hz, H-l'), 5,27-5,14 (m, 2H, OCH₂(CH:CH2)), 5,04-4,90 (m, 2H, H-4' i H-2), 4,42 (d, 1H, J=7,6Hz, H-l), 4,38-4,32 (m, -H, OCH((CH'CHi)), 4,15-4,40 (m, 1H, OCH₂(CH CH2)), 3,90 (dd, 1H, J=8,8Hz, H-4), 3,54, 3,34 (2s, 6H, 20CH₃), 2,75-2,40 (m, 4H, 0(CO)CH₂CH2(CO)CH₃), 2,16, 2,10 (2s, 6H, Ac i 0(C:0)CH2CH2(C:0)CH₃).

Analiza obliczona dla C4₃H56014 (820,94)· C 65,84, H 6,88

Znaleziono: C 65,74, H 6,90.

PREPARAT 10

2-O-Acetylo-6-O-ben/y4i-3-(0-nietylo-4-O-(2,6-di-O-benzy-lo-4-(4-kwmliny4c)-3-0)-ne1:ylo-α-D-glukopiranozylo)-β-D-glukoplranozyd prop-1'-enylu (11)

Do roztworu związku 10 (1,36 g, 1,66 mmoli) w tetrahydrofuranie pozbawionym nadtlenków (4,30 ml) dodano heksafluorofosforanu l,^5^^^1^^ooktadienobis^^et^l^^odifenylo fosfinojirydium (5,80 mg, 0,70 μΐ). Roztwór odgazowano, doprowadzono atmosferę argonu 1 wprowadzono wodór. Mieszano przez 10 minut (kontrola TLC) i odparowano Ponownie rozpuszczono w dichlorometanie, przemyto nasyconym wodnym roztworem wodorowęglanu sodu, wodą, wysuszono 1 zatężono. Cc/ys/czono na kolumnie z krzemionką (toluen/octan etylu 3T), otrzymując czysty związek 11 (1, 04 g, 76%).

[alo +47 (c=l,l, dichlorometan) LSIMS, tryb dodatni: m/z tioglicerol+NaCl, 951 (M+Na) ; tioglicerol + KF, 967 (M+K)+ 'H NMR (CDC13) δ 7,34-7,23 (m, 15H, 3Ph), 6,21-6,16 (m, 1H, 0(CH:CH)CH₃), 5,45 (d, -H, J=3,5Hz, H-l'), 5,13-4,97 (m, 3H, H-4', H-2 1 0(CH:CH)CH3), 4,6 (d, 1H, J=7,55Hz, H-l), 3,96 (dd, 1H, J=8,9Hz, H-4'), 3,54, 3,34 (2s, 6H, 20CH₃), 2,74-2,36 (m, 4H, 0(C.0)CH2CH2(C:0)CH3), 2.15, 2,08 (2s, 6H, Ac i O(CΌ)CH₂CHHC:O)CH3), 1,56-1,51 (dd, 3H,0(CH:CH)CH₃).

Analiza obliczona dla C 45H 56014 (820,94): C 65,84; H 6,88.

ZnalezionoU 66,21; H 6,92.

PREPARAT 11

2-O-acetylo-6-O-ben/ylo-3-O-metvlo-4-O-(2,6-di-O-benzylo-4-O-(ewulinylo-3-O--netylo-α-D-glukopirano/ylo)-α,β(D-glukopiranoza (12)

Roztwór chlorku rtęciowego (3,9 g, 14,3 mmoli) w mietzaninle aceton/woda (26 ml, 5 1) wkroplono do rm^^-t^woru związku 11 (7,8 g, 9,53 mmoli) i tlenku rtęciowego w tym samym rozpuszczalniku (80 ml) Mieszano przez 1 godzinę, przesączono i zatężono. Ekstrahowano dichlorometanem, przemyto nasyconym wodnym roztworem jodku potasu, wodą, wysuszono i zatężono Oc/vs/czono na kolumnie z krzemionką (dichlorometan/aceton 10T, następnie 4:1), otrzymując związek 12 (6,70 g, 90%).

ba]o +92 (c=l,37, dichlorometan). TLC: Rf 0,31, dichlorometan/aceton 14:1.

Lb NMR (CDC13) 8 7,37-7,24 (m, 15H, 3Ph), 5,46 (d, 1H, J=3,5Hz, H-l'), 5,37 (d, J=3,6Hz, H-l a), 4,58 (d, J=8Hz, Η-1β), 3,54, 3,39, 3,36 (3s, 6H, 20CH3), 2,75-2,4 (m, 4H, 0(C:0)CH2CH2(C:0)CH3), 2.16, 2,15 (2s, 6H, Ac i 0(C:0)CH2CH2(C:0)CH₃).

Analiza obliczona dla C42H52O14 (780,83): C 64,60; H 6,71.

ZnalezionoU 65,09; H 6,82.

PREPARAT 12

Trichloroacetimidan 2-O-acetylo-6-O-benzylO(3-O-metvlO(4-O-(2,6-di-O-benzylo-4-O-(etwllinylo-3-O-metyIo-a-D-glukopiranozvlo)-a,β-D-glukopiranozy (13)

Związek 12 (5,00 g, 6,4 mmoli) rozpuszczono w dichlorometanie (50 ml) 1 dodano pod argonem trichloroacetonitryl (3,9 ml, 38,8 mmoli) i węglan potasu (1,6 g, 11,6 mmoli). Mieszano przez 16 godzin (kontrola TLC) 1 pr/etączono. Oczyszczono na kolumnie z krzemionką (dichlorometan/aceton 8'1, następnie 4.1), otrzymując mieszaninę (a/p=60/40) imidanów 13 (5,22 g, 87%)

TLC, Rf 0,66 i 0,51, dichlorometan/aceton 20:1 'H NMR (CDC-3) 8 8,62-8,59 (2s, 1H, N‘H-a i β), 7,37-7,23 (m, -5H, 3Ph), 6,51 (d, J=3,7Hz, H-la), 5,81 (d,J=7,1Hz, H-lp), 5,50 (d, 1H, J=3,5Hz, H-l'), 3,55, 3,41, 3,37 (3s, 9H, 30CH₃), 2,75-2,40 (m, 4H, 0(C.0)CH2CH2(C.0)CH3), 2,16, 2,07, 2,04 (3s, 6H, Ac i 0(CO)CH₂CH2(C:O)CH₃).

190 397

Analiza obliczona dla C44H5₂Cl3NO,4 (925,26): C 57,12; H 5,66, N 1,51

Znaleziono C 57,31, H 5,87, N 1,55.

PREPARAT 13

2-O-Acttylo-6-O-benzylo-3-O-metylo-4-O-(2,6-di-O-benzylo-3-O-metylo-α-D-glukoplranozylo)-β-D-oiukopiranozyd allilu (14)

Związek 10 (3,11 g, 3,80 mmoli) poddano procedurze opisanej w METODZIE 2, otrzymując związek 14 (2,70 g, 97%).

(a]p +25 (c^1,7, dichlorometan). LSIMS, tryb dodatni: m/z tioglicerol+NaCl, 745 (M+Na) ; tioglicerol + KF, 761 (M+K)+ ‘H NMR (CDCh) δ 7,33-7,20 (m, 15H, 3Ph), 5,87-5,78 (m, 1H, OCH₂(CH:CH2)), 5,50 (d, 1H, J=3,5Hz, H-1'), 5,30-5,17 (m, 2H, OCH₂(CH.CH2)), 5,02 (dd, 1H, H-2), 4,43 (d, J=7,6Hz, H-1), 4,34-4,28 (m, 1H, OCH2(CH:CH2)), 4,12-4,02 (m, 1H, OCH2(CH:CH2)), 3,63, 3,36, (2s, 6H, 20CH3), 2,10 (s, 3H, Ac).

Analiza obliczona dla C40H50O12 (722,84): C 66,47; H 6,97.

Znaleziono C 66,31; H 7,24.

PREPARAT 14

0-(2,6-Di-0-btnzyloo4-0-ietwklmylo-3-0-mttyjo-α-D-glukopiranozylo)-(i—>4)-0-(20-aceIylo-6-0-b>enzylo-3-0--metylo-0-ODoiukopiranozylo)--1 —>4)-0-(2,6-di-O-benzylo-3-0metylo-a-D-glukopiranozylo)-(1—>4)-2-O-acetylo-6-O-0em:ylo-3-(0-metylo-β-D-giukopiranozyd allilu (15)

Mieszaninę imidanu 13 (4,22 g, 4,56 mmoli) i akceptora glikozylu 14 (2,63 g, 3,64 mmoli) poddano procedurze opisanej w METODZIE 1 Oczyszczono na kolumnie z krzemionką (toluen/eter etylowy 3.2, następnie 1 1), otrzymując tetrasacharyd 15 (4,31 g, 80%).

(ι]ο+52 (c=0,66, dichlorometan).

Ή NMR (CD^) 5 7,35-7,23 (m, 30H, 6Ph), 5,83-5,79 (m, 2H, OCH2(CH:CH2)), 5,47 (d, 2H, J=3,5Hz, H-T i H-l'), 5,25-5,14 (m, 2H, OCH2(CH:CH2)), 4,38 (d, 1H, J=7,7Hz, H-1), 4,30 (d, 1H, J=8Hz, H-1), 4,32-4,25 (m, 1H, OCH2(CH:CH2)), 4,08-4,02 (m, M, OCH2(CH:CH2)), 3,56, 3,53, 3,34, 3,27 (4s, 12H, 40CH3), 2,78-2,40 (m, 4H,

0(C:0)CH₂CH₂(C:0)CH3), 2,15, 2,09, 1,85 (3s, 9H, 2Ac i 0(C:0)CH2CHRC:O)CI b)

Analiza obliczona dla C82H110O25 (1485,7): C 66,29; H 6,78.

Znaleziono. C 66,10; H 6,79.

PREPARAT 15

O-(2.6-i-i-O-benzylo-4-O-iewklmylo-3 -0-metylo-a-D-glukopiranozylo)-( 1 —>4)-0-(2O-acttyl^o-6-O-0enzyjo-0-O-metyjo-0-D-0iuUopiranozylo)-(1—»4)-0-(2,6-di-O-benzylo-3-0metylo-a-D-glukopiranozylo)-(1—>4--2-O-aceiyIo-6-O-benzyjo-03O-metylo-α,β-D-glukopiranoza (16)

Związek 15 (2,30 g, 1,54 mmoli) poddano procedurze takiej jak dla PREPARATU 10. Po 10 minutach do mieszaniny reakcyjnej dodano roztwór N-bromosukcynoimidri (0,30 g, 1,70 mmoli) w dichlorometanie (15 ml) i wodę (5,50 ml). Mieszano przez 5 minut (kontrola TLC). Rozcieńczono dichlorometanem, przemyto nasyconym wodnym roztworem wodorosiarczanu sodu, wodą, wysuszono i zatężono. Oczyszczono na kolumnie z krzemionką, (toluen/octan etylu 3:2), otrzymując czysty związek 16 (1,57 g, 71% na dwa etapy). (a]o +69 (c=0,87, dichlorometan).

‘H NMR (CDC1₃) δ 7,38-7,20 (m, 30H, 6Ph), 5,47 (d, 2H, J=3,5Hz, H-1' i H-1'), 5,36 (d, 1H, J=3,5Hz, H-1 a), 4,55 (d, 1H, J=8Hz, H-11), 4,36 (d, 1H, J=8Hz, H-l), 3,56, 3,54, 3,39, 3,36, 3,28 (5s, 9H, 30CH3), 2,75-2,35 (m, 4H, 0(C 0)CH2CH₂(C:0)CH₃), 2,16, 2,13, 2,12, 1,86 (4s, 9H, 2Ac i 0(C:O)CH2CH₂(C:O)CH3).

PREPARAT 16

TrichloroacttI.midan 0-(2,6-di-0-benzylo-4-0-lewklinyio-3o0-metylo-α-D-giukopiranc zylo)-(1—>4))0--2-0-occtyjo-0-0-Oenzyjo-030-meetjo-0-D-oiukopiranozylo)-(1—>4)-O-(2,6di-O-benzylo-3-O-metylo-a-D-glukopiranozylo)-(1—>4)-2-0-acetylo-6-0-benzylo-3-0-mttylo -a^-D-glukopiranozy (17)

Mieszaninę związku 16 (1,5 g, 1,,04 mmoli), IrichloIΌactIcimIryjk (0,63 ml, 6,22 mmoli) i węglanu potasu (0,26 g, 1,87 mmoli) w dichlorometanie (15 ml) mieszano w temperami-ze pokojowej przez 16 godzin. Roztwór przesączono i zatężono. Oczyszczono na kolumnie

190 397 z krzemionką (toluen/cykton +l%o tr1etyldcmmy 4T), otrzymując związek 17 (1,47 g, 89,6%).

TLC· Rt 0,5, toluen/ayetdo 7 2

PREPARAT 17

O-(2,6-D--O-benzyld-3-O-metyld-α-D-glukdplrcndzylo)-(-—·4--O--2-O-aceiylo-6-O·benzylo-3-O-meiyJo---D--luUkp^lranozyld)-(-·—4)-O-(2,6-di-O-benzylo-3-O-metylo-a-D-glukdβh-andzyld)-(1—4)-2-OulcckyJld6~O--cmzr'lo-3-O-mniylo--JD--lukopiranozγZ allilu (18)

Przeprowadzono dZlkwulmdW'cnie związku 15 (1,3 g, 0,87 mmoli) według METODY 2, otrzymując związek 18 (1,05 g, 86%) [a]o +40 ^=0,6, dichlorometan).

‘H NMR (CDCh) δ 7,36-7,23 (m, 30H, 6Ph), 5,83-5,78 (m, 1H, OCH2(CH;CH2)), 5,50 (d, 1H, J=3,5Hz, H-1'), 5,47 (d, 1H, J=3,5Hz, H-1'), 5,2--5,2 S ^dd, 1H, J=1,6Hz, J=17Hz, OCH2(CH.CH2)), 5,16-2,13 (dd, 1H, J=1,4Hz, J=10Hz, OCH2(CH·CH2)), 4,38 (d, 1H, J=6,5Hz, H-1), 4,31 (d, 1H, J=6,5Hz, H-1), 4,08-4,02 (m, 1H, OCH2(CH·CH2)), 3,59 (m, 1H, H-4'), 3,67, 3,53, 3,39, 3,29 (4s, 12H, 40CH3), 2,09, 1,86 (2s, 6H, 2Ac)

PREPARAT 18

0-(2,6-Dl-0-benzyld-4-0-lkwulinylo-3-0-mktyld-α-D-glukopiraodzylo)-(-—·4)-Ο-[(2O-ayktyld-6-O-benryld-3-O-metyld-β-D-glukopirandryld)-(1—-4)-0-(2,6-di-0-benzylo-3-0mktyld-α-D-glukdpircoozyld)-(1—4)h-2-O-acetylo-6-0-benryld-3-O-mktylo-β-D-glukopiraoozyd allilu (19)

Mieszaninę związku 18 (842 mg, 0,53 mmoli) 1 związku 17 (1,17 g, 0,74 mmoli) poddano procedurze według metody 1. Oczyszczono na kolumnie Toyopearl®HW-50 (110 x 3,2 cm; Z1yhloromktan/ktcndl 11), dtlzγmująy związek 19 (1,44 g, 85%) [a]o +57 (σ=1,01, dichlorometan).

H NMR (CDCI3) δ 7,32-7,20 (m, 60H, 12Ph), 5,83-2,78 (m, 1H, OCH2(CH'CH2)), 2,24-5,21 (dd, 1H, OCH2(CH·CH2)), 5,16-2,-3 (dd, 1H, OCH2(CH·CH2)), 3,59, 3,26, 3,21, 3,47, 3,33, 3,26 (6s, 24H, 8OCH3), 2,72-2,35 (m, 4H, 0(CO)CH2CH2(CO)CH3), 2,-2, 2,09, 1,85, 1,84 (4s, 15H, 4Ac 1 O(C O)CH2CH2(CO)CH₃).

dla głównych protonów aodmelyyznych· 5,48, 4,37, 4,29, 4,23 ppm.

Analiza dbl1yzdoc dla C156H188O47 (28-5,5l): C 66,56; H 6,73.

Znaleziono· C 66,22; H 6,75.

PREPARAT 19

0-(2,6-D1-0-benzyld-4-0-lewulinylo-3-0-metylo-α-D-glukdpiraodzyld)-( Τ—·4)-Ο-[(20-ayktyld-6-0-benryld-3-0-mktyld-β-D-glukopiranozylo)-(-—-4)-0-(2,6-di-O-beozylo-3-Ometylo-α-D-glukdpircodzyld)-(1—*·4)]3-2-0-aceiylo-6-0--eioryld-3-0-mktyld-α,β-D-glukopira odza (20)

Związek 19 (720 mg, 0,25 mmoli) poddano procedurze jak dla PREPARATU 15. Po oczyszczeniu na kolumnie z krzemionką (toluko/oytao etylu 3·2, następnie 4 3) otrzymano związek 20 (555 mg, 78%).

[a]o+70 ^=0,94, Ziyhldromktao).

TLc· Rf 0,43, tdluko/oytao etylu 1 · 1.

PREPARAT 20

TrichldroayeilmiZco 0-(2,6-Zi-0-beozyld-4-0-leiWllioyld-3-0-metyld-α-D-glukopircndzyld)-(1—·4)-0-[(2-0--cciylo---0--enzylo---0-moiyJo---D--lukkdjlΓnozyld)-(1-—-4)-0-(2,6di-0-bkozylo-3-O-metyld-a-D-glukdp1raodzyld)-(-—-4)]}-2-O-acetylo^-O-benzylo-Ś-O-metyo-α,β-D-glukdplΓaoozc (21)

Ze związkiem 20 (540 mg, 0,195 mmoli) βdotępdwand jak dla PREPARATU 16. Po oczyszczeniu oc kolumnie z krzemionką (tdlueo/oytco etylu + 1(% tr^ei^;^^<^^^1ny 3·2) otrzymano m1eszco1nę (α/β = 27/73) 1m1Zaoów 21 (455 mg, 80%).

TLC Rf 0,48, toluen/octco etylu 3-.2.

‘H NMR (CDCI3) 8 8,60, 8,59 (2s, 1H, N Ha i β), 7,35-7,21 (m, 60H, 12Ph), 2,75-2,40 (m, 4H, 0(CO)CH2CH2(CO)CH3), 2,16, 2,09, 2,04, -,82, 1,84 (5s, 15H, 4Ac

0(CO)CH2CH2(C:O)CH3).

dla głównych protonów andmerycznyyh· 6,50, 5,79, 5,51, 5,48, 4,29, 4,25 ppm

PREPARAT 21

2,4,6-Tri-O-cyktyld-3-O-metylo-1 --id-α-D-glukopiraodryZ fenylu (22)

190 397

1.2.4.6- tetrα-O-αcetyk>-3-O-metylo-β-D-glukopiranpzę 1 (5,23 g, 14,4 mmoli) rozpuszczono w toluenie (45 ml). Dodano tiofenol (3,0 ml, 28,8 mmoli) i wkroplono eterat trifluorpboru (1,77 ml, 14,4 mmoli), po czym ogrzewano do 50°C przez 0,5 godziny. Rozcieńczono dichlorometanem, przemyto nasyconym wodnym roztworem wodorowęglanu sodu, wodą, wysuszono i zatężono. Po oczyszczeniu na kolumnie z krzemionką (cykloheksan/octan etylu 5:2) otrzymano związek 22-a (1,00 g, 17%) i 22-β (2,71 g, 46%)

22-α· TLC Rf 0,44, cykloheksan/octan etylu 3:2.

[α]ο+294 (c=l, dichlorometan). ESIMS, tryb dodatni: m/z +NaCl, 435 (M+Na)⁺; + KF, 451 (M+K)+ 'H NMR (CDCb) 5 7,46-7,27 (m, 5H, Ph), 5,89 (d, 1H, J=5,6Hz, H-1), 5,05-4,97 (m, 2H, H-2 i H-4), 4,49-4,42 (m, 1H, H-5), 4,25-4,18 (m, 1H, H-6), 4,05-4,00 (m, 1H, H-6'), 3,66 (dd, 1H, J=9,5Hz, H-3), 3,51 (s, 3H, OCH3), 2,16, 2,12, 2,00 (3s, 9H, 3Ac).

Analiza obliczona dla C19H24O 8S (412,46): C 55,33; H 5,87, S, 7,77.

Znaleziono: C 55,25; H 5,90; S 7,75.

PREPARAT 22

4.6- O-Benzylideno-2,3-dl-O-metylog1-tip-α-D-glukppiranPzyd fenylu (23)

Związek 22 (970 mg, 2,35 mmoli) rozpuszczono w mieszaninie metanolu i dichlorometanu 2:1 (18 ml). Dodano 2M roztwór metanolanu sodu (150 ml). Po 0,5 h w temperaturze pokojowej zobojętniono żywicą Dowex® 50(H⁺), odsączono i zatężono.

Do roztworu tak otrzymanego surowego produktu w acetoniu-ylu (22 ml) dodano c,cdimetpkaytoluen (0,7 ml, 4,0 mmoli) i kwas kamforpaulfonowy (51 mg, 0,22 mmoli). Mieszano przez 1 godzinę, zobojętniono przez dodanie trietyloaminy (0,50 ml) i zatężono.

Do roztworu tak otrzymanego surowego produktu i jodku metylu (163 |i, 4,0 mmoli) w NN-dimetyloformamidzie (9 ml) dodano w temperaturze 0°C wodorek sodu (73,0 mg, 2,80 mmoli) Mieszano przez 1 godzinę i dodano metanol. Ekstrahowano octanem etylu, przemyto wodą, wysuszono i zatężono do uzyskania związku 23 w postaci stałej (840 mg, 94%).

Tt. 178°C. [a]o +330 (c=l, dichlorometan). ESIMS, tryb dodatni: m/z +NaCl, 411,4 (M+Na)+; + KF, 427,4 (M+K)+.

'H NMR (CDCI3) δ 7,50-7,24 (m, 10H, 2Ph), 5,71 (d, 1H, J=3,4Hz, H-1), 5,52 (s, 1H, C6H5CH), 3,62 (s, 3H, OCH3), 3,55 (s, 3H, OCH3).

Analiza obliczona dla C 21H24O5S (388,48): C 64,92; H 6,23; S, 8,25

Znaleziono: C 64,87; H 6,17; S 7,85.

PREPARAT 23

6-O-Benzylo-2,3-di-O-metylρ-1-tip-α-D-glukppirαnpzyd fenylu (24)

Postępując ze związkiem 23 (792 mg, 0,47 mmoli) jak dla PREPARATU 4, i po oczyszczeniu na kolumnie z krzemionką (cykloheksan/octan etylu 7:2, następnie 2Ί), otrzymano związek 24 (318 mg, 80%).

[a]o +243 (c=1, dichlorometan).

ESIMS, tryb dodatni: m/z +NaCl, 413 (M+Na)+; + KF, 429 (M+K)+ ‘HNMR (CDCI3) δ 7,52-7,22 (m, 10H, 2Ph), 5,71 (d, 1H, J=5,3Hz, H-1), 3,62 i 3,49 (2s, 6H, 2OCH3), 3,36 (dd, 1H, H-3).

Analiza obliczona dla C 21H26O5S (390,50): C 64,59; H6,71; S, 8,21.

Znaleziono: C 64,05; H 6,88; S 7,74.

PREPARAT 24

O-(2,6-Di-Ogbenzylp-4-O-lewulinylp-3-O-metylp-α-D-glukppircnozylo)-(1—>4)-O-(2O-acetylo-6-O-benzylp-3-O-metylp-β-D-gluUkpii'anozylp)-(1—>4)-6-O-benzylo-2,3-di-Ometylp-1-tio-α-D-glukppiranpzyd fenylu (25)

Mieszaninę związku 13 (436 mg, 0,47 mmoli) i związku 24 (153 mg, 0,39 mmoli) poddano procedurze zgodnie z Metodą 1. Po oczyszczeniu na kolumnie (Sephadex® 1H20, etanol/dichlorometan 1T) otrzymano czysty związek 25 (309 mg, 68%).

[ajo+144 (c=1, dichlorometan).

ESIMS, tryb dodatni- m/z +NaCl, 1175 (M+Na)+; + KF, 1191 (M+K)+.

‘HNMR (CDCI3) 8 7,51-7,21 (m, 25H, 5Ph), 5,73 (d, 1H), J=5,2Hz, H-1), 5,48 (d, 1H, J=3,5Hz, H-1), 4,46 (d, 1H, J=8Hz, H-1'), 3,7, 3,54, 3,5, 3,31 (4s, 12H, 40CH3), 2,70-2,41 (m, 4H, 0(C:0)CH2CH2(C:0)CH3), 2,16, 2,01, (2s, 6H, 1Ac i O(C:O)CH₂CH2(C:O)CH3).

190 397

Analiza obliczona dla C63H760^S- C 65,61; H 6,64; S 2,78.

Znaleziono' C 65,02; H 6,60, S 2,72.

PREPARAT 25

O-(2,6-Dl-O-ben/ylo-4-O-lewulmylD-3-O-lnetylo-a-D-glukDplranozylD)-(1—>4)-O-(2-O-ajetylD-6-O-belzylD-3-O-metylo-β-D-glukopiranDzylD)-(1—>4)-O-(6-O-benzylo-2,3-di-O-metylo-a-D-glukDβlranDzylD)-(1—»4)-O-(2,3-di-O-metylo-β-D-gluUopiranozylouronian benzylu)-(1—>·4)-0-(3,6-dl-0-ajetylD-2-0-benzylD-a-D-glukopiranozylo)-(1—>4)-O-(2,3-di-Ognetylogχ-idoβirαlozylDurolixl benzylu)-(1—>4)-2,3,6-tri-O-benzylo-a-D-glukopiranozyd metylu (27)

Do mieszaniny związku 25 (451 mg, 0,39 mmoli) i związku 26 (434 mg, 0,31 mmoli) (P. Westerduin i in., BioOrg. Med. Chem , 1994, 2, 1267) w 1,2-dichlDroetame (7,5 ml) dodano w obecności sit molekularnych 4A (400 mg), w temperaturze -25°C i pod argonem, roztwór N-godosukcynoimidu (92 mg, 0,38 mmoli) i kwasu tn^luorometalDsulίolOwegD (37,5 μΐ, 0,38 mmoli) w 1.2-dichloroe‘tame i eterze etylowym 1:1 (22 ml). Po 30 minutach dodano stały wodorowęglan sodu. Roztwór odsączono, przemyto roztworem tiosiarczanu sodu, wodą, wysuszono i odparowano. Po Djzys/c/eniu na kolumme Sephadex® LH20, etanol/dichlorometan 1 1 a następnie na kolumnie z krzemionką. (cykloheksan/octan etylu 1:1, następnie 2:3) otrzymano czysty związek 27 (487 mg, 64%).

[ajo +63 (c=0,54, dichlorometan)

TLC Rf 0,28, cykloheksan/octan etylu 2:1.

ESIMS, tryb dodatni: m/z +NaCl, 2454 (M+Na)+ + KF, 2469 (M+K)+ ‘H NMR (CDCh) 5 7,38-7,2 (m, 50H, lOPh), 3,56, 3,52, 3,48, 3,46, 3,44, 3,42, 3,39, 3,30, 3,17 (9s, 27H, 90CH3), 2,75-2,4 (m, 4H, 0(C:0)CH2CH₂(C 0)CH3), 2,15, 1,98, 1,97, 187, (4s, 12H, 3Ac 1 0(C:Ó)CH₂cH₂(C:0)CH3); główne protony anomeryczne: 5,57; 5,47; 5,30; 5,18; 4,57; 4,29; 4,08.

PREPARAT 26

0-(2,6-Di-O-benzylo-3-O-metylo-a-D-glukopiranozylo)-(1—>4)-O-(2-O-acetylD-6-Og -benzylD-3-O-metylo-β-D-gh.Uioplranozylo)-(1—>4)-O-(6-O-benzylo-2,3-di-O-metylD-1-α-D-glukopiranozyloK 1 —>4)-O-(1,3-di-O-metylD-β-D-gluUoDii'anozylouronian benzylu)-( 1 —>4-gO-(3,6-di-O-ajetylo-2-O-benzyIo-α-D-glukopiranDzylo)-(1—>4)-2,3,6--ri-O-benzylo-α-D-glug kopiranozyd metylu (28)

Delewulinizację związku 27 (498 mg, 0,2 mmoli) przeprowadzono zgodnie z METODĄ 2, otrzymując związek 28 (402 mg, 84%).

[a]o +64 (c=l, dichlorometan). ESIMS, tryb dodatni· m/z +NaCl, 2352,9 (M+NH4/.

Ή NMR (CDCI3) 5 7,38-7,20 (m, 50H, lOPh), 3,67, 3,52, 3,49, 3,46, 3,44, 3,41, 3,40, 3,28, 3,17 (9s, 27H, 9Ac), 2,65 (d, 1H, J=2,14Hz, OH), 1,98, 1,96, 187, (3s, 9H, 3Ac); główne protony anomeryczne: 5,55; 5,49; 5,30; 5,18; 4,56; 4,31,4,08.

Analiza obliczona dla Ci27Hi 5₂O4i (2334,48): C 65,34; H 6,56.

Znaleziono: C 65,40; H 6,62.

PREPARAT 27

0)-(2,6-Di-O-benzylo-4-(C-lewulmylD-3-Ogmetylo-α-lE-glukDplranDzylo)-(1—>4)-O-(20)-acetylo-6-0-ben/ylDg3-0-metylD-β-D-ghlkopiranozylD)-(1—>4)--O-(2,6-di-O-benzylD-3-O-metylo-1-α-D-glukopiranozylo))gl^4)-0-(2-0-acetylD-6-0-benzylo-3-0-metylo-β-D-ghkDpiranozylD)-(1-—4 )]4-O-(6-O-ben:zylo-2,3-dl-O-metylD-a-D-glukopiranDzylD)-(1—>4)-O-(2,3gdigO-metΛdo--i--EggkopiranozyyourDman benzylu)-(1—>4)-O-(3,6-di-O-acetylD-2-0-benzylD-α-D-glukopiranozylD)-( 1 —>4)-O-(2,3-di-O-metylD-α-idopiranDzylDurDniαn benzy^-ty 1 —>4--2,3,6-tri-O-ben/Λyo-a-E-glukDpiranDzyd metylu (29)

Mieszaninę związku 21 (340 mg, 1,16 mmoli) i związku 28 (256 mg, 1,,09 mmoli) poddano procedurze zgodnie z metodą 1. Po oczyszczeniu pozostałości na kolumnie TDyDpeαrl®HW-40 (3,2 x 70 cm), dichlorometan/etanol 1.1) otrzymano czysty 15-mer 29 (421 mg, 76%).

[aln +65 (c=l, dichlorometan) LSIMS, tryb dodatni m/z tioglicerol+NaCl, 2584,3 (M+2K)i+, 1736,5 (M+3K)2+ 'H NMR (CDCI3) δ 7,35-7,18 (m, 105H, 21Ph), 2,25-5,2 (m, Hi,

0(C:0)CH2CH2(C:0)CH3), 2,15, 7,17, 1,95, 1,87( 184 (6s, 24H, 7Ac 1

O(C.O)CH2CH2(C:O)CH3); główne protony anomeryczne· 5,55, 5,48; 5,30; 5,18; 4,56.4,29, 4,08

190 397

PREPARAT 28

O-(2,6-Di-O-ben/ylo-3-C-metylo-α-D-glukcβlranozvlo)-(i—4)-C-(2-O-acetylc-6-Cbenzylo-S-O-metylo-P-D-glukopiranozyloK 1—4)-[C-(2,6-di-O-benzyto-3-O-metyto-α-Dglukopiranozylotyty->4--0-(2-O-acetyto-6-0-benzylO(3-0-metylo-β-D-ghkopirano/ylo)(i—>4)]4-O-(6-O-benzylo-2,3-di-C-metylo-α-D-glukoβirαnozylo)-(1—>4)-C-(2,3-di-O-metyloβ-D-glukkpirrnrcylouronian benzyki)--(—>4))O--3k6-di-CTacctyyo-2--C-b¢nzyyo-u-D-gklkcβira-lozylo)-( 1—·4)-C-(2.,3-di-C-metylo-α-L(idopirano/ylouronian benzylu)-(1—>4)-2,3,6-triC-benzylc-α-D-glukopirαnozyd metylu (30).

Związek 29 (342 mg, 0,067 mmoli) poddano reakcji zgodnie z metodą 2, otrzymując związek 30 (253 mg, 75%). [a]o + 59 (c=0,92, dichlorometan). ESIMS, tryb dodatni’ m/z + KF, 2535,6 (M+2K;

'H NMR (CDC13) 5 głównych protonów ^^omerycznych: 5,55; 5,50, 5,48; 5,30; 4,56; 4,30; 4,22, 4,08.

Analiza. Obliczono dla C275Ą28085 (4993,37); C, 65,57; H, 6,60.

Znaleziono: C, 65,09; H, 6,57.

PREPARAT 29

0-(2,6-Di-O-berzylo-4-0-lewulinylo-3-C-metylo-α-D-glukopirαno/vlo)-(i—·4)·Ό-(2C-acetylo-6-O-ben/vlo-3-O(metylo-β-D-glukopiranozylo)-(1—·4)-(O-(2,6-di-O-ben/ylo-3-Ometylo-a-D-glukopiranozylo)-(1—'4)-0-(2-0-αcetylo-6-C-ben/ylo-3-C-metylo-p-D-glikopiaanozylo)-(1—4)]6-O-(6-O-ben/ylo-2,3-di-C-metylc-α-D-glukopirαnozvlo)-(1—4)-O-(2,3-di-Ometylo-β-D-gluUkpiranozylouronian benzylu- 1 —4)-C-(3,6-di-C-αcetylo-2-C-benzylo-α-Dglukcpirano/ylo)-(i—4)-(2,3-di-O-metylo-a-L(idcplranozylouronianben/ylu)-(i-—»4)-2,3,6tri-O-betΉylo-a-D-glukopiranozyd metylu (31).

Mieszaninę związku 17 (32,7 mg, 20,6 mmoli) i związku 30 (80,7 mg, 16,3 mmoli) poddano reakcji zgodnie z metodą 1. Produkt oc/ytzc/ono na kolumnie Toyopearl® HW-40 (1/1 dichlorometan/etanol), otrzymując 19-mer 31 (60 mg, 59 %). [a]o + 61 (c=0,82, dichlorometan). ESIMS, tryb dodatni: m/z + NaCl, 2162,4 (M+3Na)³+ +KF, 2178,5 (M+3K)³+

1b NMR (CDCI3) δ głównych protonów anomeryczrych.· 5,55; 5,48, 5,30; 5,17; 4,56; 4,22; 4,08.

PREPARAT 30

0-(4,6-O(Ben/ylideno-a-D-glukoβiranozylo)-( 1 ^4)-6-(.)-trityk(-i -tio-β-D-glukopiaanozyd etylu (33)

Do zawiesiny związku 32 (50,0 g, 0,105 moli) (J Westman i M NiEson, J. Carbohydr. Chem., 1995, 14(7), 949-960) w dichlorometanie (620 ml) pod argonem, dodano trietylcam(nę (35 ml, 0,252 moli), chlorek tritylu (29,3, 0,105 moli) 1 4-dimetyloαmincpirydynę (‘,28 g, 10 mmoli). Mieszaninę ogrzewano do wrzenia przez 2 godziny (kontrola TLC), po/cttawionc do ochłodzenia do temperatury pokojowej, rozcieńczono dichlorometanem (500 ml), po czym kolejno przemyto zimnym 10 % roztworem wodorosiarczanu potasu, wodą i nasyconym roztworem chlorku sodu. Wysuszono, zatężono i przesączono przez kolumnę z krzemionką (toluen/aceton 65:35, następnie 50:50), otrzymując surowy produkt 33, o czystości wystarczającej do użycia w następnym etapie. Próbkę analityczną chromatografowano.

[a]o +53 (c=0,74, dichlorometan)

ESIMS, tryb ujemny: m/z 715, (M-H)’.

'H NMR (CD2CI2) 8 7,52-7,25 (m, 20H, 4Ph), 5,42 (s, C6H5CH), 4,97 (d, J=3,5Hz, H1·), 4,40 (d, J=9,6Hz, H-l), 3,82 (t, J=9,3Hz, H-3'), 3,70, 3,68 (m, 2H, H-3, H-4), 3,60 (dd, J=2,0, 11,0Hz, H-6a), 3,55 (td, J=5,2, 9,7, 9,7Hz, H-5'), 3,49-3,45 (m, 3H, H-2, H-2', H-5), 3,38 (dd, J=10,5Hz, H-6a'), 3,33 (dd, H-6b'), 3,30-3,27 (m, 2H, H-4'), H-6b), 2,90-2,77 (m, 2H, SCH2CH3), 1,40-1,37 (t, 3H, CH2CH3).

Analiza oblic/ora dla C40¾^ioS’ C 67,02; H 6,19; S 4,47.

Znaleziono: C 66,83; H 6,19, S 4,19

PREPARAT 31

O-(4,6-C(Benzylideno-2,3-dl-O-metylo-α-D-glukoplranozylo)-(1—>4)-2,3-di-O-metylo6-O-tritylo-1-tio-β-D-glukopirano/yd etylu (34)

Do roztworu związku 33 (64,1 g) w N,N-dimetylofoπnamid/ie (600 ml) wknplono pod argonem jodek metylu (34 ml, 0,536 moli). Ochłodzono do 0°C i dodano powoli wodorek

190 397 sodu (13,5 g, 0,536 moli). Zawiesinę mieszano przez 2 godziny w temperaturze pokojowej, po czym ochłodzono do 0°C i wkroplono metanol (35 ml), i po 2 godzinach mieszania rozcieńczono octanem etylu (500 ml) i wodą (600 ml). Fazę wodną ekstrahowano octanem etylu, fazy organiczne przemyto wodą, wysuszono i zatężono. Otrzymany jako pozostałość związek 34 był wystarczająco czysty do następnego etapu. Próbkę analityczną oczyszczono na kolumnie z krzemionką (cykloheksan/aceton 70:30) [a]o +45 (c=0,83, dichlorometan).

ESIMS, tryb dodatni: m/z +NaCl, 795 (M+Na)+; + KF, 811 (M+K)+ ‘H NMR (CDCI3) 5 7,52-7,19 (m, 20H, 4Ph), 5,51 (d, >λ3Ηζ, H-)'-, 5,43 (s, C ₆HsCH), 4,45 (d, J=9,8Hz, H-1), 3,60, 3,59, 3,51, 3,49 (4s, 12H, 40CH3), 2,86 (q, 2H, J=7,5Hz, SCH2CH3), 1,40 (t, 3H, SCH2CH3). Analiza obliczona dla C44H52O'oS: C 68,37, H 6,78, S 4,15

Znaleziono: C 68,28; H 6,98, S 4,09

PREPARAT 32

O-(2,3-Di-O-metylp-α-D-glukopiranpzylo)-(-—>43-g,4-di-O-metylo-1-tlp-P-D-glukppiranozyd etylu (35)

Zawiesinę surowego związku 34 (67,4 g) ogrzewano przez 2 godziny w temperaturze 80°C w 60% roztworze wodnym kwasu octowego (470 ml) Mieszaninę reakcyjną ochłodzono, przesączono 1 zatężono. Pozostałość poddano w ciągu 1 godziny reakcjś z metanol^nem sodu (940 mg) w metanolu (1200 ml). Następnie zobojętniono ooztwór zyw/icą Dowex®50WX4 (H+, przesączono, zatężono i oczyszczono na kolumnie z krzemionkę (toluen/aceton 60:40), otrzymując związek 35 (27,9 g, wydajność na trzy etapy 60%).

[a]_D+26 (c=l,07, dichlorometan).

ESIMS, tryb dodatni: m/z +NaCl, 465 (M+Na)+; + KF, 481 (M+K)+.

‘H NMR (CDCI3) 5 5,62 (d, J=3,9Hz, H-1'), 4,35 (d, J=9,8Hz, H-1), 3,64, 3,64, 3,59, 3,58, (4s, 12H, 40CH3), 1,29 (t, 3H, J=7,4Hz, SCH2CH3).

Analiza obliczona dla C'! I34O100.] BO - C 49,64; H 7,87; S 6,96.

Znaleziono C 47,19; H 7,72, S 6,70.

PREPARAT 33

O-(6-OgAjetylpg2,3-di-O-metylp-a-D-glukppiranozylρ)-(1—>4)-6-O-acetylo-2,3-di-Ometylog1-tio-β-D-glukkpiranozyd etylu (36)

Roztwór triolu 35 (5,86 g, 13,2 mmoli) 1 N-aeetyjoimidazolu (3,21 g, 29,1 mmoli) w 1,2-dichlproetanie (120 ml) ogrzewano do wrzenia przez 16 godzin Dodano porcję N-acetyloimidcoph.l (440 mg, 3,96 mmoli) i mieszano przez 4 godziny. Pozostawiono do dojścia do temperatury pokojowej, po czym dodano metanol (2 ml). Mieszano jeszcze 1 godzinę, po czym rozcieńczono mieszaninę dichlorometanem (1 1) i przemyto kolejno zimnym IM roztworem kwasu chlorowodorowego, zimną wodą, nasyconym wodnym roztworem wodorowęglanu sodu, wodą, wysuszono i zatężono. Po chromatografii pozostałości (toluen/aceton 3,5:1) otrzymano dioctan 36 (3,97 g, 57%).

[a]o +33 (c=1,90, dichlorometan). ESIMS, tryb dodatni: m/z +NaCl, 549 (M+Na)⁺; + KF, 565 (M+K)+.

'H NMR (CDCI3) 5 5,51 (d, J=3,9Hz, H-1'), 4,39 (d, J=9,8Hz, H-1), 3,64, 3,63, 3,59, 3,56, (4s, 12H, 40CH3), 2,11, 2,06 (2s, 6H, 2Ac), 1,31 (t, 3H, J=7,4Ho, SCH2CH3).

Analiza obliczona dla C 22H38012S: C 50,17; H 7,27; S 6,09.

Znaleziono C 50,15, H 7,49, S 5,89.

PREPARAT 34

0-(6-0-Ajetylpg4-0-lewulinylo-2,3gdi-0-metylo-a-Dgglukoplrcnozylo)-(--—-4)-6-Oacetylo-2,3-di-0-metylp---tip-P-D-glukopiranozyd etylu (37)

Do roztworu dioctanu 36 (19,4 g, 36,8 mmoli) w dioksanie (400 ml) dodano pod argonem kwas lewulinowy (7,53 ml, 73,5 mmoli), chlorowodorek 1-(3-dimetylpammopropylog-3etylokarbodumidu (^,' g, 73,5 mmoli) 1 3-dimetyjoaminopirydynę (900 mg, 7,35 mmoli). Mieszaninę mieszano przez 3,5 godziny, rozcieńczono dichlorometanem (1,5 ', następnie przemyto kolejno wodą, 10 % roztworem wodnym wodorosiarczanu potasu, wodą, 2% roztworem wodnym wodorowęglanu sodu, wodą, po czym wysuszono i zatężono Po chromato32

190 397 grafu pozostałości (dichlorometan/aceton 97.3, następnie 79’21) otrzymano pochodną 37 (21,8 g, 95%).

(a]o +40 (c-0,72, dichlorometan). ESIMS, tryb dodatni m/z +NaCl, 647 (M+Na)+ + KF, 663 (M+K)+ ‘H NMR (CDC1₃) 8 5,56 (d, J—3,9Hz, H-1'), 4,35 (d, J—9,8Hz, H-l), 3,64, 3,60, 3,58, 3,55, (4s, 12H, 40CH3), 2,76-2,71 (m, 4H, O(C.O)CH2CH₂(C:O)CH3). 2,19, 2,08, 2,07 (3s, 9H, Ac i C(C:O)CH₂CH₂(C:O)CH3). 1,31 (t, 3H, J=7,4Hz, SCH₂CH3).

Analiza obliczona dla C 51,91; H 7,10, S 5,13.

Znaleziono: C 51,88; H 7,05, 84,96.

PREPARAT 35

Trichloroacetimidan 0-(6-O-acetylo-4-O-ltwulinylo-2.3-di-O-mttylc-α-D-glukopIran(o zylo)-(1—>4)-6-O-acetylo-2,3-di-O-metylo-(j,β-D-giukopiranozy (38)

Do roztworu tioglikozydu 37 (9,53 g, 15,3 mmoli) w mieszaninie dichlorometan/eter etylowy 1:1 (180 ml) i woda (1,4 ml, 76,3 mmoli), dodano N--odosukcynoćmidu (6,84 g, 30,5 mmoli) i triflatk srebra (0,51 g, 1,98 mmoli). Po 15 minutach (kontrola TLC) dodano nasycony roztwór wodny wodorowęglanu sodu (5 ml) i rozcieńczono mieszaninę dichlorometanem (1,5 1), przemyto wodą, IM roztworem wodnym tiosiarczanu sodu, 2% roztworem wodnym wodorowęglanu sodu. Wysuszono, zatężono i oczyszczono pozostałość na kolumnie z krzemionką (octan etylu/cykloheksan 80:40, następnie 100:0), otrzymując osad, który bez charakteryzowania go użyto w następnym etapie. Roztwór tego związku (7,88 g, 13,66 mmoli) w dichlorometanie (120 ml) pod argonem zadano węglanem cezu (7,08 g, 21,7 mmoli) 1 trichloroacetonitrytem (6,81 g, 67,9 mmoli). Po 40 minutach (kontrola TLC) mieszaninę przesączono, zatężono i oczyszczono (toluen/aceton 85:15), otrzymując imidan 38 (9,16 g, wydajność 83% na dwa etapy).

(a]o +118 (c'l.00, dichlorometan). ESIMS, tryb dodatni: m/z +NaCl, 746 (M+Na)+ 741 (M+NK0+ ‘H NMR (CDCI3) 5 8,66, 8,65 (2s, 1H, a i β N:H), 6,52 (d, J=3,6Hz, H-la), 5,70 (d, J-7,5Hz, H-10), 5,58 (d, J-3,7Hz, H-l), 2,78-2,57 (m, 4H, 0(C:0)CH₂CH2(C:0)CH3), 2,18, 2,07, 2,06 (3s, 9H, 2Ac i 0(C:0)CH₂CH2(C:0)CH₃).

Analiza obliczona dla C27f¼)Cl₃NOlδΌ,5H2O: C 44,18, H 5,63; N 1,98.

Znaleziono: C 44,14; H 5,61; N 1,97.

PREPARAT 36

0-(6-O-Acttylo-4-0-lewulinyio-2,3-di-Oomttylo-α-D-glukopiranozylc)-(i—>4)-6-Oacetylo-2,3-di-O-mttylo-α,β-D-giukopiranozyd 2--trimetyjosililo)etylu (39)

Tioglikozyd 37 (10,6 g, 16,94 mmoli) poddano reakcji zgodnie z Metodą 3, z 2(trimttylcsililo)ttanoltm (4,8 ml, 33,90 mmoli), w mieszaninie dichlorometan/eter etylowy 1:2 (105 ml). Pozostałość oczyszczono przez chromatografię (aceton/dichlorometan 1T), otrzymując związek 39 (9,80 g, 85%) w postaci mieszaniny anomerów (a/p 65:35). ESIMS, tryb dodatni: m/z “NaCl, 703 (M+Na)+.

'H NMR (CDCI3) δ 5,58 (d, J-3,9Hz, H-l'), 4,94 (d, J—3,5Hz, H-1a), 4,26 (d, J=7,7Hz, H-ip), 2,76-2,56 (m, 4H, O(C:O)CH₂CH2(C:O)CH3). 2,17, 2,08, 2,05 (3s, 9H, 2Ac i 0(C'^)CH₂CH2(Ch0)CH3), 1,18-0,88 (m, 2H, OCH2CH2Si(CH3)₃), 0,02 (s, 9H, OCH 2CH2Si(CH3)3).

Analiza obliczona dla C 30H52O15S1: C 52,92; H 7,69.

Znaleziono: C53,29; H 7,75.

PREPARAT 37

O-(6-O-Acttylo-2,3-di-O-metylo-α-D-glukoβiranozylo)-(1—^-ó-O-acetylo^^-di-Omttylo-α,β-D-oiukopiranozyd 2-(trimetylosilil.o)tIylk (40)

Związek 39 (9,41 g, 13,82 mmoli) poddano reakcji z octanem hydrazyny (10 moli/mol) w mieszaninie toluen/etanol 1.2 (21 ml/mmoli) zgodnie z Metodą 2 Pozostałość chromatografowano (aceton/toluen 60:40), otrzymując związek 40a (4,81 g, 60%), jak również mieszaninę 40a/p (3,06 g, 37%).

40a: (a]o +132 ^—0,61, dichlorometan). ESIMS, tryb dodatni m/z +NaCl, 605 (M+Na)+ + KF, 621 (M+K)+

190 397 ‘H NMR (CDCls) 5 5,55 (d, J=3,8Hz, H-l'), 4,95 (d, J=3,6Hz, H-1), 2,10, 2,08 (2s, 6H, 2Ac) 1,16-0,89 (m, 2H, OCH2CH2Si(CH3)3), 0,02 (s, 9H, OCH2CH2Sr(CH-)-).

Analiza obliczona dla C25H 46O13S1 C 51,53; H 7,96

Znaleziono C51,37, H 8,06.

PRZYKŁAD 38

O-(6-O-Acttylo-4-O-ltwuhnylo-2,3-di-O-mttylo-α.-D-glukopiranozylo)-(1—^4)--0-(6gg-acttylO(2,2-di-O-metylo-αgD-glukoplrsnozylo)-(1—>·4)]2-6-O-acttylo-2,2-dl-O-mttylo-α-Dglukopiranozyd 2--trimetylosililo)ttylu (41)

Zgodnie z Metodą 3 przeprowadzono reakcję tioglikozydu 37 (4,21 g, 6,74 mmoli) i akceptora glikozylu 40 (3,57 g, 6,13 mmoli) w mieszaninie dichlorometan/eter etylowy 1:2 (105 ml). Pozostałość oczyszczono przez chromatografię na krzemionce (aceton/cykloheksan 3:1, następnie 9:1), otrzymując związek 41 (4,81 g, 69%) [a]o +143 (c=0,56, dichlorometan). EsImS, tryb dodatni: m/z +NaCl, 1167 (M+Na)⁺, + KF, 1183 (M+K)+ 'H NMR (CDCh) 6 5,57 (d, J=3,9Hz, H-1'), 5,44, 5,41 (2d, J=3,8Hz, H-1, H-1'1, 4,96 (d, J=3,6Hz, H-l), 2,75-2,58 (m, 4H, 0(C:0)CH2CH2(C 0)CH3), 2,18, 2,12, 2,12, 2,09, 2,06 (5s, 15H, 4Ac i 0(^0)^2^2(^0)^), 1,21-0,97 (m, 2H, OCH2CH2Si(CH-)3), 0,03 (s, 9H, OCH2CH2Si(CH3)3)

Analiza obliczona dla C 5o^84O2?Si: C 52,44; H 7,39

Znaleziono C52,29; H 7,46.

PREPARAT 39

O-(6-O-Acttylo-4-O-lewullnylo-2,3-di-O-mttylo-α-D-glukoplranozylo)-(1—>4)--O-(6gg-acttylo-2,2-di-O-metylo-α-D-glukoplranozylo)-( 1 —>4)]2-6-O-acttylo-2,3-di-O-mttylo-1 -tio-β-g--glukopiranozyd etylu (42)

Zgodnie z Metodą 1 przeprowadzono reakcję imidanu 38 (1,10 g, 1,52 mmoli) i akceptora glikozylu 36 (806 mg, 1,38 mmoli) w mieszaninie dichlorometan/eter etylowy 1- (22 ml). Pozostałość oczyszczono przez chromatografię na krzemionce (octan etylu/cykloheksan 2,5:1, następnie 3:1), otrzymując związek 42 (1,12 g, 71%).

a]o +95 (c=1,00, dichlorometan). ESiMs, tryb dodatni: m/z +NaCl, 1111 (M+Na)+; + KF, 1127 (M+K)+ 'H NMR (CDCh) 8 5,55 (d, J=3,9Hz, H-1'), 5,39, 5,37 (2d, J=3,8 i 3,9Hz, H-, H-l'), 4,34 (d, J=9,7Hz, H-l), 2,84-2,51 (m, 6H, SCH2CH-, 0(00)0^0^(0:0)0^), 2,17, 2,10, 2,09, 2,08, 2,04 (5s, 15H, 4Ac i 0(C:0)CH2CH2(C:0)CH3), 1,30 (t, 3H, J=7,4Hz, SCH 2CH3). Analiza obliczona dla C47H76O26S: C 51,83; H 7,03; S 2,94.

Znaleziono: C 51,66; H 7,02: S 2,94.

PREPARAT 40 [O-(6-O-Acttylo-2,3-di-O-metylo-α-D-glukoplrαnozylo)-(1—>4)]2-6-O-acetyło-2,2-di-0-metylo-α-D-gluk<oprranozyd 2--(rimetylosililo)etylu (43)

Związek 41 (4,71 g, 4,11 mmoli) poddano reakcji takiej jak dla PREPARATU 37, otrzymując po oczyszczeniu przez chromatografię kolumnową (cykloheksan/aceton 3'2) pochodną 43 (4,11 g, 95%).

[a]D +154 (c=0,63, dichlorometan). ESIMS, tryb dodatni: m/z +NaCl, 1069 (M+Na)+; + KF, 1085 (M+K)+ ‘H NMR (CDCh) δ 5,46, 5,46, 5,41 (2d, 3H, J=3,9Hz, H-l', H-l, H-1'), 4,95 (d, J=3,5Hz, H-l), 2,81 (d, J=4,4Hz, OH), 2,11, 2,09, 2,08 (3s, 12H, 4Ac), 1,19-0,97 (m, 2H, OCH2CH2Sl(CH3)-), 0,03 (s, 9H, 0CH20H2Si(0H-)3)

Analiza obliczona dla C 45H78O2sSi: C 51,61; H 7,51.

Znaleziono: C51,39; H 7,54.

PREPARAT41

O-(6-O)Acttylo-4-O-ltwulinylo-2,2-di-O-mttylo-α-D-glukopiranozylo)-(1 —>4)-[0-(6-O-acttylo-2,3-di-g-metylo-α-D-glukoplranozylo)-(1—>4)]--6-O-acttylo-2,2-dl-O-mttylo-a-D-glukopiranozyd 2-)tπmetylosliilo)ttylu (44)

Zgodnie z opisem dla PREPARATU 38 przeprowadzono reakcję tioglikozydu 42 (3,86 g, 3,54 mmoli) 1 akceptora glikozylu 43 (3,60 g, 3,44 mmoli). Pozostałość oczyszczono przez chromatografię (dichlorometan/actton 7'2, następnie 2:1), otrzymując związek 44 (5,71 g, 80%)

190 397 [a]o +161 (c-0)65, dichlorometan). ESIMS, tryb dodatni: masa mDnDizDtopowx =2072,8, masa chemiczna = 2074,2, masa eksperymentalna =2074+1 jma.

'H NMR (CD^is) 8 5,54 (d, J=3,8Hz, H-l jednostka NR), 5,47-5,40 (m, 6H, H-1), 4,95 (d, J=3,7Hz, H-l jednostka R), (m, 4H, 0(C.0)CH2CH₂(CO)CH3)) 2,17, 2,13,

2,12, 2,H, 2,11, 2,08, 2,05 (7s, 27H, 8Ac i 0(C:0)CH2CH2(C:0)CH3), 1,18-0,97 (m, 2H, OCH2CH₂Si(CH3)3), 0,03 (s, 9H, OCH₂CH₂Si(CH3)3).

Analiza Dbϊij/Dna dla C 9oHi4₈O51Si: C 52,12; H 7,19.

Znaleziono: C51,98; H 7,25.

PREPARAT 42 [O-U-O-Acetylon,3 g^igC-rnetylogχ-E-glukDpiranDzyΊo)g,L->4)|7-6)gC-acetylo-2,3-di-OmetylD-α-D-glukoβiranDzyd 1--trimetylosiillD)etylu (45)

Do roztworu związku 44 (3,00 g, 1,45 mmoli) w pirydynie (5 ml) dodano w temperaturze 0°C IM roztwór wodzianu hydrazyny w mieszaninie kwas octowy/pirydyna 3 2 (7,3 ml). Po 20 minutach mieszania mieszaninę reakcyjną odparowano, rozcieńczono dichlorometanem (400 ml), przemyto 10% roztworem wodnym wodorosiarczanu potasu, wodą, 2% wodnym roztworem wodorowęglanu sodu i wodą. Po wysuszeniu, zatęzeniu 1 chromatografii pozostałości otrzymano związek 45 (2,43 g, 85%).

[aU +167 (c=0,57, dichlorometan). ESIMS, tryb dodatni- masa monoizotopowa =1974,8) masa chemiczna = 1976,1, masa eksperymentalna = 1975,4+2 jma.

‘H NMR (CDC13) δ 5,47-5,40 (m, 7H, H-l), 4,95 (d, J=3,7Hz, H-1 jednostka R), 2,80 (d, J=4,4Hz, OH), 2)13, 2,H, 2,10, 2,08, 2,07 (5s, 24H, 8Ac), 1,18-0,97 (m, 2H, 0CH2CH2Si(CH3)3), 0,03 (s, 9H, OCH₂CH2Si(CH3)3).

Analiza Dbίic/Dna dla C^H^O^Si: C 51,66; H 7,24.

Znaleziono: Cδ4)31) H 7,26.

PREPARAT 43

O-(6-OgAcetylD-4-O-lewulmylo-2,3-di-O-metylD-a-D-glukopiranozylo)-(4-—·4)-[Ο-(6O-acetylD-2,3-di-O·-metylo-a-D-glukopiranozylo)--ł4g4)₁4-g-O-acetylo-2,3-giiO-metylD-a-Dglukopiranozyd 2--trrmettylosililo)etylu (46)

Związek 42 (1,35 g, 1,24 mmoli) i związek 45 (2,38 g, 1,20 mmoli) poddano reakcji zgodnie z opisem dla PREPARATU 38. Po chromatografii pozostałości (cykloheksan/aceton 4:3) otrzymano związek 46 (2,56 g, 71%).

[α]ο +166 (c=0,88, dichlorometan). ESIMS, tryb dodatni masa mDnoizDtopowα =3001,3, masa chemiczna = 3003,2, masa eksperymentalna = 3004+1 jma.

‘H NMR (CDCb) 8 5,54 (d, J=3,8Hz, H-l jednostka NR), 5,47-5,40 (m, 10H, H-l), 4,95 (d, J=3,7Hz, H-l jednostka R), 2,81-2,51 (m, 4H, 0(C:0)CH₂CH₂(C:0)CH3)) 2)17, 2,13) 2J2, 2)11, 1,14) 2,08, 2,05 (7s, 39H, 12Ac i 0(C:0)CH₂CH₂(C:0)CH3), 1,17-0,96 (m, 2H, OCH2CH2Si(CH3)3)) 0,03 (s, 9H, OCH₂CH₂SitCH3)3).

Analiza obliczona dla Ci3oH21₂O75Si: C 51,99; H 7,12.

Znaleziono: C 51,63; H 7,12.

PREPARAT 44

Trichloroacettmidan (6-0-αjetylDg4-0-lewulinylo-1,3-di-0-metylD-α-D-glukDphαnozy lolU—>4)--O-(6-O-acetylD-2,3-di-O-merylD-a-D-glukDβiranDzylo)-(i —>4)]io-6-O-acetylo-2,3di-0-metγloo-α,[β-gE-glukopiranozy (47)

Roztwór glikozydu 46 (400 mg, 0,133 mmoli) w mieszaninie kwas trifluorooeOowy/dichlorometan 2:1(2 ml) mieszano przez 1,5 godziny (kontrola TLC). Rozcieńczono mieszaniną toluen/octan n-propylu 2:1 (Uml), stężono i odparowano z toluenem (5 x 10 ml). Pozostałość DCzyszc/onD przez chromatografię (aceton/cykloheksan 4:3), otrzymując osad (364 mg).

Otrzymany w etapie (a) osad rozpuszczono w dichlorometanie (2,5ml). Dodano węglan cezu (65 mg, 0,200 mmoli) i rricUlDrDajetDnitryl (63mk 0,620 mmoli), mieszano mieszaninę przez 2,5 godziny, odsączono (celit), zatężono i ojzys/c/DnD na kolumnie z krzemionką (cyklDheksal/aceton/trretyloamina 50:50:0,1), otrzymując imidan 47 (348 mg,86%).

[ajo +185 ^=0,91) dichlorometan). ESIMS, tryb dodatni: masa monoizDtoβowα =3044,1, masa chemiczna = 3047,3, masa eksperymentalna = 3046,9+0,2 jma.

190 397 ‘H NMR (CDCh) 5 8,61, 8,58 (2s, 1H, a i p NiH), 6,35 (d, 1=3,7¾ H-la jedoostkc R), 2,59 (d, J=7,5Hr, H-1p jednostka R), 5,38 (d, J=3,8Hz, H-l jednostka NR), 2,32-5,25 (m, 10H, H-1), 2,62-2.40 (m, 4H, 0(CO)CH₂CH₂(C 0)CH3), 2,02, 1,96, 1,95, 1,94, 1,93, 1,89 (6s, 39H, 12Ac i 0(C.O)CH₂CH₂(CO)CH3).

Analiza dbl1yzdoa dla Ci₂7H₂ooCl3NO₂5' C 50,06; H 6,61, N 0,46.

Znaleziono· C 49,93; H 6,52; N 0,42.

PREPARAT 45

TrichloroaceiiiniZao (6-O-ayetyld-4-O-lewul1nylo-2,3-di-O-metylo-a-D-glukop1ranozy· lo)-(1—4)-[0-(6-O-ayktylo-2,3-di-O-mktylo-α-D-glukopiΓaodzyld)-(1—>4)]₂-6-O-acktyld-2,3-dl-O-Inetylo-α,β-D--lukopirandzy (48)

Związek 41 (200 mg, 0,174 mmoli) pddZαod reakcji zgdZo1k z opisem dla PREPARATU 44 Mieszaninę reakcyjną oczyszczono na kolumnie z krzemionką (tolukn/aykton 3’2), otrzymując lmidao 48 (230 mg, 77%).

ESIMS, tryb ZdZαto1· m/z +NaCl, 1210 (M+Na)+; + KF, 1226 (M+K)+

H NMR (CDCh) δ 8,66-8,64 (2s, 1H, a i p NiH), (d, J=3,6Hz, H-la), 5,71 (d, J=7,2Hz, H-p), 2,90-2,52 (m, 4H, 0(CO)CH2CH₂(CO)CH3), 2,17, 2,11, 2,11, 2,09, 2,05 (5s, 4Ac 1 0(CO)CH2CH₂(CO)CE[3).

PREPARAT 46

0-(6-O-Ayktyld-4-O-lkwulinylo-2,3-d1-O-metylo-a-D-glukdp1raoozyld)-(1—·4)-[Ο-(6-O-acktyld-2,3-di-O-metyld-a-D-glUkop1raodzylo)-(1—4)h-O-(2,3 —li-0-Inetyld-β40-^lukoβraoozylouronlco bkozylu)-(-—>4)-O-(3,6-di-0-ayktyld-2-O-beozyld-α-D-glukoplraodzylo)-(1-->·4)-O-(2,3-di-O-metyld-α-L-1Zopircndzyluron1cn benzylu)-(1—>4)-2,3,6--n-O-bknzylo-a-D-glwkopiranozyd metylu (49)

Imidan 48 (73 mg, 0,061 mmoli) i akceptor gllkozylu 26 (82 mg, 0,059 mmoli) βdZZαoo reakcji zgddoik z dpiskm dla PREPARATU 39. Związek oczyszczono oa kolumnie chromatograficznej Skβhadex®2H-20 (dlchlorometan/etanol 1 · 1), ocstępnie nc kolumnie z krzemionką (tdlukn/ackton SM), otrzymując pdchodną49 (98 mg, 69%).

[a]o +95 ^=1,01, dichlOTometco). ESIMS, tryb dodatni, masa mdno1zotdpdwa =2414,97, masa chemiczna = 24-6,24, masa eksperymentalna = 2416,2.

‘H NMR (CDCh) 5 7,43-7,20 (m, 30H, 6Ph), 2,22 (d, J=3,9Hz, H-1 jednostka NR), 5,50 (d, J=3,9Hz, H-1 jednostka NR-3), 2,44, 5,38 (2d, J=3,7Hz 1 3,9Hz, H-1 jednostka NR-1, jednostka NR-2), 5,29 (d, J=6,8Hz, H-l jednostka ^-1), 5,17 (d, J=3,5Hz, H-1 jedoostkc R-2), 4,56 (d, 1=3,7¾ H-l jednostka R), 4,10 (d, J=7,9Hr, H-l jednostka R-3), 2,81-2,50 (m, 4H, O(C:O)CH2CH2(C·O)CH3)l 2,17, 2,12, 2,11, 2,09, 2,05, 2,00 (7s, 21H, 6Ac 1 O(CO)CH ₂CH 2(CO)CH3).

Aoalizc obliczona dla C120H158O 51· C 59,63; H 6,59.

Zoalez1dno· C59,23; H 6,58.

PREPARAT 47 [0-(6-O-Ayktyld-2,3-di-O-metylo-a-D-glukdpirandzylo)-(1—·4)]4-O-(2,3-d1-O-mktyld-β-D--lukopjranozyJouroniao benzylu)-(1—4)-0-(3,6-di-0--cctylo-2-O-bkozylo-a-D-glukdpiranozyJo--(l—·4)-O-(2,3-di-O-metyld-a-L-iZoβiraooryldurdmao benzyln^O—-4)-2,3,6-tri-O-benzylo-α-D-glnkdβilandzyd metylu (50)

OktasayharyZ 49 (120 mg, 0,050 mmoli) βdZZcod reakcji jak dla PREPARATU 37. Pozostałość oczyszczono na kolumnie z krzemionką (toluen/acktoo 3;1), otrzymując związek 50 (95 mg, 83%).

[a]o +80 ^=0,62, Ziyhldrdmktan). ESIMS, tryb ZdZαtni. masa mdndizotopowa =2316,9, masa chemiczna = 2318,4, masa eksperymentalna = 2318,2±0,4 jma.

‘H NMR (CDCh) 5 7,42-7,12 (m, 30H, 6Ph), 5,20, 5,46, 5,43, 5,40 (4d, J=3,9, 3,9, 3,7, 3,7 Hz, H-l Sekzo-ikk NR., Sekno-0kk SNR-h Sekno-ikk NR-2. Sedzodikk NR--3) 2,12,

2,09, 2,08, 2,00, 1,88 (6s, 18H , 6Ac)

Analiza obliczona dla C^Hi 5₂θ49· C 59,57; H 6,60.

Znaleziono· C29,49; H 6,61.

PREPARAT 48

0-(6-OlAyktyldl4-0-lkwnlinylo-2,3-di-0-metyld-α-D-glukdpiraoozylo)-(1—4)--0-(6-O-ccktyld-2,3-di-O-metylo-α-D-glnkopirandzylo)-(1—4 )] 5-0-(2,3-di-O-metylo-β-D-glnk-2

190 397 piranozylouronian benzylu)-(-->3)-0-(3,6-di-0-acetylpg2-0-benoylp-α-D-glukopiranozylo)-(1 —>4)-O-(2,3-dl-O-me1ylp-α-L-idppπ·αnozylouronicn benzylu)-( 1 —>4)-2,3,6-grrrO-genzylo-α-D-glukopiranozyd metylu (51)

Imidan 47 (84 mg, 0,027 mmoli) poddano reakcji z akceptorem glikozylu 50 (62 mg,

0,027 mmoli) zgodnie z opisem dla PREPARATU 39 Pozostałość oczyszczono najpierw na kolumnie Toyopeαrl®HW-30 a następnie na kolumnie z krzemionką (cykloheksan/aceton 1.1), otrzymując pochodną51 (71 mg, 51%, niezopty'malizOwana).

[α]ο +'36 (c=0,95, dichlorometan) ESIMS, tryb dodatni: masa monpiootopowa =5200,11, masa chemiczna = 5203,39, masa eksperymentalna = 5203,5.

‘H NMR (CDCh) 5 7,42-7,18 (m, 30H, 6Ph), 5,54 (d, J=3,8Hz, H-1, jednostka NR),

5,51-5,40 (m, 15H, H-l), 5,30 (d, J=6,8Hz, jednostka R-l), 5,17 (d, J=3,5Hz, H-1, jednostka

R-2), 4,56 (d, J=3,7Hz, H-1, jednostka R), 4,09 (d, J=7,9Hz, H-l jednostka R-3), 2,85-2,53 (m, 4H, 0(C:0)CH2CH2(C:0)CH3), 2,17, 2,16, 2,13, 2, 11, 2,08, 2,05, 2,00, 188 (8s, 57H,

18Ac i 0(C:0)CH2CH2(C:0)CH3).

Analiza obliczona dla C 24OH350O123-4H2O: C 54,64; H 6,84 Znaleziono: C 54,51; H 6,79

PREPARAT 49

0-(3,6-0-p-Metoksybemζyhdenp-αgD-glukppiranρoylp)-(1—>4)g1-tlp-P-D-glukoplrcnozyd etylu (53)

Do roztworu związku 52 (73,89 g, 0,19 moli) (W. E. Dick i J. E. Hodge, Methods in

Carbohydrate Chemistry, 7, 1976, 15-18) w mieazcmme acetonitryl/N,N-dimetyloformamid 3,5:1 (990 ml) dodano w temperaturze 5°C pod argonem acetal dimetylowy aldehydu anyżowego (35,8 ml, 0,21 moli) i kwas kamforosulfonowy (4,44 g, 19,1 mmoli). Po 1,5 godziny mieszanic w temperaturze pokojowej zobojętniono mieszaninę przez dodanie trietyloaminy (2,96 ml, 21,0 równ.), zwężono i oczyszczono otrzymany syrop na kolumnie z krzemionką (dichlorometan/metanol 100:0, następnie 50:50), otrzymując związek 53 (58,6 g, 61%, niezoptymalizowana) .

[α]ο+47 (0 =1,03, dichlorometan). ESIMS, tryb ujemny: m/z, 503 (M-H)', rH NMR (CD3OD) 5 7,41, 6,89 (2d, 4H, CH3OC6H4), 5,51 (s, CHCeK,), 5,20 (d,

J=3,6Hz, H-l'), 4,39 (d, J=7,1Hz, H-l), 3,78 (s, 3H, CH3OC6H4), 2,75 (q, 2H, J=7,OHz, SCH2CH3), 1,29 (t, 3H, J=7,4Hz, SCH2CH3).

Analiza obliczona dla C22H₃20_nS: C 52,37; H 6,39; S 6,35.

Znaleziono. C52,15; H 6,61; S 5,84.

PREPARAT 50

0-(2,3-Di-0-acetylog4,6-0-p-metoksybenzylidenp-α-D-glukppiranooyło)-(-—>4)-2,3,6gtri-O-αcetylp---tip-P-D-glukopiranczyd etylu (54)

Do zawiesiny związku 53 (47,22 g, 93,6 mmoli) w dichlorometanie (450 ml) wkroplono w temperaturze 0°C trietyloaminę (65 ml, 0,47 moli) i bezwodnik octowy (89 ml, 0,94 moli). Następnie dodano 4-dimetyjoaminopir·ydynę (5,71 g, 46,8 mmoli) i mieszano przez 1,5 h w temperaturze pokojowej. Zatrzymano reakcję dodając metanol (45 ml, 1,12 moli), następnie przemyto kolejno zimnym 10 % roztworem wodnym wodorosiarczanu potasu, wodą, nasyconym roztworem wodorowęglanu sodu i wodą. Wysuszono, zatężono i krystalizowano (cykloheksan/octan etylu), otrzymując związek 54 (64,9 g, 97%).

[a]o +21 (c=-,00, dichlorometan). Tt. 213-215°C. ESIMS, tryb dodatni: m/z, +NaCl, 737 (M+Na)+, +KF, 753 (M+K)+.

'H NMR (CDCh) 5 7,34, 6,86 (2d, 4H, CHsi^HO, 5,43 (s, CHC₆H₄). 5,34 (d, 1=4,111¾ H-l'), 4,54 (d, J=9,9Hz, H-l), 3,78 (s, 3H, CH3OC6Ht), 2,74-2,60 (m, 2H, SCH2CH3), 2,10, 2,06, 2,03, 2,01 (4s, 15H, 5Ac), 1,26 (t, 3H, SCH2CH3).

Analiza obliczona dla C 32H42O16S: C 53,78; H 5,92; S 4,49.

Znaleziono: C 53,74; H 6,08; S 4,40

PREPARAT 51

O-g2,3-Di-O-acetylo-3-Ogp-metoksybenoylo-α-D-glukopiranpzylo)-(1—>4)-2,3,6-tri-O-acetylp---tip-β-D-glukopiranpoyd etylu (55) i C·-(2,3-di-0-acetylp-3-0-p-metoksybemoylp-αg -D-glukopiranozylp)-(--—4)-2,3-di-O-acetylo-1-tlo-β-D-glukopiranooyd etylu (56)

190 397

Zawiesinę związku 54 (25,0 l, 35,0 mmoli), komplηksu Oorowodór^rmetylo^^ina (20,4 l, 0,28 moli) i sit molekularnych (33 l, 4A) w toluenie (810 ml) mieszano przez 1 lodzinę pod arlonem. Ochłodzono do 0°C i dodano powoli chlorek llinu (14,0 l, 0,11 moli) Mieszano przez 25 minut (kontrola TLC), wylano mieszaninę reakcyjną do zimnelo 20% roztworu wodnelo wodorosiarczanu potasu i mieszano 1 h w 0°C, po czym przesączono (celit) Fazę orlaniczną przemyto wodą, 2 % wodnym roztworem wodorowęllanu sodu, wodą, wysuszono i zatęzono. Pozostałość oczyszczono na kolumnie z krzemionką, otrzymując związek 55 (7,37 l, 29% Oez optymalizacji) i 56 (1,36 l, 6%). OróOkę analityczną związku 55 krystalizowano z mieszaniny cykloheksan/octan etylu [α]ο +30 (c=1,00, dichlorometan). T.t 151-153^oC. ESIMS, tryO dodatni: m/z, +NaCl, 739 (M+Na)+, +KF, 755 (M+K)+.

'H NMR (CDCh) 5 7,19, 6,87 (2d, 4H, Clk/KM k), 5,36 (d, J=3,5Hz, H-1'), 4,54 (s, 2H, C6H4CH2), 4,53 (d, J=9,OHz, H-1), 2,70-2,65 (m, 2H, SCH2CH3).

Analiza oOliczona dla C32H4201S: C 53,62, H 6,19; S 4,47.

Znaleziono- C 53,57; H 6,21; S 4,43.

Związek 56· [a]o +19 (c=1,11, dichlorometan). ESIMS, tryO dodatn- m/z, +NaCl, 697 (M+Na)⁺, +KF, 713 (M+K)+.

'H NMR (CDCh) 8 7,17, 6,84 (2d, 4H, CH₃OC6H4), 5,36 (d, J=4,5Hz, H-l'), 4,54 (d, J= 10,1 Hz, H-1), 4,49 (s, 2H, C6H4CH2), 2,69-2,64 (m, 2H, SC^CH^, 2,02, 2,01, 2,00, 1,96 (4s, 12H, 4Ac), 1,25 (t, 3H, SCH2CH3).

Analiza oOliczona dla C3oH42Oi5S. C 53,40; H 6,27; S 4,75.

Znaleziono: C 53,29; H 6,39; S 4,53.

OREOARAT 52 (C-)2,3~Tπ-0-ace'tylo)~4-O-p-mηloksyOenzy^ίlo)-α-D-glukopiranozylo)-( 1 —M-MCA-ri-OacetylO)1-tio-β-D-glukopiranozyd etylu (57)

Do mieszaniny związku 55 (5,6 l, 7,77 mmoli), trietyloaminy (1,19 ml, 8,54 mmoli) i 4dilm^t_vjloaninopirydyny (190 ml, 1,55 mmoli) w dichlorometanie (40 ml) dodano w temperaturze 0°C Oezwodnik octowy (1,47 ml, 15,5 mmoli). Oo 40 minutach mieszania (kontrola TLC) w temperaturze pokojowej rozcieńczono dichlorometanem (50 ml) i przemyto zimnym 10% roztworem wodorosiarczanu iotasu, wodą, nasyconym roztworem wodorowęllanu sodu i wodą. Wysuszono, zatęzono i oczyszczono na kolumnie z krzemionką (octan etylu/cykloheksan 35.65), otrzymując związek 57 (5,66 l, 96%).

[α]ο +44 (c=l,03, dichlorometan). ESIMS, tryO dodatni: m/z, +NaCl, 781 (M+Na)+, +KF, 797 (M+K)+.

'H NMR (CDCh) 8 7,15, 6,85 (2d, 4H, CH30C6H4), 5,30 (d, J=4,2Hz, H-1'), 4,53 (d, J=10,OHz, H-l), 2,69-2,64 (m, 2H, SCH2CH3), 2,09, 2,07, 2,04, 2,01, 2,00, 1,98 (6s, 18H, 6Ac), 1,25 (t, 3H, SCH2CH7.

Analiza oOliczona dla C 34H46O17S: C 53,82; H 6,11; S 4,22.

Znaleziono: C 53,77; H 6,24; S 4,09.

OREOARAT 53

4,6-Q-Benzyhdηno-2,3-di-O-metylo~ 1 -)to-β-D-gluUopiranozyd etylu (59)

Do mieszaniny związku 58 (2,59 l, 8,29 mmoli) (A. F. Bochkov 1 in., Izv. Akad. Nauk SSSR, Ser. Khim. (1968), (1), 179) i jodku metylu (1,70 ml, 19,9 mmoli) w N,Ndimetyloformamidzie (25 ml) dodano w temperaturze 0°C wodorek sodu (500 ml, 19,9 mmoli), po czym pozostawiono do dojścia do temperatury pokojowej. Mieszano irzez 30 minut (kontrola TLC), po czym dodano metanol. Mieszaninę wylano do wody i ekstrahowano octanem etylu. Przemyto kolejno IM wodnym roztworem tiosiarczanu sodu, wodą wysuszono i zatęzono. Pozostałość roztarto z eterem etylowym, otrzymując związek 59 (0,42 l, 15%). Oo oczyszczeniu cieczy macierzystej na kolumnie z krzemionką (toluen/aceton 12: 1) otrzymano dodatkową frakcję związku 59 (1,6 l, wydajność łączna 71%). T.t. 108°C.

[a]_D -78 (c=l,00, dichlorometan) lSiMS, tryO dodatni: m/z, tiollicerol + NaCl, 363 (M+Na) , tiollicerol + KF, 379 (M+K)\ ‘H NMR (CDCh) δ 7,51-7,33 (m, 5H, Oh), 5,52 (s, 1H, CQH$CH), 4,45 (d, 1H, J=9,8Hz, H-l), 3,64 (s, 3H, OCH3), 3,62 (s, 3H, OCH}), 2,78-2,68 (m,

190 397

2Η, SCH2CH3), 1,31 (t, 3H, J=2,7Hz, SCH2CH3).

Analiza obliczona dla C, 7H24O 5S (340,44): C 59,98; H 7,11; S 9,42.

Znaleziono: C 59,91; H 7,15; S 8,96.

PREPARAT 54

4,6-O-Benzylideho-2,3-di-C-metvlo-α-D-glukopiranozyd 2-(^i^im^1^^]^o:^il^^o)et^lu (60)

Związek 59 (23,0 g, 67,5 mmoli) i 2-(trimetylosililo)etαnol (19,4 ml, 135 mmoli) rozputzczoro w miet/aninie eteru etylowego i dichlorometanu 2:1 (345 ml) i dodano sita molekularne 4A (11 g). Mieszano 1 godzinę w temperaturze 25°C, dodano N-odosukcynoimid (49,7 g, 220 mmoli), następnie w temperaturze 0°C triflat srebra (2,20 g, 8,78 mmoli). Mie^^ano przez 20 minut (kontrola TLC), po czym dodano stały wodorowęglan sodu. Ro/cieńczono dichlorometanem, przesączono przez celit, przemyto kolejno IM ro/tworem wodnym tiosiarczanu sodu, wodą, wysuszono i odparowano do sucha. Cczys/c/cno na kolumnie z ki/eml(lrką (cykloheksan/octan etylu 15:1, następnie 5:1), otrzymując związek 60β (4,20 g, 15%) i związek 60a (8,40 g, 31%).

Związek 60a. [a]o +96 (c=0,4, dichlorometan). ESIMS, tryb dodatni: m/z, 419 (M+Na)+ 'H NMR (CDC13) 5 7,52-7,35 (m, 5H, Ph), 5,54 (s, 1H, C6H5CH), 4,98 (d, 1H, J=3,7Hz, H-l), 3,64 (s, 3H, OCHa), 3,62 (s, 3H, OCH3), 1,24-0,96 (m, 2H, CCH2CH3Si(CH3)3), 0,00 (s, 9H, OCH2CH3Si(CH3)3).

Analiza obliczona dla C2oH3206Si (396,56)’ C 60,58; H 8,13.

Znaleziono: C 60,26; H 8,59.

PREPARAT 55

6-C-Ber/ydo-2,3-di-0(meIy'ko-a-D-glukllβlrano/yd 2-(trimetylosililo)etylu (61)

Związek 60 (21,1, g, 53,3 mmoli) rozpuszczono w dichlorometanie (154 ml). W temperaturze pokojowej dodano trietylo^ilan (34 ml, 213 mmoli), po czym wkroplono mieszaninę kwasu tnfluorooctowego (16,3 ml, 213 mmoli) i bezwodnika trifluorooctowego (0,49 ml, 3,47 mmoli). Mieszano przez 2 godziny i dodano IM roztwór wodny wodorotlenku sodu do pH zasadowego. Po dekantacji fazę wodną ekstrahowano octanem etylu, po czym fazy organiczne połączono, wysuszono i zatężono. Pozostałość oc/vtzczoro na kolumnie z krzemicrką (dichlorometan/aceton 14:1, następnie 12:1), otrzymując /wią/ek 61 (12,5 g, 59%).

[ajo+100 (c=1,45, dichlorometan).

Ή NMR (CDC13) δ 7,40-7,20 (m, 5H, Ph), 4,98 (d, 1H, J=3,5Hz, H-l), 3,62 (s, 3H, OCH3), 3,49 (s, 3H, OCHa), 1,14-0,91 (m, 2H, C^C^SbjCHab), 0,00 (s, 9H, CH 2CH 3Si(CH3)3).

Analiza obliczona dla C2oH3o06Si (398,58): C 60,27; H 8,60.

Znaleziono: C 60,18; H 8,81.

PREPARAT 56

O-(2,3,6-Ti-O-acetylO(4-C-p-metoksybenzylo-a-D-glukopirano/ylo)-(i—>4)-O-(2,3,6tri-C-acetylo-β-D--gUcopiranozvlo)-(1-—·4)-6-C-ben/vlo-2,β-di-C-metylo-α-D-glukopiranozyd 2-(trimetylosiillo)etylu (62)

Poddając reakcji miet/aninę tioglikozydu 57 (19,1 g, 25,1 mmoli) i akceptora glikozylu 61 (7,5 g, 18,7 mmoli) zgodnie z metodą 3 otrzymano po oczys/czeniu na kolumnie z krzemionką (dichlorometan/aceton 20:1, następnie 10:1) związek 62 (19,7 g, 95%).

[a]o +90 (c= 1,15, dichlorometan).

Analiza obliczona dla C 52H74O2₃Si (1095,24): C 57,03; H 6,81.

Znaleziono: C 57,38; H 6,85.

PREPARAT 57

O-(2,3,6-Tri-O-meIylo-a-D-glukoβiranozylo)-(1—>4)-C-(2,β,6(tri-C-metylo-β-D-glukoβiranozvlc)-(1—>4)-6-O-ben/ylo-2,3-di-O-metvlo-α-D-glukopirano/yd 2-((rime1tylosiiilo)etylu (63)

Związek 62 (19,7 g, 18,0 mmoli) poddano reakcji zgodnie z Metodą 4, otrzymując po oczyszczeniu na kolumnie z krzemionką (toluen/aceton 3:1, następnie 2T) /wią/ek 63 (11,2 g, 79% na trzy etapy).

[a]io+95 (c= 1,15, dichlorometan).

ESIMS, tryb dodatni: m/z, +NaCl, 829 (M+Na)+ -KF 845 (M+K)+

190 397 'H NMR (CDC13) 5 7,34-7,25 (m, 5H, Ph), 5,60 (d, 1H, J-3,8Hz, H-1), 4,96 (d, 1H, J=3,8Hz, H-1), 4,29 (d, 1H, J—8,0Hz, H-1'), 1,08-0,91 (m, 2H, CH2CH₃Si(CH₃)3), 0,00 (s, 9H, CH,CH₃Si(CH3)3).

PREPARAT 58

0-(2,3,6-Trl-O-acetylo-4-O-β-mttoksybtnzylc-α-D-glukopiranozylo)-(i—>4)-O-(2,3,6·-ri-0-acttylo-β-D-oiuUopiranozylo)-(1·—>4)-O-(2,3,6-trł-O-metylo-α-D-glkkopiranozyio)(1—>4)-O-(2,3,6-trł-Oomttylo-β-D-oiuUopiranozylo)-(i—^-ó-O-benzylo^^-di-O-metylo-aD-glukopiranozyd 2otrImetyjosiiίlo)ctylk (64)

Poddając reakcji mieszaninę tioglikozydu 57 (6,87 g, 9,10 mmoli) i akceptora glikozylu 63 (6,67 g, 8,30 mmoli) zgodnie z metodą 3 otrzymano po oczyszczeniu pozostałości na kolumnie z krzemionką (toluen/aceton 2:5) związek 64 (10,7 g, 86%).

(α]ο+90 (c=0,83, dichlorometan).

ESIMS, tryb dodatni: m/z, “NaCl, 1525 (M+Na)+ +KF, 1541 (M+K)+ ‘H NMR (CDCI3) 8 7,33-7,25 (m, 5H, Ph), 7,15-6,84 (m, 4H, C6H4OCH3), 5,56 (d, 1H, J=3,9Hz, H-1), 5,29 (d, 1H, J=4,OHz, H-1), 4,97 (d, 1H, J=3,7Hz, H-1), 4,71 (d, 1H, J=8.1Hz, H-1'), 4,27 (d, 1H, J=7,9Hz, H-1'), 1.080-.91 (m, 2H, CH2CH₃Si(CH₃)₃), 0,00 (s, 9H, CH2CH3Si(CH3)₃).

Analiza obliczona dla C7oHi06O3₃Si (1503,69) C 55,91; H 7,11.

Znaleziono: C 56,05; H 7,24.

PREPARAT 59 [Ό-(2,3>6-tri-Oometylo-α-D-glukopiranozylo)-(1 —^j-O-ty^R-tri-O-metylo-P-D-glukopiranozylo)-(1 —^^-ó-O-benzylo^^-di-O-metylo-a-D-glukopiranozyd 2--trimetyjociliioC etylu (65)

Związek 64 (10,7 g, 7,2 mmoli) poddano reakcji zgodnie z Metodą 4, otrzymując po oczyszczeniu na kolumnie z krzemionką (toluen/aceton 2:1, następnie 6:5) związek 65 (6,50 g, 74% na trzy etapy).

(a]o +102 ^=0,68, dichlorometan).

łH NMR (CDCh) 5 7,33-7,25 (m, 5H, Ph), 5,65 (d, IM, J=3,8Hz, H-1), 5,62 (d, 1H, J=3,8Hz, H-1), 4,98 (d, 1H, J=3,7Hz, H-1), 4,31 (d, 1H, J=8,1Hz, H-1'), 4,29 (d, 1H, J=7,9Hz, H-1'), 1,08^0,91 (m, 2H, CHiCHjS^CHjh), 0,00 (s, 9H, CH2CH₃Si(CH3)3).

Analiza obliczona dla ^6Η9ιΟ₂63ϊ (1215,48): C 55,34; H 8,13.

Znaleziono: C 55,31, H 8,19.

PREPARAT 60

0-(2,3,6-Tri-0-acetylo-4-Oop-metoksybcnzylo-α-D-glukopiranozylo)-( 1 —>4)-0-(2,3,6tri-0-acctylo-β-D-olukopiranozylo)-(1—>4)-iO-(2,3,6-tri-O-mctylo-α-D-glkkoplranozjllo)(io6·4)-0-(2.3.6-tn-Oometylo-β-D--gukoβiranozylo)-(i—>4)]2-6-0-benzylo-2,3-di-0-metyloa-D-glukopiranozyd ©--(γηποΙι/losililo)ctylk (66)

Poddając reakcji mieszaninę tioglikozydu 57 (4,03 g, 5,31 mmoli) i akceptora glikozylu 65 (5,78 g, 4,75 mmoli) zgodnie z metodą 3, otrzymano po oczyszczeniu pozostałości na kolumnie z krzemionką (tolkcn/accIon 2:5) związek 66 (8,63 g, 95%).

(a]o +94 (c=0,74, dichlorometan).

ESIMS, tryb dodatni masa monoizotopowa =1910,83, masa chemiczna =1912,14, masa eksperymentalna = 1911,61+0,12 jma.

'H NMR (CDC1₃) δ 7,33-7,25 (m, 5H, Ph), 7,15-6,83 (m, 4H, C6H4OCH3), 5,62 (d, 1H, J=3,8Hz, H-1 jednostka R-2), 5,60 (d, 1H, J=3,8Hz, H-1 jednostka NR-2), 5,30 (d, 1H, J—4,CHz. H-1 jednostka NR), 4,98 (d, 1H, J=3,7Hz, H-1 jednostka R), 4,71 (d, 1H, J=7,9Hz, H-1 jednostka NR-ty, 4,30 (d, 1H, J=8,111/, H-1 jednostka C), 4,29 (d, 1H, J=8,4Hz, H-1 jednostka R-1), 2,08 (s, 3H, Ac), 2,07 (s, 3h, Ac), 2,03 (s, 3H, Ac), 1,99 (s, 3H, Ac), 1,98 (s, 3H, Ac), 1,96 (s, 3H, Ac), 1,08-0,91 (m, 2H, CH₂CH3Si(CH3)3), 0,00 (s, 9H, CH2CH3Si(CH₃)₃)

Analiza obliczona dla C₈₈H,3804₃Si (1912,14) C 55,28, H 7,27.

Znaleziono C 55,61, H 7,35.

PREPARAT 61 [O-^^^-Tn-O-metylo-a-D-glukopiranozyloj-U—*4)-O-(2,3,6-tri-O-metylo-p-D-glukopiranozylo)-(1—^^-ó-O-benzylo^^-di-O-metylo-a-D-glukopiranozyd 2-(trimetylosililo)etylu (67)

190 397

Związek 66 (8,63 g, 4,50 mmoli) poddano reakcji zgodnie z Metodą 4, otrzymując po oczyszczeniu na kolumnie z krzemionką (toluen/aceton 3:2, następnie 4:3) związek 67 (5,67 g, 77% na trzy etapy).

[alo +102 (c=0,70, dichlorometan). LSIMS tryb dodatni: m/z tioglicerol +NaCl, 1645,9 (M+Na) .

‘H NMR (CDCh) 5 7,33-7,32 (m, 5H, Ph), 5,65 (d, 2H, J=3,8Hz, H-1 jednostka NR i H-1 jednostka NR-2), 5,62 (d, 1H, J=3,8Hz, H-1 jednostka R-2), 4,98 (d, 1H, J=3,7Hz, H-1 jednostka R), 4,31 (d, 1H, J=8,1Hz, H-1 jednostka NR-1), 4,30 (d, 1H, J=7,9Hz, H-1 jednostka C), 1,08-0,91 (m, 2H, CH2CH3Si(CH3)3), 0,00 (s, 9H, CH2CH3Si(CH3)2).

Analiza obliczona dla C 74H130O 36S1 (1912,14): C 54,73; H 8,07.

Znaleziono: C 54,61; H 8,07.

PREPARAT 62

O-(2,3,6-Tri-O-acetylo-4-O-D-metoksybenzylo-a-D-glukoDiranozylo)-( 1 —>4)-O-(2,3,6·tri-O-acttylo-β-D-glukk)ppϊmozylo)--l—)4--[O-(2,3,6-tri-O(metylo-αgD-glukopiranozylo)(1—>---O-(2,2,6-tri-O-metyk)-β-D-glukopirαnozylo)-(1—*4)]3-6-O-benzylo-2 J-di-O-metyloα-D-glukopiranozyd 2--(rimetylosililo)etylu (68)

Poddano reakcji mieszaninę tioglikozydu 57 (1,47 g, 1,95 mmoli) i akceptora glikozylu 67 (2,89 g, 1,77 mmoli) zgodnie z metodą 3. Po oczyszczeniu pozostałości na kolumnie z krzemionką (cykloheksan/aceton 3.2) otrzymano związek 68 (3,71 g, 92%). Próbkę analityczną oczyszczono na kolumnie z krzemionką (toluen/aceton 3:2) [a]_D +99 (c=0,58, dichlorometan)

ESIMS, tryb dodatni: masa monoizotopowa =2319,03, masa chemiczna =2320,59, masa eksperymentalna = 2319,03±0,12 jma.

‘HNMR (CDCI3) δ 7,33-7,32 (m, 5H, Ph), 7,15-6,83 (m, 4H, C6H4OCH3), 5,62 (d, 1H, J=3,8Hz, H-1 jednostka R-2), 5,60 (d, 2H, J=3,8Hz, H-1 jednostka NR-2 i jednostka C), 5,29 (d, 1H, J=4,0Hz, H-1 jednostka NR), 4,97 (d, 1H, J=3,7Hz, H-1 jednostka R), 4,70 (d, 1H, J=7,9Hz, H-1 jednostka NR-1), 4,30 (d, 2H, J=8,1Hz, H-1 jednostka NR-3 i jednostka R-3), 4.29 (d, 1H, J=7,9Hz, H-1 jednostka R-1), 2,08 (s, 3H, Ac), 2,06 (s, 3H, Ac), 2,02 (s, 3H, Ac), 1,99 (s, 3H, Ac), 1,98 (s, 3H, Ac), 1,96 (s, 3H, Ac), 1,08-0,91 (m, 2H, CH2CH 3Si(CH3)3), 0,00 (s, 9H, CH2CH3Si(CH3)3).

Analiza obliczona dla Cl1-H1770δ3Si (2320,59): C 54,68; H 7,38.

Znaleziono: C 54,76; H 7,45.

PREPARAT 63 [O-(2,3,6-tri-O-metylo-a-D-glukopiranozylo)-(1—>4)-O-(2,3,6-tri-O-metylo-P-D-glukopiranozylo)-(1—>4)]4-6-O-benzylo-2,3-di-O-metylo-α-D-glukopiranooyd g-(iπmetylosililo)etylu (69)

Związek 68 (3,61 g, 1,55 mmoli) poddano reakcji zgodnie z Metodą 4, otrzymując po oczyszczeniu na kolumnie z krzemionką (toluen/aceton 4:5) związek 69 (2,22 g, 70% na trzy etapy).

[a]o +103 (c=0,80, dichlorometan). ESlMS, tryb dodatni: masa monoizotopowa =2031,01, masa chemiczna = 2032,38, masa eksperymentalna = 2032,38 jma.

‘H NMR (CDCI3) 5 7,22-7,32 (m, 5H, Ph), 5,65 (d, 1H, J=3,8Hz, H-1 jednostka NR), 5,64 (d, 1H, J=3,8Hz, H-1 jednostka NR-2), 5,62 (d, 2H, J=3,8Hz, H-1 jednostka C i jednostka R-2), 4,97 (d, 1 H, J=3,7Hz, H-1 jednostka R), 4,30 (d, 1H, J=7,9Hz, H-1 jednostka NR-1), 4.29 (d, 3H, J=7,9Hz, H-1 jednostka R-1, jednostka R-3 i jednostka NR-3), 1,08-0,91 (m, 2H, OCH2CH3Si(CH3)2), 0,00 (s, 9H, OCH2CH3Si(CH3)3).

Analiza obliczona dla C 92Hi 62046Si (2032,38): C 54,37; H 8,03.

Znaleziono: C 54,51; H 8,04.

PREPARAT 64

0-(4-0-LewulmyO:)-2,2,6-tri-O-Inttylo-α(D-glukoprranozylo)-(1—>4)-O-(2,3,6-tri-Ometylo-β-D-gluUopiran^ozylo)-(1—>4)-)O--2,3,6-tri-O-Inetylo-α-D-glukoDlranozylo)-(1—>4)-O(2,3,6-tπ-O-mttylo-β-D-glukoplranozylo)-(1—>4)]3-6-O-benzylo-2 D-di-O-metylo-a-D-glukoDlianozyd 2--(rimetylosililo)etylu (70)

Związek 69 (855 mg, 0,42 mmoli) rozpuszczono w dichlorometanie (8 ml) i dodano w temperaturze 25°C trietyloaminę (83 pl, 0,59 mmoli), 4-dimetyloaInmoDirydynę (5,14 mg,

190 397

0,04 mmoli) i bezwodnik lewulinowy (117 mg, 0,55 mmoli). Mieszano przez 2 godziny (kontrola TLC), następnie dodano dichlorometan, przemyto 10% roztworem wodnym wodorosiarczanu potasu, wodą, wysuszono i odparowano do sucha Związek ten można zastosować w postaci surowej bez oczyszczania w następnym etapie Próbkę analityczną oczyszczono na kolumnie z krzemioinką (cykloheksan/aceton 5 4), otrzymując czysty związek 70.

[a]o+101 (c=0)89, dichlorometan).

ESIMS, tryb dodatni: masa monDi/otopowa =2129,05, masa chemiczna = 2130,48, masa eksperymentalna = 2130,00 jma

Ή NMR (CDC13) 5 7,33-7,32 (m, 5H, Ph), 5,65 (d, 3H, J=3,8Hz, H-1 jednostka NR, jednostka NR-2 1 jednostka C), 5,63 (d, 2H, J=3,8Hz, H-1 jednostka R-2), 5,02 (d, 1H, J=10,1Hz) H-4 jednostka NR), 4,98 (d, 1H, J=3,7Hz, H-1 jednostka R), 4,32 (d, 1H, J=7,9Hz, H-1 jednostka NR-1), 4,30 (d, 2H, J=7,9Hz, H-1 jednostka R-3 i jednostka NR-3), 4,29 (d, 1H, J=7,9Hz, jednostka R-1), 2,80-2,50 (m, 4H, 0(C.0)CH2CH₂(C0)CH3), 2,18 (s, 3H, 0(C:0)CH2CH₂(C.O)CH3), 1)08-0,91 (m, 2H, CC,CH3Ci(CH₃0₃0, 0,00 (s, 9H,

CH ₂CH 3Si(CH3)3).

Analiza obliczona dla C97HesOfrsSi (2032,38): C 54,69; H 7,95.

Znaleziono: C 54,55; H 8,07.

PREPARAT 65

Cg(4-O-LewulinylD-2,3)6-tri-O-metylD-α-D-glukopiranDzylD)-(1—>4)-O-(2)3,6-tri-Ometyko-1βD-gll^UopiranDeylo)-(L —>4)--O-2,3,6-tπ-O-metylD-α-E-glukop^lranloylo0)-lw4)-O(1,3,6-trl-O-metylo-β-D-glukopiranozylo)-(i—>4)]3-6-O-benzylo-1)3-di-O-metylD-α,β-EglllkoβirxnDza (71)

Związek 70 (876 mg, 10,41 mmoli) poddano reakcji jak dla preparatu 44(a) Otrzymano po oczyszczeniu pozostałości na kolumnie z krzemionką mieszaninę izomerów (a/p = 60/40) związku 71 (600 mg, 50% na dwa etapy).

[a]o +89 (c=0)74) dichlorometan).

ESIMS, tryb dodatni· masa monoizotopowa =2028,97, masa chemiczna = 2030,24, masa eksperymentalna = 1030,19+0)00 jma.

H NMR (CDC1₃) 5 7)33-7,32 (m, 5H, Ph), 5,65 (d, 3H, J=3,8Hz, H-1 jednostka NR, jednostka NR-2 i jednostka C), 5,63 (d, IH, J=3,8Hz, H-1 jednostka R-2), 5,33 (d, IH, J=3,2Hz, H-1a jednostka R), 5,02 (t, 1H, J=10,1Hz, H-4 jednostka NR), 4,59 (d, 1H, J=5,3Hz, H-lp jednostka R), 4,32 (d, 1H, J=7)0He, H-1 jednostka NR-1), 4,30 (d, 2H, J=7,9Hz, H-1 jednostka R-3 i jednostka NR-3), 4,29 (d, M, J=7)9Hz, jednostka R-1), 2)80-2,50 (m, 4H, 0(C 0)CH₂CH₂(C:0)CH3)) 2,18 (s, 3H, 0(C:0)CH2CH2(C:0)CH3).

PREPARAT 66

Trichloroacettmidan O-(4-O-iewulmylD-1)3,6-rri-O-metyto-a-D-glukDpiranoeyto)(1 —>4)-O-(2,3,6-rπ-Ogmetyto-p-D-glukoβiranDzyto)-( 1 —>4)-[O-2,3,6--ri-O-metyto-a-D-glukopiranDzyto)-(i—>4)-0-(1,3,6-tri-0-metyto-β-D-gh.Uiopiranozyto)-(i—>4)]3-6-O-benzylo-2,3-di0-metyto-α,β-D-gh.U<opirαnozα (72)

Do roztworu związku 71 (593 mg, 0,29 mmoli) w dichlorometanie (7 ml) dodano węglan potasu (72,2 mg, 0,52 mmoli) i trijUloroajerDmtryl (176 pl, 1,75 mmoli). Mieszano przez 16 goOdin, pβzetączooo i oDdβχowaαl.PβzetąącoDlpβzez krzemioonę (ccytoDuksaxllaxctoD + l%o Metyloaminy 5'4), otrzymując mieszaninę anomerów (a/p = 47/53) imidanu 72 (414 mg, 46%).

[(x]d+86 (c=0,84, dichlorometan).

Ή NMR (CDC13) 5 7,33-7,32 (m, 5H, Ph), 6,50 (d, 1H, J=3,8Hz) H-1a jednostka R), 5,65 (d, 3H, J=8,ZHz, H-ip jednostka R), 5,65 (d, IH, J=3,8Hz) H-1 jednostka NR), 5,64 (d, 2H, J=3,8Hz, H-1 jednostka NR-2 1 jednostka C), 5,61 (d, 1H, J=3,8Hz, H-1 jednostka R-T), 5,02 (t, 1H, H-4 jednostka NR), 4,39 (d, 1H, J=7,9Hz, H-1 jednostka R-1), 4,30 (d,

3H, J=7,0Hz, H-1 jednostka NR-1, jednostka NR-3 1 jednostka R-3), 2,80-2,50 (m, 4H, 0(C 0)CH2CH₂(C 0)CH3), 2)18 (s, 3H, 0(0 0)CH₂CH2(C:0)CH3).

PREPARAT 67

0-(4-0-Lewulinyto-1,3,6-tri-0-metyto-α-D-olukDβπ·αnDeyto)-(i—>4)-O-(2,3)6-tri-Ornetyto-β-D-glukopirano)z.yloo)-( 1—^4--)00-,3,6-M-O-metyto-a-D-glukDpπ·anoeyto)-( 1—>4)-O(1,3,6-tri-O-metyto-β-D-glukDpiranozyto)-(i-—>4)]3-O-(6-O-benzyto-1,3-di-O-metyto-a-D42

190 397

-glukopircnozylo)-(-—>4)-O-(2,3-di-O-metylo-P-D-glukopii·anozyjouronlcn benzylu)-(1—>4)Ό-(3,6-di-0-αcetylo-2-0-benzylo-α-D-glukopiranpoylp)-(1—>4)-O-(2,3-di-O-metylo-α-L·ldppiranozylouronian benzylu)^'—^--^ódri-O-benzylo-a-D-glnkopiranozyd metylu (73)

Akceptor glikozylu 26 (220 mg, 0,16 mmoli) i imidan 72 (344 mg, 0,16 mmoli) rozpuszczono w mieszaninie dichlorometan/eter etylowy 1.2 (5 ml). Dodano sita molekularne 4A (750 mg/mmol) i pozostawiono z mieszaniem w temperaturze 25°C na 1 godzinę. Ochłodzono mieszaninę do temperatury -25°C i dodano 1M roztwór triflatu tert-bukyjodimetylosllilu w dichlorometanie (0,20 moli/mol imidanu). Pozostawiono z mieszaniem na 15 minut, po czym dodano stały wodorowęglan sodu, przesączono i zatężono. Osadzono na kolumnie Toyopearl®HW-50 (dichlorometan/etanol 1:1) i zebrano frakcję zawierającą akceptor glikozylu, po czym poddano obróbce tak jak poprzednio. Po serii oczyszczeń na kolumnie z krzemionką (toluen/aceton 5'4, następnie 1'1) otrzymano frakcję 73 c/(3 = 7/3 (107 mg) i frakcję 73 a/β = 9/1 (201 mg) z wydajnością łączną 57% (308 mg).

'H NMR (CDCh) 5 7,33-7,25 (m, 35H, 7Ph), 5,65 (d, 3H, J=3,5Hz, H-1 jednostka A, jednostka C i jednostka E), 5,57 (d, 1H, J=3,9Hz, H-1 jednostka G), 5,52 (d, 1H, J=3,3Hz, H-1 jednostka I) 5,29 (d, 1H, J=6,8Hz, H-1 jednostka L), 5,17 (d, 1H, J=3,5Hz, H-1 jednostka K), 4,56 (d, 1H, J=3,5Hz, H-1 jednostka M), 4,31 (d, 3H, J=7,9Hz, H-1 jednostka B, jednostka D i jednostka F), 4,27 (d, 1H, J=8,0Hz, H-1 jednostka H), 4,08 (d, 1H, J=8,0Ho, H-1 jednostka J), 2,80-2,50 (m, 4H, 0(C:0)CH2CH2(C:0)CH3), 2^, (s, 3H,

0(C:0)CH2CH2(C:0)CH3), 1,97 (s, 3H, Ac), 1,81 (s, 3H, Ac).

PREPARAT 68 [O-(2,3,6-Tri-O-metylp-a-D-glukpβiranozylo)-(-——Aj-O-^^^-tri-O-metylo-p-D-glukopiranozylo)-(1—>4)]4-O-(6-Ogbenzylp-2,3-di-O-metylp-agD-glukoβiranpzylo)-(1-—4)-O-(2,3di-0-mnuylo-β-D-gll.ιkkpirrcopoyoo.kΌnian benzylu)^—►dj-O-^^-di-O-acetylo^-O-benzyloα-D-glukoβiranooyIo)-(1—>4)-O-2,3-di-O-metylo-α-L-rdpβiranpzylourpmanbenzyłu)-(1 —»4)2,3,6,tri-O-benoylp-α-D-glukppirαnpoyd metylu (74)

Związek 73 (130 mg, 38,2 pmoli) poddano reakcji zgodnie z metodą 2 i oczyszczono na kolumnie z krzemionką, otrzymując związek 74 (118 mg, 93%).

[a]o +78 (c^^, dichlorometan).

ESIMS, tryb dodatni: masa mpnoioptoppwc =3301,49, masa chemiczna =3303,65, masa eksperymentalna = 3302,40 jma.

'H NMR (CDCh) 5 7,33-7,25 (m, 35H, 7Ph), 5,64 (d, 3H, J=3,5Hz, H-1 jednostka A, jednostka C i jednostka E), 5,57 (d, 1H, J=3,9Hz, H-1 jednostka G), 5,52 (d, 1H, J=3,3Hz, H-1 jednostka I), 5,29 (d, 1H, J=δ,δHo, H-1 jednostka L), 5,17 (d, 3H, J=3,5Hz, H-1 jednostka K), 4,56 (d, 1H, J=5,3Hz, H-1 jednostka M), 4,31 (d, 3H, J=7,9Hz, H-1 jednostka B, jednostka D 1 jednostka F), 4,27 (d, 1H, J=8,0Hz, jednostka H), 4,08 (d, 1H, J=8,0Hz, H-1 jednostka J), 1,97 (s, 3H, Ac), 1,81 (s, 3H,Ac).

PREPARAT 69

0-(2,6-Di-0-benoylp-3-0--ewulinylo-3-0-metylp-α-D-glukppircnpoydo)-(1—>4)-O-(2g O-acetylo-6-O-benzylo-3-O-metylp-P-D-glukopiranozylp)-(-—>4)-O-(2,6-di-O-benzylo-3-Ometylp-α-D-glukppiranozylo)-(1—>4)-O-(2-O-acetylo-6-O-benoylo-3-O-metylo-β-Dglukoβircnozylo)-(-—^4--0--2,3,6-tri-Ogmetylo-α-D-glukpβiranozylp)-(-—>4)-Ó-(2,3,6-trl-Ometylp-β-D-glukopiranooyk>--(-—>4-]4-0-(δ-0-benoylp-2 ,3-di-O-metylo-a-Dglukopiranpoylp)-(1—>4)-O-(2,3-di-O-metyjo-g-D-gluUkpirrnopyjouronicnbenzylu)-(- —>4)-O(3,6-di-O-ccetylp-2-O-benoylp-α-D-glukppiranozylo)-( 1 -^-O-tyJ-di-O-metydo-a-L· ·idopiranozylouronian benzylu)-0—>4)-2,3,6,tri-O-benzylp-α-D-glukpβircnozyd metylu (75)

Akceptor glikozylu 74 (112 mg, 33,9 pmoli) i imidan 17 (59,1 mg, 37,2 (pmoli) (patrz PREPARAT 16) rozpuszczono w toluenie (2 ml) Dodano sita molekularne 4A (42 mg) i pozostawiono z mieszaniem w temperaturze 25°C na 1 godzinę. Ochłodzono mieszaninę do temperatury -20^cC i dodano IM roztwór triflatu tert-bιUyjoo'dmetylosiiiIu w toluenie (0,20 moli/mol imidanu). Pozostawiono z mieszaniem na 15 minut, po czym dodano stały wodorowęglan sodu, przesączono 1 zatężono Osadzono na kolumnie Toyopearl®HW-50 (dichlorometan/etanol 1-1) i zebrano frakcję zawierającą akceptor glikozylu i 17-mer, po czym poddano obróbce tak jak poprzednio. Po oczyszczeniu kolejno na kolumnie Toyopearl®HW50 i kolumnie z krzemionką otrzymano związek 75 (71 mg, 44%).

190 397 [α]ο+80 (c=0,26, dichlorometan).

ESIMS, tryb dodatni masa monoi/otopowa =4728,10, masa chemiczna = 4731,26, masa eksperymentalna = 4731,27 ± 0,39 jma.

Ή NMR (CDCI3) 5 głównych protonów anomerycznych· 5,64; 5,57; 5,52; 5,48; 5,47; 5,29, 5,17; 4,56, 4,50; 4,29, 4,27, 4,08 ppm.

PREPARAT 70

2,β-Di-O-metylO(6-0-(etiIbutylodimetylotililc·-α-D-glukopłrano/yD metylu (77)

Do ro/twcru związku 76 (D. Trimell, W. M. Doane, C. R Russel, C. E. Rist, Carbohydr'. Res , (1969) 11, 497) (15,84 g, 71,3 mmoli) w dichlorometanie (300 ml) dodano pod argonem chlorek tert-butylodimetylosiiilu (14,0 g, 92,9 mmoli), trietyloaminę (15 ml, 108 mmoli) i 4dimeryloaminopirydynę (260 mg, 2,13 mmoli) Mieszano przez ‘5 godzin w temperaturze pokojowej, rozcieńczono roztwór dichlorometanem, przemyto nasyconym wodnym roztworem wodorowęglanu sodu, wysuszono magnezu), przesączono i zatężono. Pozostałość oc/ys/czoro przez chromatografię flash (cykloheksan/octan etylu 1,3T), otrzymując związek 77 (22,79 g, 95%) w postaci bezbarwnego syropu.

[a]o +87 (c= 1,2, chloroform).

PREPARAT 71

2,β-Dl-ϋ-metylo-6-C-Iert-butylodimetylosililo-a-D-ksylo-ł-heekslopirrJnozyd metylu (78)

Do roztworu chlorku oksahlu (5,4 ml, 61,9 mmoli) w dichlorometanie (120 ml) dodano pod argonem w -70°C roztwór dimetylcsulfotlenku (8,7 ml, 123 mmoli) w dichlorometanie (20 ml). Po 15 minutach wkroplono roztwór związku 77 (18,78 g, 55,8 mmoli) w dichlorometanie Po 15 minutach mies/αnla mieszadłem magnetycznym dodano metyloaminę (37 ml, 265 mmoli) 1 po 15 minutach pozostawiono do dojścia do temperatury pokojowej. Dodano wodę (150 ml) 1 ekstrahowano fazę wodną dichlorometanem (150 ml). Fazy organiczne połączono, przemyto nasyconym wodnym roztworem chlorku sodu, wysuszono (siarczan magnezu) i zatężono. Pozostałość oc/ys/czonc przez chromatografię flash (cykloheksan/octan etylu 9:1, następnie 4 1), otrzymując związek 78 (17,3 g, 93%) w postaci bezbarwnego oleju.

Md+98 (c=1,0, chloroform).

PREPARAT 72

4-Deoksy-2,3-di-C-metylo-4-C-metyleno-6-C-Iert-butylodimetylosiiilo-α-D-ksylo-4-hekkopirano/vd metylu (79)

Do zawiesiny bromku metylotrifenylofctfoniowego (43,3 g, 127 mmoli) w tetrahydrofuiαnie (250 ml) wkroplono 1,6 M roztwór n-butylolilu w n-heksanie (75 ml). Po 30 minutach w temperaturze pokojowej ochłodzono mieszaninę do -70°C. Następnie dodano roztwór /wią/ku 78 (13,97 g, 41,8 mmoli) w telrahydrofuranie (60 ml). Po 30 minutach w temperaturze -70°C pozwolono mies/aninie dojść do temperatury pokojowej. Po 1 god/mie dodano nasycony roztwór wodny chlorku amonu (300 ml) i ekstrahowano fazę wodną eterem. Fazę organiczną wysuszono (siarczan magnezu), pr/esąc/cno i zatężono. Pozostałość oczyszczono przez chromatografię flash (cykloheksan/octan etylu 7:1, następnie 4:1), otrzymując /wią/ek 79 (8,30 g, 60%) w postaci bezbarwnego oleju.

[a]o +151 (c=1,3, chloroform).

PREPARAT 73

4-Deoksy-2,β-di-C-metylo-4-C-metylero-α-D-kkslohekkopirano/yd metylu (80)

Do roztworu związku 79 (8,50 g, 25,6 mmoli) w mieszaninie dichlorometan-metanol 5'1 (250 ml) dodano kwas kamforosulfonowy (pH 1). Po całkowitym zaniku związku wyjściowego (kontrola TLC, cykloheksan/octan etylu 1Ί) zobojętniono roztwór przez dodanie irietyloaminy. Po /atę/eniu, pozostałość oc/ytzczoro przez chromatografię flash (cykloheksan/octan etylu 1:1, następnie 1:12), otrzymując związek 80 (5,32 g, 95%) w postaci bezbarwnego oleju.

[a]o +239 (c=1,0, chloroform)

PREPARAT 74

2,4,6-Tri-C-acetylo-β-O-metylo-i -(tteno-β-D-gluUopirano/yd fenylu (83)

METODA 1: Do roztworu związku 81 (E. L. Hirst, E Percival, Methods Carbohydrate Chem., (1963) 2, 145) (mies/αnlna anomerów 1:1, 13,05 g, 36,0 mmoli) w dichlorometanie (120 ml) pod argonem dodano selenoferol (5,7 ml, 53,7 mmoli) Ochłodzono mletzarinę re44

190 397 akcyjną do 0°C i wkroplono do niej 48% roztwór mteratu trifluoroOoru (8,8 ml, 71,9 mmoli). Oo 3 §odzmach w temperaturze’ pokojowej rozcieńczono mieszaninę reakcyyną dichlorometanem (100 ml), przemyto nasyconym wodnym roztworem wodorowęllanu sodu, wysuszono (siarczan malnezu), przesączono i zatęzono. Surowy związek 83 (8,17 l, 68%) na wyjściowy związek 81) uzyto Oezpośredmo do reakcji deacetylo wania.

METODA 2: Do zawiesiny diselenku difenylu (2,27 l, 7,27 mmoli) w etanolu dodano w 0°C pod argonem Oorowodorek sodu (510 ml, 14,6 mmoli). Jeśli mieszanina reakcyjna nie straciła w ciąlu 15 minut początkowelo zóltelo koloru, dodano nową porcję eteratu trifluoroOoru. Roztwór ten przeniesiono pod arlonem do roztworu związku 82 (A. K. Sen, K.K. Sakar, N. Banerji, J. CarOohydr. Chem., (1988) 7, 645) (4,22 l, 11,0 mmoli) w dichlorometanie (25 ml). Oo 3 lodzinach we wrzeniu pozostawiono do ochłodzenia do temperatury pokojowej, odsączono Oromek sodu i zatęzono Oozostałość rozpuszczono w dichlorometanie (100 ml) i przemyto IM roztworem wodnym wodorotlenku sodu (50 ml) i nasyconym roztworem wodnym chlorku amonu (50 ml). Ekstrahowano fazy wodne dichlorometanem (20 ml), fazy orlaniczne wysuszono (siarczan malnezu), przesączono i zatęzono Oozostałość oczyszczono przez chn^jmatolrafię flash (cykloheksan/octan etylu 1,7:1), po czym krystalizowano z octanu etylu, otrzymując związek 83 (4,35 l, 86%). T.t. 101--02%.

[<x]d -20 (c=1,0, chloroform).

OREOARAT 75

3-0-Mηtylo~1-sηlηno-β-D-glukopiranozyd fenylu (84)

Surowy związek 83 otrzymany ze związku 82 (32,3l, 84,3 mmoli) rozpuszczono w metanolu (500 ml) i powoli wprowadzono sód (1,2 l) Oo 1 lodzinie roztwór zoOojętniono przez dodanie zywicy IR)120(H+4, przesączono i zatęzono Oozostałość oczyszczono przez chromatolrafię flash (cykloheksan/octan etylu/aceton 1,5:1,1), otrzymując związek 84 w postaci syropu (22,7 l, wydajność 81% nx związek 82).

[a]o -58 (c=l,0, metanol).

OREOARAT 76

4.6- O~Benzylidenf-3-Q-metylf-1-sηlηno-β-D-glukopiranozyd fenylu (85)

Do roztworu triolu 84 (7,65 l, 23,0 mmoli) w acetonitrylu (150 ml) dodano pod arlonem kwas p-to!uenosulfonowy (45 ml) i acetal dimetylowy Oenzaldehydu (5,4 ml, 36,0 mmoli). Oo 2 lodzinach mieszania w temperaturze pokojowej dodano węllan potasu (1,5 l). Oo 30 minutach roztwór przesączono i zatęzono. Oozostałość oczyszczono przez chromatolrafię flash (cykloheksan/octan etylu), otrzymując związek 85 (8,55 l, 88%) w postaci Oitłych kryształów·. T.t. 123-124°C (cykloheksan/octan etylu).

[α]₀-38 (c=1,0, chloroform).

OREOARAT 77

4.6- 0-Benzylideno-3-O-metylo-2-O-(4-deoksy-6-0-dimetylolsilllo-2,3-di-0-metyk~-4C-metylηno-α-D-kayloheksopirxnozyd metγlu)-1-seleno-β-D-gluUopiranc>/.yd fenylu (86)

Do roztworu związku 85 (4,30 l, 10,2 mmoli) w tetrahydrofuranie (30 ml), umieszczonelo w aparacie Schlencka, dodano pod arlonem w temperaturze -70°C 1,6M roztwór n-butylolitu (7,0 ml, 11,2 mmoli). Oo 10 minutach dodano dichlorodimηtyloailan (5,0 ml, 41,2 mmoli) i ponownie olrzano mieszaninę reakcyjną do temperatury pokojowej. Oo 3 lodzinach zatęzono i dodano roztwór związku 80 (2,10 l, 9,62 mmoli) i imidazolu (985 ml, 14,4 mmoli) w tetrahhdrofuuanie (20 ml). Po 30 minutach wttmperaiurze pokoiowej roztwór zatęzono, dodano wodę (50 ml) i ekstrahowano dichloromηrxnηm. Fazę orlaniczną wysuszono (siarczan malnezu), przesączono i zatęzono. OróOkę analityczną związku 86 oczyszczono przez chromxrografię flash (toluen/aceton 25:1 z dodatkiem 0,5% rrietyIfxmlny). Qtrtdmxnf OezOtrwny syrop z wydatnością 90%.

'H NMR (400 MHz, C₆DC6) 5 7,77-6,99 (m, 10H, aromatyczne), 5,51 (m, 1H, C.CH2), 5,24 (m, 1H, C:CH₂), 5,16 (s, 1H, CHOh), 4,85 (d, 1H, J=3,7Hz, H-1), 4,81 (d, 1H, J=9,8 Hz, H-1'), 4,45 (m, 1H, H-5), 4,38 (dd, 1H, J=10,8Hz, 4,8 Hz, H-6x), 4,33 (dd, 1H, J=6,2Hz, H6O), 4,20 (m, 1H, J=9,2Hz, H-3), 4,05 (dd, 1H, J=10,3Hz, 4,9Hz, H-6x'), 3,87 (dd, 1H, J=8,1Hz, H-2'), 3,52, 3,38, 3,31 i 3,27 (s, 3H, OCH^, 3,37 (t, 1H, J=10,3Hz, H-6O'), 3,35 (t, 1H, H-4'), 3,32 (dd, 1H, H-2), 3,22 (dd, 1H, J=9,3Hz, H-3'), 3,05 (ddd, 1H, J=9,3Hz, H-5'), 0,38 i 0,37 (s, 3H, Si(CH3)2). Ms (m/z): 714 (M+NHÓ+.

190 397

PREPARAT 78

Reakcja yykllrayji rodnikowej (tworzenie związku 87) 1 rozerwania teteru (88)

Do roztworu surowego związku 86 w toluenie (850 ml), uzyskanego ze związku 85 (10,2 mmoli) i związku 80 (9,62 mmoli) dodano w ciągu 8 godzin roztwór wodorku tributyl— cyny (6,1 ml, 22,7 mmoli) i 2,2'-azobloizdbutyrdoitlylu (200 mg, 1,22 mmoli) w odgczdwcnym toluenie (14 ml)

Po cyklizacji rdZoikdwej pdzdstcłdść zctężono i rozpuszczono w tktrahydrofnrcme Dodano nadmiar (20 równoważników) kwasu fludrowdddrowego (40% roztwór wodny). Po całkowitej desilllccji (kontrola TLC, tdlukn/ayktoo 4·1) zobojętniono roztwór przez dodanie stałego wodorowęglanu soZu, przesączono 1 zctężono Główoy związek 88 można oczyszczać przez krystalizację T t. 105°C.

[α] z +119 (c= 1,1, chloroform) ^hC NMR (62,896 MHz, CDCh) 5 137,29 (C aromatyczne czwartorzędowe), 128,88125,96 (C aromctyyrok), 101,11 (CHPh), 97,64 (C-1), 83,52 (C-2), 82,76, 81,95, 80,84, 72,01, 71,92 i 64,31 (C-3, CC, C-2, C-3', C-4', CC), 75,19 (C-1'), 69,41 (C-6'), 62,69 (C-6), 60,93, 60,70, 58,31 i 22,20 (OCH3), 38,80 (C-4), 25,58 (C metylenowy)

Analiza obliczona dla C 24H^^Ok)-H2O (202,258)· C 57,36; H 7,62.

Znaleziono· C 57,31; H 7,54

PREPARAT 79

6-O-Acktylo-4-C-(2-O-ayktyldl4,6-O-bknzylidkno-3-OlInetylo-a-D-głnkdpircndzyldmetyld)-4-dedksy-2,)-di-Olmetyld-a-D-glnkopircnoryZ metylu (89)

Związek 88 ayktyldwaod ildśyidwd w mieszaninie bezwodnik dytdwy/β1ryZyna 1.1, w obecności katalitycznej ilości 4-dimetyloammopirydyny. Po zatęzeoiu i chromatografii otrzymano produkt fajo +87 (ο=1,0, chloroform).

Ή NMR (500 MHz, CDCh) patrz tabela 1 -C NMR (62,896 MHz, CDCh) 5 Π0,81, 169,80 (CO), ΟΎ,^ (C aromatyczne crwartolręddwk), 128,92-125,95 (C aromatyczne), 101,31 (CHPh), 97,51 (C--), 83,22 (C-2), 81,94, 69,25 i 63,83 (C-5, C-4'' C-5'), 81,81 (C-3), 78,78 (CC), 72,74 (CC), 71,96 (C-F), 69,49 (C-6'), 64,17 (C-6), 60,64, 29,82, 58,30 i 22,19 (OCH3), 39,00 (C-4), 26,47 (C metylenowy), 20,91, 20,76 (OCOCH3)

Widmo mcoowk (m/z)· 586 (M+NH,,)+, 569 (M+H)+, 554 (M-OMe-NUJ, 537 (M-OMe)+.

Analiza obliczona dla C2iH4()Ol2·H2O (586,632)· C 57,33; H 7,22.

Znaleziono· C 57,28; H 7,07.

Ostatnia część syntezy polega oa traosfdπncyji związku 89 w imidco 90. W tym celu otwiera się ugrupowanie benzyliZkoowe za βdmdyą yyJandborowdZdrku sodu 1 kwasu chlorowdZdrowegd. Tck uwdlnidoą grupę hydroksylową zabezpiecza się tymczasowo w postaci eteru p-mktoksybenzyldwego. Po Zkacetylayji β1krwszorzędową funkcję alkoholową zabezpiecza się przez oeiektywoe wprowadzenie eteru tkrtt-utyJodimktyl1si1llowegd, i tck otrzymany związek, metyluje się. Utlenianie w warunkach Jones'a prowadzi do kwasu uroodwegd, który bemzyluje się. Następnie eter p-metoksybenzylowy rozszczepia się, po czym w pozycję tę wprowadza się ester lewnlind'Jy.. Układ z wykorzystaniem mieszaniny kwas slcrkowy/kwcs octowy/bezwodnlk octowy prowadzi do acetoUzy cnomkrycznej grupy metylowej oraz eteru benzylowego w pozycji 6', w wyniku czego otrzymuje się mieszaninę dwóch codmkryyznyyh octanów. Selektywna Zeαyetylαcję pozycji 1 realizuje się stosując hydrazynę w N,NdimktyldfdrmamiZzie, a mieszaninę anomeró^, rozpuszczoną w dichlorometaoik, przekształca się w związek 90, działając trichlorocyetdnitrylkm w obecności 1,8-diazαb1cykld[5.4 0]^^^^^

PREPARAT 80

O-(2,3-Dl-O-beozdilo-4,6-O-bknzylidknd-a-D-glukdpircndzylo)-(1-o)-2,3,6-trl-0-berrdildl1-tid-β-D-2lukopjranoryZ etylu (92)

Do dchłodrdnegd do 0°C roztworu związku 91 (16,7 g, 35,2 mmoli) (J Westacm i M. Nilssoo, J CarbdhyZr. Chem., 1995, 14(7), 949-960) w pirydynie (202 ml) wkroplono w ciągu 20 minut chlorek benzoilu (24,5 ml, 211 mmoli). Mieszano ηί^^οι^ rkakcyJną przez 20 godzin w tkιnβklαturze pokojowej; TLC wykazała koowersję około 50%. Mieszaninę roz46

190 397 cieńczono wodą i dichlorometanem. Po ekstrakcji fazę organiczną przemyto 10% wodnym roztworem wodorowęglanu sodu i wodą, wysuszono nad siarczanem magnezu i zatężono. Pozostałość ponownie poddano reakcji z chlorkiem benzoilu, postępując jak opisano powyżej Surowy produkt oczyszczono przez chromatografię na kolumnie z żelem krzemionkowym, otrzymując 22 g związku 92. TLC: Rt=0,80, żel krzemionkowy, toluen/etanol 9/1 v/v.

PREPARAT 81

Cg(2,2-Di-O-benzoilo-4,6-O-btnzylidtno-α-D-glukopiranozylo)-(1—>4)-O-(2,2,6-tri-O-benzoilo-D-D-glukopirαnozylo-(1—>4)-1,6-anhydro-2,2-di-O-metylo-β-D-glukopiranozα (94)

Mieszaninę tioglikozydu 92 (1,05 g, 1,05 mmoli), związku 93 (200 mg, 1,05 mmoli) (Jeanioz i in., J. Org. Chem., 1961, 26, 3929-3944) i sproszkowanych sit molekularnych 4A (1,1 g) w toluenie (18 ml) mieszano w atmosferze azotu przez 15 minut. Następnie mieszaninę ochłodzono do -20°C i dodano świeżo sporządzony roztwór N-jodosukcynoómidu (1,11 mmoli) i kwasu trifluorometanosulfonowego (0,125 mmoli) w dlchloiomtt.snle/dloksanit 1/1 v/v (6 ml). Po 10 minutach czerwoną mieszaninę reakcyjną przesączono, rozcieńczono dichlorometanem, ekstrahowano, przemyto kolejno 10% roztworem tiosiarczanu sodu, 10% roztworem wodorowęglanu sodu i wodą, wysuszono nad siarczanem magnezu, po czym zatężono pod próżnią. Pozostałość oczyszczono przez chromatografię na kolumnie z żelem krzemionkowym, otrzymując 1,25 g związku 94. TLC: Rf=0,55, żel krzemionkowy, heptan/octan etylu 4/6 v/v.

PREPARAT 82

Cg(4,6-O-Benzyhdeno-α-D-glukopiranooylo0-- - l4)-O-(β-D-glukoDiisnozylo-( 1 —>4)- ,6-anhydro-2,3-di-O-mttylo-D-D-glukoprranozα (95)

Do roztworu związku 94 (1,24 g, 1,11 mmoli) w mieszaninie metanol/dioksan 1/1 v/v (7 ml) dodano tert-butanolan potasu (około 50 mg). Mieszano przez jedną godzinę, po czym dodano ponownie 50 mg tert-butanolanu potasu. Mieszaninę mieszano jeszcze przez 60 minut. Mieszaninę rtαkcyjną zobojętniono żywicą Dowex®50WX8 H⁺, przesączono i zatężono pod próżnią. Po chromatografii na kolumnie z żelem krzemionkowym wyizolowano 665 mg związku 95 w postaci oleju. TLC: Rt=0,50, żel krzemionkowy, dichlorometan/metanol 85/15 v/v.

PREPARAT 83

O-(4,6-O-Btnzylideno-2,3-di-O-mttylo-α-D-glukoDirαnozylo)-(1—>4)-O-(2,3,6-tri-Ometylo-β-D-gluUopiranozylO(( 1 —>4)-1,6-anhydrO(2,2-di-0-mttylO(β-D-glukopiranoza (96)

Do ochłodzonego do 5°C roztworu związku 95 (660 mg, 1,1 mmoli) w suchym tetrahydrofuranit (8 ml) dodano w atmosferze azotu wodorek sodu (387 mg, 9,65 mmoli). Wkroplono jodek metylu (0,51 ml, 8,22 mmoli) i mieszano mieszaninę przez 20 godzin w temperaturze pokojowej. Nadmiar wodorku sodu zrównoważono metanolem i wylano mieszaninę do 50 ml lodowatej wody. Po ekstrakcji octanem etylu (3 razy po 20 ml) fazę organiczną przemyto roztworem chlorku sodu, wysuszono nad siarczanem magnezu i zatężono, otrzymując 690 mg czystego związku 96. TLC: Rt=0,25, żel krzemionkowy, dichlorometan/metanol 95/5 v/v.

PREPARAT 84

0-(2,2g.gl—g-metyiogχ)-g-glukoplranoz.ylo)-(1—--—g-(2,2,6-tii—g-mttylO(D-lg-llukopiranozylo— 1 —>4)-1,6-anhydrO(2,2-di-O-Inetylo-β-D-glukopiranoza (97)

Czysty związek 96 (690 mg, 1,03 mmoli) rozpuszczono w 80% kwasie octowym (7,3 ml) i mieszano przez 20 godzin w temperaturze 40°C. Mieszaninę zatężono pod próżnią i odparowano razem z toluenem. Po chromatografii na kolumnie z żelem krzemionkowym w mieszaninie dichlorometan/octan etylu/metanol 8/1/1 otrzymano 569 mg związku 97. Rf=0,40, żel krzemionkowy, dichlorometan/metanol 9/1 v/v.

PREPARAT 85

O—6-O-Benzoilo-2,3-di-O-mttylo-(c-D-glukopiranozylo)—1—>4)-O—2,2,6-tri-O-mttyloβ-D-glukopiranozylo-(1—>4)(1,6-anhydro-2,3-dl-O-metylo-β-D-glukoDlranozα (98)

Do roztworu związku 97 (560 mg, 0,96 mmoli) w dichlorometanie dodano 1-benzylok sy-1H-betnzotrlazol (227 mg, 1,05 mmoli) i trie^^i^^minę (1,15 mmoli), po czym mieszano mieszaninę przez 20 godzin w temperaturze pokojowej. Mieszaninę rtakcyjną rozcieńczono dichlorometanem, przemyto 10% roztworem wodorowęglanu sodu i wodą. Fazę organiczną wysuszono nad siarczanem magnezu, przesączono i odparowano do sucha. Produkt oczysz190 397 czono przez chromatografię na kolumnie z żelem 0rzemion0ow^-m. otrzymując 600 mg związku 98. TLC: Rf=C.δC, żel krzemionkowy, dichlorometan/metanol 9/1 v/v.

PREPARAT 86

0-(2,3-Di-0-benzoilo-4,6-0-benzylideno-a-D-glukopiranozylo)-(1—•TkO-ty^^-tri-O·metylc-β-D-glukopiranozylo-(1—>4)-0-(6-0-bcnzoilo-2.3-di-0-mctylo-α-D-glukopiranozyo lo)-(1—»4)-0-(2,3,6-tri-0ometylo-β-D-glukoβiranozyk)-(i—>44) Cb-anhydrc^^-di-O-metylo-βO--glukopϊraπoza (99)

Związek 98 przekształcono w związek 99 sposobem opisanym dla wytwarzania związku 94 Reakcję sprzęgania realizowano w temperaturze 5°C.

TLC: Rt=0,50, żel krzemionkowy, heptan/octan etylu 2/8 v/v

PREPARAT 87

O-(4,6-O-Bcnzyłideno-α-D-glukoβπ·anozylo)-(i—·0)-O-(β-D-glukopiranozylo-(1->4)0-(2.3-di-0-mctylc-αoD-glukoβiranozylo)-(i —4)-O-(2,3.6-trl-O-mctylo-β-D-glukopiranozylo-( 1 —>4)-1,6-ainiy dro-©^ -di-O-m e ty lo-β--D-Iuu op (100)

Związek 99 przekształcono w związek 100 sposobem opisanym dla wytwarzania związku 95.

TLC: Rf=0,35, żel krzemionkowy, dichlorometan/metanol 9/1 v/v.

PREPARAT 88

O-(4,6-O-Bcnzylidcno-2,3-di-O-metylo-α-D-glu0opiranozyło--(1—•dj-O-ty^b-tri-O-metylo-β-D-olukopiranozylo-(1—·4)-O-(2.3-di-O-mctyło-cι-D-glu0opiranozylo)-(i —-4)-0(2.3,6-tri-O-mctylo-β-D-glukopiranozylo-(1—>4)-1.6-anhydro-2,3-di-O-mctylo-β-D-glukopiranoza (101)

Związek 100 przekształcono w związek 101 sposobem opisanym dla wytwarzania związku 96.

TLC- 1Λι=0,50, żel krzemionkOwy, dichlorometan/metanol 9/1 v/v.

PREPARAT 89

O-(2,3-Di-O-mctylo-α-D-glk0opiranozylo)-(1—>4)-O-(2.3,6-tii-O-metylo-β-D-glu0oβira nozylo- 1 —>4)-0-(2.3.6otri-0-metylo-α-D-glkkcpiranozylo)-( 1 —>4)-O-(2,3,S-tri-O-mctylo-βD-glukopiranozylo-( 1 —»4)-1.6-anhydro-2.3-di-0-metylo-β-D-olukopϊranozα (102)

Związek 101 przekształcono w związek 1(02 sposobem opisanym dla wytwarzania związku 97.

TLC: ^1=0,35, żel krzemionkowy, dichlorometan/metanol 9/1 v/v.

PREPARAT 90

0-(6-0oBcnzoilo-2,3-di-0-metylo-α-D-glukopiranozylo--(1—·4)-O-(2.3,6-tri-O-mctyloβ-D-oluUophirnocylo-(l—64--0-(2,3.6-tri-0-mctylo-α-Doglukopiranozylo)-(1— Iri-0-metylo-β-D-olukopiranozylo-(1—>4)-1,6-<nihydro-2,3-di-O-metylo-β-D-glukopiranoza (103)

Związek 102 przekształcono w związek 103 sposobem opisanym dla wytwarzania związku 98.

TLC: Rf—0.4C. żel krzemionkowy, toluen/octan etylu/etanol 7,0/1,5/1,5 v/v/v.

PREPARAT 91

O-(2,3-Di-O-benzoilo-4,6-O-benzylideno-α-D-glu0opiranozylo--(i- Aj-O-tyJA-tri-Obenzoilo-β-D-oluUopiranozylo-(1—>4)-0-(6-0-benzoilo-2.3-dl-0-mctylo-α-D-glukopiranco zylo)-(1—>4)-O-(2,3,6-tri-O-metylo-β-D-glu0opiranozylo-(i—>4)-O-(2,3,6-tri-O-metylo-a-Dghkoopiranozylo-(1—>0)-0o(2.3.6-ΐri-0-metylo-β-D-oluUopiranozyjoc(-i4)-1.6-anhydrco2,3di-0-metylo-β-D-olukkpiranoza (104)

Reakcję sprzęgania związku 103 z disacharydem 2 zrealizowano sposobem opisanym dla wytwarzania związku 99.

TLC: Rf—0.40, żel krzemionkowy, toluen/octan etylu/etanol 7,0/1,5/1,5 v/v/v.

PREPARAT 92

0-(4,6-0-Benzylideno-a-D-glukopiranozylo)-( 1 —>4)-O-(β-D-glukopiranozylo-( 1 —>4)0-(2,3-di-0-mctylo-αoD-glukoβiranozylo)-(1—>4)-0-(2.3,6-tri-0-metylo-β-D-glukopiranco zylo-(1—>4)-(2-(2,3,6)-iτi--2-mcIyloox-D-glk0Όβiranozylo-(1 -o>4)-0-(i2,3,6)-I.πO''2-meIjdo-β-Dglukopiranozylo-(l—>4)-1,6-aIlhydro-2,3-di-O-Iπctylc-β-D-6lukopϊranoza (105)

Związek 104 przekształcono w związek 105 sposobem opisanym dla wytwarzania związku 95.

190 397

TLC: Rt=0,60) żel krzemionkowy, dichlorometan/metanol 9/1 v/v.

PREPARAT 93

O-(4,6-O-BenzylidenD-2,3-di-O-merylD-α-D-glukopπanozylD)-(1—>4)-O-(1,3,6-rri-O-merylo-β-D-glukoβiranozylD-(i—->4)-1O-(1)3)6-trl·Ό-metylo-a-D-glukopiranDeylo-(I —>4)-O[(1,3)6-tri-O-met:ylo-β-D-glukopiranDzylD-(i—>4)]2-1,6-anhydrD[2,3-di-O-metylo-P-D-glukopirαnoeα (106)

Związek 105 przekształcono w związek 106 sposobem opisanym dla wytwarzania związku 96.

TLC: R[=0,70) żel krzemionkowy, dichlorometan /metanol 9/1 v/v.

PREPARAT 94

0-(2)3-di-0-metylo-α-D-olukopirαnozylo)-(1—>4)-0-(2,3,6-tri-0[metylD-p-E-ołukop1ralo)zyklgd—>4)-10--2.3,6-tri-0-me'r\d(D-lx-lE-głuęo'.)βirano)e.yO-( 1 —>4)-O-(1,3,6-tri-O-metylD-^-D-glukopiranozylo-(1—>4 )]2-1 E-aniiydroM )3-di-O-metylD-β-D-glukopiranoea (107)

Roztwór związku 106 (5,05 g, 2,0 mmoli) w 80% kwasie octowym (50 ml) mieszano przez 20 godzin w temperaturze 40°C. Mieszaninę zatężono pod próżnią i odparowano razem z toluenem. Pozostałość rozpuszczono w octanie etylu i ekstrahowano wodą. Fazę wodną ekstrahowano dichlorometanem, a fazę orgamczną wysuszono nad siarczanem magnezu, przesączono i odparowano do sucha, otrzymując 2,68 g związku 107.

TLC Rf=0,50, żel krzemionkowy, dichlorometan/metanol 9/1 v/v.

PREPARAT 95

O-(6-O-Beneoilo-1)3-di-O-metylD-lx-D-glukDpiranozylo)-(1—>4)-O-(2,3,6-tri-O-metylo- β-D-ghdęopiranozylD-(1—.-44--0--2,3,6-tri-0-metylo-a-D-olukDβiranDzylo-(ig+4)-0-(2,3,6-tri-O-metyło-β-D-glukopirαnDeylo-(1—>4)]2-1,6-axdlydrD-2,3-di-O-mcrylo-p-1E-glukoβirαnoea (108)

Związek 107 przekształcono w związek 108 sposobem opisanym dla wytwarzania związku 98.

TLC: Rf=0,80, żel krzemionkowy, toluen/octan etylu/etanol 7,0/1)5/1,5 v/v/v.

PREPARAT 96

O-(2)3-Di-O-beneDilo-4,6-O-benzylidenD-α-E-glukDβirαnDzylo)-(1—>4)-O-(2)3,6-tri-O- benzDilD-β-D-gllUkopiranDzylD-( 1 —>·4)-O-(6-O-beneoilo-2)3 -digC-metylDgχ-lE-gluęopilanozylo)-(1—>4)-O-(1)3)6-rri-O-metylD-β-D-ghJkopiranozylD-(I—»4)-[O--2,3,6-tri-O-metylDgχ-D-glukDpiranDzylo-(1^4)-0-(1)3,6-tri-0[metylO[β-D-glukopiranDeylD-(l—-4)1-4,ó-anhydro-2,g-di-O-metylo-β[D-ggukopirαnDzα (109)

Mieszaninę riDglikDzydu 92 (1,97 g, 2,0 mmoli, 3,5 równ.), heptasacharydu 108 (0,86 g, 0,57 mmoli) i sproszkowanych sit molekularnych 4A w toluenie (22 ml) mieszano w atmosferze azotu przez 15 minut. Następnie wkroplono w temperaturze pokojowe-j świeżo przygotowany roztwór zawierający (496 mg, 2,2 mmoli) i kwas triku orometanosulfonowy (0,808 mmoli) w mieszaninie dichlorometan/dioksan 1/1 v/v (12 ml). Po 10 minutach mieszaninę przesączono, rozcieńczono dichlorometanem, ekstrahowano, przemyto 10% roztworem tiosiarczanu sodu i 10% roztworem wodorowęglanu sodu, wysuszono nad siarczanem magnezu i za^żono pod próżnią. Surowy produkt oczyszczono przez chromatografię na kolumnie z żelem krzemionkowym, otrzymując 1,09 g związku 109

TLC: Rf=0,80) żel krzemionkowy, toluen/octan etylu/etanol 6/2/2 v/v/v.

PREPARAT 97

O-(4,6-O-BenzylidenD-α-D-glukDβiranDzylo)-(i->·4)-O-(β-D-gluęDpiranDeylo)-(1—>4)[O-(2,3,-di-O-merylo-ot-D-gh.lkopiranDzylo)-(1—>·4)-O-(1,3)6-tri-O[merylo-β-E-gluęopiranozylo)-[(1—>4)-O-(2,3)6-tri-O-merylD-α-D-gίukDβirαnoeylD)-(1—>4)-O-(1)3,6-tri-O-metylD-β- D-glukopiranozylo)]2-(1-^4)-1 ,6glnUydra-2)3-di-0-metylo-β-E-glukc)piranolea (110)

Związek 109 przekształcono) w związek 110 zgodnie z procedurą opisaną dla związku 95.

TLC. Rf = 0,25, żel krzemionkowy, 5,0/2,5/2,5 v/v/v toluen/octan etylu/etanol

PREPARAT 98

0(0-(4)6gC-BeI^zy3idleno-1)3Mi-0[meryl(Dgχ-E-glukopiranozyyoO)11^4)-[C-(1,3)6-tri-0- merylD-β-D-glukopiranDzylD)-( 1 —>4)- [O-(2)3,6-tri-O-metylD-α-D-głukDplranDzylo)-( 1 —-4)-O- (2,3,6χgri-O-metyT)-β-1E-glllkopiralDz.ylo)-(l-g4)']3-i AaniiydroM,3-di-O-metylo-|3-D-glukopiranoza (111)

190 397

Związek 110 przekształcono w związek 111 /godrie z taką samą procedurą jak opisano dla związku 96.

TLC. Rf = 0,50, żel krzemionkowy, 6/2/2 v/v/v toluen/octan etylu/etanol.

PREPARAT 99

O-(2,3-Dl-O-metvlo-a-D-glukoplranczylo)-(i—4)-O-(2,β,6-Iri-C-metylo-β-Dglukcpir·ano/ylo)-(i—·4)-[O-(2,β,6(Irl-C-metylo-a-D-glukopiranozylo)-( 1 —>4)-O-(2,3,6·^^ metylo-β-D-glukopiranozylo)-(i—-4)7-1,6-anhvdrc-2,3 -di-O-metylo-β-D-glukopirano/a (112)

Związek 111 pr/ekt/Iałcono w związek 112 zgodnie z taką samą procedurą jak dla związku 97.

TLC R_t = 0,20, żel ki/.cmlorlkowy, 6/2/2 v/v/v toluen/octan etylu/etanol.

PREPARAT 100

O-(6-C-Benzoilo-2,β-di-C(metylo-α.-D-glukoplranozylo)·-(1—>4)-O-(2,3,6-tri-C-metvlo·β-D-glukopiranc/ylo)-(--—·4)-(O-(2,β,6(tri-C-metvlc-α-D-glukopirαno/ylo)-(i —>4)-O-(2,3,6Irί-O-metylo-β-D-glukopirano/ylo)-(i—-4)7-1,6-anhydro-2,3-di-O-melylo-P-D-glukoprranoza (113)

Związek 112 przekształcono w /wią/ek 113 zgodnie z procedurą opisana dla związku 98.

TLC. Ri = 0,20, żel krzemionkowy, 6/2/2 v/v/v toluen/octan etylu/etanol

PREPARAT 101

O-(6-O-Ben/oilo-4-O-iewulinylo-2,β-dl-C-metylo-a-D-glukopiranozylo)-(i—>4)-O(2,β,6-tri-C(metylc-β-D-glukopiranozylo)-(1—·4)-(O-(2,3,6-tri-C(metylo-a-D-glukopiranczylo)-(1—>4)-O-(2,3,6-tri-C-metylo-β-D-glukcpirarc/ylo)-(i--4)7-i,6-anhvdro-2,3 -ii-Ometylo-β-D-glukoplranoza (114)

Do roztwciu związku 113 (320 mg, 0,167 mmoli) w dioksanie (1 ml) dodano chlorowodorek 1-(3-dimetyloammoβropylo)-3-etylokarbodlimidu (48 mg, 0,25 mmoli), kwas lewulinowy (29 mg, 0,25 mmoli) i 4-dimetytoaminopirydyrę (4 mg, 0,033 mmoli). Mies/amnę reakcyyną mles/anc przez 3 godziny w temperaturze pokojowej w atmosferze azotu. Następnie dodano dichlorometan i wodę, a po ekstrakcji fazę organiczną przemyto wodą, wysuszono nad siarczanem magnezu, przesączono i zatężono. Surowy produkt oczyszczono na kolumnie z żelem krzeInicrk^cwym, otrzymując 312 mg związku 114

TLC: Rt = 0,50, żel krzemionkowy, 6/2/2 v/v/v toluen/octan etylu/etanol.

PREPARAT 102

0-(6-C-Ber/oilo-4-C-1ewulinylo-2,3-di-C-metylo-α(D-glukopiranozylo)-(i—>4)-O(2,3,6-tri-C-metylc-β-D-glukopirαnozylo)-(1—-4)--0--2,3,6-tri-O-meIylo-α(D-glukopiranozylo)-( 1—·4)-O-(2,3,6-tri-C-metylo-p-D-glukopiraro/ylo)-( 1—>4)] 3-i,6-di-C-αcetylo-2,β-diO-metylo-a,β-D-glukopirano/a (115)

Roztwór związku 114 (312 mg, 0,155 mmoli) w mieszaninie bezwodnika octowego (2,25 ml), kwasu octowego (50 pl) i kwasu Irifluciooctowego (0,14 ml) miet/αno przez 4 godziny w temperaturze pokojowej Po dodaniu toluenu (10 ml), miet/aninę zalężono 1 odparowano razem z toluenem (3 razy po 10 ml). Po chromatografii na kolumnie z żelem krzemionkowym wyodrębniono 324 mg związku 115

TLC: Rf = 0,65, żel krzemionkowy·, 6/2/2 v/v/v toluen/octan etylu/etanol.

PREPARAT 103

0-(6-C-Ben/oilO(4-C-iewulinylo-2,3-dl-C-meIylo-α(D-glukopirano/ylo)-(i—>4)-O(2,3,6-tri-O-metylo-β-D-glukoplranozylo)-(1—4)--0--2,3,6-tri-C-metylo-a-D-glukopiranozylo)^—>4)-O-(2,β,6-tri-C-metylo-p-D-glukopirano/ylo)--(1—·4)7-6-C-acetyloo-2,3 -ii-O metvlo-α,β-D-glukopiranoza (116)

Roztwór związku 115 (324 mg, 0,153 mmoli) 1 morfoliny (22,3pl, 0,256 mmoli) w toluenie (2 ml) miet/ano przez 4 godziny w temperaturze 35°C. Następnie ponownie Dodano morfolinę (22,3 pl) i miet/amnę reakcyyną mleszarc przez 20 godzin w temperaturze 35°C ^liet/arirę szybko ochłodzono wodą Po ekstrakcji dichlorometanem, fazę organiczną przemyto kolejno 0,1N kwasem chlorowodorowym 1 wodą, wysuszono i odparowano do sucha Po chromatografii na kolumnie z żelem kr/emiorkowvm wyodrębniono 280 mg związku 116.

TLC: Rf = 0,45, żel krzemionkowy, 6/2/2 v/v/v toluen/octan etylu/etanol.

PREPARAT 104

190 397

Tπchloroacetimictan O-(6-Ogbenopilo-3-O-1ewulmylo-2,3-di-O-metylo-α-D-glukppircno zylo)-(1—ig3-O-(2,3,6-tπ-O-metylo-P-D-glukoplranooylp)-(1—>4)--O--2,4,6-trl-O-metylo-α-D-glukopiranpoylo--(1^4--0-(2,3 ,δ-gri-O-metylp-β-D-glukopiranozylo--(1—> 4))3-6--acetylo-2,3-di-O-metylo-·c,P-D-glukopiranozy (117)

Do roztworu związku 116 (138 mg, 0,066 mmoli) w dichlorometanie (1,5 ml) dodano trlchlorpajetpnltryl (39 pl, 0,39 mmoli) i węglan cezu (4,7 mg) Mieszano przez 2 godzin, po czym mieszaninę przesączono i zatężono, a pozostałość chromαtpgrafowcnp na kolumnie z żelem krzemionkowym, otrzymując 152 mg imidanu 117.

TLC' Rf = 0,35, żel krzemionkowy, 8/1/1 v/v/v toluen/octan etylu/etanol.

PREPARAT 105

2-O-Benoylo-4,6-O-benoylidenp-a-D-glukoβlranpzyd metylu (119)

Związek 118 (60 g) (dostępny w handlu) rozpuszczono w dimetyloformamidzie (858 ml) z bromkiem benzylu (50,5 ml). Po ochłodzeniu do 10°C, wkroplono 20% roztwór wodny wodorotlenku sodu. Mieszano przez 1 godzinę, podwyzszono temperaturę do 20°C i mieszaninę mieszano przez dalsze 20 godzin. Następnie roztwór wylano do mieszaniny lodu z wodą i toluenem i ek3iraj^o'Λ'ano. Fazę organiczną zatęzono i surowy produkt oczyszczono przez krystalizację, otrzymując 30,0 g związku 119.

TLC Rf = 0,60, żel krzemionkowy, 7/3 v/v toluen/octan etylu.

PREPARAT 106

2-O-Benoyk)-4,6-O-benoylideno-3-O-P-metoksybemylp-α-D-glukopircnozyd metylu (120)

Związek 119 (26,4 g) rozpuszczono w dimetydoformamidzie (2Π ml) i ochłodzono do 5°C. Dodano w atmosferze azotu wodorek sodu (2,5 g). Następnie wkroplono chlorek 4-metokaybenzylu (13,3 g) i mieszaninę mieszano przez 1 godzinę w temperaturze pokojowej Mieszaninę rozcieńczono octanem etylu, przemyto dwa razy wodą i zwężono, otrzymując 40,7 g czystego związku 120.

TLC: Rf = 0,80, żel krzemionkowy, 7/3 v/v toluen/octan etylu.

PREPARAT 107

2-O-Benzylp-3-O-P-metoksybemζylp-α-D-gllk<opiranpoyd metylu (121)

Związek 120 (34,9 g) rozpuszczono w 60% wodnym kwasie octowym i mieszano przez 4 godziny w temperaturze 60°C. Mieszaninę rozcieńczono toluenem i zatężono Po oczyszczeniu przez chromatografię na kolumnie z żelem krzemionkowymi otr/ymcno 26,4 g związku 121.

TLC’ Rf = 0,07, żel krzemionkowy, 7/3 v/v toluen/octan etylu.

PREPARAT 108

2-0-Benoylo-3-0-P-metoksybenzylp-6-0-Inetylo-α-D-glukoβiranpoyd metylu (122)

Związek 121 (26,4 g) rozpuszczono w dichlorometanie (263 ml) w atmosferze azotu. Dodano w temperaturze pokojowej tetrafluoroboran trimetylppkapmum (11,6 g) i 2,6-di-tertbutylo^-metyyopirydynę (17,4 g). Po 4 godzinach, mieszaninę wylano na lód z wodą i ekstrahowano dichlorometanem. Fazę organiczną przemyto wodorowęglanem sodu i zatężono. Po oczyszczeniu surowego produktu przez chromatografię na kolumnie z żelem krzemionkowym otrzymano 18,5 g związku 122.

TLC' Rf = 0,25, żel krzemionkowy, 7/3 v/v toluen/octan etylu.

PREPARAT 109

2,3,6-Tri-O-acetylog3-OgmetyIog1-tip-α-L-ldopirαnpzyd etylu (124)

Związek 123 (1,2,3,6gtetra-O-acetylog3-O-metylp-(c-U-idopiranPzc) (Jauri et al Bio Mied. Chem. Lett. 1992, 2, 897-900) (48,4 g) rozpuszczono w toluenie (175 ml). Dodano w atmosferze azotu etanotiol (20 ml) i eterat trifluorku boru w toluenie (134 ml). Mieszano przez 1 godzinę, dodano wodny roztwór wodorowęglanu sodu (400 ml) i mieszaninę mieszano przez dalszą godzinę. Mieszaninę wylano następnie do octanu etylu. Fazę organiczną przemyto dwa razy wodą i zatężono. Po ocoyszczenikl przez chromatografię na kolumnie z żelem krzemionkowym otrzymano 29,6 g związku 124.

TLC Rf = 0,45, żel krzemionkowy, 6/4 v/v toluen/octan etylu

PREPARAT 110

0-(2,3,6-Tπ-0-acetylp-3-0-metylo-α-L-ldoplranooylρ-(-—>4)-2-O-btnoylρ-3-O-g-metpkaybenzylp-δ-O-metylp-α-Dgglukpβlrαnpoyd metylu (125)

190 397

Związek 122 (17,5 l) i związek 124 (28,2 l) rozpuszczono w toluenie (525 ml) w atmosferze azotu. Oo dodaniu sit molekularnych 4A, mieszaninę reakcyjną ochłodzono do -20°C Wkroplono świezo przylotowa^ 0,1 M roztwór N--odosukcynoimidu (17,4 l) i kwasu rrifluoromηrxnosulfonowelo (1,38 ml) w mieszaninie 1/1 v/v dioksan/dichloromηran pod ciąl-łym strumieniem azotu. Oo 10 minutach, czerwona, mieszaninę reakcyjną przesączono i przemyto kolejno wodnym roztworem tiosiarczanu sodu i wodnym roztworem wodorowęllanu sodu Fazę organiczną zatęzono pod próżnią i wyodrębniono 30,0 ξ związku 125

TLC: Rt = 0,45, zel krzemionkowy, 8/2 v/v dichlorometan/octan etylu.

OREOARAT 111

O-(3-Q-Mηtylo-α-L)idopiranozdlo)-(1—>'4)-2-O-Oηnzdlo-3-O-O-metoksdOenzdlo-6-Ognetylo-α-D-glukopiranotdd metylu (126)

Związek 125 (30,0 l) rozpuszczono w 460 ml mieszaniny 1/1 v/v metanol/diokstn i dodano tert-butanołan potasu. Oo 15 minutach mieszaninę zoOojęrmono zywicą Dowex 50WX8H+ i zatęzono pod próznią. Oczyszczono przez chromarogaafię na kolumnie z zelem krzemionkowym, otrzymując 17,4 l związku 126.

TLC: Rf = 0,25, zel krzemionkowy, 95/5 v/v dichlorometan/metanol

OREOARAT 112

0-(4,6-O-Izopropdlideno-3-Q-mηrylo-α-L-idopiaanotylo)-(1—>4)-2-O-Oenzylo-3-O-O-metoksyOenzylo-6-0-metylo-α-D-glukopiranozyd metylu (127)

Związek 126 (17,4 l) rozpuszczono w dimηtylofoπnamidziη (77 ml) w atmosferze azotu. Dodano 2,2-dimηtoksdpropxn (26 ml) i kwas p-)oluenosulfonowd i mieszaninę mieszano przez 30 minut. Mieszaninę rozcieńczono wodnym roztworem wodorowęllanu sodu, po czym ekstrahowano octanem etylu, otrzymując po odparowaniu rozpuszczalnika 19,7 l związku 127.

TLC Rf = 0,45, zel krzemionkowy, 95/5 v/v dichlorometan/metanol

OREOARAT 113

C-(4,6-O)Izopropylideno-2,3-di-O-metylo-α-L-iropiranozdlo)-(1—>4)-2-O-Oenzdlo-3-Q~ -metoksybenzylo-6-O-mηtylo-a-D-llukopiranozdd metylu (128)

Związek 127 (18,5 l) rozpuszczono w dimetyloformamidzie (24,4 ml) i ochłodzono do 0°C. Dodano w xtmoatηrzη azotu wodorek sodu (1,47 l, 60% dyspersja w oleju) i jodometan (2,36 ml). Oo jednej lodzinie, nadmiar wodorku sodu rozłozono metanolem i mieszaninę ekstrahowano dichlorometanem i zatęzono, otrzymując 20,0 l związku 128. ‘

TLC Rt = 0,85, zel krzemionkowy, 95/5 v/v dichlorometan/metanol

OREOARAT 114

O-(4,6-Q-Itopropylideno-2,3-di-Q-merdlo-α-L)iroplranotylo)-(1—>4)-2-O-Oenzdlo~6-O~ -metylogχ-D-glukopiranozdd metylu (129)

Związek 128 (18,4 l) rozpuszczono w dichlorometanie (838 ml) z wodą (168 ml). Dodano 2,3-dichloao-5.6-dicyjano-1,4-benzochinon (7,1 l) i mieszaninę mieszano przez 18 lodzin w temperaturze 4°C. Mieszaninę wylano do wodnelo roztworu wodorowęllanu sodu i ekstrahowano dichlorometanem. Oo zatozeniu fazy orltnicznej otrzymano 12,7 l związku 129.

TLC. Rf = 0,40, źel krzemionkowy, 95/5 v/v dichlorometan/metanol

OREOARAT 115

O-(4,6-Q)Itopropylideno-2,3-dl-O-metylo-α-L-lropiranozylo)-(1—>4)-2,3-dl-0-Oηnzylo6-O-metylo-a-D-glukopiranozyd metylu (130)

Związek 129 (10,5 l) rozpuszczono w suchym dimetyloformamidzie (178 ml) i następnie ochłodzono do 0°C w atmosferze azotu. Dodano wodorek sodu (1,91 i; 60% dyspersja w oleju), po czym wkroplono Oromek Oenzylu (3,3 ml). Oo 30 minutach, reakcję zakończono i nadmiar wodorku sodu rozłozono metanolem. Dodano wodę i mieszaninę ekstrahowano dwa razy octanem etylu Oo odparowaniu rozpuszcza^mka otrzymano 13,6 l związku 130.

TLC: Rf = 0,50, zel krzemionkowy, 1/1 v/v toluen/octan etylu

OREOARAT 116

O-(2,3-Di-O-metylo-α-L-idoplranotylo)-(1—>4)-2,3-di-Q-Oenzylo-6-O-metylo-α-D-glukopiranotyr metylu (131)

Związek 130 rozpuszczono w mieszaninie 77/33 (v/v) kwasu octowelo z wodą i mieszano przez noc Mieszaninę odparowano dwa razy z toluenem i oczyszczono przez chromttolrafię na kolumnie z zelem krzemionkowym, otrzymując 11,5 l związku 131.

190 397

TLC· Rt = 0,09, żel krzkmldnkdwy, 1/1 v/v tdluko/octao etylu

Rt = 0,68, żel krzknidokow^Iy, 9/1 v/v dichlorometan/metanol

PREPARAT 117

0-(Kwas 2,3-di-O-metylo-α22-idoβirαnorylourooowy)-(1—dj-kCZi-O-benzylo-ó-O-mktylo-α-D-glukopiΓanoryd metylu (132)

Do roztworu związku 131 (11,6 g)w diyhldrometαoie (60 ml) ZoZcoo 2,2,6,6tetrametylo-1-ρ jpeIydynyldksyl (33 mg), roztwór woddrdwęglαou ^^Zu (40 ml), bromek potasu (218 mg) i chlorek tetrabutyloamoniowy (289 mg). Mieszaninę ochłodzono do 0°C i ZdZaoo w ciągu 15 minut mikszaoioę nasyconego roztworu chlorku sodu (44 ml), nasyconego roztworu wdZdrowęglαon soZu (21,8 ml) 1 podchlorynu sodu (1,3 M, 50 ml) Mieszano przez 1 godzinę, mieszaninę rozyieńyzooo wodą 1 ekstrahowano (3 razy) dichlorometanem. Fazę organiczną przemyto wodoym roztworem chlorku sodu, wysuszono nad siarczanem magnezu, przesączono i odparowano do sucha, otrzymując 13,4 g surowego związku 132.

TLC· Rf = 0,14, żel krzemionkowy, 9/1 v/v diyhldromktao/metaodl

PREPARAT 118

C^-(2,32)l2O-rnktylo2α-1.-iZdβiraodryldnrooiαo beozylu)-(1—-4)-2,3-di-O-bkozylo-6-O-mktylo-a-D-glukdβiraooryZ metylu (133)

Związek 132 rozβuszczdnd w dimktylofdrnαlniZz1e (1 10 ml) w atmosferze azotu. Dodano wddorowęglao potasu (6,7 g) i bromek benzylu (10,7 ml) i mieszaoinę mieszano przez 90 minut. Dodano octan etylu i wodę i po ekstrakcji fazę organiczną, natężono. Po oczyszczeniu przez chromatografię na kolumnie z żelem krzemionkowym otrzymano 9,9 g związku 133

TLC· Rf = 0,43, żel krzemionkowy, 4/6 v/v tolueo/dctao etylu

PREPARAT 119

0-(2,3-Dl-O-mktyld-β-D--luUopjϊ·anozylouromaobeozylu)-(1—-4)-2,3-di-O-beoβylo-62O-metyld-α-D-glukopiraodzyZ metylu (134)

Związek 133 (9,9 g) rozpuszyzdod w 300 ml metanolu i ogrzewano do wrzenia w atmosferze azotu. Wkroplooo 1 roztwór metaodlanu sodu w metanolu (65,2 ml) i mieszaninę mieszano i ogrzewano w temperaturze wrzenia przez 3 gdZr.inγ. Mieszaninę dchłdZrood następnie Zo temperatury βdkdjdwkj, ZdZaod 1 wdZorotlkoek sodu (22,2 ml) i mieszaninę reakcyjną mieszano przez dalsze 90 miout. Po zobojętnieniu żywicą Dowern 50WX8H+ 1 przesączeniu nikszaomę zatężood. Surowy produkt rozβuozczdOd w dimetyloformamidzie (192 ml) i dodano w atmosferze azotu sita ndlkkularnk. Dodano wdZdrowęglao potasu (3,2 g) 1 bromek benzylu (4,8 ml) 1 οΐ^^οΐ^ mieszaod przez 5 godzio Po ZdZaoiu octanu etylu i wody, ekstrakcji 1 ^^^^r^^ji dwóch faz, fazę organiczną zatęzond. Surowy produkt oczyszczono oa kolumnie z żelem krzemionkowym, otrzymując 6,19 g związku 134 i 1,88 g związku wyjściowego 133.

TLC· Rf = 0,55, żel klzemiookdwy, 4/6 v/v toluen/octam etylu

PREPARAT 120

C-(4-0-Lewnlmylo-2,3-di-O-mktyld-β-D--lunopjranozyJouroniαo beozylu)-(1—-4)-2,3lZ1-O)-bkozyld-62O-metyld2a-D-glnkdβirao.dzyZ metylu (135)

Związek 134 (6,2 g) rozβuszczood w 40 ml dioksanu. DoZano kwas lkwnliodwy (2,1 g), Z1y.yklohkksylokarbodiπn1d (3,75 g) i 4-dimktyloammdβiryZynę (0,2 g) 1 mieszaoioę mieszano przez 2 godzimy w atmosferze azotu. Dodano eter diktylowy (95 ml) i odsączono precypltat. Przesącz przemyto wodnym roztworem wdddrosiarczαou sodu, wysuszono nad siarczanem magnezu, przesączono i zatężono. Przez kryst^ll1rację mieszaniny eter/heptcm otrzymano 6,2 g związku 135.

TLC· Rf= 0,26, żel krzemionkowy, 95/5 v/v Z1yhldromktαo/acetdo

PREPARAT 121

0-(4-0-Lkwnlinyld-2,3-di-O-metylo-β-D-glukoβiΓaodryldurooiαo benzylu- 1->4)2,3- d1-O-ayktylo-2-O-beozylo-6-0-mktylo-a,β-D-glukopiranoza (136)

Związek 135 (6,1 g) rozpuszczono w bezwodniku octowym (256 ml) w atmosferze azotu i oyhłdZrooo do -20°C Wki-oplono w ciągu 30 miout mieszaninę kwasu siarkowego (4,9 ml) w bezwodniku octowym (49 ml). Po 60 minutach dodano octan sodu Zo uzyskania obojętnego pH mieszaniny, dodano octan etylu z wodą i fazę organiczną rαtężdod. Po oczyszczeniu przez chromatografię na kdlnmnik z żelem krzemionkowym otrzymano 4,2 g związku 136

190 397

TLC. Rt = 0,24, żel krzemionkowy, 8/2 v/v dichlorometan/octan etylu

PREPARAT 122

0—4-0-Lowulinylo-2,3-di-O-motylo-β-D-gluUopiranooylouronlan benzylu)— 1 —>4)-3-O(Scttylo-2-O-btnzylo-6-O-metylo-α,β-D-glukoph'αnoza (137)

Związek 136 (4,2 g) rozpuszczono w totrahydlΌfui'αnle (42 ml) i dodano piperydynę (4,1 ml). Mieszaninę mieszano przez noc w temperaturze pokojowej. Dodano octan etylu i mieszaninę przemyto 0,5 N kwasem chlorowodorowym. Fazę organiczną zatężono i pozostałość oczyszczono przez chromatografię na kolumnie z żelem krzemionkowym, otrzymując 3,2 g związku 137

TLC Rf = 0,33, żel krzemionkowy, 1/1 v/v dichlorometan/octan etylu

PREPARAT 123

Trichloroacetimidan 0—4-O-1owullnylo-2,2-di-O-motylo-α-D-glukoDlranorylouaonian btnzylu)—1—»4))2-O-acetylo-2-O-btnzylo-6-g-mttylo-α-D-glukopiranozy (138)

Związek 137 (1,59 g) rozpuszczono w suchym dichlorometanie w atmosferze azotu. Dodano trlchlo!Όacttomtiyl (1,1 ml) i węglan cezu (72 mg) i mieszaninę mieszano przez 1 godzinę. Węglan cezu odsączono i zatężono przesącz. Po oczyszczeniu przez chromatografię na kolumnie z żelem krzemionkowym otrzymano 1,57 g związku 138.

TLC· Rf = 0,60, żel krzemionkowy, 3/7 v/v toluen/octan etylu

PREPARAT 124

O—4-)g-Lewulrnylo-2,3-di-O-metylo-β-D-glukopiranozylouroman benzylu)-(1—>4)-O- (2-g-αcetylo-2-O-btnrylo-6-O-metylo-α.-D-glukoplrαnozylo)—1—>4)-O—2,3-di-O-motylo-α-L-idoDrranozylouronian bemtylu)-!-—·4--g,3-giiO-benzylo-6-0-metylo-α-D-glukopiranozyd metylu (139)

Mieszaninę związku 133 (300 mg) i związku 138 (455,6 mg) odparowano razem z toluenem i rozpuszczono w dichlorometanie (6 ml) w atmosferze azotu. Po dodaniu sit molekularnych 4A mieszaninę ochłodzono do -20°C. Mieszano przez 20 minut, po czym dodano trifluorometanosulfonian trimetylosililowy (15% molowych względem związku 138). Po 10 minutach reakcję przerwano wodnym roztworem wodorowęglanu sodu. Po odsączeniu sit molekularnych przesącz rozcieńczono dichlorometanem, przemyto wodą, zatężono i oczyszczono przez chromatografię na kolumnie z żelem krzemionkowym, otrzymując 560 mg związku 139.

TLC: Rf = 0,50, żel krzemionkowy, 3/7 v/v toluen/octan etylu

PREPARAT 125

0—2,3-Di-O-metylo-β-D~glukoDiranozylouronian benzylu)—1--·4)-0—2-O-acotylo-2-O-befnrjlo-6-O-motylo-α-D-glukoprranorylo)— 1—Aj-O—g^-di-O-metylo-a-L-idopiranozylouronian benzylu)-(1—>4)-2,3-di-O-benrylo-6-O-motylo-a-D-glukoDiranozyd metylu (140)

Związek 139 (532,6 mg) rozpuszczono w pirydynie (1,9 ml) i dodano w temperaturze pokojowej mieszaninę kwasu octowego (2,4 ml) i wodzianu hydrazyny (0,3 ml) w pirydynie (1,9 ml). Mieszano przez 9 minut, dodano dichlorometan i wodę. Fazę organiczną, oddzielono i przemyto kolejno 0,1 N kwasem chlorowodorowym, wodnym roztworem wodorowęglanu sodu i wodą. Fazę organiczną zatężono i oczyszczono przez chromatografię na kolumnie z żelem krzemionkowym, otrzymując 451 mg związku 140.

TLC: Rf = 0,45, żel krzemionkowy, 3/7 v/v toluen/octan etylu

PREPARAT 126

0—6-O-Bonroilo-4-O-1owulinylo-2,3-di-0-motylo-α-D-glukopiranozylo)—1—>4)-O—2,2,6-tri-O-mttylo-β-D--lukopiranozylo)—1—A—O-RD^-tri-O-metylo-a-D-glukopiranozylo)-(1—>4)-O-(2,2,6-tri-O-mttylo-β-D-glukoDiranozylo)—1—>4)i 3-O—6-O-acety lo-g^-di-O-motylo-α-D-glukopiranorylo)—1 —>4)-O—2,3-dl-O-metylo-β-D-glukopii·anozylouronlan benzylu)—1—>4)-O—3-O-acetylo-2-O-benzylo-6-O-mttylo-α-D-glukoDlr·anozylo)—1 —> 4)-0-(2,3)dl-O-metyyo-α-L-ldopirarnxzyyoutoolen benjylu)-(1—>4)-2,3-di-O-benzylo-6-O-metylo-a-D-glukopiranozyd metylu (141)

Mieszaninę związku 117 (144 mg, 0,064 mmoli) i związku 140 (76 g, 0,058 mmoli) odparowano razem z toluenem i rozpuszczono w mieszaninie 1/2 v/v -ιοΗ©!’'!'!©;©^!· dietylowy (3,0 ml). Dodano w atmosferze azotu sita molekularne 4A (140 mg) i mieszaninę ochłodzono do 0°C. Dodano 0,1 molowy roztwór trifluorometanosulfonianu tert-butylodimetylosililu w dichlorometanie (128 μ 1) ίρο -m m^^tach aeakę-ę zatyzyrnonr roztworem

190 397 wodorowęglanu sodu. Po ekstrakcji wodą i dichlorometanem fazę organiczną wysuszono i zatężono. Produkt oczyszczono najpierw przez chromatografię na Sephadex LH 20 (1/1 v/v dichlorometan/metanol) i następnie przez chromatografię na kolumnie z żelem krzemionkowym, otroymując 124 mg związku 141 w stosunku a/P 8/2.

TLC: Rf = 0,60, żel krzemionkowy, 1/1 v/v toluen/aceton

PREPARAT 127

O-(6-OgBtnooilo-2,3-di-O-metylp-α-D-glukppirαnpzylo)-(1—>4)-O-(2,3,6-tri-O-metylo-β-D-glukopiranozylo)-(1—>4)-[O-(2,3,6-tri-O-metylp-a-D-glukopiranpzylo)-(-—>4)-O-(2,3,6-tri-O-metyIo-β-D-glukopiranooylp)-(--—4 )]3-O-(6-O-acetylo-2,3-di-O-metylo-a-D-glukpβlrcnozylo)-(-—>4)-O-(2,3-dl-O-metyjo-g-—-glukkplrrnozyjouronicn benoylu--(1—>4)- O-(3-O-ccttylp-2-O-benzylp-6-O-metylo-α-D-glukppiranooylo)-( 1 —>4)-O-(2,3-di-O-metylo- c-U-idoβircnPzylouronian benoylu)-(1 —>4)-2,3-di-O-benzylo-6-O-metylo-a-D-glukopiranozyd metylu (142)

Związek 141 przekształcono w związek 142 zgodnie z procedura ppiacną dla związku 140.

Związek 142 wyodrębniono w postaci mieszaniny a/p w stosunku 8/2.

TLC: Rf = 0,45, żel krzemionkowy, 1/1 v/v toluen/aceton

PREPARAT 128

0-(2,3,4,6-Tetra-0-acetylo-α-D-glukoβirαnooyIp--(-—->4)-0-(2,3,6-tri-0-acetylo-α-D-glukpβircnpzylp)-( 1 —>4)-1,2,3,6-tetra-O-acctyjo-g-—-gluUopiranoza (143Do zawiesiny octanu sodu (7 g, 85 mmoli) w bezwodniku octowym (70 ml) w temperaturze '55°C dodano porcjami handlową maltotriozę (7 g, 13,9 mmoli). Po 15 minutach klarowny roztwór ochłodzono i zatrzymano reakcję lodowatą wodą (700 ml). Po ekstrakcji octanem etylu fazę orgamczną przemyto wodą, wysuszono nad siarczanem magnezu, przesączono i zatężono, otrzymując 13,1 g związku '44.

TLC: Rf = 0,53, żel krzemionkowy, 7/3 v/v dichlorometan/octan etylu

PREPARAT 129

0-(2,3,4,6-Tetra-0-acetylo-agD-gIukpβiranooylp--(-—>4)-0-(2,3,6-tri-0-acetylo-a-D-glukopiranozylo)-(1—>4)-2,3,6-tri-O-acetylo-1-tio-β-D-glukopiranozyd etylu (145)

Związek 144 (13 g, '3,5 mmoli) rozpuszczono w toluenie (80 ml). Dodano w atmosferze azotu etanotiol (1,97 ml, 26,9 mmoli) i eterat trifluorku boru (13,7 ml molowego roztworu w toluenie). Mieszano przez 60 godzin, mieszaninę rozcieńczono wodą i dichlorometanem. Po ekstrakcji fazę organiczną przemyto 10% roztworem wodorowęglanu sodu i wodą, wysuszono, przesączono i zatężono. Surowy produkt oczyszczono na kolumnie z żelem krzemionkowym, otrzymując 8,6 g związku 145.

TLC Rf = 0,60, żel krzemionkowy, 7/3 v/v dichlorometan/octan etylu

PREPARAT 130

C)-(a-D-Glukoβiranooylo)-( ' —>4)-O-(c-D-glukopiranpoylo)-( ' —>4)-1 -tio-g-D-glukopiranozyd etylu ('46)

Związek '45 przekształcono w związek '46 zgodnie z procedurą opisaną dla związku 95.

TLC' Rf = 0,80, żel krzemionkowy, 13/7/1,6/4 v/v/v/v octan etylu/pirydyna/kwas octowy/woda

PREPARAT 13'

C^-(2,3,3,6—Tetra—-benoolilp—a-D-glukpβircnooyIo)-(-'~>^z^)-0-(2,3,6-tri—--benzoiIpg--D-glukopiranozylojK'—>4)-2,3,6-tri-O-benooilp-'-tio- β-D-glukopirαnpoyd etylu (147)

Związek M6 przekształcono w związek 147 zgodnie z procedurą pβiacną. dla związku 92.

TLC: Rf = 0,50, żel krzemionkowy, 9/1 v/v toluen/octan etylu

PREPARAT 132

0-(2,3,4,6-Tetra-O-benopilp-α-D-glukppircnozylo)-(1 —^j-O-^^^-tn-O-benzoilo-a-D-glukopiranozylo)-( 1 —>-4)-0-(2,3,6-tri-0-benopilo-β-D-glukppiranpzylo)-( 1 —>4)-O-(6-O -benzoilo-2,3-di-O-metylp-a-D-glukoβiranooylo)-(- —>4)-O-(2,3,6-[π-O-mttylp-β-D-glukopircnozylo)-( 1 —>4)-[Ο--2,3,6--n-(O-metylo---D-glukpβiranpoylp)-( 1 —>3--O-(2,3,δ-trl-C^-meyylg-(ggD-glukppircnpzylo)-(-—>4)]3-O-(6-O-acetylρ-2,3-di-Ogmetylp-a-Dgglukoβiranpoylo)-(1—>4)-O-(2,3-di-O-metylp-β-D-glukopiranozylpuroman benzylu)-('-^44-0-(3-O-acetylo-ł-O-benzylo-6-O-metylo-α-D-glukpβiranpzylo)-(1—>4)-0-(2,3-di-0-metylo-α-U-idppiranozylouronian benzylu)-(-—>4)-2,3-di-O-benzylp-6-O-metylp-a-D-glukpβiranozyd metylu (148)

190 397

TloglikozyZ 147 (105 mg, 0,066 mmoli) i akceptor 142 (55 mg, 0,017 mmoli), (a/p = 8/2) sprzęgano zgoZoik z procedurą opisaną dla związku 109. Produkt oczyszczono najpierw przez chromatografię oa SephaZexHH 20 (1/1 diyhldrdOkLan/oetandl) a następnie przez chromatografię oa kolumnie z żelem krzemionkowym (9/0,2/0,5 v/v/v eter dietylowy/dctan etylii/etanol), otrzymując 49 mg związku 148

TLC Rf = 0,30, zel krreoidnkowy, 85/7,2/7,2 v/v/v eter dietylowy/octao etylu/etanol

PREPARAT 133

0-(2,3,4,6-Tktrα-O-bknzoilo-α-D-glukoβiΓandrylo)-(1—·4)-O-(2,3,6-tri-O-bkozd1ld-αlD-glukop1landzylo)-(1—4)-O-(2,3,6-tr1-O-benzd1ld-β-—--lunkdP'anodylo--(l——-O^ó-O-benzo1ld-2,3-dl-O-mktylo-α-D-glukdβlrandzylo)-(1 —*4)-O-(2,3,ó-tn-O-oetylo-β-D-glukdpiranozylo)-(1—·4)-l0--2,3,6-tri-0-mktyld-(α-D-glukdβiraodzylo)-(1—·4)-O-(2,3,ó-tri-O-metyld-β-D-glukoplranozyld)-(1—·4)]3-O-(6-O-ayktyld-2,)-dl-O-mktylo-α-Dlglukoβiranozylo)-(1 —4)-O-(kwas 2,3-di-O-metyld-β-D-glukopirandrylouronowy)-(1—4)-O-(3-O-ayktyld-6-O-mktylo-α-D-glukoβirαodrylo)-(1—4)-0-(kwas 2,3-di-0-metylo-a-L-iZdβlΓaodzyldurdOdvy))-(1 —4)-6-O-metylo-a-D-glukopiraodryZ metylu (149)

Roztwór związku 148 (47 mg, 0,01 mmoli) w octanie etylu (10 ml) mieszaoo w atmosferze azotu w dbeyodści 10% palladu oa węglu (90% w/w względem związku 148) przez 3 godziny i odsączono. Przesącz zatężdod, dtrr.ymująy 42 mg związku 149.

TLC· Rf = 0.35. żel krzemidokdwy, 20/7/1,ó/4 v/v/v/v octan etylu/βiryZyoa/kwao dctdwy/woda

PREPARAT 134

O-(αlD-Glukdβirαndzylo)-( 1 —4)-O-(a-D-glukopiranozylo)-( 1 —4)-O-(P-D-glukopiranoryld)-(1—4)-O-(2,3-di-O-metyld-a-D-glukoβiranorylo)-(1 —4)-O-(2,3,6ltri-O-mktylo-β-D-glukopirandzyld)-(1-—4)-[O-(2,3,ó-trl-O-mktyld-a-D-glukdpiraodzyld)-(-—4)-O-(2,3,6-tri-O-Inetyld-β-D--hnk)pjrandzyld)-(1—->4)]3-O-(2,3-di-O-Inktyld-a-D-glukdpiraodzylo)-(1 —*4)-O-(kwas 2,3-di-O-metyld-β-D-glukoβiraodzylouΓonovy)-(-—>4)-O-(6-O-metyld-α-D-glnkdpira ndzyld)-( 1 —-4)-O-(kwas 2,3-di-O-oktyld-a-LliZoβilaoozylourdndvyg)-( 1—^j-ó-O-metylo-a--DglukopiranozyZ metylu (150)

Do związku 149 (41 mg, 0,01 mmoli) doZano oiesramnę metanolu (0,22 ml) i 0,6% N roztworu wodorotlenku soZu (0,66 ml), po czym mieszano pizez 20 godzio w temperaturze βokdjdwej. .Mieszaoioę rozyieńyzood wodąc i zakwaszono 0,5 N roztworem 0,5 N kwasu yhlorowdddrowkgo w celu uzyskaoia pH 6,5. Po zatężeoiu surowy produkt ddoolooo na kolumnie δkβhadkx G222, stosując układ 9/1 v/v wdda/ayktoo1tryl. Frakcje hkksaZekasayharydu połączono i lidfilizowαoo, dtrzynnjąy 26 mg związku 150 w postaci amorficznego, białego proszku.

TLC· Rf = 0.35. żel krzemionkowy, 8/7/1.ó/4 v/v/v/v octan etyln/plrydyna/kwas dctdwy/wdZa

PREPARAT 135

6-O-Tert4·.lt.ylodimckγ JosóI ilo-1,2-O-izdprdβylldkno-3 -O-mety ld-α-D-glukdfnranora (152)

Dlol 151 (10 g, 42,7 mmoli) rdzpuszyrdoo w bezwodnym Zichldrdmetαoik (100 ml) 1 doZaoo chlorek te]rt--utyJodimetyJosililu (7,1 g, 47,3 mmoli) 1 imiZazdl (5,8 g, 85,3 mmoli) Mieszaninę reakcyJną mieszano w temperaturze βdkoid\vej. Po 2 godzinach, οι^ςιο^ rozyikńyzdnd Zichlorooktaoem i przemyto wodą. Farę organiczną wysuszono nad siarczanem magnezu i natężono, a βdrdstałdść oczyszczono przez chromatografię oa kolumnie z żelem krrkmidokdwyo (1/9 v/v octan etylu/cykloheksan), otrzymując żądany produkt 152 (11,9 g, 80%) w postaci syropu.

Ιι,®,^'! tCl₅).

PREPARAT 136

6-0-Tert--btyJodimetyJosi1ild-1,2-O-irdprdpylidknd-3-O-oetylo-5-C-winyld-a-D-glukofnrandza (154)

Do bezwodnego Zichldldoetann (40 ml) Zddand w temperaturze -78°C chlorek oksalilu (3,2 ml, 36,8 mmoli) i Zimktyldsulfdtłkokk (5,2 ml, 73,4 mmdli) i mieszaninę mieszano przez 30 miout Następnie ZdZand związek 152 (6,4 g, 18,4 oodli) i mieszaninę oiesraod przez dalszą 1 godzinę. Następnie ZdZaod LnelYloaininę (15,3 ml, 110,0 mooli) 1 po 30 minutach rorylkńcrood mieszaninę rkakcyJną dichlorometanem. Po standartowej obróbce otrzymano

190 397 związek 5-ulozowd (153), który uzyto OηtpoSrednio do następnej reakcji. Surowy keton 153 irzηniηsiono do Oezwodnelo tetrahydrofuranu (100 ml) i dodano IM roztwór Oromku winylomagnηzowηgo w tetrahydrofuranie (28 ml, 27,6 mmoli) w temperaturze 0°C. Oo 1 lodzinie, mieszaninę reakcyjną rozcieńczono chlorkiem amonu i przemyto wodą. Fazę orlaniczną wysuszono nad siarczanem malnezu i za^zono, a pozostałość oczyszczono przez chaomatolrafię na kolumnie z zelem krzemionkowym (1/9 v/v octan etylu/cykloheksan) otrzymując ządany związek 154 (70%, 4,8 l) w postaci syropu.

[<x]d-40^o (c=1,3, CHCl·,).

Analiza; oOliczono: C, 57,72, H, 9,15.

Znaleziono' C, 57,77, H, 9,23.

OREOARAT 137

1.2.4.6- Tηrra-Q-acηtylo-3-Q-metylo-5-C-winylo-β-D-glukopiranoza (156)

Związek 154 (3,5 l, 9,4 mmoli) przeniesiono do wody (50 ml); dodano zywicę IR-120 (1 l) i mieszaninę olrzewano w temperaturze 80°C przez 6 lodzin. Żywicę przesączono i zatęzono przesącz. Surowy produkt 155 acetylowano, stosując Oezwodnik octowy (12 ml) i pirydynę (13 ml). Nadmiar Oezwodnika octowelo rozłozono metanolem i zatęzono rozpuszczalniki. Oozostałość ekstrahowano wotTąi dichlorometanem. Fazę orsaniczną wysuszono nad siarczanem malnezu, zatęzono 1 oczyszczono przez chaomatografię na kolumnie z krzemionką (3/2 v/v octan etjlu/cykloheksan), otrzymując tetraoctan związku 156 w postaci osadu (75%, 2,7 l). T.t 50°C.

[<x]d-84° (c=l,6, CHCI3)

Analiza: oOliczono: C, 52,47, H, 6,19

Znaleziono: C, 52,51, H, 6,19. C1-MS: 406 (M + NH4), 389 (M + 1).

OREOARAT 138

2.3.6)Tri-O-Oeπzjlo-4-O-(2,4,6-tri-Q-acηtylo-3-Q-metylo-δ-C-wmjlo-O-D-glukoiiranozylo)-α-D-glukopiaanozdd metylu (158)

Związek 156 (1,6 l, 4,1 mmoli) i związek 157 2,1 l, 4,5 mmoli) (O.J Garon i H. HulOerl, CarOohjdr. Res. 1981, 93, CIO) rozpuszczono w Oezwodnym dichlorometanie (50 ml) i dodano sita molekularne (4,0 l). iMieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez jedną lodzinę 1 dodano TMSOTf (0,95 ml, 5,2 mmoli) w temperaturze -78°C. Następnie mieszaninę reakcyjną pozostawiono do iowolneao olrzania się do temperatury pokojowej. Oo 2 lodzinach, mieszaninę reakcyjną zoOojętniono metyloaminą i przesączono poprzez Celit; przesącz przemyto wodą. Fazę oaltiiczną wysuszono nad siarczanem malnezu i zatęzono, a pozostałość oczyszczono przez chaomatolrafię na krzemionce (4/1 v/v octan etylu/cykloheksan), otazymując ządany związek 158 (2,77 l, 85%) w postaci osadu. T.t. 47°C.

[oi]d -36° (c=0,6, CHCI3).

Analiza, oOliczono: C, 65,14, H, 6,61.

Znaleziono: C, 65,09, H, 6,70.

OREOARAT 139

2.3.6- O-Tri-0-Oηnzylo-4-0-(4,6-Q-ltopropylideno-3-C-metylo-5-C-wmylo-O-D-glukopiranozdlo)-a-D-glukopiranozyd metylu (160)

Związek 158 (2,7 l, 3,4 mmoli) rozpuszczono w metanolu (40 ml). Dodano w temperaturze 0°C sód (ilość katalityczna) i mieszaninę mieszano w temperaturze iokojowej przez 3 lodziny Rozpuszczalnik zatęzono i pozostałość 159 przeniesiono do Oezwodnelo acetonu (40 ml) 1 2,2-dimetoksypropanu (2 ml) i dodano katalityczną ilość kwasu p-toluenosulfonowelo. Mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez noc. Rozpuszczalnik odparowano a pozostałość przeniesiono do chloroformu i przemyto wodą Fazę orlaniczną wysuszono nad siarczanem malnezu i zatęzono a pozostałość oczyszczono przez chaomatolrafię na kolumnie z krzemionką (1/1 v/v octan etylu/cykloheksan), otrzymując pochodną -O-4',6'-zopropylldenową 160 (1,7 l, 70%) w postaci osadu. T t. 55°C.

[o]d+13° (c=0,8, CHCI3).

Analiza: oOliczono. C, 67,97, H, 7,13

Znaleziono- C, 67,87, H, 7,16. C1-MS' 707 (M + 1), 724 (M + NH4).

190 397

PREPARAT 140

1.3.6- Tri-0-bbneylo-4-0-(4)6-0-izopropylidbno-3-0-mbtylo-δ-C-winylo-β-D-lnannopiranozylo)-a-D-glukopiranozyd metylu (162)

Chlorek oksalilu (0,35 ml, 4,0 mmoli) i bezwodny DMSO (0,57 ml, 8,0 mmoli) w bezwodnym dichlorometanie (10 ml) mieszano w temperaturze -7^*Ό przez 30 minut. Do roztworu dodano związek 160 (14 g, 2,0 mmoli) w bezwodnym dichlorometanie (10 ml) i mieszaninę mieszano przez dalsze 45 minut Mieszaninę reakcj/yną zobojętniono przez dodanie bezwodnej Metyloaminy (1,7 ml, 12,0 mmoli) i następnie rozcieńczono dichlorometanem Po przemyciu wodą, fazę organiczną wysuszono nad siarczanem magnezu i zatężonO) a pozostałość 161 użyto bezpośrednio do następnej reakcji bez oczyszczania. Keton 161 przeniesiono do bezwodnego tetrahydrofuranu (15 ml) i dodano IN roztwór superwodorku w tetri^^ydrofuranie (4 ml, 4,0 mmoli) w temperaturze -78°C Mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez 1 godzinę i następnie dodano 5% wodorotlenek sodu (2 ml) i nadtlenek wodoru (1 ml). Rozpuszcealmę odparowano i pozostałość przeniesiono do dioctanu etylu i przemyto wodą. Fazę organiczną wysuszono nad siarczanem magnezu i za^żono, a pozostałość oczyszczono przez chromatografię (2/1 v/v octan etylu/cykloheksan), otrzymując ewiąeek 162 (1,0 g, 70%).

[a]_D -11° (c= 0,5, CHC1₃). C1MS: 724 (M + 18), 707 (M + 1)

PREPARAT 141

2.3.6- Tri-0-bcnzylo-4-0-(2-0-αjetylo-3-0-mctylo-5-C-winylo-β-D-mannopiranoeylo)a-D-glukopiranozyd metylu (164)

Związek 162 (940 mg, 1,3 mmoli) rDepuszjeDno w pirydynie (3 ml) i dodano bezwodnik octowy (0,3 ml). Mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez 3 godziny Nadmiar pirydyny i bezwodnika octowego odparowano i pozostałość 163 użyto bezpośrednio do odbezpieczenia grupy ieoprDpylidenDwej) stosując 80%) kwas octowy (5 ml) w temperaturze 60°C przez 2 godziny. Nadmiar kwasu octowego odparowano a pozostałość oczyszczono przez chromatografię na kolumnie z żelem krzemionkowym (4/1 v/v octan etylu/cykloheksan), otrzymując diol 1(64 (660 mg, 70%) w postaci osadu. T.t. 53°C.

[a]D -10° (c=0,8, CHCI3). C1MS: 709 (M + 1), 726 (M + 18).

PREPARAT 142

2.3.6- Tri-O-bcnzylo-4-(1-O-acetylo-3-O-metylo-6-O-tosylO[5-C-winylo-p-[D-mannopiranoeylo)-a-D-glukopiranozyd metylu (165)

Związek 164 (600 mg, 0,9 mmoli) rozpuszczono w pirydynie (3 ml) i dodano chlorek tosylu (240 mg, 1,3 mmoli) Mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez godziny. Rozpuszczalnik odparowano a pozostałość rozcieńczono chloroformem i przemyto wodą. Fazę organiczną wysuszono nad siarczanem magnezu i zatężonO) a pozostałość oczyszczono przez chromatografię na kolumnie z żelem krzemionkowym (1/1 v/v octan etylu/cykloheksan), otrzymując tosylozwiązeę 165 (297 mg, 80%) w postaci syropu.

[a]_D-26° (c=0,8, CHCI3).

PREPARAT 143

1.3.6- Tri-0-benzylo-4-(1)6-anUydro-3-0-mbtylo-5-C-winylo-g-D-mnnnopiranozylo)-α[E-glukopiranozyd metylu (166)

Związek 165 (550 mg, 0,6 mmoli) przeniesiono do etanolu (3 ml) i dodano 0,1 N roztwór etanolowy wodorotlenku sodu (5 ml). Mieszaninę ogrzewano w temperaturze

70°C przez 3 godziny i następnie zobojętniono żywicą IR-120 (forma H+) i przesączono przez Celit. Po zarżeniu, pozostałość oceyszjeono przez chromatografię na kolumnie z żelem krzemionkowym (1/1 v/v octan etylu/cyklohcksan), otrzymując związek 166 (292 mg, 70%) w postaci syropu [a]D +13° (c 0,5, CHCI3). C1-MS: 666 (M + 18)

PREPARAT 144

2.3.6- Trl-0-bcneylo-4-(3-0-metylo-1-0[δ-C-metylldeno-a-L-idopiranlOJonlln bnz^^lu)-a-D-glukopiranozyd metylu (167)

Związek 166 (260 mg, 0,4 mmoli) rozpuszczono w dichlorometanie (20 ml), roztwór mieszano w temperaturze -78°C 1 następnie βrecβusejzano przez 30 sekund gazowy ozon. Roztwór przybrał barwę jasno-z.ółtą. Do roztworu dodano siarczek dimetylu 1 następnie mit58

190 397 szaninę reakcyjną przemyto wodą. Fazę organiczną wysuszono nad tiarc/anem magnezu i zalężono i użyto bezpośrednio do dalszej reakcji bez oczvtzc/aniα. Surowy aldehyd przeniesiono do lert-buianolu (16 ml) i dodano 2-metylO(2-buten (5 ml) oraz wodę (16 ml). Następnie Do mies/aninv dodano kolejno NaH2PO4 (700 mg) i NaClO2 (700 mg). Zawiesinę mieszano energicznie w temperaturze pokojowej przez noc, rozcieńczono wodą i ekstrahowano octanem etylu. Fazę organiczną wysuszono nad siarczanem magnezu, zatężono i następnie użyto bezpośrednio do następnej reakcji. Surowy kwas pr/enietiono do dimetyloformamidu (25 ml) i dodano jodek letrabutyyamoniowy (0,7 g, 2,0 mmoli), wodorowęglan potasu (0,25 g, 2,5 mmoli) i bromek benzylu (0,250 ml, 2,1 mmoli). Mieszaninę reakcyyną mieszano w temperaturze pokojowej przez 5 godzin. Mieszaninę reakcyjną ekstrahowano wodą i eterem. Fazę eterową wysuszono nad siarczanem magnezu i zatężono, a pozostałość oczyszczono przez chromatografię na kolumnie z żelem krzemionkowym (2/1 v/v octan etylu/cykloheksan), otrzymując pochodną 167 (236 mg, 80¹%) w postaci syropu. C1-MS 774 (M+ 18).

PRZYKŁAD 1

O-(3-C-Metylo-2,4,6-tri-C-tulfo-α-D-glukcpirano/vlo)-(1—>4)-O-(3-C-metylo-2,6-di-C-sulfo-β-D-gluUopirano/ylo)-(i—'4)-(O-(3-C-metylo-2,6-di-C-sulfo-α(D-glukopirano/ylo)-(1—>4)-0-(β-C-meIylo-2,6-di-C-sulfo-β-D-glukopirαno/ylo)--(1—>4)]6-C-(2,3-di-O-metylo-6-C-tulfo-a-D-glukopiranc/ylo)-(1—>4)-O-(kwas 2,3wh-0-meIylo—β-D-glukopiraro/ylouronovy))-(1—·4)-C-(2,3,6-tri-0-tulfo-α-D-glukopirano/ylo)-(-—Aj-Otykwas -,3-<-metylo-α-L-idopirαnozylouronoay))-( 1 —>4)-2,β,6-tri-C-tulfo-a-D-glukoβirano/yd metylu, sól sodowa (168).

Związek 31 poddano reakcji zgoDnie z metodą 5, otrzymując związek 168 (80% na trzy etapy). [a]o + 41 (c = 0,8, woda). ESIMS, tryb ujemny: masa monoizotopowa= 7133,26; masa chemiczna = 7138,90; masa eksperymentalna = 7137,26 ± 0,0 j.m.a. *H NMR (l-O) 8 głównych protonów anomerycznych: 5,71; 5,48; 5,46; 5,44; 5,17; 5,08; 4,81; 4,78; 4,67 ppm.

Zgodnie z taką samą procedurą otrzymuje się /wią/ki 169 i 170.

PRZYKŁAD 4

O-(2,β-Di-C-metylo-4,6-di-O-sulfb-α-D-glukopirαno/vlo)-(1—>4)-[C-(2,3-di-C-metylo- 6-C-sulfo-a-D-glukoβiranozvlo)-(i—>·4)]L-C-(kwas 2,3-Ci-0-mety(o---D-glιk:oprrαnozylo)( urono\vy)-(l^4')-O-(2,β,6:ι-tπ-C)-sulfo-CŁ-D-glukoβliαro/ylo)-(1--->4)-Ó-(kwαt 2,3-<Di-O-metylo-a-L-idopirano/ylouronoay))-( 1 —4}-2,3,6-(π-O-sulfo-a-D-glukopirano/.y'd metylu, sól sodowa (171).

Związek 51 (55 mg, 10,5 mmol) poddano reakcji zgodnie z metodą 5, otrzymując po liofilizacji sulfonowany produkt 187 (50 mg, 77 % na trzy etapy). [a]o + 107 (c = 0,52, woda). ESIMS, tryb Dodatni; masa monoizotopowa = 6194,16; masa chemiczna = 6198,83; masa eksperymentalna = 6195,33 ± 1,79. ^lH NMR (D2O) δ głównych protonów arcmeryc/rych: 5,71; 5,67; 5,48; 5,43; 5,17; 5,10; 4,68 ppm

Za pomocą identycznej procedury otrzymuje się związki 172 i 173.

PRZYKŁAD 7

O-(β-O-Metylo-2,4,6-Iri-C-tulfo-α-D-glukopirano:/ylo)-(1—>4)-C-(3-C-metylo-2,6-diAC-sulfo-β3D-ghlkopiIsmrcyloC-((^4)-O-(3-O-meIvlo-2,6J-di-C)(Sul·fΰ-α-D-glukcβlianozylo)-(1—>4)-C-(β-O-metylo-2,6-di-O(Sulfo-β-D-glukoplranozvlo)-(i—>4)-(O-(2,3,6-Iri-O-metvlo-α( -D-ghιkoplranozvlo)-(1-*4)-C-(2,β,6-Iri-O-meIylc-β-D-ghlkoplranozylo)-(1—4 )7-0-(2,3-di(C-me1ylo-6-O(tulfo-a-D-glukoβiranozylo)-(l—Aj-O^kwas 2,3-di-O-myty(o-β-D-glukopraano/yloιrronowy)-( i->4)-O-(2,3,6-tri-O-tulfo-α-D-idoplrαro/yloglukoprranozylo)-( 1 -->4)-O-(kwas 2,β-Di-C-meIylo-α-L-idoβlranozylouronowy)-(1->4)-2,β,6-tri-O-sulfo-α-D-glukopirαnozyd metylu, sól sodowa (174).

Związek 75 poddano reakcji zgodnie z metodą 5, otrzymując związek 174 (84 % na trzy etapy).

[a]o + 62 (c = 0,46, woda). ESIMS, tryb dodatni: masa monoizotopowa = 4966,39; masa chemic/ra = 4970,04; masa eksperymentalna = 4969,63 ±0,78j.m.a.

'H NMR (D20) 8 głównych protonów αromeiyc/nych: 5,69; 5,63; 5,57; 5,46; 5,44; 5,41, 5,15; 5,06; 4,79; 4,66; 4,62; 4,41 ppm

190 397

Postępując w sposób opisany dla PRZYKŁADU 7 i stosując odDOwiodnio związki pośrednie, otrzymuje się związki z PRZYKŁADÓW 8 do 12 opisane w poniższej Tabeli III

PRZYKŁAD 13

0-(2,3,4,6-Totaa-0-sulfo-α-D-glukopiranorylo)-(1—>4)-0-(2,3,6-tri-0-sulfo-α-D-glukopiranozylo)—1—>4)-O-(2,3,6-tri-O-sulfo-β-D-glukoprranozylo--( 1—>4)-O-(2,3-di-O-motylo-6-O-sulfo-α-D-glukoplaanorylo)-(1—>4)-O-(2,2,6-tri-O-meZylo-β-D-glukoDrranozylo)- (1—>4)-[0(2,3,6-tri-0-motylo-α-D-glukoDiranozylo)-(1—>4)-O-(2,3,6-tri-O-metylo-P-Dgglukopiranorylo)-(1—>4)]3-O-(2,3-di-0(metylo-6-0-sulfo-α-D-glukoDirαnozylo)-(1—>4)-O- (kwas 2,2-di-O-lyotylO(β-D-glukopiranozylouronozy)-( 1 —>4)-O-(6-O-motylo-2,3-di-O-sulfo- α-D-glukυplranorylo)— 1 —>4)-O(kwas 2,3-di-0-motylo-cgL-idopiranozylouoonowy)-( 1 —>4-(6-O-metylo-2,3-di-O-sulfo-agD-glukoDraanoryd metylu (180)

Całkowicio odbozDiocrony aeksadokasacaaryd 150 (26 mg, 0,0084 mmoli) rozpuszczono w dimetyloformamidzie (0,87 ml). Dodano w atmosferze azotu kompleks Zrrtlenok siarki/triotyloamina (125 mg, 0,67 mmoli, 80 równ.), i mieszano mieszaninę przez 16 godzin w temperaturze 50°C. .Mieszaninę ochłodzono do 0°C i dodano wodny roztwór wodorowęglanu sodu (227 mg, 2,6 mmoli). Mieszaninę zatęzono do małej objętości umieszczono na kolumnie SephadeK G-25, eluując mieszaniną 9/1 v/v woda/aceZonrtryl. Oddzielono odpowiednie frakcje, zatężono do małej objętości, umieszczono w kolumnie jonowymiennej Dowex XW4 Na+ w wodzie, a eluat liofilizowano, otrzymując 37 mg związku 151 w postaci białego proszku.

[α]²% = +67,6 (c=1, woda)

MS ESI: ciężar cząsteczkowy 4370,6 (forma H+ C128H222O113S16 (Teoretycznie = 4370,14).

NMR; przesunięcia protonów anomorγc'rnyca (ppm):

jednostka 1: 5,17; jednostka 2: 5,03; jednostka 3: 5,41, jednostka 4: 4,42; jednostka 5· 5,49; jednostka 6: 4,66; jednostki 7, 9 i 11: 5,67, jednostki 8, 10 i 12: 4,46; jednostka 13: 5,61; jednostka 14: 4,94; jednostka 15: 5,59 ppm, jednostka 16: 5,69.

190 397

190 397

TABELA

α»

Q £	+ 39	00 oo +
+->		CD
3
Ό	σ>	O
nJ	co	r·»
3	r-H	l““ł
t>>	Λ!	Λ!
N u Λ	<u &	<υ &
tM	*	• r-4
0)		β
8
Nu	CS	CO

c/5^

O

O s	[ + 119 1	+ 124
-U	Lf)	vo
·§ η) rM	04 r*	m
rH	H
rM >1 N	λ; φ	Si ω
N	N
CL	rtf H	(tf H
U 0)	3 N	3 N
β	κ	s
53	in	<£>

190 397

Q Ι—Ί a l__l	+ 51 1	| + 65 I	| + 59 I	+ 47	+ 36
U	ro	LD		ro	CN
e	ro	r—1	τ—1	CN	ΓΟ
ładu	175 |	176 |	177 |	178	179 |
>1 N W & W Φ	związek	związek	związek	związek	związek
0			%		%
3 2	GO	σι	o rH	11	CN rH

190 397 ¢4 •W a

V N υ te a

N

O

O

Ό

V •w u

4)

'90 397

SCHEMAT 2 - Synteaa zab>ezpteczoneps βrekuasoca TBR

O

190 397

SCHEMAT 3: Synteta monosachajydów 6 i 9

190 397

SCHEMAT 4: Synteza disacharydów 13 i 14

LavO

190 397

SCHEMTT 5: Synteta ollloaachayyUu 19 <

o

'90 397

SCHEMTT 6; Synteaa βollaαjhayUu 29

190 397

SCHEMAT 7: Synteza oligosacharydu 28

190 397

SCHEMAT 8: Synteza polisacharydu 91 (Przykład 1)

190 397

UJ ω

O >

SCHEMAT 9: Synteza disacharydu 3 7

co

190 397

SCHEMAT 10- Synteza disacharydów 38 i 40

SCHEMAT 11 - Synteza tetrasacharydu 41

190 397

SCHEMAT 12

Synteza tetrasacharydu 42

OAc

Ołm

OAc

SE<

▼

190 397

SCHEMAT 13: Synteza polisacharydu 47

'90 397

SCHEMTT 14: Synteza oligosacharyUu 50

190 39₇

190 397

SCHEMTT 16: Synteza disacharyUa 57

190 397

SCHEMAT 17 - Synteza trisacharydu 62

190 397

SCHEMAT 18 - Synteza oligosacharydu 66

UJ

190 397

SCHEMAT 19: Synteza oligosacharydu 72 a

O

X

'90 397

ο

190 397

Ο

190 397

Wytwarzanie syntonu stosowanego do syntezy pentasacharydu Pe posiadającego wiązanie C-interglikozydowe (Związek [II.1])

190 397

SCHEMAT 23

Synteza pentasacharydu 99.

BlO. RiO BlO. ,^OBl om·

OM·

190 397

SCHEMAT 24 - Synteza heptasacharydu 104

▼

104

190 397

SCHEMAT 25 - Synteza oligosacharydu 109.

104 i

ί

109

190 397

SCHEMAT 26 - Synteza oVigosachaIydk 115 109

OM·

OBz OM· Μ·Ο _Μβη Μ·Ο. _{M Λ} OM· OM· MeO. _MftO

L»vO

M*CT

115

190 397

SCHEMAT 27 - Synteza oligosacharydu 117

115

♦

190 397

SCHEMAT 28 - Synteza disacharydu 128

¹¹⁸ 119 120

OAc

123 ▼

OM· OH

128

127

190 397

'90 397

SCHEMAT 30 - Synteza tetrasacharydu 140

138 + 133

139

140

190 397

SCHEMAT 38 - Synteza polisacharydu 142

190 397

SCHEMAT 32 - Synteza trisacharydu 147

OH OH OH

143 ▼

♦

♦

OH OH OH

146 ▼

OBz OBz OBz

147

190 397

SCHEMAT 33 - Synteza polisacharydu 150

U

S O n a>

s o *·»

a

a s

I

190 397

% dwa etapy

190 397

SCHEMAT 34 (ciąg dalszy 1)

Wytwarzanie i pierwsze przekształcenia disacharydu x

•O

X

161 162

190 397

SCHEMAT 34 (ciąg dalszy 2) Konstrukcja układu bicyklicznego

75%

190 397

a w

o o

o o

to θ'

Departament Wydawnictw UP RP Nakład 50 egz Cena 6,00 zł

Claims (17)

1. Zastrzezenia patentowe

   1. Polisacharyd syntetyczny, zawierający region wiążący dla antytrombiny III, składający się z sekwencji pięciu monosacharydów posiadających łącznie dwie karboksylowe grupy funkcyjne i co najmniej cztery grupy sulfo, który to region jest związany bezpośrednio swoim końcem meredukującym z regionem wiążącym trombinę, zawierającym sekwencję 10 do 25 jednostek monosacharydowych wybranych spośród heksoz, pentoz lub deoksycukrów, w których grupy hydroksylowe są niezależnie eteiyfikowane grupą (C1 -Cćjalkilową lub estryfikowane w formie grup sulfo, oraz jego sole, zwłaszcza sole dopuszczalne farmaceutycznie.
2. 2. Polisacharyd według zastrz. 1, o wzorze·

   J .Pe n

   w którym:

   - linia falista oznacza wiązanie umiejscowione poniżej lub powyżej płaszczyzny pierścienia piranozowego, grupa o wzorze.

   oznacza polisacharyd Po zawierający n identycznych lub różnych jednostek monosacharydowych, który jest związany poprzez swój węgiel anomeryczny do Pe, wzór

   OX jest schematycznym przedstawieniem jednostki monosacharydowej o strukturze piranozy, wybranej spośród heksoz, pentoz i odpowiadających deoksycukrów, która to jednostka jest połączona poprzez swój węgiel anomeryczny z inną jednostką monosacharyclową, a grupy hydroksylowe tej jednostki są podstawione identycznymi lub różnymi grupami -X, które to grupy X są wybrane z grup (Cl-C6)alkilowych i grup sulfo, zaś hjest liczbą 1 lub 2,

   190 397

   - n jest liczbą całkowitą od 10 do 25,

   - Pe oznacza pentasacharyd o strukturze w którym

   - R- oznacza grupę (C|-C₆)alkilową lub grupę sulfo,

   - R- oznacza R- lub razem z atomem tlenu, do którego jest przyłączony i atomem węgla w tym samym pierścieniu podstawionym grupą karboksylową, tworzy grupę o wzorze·

   C—CH2—O,

   - R oznacza grupę (C--(©alkilową,

   - W oznacza atom tlenu lub grupę metylenową, lub jedna z jego soli, zwłaszcza soli dopuszczalnych farmaceutycznie
3. 3 Sól polisacharydu według zastrz. 2, w której kation jest wybrany z kationów metali alkalicznych, zwłaszcza sodu lub potasu.
4. 4 Polisacharyd i sól według zastrz 2 albo 3, o wzorze m

   <1 A) w którym wzór· oznacza szczególną rodzinę polisacharydów Po, połączonych poprzez ich węgiel anomeryczny z Pe, takim jak zdefiniowano dla (I), grupa o wzorze· jest taka jak zdefiniowano dla (I),

   190 397

   - ΟΧ mają znaczenia, takie jak zdefiniowano dla (I) i dla tego samego monosacharydu mogą być takie same lub różne,

   - monosacharydy zawarte w []_m tworzą disacharyd powtórzony m razy, monosacharydy zawarte w []t tworzą disacharyd powtórzony t razy,

   - m jest zawarte w zakresie od 1 do 8, t jest zawarte w zakresie od 0 do 5 a p jest zawarte w zakresie od 0 do 1, przy czym 5 < m + t < 12, oraz ich sole, zwłaszcza ich sole dopuszczalne farmaceutycznie.
5. 5 Polisacharyd i sól według zastrz. 2 albo 3, o wzorze

   O

   P'

   Pe w którym wzór oznacza szczególna rodzinę polisacharydów Po, połączonych poprzez ich węgiel anomeryczny z Pe, takim jak zdefiniowany dla (I), grupa jest taka jak zdefiniowano dla (I),

   - OX są takie jak zdefiniowano dla (I) i dla tego samego monosacharydu mogą być takie same lub różne,

   - monosacharyd zawarty w []„,· jest powtórzony m' razy, monosacharyd zawarty w [] jest powtórzony t' razy a monosacharyd zawarty w [] jest powtórzony p' razy,

   - m' jest zawarte w zakresie od 1 do 5, t' jest zawarte w zakresie od 0 do 24 a p' jest zawarte w zakresie od 0 do 24, przy czym 10 < m' + t' + p' < 25, oraz ich sole, zwłaszcza ich dopuszczalne farmaceutycznie sole.
6. 6. Sól według zastrz. 2 albo 3, w której amon jest przedstawiony wzorem

   190 397 ^S,^{Oj S0}3 en · \ \ ^J SO o O M«O _ MeO i „_nn. ^s.°j' SO,· ^v-&>y°y) ,°° ^m°-° ° ° °* <x

   L ^s°,' ^s°3 ♦ ^so( ^so> ^so>' só;

   (I-D w którym t oznacza 5, 6 lub 7, a kationem jest jednowartościowy kation dopuszczalny farmaceutycznie, oraz odpowiadające kwasy.
7. 7. Sól według zastrz. 2 albo 3, w której anion jest przedstawiony wzorem:

   (1.2) w którym t oznacza 5, 6 lub 7, i w której kationem jest jednowartościowy kation dopuszczalny farmaceutycznie, oraz odpowiadające kwasy
8. 8. Sól według zastrz. 2 albo 3, w której anion jest przedstawaony wzorem:

   (1-3) w którym m oznacza 1, 2 lub 3 a t oznacza 2, 3, 4 lub 5, i w której kationem kationem jest jednowartościowy kation dopuszczalny farmaceutycznie, oraz odpowiadające kwasy.
9. 9. Polisacharydy wybrane spośród następujących:

   • O-(3-O-metylpg2,4,6-trr-O-sulfp-α-D-glukopiranpzylp)-( 1 ->4)-O-(3-O-metylo-2.6-di-O-sril fo-β-ID--lukopiranozy lo')-( 1->4)-[O-3-O-netyIo-2,6-di-O-snlfb-a-D-glukopiranozyloj-(1—>4)-O-(3-O-metylo-2,6-di-O-sułfo-|3-D-glukopiranozylo)-(1—>4)]₄-O-(2,3-di-O-metylo-6- O-sulfo-α-D-glukopiranpzylo)-(1 —>4--O-(kwas 2,g-di-O-metylo-β-D-glukppiranozyloupopg wy)-(1—>4)-O-g2,3,6-trrgO-sulfp-α-D-gh.lkopiranozylp)-(1—>4)-O-(kwas 2,3-dig^--metylo-α-L.-idopiranozylouronowy)-(1-—·4)-2,3,6-tri-O-sulfp-α-D-glukopiranPzyd metylu, sól sodowa

   190 397 • O-(3-O-metylo-2,4,6-tri-O-sulfo-a-D-glukopiranozylo)-(1—>4)-O-(3-O-metylo-2,6-di-O-sulfo-3-D-glukopiranozylo)-(1—»4)-[O-(3-O-rnetylo-2,6-di-O-sulfo-a-D-glukopiranozylo)-(1—4)-O-(3-O-metylo-2,6-di-O-sulfo-β-D-glukopiranozylo)-(1—-4)]5-O-(2,3-di-O-metylo-6-O-sulfo-a-D-glukopiranozylo)-(1-*4)-O-(kwas 2.3-^ii-^^)-metylo-e-D-i^li^Uk^)piranozylouion'^(wy)-(1->4)-O-(2,3,6-tri-O-sulfo-a-D-glukopiranozylo)-(1—>4)-O-(kwas 2,3-di-O-metylo-a-L-idopiranozylouronowy)-(1—>4)-2,3,6-tri-O-sulfo-a-D-glukopiranozyd metylu, sól sodowa • O--3-O-metylo-2,4,6-tri-O-sulfo-a-D-glukopiranozylo)-(1—->4)-O-(3-O-metylo-2,6-di-O-sulfo-e-D-glukopiranozylo)-(1—>4)-[O-(3-O-metylo-2,6-di-O-sulfo-a-D-gllUkopiranozylo)- (1->4)-O-(3-O-metylo-2,6-di-O-sulfo-|3-D-glukopiranozylo)-(1—>4)]6-O-(2,3-di-O-metylo-6-O-sulfo-a-D-glukopiranozylo)-( 1—->4)-O-(kwas 2,3-di-O-mηtylo~β-D-glukopiranozylouronowy)-( 1—»4)-O-( 2,3,6-tn-O-sulfo-a-D-glukopiranozylo)-( 1—>4)-O-(2,3-di-O-metylo-α-L-idoplranozylouronowy)-(1—>4)-2,3,6-tri-O-sulfo-a-D--lukopiranozyd metylu, sól sodowa • Q-(2,3~di-Q-mηtylo-4,6-di)Q-sulfo-α-D-glukopiranozylo)-(1—l4)-[O-(2,3-di-Q-mηtylo-6-O-sulfo-a-D-glukopiranozylo)-(1-+4)]it-O-(kwas 2,3-di-O-metylo-β-D-gllUkopiranozylouronowy)-(1->4)-O-(2,3,6-tri-O-sulfo-a-D-glukopiranozylo)-(1—->4)-O-(kwas 2,3-di-O-metylo-x-Lidopirano/ylouronowv)-(1—>4)-2,3,6-tn-O-sulfo-a-D-gllikopiranozvd metylu, sól sodowa • O-(2,3-di-O-metylo-4,6-di-O-sulfcgα-D-glukopiranozylo)-(1—>4)-[O-(2,3-di-O-metylo-6-O-sulfo-a-D-glukopiranozylo)-(1->4)]13-O-(kwas 2,3-di-Q-metylo-β-D-glukopiranozylouronowy)-( 1 —>4-O)-(2,3,ggπÓ-sulfb-ci-D-glukopiranozylo)-( — -^-4--0-( kwass 2,g-di-O-metylg-αg-idopπrlnozyloulΌnΌwy)-(1—>4)-2,3,6-tri-O-sulfo-a-D-gllu(opirimozyd metylu, sól sodowa • O-(2,3-di-O-metylo-4,6-di-O-sulfo-a-D-ghucopirimozylo)-( 1 —>4)-[C)-(23-d-O-metylo-6-O-sulfo-a-D-glukopiranozylo)-(1—>4)]i5-O-(kwas 2,3-di-O-metylo-β-D-glιUopiranozylO) uronowy)-( 1 —>4)-0-(2,3,6-tr)-0-sulfo-ci-D-glukopirano:ydo-(( 1 —44--0-(kwas 2,g-dl-O-metylg~ gχ.-Lidopiranozylouronowy)-(1 —l4)-2,3,6-tri-Q-sulfo-α-D-glukopiranozyd metylu, sól sodowa • O-(3-O-mηtylO)2,4,6-tri-0-sulfo~α-D-glukopiranozylo)-(1—>4)-O-(3-Q-mηtylo-2,6-di-O-sulfo-e-D-glukopir<mozylo)-(1—>4)-[O-(3-O-metylo-2,6-di-O-sulfo-a-D-gllu(opiranozylo)-(1—^-O-P-O-metylo^^-di-O-sulfo-e-D-gllukopiranozylo)-/!—>4)]2-[O-(2,3,6-tri-O-metylo-a-D-glukopiranozylo)-( 1—>4)-Q-(2,3,6~tri~O-metylO)β-D-glukopiraιlozylo)-( ^^^^ζ4)]2Ό-2,3-όί-O-metylo-6-O-sulfo-α-D-gllukoplranozylo)~(1—>4)-O-(kwas 2,3~di~Q-mηtylo-β-D-glukopiranozylouronowy)-(1—>4)-O--2,3,6-tri-O-sulfo-a-D-glluopiranozylo)-(1—>4)--kwas 2,3-di-O-metylo-α-L-)dopiranozylouronowy4~(1 —>4)-2,3,6-tri)Q-sulfo-α-D-glukopiranozyd metylu, sól sodowa • O-(3-O-metylo-2,4,6-tri-O-sulfo-a-D-glukopiranozylo)-(1—>4)-O-(3-O-metylo-2,6-di-Q-sulfo~β-D-glukopirίmozylo)-(1g->·4)-[O-(3-Q-metylo~2,6)di-Q-sulfb~a-D-glukopiranozylo)-(1—>4)-O-(3-0-metylo-2,6-di-O-sulfo-|3-D-ghu(opiranozylo)-(1—>4)]2-[O-(2,3,6-tri-Q-metylo-a-D-glukopiranozylo)-(1—>4)-O-(2,3,6-tn-O-metylo-e-D-gllu<opiranozylo)-(1—>4)]3-O-2,3-di- O-metylo-6-O-sulfo-a-D-glluiopir;mozylo)-(1—^j-O-Ckwas 2,3-di~Q-mηtylo-β-D-glukopiranozylouronowy)-(1-—4)~O-(2,3,6-tri~O-sulfo-α-D-glukopiranozylo)-(1—>4)-O-(kwas 2,3-di-O-metylo-α-L-)dopirίmozyloulΌnowy)-(1—»4)-2,3,6-tri-O-sulfo-a-D-glukopiranozyd metylu, sól sodowa • O-3-O-mηtylO)2,4,6-tri-O-sulfo-α-D-glukopiranozylo)-( 1—>4)-O-(3-O-metylo-2,6-di-O-sulfo-β-D-glukopirίmozylo4-(1—>4)~[O-(3)Q-metylo~2,6~di-Q-sulfo~α-D-glukopiranozylo)- 1—>·4)-O-(3~O-mηtylo-2,6-di~Q-sulfo~β-D-glukopiranozylo)-( 1—>4)~[Q-(2,3,6-tri)O-mηtylo-α-D-glukopiranozylo)-(1—>4)-Q-(2,3,6-tri)Q-metylo-β-D-glukopiranozylo4)(1—>4)]4-O~(2,3-d-Q-metylo-6-O-sulfo-α-D-glukopiranozylo4-(1—>4)-Q-(kwas 2,3-di~Q~metylo-β-D-glukopirancg zylouronowy)-(1-—4)~O-(2,3,6-tri~O-sulfo-α-D-glukopiranozylo)-(1—>44--kwas 2,3-di-O-me|y~ lo-α-L-)dopir£mozylouronowy)-(1—>4)-2,3,6-tri-Q-sulfo~α-D-glukopiranozyd metylu, sól sodowa • O-3-O-metylo^^^-tri-O-sulfo-a-D-glukopiranozyloH 1 ->4)-O~(3-C)-metylo-26'gil-O-sulfo-β-g)-gluUopiranozylo4-(1—l'4)~[O-(3-O-metylo~2,6~di-Q-sulfO)α-D-glukopiranozylo)-(1g>4)-O-(3-O-metylo-2,6-di~Q-sulfo-β-D-glukopir^mozylo)-(1—>4)~O-(2,3,6-tri)Q-metykgα-D-glukopiranozylo)-(1—>4)~O-(2,3,6-tri~Q-metylo-β-D-glukopiranozylo)-(1—>4)]3-Q-(2,3)di-Q-metylo-6)O-sulfo-α-D-glukopirίmozylo)-(1—^-O-kwas 2,3-di~Q-metylO)β-D-glukoplrancg zylouronowy)-( 1 —-4--0-(2,3,6-tri-O-sulfo-α-D-glukopiranozylo--( — —44--(kwas 2,3^ί-Ο-ιηε1--90 397 lo-a-L-idopiranozylouronowy)-(1—>4)-2,3,6-tri-O-sulfo-a-D-glukopiranozyd metylu, sól sodowa • O-(3-O-metyld-2.4,6-tri-O-sulfo-α-D--lukopjranozylo)-(-—4)-O-(3-O-mktyld-2,6-Zi-O-sulfo-β-D-glukopiranozylo)-(-—4)-[O-(2,3,6-trl-O-metylo-α·*D-glukoplranozylo)-(1—·4)-O-(2,3,6-tri-O-metylo-P-ID-glikopiranozylofU-Uą^O-d J-di-O-inetylo-()-O-sullt}-«-D-glukopiranozylo)-(1—-4)-O-(kwas 2,3-di-O-metylo-β-D--luUc)plrnnozylouronowy)--l-—4)-O-(2,3,6-trl-O-sulfo-α-D-glukopiranozylo)-(-—^--kwas 2,3-Zl-O-mktylo-α-L-idopircndzylouronowy)-(-—-4)-2,3,6-tri-O-sulfo-a-D--gukopiranozyd metylu, sól sodowa • O-(3-O-metylo-2,4,6-trl-O-sulfo-α-D-glukopiranozylo)-( 1 —-4)-O-(3-O-metylo-2,6-di-O-sulfd-β-D-glukopjranozylo)-(1—>4)-[O-(2,3,6-trl-O-mktyld-α-D-glukopiranozylo)-(1—-4)-O-(2,3,6-tri-O-metylo-β-D-glukopiranozylo)-(-—>4)]₅-O-(2,3-di-O-metylo-6-O-sulfo-a-D-glukoplranozylo)-(-—-4)-O-(kwas 2,3-dl-O-metylo-β-D--lukopiranozylouronowy)-(-—>4)-O-(2,3,6-trl-O-sulfo-α-D-glukoplranozylo)-(-·—-4)--kwas 2,3-Zl-O-mktylo-α-L-ldcpircndzylduronowy)-(1—-4)-2,3,6-tri-O-sulfo-α-D--lukopiranozyd metylu, sól sodowa
10. 10. Sposób wytwarzania związków o wzorze (I), określonym jak w zastrz. 2, znamienny tym, ze w pierwszym etapie syntetyzuje się całkowicie zabezpieczony prekursor żądanego polisacharydu (I), zawierający zabezpieczony prekursor regionu Pe przedłużony na swoim nieredukującym końcu przez zabezpieczony prekursor siarczanowanego polisacharydu Po, i następnie w drugim etapie wprowadza się i/lub odbezpiecza grupy naładowane ujemnie.
11. 11. Związek o wzorze.

    /

    Tn (II. 1) w którym T, i T_n, które mogą być takie same lub różne, oznaczają podstawnik tymczasowy, semi-trwały lub trwały, a Z oznacza grupę zabezpieczającą hydroksylową, grupę funkcyjną.
12. 12. Związek o wzorze:

    którym T1 i T_1H które mogą być takie same lub różne, oznaczają podstawnik tymczasowy, semi-trwały lub trwały, a Z oznacza grupę zabezpieczającą hydroksylową grupę funkcyjną
13. 13. Kompozw-oja farmafeutyczna,znanliennn tym, ze mawierajakr składnik czyirnypon lisacharyd lub jego sól określone jak w zastrz. 1, w postaci soli z dopuszczalną farmaceutycznie zasadą lub w postaci kwasu, w połączeniu lub w mieszaninie, z obojętnym, ylktoksyyzyym. dopuszczalnym farmaceutycznie nośnikiem.

    190 397
14. 14 Kompozycja według zastrz. 13, znamienna tym, ze jest w postaci dawek jednostkowych, w której składnik czynny jest zmieszany z co najmniej jedną farmaceutyczną substancją pomocniczą.
15. 15 Kompozycja według zastrz. 14, znamienna tym, ze każda dawka jednostkowa zawiera od 0,1 do 100 mg składnika czynnego.
16. 16 Kompozycja według zastrz. 15, znamienna tym, ze każda dawka jednostkowa zawiera od 0,5 do 50 mg składnika czynnego.
17. 17 Zastosowanie polisacharydu określonego jak w zastrz. 1 albo 2, do wytwarzania leku użytecznego w patologiach zależnych od dysfunkcji krzepnięcia.

    Wynalazek dotyczy nowych syntetycznych polisacharydów, posiadających czynności farmakologiczne przeciwzakrzepową i antykoagulacyjną heparyny Heparyna należy do rodziny glikozoaminoghkanów (GAG), które są naturalnymi, niejednorodnymi polisacharydami sulfonowanymi.

    Preparaty heparyny są mieszaninami łańcuchów, zawierających od 10 do 100 i więcej jednostek monosacharydowych. Do tej niejednorodności wielkości dołącza się niejednorodność budowy, na poziomie rodzaju składowych monosacharydów, a także na poziomie przyłączonych podstawników (L. Rodem, w: „The Biochemistry of Glycoproteins and Glycosaminoglycans”, Ed Lennarz W. J., Plenum Press, New York, London, 267-371, 1980).

    Każda rodzina naturalnych GAG posiada generalnie wielostronne czynności farmakologiczne. Wszystkie one są połączone w preparatach, które można otrzymać z produktów naturalnych. Tak więc na przykład siarczany heparyny i heparanu posiadają czynność przeciwzakrzepową, która ma u podłoża działanie jednocześnie na kilka czynników krzepnięcia.

    Heparyna katalizuje, poprzez antytrombinę III (AT HI) hamowanie dwóch enzymów, uczestniczących w kaskadzie krzepnięcia krwi, to jest czynnika Xa i czynnika Ha (czyli trombiny). Preparaty heparyny o niskim cięzarze cząsteczkowym (1WH) zawierają łańcuchy utworzone z 4 do 30 monosacharydów i mają właściwość oddziaływania bardziej selektywnego na czynnik Xa niż na trombinę. Niektóre oligosacharydy syntetyczne, zwłaszcza te opisane w EP 84999, posiadają właściwość selektywnego hamowania, poprzez antytrombinę ΠΙ, czynnnika Xa, bez żadnego działania na trombinę.

    Wiadomo jest, ze hamowanie czynnika Xa wymaga połączenia heparyny z AT III poprzez region wiążący antytrombiny (TBR), oraz ze hamowanie czynnika IIa (trombiny) wymaga połączenia z AT (III), poprzez TBR, jak również połączenia z trombiną poprzez region wiążący słabiej zdefiniowany (ABR).

    Oligosacharydy syntetyczne odpowiadające domenie TBR heparyny są znane i wykazują czynność antytrombotyczna w zakrzepicy żylnej. Związki te są opisane w EP 529715, EP 621282 i w kanadyjskim opisie patentowym nr 2040905.

    Jednakże efektywność tych oligosacharydów w zapobieganiu zakrzepicy tętniczej jest ograniczona poprzez ich niezdolność do hamowania trombiny.

    Synteza glikozaminoglikanów typu heparyny, zdolnych do hamowania trombiny poprzez aktywator AT (III) sprawia duże trudności i w istocie nigdy nie została zrealizowana.

    W celu uzyskania produktów o czynności hamowania trombiny i czynnika Xa zaproponowano połączenie dwóch oligosacharydów o małej wielkości (TBR i ABR) poprzez jednostkę („spacer”) nieposiadającączynności biologicznej.

    Obecnie stwierdzono, ze w stosunkowo prosty sposób można zsyntetyzować nowe pochodne polisacharydowe, wykazujące czynność biologiczną. Są one w szczególności środkami przeciwzakrzepowymi i antykoagulacyjnymi. Ponadto dzięki otrzymaniu tych polisacharydów na drodze syntezy możliwe jest selektywne modyfikowanie ich struktury, a zwłaszcza wyeliminowanie niepożądanych podstawników siarczanowych, wchodzących w interakcje z niektórymi proteinami. Ponadto można otrzymać polisacharydy, które są silnymi środkami przeciwzakrzepowymi i antykoagulacyjnymi i które ponadto mogą unikać in νζνο działania

    190 397 protein, takich jak czynnik płytkowy 4 (FP4), zobojętniających wpływ heparyny zwłaszcza na trombinę

    Ponadto, nieoczekiwanie stwierdzono ze sulfonowane i alkilowane polisacharydy mogą być silnymi środkami przeciwzakrzepowymi i antytrombotycznymi, zależnie od rozkładu grup alkilowych i grup siarczanowych przyłączonych do szkieletu węglowodanowego

    Generalnie stwierdzono, ze przez realizację sekwencji polisacharydowych możliwe jest precyzyjne modulowanie czynności typu GAG w celu otrzymania bardzo aktywnych produktów, posiadających właściwości heparyny

    Zatem zgodnie z pierwszym aspektem wynalazku, jego przedmiotem jest nowy syntetyczny polisacharyd, zawierający region wiążący dla antytrombiny III, składający się z sekwencji pięciu monosacharydów, posiadających łącznie dwie karboksylowe grupy funkcyjne i co najmniej cztery grupy sulfo, który to region jest związany bezpośrednio swoim końcem meredukującym z regionem wiążącym trombinę, zawierającym łańcuch 10 do 25 jednostek monosacharydowych wybranych spośród heksoz, pentoz lub deoksycukrów, w których wszystkie grupy hydroksylowe są niezależnie eteryfikowane grupą (Cp-CjaUdiową lub estryfikowane w formie grup sulfo, jak również jego sole, zwłaszcza sole dopuszczalne farmaceutycznie

    Korzystnie wynalazek dotyczy polisacharydu takiego jak zdefiniowany powyżej, charakteryzującego się tym, ze wszystkie grupy hydroksylowe są metylowane lub estryfi kowane w formie grup sulfo, oraz jego soli, zwłaszcza soli dopuszczalnych farmaceutycznie.

    Polisacharydami według wynalazku są zwłaszcza polisacharydy przedstawione poniższym wzorem· .Pe w którym

    - linia falista oznacza wiązanie umiejscowione poniżej bądź powyżej płaszczyzny pierścienia piranozowego, grupa o wzorze xo ox o

    (OX)_h oznacza polisacharyd Po, zawierający n identycznych lub różnych jednostek monosacharydowych, który jest związany poprzez swój węgiel anomeryczny z Pe, grupa o wzorze:

    O

    190 397 jest schematycznym przedstawieniem jednostki monosacharydowej o strukturze piranozy, wybranej spośród heksoz, pentoz i odpowiadających deoksycukrów, która to jednostka jest połączona poprzez swój węgiel anomeryczny z drugą jednostką monosacharydową, a grupy hydroksylowe tej jednostki są podstawione identycznymi lub różnymi grupami X, które to grupy X są wybrane spośród grup (Cj--^alkilowych i grup sulfo,

    - n oznacza liczbę całkowitą od 10 do 25,

    - Pe oznacza pentasacharyd o strukturze:

    w którym:

    - R| oznacza grupę alkilową C1 --C lub grupę sulfo,

    - R1 oznacza R1 lub razem z atomem tlenu, do którego jest przyłączony, i atomem węgla w tym samym pierścieniu podstawionym karboksylową grupą funkcyjną tworzy grupę:

    C—CH2—O

    - R oznacza grupę (C1-C6)alkilową,

    - W oznacza atom tlenu lub grupę metylenową, oraz ich sole, zwłaszcza sole dopuszczalne farmaceutycznie.

    Generalnie w niniejszym opisie linia falista oznacza wiązanie usytuowane bądź poniżej powyżej płaszczyzny pierścienia piranozowego.

    Monosacharydy zawarte w Po mogą być identyczne lub różne względem siebie, a wiązania międzyglikozydowe mogą być typu α lub β.

    Monosacharydy te są korzystnie wybrane spośród D lub L heksoz: allozy, altrozy, glukozy, mannozy, galozy, idozy, galaktozy, talozy (w tym przypadku h=2) bądź spośród D lub L pentoz: rybozy, arabinozy, ksylozy, liksozy (w tym przypadku h=2). Mogą być także zastosowane inne monosacharydy, takie jak na przykład deoksycukry (h = 1 i/lub -CH©OX = CH·;).

    W przypadku gdy w pentasacharydach Pe jednostka W oznacza atom tlenu a R_Ia ma znaczenie określone dla R1, pentasacharydy te są związkami znanymi i opisanymi zwłaszcza w opisach patentowych EP 300099, EP 529715, EP 621282 i EP 649854, jak również w literaturze. Otrzymuje się je z syntonów również opisanych w literaturze przez C. Van Boeckel, M. Petitou, Angew. Chem. Int. Ed. Engl., 1993, 32, 1671-1690.

    W przypadku gdy w pentasacharydach Pe R_u ma znaczenie inne niż R1, i/lub jednostka W oznacza atom węgla, pentasacharydy te wytwarza się z nowych syntonów, które stanowią następny aspekt wynalazku.

    W przypadku gdy w pentasacharydach Pe jednostka typu kwasu L-iduronowego jest zastąpiona przez jednostkę, której konformacja jest zablokowana przez mostek, pentasacharydy te wytwarza się z nowych syntonów, które stanowią następny aspekt wynalazku.

    Zgodnie z innym aspektem wynalazku, wynalazek dotyczy zatem także nowych związków pośrednich, mających zastosowanie do wytwarzania związków (I).

    Część polisacharydowa Po może być utworzona z 10 do 25 jednostek monosachaiydowych alkilowanych i di- lub trisulfonowanych.

    Część polisacharydowa Po może być utworzona z 10 do 25 jednostek monosacharydowych alkilowanych i mono- lub disulfonowanych.

    Część polisacharydowa Po może być utworzona z 10 do 25 jednostek monosacharydowych alkilowanych nienaładowanych i/lub częściowo naładowanych i/lub całkowicie naładowanych.

    Jednostki naładowane lub nienaładowane mogą być rozproszone wzdłuż łańcucha lub przeciwnie, mogą być rozmieszczone w domenach sacharydowych naładowanych lub nienaładowanych.

    190 397

    Wiązania mogą być typu 1,2, 1,3; 1,4, 1,5; 1,6 oraz typu α lub β.

    W niniejszym opisie wybrano przedstawienie konformacji ^lC4 dla kwasu L-iduronowego, ⁴C1 dla kwasu D-glukuronowego, ale generalnie należy uwzględnić fakt, ze konformacja jednostek monosacharydowych w roztworze jest zmienna.

    Tak więc kwas L-iduronowy może mieć konformację *C4 ²S0 lub ⁴C

    Korzystne związki według wynalazku są przedstawione wzorem (I.A) m

    (IA) w którym:

    oznacza szczególną rodzinę polisacharydów Po, połączonych przez anomeryczny atom węgla z Pe takim jak zdefiniowano dla (I), grupa o wzorze:

    OX jest taka jak zdefiniowano dla (I),

    - OX są takie jak zdefiniowano dla (I), i dla tego samego monosacharydu mogą być takie same lub różne,

    - monosacharydy zawarte w []m tworzą disacharyd powtórzony m razy, monosacha.rydy zawarte w []t tworzą disacharyd powtórzony t razy,

    - m ma wartość od 1 do 8, t ma wartość od 0 do 5, a p ma wartość od 0 do 1 przy czym 5 < m+t < 12, oraz ich sole, zwłaszcza sole dopuszczalne farmaceutycznie.

    Korzystnymi związkami są sole, których anion odpowiada wzorowi (I.1):

    190 397 (1.1) w którym t oznacza 5, 6 lub 7, a kation jest dopuszczalnym farmaceutycznie kationem jednowartościowym, jak również odpowiadające kwasy.

    Również korzystne są sole, których anion odpowiada wzorowi (1.2):

    (1.2) w którym t oznacza 5, 6 lub 7, a kation jest dopuszczalnym farmaceutycznie kationem jednowartościowym, jak również odpowiadające kwasy.

    Również korzystne są sole, których anion odpowiada wzorowi (1.3):

    (1-3) w którymi m oznacza 1, 2 lub 3, t oznacza 2, 3, 4 lub 5, a kation jest dopuszczalnym farmaceutycznie kationem jednowartościowym, jak również odpowiadające kwasy.

    Innymi korzystnymi związkami według wynalazku są związki o wzorze (II.A):

    190 397

    L_ _J t' m' (II.A) w których ugrupowanie o wzorze oznacza szczególną rodzinę polisacharydów Po, połączonych przez anomeryczny atom węgla z Pe takim jak zdefiniowany dla (I), grupa o wzorze:

    OX jest taka jak zdefiniowano dla (I),

    - OX są takie jak zdefiniowano dla (I), i dla tego samego monosacharydu mogą być takie same lub różne,

    - monosacharyd zawarty w []m jest powtórzony m' razy, monosacharyd zawarty w []t jest powtórzony t' razy, monosacharyd zawarty w []p jest powtórzony p' razy,

    - m' ma wartość od 1 do 5, t' ma wartość od 0 do 24, a p ma wartość od 0 do 24, przy czym 10 < m'+t+p' < 25, oraz ich sole, zwłaszcza sole dopuszczalne farmaceutycznie.

    Korzystnymi solami według wynalazku są sole, w których kation jest wybrany spośród kationów metali alkalicznych, a szczególnie korzystnie Na+ lub K+

    Szczególnie korzystne są następujące polisacharydy:

    • O-(3-O-metylo-2,4,6-tri-O-sulfo-a-D-ghd<opirimozylo)-(1—>4)-O-(3-O-metylo-2,6-diO-sulfo-e-D-glukopiranozylo)-(1—>4)-[O-(3-O-metylo-2,6-di-O-sulfo-a-D-glukopiranozylo)-(1—•4)-O-(3-O-metylo-2,6-di-O-sulfo-e-D-glukopiranozylo)-(1—-4)]4-O-(2,3-di-O-metylo-6<)-sulfo-u--Dgkikopnamozylo)-(1-—4)-C)-(kwas 2,3-di-O-mntylo-g-D-glukoplianozylourono wy)-(1—>4)-O-(2,3,6-tri-O-sulfo-a-D-ghikopiranozylo)-(1—>4)-O-(kwas 2,3-di-O-metylo-a-L4dopiranozylouronowy)-(1—>4)-2,3,6-tri-O-sulfo-α-D-glukoplranozyd metylu, sól sodowa • O-(3-O-metylo-2,4,6-tri-O-sulfogαgD-glukoplranozylo)-(1—-4)-O-(3-O-metylo-2,6-di-O-sulfo-β-D-glukopiranozylo)-(1—>4)-[O-(3-O-metylo-2,6-di-O-sulfo-α-D-ghJkopiranozylo)g(1g·4)-O-(3-O-metylo-2,6-di-O-sulfo-β-D-glukoplranozylo)-(1g>·4)]^-O-(2,3-di-O-metylo-614

    190 397

    O-sulfo-a-D-glukopiranozylo)-(1—>4)-O-(kwas 2,3-di-O-metylo-p-D-glukkpiranozylouronowy)-( 1 -)-0-(2,3,6--π-O-(ulf^-α-D-glukoprranozylo)-( 1 —>4)-O-(kwas 2,3-di-O-metylo-a-L-idoplnnioz.yyouronowy)-(1 —metylu, sól sodowa • 0-(3-0-metylo-2,4,6-tπ-0-sulfo-α-D-glkkoplranozylo)-(1—>4)-O-(3-O-mttylo-2,6-di-O-sulfo-β-D-glukopirsnozylo)-(1—4)-[O-(3-O-mttylo-2,6-di-O-(sUfo-α.-D-glukoplranozylo)-(1—>4)-O-(3-O-mttylo-2,6-dl-O-sulfo-β-D-gluUk0iranozylo)-(1—>4)]6-O-(2,3-di-O-metylo-6-O-sulfo-a-D-glukopiranozylo)-(1—^j-O-^was 2,3rgg—-metylg-g-D-glukopiranozylouronowy)-(1—^>4)-0--2,3,6--ri-0-guίfo-α-D-glkkoplranozylo)-(1—>4)-O-(kwas 2,2-di-O-mttylo-α-Lidopiranozylouronowy)-(1—->·4)-2,3,6-)rirO-)ulfo-a-D-glkkoplranozyd metylu, sól sodowa • O-(2,3-dr-O-metylo-4,6-di-O-sulfo-α-D-glukoprranozylo)-(1—>4)-iO--2,3-di-O-mttylo-6-O-(ulfo-α-D-glukoplrsnozylo)-(1—>4)n-0-(kwas 2,3-dirO-metylo-β-D-gluUopiranozyl0( uronowy)-(1—^4-0-(2,3,6--ri-O-sklfo-α-D-glukoplranozylo)-(1—>4--O-(kwss g^-di-O-metylo -α-L-idopirunozylourono'wy)-(1—>4)-g,3,6--rirO-)ulfo-α-D-glukoplranozyd metylowy, sól sodowa • O-(2,3-dl-O-mttylo-4,6-di-O-sulfo-α-D-glukoplrsnozylo)-(1—>4)-)0-(2,3-dl-0-metylo-6-0-sulfo-a-D-glukopiranozylo)-(1—>4)]i3-0-(kwas 2,2-di-O-metylo-β-D-glukoplranozylcg uronowy)-( 1 —>4)--,3,6--rirO-(ulfo-α-D-glukoplranozylo)-( 1 —^j-O-kwasg^-di-O-metylo-a-L-ldopπ·anozylokrΌnowy)-(1—»4)-g,3,6--rirO-gulfo-a-D)glkkoprranozyd metylu, sól sodowa • O-(2,3-dl-O-metylo-4,6-di-O-sulfo-α-D-glukoprrsnozylo)-( 1 —>4)gΌ-(2,3-di--g-mttylo-6-O-)ulfo-a-D-glkkoplranozylo)-(1—>4)] i₅-0-(kwas 2,3-di-O-metylo-β-D-glukoprranozylouronowy)-(1—>4)-O-(2,2,6--π-O-sulfb-α-D-glukopiranozylo)-(1—>4)-0-(kwss2,2-dr-0-mttyloα-L-idoplrsnozylouiO)nowy/)-(1—>4)-g,3,6--rirO-(ulfo-αgD-glukoprranozyd metylu, sól sodowa • 0-(3-0-metylo-2,4,6-tri-0-sulfo-a-D-glukopiranozylo)-(1—>4)-O-(3-O-metylo-2,6-di-O-sulfo-β-D-glukopiranozylo)-(1—*'4)-)0--3-0-metylo-2,6-di-0-)ulfo-α-D-glkkoplranozylo))(1—»4)-0--3-0-metylo-2,6-girO-)ulfo-g-D-glukkoπrnozylo)-(1—^))2--0--2,3,6-)rliO-metylo-a-D-glukopiranozylo)-(1—>4)-O--2,3,6--rirO-metylo-g-D-glukopiranozylo)-(1—>4)]2-0 -2,3 -di-0-metylo-6-0-gulfo-α-D-glkkoplranozylo)-(1—»4)-0-(kwss 2,3-dr-O-mttylo-β-D-glukopiranozylouronowy)-(1—>4)-O-)2,3,6--ri-O-gulfo-α-D-glukoprranozylo)-(1-->4)-(kwks g^-di-O-metyło-α-L-ldoprranozylokrono'wy)-(1—>4)-g,3,6--rirO-gulfo-α-D-glkkoplrsnozyd metylu, sól sodowa • O-(3-O-metylo-2,4,6-ϋ·i-O-sulfo-α-D-glkkoprranozylo)-(1—>4--O-(3-O-metylo-2,6-dlgO-sulfo-β-D-glukopiranozylo)-(1—>4)-)0--3-0-mttylo-2,6-dl-O-)ulfo-α-D-glukoplranozylo--(1—»4)-0--3-0-m£tylo-2,6-girO-)ulfo-g-D-gluUkoiranozylo)-(1—»4)]2-)O-(2,-,6-trr-O-mttylo-a-D-glukopiranozylo)-(1—^4-0--2,3,6--rirO-me1ylo-g-D-gluUk)piranozylo)-(1—>4 )]-0-(2,3-dl-0-metylo-6-0-sulfb-α-D-glukoplranozylo)-(1(—4--0-(kwas 2,3-dl-O-mttylo-β-D-glukopisίg nozylouronowy)-(1—>4)-O--2 J,6--n-0-siuib-a-D-glukopiranozylo)-(1—>4)--kwas 2,3-di-O)metyło-α-L-ldopπ·anozylouronowy)-(1—»4)-2,3,6-t)i-0-gulfo-α-D-glkkoplrsnozyd metylu, sól sodowa • O-(2-O-metylo-2,4,6-tri-O-sulfo-α-D-glukoplranozylo)-( 1 —»^z))-O-3-O-mttylo-26i-digO-sulfo-β-D-gklkopiranozylo)-(1—>·4-)0-(3-0-metylo-2,6-dliO-(ulfo-α-D-glukoplranozylo)g(1g4)-0-(3-O-metylo-2,6-di-O-gulfo-β-D-gklkopil·anozylo)-(1—>4)-O-[(2,3,6--ri-O-metylo-agD-g]lkkoplrsnozylo)-(1—>4--O-)2,3,6--rirO-metylo-g-D-glkkopiranozylo)-(1—>4)]zj-0—2,3-di-O-metylo-6-O-sulfo-α-D-glkkoplranozylo)-(1—»4)-0-(kwss 2,3-di~(g-mety-lo-[3-Ig-glkkopiranozylouronowy)-(1—»4--O--2,3,6-tri-O-sulfo-α-D-glukoprranozylo)-(1—^—kwas 2,3-di-O-mttylo-α-L-ldopπ·anozylokronowy)-(1 —>4--g,3,6-tri-O-sulfo-α-D-glkkoprrsnozyd metylu, sól sodowa • O-(3-O-mttylo-2,4,6-tri-O-sulfo-α-D-glukoprranozylo)-(1—>4)-O-(2-O-mttylo-2,6-di-O-sulfo-β-D-glukkpiranozylo)-(1—»4)-O-(3-O-metylo-2,6-di-O-(ulfo-(x-D-glukoplranozyίo)- (1 -4-4)----g-O-metylg-2,6-di-O-sulfo-β--g-glukopiranozylo)-( 1 —>4)- [0-(2,3,6-tri-O-metylo-a-D-glιkkopiranozylo)-(1—>4--O--2,3,6--rirO-metylo-g-—-gluUkoiranozylo)-(1—-4)]3-O-(2,3-di-O-metylo-6-O-(ulfo-α.-D-głukopπ·snozylo)-(1—>4)-0-(kwas 2,3-dl—g-e^etylo-β-lg-gklkoplranozylouronowy)-(1—>4)-O--2,3,6-(ri-O-(ulfo-α-D-glukoprranozylo)-(1—^---(ks 2,3-di-O-metylo-α-L-ldoprranozylokronowy₁))-( 1->4)-2,3,6--rirO--ulfo-α-D-glkkoplrsnozyd metylu, sól sodowa

    190 397 • C^-(3-()-metylo-'2,4,6-^iri^-0-tulf'o-a-D^^lukopirmozylo)-(l-^>4)-C--(3-0-^mt;rvlo22.6-ciiO-suno-P-D-glukopurnKozĄdc))--!.-—-^-(0-)(2.3,6-iri^-^^-πί^ tyy(^)-a-D-glukopiranozylo)—1—>4)0-(2,3,6--rii·0-metyjo-β-D-olukoplranozylo)-(1—>4)]4-0-(2,3 -di-0-metylo-6-0--ulfo-a-Dglu0opiranozylc)-(1—>4)-O-(kwas 2,3-di-0-metylo-β-D-oiuUopirrnozyjouronowy)-(1—^RO(2,3,6-tri-O-sulfo-a-D-glukopiranozylo)-(1—>4)--kwas 2,3-di-0-metylo-α-L-ldcplranozylourco nowy)-(1—>4)-2,3,6--riiO)-oulfo-α-DogluOopiranozyd metylu, sól sodowa • Ci-(3-C)-metyloo2,4,6-tri-0-oulfo-α-D-glkOoplranozylo)-( 1 —>4)-O-(3-O-metyCo-2,6-diΌ-oullΌ-β-D-olukopiranozylo)-(1—4)-0O-02,3,6--ri-O-metyjo-α-D-glkOopiranozylo)-(1—-4)0-(2,3,60ri-0-metyjo-β-D-olukopiranozylo)-(1—>4)]5-0-(2,3-di-0-metyloo6-0-sulfo-·α-Dglukopiranozylo)-(1—>4)-Q--kwas 2,3-di--0-metylo-0-D-olukopirrnozyjouronowy)-(1—·4)-0(2,3,6-tri-O-sulfo-a-D-glukopiranozylo)-(1—>4)-(kwas 2,3-di-O-metylo-α-L-idopiranczylouronowy)-(1—>4)-2,3,6--ti-0-oulfo-α-D-glkOopiranozyd metylu, sól sodowa