PL189194B1

PL189194B1 - Kompozycja zawierająca utlenioną celulozę lub utlenione pochodne celulozy, jej zastosowanie i sposób wytwarzania

Info

Publication number: PL189194B1
Application number: PL97330825A
Authority: PL
Inventors: Peul Watt; Wilson Harvey; David Wiseman; Nicholas Light; Lowell Saferstein
Original assignee: Johnson & Johnson Medical Ltd
Priority date: 1996-06-28
Filing date: 1997-06-27
Publication date: 2005-07-29
Also published as: AU3269397A; DE69702911D1; AU725296B2; WO1998000446A1; HUP9903404A3; CZ294839B6; ES2148991T3; PL330825A1; EP0907664A1; CA2258849A1; BR9710003A; JP2000514110A; ATE195742T1; JP5208707B2; DE69702911T2; JP2009102645A; JP4302187B2; CZ427498A3; GR3034853T3; KR20000022286A

Abstract

1. K om pozycja farm aceutyczna do zew netrznego, lub pozajelitow ego podawania, znam ien n a tym , ze zawiera utleniona celuloze lub utlenione pochodne celulozy o srednim ciezarze czasteczkow ym z zakresu od 1000 do 50000. 6. Z astosow anie kom pozycji okreslonej tak jak podano w zastrzezeniu 1, do w ytwarzania kompozycji stosowanej w opatrunku na rany. 9. Sposób wytwarzania utlenionej celulozy, zn am ienny tym , ze obejm uje nastepujace etapy: (a) poddanie utlenionej celulozy o ciezarze czasteczkow ym w ynoszacym przynajmniej 5000 dzialaniu w odnego roztworu alkalicznego w temperaturze i w czasie wystarczajacym do przeprow adzenia czesciow ej hydrolizy wym ienionej celulozy; oraz (b) odzyskanie otrzymanej utlenionej celulozy z w ym ienionego roztworu. 13. Sposób wytwarzania kompozycji okreslonej tak jak w zastrz. 1, znam ienny tym , ze obejmuje etapy: (a) sporzadzenie alkalicznego roztworu utlenionej celulozy; (b) rozpuszczenie lub zdyspergow anie aktywnego terapeutycznie czynnika w w ym ienionym roztworze alkalicznym; i (c) obnizenie pH w ym ienionego roztworu lub dyspersji pow odujace w ytracenie sie w ym ienionego utlenionej celulozy. 14. Sposób wytwarzania kompozycji okreslonej tak jak w zastrz. 1, znam ienny tym , ze obejmuje etapy: (a) sporzadzenie alkalicznego roztworu utlenionej celulozy; (b) rozpuszczenie lub zdyspergow anie aktywnego terapeutycznie czynnika w w ym ienionym roztworze alkalicznym; i (c) usuniecie rozpuszczalnika z w ym ienionego roztworu lub dyspersji. PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest wiec również zastosowanie przedmiotowej kompozycji celulozy do wytwarzania kompozycji stosowanej w opatrunku na rany. W kompozycji takiej, czynnik aktywny farmakologicznie jest zasadniczo równomiernie rozłożony na wymienionym opatrunku na rany. Wymieniony aktywny farmakologicznie czynnik jest antybiotykiem, antyseptykiem lub białkowym czynnikiem wzrostu.

Kompozycje utlenionej celulozy lub utlenionych pochodnych celulozy z innymi oligosacharydami, polisacharydami lub białkami można użyć do kontrolowanego uwalniania z matryc rozmaitych czynników terapeutycznych takich jak antyseptyki, antybiotyki, białkowe czynniki wzrostu, czynniki przeciwzapalne, przeciwbólowe, inhibitory proteinaz takie jak aprotynina lub kwasów hydroksamowych. Utlenioną celulozę według niniejszego wynalazku można łączyć z żądanym czynnikiem terapeutycznym w roztworze (czynnik terapeutyczny może być rozpuszczony lub stanowić zawiesinę), a następnie celulozę usuwa się z roztworu właściwą metodą uzyskując materiał, w którym czynnik terapeutyczny jest zasadniczo równomiernie rozprowadzony. Alternatywnie można usunąć rozpuszczalnik np. przez liofilizację.

Utlenioną celulozę lub utlenione jej pochodne można również wiązać krzyżowo (sieciować) tak aby tworzyły się trójwymiarowe struktury. Na przykład, utlenioną celulozę rozpuszcza się w wodzie, do której dodano w niskim stężeniu roztworzony pepsyną kolagen. Po dodaniu karbodiimidu jako czynnika poprzecznie sieciującego, kolagen działa jako grupa wytwarzająca mostki pomiędzy celulozami tak, że poliofilizacji otrzymuje się strukturę trójwymiarową.

Utleniona celuloza lub utlenione pochodne celulozy stosowane w kompozycjach według niniejszego wynalazku posiadają ciężar cząsteczkowy od 1000 do 50 000. Zazwyczaj ciężar cząsteczkowy jest w zakresie od 5000 do 30000. (Należy rozumieć, że utleniona celuloza stanowi zasadniczo mieszaninę populacji o różnym rozmiarze cząsteczek. Zgodnie z tym, rozpatruje się tutaj utlenione celulozy o konkretnym przedziale ciężarów cząsteczkowych, bardziej konkretnie przynajmniej 90% wagowo cząsteczek mieści się w wyszczególnionym przedziale).

W jednym z rozwiązań, utleniona celuloza lub utlenione pochodne celulozy posiadają taki ciężar cząsteczkowy, że są rozpuszczalne w obojętnym i alkalicznym pH lecz nierozpuszczalne w kwaśnym pH. Celulozę taką możną łatwo odzyskać z roztworu poprzez obniżenie wartości pH i powodując jej wytrącenie. Alternatywnie, utleniona celuloza lub utlenione pochodne celulozy można odzyskiwać z roztworu przenosząc je do roztworu nie zawierającego

189 194 żadnych nielotnych składników i następnie odparowując rozpuszczalnik. Przykładowo, utlenione przedmiotowe związki można izolować stosując jonowymienną ekstrakcję w fazie stałej na kolumnie (takiej jak kolumna do ekstrakcji w fazie stałej z kwasem fenyloborowym aktywowaną wstępnie metanolem i równowagowana rozcieńczonym kwasem octowym) i następne eluowanie rozcieńczonym (np. 0,1M) roztworem wodorotlenku amonu.

Korzystnie, utleniona celuloza łub utlenione pochodne celulozy stosowane w kompozycji według niniejszego wynalazku zawierają od około 5 do 25% wagowo grup karboksylowych, a korzystniej od 8 do 14% wagowo. Zawartość grup karboksylowych oznacza się w sposób następujący:

próbkę utlenionej celulozy (w przybliżeniu 0,2 g) rozpuszcza się w 0,5M roztworze wodorotlenku sodu (5 ml) i do roztworu dodaje się kilka kropli 0,1% roztworu wskaźnika fenoloftaleinowego. Nadmiar wodorotlenku sodu odmiareczkowuje się 0,1M roztworem HC1 do punktu końcowego wg. Fenoloftaleiny (zmiana barwy: czerwony do bezbarwnego). Wartość kontrolną (ślepa próba) wyznacza się miareczkując 5 ml 0,1 M wodorotlenku sodu 0,1M roztworem HC1. Zawartość grup karboksylowych oblicza się wg. równania:

_c= 4,5x(B-S)xM ~ W gdzie:

C = procentowa zawartość grup karboksylowych

B = objętość standardowego roztworu HC1 użytego do miareczkowania kontrolnego (ml)

S = objętość standardowego roztworu HC1 użytego do miareczkowania próbki (ml)

M = stężenie molowe standardowego roztworu HC1

W = sucha masa próbki (4,5 = milirównoważnikowy ciężar grupy karboksylowej x 100)

Niniejszy wynalazek dostarcza również sposób wytwarzania utlenionej celulozy, obejmujący poddanie utlenionej celulozy o ciężarze cząsteczkowym wynoszącym przynajmniej 50000 (zwykle przynajmniej 100000, np. powyżej 30000) działaniu wodnego roztworu alkalicznego w temperaturze i w czasie wystarczającym do przeprowadzenia częściowej hydrolizy wymienionej celulozy, a następnie odzyskaniu otrzymanej utlenionej celulozy z roztworu, np. przez doprowadzenie wartości pH do 7 lub niższej. Dogodnym roztworem alkalicznym jest roztwór wodorotlenku lub wodorowęglanu metalu alkalicznego, np. wodorotlenku sodu lub wodorowegalnu sodu chociaż można również zastosować inne alakalia (np. wodny roztwór wodorotlenku amonowego). Należy rozumieć, że od warunków reakcji (zwłaszcza od pH) zależy oczekiwany przedział ciężarów cząsteczkowych uzyskiwanego produktu. Niemniej jednak, właściwe warunki reakcji można łatwo wyznaczyć dla konkretnego przypadku w rutynowym eksperymencie. Przykładowo, utlenioną regenerowaną celulozę można hydrolizować od lM do 8M roztworem wodorotlenku sodu, w temperaturze od 0°C do 50°C przez 5 do 120 minut otrzymując celulozę o ciężarze cząsteczkowym z przedziału 1000 do 20000, lub od 0,01M do lM roztworem wodorowęglanu sodu w temperaturze od 0°C do 50°C przez 10 godzin do 10 dni otrzymując oligosacharydy o ciężarze cząsteczkowym z przedziału 7000 do 50000. Reakcję hydrolizy można przerwać dodając kwas. np. kwas mineralny, do otrzymania roztworu w przybliżeniu obojętnego. Dogodnym kwasem jest stężony kwas solny.

Przedmiotem wynalazku jest także sposób wytwarzania przedmiotowej kompozycji, który obejmuje następujące etapy:

(a) sporządzenie alkalicznego roztworu utlenionej celulozy;

(b) rozpuszczenie lub zdyspergowanie aktywnego terapeutycznie czynnika w wymienionym roztworze alkalicznym; i (c) obniżenie pH. wymienionego roztworu lub dyspersji powodujące wytrącenie się wymienionego utlenionej celulozy.

Alternatywny sposób wytwarzania przedmiotowej kompozycji obejmuje etapy:

(a) sporządzenie alkalicznego roztworu utlenionej celulozy;

(b) rozpuszczenie lub zdyspergowanie aktywnego terapeutycznie czynnika w wymienionym roztworze alkalicznym; i

189 194 (c) usunięcie rozpuszczalnika z wymienionego roztworu lub dyspersji. Rozpuszczalnik usuwa się w etapie (c) przez liofilizację.

Wynalazek ilustrują dalej następujące Przykłady.

Przykład 1

Przygotowano roztwór ORC rozpuszczając tkaninę Surgicel™ w 6M roztworze wodorotlenku sodu do uzyskania stężenia 20 mg/ml. Roztwór inkubowano w temperaturze 37°C przez 45 minut po czym reakcję przerwano dodając 6M HC1 aż do wytrącenia osadu i zmiany pH od alkalicznego do wartości pH 7 lub niższej. Osad pozostawiono na noc do opadnięcia po czym usunięto nadmiar cieczy. Osad poddano dializie względem wody w rurce dializacyjnej odcinającej substancje o masie 1000; po liofilizacji otrzymano produkt w postaci proszku. Ciężar cząsteczkowy oligosacharydu wyznaczony metodami elektroforezy żelowej i wysokosprawnej chromatografii cieczowej zawierał się w przedziale, w przybliżeniu, 1000 do 15000.

Przykład 2

Przygotowano roztwór ORC rozpuszczając tkaninę Surgicel™ w 0,1 M roztworze wodorowęglanu sodu do uzyskania stężenia 10 mg/ml. Roztwór inkubowano w temperaturze 37°C przez kilka dni (2-3) aż do rozpuszczenia ORC. Reakcję przerwano dodając 6M HC1 aż do wytrącenia osadu i zmiany pH od alkalicznego do wartości pH 7 lub niższej. Osad pozostawiono na noc do opadnięcia po czym usunięto nadmiar cieczy. Osad poddano dializie względem wody w rurce dializacyjnej odcinającej substancje o masie 1000; po liofilizacji otrzymano produkt w postaci proszku.

Ciężar cząsteczkowy oligosacharydu, wyznaczony tak jak podano powyżej, zawierał się w przedziale, w przybliżeniu, 1000 do 30000.

Przykład 3

Utlenioną gąbkę z karboksymetylocelulozy przygotowano w sposób następujący:

Do 500 gramów wody dodano z mieszaniem 7,5 g karboksymetylocelulozy (CMC) firmy Aqualon Corporation. Po rozpuszczeniu polimeru roztwór odpowietrzano przez noc aby usunąć uwięzione pęcherzyki powietrza. Roztwór wylano na tacki o rozmiarze 3 x 4 x A cala i liofilizowano do sucha przez 24 godziny. Stosują tę procedurę otrzymano miękkie, białe rozpuszczalne w wodzie gąbki z CMC.

Utlenianie CMC gąbek przeprowadzono umieszczając 5,8 g suchych gąbek w kociołku z żywicy, do którego dołączono małą kolbę zawierającą czterotlenek azotu. Czterotlenek azotu odparowując z małej kolbki do kociołka z żywicy otaczał CMC gąbki atmosferą gazu. Gąbki trzymano w kociołku z żywicy przez 48 godzin po czym gaz usunięto do pochłaniacza z sodą kaustyczną; gąbki wyjęto i umieszczono w 500 ml wody. Utlenione CMC gąbki są nierozpuszczalne w wodzie. Przemywano je wodą przez 15 minut po czym umieszczono w świeżej wodzie i ponownie myto. Takie przemywanie powtarzano do chwili aż pH przemywanej wody było wyższe od 3. Białe gąbki utlenionej karboksymetylocelulozy wysuszono umieszczając je w 100% alkoholu izopropylowym na 15 minut. Powtórzono to (razem dwa przemywania) po czym gąbki wysuszono na powietrzu. Utlenione CMC gąbki są miękkie, dają się formować i absorbują 14-krotną ilość (w stosunku do swojej wagi) izotonicznego roztworu solanki. Są one rozpuszczalne w 0,5 N roztworze wodorotlenku sodu i charakteryzują się tym, że zawartość w nich kwasu karboksylowego, wyznaczona przez miareczkowanie, wynosi 26,3%.

Przygotowano roztwór utlenionej karboksymetylocelulozy rozpuszczając CMC gąbki w 0,1 M roztworze wodorotlenku amonowego do uzyskania stężenia 10 mg/ml. Roztwór inkubowano w temperaturze 37°C przez 2 godziny; następnie reakcję przerwano dodając 6M HCl aż do wytrącenia osadu. Osad zebrano i poddano intensywnej dializie względem wody w rurce dializacyjnej odcinającej substancje o masie 1000; po liofilizacji otrzymano produkt w postaci proszku.

Ciężar cząsteczkowy wyznaczony metodą elektroforezy żelowej wynosił od 1000 i 30000.

Przykład 4

Metylocelulozę utleniono według procedury analogicznej do opisanej w przykładzie 3 i przygotowano roztwór rozpuszczając utleniony materiał w 6M roztworze wodorotlenku sodu do uzyskania stężenia 20 mg/ml i roztwór inkubowano w temperaturze 37°C przez 45 minut. Roztwór odwirowano celem usunięcia nierozpuszczalnego materiału i oligosacharydy wytrą189194

Ί cono z roztworu dodając 6M HC1. Osad zebrano i poddano intensywnej dializie względem wody destylowanej w rurce dializacyjnej odcinającej substancje o masie 1000.

Ciężar cząsteczkowy wyznaczony metodą elektroforezy żelowej wynosił od 1000 do 30000.

Przykład 5

Kolumnę do ekstrakcji w fazie stałej z kwasem fenyloborowym (PBA) (Bond Elut, Yarian Associates) zawierającą 100 mg sorbentu zaopatrzoną w 10 ml rezerwuar aktywowano stosując 10 ml metanolu do zwilżenia kolumny, a następnie 10 ml 0,1M roztworu kwasu octowego do zrównoważenia kolumny przy właściwym pH.

Roztwór ORC przygotowano rozpuszczając 1 g materiału Interceed™ w 100 ml 6M roztworu wodorotlenku sodu. Po całkowitym rozpuszczeniu materiału Interceed™ roztwór zakwaszono do pH 3,0 i osad usunięto przez wirowanie. Pobrano supematant i 2 ml przpuszczono przez aktywowaną PBA kolumnę. Kolumnę przemyto następnie 2 ml 0,1 M roztworu kwasu octowego i 4 x 2 ml wody destylowanej aby usunąć całą sól lub inny endogenny materiał. ORC oligosacharydy wymyto z kolumny 2 x 2 ml porcjami 0,1M wodorotlenku amonowego. Obie porcje połączono, zamrożono i liofilizowano uzyskując proszek. Po oddzieleniu utlenionych oligosacharydów za pomocą chromatografii jonowymiennej analiza przeprowadzona metodą spektrografii masowej wskazała, że ciężar cząsteczkowy zawierał się w przedziale od 600 do 1200.

Przykład 6

Gąbkę kolagen/ORC oligosacharydu przygotowano w następujący sposób. Z wapnowanych włókien kolagenu (0,8 g) sporządzono papkę w 160 ml 0,01M HC1 (pH 3,0) i dodano do niej 0,16 g ORC oligosacharydu przygotowanego wg. przykładu 2. Mieszaninę homogenizowano przez 15 sekund, dodano HmDi (10% wag./wag. kolagenu) i papkę homogenizowano ponownie 2x15 sekund. Papkę odgazowano, wylano na dwie płytki Petriego o średnicy 9 cm, zamrożono i liofilizowano na ukośnej półce (rampie) o temperaturze od -30°C do 70°C przez 72 godziny.

Następnie gąbkę kolagen/ORC oligosacharydu testowano na zdolność wiązania otrzymywanego z płytek krwi czynnika wzrostu (PDGF). Dla celów porównawczych testowano również tkaninę Interceed™ i zwyczajną gąbkę kolagenową (otrzymaną jak opisano powyżej lecz bez dodawania ORC oligosacharydu). W każdym przypadku mały kawałek testowanego materiału (w przybliżeniu kwadrat o powierzchni 1 cm² tkaniny Interceed™ i w przybliżeniu wycinek 1 cm x 0,5 cm x 0,4 cm gąbki) ważono i zanurzano (moczono) w buforze ze 100 mM dwuzasadowego fosforanu sodowego zawierającym 150 mM chlorku sodu (objętość całkowitą 1 ml) na przynajmniej jedną godzinę w temperaturze pokojowej. Następnie próbki inkubowano z 2% roztworem albuminy surowicy bydlęcej (BSA) w fosforanie buforowanym solanką (PBS) przez 2 godziny w temperaturze pokojowej. Z kolei do każdej próbki dodano 25 ng PDGF w 250 ul PBS zawierającym 2% BSA i próbki inkubowano następnie przez dalszą godzinę w temperaturze 37°C.

Każdą próbkę przemyto następnie trzykrotnie 250 p.1 PBS o wzrastającym stężeniu chlorku sodu. Na koniec każdą próbkę przemyto 4,OM roztworem mocznika. Analiza za pomocą testu ELISA oryginalnego preparatu PDGF i różnych przemywań próbek doprowadziła do następujących rezultatów:

Tabela

Wiązanie PDGF-AB

Próbka	kolagen	kol/ORC	Interceed™
i	2	3	4
oryginalna	100%	100%	100%
niezwiązana	20,6%	22,9%	15,4%
przemywanie PBS	1,8%	11,1%	7,5%
0,3 M NaCI	4,50%	12,3%	1,9%
0,5 M NaCI	22,0%	22,2%	7,7%

189 194 cd. tabeli

1	2	3	4
1,0 M NaCI	11,9%	15,2%	11,2%
2,0 M NaCI	3,0%	5,1%	7,8%
3,0 M NaCl	0%	4,3%	3,4%
4,0 M mocznik	0%	4,0%	9,7%
odzysk	63,8%	97,1%	64,6%

Wyniki te wskazują, że wszystkie trzy testowane materiały wiążą zbliżone ilości PDGF lecz PDGF odzyskuje się z największą wydajnością z gąbki kolagen/ORC oligosacharydu.

Charakterystyki wiązania są również dla materiałów z kolagen/ORC oligosacharydu wyjątkowo odmienne niż dla pojedynczych użytych do porównania materiałów. Obserwacje te wskazują, że kompleks wykazuje niezwykłą zdolność wiązania PDGF, którą możną zastosować we właściwy sposób zarówno do egzogennego jak i endogennego wiązania i uwalniania czynnika wzrostu.

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz. Cena 2,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Kompozycja farmaceutyczna do zewnętrznego, lub pozajelitowego podawania, znamienna tym, że zawiera utlenioną celulozę lub utlenione pochodne celulozy o średnim ciężarze cząsteczkowym z zakresu od 1000 do 50000.
2. Kompozycja według zastrz. 1, znamienna tym, że pochodzi ona z utlenionej pochodnej karboksymetylocelulozy, metylohydroksypropylocelulozy, octanu celulozy, metylocelulozy, fosforanu celulozy, etylocelulozy.
3. Kompozycja według zastrz. 1, znamienna tym, że jej średni ciężar cząsteczkowy zawiera się w zakresie od 5000 do 25000 daltonów.
4. Kompozycja farmaceutyczna według zastrz. 1, znamienna tym, że związana jest z aktywnym farmakologicznie peptydem lub białkiem.
5. Kompozycja farmaceutyczna według zastrz. 4, znamienna tym, że peptydem lub białkiem jest czynnik wzrostu.
6. Zastosowanie kompozycji określonej tak jak podano w zastrzeżeniu 1, do wytwarzania kompozycji stosowanej w opatrunku na rany.
7. Zastosowanie według zastrz. 6, znamienne tym, że czynnik aktywny farmakologicznie jest zasadniczo równomiernie rozłożony na wymienionym opatrunku na rany.
8. Zastosowanie według zastrz. 7, znamienne tym, że wymieniony aktywny farmakologicznie czynnik jest antybiotykiem, antyseptykiem lub białkowym czynnikiem wzrostu.
9. Sposób wytwarzania utlenionej celulozy, znamienny tym, że obejmuje następujące etapy:

(a) poddanie utlenionej celulozy o ciężarze cząsteczkowym wynoszącym przynajmniej 5000 działaniu wodnego roztworu alkalicznego w temperaturze i w czasie wystarczającym do przeprowadzenia częściowej hydrolizy wymienionej celulozy; oraz (b) odzyskanie otrzymanej utlenionej celulozy z wymienionego roztworu.
10. Sposób według zastrz. 9, znamienny tym, że jako roztwór alkaliczny stosuje się roztwór wodorotlenku lub wodorowęglanu metalu alkalicznego.
11. Sposób według zastrz. 9 albo 10, znamienny tym, że utlenioną celulozę odzyskuje się z wymienionego roztworu do prowadzając pH do wartości 7 lub niższej za pomocą kwasu.
12. Sposób według zastrz. 11, znamienny tym, że jako kwas stosuje się stężony kwas mineralny.
13. Sposób wytwarzania kompozycji określonej tak jak w zastrz. 1, znamienny tym, że obejmuje etapy:

(a) sporządzenie alkalicznego roztworu utlenionej celulozy;

(b) rozpuszczenie lub zdyspergowanie aktywnego terapeutycznie czynnika w wymienionym roztworze alkalicznym; i (c) obniżenie pH wymienionego roztworu lub dyspersji powodujące wytrącenie się wymienionego utlenionej celulozy.
14. Sposób wytwarzania kompozycji określonej tak jak w zastrz. 1, znamienny tym, że obejmuje etapy:

(a) sporządzenie alkalicznego roztworu utlenionej celulozy;

(b) rozpuszczenie lub zdyspergowanie aktywnego terapeutycznie czynnika w wymienionym roztworze alkalicznym; i (c) usunięcie rozpuszczalnika z wymienionego roztworu lub dyspersji.
15. Sposób według zastrz. 14, znamienny tym, że rozpuszczalnik usuwa się w etapie (c) przez liofilizację.

* * *

189 194

Niniejszy wynalazek dotyczy kompozycji zawierającej utlenioną celulozę lub utlenione pochodne celulozy, na przykład regenerowanej celulozy (ORC). Wynalazek dotyczy również zastosowania utlenionej celulozy lub utlenionych pochodnych celulozy w opatrunkach na rany, sposobu wytwarzania utlenionej celulozy oraz sposobu wytwarzania kompozycji.

ORC jest od dawna produkowana i stosowana w medycynie do hemostazy (wstrzymanie krwawienia) i jako materiał stanowiący barierę zapobiegającą adhezji (przylepianiu, zrostom) po operacji. Najważniejszą właściwością ORC jest zdolność do absorbcji po wszczepieniu w ciało, której nie posiada celuloza. ORC ulega resorbcji w wyniku hydrolitycznego rozpadu polimeru prowadzącego do małych oligosacharydów, które ulegają metabolizmowi i eliminacji z organizmu. Utlenianie celulozy prowadzące do wprowadzenia 10 do 21% grup karboksylowych na masę celulozy umożliwia zasadniczo całkowitą absorpcję materiału w ciągu dwóch do trzech tygodni po implantacji.

ORC produkuje się poddając celulozę działaniu takich czynników utleniających jak czterotlenek dwuazotu, jak to opisano w US-A-3122479. Postać fizyczna materiału z celulozy nie odgrywa zasadniczej roli. Przykładowo, aby otrzymać ORC możną stosować film celulozowy, papier, gąbkę i tkaninę. Niemniej jednak korzystnymi materiałami handlowymi są tkaniny i dzianiny. ORC w formie dzianiny dostępna jest pod znakiem towarowym SURGICEL i jest ona stosowana jako ulegający absorbcji środek hemostatyczny; dostępna jest również ORC pod znakiem towarowym INTERCEED i jest ona stosowana jako materiał stanowiący barierę adhezyjną.

Pochodne celulozy obejmują karboksymetylocelulozę, metylohydroksypropylocelulozę, octan celulozy, metylocelulozę i etylocelulozę.

Do zastosowania jako opatrunków na rany zaproponowano łączenie ORC z innymi materiałami. Na przykład, w opisie patentowym US-A-2517772 (Doub i wsp.) ujawniono opatrunki wykonane z utlenionej regenerowanej celulozy (ORC) impregnowanej trombiną. Niemniej jednak ORC wykazuje znaczną kwasowość. pH powierzchni całkowicie wysyconego wodą kawałka tkaniny z ORC może wynosić nawet 1,7. Wiele czynników białkopodobnych takich jak trombina jest wrażliwych na silnie kwaśne warunki i ulega natychmiastowej dezaktywacji w zetknięciu z taką matrycą (nośnikiem). Zgodnie z tym, Doub i wsp. wskazują, że ORC powinna być zobojętniana przed impregnowaniem trombiną. Jako właściwe czynniki zobojętniające podano przykładowo octan wapnia, wodorowęglan sodu, amoniak i alkoholowy roztwór etyloaminy; Doub i wsp. ostrzegają jednak, że nie należy zobojętniać ORC do takiego stopnia, przy którym, po umieszczeniu w wodzie, traci już ona swoją naturę włóknistą z powodu rozpuszczenia lub żelowania i rozpadu.

W opisie patentowym EP-A-0437095 ujawniono, że stosowanie wodnych roztworów wodorowęglanu sodu do zobojętniania tkanin z ORC prowadzi do tkaniny częściwo zżelowanej, o zniekształconym rozmiarze w stosunku do wyjściowego i bardzo słabego oraz o niskiej zwartości. Uważa się, że odporność takiej tkaniny na rozciąganie jest zbyt niska do praktycznego wykorzystania przykładowo jako materiału hemostatycznego. Podano, że podobne wyniki uzyskuje się stosują silnie zasadowe roztwory wodne wodorotlenu sodu i wodorotlenku amonowego. Zgodnie z tym w EP-A-0437095 ujawniono proces wytwarzania trwałego na przechowywanie, niedrażniącego i terapeutycznego produktu z zobojętnionej, utlenionej celulozy obejmujący etapy zetknięcia materiału z kwaśnej utlenionej celulozy z alkoholowym i wodnym roztworem, lekko zasadowym pozbawionym chloru, soli słabego kwasu w celu podwyższenia pH materiału celulozowego do wartości pomiędzy 5 i 8; przemycia materiału celulozowego o wyższym pH alkoholem w celu usunięcia nadmiaru soli i wody; i wysuszenie materiału celulozowego aby usunąć alkohol.

Z publikacji WO 94 01136 znany jest środek składający się z matrycy polimerowej z zawartej w niej lekiem, która to matryca jest sieciowana matrycą hydrożelową zawierającą polimer dekstranu. Dekstran może być siarczanowy, alkoksylowany, utleniany lub estryfikowany. Środek ten ma postać do podawania wewnętrznego, dojelitowego, ściślej do dostarczenia leku do okrężnicy.

Stwierdzono obecnie, że ORC i inne utlenione polisacharydy można poddać częściowej hydrolizie w łagodnych warunkach zasadowych tak aby otrzymać oligosacharydy, które wykazują szereg przydatnych właściwości medycznych.

189 194

Wynalazek dostarcza więc kompozycje utlenionej celulozy lub utlenionych pochodnych celulozy o średnim ciężarze cząsteczkowym z przedziału 1000 do 50000, do użytku zewnętrznego.

W szczególności, utleniona celuloza lub utlenione pochodne celulozy, zawarte w kompozycji według niniejszego wynalazku, wiążą przydatne terapeutycznie czynniki, które następnie mogą być uwalniane z wysoką wydajnością. Utleniona celuloza lub utlenione pochodne celulozy według niniejszego wynalazku mogą być więc zastosowane w kompozycjach farmaceutycznych, przykładowo w opatrunkach na rany dostarczając te czynniki do miejsca zranienia. Do przydatnych terapeutycznie czynników, które można wiązać z utlenionymi oligosacharydami należą farmaceutycznie aktywne peptydy i białka, korzystnie czynniki wzrostu takie jak PDGF AB, PDGF BB, TGF-βΙ, TGF-p2, TGF-p3, zasadowy FGF, kwaśny FGF i ewentualnie EGF i TGF-a.

Uważa się, że anionowe grupy karboksylanowe na utlenionych oligosacharydach kompleksują kationowe grupy aminowe peptydów i białek. Kompleksowania terapeutycznie aktywnych czynników posiadających grupy anionowe można łatwo dokonać stosując na przykład wielowartościowe jony metali taicie jak Ca²⁺ lub Zn²⁺ jako poprzecznie (krzyżowo)-wiążące czynniki jonowe.

Dalszą zaletą utlenionej celulozy lub utlenionych pochodnych celulozy zawartych w kompozycji według niniejszego wynalazku jest to, iż można je dokładnie łączyć z innymi materiałami takimi jak białka i inne polisacharydy (bez lub z chemicznym wiązaniem krzyżowym - sieciowaniem) tworząc kompozycje o nowych właściwościach. Na przykład, utlenioną celulozę można łączyć wać z kwasem hialuronowym, chitozanem lub alginianami zwłaszcza alginianem sodu, alginianem wapnia lub mieszaniną alginianów sodu i wapnia, w celu otrzymania nowych kompozycji hemostatycznych.