PL186209B1

PL186209B1 - Redyspergowalna kompozycja proszkowej dyspersji, sposób wytwarzania wodnych dyspersji polimerów oraz sposób wytwarzania farb proszkowych i kompozycjiklejowych

Info

Publication number: PL186209B1
Application number: PL97327856A
Authority: PL
Inventors: Reiner Figge; Harald Zeh; Rudolf Weissgerber
Original assignee: Wacker Chemie Gmbh
Priority date: 1996-01-18
Filing date: 1997-01-16
Publication date: 2003-11-28
Also published as: US6242512B1; JP3786968B2; PL327856A1; CZ288971B6; CN1078599C; KR100275289B1; TW467939B; EP0874871B1; KR19990077261A; ATE184296T1; CZ226598A3; EP0874871A1; DE19601699A1; JPH11503790A; ES2138441T3; WO1997026295A1; CN1208427A; DE59700412D1

Abstract

1 . Redyspergowalna kompozycja proszkowej dyspersji zawierajaca: a ) nierozpuszczalny w wodzie, blonotwórczy polimer bazowy o temperaturze zeszklenia od -60°C do +80°C z grupy homo- polimerów lub kopolimerów estrów winylowych, estrów kwasu akrylowego, estrów kwasu metakrylowego, styrenu i chlorku winylu lub mieszanine wym ienionych polimerów bazowych, b) 2 do 40% wagowych, w przeliczeniu na bazowy polimer, rozpuszczalnego w wodzie koloidu ochronnego ulatwiajacego rozpylanie. c) 0 do 30% wagowych, w przeliczeniu na laczna wage skladników polimerowych, srodka zapobiegajacego sklejaniu, zn a- mienna tym, ze jako skladnik b) zawiera, niezobojetnione homopolimery lub kopolimery olefinowo nienasyconych kwasów mono- lub dikarboksylowych lub ich bezwodników, lub czesciowo zobojetnione homopolimery olefinowo nienasyconych kwasów mono- lub dikarboksylowych lub ich bezwodników, lub czesciowo zobojetnione kopolimery olefinowo nienasyconych kwasów mono- lub dikaiboksylowych lub ich bezwodników o zawartosci kwasu powyzej 80% m olowych w przypadku kopolimerów z alkenami zaw ie- rajacymi 3 do 12 atomów w egla lub ze styrenem i o zawartosci kwasu od 50 do 99 % m olowych w przypadku pozostalych kopoli- merów, przy czym ciezar czasteczkowy wymienionych polimerów wynosi < 250000 g/m ol, oznaczony jako wagowo sredni ciezar czasteczkowy 1 wartosc pH wodnej redyspersji proszkowej dyspersji wynosi ponizej 4,5. 6 Sposób wytwarzania wodnych dyspersji polimerów zredyspergowalnej kompozycji proszkowej dyspersji, znam ienny tym, ze poddaje sie redyspergowaniu w wodzie, ewentualnie przy nastawieniu wartosci pH na wartosc od 5 do 10, kompozycje proszkowej dyspersji lub sucha kompozycje z kompozycjami proszkowymi dyspersji zawierajaca: a) nierozpuszczalny w wodzie, blonotwórczy polimer bazowy o temperaturze zeszklenia od -60°C do +80°C z grupy homo- polimerów lub kopolimerów estrów winylowych, estrów kwasu akrylowego, estrów kwasu metakrylowego, styrenu i chlorku winylu lub mieszanine wym ienionych polimerów bazowych, b) 2 do 40% wagowych, w przeliczeniu na bazowy polimer, rozpuszczalnego w wodzie koloidu ochronnego ulatwiajacego rozpylanie. c) 0 do 30% wagowych, w przeliczeniu na laczna wage skladników polimerowych, srodka zapobiegajacego sklejaniu, przy czym jako skladnik b) kompozycja proszkowej dyspersji zawiera, niezobojetnione homopolimery lub kopolimery olefinow o niena- syconych kwasów mono- lub dikarboksylowych lub ich bezwodników, lub czesciow o zobojetnione homopolimery olefinow o niena- syconych kwasów mono- lub dikarboksylowych lub ich bezwodników, lub czesciow o zobojetnione kopolimery olefinow o nienasy- conych kwasów mono- lub dikarboksylowych lub ich bezwodników o zawartosci kwasu powyzej 80% molowych w przypadku kopolimerów z alkenami zawierajacymi 3 do 12 atomów wegla lub ze styrenem i o zawartosci kwasu od 50 do 99% molowych w przypadku pozostalych kopolimerów, przy czym ciezar czasteczkowy wym ienionych polimerów wynosi < 250000 g/mol. ozna- czony jako w agowo sredni ciezar czasteczkowy a wartosc pH wodnej redyspersji proszkowej dyspersji w y nosi ponizej 4.5. PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest redyspergowalna kompozycja proszkowej dyspersji na bazie mieszaniny nierozpuszczalnego w wodzie, błonotwórczego polimeru i rozpuszczalnego w wodzie koloidu ochronnego ułatwiającego rozpylanie, który można zdezaktywować przez zmianę pH.

Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania wodnych dyspersji polimerów przy użyciu proszkowego polimeru oraz sposób wytwarzania farb proszkowych i kompozycji klejących.

Proszkowe dyspersje są stosowane od wielu lat, głównie w budownictwie, do ulepszania za pomocą tworzyw sztucznych wiążących hydraulicznie układów, a także w tynkach, farbach i klejach. W wyniku dodatku lub zastosowania w takich układach redyspergowalnych proszkowych polimerów, uzyskuje się znaczną poprawę takich właściwości, jak przyczepność, odporność na ścieranie i na zadrapanie i wytrzymałość na rozciąganie przy zginaniu. Ważną zaletą proszkowych dyspersji w porównaniu ze stosowanymi alternatywnie ciekłymi dyspersjami polimerów jest między innymi duża trwałość przy przechowywaniu bez dodatku środków konserwujących, a także mrozoodporność suchych proszkowych mieszanin.

Znane dotychczas proszkowe dyspersje zawierają rozpuszczalne w wodzie, ułatwiające rozpylanie koloidy ochronne, które z reguły dodaje się do suszonej dyspersji polimeru przed suszeniem rozpyłowym i które mają zapobiegać przedwczesnemu tworzeniu się błony z podstawowego polimeru znajdującego się w proszkowej dyspersji, na przykład podczas suszenia rozpyłowego i które umożliwiają redyspergowanie proszkowego polimeru w wodzie.

Jako koloidy ochronne stosuje się przy tym przeważnie polialkohole winylowe. Przykłady koloidów ochronnych podano między innymi w 'opisach DE-A 4030638 (US-A 5118571) i EP-A 149098 (US-A 4859751). Proszkowe dyspersje, które jako koloidy ochronne ułatwiające rozpylanie zawierają rozpuszczalne w wodzie sole produktów kondensacji kwasu fenolosulfonowego z formaldehydem, znane są z opisu EP-A 407889 (US-A 5225478). Stosowanie produktów naturalnych, takich jak dekstryny lub eterów skrobi, jako koloidu ochronnego ułatwiającego rozpylanie i zastosowanie takich proszkowych dyspersji w klejach i w utwardzalnych hydraulicznie spoiwach jest znane z opisu EP-A 134451. Opis EP-A 467103 (US-A 5342897) opisuje wytwarzanie proszkowych dyspersji przez suszenie rozpy186 209 łowe dyspersji polimerów zawierających rozpuszczalne w wodzie kopolimery nienasyconych kwasów lub ich bezwodników z alkenem lub styrenem.

Wymienione, rozpuszczalne w wodzie koloidy ochronne zapobiegają przedwczesnemu tworzeniu się błony z polimerów podczas suszenia dyspersji i dopiero umożliwiają redyspergowanie (to znaczy, daleko idący rozpad na pierwotne cząstki w podstawowej dyspersji) suchego proszkowego polimeru w wodzie. Jednak w wielu zastosowaniach koloidy ochronne używane w znanych proszkowych dyspersjach wpływają niekorzystnie na właściwości produktu. Dzięki właściwościom rozpuszczalnych w wodzie środków ułatwiających rozpylanie jako koloidu ochronnego przy’ stosowaniu ich na przykład w znanych proszkowych dyspersjach jako spoiw w klejach, ich kleistość, z powodu zawartości koloidu ochronnego ułatwiającego rozpylanie, jest zmniejszona, a nawet całkowicie usunięta. W farbach powłokowych i w tynkach trwale rozpuszczalne w wodzie koloidy ochronne ułatwiające rozpylanie mogą mieć znaczny wpływ na odporność na wodę.

Zadaniem niniejszego wynalazku było opracowanie redyspergowalnej w wodzie kompozycji proszkowej dyspersji, z której można celowo usunąć niekorzystne działanie użytego koloidu ochronnego ułatwiającego rozpylanie.

Obecnie stwierdzono nieoczekiwanie, że to zadanie można osiągnąć przez zastosowanie jako koloidu ochronnego ułatwiającego rozpylanie, małocząsteczkowych, rozpuszczalnych w wodzie polimerów na bazie kwasu akrylowego, kwasu metakrylowego lub kwasu maleinowego, względnie bezwodnika.

Przedmiotem wynalazku jest redyspergowalna w wodzie kompozycja proszkowej dyspersji zawierająca:

a) nierozpuszczalny w wodzie, błonotwórczy polimer bazowy o temperaturze zeszklenia od -60°C do +80°C z grupy homopolimerów lub kopolimerów estrów winylowych, estrów kwasu akrylowego, estrów kwasu metakrylowego, styrenu i chlorku winylu lub mieszaninę wymienionych polimerów bazowych,

b) od 2 do 40% wagowych, w przeliczeniu na bazowy polimer, rozpuszczalnego w wodzie koloidu ochronnego ułatwiającego rozpylanie,

c) od 0 do 30% wagowych, w przeliczeniu na łączną wagę składników polimerowych, środka zapobiegającego sklejaniu, znamienna tym, że jako składnik b) zawiera małocząsteczkowe, niezobojętnione homopolimery lub kopolimery olefinowo nienasyconych kwasów mono- lub dikarboksylowych lub ich bezwodników, lub częściowo zobojętnione homopolimery olefinowo nienasyconych kwasów mono- lub dikarboksylowych lub ich bezwodników, lub częściowo zobojętnione kopolimery olefinowo nienasyconych kwasów mono- lub dikarboksylowych lub ich bezwodników o zawartości kwasu powyżej 80% molowych w przypadku kopolimerów z alkenami zawierającymi od 3 do 12 atomów węgla lub ze styrenem i o zawartości kwasu od 50 do 99% molowych w przypadku pozostałych kopolimerów, przy czym ciężar cząsteczkowy wymienionych polimerów wynosi < 250000 g/mol, oznaczony jako wagowo średni ciężar cząsteczkowy i wartość pH wodnej redyspersji kompozycji proszkowej dyspersji wynosi poniżej 4,5.

Odpowiednie jako składnik a) homopolimery lub kopolimery estrów winylowych zawierają jedną lub kilka jednostek monomerycznych z grupy estrów winylowych nierozgałęzionych lub rozgałęzionych kwasów karboksylowych zawierających 1 do 18 atomów węgla. Odpowiednimi polimerami estrów kwasu (met)akrylowego są homopolimery i kopolimery kwasu akrylowego i kwasu metakrylowego z nierozgałęzionymi lub rozgałęzionymi alkoholami zawierającymi od 1 do 18 atomów węgla.

Korzystnymi estrami winylowymi są octan winylu, propionian winylu, maślan winylu, 2-etyloheksanian winylu, laurynian winylu, octan 1-metylowinyiu, trimetylooctan winylu i estry winylowe a-rozgalęzionych kwasów monokarboksylowych zawierających od 5 lub 9 do 10 atomów węgla, na przykład VV5^R, VeoVa9^R lub VeoVa10^R. Szczególnie korzystny jest octan winylu.

Korzystnymi estrami kwasu metakrylowego lub estrami kwasu akrylowego są następujące związki: akrylan metylu, metakrylan metylu, akrylan etylu, metakrylan etylu, akrylan propylu, metakrylan propylu, akrylan n-butylu, metakrylan n-butylu, akrylan izobutylu, metakrylan izobutylu, akrylan t-butylu, metakrylan t-butylu, akrylan 2-etyloheksylu, metakrylan 2-etyloheksylu. Szczególnie korzystne są akrylan metylu, metakrylan metylu, akrylan n-butylu i akrylan 2-etyloheksylu.

186 209

Jako przykłady odpowiednich polimerów estrów winylowych można wymienić: homopolimery estrów winylowych, takie jak homopolimery octanu winylu; kopolimery estrów winylowych z etylenem, takie jak kopolimery octanu winylu z etylenem zawierające od 1 do 60% wagowych etylenu;

kopolimery estrów winylowych z etylenem i chlorkiem winylu, takie jak kopolimery octanów winylu z etylenem i chlorkiem winylu zawierające od 1 do 40% wagowych etylenu i od 20 do 80% wagowych chlorku winylu;

kopolimery octanu winylu zawierające od 1 do 50% wagowych jednego lub kilku zdolnych do kopolimeryzacji estrów winylowych, takich jak laurynian winylu, trimetylooctanwinylu, ester winylowy kwasu 2-etyloheksanowego, estry winylowe α-rozgałęzionego kwasu karboksylowego, zwłaszcza estry winylowe kwasu wersatykowego (VeoVa9^R, VeoVa10R, które ewentualnie zawierają. jeszcze od 1 do 40% wagowych etylenu; kopolimery estrów winylowych z estrami kwasu akrylowego zawierające od 30 do 90% wagowych estrów winylowych, zwłaszcza octanu winylu, i od 1 do 60% wagowych estrów kwasu akrylowego, zwłaszcza akrylanu n-butylu lub akrylanu 2-etyloheksylu, które ewentualnie zawierająjeszcze od 1 do 40% wagowych etylenu;

kopolimery estrów winylowych z estrami kwasu akrylowego zawierające 30 do 75% wag. octanu winylu, 1 do 30% wagowych laurynianu winylu lub estrów winylowych α-rozgałęzionego kwasu karboksylowego, zwłaszcza estrów winylowych kwasu wersatykowego, 1 do 30% wagowych estrów kwasu akrylowego, zwłaszcza akrylanu n-butylu lub akrylanu 2etyloheksylu, które ewentualnie zawierająjeszcze 1 do 40% wagowych etylenu;

kopolimery estrów winylowych z estrami kwasu maleinowego lub kwasu fumarowego, takimi jak estry diizopropylowe, di-n-butylowe, di-t-butylowe, di-etyloheksylowe, metylowot-butylowe, na przykład kopolimery octanu winylu zawierające od 10 do 60% wagowych jednego lub kilku wymienionych estrów kwasu maleinowego/fumarowego, które ewentualnie zawi^i^i^iy^jeszcze etylen i inne zdolne do kopolimeryzacji estry winylowe, takie jak laurynian winylu lub estry winylowe kwasu wersatykowego.

Jako przykłady odpowiednich polimerów kwasu (met)akrylowego można wymienić: homopolimery akrylanu n-butylu lub akrylanu 2-etyloheksylu; kopolimery zawierające do 65%'wagowych metakrylanu metylu, 65 do 35% wagowych akrylanu n-butylu i/lub akrylanu 2-etyloheksylu.

Przykładami polimerów chlorku winylu są, obok wymienionych powyżej kopolimerów estrów winylowych z chlorkiem winylu, także kopolimery chlorku winylu z etylenem.

Przykładami polimerów styrenu są kopolimery styrenu z butadienem i kopolimery styrenu z estrami kwasu akrylowego, takie jak kopolimery styrenu z akrylanem n-butylu lub styrenu z akrylanem 2-etyloheksylu zawierające zawsze 1 do 70% wagowych styrenu.

Wymienione polimery zawierająjeszcze ewentualnie 0,05 do 30,0% wagowych, korzystnie 0,5 do 15% wagowych, zawsze w przeliczeniu na całkowitą wagę polimeru, jednego lub kilku pomocniczych jednostek monomerycznych, w celu poprawy rozpuszczalności w wodzie, usieciowania lub modyfikowania przyczepności.

Monomerami pomocniczymi odpowiednimi do poprawy rozpuszczalności w wodzie są na przykład α,β-monoetylenowo nienasycone kwasy mono- i dikarboksylowe i ich amidy, takie jak kwas akrylowy, kwas metakrylowy, kwas maleinowy, kwas fumarowy, kwas itakonowy, akryloamid, metakryloamid; etylenowo nienasycone kwasy sulfonowe lub ich sole, korzystnie kwas winylosulfonowy, propanosulfonian 2-akryloamidu i/lub N-winylopirolidon.

Sieciujące jednostki monomeryczne znajdują się w polimerze korzystnie w ilości 0,5 do 5,0% wagowych, w przeliczeniu na całkowitą wagę polimeru. Jako przykłady takich jednostek można wymienić: N-metyloloakryloamid, N-metylolometakryloamid; N-(alkoksymetylo)akryloamidy lub N-(alkoksymetylo)metakryloamidy z resztą alkilową zawierającą od 1 do 6 atomów węgla, takie jak N-(izobutoksymetylo)akry loamid (IBMA), N-(izobutoksy-metylo) metakryloamid (IBMMA), N-(n-butoksymetylo)akryloamid (NBMA), N-(n-butoksy-metylo) metakryloamid (NBMMA); wielokrotnie etylenowo nienasycone komonomery, takie jak diakrylan glikolu etylenowego, diakrylan glikolu 1,3-butylenowego, diakrylan glikolu 1,4-butylenowego. diakrylan glikolu propylenowego, adypinian diwinylu, diwinylobenzen, metakry186 209 lan winylu, akrylan winylu, metakrylan allilu, akrylan allilu, maleinian diallilu, ftalan diallilu, fumaran diallilu, bisakryloamid metylenu, akrylan cyklopentadienylu lub cyjanuran triallilu.

Jednostkami komonomerów odpowiednimi do modyfikowania przyczepności są na przykład hydroksyalkilowe estry kwasu metakrylowego i kwasu akrylowego, takie jak akrylan lub metaktylan hydroksyetylu, hydroksypropylu lub hydroksybutylu, a także takie związki, jak diacetonoakryloamid lub akrylan albo metakrylan acetyloacetoksyetylu.

Wytwarzanie wymienionych, polimeryzowalnych rodnikowo, nierozpuszczalnych w wodzie polimerów odbywa się korzystnie sposobem polimeryzacji emulsyjnej w zakresie temperatury od 0 do 100 °C i jest inicjowane rozpuszczalnymi w wodzie substancjami tworzącymi rodniki, stosowanymi zwykle w polimeryzacji emulsyjnej. Jako środków dyspergujących można używać wszystkich emulgatorów, stosowanych zwykle w polimeryzacji emulsyjnej. Polimeryzację prowadzi się korzystnie w zakresie pH 2 do 7. Przed suszeniem dyspersji nastawia się zawartość jej stałej substancji korzystnie na 20 do 65% wagowych.

Jako składnik b) są korzystne homopolimery lub kopolimery kwasu akrylowego, kwasu metakrylowego lub kwasu maleinowego (bezwodnika), zwłaszcza kwasu poliakrylowego lub kwasu polimetakrylowego. Korzystne są także kopolimery zawierające jednostki kwasu akrylowego, kwasu metakrylowego lub kwasu maleinowego (bezwodnika) i jednostki kopolimeryzujących z nimi monomerów, przy czym zawartość kwasów w tych kopolimerach wynosi ponad 80% wagowych. Przykładami kopolimeryżujących monomerów są alkeny, takie jak etylen, propylen, aromatyczne związki winylowe, takie jak styren, estry kwasu akrylowego, takie jak akrylan butylu, estry kwasu metakrylowego, takie jak metakrylan metylu, etery alkilowo-winylowe, takie jak eter metylowo-winylowy, metakryloamid i akryloamid. Korzystnymi komonomerami są estry kwasu (met)akrylowego, etery alkilowo-winylowe i (met)akryloamidy. Przykładami korzystnych kopolimerów są. kopolimery kwasu maleinowego z eterem metylowo-winylowym, kwasu metakrylowego z metakrylanem metylu i kwasu metakrylowego z akryloamidem. Można stosować także mieszaniny wymienionych homopolimerów i kopolimerów.

Ciężary cząsteczkowe wymienionych powyżej polimerów wynoszą < 250000 g/mol, korzystnie < 150000 g/mol; szczególnie korzystnie ciężar cząsteczkowy wynosi 5000 do 50000 g/mol, oznaczony jak wagowo średni ciężar cząsteczkowy, na przykład metodą chromatografii żelowej.

Polimery opisane jako składnik b) wytwarza się zwykle sposobami znanymi fachowcom, na przykład w polimeryzacji roztworowej lub w polimeryzacji w masie. Polimery te są często także produktami handlowymi.

Zawartość składnika b) w kompozycji dyspersji proszkowej wynosi korzystnie 2 do 40% wagowych, korzystnie 5 do 25% wagowych, w przeliczeniu na polimer podstawowy.

Przykładami środka zapobiegającego sklejaniu (składnika c)) są bardzo drobno zmielone krzemiany glinu, ziemia okrzemkowa, pirogeniczny dwutlenek krzemu, strącany kwas krzemowy, koloidalny silikażel, mikrokrzemionka, kaolin, talk, ziemia okrzemkowa, węglan wapnia i wodorokrzemiany magnezu. Zawartość środka zapobiegającego sklejaniu wynosi korzystnie 4 do 20% wagowych, w przeliczeniu na całkowitą wagę składników polimerowych.

Kompozycja proszkowej dyspersji, w zależności od jej przewidywanego zastosowania, może jeszcze ewentualnie zawierać dalsze dodatki.

W przypadku zastosowania jako klej, kompozycja proszkowej dyspersji może jeszcze korzystnie zawierać do 100% wagowych, zawsze w przeliczeniu na polimer podstawowy, substancji nadających kłeistość (lepiszcza), takich jak kalafonia, dimeryzowana kalafonia, uwodorniona kalafonia i/iub estry wymienionych wyżej typów kalafonii; żywice politerpenowe, żywice kumaronowo-indenowe, żywice terpenowo-fenolowe, żywice węglowodorowe, ewentualnie w mieszaninie ze związkami wysokowrzącymi, takimi jak na przykład octan butylodiglikolu, butylodiglikol, etery lub estry propylenodiglikolu; zmiękczacze, takie jak estry kwasu ftalowego, estry kwasu sebacynowego, estry kwasu adypinowego. Korzystne są wymienione rodzaje kalafonii i ich estry, a także octan butylodiglikolu i eter (2-hydroksyetylowo)-fenylowy.

186 209

Ewentualnie mogą także zawierać jeszcze 0,5 do 20% wagowych, korzystnie 0,5 do 10% wagowych, w przeliczeniu na podstawowy polimer, · środków hydrofobizujących, na przykład na bazie polisiloksanów lub mydeł metalicznych.

Ponadto mogą one zawierać jeszcze 0,1 do 2,0% wagowych, korzystnie od 0,1 do 1,0% wagowych, w przeliczeniu na podstawowy polimer, substancji powierzchniowo czynnych, takich jak emulgatory lub środki zwilżające. Przykładami takich substancji są anionowe lub niejonowe środki powierzchniowo czynne.

Ewentualnie mogą także zawierać jeszcze 0,5 do 15% wagowych, korzystnie 0,5 do 10% wagowych, w przeliczeniu na podstawowy polimer, środków zagęszczających, na przykład na bazie wysokocząsteczkowych kwasów poliakrylowych.

Innym przykładem dodatków są środki zapobiegające pienieniu, które stosuje się ewentualnie w ilości od 0,05 do 2% wagowych, korzystnie od 0,05 do 1% wagowego, w przeliczeniu na polimer podstawowy.

W korzystnym wariancie kompozycja proszkowej dyspersji według niniejszego wynalazku zawiera także środki zobojętniające. Korzystnie dodaje się je do proszku po suszeniu, ewentualnie w mieszaninie z innymi proszkowymi dodatkami. Ilość użytego środka zobojętniającego zależy od rodzaju kompozycji dyspersji proszkowej. Odpowiednie są zwykłe nieorganiczne zasady na przykład NaOH, KoH, Ca(OH)₂.

Do materiałów budowlanych można stosować także jeszcze 1,0 do 30% wagowych, korzystnie 1,0 do 15% wagowych, w przeliczeniu na podstawowy polimer, substancji poprawiającej płynność cementu; na przykład mogą to być kopolimery styrenu z bezwodnikiem kwasu maleinowego, zawierające grupy sulfonianowe produkty kondensacji melaminy lub ketonu i formaldehydu i/lub produkty kondensacji kwasu naftalenosulfonowego z formaldehydem i/lub produkty kondensacji fenolosulfonianu z formaldehydem.

Do wytwarzania kompozycji proszkowej dyspersji stosuje się podstawowy polimer a) w postaci wodnej dyspersji. Do tej dyspersji dodaje się koloid ochronny b) ułatwiający rozpylanie korzystnie w postaci wodnego roztworu i miesza się. Te czynności mieszania mogą się odbywać w dowolnej kolejności, ważne jest jedynie otrzymanie jednorodnej mieszaniny dyspersyjnej. Stosowane ewentualnie zagęszczacze, środki powierzchniowo czynne, środki hydrofobizujące, środki zapobiegające pienieniu i ewentualne inne dodatki dodaje się korzystnie do wodnej mieszaniny przed suszeniem. Jeśli jest pożądane zastosowanie dodatków nadających kleistość (lepiszcza), to dodaje się je korzystnie jako pierwszy składnik dyspersji podstawowego polimeru. Lepiszcze może przy tym być dodawane w roztworze, w masie, (jako ciało stałe lub ciecz), jako stop lub jako wodna emulsja/dyspersja. Przy stosowaniu lepiszcza w masie należy zwrócić uwagę na wystarczające wymieszanie podczas wprowadzania do dyspersji polimeru podstawowego.

Przy dodatku koloidu ochronnego b) ułatwiającego rozpylanie zawierającego > 80% molowych kwasu, wartość pH ułatwiającej rozpylanie mieszaniny jest zwykle poniżej 4,5, co zapewnia, że koloid ochronny ułatwiający rozpylanie występuje w postaci niezobojętnionej lub częściowo zobojętnionej i daje układy redyspergowalne. Ewentualnie należy odpowiednio nastawić pH mieszaniny przed rozpylaniem. Właściwe pH można na przykład łatwo określić przez zbadanie redyspergowalności wysuszonych błon z wodnych mieszanin polimeru podstawowego z koloidem ochronnym ułatwiającym rozpylanie przy zmiennych wartościach pH.

Po wymieszaniu składników suszy się dyspersję, korzystnie przez rozpylanie lub wymrażanie, szczególnie korzystnie przez rozpylanie. Można przy tym stosować znane urządzenia, jak na przykład rozpylanie za pomocą dysz wieloskładnikowych lub za pomocą krążka w strumieniu ewentualnie ogrzewanego suszącego gazu. Jako gaz suszący stosuje się zwykle powietrze, azot lub powietrze wzbogacone azotem, przy czym temperatura gazu suszącego zwykle nie przekracza 250°C. Optymalną temperaturę suszącego gazu można określić na podstawie kilku prób; często szczególnie korzystna jest temperatura gazu suszącego powyżej 60°C.

W celu podwyższenia temperatury przechowywania, na przykład aby zapobiec spiekaniu i sklejaniu i/lub aby poprawić sypkość proszku, można dodawać do proszku środek c) zapobiegający sklejaniu. Odbywa się to korzystnie wtedy, gdy proszek jeszcze jest rozdrob186 209 niony, na przykład zawieszony w gazie suszącym. W szczególności dodaje się środek zapobiegający sklejaniu oddzielnie ale jednocześnie wprowadza się z dyspersją do urządzenia suszącego.

Jeśli kompozycja proszkowej dyspersji powinna zawierać jeden lub kilka środków zobojętniających, to dodaje się je korzystnie w postaci stałej do proszkowej dyspersji. Środki zobojętniające można jednak także wprowadzać do urządzenia suszącego osobno ale jednocześnie z dyspersją. W tym wariancie sposobu szczególnie korzystne jest suszenie rozpyłowe.

Kompozycje proszkowej dyspersji można stosować bezpośrednio w opisanych następnie zastosowaniach. Zwykle proszkową dyspersję stosuje się w suchych kompozycjach, które przed zastosowaniem są mieszane z wodą. Ponadto kompozycję proszkowej dyspersji można najpierw redyspergować w wodzie i następnie modyfikować innymi dodatkami w postaci redyspersji.

Przy użyciu zastrzeżonego składnika koloidu ochronnego b) ułatwiającego rozpylanie można otrzymać przez zobojętnienie składnika b) dyspersje z dezaktywowanym koloidem ochronnym. Zobojętnienie może odbywać się przy tym w taki sposób, że kompozycję proszkowej dyspersji, która już zawiera odpowiednią ilość środka zobojętniającego i korzystnie występuje w postaci gotowej do użycia suchej kompozycji, redysperguje się w wodzie, przy czym ilość środka zobojętniającego w proszku, ustala się tak, aby podczas redyspergowania uzyskać pożądany zakres pH. Inna możliwość polega na tym, że kompozycję niemodyfikowanej środkiem zobojętniającym proszkowej dyspersji lub suchą kompozycję redysperguje się lub dysperguje w wodzie i następnie nastawia się na pożądany zakres pH przez uzupełniający dodatek środka zobojętniającego, takiego jak na przykład NaOH, KOH lub Ca(OH)₂. Do określonych zastosowań, jak na przykład w przypadku klejów podłogowych, można także ewentualnie zrezygnować z dezaktywacji koloidu ochronnego przez zobojętnienie.

Dalszym przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania wodnych dyspersji polimerów, korzystnie o wartości pH 5 do 10, polegający na redyspergowaniu wymienionej kompozycji dyspersji proszkowej lub suchych kompozycji wymienionych kompozycji dyspersji proszkowych w wodzie, ewentualnie z nastawieniem wartości pH. Zawartość substancji stałej w dyspersji zależy od przewidywanego zastosowania i wynosi zwykle od 10 do 80% wagowych.

Kompozycje proszkowych dyspersji według niniejszego wynalazku i otrzymywane z nich wodne dyspersje nadają się szczególnie do zastosowania w kompozycjach klejowych, zwłaszcza w klejach przylepcowych i w klejach podłogowych. Ponadto, te proszki i dyspersje nadają się jako spoiwa w tynkach, farbach i powłokach (na przykład jako zawiesiny uszczelniające), jako spoiwa w masach szpachlowych bez cementu i z cementem, jako kleje budowlane, a także jako kleje lub powłoki do zastosowań włókienniczych.

Tak więc przedmiotem wynalazku jest również sposób wytwarzania farb proszkowych oraz kompozycji klejących, zwłaszcza klejów przylepcowych, podłogowych i budowlanych polegający na łączeniu redyspergowalnej proszkowej dyspersji według wynalazku lub wodnej dyspersji polimerowej otrzymanej według wynalazku przez redyspergowanie w wodzie kompozycji proszków dyspersyjnych lub suchej kompozycji z substancjami dodatkowymipomocniczymi stosowanymi w farbach lub klejach.

W odróżnieniu od proszkowych dyspersji i otrzymywanych z nich wodnych dyspersji, które zawierają niedezaktywowane koloidy ochronne, dzięki kompozycjom według niniejszego wynalazku są dostępne kompozycje, w których korzystne właściwości polimeru podstawowego, na przykład kleistość, odporność na wodę, wytrzymałość mechaniczna, nie są całkowicie lub częściowo kompensowane przez ujemny wpływ koloidu ochronnego ułatwiającego rozpylanie, ale są w pełni ujawnione. Tym samym otrzymano nieoczekiwanie proszkowe kleje lub dyspersje klejów, które nawet bez dodatku lepiszcza wykazują kleistość wymaganą od klejów przylepcowych.

Podane poniżej przykłady służą do dokładniejszego objaśnienia wynalazku.

P rzy kłady

Stosowane substancje Dyspersja DI-1:

Stabilizowana emulgatorem wodna dyspersja zawierająca 60% suchej substancji, na bazie kopolimeru octanu winylu z etylenem i akrylanem etyloheksylu zawierającego 48% wa12

186 209 gowych akrylanu 2-etyloheksylu, 36% wagowych octanu winylu i 16% wagowych etylenu firmy Wacker-Chemie.

Dyspersja DI-2:

Stabilizowana emulgatorem wodna dyspersja zawierająca 61% suchej substancji na bazie kopolimeru octanu winylu z etylenem zawierającego 45% wagowych etylenu i 55% wagowych octanu winylu firmy Wacker-Chemie.

Dyspersja DI-3:

Stabilizowana emulgatorem wodna dyspersja zawierająca 51% suchej substancji na bazie kopolimeru octanu winylu z etylenem zawierającego 12% wagowych etylenu i 88% wagowych octanu winylu firmy Wacker-Chemie.

Dyspersja DI-4:

Stabilizowana emulgatorem wodna dyspersja zawierająca 60% suchej substancji na bazie kopolimeru akrylanu 2-etyloheksylu z octanem winylu zawierającego 90% wagowych akrylanu 2-etyloheksylu i 10% wagowych octanu winylu firmy Wacker-Chemie.

Ułatwiający rozpylanie koloid ochronny Sokalan-CP13:

Sokalan CPi3 jest kwasem poliakrylowym o ciężarze cząsteczkowym około 20000 firmy BASF. Ułatwiający rozpylanie koloid ochronny Versicol-Kl 1:

Versicol-Kn jest kwasem polimetakrylowym o ciężarze cząsteczkowym około 10000 firmy Allied Colloids.

Lepiszcze T-1:

Lepiszcze T-1 jest mieszaniną 20% wagowych produktu Plastilit-DS343i [eter(2hydroksyetylo)-fenylowy firmy BASF] i 80% wagowych środkowo-amerykańskiej żywicy balsamicznej typu Maya firmy Willers, Engel & Co.

Przykład I.

4000 części wagowych dyspersji Dl, 1920 części wagowych Vers.icolu-K11 w postaci 25% wodnego roztworu (20% w przeliczeniu na żywicę DI-1) i 1050 części wagowych wody dokładnie wymieszano. Wartość pH dyspersji wynosiła 3,4. Mieszaninę suszono rozpyłowo za pomocą dyszy rozpyłowej pneumatycznej. Jako składnik ułatwiający rozpylanie służyło powietrze sprężone do 3 · 102 ^Pa utworzone kropelki suszono we współprądzie za pomocą powietrza suszącego ogrzanego do temperatury 120°C. Otrzymany suchy proszek zmieszano z 10% wagowymi handlowego środka zapobiegającego sklejaniu na bazie kaolinu.

Przykład porównawczy I:

Wytwarzanie proszkowej dyspersji odbywało się według przykładu I, jednakże pH szarży ułatwiającej rozpylanie podwyższono do 5,2 przez dodatek NaOH.

Przykład II.

2000 części wagowych dyspersji DI-1 i 1200 części wagowych lepiszcza T-1 (100% w przeliczeniu na żywicę DI-1 dokładnie wymieszano. Następnie dokładnie wymieszano 1907 części wagowych Versicolu-KH (20% w przeliczeniu na żywicę DI-1 i lepiszcze T-1) jako 25% roztwór i 1000 części wagowych wody. Wartość pH mieszaniny wynosiła 2,8. Mieszaninę suszono rozpyłowo za pomocą dyszy rozpyłowej pneumatycznej. Jako składnik ułatwiający rozpylanie służyło powietrze sprężone do 5 . 102 kPa utworzone kropelki suszono we współprądzie za pomocą ogrzanego do temperatury 120°C powietrza suszącego. Otrzymany suchy proszek zmieszano z 10% wagowymi handlowego środka zapobiegającego sklejaniu na bazie kaolinu.

Przykład porównawczy II:

Wytwarzanie proszkowej dyspersji odbywało się według przykładu II, jednakże pH szarży ułatwiającej rozpylanie podwyższono do 5,6 przez dodatek NaOH.

Przykład porównawczy III:

Postępowano jak przykładzie I, jednak zamiast 1920 części wagowych 25% wodnego roztworu Versicolu-KH użyto tylko 1440 części wagowych (15% w przeliczeniu na żywicę DI-1). Wartość pH mieszaniny wynosiła 3,6.

Przykład III.

4000 części wagowych dyspersji DI-4, 1920 części wagowych Versicolu-KH w postaci

25% wodnego roztworu (20% w przeliczeniu na żywicę DI-4) i 950 części wagowych wody

186 209 dokładnie wymieszano. Wartość pH mieszaniny wynosiła 3,4. Suszenie rozpyłowe odbywało się analogicznie jak w przykładzie I. Otrzymany suchy proszek zmieszano z 10% wagowymi handlowego środka zapobiegającego sklejaniu na bazie kaolinu.

Przykład IV.

4000 części wagowych dyspersji DI-2, 1743 części wagowych Sokalami CP13 w postaci 28% wodnego roztworu (20% w przeliczeniu na żywicę DI-2) i 1500 części wagowych wody dokładnie wymieszano. Wartość pH mieszaniny wynosiła 2,6. Mieszaninę wysuszono rozpyłowo za pomocą dyszy rozpyłowej pneumatycznej. Wytwarzanie proszkowej dyspersji odbywało się według przykładu I. Zrezygnowano z zastosowania środka zapobiegającego sklejaniu.

Przykład V.

4000 części wagowych dyspersji DI-3 i 729 części wagowych Sokalanu CP13 w postaci 28% wodnego roztworu (10% w przeliczeniu na żywicę DI-3) dokładnie wymieszano. Wartość pH mieszaniny wynosiła 2,2. Wytwarzanie proszkowej dyspersji odbywało się według przykładu I. Zrezygnowano z zastosowania środka zapobiegającego sklejaniu.

Przykład VI.

Postępowano jak w przykładzie V, jednak zamiast 729 części wagowych 28% wodnego roztworu Sokalanu CP13 zastosowano 816 części wagowych 25% roztworu Versicolu-K11 (10% w przeliczeniu na żywicę DI-3). Wartość pH mieszaniny wynosiła 2,4.

Techniczne badania użytkowe:

Dezaktywacja koloidu ochronnego ułatwiającego rozpylanie:

W celu zbadania dezaktywacji koloidu ochronnego ułatwiającego rozpylanie określono wpływ wartości pH rozpylanej dyspersji na redyspergowalność otrzymanej z niego proszkowej dyspersji. W tym celu zmieszano 50 g danej proszkowej dyspersji z 50 g wody i zmierzono ilościowo redyspergowalność w próbie osadzania w rurce za pomocą kalibrowanej rurki szklanej. Tabela 1 pokazuje, jak koloid ochronny jest dezaktywowany przez zobojętnienie i jak w wyniku prostej zmiany pH otrzymuje się układy nieredyspergowalne z układów redyspergowalnych.

Tabela 1

Proszkowa dyspersja	pH szarży ułatwiającej rozpylanie	Redyspergowalność proszkowej dyspersji
Przykład I	3,4	dobra
Przykład porównawczy l	5,2	zła
Przykład II	2,8	dobra
Przykład porównawczy II	5,6	zła
Przykład V	2,2	bardzo dobra
Przykład porównawczy III	5,3	zła

Poprawa technicznych właściwości użytkowych w wyniku dezaktywacji koloidu ochronnego ułatwiającego rozpylanie:

W celu zbadania wpływu dezaktywacji koloidu ochronnego ułatwiającego rozpylanie na użytkowe własności techniczne określono wpływ wartości pH redyspersji na przyczepność otrzymanych błon klejów przylepcowych. W tym celu wymieszano 50 g danej proszkowej dyspersji z 50 g wody i przez dodanie NaOH nastawiano wartość pH podaną w tabeli 2. Dła porównania także nie zobojętniano redyspersji. Redyspersje nanoszono rakłą na folię nośnikową i suszono w temperaturze 60°C. Oceniano jakościowo kleistość błony. Tabela 2 pokazuje, jak w wyniku zobojętnienia koloidu ochronnego ulega on dezaktywacji a kleistość analogicznych dyspersji zostaje drastycznie poprawiona w wyniku zobojętnienia koloidu ochronnego.

186 209

Tabela 2

Proszek	pH redyspersji	Środek zobojętniający	Nastawiona wartość pH	Przyczepność
Przykład 1	3,6	NaOH	6,8	duża
Przykład I	3,6	-	3,6	bardzo mała
Przykład II	3,1	NaOH	7,2	bardzo duża
Przykład II	3,1	-	3,1	mała
Przykład III	3,4	NaOH	7,0	duża
Przykład III	3,4	--	--	mała
Przykład IV	2,8	NaOH	7,0	duża
Przykład IV	2,8	--	2,8	mała

Badania receptury farb proszkowych:

Wytworzono farby proszkowe według receptur podanych w tabeli 3:

Tabela 3

Receptura farb proszkowych

Nazwa	Receptura A, (g)	Receptura B, (g)	Receptura C, (g)
Kalcyt (1-6 pm, liczba olejowa 22)	128,5	-	--
Talk (3 pm, liczba olejowa 53)	148,0	148,0	148,0
TiO2 (Kronos 2190)	73,5	73,5	73,5
Talk (8 pm, liczba olejowa 35)	63,5	63,5	63,5
Włókna celulozowe	16,0	16,0	16,0
Krzemian glinu	12,0	12,0	12,0
Modyfikowana hydroksyceluloza	3,0	3,0	3,0
Ca(OH)2	3,0	3,0	--
środek przeciwpieniący	1,5	1,5	1,5
Kaolin (< 5 pm, liczba olejowa 48)	--	128,5	128,5

pm = średnia wielkość cząstki

Z proszków podanych w tabeli 4 i z receptury podanej w tabeli 3 wytworzono proszkowe farby o wartości pVk podanej w tabeli 4. Suchą mieszaninę wprowadzono do wody za pomocą urządzenia do rozpuszczania. Otrzymana ciekła farba była tak przygotowana, aby uzyskać grubość suchej warstwy około 100 pm. Po 28 dniowym przechowywaniu w normalnych warunkach klimatycznych oznaczono odporność na ścieranie na mokro według DIN 53778.

Tabela 4 pokazuje, jak w wyniku zobojętnienia koloidu ochronnego zostaje on zdezaktywowany i jak zdolność do wiązania receptur farb powłokowych przy zastosowaniu poza tym identycznych redyspersji zostaje drastycznie poprawiona w wyniku zobojętnienia koloidu ochronnego.

186 209

Tabela 4

Badanie farb proszkowych

Proszek	pH redyspersji	Receptura	PVK	pH farby	ścieralność na mokro*
Przykład V	2,8	A	69	7,8	>5000
Przykład porównawczy III	5,5	A	69	9,0	145
Przykład VII	2,7	A	69	7,6	2800
Przykład VI	2,8	C	78	5,7	390
Przykład VI	2,8	B	78	11,5	1085

C = receptura bez środka zobojętniającego *cykle szorowania po 28 dniach przechowywania w normalnych warunkach klimatycznych C^on^l^Hi^ialagerung).

186 209

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz.

Cena 4,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Redyspergowalna kompozycja proszkowej dyspersji zawierająca:

a) nierozpuszczalny w wodzie, błonotwórczy polimer bazowy o temperaturze zeszklenia od -60°C do +80°C z grupy homopolimerów lub kopolimerów estrów winylowych, estrów kwasu akrylowego, estrów kwasu metakrylowego, styrenu i chlorku winylu lub mieszaninę wymienionych polimerów bazowych,

b) 2 do 40% wagowych, w przeliczeniu na bazowy polimer, rozpuszczalnego w wodzie koloidu ochronnego ułatwiającego rozpylanie,

c) 0 do 30% wagowych, w przeliczeniu na łączną wagę składników polimerowych, środka zapobiegającego sklejaniu, znamienna tym, że jako składnik b) zawiera, niezobojętnione homopolimery lub kopolimery olefmowo nienasyconych kwasów mono- lub dikarboksylowych lub ich bezwodników, lub częściowo zobojętnione homopolimery olefmowo nienasyconych kwasów mono- lub dikarboksylowych lub ich bezwodników, lub częściowo zobojętnione kopolimery olefmowo nienasyconych kwasów mono- lub dikarboksylowych lub ich bezwodników o zawartości kwasu powyżej 80% molowych w przypadku kopolimerów z alkenami zawierającymi 3 do 12 atomów węgla lub ze styrenem i o zawartości kwasu od 50 do 99% molowych w przypadku pozostałych kopolimerów, przy czym ciężar cząsteczkowy wymienionych polimerów wynosi < 250000 g/mol, oznaczony jako wagowo średni ciężar cząsteczkowy i wartość pH wodnej redyspersji proszkowej dyspersji wynosi poniżej 4,5.
2. Redyspergowalna kompozycja proszkowej dyspersji według zastrz. 1, znamienna tym, że jako składnik b) zawiera, homopolimery lub kopolimery kwasu akrylowego, kwasu metakrylowego lub kwasu maleinowego (bezwodnika), zwłaszcza kwas poliakrylowy, kwas polimetakrylowy lub kopolimery zawierające jednostki kwasu akrylowego, kwasu metakrylowego lub kwasu maleinowego (bezwodnika) i jednostki kopolimeryzowalnych z nimi monomerów o zawartości kwasu w tych kopolimerach powyżej 80% molowych.
3. Redyspergowalna kompozycja proszkowej dyspersji według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że zawartość składnika b) w kompozycji proszkowej dyspersji wynosi od 2 do 40% wagowych, w przeliczeniu na polimer bazowy.
4. Redyspergowalna kompozycja proszkowej dyspersji według zastrz. 1, znamienna tym, że kompozycja proszkowej dyspersji zawiera jeszcze do 100% wagowych w przeliczeniu na bazowy polimer substancji nadających przyczepność.
5. Redyspergowalna kompozycja proszkowej dyspersji według zastrz. 1, znamienna tym, że kompozycja proszkowej dyspersji zawiera jeszcze środek zobojętniający, taki jak NaOH, KOH, Ca(OH)₂.
6. Sposób wytwarzania wodnych dyspersji polimerów zredyspergowalnej kompozycji proszkowej dyspersji, znamienny tym, że poddaje się redyspergowaniu w wodzie, ewentualnie przy nastawieniu wartości pH na wartość od 5 do 10, kompozycję proszkowej dyspersji lub suchą kompozycję z kompozycjami proszkowymi dyspersji zawierającą:

a) nierozpuszczalny w wodzie, błonotwórczy polimer bazowy o temperaturze zeszklenia od -60°C do +80°C z grupy homopolimerów lub kopolimerów estrów winylowych, estrów kwasu akrylowego, estrów kwasu metakrylowego, styrenu i chlorku winylu lub mieszaninę wymienionych polimerów bazowych,

b) 2 do 40% wagowych, w przeliczeniu na bazowy polimer, rozpuszczalnego w wodzie koloidu ochronnego ułatwiającego rozpylanie,

c) 0 do 30% wagowych, w przeliczeniu na łączną wagę składników polimerowych, środka zapobiegającego sklejaniu, przy czym jako składnik b) kompozycja proszkowej dyspersji zawiera, niezobojętnione homopolimery lub kopolimery olefinowo nienasyconych kwa186 209 sów mono- łub dikarboksylowych lub ich bezwodników, lub częściowo zobojętnione homopolimery olefinowo nienasyconych kwasów mono- lub dikarboksylowych lub ich bezwodników, lub częściowo zobojętnione kopolimery olefinowo nienasyconych kwasów mono- lub dikarboksylowych lub ich bezwodników o zawartości kwasu powyżej 80% molowych w przypadku kopolimerów z alkenami zawierającymi 3 do 12 atomów węgla lub ze styrenem i o zawartości kwasu od 50 do 99% molowych w przypadku pozostałych kopolimerów, przy czym ciężar cząsteczkowy wymienionych polimerów wynosi < 250000 g/mol, oznaczony jako wagowo średni ciężar cząsteczkowy a wartość pH wodnej redyspersji proszkowej dyspersji wynosi poniżej 4,5.
7. Sposób według zastrz. 6, znamienny tym, że redyspergowaniu poddaje się kompozycję proszkowej dyspersji, która jako składnik b) zawiera, homopolimery lub kopolimery kwasu akrylowego, kwasu metakrylowego lub kwasu maleinowego (bezwodnika), zwłaszcza kwas poliakrylowy, kwas polimetakrylowy lub kopolimery zawierające jednostki kwasu akrylowego, kwasu metakrylowego lub kwasu maleinowego (bezwodnika) i jednostki kopolimeryzowalnych z nimi monomerów o zawartości kwasu w tych kopolimerach powyżej 80% molowych.
8. Sposób według zastrz. 6 albo 7, znamienny tym, że redyspergowaniu poddaje się kompozycję proszkowej dyspersji, o zawartości składnika b) w kompozycji proszkowej dyspersji od 2 do 40 % wagowych, w przeliczeniu na polimer bazowy.
9. Sposób według zastrz. 6, znamienny tym, że redyspergowaniu poddaje się kompozycję proszkowej dyspersji zawierającą jeszcze do 100% wagowych w przeliczeniu na bazowy polimer substancji nadających przyczepność.
10. Sposób według zastrz. 6, znamienny tym, że redyspergowaniu poddaje się kompozycję proszkowej dyspersji zawierającą jeszcze środek zobojętniający, taki jak NaOH, KOH, Ca(OH)₂.
11. Sposób wytwarzania farb proszkowych przez łączenie spoiwa z substancjami dodatkowymi - pomocniczymi stosowanymi w farbach, znamienny tym, że jako spoiwo farby stosuje się redyspergowalną kompozycję proszkowej dyspersji zawierającą:

a) nierozpuszczalny w wodzie, błonotwórczy polimer bazowy o temperaturze zeszklenia od -60°C do +80°C z grupy homopolimerów lub kopolimerów estrów winylowych, estrów kwasu akrylowego, estrów kwasu metakrylowego, styrenu i chlorku winylu lub mieszaninę wymienionych polimerów bazowych,

b) 2 do 40% wagowych, w przeliczeniu na bazowy polimer, rozpuszczalnego w wodzie koloidu ochronnego ułatwiającego rozpylanie,

c) 0 do 30% wagowych, w przeliczeniu na łączną wagę składników polimerowych, środka zapobiegającego sklejaniu, przy czym jako składnik b) kompozycja proszkowej dyspersji zawiera, niezobojętnione homopolimery lub kopolimery olefinowo nienasyconych kwasów mono- lub dikarboksylowych lub ich bezwodników, lub częściowo zobojętnione homopolimery olefinowo nienasyconych kwasów mono- lub dikarboksylowych lub ich bezwodników, lub częściowo zobojętnione kopolimery olefinowo nienasyconych kwasów mono- lub dikarboksylowych lub ich bezwodników o zawartości kwasu powyżej 80% molowych w przypadku kopolimerów z alkenami zawierającymi 3 do 12 atomów węgla lub ze styrenem i o zawartości kwasu od 50 do 99% molowych w przypadku pozostałych kopolimerow, przy czym ciężar cząsteczkowy wymienionych polimerów wynosi < 250000 g mol, oznaczony jako wagowo średni ciężar cząsteczkowy a wartość pH wodnej redyspersji proszkowej dyspersji wynosi poniżej 4,5.
12. Sposób według zastrz, 11, znamienny tym, że stosuje się redyspergowalną kompozycję proszkowej dyspersji która jako składnik b) zawiera, homopolimery lub kopolimery kwasu akrylowego, kwasu metakrylowego lub kwasu maleinowego (bezwodnika), zwłaszcza kwas poliakrylowy, kwas polimetakrylowy lub kopolimery zawierające jednostki kwasu akrylowego, kwasu metakrylowego lub kwasu maleinowego (bezwodnika) i jednostki kopolimeryzowalnych z nimi monomerów o zawartości kwasu w tych kopolimerach powyżej 80% molowych.

186 209
13. Sposób według zastrz. 11 albo 12, znamienny tym, że stosuje się redyspergowalną kompozycję proszkowej dyspersji o zawartości składnika b) w kompozycji proszkowej dyspersji od 2 do 40% wagowych, w przeliczeniu na polimer bazowy.
14. Sposób według zastrz. 11, znamienny tym, że stosuje się redyspergowalną kompozycję proszkowej dyspersji zawierającą jeszcze do 100°% wagowych w przeliczeniu na bazowy polimer substancji nadających przyczepność.
15. Sposób według zastrz. 11, znamienny tym, że stosuje się redyspergowalną kompozycję proszkowej dyspersji zawierającą jeszcze środek zobojętniający, taki jak NaOH, KOH, Ca(OH)₂.
16. Sposób wytwarzania farb proszkowych przez łączenie spoiwa z substancjami dodatkowymi - pomocniczymi stosowanymi w farbach, znamienny tym, że jako spoiwo farby stosuje się wodną dyspersję polimerową wytworzoną przez redyspergowanie w wodzie, ewentualnie przy nastawieniu wartości pH od 5 do 10, kompozycji proszkowej dyspersji lub suchej kompozycji z kompozycjami proszkowymi dyspersji zawierającą:

a) nierozpuszczalny w wodzie, błonotwórczy polimer bazowy o temperaturze zeszklenia od -60°C do +80°C z grupy homopolimerów lub kopolimerów estrów winylowych, estrów kwasu akrylowego, estrów kwasu metakrylowego, styrenu i chlorku winylu lub mieszaninę wymienionych polimerów bazowych,

b) 2 do 40% wagowych, w przeliczeniu na bazowy polimer, rozpuszczalnego w wodzie koloidu ochronnego ułatwiającego rozpylanie,

c) 0 do 30% wagowych, w przeliczeniu na łączną wagę składników polimerowych, środka zapobiegającego sklejaniu, przy czym jako składnik b) kompozycja proszkowej dyspersji zawiera, niezobojętnione homopolimery lub kopolimery olefinowo nienasyconych kwasów mono- lub dikarboksylowych lub ich bezwodników, lub częściowo zobojętnione homopolimery olefinowo nienasyconych kwasów mono- lub dikarboksylowych lub ich bezwodników, lub częściowo zobojętnione kopolimery olefinowo nienasyconych kwasów mono- lub dikarboksylowych lub ich bezwodników o zawartości kwasu powyżej 80% molowych w przypadku kopolimerów z alkenami zawierającymi 3 do 12 atomów węgla lub ze styrenem i o zawartości kwasu od 50 do 99% molowych w przypadku pozostałych kopolimerów, przy czym ciężar cząsteczkowy wymienionych polimerów wynosi < 250000 g/mol, oznaczony jako wagowo średni ciężar cząsteczkowy a wartość pH wodnej redyspersji proszkowej dyspersji wynosi poniżej 4,5.
17. Sposób według zastrz. 16, znamienny tym, że stosuje się wodną dyspersję polimerową wytworzoną z redyspergowalnej kompozycji proszkowej dyspersji, która jako składnik b) zawiera, homopolimery lub kopolimery kwasu akrylowego, kwasu metakrylowego lub kwasu maleinowego (bezwodnika), zwłaszcza kwas poliakrylowy, kwas polimetakrylowy lub kopolimery zawierające jednostki kwasu akrylowego, kwasu metakrylowego lub kwasu maleinowego (bezwodnika) i jednostki kopolimeryzowalnych z nimi monomerów o zawartości kwasu w tych kopolimerach powyżej 80% molowych.
18. Sposób według zastrz. 16 albo 17, znamienny tym, że stosuje się wodną dyspersję polimerową wytworzoną zredyspergowalnej kompozycji proszkowej dyspersji o zawartości składnika b) w kompozycji proszkowej dyspersji od 2 do 40% wagowych, w przeliczeniu na polimer bazowy.
19. Sposób według zastrz. 16, znamienny tym, że stosuje się wodną dyspersję polimerową wytworzoną zredyspergowalnej kompozycji proszkowej dyspersji zawierającą jeszcze do 100% wagowych w przeliczeniu na bazowy polimer substancji nadających przyczepność.
20. Sposób według zastrz. 16, znamienny tym, że stosuje się wodną dyspersję polimerową wytworzoną z redyspergowalnej kompozycji proszkowej dyspersji zawierającą jeszcze środek zobojętniający, taki jak NaOH, KOH, Ca(OH)₂.
21. Sposób wytwarzania kompozycji klejowych, zwłaszcza klejów przylepcowych, podłogowych i budowlanych przez łączenie spoiw z substancjami dodatkowymi - pomocniczymi stosowanymi w kompozycjach klejowych, znamienny tym, że jako spoiwo klejów stosuje się redyspergowalną kompozycję proszkowej dyspersji zawierającą:

186 209

a) nierozpuszczalny w wodzie, błonotwórczy polimer bazowy o temperaturze zeszklenia od -60°C do +80°C z grupy homopolimerów lub kopolimerów estrów winylowych, estrów kwasu akrylowego, estrów kwasu metakrylowego, styrenu i chlorku winylu lub mieszaninę wymienionych polimerów bazowych,

b) 2 do 40% wagowych, w przeliczeniu na bazowy polimer, rozpuszczalnego w wodzie koloidu ochronnego ułatwiającego rozpylanie,

c) 0 do 30% wagowych, w przeliczeniu na łączną wagę składników polimerowych, środka zapobiegającego sklejaniu, przy czym, że jako składnik b) kompozycja proszkowej dyspersji zawiera, niezobojętnione homopolimery lub kopolimery olefinowo nienasyconych kwasów mono- lub dikarboksylowych lub ich bezwodników, lub częściowo zobojętnione homopolimery olefinowo nienasyconych kwasów mono- lub dikarboksylowych lub ich bezwodników, lub częściowo zobojętnione kopolimery olefinowo nienasyconych kwasów mono-lub dikarboksylowych lub ich bezwodników o zawartości kwasu powyżej 80% molowych w przypadku kopolimerów z alkenami zawierającymi 3 do 12 atomów węgla lub ze styrenem i o zawartości kwasu od 50 do 99% molowych w przypadku pozostałych kopolimerów, przy czym ciężar cząsteczkowy wymienionych polimerów wynosi < 250000 g/mol, oznaczony jako wagowo średni ciężar cząsteczkowy a wartość pH wodnej redyspersji proszkowej dyspersji wynosi poniżej 4,5.
22. Sposób według zastrz. 21, znamienny tym, że stosuje się redyspergowalną kompozycję proszkowej dyspersji, która jako składnik b) zawiera, homopolimery lub kopolimery kwasu akrylowego, kwasu metakrylowego lub kwasu maleinowego (bezwodnika), zwłaszcza kwas poliakrylowy, kwas polimetakrylowy lub kopolimery zawierające jednostki kwasu akrylowego, kwasu metakrylowego lub kwasu maleinowego (bezwodnika) i jednostki kopolimeryzowalnych z nimi monomerów o zawartości kwasu w tych kopolimerach powyżej 80% molowych.
23. Sposób według zastrz. 21 albo 22, znamienny tym, że stosuje się redyspergowalną kompozycję proszkowej dyspersji o zawartości składnika b) w kompozycji proszkowej dyspersji od 2 do 40% wagowych, w przeliczeniu na polimer bazowy.
24. Sposób według zastrz. 21, znamienny tym, że stosuje się redyspergowalną kompozycję proszkowej dyspersji zawierającą jeszcze do 100% wagowych w przeliczeniu na bazowy polimer substancji nadających przyczepność.
25. Sposób według zastrz. 21, znamienny tym, że stosuje się redyspergowalną kompozycję proszkowej dyspersji zawierającą jeszcze środek zobojętniający, taki jak NaOH, KOH, Ca(OH)₂.
26. Sposób wytwarzania kompozycji klejowych, zwłaszcza klejów przylepcowych, podłogowych i budowlanych przez łączenie spoiw z substancjami dodatkowymi - pomocniczymi stosowanymi w kompozycjach klejowych, znamienny tym, że jako spoiwo kleju stosuje się wodną dyspersję polimerową wytworzoną przez redyspergowanie w wodzie, ewentualnie przy nastawieniu wartości pH od 5 do 10, kompozycji proszków dyspersji lub suchej kompozycji z kompozycjami proszkowymi dyspersji zawierającą:

a) nierozpuszczalny w wodzie, błonotwórczy polimer bazowy o temperaturze zeszklenia od -60°C do +80°C z grupy homopolimerów lub kopolimerów estrów winylowych, estrów kwasu akrylowego, estrów kwasu metakrylowego, styrenu i chlorku winylu lub mieszaninę wymienionych polimerów bazowych,

b) 2 do 40% wagowych, w przeliczeniu na bazowy polimer, rozpuszczalnego w wodzie koloidu ochronnego ułatwiającego rozpylanie,

c) 0 do 30% wagowych, w przeliczeniu na łączną wagę składników polimerowych, środka zapobiegającego sklejaniu, przy czym jako składnik b) kompozycja proszkowej dyspersji zawiera, niezobojętnione homopolimery łub kopolimery olefinowo nienasyconych kwasów mono- lub dikarboksylowych lub ich bezwodników, lub częściowo zobojętnione homopolimery olefinowo nienasyconych kwasów mono- lub dikarboksylowych lub ich bezwodników, lub częściowo zobojętnione kopolimery olefinowo nienasyconych kwasów mono- lub dikarboksylowych, lub ich bezwodników o zawartości kwasu powyżej 80% molowych w przypadku kopolimerów z alkenami zawierającymi 3 do 12 atomów węgla lub ze styrenem

186 209 i o zawartości kwasu od 50 do 99% molowych w przypadku pozostałych kopolimerów, przy czym ciężar cząsteczkowy wymienionych polimerów wynosi < 250000 g/mol, oznaczony jako wagowo średni ciężar cząsteczkowy a wartość pH wodnej redyspersji proszkowej dyspersji wynosi poniżej 4,5.
27. Sposób według zastrz. 26, znamienny tym, że stosuje się wodną dyspersję polimerową wytworzoną z redyspergowalnej kompozycji proszkowej dyspersji, która jako składnik b) zawiera, homopolimery lub kopolimery kwasu akrylowego, kwasu metakrylowego lub kwasu maleinowego (bezwodnika), zwłaszcza kwas poliakrylowy, kwas polimetakrylowy lub kopolimery zawierające jednostki kwasu akrylowego, kwasu metakrylowego lub kwasu maleinowego (bezwodnika) i jednostki kopolimeryzowalnych z nimi monomerów o zawartości kwasu w tych kopolimerach powyżej 80% molowych.
28. Sposób według zastrz. 26 albo 27, znamienny tym, że stosuje się wodną dyspersję polimerową wytworzoną zredyspergowalnej kompozycji proszkowej dyspersji o zawartości składnika b) w kompozycji proszkowej dyspersji od 2 do 40% wagowych, w przeliczeniu na polimer bazowy.
29. Sposób według zastrz. 26, znamienny tym, że stosuje się wodną dyspersję polimerową wytworzoną z redyspergowalnej kompozycji proszkowej dyspersji zawierającą jeszcze do 100% wagowych w przeliczeniu na bazowy polimer substancji nadających przyczepność.
30. Sposób według zastrz. 26, znamienny tym, że stosuje się wodną dyspersję polimerową wytworzoną z redyspergowalnej kompozycji proszkowej dyspersji zawierającą jeszcze środek zobojętniający, taki jak NaOH, KOH, Ca(OH)₂.