PL175263B1 - Taśma tekstylna usztywniająca i sposób wytwarzania taśmy tekstylnej usztywniającej - Google Patents

Abstract

1. Tasma tekstylna usztywniajaca klejona na goraco z dzianiny rzadkowej, znamienna tym, ze wszystkie wlókna tasmy, w tym osnowa wykonana z nici ciaglych wielowlóknowych o ciaglych wlók- nach, skladaja sie z surowca celulozowego. 3. Sposób wytwarzania tasmy tekstylnej usztywniajacej, w którym tasme tekstylna klei sie na goraco z dzianiny rzadkowej, znamienny tym, ze dzianine rzadkowa, zlozona wylacznie z nici z surowca celulozowego, korzystnie z wiskozy i posiadajaca osnowe wykonana wylacznie z nici ciaglych wielowlóknowych o ciaglych wlóknach, nawilza sie, a nastepnie prasuje sie mechaniczne poprzez przepuszczenie dzianiny rzadkowej po- miedzy cylindrem, ogrzanym do temperatury co najwyzej 130°C, a tasma prasujaca, po czym na- nosi sie na nich punktowo topliwy polimer. PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest taśma tekstylna usztywniająca do usztywniania elementów odzieży, a w szczególności taśma tekstylna, która może stanowić usztywnienie klejone na gorąco poprzez punktowe naniesienie na jedną z jej stron topliwego polimeru oraz sposób wytwarzania taśmy tekstylnej usztywniającej.

Generalnie, znane są dwa rodzaje taśm dla usztywnienia klejonego na gorąco: taśmy tekstylne właściwe oraz welony. Taśmy tekstylne właściwie uzyskuje się przez tkanie lub dzianie nici podczas gdy wykonanie welonów polega na uformowaniu warstwy włókien ciągłych lub nieciągłych oraz ich konsolidację. Każda z tych dwu rodzajów taśm wykazuje zalety i wady.

Zaletą welonów są niskie koszty wykonania ale wykazują one na ogół odchylenia gęstości, nieregularność powierzchni oraz niewystarczającą stabilność wymiarową.

Wytwarzanie taśm metodą dziania lub tkania nadaje taśmom tekstylnym właściwym jednorodność strukturalną oraz stabilność w stopniu dużo większym niż w przypadku welonów.

Z opisu europejskiego zgłoszenia patentowego nr EP 0 481 861 znana jest taśma tekstylna usztywniająca wykonana metodą dziania. W opisie tym ujawniony został materiał włókienniczy klejony na gorąco, którego wątek jest dziany i przynajmniej wątek utworzony jest z przędzy syntetycznej złożonej z cienkich włókien o numerze przędzy mniejszym niż 0,13 teksa.

Również z tego opisu europejskiego zgłoszenia patentowego nr EP 0 481 861 znany jest sposób wytwarzania taśmy tekstylnej usztywniającej. W ramach tego znanego sposobu najpierw przeprowadza się operację dziania, po czym dziany wątek poddaje się operacji termicznego kurczenia tak, aby dzianina uzyskana w wyniku tej operacji miała z jednej strony powierzchnię zewnętrzną utworzoną zasadniczo z przędzy wątku, a zatem z mikrowłókien. Następnie na tę stronę nanosi się topliwy polimer.

175 263

Z racji szczególnych wymagań związanych z ochroną środowiska podejmuje się starania we wszystkich dziedzinach zmierzające do zastosowania materiałów, które nie stanowią źródła nieodwracalnych skażeń.

Celem wynalazku jest opracowanie usztywniającej taśmy klejonej na gorąco, która spełniałaby wymagania ochrony przyrody i miałaby postać taśmy tekstylnej.

Taśma tekstylna usztywniająca klejona na gorąco z dzianiny rządkowej, według wynalazku charakteryzuje się tym, że wszystkie włókna taśmy, w tym osnowa wykonana z nici ciągłych wielowłóknowych o ciągłych włóknach, składają się z surowca celulozowego.

Korzystnie taśma wykonana jest wyłącznie z wiskozy.

Sposób wytwarzania taśmy tekstylnej usztywniającej, w którym taśmę tekstylną klei się na gorąco z dzianiny rządkowej, według wynalazku polega na tym, że dzianinę rządkową, złożoną wyłącznie z nici z surowca celulozowego, korzystnie z wiskozy i posiadającą osnową wykonaną wyłącznie z nici ciągłych wielowarstwowych o ciągłych włóknach, nawilża się, a następnie prasuje się mechanicznie poprzez przepuszczenie dzianiny rządkowej pomiędzy cylindrem, ogrzanym do temperatury co najwyżej 130°C, a taśmą prasującą, po czym nanosi się na nią punktowo topliwy polimer.

Korzystnie po punktowym naniesieniu topliwego polimeru taśmę tekstylną usztywniającą ponownie nawilża się i prasuje się mechanicznie, poprzez jej przepuszczanie pomiędzy ogrzanym cylindrem a taśmą prasującą, przy czym utrzymuje się temperaturę cylindra co najwyżej 80°C.

Korzystnie na taśmę tekstylną usztywniającą nanosi się punktowo polimer o niskiej temperaturze topnienia.

Taśma usztywniająca wykonana wyłącznie z wiskozy posiada zdolność do biodegradacji wynikającą ze słabej odporności tego surowca na działanie mikroorganizmów. A zatem cecha, która dotychczas uważana była za wadę, stała się zaletą taśmy, pozwalając na realizację celu wynalazku, czyli wytworzenie taśmy tekstylnej o splocie rządkowym, która może być użyteczna dla wykonania usztywnienia klejonego na gorąco i nie zanieczyszcza środowiska.

Pożądanym jest, by dzianina rządkowa, przed punktowym naniesieniem na nią topliwego polimeru, została nawilżona przy użyciu rozpylonej mgiełki wodnej lub pary nasyconej, a następnie sprasowana mechanicznie przechodząc pomiędzy ogrzanym cylindrem i taśmą prasującą, przy czym temperatura cylindra nie powinna przekraczać 130°C.

Po sprasowaniu, dzianina o splocie rządkowym, zostaje wysuszona i ustabilizowana na gladziarce filcowej.

Ta wstępna obróbka pozwala nadać dzianinie rządkowej takie cechy jak kontrolowany skurcz oraz stabilność, wystarczające dla wykorzystania jej w charakterze usztywniającej taśmy tekstylnej klejonej na gorąco.

Prasowanie mechaniczne powoduje, że tkanina niezależnie od stabilności, staje się sprężysta i rozciągliwa w kierunku osnowy, co nadaje usztywnieniu zdolność dostosowania się do zmian wymiarowych usztywnianej tkaniny.

Stabilność ta może być jeszcze poprawiona przez poddanie usztywnienia klejonego na gorąco, po punktowym naniesieniu topliwego polimeru, powtórnej obróbce podobnej do pierwszej, polegającej na prasowaniu mechanicznym, z tym, że temperatura cylindra podgrzewającego nie przekracza 80°C.

Sposób wykonania usztywniającej taśmy tekstylnej z wiskozowej dzianiny, osnowowej dla usztywnienia klejonego na gorąco, według wynalazku uwidoczniony został w przykładzie wykonania na załączonym rysunku, na którym pokazany jest schematycznie proces obróbki polegającej na prasowaniu mechanicznym wspomnianej dzianiny.

Taśma tekstylna w postaci dzianiny rządkowej, zwanej także dzianiną o splocie rządkowym, wykonana jest całkowicie z nici wiskozowych. Dzianina ta jest wykonana na dziewiarce osnowowej lub typu Rachel, z wprowadzeniem wątka. Mówiąc bardziej szczegółowo, nitka, która jest regularnie wprowadzona pomiędzy oczka w kierunku szerokości dzianiny, i którą nazwiemy nitką wątka przez analogię z tkaniem, jest nitką w postaci przędzy

175 263 z włókien nieciągłych, albo jest włóknem ciągłym. Natomiast nitki tworzące oczka dzianiny, są wykonane jako nitki wielowłóknowe z ciągłych włókien wiskozowych.

Tego rodzaju dzianina rządkowa posiada, pod względem odporności na mikroorganizmy, te same właściwości co wiskoza, czyli może być łatwo rozłożona przez bakterie, a ponadto może ulegać rozkładowi pod działaniem pleśni, która rozwija się w środowisku kwaśnym.

Budowa dzianiny rządkowej z osnową wykonaną wyłącznie z nitek ciągłych wielowłóknowych jest szczególnie odpowiednia dla zastosowania do usztywnienia klejonego na gorąco.

Dla dzianiny rządkowej o 30 do 120 gramach na m², wykonanej na dziewiarce osnowowej lub dziewiarce typu Rachel z wprowadzeniem wątka, nitka wątka jest z wiskozy i ma numerację od l0 do 100 teksów. Każde z włókien ciągłych, bądź nieciągłych, z których wykonana jest wspomniana nitka posiada numerację rzędu 100 militeksów. Nitki, z których wykonane są oczka dzianiny są nitkami ciągłymi od 4,4 do 15 teksów, których ciągłe włókna mają numerację od 100 do 600 militeksów.

Dzianina rządkowa, po wyjściu z dziewiarki, jest płukana lub farbowana, a następnie poddana ewentualnie procesowi drapania celem poprawienia faktury i zwiększenia objętości dzianiny. Następnie dzianinie przywraca się właściwą szerokość na ramie napinającej, a potem poddana ona zostaje obróbce polegającej na prasowaniu mechanicznym, celem uzyskania dobrej stabilności wymiarowej.

Obróbka ta, polegająca na prasowaniu mechanicznym zastępuje termiczną obróbkę powodującą skurcz i stabilizację, której zazwyczaj poddawana jest usztywniająca taśma tekstylna klejona na gorąco, wykonana z włókien sztucznych.

Ten sposób obróbki polegającej na prasowaniu mechanicznym jest sam w sobie znany, szczególnie w procesie SANFOR.

Na rysunku uwidoczniono przedmiot wynalazku w przykładzie wykonania. Rysunek przedstawia: cylinder podgrzewający 1 i gumową taśmę prasującą 2, pomiędzy które wprowadza się dzianinę rządkową 3 podlegającą obróbce.

Taśma prasująca 2 jest taśmą bez końca, zamontowaną na walcach 4, 5 i 6 rozmieszczonych w taki sposób, aby wspomniania taśma 2 przylegała do części powierzchni cylindra podgrzewającego 1.

Walec wejściowy 4 posiada urządzenie, nie uwidocznione, które umożliwia regulowanie nacisku taśmy 2 na cylinder 1.

Dzianina rządkowa 3 jest wprowadzana pomiędzy cylinder podgrzewający 1 i taśmę prasującą 2 w okolicy walca wejściowego 4. Przed tym wprowadzeniem dzianina rządkowa 3 została nawilżona parą, lub rozpyloną mgiełką. Otrzymany stopień jest pochodną warunków wprowadzania dzianiny rządkowej 3, prędkości liniowych odpowiednio cylindra podgrzewającego 1 i taśmy prasującej 2, jak również regulacji urządzenia dociskowego umieszczonego na walcu 4. Ten skurcz dzianiny rządkowej 3 jest funkcją wilgotności i temperatury.

Jest zrozumiałym, że celem uzyskania dzianiny rządkowej dla usztywnienia klejonego na gorąco o określonej szerokości, należy koniecznie uwzględnić, już w procesie dziania, stopień skurczu uzyskanego w toku obróbku polegającej na prasowaniu mechanicznym.

Temperatura cylindra podgrzewającego, w przypadku użycia wiskozy jest rzędu od 100 do 130°C.

Po obróbce, polegającej na prasowaniu mechanicznym, dzianina rządkowa może być poddawana dodatkowej obróbce wykończającej, polegającej np. na drapaniu, w celu powiększenia jej objętości i poprawienia faktury.

Następnie, na jedną ze stron dzianiny rządkowej nanosi się topliwy polimer. Wybór polimeru oraz sposób punktowego nanoszenia tego polimeru na powierzchnię wyżej wspomnianej dzianiny rządkowej nie są znamienne dla niniejszego wynalazku. Mogą tu wchodzić w grę kopoliamidy i/lub kopoliestry termoutwardzalne i/lub pochodne jednego z nich, bądź obydwu, same, bądź w kombinacjach z termoutwardzalnymi kopolimerami.

175 263

Jakkolwiek ilości termoutwardzalnych polimerów w stosunku do wagi usztywnienia klejonego na gorąco są niewielkie, to dla nadania całości zdolności do biodegradacji, pożądanym jest stosowanie polimerów o niskiej temperaturze topnienia.

Wspomniany produkt klejący na gorąco może występować w postaci dyspersji wodnej, bądź proszku, a sposób jego punktowego naniesienia zależy od odpowiedniej postaci stosowanej w danym przypadku.

Dla dalszej poprawy stabilności wymiarowej usztywnienia klejonego na gorąco, może być w pewnych przypadkach korzystnym poddanie wspomnianego usztywnienia klejonego na gorąco dodatkowej obróbce polegającej na prasowaniu mechanicznym podobnym do tego, które zostało opisane powyżej, lecz przy niższej temperaturze walca podgrzewającego 1, a mianowicie przy temperaturze rzędu 40 do 80°C.

Poza wiskozą możliwe jest zastosowanie innych materiałów z celulozy o zdolności do biodegradacji, takich jak octan celulozy oraz - w przypadku wątka - bawełnianych.

175 263

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 2,00 zł

Claims (5)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Taśma tekstylna usztywniająca klejona na gorąco z dzianiny rządkowej, znamienna tym, że wszystkie włókna taśmy, w tym osnowa wykonana z nici ciągłych wielowłóknowych o ciągłych włóknach, składają się z surowca celulozowego.
2. 2. Taśma według zastrz. 1, znamienna tym, że wykonana jest wyłącznie z wiskozy.
3. 3. Sposób wytwarzania taśmy tekstylnej usztywniającej, w którym taśmę tekstylną klei się na gorąco z dzianiny rządkowej, znamienny tym, że dzianinę rządkową, złożoną wyłącznie z nici z surowca celulozowego, korzystnie z wiskozy i posiadającą osnowę wykonaną wyłącznie z nici ciągłych wielowłóknowych o ciągłych włóknach, nawilża się, a następnie prasuje się mechaniczne poprzez przepuszczenie dzianiny rządkowej pomiędzy cylindrem, ogrzanym do temperatury co najwyżej 130°C, a taśmą prasującą, po czym nanosi się na nich punktowo topliwy polimer.
4. 4. Sposób według zastrz. 3, znamienny tym, że po punktowym naniesieniu topliwego polimeru taśmę tekstylną usztywniającą ponownie nawilża się i prasuje się mechanicznie, poprzez jej przepuszczanie pomiędzy ogrzanym cyllndrem a taśmą prasującą, przy czym utrzymuje się temperaturę cylindra co najwyżej 80°C.
5. 5. Sposób według zastrz. 3 albo 4, znamienny tym, że na taśmę tekstylną usztywniającą nanosi się punktowo polimer o niskiej temperaturze topnienia.

   * * *