PL174756B1 - Sposób wytwarzania wyrobu piekarniczego i wieloczęściowa forma piekarnicza - Google Patents

Abstract

1. Sposób wytwarzania wyrobu piekarnicze- go z ciasta na wafle, przykladowo jadalnego rozka lub kubka do lodów, za pomoca wieloczesciowej formy piekarniczej, znamienny tym, ze po napel- nieniu czesci dolnej formy ciastem na wafle, czesc górna formy i czesc dolna formy tak wzajemnie sie przybliza, az czesc pierscieniowa przylgnie do otworu czesci dolnej z naprezeniem wstepnym i zamknie otwór, po czym po ewentualnie wstepnym pieczeniu, przykladowo przez 10 sekund, rdzen for- my przesuwa sie skokowo do czesci dolnej formy, w przyblizeniu do polozenia, odpowiadajacego osta-- tecznej grubosci scianki gotowego wyrobu piekar- niczego, korzystnie na okres 1 do 4 sekund, a nastepnie rdzen formy cofa sie do polozenia, odpo- wiadajacego w przyblizeniu podwójnej lub potrój-- nej grubosci gotowego wyrobu piekarniczego i w tym polozeniu przeprowadza sie proces pieczenia jednego rozka do lodów przez okolo 100 sekund, po czym rdzen formy przesuwa sie w polozenie ostatecznej grubosci scianki, a wyrób piekarniczy zageszcza sie i przeprowadza sie dopiekanie przy- kladowo przez 60 sekund, a w koncu oddziela sie czesc górna od czesci dolnej formy, z zachowaniem stabilizacji wyrobu piekarniczego podczas otwiera- nia formy, i wyjmuje sie wzglednie wypycha. Fig 7 PL PL PL

Description

Ί. Forma według zastrz. 1, znamienna tym, że azęśń pierścieniowa (6, 15) i rdzeń (2, 13) wraz z trzpinninm prowadzącym )3, 14) są wykonana z różnych mitnnałów, przykładowo mosiądzu ( stali.

Przadmiotam wynalazku jast sposób wytwarzania wyrobu piakarniczaro z ciasta na wafla oraz wialocześciowa forma piakarnicza do wytwarzania wyrobu piakarniczaro z ciasta na wafla lub tp., np. jadalnago rożka lub kUbka do lodów.

Do przamysłowago wytwarzania rożków do lodów albo kubków do lodów z ciasta na wafla albo podobnaj miaszaniny piakarniczaj znana są formy piakarnicza, w których duża ilość stożkowych rdzani formy, która wystają z płyty kształtowaj górnaj cześci formy, wchodzą w stożkowa wybrania dolnaj czerci formy. Po napełnianiu stożkowych wybrań płynnym ciastam na wafla nastepuja wiaiokrotna zamykania i otwiarania ogrzawanaj formy, podczas których uchodzi para i rasztki ciasta, a poniaważ w taj fazia wytwarzania formy nia napałnia sie całkowicia, to na produkcia końcowym można rozpoznać z zawnątrz różnica w zabarwianiu. W końcu forma zostaja ostatacznia zamknieta, a produkt i wiec np. rożak do lodów, zostaja dopiaczony.

W calu otrzymania trwatego produktu końcowago zwieksza sie zazwyczaj zawartość cukru w ciaOcia. Jadnak wskutak tago produkt ma skłonności do sklajania sie z formą. Mogą powstawać problamy przy wyjmowaniu z formy. Oczyszczania formy piakarniczaj jast pracochłonna, poniaważ przad ostatacznym zamknieciam formy wypływa z niaj, wzglednia wytryskuja stosunkowo duża ilość ciasta podczas powtarzającago sie otwierania i zamykania formy.

Zadaniam wynalazku jast opracowania sposobu wytwarzania wyrobu piakarniczago, który odznaczałby sie trwałym korpusam o równomiarnym zabarwianiu, dokładnia odpowiadającym formia piakarniczaj.

Zadania to zostało rozwiązana dzieki tamu, ża po napałnianiu cześci dolnaj formy ciastam na wafla, cześć górna formy i cześć dolna formy tak wzajamnia się przybliża, aż piarścianiowa cześć formy przylgnia do otworu w cześci dolnaj formy z napreżaniam wstepnym i zamknia otwór, po czym po awantualma wstepnym piaczaniu, przykładowo przaz 10 sakund, rdzań formy przasuwa sie skokowo do cześci dolnaj formy, w przybliżaniu do położania, odpowiadającago ostltacznaj grubości ścianki gotowago wyrobu piakarniczago, korzystnia na okras 1 do 4 sakund, a nastepnia rdzań formy cofa sie do położania, odpowiadającago w przybliżaniu podwójnaj lub potrójnaj grubości gotowago wyrobu piakarniczago i w tym położaniu przaprowadza sie procas piaczania jadnago rożka do lodów przaz około 100 sakund, po czym rdzań formy przasuwa sie w położania, w którym osiąga sie ostataczną grubość ścianki, wyrób piakarniczy zageszcza sie i przaprowadza sie dopiakania przykładowo przaz 60 sakund, a w końcu oddziala sie cześć górną formy cześci dolnaj formy z zachowaniam stabilizacji wyrobu piakarniczago podczas otwierania formy i wyjmuja sie, względnia wypycha wyrób piakarniczy.

Po zamknięciu formy pinkarniczaj przaz cześć p(erśc(nn(ową formy, dzieki błyskawicznamu wsunieciu rdzania aż do jago położania końcowago do cześci dolnaj formy, ciasto na wafla zostaja pawnia rozdzialona aż do ostatniago narożnika formy i ustabilizowana przaz nastepujący potam piarwszy procas piaczania przy cofnietym rdzaniu formy i zbyt dużaj grubości ścianki. Rdzań formy jast wsuwany ponownia w położania końcowa przy zageszczaniu i nastepuja ostataczna wypiekania. Przaz dobór proporcji zageszczania i dopasowania czasu piaczania przad i po końcowym zageszczaniu można bardzo pracyzyjma wpływać na trwałość produktu końcowago. Dlatago taż sposób nadaje sie równiaż do wytwarzania biologicznia rozkładanych pojamników i tak zwanych jadalnych opakowań.

174 756

Zadaniem wynalazku jest również opracowanie wieloczęściowej formy piekarniczej, która byłaby łatwo napełniana, praktycznie nie wytwarzała odpadów, w postaci ciasta wypływającego z formy, i umożliwiają natychmiastowe rozdzielenie ciasta na całym wydrążonym korpusie formy z uzyskaniem zwartych, trwałych wyrobów piekarniczych o jednorodnym zabarwieniu, bez niedogodności w postaci zwiększonej zawartości cukru.

Zadanie to zostało rozwiązane dzięki temu, że trzpień prowadzący rdzenie formy jest otaczany przez część pierścieniową, która jest umieszczona przesuwnie wobec rdzenia i obciążona wobec części dolnej formy siłą sprężyn naciskowych, które z jednej strony opierają się na płycie kształtowej części górnej formy, a z drugiej strony na części dolnej.

Korzystnie pierścieniowa część formy od strony czołowej, zwróconej do części dolnej formy, na swoim obwodzie posiada zarys zewnętrzny wyrobu piekarniczego, przykładowo rożka do lodów i podczas procesu wytwarzania do części dolnej formy, z pozostawieniem co najmniej jednego wylotu dla pary.

Według wynalazku na co najmniej jednej części formy poza powierzchnią podziału, jest usytuowany co najmniej jeden wylot dla pary.

W innym korzystnym wykonaniu część dolna formy jest podzielona osiowo i ukształtowana z wybraniem odtwarzającym zarys zewnętrzny dolnego obszaru rożka do lodów oraz zarys jego górnej krawędzi w rodzaju talerza w obszarze powierzchni podziałowej formy i, że część pierścieniowa formy ma czołowy zarys zewnętrzny, odpowiadający zarysowi górnej krawędzi w rodzaju talerza rożka do lodów i zarys wewnętrzny powierzchni pierścieniowej, odpowiadający zarysowi zewnętrznemu górnej części rożka do lodów.

Przy tym jest celowe, jeżeli część pierścieniowa formy jest wyposażona w co najmniej jeden wylot dla pary, usytuowany na jej cylindrycznej powierzchni, który podczas końcowego procesu wywarzania jest zamknięty przez przesuwny trzpień prowadzący.

Korzystnie część pierścieniowa i rdzeń wraz z trzpieniem prowadzącym są wykonane z różnych materiałów, przykładowo mosiądzu i stali.

Ponieważ pierścieniowa część, przysunięta do rdzenia formy pod wpływem siły sprężyny, zamyka formę, w rodzaju pokrywy, jeszcze zanim rdzeń kształtowy osiągnięcie swoje położenie końcowe w dolnej części formy. W ten sposób powstają idealne przesłanki dla jednorodnego rozdzielenia masy, skuteczna ochrona przed niekontrolowanym wypływaniem masy ciasta i utrzymania krótkich kanałów odpowietrząjąca, względnie wylotów pary w płaszczyźnie podziału między częścią pierścieniową formy a częścią dolną formy.

Forma piekarnicza jest uwidoczniona w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia otwartą formę, fig. 2a - zamknięta formę z nie całkowicie wsuniętym rdzeniem formy, fig. 2b - tę samą formę, z całkowicie wsuniętym rdzeniem formy, fig. 3 - formę z cofniętym rdzeniem formy, fig. 4 - formę z całkowicie wsuniętym rdzeniem formy, fig. 5 - inną postać wykonania formy w stanie otwartym, fig. -6'- formę według fig. 5, zamkniętą przy nie całkowicie wsuniętym rdzeniu formy i otwartym wylocie pary na zewnątrz płaszczyzny podziału, a fig. 7 - formę według fig. 5 i 6 z całkowicie wsuniętym rdzeniem formy.

Wieloczęściowa forma piekarnicza według fig. 1 do 4 do wytwarzania prostego rożka do lodów zawiera płytę kształtową 1, na której jest zamocowany sztywno, zasadniczo stożkowy rdzeń 2, zakończony trzpieniem prowadzącym 3. Rdzeń 2, który stanowi wewnętrzny zarys rożka do lodów, wchodzi w stożkowe wybranie 4 w części dolnej 5 formy, która jest podzielona osiowo na dwie połówki. Stożkowe wybranie 4 kształtuje zewnętrzny zarys rożka do lodów.

Część promieniowa 6 formy otacza trzpień prowadzący 3 rdzenia 2 i jest przesuwna w kierunku osiowym wbrew sile sprężyny 7. Płyta kształtowa 1 z rdzeniem 2, trzpieniem prowadzącym 3 i częścią pierścieniową 6 tworzą część górną 8 formy.

174 756

Przy zamykaniu formy, a więc przy zbliżaniu części górnej 8 do części dolnej 5 aż do położenia według fig. 4, powierzchnia stożkowa 9 części pierścieniowej 6 styka się najpierw z krawędzią wybrania 4 i tam przylega. Szczeliny 10 na powierzchni stożkowej 9 zapewniają wentylację, względnie wylot pary z zamkniętej' formy. Figura 2a przedstawia formę w położeniu pośrednim i przy dalszym zamykaniu formy, rdzeń wchodzi głęboko w wybranie 4, aż do chwili, gdy płyta kształtowa 1 zetknie się z częścią pierścieniową 6, a sprężyny 7 są całkowicie ściśnięte. Szczelina między rdzeniem 2 a ścianą wybrania 4 określa grubość ścianki produktu końcowego.

Wytwarzanie rożka do lodów można realizować w ten sposób, że w położeniu według fig. 1, wybranie 4 części dolnej 5 napełnia się płynnym ciastem na wafle w odpowiedniej ilości, a następnie ogrzaną formę według fig. 2a zamyka się, wypieka się, przy czym forma podczas tego procesu przyjmuje końcowe położenie zagęszczania według fig. 2b. Po cofnięciu części górnej 8 i otwarciu części dolnej 5, produkt końcowy zostaje wyjęty, przy czym część pierścieniowa 6 wykonuje funkcje ścinania ciasta, o ile rdzeń 8 został wyjęty z gotowego produktu.

Szczególny sposób wytwarzania jadalnego rożka do lodów, z ciasta na wafle jest przedstawiony na fig. 1 do 4. Jak to przedstawiono powyżej w uproszczony sposób, część dolna 5 według fig. 1 zostaje napełniona odpowiednią ilością ciasta na wafle. Następnie część górną 8 przysuwa się tak daleko do części dolnej 5, aż część pierścieniowa 6 swoją powierzchnią stożkową 9 przylega do krawędzi wybrania 4 i w ten sposób zamyka formę, z wyjątkiem szczeliny 10. W tym położeniu, które jest przedstawione na fig. 2a, następuje proces pieczenia przykładowo przez 10 sekund. Następnie rdzeń 2 przyjmuje skokowo swoje położenie końcowe (fig. 2b) i natychmiast (po upływie 1 do 4 sekund) cofa się ponownie do swojego położenia według fig. 3. Tym samym lekko zapieczony produkt przyjmuje w krótkim czasie swoją postać końcową, przy czym wszystkie puste przestrzenie formy są wypełnione w sposób wymuszony. Przez następujące cofnięcie formy w położenie według fig. 2b, w którym szerokość szczeliny 10 między częścią dolną 5 a rdzeniem 2 odpowiada w przybliżeniu podwójnej lub potrójnej grubości ścianki produktu końcowego, następuje właściwy proces pieczenia, przebiegający przykładowo 100 sekund, po czym rdzeń 2 zostaje przesunięty w położenie końcowe według fig. 4 i wyrób zagęszcza się, po czym następuje dopieczenie w czasie około· 60 sekund. Jak wynika z fig. 2 do 4, podczas spiekania (fig. 2a), błyskawicznego wsunięcia rdzenia 2 (fig. 2b) i podczas właściwego pieczenia (fig. 3) oraz dopiekania (fig. 4), forma pozostaje zamknięta, ponieważ część pierścieniowa 6 zamyka formę tak, że w każdym razie przez szczeliny 10 może uchodzić wyłącznie para, a nie ciasto.

Jak wspomniano, część pierścieniowa 6 zatrzymuje najpierw gotowy wyrób piekarniczy po wyciągnięciu rdzenia 2 z części dolnej 5 tak, że wyrób piekarniczy nie przykleja się do rdzenia 2. Następnie część dolna 5 zostaje osiowo podzielona, a gotowy wyrób piekarniczy wypada lub może być wyjęty. W sposobie wytwarzania można zrezygnować z wymienionego zapiekania, a ciasto na wafle, po wprowadzeniu w wybranie 4 gorącej części dolnej 5 przez skokowe zanurzenie rdzenia 2, przy zamkniętej formie, może być rozdzielone aż do ostatniego narożnika formy.

W innym wykonaniu formy piekarniczej według fig. 5 do 7 dla rożka do lodów, która jest zaopatrzona w krawędź w rodzaju talerza, w przybliżeniu na 2/3 całkowitej wysokości rożka do lodów, zawiera ona również płytę kształtową 12, na której jest sztywno zamocowany rdzeń 13 z trzpieniem prowadzącym 14. Na trzpieniu prowadzącym 14 przesuwa się część pierścieniowa 15. Sprężyny 16 odsuwają część pierścieniową 15 do płyty kształtowej · 12. W celu lepszej przejrzystości rysunku, na fig. 5 do 7 nie przedstawiono ograniczników ruchu, które uniemożliwia wypadnięcie części pierścieniowej 15. Płyta kształtowa 12 jest ruchoma wobec podzielonej osiowo na dwie części dolnej 17, której wybranie 18 kształtuje zarys zewnętrzny stożkowego rożka do lodów oraz jego wspomnianą krawędź w rodzaju talerza. Figury 5 do 7 przedstawiają część dolną Ϊ7 w pionowej płaszczyźnie podziału. Część dolna 17 zawiera u góry wybranie dla krawędzi w rodzaju talerza dla rożka do lodów. Na części pierścieniowej 15 jest ukształtowany od strony czołowej negatyw górnej strony krawędzi w rodzaju talerza dla rożka do lodów. Cylindryczna i lekko stożkowa powierzchnia wewnętrzna części pierścieniowej 15 kształtuje stronę zewnętrzną górnej części rożka do lodów w pobliżu otworu przyjmującego. Rdzeń 13 określa cały zarys wewnętrzny rożka do lodów, składający się ze stożkowej części dolnej i w przybliżeniu cylindrycznej części górnej z żebrami wewnętrznymi.

Na stronie czołowej części pierścieniowej 15 jest ukształtowana jedna lub szereg szczelin 19, przykładowo sześć szczelin, przedstawionych względem siebie każdorazowo o 60°, które przebiegają promieniowo i tworzą kanał, który łączy powierzchnię uszczelniającą, między częścią dolną 17 a częścią pierścieniową 15 tak, że przy zamkniętej formie (fig. 6, 7) może tędy wypływać para. Szczeliny 19 mogą być również ukształtowane w części dolnej 17 na powierzchni uszczelniającej. Ponadto w części pierścieniowej 15 na jej cylindrycznej powierzchni jest usytuowany jeden lub szereg wylotów 20 dla pary, przykładowo dwa otwory, przestawione względem siebie o 180 . Naprzeciw nich leży wewnętrzny trzpień prowadzący 14, który jest przesuwny razem z rdzeniem 13 i wylot 20 dla pary (fig.7).

Proces wytwarzania rożka do lodów jest następujący:

W przypadku otwartej formy według fig. 5, płyta kształtowa 12 jest tak daleko odsunięta od części dolnej 17, że do stożkowego wybrania 18 można wprowadzić ciasto. Następnie płyta kształtowa 12 zostaje opuszczana na część dolną 17, aż część pierścieniowa 15 przylgnie do górnej powierzchni części dolnej 17 (fig. 6).

Dzięki sprężynowaniu części pierścieniowej 15 powstaje samoregulujące się uszczelnienie. Dzięki temu forma jest zamknięta. Przez wnikający rdzeń 13 i strumień pary, ciasto przyjmuje w przybliżeniu ostateczną postać, jednak że jest jeszcze zbyt duża grubość ścianek. Podczas pieczenia wstępnego w położeniu według fig. 6 (około 20 sekund) para wypływa zarówno przez szczeliny 19, jak również przez wyloty 20. Przez wstępne pieczenie i utratę wody, ciasto zestala się do plastycznej postaci pośredniej.

Zagęszczenie masy następuje dzięki temu, że płytę kształtową 12 przesuwa się w położenie końcowe (fig. 7). W położeniu części pierścieniowej 15 wobec części dolnej 17 nic się nie zmienia, jednak głębiej wnikający rdzeń 13 sprasowuje zapieczone, zaopatrzone w puste przestrzenie ciasto, aż uzyska ono ostateczne wymiary. Przy tym puste przestrzenie zmniejszają się i następuje całkowite dopieczenie ciasta. Przy całkowitym opuszczeniu płyty kształtowej 12, zewnętrzna powierzchnia trzpienia prowadzącego 14 rdzenia 13 przesuwa się przed wewnętrzne ostrokrawędziowe ujścia wylotów 20 dla pary i zamyka je. W górnej części ciasta następuje zmiana kierunku przepływu resztek pary w kierunku szczelin 19, które w tym przykładzie wykonania leżą na poziomej powierzchni podziału w pierścieniowej części formy 15 pomiędzy nią a częścią dolną 17 formy.

Na powierzchni płaszcza tulei prowadzącej 14 może być umieszczony pierścień uszczelniający.

Wyjmowanie z formy przebiega bardzo korzystnie etapami, tak że rożek do lodów, również w przypadku obróbki lepkich ciast z zawartością cukru, nie zostaje zniszczony ani odkształcony. Przez uniesienie płyty kształtowej 12 z położenia według fig. 7 do położenia według fig. 6, rdzeń 13 odstaje od wnętrza utrwalonego i wypieczonego rożka do lodów. Sam rożek do lodów zostaje jeszcze zatrzymany w formie przez pierścieniową część 15 formy. Następnie płyta kształtowa 12 unosi również pierścieniową część 15 z rożka do lodów (fig. 5) i w końcu połówki części dolnej 17 zostają rozdzielone, dzięki czemu rożek do lodów wypada. Sama forma, a zwłaszcza obszar szczelin 19 i wylotów 20 dla pary pozostaje całkowicie czysty i nie ma skłonności do czopowania, ponieważ w odniesieniu do szczelin 19 na powierzchni podziałowej występuje efekt samooczyszczania, a wylot dla pary 20 po wypłynięciu pary zostają zamknięte przy

174 756 ściskaniu formy, przy czym dla procesu samooczyszczania jest korzystny efekt odcinania przez ostre krawędzie wewnętrzne wylotów dla pary 20, ukształtowanych tutaj jako otwory stożkowe. Również w przypadku tego wykonania może być stosowany sposób objaśniony do fig. 1 do 4.

Trzpień prowadzący 3 lub 14, może być wykonany jako walec obrotowy lub jako korpus z powierzchnią płaszcza o równoległych tworzących, postać owalu albo prostokąta, korzystnie część pierścieniowa 6,15 i rdzeń 2,13 wraz z trzpieniem prowadzącym 3,14 są wykonane z różnych materiałów, przykładowo mosiądzu i stali.

Claims (6)

1. Sposób wytwarzania wyrobu piekarniczego z ciasta na wafle, przykładowo jadalnego rożka lub kubka do lodów, za pomocą wieloczęściowej formy piekarniczej, znamienny tym, że po napełnieniu części dolnej formy ciastem na wafle, część górna formy i część dolna formy tak wzajemnie się przybliża, aż część pierścieniowa przylgnie do otworu części dolnej z naprężeniem wstępnym i zamknie otwór, po czym po ewentualnie wstępnym pieczeniu, przykładowo przez 10 sekund, rdzeń formy przesuwa się skokowo do części dolnej formy, w przybliżeniu do położenia, odpowiadającego ostatecznej grubości ścianki gotowego wyrobu piekarniczego, korzystnie na okres 1 do 4 sekund, a następnie rdzeń formy cofa się do położenia, odpowiadającego w przybliżeniu podwójnej lub potrójnej grubości gotowego wyrobu piekarniczego i w tym położeniu przeprowadza się proces pieczenia jednego rożka do lodów przez około 100 sekund, po czym rdzeń formy przesuwa się w położenie ostatecznej grubości ścianki, a wyrób piekarniczy zagęszcza się i przeprowadza się dopiekanie przykładowo przez 60 sekund, a w końcu oddziela się część górna od części dolnej formy, z zachowaniem stabilizacji wyrobu piekarniczego podczas otwierania formy, i wyjmuje się względnie wypycha.

2. Wieloczęściowa forma piekarnicza do wytwarzania wyrobu piekarniczego z ciasta na wafle lub tp., przykładowo jadalnego rożka do lodów lub kubka do lodów, składającego się z co najmniej jednej, przyjmującej ciasto na wafle, części dolnej formy, mającej zarys zewnętrzny wyrobu piekarniczego, w którą jest wsuwany zasadniczo stożkowy rdzeń części górnej formy, mającej wewnętrzny zarys wyrobu piekarniczego oraz otwory wylotowe do odprowadzania pary, powstającej w procesie pieczenia, znamienna tym, że trzpień prowadzący (3, 14) rdzenia (2, 13) jest otoczony częścią pierścieniową (6, 15), która jest umieszczona przesuwnie wobec rdzenia (2, 13) i obciążona wobec części dolnej (5, 17) siłą sprężyn naciskowych (7, 16), które z jednej strony opierają się na płycie kształtowej (1, 12) części górnej, a z drugiej strony na części dolnej (6, 15).

3. Forma według zastrz. 2, znamienna tym, że część pierścieniowa (6, 15) od strony czołowej, zwróconej do części dolnej (5, 17), na swoim obwodzie posiada zarys zewnętrzny wyrobu piekarniczego, przykładowo rożka do lodów i podczas procesu wytwarzania przylega do części dolnej (5,17) z pozostawieniem co najmniej jednego wylotu (10, 19) pary.

4. Forma według zastrz. 2, znamienna tym, że na co najmniej jednej części (15, 17) formy poza powierzchnią podziału, jest usytuowany co najmniej jeden wylot (20) dla pary.

5. Forma według zastrz. 4, znamienna tym, że część dolna (17) jest podzielona osiowo i jest ukształtowana z wybraniem (18), odtwarzającym zarys zewnętrzny dolnego obszaru rożka do lodów oraz zarys jego górnej krawędzi w rodzaju talerza, w obszarze powierzchni podziałowej formy i, że część pierścieniowa (15) formy ma czołowy zarys zewnętrzny, odpowiadający zarysowi górnej krawędzi w rodzaju talerza rożka do lodów i zarys wewnętrzny powierzchni pierścieniowej, odpowiadający zarysowi zewnętrznemu górnej części rożka do lodów.

6. Forma według zastrz. 5, znamienna tym, że część pierścieniowa (15) jest wyposażona w co najmniej jeden wylot (20) dla pary, usytuowany na cylindrycznej powierzchni części pierścieniowej (15), który podczas końcowego procesu wytwarzania jest zamknięty przez przesuwny trzpień prowadzący (14).