PL173104B1

PL173104B1 - Termoutwardzalna proszkowa kompozycja powłokowa

Info

Publication number: PL173104B1
Application number: PL93314997A
Authority: PL
Inventors: Richard F. Merritt; La Cuesta Sheppard Aurelia De; Kurt A. Wood
Original assignee: Inventa Ag
Priority date: 1992-07-27
Filing date: 1993-02-23
Publication date: 1998-01-30
Also published as: IL104776A0; CN1042739C; NO930536D0; FI104325B1; RO112289B1; PL297824A1; SK280046B6; KR940005765A; IL104776A; RU2131900C1; EP0582363B1; LV10467A; CA2089126A1; SI9300088B; NO305212B1; DK0582363T3; US5346960A; HUT66442A; AU665393B2; PL173087B1

Abstract

1. Termoutwardzalna proszkowa komozycja po- wlokowa o ulepszonych wlasciwosciach optycznych i poprawionym wygladzie, zawierajaca polimer z gru- pami kwasu karboksylowego i ß-hydroksyalkilo- amidowy srodek utwardzajacy, znamienna tym, ze zawiera polimer akrylowy jako polimer z grupami kwasu karboksylowego, ß -hydroksyalkiloamidowy srodek utwardzajacy o wzorze strukturalnym 1, w którym R1, oznacza atom wodoru lub grupe C1-C5al- kilowa, R2 oznacza atom wodoru, grupe C1 -C5alkilo- wa albo grupe o wzorze 2, w którym R1 ma znaczenie podane wyzej, A oznacza wiazanie chemiczne, jedno- albo wielowartosciowy rodnik organiczny pocho- dzacy od nasyconego, nienasyconego lub aromatycz- nego weglowodoru, obejmujacy podstawione rodniki weglowodorowe zawierajace 2-20 atomów wegla, m równe jest 1 - 2, n równe jest 0 - 2, z tym, z e m + n wynosi co najmniej 2 oraz 0,1 % do 15% wagowych w stosunku do ciezaru polimeru materialu zawierajacego grupy hydroksyalkiloamidu kwasu tluszczowego wy- branego z grupy obejmujacej dietanololauramid, dietanoloacetamid, dietanolokapramid i dietanoloste- aramid. WZÓR 1 WZÓ R 2 PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest termoutwardzalna proszkowa kompozycja powłokowa o ulepszonych właściwościach optycznych takich jak zmniejszony efekt skórki pomarańczowej (skórka pomarańczowa - brak pożądanej gładkości powłoki) i zwiększona rozróżnialność obrazu (DOI).

Wiadomo, że proszkowe kompozycje powłokowe są stosowane do malowania powierzchni metalowych. Takie kompozycje powłokowe są wyjątkowo cenne, gdyż ich stosowanie może znacznie zmniejszyć lub nawet wyeliminować rozpuszczalniki organiczne wchodzące w skład farb ciekłych. Gdy proszkowe kompozycje powłokowe utwardza się na ciepło, do otaczającej atmosfery ulatnia się co najwyżej niewielka ilość lotnych składników. Stanowi to znaczną zaletę w porównaniu z farbami ciekłymi, w przypadku których w czasie utwardzania na ciepło do atmosfery ulatnia się rozpuszczalnik organiczny.

W celu zapewnienia trwafości w warunkach zewnętrznych znane proszkowe kompozycje powłokowe wytwarzane są z poliestrów lub polimerów akrylowych zawierających grupy karboksylowe, z materiału zawierającego grupy kwasu dikarboksylowego i β-hydroksyalkiloamidowego środka utwardzającego. Wiadomo, że takie proszkowe kompozycje powłokowe i układy utwardzania są stabilne i wykazują dobre właściwości fizyczne.

Wiadomo również, że mechanizm utwardzania powłok proszkowych odgrywa istotną rolę w proszkowych kompozycjach powłokowych. Tak np. w opisie patentowym USA nr 4 801 680 ujawniono termoutwardzalną proszkową kompozycie powłokową zawierającą poliester z dwufUnkcyjnymi grupami karboksylowego oraz β-hydroksyalkiloamidowy środek utwardzający. W^zopisie patentowym USA nr 4 889 890 ujawniono kompozycję zawierającą polimer z grupami kwasu karboksylowego, materiał z grupami epoksydowymi zawierający więcej niż jedną grupę epoksydową w cząsteczce, oraz β-hydroksyalkiloamid. W opisie patentowym USA nr 4 417 022 ujawniono kompozycję powłokową określoną jako przeznaczoną do nanoszenia na mokro na podłoża, w skład której wchodzi utwardzalny składnik błonotwórczy zawierający poliol oraz reaktywny rozcieńczalnik organiczny zdolny do chemicznego łączenia się z utwardzanym składnikiem błonotwórczym. W opisie patentowym japońskim nr 01 034 471 ujawniono szybkoschnącą emulsyjną powłokę akrylową zawierającą polimer oparty na estrze akry lowym, wosk parafinowy oraz produkt reakcji kwasów tłuszczowych oleju kokosowego z dietanoloaminą jako dodatek przyspieszający schnięcie, przydatną do powlekania tapicerki samochodowej.

Znane proszkowe kompozycje powłokowe nie zawsze wykazują zadawalające właściwości optyczne takie jak połysk, zmniejszony efekt skórki pomarańczowej oraz rozróżnialriość obrazu (DOI). Celem wynalazku jest dostarczenie proszkowej kompozycji powłokowej o ulepszonych właściwościach optycznych takich jak połysk, zmniejszony efekt skórki pomarańczowej oraz rozróżnialność obrazu (DOI).

Układ utwardzający według wynalazku zapewnia uzyskanie ulepszonych właściwości optycznych w porównaniu ze znanymi układami, przy zachowaniu innych wymaganych właściwości fizycznych. Mechanizm utwardzania kompozycji według wynalazku jest oparty na polimerze akrylowym zawierającym grupy kwasowe, β-hydroksyulkiloumidowym środku utwardzającym oraz materiale zawierającym grupy hydroksyulkiloumidu kwasu tłuszczowego, co nieoczekiwanie poprawia właściwości optyczne takie jak zmniejszony efekt skórki.

Termoutwardzalna proszkowa kompozycja powłokowa według wynalazku zawiera polimer ak^^yyowy jako polimer z grupami kwasu karlbt^lks^ll^^wiego, β-hydΓoksyulkiloumidowy środek utwardzający o wzorze strukturalnym 1, w którym Ri oznacza atom wodoru lub grupę Ci-Csalkilową, R2 oznacza atom wodoru, grupę C1-C5alkilową albo grupę o wzorze 2, w którym R1 ma znaczemie podane wyżej, A oznacza wiązanie chemiczne, jedno- albo wielowartościowy rodnik organiczny pochodzący od nasyconego, nienasyconego lub aromatycznego węglowodoru, obejmujący podstawione rodniki węglowodorowe zawierające 2-20 atomów węgla, m równe jest 1- 2, n równe jest 0 - 2, z tym, że m + n wynosi co najmniej 2 oraz 0,1% do 15% wagowych w stosunku do ciężaru polimeru materiału zawierającego grupy hydroksyalkiloamidu kwasu tłuszczowego wybranego z grupy obejmującej dietanololauramid, dietanoloacetamid, dietanolokapramid i dietanolostearamid.

Materiał zawierający grupę hydroksyulkiloumidu kwasu tłuszczowego stanowi korzystnie około 2 -10% wagowych polimeru.

Korzystnie materiał zawierający grupy hydroksyUlkiloumidu kwasu tłuszczowego stanowi dietunololaurumid, dietanoloacetamid lub dietanolostearamid.

Korzystnie stosunek równoważników β-hydroksyalkiioamidowych do równoważników kwasu karboksylowego wynosi od około 0,6:1 do około 1,6:1.

Zalety uzyskiwane dzięki wynalazkowi polegają na tym, że proszkowe kompozycje powłokowe według wynalazku wykazują ulepszone właściwości optyczne takie jak połysk, zmniejszony efekt skórki pomarańczowej oraz rozróżnialność obrazu (DOI). Proszkowe kompozycje powłokowe według wynalazku są przydatne do zastosowania jako powłoki techniczne, powłoki na maszyny i urządzenia, zwłaszcza powłoki na metale np. na puszki, aparaturę i części samochodowe. Na dodatek proszkowe kompozycje powłokowe stosować można w foliach, włóknach, farbach, lakierach, pokostach, bezszwowych wykładzinach podłogowych, szczeliwach i impregnatach. Proszkowa kompozycja powłokowa według wynalazku może zawierać polimer akr^dowy z funkcyjnymi grupami karbolktylowymi, środek utwardzający z epoksydowymi grupami funkcyjnymi taki jak izocyjanuran triglicydylu (TGIC) lub mieszaniny TGIC i hydroksyalldloumidowego środka utwardzającego, oraz materiał z grupami hydroksyalkiloamidu kwasu tłuszczowego. Tak więc proszkowe kompozycje powłokowe według wynalazku stanowią dokładnie wymieszane kompozycje kilku materiałów. Jednakże proszkowa kompozycja powłokowa wedłUg wynalazku zawiera 3 podstawowe składniki, a mianowicie polimer akrylowy z grupami kwasu karboksylowego, β-hydroksyalkloamidowy środek utwardzający i materiał w postaci hydroksyalkiloamidu kwasu tłuszczowego. Dodatek materiału w postaci hydroksyalkiloamidu kwasu tłuszczowego poprawia właściwości optyczne takie jak połysk, zmniejszony efekt skórki pomarańczowej oraz DOI.

Korzystnie polimer akrylowy zawierający grupy kwasowe jest stały w temperaturze pokojowej i charakteryzuje się liczbą kwasową około 20 - 80, a jeszcze korzystniej około 20 - 50. Polimer akrylowy charakteryzuje się ponadto Tz w zakresie około 35 - 100°C, a korzystnie około 45 - 70°C.

Tz polimeru jest miarą twardości i płynności stopu polimeru. Im wyższa jest Tz, tym mniejsza jest płynność stopu i twardsza jest powłoka. Tz opisano w Principles of Polymer Chemistry (1953), Cornell University Press. Tz można mierzyć doświadczalnie, albo też można ją wyliczyć w sposób opisany przez Foxa w Bull. Amer. Physics Soc., 1, 3, str. 123 (1956). W opisie Tz oznaczają wielkości zmierzone doświadczalnie. Do wyznaczania Tz polimeru wykorzystać można kalorymetrię różnicową (DSC) (szybkość grzania 10°Cz^/minutę, Tz mierzy się w pierwszym punkcie płynięcia).

Przy wytwarzaniu polimeru akrylowego zawierającego grupy kwasowe miesza się ze sobą różne monomery, po czym przeprowadza się zwykłą polimeryzację inicjowaną wolnymi rodnikami. Do inicjatorów wolnorodnikowych, które można zastosować, należy nadtlenek benzoilu, wodoronadtlenek tert-butylu, nadtlenek di-tert-butylu, azobis(2-metylopropionitryl), itp. Można także stosować środki przenoszące łańcuch takie jak kwas merkaptopropionowy.

Polimer akrylowy zawierający grupy kwasu karboksylowego wytworzyć można poddając reakcji polimeryzujący α,β-etylenowo nienasycony kwas karboksylowy z jednym lub kilkoma innymi polimeryzującymi α,β-etylenowo nienasyconymi monomerami, np. z estrami α ,β-etylenowo nienasyconych kwasów karboksylowych oraz ewentualnie z monomerami winyloaromatycznymi.

Do przykładowych monomerów zawierających grupy kwasu ka^l^c^ł^i^s^^<^'wego, które można zastosować, należy kwas akrylowy i kwas metakrylowy, będące kwasami korzystnymi, a także kwas krotonowy, kwas itakonowy, kwas fumarowy, kwas maleinowy, kwas cytrakonowy, itp. oraz monoestry alkilowe nienasyconych kwasów dikarboksylowych. Monomer zawierający grupy kwasowe jest obecny w polimerze korzystnie w ilościach około 6 - 25% wagowych, jeszcze korzystniej około 8 - 18% wagowych, a najkorzystniej około 10 - 14% wagowych, w stosunku do całkowitej masy monomerów. Przy ilościach poniżej około 6% wagowych uzyskać można powłokę o złej odporności na rozpuszczalniki i słabej wytrzymałości mechanicznej.

Do wytwarzania polimeru akrylowego stosuje się również estry α ,β-etylenowo nienasyconych kwasów karboksylowych. Korzystnie estrami tymi są Cj-Cso-alkilowe estry kwasu akrylowego łub kwasu metakrylowego, takie jak akrylan metylu, akrylan etylu, akrylan butylu, akrylan 2-etyloheksylu, akrylan dodecylu, metakrylan metylu, metakrylan etylu, metakrylan butylu, metakrylan 2-etyloheksylu, itp. Estry takie stosuje się korzystnie w ilości około 5 - 70%, a jeszcze korzystniej około 10 - 50% wagowych w stosunku do całkowitej masy monomerów. Jeszcze korzystniej estry α ,β-etylenowo nienasyconych kwasów stanowią mieszaniny estrów Cj-Czalkilowych i estrów C4-C2oałkilowych, np. mieszanina metakrylanu metylu i metakrylanu butylu.

Do przykładowych aromatycznych związków winylowych należąjednofunkcyjne aromatyczne związki winylowe takie jak styren, będący związkiem korzystnym, alkiio-podstawione styreny takie jak α-metylostyren oraz podstawione styreny takie jak chłorostyren. Aromatyczny monomer winylowy stosować można w kompozycji w ilości od 0 do około 94% wagowych, korzystnie około 35 - 70% wagowych w stosunku do całkowitej masy monomerów. Większe zawartości aromaaycznego monomeru, winylowego mogą spowodować pogorszenie odporności na nadfiolet, a przy mniejszych jego ilościach może ulec pogorszeniu odporność na detergenty.

Oprócz estrów α,β-etylenowo nienasyconych kwasów karboksylowych i ewentualnie aromatycznych związków winylowych, stosować można również inne etylenowo nienasycone kopolimeryzuiące monomery. Przykładowo stosować można nitryle takie jak akrylonitryl, halogenki winylu i halogenki winylidenu takie jak chlorek winylu i chlorek winylidenu oraz estry winylowe takiejak octan winylu. Takie dodatkowe monomery stosować można w kompozycji w ilości od 0 do około 40% wagowych, korzystnie około 0 - 30% wagowych w stosunku do całkowitej masy monomerów.

Polimeryzację korzystnie przeprowadza się w roztworze stosując rozpuszczalnik, w którym monomery rozpuszczają się, taki jak toluen lub ksylen. Po zakończeniu polimeryzacji z mieszaniny reakcyjnej usuwa się składniki lotne, np. umieszczając ją pod zmniejszonym ciśnieniem w celu usunięcia organicznego rozpuszczalnika i wydzielenia polimeru w postaci stałego materiału. Alternatywnie polimer można wytrącić, a następnie wysuszyć. Zazwyczaj polimer pozbawiony części lotnych będzie zwierać mniej niż 1 % wagowych materiału, który ulatnia się w temperaturach utwardzania powłok.

Polimer zawierający grupy kwasowe może również stanowić polimer akrylowy wytworzony w polimeryzacji emulsyjnej, polimeryzacji suspensyjnej, polimeryzacji w masie lub przy wykorzystaniu odpowiedniej kombinacji tych technik, jak to ujawniono w opisie patentowym USA nr 4 727 111. Sposoby takie są powszechnie znane.

Drugi podstawowy składnik proszkowych kompozycji powłokowych według wynalazku stanowi β-hydroksyalkiloamid.

β-hydroksyalkiloamid o wzorze 1 określonym powyżej wytworzyć można w reakcji niższego estru alkilowego lub mieszaniny estrów kwasów karboksylowych z β-hydroksyalkiloamidem w temperaturze w zakresie od temperatury otoczenia do około 200°Ć, w zależności od doboru reagentów i stosowania lub nie stosowania katalizatora. Do odpowiednich katalizatorów należą katalizatory zasadowe takie jak metanolan sodu, metanołan potasu, butanolan sodu, butanolan potasu, wodorotlenek sodu, wodorotlenek potasu, itp., stosowane w ilościach około 0,1 - 1% wagowych w stosunku do ciężaru estru alkilowego. W celu uzyskania najbardziej skutecznego utwardzenia proszkowej kompozycji powłokowej stosunek równoważników βhydroksyalkiloamidu (równoważników hydroksylowych) do polimeru z grupami karboksylowymi (równoważników kwasu karboksylowego) wynosi korzystnie od około 0,6 do 1,6:1, a jeszcze korzystniej od 0,8 do 1,3:1. Stosunki poza zakresem od 0,6 do 1,6:1 są zasadniczo niepożądane z uwagi na niezadawalające utwardzenie.

Korzystnie we wzoize 1 m + n wynosi ponad 2, a zazwyczaj wynosi od 2 do 4 włącznie. Korzystnie A oznacza rodnik alkilenowy -(Cify)*-, w którym x wynosi 2 -12, a korzystnie 4 -10.

Trzecim podstawowym składnikiem proszkowej kompozycji powłokowej według wynalazku jest materiał zawierający grupy kwasu tłuszczowego. Materiał zawierający grupy kwasu tłuszczowego wybrany jest z grupy obejmującej dietanololauramid, dietanoloacetamid, dietanolokapramid i dietanolostearamid. Materiał ten stosuje się w ilości 0,1 - 15% wagowych w stosunku do żywicy poliestrowej, korzystnie około 2 -10%. Stwierdzono, że materiał zawierający kwas tłuszczowy nieoczekiwanie poprawia właściwości optyczne takiejak połysk, zmniejszony efekt skórki pomarańczowej oraz DOI.

Proszkowa kompozycja powłokowa może również zawierać materiał zawierający grupy kwasu polikarboksylowego, wybrany z grupy Cą-Csoalifatycznych kwasów polikarboksylowych, polimerycznycb polibezwodników, poliestrów o niskim ciężarze cząsteczkowym, o ciężarze równoważnika kwasowego około 150 - 600, oraz ich mieszanin.

Do alifatycznych kwasów polikarboksylowych, które można zastosować, należą kwasy dikarboksylowe takiejak kwas adypinowy, kwas suberynowy, kwas azelainowy, kwas sebacynowy i kwas dodekanodiowy. Korzystnie alifatyczny kwas dikarboksylowy zawiera parzystą liczbę atomów węgla.

Kompozycja powłokowa może również zawierać inne dodatki zazwyczaj stosowane w proszkowych kompozycjach powłokowych, takie jak pigmenty, środki regulujące płynięcie, środki zapobiegające pękaniu, dodatki regulujące sypkość proszku oraz fotostabilizatory. Tak np. w celu uzyskania powłoki proszkowej o odpowiedniej barwie, w kompozycji powłokowej stosować można pigment, zazwyczaj w ilościach około 1 - 50% wagowych, w stosunku do całkowitej masy proszkowej kompozycji powłokowej. Do pigmentów nadających się do stosowania w proszkowych kompozycjach powłokowych należą pigmenty organiczne lub nieorganiczne, takie jak zasadowy chromian ołowiowo-krzemionkowy, dwutlenek tytanu, błękit ultramarynowy, błękit ftalocyjaninowy, zieleń ftaiocyjarnnowa, sadza, czerń żelazowa, zieleń chromowa, żółcień ferrytowa i czerwień kwintowa.

Odpowiednimi środkami regulującymi płynięcie są polimery i kopolimery akrylowe takie jak poliakrylan laurylu, poliakrylan butylu, poliakiylan 2-etyloheksylu, poli(akrylan etylu-koakrylan 2-etyloheksylu), polimetakrylan laurylu, polimetakrylan izodecylu, itp., oraz fluorowane polimery takie jak estry glikolu polietylenowego lub glikolu polipropylenowego z fluorowanymi kwasami tłuszczowymi, np. estry glikolu etylenowego o ciężarze cząsteczkowym ponad około 2 500 z kwasem perfluorookianowym. Jako środki regulujące płynięcie stosować można również polimeryczne siloksany o ciężarze cząsteczkowym ponad 1 000, takie jak polidimetylosiloksan Iub poli(metylofenylo)-siloksan. Środki regulujące płynięcie mogą ułatwić obniżenie napięcia powierzchniowego podczas ogrzewania proszku i eliminują powstawanie kraterów. Zazwyczaj zawartość środków regulujących płynięcie, jeśli są one stosowane, wynosi około 0,05 - 5%o wagowych w stosunku do całkowitej masy proszkowej kompozycji powłokowej. Środki zapobiagające pękaniu dodawać można do kompozycji, aby ułatwić ulatnianie się jakichkolwiek składników lotnych z powłoki w czasie jej wypalania. Benzoina jest wysoce korzystnym, środkiem ułatwiającym odgazowanie i jeśli jest stosowna, to jej zawartość wynosi około 0,5 3% w stosunku do całkowitej masy proszkowej kompozycji powłokowej. Proszkowe kompozycje powłokowe korzystnie mogą również zawierać środki pochłaniające promieniowanie nadfioletowe takiejak TINUVIN^R, produkt dostępny whandlu, pod zarejestrowaną nazwąhandlową Ciba-Geigy Company. Jeśli stosuje się TINUVINR, to jego zawartość wynosi około 0,5 - 6% w stosunku do całkowitego ciężaru proszkowej kompozycji powłokowej.

Dodatkowo proszkowa kompozycja powłokowa może zawierać krzemionkę piecową, itp., jako dodatek regulujący sypkość proszku, zmniejszający jego' zbrylanie się w czasie przechowywania. Przykładowa krzemionka piecowa dostępna jest z Cabot Corporation pod nazwą handlową CAB-0-SILR. Jeśli stosuje się dodatek regulujący sypkość proszku, to jego zawartość wynosi około 0,1 - 0,5% w stosunku do całkowitej masy proszkowej kompozycji powłokowej. Dodatek regulujący sypkość proszku dodaje się zazwyczaj do proszkowej kompozycji powłokowej po wytworzeniu mieszanki w postaci cząstek.

Termoutwardzalne proszkowe kompozycje powłokowe wytwarza się w wyniku mieszania w stopie składników kompozycji powłokowej. Można to osiągnąć prowadząc najpierw mieszanie na sucho w mieszarce o intensywnym ścinaniu lub w mieszarce szybkoobrotowej, takiej jak mieszarka Henschell, a następnie stosując mieszanie w stopie w wytłaczarce, np. w dwuślimakowej wytłaczarce Wemer-Pfleiderer ZK-30 w temperaturze około 80 - 130°C. Wytłoczony produkt chłodzi się i rozdrabnia na proszek. Proszkową kompozycję powłokową nanosić można bezpośrednio na podłoża metalowe, np. ze stali lub aluminium, na szkło, tworzywa sztuczne lub na tworzywa wzmocnione szkłem.

Proszek można nanosić metodą natrysku elektrostaycznego (z wykorzystaniem wyładowań koronowych lub tryboelektrycznego), albo stosując złoże fluidalne. Korzystny jest natrysk elektrostatyczny. Proszkową kompozycję powłokową nanosić można jednorazowo albo kilka razy, tak aby uzyskać po utwardzeniu powłokęo grubości około 0,00127 - 0,0127 cm. Korzystnie w celu uzyskania wysokiej jakości wykończenia^ przy - umiarkowanych kosztach nanosi się powłoki proszkowe o grubości około 0,003048 - 0,01016 cm, korzystnie około 0,003556 - 0,0762 cm.

Powlek.ane podłoże można^;ewentualnie wstępnie podgrzać przed nanoszeniem proszku, aby ułatwić bardziej równomierne osadzanie proszku. Po naniesieniu proszku podłoże pokryte proszkiem można wypalać zazwyczaj w temperaturze około 149 - 204°C w ciągu około 5-60 minut, korzystnie około 20 - 40 minut.

Poniższy przykład ilustruje wynalazek. Podane w przykładzie wyniki uzyskano stosując następujące metody badań:

(1) Połyskpodk ptem 20° i 60° mierzono za nomocąpcdyskonńerza wytta arzanegoprzcz Gardner Instrument Company.

(2) Efekt skórki pomarańczowej określano wzrokowo na utwardzonych płytkach i oceniano w zależności od stopnia chropowatości powierzchni.

(3) Rozróżnialność obrazu oznaczono za pomocą aparatu, który odbija półkoliste obrazy o różnej wielkości na powierzchni płyty. Wielkość obrazu wyraźnie widocznego na płycie określa podaną wielkość DOI.

Przykła d. Wytwarzanie akrylowej powłoki proszkowej

Pigmentowa proszkowa kompozycja powłokowa zawierała β-hydroksyalkiloamidowy środek sieciujący, polimer akrylowy z grupami kwasu karboksylowego oraz hydroksyalkiloamid. Dla porównania zbadano podobny układ nie zawierający hydroksyalkiloamidu kwasu tłuszczowego. Wszystkie wielkości oznaczają procenty całości kompozycji.

Składnik	Próbka
A	B
Żywica akrylowa zawierająca grupy kwasu karboksylowego	53,49	51,48
Hydroksyalkiloamid	5,85	2,80
Dodatek poprawiający płynięcie	0,60	0,56
N,N-dietanololauramid(hydroksyaIkiloamid kwasu tłuszczowego)	-	4,93
Benzoina	0,49	0,47
Dwutlenek tytanu	39,56	39,77

Próbka	Połysk	DOI	Skórka pomarańczowa
20°	60°
A (kontrolna)	57	90	20	2,5
B	68	89	40	5

Próbki zawierające hydroksyalkiloamid kwasu tłuszczowego wykazują lepsze właściwości w odniesieniu do połysku, DOI i zmniejszonego efektu skórki pomarańczowej.

0 II HO-CH-CH„-N-C- I ² I ^R1 ^R2	-Α-	0 II _rC- N - CH< CH-OH I ² I
πω	r₂

WZÓR 1

HO- CH - CH₀I ² ^R1

WZÓR 2

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz.

Cena 2,00 zl

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Termoutwardzalna proszkowa komozycja powłokowa o ulepszonych właściwościach optycznych i poprawionym wyglądzie, zawierająca polimer z grupami kwasu karboksylowego i β-hydroksyalkiloamidowy środek utwardzający, znamienna tym, że zawiera polimer akrylowy jako polimer z grupami kwasu karboksylowego, β-hydroksyalkiloamidowy środek utwardzający o wzorze strukturalnym 1, w którym Ri, oznacza atom wodoru lub grupę Cj-Csalkilową, R2 oznacza atom wodoru, grupę Ci-Csalkilową albo grupę o wzorze 2, w którym Ri ma znaczenie podane wyżej, A oznacza wiązanie chemiczne, jedno- albo wielowartościowy rodnik organiczny pochodzący od nasyconego, nienasyconego lub aromatycznego węglowodoru, obejmujący podstawione rodniki węglowodorowe zawierające 2 - 20 atomów węgla, m równe jest 1 - 2, n równe jest 0 - 2, z tym, że m + n wynosi co najmniej 2 oraz 0,1 %do 15% wagowych w stosunku do ciężaru polimeru materiału zawierającego grupy hydroksyalkiloamidu kwasu tłuszczowego wybranego z grupy obejmującej dietanololauramid, dietanoloacetamid, dietanolokapramid i dietanolostearamid.
2. Kompozycja według zastrz. 1, znamienna tym, że materiał zawierający grupy hydroksyalkiloamidu kwasu tłuszczowego stanowi od około 2 do około 10% wagowych ciężaru polimeru.
3. Kompozycja według zastrz. 1, znamienna tym, że jako materiał zawierający grupę hydroksyalkiloamidu ' kwasu tłuszczowego zawiera dietanololauramid.
4. Kompozycja według zastrz. 1, znamienna tym, że jako materiał zawierający grupę hydroksyalkiloamidu kwasu tłuszczowego zawiera dietanoloacetamid.
5. Kompozycja według zastrz. 1, znamienna tym, że jako materiał zawierający grupę hydroksyalkiloamidu kwasu tłuszczowego zawiera dietanolosteramid.
6. Kompozycja według zastrz. 1, znamienna tym, że zawiera β-hydroksyalkiloamid w ilości, przy której stosunek równoważników β-hydroksyalkiloamidu do równoważników kwasu karboksylowego wynosi od około 0,6:1 do około 1,6:1.
7. Kompozycja według zastrz. 1, znamienna tym, że zawiera polimer akiylowy, który ma Tz około 35°C do około 100°C.