PL172953B1

PL172953B1 - Poduszka powietrzna PL PL

Info

Publication number: PL172953B1
Application number: PL94310088A
Authority: PL
Inventors: Artur Foehl
Original assignee: Berger Johann
Priority date: 1993-02-02
Filing date: 1994-01-27
Publication date: 1997-12-31
Also published as: NZ261116A; ES2104345T3; HU9502273D0; CZ196895A3; EP0681536B1; SK96595A3; PL310088A1; ATE154303T1; DE59403116D1; HUT72155A; NO953027L; AU5971694A; AU678810B2; BR9405878A; CA2155027A1; CN1117282A; FI952276A0; WO1994018033A1; NO953027D0; EP0681536A1

Abstract

1 . Poduszka powietrzna, wytwarzana tylko z jedynego, zwlaszcza jednoczesciowego wykro- ju, wykonanego z tasmy materialu tekstylnego lub folii z tworzywa sztucznego, którego odcinki sa skladane na krawedziach zginania, we wzajemnie blisko sasiadujacych, równoleglych plaszczyz- nach, przy czym krawedzie zginania przechodza calkowicie przez wykrój, a kazdorazowo dwa od- cinki wykroju sa usytuowane w odbiciu lustrza- nym do zewnetrznej krawedzi zginania i po zalozeniu w plaszczyznach lezacych jedna na drugiej maja laczone ze soba, lezace jeden na dru- gim brzegi, przy czym wewnetrzne krawedzie zginania i zewnetrzne krawedzie zginania sa wzajemnie zamienne, znamienny tym, ze utwo- rzone z wykroju (41,80-86) z tasmy (2) wzajem- nie sasiednie krawedzie zginania (42 i 1 , 42a1, 42i’, 42a2, 42i2) tworza ze soba katy ostre. F i g . 5 PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest poduszka powietrzna do pojazdów mechanicznych. Poduszki powietrzne są wytwarzane przez zszywanie przedniego i tylnego odcinka materiału z przebiegającą wokoło częściąpłaszcza. Z opisu DE nr 2 439 222 A, znane jest stosowanie

172 953 stosunkowo dużego wykroju do wytwarzania poduszki powietrznej w postaci gruszki, który ma pojedyncze, wystające na zewnątrz wycięcia, zszywane ze sobą. Jeżeli chce się wyeliminować nagromadzenie szwów lub klejeń w miejscu styku wycięć, wówczas wierzchołki wycięć muszą mieć postać łuku, a następnie muszą być połączone z obu stron każdorazowo kołowym przykryciem. W tym przypadku do wytworzenia poduszki powietrznej konieczne są trzy części materiału.

Z opisu patentowego USnr4169 613 wiadomo, że przy wytwarzaniu poduszki powietrznej wykrój składa się na krawędziach zginania we wzajemnie blisko sąsiadujących, równoległych płaszczyznach, przy czym krawędzie zginania przechodzą całkowicie przez wykrój. Przy tym każdorazowo dwa odcinki wykroju są usytuowane w odbiciu lustrzanym do krawędzi zginania, dzięki czemu po złożeniu w płaszczyzny leżące jedna na drugiej powstają leżące jeden na drugim brzegi, łączone ze sobą. Wewnętrzne krawędzie zginania i zewnętrzne krawędzie zginania wzajemnie są zamienne. Według tego opisu można wytwarzać poduszki powietrzne, które na całej długości mają jednakowy przekrój poprzeczny, jakie stosuje się szczególnie po stronie kierowcy pojazdu.

Z opisu patentowego DE nr 25 25440 znane jest umieszczenie w kwadratowym wykroju w jego narożnikach trzech krawędzi zginania, z których jedne przebiegają przekątnie, a obie pozostałe przebiegają równolegle do brzegów bocznych. Do wytworzenia poduszki powietrznej są konieczne dwa tego rodzaju wykroje, a proces składania jest stosunkowo skomplikowany.

Zadaniem wynalazku jest opracowanie poduszki powietrznej, która może mieć dowolną, żądanąpostać, również o większej głębokości i która wymagałaby stosowania możliwie niewielu procesów, łączenia, zwłaszcza procesów szycia.

Zadanie to zostało rozwiązane dzięki temu, że utworzone z wykroju z taśmy wzajemnie sąsiadujące krawędzie zginania tworzą ze sobą kąty ostre.

Korzystnie taśma, z której są wycinane wykroje ma strefy przepuszczające gaz, które są wykonane z materiału lepiej przepuszczającego gaz od reszty taśmy i są one tak umieszczone, że w przypadku gotowej poduszki powietrznej leżą one w miejscach na zewnątrz powierzchni uderzającej, zwróconej do pasażera, a każda strefa ma postać pasma, przebiegającego korzystnie w kierunku wzdłużnym lub poprzecznym taśmy.

W innym wykonaniu taśma, z której są wycinane wykroje, ma strefy przepuszczające gaz, które są wykonane z materiału lepiej przepuszczaj ącego gaz od reszty taśmy, i są one tak umieszczone w taśmie, że w przypadku gotowej poduszki powietrznej leżą one w miejscach na zewnątrz powierzchni uderzającej, zwróconej do pasażera, i że w kierunku wzdłużnym taśmy są umieszczone korzystnie dwa lub trzy równoległe do siebie rzędy wzajemnie przesuniętych powierzchni wykroju, a strefy wszystkich rzędów sąumieszczone we wzajemnym odbiciu lustrzanym po obu stronach osi wzdłużnej taśmy.

Zgodnie z powyższym strefy wewnątrz powierzchni wykroju i między dwiema powierzchniami wykroju mają w kierunku wzdłużnym taśmy jednakowe wzajemne odstępy.

Według wynalazku taśma w swoim kierunku wzdłużnym ma następujące po sobie jednakowe strefy', z których więcej niż jedna jest umieszczona wewnątrz powierzchni wykroju w ten sposób, że między brzegami stref a brzegami powierzchni wykroju pozostająodstępy bezpieczeństwa i, że w przypadku wystąpienia przesunięcia z częściowym raportem strefy sąumieszczone strefy w przewidzianej ilości i układzie, z zachowaniem odstępów bezpieczeństwa wewnątrz powierzchni wykroju.

Korzystnie taśma jest wykonana z tkaniny tekstylnej, a jej główna część ma splot gęsty, zwłaszcza splot płócienny i, że strefy mają luźniejszy splot, zwłaszcza splot skośny.

W innym wykonaniu taśma jest wykonana z folii z tworzywa sztucznego i ma strefy w postaci otworów, korzystnie wycinanych lub wypalanych, i że folia z tworzywa sztucznego jest wzmocniona, zwłaszcza włóknami z tworzywa sztucznego lub włóknem szklanym.

Zaletą wynalazku jest to, że odcinki wykroju można tak składać, że powstaje rodzaj struktury parasola, którego krawędzie zewnętrzne umożliwiają łatwe połączenie, zwłaszcza zszycie. Po nadmuchaniu powstaje poduszka powietrzna o znacznej wielkości. Postać poduszki

172 953 powietrznej można zmieniać przez dobór odcinków o różnym kształcie i wielkości. Wykrój jest korzystnie wykonany jako jedna część, jednak daje się zszywać również np. z dwóch odcinków, co zwłaszcza może być celowe w przypadku kształtów bardzo skomplikowanych.

Szczególnie korzystny jest układ, w którym taśma w swoim kierunku wzdłużnym ma mniejsze strefy przepuszczania gazu, z których więcej niż jedna, np. cztery lub pięć, wpasowuje się w kierunku wzdłużnym taśmy w powierzchnie wykroju. Jeżeli w taśmie rozpoznano błąd, zwłaszcza błąd tkania, wówczas wystarczy jedynie tak dalekie przestawienie następnej strefy względem bezbłędnej powierzchni wykroju, jakie jest konieczne, a więc tylko o tyle, żeby strefy przepuszczające gaz mogły być w żądanej ilości wpasowane w powierzchnię wykroju.

Poduszka powietrzna według wynalazku jest uwidoczniona w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia w perspektywie objętościo wąpoduszkę powietrzną o niesymetycznej postaci gruszki, fig. 2 - w perspektywie przynależny wykrój, fig. 3 - w perspektywie złożony wykrój, fig. 3a - w widoku czołowym wykrój złożony według fig. 3, fig. 4 - w perspektywie wykrój złożony w inny sposób, fig. 5 do 7 - taśmy tkane z przesuniętym wzajemnie powie_Ł .. . _ ..... _____rrm »·ζΑ ml·, 1 m r-rł-i·* Vł-y* ol·.

j XXXI \J VII ΙΥύΖΑΟΙΛανίΙ, fig. 8 - taśmy tkane z następującymi kolejno jednakowymi powierzchniami wykroju i strefami przepuszczającymi gaz, a fig. 9 i 10 - taśmy z fig. 8, ale ze strefami przepuszczającymi gaz ze wzajemnymi odstępami w kierunku wzdłużnym taśmy, które są mniejsze od raportu splotu.

Figura 1 przedstawia poduszkę powietrzną 40 w postaci gruszki, mającą powierzchnię uderzającą 18, zwróconądo pasażera i przyłączeniowym otworem 20 do połączenia generatorem gazu, i która z tyłu po prawej stronie ma postać niesymetryczną. Niesymetryczne poduszki powietrzne można łatwiej dopasować do wewnętrznej struktury pojazdu. Np. na stronie pojazdu obok kierowcy, przestrzeni pomiędzy pasażerami, deską rozdzielczą, pomiędzy szybką uchylną i przednim słupkiem drzwiowym. Do wytwarzania tej poduszki powietrznej służy wykrój 41, przedstawiony w perspektywie na fig. 2.

Wykrój 41 ma odcinki 47,48 i 49, które tworzy się w następujący sposób: Krawędzie zginania 41il, 42a1, 42i’ 42a2 i 42i2, przebiegajądo siebie pod kątami ostrymi. Brzegi 44 po obu stronach krawędzi zginania 42a1 sąjednakowo ukształtowane w odbiciu lustrzanym. Brzegi 46 po obu stronach krawędzi zginania 42a2 również jednakowo ukształtowane w odbiciu lustrzanym, ale różnią się od kształtu brzegów 44.

Przy składaniu takiego wykroju 41, co przedstawia fig. 3 i 3a, odcinki 47 są nakładane na odcinki 47 w odbiciu lustrzanym, a więc odcinki o jednakowej wielkości i postaci w odbiciu lustrzanym. To samo dotyczy odcinków 48. Odcinki 49 w odbiciu lustrzanym wystająku górze.

Wzdłuż brzegów 44 i 46 są wytwarzane szwy 45, do połączenia ze sobą odcinków 47. Zamiast procesu szycia mogą być zastosowane inne procesy łączenia, np. zgrzewanie lub klejenie, co jest stosowane również w przypadku materiału tekstylnego, ale ma istotne znaczenie zwłaszcza w przypadku, gdy zamiast materiału tekstylnego stosowane są folie z tworzywa sztucznego. Powstała struktura jest następnie składana według fig. 4, przy czym między odcinkami 48 i 49 powstaje leżąca wewnątrz krawędź zginania 42i2. Obydwa odcinki 49 są nakładane płasko na siebie, a ich brzegi 44’ zostają tak zszyte ze sobą przez szwy 53, że pozostaje przyłączeniowy otwór 20.

Można również postępować odwrotnie, a mianowicie najpierw składać według fig. 4 i zszyć według szwów 53, a dopiero potem składać według fig. 3 i 3a i zszywać szwy 45.

Figury 5 do 10 przedstawiąjątaśmy 2 z tkaniny, z której są wykonane powierzchnie wykroju, które odpowiadąjąwykrojowi 41 z fig. 2. Jedynie na fig. 5 sąwrysowane w jednąz powierzchni wykroju wewnętrzne i zewnętrzne krawędzie zginania 42i1, 42a1, 42i’, 42a2, 42i2.

We wszystkich taśmach 2 miedzy liniami przerywanymi są przewidziane strefy 90-96 przepuszczające gaz, które są tutaj przedstawione tylko miejscami przez szerokie zakreskowanie, wykonane z gęstej tkaniny, zaznaczonej tutaj miejscami przez wąskie zakrzyżykowanie. Gęsta tkanina może być tkana splotem płóciennym, strefy przepuszczające gaz, - splotem luźnym.

172 953

Według fig. 5 do 7, strefy 90, 91, 92 są umieszczone w dwóch równoległych rzędach taśmy 2, a mianowicie przesunięte względem siebie, dzięki czemu przy wycinaniu powstaje niewiele odnadów.

Według fig. 5 strefy 90 przepuszczające gaz, mająpostać pasm, które przechodzą na całej szerokości taśmy. Za pomocąmaszyny nicielnicowej można uzyskać to, że w głównej części taśmy zostaje wytworzona gęsta tkanina, np. o splocie płóciennym, natomiast w strefach 90 przepuszczających gaz zostaje wytworzona tkanina bardziej przepuszczalna, np. o luźnym splocie. Jak widać, strefy przepuszczające gaz na fig. 5 sązgodne z powierzchniami wykroju, umieszczonymi wzajemnie przestawnie, a więc na fig. 5 przebiegają niezmiennie z góry do dołu, tzn. na całej szerokości taśmy.

Niedogodność tego układu polega na tym, że należy zszywać częściowo nieco mocniejszą nicią. Niedogodność ta została usunięta według fig. 6 przez to, że strefy 90 przepuszczające gaz są umieszczone wewnątrz powierzchni wykroju 81 w ten sposób, że nie sięgają do ich brzegów. Tak więc pozostaje mocna tkanina o wystarczającej grubości do zszycia.

Według fig. 6 strefy 91 przepuszczające gaz mająpostać prostokątów, które można wytwarzać za pomocąmaszyny nicielnicowej. Jest istotne, abyjednakowe odstępy a według fig. 5,6 i 7 wewnątrz wykroju określały odstęp między dwoma strefami 90, 91, 92 przepuszczającymi gaz. Brzegi stref 90, 91, 92 przepuszczających gaz od jednego wykroju 80, 81, 82 do drugiego mają również odstępy a, jak to widać u dołu fig. 5 do 7. Prowadzi to do łatwiejszego sterowania maszyną nicielniczą.

Figura 7 przedstawia podobny układ do fig. 6, w którym strefy 92 przepuszczające gaz są jednak lepiej dopasowane do postaci powierzchni wykroju 92. Dzięki temu można w znacznym stopniu wykorzystać pozostającądo dyspozycji przestrzeń. Przepuszczającą gaz strefę 92 można również wytwarzać za pomocąmaszyny nicielnicowej, np. splotem luźnym.

Figury 8 do 10 przedstawiają inny układ. Tutaj powierzchnie wykroju 83 do 86 są ułożone jedna na drugą w kierunku wzdłużnym taśmy 2, a mianowicie z możliwie dużą oszczędnością miejsca. Strefy 93 przepuszczające gaz na fig. 8, podobnie jak na fig. 7 sądopasowane w znacznej mierze do postaci powierzchni wykroju i można je wytwarzać za pomocąmaszyny nicielnicowej.

Figura 9 przedstawia następujące kolejno po sobie wewnątrz taśmy 2 powierzchnie wykroju 85 ze strefami 95 i 95a przepuszczającymi gaz, a mianowicie każdorazowo szereg tego rodzaju stref 95 przepuszczających gaz w kierunku wzdłużnym taśmy wewnątrz wykroju.

Jeżeli w układzie według fig. 8 występuje błąd tkania, wówczas część taśmy tkanej musi pozostać niewykorzystana, a mianowicie w kierunku wzdłużnym taśmy tyle, ile zajmuje jedna z powierzchni wykroju. W układzie według fig. 5 do 7 musi w tym przypadku pozostać niewykorzystana część taśmy tkanej, która odpowiada co najmniej połowie kierunku wzdłużnego jednego z wykrojów. Według fig. 9 niewykorzystana zostaje jedynie tak mała część taśmy 2, jaka odpowiada przesunięciu o np. odstęp b między dwiema strefami przepuszczającymi gaz, dzięki czemu uzyskuje się odstępy bezpieczeństwa b.

Na fig. 10 jest to przedstawione po prawej stronie. Tam należało przesunąć prawy wykrój 86 względem środkowego wykroju 86 jedynie o jedną ze stref 96 przepuszczających gaz. Wielkość przesunięcia można dopasować do wielkości błędu tkania. Tak więc dzięki układowi według fig. 9 lub 10 powstają niewielkie straty w przypadku wystąpienia błędu tkania

Strefy 95 przepuszczające gaz można wytwarzać za pomocąmaszyny nicielnicowej, strefy 96 przepuszczające gaz - za pomocą żakardu.

Poduszki powietrzne można wytwarzać również z folii z tworzywa sztucznego, zamiast tkanin tekstylnych. Ma to znaczenie szczególnie w tym przypadku, że nowsze generatory gazu wydają gazy o niższej temperaturze, dzięki czemu nie istnieje niebezpieczeństwo stopienia folii z tworzywa sztucznego muszą być również wyposażone w strefy przepuszczania gazu. Strefy powstają przez wybijanie lub wypalenie otworów.

Wykroje z folii z tworzywa sztucznego są korzystnie sklejane lub zgrzewane.

172 953

Pod pojęciem “łączenie” należy przede wszystkim rozumieć proces szycia, o ile chodzi o materiał tekstylny. W przypadku folii z tworzywa sztucznego, lecz również materiału tekstylnego, do łączenia stosuje się również procesy klejenia i zgrzewania. Chociaż w opisie figur jest mowa głównie o materiale tekstylnym i procesach szycia, to jednak wynalazek me jest tylko do nich ograniczony.

Według wynalazku powinny być wytwarzane poduszki powietrzne o większej głębokości, zwłaszcza sześcienne lub w postaci gruszki, jakie są potrzebne po stronie pasażera pojazdu mechanicznego.

172 953

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 2,00 zł

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Poduszka powietrzna, wytwarzana tylko z jedynego, zwłaszcza jednoczęściowego wykroju, wykonanego z taśmy materiału tekstylnego lub folii z tworzywa sztucznego, którego odcinki są składane na krawędziach zginania, we wzajemnie blisko sąsiadujących, równoległych płaszczyznach, przy czym krawędzie zginania przechodzą całkowicie przez wykrój, a każdorazowo dwa odcinki wykroju sąusytuowane w odbiciu lustrzanym do zewnętrznej krawędzi zginania i po założeniu w płaszczyznach leżących jedna na drugiej mają łączone ze sobą, leżące jeden na drugim brzegi, przy czym wewnętrzne krawędzie zginania i zewnętrzne krawędzie zginania są wzajemnie zamienne, znamienny tym, że utworzone z wykroju (41,80-86) z taśmy (2) wzajemnie sąsiednie krawędzie zginania (42il, 42al, 42i’, 42a2, 42i2) tworzą ze sobą kąty ostre.
2. Poduszka według zasrrz.1, znamienna tym, że taśma (2), z której są wycinane wykroje (80), ma strefy (90) przepuszczające gaz, które są wykonane z materiału lepiej przepuszczającego gaz od reszty taśmy i są one tak umieszczone w taśmie (2), że w przypadku gotowej poduszki powietrznej leżą one w miejscach na zewnątrz powierzchni uderzającej (18), zwróconej do pasażera, a każda strefa ma postać pasma, przebiegającego korzystnie w kierunku wzdłużnym lub poprzecznym taśmy (2).
3. Poduszka według zastrz. 1, znamienna tym, że taśma (2), z której są wycinane wykroje (80, 81, 82), ma strefy (90, 91, 92) przepuszczające gaz, które są wykonane z materiału lepiej przepuszczającego gaz od reszty taśmy, i są one tak umieszczone w taśmie (2), że w przypadku gotowej poduszki powietrznej leżąw miejscach na zewnątrz powierzchni uderzającej (18), zwróconej do pasażera, i że w kierunku wzdłużnym taśmy (2) są umieszczone korzystnie dwa lub trzy równoległe do siebie rzędy wzajemnie przesuniętych powierzchni wykroju (80,81,82), a strefy (90,91,92) wszystkich rzędów sąumieszczone we wzajemnym odbiciu lustrzanym po obu stronach osi wzdłużnej taśmy (21).
4. Poduszka według zastrz 3, znamienna tym, że strefy (90-92) wewnątrz powierzchni wykroju i między dwiema powierzchniami wykroju mają w kierunku wzdłużnym taśmy (2) jednakowe wzajemne odstępy (a).
5. Poduszka według zastrz. 3 albo 4, znamienna tym, że taśma (2) w swoim kierunku wzdłużnym ma następujące po sobie jednakowe strefy (90, 96), z których więcej niż jedna jest umieszczona wewnątrz powierzchni wykroju (85,86), w ten sposób, że między brzegami stref a brzegami powierzchni wykroju pozostają odstępy bezpieczeństwa (b), i że w przypadku wystąpienia przesunięcia z częściowym raportem strefy sąumieszczone w przewidzianej ilości i układzie, z zachowaniem odstępów bezpieczeństwa (b) wewnątrz powierzchni wykroju (85,86).
6. Poduszka według zastrz. 2 albo 3, znamienna tym, że taśma (2) jest wykonana z tkaniny tekstylnej, a jej główna część ma splot gęsty, zwłaszcza splot płócienny, i że strefy (90 do 96) mają luźniejszy splot, zwłaszcza splot skośny.
7. Poduszka według zastrz. 2 albo 3, znamienna tym, ze taśma (2) jest wykonana z folii z tworzywa sztucznego i ma strefy (90 do 96) w postaci otworów, korzystnie wycinanych lub wypalanych.
8. Poduszka według zastrz. 7, znamienna tym, że folia z tworzywa sztucznego jest wzmocniona, zwłaszcza włóknami z tworzywa sztucznego lub włóknem szklanym.