PL165775B1

PL165775B1 - Sposób wytwarzania nowych aminokarbonylokarbaminianów PL PL PL PL

Info

Publication number: PL165775B1
Application number: PL90288016A
Authority: PL
Inventors: Edward Joseph Glamkowski; Yulin Chiang; Russell Richard Lee Hamer
Original assignee: Hoechst Roussel Pharma
Priority date: 1989-11-30
Filing date: 1990-11-29
Publication date: 1995-02-28
Also published as: CA2031079C; JPH03181483A; KR100215346B1; DE69028605D1; DK0430201T3; FI905855A; YU224790A; DE69028605T2; PL288016A1; GR3021210T3; PT96030B; ZA909590B; FI93451B; US5077289A; IE75716B1; NZ236248A; FI93451C; RU2069664C1; CZ594890A3; HU207321B

Abstract

1 Sposób wytwarzania nowych aminokarbony- lokarbaminianów o wzorze 1. w którym Z oznacza atom wodoru, chlorowca lub nizsza grupe alkilowa, R1 ozna- cza nizsza grupe alkilowa, grupe cykloalkilowa lub ary- lowa i R 2 oznacza nizsza grupe alkilowa lub grupe cykloalkilowa, ich izomerów 3aS-cis lub 3aR-cis albo m ieszanin dwóch izomerów, wlacznie z m ieszanina ra- cemiczna lub ich farmaceutycznie dopuszczalnych soli addycyjnych z kwasem, znam ienny tym , ze (a) zwiazek o wzorze 3, w którym Z ma wyzej podane znaczenie, w przypadku, gdy R1 i R 2 sa takie same, poddaje sie reakcji z izocyjanianem o wzorze R1 NCO. w którym R1 oznacza nizsza grupe alkilowa lub grupe cykloalkilowa, przy czym stosunek molowy izocyjanianu do zwiazku o wzo- rze 3 wynosi co najmniej 2 :1, lub (b) zwiazek o wzorze 3, w którym Z m a wyzej podane znaczenie, w przypadku, gdy R 1 i R 2 sa rózne, poddaje sie reakcji z izocyjanianem o wzorze R 2NCO. w którym R2 ma wyzej podane znacze- nie, przy czym ilosc izocyjanianu wynosi okolo 1 równowaznika w stosunku do zwiazku o wzorze 3 i nastepnie otrzymany karbam inian poddaje sie reakcji z izocyjanianem o wzorze R1 NCO, w którym R1 m a wyzej podane znaczenie WZÓR 1 PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania nowych aminokarbonylokarbaminianów spokrewnionych z fizostygminą, i ich zastosowanie jako środków leczniczych.

Wynalazek dotyczy związków o wzorze 1, w którym Z oznacza atom wodoru, chlorowca lub nizszą grupę alkilową, Ri oznacza niższą grupę alkilową, grupę cykloalkilową lub arylową i R 2 oznacza niższą grupę alkilową lub grupę cykloalkilową, które są stosowane do łagodzenia różnych zaburzeń pamięci charakteryzujących się niedoborem cholinergicznym takich jak choroba Alzheimera oraz jako środki przeciwbólowe.

165 775

Jeśli nie podano inaczej, w opisie i zastrzeżeniach patentowych są stosowane następujące, definicje.

Określenie niższa grupa alkilowa odnosi się do prostołańcuchowej lub rozgałęzionej grupy alkilowej zawierającej 1 do 7 atomów węgla. Przykłady takich niższych grup alkilowych obejmują grupę metylową, etylową, n-propylową, izopropylową, n-butylową, izobutylową, sec-butylową, t-butylową i prostołańcuchową lub rozgałęzioną grupę pentylową, heksylową i heptylową.

Określenie grupa cykloalkilowa oznacza grupę cykloalkilową zawierającą 3 do 7 atomów węgla w pierścieniu. Te grupy cykloalkilowe mogą być podstawione jedną lub dwiema niższymi grupami alkilowymi.

Określenie atom chlorowca odnosi się do atomu fluoru, chloru, bromu lub jodu.

Określenie grupa arylowa oznacza niepodstawioną grupę fenylową lub grupę fenylową mono-podstawioną niższą grupą alkilową, atomem chlorowca, grupą nitrową, niższą grupą alkoksylową, grupą hydroksylową lub trifluorometylową.

Związki według wynalazku wytwarza się według opisanej poniżej metody syntezy.

We wzorach strukturalnych przedstawiających związki według wynalazku, grube linie przedstawione na fig. 1, występujące w układzie pierścieni 1,2,3,3a,8,8a-heksahydropirolo [2,3-b]indolu przy atomach węgla 3a i 8 a, oznaczają, że dwa podstawniki znajdują się ponad średnią płaszczyzną układu trzech pierścieni, podczas gdy oznaczenie przedstawione na fig. 2 wskazuje, że dwa podstawniki znajdują się pod średnią płaszczyzną układu trzech pierścieni a linie faliste przedstawione na fig. 3 oznaczają, że dwa podstawniki znajdują się oba albo nad albo pod średnią płaszczyzną układu-trzech pierścieni. Ze względu na więzy konformacyjne, dwa podstawniki w pozycjach 3a i 9a muszą znajdować się oba ponad średnią płaszczyzną lub oba pod tą średnią płaszczyzną. I tak, we wzorach 1, 2 i 3, podstawniki przy atomach węgla 3a i 8 a są cis, ponieważ znajdują się one po tej samej stronie układu trzech pierścieni. Gdy te podstawniki są oba ponad średnią płaszczyzną układu trzech pierścieni, konfiguracja będzie oznaczona jako 3aS-cis a gdy oba podstawniki znajdują się pod średnią płaszczyzną pierścieni, konfiguracja będzie oznaczona jako 3aR-cis. Te dwa typy konfiguracji są przedstawione we wzorach 5 i 6.

W opisie i zastrzeżeniach patentowych, gdy twórcy zamierzają zaznaczyć w jednym wzorze (dla oszczędności powierzchni), że związek jest izomerem 3aS-cis lub 3aR-cis lub stanowi mieszaninę racemiczną lub inną mieszaninę dwóch izomerów, wzór zawiera linię falistą, jak przedstawiono we wzorze 7.

Zamierzeniem twórców wynalazku jest zastrzeżenie obu wymienionych wyżej izomerów cis, mianowicie izomeru 3aS-cis i izomeru 3aR-cis dla każdej nazwy lub wzoru strukturalnego związku, chociaż czasami tylko jeden izomer jest pokazany w opisie w celu zaoszczędzenia powierzchni. Zamierzeniem twórców jest także zastrzeżenie wszystkich mieszanin izomerów 3aS-cis i 3aR-cis, włącznie z mieszaniną racemiczną (stosunek izomeru 3aS-cis:3aR-cis 1:1).

Metoda syntezy

Etap A

Wychodząc ze związku o wzorze 2 i wykorzystując metodę syntezy ujawnioną przez Juliana i in. (J. Chem. Soc., 1935, 563-566 i 755-757), można wytwarzać związek o wzorze 3, jak przedstawiono na Schemacie 1. Szczegóły metody syntezy są przedstawione w oryginalnych artykułach. W schemacie tym stosowane są symbole liczbowe oznaczające kolejno: (1) C6H5CHO, (2) CH3I, (3) hydrolizę, (4) Na/EtOH i (5) rozdzielanie izomerów optycznych (ewentualnie) a w reakcjach biorą udział związki o wzorach 2, 3, 8, 9, 10, 11, 12 i 13, w których wszystkie symbole mają wyżej podane znaczenie.

Etap B.

Gdy pożądany jest docelowy związek o wzorze 1, w którym R1 jest taki sam jak R2; związek o wzorze 3 poddaje się reakcji z izocyjanianem o wzorze R1NCO, w którym R1 oznacza niższą grupę alkilową lub grupę cykloalkilową. Korzystnie stosunek molowy izocyjanianu do związku o wzorze 3 wynosi co najmniej 2:1. Typowo, reakcję prowadzi się przez dodanie wiórka metalicznego sodu do mieszaniny reakcyjnej i w obecności odpowiedniego rozpuszczalnika

165 775 takiego jak tetrahydrofuran lub dichlorometan, w temperaturze od około 20°C do temperatury wrzenia rozpuszczalnika z zawracaniem.

Proces ten jest przedstawiony na Schemacie 2. W reakcji tej biorą udział związki o wzorze 1a, 3 i RiNCO, w których wszystkie symbole mają wyżej podane znaczenie.

Etap C.

Gdy pożądany jest docelowy związek o wzorze 1, w którym R1 nie jest taki sam jak R2, związek o wzorze 3 poddaje się reakcji z izocyjanianem o wzorze R2NCO, otrzymując związek o wzorze 4 zasadniczo w taki sam sposób jak w Etapie B, z tą różnicą, że ilość izocyjanianu korzystnie wynosi około 1 równoważnika w stosunku do związku o wzorze 3. Następnie związek o wzorze 4 poddaje się reakcji z innym izocyjanianem o wzorze RiNCO zasadniczo w taki sam sposób jak powyżej, otrzymując związek o wzorze 1. Proces przedstawiony jest na Schemacie 3. We wzorach związków biorących udział w tej reakcji wszystkie symbole mają wyżej podane znaczenie.

Związki o wzorze 1 według wynalazku są użyteczne do leczenia różnych zaburzeń pamięci charakteryzujących się zmniejszoną czynnością cholinergiczną, takich jak choroba Alzheimera.

Użyteczność jest wykazana przez zdolność tych związków do hamowania enzymu acetylocholinoesterazy i tym samym zwiększania poziomów acetylocholiny w mózgu.

Próba hamowania cholinoesterazy

Cholinoesterazy znajdują się w całym ciele, zarówno w mózgu jak i w surowicy. Jednakże tylko wydzielanie acetylocholinoesterazy (AChE) mózgu ma związek z ośrodkowym pobudzeniem cholinergicznym. Sugeruje się, że to samo pobudzenie jest osłabione u pacjentów z chorobą Alzheimera. Tym samym swoiste inhibitory AChE mózgu (w przeciwieństwie do AChE surowicy) powodują mniej częste skutki uboczne i tym samym niższą toksyczność niż fizostygmina (nieswoisty inhibitor AChE). Oznacza się hamowanie aktywności acetylocholi noesterazy in vitro w ciele prążkowanym mózgu szczurów. Wyniki próby dla reprezentatywnego związku według wynalazku i dla fizostygminy (związek odniesienia) są przedstawione w Tabeli 1. Hamowanie aktywności acetylocholinoesterazy in vitro w ciele prążkowanym mózgu.

Acetylocholinoesteraza (AChE), która czasem jest nazywana prawdziwą lub swoistą cholinoesterazą, znajduje się w komórkach nerwowych, mięśniach szkieletowych, mięśniach gładkich, różnych gruczołach i czerwonych krwinkach. AChE może być wyróżniona z innych cholinoesteraz przez swoistość substratu i inhibitora i przez regionalne wydzielanie. To wydzielanie w mózgu ma związek z cholinergicznym pobudzeniem i subfrakcjonowanie wykazuje najwyższy poziom w końcówkach nerwów.

Ogólnie przyjmuje się, że fizjologiczną rolą AChE jest szybka hydroliza i unieczynnienie acetylocholiny. Inhibitory AChE wykazują efekty naśladujące cholinę w cholinergicznie pobudzonych organach i efektorach i są stosowane terapeutycznie w leczeniu jaskry, miastenii i niedrożności porażennej jelit. Jednakże ostatnie badania sugerują, że inhibitory AChE mogą być również korzystne w leczeniu otępień Alzheimera.

Metodę opisaną poniżej stosowano w wynalazku do oznaczania aktywności anty-cholinoesterazy. Jest ona modyfikacją metody Ellmana i in., Biochem. Pharmacol. 7, 98 (1961).

Procedura

A. Odczynniki

1. 0,05 M bufor fosforanowy, pH 7,2 (a) 6,85g NaH₂PO4 · H2O/1OO ml destylowanej wody (b) 13,40g Na2HPO4 · 7H2O/1OO ml destylowanej wody (c) dodać (a) do (b), aż pH osiągnie wartość 7,2 (d) rozcieńczyć 1:10

2. Bufor chromogen-substrat (a) 9,9 mg kwasu 5,5-ditiobisnitrobenzoesowego (DTNB) (0,25 mM) (b) 99 mg chlorku S-acetylotiocholiny (5 mM) (c) dopełnić do 100 ml 0,05 M buforem fosforanowym, pH 7,2 (odczynnik 1)

3. Dla większości oznaczeń sporządza się 2 mM typowy roztwór badanego leku w odpowiednim rozpuszczalniku i rozcieńcza kolejno tak, aby końcowe stężenie w etapie wstę165 775

6 pnego inkubowama wynosiło od 10’ do 10’ M. Można stosować różne stężenia w zależności od siły działania leku.

B. Przygotowanie tkanki

Samce szczurów Wistar dekapituje się, szybko usuwa się mózgi, ciało prążkowane preparuje się, waży i homogenizuje w 19 objętościach (około 7 mg protein/ml) 0, 05 M buforu fosforanowego, pH 7,2 stosując homogenizator Potter-Elvehjem. Podwielokrotność 50 μΐ homogenizatu dodaje się do 50 μΐ zarobki badanego leku o różnych stężeniach i inkubuje wstępnie przez 10 minut w temperaturze pokojowej.

C. Oznaczanie

1. Dla zwykłych oznaczeń IC 50, Abbott Bichromatic Analyzer, ABA-100, stosuje się do oznaczania aktywności acetylocholinoesterazy.

Nastawianie aparatu filtr: 450-415 temperatura inkubowania: 30°C zapis dziesiętny: 0000 czas analizy: 5 minut obrót karuzeli: 3 kierunek reakcji: w dół : punkt końcowy płytka strzykawki: rozcieńczenie 1:101

Następnie tkankę (enzym) preinkubuje się z inhibitorem, próbki miesza się z buforem substrat-chromogen w ABA-100. Stosując wskazane nastawienie aparatu ABA-100 automatycznie odczytuje reakcję barwną i drukuje wyniki w jednostkach enzymu po 15 minutach.

2. Aktywność enzymu można również mierzyć spektrofotometrem Gliford 250. Metodę stosuje się dla bardziej dokładnych pomiarów kinetycznych.

Nastawianie aparatu lampa: światło widzialne filtr: bez filtra długość fali: 412 nm szerokość szczeliny: 0,2 mm selekcja: mała aparatura absorbancja wzorcowa: 1,0 jednostka naturalna wielkość szybkość sporządzania wykresu: 0,5 cm/min.

Odczynniki dodaje się do próbki odniesienia i próbki badanej, jak następuje:

Próbka odniesienia Próbka badaaa

0,8 ml 0,05M buforu fosfo- 0,8 ml 0,05M buforu fosforanowego ranowego 0,8 m 1 bufoni chromogen-substrat μl enzymu (homogenizat tkanki)

Najpierw oznacza się niehamowaną aktywność enzymu (homogenizatu tkanki). Badane leki sporządza się w odpowiednim rozpuszczalniku i dodaje w odpowiednich rozcieńczenia^ do buforowanej zarobki.

Oznacza się szybkość reakcji przez nachylenie zarejestrowanej zmiany adsotbancji. Rzeczywistą szybkość (mole/litr/min.) można obliczyć, jak opisano w następującym wzorze:

szybkość (mole/litr/min.) = nachylenie/G^ó x 10⁴)

Tabela 1

Związek	Stężenie hamujące (10^M) AChE mózgu
(3aS-cis)-1,2,3,3a,8,8k-heksahydto-1,3a,8-tnmetylopirolo[2,3-b]-	0,207
indol-S-ilometylo {/(3-chlorofenylo)amlao/kαtboaylo} karbaminian
Fizostygmina	0,034
(zwia.zek odniesienia)

165 775

Użyteczność jest dalej przedstawiona przez zdolność tych związków do przywracania cholinergicznie niedostatecznej pamięci w próbie unikania ciemności.

Próba unikania ciemności

W tej próbie badane są myszy na ich zdolność do zapamiętywania przykrego bodźca przez okres 24 godzin. Mysz umieszcza się w komorze, która zawiera ciemną przestrzeń. Silne żarzące się światło wprowadza się do tego ciemnego pomieszczenia, gdzie doprowadzony jest elektryczny wstrząs przez metalowe płyty na podłodze. Zwierzę usuwa się z aparatu badawczego i bada ponownie, 24 godziny później, na zdolność do zapamiętywania wstrząsu elektrycznego. Jeżeli przed początkowym włożeniem zwierzęcia do komory do badań podaje się zwierzęciu skopolaminę, środek antycholinergiczny, który jest znany do wywoływania osłabienia pamięci, zwierzę szybciej ponownie wchodzi do ciemnego pomieszczenia po włożeniu go do komory badawczej po upływie 24 godzin. Wpływ skopolaminy jest blokowany przez aktywny związek badany powodując większy odstęp czasu przed ponownym wejściem do ciemnego pomieszczenia.

Wyniki dla związku aktywnego są wyrażone jako procent grupy zwierząt u, których jest blokowany wpływ skopolaminy, przedstawione przez zwiększony odstęp czasu między umieszczeniem w komorze do badań i ponownym wejściem do ciemnego pomieszczenia.

Wyniki tej próby dla niektórych związków według wynalazku i fizostygminy jako związku odniesienia, są przedstawione w tabeli 2.

Tabela 2

Związek	dawka mg/kg wagi ciała s c.	% zwierząt z odwróceniem osłabienia pamięci wywołanego skopolaminą
(3aS-cis)-1,2,3,3a,8,8a-	0,16	40%
heksahydro-1,3a,8-trimetylopirolo[2,3-b]indol5-ilopropylo/(propyloammo)karbonylo/karbaminianu w postaci szczawianu	2,50	36%
(3aS-cis)-1,2,3,3a,8,8aheksahydro-1,3a,8-trimetylopirolo[2,3-b]indol-5ilometylo/metyloaminokarbonylo/karbaminian	0,16	20%
fizostygmina (związek odniesienia)	0,31	20%

Związek o wzorze 1 według wynalazku są również użyteczne jako środki przeciwbólowe ze względu na ich zdolność do przynoszenia ulgi w bólu u ssaków. Aktywność związków jest przedstawiona w próbie skręcania się z bólu (POW) wywołanego 2-fenylo-1,4-benzochinonem myszy, która jest standardową próbą dla środków przeciwbólowych /Proc. Soc. Exptl. Med., 95, 729 (1957)/. Hamowanie skręcania się bólu u myszy, wywołanego fenylochinonem.

Fenylo-p-benzochinon o stężeniu 0,125% w 5% roztworze wodnym alkoholu etylowego podaje się myszy dootrzewnowo w dawce 10 ml/kg. Powoduje to charakterystyczne skręcanie się, które jest zdefiniowane jako obracanie do wewnątrz jednej lub więcej łap ze skręcaniem i obrotem tułowia, wyciągnięciem ścianek brzucha, wygięciem kręgosłupa i wypukłym grzbietem. 28 samców myszy CD-1 Charles River (18 - 30g) stosuje się dla czasu odpowiedzi. Zwierzęta otrzymują pokarm i wodę dowolnie podczas ich pobytu w pomieszczeniach dla zwierząt przed badaniem. Związki są badane w dawce 20 mg/kg podawanej podskórnie i są przygotowywane z wodą destylowaną i jeżeli są nierozpuszczalne dodaje się jedną kroplę środka powierzchniowo czynnego Tween-80. Związki podaje się w dawce objętościowej 10 ml/kg.

165 775

Dwudziestu myszom (po pięć w grupie) podaje się badany związek w różnym czasie (np. 15, 30,45 i 60 min.) przed wstrzykiwaniem fenylochinonu. Zwierzęta kontrolne (po 2 w grupie) otrzymują równą objętość zarobki. Po podaniu fenylochinonu, myszy umieszcza się oddzielnie w 1 litrowych zlewkach i pozostawia przez 5 minut. Następnie myszy obserwuje się przez okres 10 minut i rejestruje się liczbę skręceń dla każdego zwierzęcia. Procentowe hamowanie oblicza się ze wzoru:

(X skręceń w grupie kontrolnej) - (X skręceń w grupie leczonej) _χ jqq<7 X skręceń w grupie kontrolnej

Okres czasu z maksymalnym procentem hamowania uważa się za czas szczytowy. Dawkę odpowiedzi zachowuje się dla interesujących związków lub tych, które hamują skręcanie się w 70% lub więcej. Dawka odpowiedzi jest prowadzona w laki sam sposób jak czas odpowiedzi, z tą różnicą, że bada się 10 zwierząt w grupie w szczytowym czasie aktywności leku. 50 zwierząt podzielonych na cztery grupy, którym podaje się lek i jedną grupę kontrolną, której podaje się zaróbkę stosuje się w tej próbie. Myszom zwykle podaje się cztery dawki leku, każda stanowi dwukrotną ilość poprzedniej dawki. Wartość ED50 oblicza się przez komputerową analizę regresji liniowej.

Wyniki tej próby dla niektórych związków według wynalazku i salicylanu eseroliny (związek odniesienia) są pokazane w tabeli 3.

Tabela 3

Aktywność przeciwbólowa

Związek	POW (mg/kg, s.c.)
(3aS-cis)-1,2,3,3a,8,8a-heksahydro- 1,3a,8-tn- metylopirolo[2,3-b]indol-5-ilometylo/(metylo- amino)karbonylo/karbaminian	8,0
(3'aS-cis)-1,2,3,3a,8,8a-heksahydro-1,3a,8-tnmetylopirolo[2,3-b]indol-5-ilometylo {/(3-chlorofenylo)amino/karbonylo} karbaminian	0,15
(3aS-cis)-1,2,3,3a,8,8a-heksahydro-1,3a,7,8-tet- rametylopirolo[2,3-b]indol-5-ilometylo/(metylo- amino)karbonylo/karbaminian	0,81
Salicy-lan aseroliny (związek odniesienia)	0,52

Skuteczne ilości związków według wynalazku można podawać pacjentowi w dowolny sposób, na przykład doustnie w postaci kapsułek lub tabletek, pozajelitowo w postaci sterylnych roztworów lub zawiesin i w niektórych przypadkach dożylnie w postaci sterylnych roztworów. Produkty końcowe w postaci wolnych zasad, które są same skuteczne, mogą być zestawiane lub podawane w postaci ich farmaceutycznie dopuszczalnych soli addycyjnych z kwasem, ze względu na stabilność, dogodną krystalizację, zwiększoną rozpuszczalność i podobne.

Kwasy nadające się do wytwarzania farmaceutycznie dopuszczalnych soli addycyjnych z kwasem według wynalazku obejmują kwasy nieorganiczne takie jak kwas solny, bromowodorowy, siarkowy, azotowy, fosforowy 1 nadchlorowy, jak również kwasy organiczne takie jak kwas winowy, cytrynowy, octowy, bursztynowy, maleinowy, fumarowy i szczawiowy.

Związki aktywne według wynalazku mogą być podawane doustnie na przykład z obojętnym rozcieńczalnikiem lub z jadalnym nośnikiem, lub mogą być zamknięte w żelatynowych kapsułkach lub mogą być prasowane w tabletki. W celu doustnego podawania doustnego, związki aktywne według wynalazku mogą być wprowadzane z zarobkami i stosowane w postaci tabletek, kołaczyków, kapsułek, eliksirów, zawiesin, opłatków, gumy do żucia i podobnych. Te

165 775 preparaty powinny zawierać co najmniej 0,5% związku aktywnego, lecz ilość ta może być zmienna w zależności od szczególnej postaci i dogodnie może wynosić od 4% do około 70% wagi jednostki. Ilość związku aktywnego w takich kompozycjach jest taka, że otrzymuje się odpowiednią dawkę. Korzystne kompozycje i preparaty według wynalazku są wytwarzane tak, że doustna postać dawki jednostkowej zawiera 1,0 - 300 mg związku aktywnego.

Tabletki, pigułki, kołaczyki i podobne mogą również zawierać następujące składniki: środki wiążący taki jak mikrokrystaliczna celuloza, guma tragakantowa lub żelatyna; zaróbkę taką jak skrobia lub laktoza, środek ułatwiający rozpadanie taki jak kwas alginowy, Primogel, skrobia kukurydziana i podobne; środek smarujący taki jak stearynian magnezu lub Sterotex; środek poślizgowy taki jak koloidalny dwutlenek krzemu i środek słodzący taki jak sacharoza lub sacharyna lub środek aromatyzujący taki jak mięta pieprzowa, salicylan metylu lub aromat pomarańczowy. Gdy postać dawki jednostkowej stanowi kapsułka, może zawierać obok substancji wymienionych wyżej typów, ciekły nośnik taki jak olej tłuszczowy. Inne postacie dawek jednostkowych mogą zawierać różne inne substancje, które modyfikują fizyczną postać dawki jednostkowej, na przykład takie jak powłoki. I tak, tabletki lub pigułki mogą być powlekane cukrem, szelakiem lub innymi jelitowymi środkami powlekającymi. Syrop może zawierać obok związków aktywnych, sacharozę jako środek słodzący i pewne środki konserwujące, barwniki, substancje barwiące i aromatyzujące. Substancje stosowane do wytwarzania tych różnych kompozycji muszą być farmaceutycznie czyste i nietoksyczne w stosowanych ilościach.

Dla pozajelitowego podawania terapeutycznego, związki aktywne według wynalazku można wprowadzać do roztworu lub zawiesiny. Te preparaty powinny zawierać co najmniej 0,1 % związku aktywnego, lecz ilość ta może się zmieniać od 0,5 do 30% wagowych preparatu. Ilość związku aktywnego w takich kompozycjach jest taka, że otrzymuje się odpowiednią dawkę. Korzystne kompozycje i preparaty według wynalazku są wytwarzane tak, że pozajelitowa dawka jednostkowa zawiera 0,5 do 100 mg związku aktywnego.

Roztwory lub zawiesiny mogą również zawierać następujące składniki: sterylny rozcieńczalnik taki jak woda do iniekcji, roztwór soli fizjologicznej, nielotne olejki, glikole polietylenowe, gliceryna, glikol propylenowy lub inne syntetyczne rozpuszczalniki; środki przeciw bakteryjne takie jak alkohol benzylowy lub parabeny metylu; antyutleniacze takie jak kwas askorbinowy lub wodorosiarczyn sodu; środki chelatujące takiejakkwas etylenodiaminotetraoctowy; bufory takie jak octany, cytryniany lub fosforany i środki do nastawiania napięcia takie jak chlorek sodu lub dekstroza. Preparaty pozajelitowe mogą być zamknięte w strzykawkach do jednorazowego użytku lub fiolkach ze szkła lub tworzywa przeznaczonych do dawek wielokrotnych.

Przykłady związków według wynalazku obejmują związki wymienione poniżej, jak również ich izomery 3aR-cis i mieszaniny izomerów 3aS-cis i 3aR-cis, włącznie z mieszaninami racemicznymi: (3aS-cis)-1,2,3,3a,8,8a-heksahydro-1,3a,8-trimetylopirolo[2,3-b] indol-5-ilometylo/(metyloamino)karbonylokarbaminian, (3aS-cis)-1,2,3,3a,8,8a-heksahydro-1,3a,7,8tetrametylopirolo[2,3-b]indol-5-ilometylo/(metyloamino)karbonylo/karbaminian, (3aS-cis), 7-bromo- 1,2,3,3a,8,8a-heksahydro-1,3a,8-trimetylopirolo[2,3-b]indol-5-ilometylo/(metyloamino)karbonylo/karbaminian, (3aS-cis)-1,2,3,3a,8,8a-heksahydro-1,3a,8-trimetylopirolo[2,3b]-indol-5-ilopropylo/(propyloamino)karbonylo/karbaminian, (3aS-cis)-1,2,3,3a, 8, 8a-heksa hydro-1,3a,8-trimetylopirolo [2,3-b]-indol-5-ilometylo {/(3-chlorofenylo)amino/karbonylo}karbaminian.

Następujące przykłady ilustrują wynalazek.

Przykład I. Sposób wytwarzania (3aS-cis)-1,2,3,3a,8,8a-heksahydro-1,3a,8-trimetylopirolo[2,3-b]indol-5-ilometylo/(metyloamino)karbonylo/karbaminianu.

Odgazowany roztwór 3,0g fizostygminy w 13 ml tetrahydroforanu traktowano 1,3 ml izocyjanianu metylu i wiórkiem metalicznego sodu, w atmosferze azotu w temperaturze pokojowej. Mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez 18 godzin i następnie ogrzewano w temperaturze 45°C przez 3,5 godziny. Na koniec okresu reakcji, roztwór zatężono do oleistej pianki i surowy produkt oczyszczano przez chromatografię błyskową na kolumnie wypełnionej żelem krzemionkowym. Otrzymane 1,3g produktu krystalizowano z 4 ml dichlorometanu i 40 ml eteru izopropylowego, otrzymując 1,03g kryształów o temperaturze topnienia 157 - 158°C.

165 775

Analiza:

obliczono dla C17H24N4O3: 61,43% C 7,28% H 16,85% N znaleziono: 61,31% C 7,26% H 16,80% N

Przykład II. Sposób wytwarzania (3aS-cis)-1,2,3,3a,8,8a-heksahydro-1,3a,7,8-tettametylopirolo[2,3-b]inaol-5-ilometylo/(metyloamjao)katboaylo/karbamiaiaau.

Odgazowany roztwór 500 mg 7-metyloeseroliny w 8 ml tetrahydrofuranu traktowano wiórkiem ~3 mg sodu 1 0,7 ml izocyjanianu metylu w temperaturze pokojowej przez 20 minut. Reakcję kontrolowano na płytce do chromatografii cienkowarstwowej. Wiórek sodu usunięto i roztwór zatężono do sucha. Pozostałość ekstrahowano do 100 ml eteru i odsączono nierozpuszczalne substancje. Surowy produkt z eteru oczyszczano przez chromatografię błyskową na kolumnie wypełnionej żelem krzemionkowym. Otrzymane 400 mg oleistego produktu rozpuszczono w 30 ml eteru i raz przesączono a następnie zatężono do oleju. Olej zestalił się w 1 ml eteru izopropylowego. Po krystalizacji stałej substancji z 4 ml eteru izopropylowego otrzymano 358 mg kryształów o temperaturze topnienia 147 - 149°C.

Analiza:

obliczono dla C18H26N4O3: 62,41% C 7,56% H 16,17% N znaleziono: 62,40% C 7,59% H 16,08% N

Przykład III. Sposób wytwarzania hemihydratu (3aS-cis)-7-bromo-1,2,3,3a,8,8a-heksahyaro-1,3a,8-trimetylopirolo{2,3-b} iaaol-5-ilometylo/(metyloamiao)karboaylo/karbaminianu.

Roztwór 1,87g 7-bromofizostygmiay w 20 ml tetrahydrofuranu umieszczono z 1,0g izocyjanianu metylu i katalityczną ilością sodu. Mieszaninę ogrzewano przez noc w temperaturze 50°C. Roztwór reakcyjny zatężono do oleju. Olej oczyszczano przez chromagrafię błyskową dwa razy na kolumnie wypełnionej żelem krzemionkowym. Najczystsze frakcje połączono otrzymując 650 mg bezbarwnego oleju. Po krystalizacji z małej ilości eteru otrzymano 420 mg kryształów o temperaturze topnienia 105 - 108°C. Substancja stanowiła hemihydrat i była czysta, co stwierdzono przez chromatografię cienkowarstwową na płytkach SiO 2.

Analiza:

obliczono dla CnifcBrNjCb· 0,5H_?0: 48,58% C 5,75% H 13,33%N znaleziono: 48,56% C 5,70% H 11,16% N

Przykład IV. Sposób wytwarzania szczawianu (3aS-cis)-1,2,3,3a,8,8a-hek-ahyaro1,3al8-tπmetylopiIΌlo[2,3-b]iado^5-ilopropylo/(propyloamino)karbonlylo/karbaminianu.

Roztwór 1,7g a-eroliny i 1,5g (2,2 równoważników) izocyjanianu n-propylu w 50 ml odgazowane-go suchego tetrahyarofuraau traktowano 0,2g wiórkiem sodu i mieszano w temperaturze otoczenia. Po 16 godzinach, roztwór ogrzewano w temperaturze wrzenia pod chłodnicą zwrotną przez 4 godziny, po czym zatężono. Pozostałość oczyszczano przez chromatografię błyskową otrzymując 2,1 g oleju. Olej umieszczono w eterze i traktowano 0,8g kwasu szczawiowego, po czym zatężono. Pozostałość krystalizowano z układu metanol/eter otrzymując 1,9g kryształów o temperaturze topnienia 125 - 127°C.

Analiza:

obliczono dla C21H32N4O3O2 H2O4 1 57,7:Ł%o C 7,16% H 11,71%N znaleziono: 57,72% C 7,44% H 11,76%N

Przykład V. Sposób wytwarzania (3aS-cis)-3,2,3,3a,8,8a-heksahydΓo-3,3a,8-trimetylopirolo[2,3-b]lndol-5-ilometylo{/(3-chlorofenylo)amlao/katbonylo}karbamialanu.

Odgazowany roztwór 2,75g fizostygminy w 30 ml tetrahydrofuranu załadowano z 1,65g (1,1 równoważnika) izocyjanianu 3-chlotoUeaylu i małym wiórkiem sodu. Mieszaninę mieszano przez godzinę i zatężono do pianki. Pozostałość roztarto z eterem i przesączono. Substancję stałą krystalizowano z układu 10 ml dichlorometanu/W ml eteru izopropylowego, otrzymując 3,4g produktu o temperaturze topnienia 144 - 146°C.

Analiza:

obliczono dla C22H25ClN4O3: 61,61% C 5,88% H 13,06% N znaleziono: 61,31% C 5,91% H 12,94% N.

165 775

Ri

NH

WZÓR 1

WZÓR 5

165 775

R1

NH

WZOR 6

WZOR 7

165 775

SCHEMAT 1 (i)

165 775

SCHEMAT 1 (2)

165 775

* R₁NCO

WZÓR 1a

SCHEMAT 2

165 775

OJ

CL +

W

IN

X ^ζ\_ ce

-<r

CL co

SCHEMAT

i

165 775

Fig.1 ·ι>ι>ι Μ ι·111

Fig. 2

Fig . 3

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 1,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Sposób wytwarzania nowych aminokarbonylokarbaminianów o wzorze 1, w którym Z oznacza atom wodoru, chlorowca lub niższą grupę alkilową, R1 oznacza niższą grupę alkilową, grupę cykloalkilową lub arylową i R2 oznacza niższą grupę alkilową lub grupę cykloalkilową, ich izomerów 3aS-cis lub 3aR-cis albo mieszanin dwóch izomerów, włącznie z mieszaniną racemicznąlub ich farmaceutycznie dopuszczalnych soli addycyjnych z kwasem, znamienny tym, że (a) związek o wzorze 3, w którym Z ma wyżej podane znaczenie, w przypadku, gdy R1 i R2 są takie same, poddaje się reakcji z izocyjanianem o wzorze RiNCO, w którym R1 oznacza niższą grupę alkilową lub grupę cykloalkilową, przy czym stosunek molowy izocyjanianu do związku o wzorze 3 wynosi co najmniej 2:1, lub (b) związek o wzorze 3, w którym Z ma wyżej podane znaczenie, w przypadku, gdy Ri i R2 są różne, poddaje się reakcji z izocyjanianem o wzorze R 2NCO, w którym R2 ma wyżej podane znaczenie, przy czym ilość izocyjanianu wynosi około 1 równoważnika w stosunku do związku o wzorze 3 i następnie otrzymany karbaminian poddaje się reakcji z izocyjanianem o wzorze RiNCO, w którym Ri ma wyżej podane znaczenie.

2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że stosuje się związek o wzorze 3 i związek o wzorze RiNCO, w którym R1 oznacza niższą grupę alkilową lub grupę arylową i R2 oznacza niższą grupę alkilową, a pozostałe symbole mają znaczenie podane w zastrz. 1.

3. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że poddaje się reakcji fizostygminę z izocyjanianem metylu, przy czym wytwarza się (3aS-cis)-1,2,3,3a,8,8a-heksahydro-1,3a,8-trimetylopirolo [2,3-b]indol-5-ilometylo/(metyloamino)karbonylo/karbaminian lub jego izomer 3aR-cis lub mieszaninę racemiczną lub inną mieszaninę tych dwóch izomerów.

4. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że poddaje się reakcji 7-metyloeserolinę z izocyjanianem metylu, przy czym wytwarza się (3aS-cis)-1,2,3,3a,8,8a-heksahydro-1,3a,7,8tetrametylopirolo[2,3-b]indol-5-ilometylo /(metyloamino) karbonylo/ karbaminian lub jego izomer 3aR-cis lub mieszaninę racemiczną lub inną mieszaninę tych dwóch izomerów.

5. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że poddaje się reakcji 7-bromofizostygminę z izocyjanianem metylu, przy czym wytwarza się (3aS-cis)-7-bromo-1,2,3,3a,8,8a-heksahydro1,3a,8-trimetylopirolo[2,3-b] indol-5-ilometylo /(metyloamino)karbonylo/-karbaminian lub jego izomer 3aR-cis lub mieszaninę racemiczną lub inną mieszaninę tych dwóch izomerów.

6. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że poddaje się reakcji eserolinę z izocyjanianem n-propylu, przy czym wytwarza się (3aS-cis)-1,2,3,3a,8,8a-heksahydro-1,3a,8-trimetylopirolo[2,3-b]indol-5-ilopropylo/(propyloamino)karbonylo/karbaminian lub jego izomer 3aR-cis lub mieszaninę racemiczną lub inną mieszaninę tych dwóch izomerów.

7. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że poddaje się reakcji fizostygninę z izocyjanianem 3-chlorofenylu, przy czym wytwarza się (3aS-cis)-1,2,3,3a,8,8a-heksahydro1,3a,8-trimetylopirolo [2,3-b] indol-5-ilometylo { /(3-chlorofenylo)amino/karbonylo} -karbaminian lub jego izomer 3aR-cis lub mieszaninę racemiczną lub inną mieszaninę tych dwóch izomerów.