PL161087B1 - Uklad urzadzen do wytwarzania jednolitej teksturowanej przedzy PL PL PL PL PL PL PL - Google Patents

Abstract

1. Uklad urzadzen do wytwarzania jednolitej teksturowanej przedzy, z jednej lub wielu tasm zawierajacy deflektor, walce odbierajace przedze i nawijajace ja w stanie naprezonym na zwój oraz dysze umieszczona miedzy walcem podajacym i walcem odbiorczym, zawierajaca korpus zaopa- trzony w koniec wlotowy i wylotowy, polaczone z kanalem centralnym biegnacym wzdluz centralnej osi oraz przewód do wprowadzania sprezonego gazu do kanalu centralnego, znamienny tym, ze def- lektor (37a, 37a', 37a", 37a'") jest umieszczony u wylotu (66) dyszy (37), przy czym powierzchnia zewnetrzna deflektora znajduje sie od wylotu (66) dyszy w odleglosci (C, C', C", C'") stanowiacej 0,1 do 2,0 minimalnych srednic kanalu wylotowego, patrzac w kierunku wyplywu strumienia oraz w odleglosci (A, A', A", A'") stanowiacej 0,1 do 3,0 minimalnych srednic kanalu, powyzej centralnej osi, dyszy (37). PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest układ urządzeń do wytwarzania jednolitej teksturowanej przędzy, z jednej lub wielu taśm, zwłaszcza przy zastosowaniu sprężonego płynu przepływającego przez

161 087 dyszę zaopatrzoną w deflektor umieszczony przy jej wylocie. Rozwiązanie stanowi w części kontynuację rozwiązania zgłoszonego USA noszącego numer kolejny 07/178961, złożonego 7 kwietnia 1988 r.

Znane jest podawanie z nadmiarem jednej lub więcej ciągłych taśm wielowłókiennej do dyszy, w której sprężony płyn, na przykład powietrze, wpływa na włókno powodoując jego rozluźnienie, zwinięcie w węzełkowe pętle lub splecenie spętlonych włókienek w ścisłą przędzę.

Znany jest sposób teksturowania lub rozluźniania przędzy z zastosowaniem dyszy płynowej, w którym wykorzystuje się zarówno stałe, jak i ruchome, deflektory rozmieszczone w różnych odległościach od wylotu dyszy i pod różnymi kątami względem pasma przędzy, służące do odchylania przędzy i płynu od toru prostoliniowego po opuszczeniu przez nie dyszy.

Przy wytwarzaniu przędzy z węzełkowymi pętlami dysza teksturująca musi dokonywać przenoszenia ku przodowi przędzy podawanej z nadmiarem przy utrzymywaniu naprężenia wystarczającego do zapobiegania owijania się przędzy wokół walców podających, a to naprężenie zapewnia się przez wykorzystanie naporu sprężonego powietrza poruszającego się znacznie szybciej niż przędza. Powietrze powoduje rozluźnienie przędzy, skręcenie włókien, powstanie na włóknach pętli, a następnie splecenie włókien razem w strukturę, która może zachowywać pętlę również przy jej naprężaniu podczas wplatania w tkaninę. Naprężenie przy wyjściu dyszy musi być małe w celu nagromadzenia pętli i tworzenia struktury splecionej. Bezpośrednio potem wymagane jest większe naprężenie w celu zaciśnięcia splecionej struktury i jej ustabilizowania.

Deflektor, w który uderza powietrze z przędzą umieszcza się często przy wylocie w celu utworzenia strefy regulacji powietrza i nagłej zmiany kierunku ruchu przędzy. Tego rodzaju deflektory są niezbędne, zwłaszcza przy większych prędkościach teksturowania i większych ciśnieniach powietrza. Jednakowoż w znanych konstrukcjach deflektorów cylindrycznych powietrze rozpływa się wokół deflektora i część powietrza przepływająca wraz z przędzą powoduje jej ustawienie naprężenia.

Według wynalazku układ urządzeń do wytwarzania jednolitej teksturowanej przędzy z jednej lub wielu taśm zawierający deflektor, walce odbierające przędzę i nawijające ją w stanie naprężonym na zwój oraz dyszę umieszczoną między walcem podającym i walcem odbiorczym. Dysza zawiera korpus zaopatrzony w koniec: wlotowy i wylotowy, połączone z kanałem centralnym biegnącym wzdłuż centralnej osi oraz przewód do wprowadzania sprężonego gazu do kanału centralnego według wynalazku, charakteryzuje się tym, że deflektor jest umieszczony u wylotu dyszy, przy czym powierzchnia zewnętrzna deflektora znajduje się od wylotu w odległości stanowiącej 0,1 do 2,0 minimalnych średnic kanału wylotowego, patrząc w kierunku wypływu strumienia oraz w odległości od osi centralnej dyszy stanowiącej 0,1 do 3,0 minimalnych średnic kanału, powyżej tej osi.

Korzystnie deflektor ma powierzchnię o zarysie krzywoliniowym, której część najbliższa wylotowi dyszy umieszczona jest od niego w odległości wynoszącej od 0,1 do 1,5 średnic minimalnych kanału, a część powierzchni deflektora najbliższa osi centralnej usytuowana jest powyżej tej osi w odległości wynoszącej od 0,1 do 2,0 minimalnych średnic.

Korzystnie deflektor ma postać pręta, o przekroju kwadratowym, którego jedna powierzchnia płaska zwrócona jest w stronę wylotu, a druga - w stronę osi centralnej, przy czym płaska powierzchnia najbliższa wylotowi, umieszczona jest od wylotu w odległości wynoszącej 0,5 do 1,0 średnic minimalnych, a płaska powierzchnia najbliższa osi centralnej usytuowana jest od tej osi w odległości wynoszącej od 0,5 do 2,0 średnic minimalnych.

Korzystnie deflektor ma postać pręta, o przekroju kwadratowym, którego jedna krawędź zwrócona jest w stronę wylotu dyszy, a druga - w stronę osi centralnej, przy czym krawędź najbliższa wylotu umieszczona jest od niego w odległości wynoszącej 0,5 do 1,0 średnic minimalnych, a krawędź najbliższa osi centralnej usytuowana jest od niej w odległości wynoszącej od 0,5 do 2,0 średnic minimalnych.

Korzystnie wylot dyszy jest w kształcie lejka o krzywoliniowej geometrii i powierzchnia deflektora korzystnie jest krzywoliniowa.

Korzystnie deflektor ma postać pręta, korzystnie o przekroju kwadratowym, którego część powierzchni najbliższa lejkowatego wylotu dyszy usytuowana jest od niego w odległości wynoszącej 0,2 do 0,5 średnic minimalnych, natomiast część powierzchni najbliższa osi centralnej usytuowana jest od niej w odległości wynoszącej od 0,2 do 2,0 średnic minimalnych.

Korzystnie układ zawiera wannę znajdującą się pomiędzy walcem podającym i wlotem dyszy. Korzystnie wanna jest wanną wodną.

161 087

Korzystnie pomiędzy wanną a zwojem zasilającym są umieszczone walce podające i korzystnie albo naprężacz albo gorący kołek, tworzące strefę rozciągania przędzy, zaś za zwojem zasilającym znajdują się walce podające oraz korzytsnie gorący kołek, natomiast pomiędzy wanną a zwojem odbierającym są umieszczone walce odbiorcze i pręt prowadzący tworzące strefę stabilizacji przędzy.

Korzystnie za strefą stabilizacji umieszczona jest nagrzana rura.

W rozwiązaniu według wynalazku większość, lub całe powietrze płynie po dolnej powierzchni deflektora, natomiast przędza porusza się wokół niego. Naprężenie nawijania jest dobrym miernikiem efektywności dyszy teksturującej przy przekształceniu luźnej masy włókien podawanej z nadmiarem, z wytworzeniem pętli, w dużym stopniu jednolitych i zintegrowanych w stabilną i spójną wiązkę przędzy. Prawidłowe naprężenie nawijania daje również bardziej zwarty, a nie miękki, gąbczasty, zwój teksturowanej przędzy. Zdejmowanie tego rodzaju ścisłych zwojów jest łatwe i przebiega równomiernie, bez zaczepiania i występowania splątań charakterystycznych dla tych zwojów miękkich oraz gąbczastych.

Duże naprężenie zwijania przy teksturowaniu daje również w wyniku zwoje przędzy odporne na ściąganie w masie w następnych operacjach przy większych naprężeniach, takich jak skręcanie, kędzierzawienie i dzianie. Słabe scalanie pętli w wiązce przędzy występujące przy małym naprężeniu nawijana jest również niepożądane w końcowym wyrobie tekstylnym. Ścieranie powierzchni wyrobu np. dywanu podczas jego używania powoduje wyrywanie jego włókienek, kosmacenie i nieprzyjemną zmianę wyglądu w krótkim okresie czasu. Przędze o dobrze połączonych pętlach, scalonych w ciasne wiązki, po przetworzeniu ich na materiały tekstylne, na ogół są odporne w dłuższym okresie czasu na ścieranie i kosmacenie. Naprężenie teksturowania mierzy się za dyszą, a naprężanie nawijania mierzy się bezpośrednio przed zwojem. Między naprężeniem teksturowania i naprężeniem zwijania istnieje wzajemna zależność, jakkolwiek pierwsze jest zawsze mniejsze od drugiego. Przędze o małym naprężeniu teskturowania wykazują małe naprężenie nawijania, natomiast przędze o dużych naprężeniach teksturowania wykazują również duże naprężenia nawijania.

Przy zastosowaniu rozwiązania według wynalazku, naprężenie nawijania teskturowanej przędzy wzrasta o wartość zaskakująco dużą, sięgającą 20 do 100% powyżej tej wartości naprężenia nawijania, którą się otrzymuje w podobnych warunkach z dyszami o znanej konstrukcji, na przykład w rozwiązaniu opisanym w opisie patentowym St. Zjedn. Ameryki nr 4157 605.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia schematyczny układ do wytwarzania jednolitej teskturowanej przędzy, fig. 2 -schematyczny układ w innym przykładzie wykonania, fig. 3 -dyszę stosowaną w rozwiązaniu według wynalazku w widoku perspektywicznym, fig. 4 - dyszę z fig. 3 w przekroju wzdłuż linii 4-4; fig. 5, fig. 6 oraz fig. 7 - szczegóły z fig. 4, pokazujące różne kształty wylotu dyszy oraz deflektory o różnych kształtach w postaci pręta, przykładowo o przekroju kołowym i kwadratowym, z których każdy ustawiony w inny sposób względem wylotu dyszy, a fig. 8 - wykres naprężenia nawijania w gramach w funkcji odległości dolnej powierzchni deflektora od osi dyszy wyrażonej w tysięcznych częściach cala powyżej lub poniżej osi, dla dwóch różnych torów ruchu przędzy wychodzącej z dyszy.

W przedstawionym na fig. 1 wykonaniu dobranym dla ilustracji taśma 10 podawana z kilku nawojów 12, jest przeciągana przez naprężacz 14 i walec podający 16 do wanny 18 zwilżającej, a następnie do wlotu dyszy teksturującej 20. Dysza 20 zasilana jest sprężonym powietrzem z przewodu rurowego 22. Teksturowana przędza opuszczająca dyszę 20, przechodzącą wokół specjalnego deflektora zamocowanego przy wylocie dyszy 20 (nie pokazany), podawana jest na walec odbiorczy 24, a następnie przechodzi po poprzecznym pręcie prowadzącym 26 na zwrój odbiorczy 28. Prędkość walca podającego 16 dobrana jest tak, że ma wartość większą od prędkości walca odbiorczego 24, w celu spowodowania spiętrzenia nadmiaru przędzy wynoszącego 5 do około 200% lub więcej. Prędkość nawijania jest nieco większa od prędkości walca odbiorczego 24, o około 1 do 10%, lub niekiedy więcej. Naprężenie nawijania mierzy się za pomocą odpowiedniego miernika naciągu w miejsce 25 teksturowanej przędzy 27, przy czym zdejmuje się wartości średnie w celu uniknięcia wpływu skoków naprężenia (pików) powstających przy popi /ecznym ruchu przędzy po zwoju odbiorczym 28.

Przy łącznym teksturowaniu rdzenia i powierzchni przędzy, jej taśma powierzchniowa (nie pokazana) podawana jest na oddzielny walec podający przed jej przejściem przez dyszę 20. Taśmy 10 pobierane ze zwojów zasilających 12 przez walec prowadzący 16 służą jako rdzeń. Taśmy

161 087 rdzeniowe i powierzchniowe teskturowane są razem za pomocą dyszy 20, lecz przy różnych poziomach nadmiaru podawania. Do taśmy 10 stanowiącej rdzeń przędzy stosuje się mały nadmiar podawania przy stosunku prędkości walców podających 16 i walców odbiorczych 24, na przykład, wzakresieod 1,O3:1,Odo 1,15:1,0. Do taśm 10 stanowiących wierzchnią warstwę przędzy 27stosuje się większy poziom nadmiaru podawania przy odpowiednim stosunku prędkości walców podających 16 i walców odbiorczych 24, na przykład, w zakresie od 1,1:1,0 do 2,5:1,0 lub więcej.

Układ typu przedstawionego na fig. 1 stanowi rozwiązanie Eltex AT i wytwarzany jest przez Hirschburger GmbH w Reutlingen.

Na figurze 2 bardziej szczegółowo przedstawiono układ, w którym podaje się zwoje 30 taśm 32 (przedstawiono jeden z nich) na walce podające 35, które z kolei podają z nadmiarem taśmę 32 do dyszy 37 po uprzednim przepuszczeniu jej przez wannę wodną 36 znajdującą się w przedziale 37a.

Jeżeli podawana taśma 32 jest skrętkami polimerowymi, na przykład poliestrowymi lub poliamidowymi, nie orientowanymi wstępnie (znanymi w przemyśle jako POY do przetworzenia na przędzę częściowo orientowaną), to taśma jest przeciągana w zwykły sposób przez strefę rozciągania między walcami 33 i walcami 35.

Natomiast jeżeli taśma jest poliestrem POY, to zwykle przeciąga się ją wokół gorącego metalowego kołka 34 znajdującego się pomiędzy walcami 33 i 35. Po podaniu taśmy 32 do dyszy 37 teskturowana taśma 32 opuszcza dyszę 37 przechodząc wokół specjalnego deflektora 38 do walców 39. Niekiedy w strefie między walcami 39 i walcami 40 zwanej często strefą stabilizacyjną dokonuje się łagodnego rozciągania na zimno 1 do 15%. Duży skurcz powstały zarówno samoistnie przy podawaniu taśmy, jak i powstający w etapie rozciągania pomiędzy walcami 33 i 35 jest niekiedy zmniejszany w następnym etapie rozluźniania pomiędzy walcami 40 i 42, przy czym przędza ta przechodzi przez nagrzaną rurę 41. Po opuszczeniu walców 42 teksturowana przędza jest nawijana na zwój odbiorczy 44. Naprężenie nawijania mierzy się w miejscu 43, możliwie najdalej od zwoju 44 przędzy teskturowanej patrząc w kierunku przeciwnym do kierunku ruchu taśmy 32, w celu zmniejszenia skoków naprężenia powstających przy poprzecznym ruchu przędzy podczas nawijania. Mierzy się średnią wartość naprężenia. Można również mierzyć naprężenie w strefie stabilizacji, pomiędzy walcami 39 i walcami 40, w celu określenia efektywności dyszy teksturującej 37. Przy skądinąd identycznych stosunkach prędkości i warunkach, im większe jest naprężenie stablilizacji, tym bardziej efektywne jest przetwarzanie przez dyszę 37 podawanej do niej z nadmiarem luźnej taśmy 32 w stabilną, bardziej spójną i spęczoną przędzę.

Przy teksturowaniu zarówno rdzenia jak i powierzchni, taśmy rdzeniowe 32 podawane są za pomocą walców 33 i 35 do wanny wodnej 36 i dyszy 37 teksturującej (fig. 2). Natomiast taśmy powierzchniowe 32 przędzy ze zwojów podających 51 (na fig. 2 przedstawiono tylko jeden z nich) podawane za pomocą walców 53 i walców 55, przeciągane są na gorącym kołku 54, a następnie po przeprowadzeniu ich wokół pręta 56 doprowadzone są do wlotu dyszy teksturującej 37. Zwykle taśmy rdzeniowe 32 zwilżane są w wannie 36, natomiast taśmy powierzchniowe 52 nie są zwilżane przez przepuszczanie przez wannę. W innych układach zwilżanie taśm rdzeniowych 32 odbywa się za pomocą cieczy ściekającej z odpowiedniej dyszy (nie pokazana) bezpośrednio na taśmę. Typową maszyną podobną do przedstawionej schematycznie na fig. 2 jest układ o modelu FK6-T80 wytwarzany przez Bermag Co. w Remscheid.

Dysza teksturująca 37 zaopatrzona jest w deflektor wyjściowy przedstawiony na fig. 3 i 4.

W układzie według wynalazku podawanie przędzy POY nie jest niezbędne, ale jeśli się je stosuje, to zwykle dokonuje się wstępnego rozciągnięcia przędzy, z zagrzewaniem lub bez niego, przed doprowadzeniem jej do znajdujących się przed dyszą 37 walców podających. Również strefa stabilizacji nie jest niezbędna, ale może być stosowana. Nie jest niezbędna również strefa rozluźnienia cieplnego znajdująca się między walcami 40 i 42, lecz może być stosowana dla zmiany właściwości termicznych teksturowanej przędzy, na przykład dekatyzowania.

Układ według wynalazku może być stosowany przy wszystkich rodzajach włókien, takich jak na przykład poliestry, poliestry POY, nylon, nylon POY, polipropylen, polipropylen POY, poliolefiny, jedwab octanowy, szkło oraz włókna z poliamidów aromatycznych.

Układ według wynalazku może być również stosowany do przędzy wytworzonej z luźnymi ciętymi włóknami wystającymi z pasma przędzy, w którym pętle tworzone przez dyszę teksturującą 37 są następnie przecinane lub przecierane w celu otrzymania pojedynczych włókien, stąd wytworzona przędza przypomina wizualnie przędzę zgrzebną.

161 087

Na figurze 3 pokazano dyszę 37 w widoku, a jej szczegóły przedstawiono na fig. 4-7. Dysza 37 zapewnia wytwarzanie przędzy lub jej kombinacji składającej się z taśm 32 i 52. Taśma 100 jest doprowadzana do wlotu 60 dyszy 37. Sprężone powietrze lub inny sprężony gaz wchodzi do dyszy 37 rurą 22 i napotyka na taśmę na wejściu 62 bloku 64 znajdującego się u wylotu dyszy 37. Taśma i gaz o dużej prędkości wychodzą razem przez otwór wylotowy 66 dyszy 37 i przechodzą wokół deflektora 37a zamocowanego na stałe na wsporniku 68 przymocowanym u wylotu dyszy 37.

Centralna oś deflektora 37a znajduje się w płaszczyźnie prostopadłej do osi środkowej dyszy 37 i umieszczona jest powyżej tej osi, stąd część powierzchni deflektora 37a najbliższa osi środkowej dyszy 37 usytuowana jest w odległości A, wynoszącej od 0,1 do 3,0 minimalnych średnic kanału, patrząc w kierunku przepływu strumienia od miejsca, gdzie sprężony gaz styka się w kanale z taśmą. Dokładniej mówiąc, w bloku 64 ta minimalna średnica kanału odpowiada średnicy w miejscu B. Korzystne jest, jeżeli odległość A wynosi 0,5 do 1,5 średnic minimalnych. Deflektor 37a jest również umieszczony w stałej odległości C od otworu wylotowego 66 dyszy 37. Korzystne jest, jeżeli ta odległość C jest zawarta w przedziale od około 0,2 do 1,2 średnic minimalnych, określonych jak wyżej. Wymiary deflektora 37a są dobrane tak, aby przędza mogła przejść wokół jego powierzchni wychodząc z wylotu 66 dyszy 37 drogą 3,0 do 10,0; korzystnie 4,0 do 8,0 minimalnych średnic, zanim zostanie oddzielona od strumienia gazu.

Taśma przechodzi przez dyszę 37, gdzie poddawana jest obróbce sprężonym gazem, po czym wyrzucana jest przez gaz z końca wylotowego 66 dyszy 37 w stronę deflektora 37a, przechodzi częściowo wokół dolnej powierzchni deflektora 37a, a następnie opuszcza deflektor 37a w kierunku ku górze. Ponieważ najbliższa centralnej osi powierzchnia deflektora 37a znajduje się powyżej centralnej osi dyszy 37, to większość gazu odchylana jest wokół dolnej powierzchni deflektora 37a.

Należy rozumieć, że określenia „powyżej i „ku górze dotyczą sytuacji, kiedy liniowy tor ruchu biegnie ku górze od walców podających 35 do walców odbiorczych 39, jak to pokazano na fig. 2. W niektórych maszynach liniowy tor ruchu nachylony jest ku dołowi, wtedy określenia „powyżej i „ku górze należy zastąpić określeniami „poniżej: i „ku dołowi.

W korzystnym przykładzie wykonania dyszy 37 przedstawionym na fig. 3 i 4 deflektor 37a pokazano jako cylindryczny pręt o przekroju kołowym. Fig. 5 i 6 przedstawiają inny przykład wykonania deflektora 37a' i 37a w postaci wielokąta, a konkretnie deflektory o przekroju kwadratowym. Na fig. 5 i 6 odległość C' wynosi od 0,5 do 1,0; korzystnie 0,5 do 0,9 minimlnych średnic, a odległość A wynosi od 0,5 do 2,0; korzystnie 0,8 do 1,6 średnic minimalnych.

Na fig. 7 przedstawiono usytuowanie deflektora 37a' względem lejkowatego wylotu dyszy, odległość C wynosi od 0,1 do 2,0; korzystnie 0,2 do 0,5 minimalnych średnic, a odległość A' wynosi od 0,1 do 3,0; korzystnie 0,2 do 2,0 minimalnych średnic.

Przykład .Do układu teksturującego według wynalazku z dyszą powietrzną, podobnego do przedstawionego na fig. 1, zostały wprowadzone dwie taśmy o grubości 150 denier przędzy poliestrowej o 50 włókienkach. Do teskturowania przędzy wykorzystano typ dyszy pokazany na fig. 3 i 4. Wielkość minimalnej średnicy B na fig. 4 wynosi 0,18 cm. Nadmiar podawania przędzy między walcami 16 i 24 na fig. 1 wynosi + 35%, natomiast między walcami 16 a zwojem odbiorczym 28 wynosi + 24,5%. Odległość A wynosi 0,15 cm, a C wynosi 0,13 cm, natomiast średnica deflektora 37a wynosi 1,20 cm. Teksturowana przędza nawijana jest na zwój z prędkością 339 metrów na minutę, a ciśnienie powietrza w dyszy 37 wynosi 896,3 N/m². Na wyjściowym końcu dyszy badano dwa różne tory ruchu przędzy i w każdym przypadku mierzono naprężenie nawijania w tym samym miejscu między walcem odbiorczym a zwojem nawijającym. Tory ruchu stanowią tor 1 biegnący do góry między deflektorem 37a i wylotowym końcem 66 dyszy 37 do walca odbiorczego, a drugi tor ruchu 2 prowadzi wokół deflektora 37a i dalej do walca odbiorczego 16. Tory ruchu 1 i 2 zaznaczono na fig. 4.

Oddziaływanie dla toru 1 i toru 2 przy przemieszczaniu deflektora względem osi dyszy przedstawiono na fig. 8. Pomierzono naprężenia nawijania dla odległości A deflektora powyżej osi wynoszącej 0,15 cm, które wynosiły: dla toru 1, naprężenie = 34 G, dla toru 2, naprężenie = 64G (88% więcej niż dla toru 1).

Przy zastosowaniu zgodnie ze stanem techniki, przedstawionej na fig. 4 dyszy z deflektorem o tej samej, co na fig. 8 wielkości wynoszącej 1,2 cm, umieszczonym punktem środkowym na wprost wylotu dyszy, zmierzone wartości naprężeń wyniosły: dla toru I, naprężenie = 22,3 G, dla toru 2, naprężenie = 30,2 G.

161 087

Zastosowanie w systemie deflektora według wynalazku dało prawie trzykrotny wzrost naprężenia teskturowania, z poziomu odpowiadającego stanowi techniki wynoszącemu 22,3 G do bardzo dobrej wartości poziomu wynoszącej 64 G. Wzrost naprężenia wykorzystuje się do otrzymania bardziej spoistego pasma przędzy, lub do otrzymania tych samych ogólnch parametrów przędzy lecz przy znacznie większej i bardziej ekonomicznej prędkości teksturowania.

Zakład Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz, Cena 10 000 zł

Claims (10)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Układ urządzeń do wytwarzania jednolitej teksturowanej przędzy, z jednej lub wielu taśm zawierający deflektor, walce odbierające przędzę i nawijające ją w stanie naprężonym na zwój oraz dyszę umieszczoną między walcem podającym i walcem odbiorczym, zawierającą korpus zaopatrzony w koniec wlotowy i wylotowy, połączone z kanałem centralnym biegnącym wzdłuż centralnej osi oraz przewód do wprowadzania sprężonego gazu do kanału centralnego, znamienny tym, że deflektor (37a, 37a', 37a, 37a') jest umieszczony u wylotu (66) dyszy (37), przy czym powierzchnia zewnętrzna deflektora znajduje się od wylotu (66) dyszy w odległości (C, C', C, C') stanowiącej 0,1 do 2,0 minimalnych średnic kanału wylotowego, patrząc w kierunku wypływu strumienia oraz w odległości (A, A', A, A') stanowiącej 0,1 do 3,0 minimalnych średnic kanału, powyżej centralnej osi, dyszy (37).
2. 2. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że deflektor (37a') ma powierzchnię o zarysie krzywoliniowym, której część najbliższa wylotowi (66) dyszy (37) umieszczona jest od niego w odległości (C') wynoszącej od 0,1 do 1,5 średnic minimalnych, a część powierzchni deflektora (37a') najbliższa osi centralnej usytuowana jest powyżej tej osi w odległości wynoszącej od 0,1 do 2,0 minimalnych średnic.
3. 3. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że deflektor (37a') ma postać pręta, korzystnie o przekroju kwadratowym, którego jedna powierzchnia płaska zwrócona jest w stronę wylotu (66) dyszy (37), a druga - w stronę osi centralnej, przy czym płaska powierzchnia najbliższa wylotowi (66) umieszczona jest od wylotu (66) w odległości (C') wynoszącej 0,5 do 1,0 średnic minmalnych, natomiast płaska powierzchnia najbliższa osi centralnej usytuowana jest od tej osi w odległości (A') wynoszącej od 0,5 do 2,0 średnic minimalnych.
4. 4. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że deflektor (37a) ma postać pręta, korzystnie o przekroju kwadartowym, którego jedna krawędź zwrócona jest w stronę wylotu (66) dyszy (37), a druga - w stronę osi centralnej, przy czym krawędź najbliższa wylotu (66) umieszczona jest od niego w odległości (C) wynoszącej 0,5 do 1,0 średnic minimalnych, a krawędź najbliższa osi centralnej usytuowana jest od niej w odległości (A) wynoszącej od 0,5 do 2,0 średnic minimalnych.
5. 5. UKład według zastrz. 1, znamienny tym, że wylot (66) dyszy (37) jest w kształcie lejka o krzywoliniowej geometrii i powierzchnia deflektora (37a, 37a') korzystnie jest krzywoliniowa.
6. 6 Ukkad według zs^^tTcz. 5, znamienny że deflektor (37a) ma pręta, o przekroju kwadratowym, którego części powierzchni najbliższa lejkowatego wylotu (66) dyszy (37) usytuowana jest od niego w odległości (C) wynoszącej 0,2 do 0,5 średnic minimalnych, natomiast część powierzchni najbliższa osi centralnej usytuowana jest od niej w odległości (A') wynoszącej od 0,2 do 2,0 średnic minimalnych.
7. 7. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że zawiera wannę (18,36) znajdującą się pomiędzy walcem podającym (16, 35) i wlotem (60) dyszy (37).
8. 8. Układ według zastrz. 7, znamienny tym, że wanna (36) jest wanną wodną.
9. 9. Układ według zastrz. 7, znamienny tym, że pomiędzy wanną (18,36) a zwojem zasilającym (12, 30) są umieszczone walce podające (16, 33, 35) i korzystnie albo naprężacz (14) albo gorący kołek (34), tworzące strefę rozciągania przędzy, zaś za zwojem podającym (51) znajdują się walce podające (53,55) oraz korzystnie gorący kołek (54) a pomiędzy wanną (16,36) a zwojem odbierającym (28,44) są umieszczone walce odbiorcze (24,39,40) i korzystnie pręt prowadzący (26) tworzące strefę stabilizacji przędzy.
10. 10. Układ według zastrz. 9,znamienny tym, że za strefą stabilizacji umieszczona jest nagrzana rura (41).