NL9101445A - Bekleed glas en werkwijze voor de vervaardiging daarvan. - Google Patents

Description

Bekleed glas en werkwijze voor de vervaardiging daarvan.

Deze uitvinding heeft betrekking op een glassubstraat dat een pyrolytisch gevormde geoxydeerde metaalbekleding draagt, en op een methode voor het pyrolytisch vormen van een geoxydeerde metaalbekleding op een heet glassubstraat door het substraat in contact te brengen met een bekledingsprecursor-materiaal in aanwezigheid van zuurstof.

De uitvinding heeft in het bijzonder en specifiek betrekking op glas dat een tinoxydebekleding draagt.

Tinoxydebekledingen op glas zijn op zichzelf bekend en vinden toepassing in situaties waar warmte-energieconser-vatie van economisch belang is. Gedoteerde tinoxydebekledingen zijn doelmatig bij het reflecteren van infraroodstraling, vooral van een dergelijke straling met golflengten hoger dan 3000 nm, en zij maken derhalve de transmissie mogelijk van zonnewarmte-energie terwijl zij de passage verhinderen van infraroodstraling met lange golflengten van bronnen met lage temperatuur zoals het inwendige van een gebouw. Echter, bij het vormen van bekledingen op grote glasoppervlakken kan op moeilijkheden worden gestuit in het uniform maken van de bekleding, en dit kan aanleiding geven tot problemen vanuit optisch of esthetisch gezichtspunt. Dientengevolge kan het gebruik van met tinoxyde beklede beglazingen in bewoonde gebouwen tegenover structuren zoals kassen niet zo groot zijn als gewettigd zou blijken uit energieconservering en economische overwegingen. Geleidende tinoxydebekledingen kunnen ook worden gebruikt voor andere doeleinden, bijvoorbeeld bij elektrische weerstandverhittingspanelen, en overeenkomstige optische en esthetische overwegingen kunnen hier ook worden toegepast.

Het probleem is tweevoudig. Wanneer een hoge licht-doorlatendheid wordt vereist is het noodzakelijk om gebruik te maken van een dunne bekleding. Ongelukkigerwijs hebben dergelijke dunne lagen van tinoxyde optische dikten van de eerste paar interferentiële orden en enige variatie in de dikte van de bekleding, hoe gering deze ook is, veroorzaakt dientenge- volge het verschijnen van duidelijk zichtbare interferentie-kleuren in reflectie. Een dergelijke iriscentie kan te danken zijn aan zeer geringe, onvermijdelijke variaties in de dikte van de tinoxydebekleding, maar zelfs in het geval van een bekleding van een perfect uniforme dikte kan iriscentie worden vertoond wanneer de gezichtshoek van de beklede beglazing varieert: dit verschijnsel kan van belang zijn wanneer grote beglaasde gebieden worden beschouwd, hetgeen een kenmerk is van sommige moderne architectuurpraktijken.

De algemene theoretische principes volgens welke iriscentie kan worden verklaard zijn algemeen bekend gedurende vele jaren. Een gegeven verhouding van invallend licht zal worden gereflecteerd aan elk tussenvlak tussen twee media van verschillende brekingsindices (ηχ en n2). Dit wordt gegeven door de Vergelijkingen van Fresnel die beweren dat de verhouding van normaal invallend licht ten opzichte van gereflecteerd licht zal zijn - n2)2/(n1 + n2)2.

Zo zal licht worden gereflecteerd aan het tussenvlak tussen een tinoxydebekleding en een glassubstraat. Wanneer de tinoxydebekleding een optische dikte heeft binnen een bepaald traject, zal het licht dat gereflecteerd wordt aan het tussenvlak interfereren met het licht dat gereflecteerd wordt van het voorvlak van de tinoxydebekleding. Zelfs wanneer de tinoxydebekleding een volledig uniforme geometrische dikte heeft, zal zijn schijnbare optische dikte veranderen met de gezichtshoek, en derhalve kan een variatie in kleur worden gezien over het beklede oppervlak.

Tinoxydebekledingen zijn ook vatbaar voor het doorlaten van een bepaald gedeelte van het licht op een diffuse wijze en geven zo aanleiding tot waasvorming. Het probleem van waasvorming wordt in het algemeen toegeschreven aan de aanwezigheid van natriumionen in de tinoxydebekleding. Pyrolyti-sche tinoxydebekledingen worden vaak gemaakt met gebruikmaking van tinchloride als bekledingsprecursormateriaal, en één van de meest frequente oorzaken van waasvorming is dat de natriumionen uit het (natron-kalk)glas reageren met het chloor van het precursormateriaal. Wat ook de nauwkeurige afleiding is van het natrium in de bekleding, het is duidelijk dat tinoxy-debekledingen die natrium bevatten een waas vertonen.

Vele voorstellen zijn gedaan om iriscentie en/of waasvorming te vermijden. Onder de meest relevante voorstellen zijn die welke berusten op de vorming van een onderbekleding op het glassubstraat voordat de tinoxydebekleding wordt aangebracht. Bij wijze van voorbeeld is voorgesteld een silicium-dioxyde-onderbekleding aan te brengen voorafgaande aan de afzetting van een tinoxyde-bovenbekleding. De siliciumdioxyde-bekleding kan in hoofdzaak zo zijn opgesteld dat migratie van natrium vanuit het glas in de tinoxydebekleding wordt voorkomen.

Ook het begrip van het verschaffen van "anti-reflectie" -bekledingen is algemeen bekend gedurende vele jaren. Het volgt uit de Vergelijkingen van Fresnel dat wanneer een laag van een derde medium wordt ingebracht tussen twee andere media, en wanneer dat derde medium een brekingsindex n3 heeft die ligt tussen ηχ en n2, de brekingsindices van deze twee media, de hoeveelheid licht gereflecteerd aan de twee nieuwe zo gevormde tussenvlakken zal zijn verminderd in vergelijking met die welke gereflecteerd is aan het voorafgaande enkele tussenvlak.

Het volgt daaruit ook dat de hoeveelheid gereflecteerd licht aan de twee tussenvlakken gevormd door de tussenlaag (n3) gelijk zal zijn wanneer de brekingsindex van die laag gelijk is aan de vierkantswortel uit het produkt van de brekingsindices van de andere twee media. Zo is, wanneer de dikte van die tussenlaag gekozen is zodat het licht van een gegeven golflengte gereflecteerd aan zijn twee tussenvlakken 180° uit fase is, dan een significant deel van het zichtbare licht dat intern gereflecteerd wordt door de beklede structuur zal worden uitgeblust door interferentie, en het iriserend effect verder zal worden verminderd.

Zo voorspelt de theorie dat, gegeven dat de brekingsindex van een pyrolytisch gevormde tinoxydebekleding ongeveer 1,9 is, en dat de brekingsindex van een typisch natron-kalk-glas 1,52 is, het gewenst zou zijn een tussenlaag te vormen van een materiaal met een brekingsindex van ongeveer 1,7, en teneinde interferentie-extinctie van gereflecteerd licht met een golflengte Lambda van ongeveer 560 nm te verkrijgen, in welk gebied het menselijk oog het meest gevoelig is, deze tussenlaag een lichtbaan van een effectieve lengte gelijk aan Lambda/2 moet definiëren en dus een optische dikte hebben van Lambda/4, namelijk 140 nm, zodat zijn geometrische dikte ongeveer 80 nm zou zijn.

Het is een doel van deze uitvinding een glassubstraat te verschaffen met een meervoudige bekledingslaag omvattende een pyrolytisch gevormde tinoxyde-bovenbekleding die een aanvaardbaar lage waas heeft en een aanvaardbaar lage iriscentie dank zij de aanwezigheid van een onderbekleding van een nieuwe samenstelling.

Volgens de onderhavige uitvinding wordt een glassubstraat verschaft dat een pyrolytisch gevormde geoxydeerde metaalbekleding draagt, met het kenmerk, dat een dergelijke bekleding omvat een pyrolytisch gevormde geoxydeerde metaal-onderlaag ("de onderbekleding") waarin dit metaal omvat aluminium met een relatief kleine verhouding aan vanadium, en een pyrolytisch gevormde bovenbekledingslaag ("de bovenbekleding") van tinoxyde boven de onderbekleding, waarbij de optische dikte van de onderbekleding is gekozen voor' reductie van gereflecteerde zichtbare lichtinterferentie-effecten tengevolge van de bovenbekleding.

De onderhavige uitvinding strekt zich uit over een werkwijze voor het vervaardigen van een dergelijk bekleed glassubstraat, en omvat zo een methode voor het pyrolytisch vormen van een geoxydeerde metaalbekleding op een heet glassubstraat door het substraat in contact te brengen met het bekledingsprecursormateriaal in aanwezigheid van zuurstof, met het kenmerk, dat een geoxydeerde metaalonderlaag ("de onderbekleding") van deze bekleding pyrolytisch wordt gevormd door het substraat in contact te brengen met een onderbekledings-station met een onderbekledingsprecursormateriaal dat alumi-niumatomen en een relatief kleine verhouding aan vanadium-atomen bevat zodat het geoxydeerde metaal van een dergelijke onderbekleding aluminium met een geringe verhouding aan vanadium bevat, waarna een bovenbekledingslaag ("de bovenbekle-ding") van tinoxyde pyrolytisch wordt gevormd over de onderbekleding, waarbij de optische dikte van de onderbekleding is gekozen voor de reductie van gereflecteerde zichtbare lichtin-differentie-effecten tengevolge van de bovenbekleding.

Een dergelijke bekleding is in hoofdzaak neutraal in reflectie en vertoont een geringe waas. Het produkt kan derhalve worden belichaamd als beglazingspanelen die optisch en esthetisch aanvaardbaar zijn voor opname in bewoonde gebouwen, zelfs waar het beglaasde oppervlak uitgebreid is. Het produkt kan belichaamd zijn als een infrarood maskeringspaneel met lage emissiviteit, of als weerstandsverhittingspaneel, bijvoorbeeld een verwarmbare voertuigruit. De werkwijze volgens de uitvinding kan worden uitgevoerd met gebruikmaking van een apparaat van een type dat op zichzelf bekend is, bijvoorbeeld een apparaat zoals beschreven in het Britse octrooischrift nr. 2.185.249 van Glaverbel.

Inderdaad is glas met een dergelijke geoxydeerde aluminium/vanadiumbekleding op zichzelf nieuw en voordelig, en in zijn tweede aspect verschaft de uitvinding een glassubstraat dat een pyrolytisch gevormde geoxydeerde metaalbekle-ding draagt, gekenmerkt doordat een dergelijke bekleding een laag omvat waarin het metaal aluminium omvat met een relatief geringe verhouding van vanadium en dat een brekingsindex heeft van tenminste 1,67, en bij voorkeur een brekingsindex van tenminste 1,69.

Het opnemen van kleine hoeveelheden geoxydeerd vanadium in de geoxydeerde aluminiumbekledingslaag is naar wordt aangenomen van speciale waarde voor het verschaffen van een mate van controle over de brekingsindex van die bekledingslaag zodat die brekingsindex kan worden gebracht op een waarde in het middentraject tussen de waarden van de brekingsindices van glas en tinoxyde. In feite is de theoretische brekingsindex van massief kristallijn aluminiumoxyde 1,76, maar aluminium-oxydebekledingen gevormd door pyrolyse hebben in het algemeen een brekingsindex van ongeveer 1,6. Door de toevoeging van kleine verhoudingen aan vanadium, is het gemakkelijk mogelijk een brekingsindex te bereiken voor de geoxydeerde aluminium/ vanadiumlaag van 1,67 of meer. Dit is een geheel onverwacht effect omdat de theoretische brekingsindex van vanadiumpen-toxyde, hetgeen het meest stabiele vanadiumoxyde is en het gemakkelijkst te produceren, niet groter is dan die van alumi-niumoxyde. Het effect is derhalve niet toe te schrijven aan het feit dat men een materiaal bijmengt met een hogere brekingsindex als men inderdaad zou kunnen verwachten dat de brekingsindex van het mengsel zou kunnen worden berekend uit de brekingsindices van de ingrediënten en hun verhoudingen in het mengsel. Dit moet niet impliceren dat de bekledingslaag noodzakelijk vanadiumpentoxyde als zodanig bevat. Inderdaad zijn sommige monsters die een dergelijke bekledingslaag omvatten, onderworpen aan röntgendiffractie-analyse, en het dif-fractiepatroon van vanadiumpentoxyde is daarbij absent gebleven. Het kan zijn dat het vanadium aanwezig is als aluminium-vanadaat, maar dit is niet zeker.

Niettegenstaande dat is het gemakkelijk om te spreken over die laag alsof zij bestond uit een mengsel van aluminium-en vanadiumoxyden.

Gevonden werd dat de onderbekledingslaag kristallijn is, en dat de kristalstructuur in het tetragonale systeem is. Het kan zijn dat dit een modificatie is van de kristallijne habitus van aluminiumoxyde, die wij toeschrijven aan de aanwezigheid van het vanadium, hetgeen de toename in de brekingsindex levert, maar de redenen voor dat verschijnsel zijn niet geheel duidelijk.

Een andere mogelijke verklaring is dat de aanwezigheid van vanadium in de bekleding op basis van aluminiumoxyde de compactheid van die bekledingslaag bevordert en zo leidt tot de waargenomen hoge brekingsindex.

Er is een nog meer verrassend effect van het gebruiken van een laag op basis van aluminium- en vanadiumoxyde als een onderlaag beneden een laag op basis van tinoxyde. Wanneer een laag op basis van aluminium-vanadiumoxyde met een brekingsindex van 1,67 wordt overtrokken met een laag op basis van tinoxyde, wordt de effectieve brekingsindex van de onderlaag vergroot tot ongeveer 1,695.

Een mogelijke verklaring hiervan is dat er een interpenetratie optreedt van de twee lagen gedurende de vorming van de bovenbekledingslaag. De overeenkomstigheid in de kristal-lijne habitus van de twee lagen - zij zijn beiden in het tetragonale systeem - kan enige rol spelen in dit verschijnsel. Maar het moge zijn zoals het zij, de toename van de brekingsindex is opmerkelijk, en deze is niet afhankelijk van enige theoretische verklaring.

Een verder voordeel van vanadiumbevattende aluminium-oxydebekledinen volgens deze uitvinding ligt in hun veel verbeterde mechanische eigenschappen in vergelijking met pyrolytisch gevormde aluminiumoxydebekledingen. In afwezigheid van vanadium zijn dergelijke bekledingen enigszins poederachtig en hebben geen goede hechting met het glas. Het erin opnemen van vanadium heeft het verrassend effect dat de mechanische eigenschappen van de bekleding sterk worden verbeterd.

In de voorkeursuitvoeringsvormen van de uitvinding is de tinoxyde-bovenbekleding gevormd tot een geometrische dikte in het traject van 250 nm tot 700 nm. Gedoteerde tinoxyde-bekledingen van een dergelijke geometrische dikte worden gevonden doelmatig te zijn voor het verschaffen van een lage emissiviteit van infraroodstralen en een hoge lichtdoorlatend-heid, en ook zijn dergelijke bekledingen in dat traject van geometrische dikte vooral vatbaar voor het vertonen van iris-centie, zodat de adoptie van de onderhavige uitvinding daarin de grootste voordelen oplevert.

Met voordeel wordt de onderbekleding gevormd op een geometrische dikte in het traject van 65 nm tot 100 nm, en bij voorkeur in het traject van 75 nm tot 100 nm. Dikten voor de onderbekleding binnen een dergelijk traject bleken het grootste nut op te leveren zowel in termen van waasreductie als in de reductie van iriscentie.

Er zijn verschillende manieren waarop een dergelijke onderbekleding kan worden gevormd. In de uitvoeringsvorm van de uitvinding, waaraan de meeste voorkeur wordt gegeven, wordt een onderbekledingsprecursoroplossing omvattende aluminiumace-tylacetonaat en vanadiumacetylacetonaat uitgesproeid teneinde in contact te komen met het substraat in dit onderbekledings-station. Dergelijke organometaalverbindingen ontleden gemakkelijk onder pyrolytische bekledingscondities onder oplevering van een gemengde oxydebekleding van aluminium van aluminumoxy-de en vanadiumoxyde waarvan de brekingsindex betrouwbaar en consistent reproduceerbaar is bij een gegeven samenstelling van het gesproeide mengsel. Het is vooral geschikt voor een dergelijke precursoroplossing die ijsazijn als oplosmiddel bevat.

De onderbekleding kan bijvoorbeeld vanadiumatomen bevatten in een benaderde verhouding van tussen 2 en 10% van de aluminiumatomen, welk traject is afgeleid van het aantal impulsen waargenomen in een röntgenfluorescentietechniek. De toevoeging van dergelijke hoeveelheden aan vanadium aan het geoxydeerde metaal van de onderbekledingslaag is vooral gunstig voor het verlenen van een brekingsindex aan die laag die in de nabijheid is van de vierkantswortel van het produkt van de brekingsindices van glas en tinoxyde. Dit is waardevol voor de reductie van de reflectie aan het tussenvlak tussen de tin-oxydelaag en het onmiddellijk daaraan grenzende oppervlak, hetgeen zo een inherent lagere capaciteit voor iriscentie verschaft. De hoeveelheid vanadiumoxyde in de laag op basis van aluminiumoxyde dient laag te worden gehouden omdat zijn aanwezigheid de neiging heeft om de lichtabsorptie binnen die laag te verhogen en een dergelijke absorptie is gewoonlijk niet gewenst.

Met voordeel wordt de onderbekleding gevormd op een vers gevormd lint van heet glas. Dit spaart energie voor de herverhitting van koel glas, bijvoorbeeld voorgesneden glasplaten, tot de temperaturen die vereist zijn voor de pyrolytische bekledingsreacties om plaats te vinden, en het heeft de neiging te verzekeren dat het oppervlak van het glas in prille toestand is voor ontvangst van de bekleding. De twee bekle-dingsstations die vereist zijn voor het aanbrengen van de onderbekleding en de bovenbekleding volgens de uitvinding kunnen bijvoorbeeld geplaatst zijn tussen de uitgang van een glaslintvormend apparaat en de ingang naar een koeloven voor dat lint.

Het lintvormende apparaat kan een glastrekfabriek zijn, maar de voorkeur wordt er aan gegeven dat het glaslint een lint van floatglas is. Floatglas is in het algemeen van. een hogere optische kwaliteit dan getrokken glas, en zo wordt er de voorkeur aan gegeven een substraat van floatglas te bekleden.

De uitvinding zal thans bij wijze van voorbeeld worden beschreven.

Twee bekledingsstations zijn geplaatst in successie tussen de uitgang van een floatglaskamer waarin een continu glaslint wordt gevormd en een horizontale koeloven waardoor dat lint wordt gevoerd voordat het wordt gesneden in platen. Elk bekledingsstation omvat een spuitpistool gemonteerd voor heen- en weerbeweging dwars op het pad van voortgang van het lint, en een aspirator voor het afzuigen van bekledingsreac-tieprodukten en ongebruikt bekledingsprecursormateriaal. Een stralingsverhitter wordt geplaatst boven het pad van het lint tussen de twee bekledingsstations teneinde te compenseren voor eventueel warmteverlies of temperatuurongelijkheden in het lint tengevolge van de energie opgenomen door de bekledings-reacties die plaatsvinden in het eerste bekledingsstation waar de onderbekleding wordt afgezet.

Voorbeeld 1

In een specifiek praktisch voorbeeld voor het vormen van de onderbekleding wordt een oplossing opgemaakt in ijs-azijn, dat per liter 220 g aluminiumacetylacetonaat, A1(C5H702)3, en ca. 12 g vanadiumtri-acetylacetonaat, V(C5H702)3, bevat. Deze oplossing wordt uitgesproeid door een heen- en weergaande sproeikop teneinde in contact te komen met het zich verplaatsende lint van heet glas terwijl zijn temperatuur hoger is dan 550° C teneinde ter plaatse een bekleding te vormen van 75 nm in geometrische dikte. De resulterende bekleding is gevormd uit een geoxydeerd mengsel van aluminium en vanadium. De bekleding heeft een brekingsindex van 1,67.

Het onderbeklede lintsubstraat passeert dan onder de stralingsverhitter en in het tweede bekledingsstation waar de bovenbekleding van tinoxyde op een op zichzelf bekende wijze wordt gevormd door uitsproeien van een waterige oplossing van stannochloride dat ainmoniumbifluoride bevat (voor het verschaffen van doteringsionen in de bekleding) voor het vormen van een bekleding van 300 nm in geometrische dikte. De effectieve brekingsindex van de onderbekledingslaag is toegenomen tot 1,695.

De resulterende bekleding is neutraal in reflectie en derhalve vrij van waarneembare iriscentie. De Hunter-kleur-coördinaten voor deze tweelaags-bekleding zijn a = -0,1 en b = +0,5. Waas wordt opgemerkt als minder dan 0,3% diffusie-transmissie. De emissiviteit van de tinoxydebekleding met betrekking tot infraroodstraling met golflengten groter dan 3000 nm is 0,16 en de totale zichtbare lichttransmissie van de beklede glasplaat (6 mm dik) is 82%. Variaties in dikte van de tinoxyde-bovenbekleding van tot aan + 40 mm konden worden getolereerd zonder aanleiding te geven tot waarneembare inter-f er ent ie-ef f ecten.

Voorbeeld 2

In een tweede specifiek praktisch voorbeeld voor het vormen van de onderbekleding wordt een oplossing opgemaakt in ijsazijn die per liter 80 g aluminiumacetylacetonaat, A1(C5H702)3, en ca. 20 g vanadiumtri-acetylacetonaat, V(C5H?02)3 bevat. Deze oplossing wordt uitgesproeid door een heen- en weergaande sproeikop teneinde in contact te komen met het zich verplaatsende lint van heet glas terwijl zijn temperatuur hoger is dan 550° C teneinde ter plaatse een bekleding te vormen van 70 nm in geometrische dikte. De resulterende bekleding is gevormd uit een geoxydeerd mengsel van aluminium en vanadium.

Het onderbeklede lintsubstraat passeert dan onder de stralingsverhitter en in het tweede bekledingsstation waar een bovenbekleding van tinoxyde wordt gevormd op een op zichzélf bekende wijze tot een geometrische dikte van 500 nm onder toe- passing van het precursormateriaal van voorbeeld l. De onder-bekledingslaag heeft een effectieve brekingsindex van 1,7.

De resulterende bekleding is neutraal in reflectie en derhalve vrij van waarneembare iriscentie. De Hunter-kleur-coördinaten voor deze tweelaags-bekleding zijn dicht nabij nul. Waas wordt opgemerkt als minder dan 0,3% diffusietrans-missie. De emissiviteit van de tinoxydebekleding met betrekking tot infraroodstraling met golflengten groter dan 3000 run is 0,2 en de totale zichtbare lichttransmissie van de beklede glasplaat (6 mm dik) is 78%.

Claims (16)

1. Glassubstraat dat een pyrolytisch gevormde geoxy-deerde metaalbekleding draagt, met het kenmerk, dat een dergelijke bekleding omvat een pyrolytisch gevormde geoxydeerde metaalonderlaag ("de onderbekleding") waarin het metaal aluminium omvat met een relatief kleine verhouding aan vanadium, en een pyrolytisch gevormde bovenbekledingslaag ("de bovenbekleding") van tinoxyde over de onderbekleding, waarbij de optische dikte van de onderbekleding is uitgezocht voor de reductie van gereflecteerd licht in differentie-effecten tengevolge van de bovenbekleding.

2. Bekleed glassubstraat volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat tinoxyde-bovenbekleding een geometrische dikte heeft in het traject van 250 nm tot 700 nm.

3. Bekleed glassubstraat volgens conclusie 1 of 2, met het kenmerk, dat de onderbekleding is gevormd tot een geometrische dikte in het traject van 65 nm tot 100 nm.

4. Bekleed glassubstraat volgens conclusie 3, m e t het kenmerk, dat de onderbekleding is gevormd tot een geometrische dikte in het traject van 75 nm tot 100 nm.

5. Bekleed glassubstraat volgens één van de conclusies 1 tot 4, met het kenmerk, dat de onderbekleding een brekingsindex van tenminste 1,69 heeft.

6. Glassubstraat dat een pyrolytisch gevormde geoxydeerde metaalbekleding draagt, met het kenmerk, dat deze bekleding een laag omvat waarin het metaal aluminium met een relatief kleine verhouding aan vanadium omvat en dat een brekingsindex heeft van tenminste 1,67.

7. Bekleed glassubstraat volgens conclusie 6, m e t het kenmerk, dat een dergelijke geoxydeerde bekle-dingslaag die aluminium met een kleine verhouding aan vanadium omvat een brekingsindex heeft van tenminste 1,69.

8. Bekleed glassubstraat volgens één van de conclusies 1 tot 7,met het kenmerk, dat het substraat is gevormd uit floatglas.

9. Werkwijze voor het pyrolytisch vormen van een geoxydeerde metaalbekleding op een heet glassubstraat door het in contact brengen van het substraat met bekledingsprecursor-materiaal in aanwezigheid van zuurstof, met het kenmerk, dat een geoxydeerde metaalonderlaag ("de onderbekle-ding") van deze bekleding pyrolytisch is gevormd door het substraat bij een onderbekledingsstation in contact te brengen met een onderbekledingsprecursormateriaal dat aluminiumatomen en een relatief kleine verhouding aan vanadiumatomen omvat zodat het geoxydeerde metaal van een dergelijke onderbekleding aluminium omvat met een kleine verhouding aan vanadium, waarna een bovenbekledingslaag ("de bovenbekleding") van tinoxyde pyrolytisch is gevormd boven de onderbekleding, waarbij de optische dikte van de onderbekleding is gekozen voor reductie van gereflecteerde zichtbare lichtinterferentie-effecten tengevolge van de bovenbekleding.

10. Werkwijze volgens conclusie 9, m e t het kenmerk, dat de tin-oxyde-bovenbekleding is gevormd tot een geometrische dikte in het traject van 250 nm tot 700 nm.

11. Werkwijze volgens conclusies 9 of 10, met het kenmerk, dat de onderbekleding is gevormd tot een geometrische dikte in het traject van 65 nm tot 100 nm.

12. Werkwijze volgens conclusie 11, m e t het kenmerk, dat de onderbekleding is gevormd tot een geometrische dikte in het traject van 75 nm tot 100 nm.

13. Werkwijze volgens conclusies 9 tot 12, met het kenmerk, dat een onderbekledingprecursoroplos-sing omvattende aluminiumacetyl-acetonaat en vanadiumacetyla-cetonaat wordt uitgesproeid teneinde in contact te komen met het substraat in dit onderbekledingsstation.

14. Werkwijze volgens conclusie 13, m e t het kenmerk, dat deze onderbekledingsprecursoroplossing als oplosmiddel ijsazijn bevat.

15. Werkwijze volgens één van de conclusies 9 tot 14, met het kenmerk, dat de onderbekleding is gevormd op een vers gevormd lint van heet glas.

16. Werkwijze volgens conclusie 15, m e t het kenmerk, dat het glaslint een lint van floatglas is.