NL9000160A - Spiegel en werkwijze voor het vervaardigen ervan. - Google Patents

Description

Spiegel en werkwijze voor het vervaardigen ervan.

De onderhavige uitvinding heeft betrekking op spiegels en meer in het bijzonder op de bescherming van spiegels tegen corrosie, in het bijzonder corrosie aan de randen.

De spiegels, waarnaar in de onderhavige beschrijving verwezen wordt, omvatten in het algemeen een glasplaat met op het glasoppervlak afgezette reflecterende metaallaag en een beschermlaag, die op het reflecterende metaal is aangebracht. Voorbeelden van gewoonlijk toegepaste reflecterende metalen zijn zilver en koper. De beschermlaag, die gewoonlijk een verflaag is, dient ten dele voor het beschermen van het reflecterende metaal tegen slijtage, doch meer in het bijzonder verschaft het metaal resistentie tegen corrosie. Indien een dergelijke anti-corrosiebescherming aan het reflecterende metaal niet wordt meegegeven dan heeft het metaal de neiging oxydatie te ondergaan dan wel aantasting door atmosferische verontreinigingen, hetgeen resulteert in dof worden en verkleuring en derhalve in een vermindering van de spiegelende reflecterende eigenschappen van de spiegel. De risico van corrosie neemt aanzienlijk toe, wanneer de spiegel onder vochtige omstandigheden wordt gebruikt.

Ondanks de aanwezigheid van een dergelijke beschermlaag wordt een voortijdige veroudering van de spiegels vaak waargenomen, hetzij door het verschijnen van een waas, hetgeen op een geringe oxydatie van het metaal wijst, hetzij door corrosie van het metaal, die aanvangt aan de randen van de spiegel.

Geen bevredigende middelen voor het oplossen van dit probleem zijn tot nu toe voorgesteld. In het geval van een spiegel met een koperlaag, hetzij als zodanig toegepast dan wel als reflecterende laag of in combinatie met een zilverlaag heeft men voorgesteld het koper te bekleden met een inhibitor, gebaseerd op een azoolderivaat. Dergelijke voorstellen zijn bijvoorbeeld te vinden in de Britse octrooi-schriften nrs. 1.074.076 (Pittsburgh Plate Glass Co.), 1.250.142 (Shikoku Kasei Kogyo Co.Ltd.) en 2.102.453 (Glaverbel) alsmede in het Amerikaanse octrooischrift nr. 4.255.214 (Falconer Plate Glass Corporation).

De toepassing van op azool-gebaseerde inhibitors heeft geleid tot een waarneembare verbetering in het voor-i komen of vertragen van het verschijnen van een waas door te beletten dat het koper wordt geoxydeerd en dientengevolge ook de eventueel onderliggende zilverlaag. Vastgesteld is echter, dat zelfs wanneer dergelijke inhibitors worden toegepast het probleem van corrosie aan de randen van de spiegel niet ten volle is opgelost met het gevolg, dat zulks mettertijd kan leiden tot een onaanvaardbare reflecterende kwaliteit.

Het doel van de uitvinding is het doen toenemen van de bestendigheid van de spiegel tegen corrosie met inbegrip van corrosie aan de randen.

Volgens de uitvinding gaat het derhalve om een spiegel, die is voorzien van een transparante glasplaat met op het glas afgezette reflecterende metaallaag, alsmede een beschermlaag, die op de reflecterende laag is aangebracht, met het kenmerk, dat de beschermlaag een verf is met een rest inwendige spanning Sr, die gelijk is aan of kleiner is dan IMPa, gemeten volgens de methode van Cantilever, (zoals hier gedefinieerd) bij een temperatuur boven zijn glasover-gangstemperatuur.

De uitvinding verschaft ook een werkwijze voor het vervaardigen van een spiegel, waarbij eerst een reflecterende metaal op een glasplaat wordt af gezet, gevolgd door de afzetting van een beschermlaag op het reflecterende metaal, met het kenmerk, dat een verf met een rest inwendige spanning Sr, die gelijk is aan of kleiner is dan IMPa, gemeten volgens de methode van Cantilever (zoals hier gedefinieerd) bij een temperatuur boven zijn glasovergangstemperatuur, wordt aangebracht onder vorming van tenminste een deel van de beschermlaag.

Volgens de uitvinding is op zeer verrassende wij ze gebleken, dat door bedekking van de metaallaag van de spiegel met een verf met een verminderd inwendig spanningsniveau een sterk toegenomen bestendigheid tegen corrosie wordt verkregen.

De verf, die wordt aangebracht als beschermlaag voor een metaallaag op een spiegel wordt in het algemeen in vloeibare vorm afgezet en wordt gebakken of anderszins behandeld teneinde het oplosmiddel te verdampen en/of verknoping te bevorderen en derhalve harding van de verf te verkrijgen. Eén van de belangrijkste kenmerken waaraan de verf moet voldoen, is dat deze sterk moet hechten aan het metaal. Met de tot nu toe toegepaste sterk hechtende verven, de harding van de verf en zijn voortgezette harding in verloop van tijd veroorzaakte de toename van significante inwendige spanningen binnen de verflaag. Deze spanningen hebben vaak gebreken in de gerede spiegel tot gevolg gehad. Zij hebben derhalve de neiging gehad in de metaallaag barsten te vormen en ook hadden ze de neiging separatie van de bekle-dingslagen ten opzichte van elkaar te veroorzaken. De separatie vond plaats hetzij als separatie van verf van het metaal, separatie van metaal van glas of in geval van toepassing van de samengestelde structuur van meer dan één metaal, bijvoorbeeld een reflecterende zilverlaag, beschermd door een koperlaag, separatie van de metaallagen ten opzichte van elkaar. De separatie vond meestal plaats aan de randen van de plaat. Al deze effecten hebben de waarschijnlijkheid van corrosie doen toenemen, alsmede een snellere veroudering van de spiegel. Door te waarborgen, dat de op de metaallaag op een spiegel aangebrachte verf, onder vertoning van een sterke hechting op het metaal, bovendien met een lage restspanning, naar mate de verf de volledige harde toestand nadert, verschaft de onderhavige uitvinding het voordeel van aanzienlijk verminderde inwendige spanning aan het grensvlak van de verf/metaal. De gunstige effecten van de verminderde spanningen zijn het meest opvallend aan de randen van de glasplaat. Door vermijding van breuken of laagseparatie doet de uitvinding de bestendigheid van de spiegel tegen veroudering drastisch toenemen, waardoor zijn levensduur aanzienlijk wordt verlengd.

De volgens de onderhavige uitvinding gevolgde methode volgens Cantilever voor het meten van de rest inwen dige spanning van een verf wordt aldus uitgevoerd, dat eerst een strook van een flexibel dragermateriaal wordt gevormd, waarop een laag van de verf wordt aangebracht. De aldus beklede strook wordt gedurende 10 minuten bij 140eC gebakken. De inwendige spanning van de gerede strook wordt in lucht met een relatieve vochtigheid van 5% gemeten. De gerede strook, die aan de bovenzijde is geverfd, wordt horizontaal ondersteund door twee evenwijdige mesranden, waarvan elk op een gelijke afstand is aangebracht, aangeduid lo, van de respectievelijke einden van de strook. De letter 1 geeft de horizontale afstand tussen de mesranden aan. De relatieve afmetingen van lo en 1 zijn gedefinieerd als lo = 0.4564x1. Met deze locatie van de mesranden is het midden van de gerede strook benedenwaarts gebogen door een afstand, die is aangeduid door d, onder invloed van de rest inwendige spanningen binnen de verflaag. De afstand d wordt automatisch gemeten door middel van een programmeerbare micrometer.

De inwendige spanning S wordt berekend met behulp van de volgende formule:

in welke formule: d = doorbuiging

Es = elastische modulus van de strook Ec = elastische modulus van de verflaag Vs = barstcoëf f iciënt van de strook Vc = barstcoëfficiënt van de verflaag c = verfdikte t = strookdikte, en 1 = horizontale afstand tussen de mesranden, zoals boven gedefinieerd.

De formule veronderstelt dat de verflaag stevig blijft hechten aan de strook, dat de elastische eigenschappen van de strook isotropisch zijn en dat de elastici-teitsgrens van de strook niet wordt overschreden tijdens de testprocedure.

Teneinde te waarborgen, dat de geharde verf een rest inwendig spanningsniveau heeft binnen de grenzen, die de uitvinding stelt, dient de verf aan diverse eigenschappen te voldoen en ook de materialen, die gebruikt worden bij zijn bereiding. De belangrijke eigenschappen zijn de glas-overgangstemperatuur (Tg) en de hardheid (gemeten bijvoorbeeld volgens de Persozhardheidsschaal). De glasovergangs-temperatuur is de temperatuur, waarbij het materiaal verandert van een viskeuze of rubberachtige toestand in een harde en naar verhouding brosse toestand. Het wordt bepaald voor de doeleinden volgens de uitvinding door de waarden van de inwendige spanning S (gemeten volgens de Cantilever-methode, zoals boven gedefinieerd) uit te zetten als functie van de temperatuur. De verkregen curve toont een stijle daling van de hoge spanning bij lage temperaturen, welke curve vervolgens afvlakt tot praktisch evenwijdig aan de temperatuuras bij hoge temperaturen. De glasovergangs-temperatuur is de temperatuurcoördinaat van het meetpunt van de asymptoten, geprojecteerd van respectievelijk het steil dalende gedeelte en het vlakke gedeelte. De rest inwendige spanning SR, die de geschiktheid van een verf voor de toepassing in een spiegel volgens de onderhavige uitvinding bepaalt is de waarde van S uit de bovengenoemde vergelijking bij een temperatuur, die 5°C ligt boven de glasovergangs-temperatuur of bij 20°C, welke ook de hogere is.

Volgens de onderhavige uitvinding is de glasover-gangstemperatuur (Tg) bij voorkeur lager dan 35°C, en liefst minder dan 20°C. Bij deze Tg waarden blijft de verf veerkrachtig bij normale temperaturen, terwijl de inwendige spanning zwak blijft.

De hardheid volgens Persoz, zoals hier gerefereerd, wordt bepaald volgens een Persoz pendulum proef volgens hetzij de standaards ISO 1522 of AFNOR NF T 30-016. Het is bij voorkeur minder dan 180 en met voordeel minder dan 150. Dit karakteristiek draagt ook bij tot een lage rest inwendige spanning van de verf en vermindert daarbij de grensvlak-spanningen.

Teneinde deze gewenste eigenschappen te verkrijgen zijn de sleutelfactoren met betrekking tot de componentmate- rialen van de verf de pigmentvolumeconcentratie pVC, de keuze van bindmiddel en de specifieke toevoegsels, aanwezig in de verf, bijvoorbeeld drogende vetzuren, die zijn toegevoegd voor het bevorderen van het drogen van de verf. ί De pigmentvolumeconcentratie (pVC) is het volume van het pigment ten opzichte van het volume van het bindmiddel. Er is een bovengrens aan dit relatieve volume, bekend als de kritische pigmentvolumeconcentratie (CpVC), waarboven onvoldoende bindmiddel aanwezig is voor het bedekken van al het pigment en voldoende cohesie binnen de verf te handhaven. Het verlies aan continuïteit van het bindmiddeloppervlak over het pigment en het verlies aan cohesie binnen de verf, hetgeen plaatsvindt wanneer het pVC bereikt de CpVC kan onder een microscoop worden waargenomen. Ten behoeve van de doeleinden van de uitvinding ligt de pVC bij voorkeur tussen 50 en 90% van de CpVC en liefst bij de bovengrens van dit traject. Deze pigmentverhoudingen waarborgen bovendien, dat de verf gemakkelijk kan worden gesneden op het moment van het vormen van de spiegels, hetgeen een verder belangrijk voordeel van de uitvinding is.

Voorkeurspigmenten zijn die, welke gebaseerd zijn op lood, bijvoorbeeld pigmenten met daarin loodsulfaat en/of loodcarbonaat. In sommige gevallen kunnen dergelij ke pigmenten de bescherming tegen chemische aantasting bevorderen, hetgeen door de verflaag wordt verschaft.

De keuze van het bindmiddel is een belangrijke factor in het bepalen van de rest inwendige spanning van de verf. Voorkeursbindmiddelen voor gebruik in de onderhavige aanvrage zijn acryl-, epoxy-, cellulose-, fenol- en poly-esterharsen, in het bijzonder alkydharsen.

De toevoegsels, waaraan de meeste aandacht moet worden besteed teneinde te waarborgen dat de verf de gewenste eigenschappen heeft, zijn die, welke harding van de verf na zijn aanbrengen bevorderen. Dit betekent, dat de laagst mogelijke hoeveelheid chemische harder dient te worden toegevoegd. In het bijzonder dient aandacht te worden besteed aan componenten, die zuurstof uit de omgeving opnemen, bijvoorbeeld drogende vetzuren, die de hardheid van de verf over een tijdsperiode doen toenemen als gevolg van het feit, dat ze dubbele bindingen bezitten, die door zuurstof uit de omgeving oxydeerbaar zijn. Het doel is te waarborgen dat de gerede verf praktisch geen reactiviteit jegens zuurstof heeft. Hierdoor wordt de harding na de vervaardiging verminderd met het gevolg, dat toename van de rest inwendige spanningen in verloop van tijd wordt vermeden.

Het bindmiddel bevat bij voorkeur minder dan 30 gew.% vetzuur, welk vetzuur bij voorkeur niet-drogend is. Indien het bindmiddel melamineformaldehyde bevat dient dit bij voorkeur aanwezig te zijn in een hoeveelheid van minder dan 10 gew.%.

De verf wordt gemakshalve aangebracht door middel van een gordijnbekledingsapparaat, waarlangs de glasplaat wordt vervoerd bij een vastgestelde uniforme snelheid en in een horizontaal vlak met de reflecterende metaallaag daarop en waarbij een continu filmgordijn van verf onder invloed van een zwaartekracht naar beneden valt, bijvoorbeeld vanuit een langgerekte spleet onderin een verfreservoir, voor het afzetten van een uniforme verflaag op de reflecterende metaallaag.

Het is voordelig de ontwikkeling van spanningen aan het verf/metaallaaggrensvlak te waarboren, dat de verf zijn uiteindelijke sterkte zo snel mogelijk na het verlaten van de oven, die wordt toegepast bij het vervaardigen van de spiegel, verlaat en dat er geen achtergebleven oplosmiddel achterblijft, dat uit de verf na zijn bakken kan ontsnappen.

De reflecterende metaallaag wordt bij voorkeur gevormd hetzij uit zilver of koper, als zodanig gebruikt of dan wel in de vorm van een samengestelde laag van zilver, afgezet op het glas, waarbij het koper wordt afgezet op het zilver.

Wanneer een reflecterende metaallaag tenvolle wordt gevormd uit koper of het wordt gevormd van een laag reflecterend metaal anders dan koper en een laag koper, daarop afgezet, wordt bij voorkeur een azoolderivaat gebruikt als een inhibitor voor het beschermen van het koper tegen oxydatie. Een dergelijke procedure is beschreven en ge claimd in ons Britse octrooischrift GB 2.102.453. Bijzondere voorkeursvoorbeelden van azoolpreparaten zijn 5-aminotetra-zolen, 3-amino-l,2,4-triazool, 7-aminoindazool en indazool. Het azoolpreparaat kan of direkt in de verf worden opgenomen of eerst aan de verf worden toegevoegd als een afzonderlijke bekledingslaag. Gemakshalve kan het worden aangebracht als een poeder of als een alcoholische oplossing.

De aanwezigheid van een azoolderivaat in of aangrenzend aan de verf doet de hechting aan de metaallaag van de verven, die in het algemeen voor beschermingslagen op spiegels worden gebruikt, toenemen. Bij de vervaardiging van spiegels volgens een andere methode dan die volgens de uitvinding blijkt deze sterke adhesie gecombineerd met de aanwezigheid van spanningen in de verf schadelijk te zijn voor de corrosiebestendigheid van de spiegels, in het bijzonder aan de randen. Volgens de uitvinding kan echter een azoolderivaat op het metaal worden aangebracht als een bescherming tegen oxydatie, echter zonder het veroorzaken van een spanningsopbouw aan het verf/metaalgrensvlak en dus zonder het creëren van randcorrosieproblemen.

In een bij zonder geschikte uitvoeringsvorm volgens de uitvinding wordt op de metaallaag een klevende verflaag, zoals hierboven gedefinieerd en besproken, afgezet, doch gevolgd door afzetting van een laag van een andere verf, die harder is en dus bestendiger is tegen schok en slijtage. In deze uitvoeringsvorm, indien een azoolderivaat wordt gebruikt, wordt dit bij voorkeur aangebracht voorafgaande aan de afzetting van de eerste verflaag. De composietstrüctuur van twee van dergelijke verflagen verschaft een spiegel met een aanzienlijk verbeterde combinatie van anti-veroudering en slijtage-bestendige eigenschappen. De eerste verflaag absorbeert de spanningen, die aanwezig zijn in de daar bovenop aangebrachte harde verflaag en daarbij vermijdt het overdragen van de spanningen aan het verf /metaallaaggrens-vlak,

De uitvinding wordt verder aan de hand van de voorbeelden van de verf-beklede spiegels toegelicht. De spiegels werden als volgt gevormd.

Een reflecterende zilverlaag van ca. 100 nm dik werd afgezet op een glasplaat van 4 mm dikte onder gebruikmaking van de gebruikelijke chemische afzetting op een zilverdrager. Een koperlaag van ca. 30 nm dik werd afgezet op het zilver teneinde het zilver te beschermen. De koperlaag werd dan voorzien van een azool-gebaseerde inhibitor-laag, door eerst met water te versproeien en vervolgens te besproeien met een waterige oplossing van 5-aminotetra-zoolmonohydraat, dat men liet reageren met het koper aan de lucht gedurende drie minuten voorafgaande aan spoelen. Een verflaag van ca. 50 micrometer dik werd vervolgens aangebracht door toepassing van een gordijnbekledingsapparaat. De verf werd gebakken door de beklede laag te voeren door een bakkamer, waarin de verf werd verhoogd tot een temperatuur van 140’C in ca.2 minuten en gedurende ca. 5 minuten op die temperatuur gehouden en vervolgens afgekoeld tot omgevingstemperatuur .

De voorbeelden laten spiegels zien, die zijn bereid volgens de bovengenoemde procedure en die zijn voorzien van verflagen van verschillende boven gespecificeerde samenstellingen. Voorbeelden I tot III illustreren spiegels met een verfsamenstelling, die valt binnen de omvang van de uitvinding. Ook is een vergelijkingsvoorbeeld opgenomen voor het aantonen van de inferieure resultaten die worden verkregen door toepassing van een verf, die valt buiten de omvang van de uitvinding.

De voor de verfbestanddelen gegeven hoeveelheden in de voorbeelden zijn gewichtspercentages. In alle voorbeelden (met inbegrip van het vergelijkinsvoorbeeld) lag de pigmentvolumeconcentratie pVC tussen 80 en 90% ten opzichte van de kritische pigmentvolumeconcentratie CpVC. De glas-overgangstemperatuur en de rest inwendige spanning van de verfmonsters met de vermelde samenstellingen werden gemeten bij een relatieve vochtigheid van 5% volgens de bovenvermelde methoden, terwijl de spiegels werden blootgesteld aan een 500 uur durende versnelde weersproef in een zouthoudende nevel volgens DIN standaard 50021. Deze test is in het bijzonder geschikt voor het vaststellen van de bestendigheid van een bekleding tegen randcorrosie. De belangrijkste corrosie, die werd waargenomen aan de randen na de test is voor elk voorbeeld aangegeven en uitgedrukt als de gecorro-deerde afstand van de rand naar het midden toe.

VOORBEELD I

De verf, die werd gebruikt voor het bekleden van de spiegel, had de volgende samenstelling: 50% pigmenten: 10% titaandioxide 45% bariumsulfaat 25% talk 15% loodpigment 0,5% kleurpigment en koolzwart, 15% bindmiddel 90% alkydhars met 28% niet-drogend vetzuur: vetzuur van katoen en kopraolie 10% melamine-formaldehydehars van het hexa-methoxymethylmelaminetype, 35% oplosmiddel 0,5% butanol en isobutanol 95% xyleen

De glasovergangstemperatuur van de verf was ca.

20°C, de rest inwendige spanning bij 25’C bleek ca. 0,IMPa te zijn en de hardheid volgens Persoz ca. 140.

De spiegel had een gemiddelde randcorrosie na weersproef van ca. 0,5 mm.

VOORBEELD II

De verf, die werd gebruikt voor het bekleden van de spiegel had de volgende samenstelling: 50% pigmenten: 10% titaandioxide 45% bariumsulfaat 25% talk 15% loodpigment 0,5% kleurpigment en koolzwart 15% bindmiddel 85% alkydhars met styreen als plastificeer-middel en 30% synthetische vetzuurolie 15% melamine-formaldehydehars van het hexa-methoxymethylmelaminetype 35% oplosmiddel 0,5% butanol en isobutanol 95% xyleen

De glasovergangstemperatuur van de verf was ca.25°C, de rest inwendige spanning bij 30°C was ca. 0,5MPa en de hardheid volgens Persoz bleek ca. 180 te zijn.

De spiegel had een gemiddelde randcorrosie na de weersproef van ca. 1,0 mm.

VOORBEELD III

De verf, die werd gebruikt voor het bekleden van een spiegel had de volgende samenstelling: 50 pigmenten: 10% titaandioxide 45% bariumsulfaat 25% talk 15% loodpigment 0,5% kleurpigment en koolzwart 15% bindmiddel 100% epoxyharsester met 45% ricinusolie 35% oplosmiddelen 0,5% butanol en isobutanol 95% xyleen.

De glasovergangstemperatuur van de verf was ca.

10°C, de rest inwendige spanning bij 20°C bleek ca. 0,05MPa te zijn en de hardheid volgens Persoz ca. 120.

De spiegel had een gemiddelde randcorrosie na de weersproef van ca. 0,1 mm.

VERGELIJKINGSVOORBEELD

De verf, die werd gebruikt voor het bekleden van een spiegel had de volgende samenstelling: 45% pigmenten: 10% titaandioxide 25% dolomiet 45% bariumsulfaat 15% talk 0,5% kleurpigment en koolzwart 20% bindmiddel: 75% alkydhars met 50% gehalte aan gehydra-teerde recinusolie, gemodificeerd door toevoeging van colofaan 25% zeer reactieve ureumformaldehydehars 35% oplosmiddelen: 10% butanol en isobutanol 20% petroleumether 70% xyleen.

De glasovergangstemperatuur van de verf bleek ca. 30°C te zijn, de rest inwendige spanning bij 35eC bleek ca. 2,0MPa te zijn en de hardheid volgens Persoz ca. 210.

De spiegel had een gemiddelde randcorrosie na de weersproef van ca. 5,0 mm.

Claims (24)

1. Spiegel, voorzien van een transparante glasplaat met een op het glas afgezette reflecterende metaallaag en een beschermlaag, die is aangebracht op de reflecterende laag, met het kenmerk, dat de beschermlaag een verf omvat met een rest inwendige spanning Sr, die gelijk is aan of kleiner is dan IMPa, gemeten volgens de methode van Cantilever (zoals hier gedefinieerd), bij een temperatuur boven de glasovergangstemperatuur ervan.

2. Spiegel volgens conclusie 1, m e t het kenmerk , dat de verf een glasovergangstemperatuur heeft van minder dan 35eC.

3. Spiegel volgens conclusie 2, m e t het kenmerk , dat de verf een glasovergangstemperatuur heeft van minder dan 20eC.

4. Spiegel volgens één der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat de pigmentvolumeconcentra-tie dichtbij ligt, doch enigszins geringer is dan de kritische pigmentvolumeconcentratie.

5. Spiegel volgens één der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat de pigmentvolumeconcentratie ligt tussen 50 en 90% van de kritische pigmentvolumeconcentratie.

6. Spiegel volgens één der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat de verf een hardheid volgens Persoz heeft van minder dan 180.

7. Spiegel volgens conclusie 6, m e t het kenmerk , dat de verf een hardheid volgens Persoz heeft van minder dan 150.

8. Spiegel volgens één der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat de verf een bindmiddel omvat, dat is gekozen uit polyesterhars, acrylhars, epoxyhars, cellulosehars en fenolhars.

9. Spiegel volgens één der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat de verf een bindmiddel omvat, dat minder dan 30 gew.% vetzuur bevat.

10. Spiegel volgens één der voorgaande conclusies, me t het kenmerk, dat de verf een bindmiddel omvat, dat een niet-drogend vetzuur bevat.

11. Spiegel volgens één der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat de verf een bindmiddel omvat, dat minder dan 10 gew.% melamineformaldehyde bevat.

12. Spiegel volgens één der voorgaande conclusies, m et h e t k e n m e r k , dat de verf praktisch geen reactiviteit voor zuurstof vertoont.

13. Spiegel volgens één der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat de reflecterende metaal-laag is gevormd uit zilver, koper of een samengestelde laag van koper, afgezet op zilver.

14. Spiegel volgens één der voorgaande conclusies, met het kenmerk , dat de reflecterende metaal-laag geheel gevormd is uit koper, of deze is gevormd uit een laag van een reflecterend metaal anders dan koper en een laag koper, afgezet op het andere metaal, en een azoolderivaat, dat op het koper is aangebracht.

15. Spiegel volgens conclusie 14, m et het k e n merk, dat het azoolderivaat gekozen is uit 5-aminotetrazolen, 3-amino-l,2,4-triazool, 7-aminoindazool en indazool.

16. Spiegel volgens conclusie 14 of 15, met het kenmerk, dat het azoolderivaat in de verf is opgenomen.

17. Spiegel volgens conclusie 14 of 15, net het kenmerk, dat het azoolderivaat als een afzonderlijke bekledingslaag is aangebracht.

18. Spiegel volgens één der voorgaande conclusies, met h e t kenmerk , dat een laag van een andere verf, die harder is dan de eerste verf, is aangebracht bovenop de eerste verf.

19. Werkwijze voor het vervaardigen van een spiegel, waarbij eerst een reflecterend metaal wordt afgezet op een glasplaat, gevolgd door het aanbrengen van een beschermende laag op het reflecterende metaal, met het k e n m e r k , dat een verf met een rest inwendige spanning Sr, die gelijk is aan of die kleiner is dan IMPa, gemeten volgens de methode van Cantilever (zoals hier gedefinieerd) bij een temperatuur boven zijn glasovergangstemperatuur wordt aangebracht voor het vormen van tenminste een deel van de beschermlaag.

20. Werkwijze volgens conclusie 19, i e t het kenmerk, dat de reflecterende metaallaag geheel wordt gevormd uit koper, of wordt gevormd uit een laag van een reflecterend metaal anders dan koper en een laag koper, dat op het andere metaal wordt afgezet, terwijl een azoolderivaat op het koper wordt afgezet vóór de afzetting van de verf.

21. Werkwijze volgens conclusie 19 of 20, m e t het kenmerk, dat de verf wordt aangebracht met behulp van een gordijnbekledingsapparaat, waarbij de glasplaat wordt getransporteerd bij een gecontroleerde gelijkmatige snelheid en in een horizontaal vlak met de reflecterende metaallaag bovenop en waarbij een continu filmgordijn van verf onder invloed van een zwaartekracht naar beneden valt onder afzetting van een uniforme laag verf op de reflecterende metaallaag.

22. Werkwijze volgens één der voorgaande conclusies 19-21, met het kenmerk, dat de verf zijn eind-sterkte bereikt zo snel mogelijk na het verlaten van de tijdens de vervaardiging van de spiegel toegepaste oven.

23. Werkwijze volgens conclusie 19 in hoofdzaak zoals hier beschreven.

24. Spiegel volgens conclusie 1, in hoofdzaak zoals hier beschreven.