HRP20000153A2 - Carboxamidothiazole derivatives, preparation, pharmaceutical compositions containing them - Google Patents

Description

Ovaj izum odnosi se na supstituirane tiazole agoniste kolecistokinina (CCK), to jest preciznije na agoniste receptora za kolecistokinin tipa A (CCK-A), na proces njihovog pripravljanja te na lijekove koji ih sadržavaju.

CCK je peptid koji se izlučuje periferno kao odgovor na uzimanje hrane te sudjeluje u regulaciji mnogih probavnih procesa (Crawley J.N. i suradnici, Peptidi, 1994. 15 (4), 731-735).

CCK je također pronađen u mozgu te bi mogao biti najobilniji neuropeptid koji djeluje kao neuromodulator moždane funkcije stimulirajući receptore tipa CCK-B (Crawley J.N. i suradnici, Peptidi, 1994. 15 (4), 731-735). U središnjem živčanom sustavu CCK stupa u interakciju s neuronskim prijenosom posredstvom dopamina. (Craweley J.N. i suradnici, ISIS Atlasos. Sci., Pharmac., 1988, 84-90). CCK također igra ulogu u mehanizmima koji uključuju acetilokolin, GABA (-aminomaslačna kiselina), serotonin, opioide, somatostatin, tvar P, a igra ulogu i u ionskim kanalima.

Njegova primjena uzrokuje fiziološke promjene: ptoza vjeđe, hipotermija, hiperglikemija, katalepsija, te promjene ponašanja: smanjenje funkcija lokomotornog sustava, smanjenje mogućnosti zaključivanja, analgezija, promjena sposobnosti učenja, promjena seksualnog ponašanja te osjećaja sitosti.

CCK očituje svoju biološku aktivnost preko najmanje dva tipa receptora: CCK-A receptora koji su smješteni većinom periferno te CCK-B receptora koji su uglavnom prisutni u moždanom korteksu. CCK-A receptori perifernog tipa također su prisutni u određenim područjima središnjeg živčanog sustava, uključujući i postremno područje, tractus solitarius te interpendunkularnu jezgru (Moran T.H. i suradnici, J. Neurosci., 1990., 10, 1070-1081; iako sa specifičnim razlikama (Hill D.R. i suradnici, J. Neurosci., 1990, 10, 1070-1081); Mailleux P. i suradnici, Neurosci. Lett., 1990., 117, 243-247; Barrett R.W. i suradnici Mol. Pharmacol., 1989., 36, 285-290; Mercer J.G. i suradnici, Neurosci. Lett., 1992., 137, 229-231; Moran T.H. i suradnici, Trends in Pharmacol. Sci., 1991., 12, 232-236).

CCK odgađa pražnjenje želuca, modulira rad crijeva, stimulira kontrakciju žučne vrećice te povećava izlučivanje žuči, a također nadzire sekreciju gušterače (McHugh P.R. i suradnici, Fed. Proc., 1986., 45, 1384-1390; Pendleton R.G. i suradnici, J. Pharmacol. Exp. Ther., 1987., 241, 110-116).

Da CCK ima ulogu u stvaranju osjećaja sitosti proizlazi iz činjenice da je koncentracija CCK u plazmi, koja ovisi o sastavu obroka (visoke koncentracije proteina i lipida) viša nakon jela nego prije jela (Izzo R.S. i suradnici, Regul. Pept., 1984. 9,21-34; Pfeiffer A. i suradnici Eur, J, Clin. Invest. , 1993., 23, 57-62; Lieverse R.J. , Gut, 1994. 35, 501).

Kod osoba koje boluju od bulimije smanjuje se izlučivanje CCK nakon obroka, (Geraciotti T.D. Jr. i suradnici, N. Engl. J. Med., 1988., 319, 683-688; Devlin M.J. i suradnici, Am. J. Clin. Nutr., 1997., 65, 114-120) te snižava koncentracija CCK u cerebrospinalnom likvoru (Lydiard R.B. i suradnici, Am. J. Psychiatry, 1993, 150, 1099-1101).U T limfocitima (stanicama koje mogu utjecati na središnje izlučivanje neurotransmitera) značajno su niže bazalne CCK koncentracije kod pacijenata koji boluju od bulimije nervoze (Brambilla F. i suradnici, Psychiatry Research, 1995., 37, 51-56). Tretmani s inhibitorima L-fenilalanina ili tripsina, koji povećavaju izlučivanje endogenih CCK, izazivaju smanjivanje apetita kod nekoliko vrsta, uključujući i čovjeka (Hill A.J. i suradnici, Physiol. Behav., 1990., 48, 241-246; Ballinger A.B. i suradnici Metabolism, 41994., 43, 735-738). Na sličan način uzimanje egzogenih CCK smanjuje apetit kod mnogih vrsta, uključujući i čovjeka (Crawley J.N. i suradnici, Peptides, 1994., 15, 731-755).

CCK uzrokuje smanjivanje apetita preko CCK-A receptora. Antagonist devazepid selektivan je za CCK-A receptore, inhibira anoreksični efekt CCK, dok selektivni agonisti tih receptora inhibiraju potrebu za hranom (Asin K.E. i suradnici, Pharmacol. Biochem. Behav., 1992, 42,699-704; Elliott R.L. i suradnici, J. Med. Chem. 1994., 37, 309-313; Elliott R.L. i suradnici, J. Med. Chem. 1994., 37, 1562-1568). Nadalje, OLEFT štakori koji nemaju CCK-A receptore neosjetljivi su na anoreksični efekt CCK (Myaskaka K. i suradnici, 1884., 180, 143-146).

Na osnovi navedenog dokaza ključne uloge CCK kod stvaranja perifernog signala osjećaja sitosti, neosporna je uporaba CCK agonista i antagonista kao lijekova za liječenje određenih poremećaja prehrane, gojaznosti i dijabetesa. Agonist CCK receptora može se također koristiti za liječenje emocionalnih i seksualnih poremećaja (Itoh S. i suradnici, Drug. Develop. Res. 1990., 21, 257-276), šizofrenije, psihoza (Crawley J.N. i suradnici , Isis Atlas of Sci., Pharmac., 1988., 84-90 i Crawley J.N., Trends in Pharmacol. Sci., 1991. 12, 232-265), Parkinsonove bolesti (Bednar I. I suradnici, Biogenic amine, 1996., 12 (4), 275-284), diskineze (Nishikawa T: i suradnici, Prog. Neuropsychopharmacol. Biol. Psych. 1988., 12, 803-812; Kampen J.V. i suradnici, Eur. J. Pharmacol., 1996., 298, 7-15) te različitih poremećaja gastrointestinalnog trakta.

CCK agonisti CCK-A receptora opisani su literaturi. Na primjer, određeni proizvodi koji imaju takva svojstva opisani su u EP 383,690 i WO 90/06937, WO 95/28419, WO 96/11701 ili WO 96/11940.

Većina dosada opisanih agonista CCK-A receptora su peptidi. Stoga je FPL 14294, koji je dobiven od CCK-7, jak, neselektivan agonist CCK-A receptora u odnosu na CCK-B receptore. On ima jako inhibitorsko djelovanje na apetit kod štakora i pasa nakon intranazalne primjene. (Simmons R.D. i suradnici, Pharmacol. Biochem. Behav., 1994,0 47 (3), 701-708; Kaiser E.F. i suradnici, Faseb, 1991, 5, A864). Na sličan način pokazano je da je tetrapeptidni agonist A-71623, koji je selektivan za CCK-A receptore, djelotvoran kod oblika anoreksije u periodu od 11 dana, a dovodi do značajnog smanjivanja dobivanja na težini u usporedbi s ispitivanjem kod glodavaca i cinomoloških majmuna (Asin K.E. i suradnici Pharmacol. Biochem. Behav., 1992. 42, 699-704). Slično tome, strukturni analozi A 71623 vrlo su efikasni i selektivni za CCK-A receptore te imaju jaku anoreksičnu aktivnost kod štakora (Elliott R:L. i suradnici, J. Med. Chem. 1994., 37, 309-313; Elliott R:L. i suradnici, J. Med. Chem. 1994., 37, 1562-1568). GW 7823, to jest 1,5- benzodiazepin (Henke B.R. i suradnici, J. Med. Chem., 1997., 40, 2706-2725) je agonist CCK-A receptora in vitro. Ako se primjeni peroralno ova molekula aktivno utječe na koncentraciju u žučnoj vrećici kod miševa te na apetit kod štakora.

Supstituirani tiazoli agonisti kolecistokinina opisani su u europskom patentu EP 432,040 te u Prijavi europskog patenta EP 518,731.

Prijava europskog patenta EP 518,731opisuje spoj koji interagira s receptorima gastrina i kolecistokinina. Formula spoja je:

[image]

gdje:

Z1 može biti indolna skupina slijedeće formule:

[image]

gdje skupina Xi ima različita značenja, a Rz može biti atom vodika; (C1-C4)alkilna skupina; potencijalno esterificirana alkilna skupina formule Z2COOR kod koje je Z2 (C1-C4)alkilen, a R predstavlja H, benzil te (C1-C6)alkil; karbamoilalkilna skupina formule Z2CONRIVRV gdje su RIV te RV, neovisno jedan o drugome, atom vodika odnosno (C1-C6)alkilna skupina odnosno oblik heterocikla s atomom dušika; acilna skupina formule COORVII kod koje je RVI terc-butil ili benzil.

Međutim ni jedan od spojeva formule 1 opisanih u toj prijavi ne sadržava indolnu skupinu, već istodobno sadržava skupine XI te RZ koje nisu atomi vodika. Spojevi formule 1 te njihove soli opisani su u EP 518,731 kao inhibitori koji sprečavaju vezanje kolecistokinina na njegove receptore. Oni su manje više selektivni za receptore tipa A i B odnosno za slabije ili jače antagoniste gastrina.

Kao predstavnika tih spojeva možemo pojedinačno spomenuti kalijevu sol 2-(4-(2-klorofenil)tiaz-2-ilkarbamoil)indol-1-octene kiseline ili SR 27897 B koji je poznat kao jaki antagonist CCK-A receptora (Eur. J. Pharmacol., 1993., 1, 13-19).

Prijava europskog patenta EP 611,766 opisuje svojstva antagonista receptora kolecistokina u testu s amilazom. Formula ovih spojeva je:

[image]

gdje je:

RVIII (hetero)arilni radikal kojeg predstavljaju slijedeće skupine: 4-kloro-2,6-dimetoksipenil, 2,6-dimetoksi-4-metilfenil, 2,4,5-trimetoksifenil, 4-metil-2,3,6-trimetoksifenil, 2,6-dimetoksi-4-etilfenil, 2,4,6-trimetoksi-5-klorofenil, 2,4,6-trimetoksi-3-piridinil, 2,4-dimetoksi-6-metil-3-piridinil, 6-kloro-2,4-dimetoksi –5-pirimidinil, 2,4,6-trimetoksi-5-pirimidil, 5-kloro-2,4-dimetoksifenil, 5-kloro-2-metoksi-4-metilfenil, 2,5-dimetoksi-4-metilfenil, 4-trifluorometil-2-6-dimetoksifenil, 2,4-dimetoksi-5-metilfenil, 5-etil-2,4-dimetoksifenil, te 2,4-dimetoksifenil.

RIX je atom vodika, (C1-C4)alkil odnosno benzil; s ograničenjem da RIX mora nužno biti atom vodika ako se kao RVIII javlja fenilna skupina koja se istovremeno nalazi na položajima 2 i 4 ili ako se kao RVIII javlja 5-pirimidilna skupina koja se istovremeno nalazi na položajima 4 i 6;

Z3 je 3-kinoilna skupina odnosno 2-indolilna skupina formule:

[image]

gdje je R atom vodika, acetilna skupina odnosno CH2COOR pri čemu je R atom vodika odnosno (C1-C4)alkil,

kao i njihove prihvatljive farmaceutske soli.

Preciznije rečeno, svrha ovog izuma je predstaviti novu porodicu supstituiranih tiazola kao posebno djelotvornih agonista CCK-A receptora.

Spojevi navedeni u ovom izumu sistematično su izučavani kako bi se napravila njihova karakterizacija:

- ispitivana je njihova sposobnost da premjeste 125I-CCK s njihovih veznih mjesta koje se nalaze na staničnim membranama gušterače kod štakora (CCK-A receptori) ili na 3T3 stanicama koje istiskuju humani CCK-A rekombinantni receptor

- ispitivao je njihovo agonističko djelovanja na CCK-A receptore u odnosu na njihovu sposobnost da izazovu in vitro mobilizaciju kalcija iz unutarstaničnih izvora u 3T3 stanicama koje istiskuju humani CCK-A rekombinantni receptor.

Supstituirani tiazoli navedeni u ovom izumu pokazuju sposobnost vezivanja na CCK-A receptore te stimuliranja; poput CCK, mobilizaciju unutarstaničnog kalcija u staničnoj liniji koja istiskuju humani CCK-A rekombinantni receptor. Pokazalo se da su oni agonisti CCK-A receptora.

Provedeno je također proučavanje in vivo na spojevima ovog izuma koje je vrednovala njihovu sposobnost da blokiraju pražnjenje želuca kod miševa. Kao i CCK, ovi spojevi blokiraju pražnjenje želuca kod miševa te se stoga in vivo ponašaju kao agonisti CCK-A receptora.

Sasvim neočekivano, pokazalo se da su jači agonisti od supstituiranih tiazola opisanih u Prijavi patenta EP 611,766. Ta poboljšanja utvrđena su in vitro na mobilizaciji unutarstaničnog kalcija, kao i in vivo njihovim intraperitonealnim davanjem, koje je blokiralo pražnjenje želuca kod miševa.

Slijedom navedenog, prvi predmet ovog izuma su spojevi formule (I):

[image]

gdje su:

- R1 supstituirana fenilna skupina formule:

[image]

- R2 slijedeće skupine:

• CH2-R7,

• (CH2)-R7,

• S-CH2-R7,

• CH2-S-R7

• (C5-C8)alkil;

- R3:

i) 2-indolil formule:

[image]

ili

ii) pirolopiridil formule:

[image]

gdje je N jedna od skupina X1, X2, X3 ili X4, a ostale su CR14 ;

- R4 je atom vodika ili metoksi skupina;

- R5 je atom vodika, metil, etil, izopropil, metoksi odnosno etoksi skupina ili halogen;

- R6 je atom vodika, metil, etil, metoksi skupina ili halogen;

- ako se R5 i R6 promatraju zajedno oni čine metilendioksi skupinu;

pod uvjetom da skupine R4, R5 te R6 ne čini slijed atoma vodika

- R7 je (C5-C7)cikloalkilna skupina koja može, a ne mora biti supstituirana s jednom ili dvije metilne skupine;

- R8 je skupina (CH2)nR15 ili skupina:

[image]

- R9 je atom vodika ili metilna skupina ;

- R10, R11, R12, i R13 su neovisno jedan o drugome atom vodika, metil, etil, hidroksil, acetiloksi, metoksi, etoksi, metiltio, trifluorometil ili amino skupina odnosno halogen;

- R14 je atom vodika ili metoksi skupina;

- R15 je COOH skupina ili COOR16 skupina;

- R16 je skupina (C1-C4) alkil;

- n = 1, 2, 3, 4, ili 5

- m = 0 ili 1

kao i njihove soli i solvati.

Pojam (C1-C4)alkil označava linearni ili razgranati alkil, to jest preciznije metil, etil, izopropil, izobutil te terc-butilna skupina.

Pojam (C5-C9)alkil označava linearni ili razgranati alkil, to jest preciznije n-pentil, n-heksil, n-oksil i 5,5-dimetilheksilnu skupinu.

Pojam halogen odnosi se na atome klora, fluora i broma pri čemu je najzastupljeniji klor.

Dodatne soli ovih spojeva su one soli dobivene pomoću anorganskih ili organskih baza: preferiraju se farmaceutski prihvatljive netoksične soli, no unutar izuma su i ostale soli koje mogu biti uporabljene za izolaciju ili čišćenje spojeva formule (I).

Soli spojeva formule (I) uključuju soli organskih i anorganskih baza, na primjer soli alkalnih metala odnosno zemnoalkalnih metala, kao što su soli natrija, kalija ili kalcija, pri čemu su najzastupljenije soli natrija i kalcija ili s aminom kao što je trometamol ili alternativno soli arginina, lizina, N-metil-D-glukamina te drugih fiziološki prihvatljivih amina.

Ovaj izum također obuhvaća solvate koji nastaju kada se spojevi formule (I) nađu u kontaktu s vodom te s anorganskim ili organskim kiselinama kao što su kloridna kiselina, bromidna kiselina, trifluoroctenakiselina, sulfatna kiselina, sulfonska kiselina, fosfatna kiselina, 2-naftalensulfonska kiselina ili p-toluensulfonska kiselina.

Podrobnije, ovaj izum odnosi se na spojeve formule (I):

gdje su:

- R1 supstituirana fenilna skupina formule:

[image]

- R3

i) 2-indolil formule:

[image]

odnosno

ii) pirolopiridil formule:

[image]

gdje su X1, X2, X3 i X4 već gore definirani;

- R4 je atom vodika ili metoksi skupina;

- R5 je atom vodika, metil, etil, metoksi te etoksi skupina ili halogen;

- R6 je atom vodika, metil, etil te metoksi skupina ili halogen;

- ako se R5 i R6 promatraju zajedno oni čine metilendioksi skupinu;

pod uvjetom da skupine R4, R5 te R6 nisu atomi vodika;

- R10, R11, R12 i R13 su, neovisno jedan o drugome, atom vodika, metil, etil, metoksi, etoksi, metiltio, trifluorometil ili amino skupina odnosno halogen;

- R2, R8 i R9 su gore definirani;

kao i na njihove soli i solvate.

Preciznije, predmet ovog izuma su spojevi formule (I) gdje su R2 slijedeće skupine:

• (CH2)2-R7 i

• S-CH2-R7;

pri čemu su R1, R3 i R7 gore definirani za (I), kao i njihove soli i solvati.

R7 je najčešće ciklopentil, cikloheksil, 4,4-dimetilcikloheksil ili ciklopentil.

U ovom izumu preferiraju se spojevi formule (I) (kod kojih je R2 cikloheksiletilen, dok R1 i R3 imaju gore navedene supstituende za (I)), kao i njihove soli i solvati.

Također su značajni spojevi formule (I) (kod kojih je R1 4-metil-2,5-dimetoksifenil ili 4-kloro-2,5-dimetoksifenil, a supstituendi R2 i R3 imaju gore navedene supstituende za (I)), kao i njihove soli i solvati, pri čemu je naročito pogodan supstituend R1 = 4-kloro-2,5-dimetoksifenil.

Posebnu skupinu čine spojevi formule (I) kod kojih je R3 pirolopiridil slijedeće formule:

[image]

gdje su X1, X2, X3, X4 i R8 već gore definirani za (I), kao i njihove soli i solvati.

Slijedeća posebna skupina sastoji se od spojeva formule (I) gdje je R3 2-indolilna skupina slijedeće formule:

[image]

pri čemu su R8, R9, R10, R11, R12 i R13 već gore definirani za (I), kao i od njihovih soli i solvata

Također su značajni spojevi formule (I) kod kojih su R1 i R2 gore definirani za (I), a R3 je 2-indolilna skupina, kod koje jedan od supstituenada R10, R11, R12 i R13 ne smije biti atom vodika. Posebno, ako je R3 2-indolilna skupina, preferirani spojevi su oni kod kojih je R8 karboksialkilna skupina formule (CH2)n-COOH odnosno još preciznije, karboksimetilna skupina. Najfavoriziraniji spojevi formule (I) su oni kod kojih je jedan odnosno dva supstituenda R10, R11 ili R13 metil, metoksi ili trifluormetilna skupina, klorid ili fluorid, dok je treći, R12 i R9 atom vodika, kao i njihove soli i solvati.

Prema tome, skupina spojeva koja je posebno značajna u ovom izumu je ona koja se prikazuje:

- formulom:

[image]

gdje:

- su R2a slijedeće skupine:

• (CH2)2-R7 i

• S-CH2-R7;

- R6a je klorid ili metil;

- su R7, R8, R9, R10, R11, R12 i R13 gore definirani za (I), s ograničenjem da barem jedan supstituend R10, R11, R12 i R13 nije atom vodika;

kao i njihove soli i solvati.

- formulom :

[image]

gdje:

- je R6a gore naveden za (I)a;

- su R10, R11 i R13 gore definirani za (I), s ograničenjem da barem jedan supstituend R10, R11, R12 i R13 nije atom vodika;

kao i njihove soli i solvati.

- formulom :

[image]

gdje:

- su jedan ili dva supstituenda R10a, R11a i R13a metil, metoksi, klorid, fluorid ili trifluorometil, dok su ostali atomi vodika,

kao i njihove soli i solvati.

Posebno su značajni slijedeći spojevi:

• 2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)tiazol-2-ilkarbamoil)-5-metilindol-1-octena kiselina;

• 2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)tiazol-2-ilkarbamoil)-5,7-dimetilindol-1-octena kiselina;

• 2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)tiazol-2-ilkarbamoil)-4-metoksiindol-1-octena kiselina;

• 2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)tiazol-2-ilkarbamoil)-4-metilindol-1-octena kiselina;

• 2-4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)tiazol-2-ilkarbamoil)-4,5-dimetilindol-1-octena kiselina;

• 2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)tiazol-2-ilkarbamoil)-5-metoksiindol-1-octena kiselina;

• 2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)tiazol-2-ilkarbamoil)-5-kloroindol-1-octena kiselina;

• 2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)tiazol-2-ilkarbamoil)-4,5-dikloroindol-1-octena kiselina;

• 2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)tiazol-2-ilkarbamoil)-4,7-dimetilindol-1-octena kiselina;

• 2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)tiazol-2-ilkarbamoil)-4,5-dimetoksiindol-1-octena kiselina;

• 2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)tiazol-2-ilkarbamoil)-7-metoksiindol-1-octena kiselina;

• 2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)tiazol-2-ilkarbamoil)-7-metilindol-1-octena kiselina;

• 2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)tiazol-2-ilkarbamoil)-5,7-dikloroindol-1-octena kiselina;

• 2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)tiazol-2-ilkarbamoil)-4,7-dimetoksiindol-1-octena kiselina;

• 2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)tiazol-2-ilkarbamoil)-5-metoksi-7-metilindol-1-octena kiselina;

• 2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)tiazol-2-ilkarbamoil)-5-metil-7-kloroindol-1-octena kiselina;

• 2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)tiazol-2-ilkarbamoil)-5-kloro-7-metilindol-1-octena kiselina;

• 2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)tiazol-2-ilkarbamoil)-5-kloro-7-fluoroindol-1-octena kiselina;

• 2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)tiazol-2-ilkarbamoil)-4-metil-7-kloroindol-1-octena kiselina;

• 2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)tiazol-2-ilkarbamoil)-4-metil-5-kloroindol-1-octena kiselina;

• 2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)tiazol-2-ilkarbamoil)-5-kloro-7-trifluorometilindol-1-octena kiselina;

• 2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)tiazol-2-ilkarbamoil)-4-metoksi-7-metilindol-1-octena kiselina;

kao i njegove soli i solvati.

Također su posebno značajni slijedeći spojevi:

• 2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)tiazol-2-ilkarbamoil)-5-metilindol-1-octena kiselina;

• 2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)tiazol-2-ilkarbamoil)-5,7-dimetilindol-1-octena kiselina; kao i njihove soli i solvati, a posebno soli natrija i kalija i njihovih solvata

Drugi predmet ovog izuma je priprava spojeva (I) u skladu s patentom. Priprema je okarakterizirana tako da uključuje slijedeće korake:

a) spajanje supstituiranog 2-aminotiazola slijedeće formule:

[image]

gdje su R1 i R2 gore definirani za (I), s kiselinom formule R’3COOH (III), odnosno sa supstituiranim oblikom navedene kiseline, gdje je R’3 = R3 ili supstituirani oblik od R3 kao što definirano za (I) i gdje je zaštićena karboksilna skupina od R3;

b) konverzija dobivenog spoja formule (I’)

[image]

u spoj formule (I) skidanjem zaštite sa karboksilne skupine supstituenda R’3

c) izolacija tako dobivenog spoja formule (I) kao neutralne molekule ili u obliku neke od njegovih soli ili solvata.

Prvi stupanj priprave a) općenito se provodi u bazičnim uvjetima. Funkcionalne skupine kojima se supstituira kiselina (III) su aktivirana kiselina, anhidrid, miješani anhidrid ili aktivirani ester spomenute karboksilne kiseline.

Ester, kao što je npr. (C1-C4) alkilni ester, koristiti se kao zaštitna skupina za kiselinu.

Miješani anhidridi mogu se pripraviti reakcijom alkilkloroforma i kiseline u prisutnosti baze, najčešće tercijarnog amina, kao što je trietilamin; ova se reakcija izvodi najčešće u diklormetanu, dikloretanu i kloroformu.

Spajanje aminotiazola (II) s kiselinom (III) nastaje aktivirani esterski oblik koji se pripravlja reakcijom 1-hidroksibenzotriazola i kiseline u prisutnosti dicikloheksilkarbodiimida prema propisu opisanom u J. Am. Chem. Soc. 1971. 93, 6318-6319, ili reakcijom 1- benzotriazoliloksitris(dimetilamino)fosfonij-heksafluorofosfata (BOP) prema propisu opisanom u Synthesis, 1976., 751-752. Priprava se izvodi u otapalu koje se odabire na osnovi svojstava topljivosti spojeva te tipu aktivacije kiselinske funkcije, po mogućnosti u prisutnosti baze ( na primjer tercijarnog amina kao što je trietilamin); reakcija se provodi na temperaturama od 0 °C do 30 °C.

Spojevi formule (I) kod kojih jedan ili više supstituenada R10, R11, R12 i R13 hidroksilna skupina, dobiveni su hidrolizom u bazičnom mediju iz spojeva formule (I) kod kojih je jedan supstituend acetiloksi, dok su ostali supstituendi identični.

U ovom opisu, kao i u patentnim zahtjevima koriste se slijedeći simboli i kratice:

[image] je cikloheksil

DCM: diklormetan

Et2O: eter: dietil-eter

izo-eter: diizopropil-eter

klorirani-eter: eter zasićen klorovodikom

MeOH: metanol

EtOH: etanol

iPrOH: izopropanol : 2-propanol

EtOAc: etil-acetat

DMF: dimetilformamid

THF: tetrahidrofuran

DME: dimetoksietan

DIPEA: diizopropiletilamin

DMAP: 4-dimetilaminopiridin

DBU: 1,8- diazabiciklo5.4.0undek-7-an

PTT: feniltrimetilamonij-tribromid

TMEDA: tetrametiletilendiamin

NBS: N-bromosukcinamid

CDI: karbonildiimidazol

Triton B: N-benziltrimetilamonij-hidroksid

AcOH: octena kiselina

TFA: trifluoroctena kiselina

Pd /C: paladij na aktivnom ugljenu

Ms: mesil

Ts: tosil

triflatna kiselina: trifluormetansulfonska kiselina

Boc: terc-butoksikarbonil

Me, Meo: metil, metoksi

Et: etil

Pr, iPr: propil, izopropil

Bu, iBu, tBu: butil, izobutil, terc-butil

Bz: benzil

NEt3: trietilamin

BOP: 1-benzotriazoliloksitris(dimetilamino)fosfonij-heksafluorofosfat

DCI: dicikloheksilcarbodiimid

pH2 pufer: sulfatni pufer

silika H: 60 H silika gel kojeg prodaje E. Merck (Darmsdadt)

t.t.: točka tališta

s.t.: sobna temperatura

Aminotiazoli formule (II) pripravljaju se po poznatim postupcima kao što su oni opisani u patentu EP 518,731 te u Prijavi patenta EP 611,766.

Općenito, tiourea reagira s haloketonom formule (IV) prema slijedećoj reakcijskoj shemi:

Shema 1

[image]

Supstituendi R1 i R2 spoja (IV) imaju isto značenje kao i kod spoja (I), a Hal je halogen, najčešće brom ili klor.

Haloketoni formule (IV) mogu se pripraviti na načine opisane u literaturni. Na primjer, bromoketoni mogu nastati reakcijom broma u kiselom mediju, bromida bakra odnosno feniltrimetilamonij-tribromida (PTT) sa spojem formule:

R2CH2COR1 (V)

u kojem R1 i R2 imaju gore navedeno značenje za (I); reakcija se odvija u organskom otapalu kao što je etil-acetat odnosno u kloriranom otapalu ili pak u njihovoj smjesi.

Ketoni (V) pripravljaju se općenito pomoću Fiedel-Crafts-ove reakcije u prisustvu Lewis-ove kiseline kao što su na primjer AlCl3 ili TiCl4. Haloketoni formule (IV) mogu se također pripraviti pomoću Fiedel-Crafts-ove reakcije uz pomoć odgovarajućeg kiselinskog halida, opće formule HalCOCHHalR2 (VI), na odgovarajuće supstituiranom benzenu (R1H = C6H2(OMe)R4R5R6), na primjer prema uputama iz Chem. Pharm. Bull., 1991., 39 (9), 2400-2407.

Aminotiazol formule (II) može se također pripraviti u jednom stupnju iz supstituiranog acetofenona formule (V) sukceesivnom reakcijom bromom ili PTT u diklormetanu ili tetaklorugljiku, uz dodavanje tiouree u alkoholu kao što etanol odnosno metanol.

Aminotiazoli formule (II) mogu se također pripraviti pomoću Hoesch-ove reakcije (prema Dubois-u, Organic Reaction, 1945., 5, 387 ili prema članku Satchella i suradnika, The Chemistry of the Carbonyl Group, ed. S Patai, Interscience, 1966., 1 (5), 233-302) nakon čega slijedi vezanje s tioureom.

Kiselinski halidi formule (VI) pripravljaju se prema standardnom postupku, pomoću odgovarajuće kiseline formule R2CH2COOH (VII) koja reagira s tionil-kloridom ili oksalil-kloridom.

Kiseline formule (VII) su poznate ili se pripravljaju prema poznatim postupcima.

Može se upotrijebiti trietilfosfonokrotonat , a reakcija se odvija prema dolje prikazanoj shemi kako bi se pripravili spojevi formule R’2-(CH2)3-CO2H gdje je R’2 (C5-C7)cikloalkil:

Shema 2

[image]

p = 1, 2 ili 3

Kiselina formule R’2-S- (CH2)2-CO2H gdje je R’2 (C5-C7)cikloalkil pripravlja se polazeći od spoja formule R’2-SH u reakciji s cezij-hidroksidom te zatim s esterom haloalkanske kiseline prema dolje danoj reakcijskoj shemi:

Shema 3

[image]

gdje je R = (C1-C4)alkil

U određenim slučajevima kada se pripravlja aminotiazol formule (II) u kojem je R2 skupina -S- (CH2) - R’2, može se koristiti postupak, (citiran u članku S.P. Bruekelmana i suradnika, J. Chem. Soc. Perkin Trans I, 1984., 2801-2807), prikazan u dolje danoj reakcijskoj shemi:

Shema 4

[image]

gdje je X halogen, metansulfonat, benzensulfonat, p-toluensulfonat ili trifluormetansulfonat.

Spojevi formule:

[image]

gdje su R9, R10, R11, R12 i R13 gore definirani za (I), a R’8 je R8 definiran za (I) ili prekursor od R8, kod kojih je karboksilna funkcionalna skupina esterificirana, poznati su ili pripravljeni u skladu s postupkom opisanom u EP 518,731 ili EP 611,766 prema dolje danoj shemi:

Shema 5

[image]

gdje je Hal halogen.

U zadnjem stupnju, u kojem dolazi do skidanja benzilne zaštite, koriste se ili katalitička hidrogenacija ako niti jedan od supstituenada R9, R10, R11, R12 i R13 nije halogen ili se pak koristi zasićena otopina HBr u octenoj kiselini ako je R’8 zaštićen alkilnom ili terc-butilnom skupinom.

Spojevi formule:

[image]

gdje su m, R9, R10, R11, R12 , R13 te R15 gore definirani za (I),a pripravljaju se iz estera, na primjer benzil-ester 2-indolkarboksilne kiseline, supstituiranog prema dolje navedenoj shemi:

Shema 6

[image]

R’15 je R15 ili skupina kod koje je esterificirana funkcionalna skupina karboksilne kiseline.

Natrj-hidrid koristi se za pripravu spoja formule (III)’2 kod kojeg je m = 1, ili se koristi bakar kako bi se pripravio spoj formule (III)’2 kod kojeg je m = 0; zatim dolazi do reakcije s esterom halobenzojeve kiseline (ili ester halometilbenzojeve kiseline), a na kraju se provodi katalitička hidrogenacija.

Početni indoli komercijalno su dostupni ili se pripravljaju uz prilagodbu postupka opisanog u literaturi, (L. Henn i suradnici, J. Chem. Soc. Perkin Trans. 1, 1984., 2189), prema dolje prikazanoj shemi 7:

Shema 7

[image]

(X, R9 = H)

ili alternativno, na primjer prema Fischerovoj sintezi (V. Prelog i suradnici, Helv. Chem. Acta, 1948., 31, 1178) prema dolje navedenoj shemi 8:

Shema 8

[image]

ili alternativno prema Japp-Klingemann-ovoj sintezi (H. Ishii i suradnici, J. Chem. Soc. Perkin. Trans. 1, 1989., 2407) prema dolje navedenoj shemi 9:

Shema 9

[image]

Ovaj izum opisuje novopronađeni postupak koji je koristan prilikom priprave 2-indolkarboksilne kiseline ili 1H-pirolopiridin-2-karboksilne kiseline.

Prema tome, predmet ovog izuma je također postupak sinteze spojeva formule:

[image]

gdje su X’1, X’2, X’3 i X’4 CH skupine po potrebi supstituirane metilnom skupinom ili je pak N jedna od skupina X’1, X’2, X’3 i X’4, dok su ostale CR14 , pri čemu je R14 atom vodika ili metoksi skupina; ovi spojevi korisni su kao međuprodukti za pripravu spojeva formule (I).

Priprema je okarakterizirana tako da uključuje slijedeće korake:

a) zaštita amino skupine spoja formule:

[image]

nakon tretiranja s di-terc-butil-dikarbonatom ((Boc)2O);

b) tretiranje tako pripravljenog spoja formule:

[image]

s litij-alkilom kao što su n-Bu-Li ili sec-BuLi;

c) spajanje derivata litija s oksalnim esterima kao što su etil-oksalat ili benzil-oksalat;

d) ciklizacija u kiselom mediju

e) saponifikacija tako dobivenog estera formule:

[image]

gdje je A etilna skupina ili hidroliza tako dobivenog estera formule (XXI) gdje je A benzilna skupina.

U stupnju b) provodi reakcija s litijem kao što je opisano u članku D. Hands-a i suradnika, Synthesis, 1991., 871-878.

U primjeru gdje se u koraku c) koristi benzil-oksalat umjesto etil-oksalat izbjegava se stupanj saponifikacije te esterifikacije.

Korak d) izvodi se u prisutnosti trifluoroctene kiseline ili zagrijavanjem u prisustvu 6M HCl.

Traženi postupak može se djelotvorno primijeniti za pripravu 2-indolkarboksilne kiseline formule Xb:

[image]

gdje su R’10, R’11, R’12 i R’13, neovisno jedan o drugom, atom vodika, metil, počevši s orto-metilanilinom.

U tom posebnom slučaju traženi postupak uključuje slijedeće korake:

a) zaštita amino skupine orto-metilanilina formule:

[image]

tretiranje terc-butildikarbonatom (Boc)2O;

b) tretiranje tako pripravljenog spoja formule:

[image]

litij-alkilom kao što su n-BuLi ili sec-BuLi;

s litij-alkilom kao što su n-Bu-Li ili sec-BuLi;

c) spajanje derivata litija s oksalnim esterima kao što su etil-oksalat ili benzil-oksalat;

d) ciklizacija u kiselom mediju

e) saponifikacija tako dobivenog estera formule:

[image]

gdje je A etilna skupina ili hidroliza tako dobivenog estera formule (XIII)b gdje je A benzilna skupina.

U specifičnim slučajevima u kojima su:

• ili R13B = R12B = CH3 i R10b = R11b = H,

• ili R13b = R10b = CH3 i R11b = R12b = H,

dva su estera formule

[image]

dobiveni s nakon koraka e).

Ovi spojevi mogu se razdvojiti poznatim postupcima organske kemije, na prijem kromatografijom.

Traženi proces također ima posebnu prednost prilikom priprave spojeva formule:

[image]

i supstituiranih 2-pirolopiridinkarboksilnih kiselina formule (III)3

[image]

gdje su X1, X2, X3 i X4 gore definirani za (I), a R’8 je gore definirani R8 za (I) ili prekursor od R8, počevši s orto-metilaminopiridinom.

Na primjer, može se pripraviti supstituirana 1H-pirolo-3,2-bpiridin-2-karboksilna kiselina prema dolje navedenoj reakcijskoj shemi:

Shema 10

[image]

Shema 11

[image]

Ako početni piridini imaju jednog ili više metoksi supstituenada, reakcije opisane u Shemama 10 i 11 omogućavaju pripravu spojeva formule (III)3 supstituiranih na piridinskom prstenu s jednom ili više metoksi skupina.

Supstituirane pirolopiridinkarboksilne kiseline formule

[image]

gdje su X1, X2, X3 i X4 gore definirani za (I), a R’8 je gore definirani R8 za (I) ili prekursor od R8 kod kojeg je esterificirana karboksilna funkcionalna skupina, mogu se također pripremiti po poznatim postupcima.

Supstituirane 1H-pirolo-2,3-cpiridin-2-karboksilne kiseline te supstituirane 1H-pirolo-3,2-cpiridin-2-karboksilne kiseline mogu se pripraviti iz odgovarajućih metilpiridin-nitrata u orto položaju u odnosu na metil( B. Frydman i suradnici, J. Org. Chem.., 1968., 3762-3766 ili M. H. Fisher i suradnici, J. Het. Chem., 1969., 775-776).

Na primjer, supstituirana 1H-pirolo-3,2-cpiridin-2-karboksilna kiselina može se pripraviti prema dolje navedenoj reakcijskoj shemi:

Shema 12

[image]

Prema izumu, spojevi formule (I) također uključuju one spojeve kod kojih su jedan ili više atoma vodika, ugljika ili halogena, posebno klora ili fluora, zamijenjeni njihovim radioaktivnim izotopima, na primjer tricijem ili 14C Tako markirani označeni spojevi korisni su u istraživanju, studijama metabolizma ili farmakokinetike te u biokemijskim testovima gdje se koriste kao označeni ligandi receptora.

Spojevi formule (I) bili su podvrgnuti su studijama u kojima se in vitro pratilo njihovo vezanje na CCK-A i CCK-B receptore, pri čemu se koristio postupak opisan u članku Eur. J. Pharmacol., 1993., 232, 13-19.

Oni pokazuju visoki afinitet prema CCK-A receptorima (inhibitorska koncentracija IC50 iznosi oko 10-9M) te primjetno manji afinitet prema CCK-B receptorima, a odnos tih afiniteta povremeno iznosi po prilici 100 : 1. Na primjer, spoj iz Primjera 5 veže se na humane CCK-A receptore, pri čemu pokazuje visoki afinitet (IC50 = 0.56 nM), koji je viši od CCK (IC50 =1,17nM), dok je afinitet ovog spoja za humane CCK-B receptore nizak (IC50 + 162 nM).

Agonistička aktivnost spojeva spram CCK-A receptora ispitivana je in vitro u 3T3 stanicama, koje istiskuju humani CCK-A rekombinantni receptor, mjerenjem mobilizacije unutarstaničnog kalcija (Ca2+i), pomoću tehnike opisane u članku Lignon M.F. i suradnici Eur. J. Pharmacol., 1993., 245, 241-245. Koncentracija Ca2+ određena je s Fura-2 fluorescentnom probom, postupkom pobude na dvije valne duljine. Nakon kalibracije, odnos fluorescentne emisije na dvije valne duljine daje koncentraciju Ca2+i (Grinkyewicz G. i suradnici, J. Biol. Chem., 1985., 260, 3340-3450).

Kao i CCK, spojevi navedeni u izumu povećavaju koncentraciju Ca2+i unutarstaničnog kalcija pri čemu je EC50 (djelotvorna koncentracija koja postiže 50 % djelovanja kojeg ima CCK) manji ili jednak 100 nM. Oni se prema tome ponašaju kao CCK-A agonisti. S obzirom na tu činjenicu, oni su učinkovitiji od spojeva opisanih u EP 611,766 koji ne pokazuju agonistička svojstva prema Ca2+i pri koncentraciji od 100 nM. Na primjer, spoj iz Primjera 5 stimulira povećanje unutarstanične koncentracije kalcija na istu razinu kao i sam KKC te se prema tome ponaša kao potpuni agonist. Njegov učinak očituje se pri vrlo niskim koncentracijama (EC50 = 1,28 nM).

Studija agonističkog učinka spojeva na pražnjenje želuca provedena je prema slijedećem modelu. Ženke švicarskih albino CD1 miševa (20 - 25 g) stave se na strogu dijetu tijekom 18 sati. Na dan pokusa, proizvodi (u obliku suzpenzije 1 %-tne otopine karboksimetilceluloze ili 0,6 %-tne otopine metilceluloze) ili odgovarajući prenosnici daju se intraperitonealno i to 30 minuta prije nego što se da ugljen (0,3 ml suspenzije po mišu slijedećeg sastava: 10 % ugljenog praha u vodi, 5 % arapske gume te 1 % karboksimetil celuloze odnosno 0,6 % metilceluloze). Pet minuta nakon hranjenja miševi se ubiju cervikalnom dislokacijom, a pražnjenje se želuca definira kao prisustvo ugljena u crijevima ispod piloričkog sfinktera (Eur. J. Pharmacol., 1993., 232, 13-19).

Spojevi formule (I) zaustavljaju pražnjenje želuca kao i sam CCK te se prema tome ponašaju kao CCK-A agonistički receptori. Neki spojevi iz ovog izuma imaju ED50 vrijednosti (djelotvorna količina koja prouzrikuje50 % CCK djelovanja) manje od ili jednake 0,1 mg/kg interperitonealno.

Pod istim uvjetima, spojevi koji su opisani u EP 611,766 ne pokazuju značajna agonistička svojstva s obzirom na pražnjenje želuca pri koncentraciji od 0,1 mg /kg te im je vrijednost ED50 veće od 1 mg/kg intraperitonealno. Na primjer, spoj iz Primjera 5. je vrlo aktivan in vitro ili potpuno sprečava pražnjenje želuca pri čemu ED50 iznosi 1,9 g /kg intraperitonealno.

S obzirom da su spojevi formule (I) djelotvorni agonisti CCK-A receptora za CCK, oni su veoma važni za pripravu lijekova protiv bolesti čije liječenje zahtijeva stimulaciju kolecistokinin CCK-A receptora.

Preciznije, spojevi (I) koriste se za proizvodnju lijekova za liječenje određenih bolesti gastrointestinalnog sustava (sprečavanje nastajanja žučnih kamenaca, sindrom iritabilnih crijeva, itd.), poremećaja prehrane, opsesije te dijabetesa i hipertenzije. Spojevi formule (I) uzrokuju osjećaj sitosti te se prema tome mogu koristiti kako bi se smanjio unos hrane, u liječenju bulimije i opsesije te kako bi se dovelo do gubitka težine.

Spojevi formule (I) također su korisni u proizvodnji lijekova koji se primjenjuju u liječenju poremećaja središnjeg živčanog sustava, posebno poremećaja emocionalnog i seksualnog ponašanja, kao i poremećaja u pamćenju, psihoza, posebno šizofrenije, Parkinsonove bolesti, diskineze kao što su tardijeva diskineza ili facijalna diskineza nakon dugotrajnog liječenja s neuroleptičkim lijekovima. Mogu se također uporabiti za liječenje poremećaja apetita, na primjer za reguliranje želje za konzumiranjem hrane, posebice za konzumiranjem šećera, masnoće, alkohola, droge te općenito sastojaka koji pojačavaju apetit.

Nije uočena nikakva toksičnost ovih spojeva kod farmakološki aktivnih doza te je prema tome njihova neškodljivost u skladu s njihovom uporabom kao lijekova u liječenju poremećaja i bolesti koje su prije spomenute.

Predmet ovog izuma također su i farmaceutski pripravci koji sadržavaju djelatnu dozu najmanje jednog spoja navedenog u izumu ili ako je to pogodno njegove farmaceutski prihvatljive soli odnosno solvate u smjesi s ostalim sastojcima.

Spomenuti sastojci odabiru se u skladu s farmaceutskim oblikom te željenim načinom liječenja.

U farmaceutskim oblicima ovog izuma za oralnu, sublingualnu, intramuskularnu, intravenoznu, lokalnu, intratrahealnu, intranazalnu, transdermalnu, rektalnu ili intraokularnu primjeru, djelatne tvari gore navedene formule (I) ili njihove soli, mogu se davati životinjama te ljudima u jediničnim dozama te pomiješano s farmaceutskim podlogama kao profilaksu te za liječenje gore spomenutih bolesti i poremećaja. Odgovarajuća jedinična doza uključuje oralne oblike kao što su tablete, želatinozne kapsule, prašci granule te oralne suspenzije i otopine, sublingualne, bukalne, intratrahealne te intranazalne oblike, subkutane, intramuskularne ili intravenozne oblike kao i rektalne oblike. Spojevi navedeni u ovom izumu mogu se koristiti u pripravi krema masti, losiona te očnih kapi ta lokalnu primjenu.

Kako bi se postigao željeni učinak profilakse odnosno terapeutski učinak, koncentracije djelatne tvari variraju od 0,01 do 50 mg po kg tjelesne težine na dan.

Svaka jedinična doza može sadržavati od 0,5 do 1000 mg odnosno pogodnije 1 do 500 mg djelatne tvari u kombinaciji s kemijskim vehiklom. Takva jedinična doza može se primijeniti 1 do 5 puta na dan. što znači da će primijenjena dnevna doza iznositi od 0,5 do 5000 mg, no poželjnije je da se kreće u granicama od 1 do 2500 mg.

Ako se pripravlja čvrsti oblik u obliku tablete, djelatna tvar miješa se s farmaceutskim vehiklima, kao što su želatina, škrob, laktoza, magnezij-stearat, talk, arapska guma te slično. Tablete su obložene saharozom, celuloznim derivatima te ostalim odgovarajućim tvarima. Također se mogu pripraviti tako da imaju produženo ili odgođeno djelovanje te tako da kontinuirano otpuštaju predodređenu količinu djelatne tvari.

Priprava želatinoznih kapsula odvija se tako da se pomiješaju djelatna tvar s diluentom te izlijevanjem dobivene smjese u meke ili tvrde želatinozne kapsule.

Pripravci u obliku sirupa ili eliksira odnosno u obliku kapi mogu zajedno s djelatnom tvari sadržavati i zaslađivač, (po mogućnosti nekalorični, metilparaben i propilparaben kao konzervans) te sastojke koji daju pripravku okus i boju.

Prašci koji se mogu dispergirati u vodi odnosno granule mogu sadržavati djelatnu tvar pomiješanu s disperzijskom tvari ili suspenzijsku tvar kao što je polivinilpirolidin te zaslađivače i pojačivaće okusa.

Za rektalnu primjenu pripravljaju se supozitorije (čepići) koje sadržavaju vezivne tvari topljive na rektalnoj temperaturi, na primjer kakao maslac ili polietilenglikoli.

Vodene suspenzije, izotonične otopine odnosno sterilne injekcijske otopine koje sadržavaju farmakološki gledano kompatibilnu disperzijsku tvar i /ili ovlaživač, (na primjer propilenglikol ili butilenglikol), koriste se za parenteralnu primjenu.

Djelatna tvar može se također pripraviti u obliku mikrokapsula, po potrebi s jednim ili više nosača ili aditiva te alternativno s matriksom u obliku polimera odnosno ciklodekstrina (flasteri, oblici s odgođenim djelovanjem).

Pripravci navedeni u izumu mogu se koristiti u liječenju ili prevenciji različitih tegoba kod kojih CCK ima terapeutsku ulogu.

Oblici ovog izuma mogu sadržavati, zajedno sa gore navedenim spojevima formule (I) te njihovim farmaceutski prihvatljivim solima, druge djelatne tvari koje se koriste za liječene navedenih bolesti ili poremećaja.

Farmaceutski oblici ovog izuma sadržavaju barem jednu djelatnu tvar koja spada u navedenu skupinu spojeva formule (I) odnosno jednu njenu farmaceutski prihvatljivu sol, solvat ili hidrat.

Dolje navedeni primjeri daju cjelovit prikaz ovog izuma.

A – PRIPRAVA 2-AMINOTIAZOLA FORMULE:

[image]

gdje su R1 i R2 gore definirani za (I).

PRIPRAVAK 1.1

2-amino-5-cikloheksiletil-4-(2,5-dimetoksi-4-metilfenil)tiazol

A) 4-cikloheksilbutiril-klorid

50 g 4-cikloheksilbutirilne kiseline grije se uz povrat 4 sata u 160 ml tionil-klorida. Nakon uparavanja suviška tionil-klorida, predestilira se dobiveni spoj t.v. = 70-80 °C pri tlaku od 400 Pa.

B) 4-cikloheksil-1-(2,5-dimetoksi-4-metilfenil)butan-1-on

9,4 g spoja dobivenog u prethodnom stupnju te 6,66 g AlCl3 pomiješaju se u 150 ml CCl4 te se dokapava 7,6 g 2,5-dimetoksi-4-metilbenzena, pri 4 °C. Nakon dokapavanja reakcija se odvija na temperaturi od 5 – 10 °C tijekom tri sata. Reakcijska smjesa hidrolizira se ledenom kloridnom kiselinom. Odvoji se organska faza te suši na MgSO4. Upari se otapalo te je dobiven naslovni spoj t.t. 0 53,5 – 54,5 °C.

C) 2-amino-5-cikloheksiletil-4-(2,5-dimetoksi-4-metilfenil)tiazol

Spoj pripravljen u prethodnom stupnju bromira se s 2,5 ml broma u CCl4 pri sobnoj temperaturi. Smjesa se ispere vodom, suši na MgSO4, upari se otapalo te se doda smjesa 100 ml etanola i 8 g tiouree na suhi ostatak. Zagrijava se smjesa uz povrat tri sata, upari se otapalo, te se na suhi ostatak doda smjesa u zasićenu otopinu NaCO3. Smjesa se ekstrahira EtOAc, suši na MgSO4, otapalo se upari, a ostatak se kromatografira na koloni silikagela uz eluens DCM/EtOAc (70 : 30; v/v) te je dobiveno 9,3 g naslovnog spoja: t.t. = 112 °C.

PRIPRAVAK 1.2.

2-amino-4-(-kloro-2,4-dimetoksifenil)-5-cikloheksiletiltiazol

A) 4-cikloheksil-1-(5-kloro-2,4-dimetoksifenil)butan-1-on

10 g 2,4-dimetoksiklorobenzena te 10,93 g 4-cikloheksilbutiril-klorid sintetiziranih u prvom stupnju Priprave 1.1 pomiješaju se u 100 ml CCl4 na 0 °C te se doda 6,35 ml TiCl4. Reakcijska smjesa miješa se dva sata 0 °C te se zatim izlije na ledenu otopinu 1 M HCl, nakon razdvajanja slojeva odvoji se organska faza te ispere s 0,5 M NaOH. Nakon sušenja na MgSO4 te uparavanja otapala dobiveno je 20 g naslovnog spoja.

B) 2-amino-4-(5-kloro-2,4-dimetoksufenil)-5-cikloheksiltiazol

20 g spoja sintetiziranog u prethodnom stupnju otopi se u 200 ml CCl4 te se doda 3,15 g broma u 20 ml CCl4, smjesa se ispere vodom te se odvoji organska faza koja se zatim suši na MgSO4, nakon čega se upari otapalo. Ostatak se otopi u etanolu te doda 7 g tiouree. Smjesa se zagrijava uz povrat tri sata. Nakon uparavanja otapala, otapa se suhi ostatak u EtOAc te ispire sa zasićenom otopinom NaCO3 te suši na MgSO4. Nakon uparavanja otapala te trituriranja iz smjese heptan/eter (50 : 50; v/v) dobiveno je 12,55 g naslovnog spoja: t.t. = 113 °C.

PRIPRAVAK 1.3

2-amino-5-cikloheksiletil-4-(2,4-dimetoksifenil)tiazol

A) 4-cikloheksil-1-(2,4-dimetoksifenil)butan-1-on

3,53 g AlCl3 pomiješa se s 5 g 4-cikloheksilbutiril-klorida u 100 ml CCl4 te se dokapa 5 g 1,3-dimetoksibenzena na 0 °C. Reakcijska smjesa miješa se dva sata na 0 °C, nakon čega se izlije 0 °C na ledenu otopinu HCl. Nakon razdvajanja slojeva, odvaja se organska faza te ispire s 0,5 M NaOH. Nakon sušenja na MgSO4 te uparavanja otapala, suhi se ostatak kromatografira na koloni silika H, uz toluen kao eluens. Nakon kromatografije dobiveno je 4,5 g naslovnog uljastog spoja.

B) 2-amino5-cikloheksiletil-4-(2,4-dimetoksifenil)tiazol

4,44 g spoja sintetiziranog u prethodnom stupnju otopi se u 50 ml THF te se dokapa 5,75 g feniltrimetilamonij-tribromida (PTT) otopljenog u 50 ml THF. Reakcijska smjesa miješa se 15 minuta na 0 °C te izlije na smjesu vode i DCM, nakon čega se ekstrahira pomoću DCM. Nakon sušenja na MgSO4, upari se organska faza, a suhi ostatak otopi u 100 ml etanola. Smjesi se doda 6 g tiouree te zagrijava uz povrat četiri sata. Nakon uparavanja otapala, suhi ostatak otopi se u EtOAc, a zatim sukcesivno ispere otopinom Na2CO3 te vodom. Organska faza suši se na MgSO4 te upari. Ostatak se triturira iz smjese heptan /eter (50 : 50; v/v) nakon čega je dobiveno 4,18 g naslovnog spoja: t.t. = 122 °C.

PRIPRAVAK 1.4

2-amino-4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-cikloheksiltiazol

A) 4-cikloheksil-1-(2,5-dimetoksi-4-klorofenil)butan-1-on

3,77 g 4-cikloheksanbutiril-klorida otopi se u 10 ml CCl4 te doda suspenzija 2,8 g AlCl3 u 20 ml CCl4 na 4 °C u struji dušika. U smjesu se dokapa 5,2 g 2,5-dimetoksiciklobenzena otopljenog u 10 ml CCl4, nakon čega se smjesa miješa tri sata na sobnoj temperaturi. Reakcijska se smjesa hidrolizira razrijeđenom otopinom HCl. Nakon razdvajanja faza, ekstrahira se organska faza s DCM. Nakon sušenja na MgSO4, upari se otapalo, a ostatak pročisti kromatografijom na stupcu silikagela uz smjesu heptan/DCM kao eluens (60 : 40; v/v) te nastavno čistim DCM. Dobiveno je 3,37 g naslovnog spoja: t.t. = 80 –81 °C.

B) 2-amino-4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)5-cikloheksiletiltiazol

Cjelokupna količina spoja, dobivenog u prethodnom stupnju, otopi se u 50 ml DCM. Doda se1,66 g broma otopljenog u 10 ml DCM na sobnoj temperaturi, nakon čega se organska faza pere vodom te suši na MgSO4. Nakon uparavanja, otopi se suhi ostatak u 30 ml etanola, doda se1,6 g tiouree. Reakcijska smjesa zagrijava se uz povrat preko noći. Etanol se upari, a na ostatak se doda 50 %-tna vodena otopina Na2CO3 te DCM. Dobivena smjesa miješa se 1 sat, faze se razdvoje, vodena faza ekstrahira se s DCM, a spojeni organski ekstrakti suše na Na2SO4 te upari otapalo. Nakon dodatka heptana i trituriranja dolazi do kristalizacije spoja. Spoj se profiltrira te suši. Dobiveno je 3,42 g naslovnog spoja: t.t. = 110 – 111 °C.

PRIPRAVAK 1.5

2-amino-5-cikloheksiletil-4-(5-etoksi-2-metoksi-4-metilfenil)tiazol

A) 4-cikloheksil-1-(2,5-dietoksi-4-metoksifenil)butan-1-on

4 g 4-cikloheksilbutiril-klorida otopljenog u 10 ml CCl4 doda se u suspenziju 2,9 g AlCl3 u 40 ml CCl4 pri 4 °C. 4,2 g 2,5-dietoksitoluena u 20 ml CCl4 dokapa se u smjesu. Nakon četiri sata na 4 °C izlije se reakcijska smjesa u razrijeđenu ledenu kloridnu kiselinu. Doda se DCM, odvoje se organske faze, a organska faza suši na MgSO4. Nakon uparavanja otapala, spoj se kromatografira na stupcu silikagela H, uz toluen kao eluens. Dobiveno je 5,33 g naslovnog spoja: t.t. = 49 – 50 °C.

B) 4-cikloheksil-1-(5-etoksi-2-hidroksi-4-metilfenil)-butan-1-on

5,33 g spoja sintetiziranog u prethodnom stupnju u 80 ml bezvodnog DCM hladi se na –5 °C. Otopini se doda 16 ml 1M otopine bor-triklorida. Reakcijska smjesa miješa se pet minuta te izlije u ledenu otopinu HCl. Miješa se 30 minuta, nakon čega se faze razdvoje. Organska se faza suši na MgSO4 te upari. Spoj se čisti kromatografijom na stupcu silikagela uz eluens DCM /heptan (50 : 50; v/v). Dobiveno je 3.88 g svijetlo žute krutine:t.t. = 48 – 49 °C.

C) 4-cikloheksil-1-(5-etoksi-2-metoksi-4-metilfenil)butan-1-on

2 g spoja, dobivenog u prethodnom stupnju, te 2 g 50 % vodene otopine cezij-hidroksida pomiješaju se u 50 ml MeOH. Nakon uparavanja, otopi se ostatak u izopropanolu te upari do suha. Dobivena žuta krutina otopi se u 10 ml DMF te se doda 5 ml metil-iodida. Reakcijska smjesa zagrijava se dva sata na 80 °C, upari se DMF, a ostatak pomiješa s vodom. Ekstrahira se spoj s DCM. Suši se organska faza na MgSO4, te upari do suha. Suhi ostatak kromatografira se na stupcu silikagela uz DCM kao eluens; dobiveno je 2,12 g naslovnog spoja:

t.t. = 37 – 38 °C.

D) 2-amino-5-cikloheksiletil-4-(5-etoksi-2-metoksi-4-metilfenil)tiazol

Otopina 2,5 g PTT u 20 ml THF dokapa se u otopinu koja se hladi na 4 °C, pripravljenu od 2,12 g iz prethodnog stupnja otopljenog u 30 ml THF. Reakcijska smjesa miješa se na navedenoj temperaturi 15 minuta te izlije na ledenu vodu. Vodena faza ekstrahira se tri puta sa 100 ml DCM. Spoje se organski slojevi, suše na MgSO4 te upare do suha. Otopi se ostatak u 30 ml etanola te doda 1,1 g tiouree. Zagrijava se smjesa tri sata uz povrat te hladi, upari se etanol, a dobiveno ulje se otopi u 5 % otopini Na2CO3. Ova se smjesa ekstrahira dva puta s DCM. Organska se faza suši na MgSO4 te upari do suha. Ostatak kristalizira nakon trituracije iz heptana. Nakon filtriranja i sušenja dobiveno je 2,19 g naslovnog spoja: t.t. = 96 – 97 °C.

PRIPRAVAK 1.6

2-amino-5-cikloheksiltiometil-4-(2,5-dimetoksi-4-metilfenil)tiazol

A) etil-3-cikolheksiltiopropionat

25 g cikloheksilmerkaptana te 64,66 g 50 %-tne vodene otopine cezij-hidroksida otope se u 200 ml metanola. Nakon uparavanja do suha, provedu se dvije azeotropne destilacije s iPrOH. Na suhi se ostatak doda 100 ml DMF i 40 g etil-3-bromopropionata. Potom se reakcijska smjesa zagrijava dva sata na 80 °C. Nakon hlađenja, profiltrira se dobivena krutina te ispere minimalnom količinom DMF. Otapalo se upari, a na ostatak se doda eter te se prvo ispere vodom, zatim 5 %-tnom otopinom Na2C03te ponovno vodom. Ova otopina suši se na MgSO4 te upari do suha. Suhi se ostatak kromatografirana na koloni silikagela, uz smjesu DCM /heptan (50 : 50; v/v) kao eluens. Dobiveno je 38, 86 g naslovnog spoja u obliku tekućine.

A) 3-cikloheksiltiopropanska kiselina

Na 4 g spoja sintetiziranog u prethodnom stupnju doda se 200 ml MeOH te zatim otopina od 17 g NaOH u 50 ml vode. Smjesa se ostavi preko noći na s.t..Potom se upari MeOH. Na suhi ostatak doda se voda te se vodeni sloj ekstrahira eterom. Eterska faza se odbaci, a vodena zakiseli na pH 2 dodatkom koncentrirane kloridne kiseline. Otopina se ekstrahira tri puta s DCM. Ekstrakti se suše na MgSO4 te upare do suha. Dobiveno je 31,3 g naslovnog uljastog spoja.

B) 3-cikloheksiltiopropionil-klorid

4 g spoja sintetiziranog u prethodnom stupnju otopi se u 40 ml DCM. Otopini se doda 3,5 g oksalil-klorida. Zatim se u reakcijsku smjesu dodaju 3 kapi DMF te se ona miješa 30 minuta, nakon čega se upari do suha. Dobiveni spoj koristi se u slijedećem sintetskom stupnju bez dodatnog pročišćavanja.

C) 2-amino-5-cikloheksiltiometil-4-(2,5-dimetoksi-4-metilfenil)tiazol

Provodi se slijedeći postupak: proizvod se tretira s 2,5-dimetoksitoluenom u prisutnosti TiCl4. Bromiranje ketona provodi se pomoću PTT, a sintetizirani se spoj tretira tioureom, što rezultira dobivanjem 4,13 g naslovnog spoja: t.t. = 143 – 144 °C.

PRIPRAVAK 1.7

2-amino-5-cikloheksilmetiltio-4-(2,5-dimetoksi-4-metilfenil)tiazol

A) 1-(2,5-dimetoksi-4-metilfenil)etan-1-on

Suspenzija 17,52 g aluminij-klorida u smjesi 100 ml CCl4 i 100 ml DCM hladi se na 4 °C u struji dušika, pri čemu se prvo dokapa 10,4 g acetil-klorida te zatim 20 g 2,5-dimetoksitoluena. Nakon miješanja tijekom 4 sata na 4 °C, smjesa se izlije na led kojem je dodano par kapi HCl te nastavi miješati 30 minuta. Razdvoje se faze. Vodena se faza ekstrahira s DCM, a spojene organske faze peru se 5 %-tnom otopinom Na2CO3, suše na MgSO4 te upare do suha. Spoj kristalizira te triturira iz 150 ml heptana, nakon čega se profiltrira te ispere heptanom. Dobiveno je 21,3 g naslovnog spoja: t.t. = 75 - 77 °C.

B) 2-amino-4-(2,5-dimetoksi-4-metilfenil)tiazol

21, 03 g spoja dobivenog u prethodnom stupnju otopi se u 300 ml DCM, nakon čega se dokapa otopina 17,35 g broma u 70 ml DCM. Nakon razdvajanja slojeva, organska se faza ispere vodom, suši na MgSO4 te upari do suha. Na ostatak se doda 200 ml apsolutnog etanol i 15,2 g tiouree. Potom se reakcijska smjesa grije uz povrat preko noći. Nastala smjesa hladi se u ledenoj kupelji, a nastali se kristali odfiltriraju. Na kristale se doda 5 %-tna otopina Na2CO3, te se potom ekstrahira s EtOAc. Razdvoje se faze, a organska se faza suši na Na2SO4 te upari do suha. Ostatak se triturira iz heptana te potom filtrira. Dobiveno je 17,74 g kristaliničnog spoja: t.t. = 191 – 192 °C.

C) 4-(2,5-dimetoksi-4-metilfenil)-2-(2,5-dimetilpirol-1-il)tiazol

U 300 ml benzena otopi se 17,74 g spoja sintetiziranog u prethodnom stupnju, 20,3 g 2,5-heksandiona te 8,51 g octene kiseline. Nakon azeotropne destilacije tijekom 24 sata, reakcijska se smjesa izlije na vodu te neutralizira 5 %-otopinom Na2CO3. Nakon razdvajanja faza, vodeni se sloj ekstrahira s EtOAc. Spojeni organski slojevi suše se na Na2SO4 te upare do suha. Ostatak se kromatografira na koloni silikagela, uz DCM kao eluens. Dobiveno je 19,64 g naslovnog spoja koji kristalizira iz heptana: t.t. = 92 – 93 °C.

D) 5-(cikloheksilmetiltio)-4-(2,5-dimetoksi-4-metilfenil)-2-(2,5-dimetilpirol-1-il)tiazol

Otopina od 3,28 g spoja sintetiziranog u prethodnom stupnju u 80 ml bezvodnog THF hladi se na –30 °C, nakon čega joj se doda 8 ml 1,6 M n-butil-litija u heksanu. Nakon 30 minuta na –30 °C, doda se 650 mg sumpora. Smjesa se zagrijava do sobne temperature te joj se doda 3,4 g cikloheksilmetanol-tosilata otopljenog u 10 ml THF. Smjesa se miješa daljnjih 30 minuta na s.t. Reakcijska smjesa izlije se na vodu te ekstrahira eterom, a ekstrakti se suše na Na2SO4 te upare do suha. Ostatak se kromatografira na stupcu silikagela H , uz touluen kao eluens. Dobiveno je 1,1 g naslovnog spoja: t.t. = 117 – 118 °C.

E) 2-amino-5-cikloheksilmetiltio-4- (2,5-dimetoksi-4-metilfenil)tiazol

Smjesa koja se sastoji od 1,1 g spoja sintetiziranog u prethodnom stupnju, 30 ml etanola, 4,5 ml vode te 3,7 g hidroksilamin-klorida zagrijava se uz povrat 36 sati. Nakon uparavanja, smjesi se doda 5 %-tna otopina Na2CO3 te ekstrahira s DCM. Ekstrakti se suše na MgSO4 te upare. Ostatak se kromatografira na stupcu silikagela, uz smjesu DCM /EtOAc (70 : 30, v/v) kao eluens. Dobiveno je 0,78 g naslovnog spoja: t.t. = 111 – 112 °C.

PRIPRAVAK 1.8

2-amino-5-cikloheptiletil-4-(2,5-dimetoksi-4-metilfenil)tiazol

A) etil-4-cikloheptiliden-2-butenoat

6,7 ml etil-4-(dietoksifosforil)-2-butenoata otopi se u 7 ml dimetoksietana. Otopina se izlije na 1,3, g 60 %-tne otopine natrij-hidrida u 40 ml dimetoksietana. Nakon miješanja tijekom 45 minuta, smjesa se hladi na 10 °C. U smjesu se dokapa 3,2 ml cikloheptanona. Smjesa se ponovno postupno zagrije na sobnu temperaturu. Nakon miješanja tijekom 4 sata, smjesa se izlije na hladnu vode te ekstrahira eterom. Ekstrakti se suše te upare. Ostatak se kromatografira na stupcu silikagela, uz DCM kao eluens. Dobiveno je 1,9 g naslovnog spoja.

B) etil-4-cikloheptilbutanoat

Cjelokupna količina spoja pripravljenog u prethodnom stupnju hidrira se na s.t. pri atmosferskom tlaku u 20 ml EtOH u prisutnosti 190 mg 10 % Pd / C. Dobiveno je 1,9 naslovnog spoja

A) 4-cikloheptilbutanska kiselina

U 20 ml MeOH i 5 ml vode doda se 1,9 g spoja pripravljenog u prethodnom stupnju te 755 mg NaOH. Smjesa se miješa na s.t. tijekom 24 sata. Suši se uz podtlak što rezultira dobivanjem 1,5 g naslovnog spoja.

B) 4-cikloheptil-(2,5-dimetoksi-4-metilfenil)butan-1-on

1,5 g spoja pripravljenog u prethodnom stupnju te1 kap DMF u 20 ml DCM hlade se na °C. Doda se 0,71 ml oksalil-klorida te se smjesa postupno zagrije na s.t. Nakon miješanja tijekom 3 sata, doda se 1,2 g 2,5-dimetoksitoluena hlađenog na 4 °C te se doda u manjim obrocima 1,2 g AlCl3. Smjesa se miješa sat i pol na 4 °C te slijedeće dva sata na s.t. Reakcijska se smjesa izlije na razrijeđenu otopinu HCl, faze se razdvoje, a organski sloj se ekstrahira eterom. Spoje se organski slojevi, isperu s 1M NaOH te ukoncentriraju. Ostatak se kromatografira na stupcu silikagela, uz smjesu EtOAc /pentan (30 : 70, v/v) kao eluens. Dobiveno je 2,19 g naslovnog spoja.

C) 2-amino-5-cikloheptiletil-4-(2,5-dimetoksi-4-metilfenil)tiazol

2,1 g spoja pripravljenog u prethodnom stupnju otopi se u 25 ml THF te se doda 2,47 g PTT tijekom 5 minuta. Nakon miješanja tijekom 5 sati, odfiltrira se talog te ispere s THF. Ukoncentrira se organska faza, a ostatku doda 30 ml EtOH te 0,5 g tiouree. Smjesa se zagrijava 48 sati uz povrat. Reakcijska smjesa se ukoncentrira, a ostatku se doda 10 %-tna otopina NaCO3 te ekstrahira eterom. Ispere se organska faza, suši te ukoncentrira. Ostatak se kromatografira na stupcu silikagela, uz smjesu EtOAc /pentan (30 : 70, v/v) kao eluens.

PRIPRAVAK 1.9

2-amino-5-((4,4-dimetoksicikloheksil)etil)-4-(2,5-dimetoksi-4-metilfenil)tiazol

A) 4,4-dimetilcikloheksanon

U 65 ml EtOAc doda se 6,7 g 4,4-dimetil-2-cikloheksen-1-ona i 2 g 10 % Pd /C te se smjesa hidrira na s.t. pri atmosferskom tlaku dok se ne apsorbira teorijski volumen vodika. Odfiltrira se katalizator te se ukoncentrira filtrat što rezultira dobivanjem 6,3 g naslovnog spoja.

A) 2-amino-5-((4,4-dimetoksicikloheksil)etil)-4-(2,5-dimetoksi-4-metilfenil)tiazol

Daljnji sintetski tijek odvija se prema propisu opisanom za prethodni preparat krenuvši postupno od stupnjeva A), B), C), D) i E) što rezultira dobivanjem naslovnog spoja: t.t. = 136 – 138 °C.

PRIPRAVAK 1.10

2-amino-5-ciklopentiletil-4-(2,5-dimetoksi-4-metilfenil)tiazol

Reakcija se provodi u skladu s postupcima opisanim u prethodna dva stupnja, što rezultira nastajanjem naslovnog spoja: t.t. = 80 °C.

PRIPRAVAK 1.11

2-amino-5-ciklopentiletil-4-(2,5-dimetoksi-4-etilfenil)tiazol

A) 1-(2,5 dimetoksifenil)etan-1-on

U 200 ml CCl4 doda se 19,3 g AlCl3 na temperaturi od 5°C u struji dušika. Doda se u obrocima 11,36 g acetil-klorida te zatim 20 g 1,4-dimetoksibenzena. Nakon miješanja tijekom dva sata na temperaturi od 5 °C, smjesa se izlije na ledenu otopinu HCl. Odvoji se organska faza, suši na MgSO4, te upari do suha. Ostatak se kromatografira na stupcu silikagela uz smjesu DCM /heptan (50 : 50; v/v) kao eluens. Dobiveno je 24,71 g naslovnog spoja.

B) 1,4-dimetoksi-2-etilbenzen

Pripravi se smjesa 300 g cinka u prahu te 40 g živinog klorida. Smjesa se doda spoju sintetiziranom u prethodnom stupnju otopljenom u 400 ml benzena i 100 ml koncentrirane kloridne kiseline na temperaturi od 80 °C. Smjesa se profiltrira, odvoji se organska faza te suši na MgSO4, a zatim upari do suha. Ostatak se kromatografira na stupcu silikagela uz smjesu DCM /heptan (50 : 50; v/v) kao eluens. Dobiveno je 8,6 g naslovnog spoja.

C) 2-amino-5-ciklopentiletil-4-(2,5-dimetoksi-4-etilfenil)tiazol

Priprava se odvija u skladu s opisom iz Priprave 1.3, što rezultira nastajanjem naslovnog spoja: t.t. = 88 °C.

PRIPRAVAK 1.12

2-amino-5-ciklopentilmetiltio-4-(2,5-dimetoksi-4-metilfenil)tiazol

A) 5-(ciklopentilmetiltio)-2-(2,5-dimetilpirol-1-il)-4-(2,5-dimetoksi-4-metilfenil)tiazol

U 80 ml THF otopi se 3,28 g 4-(2,5-dimetoksi-4-metilfenil)-2-(2,5-dimetoksipirol-1-il)tiazola dobivenog u stupnju C, Priprave 1.7. Otopina se hladi na -30 °C. Dokapa se 8 ml 1,6 M n-butil-litija u heksanu u 10 ml THF. Smjesa se miješa 30 minuta, pri čemu se temperatura podigne na 0 °C. Doda se 3,5 g ciklopentilmetil-p-toluensulfonata otopljenog u 3 ml THF. Nakon miješanja tijekom 2 sata pri s.t., smjesa se izlije na ledenu vodu te ekstrahira eterom. Ekstrakti se spoje, suše na Na2SO4 te upare. Ostatak se kromatografira na stupcu silikagela H, uz toluen kao eluens. Dobiveno je 0,47 g naslovnog spoja: t.t. = 107,5 - 108,5 °C.

B) 2-amino-5-ciklopentilmetiltio-4-(2,5-dimetoksi-4-metilfenil)tiazol

Pomiješaju se 0,47 g spoja iz prethodnog stupnja te 2 g hidroksilamin-klorida u 20 ml etanola te 3 ml vode. Smjesa se zagrijava uz povrat 48 sati. Nakon uparavanja otapala, ostatku se doda 5 %-tna otopina Na2CO3 te se ekstrahira s DCM. Ekstrakti se suše na MgSO4, a zatim. Ostatak se kromatografira na stupcu silikagela uz smjesu DCM/EtOAc (80 : 20; v/v) kao eluens. Dobiveno je 0,32 g naslovnog spoja: t.t. = 88 - 89 °C.

PRIPRAVAK 1.13

2-amino-5-cikloheksiletil-4-(2,6-dimetoksi-4-metilfenil)tiazol

A) 5-( cikloheksiletil)-2-(2,5-dimetilpirol-1-il)-4-(2,6-dimetoksi-4-metilfenil)tiazol

4-(2,6-dimetoksi-4-metilfenil)tiazol

10 ml 1,6 M n-butil-litija u heksanu doda se u tikvicu u kojoj je 4,27 g 2-(2,5-dimetilpirol-1-il)-4-(2,6-dimetoksi-4-metilfenil)tiazol na temperaturi od –30 °C. Smjesa se miješa na istoj temperaturi slijedećih 30 minuta. Smjesi se doda 4,2 g cikloheksiletanola na –45 °C, a nakon toga se zagrije do 0 °C. Doda se voda. Reakcijska se smjesa ekstrahira eterom, ekstrakti se suše te upare. Gumastim se produkt kromatografira na stupcu silikagela uz smjesu cikloheksan /EtOAc (1 : 1; v/v) kao eluens. Dobiveno je 0,52 g naslovnog gumastog spoja.

B) 2-amino-5-cikloheksiletil-4-(2,5-dimetoksi-4-metilfenil)tiazol

U 5 ml etanola i 2 ml vode doda se 0,4 g spoja dobivenog u prethodnom stupnju. Smjesa se zagrijava uz povrat preko noći u prisustvu 0,93 g hidroksilamin-klorida. Smjesa se izlije na zasićenu vodenu otopinu Na2CO3 te ekstrahira s EtOAc. Ekstrakti se suše te upare do suha. Gumasti produkt kromatografira se na stupcu silikagela uz smjesu DCM /MeOH (100 : 3; v/v) kao eluens. Dobiveno je 0,25 g naslovnog uljastog spoja svijetlosmeđe boje.

PRIPRAVAK 1.14

2-amino-4-(2,5-dimetoksi-4-metilfenil)-5-(5,5-dimetilheksil)tiazol

A) (2,5-dimetoksi-4-metilfenil)-7,7-dimetiloktan-1-on

1 g 7,7,-dimetiloktanske kiseline otopi se u 20 ml DCM ohlađenog na 0 °C. Doda se 0,57 ml oksalil-klorida te se smjesa miješa 1 sat na temperaturi od 0 °C, a zatim 2 sata na s.t. Doda se 0,93 ml 2-5-dimetoksitoluena i kap DMF te se smjesa hladi na 0 °C. Doda se 940 mg AlCl3. smjesa se miješa jedan sat na 0 °C, a nakon toga preko noći na sobnoj temperaturi. Smjesa se izlije na 10 %-tnu otopinu HCl te ekstrahira eterom. Spojeni organski slojevi isperu se otopinom 2M natrij-hidroksida, suše te ukoncentriraju. Ostatak se kromatografira na stupcu silikagela uz smjesu DCM /pentan (85 : 15; v/v) kao eluens. Dobiveno je 1,05 g naslovnog spoja.

B) 2-amino-4-(2,5-dimetoksi-4-metilfenil)-5-(5,5-dimetilheksil)tiazol

U 15 ml THF otopi se 1,05 g spoja sintetiziranog u prethodnom stupnju. Nakon dodatka 1,29 g PTT smjesa se miješa 4 sata na sobnoj temperaturi. Nastali talog se ukloni, a filtrat se ukoncentrira. Ostatku se doda 15 ml etanola i 260 mg tiouree. Smjesa se zagrijava uz povrat preko noći. Slijedeći dan smjesa se ekstrahira eterom, a ekstrakti se peru vodom, 1 M NaOH otopinom te se zatim suše na Na2SO4 i ukoncentriraju. . Ostatak se kromatografira na stupcu silikagela uz smjesu EtOAc /pentan (75 : 25; v/v) kao eluens. Dobiveno je 1,12 g naslovnog spoja.

Spojevi prikazani u Tablici 1. pripravljaju se prema propisima opisanim u odjeljcima Pripravak 1.1 te Pripravak 1.2.

TABLICA 1.

[image]

[image] [image]

PRIPRAVAK 1.29

2-amino-5-cikloheksiletil-4-(2,6-dimetoksi-4-izopropilfenil)tiazol

A) 1-izopropenil-2,4-dimetoksibenzen

10,57 g 1-(2,4-dimetoksifenil)etanona otopi se u smjesi od 100 ml etera i 50 ml THF u struji dušika. Doda se 55 ml 1,6 M metil-litija u eteru na –50 °C. Smjesa se miješa dva sata u temperaturnom intervalu od –60 do –40 °C, zatim slijedećih 30 minuta u intervalu od –40 do 0 °C te konačno tri sata na s.t. Smjesa se ohladi na 0 °C. Doda se 70 ml 2M HCl. Nakon razdvajanja faza, vodeni se sloj ekstrahira eterom. Dobivene organska faza suši se na Na2SO4. Otopina se ukoncentrira, a ostatku se doda 150 ml THF te 75 ml 2 M HCl. smjesa se miješa 4 sata na s.t. nakon čega joj se doda 100 ml vode. Smjesa se ekstrahira eterom. Organska se faza ispere s otopinom Na2C03 te vodom. Nakon toga se suši na Na2SO4 i ukoncentrira. Ostatak se kromatografira na stupcu silikagela uz smjesu DCM /pentan (70 : 30; v/v) kao eluens. Dobiveno je 5 g naslovnog uljastog spoja.

B) 1-izopropil-2,4-dimetoksibenzen

U 100 ml MeOH otopi se 4,96 g spoja sintetiziranog u prethodnom stupnju. U smjesu se doda 0,2 g 10 % Pd/C te se smjesa hidrira na sobnoj temperaturi i atmosferskom tlaku. Katalizator se odfiltrira, a filtrat ukoncentrira uz podtlak. Dobiveno je 4,2 g naslovnog uljastog spoja.

C) 2-amino-5-cikloheksiletil-4-(2,6-dimetoksi-4-izopropilfenil)tiazol

Nakon toga reakcija se provodi prema gore opisanom postupku. 1-izopropil-2,4-dimetoksibenzen se tretira s 4-cikloheksilbutiril-kloridom u prisustvu AlCl3, zatim se provodi bromiranje ketona pomoću PTT. Nastali spoj reagira s tioureom što rezultira nastajanjem naslovnog spoja: t.t. = 143 °C.

B- PRIPRAVA SUPSTITUIRANIH 2-INDOLKARBOKSILNIH KISELINA R’3COOH:

[image]

gdje je R’8 prekursor od R8, a R9, R10, R11, R12 i R13 su gore definirani za (I).

PRIPRAVA 2.1

1-(metoksikarbonilmetil)-2-indolkarboksilna kiselina

A) benzil-2-indolkarboksilat

Na sobnoj temperaturi otopi se u trogrloj tikvici 10,32 g 2-indolkarboksilne kiseline u 70 ml THF. U tikvicu se doda 10,38 g karbonildiimidazola. Nakon što se prestao razvijati plin, smjesa se izlije na vodu te ekstrahira s DCM. Ekstrakti se suše te upare do suha. Nastali kristali isperu se izopropanolom što rezultira dobivanjem 13,62 g naslovnog spoja: t.t. = 136 °C.

B) benzil-1-(metoksikarbonilmetil)-2-indolkarboksilat

U trogrlu tikvicu kroz koju prolazi struja dušika stavi se 2, 85 g natrij-hidrida u 50 %-tnom ulju te 10 ml DMF. Doda se 13,58 g spoja sintetiziranog u prethodnom stupnju otopljenog u 50 ml DMF, Nakon toga, dodaje se vrlo polako 9.09 g metil-bromacetata. Nakon miješanja preko noći na s.t., smjesa se izlije na led te ekstrahira s EtOAc. Ekstrakti se suše na Na2SO4 te upare. Ostatak se kromatografira na stupcu silikagela uz smjesu toluen /EtOAc (95 : 5; v/v) kao eluens. Dobiveno je 6,84 g naslovnog spoja koji se prekristalizira iz smjese EtOH /pentan: t.t. = 94 °C.

C) 1-(metoksikarbonilmetil)-2-indolkarboksilna kiselina

6,84 g spoja sintetiziranog u prethodnom stupnju pomiješa se s 80 ml DMF, 80 ml EtOH te 100 mg 5% Pd /C. Smjesa se hidrira tijekom 8 sati uz snažno miješanje. Katalizator se odfiltrira. Filtrat se upari do suha, a spoj se prekristalizira iz smjese EtOH /petrol-eter. Dobiveno je 4,3 g naslovnog spoja: t.t. = 190 °C.

PRIPRAVAK 2.2

1-(terc-butoksikarbonilmetil)-2-indolkarboksilna kiselina

A) benzil-1-(terc-butoksikarbonilmetil)-2-indolkarboksilat

50,25 g benzil-2-indolkarboksilata (Pripravak 2.1., stupanj A) otopi se u 140 ml suhog DMF: Smjesi se tijekom 30 minuta u struji dušika dodaje 6,6 g NaH u 80 %-tnom ulju otopljenog u 100 ml DMF. Reakcijska smjesa miješa se 90 minuta na s.t. te se zatim hladi na ledenoj kupelji, pri čemu se dokapava 42,91 ml terc-butil-bromoacetata. Nakon miješanja preko noći na sobnoj temperaturi, upari se DMF, ostatku se doda DCM i voda. Nakon miješanja, faze se razdvoje, a vodeni sloj se ekstrahira dva puta s DCM. Spojeni organski slojevi suše se na MgSO4. Nakon filtriranja te uparavanja, ostatku se doda smjesa od 100 ml etil-etera i 100 ml heptana. Nakon miješanja tijekom 2 sata, dobiveni kristali se odfiltriraju te isperu s 50 ml smjese heptan /etil-eter (70 : 30;v/v) te suše u sušioniku. Dobiveno je 58 g naslovnog spoja: t.t. = 95 - 96 °C.

B) 1-(terc-butoksikarbonilmetil)-2-indolkarboksilna kiselina

58 g benzil-estera sintetiziranog u prethodnom stupnju otopi se u smjesi od 150 ml etanola i 150 ml DMF; doda se 3 g 5 %-tnog Pd /C u struji dušika. Reakcijska se smjesa hidrira pri atmosferskom tlaku. Smjesa se filtrira kroz celit, upare se otapala, a ostatku se doda voda. Nakon trituracije, nastala krutina ispere se s vodom te otopi u 1 l EtOAc. Ova organska faza ispire se dva puta vodom te zatim suši na Na2SO4. Otopina se filtrira te upari do suha. Nastala krutina triturira se iz smjese heptan /eter (50 : 50; v/v). Dobiveni spoj ponovno se profiltrira te suši u sušioniku, što rezultira nastajanjem 39,6 g naslovnog spoja u obliku bijele krutine: t.t. = 156 – 157 °C.

PRIPRAVAK 2.3

5-metil-1-(terc-butiloksikarbonilmetil)-2-indolkarboksilna kiselina

A) benzil-5-metil-2-indolkarboksilat

2,43 g 5-metil-2-indolkarboksilne kiseline otopi se u 15 ml DMF; doda se 2,11 g DBU. Smjesa se miješa tijekom jednog sata na sobnoj temperaturi. Dokapa se 2,61 g benzil-bromida. Reakcijska se smjesa miješa slijedećih 6 sati na sobnoj temperaturi. Zatim se ukoncentrira uz podtlak. Ostatku se doda EtOAc te ispere vodom, zasićenom otopinom Na2CO3, sulfatnim puferom te zasićenom otopinom NaCl. Suši se na Na2SO4 te se smjesa potom ukoncentrira. Ostatak se prekristalizira iz pentana, što rezultira nastajanjem 3,3 g naslovnog spoja: t.t. = 150 – 152 °C.

B) benzil-5-metil-1-(terc-butiloksikarbonilmetil)-2-indolkarboksilat

3,26 g spoja sintetiziranog u prethodnom stupnju otopi se u 30 ml DMF. Smjesi se postupno doda u struji dušika 0,65 g NaH u 50 %-tnom ulju. Nakon miješanja tijekom dva i pol sata na s.t., dokapa se 2,64 g terc-butil-bromoacetata na temperaturi od 80 °C. Smjesa se miješa 4 sata na s.t., nakon čega se ukoncentrira uz podtlak. Ostatku se doda 150 ml sulfatnog pufera. Smjesa se ekstrahira s EtOAc, ekstrakti se suše na Na2SO4 te se smjesa potom ukoncentrira. Prekristaliziranjem iz pentana dobiveno je 3,53 g naslovnog spoja: t.t. = 80 – 82 °C.

C) 5-metil-1-(terc-butiloksikarbonilmetil)-2-indolkarboksilna kiselina

3,47 g spoja sintetiziranog u prethodnom stupnju otopi se u 30 ml apsolutnog etanola. Smjesi se postupno doda 0,3 g 10 %-tnog Pd/C u struji dušika. Smjesa se hidrira na sobno temperaturi te pri atmosferskom tlaku. Katalizator se odfiltrira, a filtrat se ukoncentrira uz podtlak. Prekristalizacijom iz pentana nastaje 2,86 g naslovnog spoja: t.t. = 174 – 176 °C.

PRIPRAVAK 2.4

4-metoksi-1-(terc-butiloksikarbonilmetil)-2-indolkarboksilna kiselina

A) benzil-4-metoksiindol-2-karboksilat

2,65 g 4-metoksiindol-2-karboksilne kiseline otopi se u 15 ml DMF. Nakon dodatka 2,11 g DBU reakcijska se smjesa miješa jedan sat na sobnoj temperaturi. Dokapa se 2,61 g benzil-bromida na sobnoj temperaturi. Smjesa se miješa pet sati na s.t. Smjesa se ukoncentrira uz podtlak, a ostatku se doda EtOAc. Smjesa se ispere vodom, zasićenom otopinom Na2CO3, sulfatnim puferom te zasićenom otopinom NaCl. Otopina se suši na Na2SO4 te potom ukoncentrira. Prekristaliziranjem iz pentana dobiveno je 3,57 g naslovnog spoja: t.t. = 162 – 164 °C.

B) benzil-4-metoksi-1-(terc-butiloksikarbonilmetil)-2-indolkarboksilat

3,3 g spoja sintetiziranog u prethodnom stupnju otopi se u 30 ml DMF. Smjesi se postupno doda u struji dušika 0,62 g NaH u 50 %-tnom ulju. Nakon miješanja tijekom dva i pol sata na s.t., dokapa se 2,52 g terc-butil-bromoacetata na sobnoj temperaturi. smjesa se miješa 5 sata na s.t. Smjesa se ukoncentrira uz podtlak, a ostatku se doda 150 ml sulfatnog pufera. Smjesa se ekstrahira s EtOAc, ekstrakti se suše na Na2SO4. Smjesa se potom ukoncentrira. Prekristaliziranjem iz pentana dobiveno je 4,2 g naslovnog spoja: t.t. = 96 – 98 °C.

C) 4-metoksi-1-(terc-butiloksikarbonilmetil)-2-indolkarboksilna kiselina

4,13 g spoja sintetiziranog u prethodnom stupnju otopi se u smjesi od30 ml apsolutnog etanola i 30 ml DMF Smjesi se postupno doda u struji dušika 0,4 g 10 %-tnog Pd /C. Smjesa se hidrira na sobno temperaturi te pri atmosferskom tlaku. Katalizator se odfiltrira, a filtrat se ukoncentrira uz podtlak. Prekristalizacijom iz smjese DCM /pentan nastaje 2,36 g naslovnog spoja: t.t. = 222 – 224 °C.

PRIPRAVAK 2.5

5-kloro-1-(etoksikarbonilmetil)-2-indolkarboksilna kiselina

A) terc-butil-5-kloro-2-indolkarboksilat

5,52 g 5-kloro-2-indolkarboksilne kiseline otopi se u 40 ml DMF. Smjesi se doda u struji dušika 4,57 g karbonildiimidazola na sobnoj temperaturi. Smjesa se zagrije na 40 °C. Doda se 4,3 g DBU i 4,17 g terc-butanola. Zagrijavanje se nastavlja slijedeća tri sat. Nastali se talog odfiltrira, a ostatku se doda EtOAc. Smjesa se ispere zasićenom otopinom Na2CO3, zasićenom otopinom NaCl te sulfatnim puferom. Suši se na Na2SO4 te se smjesa potom ukoncentrira. Ostatak se kromatografira na koloni silikagela uz DCM kao eluens, što rezultira dobivanjem 0,45 g naslovnog spoja: t.t. = 140 – 142 °C.

B) terc-butil-5-kloro1-(metoksikarbonilmetil)-2-indolkarboksilat

0,45 g spoja sintetiziranog u prethodnom stupnju otopi se u 15 ml DMF. Smjesi se postupno doda 94 mg NaH u 50 %-tnom ulju u struji dušika. Nakon miješanja tijekom 4 sata na s.t., dokapa se 0,33 g etili-bromoacetata na sobnoj temperaturi. smjesa se miješa slijedeća 4 sata na s.t. Smjesa se ukoncentrira uz podtlak, a ostatku se doda 150 ml sulfatnog pufera. Smjesa se ekstrahira s EtOAc, ispere sulfatnim puferom, suši na Na2SO4 te potom ukoncentrira. Dobiveno je 0,6 g naslovnog uljastog spoja.

C) 5-kloro-1-(metoksikarbonilmetil)-2-indolkarboksilna kiselina

0,6 g spoja sintetiziranog u prethodnom stupnju otopi se u 10 ml DMF, nakon čega se otopina stavi na ledenu kupelj. Doda se 10 ml TFA te se smjesa miješa 4 sata na ledenoj kupelji. Preko noći smjesa se pohrani na temperaturi od 4 °C te ukoncentrira uz podtlak. Nakon prekristalizacije iz pentana sušenja nastaje 0,37 g naslovnog spoja: t.t. = 198 – 200°C.

pripravak 2.6

1-(2-etoksikarbonilbenzil)-2-indolkarboksilna kiselina

A) benzil-2-indolkarboksilat

Ovaj se ester može pripraviti alternativno u odnosu na opisani postupak za Pripravak 2.1.

100 g 2-indolkarboksilne kiseline otopi se u 500 ml DMF te se dokapa 90 ml DBU i 89,7 ml benzil-bromida. Nakon miješanja preko noći na sobnoj temperaturi, upari se DMF. Smjesa se izlije na vodu. Nastali se talog odfiltrira, a ostatku se doda EtOAc. Smjesa se ispere 5 %-tnom otopinom Na2CO3, te sulfatnim puferom. Organska se faza suši na Na2SO4. Nakon filtriranja, upari se otapalo. Spoj se triturira iz etera, odfiltrira i ponovno suši. Dobiveno je 133 g naslovnog spoja: t.t. = 136 °C.

B) etil-2-brometilbenzoat

U 50 ml CCl4 doda se 8,2 g etil-2-metilbenzoata, 10,7 g NBS te 0,2 g benzoil-peroksida zagrijava se uz povrat uz iradijaciju. Nakon 45 minuta, otopina se ohladi, a dobiveni se sukcinimid odfiltrira. Organska se faza ispere s 5 %-tnom otopinom NaHCO3, potom suši na MgSO4 te zatim upari. Proizvod se koristi u daljnjoj sintezi bez dodatnog pročišćavanja.

C) benzil-1-(2-etoksikarbonilbenzil)-2-indolkarboksilat

12,56 g spoja sintetiziranog u stupnju A otopi se u 50 ml DMF u struji dušika. Smjesi se postupno doda 1,81 g NaH u 80 %-tnom ulju, pri čemu se temperatura održava na 20 °C pomoću ledene kupelji. Nakon miješanja tijekom 1 sata na s.t. smjesa se ohladi na 4 °C pomoću ledene kupelji. U smjesu se dokapa spoj sintetiziran u prethodnom stupnju otopljen u 20 ml DMF. Smjesa se miješa preko noći. DMF se upari, a ostatak izlije u smjesu leda i vode te se potom ekstrahira 3 puta eterom. Spoje se organski slojevi, isperu zasićenom otopinom NaCl te suše na Na2SO4 i upare. Spoj se otopi u toluen te kromatografira na stupcu silikagela uz toluen kao eluens. Dobiveno je 9 g naslovnog uljastog spoja.

D) 1-(2-etoksikarbonilbenzil)-2-indolkarboksilna kiselina

Cjelokupna količina gore sintetiziranog spoja hidrira se u prisustvu Pd /C prema uobičajenom postupku. Dobiveno je 6,13 g naslovnog spoja: t.t. = 191 – 192 °C.

pripravak 2.7

1-(metoksikarboniletil)-2-indolkarboksilna kiselina

A) benzil-1-(2-cianoetil))-2-indolkarboksilat

1,6 ml 40 %-tne otopine tritona B te 4 ml akrilonitrila miješaju se u 40 ml dioksana, nakon čega se uz miješanje doda 9,44 g benzil-2-indolkarboksilata. Smjesa se zagrijava na 80 °C tijekom 24 sata, zatim se izlije u ledenu vodu. Odfiltrira se nastali talog te mu se doda EtOAc. Smjesa se zatim suši na Na2SO4 i ukoncentrira. Nakon prekristalizacije nastaje 10,1 g naslovnog spoja: t.t. = 98 – 100 °C.

B) benzil-1-(metoksikarboniletil)-2-indolkarboksilat

10,1 g spoja sintetiziranog u prethodnom stupnju otopi se u 60 ml DCF. Doda se 12 ml MeOH i 120 ml etera zasićenog s HCl. Nakon 72 sata na 0 °C odfiltrira se sintetizirani imidat. Talogu se doda 30 ml vode i octene kiseline. Nastala otopina miješa s 2 sat na s.t., nakon čega se doda 50 ml 1 M HCl. Smjesa se ekstrahira s EtOAc, a ekstrakti se sušena na Na2SO4 i ukoncentriraju. Dobiveno je 9 g naslovnog uljastog spoja.

C) 1-(metoksikarboniletil)-2-indolkarboksilna kiselina

9 g gore sintetiziranog spoja hidrira se u etanolu u prisustvu Pd/C. Dobiveno je 3,95 g naslovnog spoja: t.t. = 118 – 120 °C.

PRIPRAVAK 2.8

1-(terc-butoksikarbonilmetil)-5-etil-2-indolkarboksilna kiselina

A) 2-((4-etilfenil))hidrazono)propionska kiselina

Ovaj spoj pripravljen je prema propisu: V. Prelog i suradnici, Helv. Chem. Acta, 1948, 31, 1178.

13,2 g 4-etilanilina otopi se u 150 ml koncentrirane HCl. Otopina se ohladi na 0 °C te joj se doda 10,6 g NaNO2 otopljenog u 40 ml vode na temperaturi manjoj ili jednakoj 5 °C. Nakon 5 minuta na temperaturi od 5 °C, doda se otopina SnCl2×2H2O u 75 ml koncentrirane kloridne kiseline. Smjesa se miješa dva i pol sata na temperaturi od 0 °C. Smjesa se profiltrira. Nastali se talog ispere s što je moguće manjom količinom vode temperature 5 °C te zatim otopi u 500 ml vode iste temperature.

B) etil-2-((4-etilfenil)hidrazono)propionat

U 100 ml apsolutnog etanola te 6 ml H2SO4 doda se11 g spoja sintetiziranog u prethodnom stupnju, nakon čega se zagrijava uz povrat 2 sata. Smjesa se ukoncentrira na jednu trećinu, izlije se na ledenu vodu, ekstrahira eterom, a potom se organski slojevi isperu s Na2CO3, suše na Na2SO4 te ukoncentriraju. Nastalom talogu doda se pentan te se smjesa profiltrira. Dobiveno je 7,9 g naslovnog spoja.

C) etil-5-etil-2-indolkarboksilat

Zagrijava se uz povrat 9,6 g p-toluenske u 100 ml benzena kiseline pri čemu se vrlo oprezno dodaje spoj sintetiziran u prethodnom stupnju. Nastala smjesa zagrijava se uz povrat se jedan i pol sat. Netopljive tvari se odfiltriraju, a benzenska se otopina ispere zasićenom otopinom NaHCO3, zatim suši te ukoncentrira. Ostatak se istaloži iz pentana. Dobiveno je 5,4 g naslovnog spoja.

D) 5-etil-2-indolkarboksilna kiselina

U smjesu koja sadržava 50 ml etanola ,4 ml vode te 3,4 g KOH doda se 5,4 g spoja sintetiziranog u prethodnom stupnju. Smjesa se zagrijava uz povrat tijekom 3 sata. Reakcijska se smjesa ukoncentrira. Ostatku se doda voda te se zatim ispere eterom. Vodena se faza zakiseli dodatkom koncentrirane HCl, a nastali se talog odfiltrira. Na opisani način dobiveno je 3,95 g naslovnog spoja.

E) benzil-5-etil-2-indolkarboksilat

4 g spoja sintetiziranog u prethodnom stupnju, 3,14 ml DBU te 2,75 ml benzil-bromida pomiješaju se u 30 ml DMF. Reakcijska smjesa miješa se 48 sati na s.t. Smjesa se izlije u 300 ml vode na temperaturi od 5 °C, a nastali talog se odfiltrira te ispere vodom (temperature 5 °C) te pentanom. Talogu se doda 300 ml etil-acetata. Organska se faza zatim suši na Na2SO4. Dobiveno je 4,93 g naslovnog spoja.

F) benzil-5-etil-1-(terc-butoksikarbonilmetil)-2-indolkarboksilat

4,93 g spoja sintetiziranog u prethodnom stupnju, otopi se u 40 ml DMF. Postupno se dodaje 0,78 g NaH u 60 %-tnom ulju. Smjesa se zagrijava na 60 °C tijekom 30 minuta. Otopina se ohladi te se dokapa 3,1 ml terc-butil-bromoacetata. Reakcija se odvija preko noći na sobnoj temperaturi. Potom se upari DMF. Ostatak se ekstrahira eterom, ispere vodom te suši na Na2SO4. Ostatak dobiven nakon sušenja kromatografira se na stupcu silikagela, uz smjesu DCM /pentan (60 : 40; v/v) kao eluens. Dobiveno je 5,2 g naslovnog spoja.

G) 5-etil-1-(terc-butoksikarbonilmetil)-2-indolkarboksilna kiselina

4,93 g spoja sintetiziranog u prethodnom stupnju hidrira se na sobnoj temperaturi te atmosferskom tlaku u smjesi od 100 ml etanola i 120 ml etil-acetata u prisustvu 520 mg 10 %-tnog Pd/C.

Katalizator se odfiltrira, a filtrat ukoncentrira, što rezultira nastajanjem 4 g naslovnog spoja.

PRIPRAVAK 2.9

1-(terc-butoksikarbonilmetil)-5-trifluormetil-2-indolkarboksilna kiselina

A) etil-2-((4- trifluormetil)fenilhidrazono)-propionat

19,3 g 4-trifluormetilanilina dokapa se u smjesu od 200 ml vode i 32 ml koncentrirane kloridne kiseline. Smjesa se hladi na -5 °C te se doda 8,3 g NaNO2 otopljenog u 20 ml vode. Pripravi se (neovisno o opisanoj sintezi) reakcijska smjesa koja sadržava 98 g natrij-acetat trihidrtata (CH3CO2Na × 3H2O), te 29 ml etil-metil-3-oksobutirata u 125 ml etanola i 90 g usitnjenog leda. Smjesa se ohladi na -10 °C te joj se doda gore pripravljena reakcijska smjesa. Temperatura se održava na -10 °C tijekom 5 minuta, nakon čega se zagrije na sobnu temperaturu. Talog se odfiltrira te ispere vodom i pentanom, što rezultira nastajanjem 22,5 g naslovnog spoja.

B) 1-(terc-butoksikarbonilmetil)-5-trifluormetil-2-indolkarboksilna kiselina

Reakcija se odvija prema propisu opisanom u stupnjevima od C do G gore navedene sinteze što rezultira dobivanjem naslovnog spoja.

PRIPRAVAK 2.10

1-(terc-butoksikarbonilmetil)-4-trifluormetil-2-indolkarboksilna kiselina

Ovaj spoj pripravlja se iz 3- trifluormetilanilina pomoću propisa opisanog za gornju preparaciju.

PRIPRAVAK 2.11

5-metil-1-(etoksikarbonilpropil)-2-indolkarboksilna kiselina

A) etil-5-metil-2-indolkarboksilat

U smjesu od 23,57 g p-toluidina u 50 ml HCl te 100 ml vode doda se 15,4 g NaNO2 otopljenog u 4 ml vode; nakon miješanja tijekom 20 minuta, doda se 18,2 g natrij-acetata. Pripravi se (neovisno o opisanoj sintezi) reakcijska smjesa koja sadržava 29 ml 2-metil-3-oksobutirata u 100 ml etanola te joj se doda 11,2 g KOH otopljenog u 20 ml vode te 200 g usitnjenog leda na temperaturi od 0 °C.

Otopina diazonijeve soli, pripravljena gore, doda se u reakcijsku smjesu te se miješa 3 sata na 0 °C. Nakon što se reakcijska smjesa ostavi preko noći u hladnjaku, izlije se na zasićenu otopinu NaCl te se zatim ekstrahira s EtOAc, suši na MgSO4 te ukoncentrira. Ostatku se doda toluen te 16 g para-toluensulfonska kiseline, nakon čega se reakcijska smjesa grije uz povrat preko noći, uz uklanjanje vode pomoću Dekan-Stark-ove aparature. Reakcija se smjesa kromatografira na koloni silikagela, uz toluen kao eluens, što rezultira dobivanjem 12 g naslovnog spoja: t.t. = 133 0 °C.

B) 5-metil-2-indolkarboksilna kiselina

12 g estera sintetiziranog u prethodnom stupnju doda se u 50 ml etanola. Potom se doda otopina koja sadržava 3 g NaOH u 30 ml vode. Nakon miješanja tijekom 30 minuta, upari se otapalo. Ostatku se doda voda te se ispere s EtOAc. Vodena se faza zakiseli na pH 2 dodatkom koncentrirane HCl. Nastala smjesa ekstrahira se s EtOAc te suši na MgSO4 te zatim ukoncentrira. Dobiveno je 8,83 g naslovnog spoja: t.t. = 218 °C.

C) benzil-5-metil-2-indolkarboksilat

Ovaj ester pripravlja se iz benzil-bromida u prisustvu DBU prema uobičajenim postupcima: t.t. = 141 °C.

D) benzil-5-metil-1-(etoksikarbonilpropil)-2-indolkarboksilat

0.6 g NaH u 60-%.tnom ulju doda se u 5 ml DMF u struji dušika. Smjesi se doda 3 g spoja sintetiziranog u prethodnom stupnju, a potom se miješa 2 sata. Reakcijskoj smjesi doda se 3,8 g etil-iodobutirata otopljenog u 10 ml DMF na 0 °C. Nakon miješanja tijekom 30 minuta, upari se otapalo. Ostatku se doda EtOAc. Smjesa se ispere otopinom Na2CO3 te suši na MgSO4, a potom ukoncentrira. Dobiveno je 2,75 g naslovnog uljastog spoja.

E) 5-metil-1-(etoksikarbonilpropil)-2-indolkarboksilna kiselina

Ukupna količina spoja sintetizirana u prethodnom stupnju hidrira se 2 sata na s.t. i atmosferskom tlaku, u prisustvu 1 g 10 %-tnog Pd /C u 80 ml MeOH i 20 ml DMF. Katalizator se odfiltrira preko celita. Nakon uparavanja otapala, dobiveni se spoj triturira iz heptana. Dobiveno je 1,54 g naslovnog spoja: t.t. = 142 °C.

PRIPRAVAK 2.12

1-(etoksikarbonilpentil)-2-indolkarboksilna kiselina

A) benzil-1-(etoksikarbonilpentil)-2-indolkarboksilat

Smjesa koja sadržava 3 g benzil-2-indolkarboksilata otopljenog u 30 ml suhog DMF te 500 mg NaH u 60 %-tnom ulju miješa se 1 sat u struji dušika. Doda se 3 g etil-6-bromoheksaonata otopljenog u 10 ml DMF na 0 °C te se smjesa miješa preko noći. Upari se otapalo, a ostatku se doda EtOAc. Smjesa se ispere vodom i suši na MgSO4 te ukoncentrira. Dobiveni se ostatak kromatografira na stupcu silikagela H, uz smjesu heptan /toluen (50 : 50; v/v) kao eluens.. Dobiveno je 4,17 g naslovnog spoja.

B) 1-(etoksikarbonilpentil)-2-indolkarboksilna kiselina

Ukupna količina spoja sintetizirana u prethodnom stupnju hidrira se 2 sata na s.t. i atmosferskom tlaku, u prisustvu 1 g 5 %-tnog Pd /C. Katalizator se odfiltrira preko celita, a ostatak se kromatografira na stupcu silikagela H, uz smjesu DCM /MeOH (100 : 3; v/v) kao eluens. Dobiveno je 2,14 g naslovnog spoja. t.t. = 62 °C.

PRIPRAVAK 2.13

5,7-dimetil-1-( terc-butoksikarbonilmetil)-2-indolkarboksilna kiselina

A) etil-5,7-dimetil-2-indolkarboksilat

Ovaj ester moguće je pripraviti na tri različita načina.

Način 1

a) etil-2-(2,4-dimetilfenil)hidrazono)propionat

17,11 g 2,4-dimetilanilina otopi se u razrijeđenoj HCl (280 ml vode). Na 0 °C smjesi se doda otopina 10,13 g natrij-nitrita otopljenog u 30 ml vode. Smjesa se miješa na istoj temperaturi tijekom 30 minuta. Dobivena se otopina izlije (na 0 °C) u otopinu od 20,5 g etil-2-metil-3-oksobutirata u 150 ml etanola. Istovremeno se doda 31,7 g kalij-hidroksida otopljenog u 32 ml vode te se smjesa miješa 15 minuta na 0 °C. Smjesa se neutralizira s 70,6 ml 2 M HCl. Odfiltrira se dobiveni talog te ispere vodom pa zatim otopi u EtOAc. Otopina se suši na Na2SO4 te ukoncentrira. Kristaliničnom ostatku doda se izopropil-eter nakon čega se smjesa se potom filtrira. Dobiveno je 25,49 g naslovnog spoja: t.t. = 146 °C.

b) etil-5,7-dimetil-2-indolkarboksilat

19 g spoja sintetitziaranog u prethodnom stupnju zagrijava se na 75 °C tri sata u 190 ml mravlje kiseline. Reakcijska se smjesa izlije na 2,5 litre vode. Nastali se talog odfiltrira i ispere vodom. Talog se otopi u EtOAc, a nastala se otopina suši na Na2SO4 te ukoncentrira. Kristalinični ostatak ispere se heptanom, a dobiveni se spoj prekristalizira iz izopropil-etera, što rezultira nastankom 8,9 g naslovnog spoja: t.t. = 141 – 143 °C.

Način 2

a) etil-3-(3,5-dimetilfenil)-2-azido-2-propanoat

Smjesa koja se sastoji od 5 g 3,5-dimetilbenzaldehida i 19,3 g etil-azidoacetata doda se smjesi od 25 ml etanola te 50 ml 21 %-tne otopine natrij-etoksida na –10 °C u struji dušika. Smjesa se miješa 1 sat na temperaturi od –10 °C te 14 i pol sati na temperaturi od 5 °C. Reakcijska se smjesa izlije na 100 ml vode. Nastali se talog odfiltrira i ispere vodom. Talog se otopi u eteru, a nastala se otopina suši na MgSO4 te upari, što rezultira nastajanjem spoja koji se koristi u slijedećem redakcijskom stupnju bez daljnjeg pročišćavanja.

b) etil-5,7-dimetil-2-indolkarboksilat

Spoj sintetiziran u prethodnom stupnju otopi se u 100 ml ksilena te dokapa u 100 ml ksilena koji se zagrijava uz povrat. Nakon dva sata, reakcijska se smjesa upari, a kristalični ostatak ispere pentanom. Dobiveno je 4,2 g naslovnog spoja: t.t. = 146 °C.

Način 3

a) N-(Boc)-2,4,6-trimetilanilin

Otopina od 36 g Boc2O u 60 ml heptana zagrijava se uz povrat. U smjesu se dokapa 20,28 g 2,4,6-trimetilanilina, nakon čega se smjesa zagrijava uz povrat tijekom tri sata. Otopina se ohladi te filtrira preko silikagela, uz DCM kao eluens. Ova se otopina upari, što rezultira nastajanjem 33,5 g naslovnog spoja u obliku bijelih kristala: t.t. = 73 –73,5 °C.

b) etil-5,7-dimetil-2-indolkarboksilat

Otopina od 4,7 g spoja sintetiziranog u prethodnom stupnju u 70 ml THF ohladi se na –40 °C u struji dušika. U ovu otopinu dokapa se 34 ml 1,3 M sec-BuLi otopljenog u cikloheksanu. Smjesa se zagrije na –20 °C tijekom 30 minuta. Zatim se ponovno ohladi na –40 °C. Dobivena se žuta tekućina brzo izlije u otopinu od 5,9 g etil-oksalata u 70 ml suhog THF, nakon čega se zagrije na sobnu temperaturu u struji dušika. Nakon 2 sata, ohladi se na 4 °C te joj se polako doda 200 ml pufera pH 2. Dobivena smjesa ekstrahira se dva puta eterom, a ekstrakti se suše na MgSO4 te upare. Uljastom se ostatku dolije 100 ml THF te 160 ml 6 M HCl. Smjesa se zagrijava na 60 °C tijekom jednog i pol sata nakon čega se ohladi. Dobivena smjesa ekstrahira se dva puta eterom, a ekstrakti se suše na MgSO4 te upare. Otopina se filtrira preko silikagela, uz toluen kao eluens te upari, što rezultira nastajanjem 1,6 g naslovnog spoja: t.t. = 140 – 141 °C.

A) 5,7-dimetil-2-indolkarboksilna kiselina

8,7 g spoja sintetiziranog u prethodnom stupnju otopi se u 100 ml apsolutnog etanola. Otopini se doda 100 ml 2 M NaOH. Smjesa se miješa 6 dana, nakon čega se zagrijava uz povrat 1 sat. Ohladi se na s.t. te joj se doda 20 ml koncentrirane HCl. Odfiltrira se nastali talog te ispere vodom. Talog se otopi u EtOAc. Nastala se otopina suši na Na2SO4 te ukoncentrira, što rezultira nastankom 7,15 g naslovnog spoja: t.t. = 254 – 256 °C.

C) benzil-5,7-dimetil-2-indolkarboksilat

Ovaj ester može se pripraviti na dva različita načina.

Način 1

88,3 g spoja sintetiziranog u prethodnom stupnju otopi se u 60 ml THF. Doda se 6,68 g DBU te se smjesa miješa 15 minuta na sobnoj temperaturi. Potom se doda 8,25 g benzil-bromida. Smjesa se miješa 48 sati na sobnoj temperaturi. Ukoncentrira se uz podtlak, a ostatku se doda 500 ml vode. Nastali se talog odfiltrira te otopi u EtOAc. Organska se otopina ispere zasićenom vodenom otopinom Na2CO3, sulfatnim puferom te zasićenom vodenom otopinom NaCl. Nastala se otopina suši na Na2SO4 te ukoncentrira. Ostatak se ispere heptanom te također prekristalizira iz heptana. Dobiveno je 11,15 g naslovnog spoja: t.t. = 130 - 131 °C.

Način 2

Otopina 4,7 g N-Boc-2,4,6-trimetilanilina u THF, dobivenog u stupnju A) Načina 3, hladi se na -40°C u struji suhog dušika. Dokapa se 34 ml sec-BuLi u cikloheksanu te se smjesa zagrije na -20 °C tijekom 30 minuta. Nastala otopina žute boje ponovno se ohladi na - 40°C, nakon čega se brzo doda otopini 9,53 g benzil-oksalata u 70 ml suhog THF. Smjesa se zagrije na sobnu temperaturu u struji dušika.. Nakon dva sata, ohladi se na 4 °C. Doda se 200 ml pufera pH 2. Nastala smjesa ekstrahira se dva puta eterom, a ekstrakti se suše na MgSO4 te upare. Ostatak se ohladi na 4 °C te mu se doda smjesa 5 ml anisola, 20 ml DCM te 20 ml TFA. Smjesa se zagrije na s.t. Nakon 3 sata, otopina se upari, a ostatku doda voda. Ekstrahira se s EtOAc, faze se razdvoje, a organska otopina ispere 5 %-tnom otopinom Na2CO3. Nastala se otopina suši na MgSO4 te upari. Ostatak se filtrira na koloni silikagela uz toulen kao eluens. Dobiveno je 1,24 g naslovnog spoja: t.t. = 132,5 - 133,5 °C.

D) Benzil-5,7-dimetil-1-(terc-butoksikarbonilmetil)-2-indolkarboksilat

167 mg NaH u 60 %-tnom ulju doda se u 10 ml DMF u struji dušika. Postupno se dodaje spoj sintetiziran u prethodnom stupnju. Nakon miješanja tijekom 3 sata, na sobnoj temperaturi, smjesi se doda 0,7 ml terc-butilbromo-acetata otopljenog u 1 ml DMF. Smjesa se miješa 12 sati. Hidrolizira se suvišak NaH, a potom se otopina ukoncentrira te joj se doda EtOAc. Otopina se ispere vodom i otopinom Na2CO3. Nastala se otopina suši na Na2SO4, ukoncentrira te kromatografira na koloni silikagela uz smjesu pentan / DCM kao eluens. Dobiveno je 940 mg naslovnog spoja: t.t = 115 °C.

E) 5,7-dimetil-1-(terc-butoksikarbolilmetil)-2-indolkarboksilna kiselina

Cjelokupna količina spoja sintetiziranog u prethodnom stupnju hidrira se na sobnoj temperaturi i atmosferskom tlaku u prisustvu 100 mg 5 %-tnog Pd /C, u 5 ml etanola i 20 ml EtOAc. Katalizator se odfiltrira preko celita, a filtrat upari do suha. Dobiveno je 59 mg naslovnog spoja: t.t. = 210 °C.

PRIPRAVAK 2.13a

5,7-dimetil-1-(metoksikarbonilmetil)-2-indolkarboksilna kiselina

A) benzil-5,7-dimetil-1-(metoksikarbonilmetil)-2-indolkarboksilat

11,3 g spoja iz stupnja C Pripravka 2.13 otopi se u 50 ml CH3CN. U smjesu se doda 1,35 g benziltrietilamonij-klorida, 12,39 g kalij-karbonata te 7,55 g metilbromo-acetata. Smjesa se zagrijava uz povrat tijekom 3 sata, nakon čega se doda 1,4 g kalij-karbonata te 1,81 g metilbromo-acetata. Smjesa se zagrijava uz povrat tijekom slijedeća 3 sata. Potom se odfiltrira anorganska komponenta. Filtrat se ukoncentrira, a ostatak se kromatografira na koloni silikagela H uz toulen kao eluens. Dobiveno je 9,7 g naslovnog spoja: t.t. = 91 - 93 °C.

B) 5,7-dimetil-1-(metoksikarbonilmetil)-2-indolkarboksilna kiselina

9, g spoja sintetiziranog u prethodnom stupnju hidrira se na sobnoj temperaturi i atmosferskom tlaku u prisustvu 900 mg 10 %-tnog Pd /C, u 100 ml apsolutnog etanola i 100 ml DMF. Smjesa se filtrira preko Hyflo. Filtrat se ukoncentrira uz podtlak , a ostatku se doda 300 ml vode. Talog se odfiltrira te otopi u EtOAc. Otopina se suši na Na2SO4 te ukoncentrira. Ostatak se ispere s izopropil-eterom te prekristalizira iz istog otapala. Dobiveno je 6,11 g naslovnog spoja; t.t. 221 - 223 °C.

PRIPRAVAK 2.14

5,6-dimetil-1-(terc-butoksikarbonilmetil)-2-indolkarboksilna kiselina

A) 2,4,5-trimetilanilin

19,7 g 2,4,5-trimetilnitrobenzena otope se u 500 ml etanola. Nakon toga otopina se hidrira na sobnoj temperaturi i atmosferskom tlaku u prisustvu 1 g 5 %-tnog Pd /C. Katalizator se odfiltrira preko celita, a filtrat upari do suha. Dobiveno je 15,67 g naslovnog spoja.

B) N-(Boc)-2,4,5-trimetilanilin

Otopina od 41 g (Boc2)O u 60 ml heptana zagrijava se uz povrat. U smjesu se dokapa 15,67 g 2,4,5-trimetilanilina otopljenog u 20 ml EtOAc te se zagrijava uz povrat tri sata. Nakon hlađenja dolazi do kristalizacije. nastali se kristali odfiltriraju, što rezultira nastajanjem 13,68 g naslovnog spoja. Filtrat se upari, a ostatku se doda heptan te miješa. Filtriranjem se dobije daljnjih 8,35 g naslovnog spoja; t.t. = 109 – 110 °C.

C) etil-5,6-dimetil-2-indolkarboksilat

Otopina od 4,7 g spoja u 70 ml THF (sintetiziranog u prethodnom stupnju) hladi se na –40 °C u struji dušika. U ovu otopinu dokapa se 34 ml 1,3 M sec-BuLi otopljenog u cikloheksanu. Smjesa se miješa na –40 °C tijekom 30 minuta. Zatim se ponovno ohladi na –40 °C te se ta tekućina brzo izlije u otopinu od 5,9 g etil-oksalata u 70 ml suhog THF. Nakon čega se zagrije na sobnu temperaturu. Ohladi se na 0 °C. Dobivena smjesa ekstrahira se tri puta eterom, a ekstrakti se suše na Na2SO4 te upare. Ostatak se kromatografira na stupcu silikagela, uz DCM kao eluens. Krutom se ostatku dolije 60 ml THF te 60 ml 12 M HCl te 60 ml vode. Smjesa se zagrijava na 60 °C tijekom 3 sata te se nakon toga ohladi. Dobivena smjesa ekstrahira se 3 puta eterom, a ekstrakti se suše na Na2SO4 te upare. Otopina se filtrira preko silikagela H, uz toluen kao eluens. Dobiveno je 1,6 g naslovnog spoja: t.t. = 163,5 – 164,5 °C.

D) 5,6-dimetil-2-indolkarboksilna kiselina

Ester dobiven u prethodnom stupnju hidrolizira se pomoću NaOH u metanolu, nakon čega slijedi zakiseljavanje pomoću koncentrirane HCl; t.t. = 266 – 266,5 °C.

F) benzil-5,6-dimetil-(terc-butoksikarbonilmetil)-2-indolkarboksilat

1,67 g spoja sintetiziranog u prethodnom stupnju ohladi se na 4 °C u struji dušika te se postupno doda 150 mg NaH u 60 %-tnom ulju. Smjesa se miješa 30 minuta na 4 °C, nakon čega se dokapa 0,7 g terc-butilbromo-acetata otopljenog u 5 ml DMF. Smjesa se zagrije na sobnu temperaturu, te ostavi stajati preko noći. Poslije stajanja upari se DMF. Ostatku se doda voda, a krutina se odfiltrira, zatim ispere vodom. Doda se EtOAc. Organska se faza 2 puta izmućka vodom, suši nad Na2SO4, te upari. Ostatak se triturira iz 70 ml smjese heptan /pentan (50 : 50; v/v). Spoj se odfiltrira te suši. Dobiveno je 2 g naslovnog spoja u obliku bijele krutine: t.t = 133 – 134 °C.

G) 5,6-dimetil-(terc-butoksikarbonilmetil)-2-indolkarboksilna kiselina

Naslovni spoj dobiven je katalitičkom hidrogenacijom u prisustvu 5-%.tnog Pd/C: t.t. = 240 – 241 °C.

PRIPAVAK 2.15

4,5-dimetoksi-1-(terc-butoksikarbonilmetil)-2-indolkarboksilna kiselina

A) etil-2-azido-3-(2,3-dimetoksifenil)akrilat

Otopina natrij-etoksida, pripravljena pomoću 60 ml apsolutnog etanola i 2,76 g elementarnog natrija, ohladi se na –30 °C u struji dušika. Doda se 4,99 g 2,3-dimetoksibenzaldehida te 15,5 g etil-azidoacetata. Nakon toga smjesa se miješa 2 sata u temperaturnom intervalu od –20 do –10 °C. Reakcijska se smjesa izlije u 250 ml vode koja sadržava 25 ml koncentrirane HCl. Nastali se talog odfiltrira, ispere vodom te otopi u eteru. Ova otopina suši s na Na2SO4 te ukoncentrira, što rezultira nastajanjem 5,86 g naslovnog spoja: t.t. < 50 °C.

B) etil-4,5-dimetoksi-2-indolkarboksilat

5,85 g spoja sintetiziranog u prethodnom stupnju otopi se u 200 ml toluena te zagrijava uz povrat tijekom 7 sati. Ostavi se dva dana na s.t. te nakon toga ukoncentrira uz podtlak. Ostatak se kromatografira na silikagelu H, uz smjesu DCM /MeOH (100 : 0,6; v/v) kao eluens. Nakon prekristalizacije iz pentana, dobiveno je 2,32 g naslovnog spoja; t.t. = 129 - 131 °C.

Zatim se provode postupci prema uobičajenim propisima kako bi se sintetizirali slijedeći spojevi:

C) 4,5-dimetoksi-2-indolkarboksilna kiselina; t.t. = 258 – 260 °C.

D) benzol-4,5-dimetoksi-2-indolkarboksilat; t.t. = 109 – 111 °C.

E) benzil-4,5-dimetoksi-1-(terc-butoksikarbonilmetil)-2-indolkarboksilat; t.t. = 70 – 72 °C.

F) 4,5-dimetoksi-1-(terc-butoksikarbonilmetil)-2-indolkarboksilna kiselina; t.t. = 206 – 208 °C.

PRIPRAVAK 2.16

4,5-dikloro-1-(metoksikarbonilmetil)-2-indolkarboksilna kiselina

Ovaj spoj sintetizira se iz 2,3-diklorbenzaldehid prema gore opisanom propisu; t.t. = 205 - 207 °C.

PRIPRAVAK 2.17

3,5-dimetil-1-(metoksikarboniletil)-2-indolkarboksilna kiselina

A) etil-dimetil-1-(metoksikarboniletil)-2-indolkarboksilna kiselina

U smjesu 50 ml koncentrirane kloridne kiseline te 120 ml vode doda se 23,57 g p-toluidina. Potom se dokapa 15,4 g NaNO2 u 40 ml vode na temperaturi od 0 °C. Smjesa se miješa na istoj temperaturi tijekom 20 minuta. Tako dobivenoj otopini p-toluendiazonij-klorida doda se 32 g etil-2-etil3-oksibutirata u 150 ml EtOH i 150 ml 20 %-tne otopine NaOH na temperaturi od –10 °C. Nakon miješanja od 30 minuta, smjesa se zakiseli na pH 4 dodatkom razrijeđene kloridne kiseline te litre vode. Nakon trituracije nastaje crvena krutina koja se odfiltrira te suši u sušioniku na 40 °C. Krutina se doda u 200 ml apsolutnog etanola te 20 ml koncentrirane sulfatne kiseline. Zatim se smjesa zagrijava uz povrat tijekom 45 minuta. Reakcijska smjesa izlije se na smjesu vode i leda te filtrira. Nastalom talogu doda se EtOAc te se dobivena otopina ispere vodom i suši na MgSO4. Ostatak se kromatografira na koloni silikagela, uz smjesu DCM /heptan kao eluens; t.t. = 118 °C.

B) 3,5-dimetil-2-indolkarboksilna kiselina

Ovaj spoj dobiva se hidrolizom gore sintetiziranog estera: t.t = 177 °C.

C) benzil-3,5-dimetil-2-indolkarboksilat

Ovaj spoj pripravlja se iz gore sintetizirane kiseline u reakciji s benzil-bromidom u prisustvu DBU: t.t. = 91 °C.

D) benzil-3,5-dimetil-1-(2-cianoetil)-2-indolkarboksilat

Reakcija se provodi prema propisu analogno opisanom u J. Chem. Soc. (C), 1967., 2599-2601 za N-cianoetilaciju indola.

U 20 ml dioksana doda se 0,5 ml Tritona B u obliku 40 %-tne vodene otopine, 2,2 ml akrilonitrila se 3 g spoja pripravljenog u gornjem stupnju. Nakon potpunog otapanja, otopina se zagrijava na 80 °C tijekom 24 sata. Reakcijska se smjesa upari, a ostatku doda EtOAc. Otopina se ispere otopinom Na2CO3, nakon čega se suši na MgSO4. Ostatak se kromatografira na koloni silikagela, uz smjesu toluen /heptan (50 : 50; v/v) kao eluens; t.t. = 71 °C.

E) benzil-3,5-dimetil-1-(2-metoksikarboniletil)-2-indolkarboksilat

U 30 ml DCM, 3,8 ml MeOH te 45 ml etera zasićenog s HCl doda se 3,2 g spoja dobivenog u prethodnom stupnju. Nakon 2 dana, pri 4 °C, nastala se bijela krutina odfiltrira, ispere smjesom eter /heptan (50 : 50; v/v) te joj se doda 15 ml octene kiseline. Smjesa se zagrijava na 100 °C tijekom 30 minuta. Doda se 50 ml vode, nakon čega se smjesa ekstrahira s DCM, a ekstrakti suše na MgSO4. Dobiveno je 1,72 g naslovnog uljastog spoja.

F) 3,5-dimetil-1-(2-metoksikarboniletil)-2-indolkarboksilna kiselina

Cjelokupna količina spoja sintetiziranog u prethodnom stupnju hidrira se na sobnoj temperaturi i pri atmosferskom tlaku u prisustvu 300 mg 5 %-tnog Pd /C, u 200 ml 90 %-tnog etanola i 20 ml EtOAc. Katalizator se odfiltrira preko celita, a filtrat triturira iz heptana koji sadržava malu količinu etera. Dobiveno je 0,8 g naslovnog spoja: t.t. = 169 °C.

PRIPRAVA 2.18

5-(N-terc-butoksikarbonilamino)-1-( terc-butoksikarbonilmetil)-2-indolkarboksilna kiselina

A) 5-nitro-2-indolkarboksilna kiselina

13 g etil-5-nitro-2-indolkarboksilata doda se u 200 ml etanola. Smjesa se tretira tijekom 12 sati s 15 g 30 %-tne otopine NaOH. Nakon uparavanja otapala, otopina se zakiseli koncentriranom HCl te filtrira, što rezultira nastajanjem 10,8 g naslovnog spoja.

A) benzil-5- nitro-2-indolkarboksilat

Ovaj spoj pripravlja se u reakciji s benzil-bromidom u prisustvu DBU: t.t. = 192 °C.

B) benzil-5-nitro-1-( terc-butoksikarbonilmetil)-2-indolkarboksilat

Ovaj spoj nastaje u reakciji s NaH te terc-butilbromo-acetatom: t.t. = 112 °C.

C) 5-amino-1-( terc-butoksikarbonilmetil)-2-indolkarboksilna kiselina

16 g spoja sintetiziranog u prethodnom stupnju hidrira se na sobnoj temperaturi i pri atmosferskom tlaku u prisustvu 200 mg 5 %-tnog Pd /C, u 200 ml DMF. Katalizator se odfiltrira preko celita, a filtrat triturira iz minimalne količine DCM. Dobiveno je 10,1 g naslovnog spoja: t.t. = 128 °C.

D) 5-(N-terc-butoksikarbonilamino)-1-( terc-butoksikarbonilmetil)-2-indolkarboksilna kiselina

2 g spoja dobivenog u prethodnom stupnju doda se otopini koja sadržava 30 ml dioksana, 30 ml vode, 1 ml Et3N. U smjesu se dokapa 2 g Boc2O otopljenog u 10 ml dioksana na 80 °C. Nakon što se prestane razvijati CO2, upari se otapalo, a ostatku se doda EtOAc. Ova otopina ispere se otopinom pufera pH 2 te suši na MgSO4, što rezultira nastajanjem 2,44 g naslovnog spoja: t.t. = >300 °C.

Priprava derivata 2-indolkarboksilne kiseline, koji se nalaze u donjoj tablici, odvija se prema gore opisanim propisima.

TABLICA 2

[image]

[image] [image] [image]

C PRIPRAVA SUPSTITUIRANIH PIROLPIRIDINKARBOKSILNIH KISEKINA FORMULE R’3COOH:

[image]

gdje je R’8 prekursor od R8, a skupine X1,X2, X3 te X4 su gore definirane.

PRIPRAVAK 3.1

1-terc-butoksikarbonilmetil-1H-pirolo-3,2-c-piridin-2-karboksilna kiselina

A) benzil-1H-pirolo-3,2-c-piridin-2-karboksilat

U tikvicu s 5 g 4-(N-Bocamino)-3-metilpiridina doda se 40 ml 1,7 M terc-butil-litija u pentanu, na temperaturi od -40 °C u struji dušika. Nakon miješanja tijekom 1 sata na -40 °C, tako dobiveni derivat litija doda se smjesi od 12,9 g benzil-oksalata u 100 ml THF na -40 °C. Smjesa se zagrije na 0 °C, te miješa slijedeća dva sata, nakon čega se doda 25 ml 6 M HCl i zagrijava na 50 °C tijekom jednog i pol sata. pH se podesi na 9 pomoću 9 ml 1M NaOH. Smjesa se ekstrahira s EtOAc, a ekstrakti se suše te upare. Ostatak se kromatografira na koloni silikagela, uz smjesu DCM /MeOH (100 : 3; v/v) kao eluens. Dobiveno je 2,7 g naslovnog spoja.

B) benzil-1-terc-butoksikarbonilmetil-1H-pirolo-3,2-c-piridin-2-karboksilat

0,29 g spoja sintetiziranog u prethodnom stupnju ohladi se na 10 °C u struji dušika te se doda smjesa od 1,7 g NaH u 60 %-tnom ulju i 20 ml THF. Smjesa se miješa 45 minuta, nakon čega se dokapa 1,43 g terc-butilbromo-acetata. Smjesa se zagrije na sobnu temperaturu, zatim izlije na vodu te ekstrahira eterom. Ekstrakti se suše te upare. Nastali se žuti, uljasti produkt kromatografira na koloni silikagela, uz smjesu DCM /MeOH (100 : 3; v/v) kao eluens. Spoje se frakcije koje sadržavaju traženi spoj te ponovno kromatografiraju na koloni silikagela, uz smjesu /EtOAc (1 : 1; v/v) kao eluens. Dobiven je 1 g žutih kristala: t.t. = 94 °C.

C) 1-terc-butoksikarbonilmetil-1H-pirolo-3,2-c-piridin-2-karboksilna kiselina

Katalitička hidrogenacija izvodi se na 1 g gore pripravljenog spoja, u prisustvu 170 mg 5 %-tnog Pd /C na sobnoj temperaturi te atmosferskom tlaku. Katalizator se odfiltrira preko celita, filtrat se upari do suha, a nastali kristali isperu dietil-eterom. Dobiveno je 0,39 g naslovnog spoja: t.t. = 265 °C.

PRIPRAVAK 3.2

1-terc-butoksikarbonilmetil-5-metoksi-1H-pirolo-2,3-c-piridin-2-karboksilna kiselina

A) 5-(N-Bocamino)-2-metoksi-4-metilpiridin

41,7 ml 1,6 M n-butil-litija u heksanu te 7,7, g TMEDA dodaju se u struji dušika u 5 g 5-(N-Bocamino)-4-metilpiridina na -60 °C. Reakcijska smjesa postaje žuta. Smjesa se miješa 4 sata, pri čemu se zagrije na -10 °C. Nastaje svijetložuti talog. Smjesa se ponovno ohladi na -40 °C, te se doda 4,7 g metil-iodida. Smjesa se zagrije na sobnu temperaturu te izlije na vodu, nakon čega se ekstrahira s EtOAc. Ekstrakti se suše te upare. Ostatak se kromatografira na koloni silikagela, uz smjesu cikloheksan /EtOAc (85 : 15; v/v) kao eluens.

B) benzil-5-metoksi-1H-pirolo-2,3-c-piridin-2-karboksilat

13,8 ml 1,6 M n-butil-litija u heksanu doda se spoju sintetiziranom u prethodnom stupnju, na temperaturi od -60 °C u struji dušika. Smjesa se zagrije na -20 °C te miješa 30 minuta. Tako dobiveni derivat litija doda se u 5,4 g benzil-oksalata, a nastala se smjesa miješa 2 sata na s.t. Izlije se u vodu te ekstrahira s EtOAc. Ekstrakti se suše te upare. Ostatak se doda u 100 ml THF i 30 ml 6M HCl. Smjesa se zagrijava na 50 °C u trajanju jednog i pol sata. pH se podesi na 6 dodatkom 1 M HCl, nakon čega se smjesa ekstrahira s DCM. Ekstrakti se suše te upare. Ostatak se kromatografira na koloni silikagela, uz smjesu DCM /MeOH (100 : 2,5; v/v) kao eluens. Dobiveno je 0,9 g naslovnog spoj: t.t. = 182 °C.

C) benzil-1-terc-butoksikarbonilmetil-5-metoksi-1H-pirolo-2,3-c-piridin-2-karboksilat

0,9 g spoju sintetiziranom u prethodnom stupnju doda smjesa od 0,14 g NaH u 60 %-tnom ulju i 10 ml DMF na 5 °C. Smjesa se miješa 15 minuta, nakon čega se doda 0,68 g terc-butilbromo-acetata. Smjesa se zagrije na sobnu temperaturu, zatim izlije na vodu te ekstrahira eterom. Ekstrakti se suše te upare. Ostatak se kromatografira na koloni silikagela, uz smjesu DCM /EtOAc (100 : 1; v/v) kao eluens. Dobiveno je 1,2 g naslovnog spoja: t.t. = 110 °C.

D) 1-terc-butoksikarbonilmetil-5-metoksi-1H-pirolo-2,3-c-piridin-2-karboksilna kiselina

1,2 g gore pripravljenog spoja otopljenog u smjesi EtOH / DMF hidrira se u prisustvu 120 mg 10 %-tnog Pd /C na sobnoj temperaturi te atmosferskom tlaku. Katalizator se odfiltrira preko celita, filtrat se upari do suha. Ostatak se kromatografira na koloni silikagela, uz smjesu DCM /MeOH (100 : 3; v/v) kao eluens. Dobiveno je 0,41 g naslovnog spoja u obliku bijele pjene.

PRIPRAVAK 3.3

1-terc-butoksikarbonilmetil-1H-pirolo-2,3-b-piridin-2-karboksilna kiselina

A) etil-1H-pirolo-2,3-b-piridin-2-karboksilat

U smjesu od 5 g 2-(N-Boc)amino-3-metilpiridina otopljenog u 100 ml THF doda se 30 ml n-BuLi, na temperaturi ne višoj od 5 °C. Nakon miješanja tijekom jednog sata na 0 °C, tako dobiveni derivat litija doda se otopini od 7 g etil-oksalata u 50 ml THF na -3 °C. Reakcijska se smjesa zagrije na s.t. te polako izlije na 25 ml 6M HCl otopine ohlađene na 0 °C, pri čemu se temperatura smjese održava na 10 °C. Nastala se smjesa zagrijava na 50 °C tijekom 2 sata. Potom se podesi pH na 3 dodatkom 1M NaOH. Smjesa se ekstrahira dietil-eterom, a organska se faza pomiješa s otopinom K2CO3 te zatim suši i upari. Dobiveno je 1,8 g naslovnog spoja u obliku bijelih kristala: t.t. = 162 °C.

B) 1H-pirolo-2,3-b-piridin-2-karboksilna kiselina

2,4 g spoja sintetiziranog u prethodnom stupnju te 2,5 g NaOH miješa se 3 sata u smjesi etanol /voda (20 : 20; v/v). Odfiltrira se nastali talog te otopi u vodi. Zakiseljavanjem na pH 4 pomoću AcOH, nastaje bijeli talog, koji se ispire vodom te suši. Dobiveno je 1,3 g naslovnog spoja: t.t. = > 260 °C.

C) benzil-1H-pirolo-2,3-b-piridin-2-karboksilat

Smjesa koja sadržava 1,3 g spoja sintetiziranog u prethodnom stupnju, 1,22 g DBU te 1,37 g benzil-bromida u 30 ml DMF miješa se na sobnoj temperaturi 2 sata. Nakon uparavanja otapala, ostatku se doda DCM i voda te se zatim ekstrahira puferom pH 2. Nastala se otopina suši te upari, a nastali se kristali isperu heptanom. Dobiveno je 1,5 g naslovnog spoja: t.t. = 176 °C.

D) benzil-1-terc-butoksikarbonilmetil-1H-pirolo-2,3-b-piridin-2-karboksilat

Ovaj spoj pripravlja se na način opisan u stupnju C za gornji pripravak.

E) 1-terc-butoksikarbonilmetil-1H-pirolo-2,3-b-piridin-2-karboksilna kiselina

Ovaj spoj pripravlja se hidriranjem u prisustvu Pd /C: t.t. = 104 °C.

PRIMJER 1

2-(5-cikloheksiletil-4-(2,5-dimetoksi-4-metilfenil)-2-tiazolilkarbamoil)-5-metil-1-indoloctena kiselina trifluoroctena kiselina

[image]

A) terc-butil-2-(5-cikloheksiletil-4-(2,5-dimetoksi-4-metilfenil)-2-tiazolilkarbamoil)-5-metil-1-indolacetat

Pomiješaju se 0,505 g spoja Pripravka 1.1, 0,45 g spoja Pripravka 2,3 te 0,75 g BOP i 0,17 g trietilamina uz dodatak 2 ml DMF. Nakon miješanja tijekom 11 dana na sobnoj temperaturi, smjesa se izlije na 150 ml sulfatnog pufera. Nastali se talog odfiltrira, ispere vodom te otopi u DCM. Dobivena se otopina suši na Na2SO4 te ukoncentrira. Ostatak se kromatografira na koloni silikagela, uz smjesu DCM /EtOAc (100 : 1; v/v) kao eluens. Dobiveno je 0,41 g naslovnog spoja.

B) 2-(5-cikloheksiletil-4-(2,5-dimetoksi-4-metilfenil)-2-tiazolilkarbamoil)-5-metil-1-indoloctena kiselina trifluoroctena kiselina

0,41 g spoja iz prethodnog stupnja otopi se u 15 ml TFA. Nakon miješanja tijekom 4 sata na 10°C, smjesa se ukoncentrira uz podtlak. ostatku se doda 250 ml vode te se miješa 1 sat na s.t. Nastali se bijeli talog odfiltrira što rezultira dobivanjem 0,37 g naslovnog spoja: t.t. = 140 °C.

PRIMJER 1a

natrij-2-(5-cikloheksiletil-4-(2,5-dimetoksi-4-metilfenil)-2-tiazolilkarbamoil)-5-metil-1-indolacetat.natrij-trifluoroacetat

Suspenzija 0,47 g spoja iz Primjera 1 u 200 ml apsolutnog etanola zagrijava se uz povrat. Doda se 0,68 ml otopine 2M NaOH, a nastala se smjesa zagrijava uz povrat slijedećih 10 minuta. Smjesa se ukoncentrira uz podtlak. Ostatku se doda eter, a nastali se kristalinični produkt odfiltrira te zatim ispere eterom. Dobiveno je 0,36 g naslovnog spoja: t.t. = 170 °C.

PRIMJER 2

2-(5-cikloheksiletil-4-(2,5-dimetoksi-4-metilfenil)-2-tiazolilkarbamoil)-4-metoksi-1-indoloctena kiselina. kloridna

kiselina

[image]

A) terc-butil-2-(5-cikloheksiletil-4-(2,5-dimetoksi-4-metilfenil)-2-tiazolilkarbamoil)-4-metoksi-1-indolacetat

0,505 g spoja Pripravka 1.1, 0,47 g spoja Pripravka 2.4, 0,75 g BOP te 0.17 g trietilamina pomiješaju se s 2 ml DMF. Nakon miješanja tijekom 5 dana na sobnoj temperaturi, doda se 50 ml sulfatnog pufera. Nastali se talog otopi u DCM te suši na Na2SO4 i ukoncentrira. Ostatak se kromatografira na koloni silikagela, uz smjesu DCM /EtOAc (100 : 2; v/v) kao eluens. Dobiveno je 0,9 g naslovnog uljastog spoja.

B) 2-(5-cikloheksiletil-4-(2,5-dimetoksi-4-metilfenil)-2-tiazolilkarbamoil)-4-metoksi-1-indoloctena kiselina. kloridna kiselina.

0,9 g spoja dobivenog u prethodnom stupnju otopi se u 10 ml DCM, a otopini se doda 10 ml TFA na 10 °C. Smjesa se miješa na istoj temperaturi slijedeća 4 sata. Smjesa se ukoncentrira uz podtlak, ostatku se doda 100 ml etera, a nastala se tekućina ekstrahira 2 puta s 25 ml 2M NaOH. Vodena se faza zakiseli s 55 ml 2 M HCl, a nastali se talog odfiltrira te ispere vodom i suši. Dobiveno je 0,68 g naslovnog spoja: t.t. = 150 °C.

PRIMJER 3

natrij-2-((5-cikloheksiletil)-4-(2,5-dimetoksi-4-metilfenil)-2-tiazolilkarbamoil)-1-indolacetat

[image]

A) metil-2-((5-cikloheksiletil)-4-(2,5-dimetoksi-4-metilfenil)-2-tiazolilkarbamoil)-1-indolacetat

0,976 g spoja Pripravka 1.1, 0,7 g 1-metoksikarbonilmetilindol-2-karboksilne kiseline (Pripravak 2.1), 1,44 g BOP te 0,33 g trietilamina pomiješaju se s 30 ml DCM. Nakon miješanja tijekom 3 dana na sobnoj temperaturi, doda se 30 ml sulfatnog pufera. Slojevi se razdvoje, a organska se faza suši na Na2SO4 te nakon toga ukoncentrira. Ostatak se kromatografira na koloni silikagela, uz smjesu DCM / MeOH (100 : 0,2; v/v) kao eluens. Dobiveno je 1,52 g naslovnog spoj: t.t. = 144 - 146 °C.

B) natrij-2-((5-cikloheksiletil)-4-(2,5-dimetoksi-4-metilfenil)-2-tiazolilkarbamoil)-1-indolacetat

0,5 g spoja dobivenog u prethodnom stupnju otopi se u 30 ml dioksana te se otopini doda 10 ml 2-propanola i 9 g 30 %-tnog NaOH. Nakon miješanja tijekom 15 minuta na sobnoj temperaturi, upari se otapalo. Ostatku se doda iPrOH. Nastali se kristali odfiltriraju, isperu s iPrOH te dietil-eterom te potom suše u sušioniku. Dobiveno je 0,46 g naslovnog spoj: t.t. = >350 °C. Natrijeva sol kristalizira s jednom molekulom NaOH.

PRIMJER 4

2-((5-cikloheksiletil)-4-(2,5-dimetoksi-4-metilfenil)-2-tiazolilkarbamoil)-1-indoloctena kiselina

[image]

0,7 g spoja Pripravka 1.1, 0,53 g 1-terc-butoksikarbonil-2-indolkarboksilne kiseline (Pripravak 2.2), 0,85 g BOP te 0.25 ml trietilamina pomiješaju se s 3 ml DMF. Nakon miješanja preko noći na sobnoj temperaturi, doda se sulfatni pufer. Nastali se kristalinični talog otopi DCM, doda otopina Na2CO3 te se suši na MgSO4. Ostatak se kromatografira na koloni silikagela, uz smjesu DCM /EtOAc (100 : 1; v/v) kao eluens. Dobiveni čisti spoj doda se u 10 ml TFA te miješa 3 sata. Nakon uparavanja, ostatku se doda voda i otopina Na2CO3 te potom koncentrirana HCl kako bi se podesio pH na 5. Smjesa se ekstrahira s DCM te suši MgSO4. Dobiveno je 0,42 g naslovnog spoja: t.t. = 198 °C.

PRIMJER 5

2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)- 2-tiazolilkarbamoil)-5,7-dimetil-1-indoloctena kiselina. trifluoroctena kiselina

[image]

A) terc-butil-2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-cikloheksiletil- 2-tiazolilkarbamoil)-5,7-dimetil-1-indolacetat

250 mg spoja Pripravka 2.13, 314 mg spoja Pripravka 2.13, 365 g BOP te 0.34 mg trietilamina pomiješaju se s 10 ml DMF. Nakon miješanja tijekom 3 dana na sobnoj temperaturi, smjesa se ekstrahira eterom. Ekstrakti se isperu vodom te zasićenom otopinom KHSO4, a otapalo se upari. Ostatak se suši na Na2SO4 te kromatografira na koloni silikagela, uz smjesu DCM / EtOAc (30 : 20; v/v) kao eluens. Dobiveno je 218 mg naslovnog spoja.

B) 2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-cikloheksiletil-2-tiazolilkarbamoil)-5,7-dimetil-1-indoloctena kiselina. trifluoroctena kiselina

218 mg spoja dobivenog u prethodnom stupnju pomiješa se s 2,5 ml THF te 6 ml DCM. Smjesa se miješa 3 sata na sobnoj temperaturi te zatim ukoncentrira, a ostatku se doda eter. Dobiveni se talog odfiltrira. Dobiveno je 160 mg naslovnog spoja: t.t. = 173 °C.

PRIMJER 5a

kalij-2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-cikloheksiletil- 2-tiazolilkarbamoil)-5,7-dimetil-1-indolacetat trihidrat

[image]

A) metil-2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-cikloheksiletil- 2-tiazolilkarbamoil)-5,7-dimetil-1-indolacetat

5,9 g spoja Pripravka 2.13a, 7,82 g spoja Pripravka 1.4, 2,5 g trietilamina te 10,9 g BOP pomiješa se s 35 ml DMF. Smjesa se miješa 48 sati na s.t. Izlije se na 2 litre sulfatnog pufera, a nastali se talog odfiltrira te ispere vodom. Talog se otopi u 400 ml EtOAc, a zatim postupno ispere sa 250 ml zasićene otopine Na2CO3, 150 ml sulfatnog pufera te 150 ml zasićene otopine NaCl. Organska se faza suši na Na2SO4 te upari. Ostatak se kromatografira na koloni silikagela, uz smjesu diklormetan / EtOAc (98 : 2; v/v) kao eluens. Dobiveni kristali isperu se izopropil-eterom, što rezultira nastajanjem 11,6 g naslovnog spoja: t.t. = 202 °C.

B) kalij-2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)- 2-tiazolilkarbamoil)-5,7-dimetil-1-indolacetat trihidrat

2 g spoja dobivenog u prethodnom stupnju, 1,33 g K2C03 u 4,6 ml vode te 8 ml n-butanola zagrijava se 9 sati na 90 °C. Nakon hlađenja na sobnu temperaturu, doda se voda. Nastali se talog odfiltrira, ispere vodom (3 × 50 ml), dietil-eterom (3 × 200 ml) i na kraju suši uz podtlak. Dobiveno je 1,2 g naslovnog spoja: t.t. = 250 °C.

PRIMJER 5b

2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-cikloheksiletil- 2-tiazolilkarbamoil)-5,7-dimetil-1-indoloctena kiselina

[image]

4 g spoja dobivenog u Primjeru 5a, 2,65 g K2C03 u 9,2 ml vode te 16 ml n-butanola zagrijava se 12 sati na 90 °C. Nakon hlađenja na sobnu temperaturu, doda se 19,2 ml 2M HCl. Nastali bijeli talog ispere se 3 × s 200 ml vodene 3 × s 200 ml etera. Dobiveno je 3,1 g naslovnog spoja: t.t. = 241 °C.

PRIMJER 5c

natrij-2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-cikloheksiletil- 2-tiazolilkarbamoil)-5,7-dimetil-1-indolacetat seskvihidrat: t.t. = 200 °C.

PRIMJER 6 i 7

natrij-2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)- 2-tiazolilkarbamoil)-1-indolacetat i 2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)- 2-tiazolilkarbamoil)-1-indoloctena kiselina

[image]

Priprava se odvija u skladu s propisom opisanim u Primjeru 3, stupanj A, počevši sa spojevima Pripravaka 1.4 i 2.1 kako bi se sintetizirao 2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)-2-tiazolilkarbamoil)-1-indolacetat: t.t. = 145 °C (stupanj A). Ako se primjeni propis stupnja B, pripravi se natrijeva sol naslovnog spoja (Primjer 6), koja a kristalizira s jednom molekulom NaOH: t.t. = 252 °C.

2 ml NaOH dodaju se suspenziji 0,7 g estera (dobivenog u stupnju A) u 30 ml metanola. Dobivena otopina mora odstajati 18 sati te se potom upari metanol. Ostatku se doda voda te potom zakiseli koncentriranom HCl na pH 2. Nakon miješanja od 1 sata, odfiltrira se nastali talog, ispere vodom te suši u sušioniku. Dobiveno je 0,63 g naslovnog spoja: t.t. = 213 °C.

PRIMJER 8

2-(5-cikloheksiletil-4-(2,5-dimetoksi-4-klorofenil)- 2-tiazolilkarbamoil)-1-indolheksanska kiselina

[image]

0,88 g spoja Pripravka1.4, 0,7 g spoja Pripravka 2.12 , 0,32 ml g trietilamina te 1,2 g BOP pomiješa se s 3 ml DMF. Smjesa se miješa preko noći na s.t. Doda se sulfatni pufer, a nastali se talog odfiltrira te otopi u EtOAc. Ova otopina ispere se sa sulfatnim puferom, otopinom Na2CO3, te suši na MgSO4. Ostatak se kromatografira na koloni silikagela, uz smjesu DCM / EtOAc (100 : 2; v/v) kao eluens. Dobiveni se spoj saponificira u 10 ml etanola i 2 ml 4 M NaOH. Upari se otapala, a ostatku doda voda. Smjesa se zakiseli dodatkom koncentrirane HCl na pH 2. Odfiltrira se nastali talog, što rezultira nastankom 1,21 g naslovnog spoja: t.t. = 121 °C.

PRIMJER 9

2-(5-cikloheksiletil-4-(2,5-dimetoksi-4-metilfenil)- 2-tiazolilkarbamoil)-1-indolmaslačna kiselina

[image]

0,6 g spoja Pripravka 2.21, 0,75 g spoja Pripravka 1.1 , 0,3 ml g trietilamina te 1 g BOP pomiješa se s 3 ml DMF. Smjesa se miješa 4 sata. Doda se sulfatni pufer, a nastali se talog odfiltrira te otopi u EtOAc. Ova se otopina ispere sa sulfatnim puferom, otopinom Na2CO3, te suši na MgSO4 i na kraju ukoncentrira uz podtlak. Ostatak se kromatografira na koloni silikagela H, uz smjesu DCM / EtOAc (100 : 1; v/v) kao eluens. Dobiveni se spoj saponificira u 10 ml etanola i 2 ml 4 M NaOH. Upari se otapalo, a ostatak se triturira iz vode te nekoliko kapi koncentrirane HCl. Odfiltrira se nastali talog te suši, što rezultira nastankom 0,82 g naslovnog spoja: t.t. = 223 °C.

Priprava spojeva (svrstanih u Tablici 3 ) odvija se prema propisima opisanim u gornjim primjerima iz spojeva pripravljenih u sintetskim postupcima.

TABLICA 3

[image]

[image] [image] [image] [image] [image] [image] [image] [image] [image] [image] [image] [image] [image] [image] [image] [image] [image] [image] [image]

PRIMJER 171

5-amino-2-(5-cikloheksiletil-4-(2,5-dimetoksi-4-metilfenil)-2-tioazolkarbamoil)-1-indolkarboksilna kiselina.

trifluoroctena kiselina

[image]

0,6 g spoja Pripravka 2.18 pomiješa se s 0,6 g spoja Pripravka 1.1, 0,7 g BOP, 0,21 ml Et3N i 2 ml DMF te se smjesa miješa preko noći. Doda se 5 ml pufera pH 2, odfiltrira nastali talog te se talogu doda EtOAc. Otopina se ispere puferom pH 2, otopinom Na2CO3 te suši na MgSO4. Ostatak se kromatografira na koloni silikagela, uz smjesu DCM /EtOAc (100 : 3; v/v) kao eluens. Spoje se frakcije koje sadržavaju spoj te im se doda 10 ml TFA. Smjesa se miješa 2 sata. Otapalo se upari, a ostatak triturira iz vode čiji je pH 4. Dobiveno je 740 mg naslovnog spoja: t.t. = 183 °C.

Uobičajenim sintetskim putem, počevši od spojeva Pripravaka 3.1, 3.2, 3.3 te spoja Pripravaka 1.4 pripravljeni su spojevi ovog izuma navedenih u slijedećoj tablici.

TABLICA 4

<[image]

[image]

Claims (13)

1. Spoj formule: [image] naznačen time, da je: - R6a atom klora ili metil; - R10, R11 i R13, neovisno jedan o drugome, atom vodika, metil, etil, hidroksil, acetiloksi, metoksi, etoksi, metiltio, trifluormetil, halogenid ili amino skupina, s ograničenjem da barem jedan supstituend R10, R11, R12 i R13 nije atom vodika; kao i njegove soli i solvati.

2. Spoj u prema zahtjevu 1, formule: [image] naznačen time, da: - su jedan ili dva supstituenda R10a, R11a i R13a metil, metoksi, atom klora, fluora ili trifluormetil, dok su ostali atomi vodika kao i njegove soli i solvati.

3. Spoj u skladu sa prvim patentnim zahtjevom, naznačen time, da je: 2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)tiazol-2-ilkarbamoil)-5-metilindol-1-octena kiselina; 2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)tiazol-2-ilkarbamoil)-5,7-dimetilindol-1-octena kiselina; 2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)tiazol-2-ilkarbamoil)-4-metoksiindol-1-octena kiselina; 2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)tiazol-2-ilkarbamoil)-4-metilindol-1-octena kiselina; 2-4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)tiazol-2-ilkarbamoil)-4,5-dimetilindol-1-octena kiselina; 2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)tiazol-2-ilkarbamoil)-5-metoksiindol-1-octena kiselina; 2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)tiazol-2-ilkarbamoil)-5-kloroindol-1-octena kiselina; 2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)tiazol-2-ilkarbamoil)-4,5-dikloroindol-1-octena kiselina; 2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)tiazol-2-ilkarbamoil)-4,7-dimetilindol-1-octena kiselina; 2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)tiazol-2-ilkarbamoil)-4,5-dimetoksiindol-1-octena kiselina; 2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)tiazol-2-ilkarbamoil)-7-metoksiindol-1-octena kiselina; 2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)tiazol-2-ilkarbamoil)-7-metilindol-1-octena kiselina; 2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)tiazol-2-ilkarbamoil)-5,7-dikloroindol-1-octena kiselina; 2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)tiazol-2-ilkarbamoil)-4,7-dimetoksiindol-1-octena kiselina; 2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)tiazol-2-ilkarbamoil)-5-metoksi-7-metilindol-1-octena kiselina; 2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)tiazol-2-ilkarbamoil)-5-metil-7-kloroindol-1-octena kiselina; 2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)tiazol-2-ilkarbamoil)-5-kloro-7-metilindol-1-octena kiselina; 2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)tiazol-2-ilkarbamoil)-5-kloro-7-fluoroindol-1-octena kiselina; 2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)tiazol-2-ilkarbamoil)-4-metil-7-kloroindol-1-octena kiselina; 2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)tiazol-2-ilkarbamoil)-4-metil-5-kloroindol-1-octena kiselina; 2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)tiazol-2-ilkarbamoil)-5-kloro-7-trifluorometilindol-1-octena kiselina; 2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)tiazol-2-ilkarbamoil)-4-metoksi-7-metilindol-1-octena kiselina; kao i njegove soli i solvati.

4. Spoj prema zahtjevu 3,naznačen time, da je: 2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)tiazol-2-ilkarbamoil)-5-metilindol-1-octena kiselina; kao i njegove soli i solvati.

5. Spoj prema zahtjevu 3, naznačen time, da je: 2-(4-(4-kloro-2,5-dimetoksifenil)-5-(2-cikloheksiletil)tiazol-2-ilkarbamoil)-5,7-dimetilindol-1-octena kiselina; kao i njegove soli i solvati.

6. Postupak sinteze spoja (Ib) sukladno zahtjevu 1, kao i njegovih soli i solvata, naznačena time, da uključuje slijedeće korake: a) spajanje supstituiranog 2-aminotiazola slijedeće formule: [image] - gdje je R1 supstituirana fenilna skupina formule: [image] - gdje je R6 atom klora ili metil - R2 [image] s kiselinom formule R’3COOH (III), odnosno sa supstituiranim oblikom navedene kiseline, gdje je R13 derivat funkcionalne skupine: [image] sa zaštićenim oblikom navedene karboksilne skupine, pri čemu su R10, R11 i R13 definirani u zahtjevu 1, b) konverzija dobivenog spoja formule u spoj formule (Ib) skidanjem zaštite sa karboksilne skupine. c) izolacija tako dobivenog spoja formule (I) kao neutralne molekule ili u obliku neke od njegovih soli ili solvata.

7. Farmaceutski pripravak, naznačen time, da sadržava djelatnu dozu najmanje jednog spoja formule Ib sukladno bilo kojem zahtjevu od 1 do 5, odnosno najmanje jedne njegove farmaceutski prihvatljive soli, solvata ili hidrata.

8. Uporaba spoja, prema bilo kojem zahtjevu od 1 do 5, naznačena time, da je za pripravu lijekova planiranih za liječenje bolesti čiji tretman zahtijeva stimulaciju kolecistokinin CCK-A receptora

9. Uporaba, prema zahtjevu 8, naznačena time, da je za pripravu lijekova planiranih za liječenje poremećaja gastrointestinalnog sustava.

10. Uporaba, prema zahtjevu 8, naznačena time, daje za pripravu lijekova planiranih za liječenje poremećaja središnjeg živčanog sustava.

11. Uporaba spoja, sukladno bilo kojem zahtjevu od 1 do 5, naznačena time, da je za pripravu lijekova koji su djelotvorni u liječenju opsesije.

12. Uporaba spoja, prema bilo kojem zahtjevu od 1 do 5, naznačena time, da je za pripravu lijekova koji su djelotvorni u liječenju sindroma iritabilnih crijeva.

13. Uporaba spoja, prema bilo kojem zahtjevu od 1 do 5, naznačena time, da je za pripravu lijekova koji su djelotvorni u liječenju diskineze.